PANTIP.COM : B9255816 เซลแมน , แซลเมเนเจอร์, ไทยแลนด์ country manager [นักขาย]

ความคิดเห็นที่ 5

Continue เซลแมน , เซลเมเนเจอร์, ไทยแลนด์ country manager

เริ่มงานเซลวันแรก ของผม Shock โลกไปเลยครับ หลังจากได้รับ Orientation จาก Management แล้ว พี่นาก็เรียกผมเข้าไปอธิบายเรื่องงาน แบบ เอ้านี่ รายชื่อลูกค้า นี่โปรดัก นี่ราคา ไปศึกษาดู แล้วก็หันไปรับโทรศัพท์ ต่อด้วย โน่นไอ้รูปหล่อนั่นเป็นEngineer กับ ไอ้ใส่แว่นคนนั้นเป็น Product นั่น Admin Sales คอยช่วยเธอ สายที่สองเข้ามา (พี่นาบอกว่าเดี๋ยวโทรกลับ) อาณาเขตการขายของเธอ คือ ภาคกลาง กับ อิสานเหนือ
ยอดขายปีที่แล้ว 70 ล้าน พี่หวังว่าเธอจะทำได้มากกว่าพี่ แค่นั้น แล้วแกก็กลับไป รับโทรศัพท์สายใหม่ซึ่งเพิ่งเข้ามา แล้วก็บอกให้ผมไปจากโต๊ะแก

ผมมึนตึบ ได้แต่ ครับ ๆ พยักหน้า แล้วกับมานั่ง งง ที่โต๊ะ คือพี่จะไม่สอนอะไรผมเลยเหรอ ใช่ครับไม่มีใครสอน ผมต้องเรียนรู้เอง โชคดีอยู่นิดนึง เอกสารเกี่ยวกับสินค้าค่อนข้างดี Products ที่ผมมีอยู่ในมือค่อยข้างดี ขายได้ในตลาดอยู่ บอก Brand หน่อยก็ได้ EPSON, ACER, HP และ อื่น ๆ อีกหลายสิบชนิด

ผมแอบคอยสังเกต ว่า พี่นาทำอะไรนักหนา โทรศัพท์เยอะจัง แค่พูดกับผมไม่กี่ประโยค นี่สามครั้งแล้ว คือนอกจากจะดูแลลูกค้าแล้ว แกยังต้องทำอะไรหลายๆ อย่างมาก ผู้จัดการภาคการขายอื่น ๆ ( เชียงใหม่ ชลบุรี ภูเก็ต โคราช ) คิดอะไรไม่ออก พี่นา รับเละอยู่คนเดียว ยังไม่รวม เจ้าหน้าที่คนอื่น ที่เห็น สำนักงานใหญ่ที่กรุงเทพเป็นเหมือนศูนย์ช่วยเหลือ จะเอาโน่น เอานี่ เอานั่น ต้องได้วันนี้นะ รวมกับ พี่เค้าต้องดูแล ภาคกลาง กับ อิสานเหนือ ( อุบล ศรีษะเกษ สุรินทร์ อำนาจเจริญ หนองคาย) ซึ่งไกลโคตร ๆ เป็นที่มา ทำไม ผมถึงได้มานั่งทำหน้างง อยู่ที่โต๊ะ ตอนนี้

ผมไม่โทษพี่นาเลย เค้าใจแจ่มแจ้ง ชีวิตลูกจ้าง นะครับ หัวฟู งานล้นมือ ผมลองนับโทรศัพท์แกดูเล่น ๆ วัน ๆ มันจะกี่สายกันนะ ถึงขึ้นต้องปิดเสียงนะครับ เพราะไม่งั้นมันจะดังตลอดเวลา

