ความคิดเห็นที่ 1 การลงทุนมีความเสี่ยง หาเบาะรองรับทุกสถานการณ์ ไม่มีคนรวยคนไหนประสบความสำเร็จตลอดเวลาครับ ลองไปอ่านดู ส่วนใหญ่ล้มเหลวอย่างทุเรศๆกันทั้งนั้น แต่ที่เขามีคือ ความอึดถึกทน จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:01:47

ความคิดเห็นที่ 2 ผมผ่านมาแล้วครับ จะสะท้อนอารมณ์นี้ให้ฟัง เมื่อคุณทำงานประจำคุณจะรู้สึกว่าคุณปลอดภัยและมั่นคงเพราะหลังของคุณมีผนังให้พิง เมื่อคุณเริ่มทำธุรกิจผนังที่คุณพิงกำลังจะแปรเปลี่ยนเป็นอากาศช่วงนี้คุณจะรู้สึกกลัวและไม่ปลอดภัย คุณต้องอดทนและเอาชนะความกลัวนั้น โดยใช้ความอดทนและสติปัญญาเท่าที่มีเอาชนะให้ได้ และถ้าคุณเอาชนะได้ ผนังที่เคยว่างปล่าวจะกลับกลายมาเป็นความมั่นคงและความปลอดภัยให้คุณพิงอีกครั้งครับ ขอให้โชคดีครับเถ้าแก่คนใหม่ จากคุณ : ทองเนื้อเก้า เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:38:13

ความคิดเห็นที่ 3 ความเห็นส่วนตัวนะครับ มันยากตอนเริ่มต้น ถ้าคุณสามารถผ่านมันไปได้ก็สอบผ่านครับ ธุรกิจคุณสามารถดำเนินไปได้ แต่โดยส่วนมากจะท้อกันและจอดก็ช่วงเริ่มต้น ปัญหาที่คุณไม่คาดคิด มันก็จะมีเข้ามาทุกรูปแบบ ถึงแม้ว่าตัวเองคิดเอาไว้รอบคอบแค่ไหน เชื่อได้เลยครับว่ามันจะมีปัญหาที่คุณคาดไม่ถึงมาทดสอบความอดทนและความสามารถในการแก้ปัญหา อย่างที่ ค.ห.2 บอก ความอึดถึกทน เท่านั้นที่จะช่วยคุณได้ จากคุณ : ข้าวเหนียวบูด เขียนเมื่อ : 16 ก.ค. 53 23:41:44

ความคิดเห็นที่ 4   ตอนออกจากงานประจำ รู้สึกดีครับ เพราะมีความมุ่งมั่นอย่างมาก ที่จะออกมาทำการค้าส่วนตัว เพื่อสร้างอาชีพ สร้างครอบครัว สร้างอนาคต ยอมทุบหม้อข้าว เริ่มนับหนึ่งใหม่ แล้วไปสู้เอาวัน ข้างหน้า ผ่านมา 16 ปีกว่าแล้ว มันคุ้มค่าและได้รับประสบการณ์ ซึ่งมีทั้งดีและไม่ดี ส่วนที่ดีก็รับไว้และนำไปพัฒนาตนเอง ส่วนที่ไม่ดีก็ทิ้งมันไป ไม่ค่อยได้จดจำ เพราะคิดว่าที่ผ่านมามันมีส่วนดีมากกว่า ถ้าย้อนกลับไปแล้วเริ่มใหม่อีกครั้ง คิดว่าคงทำได้ไม่มากเท่ากับที่เป็นอยู่ในวันนี้ ทำได้เพียงครั้งเดียวและในแต่ละครั้งที่ทำงาน จะทำงานให้เต็มความสามารถทุกครั้ง พยายามสร้างมูลค่าเพิ่มทุกอย่าง ด้วยทรัพยากรที่มีอยู่อย่างจำกัด จากไม่มีทำให้มันมีและสร้างมันขึ้นมาได้แบบค่อยเป็นค่อยไป เรียกว่าตอนเริ่มใหม่ๆทุกสิ่งทุกอย่างต้องขอยืมเขามาใช้ก่อน และค่อยๆนำผลกำไร มาสร้างเป็นทรัพย์สินที่จำเป็นและมีมูลค่าเพิ่ม และถึงวันนี้เริ่มมีความรู้สึกว่าเพียงพอแล้ว สำหรับตนเองเกินจากนี้คือ การแบ่งปันความรู้+ประสบการณ์+การนำความรู้ไปช่วยเหลือเกษตรกรในสังคมชนบท จากคุณ : หัวใจจากท้องทะเล เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 12:57:54

