ความคิดเห็นที่ 1   ต่อนะครับ ดังนั้นวิธีแก้ที่น่าจะเป็นไปได้มากที่สุดก็คือ หางานใหม่ ตอนนี้ก็เริ่มไปแล้ว โดยส่ง resume ทางอีเมล์ไปประมาณ 10 กว่าบริษัท เมื่ออาทิตย์ก่อน ยังไม่มีติดต่อเข้ามานะครับ เล่าถึงสถานการณ์ที่ทำงานปัจจุบัน เนื่องจากเจ้านายมองว่างานหลักไม่มีประสิทธิภาพ (อย่างที่เค้าพอใจ) แต่งานอื่นๆ จะมีเข้ามาตลอดเนื่องจากเป็นคนมนุษยสัมพันธ์ดี ชอบช่วยเหลือ ช่วยทุกแผนกตั้งแต่ เลขา บัญชี การตลาด กระทั่ง แม่บ้าน ก็มีช่วยทำกราฟิกบ้าง แต่งจดหมาย แปลเอกสาร ทำ power point ติดต่อ vendor ช่วยยกของ ในขณะที่งานหลักที่ทำอยู่เป็นเรื่องที่คนอื่นในบริษัทไม่มีความรู้ หรือไม่อยากจะรู้ก็ไม่ทราบได้ ทำให้ลูกค้าจะต้องติดต่อผมได้เพียงคนเดียว ดังนั้นไม่ว่าตัวจะอยู่ที่ไหนพอกลับบ้านก็ต้องเข้าเน็ตดูงานให้ลูกค้า บางทีถึงตี 1 ถามว่าทำไมต้องทรมานตัวเองขนาดนี้ คำตอบคือถ้าไม่ทำ พรุ่งนี้ลูกค้าก็โทรตรงหาเจ้านาย ในจุดนี้ คิดว่าไม่ใช่เรื่องงานหนักอย่างเดียวที่รับไม่ได้ แต่เนื่องจากรู้ดีว่ามูลค่าของงาน เมื่อเทียบกับค่าจ้างทั้งปีของผมแล้ว ไม่คุ้ม ขาดทุนตลอดตั้งแต่จ้างเข้ามา ถ้ามองด้านตัวเงินอย่างเดียวนะครับ ไม่รวมถึง value ด้านการตลาด หรือ วิจัยพัฒนาที่องค์กรจะได้รับ (ชื่อเสียง ความน่าเชื่อถือขององค์กร องค์ความรู้ในด้านใหม่ๆ) ก็เลยมาคิดว่า ด้วยเหตุนี้รึเปล่า ที่เจ้านายจะดูเหมือนไม่พอใจนักกับเงินที่เสียไปแบบขาดทุน แต่ก็ยังอยากจะได้ profile ของบริษัทว่ายังมีบริการด้านนี้อยู่ อันนี้ถือว่าเข้าใจในมุมมองผู้บริหาร ลงมาในระดับคนทำงานบ้าง เพื่อนร่วมงานหลายคนที่ไม่อยากมายุ่งกับหน่วยงานที่ดูไม่มีอนาคตแบบนี้ทำให้การทำงานเป็นเรื่องยาก ในการขอความช่วยเหลือ ความร่วมมือต่างๆ เอาเป็นว่าตอนนี้ ทัศนคติเกี่ยวกับงานปัจจุบันค่อนข้างไม่ดี หรือต่อสายงานที่ทำอยู่ก็ไม่ดี ไม่ใช่ตัวงานไม่ดีนะครับ แต่ประเมินแล้วว่า ไปต่อไม่ได้ด้วยความไม่ชอบในตัวงาน ซึ่งก็ส่งผลถึงประสิทธิภาพในการทำงาน และท้ายสุดส่งผลถึงโอกาสความก้าวหน้าในสายงานนี้ ตอนนี้มาถึงทาง 2 แพร่ง (อาจจะมีแพร่งอื่น แล้วแต่จะกรุณาแนะนำนะครับ) แพร่งที่ 1 ทนทำงานในสายงานเดิมต่อไป (ซึ่งใจไม่มีแล้วครับ) งานนี้ต้องใช้ความพยายามมากและต้องฝืนใจให้ทนทำงานลักษณะนี้ให้ได้ด้วย แพร่งที่ 2 เอาวุฒิปโท ที่ได้ไปสมัครงาน ด้านการฝึกอบรม การพัฒนาและวางแผนองค์กรหรือทรัพยากร เนื่องจากชอบการฝึกอบรมและวางแผน หรือ จัดหาทรัพยากรมนุษยื เพราะชอบคุยกับคน และคุยได้ (เกือบจะ) ทุกคน จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 14:34:17 A:58.8.107.181 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 2   ก็เลยเป็นที่มาที่จะปรึกษาถึงกลยุทธ์ และ วิธีการ ที่คนอายุขนาดนี้ (ประสบการณ์การทำงาน 11 ปี ด้านพัฒนาซอฟต์แวร์) จะสามารถเจาะเข้าไปทำงานที่ข้ามสายงานแบบการฝึกอบรม กลยุทธ์องค์กร ทรัพยากรมนุษย์ สำหรับตำแหน่งงานที่สมัครส่วนใหญ่จะเป็นระดับกลางนะครับ ตั้งแต่ Assistant Mgr. ลงมา ถึงระดับ Officer เลย คือผมยอมเริ่มต้นใหม่ ทำงานและรับเงินเดือนเท่าเด็กจบใหม่ แต่ลึกๆ ก็รู้ว่าบริษัทหลายๆ แห่งคงไม่ให้โอกาสง่ายๆ (55) จะขอย้อนไปเล่าประวัติการทำงานนะครับ ถือเป็นการแชร์ประสบการณ์ให้รุ่นน้องได้ฟัง และอย่าทำแบบที่ผมทำพลาด ชีวิตจะได้ไม่ลำบากแบบนี้นะ (ทำงานแต่ละที่ เฉลี่ย ปีครึ่ง) หลังจากจบตรี ก็สมัครงานในสายงานที่เรียนมาเหมือนๆ กับเพื่อนๆ อีกหลายคน ช่วงนั้นไม่คิดอะไรทำงานอย่างเดียว ตั้งใจทำด้วยนะครับ เอากลับไปทำที่บ้านด้วย เจ้านายก็ชอบ เป็นเด็กใหม่ ทันสมัย ดูดีไปหมด แต่สุดท้ายก็ทนความกดดันไม่ได้ ก็ไม่คิดเหมือนกันว่าคนที่จะไม่หวังดีกับเราก็คือหัวหน้าโดยตรงนั่นเอง นั่นเป็นเหตุการณ์แรกๆ เลยที่สอนให้รู้ว่า อย่าไว้ใจใครมาก และไม่มีคนที่ทำงานจะหวังดีกับเราในทุกๆ เรื่อง ด้วยความที่ยังเด็กและไม่มีใครให้ปรึกษาได้ ก็ลาออกจากที่ทำงานแรกไปแบบงงๆ พอที่ที่ 2 ก็มีเพื่อนชวนไปทำงาน แต่ด้วยความที่เพื่อนเห็นว่าเราเด่นกว่า แค่คุยกับฝรั่งรู้เรื่อง (ชอบภาษาตั้งแต่เด็ก) ก็คิดว่าผมจะไปแย่งความรักจากเจ้านายฝรั่งของเค้า ซึ่งไม่เป็นความจริง เค้าคิดไปเอง ยังไงเค้าก็มองที่ผลงานมากกว่า จากการประเมินปลายปีผมได้ C แต่เพื่อนได้ A ก็ประกอบกับหางานใหม่ได้ก็ย้ายจากที่ที่ 2 มาบริษัทที่ 3 มีเจ้านายที่เก่งมากเพราะจบวิศวะมา ก็เลยจะค่อนข้างชอบคนที่เก่งด้าน Technical เป็นพิเศษ ที่นี่ทำให้รู้ว่าถ้าอยากก้าวหน้าที่บริษัทไหนให้อยู่ในสายงานหลักของบริษัทนั้นๆ พอดีอยู่ใน support function ก็จะเป็นอะไรที่ไม่ค่อยได้รับการสนใจจากเจ้านาย ทำให้การพัฒนาตัวเองช้ากว่าที่ควรจะเป็น ประกอบกับทำงานในแต่ละที่จะต้องศึกษาเกี่ยวกับสินค้าหรือเทคโนโลยีใหม่ๆ ทุกครั้งทำให้ความรู้ที่ได้เป็นไปแบบไม่ต่อเนื่องและไม่แน่น รวมถึงวิธีการทำงาน บริษัทที่ 4 เป็นบริษัทที่ใกล้ปิดกิจการ (ในตอนนั้นผมไม่รู้ ด้วยสถานที่ๆ ดูหรูหรา ผู้คนดูดี) ตอนแรกทุกอย่างเป็นไปได้ด้วยดี เหมือนบริษัทชั้นนำควรจะเป็น แต่หลังจากนั้นครึ่งปี ก็มีการให้คนออกแทบจะหมดทั้งบริษัทเหลือประมาณ 20% สภาพการทำงานคือ 1 คนรับผิดชอบหลายหน้าที่ และ หลายผลิตภัณฑ์ สาเหตุที่ผมได้อยู่ต่อก็คือ เรียนรู้ได้เร็ว (เพราะเอกสารเป็นภาษาอังกฤษ) คุยกับเจ้านายรู้เรื่อง ทำเอกสารได้ รู้เทคโนโลยีหลายๆ อย่าง (แบบกว้างๆ ไม่ลึก) แต่ในที่สุดบริษัทก็ปิดตัวไป ช่วงนั้นตกงานอยู่ 2 เดือน เงินเดือนเดือนสุดท้ายก็หมดไปตั้งแต่เดือนแรกที่ตกงาน ที่ที่ 5 ที่ปัจจุบัน หลังจากตกงานก็ตระเวณหางาน แต่ทำให้รู้แล้วว่า งานหายากแล้วสำหรับคนอายุเท่านี้ นอกจากนั้นยังต้องยอมลดเงินเดือนลงเกือบ 40% (ไม่งั้นเค้าไม่รับ) ประกอบกับเข้าเดือนที่ 2 แล้ว ไม่มีเงินเก็บ งานที่ทำเป็นอะไรที่แทบจะต้องเริ่มใหม่หมด ต้องศึกษาเทคโนโลยีใหม่ การใช้งานซอฟต์แวร์ ต้องวิ่งขายลูกค้า ต้องให้บริการ แรกๆ ที่ทำบริษัทที่ 5 (ที่ปัจจุบัน) ก็หางานใหม่ เพิ่งทำได้ 2 เดือนก็หางานแล้ว ปรากฏว่า โดน HR ที่นึง วิจารณ์ตรงๆ ว่า ประสบการณ์ที่ผ่านมาไม่ต่อเนื่องกันเลย ไม่สามารถต่อยอดได้ ทำที่ละ ปีครึ่งทำให้ดูเหมือนยังเรียนรู้อะไรไม่เต็มที่ แทบจะใช้การอะไรไม่ได้ และยังดูเหมือนคนเปลี่ยนงานบ่อย ซึ่งผมก็ยอมรับ หรือบางที่ก็บอกว่า อายุมากแล้ว (คงจะสอนยาก เดาว่านะครับ) บางที่ทำข้อสอบได้หมด (HR บอกนะครับ) แต่สัมภาษณ์ไม่ผ่าน อาจจะปัญหาเดิมที่ไม่มีประสบการณ์ตรงในงานที่จะทำ (Product Manager, Channel Manager) หลังๆ จะเจอว่าพอประสบการณ์ไม่ตรง แล้วก็ด้วยอายุ ก็จะโดนปฏิเสธง่ายขึ้น หรือบางที่ HR เห็นว่ามาสมัครตำแหน่ง Officer ก็ตกใจ (ในหน้าตา) บางทีก็แซวว่า "ไม่สมัคร Manager เหรอคะ" ก็ขำๆ นะครับ แต่ก็สะท้อนใจเหมือนกัน เพราะรุ่นเดียวกันหรือรุ่นน้องก็มีตำแหน่งมีลูกน้องหมดแล้ว ตัวผมเองหันหน้าไปทางกองหนังสือ ก็คิดว่าถ้าจะต้องไปเริ่มงานใหม่ แล้วต้องเรียนรู้ใหม่อีก ก็คงไม่ทันการณ์ (ผมไม่กลัวเหนื่อยนะ) แต่การต้องทำงานไปด้วย เรียนรู้ไปด้วยทั้งเครียดและกดดัน จากงานที่ทำอยู่ปัจจุบัน คิดว่ารุ่นน้องที่ทำงานด้วยกันก็คงดูออกแล้วว่า ผมไม่เคยมีประสบการณ์มา แต่อาศัยความสัมพันธ์บ้าง ความเนียนบ้าง ทำให้งานเดินไปได้ (บางทีก็แอบถามลูกค้า ถามรุ่นน้องบ้าง) ซึ่งคิดว่าเค้าก็คงรู้ และเค้าก็คาดหวังในตัวผม หรือกระทั่งบางคนอาจจะไม่ชอบใจด้วยซ้ำ อาจจะคิดว่าว่าเงินเดือนผมเยอะ เนื่องด้วยอายุ แต่ผมก็ไม่สามารถบอกพวกเค้าได้ว่า ผมก็ได้พอๆ กับพวกเขา หรือ น้อยกว่าด้วยซ้ำไป ทำให้บางครั้งต้องออกเงินค่าขนมบ้าง (เรื่องนี้มีประสบการณ์ครับ พอดีบริษัทที่ 4 จะเจ๊ง ก็เก็บของเก็บเอกสารกัน แล้วบังเอิญเห็นใบสมัครของน้องที่สนิทกัน ปรากฏว่าได้เงินมากกว่าเกือบหมื่น) ก็กลืนไม่เข้าคายไม่ออกนะครับ เพราะเรื่องเงินเดือนเป็นความลับ จะบอกว่าพี่ได้เงินน้อยกว่าพวกเธอ มันก็ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:19:54 A:58.8.107.181 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 3 อ่านมายังไม่รู้ว่าตอนนี้ทำตำแหน่งอะไรเลยครับ ถ้าบอกอาจะพอแนะนำได้ ขอให้กำลังใจก่อนละกัน เอาเป็นว่ายังดีที่มีงานทำ คนบางคนตกงานแถมเป็นหนี้ไม่รู้ว่าจะเอาอะไรมาใช้เค้า STEP1: หางานใหม่ เนื่องจากปัจจัยเรื่องการได้งานนี้เราไม่อาจควบคุมได้ ดังนั้นทำงานไปเรื่อย ได้งานใหม่ค่อยว่ากัน พร้อมทำงานที่ตัวเองทำไปเรื่อยๆ  แต่ให้ลองนึกว่าเราทำอะไรให้บริษัทมากกว่านี้ได้มั้ย ลอง Offer ดู ลองขอทำเรื่องย้ายแผนก หรือคิดโปรเจคใหม่ๆ เป็นประโยชน์กับองค์กร STEP2: หาช่องทางการได้เงิน เช่นการรับจ๊อบ หรืองานเล็กงานน้อยที่ได้เงิน เพราะได้เงินมา ใช้หนี้หมดเร็วเท่าไหร่ เราก็เป็นอิสระ ใจก็เป็นสุข STEP3: ปล่อยให้ชีวิตที่เริ่มเข้าที่ไปตามทาง รอวันที่หมดหนี้ ชีวิตก็จะดูมีราศี จิตใจเบิกบาน สมองเริ่มโปร่งใส มีตังเก็บ มีหญิงมาติด ฯลฯ ขอให้เจอทางออกเร็วๆ นะครับ จากคุณ : TurnTheLightOn เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:27:44

