PANTIP.COM : B9042581 รู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับผลสอบอาจารย์มหาวิทยาลัย จากมหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งครับ [งานและทรัพยากรบุคคล]

ความคิดเห็นที่ 2

ขอพูดตรงๆอย่าโกรธนะครับ ถือว่าเป็นการแรกเปลี่ยนความคิดเห็นในมุมมองขอผม

จากข้อมูลที่คุณให้มาไม่สามารถบอกได้ว่ายุติธรรมหรือไม่ (เดี๋ยวจะอธิบายต่อไป) แต่จากทัศนะคติของคุณในการเขียนมันเป็นการพยายามสื่อให้ผู้อ่านเห็นว่ามันไม่ยุติธรรมโดยการเสนอมุมมองในด้านลบเช่น ทางมหาวิทยาลัย เจ้าหน้าที่ ไม่สามารถบอกเกณฑ์ในการตัดสินได้ชัดเจน การจัดสอบดูหละหลวม ผู้สอบได้เคยเป็นอาจารย์พิเศษมาก่อน เลยอาจเป็นระบบอุปถัมป์ คุณมีประสบการณ์ทำงานที่มากกว่าอีกคนแต่กลับสอบไม่ได้เป็นต้น

แต่ก็มีบางสิ่งที่คุณเข้าใจผิดเช่น
- คุณไม่เข้าใจว่าทำไมฝ่ายบุคคลถึงไม่รู้เกณฑ์ในการสอบ ฯลฯ ขอบอกว่าฝ่ายบุคคลในมหาวิทยาลัยแค่เป็นตัวกลางในการสอบครับ คุณสมบัติของแต่ละสาขา/เกณฑ์การสอบ จะขึ้นอยู่กับสาขาครับ และในมหาวิทยาลัยเดียวกันเกณฑ์การรับอาจารย์ก็ต่างกันตามสาขา

- การคุมสอบดูหละหลวม คงเป็นเพราะมีคนสอบแค่ 2 คน และเป็นผู้ใหญ่แล้ว ผู้เข้าสอบคงไม่ลอกกันเองหรือเดินออกไปลักเปิดหนังสือดูระหว่างเข้าห้องน้ำ หรือลักโทรถามคนอื่น (ถ้าเขาทำ คุณก็คงได้ยิน)

- ผู้สมัครดูเหมือนเป็นอาจารย์พิเศษเพราะมีนักศึกษาเข้ามาทักบ่อยๆ อืม...ก็ไม่ผิดนี่ครับ ไมมีกฎว่าอาจารย์พิเศษห้ามสมัคร

- ผู้เข้าสอบบอกคุณว่าไม่ได้ไม่ต้องเสียใจ การแข่งขันต้องมีแพ้ชนะ เค้าก็พูดถูกนี่ครับ และแสดงถึงว่าเขาเป็นคนมีมารยาททางสังคม เพราะรู้จักมารยาทในการพูดคุย มีน้ำใจนักกีฬาด้วย หรือคุณอยากให้เขาพูดว่า...ใครเก่งก็ได้ไป คนไม่ได้แสดงว่าความสามารถน้อยกว่า...ออกแนวอวดตัว?

- การศึกษา ถ้าดูตามวุฒิ คุณยอมรับหรือไม่ว่า วุฒิการศึกษาของเขาดีกว่าทั้งระดับ ป.ตรี และ โท บางคนอาจบอกว่าไม่ได้อยู่ที่สถาบัน แต่ในความเป็นจริง เราต้องยอมรับว่าทุกคนย่อมอยากเรียนใน ม. รัฐมากกว่าเอกชน เพราะเป็นค่านิยมที่เรายึด ค่าเรียนถูกว่า การสอบเข้ามีการแข่งขันมากกว่า กรรมการอาจสงสัยว่า คุณเรียนเอกชน ป.ตรีแล้ว ทำไมไม่เรียนโทรัฐบาล เพราะคุณสอบไม่ได้หรือเปล่า เลยต้องเรียนเอกชนอีก ซึ่งเหตุผลจริงๆอาจเป็นเพราะที่เรียนใกล้บ้านคุณก็ได้ แต่ทางกรรมการไม่รู้นี่ครับ ถ้ารับอาจารย์ ใครๆก็อยากได้คนที่จบจากที่ดีๆเพราะมันสร้างความมั่นใจให้นักศึกษาด้วย

