 |
ความคิดเห็นที่ 23 |
“ข้อมูลคอมพิวเตอร์” หมายความว่า ข้อมูล ข้อความ คำสั่ง ชุดคำสั่ง หรือสิ่งอื่นใดบรรดาที่อยู่ในระบบคอมพิวเตอร์ในสภาพที่ระบบคอมพิวเตอร์อาจประมวลผลได้ และใ้ห้หมายความรวมถึง ข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ตามกฎหมายว่าด้วยธุรกรรมทางอิเล็กทรอนิกส์ด้วย
คนจบกฎหมาย มักจะเข้าใจว่า "ข้อมูลคอมพิวเตอร์" หมายถึง ทุกสิ่งที่ปรากฎในหน้าจอคอมพิวเตอร์ แต่ในส่วนนี้ พรบ. ได้เขียนนิยามไว้อย่างชัดเจนว่า มันหมายถึงแค่ สิ่งที่คอมฯ ประมวลผลได้เท่านั้น ไม่ได้บอกว่ามนุษย์จะต้องประมวลผลได้ตามไปด้วย
ตรงนี้ที่คุณ WWLF เข้าใจ ผมคิดว่า น่าจะเป็นมาตรา 14 เพราะผมเอาไปให้ทนายท่านอื่นดู ก็เข้าใจไปในทิศทางเดียวกัน ซึ่งหมายความว่า การสื่อสารของ พรบ. มีความผิดพลาด ทำให้นักกฎหมายหลายท่านเกิดความสับสน และไม่เข้าใจ เพราะไม่เข้าใจในระับบการประมวลผลของคอมพิวเตอร์นั่นเอง
มาตรา 14 (1) อันเป็นมาตราที่ยอมความไม่ได้ กล่าวว่า "นำเข้าสู่ระบบคอมพิวเตอร์ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ปลอมไม่ว่าทั้งหมดหรือบางส่วน หรือข้อมูลคอมพิวเตอร์อันเป็นเท็จ โดยประการที่น่าจะเกิดความเสียหายแก่ผู้อื่น หรือประชาชน
ตรงนี้ขอยกตัวอย่าง
เช่น
นาย A ได้เข้าถึงซึ่งระบบคอมพิวเตอร์ของธนาคาร B ซึ่งมีมาตราการป้องกันอยู่ในระบบหนึ่ง โดยมีไว้เพื่อให้พนักงานสาขาอื่นเข้ามาพิมพ์ฺข้อมูลของลูกค้า การเปลี่ยนแปลงทางบัญชี ฯลฯ (ตามมาตรา 5) จากนั้นนาย A ก็ได้เปลี่ยนแปลงข้อมูลคอมพิวเตอร์ในส่วนบัญชีของนาย A ด้วยการนำเข้า (input) ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ปลอม เพื่อเปลี่ยนแปลงจำนวนเงินในบัญชีของตนเอง (ตามมาตรา 14) ซึ่งก่อให้เกิดผลเสียหายต่อธนาคาร B เป็นอย่างมาก เป็นต้น
ถ้าให้เข้าใจมากขึ้น ก็คือ ระหว่างที่ผมพิมพ์อยู่เนี่ย ผมกดแป้นพิมพ์ (input) จากนั้นคอมพิวเตอร์ของผมก็ได้ประมวลผลด้วยภาษาของมันเอง เช่น ภาษาเลขฐานสอง (01010101010 อย่างนี้ เรียกว่า เลขฐานสอง เพราะมีแค่ เปิด กับ ปิด), ภาษา HTML (<a href=*ttp://www.example.com> อย่างนี้เป็นการเขียนด้วยข้อมูลคอมพิวเตอร์อันปรากฎเป็นลิงค์ด้วยภาษา HTML แต่เราจะไม่เห็นซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์เหล่านั้นแต่อย่างใด เราจะเห็นแค่ข้อความภาษามนุษย์เท่านั้น) เป็นต้น จากนั้นคอมพิวเตอร์ก็จะแสดงผล (output) ออกมาเป็นตัวอักษรที่เราพิมพ์ลงไปนั่นเอง