ความคิดเห็นที่ 4   สุดท้ายแล้วครับ ก็อยากจะให้เพื่อนๆ ในห้องนี้ช่วยให้คำแนะนำ หรือ จะให้กำลังใจก็ได้นะครับ ยินดีรับทุกความคิดเห็น เคยมีอาจารย์ด้าน HR ท่านนึงมาบรรยาย ผมก็ถามว่าผมควรจะทำอย่างไร กับชีวิตของผมดี ท่านก็บอกว่า "บางทีคุณอาจจะไม่เหมาะเป็นลูกน้องใครก็ได้ ลองหาอะไรทำดูสิ เป็นนายตัวเอง" ผมก็คิดว่าอาจารย์ก็แนะนำได้ถูกต้องและเหมาะสม แต่ผมยังมีภาระอยู่มาก ดังนั้นสิ่งที่ดีที่สุดน่าจะเป็นการทำงานเป็นพนักงานบริษัทไปก่อน อ้อ ผมทำงานพิเศษไปด้วยนะครับ พวกรับแปลเอกสาร คอลัมน์นิตยสาร หรือ เว็บไซต์ แต่ฝีมือไม่ถึงขั้นมาทำเป็น Freelance ได้ ก็ทำให้คนรู้จักบอกต่อๆ กันมาแค่นั้น จริงๆ เคยไปสมัครงานตามร้านฟาสต์ฟู้ดด้วยนะครับ พวก Assistant Manager แต่เค้าไม่รับ ก็คงด้วยอายุมากไปและไม่มีประสบการณ์ ที่อยากจะรู้จริงๆ ก็คือทำยังไงจะให้ HR เรียกเข้าไปให้ได้ เพราะแค่ได้เข้าไปสัมภาษณ์ผมก็ว่าเป็นกำไรชีวิตแล้วครับ ได้พูดคุยกับคนเก่งๆ ทำให้เราได้เรียนรู้ไปด้วย จริงๆ นึกออกวิธีนึงคือให้คนรู้จักช่วยให้ HR ดึง resume ของเราขึ้นมาจากหลายๆ ร้อย หลายพันใบ ก็ยังดี แต่ก็ได้แต่คิดนะครับ ยังไม่อยากรบกวนเพื่อนหรือคนรู้จักขนาดนั้น ถ้าสิ่งที่เล่าไปยังไม่ชัดเจนหรือต้องการความกระจ่างตรงไหนก็บอกได้นะครับ ขอยืนยันว่าเป็นความจริงทุกประการ เดี๋ยวขอตัวไปล้างชามมาม่าก่อนนะครับ เดี๋ยวกลับมาใหม่ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:30:01 A:58.8.107.181 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 5   ตอบคุณ TurnTheLightOn นะครับ ตอนนี้เป็น เจ้าหน้าที่พัฒนาระบบซอฟต์แวร์อาวุโสครับ (แค่ตำแหน่งนะครับ เพราะเจ้านายเห็นว่าอายุเยอะแล้ว) จบโท การจัดการ ครับ สนใจด้านพัฒนาองค์กร ทรัพยากรมนุษย์ และ ฝึกอบรมครับ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 15:45:33 A:58.8.107.181 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 6 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ ตั้งใจเขียนซะยาวดีจัง เท่าที่อ่านดูๆ คุณเป็นคนที่สู้ชีวิตดี และเข้าใจโลกดีค่ะ โดยส่วนตัว เราไม่เห็นด้วยกับการที่คุณจะกระโดด Field ไปทำงานด้าน HR เพราะคุณจะเสียเปรียบตรงไม่มีประสบการณ์เลย โปรไฟล์คุณก็จะไม่เป็นที่ดึงดูดค่ะ งานปัจจุบันคุณมีโอกาสได้ร่วมขายโปรดักซ์ด้วย นี่อาจจะเป็นประสบการณ์ที่ดีที่คุณจะขยับขยาย ไปเป็นเซลล์ IT ที่อื่นๆได้ค่ะ เวลาเขียน Resume ก็ไม่ต้องเขียนตรงหมดก็ได้ค่ะ ที่ไหนที่คุณอยู่ไม่นานก็ไม่ต้องโชว์ เกลี่ยๆ ช่วงเวลาซะบ้าง เขาคงไม่ไปตรวจสอบละเอียดค่ะ ส่วนใหญ่จะเช็คที่สุดท้าย ขอเป็นกำลังใจและขออวยพรให้คุณหางานดีๆได้ในเร็วๆนี้นะคะ ยังไงอย่าลืมมองโลกในแง่ดีไว้ ให้กำลังใจตัวเองไว้เสมอค่ะ พรุ่งนี้ต้องมีอะไรดีๆรอคุณอยู่แน่นอน เพี๊ยง ปล. อธิษฐานก่อนไปสัมภาษณ์งานเสมอๆ ว่าขอให้คุณได้งาน เงินเดือนดีๆ เพื่อจะเอาเงินมาเลี้ยงดูตัวเอง เลี้ยงแม่ และจะเป็นคนดีทำบุญบำรุงศาสนาค่ะ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 53 16:51:22 จากคุณ : ยัยก้อย เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 16:48:20