- คุณอาจได้ทำวิทยานิพนธ์ อืม...ไม่ได้แปลว่าคุณเก่งกว่าคนไม่ได้ทำ เพราะมันต้องดูด้วยว่าวิทยานิพนธ์มันดีแค่ไหน จากที่ไหน ในบางสาขาที่ผมเคยเจอมา IS ของบางมหาวิทยาลัยดีกว่า thesis บางที่เสียอีก เพื่อนผมสอนที่วารสารธรรมศาสตร์ ก็ไม่ได้ thesis แต่ก็สอบเป็นอาจารย์ที่นั่นได้ แต่อีกคนทำ thesis แต่สอบไม่ได้

- สอน 2 ที่หรือ 3 ที่ หรือ 1 ที่ มันก็ต้องดูด้วยว่าสอนที่ไหน ความยากง่ายของการเข้าสอนแต่ละที่ รายวิชาที่สอน ความยากง่ายของรายวิชา จำนวนชั่วโมงที่สอน เนื้อหาที่สอนตรงกับสาขาที่มาสมัครมากแค่ไหน

- ประสบการณ์สอน จำนวนปีบอกอะไรไม่ได้ครับ อยู่ที่รายวิชา ความรู้ ฯลฯ ดังที่ได้กล่าวมาในข้อก่อน ยกตัวอย่างจากประสบการณ์ตรง ผมสมัครเป็น อ. แถวสามย่าน เคยเป็น อ.พิเศษที่พระจอมเกล้า 1 เทอม เพื่อนเป็น อ.ประจำที่พระจอมเกล้ามา 3 ปี แต่ผมสอบได้ที่สามย่าน เพราะมีความเหมาะสมด้านอื่นๆและได้คะแนนสอบข้อเขียนมากกว่า

- ประสบการณ์วิจัย ถ้าคุณยังไม่ได้มีงานวิจัยขั้นขอ ผศ ได้ ก็ไม่ได้หมายความว่าคุณมีความสามารถมากกว่า เพราะบางคนอาจชอบทำวิจัย แต่มันดีแค่ไหน บางคนอาจยังไม่เคยทำแต่อาจมีความสามารถกว่าก็ได้เมื่อถึงเวลาต้องทำจริง

สิ่งที่คุณยังไม่บอก และผู้อ่านยังไม่รู้มันเป็นรายละเอียดมากๆที่มีผลต่อการเลือกคนเช่น

- ที่ที่คุณจบมา และที่ที่คู่แข่งของคุณจบมา มันมีชื่อเสียง ความน่าเชื่อถือ หรือเป็นที่ยอมรับในวงการมากน้อบแค่ไหน

- เกรดที่คุณได้มากับคู่แข่ง รวมทั้งกิจกรรมหรือรางวัลต่างๆในระหว่างเรียนต่างกันแค่ไหน

- คะแนนสอบของคุณกับของเขาแตกต่างกันแค่ไหน

-บุคลิก การแต่งกาย การพูดจา ไหวพริบในการสอบสัมภาษณ์ ความเหมาะสมต่อการเป็นอาจารย์ ต่างกันแค่ไหน