หลังจากที่ผมรู้จักกับทีมทุกคน ก็เริ่มตั้งหลักได้ เจ้า Admin นี่แหละ ผมจับมานั่งคุยก่อนเลย จนพี่นาต้องโผล่หน้ามาดูบน partition ที่กั้น ว่ามันทำอะไรกันวะ หัวเราะคิกขัก จนใคร ๆ นึกว่าสงสัยคงพบรักกันซะหล่ะ ผมได้ทำการสร้างสัมพันธ์ กับ Admin Sale คนที่ผมต้องฝากงานครึ่งนึง ให้เค้าช่วย เรียบร้อย พร้อมกับ ข้อมูล Product ไหนขายดี Dearler รายไหนขายเยอะ

ผมเริ่มจากตรงนั้นครับ ศึกษา Product ที่ขายดีก่อน Focus ช่องทางการจำหน่ายที่ขายดี อยู่แล้ว โทรศัพท์ไปแนะนำตัว ( เค้าอยู่ต่างจังหวัดกันทั้งนั้น ) หลายๆ ที่ โทรไป ก็ใส่มายาว ๆ เลย เป็นชุด ๆ ปัญหาทั้งนั้น ผมเริ่มที่ภาคกลางก่อน เพราะยอดขายส่วนใหญ่ มาจากภาคกลาง สมุทรสาคร สมุทรสงคราม ราชบุรี กาญจนบุรี สุพรรณบุรี อ่างทอง ลพบุรี เพชรบุรี ประจวบ ลูกค้าผมอยู่แถวนี่ครับ กรุงเทพเค้าไม่ให้ขาย

Product ตัวที่ขายดี ๆ แผนกอื่น ๆ ในบริษัท เราเค้าก็ขายดีเหมือนกัน ของเค้ามาที่ Stock ปุ๊บปับ หายวับ เมื่อก่อนเค้า Update Stock กัน ทาง Lotus Note ครับ ผมเห็นอยู่เมื่อวานแว๊บ ๆ หลายสิบตัว วันนี้หายไปหล่ะ รับ PO ลูกค้ามาแล้ว ของไม่มีส่ง ต้องรอ ถูกลูกค้าด่า ซวยอีก

ผมเตรียมตัวศึกษา Product จนทะลุปุโปร่ง ศึกษาปัญหาต่าง ๆ เรียนรู้ลูกค้า แล้วก็มาพบว่าปัญหานึง ที่แก้กันไม่ได้ก็คือ สินค้าไม่ส่งตามกำหนด ผมพาเจ้า Admin ไป Stock สินค้าทันที อยู่คนละทีกับออฟฟิสผม ผมอยู่พระราม 3 Stock อยู่แถวพระประแดง ใช่ครับ สหวิริยา บริษัทอันดับหนึ่ง ด้าน Distributor สมัยนั้น

สหวิริยา ก่อนจะเปลี่ยนชื่อเป็น SVOA สมัยนั้น บอกได้เลยว่า อันดับหนึ่ง จริง ๆ ทั้งยอดขาย market coverage ไทยคม เนี้ย เมื่อก่อน สหวิริยา เป็นเจ้าของนะครับ ผมยังเคยมีโทรศัพท์ผ่านดาวเทียมใช้เลย เป็นเหมือน wakie takie โทรติดบ้างไม่ติดบ้าง ฟังไม่รู้เรื่อง พกไว้เท่ ๆ รวมกับ Phonlink อีกตัว ที่พกติดตัว สมัยนั้น ก็เทพสุด ๆ หล่ะ มีตึกเบ้อเริ่มเป็นของตัวเอง รวมกับ SV CITY โครงการริมแม่น้ำเจ้าพระยา ใครเคยผ่านไปพระรามสามก็ คงเคยเห็น
IT CITY นี่ ก็ของสหวิริยานะครับ คงเคยไปเดินกันบ้างตามห้าง ฯ ต่าง ๆ