ความคิดเห็นที่ 7 ไปFields อื่นไม่ดีหลอกครับ ก็บอกอยู่แล้วนินาว่าแก่แล้ว แล้วจาไปคิดเริมต้นใหม่ทำไมหล่ะ ทำไมไม่ทำตรงนี้ให้ดีแล้วขยับไปฟิลด์ที่เกียวข้องแทน สำหรับผมนะครับ ผมจะให้กำลังใจตัวเองตลอดเวลา  อย่าพยายามคิดว่าเราไม่เก่งไม่เจ๋งไม่ดีพอ  ไอน์สไตน์ยังพูดเลยครับ จินตนาการสำคัญกว่าความรู้  ผมว่าคุณน่าจะใช้ประสบการณ์และความรู้ที่สั่งสมมา+ความคิดอีกสักนิด แล้วทำงานปัจจุบันให้ดีให้เจ้านายเห็นผลงาน หรือ ทำอะไรที่มันทำให้เค้ารู้ว่าคุณก็คิดเป็น คุณก็ทำได้ทำได้อะไรประมาณนี้อะครับ   อย่าไปตีตนไปก่อนเลยแล้วรายได้มันมาเอง ผมเชื่อ  คติที่ผมมักคิดเสมอก็คือ "The Love of Work is the secret of success" ผมว่ามันยังใช้ได้อยู่ในปัจจุบันนะครับ  สู้ๆ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 53 17:06:49 จากคุณ : ปิ๊ดจะลิว เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 17:05:40