- คุณพรีเซ็นต์ตัวคุณเองได้ดีมากน้อยแค่ไหน

และสิ่งที่คุณไม่รู้เกี่ยวกับผู้สอบแข่งขันอื่นๆก็มีเพราะแค่การพูดคุยช่วงพัก คุณไม่สามารถรู้ได้ว่าคู่แข่งของคุณมีอะไรที่เหนือกว่าคุณมากก็ได้ แต่เค้าไม่ได้บอกคุณหมด (เพราะบางคนก็ถ่อมตัว ไม่ชอบพูดอวด หรือคิดว่ามันไม่จำเป็น) คู่แข่งคุณอาจเคยไปดูงานหรืออบรมต่างประเทศ มีความสามารถด้านภาษาสูง เคยประกวดได้รับรางวัลหนังสั้นขณะเป็นนักศึกษา สอบได้คะแนนดีเด่นตอนเป็นนักศึกษา ป.ตรี ฯลฯ ข้อมูลพวกนี้คณะกรรมการเขารู้ครับ

สรุปคือ ผมก็บอกไม่ได้ว่าคณะกรรมการยุติธรรมหรือไม่ เพราะข้อมูลไม่เพียงพอครับ แต่อยากให้คุณคิดแบบเป็นกลางมากที่สุด แล้วเอาไว้เป็นประสบการณ์ในการสอบครั้งต่อไปครับ

ถ้าจะให้ผมพูดแบบโหดร้ายหน่อย (อันนี้บางคนอาจเห็นว่าผมเป็นคนมองโลกแคบ มีอคติ หรืออะไรก็แล้วแต่ ต้องขอโทษด้วย แต่เป็นความคิดเห็นและจากประสบการณ์ที่เจอมา) คือ ส่วนมากคนที่จะสมัครเป็นอาจารย์ของมหาวิทยาลัยของรัฐได้ มักเป็นคนที่เรียนจบมหาวิทยาลัย ถ้า ป.ตรี จบเอกชน ป.โทก็น่าเป็นของรัฐ ที่มหาวิทยาลัยของผมเท่าที่รู้จัก ยังไม่เคยเจอใครที่จบ ป.โท เอกชนครับ (ไม่ได้หมายความว่าจบเอกชนไม่เก่ง แต่จากที่เคยเจอมา ไม่ค่อยเห็นเป็น อ.มหาวิทยาลัยของรัฐครับ ส่วนมากไปทำงานเอกชนหรือสอนของเอกชนมากกว่า)

-อีกข้อหนึ่งคือ ไม่อยากให้มองว่าคนเป็น อ.พิเศษจะได้สิทธิมากกว่า มันก็อาจเป็นไปได้บ้างถ้าเค้าสอนดีและเข้ากับเพื่อนร่วมงานได้ แต่ต้องสอบได้คะแนนดีด้วยครับ

ในขณะเดียวกัน ถ้าเขาเป็นคนแย่ เพื่อนร่วมงานก็รู้แน่ อันนี้เขาก็คงหันมาสนใจคุณเป็นพิเศษเพราะเขาอาจคิดว่าคุณอาจดีกว่าก็ได้ครับ

โดยส่วนตัวผมแล้ว จากข้อมูลที่คุณให้มา (และหัวโบราณแบบผม) ผมคิดว่าที่คุณไม่ได้อาจเป็นเพราะคู่แข่งคุณคงจะ
- จบมาจากสถาบันที่ดีกว่าคุณ (และน่าได้เกรดสูงด้วย)
- สอบเข้าได้คะแนนข้อเขียนและสัมภาษณ์ได้มากกว่าคุณ
- มีประสบการณ์หรือคุณสมบัติอื่นๆที่สูงกว่าคุณ (แต่คุณไม่รู้)

การสอบรับสมัครอาจารย์ ทางคณะจะมีการเก็บข้อมูล/หลักฐานไว้หมดนะครับ ถ้าคุณคิดว่าเขาไม่ยุติธรรมคุณสามารถยื่นเรื่องขอดูรายละเอียดได้ครับ