กลับมาเรื่องเจ้าปัญหา สินค้าส่งช้า ส่งบ้างไม่ส่งบ้าง ผมเข้าไปแนะนำตัวก็พี่ที่ทำ Stock , ส่งของให้ แกมองตาขวาง ๆ เหมือนจะกัด ตอนเจอผมครั้งแรก แกตั้งธงไว้ก่อนเลย ว่าผมต้องมาสั่งงาน มาใช้งานแก ซึ่ง ทุกวันก็ยุ่งจะตายอยู่แล้ว ผมไปเดิน ๆ อยู่แป๊บนึง ก็รู้สึกปวดหัว ทำไมมันยุ่งอย่างงี้นะ ไม่แปลกใจเลย ทำไมมันถึงได้มั่วกันจัง มีของต้องส่งเยอะแยะมากมาย รถส่งของมีสี่ห้าสิบคันได้ เดินอยู่พักนึง ก็โดนหยุด ผู้จัดการคลังสินค้า เรียกผมขึ้นไปด่า ว่ามาเดินทำไม เค้าห้ามมาเดิน เป็นลูกน้องใคร อยู่ทีมไหน ใส่เป็นชุด ๆ หลังจากถูกด่าอยู่พัก นึง ผมก็ตัดสินใจกลับ เดินผ่านโรงอาหารก็เลย ซื้อกระทิงแดง กับ เป๊บซี่ ใส่ถุง จะไปฝากพี่คนที่จัดสินค้าที่จะกัดผม เมื่อกี้ คราวนี้ท่าทีแกเย็นลง ตอนผมไปลากลับ แถมรับ เป๊บซึ่ไปผสมกระทิงแดง ดูดจ๊วบ ๆ สามสี่ที หมดถุงเลย แล้วแกก็บอกว่า ไว้วันหลัง ค่อยกินเหล้ากัน วันนี้เครียด งานยุ่งหวะ รมณ์เสีย

หลังจากนั้นผมก็พาแกไปกินเหล้าที่คาเฟ่แห่งนึง เลี้ยงเหล้าแก เมาเละ แถมเอาบิลมาเบิก พี่นาตอนเซ็น approve ยังทำหน้างง ว่า แกไปเลี้ยงมันทำไม ค่า entertain เค้าเอาไว้เลี้ยงลูกค้านะ ผมตอบแกไปว่า ถ้าพี่ไม่ให้เบิก ผมออกเองก็ได้ จากนี้ต่อไป เพื่อนผมที่อยู่ที่ Stock จะช่วยดูแล สินค้าที่จะส่งไปหาลูกค้าของพวกเรา อย่างดี ของไม่มี เอาของคนอื่นมา ส่งให้ผมก่อน order ผม จัดก่อน ออกก่อน พี่เค้าจัดให้ ซึ่งมันก็เป็นอย่างงั้นจริง ๆ เราลดปัญหาสินค้าส่งช้า ของหาย ลูกค้ารอสินค้านาน หลังจากนั้น

บางทีคนเรานะครับ ทำงานร่วมกัน อยู่บริษัทเดียวกันแท้ ๆ ทำความรู้จักกันซะหน่อย ทำงานร่วมกัน โทรคุยอย่างเดียว หน้าไม่เคยเห็น แผนกอื่น ๆ เค้าโดนห้ามไป Stock เค้าไม่ไปกัน แต่ผมจะไป ไปแค่ทำความรู้จัก ทักทาย แนะนำตัว ตอนหลัง ผมถูก management ตำหนิ เรื่องไปเดินที่ Stock เพราะระเบียบบริษัทเค้าห้าม จริง ๆ ผมก็รู้ แต่ตั้งใจจะแหกโดยให้เหตุผลไปว่า ผมไปทำความรู้จัก เพื่อนร่วมงาน ผิดตรงไหน ผมยังตามนัดแนะพวกพี่ ๆ ที่ Stock ไปกินเหล้าอีกหลังจากนั้น ตั้งแต่นั้น ผมก็เป็น เซลแมนยังไม่ผ่านโปรคนเดียว ที่ของไม่เคยหาย สินค้าส่งถึงลูกค้ารวดเร็ว อย่างได้ไรบอก พี่จัดให้น้อง จนพี่นา ได้แต่พูดว่าอือ เอ็งเก่ง