ความคิดเห็นที่ 8 เท่าที่ดูจาก ข้อความ รู้สึกว่าทางคุณจะมีพื้นฐานทางด้านคอมพิวเตอร์พอสมควรนะครับ ซึ่งพื้นฐานนั้นสามารถนำมาต่อยอดได้อีกเยอะครับ ซึ่งผมสามารถแนะนำได้ครับ ลองคุยกันดีหรือเปล่าครับ ถ้าสนใจ PM มานะครับ ปล.ทุกท่านไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่ได้ขายประกัน หรืองานโฆษณาทางเมล์นะครับ งึ่มๆ จากคุณ : ม้าดีกำลังเยี่ยม เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 17:16:17

ความคิดเห็นที่ 9 เปลี่ยนไปเซลส์น่าจะได้นะคะ จากคุณ : ร้ายวันละนิดจิตแจ่มใส เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 17:24:25

ความคิดเห็นที่ 10 พอดียาว อ่านไม่ไหว ถ้าเรื่องหนี้ ไม่แน่ใจว่าทางบ้านคุณมีกำลังขนาดไหน บอกที่บ้านตรงๆแล้วยืมมาโปะเลยดีมั้ย ไม่ต้องรับภาระดอกเบี้ยด้วย ยังไงพ่อแม่ก็ไม่ทิ้งเรา ดีกว่าไปหยิบยืมคนอื่น จากคุณ : boy next door เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 18:19:36

ความคิดเห็นที่ 11 ต้องเอาจุดเด่นๆ จุดขายของคุณ ออกมาทำงาน และ หาเงินให้ได้ค่ะ.. ทุกคนก็มีภาระ แตกต่างกันไป...อันนี้พอเข้าใจอยู่บ้างค่ะ..แต่ก็ต้องประคับประคองตัวเองให้ได้ค่ะ.. สู้ๆๆ จากคุณ : onsky เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 18:52:50

ความคิดเห็นที่ 12 เรื่องของคุณน่าสนใจมากครับ จริงๆแล้ว ต้องบอกก่อนเลยว่า (หวังว่าผมจะเข้าใจถูกนะครับ) คุณมีเพื่อนร่วมชะตากรรมอีกเยอะมากเลยครับ โดยเฉพาะคนที่จบทางด้านสังคมศาสตร์ ที่เน้นการใช้ภาษาเป็นหลัก แต่ไม่มีความเชี่ยวชาญในด้านเทคนิค คนกลุ่มนี้จบมาแล้วก็จะได้ทำงานในด้านซัพพอร์ทเช่นเดียวกับที่คุณทำอยู่ หากมีความสามารถค่อนข้างดีมาก ก็อาจจะเติบโตเป็นCS manager แต่ถ้าไม่แล้ว ชะตากรรมของเขา... ผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกันครับ แต่ เมื่อถึงจุดนึง ผมอยากจะถามคุณว่า คุณมองการค้าขายไว้อย่างไรครับ? ตอนนี้คุณน่าจะตอบตัวเองได้เลาๆแล้วว่า คุณสมควรที่จะเดินต่อไปในเส้นทาง HR  ที่คุณอุตส่าห์ถ่อไปเรียนมาหรือไม่? ทราบหรือไม่ครับว่างานในนิคมอุตสาหกรรมต่างๆนั้น ยังมีคนไม่พอต่อความต้องการอยู่ตลอดเวลา? ทราบการอบรมวิชาชีพ ที่จัดขึ้นตามมหาวิทยาลัยรัฐทั่วประเทศอยู่ทุกเดือนหรือไม่ (เช่น เกษตร ศรีราชา)? ทราบไหมว่างานด้านภาษา ไม่จำเป็นต้องมาคู่กับใบปริญญา ศึกษาเองได้ และสามารถเพิ่มโอกาสในด้านการทำงานได้มาก? อีกอย่างหนึ่ง ถึงแม้ผมจะอ่านกระทู้ของคุณจนเกลี้ยงแล้วอะนะ สิ่งที่ผมสงสัยมากๆเลยก็คือ เงินเดือนที่คุณพยายามสื่อว่าน้อยน่ะ มันเท่าไหร่? ผมบอกคุณไว้อย่างนึงนะครับ คนอายุ 34 ทุกคนไม่ได้มีไฟลท์บังคับว่าต้องเป็นผู้จัดการหรอกนะ จะลองติดตามรีพลายของคุณดูนะครับ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 20:08:09

ความคิดเห็นที่ 13 อย่าปิดบังเรื่องหนี้กับคนใกล้ตัว แชร์ให้เขาทราบถึงปัญหาต่างๆที่คุณมี เขาอาจจะช่วยอะไรคุณไม่ได้แต่อย่างน้อยที่สุดความไม่สบายใจของคุณจะเบาลงเรื่องนึง แล้วเมื่อคุณปลอดโปร่งมากขึ้น คุณจะมองอะไรได้กว้างและกระจ่างกว่าเดิมครับ เปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนที่ยิ้มได้ทั้งที่เจอปัญหาที่หาทางออกไม่เจอก่อนครับ แล้วโลกนี้จะง่ายขึ้นสำหรับคุณครับ จากคุณ : sleeper_j เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:03:02

ความคิดเห็นที่ 14 คุณเป็นคนที่เล่าประวัติได้ละเอียดมากๆค่ะ รู้ภูิมิหลังค่อนข้างเยอะ แต่เราอยากทราบแรงจูงใจที่เรียนต่อโทด้านนี้ค่ะ และอยากรู้ว่าตอนเรียนอายุเท่าไหร่ เพราะเราคิดว่ามันไม่ค่อยสอดคล้องกับงานที่ทำอยู่เลยอ่ะค่ะ จากคุณ : pompoko เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 22:49:33