จากคุณ : c

เขียนเมื่อ : 27 มี.ค. 53 01:55:07 A:109.246.5.90 X: TicketID:253731

ความคิดเห็นที่ 22

เรียนคุณ คห. 15 ครับ

ผมไม่ได้บอกว่าการอนุญาตให้ใช้โทรศัพท์ในห้องสอบเป็นสิ่งถูกต้องและสมควร ผมได้กล่าวไปแต่ต้นแล้วครับว่าเป็นการคุมสอบที่หละหลวม แต่ที่ผมอ้างถึงเรื่องนี้เนื่องจากเจ้าของกระทู้กล่าวถึงว่าเป็นส่วนหนึ่งของความไม่ยุติธรรม ซึ่งผมว่ามันก็ไม่ถูกต้องนัก มันจะไม่ยุติธรรมก็ต่อเมื่อผู้เข้าสอบอีกท่านใช้โทรศัพท์ได้แต่เจ้าของกระทู้ถูกกรรมการคุมสอบไม่ให้ใช้ครับ

ขอย้ำอีกครั้งว่า ความเห็นที่ผมให้ไปไม่ได้ต้องการซ้ำเติมเจ้าของกระทู้ เพียงแต่อยากให้คุณลองคิดแบบเป็นกลางครับ เพราะมันจะทำให้คุณกลับไปพัฒนาจุดด้อยหรือเสริมจุดแข็งที่คุณมี คุณจะได้ประสบความสำเร็จในการสมัครครั้งต่อไป โดยเฉพาะถ้าคุณต้องการเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย คุณต้องสอนเด็กโต คุณต้องทำงานกับอาจารย์ท่านอื่นที่อาจมีอีโก้สูง หากคุณไม่สามารถฟังความคิดเห็นท่านอื่นได้ การทำงานจะยากลำบาก

ผมไม่อยากให้หลายๆท่านคิดว่ามีการใช้เส้นในการสอบไม่ว่าสอบอะไรก็ตาม เพราะลองสังเกตดู เราจะเห็นว่ามักเป็นเรื่องบอกเล่า เช่น มีเพื่อน ญาติ คนรู้จัก ไปสอบมาแล้วเจอแบบนี้ๆๆ มีเพียงน้อยคนที่มีประสบการณ์ตรงแต่ก็ยังพิสูจน์ไม่ได้อีกว่าจริงหรือไม่

คนมักคิดว่าเป็นลูกหลานอาจารย์ผู้ใหญ่เช่นคณะบดีฯ แล้วได้แน่ๆ เป็นอาจารย์พิเศษมาก่อนแล้วได้แน่ๆ อันนี้มันก็ไม่แฟร์กับพวกลูกหลานอาจารย์หรือคนที่เคยเป็นอาจารย์พิเศษมาก่อน เพราะว่าเขาอาจมีความสามารถจริงๆก็ได้ แต่กลายเป็นว่าพอนามสกุลเหมือนอาจารย์ในคณะก็เลยโดนเหมารวมไปก่อนว่าเด็กเส้น

- อีกข้อหนึ่งที่ผมไม่อยากให้คุณคิดอคติเนื่องจากผมไม่อยากให้คุณรู้สึกผิดแบบผมที่เคยพลาดมาในอดีต ขอเล่าเรื่องแบบคนแค่ ยาวหน่อยนะครับ

ตอนผมเรียนจบโทและสมัครสอบเข้าเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐแห่งหนึ่งใน กทม เป็นการสอบเข้าทำงานครั้งแรก และมหาวิทยาลัยนี้ก็มีชื่อเสียง จัดได้ว่า top 3 ในสมัยนั้นทีเดียว

มีการเปิดรับ 1 ตำแหน่ง มีคนสมัครไม่ถึง 20 คน และมีคุณสมบัติได้เข้าสอบข้อเขียนหมด ตอนพักสอบช่วงกลางวันก็มีการพูดคุยกัน มี 1 คนเป็นลูกหม้อทั้ง ป.ตรีและโทของที่นั่นและเป็นอาจารย์พิเศษด้วย อีก 2-3 คนเป็นอาจารย์จากมหาวิทยาลัยของรัฐในภูมิภาคมีประสบการณ์สอนหลายปี ผมมีประสบการณ์สอนประมาณ 1 ปี ในมหาวิทยาลัยรัฐใน กทม (ชื่อเสียงน้อยกว่ามหาวิทยาลัยที่สมัครนิดหน่อย) คนอื่นก็เพิ่งจบบ้าง เป็นอาจารย์พิเศษ มีจบทั้งในและต่างประเทศ