สังเกตได้จากมาตรา 16 แห่ง พรบ. ได้เขียนว่า "ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่ปรากฏเป็นภาพของผู้อื่น" ทำไมถึงไม่ใช่คำว่า "ภาพ" ไปเลยทีเดียวล่ะครับ ทำไมถึงต้องเขียนอะไรที่มันยืดยาวแบบนี้ด้วย ถ้าไม่ใช่เพราะมันไม่ใช่ภาษามนุษย์ ดังนั้นพูดง่ายๆ คือ ข้อมูลคอมพิวเตอร์นั้น หมายถึง ภาษาของคอมพิวเตอร์นั่นเอง ไม่ใช่ภาษามนุษย์ครับ
การหมิ่นประมาททางคอมพิวเตอร์นั้นเป็นการใช้ข้อความในภาษามนุษย์ หรือพูดตามภาษากฎหมาย ต้องเขียนว่า "ซึ่งข้อมูลคอมพิวเตอร์ที่ปรากฎเป็นข้อความ" แต่กลับไม่มีปรากฎเขียนไว้ใน พ.ร.บ. ฉบับนี้เลยแม้แต่น้อย จึงจำต้องใช้มาตรา 328 แห่งประมวลกฎหมายอาญาแทน
ด้วยเหตุนี้ ข้อความหมิ่นประมาทกันในทาง internet ที่ปรากฎตามเว็บบอร์ดต่างๆ นั้น จึงต้องเป็นไปตามประมวลกฎหมายอาญา ส่วนการโพสด้วยภาพตัดต่อจะทำให้โดนสองเด้งด้วยกฎหมายสองตัวทันที ถือเป็นการเพิ่มโทษให้กับพวกที่ชอบตัดต่อภาพชาวบ้านลงเน็ตไปในตัว
กฎหมายไม่เขียนอะไรพร่ำเพรื่อขนาดนั้นหรอกครับ คนร่างเขาศึกษามาดีแล้ว ว่ามันมีกฎหมายธรรมดาอยู่ เขาจะร่างกฎหมายหมิ่นประมาททางคอมพิวเตอร์มาเพิ่มเติมอีกทำไม ไม่มีความจำเป็น
และตามหลักการของอาญาทั่วไป กล่าวคือ คดีความผิดต่อส่วนตัว ยอมความไำด้, คดีความผิดต่อแผ่นดิน ยอมความไม่ได้ ... การโพสข้อความหมิ่นประมาทลงในโลกไซเบอร์ย่อมเป็นคดีความผิดต่อส่วนตัว ผู้เสียหายย่อมเป็นบุคคลหนึ่งบุคคลใด หรือองค์กรหนึ่งองค์กรใด ถ้าที่ท่านบอกกล่าวมาเป็นจริงดังนั้น ตรงนี้จะขัดกับหลักอาญาทั่วไป ถือเป็นการเพิ่มบาปเคราะห์ให้กับจำเลยมากยิ่งขึ้น ต่างกับกรณีของการโพสภาพตัดต่อซึ่งรุนแรงมากกว่า เสียหายมากกว่า (โดยเฉพาะภาพตัดต่อที่ลามกอนาจาร) กลับไม่ได้เพิ่มบาปเคราะห์ตรงนี้เข้าไปด้วย แสดงให้เห็นถึงความลักลั่นย้อนแย้งของตัวกฎหมายตัวนี้ได้อย่างชัดเจนยิ่งขึ้น ซึ่งไม่ได้ก่อให้เกิดผลดีกับตัวกฎหมายตัวนี้เลยแม้แต่น้อย
แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 53 23:27:27
| จากคุณ |
:
กระบี่เก้าเดียวดาย   
|
| เขียนเมื่อ |
:
22 ก.ค. 53 23:25:24
|
|
|
|
|
นั่นสิครับ สงสัยเหมือนกัน ทำไมยอมความกันไม่ได้