ความคิดเห็นที่ 15   มาตอบรอบดึกนะครับ พอดีตอนสองทุ่มกว่า รู้สึกฟุ้งซ่านมากครับ คิดโน่นคิดนี่คิดไม่ตกกับปัญหาหลายอย่าง ทั้งปัญหาที่ทำงาน ปัญหางานรับจ๊อบพิเศษ ก็เลยแต่งตัวชุดเหมือนจะไปวิ่ง แต่ไม่ได้วิ่งครับ ไปเดินเล่นมาระยะทางประมาณ 4-5 กิโลได้ครับ เส้นทางที่เดินก็เป็นเส้นทางที่ไม่เคยได้ผ่านไปทางนั้นมาเป็น 10 ปีได้แล้ว ตั้งแต่สมัยเรียนก็ผ่านสถานที่เก่าๆ นะครับ บางที่เปลี่ยนไปแบบแทบจำไม่ได้ บางที่ก็เหมือนเดิม แต่ร้านรวงบางร้านก็ไม่อยู่แล้ว (ร้านที่เคยไปกินกับแฟนเก่าสมัยเรียน) พอกลับมาถึงก็อาบน้ำกินข้าว รอน้องสาวเล่นเกมส์ (มาเล่นคอมฯเครื่องนี้ครับ) ก็อยากจะบอกว่ามีกำลังใจขึ้นมากครับ ขอบคุณ คุณ TurnTheLightOn อีกครั้งนะครับ กับคำแนะนำที่เป็นขั้นตอน ผมจะเอามาปรับใช้กับตัวเอง ขอบคุณ คุณยัยก้อย นะครับ ที่เตือนสติให้นึกถึงแม่ นึกถึงญาติๆ ที่ต่างจังหวัด ปกติผมจะไม่ค่อยกล้านึกถึงเท่าไหร่ เพราะพอคิดว่ายังทำให้แม่สบายไม่ได้ ก็จะรู้สึกจิตตก ขอบคุณที่ช่วยเตือนให้น้อมนำเข้าหาพระพุทธศาสนาครับ ขอบคุณ คุณปิ๊ดจะลิว ถ้าผมเป็นคุณผมก็จะแนะนำแบบนี้เหมือนกันครับ แต่ถ้าเอาตามความเป็นจริง ที่อยากจะย้ายก็เพราะไม่ได้เป็น pro ในฟิลด์นี้ และจิตใจก็ต่อต้านตลอดเวลาครับ หลายครั้งมากๆ ที่อยากจะตั้งใจศึกษา (มากกว่า 3 ครั้ง) แต่ก็ฝืนทนไม่ได้ครับ ด้วยปัจจัยหลายๆ อย่าง เช่น เจ้านาย เพื่อนร่วมงาน ขอบคุณ คุณม้าดีกำลังเยี่ยม ขอบคุณสำหรับความปรารถนาดีนะครับ แต่คิดว่าคงจะไม่ไปทางสายคอมพิวเตอร์แล้วครับ ถ้าเป็นเรื่องทั่วๆ ไปเหมือน power user ยังพอทำได้ครับ แต่ถ้า specialist ขอยอมแพ้ ขอบคุณ คุณร้ายวันละนิดฯ เคยลองขายครับ ตั้งแต่สมัยเป็นเด็กละ แต่รู้ตัวว่าไม่รุ่งแน่ๆ เพราะตรงไปตรงมาเกินไป (เจ้านายบอก) ประมาณว่า ผมมีของมาขายครับ สนใจซื้อไม๊ครับ ไม่ซื้อก็กลับ (ฮา) ขอบคุณ คุณ boy next door แม่เองไม่ได้มีทรัพย์สินอะไรครับ เพราะเป็นแม่บ้าน พ่อก็มีภาระส่วนตัวอยู่ ขอบคุณ คุณ onsky ครับ จุดเด่น จุดขาย พอมีครับ ถึงแม้จะไม่ถึงกับสู้ใครได้ แต่ก็พร้อมจะงัดออกมาแล้วล่ะ ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับ ขอบคุณ คุณ IARtZnolASt นะครับ มาแชร์มุมมองได้ดีทีเดียว (รู้สึกดีใจที่มีเพื่อนร่วมชะตากรรม อย่างที่คุณว่า แต่ก็อยากให้เราก้าวไปข้างหน้าด้วยกันมากกว่า) เรื่องเงินเดือนประมาณ สามหมื่นครับ แต่อย่างที่บอกไปว่า ด้วยภาระหนี้ ค่าเช่า ค่ากิน ในแต่ละเดือน ก็หมดพอดีครับ (อยากจะเก็บเงินมาก แต่ยังทำไม่ได้ครับ ช่วงแรกๆ ที่เรียนโท เอาบัญชีฝากประจำมาจ่ายไปหมดแล้ว) ขอบคุณ คุณ sleeper_j เรื่องหนี้ แม่ก็คงจะทราบแบบเลาๆ ครับ เพราะช่วงหลังๆ ไม่ได้ส่งเงินให้แม่เลย บางครั้งยังต้องรบกวนแม่บ้าง ขอบคุณ คุณ pompoko สำหรับเรื่องเรียนโท ผมจะเป็นคนที่มีนิสัยประหลาดครับ จะสนใจในเรื่องอื่นๆ ที่ไม่จำเป็นต้องใช้ในงานประจำ เช่น ภาษา วัฒนธรรม สังคม การเมือง คืออะไรก็ตามที่ได้ หลีกหนีจากสิ่งที่ต้องเจอในงานที่ทำอยู่ประจำทุกวันจะรู้สึกดีมาก เรียนตอนอายุ 29 ครับ กว่าจะจบก็ 31 พอดี อีกอย่างแม่ก็อยากให้เรียนครับ ก็เลยคิดว่าเรียนอะไรก็ได้ ที่จบไม่ยาก แม่จะได้ดีใจครับ และส่วนตัวจะชอบด้านการวางกลยุทธ์ พัฒนาองค์กร ฝึกอบรมอยู่แล้วด้วย (เคยอบรมเป็น Trainer ครับ) ถ้ามีอะไรคืบหน้าที่สำคัญจะมาเล่าให้ฟังเรื่อยๆ นะครับ ตอนนี้ก็ส่ง resume ไปเรื่อยๆ กับเตรียมตัวสอบ TOEIC ครับ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:51:19 A:58.8.107.181 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 16 จบโทแล้วก็วุฒิไปหางานใหม่ครับ จากคุณ : Jump.Jr เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 12:06:24

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกำลังใจให้ครับ ผมตอนนี้ก็ 34 แล้วเหมือนกัน เพิ่ง(บังคับ)ลาออก เมื่อปลายเดือนที่แล้ว กำลังหางานใหม่อยู่ ไม่ยอมแพ้ให้กับโชคชะตาอยู่แล้ว ยังไงชีวิตต้องเดินต่อไปครับ ลองฟังเพลงนี้ดูนะครับ มันน่าจะอธิบายความรู้สึกของคุณได้ และให้คำตอบคุณได้พร้อมกัน จากคุณ : เพลิงน้ำค้าง (Dianix) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 13:12:00