ประกาศผลสอบออกมาผมผ่านข้อเขียนกับผู้สมัครอีกคน (หญิง) วันที่มาสอบสัมภาษณ์เลยได้มีโอกาสได้คุยกันก่อนเข้าสอบประมาณ 1 ชม ได้ ก็คุยกันไปเรื่อยๆ ถามเรื่องประวัติการเรียน การทำงาน ฯลฯ แล้วผมก็ประเมินว่าผมน่าจะมีคุณสมบัติสูงกว่าเพราะว่า

- ผมมีประสบการณ์สอนในมหาวิทยาลัยของรัฐใน กทม เป็นมหาวิทยาลัยที่ชื่อเสียงน้อยกว่ามหาวิทยาลัยที่มาสมัครนิดหน่อย แต่เธอมีประสบการณ์สอนแค่เด็กมัธยมปลายมา 1 เทอม

- ผมจบตรีจาก ม.รัฐ (ม.ดังทีเดียว ถึงแม้จะไม่ใช่ ม.อันดับ 1 ของประเทศ)ได้เกียรตินิยมอันดับสอง คะแนนสูงเป็นอันดับสามของรุ่น จบ ป.โท ได้คะแนนสูงสุดของรุ่น เธอจบ ป.โท ไม่ได้เกียรตินิยม (แต่จาก ม.อันดับ 1) จบโทจากอังกฤษ (ตอนนั้นคิดเข้าข้างตัวเองว่า ก็เขามีเงินเลยได้ไปเรียน แต่ยูที่ไปเรียนเราก็ว่ามันไม่ได้ดังเท่าไร เราเรียนไทยก็น่าจะดีกว่าซะด้วยซ้ำไปมั้ง)

- ตอนสอบข้อเขียน เห็นเธอออกเป็นคนสุดท้ายของห้อง หน้าบูดเชียว สงสัยทำไม่ได้ ออกมาก็บ่นๆกับเพื่อนเธอว่าข้อสอบยากจัง แต่ผมทำแบบชิลๆ ยากแต่ก็ไม่ยากเท่าไร

- ตอนบ่ายสอบสอนกับสัมภาษณ์รอบแรก โดนสอนเป็นภาษาอังกฤษและสัมภาษณ์เป็นภาษาอังกฤษ ดูท่าทางแล้วกรรมการก็ชอบเรานี่นา บางคนก็ชมเราด้วย แตพอเธอออกมา เธอบอกว่าไม่แน่ใจว่าสอนได้ดีหรือเปล่า ดูท่าทางเธอไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร ถ้าจะดูในเรื่องการใช้ภาษาอังกฤษ ผมก็ว่าผมใช้ได้ดีทีเดียว ถึงแม้ว่าอาจไม่ดีเท่าเธอ แต่กรรมการก็น่าเข้าใจนะว่าผมเรียนในเมืองไทย แต่เธอนักเรียนนอก

- ตอนสอบสัมภาษณ์รอบสุดท้าย เอ...ท่าทางเราน่าจะได้แน่ๆ เพราะมีกรรมการอีกกลุ่ม 6 คน มาสอบสัมภาษณ์ ก็ไม่ได้คุยอะไรมากมาย สบายๆ ส่วนมากกรรมการพูดเรื่องสวัสดิการกับหน้าที่รับผิดชอบของการเป็นอาจารย์ ท่าทางเราน่าจะได้นะ ถึงพูดคุยเรื่องนี้