ความคิดเห็นที่ 5 ส่วนตัวผมเอง  ผมว่าไม่จำเป็นว่าทุกคนจะต้องออกมาทำธุรกิจส่วนตัวครับ บางคนทำงานเอกชน หรือรับราชการ  แล้วมีรายได้เป็นที่น่าพอใจ อยู่ได้ เลี้ยงตนเองได้ ก็น่าจะเพียงพอแล้ว  ถ้าอยู่แล้วมีความสุข   เห็นหลายคน ทำงานประจำแล้วก็ดูมีความสุขดี  มีเงินใช้ชัวร์ๆ   ไม่ต้องลำบาก  ไม่ต้องเครียด มาก  ทำงานเก็บเงินไปเรื่อยๆ ถึงวันหยุดก็ไปเที่ยว  ปลายปีก็รับโบนัส  มีสังคมเพื่อนร่วมงาน   แต่ถ้าอยากจะให้ชีวิตมีรสชาติ  อยากจะเครียด  อยากลำบาก อยากอิสระ   หรือ อยากจะรวยเร็วหน่อย ถ้าคุณเลือกแล้วก็ ลุยเลยครับ  .... จากสถิติ ที่พบเจอมา  การทำธุรกิจครั้งแรกๆ ของคนทั่วไป ล้มเหลวกว่า 90% ครับ  อาจเป็นเพราะ ปสก. , ความชำนาญ ไม่มี  เงินทุนไม่หนา , การเลือกทำเลที่ผิดพลาด  แม้แต่คนที่ทำธุรกิจส่วนตัวมาตลอด  ยังล้มเหลวได้เลย ในอีก 10%  ทีทำธุรกิจส่วนตัวแล้วสำเร็จ  เป็นเพราะ ทำในสิ่งที่ชำนาญ มีพื้นฐานดีอยู่แล้ว   เช่น บางคนทำงานบริษัทที่ขายสินค้า หรือบริการนั้นๆ แล้วปลีกตัวออกมาทำเอง โดยดึงลูกค้าเก่าจากบริษัทเดิมมาเป็นลูกค้า อันนี้ค่อนข้าง จะสำเร็จ หรือ  อีกส่วนน้อยมากจริงๆ  ประกอบด้วยหลายอย่างจึงสำเร็จ  เพราะคำว่า ธุรกิจส่วนตัว กับ  ผู้ประกอบการ  เป็นอันเดียวกัน  เช่น    เป็นคนที่มีวิสัยทัศน์ดีจริงๆ ,  มีทัศนคติที่ดี (attitude)ต่อความสำเร็จ , มีทีมงานดี , มีทุนหนา , มีความชำนาญในธุรกิจที่ทำ ดังนั้น   ผมว่าการทำธุรกิจให้ประสบความสำเร็จ  ที่จำเป็นมากคือ  ผู้ประกอบการต้อง มีหูตาเปิดกว้าง  ไปดูเพื่อนๆที่ทำธุรกิจเดียวกัน คล้ายๆกันบ้าง แล้ว จอยกัน   เปิดใจรับความคิดเห็น  ยอมรับคำติชม จากลูกค้า อย่างเต็มใจ คำติชมจากลูกค้าถือว่าเป็นสิ่งอันมีค่ามาก (อย่าถือเป็นคำว่าเลย ลูกค้าติเพื่อก่อ) ส่วนตัวผมเองทำธุรกิจส่วนตัว อย่างจริงจังเป็นเรื่องเป็นราว มาประมาณ 7-8ปีแล้ว  ที่บ้านมีพื้นฐานธุรกิจของครอบครัวมาหลายอย่าง ล้มลุกคลุกคลานมาตลอด   โดยส่วนของผมเอง  ยังถือว่าไม่เคยรู้สึกว่า ตัวเองประสบความสำเร็จเลย  ที่ผ่านมา  บางทีล้มเหลวอย่างทุเรศทุรังมาก นึกย้อนหลังไปแล้ว ยังแหยงๆอยู่เลย  แต่ก็เป็นปสก.ที่ดี  พอมาครั้งหลัง ถึงจะยังไม่สำเร็จ แต่ก็ ไม่พังไม่เป็นท่าเหมือนครั้งแรก  ยังคิดหน้าคิดหลัง มีแผน1  แผน2  รองรับไว้เสมอ   ปัจจุบันนี้ ถึงแม้ว่าธุรกิจจะไปได้ด้วยดี พออยู่ได้  แต่ก็ยังไม่เป็นกอบเป็นกำ ยังไม่มีเงินเหลือเก็บมากเป็นที่น่าพอใจ  แต่ยังไงก็เลือกทางนี้แล้ว  ก็ต้องลุยกันต่อไป.... จากคุณ : เจมส์แบน คังคังโป้ย เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 15:03:52