ความคิดเห็นที่ 18 อืมมม จุดประสงค์หลักคือรายได้ต่อเดือนที่มากกว่า 30000... หลักเดิมๆครับ ช้อยส์มีแค่ 2 ข้อ 1.ธุรกิจส่วนตัว ซึ่งคุณไม่มีเงินเก็บ ... ก็หมดสิทธิ์ครับ ไม่สนับสนุนให้ขอเงินที่บ้านหรือกู้มาครับ 2.หางานที่ให้ผลตอบแทนสูง ไม่ว่าจะด้วยเหตุอะไร ตอนนี้ใจคุณ look down ตัวเองไปเรียบร้อยแล้วครับ ดังนั้นรายได้ที่มากกว่า 30000 ต่อเดือนกับ condition ของคุณตอนนี้ มันขัดแย้งกัันอย่างรุนแรงครับ งาน HR ปโท + ประสบการณ์ที่ไม่เกี่ยวข้องกับสายงานให้ได้รายได้เท่านี้นี่ คุณต้องพยายามหามากๆเลยครับ บอกได้เลย ผมอยากจะช่วยนะครับ แต่เงื่อนไขตอนนี้มันสูงเกินกว่าที่ผมจะช่วยได้แล้วครับ จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 15:59:51

ความคิดเห็นที่ 19   ตอบคุณ IARtZnolASt นะครับ เรื่องเงินเดือนเข้าใจว่า ยังไงก็ได้ไม่เท่าเดิมแน่ครับ เพราะเปลี่ยนสาย อาจจะลงไปถึง สองหมื่นต้นๆ ก็ยังพอรับได้ครับ ระยะเวลาใช้หนี้ก็ยาวออกไปอีก แต่สำหรับงานปัจจุบัน เริ่มไม่ค่อยไหวครับ เป็นกังวลมาก เพราะต้องแก้ไขปัญหาให้ลูกค้าเก่า ประกอบกับมีโปรเจ็คใหม่เข้ามา ทุกวันนี้ต้องทำงานตอนกลางคืนหรือเสาร์อาทิตย์ด้วยครับ (ทำที่บ้านได้) เดี๋ยวขอตัวไปเรียนภาษาอังกฤษก่อนนะครับ ดึกๆ มาตอบต่อครับ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 16:43:08 A:58.8.110.57 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 20 ปัญหาเหมือนคุณทุกอย่างแต่เงินเดือนน้อยกว่าคุณครึ่งหนึ่ง จากคุณ : หรือว่าเรารู้สึกช้าไป (ปิ่นพระศิวะ) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 21:32:07

ความคิดเห็นที่ 21 เท่าที่อ่านดูมีประเด็นที่ควรพิจารณาประมาณนี้ 1) คุณคิดว่าตัวเองอายุเยอะเป็นปัญหาในการย้ายงาน 2) คุณรู้สึกว่าไม่มีใจกับการทำงานสายไอทีในบริษัทเดิม 3) คุณมีหนี้สินอยู่ประมาณนึง 4) รายได้ปัจจุบันประมาณ 30K 5) คุณมีวุฒิโทด้าน การจัดการทรัพยากรบุคคล ถ้าให้แนะนำในตอนนี้ก็ขอให้พิจารณาความเป้นไปได้ดังนี้ 1) พยายามอย่าไปคิดเรื่องอายุเยอะมากนัก เพราะว่าทำให้คุณหมกมุ่นเกินไป ไม่สนใจเรื่องอื่น 2) ทำงานที่บริษัทไอทีนั่นแหละ แล้วก็หางานใหม่ไปด้วย เน้นด้านไอทีแล้วกันน่าจะหางานได้ง่ายกว่า 3) เรื่องหนี้สินก็พยายามลดค่าใช้จ่ายซึ่งคุณก็ทำอยู่ ดังนั้นลองหาทางเพิ่มรายได้วันเสาร์ อาทิตย์ดู แต่เรื่องค่าเช่าห้องลองหาที่ใหม่ที่ราคาถูกกว่านี้แล้วรวมค่าเดินทางแล้วประหยัดลงด้วยก็ดี 4) รายได้ระดับนี้ก็ไม่น้อย ดังนั้นถ้าหางานใหม่ก็ลองดูดีๆแล้วกันนะครับ 5) ถ้าสนใจจะย้ายสายจริงก็ลองดูเป็น training ,customer service พวกไอทีหรือ mobile operator จากคุณ : High Bridge เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 16:42:08

ความคิดเห็นที่ 22   มาตอบก่อนเช้าวันจันทร์นะครับ ตอนนี้ก็ยังคงทำงานอยู่ครับ จริงๆ ทำตั้งแต่บ่ายแล้ว ก็รู้สึกนิดหน่อยว่า อยากจะมีเวลาส่วนตัวอ่านหนังสือหรือทำแบบฝึกหัดบ้าง (แต่เอาเข้าจริงๆ ก็เหนื่อยและอยากพักมากกว่า) ตอบคุณ Jump Jr. นะครับ ก็สมัครไปหลายที่ แต่ยังเงียบครับ ตอบคุณ Dianix ชอบเพลงนี้มากครับ จริงๆ ชอบอ๊อฟ ปองศักดิ์ อยู่แล้ว เพลงเนื้อหาดีมากครับ ฟังครั้งแรกขนลุกเลย ตอบคุณ ปิ่นพระศิวะ สู้ๆ เช่นกันนะครับ ขอบคุณที่ให้กำลังใจกัน ตอบคุณ High Bridge ขอบคุณครับ ที่ช่วยเตือนไม่ให้คิดเรื่องอายุ ก็จะพยายามนึกถึงเรื่องอื่นที่ควรจะต้องทำนะครับ เช่น เพิ่มเติมความรู้ความสามารถในด้านที่ยังขาด งานด้านไอที ที่อยากเปลี่ยนก็เพราะว่า เอาเข้าจริงๆ ความรู้ด้านไอทีของผมก็ถือว่าไม่ลึก แต่จะเป็นแนวกว้างมากกว่า เลยคิดว่าถ้าสมัคร IT ต่อ จะค่อนข้างยากครับ 3 ที่ล่าสุดที่ได้มีโอกาสสัมภาษณ์ ก็พลาดหมดครับ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:52:52 A:58.8.91.165 X: TicketID:187256