ปรากฏว่าหนึ่งอาทิตย์ผ่านไป ผลประกาศออกมาว่าผมติดสำรอง เธอได้ตำแหน่งนั้นไป โอย...ความมั่นใจหายหมดเลย ความศรัทธาในระบบการสอบเข้าเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัยของรัฐหายไป ใครๆเค้าก็บอกว่าเส้นเยอะ...พูดคุยกับเพื่อนที่บังเอิญรู้จักเธอแล้วยิ่งแค้น เพราะได้รับการบอกเล่ามาว่าเธอเป็นหลานของหัวหน้าภาคฯหรือคณะบดีนี่หละ พอกลับไปดูนามสกุลเธอ ...เออ นามสกุลดังนี่นา...อย่างนี้ผมไม่ได้ต้องเพราะเส้นแน่ๆเลย มีตัวแล้วยังมาทำให้ผมเสียเวลาไปสอบทำไมกันฟะ...มหาวิทยาลัยนี้ตรูจะไม่ไปเหยียบอีกเลย (อันนี้บ่นกับเพื่อนสนิท สมัยนั้นยังไม่มี Internet!)

ผมเจ็บใจไปหลายเดือน พอดีมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งเปิดรับอาจารย์ เป็นมหาวิทยาลัยอันดับหนึ่งของประเทศเสียด้วย ผมเลยไปสมัครสอบแต่ไม่คิดว่าจะได้ คิดว่าไปลองสอบวัดความรู้ เค้าคงมีตัวแล้วมั้ง เพราะในบรรดาคนที่สอบก็มีอาจารย์พิเศษอยู่ 4-5 คนแล้ว ลูกหม้ออีก 10 กว่าคน ปรากฎว่ารอบนี้โชคดีแฮะ ผมสอบได้

ปรากฎว่าพอเข้ามาทำงานก็ได้รู้จักกับอาจารย์ท่านหนึ่งซึ่งเป็นเพื่อนกับผู้สมัครที่สอบได้ที่หมาวิทยาลัยแรกที่ผมสอบไม่ได้ ก็เลยพูดคุยไปมา (ตอนนั้นสนิทกันแล้วเลยแอบถามประวัติลึกๆของเธอจากเพื่อนอีกที) ก็ได้ความว่า เธอเป็นลูกหลานอาจารย์ที่คณะที่ผมไปสอบหรือเปล่าไม่รู้ แต่ว่า

- ตอนเอ็นท์เข้า ป.ตรี เธอได้คะแนนเป็นอันดับต้นๆของประเทศของสาขาที่เธอเรียน

-เธอไม่ได้เกียรตินิยมตอน ป.ตรี เพราะว่าเธอได้คะแนนวิชาโทไม่ดีนัก (แต่ GPA ก็สามกว่า) แต่วิชาเอก (ซึ่งเป็นวิชาที่เธอเรียนต่อตอน ป.โท และเป็นสาขาที่สมัครสอนตอน ป.ตรีที่มหาวิทยาลัยฯ) เธอได้ A เกือบหมด และเป็นคนที่ได้คะแนนวิชาเอก top 3 ของสาขา

- ตอนเธอเรียนโทที่อังกฤษ มหาวิทยาลัยที่เธอเรียนไม่ดังนักในความคิดผม แต่ตอนหลังถึงมาพบว่ามันไม่ดังสำหรับคนไทยเพราะมันเข้ายาก และในสาขาที่เธอเรียนนั้น มันเป็นสาขา top 5 ของอังกฤษ

- เธอจบโทด้วยคะแนนสูงสุดของสาขา (ตอนคุยกับเธอ เธอไม่เห็นคุยให้ผมฟังเล้ย)

- เธอบอกว่าเธอเป็นอาจารย์สอนมัธยมา 1 เทอม แต่เธอไม่ได้บอกว่าเธอเป็นอาจารย์พิเศษที่มหาวิทยาลัยของรัฐที่เธอจบมาตอน ป.ตรี ด้วย แถมวิชาที่เธอสอนเป็นวิชาเฉพาะของเด็กชั้นปีสูงๆ (แต่ผมสอนแค่วิชาพื้นฐานของเด็กปี 1 เอง)