ความคิดเห็นที่ 6   ตอนลาออกมาช่วงแรกๆอย่างเครียดครับ ใจมันหวิวๆไงชอบกล ที่สำคัญผมจบวุฒิป.ตรีในสายงาน ที่ บ. ทั่วไปไม่ต้องการด้วย กลับไปก็ยากไปสมัครที่อืนก็ลำบาก หนทางเดียวที่จะรอดคือ "ต้องทำเอง"  ตอนนั้นเครียดสารพัด ทั้งปัญหาจากคนรอบข้างและงานของตัวเอง ต้องนอนร้องไห้ ทั้งๆที่เป็นคนไม่ค่อยร้องไห้  ปัญหามันมากมายจริงๆครับ ตอนนั้นต้องทำทุกอย่างเท่าที่ตัวเองจะทำได้ด้วยความสามารถที่มีเพียงน้อยนิด ปัจจุบันผ่านไป 4 ปีงานผมอยู่ตัวแล้ว รายได้ผมมากกว่าตอนทำงานประจำมากพอควร พอมองย้อนกลับไปผมรู้สึกว่าผมคิดไม่ผิดจริงๆที่ยอมมาลำบากแบบนี้เพราะผลลัพธ์ที่ได้มันคุ้มค่าสุดๆ เวลาผมไปธนาคารหรือ ปณ. แล้วมองดูพนักงานที่ต้องทำงานตรงนั้น มันรู้สึกดีใจอย่างบอกไม่ถูก(ไม่ได้รู้สึกดูถูกเค้านะ)  รู้สึกลึกๆว่าไชโยกูหลุดพ้นจากระบบมนุษย์เงินเดือนแล้ว โชคดีจังที่เรายอมลำบากเพื่อแลกสิ่งนี้มา ทุกวันนี้งานหนักกว่าเดิมสมัยทำงานประจำ แต่ความสุขนั้นมากขึ้นเป็นร้อยเท่าครับ :D จากคุณ : ... (Allegro-Music) เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 15:09:42

ความคิดเห็นที่ 7 2 ปี 7.5 เดือนถึงปัจจุบัน ตอนเริ่ม สถานการณ์บีบคั้น ถ้าไม่เริ่มก็ เตรียมรอขึ้นเขียงประหาร เงินจะหดลงเรื่อยๆ ตอนนั้น ไม่มีทางเลือก ยิ่งสยองกว่าอีก ตอนควักเงินลงทุน เริ่มแรก พยายามออกแรงให้มากกว่าออกเงิน อะไรทำเองได้ ทำเองหมด อะไรที่ต้องไปจ้างเค้า เรียกคนในครอบครัว ที่พออยู่ มาช่วยจับ ช่วยเลื่อน เฟอร์ที่มี ประยุกต์ดัดแปลง มาใช้เป็นฐานเริ่มต้น ตอนต้องตัดแอร์ตัวหนึ่ง มาเปิด office เหมือนรู้สึก 'ตัดไตข้างหนึ่ง' แต่ก่อนเริ่มธุรกิจปจบ มีสัญญาณมาแต่ ปี 2004  2006 ขณะที่ยังอยู่ ในกงล้อ มนุษย์เงินเดือน ไปซื้อของ ย้ายไปเป็นหัวหน้าประจำไซส์ แค่ได้ยินเสียงก็ มาเสนองานให้ โดยที่ไม่ต้องดูผลงานก่อน ราศี ทางที่จะเป็น ฉายออกมาแต่วัย 26 ความโดดเด่นในสิ่งที่จะขาย มีพลังมากพอ ที่ทำให้ขายง่าย เร็ว คล่อง เพียงเดือนแรก ก็คืนทุน เดือนที่สอง กำไรโตเป็นสองเท่า และทรงตัว มีกระตุก ปลายไตรมาสที่สอง จนเจอ 'หอก' ปลายปี ช่วงเปลี่ยนฐานลูกค้า จากการออกกฏ เพื่อไม่ให้เกิดความเสียหายต่อธุรกิจอีกต่อไป ท้ายปีแรก เป็นภาวะยอดหด เหลือ 20% ช่วงนั้น มีทั้งไปสัมภาษณ์ สมัครงาน ในประเทศ นอกประเทศ แต่ไปในประเทศ กลายเป็นไป 'ปิ๊ง' solution ในการแก้ปัญหากิจการตัวเอง จนเดือนที่สาม ทิศทางกระแสลูกค้าก็กลับมา กำไรเริ่มเป็นบวก หันหัวขึ้นอีกครั้ง พอไตรมาสที่สอง ฐานลูกค้าใหม่น้ำดี เข้ามาเติมเต็ม กราฟก็ เฉียง45 องศา ขวาทำมุมแกนX อีกครั้ง จน peak ตอนใกล้ครบรอบ Biniversary ย่างเท้าเข้าปีที่ 3 มีลูกค้ามาจาก นิวซีแลนด์ เป็นการเปิดศักราชใหม่ ต่อเนื่อง ฉลองคริสมาสปลายปี 2009 จนข้ามมาปี 2010 นับเป็นการ เปิดตลาดอินเตอร์ จากที่หลังเดือนที่สาม คว่ำกระจาด เปลียนระบบเป็น พรีเมียมแบบทดลอง จนขึ้นปีที่สอง อัพราคาขึ้นไปตามผลงาน จนใกล้ปีที่สามนี้ เป็นการตอกย้ำ สินค้าเกรด A เข็นจุดขายที่แข็งและแข่งด้วยความรับผิดชอบ ' เจ้าของสอนเองทุกครั้ง' ชนตลาดบนด้วยกัน ตีตลาดล่าง กลาง ตายเรียบ สมัยก่อนอยู่ในวงการอสังหาริมทรัพย์ เคยมีกลุ่มพัฒนา ที่ใช้คอนเซ็ป ตีตลาดล่างตายเรียบ "บ้านสร้างเสร็จก่อนขาย ไม่ได้เห็น ไม่ได้เลือก อย่าซื้อ" ต่อมา หลักการโอบล้อมที่ดิน ของนายทุนฮ่องกง ที่กว้านซื้อทำให้ที่ตรงกลางเป็นไข่แดง ไร้ทางเข้าออก จนเจ้าของที่ต้องขาย กลยุทธ์นี้ ปรับมาใช้กับกิจการปัจจุบัน แบบไม่ต้องทำอะไร เพราะสิ่งที่ขาย ในพื้นที่ไม่มีใครทำระบบนี้ ในราคานี้ และพอคู่แข่งเลิกทำไปเอง ลูกค้าก็เทมาหาเรา กับ เรายืนระยะได้นานต่อเนื่องกว่า เพราะเป็นเจ้าของตึก ที่ดิน ไม่เช่า ไม่ผ่อน คือ นอกจากประกาศความเป็นหนึ่งในหมัดที่ขายลูกค้าแล้ว ยังมีดีที่ฐานะ และความได้เปรียบต้นทุน สถานที่ และการผลิต ที่ผลิตได้เอง สด ลิขสิทธิ์ไม่มี เพราะเราเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ stamped แบรนด์ การทำตลาด ลูกค้าเป็นคนทำให้ เลือกให้ กรองให้ แต่บางทีก็เจอ ตัวไม่จริง ขณะที่เลือกเอง มักเจอไม่ดี แต่ลักษณะธุรกิจ ไม่สามารถเร่ง และทำปริมาณ เพราะขาย premium ต่อหน่วยในราคาสูงกว่า ซึ่งถ้าลูกค้าเห็นผลงานเก่า ต้องการจะมาจ่ายเงินเองถึงที่ ส่วนเวลา ที่ลูกค้าใหม่ยังไม่ปรากฏ ก็จะทำ Public Relation และก็เปิดงานอื่นขึ้นมา ลดรายจ่าย แล้วก็สร้าง image ที่ดึงดูดให้ลูกค้าใหม่ เก่าอยากกลับมา และยอมจ่ายในราคาที่อัพขึ้น ตามผลงาน อายุกิจการ เป็นคนขายของแบบไม่ง้อลูกค้า ใครจะซื้อ ต้องตามระเบียบการ ใครไม่ซื้อก็ไม่สนใจ ไม่เดือนร้อนไม่สนใจ ส่วนหนึ่งเพราะไม่มีปัญหา เรื่องเงิน มีคลังสำรอง ไม่มีภาระชีวิต ค่าใช้จ่าย เกิดจากชีวิตตัวเอง พื้นฐานทางครอบครัว ค่อนข้างแข็งแรงมั่นคง กอปรกับ connection ที่หลากหลายในระดับบน