แค่กล้าที่จะแตกต่าง ทำอะไรนอกกรอบซะหน่อย ผมยังมีเรื่องเล่าที่นี่อีกครับ ทั้งความสำเร็จ ความผิดพลาด ทะเลาะกับผู้จัดการฝ่ายบัญชี เซลกิ๊กก๊อกอย่างผม โวย ผจก.ฝ่ายบัญชี คนเก่าคนแก่ของบริษัทฯ ขออนุญาตมาต่อวันหลังครับ

จากคุณ : the blazer

เขียนเมื่อ : 15 พ.ค. 53 23:03:37

ความคิดเห็นที่ 10

ขอบคุณนะครับ ที่ให้กำลังใจ ผมหยุดการแชร์เรื่องงานผมไว้พักนึง เพราะผมไปเขียนกระทู้อื่น เป็นเรื่องเกี่ยวกับการทำงานขายสำหรับผู้เริ่มต้น

http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B9259188/B9259188.html
http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B9274276/B9274276.html

เป็นไอเดียผมเอง จากประสบการณ์ที่ผมมี ซึ่งก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์กับน้อง ๆ เพื่อน ๆ ที่เพิ่งเริ่มต้น กับอีกเหตุผลนึง ต้องใช้สมาธิกับพลังเยอะในการเรียกความทรงจำ เมื่อกว่า 10 ปี ออกมา มันจำได้แต่เฉพาะเรื่องโดน ๆ ครับ มาว่ากันต่อดีกว่า

หลังจากผมเริ่มต้นชีวิตนักขายที่ทำงานที่แรก ผมก็เริ่มเข้าใจงานขายมากขึ้น ประกอบกับเป็นคนชอบอ่าน ผมอ่านหนังสือ เกี่ยวกับการขาย การทำธุรกิจ ซื้อมาอาทิตย์ละเล่ม สองเล่มบ้าง อ่านแป๊ปเดียวจบเล่ม หนังสือหลายเล่ม ผู้เขียนสามารถมีอิทธิพลกับความคิดผมได้เลย

หลังจากเข้ามาทำงานและผ่านการทดลองงาน ผมก็เริ่มอยากออกตลาด ผมเริ่มด้วยการ กำหนดแผนการออกตลาด เลือก location ภาคกลางก่อนโดยวางแผนแบบไปเป็น Route อยุธยา เป็นจังหวัดแรก ไปจังหวัดแรกก็ได้เรื่องเลยครับ ลูกค้ารายนึงชวนผมทานข้าวตอนเย็น แล้วก็ยาวจนไม่สามารถขับรถไปไหนได้ต่อ เพราะทานเหล้าตามไปด้วยต้องนอนค้าง จังหวัดต่อไปผมไปอ่างทอง สุพรรณบุรี กาญจนบุรี มาจบที่กาญจนบุรีตอนเย็น เพราะนัดทานข้าวกับ Dealer เอาไว้ รายนี้ใหญ่ซะด้วย เป็นอาจารย์ ยาวอีกเหมือนกัน ผมต้องข้างเมืองกาญ ฯ คืนนึง เริ่มต้นวันใหม่คือราชบุรี นครปฐม แล้วก็คิดถึงบ้านหล่ะ กลับบ้านก่อน นครปฐมกลับมาบ้านผมอยู่พระราม 2 สบายแฮ