- เพื่อนผมบอกว่าเธอเป็นคนจริงจังในการเรียนมาก และเป็นคนถ่อมตัว เนื่องจากเป็นคนเรียนดีมาแต่ไหนแต่ไร แต่เวลาคนอื่นถามเรื่องการเรียน-การสอบ เธอจะไม่เคยบอกว่าทำได้ดี เพราะเกรงว่าคนอื่นจะหมั่นใส้ แต่เธอไม่หวงวิชา ช่วยติวให้เพื่อนดีทีเดียว

- นอกจาก ป.โท แล้ว เธอยังไปเทคคอร์สต่างๆอีกมากมาย ทั้งไทยและต่างประเทศ เป็นนักกิจกรรมตอนเรียน ป.ตรี ด้วย ไปแข่งขันทางวิชาการก็ชนะมาหลายเวที (ผมไม่เคยชนะเลยซักเวที...)

-เธอไปประชุม สัมนาระดับอินเตอร์มาก็หลายที่ แต่ผมย่ำอยู่กับที่ เข้าแต่ประชุมวิชาการในประเทศไทย

- นามสกุลเธอดังจริง แต่จริงๆแล้วแค่นามสกุลเหมือนกับนักวิชาการคนดัง แต่สืบเชื้อสายหาความสำพันกันไม่ถูก เพราะเป็นตระกูลใหญ่ แยกย้ายแตกแขนงไปมากมาย ไม่ได้รู้จักกันเป็นการส่วนตัวเลย

อ้าว...กลายเป็นว่าที่ผมไปบ่นกับเพื่อนๆว่ามหาวิทยาลัยนั้นไม่โปร่งใส ผมคิดเข้าข้างตัวเองหรือเปล่านี่ ผมคิดว่าผมเจ๋งแล้ว แต่จริงๆแล้ว profile ผมเทียบเธอไม่ติดเลย

มหาวิทยาลัยที่ผมจบมาก็เทียบกับมหาวิทยาลัยที่เธอจบมาไม่ได้ ประสบการณ์การสอนของเธอดีกว่าผมอีกแต่ผมไม่รู้ เธอไม่ได้รู้จักนักวิชาการคนดังอย่างที่ผมเข้าใจ เธอมีประวัติเกียรติคุณต่างๆแต่เธอไม่เคยโม้ข่มผม นึกย้อนกลับไป เอ๊ะ...เธอก็เป็นคนดีนะ ตอนนั่งรอสอบสัมภาษณ์กับเธอ เธอบอกผมว่าอย่ากังวล ให้ตั้งสติให้ดี เธอเข้าสอบก่อนผม พอเธอออกมา เธอยังมาบอกผมอีกว่ากรรมการถามอะไรบ้าง แล้วกรรมการก็ถามผมแบบนั้นจริงๆ ผมว่าเธอก็แฟร์ดี

สรุปคือ หลังจากนั้นผมลองมาพิจารณาแบบละเอียด ผมรู้สึกผิดมาก ที่คิดว่าเธอสอบเข้าไปได้แบบไม่โปร่งใส เป็นความผิดที่ผมยังคงมีมาจนวันนี้ (เกือบ 10 ปีแล้วครับ)

ผมจึงอยากจะฝากไว้ว่า อยากให้คุณเปลี่ยนทัศนะคติ เพราะไม่มีหลักฐานอะไรเลย แต่ถ้าคุณมั่นใจก็ต้องพิสูจน์ ทำเรื่องถึงมหาวิทยาลัยเลย

เพราะถ้าคุณไม่ทำเรื่องร้องเรียนแล้วมาพูดลอยๆแบบนี้จะมีข้อเสียคือ

1. ถ้ามันไม่เป็นจริง ซักวันนึงเมื่อคุณรู้ความจริงขึ้นมา คุณจะรู้สึกผิดแบบผมที่เคยเป็นมาก่อน