ความคิดเห็นที่ 23 1. คุณคิดเป็นระบบดีนะครับ แจกแจงดี ประมวลเรื่องได้ดี 2. ผมบอกคุณอย่างนี้นะ  คนเรามีพลังสองส่วน  ส่วนแรกคือพลังด้านปัญญา (คือการคิด ตริตรอง พิจารณา)  พลังส่วนที่สองคือ พลังด้านศรัทธา (คือพลังของความเชื่อ) พลังสองอย่างนี้ ใช้ให้เป็นมีประโยชน์มหาศาล ตอนนี้ เหมือนคุณใช้พลังด้านเดียว คือด้านปัญญา  ส่วนพลังด้านศรัทธา คุณเริ่มท้อถอย ห่อเหี่ยว  ไปเรื่อยๆ ให้เรียกพลังด้านศรัทธาคืนมาก่อน คืนพลังความเชื่อมั่นให้ตัวเอง  วิธีการง่ายๆ มาก คือ ให้เชื่อว่าคุณสามารถทำได้ ถึงแม้เวลาคุณพิจารณาด้วยปัญญา จะต้องดูจุดดี จุดด้อยของตัวเองควบคู่กันไป แต่ตอนเราจะฟื้นพลังของศรัทธาในตัวเอง  คิดมันดื้อๆเลยครับ ให้พูดกับตัวเองเบาๆ หลายๆหน ว่าคุณสามารถทำได้ คุณมีความสามารถ ทั้งด้านภาษา และ technical พลังของปัญญานั้นดูแหลมคมครับ แต่มันมีพลังน้อย  เหมือนจอมยุทธฝึกเพลงกระบี่ที่มีแต่ท่าร่าง พลังของศรัทธานั้น ดูซื่อบื้อ ทื่อๆ  แต่ทรงพลังเหลือหลาย  เหมือนจอมยุทธ ฝึกเพลงกระบี่ที่มีพลังวัจน์ประกอบไปด้วย 3. ผมประหลาดใจมากนะ  คนที่ภาษาดีอย่างคุณ จริงๆ โอกาสเปิดกว้างมาก และฐานรายได้ จะมากกว่าคนทำงาน technical ที่ไม่เก่งภาษา 4. ผมว่าคุณควรหางานพิเศษทำเพิ่ม ทำอย่างจริงๆจังๆ  ลองเปิดลู่ทางหาบริษัทที่คุณสามารถใช้ทักษะด้านภาษาอังกฤษของคุณให้เป็นประโยชน์ได้บ้างครับ ขอให้โชคดีนะครับ   อย่าลืม  ก้าวแรก  ฟื้นพลังแห่งศรัทธาในตัวเองให้ได้ก่อน You Can If You Think You Can! If you think you are beaten, you are, If you think you dare not, you don't. If you like to win, but you think you can't, It is almost certain you won't. If you think you'll lose, you're lost, For out in the world we find, Success begins with a fellow's will. It's all in the state of mind. If you think you are outclassed, you are, You've got to think high to rise, You've got to be sure of yourself before You can ever win a prize. Life's battles don't always go To the stronger or faster man. But soon or late the man who wins, Is the man who thinks he can. ~ C. W. Longenecker ~ แก้ไขเมื่อ 19 ก.ค. 53 03:10:33 จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 03:07:05

ความคิดเห็นที่ 24   ขอบคุณ คุณ ป้อม (Bgate) นะครับ ถ้าการได้ฟังคนถ่ายทอดประสบการณ์ชีวิตมีค่าดั่งทอง การมีคนให้คำปรึกษาชี้ทางชีวิต ก็เปรียบเหมือนได้ชุบชีวิตใหม่ คำแนะนำของคุณก็เช่นกันครับ และประจวบเหมาะกับช่วงนี้ผมคิดถึงคนทางบ้านมาก และบ่อยๆ ผมหยิบพระเครื่องที่ปู่ให้มาคล้องคอทุกวัน (ปกติผมจะแขวนไว้) ผมกลับมาสวดมนต์ไหว้พระก่อนนอน แบบที่ย่าคอยบอกเวลาโทรหา (เมื่อก่อนขึ้นเตียงได้ก็ล้มตัวนอนเลย) ผมคิดเอาเองว่าสิ่งเหล่านี้คือรากฐานของกำลังใจครับ เพราะบางครั้งที่ท้อแท้ใจแทบร้องไห้ ไม่มีใครให้นึกถึงเลย จะมีก็แต่พ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย เท่านั้น เพื่อนๆ ก็พอช่วยได้นะครับ แต่ไม่อยากรบกวนพวกเขาขนาดนั้น คำแนะนำของคุณ ผมจะนำมาปรับใช้แน่นอน เพราะการเปรียบเทียบแบบนี้ กำลังใจคือศรัทธา จะยิ่งใหญ่และไม่มีวันหมด แต่ความรู้ก็ต้องหา ต้องศึกษาให้เราเดินได้ถูกทิศทาง กำลังใจจะช่วยไม่ให้เราหมดแรงเดินเสียก่อน ขอคารวะครับ จากคุณ : Green Tea Latte เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 23:20:23 A:61.90.7.165 X: TicketID:187256