สังเกตอะไรอย่างไม๊ครับ ผมมีการวางแผนการเดินทางไว้ มีผิดแผนไปแค่วันแรกนิดนึง และทางคุณรู้จักเส้นทางต่างจังหวัด คุณจะรู้ว่าเส้นทางการเดินทางในแต่ละจังหวัดนี้มันติดกัน ผมประหยัดเวลาการเดินทาง
มีเซลหลายคน วันนี้นัดลูกค้า แจ้งวัฒนะ ตอนบ่ายไปบางนา อีกวันนึงไปวิภาวดี แล้วตอนบ่าย กลับมาสุขุมวิท ตัวอย่างแบบนี้แสดงว่า เซลคนนึ้ไม่บริหารเวลา จริงอยู่ครับการกำหนดนัดหมายกับลูกค้าเวลาอาจจะไม่ตรง ลงล๊อค แต่มันก็ไม่ใช่ทุกครั้ง การใช้เวลาขับรถไม่ใช่การทำงานในความหมายของผม เซลที่บริหารเวลาอย่างมีประสิทธิภาพ คือใช้เวลาอยู่กับลูกค้าให้มากที่สุด บางครั้งผมออกตลาดและกำหนดเส้นทางโดยยืดเวลาของผมเป็นสำคัญ เช่น จากตัวอย่างเมื่อกี้นี้ ผมจะจัดใหม่เป็น วิภาวดี+แจ้งวัฒนะ เสริมด้วย ลูกค้ารายไหนก็ได้บริเวณนั้น แล้วค่อย สุขุมวิท+บางนา เพราะมันทางเดียวกัน ประหยัดค่าน้ำมัน ประหยัดเวลา ที่สำคัญเอาเวลาที่มี ไปเยี่ยมลูกค้าเพิ่มได้ สิ่งสำคัญก็คือเวลา ถ้าคุณไม่บริหารเวลาคุณจะบริหารอะไรได้ ?

ผมออกตลาดไปคราวนั้น มีจุดประสงค์แค่ไปทำความรู้จักครับ แล้วก็เอาผลิตภัณฑ์ใหม่ ๆ ไป update เอาความคืบหน้าเรื่องโน้นเรื่องนี้ไปบอกลูกค้า ลูกค้าหลายรายต้องการเจอเซล เพราะฉันต้องการความสบายใจว่างานฉัน เธอยังดูแลอยู่ แต่ผมทำมากกว่านั้น เวลาไปเจอลูกค้าที่เป็นตัวแทนจำหน่าย เจ้าของมักไม่ค่อยยอมเจอผม แต่ถ้าผมได้เจอเจ้าของกิจการ ผมจะทำให้เค้ารู้ว่า ผมมาช่วยเค้าทำธุรกิจ ผมจะมาช่วยเค้าเอาชนะคู่แข่งในตลาด บางครั้งก็มี Confict ระหว่างคู่แข่งที่เป็นลูกค้าของผม อันนี้ก็อึดอัดนิดหน่อย แต่พอได้คุยกันครั้งแรก ครั้งต่อไปท่านๆ เจ้าของทั้งหลาย รับนัดผม โทรหาผมว่ามีปัญหา ต้องการคำปรึกษา โดยไม่ให้ลูกน้องมายุ่งเลย สิ่งหนึ่งที่สำคัญก็คือ เราจะต้องพิสูจน์ให้ได้ถึงคุณค่าที่เรามีต่อลูกค้า ( สำคัญมาก ) สามเดือนครั้งได้ที่ผมจะไปเป็น Route แบบนี้

อีกจังหวัดสำคัญที่ผมไปในคราวหลังก็คือ ลพบุรี จังหวัดนี้มีค่ายทหาร มีมหาลัย มีเขื่อนปาสักชลสิทซึ่งสมัยนั้นเพิ่งสร้างเสร็จใหม่ ๆ ผมต้องวิ่งไปบ่อย ๆ เพราะมีโปรเจคใหญ่ยักษ์ จะซื้อคอมพิวเตอร์รวมแล้วกว่า 300 ตัวรวมการวางระบบ และอุปกรณ์อื่น ๆ เกือบ 40 ล้าน ผมวิ่งขึ้นวิ่งลง อยู่หลายรอบ บางครั้งก็นอนค้างที่ลพบุรีเลย และผมชนะทุกงาน ผมขาย ACER สมัยนั้นมีคู่แข่งเป็น Laser ( local brand ) , Brand เมืองนอก Digital, IBM, Compaq ไม่ต้องพูดกันในตลาดต่างจังหวัด ขายไม่ออก เพราะแพงแถมไม่มีศูนย์บริการในต่างจังหวัด สมัยนั้นไม่มีนะครับ DELL HP Lenovo Samsung ยังไม่เกิดเลย ผมเล่นจน Laser ที่ว่าขายดี ๆ เข้ามาในเขตพื้นที่ผมไม่ได้เลย ประมูลกี่ที ผมชนะทุกครั้ง บางครั้ง เสปคคอมเปิดผมก็เอาอย่างอื่นไปล๊อค ยื่นประมูลเปิดซองกันครับ ไม่มีนะครับ E Auction สมัยนั้น กรรมการพวกผมหมด ผมยื่นสามซอง แบบราคาถูกสุด แบบกลาง ๆ และ แบบแพงมาก แบบแพงมากใช้ในกรณีไม่มีคนยื่นแข่งและเรามีหน้าม้ามายื่นเป็นพระอันดับ ฮี่ ฮี่ ยังมีแบบอุบาทว์ ๆ ที่คุณนึกไม่ถึงอีก แบบถูกสุดใช้ในกรณ๊ คู่แข่งมันสู้ เราแอบดูราคาก่อน ถ้าต่ำกว่าแบบกลาง ๆ ชัวร์แบบถูกสุดผมชนะแน่ หรือ กรรมการนะแหละกรอกตัวเลขชนะให้ผมด้วย เอาแบบเฉียด ๆ นะ เป็นไงหล่ะ เอาแค่นี้ก่อนเถอะ เรือ่งพวกนี้เกิด 10 ปีแล้วคดีหมดอายุความไปแล้วครับ ฮา ฮา