2. คุณจะเสียเวลาคิดแต่เรื่องนี้ แทนที่จะเอาเวลาไปหางานที่ใหม่ ไปอบรม สัมนา หาอะไรทำเสริมจุดอ่อนของคุณ

3. ถ้าเธอและมหาวิทยาลัยไม่ผิด มันยุติธรรมหรือไม่ที่คุณยัดเยียดข้อหาให้ไปแล้ว โดยที่อีกฝ่ายไม่มีการโต้ตอบเลย

4. คุณกำลังทำให้อีกหลายๆคนเอาไปพูดต่อๆกันว่า...เคยมีคนมาเล่าใน pantip เรื่องการสอบเป็นอาจารย์ ปรากฎว่ามีเส้น ฯลฯ...แล้วก็พูดกันต่อๆไป จริงเท็จไม่รู้ แต่ขอพูดต่อๆในเรื่องไม่ดีของคนอื่นก่อน

5. ถ้าทางมหาวิทยาลัยหรือคนที่สอบได้ได้มาอ่าน (ไม่แน่นะครับ อาจมีเพื่อนของเพื่อนของเพื่อน ลูกศิษย์สถาบัน) แล้วจะเอาเรื่องคุณ เพราะเค้ามั่นใจว่าเค้าไม่ผิดแน่ๆ ผมว่าเค้าน่าจะทำได้นะ (ขอบอกตรงๆว่าผมไม่รู้เรื่องกฎหมายครับ) เพราะทำให้เค้าเสื่อมเสียมาก คุณจะบอกว่าคุณไม่ได้บอกชื่อมหาวิทยาลัย แต่คุณให้ hints ไปมากมาย ไม่ว่าจะเป็น ม.ของรัฐ อยูแถวๆวงเวียนใหญ่ สาขา จำนวนคนผ่านข้อเขียน วุฒิคู่แข่งคุณ ถ้าเจ้าตัวหรือกรรมการสอบมาอ่านเจอ เขารู้ดีว่าพาดพิงถึงเค้าแน่ๆ เอาเขามาว่าเสียหายโดยที่ไม่มีหลักฐานเลย ผมว่ายังไงมันก็น่าจะเอาผิดได้นะ (แต่หวังว่าเค้าคงไม่มาสนใจหรอก)

6. ถ้าผู้สอบได้คนนั้นเค้าเกิดสละสิทธิ์ ไม่เอาตำแหน่งนี้ ทาง ม.อาจเรียกคุณเข้าไปรับตำแหน่งแทนก็ได้นะครับ อย่าคิดว่าไม่มี ต่อให้ตำแหน่งดีน่าทำขนาดไหน บางคนได้แล้วอาจสละสิทธ์ เพราะอาจไปเรียนต่อ เปลี่ยนอาชีพ หรือได้ที่ดีกว่า ไม่มีใครรู้ ถ้าเป็นเช่นนั้น ผมว่าทางมหาวิทยาลัยคงไม่เรียกคุณแล้วหละเพราะว่าคุณไปพูดถึงเค้าในทางที่ไม่ดี ขืนรับเข้าไป คุณได้เอา "ความใน" มาเล่าให้คนภายนอกฟังหมด แต่ถ้าเค้าเกิดเรียกคุณเข้าไปทำงานจริง คุณก็อาจจะรู้สึกกระอักกระอ่วน เพราะดันว่าเขาไปแล้วนี่

สรุปคือ ผมยังไม่เห็นเลยว่าคุณได้ประโยชน์อะไรจากการโพสต์ ถ้าจะให้ได้ประโยชน์ทั้งเพื่อตัวคุณเองและระบบการศึกษาของไทย คุณต้องมีหลักฐานมาแสดง

และคุณเชื่อหรือไม่ว่าถ้าคุณเป็นคนสอบได้เอง ก็อาจมีคนอื่นที่สอบไม่ได้ คิดในทำนองเดียวกับคุณในขณะนี้เช่นกัน

จากคุณ : C

เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 53 04:51:04 A:109.246.5.90 X: TicketID:253731