จริงๆ เรื่องพวกนี้ Dealer ผมเค้าเป็นคนจัดการซะส่วนใหญ่ ผมเข้าไปยุ่งบ้างนิดหน่อย ลูกค้าหลายคนบ่น ๆ คบกับพบ ขาข้างนึงอยู่ในคุกเรียบร้อยแล้ว

ผมขึ้นไปเป็น Top Sale ภายในปีแรก ขายเยอะสุดในแผนก บางควอเตอร์ ทุกเขตการขาย เช่น ภาคเหนือ+ภาคใต้+ตะวันออก รวมกันยังน้อยกว่าเขตของผมเลย ผมมันส์มากครับ

คราวนี้งานเริ่มเยอะ ก็เริ่มมั่ว ลูกค้าจ่ายเงินช้าบ้าง ไม่จ่ายบ้าง หนีบ้าง ( ไม่ได้มากนักนะครับที่หนี พวกรายเล็ก ๆ ) ผมประมาทไป คราวนี้ปวดหัวซิต้องมาตามหนี้ ต้องลงไปเอง แจ้งความ สืบเป็นนักสืบเลย พวกคนเช่าตึกอยู่ ก็ย้ายไป ก็ต้องตาม ผมโดนบัญชีอัดเละเลย

เรื่องจ่ายค่าสินค้าล่าช้าเนี้ย เป็นสาเหตุให้ผมทะเลาะกับผู้จัดการฝ่ายบัญชีครับ คือลูกค้าผม ผมจะทำแบงค์การันตีหมด ทำแบงค์การันตี 1 ล้านผมขายของให้แค่ 2 ล้าน จะซื้อเพิ่มเกินกว่านั้นจ่ายของเก่าก่อน คราวนี้มีลูกค้ารายใหญ่รายนึงโดน Hold Credit และต้องรีบจัดส่งสินค้าเพราะใกล้วันตรวจรับมอบงานแล้ว มูลค่าสินค้าหลายล้านบาทครับ เกินแน่นอน พี่นา นายผมเลยหาทางแก้ปัญหาด้วยการ ให้ลูกค้ารายนี้ จ่ายเงินล่วงหน้างวดแรก 30% งวดสอง, งวดสาม credit อย่างน้อยก็มีแบงค์การันตีค้ำอยู่

สินค้าไม่ส่งล่าช้าไปมากครับ กว่าลูกค้าจะยอมตกลงจ่ายล่วงหน้า 30% ลุกค้าก็ส่งแคชเชียร์เช็คมาให้ครับ (เช้คธนาคารระบุผู้ถูกสั่งจ่าย) สามารถขึ้นเงินได้ทันที ท่านผู้จัดการฝ่ายบัญชี ก็ยังไม่ปล่อยของอีก ผมเดินขึ้นไปตามเอง แกบอกว่ายังไม่ได้รับ ผมงง ต้องเอาหลักฐานมาให้แกดู แกถึงไปหาในแผนกแกว่าเช็คอยู่ไหน ( ผมปริ๊ด ๆ นิด ๆ แล้วแต่ก็อดกลั้นไว้ )ล่าช้าไปอีกวันกว่าจะรอ Approve ผมก็สบายใจหล่ะ คิดว่าของคงจะส่งได้ ไม่ครับ ล่วงเลยไปวันที่สามหลังจากนั้น ผมถึงได้มารู้ว่าของไม่ส่ง เพราะโดนลูกค้าโทรมาด่า

ผมเดินกลับขึ้นไปอีก ไปถามว่าทำไมพี่ยัง Hold ไว้อีก แกตอบว่ายังไงรู้ไม๊ครับ เงินผ่านแล้วก็ส่งได้แล้วนี่ ผมโทรเช็คสต๊อกเดี๊ยวนั้นเลย เค้าบอกว่ายังไม่ได้ส่งเพราะ ผจก.บัญชีไม่ให้ส่ง เอ้า ผมเอะใจก็เลยถามแกไปว่า พี่ ๆ บอกเค้าหรือยังว่าส่งของได้อะ แกบอกว่าไม่ใช่หน้าที่แก ครวนี้แหละ ผมปริ๊ด ๆ ขึ้นมาทันที

ผมสั่งให้ส่งของ พี่สั่งห้ามส่งเพราะมีเงื่อนไขเรื่องเงิน ลูกค้ายอมปฏิบัติตามแล้วพี่ก็ต้องไปสั่งสต๊อคให้ส่งของให้ผมซิ คราวนี้ผมก็เลยโวยเรื่องเก่าไปด้วย นี่ถ้าผมไม่เดินมาตาม พี่จะหาเช็คกันเจอไม๊ ผมเข้าใจ ว่ามันอาจจะเป็นเรื่องระบบงานในแผนกบัญชี เลยรู้กันล่าช้า แต่นี่พี่บอกไม่ใช่หน้าที่พี่ทั้งๆ พี่มีอำนาจไปสั่งห้ามส่งของเอาไว้ ปัญหาแก้เสร็จ แล้วยังมาบอกว่าไม่ใช่หน้าที่พี่อีก พี่เคยเข้าใจเซลไม๊กว่าจะได้ order มานะยากลำบากแค่ไหน ถ้าขายไม่ได้ ขายได้น้อยกว่ายอดขายที่กำหนด โดนไล่ออกอีก ผมพูดไปตามความรู้สึกขณะนั้น

คนบางคนก็ทำงานเฉพาะตามหน้าที่ครับ ตาม process ชีวิตตรูถูกสั่งมาไม่ให้คิด ต้องตาม Process หน้าที่ตรูคือห้ามส่ง พอcredit ผ่านแล้ว ใครจะไปสั่งให้ส่งก็สั่งซิ แล้วเดี๋ยวสต๊อคก็โทรมาถามตรูเองแหละว่าส่งได้หรือป่าว คิดได้กันแค่นี้จริง ๆ ผมโกรธโวยเสียงค่อนข้างดัง จนคนในแผนกหันมาดู หลังจากนั้นผมก็ได้ยิน แมลงเม้าท์ว่า มีการโวยวายไปถึงผู้บริหารระดับสูงว่า Sales Man กิ๊กก๊อกพ้นโปรมาไม่กี่เดือนแผนกพี่นา ขึ้นไปโวยวาย ผจก. บัญชี ครั้งสุดท้ายที่มีเหตุการณ์แบบนี้นานหลายปีมาแล้ว และคนโวยไม่ใช่ เซลกิ๊กก๊อกอายุงานไม่ถึงปีแบบผม แต่เป็นผู้จัดการแผนกเหมือนกัน หมายความว่าผมเด็กสุดที่กล้าโวยแก (ต้องตัดข้อความครับ ยาวเกิน )

จากคุณ : the blazer

เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 53 12:14:23