ทั้งในประเทศและต่างประเทศ ในกลุ่มยุโรป นิสัย ผู้ประกอบการ ที่ไม่ชอบโด่งดัง ชอบรวยเงียบๆ ทำให้ไม่ได้กระจายตลาดทางสื่อมวลชน แต่ทำตลาดแบบ viral marketing ปากต่อปาก และ สายสัมพันธ์ connection ของแต่ละฐานลูกค้าที่แตกlineออกไป เหมือน branch แต่ไม่มี upline downline เหมือนขายตรง บางที ช่วงกรองลูกค้าที่มีการจ่าย เป็นภัยต่อกิจการ ต้องรอลูกค้าใหม่ที่ผ่านเกณฑ์ มาเติม ก็มีแอบปันใจ ไปให้งานที่ต่างประเทศเป็นระยะ ยิ่งจำนวนเงินที่เสนอมาล่อใจ ให้กลับไปเป็น มนุษย์เงินเดือน ก่อนนี้ปีที่สอง ความเบื่อมาจาก ที่สิ่งแวดล้อมธุรกิจ เจอแต่ผู้ปกครองกับเด็ก คนที่มีครอบครัวแล้ว เหมือนทำให้สิ่งแวดล้อมไม่จูงใจ แต่ชะตาชีวิต เอาเข้าจริง ก็มีพัดพาคนโสด อันเป็นญาติพี่น้องของลูกค้า มาให้เป็นสีสันทั้งหญิง ชาย ข้ามชาติกับทางเยอรมนี อเมริกาก็มี ปีที่3นี่ เพิ่งจะเป็นปีแรก ที่แบ่งเวลาให้ท่องเที่ยวในไทย และยุโรป เพื่อขยายผล มากกว่านำกลับมาเติมเต็มกิจการเดิม หรือ เป็นช่องทางให้ริเริ่มช่องทางทำเงินใหม่ จากฐานสายงานเดิม7ปีก่อนออกมาทำกิจการตัวเอง3ปีที่ผ่านมา... แชรประสบการณ์ จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 15:48:54

ความคิดเห็นที่ 8 4 ปีเต็มแล้วครับ ผมเริ่มแบบไม่ต้องลงทุนอะไรมาก พอดีบริษัทเก่าจะปิดตัว อาศัยจับลูกค้าเดิม ขายความรู้ที่มีอยู่ ทำงานแบบเดิม ปีที่ 1 - ตอนแรกมีหุ้นส่วน แบ่งผลประโยชน์กันแล้วก็เท่า ๆ กับตอนทำงานประจำ แต่ดีที่อิสระ ภาษีไม่ต้องเสียเต็มแบบตอนกินเงินเดือน และไม่จ่ายประก้นสังคม ปีที่ 2 - ธุรกิจพอไปได้ เฉลี่ยต่อเดือนออกมาเท่า ๆ กับทำงานประจำ ปีนี้ใจแป้วช่วงที่ไม่มีรายได้ ปีที่ 3 - ธุรกิจดีมาก จู่ ๆ รายได้มากมายก็เข้ามาอย่างคาดไม่ถึง ปีที่ 4 - เคยมีคนบอกว่าให้ระวังอาถรรพ์ SME 3.5 คือช่วงปีที่ 3-4 นี้จะมีอุปสรรคใหญ่ให้คุณฝ่าไป ของผมเจอช่วงนี้บริษัทแทบไม่มีรายได้เลย เคยถามพรรคพวกเพื่อนฝูงที่เปิดบริษัทเองก็บอกว่าเจอปัญหาเหมือนกัน แต่ปัญหาต่างกันไป แต่ก็เป็นช่วงปีที่ 3-4 นี้แหละ ตอนนี้เข้าปีที่ 5 แล้วหลังจากฝนทิ้งช่วงมานาน ธุรกิจเริ่มมีวี่แววแจ่มใสขึ้น แต่การเป็นเจ้าของธุรกิจเองก็มีปัญหาว่าช่วงที่ไม่มีรายได้จะทำอย่างไร แต่ช่วงที่เป็นลูกจ้างเวลาบริษัทมีรายได้ดี ๆ ก็ได้เท่าเดิม แถมเราต้องเสียภาษีมากกว่าเขาด้วย ได้แต่มองว่าถ้ารายได้เป็นของเราทั้งหมดก็ดี จากคุณ : TLL01 เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 16:34:03

ความคิดเห็นที่ 9 ทำอะไรอ่ะครับ บอกมาทางหลังไมค์หน่อยสิ ส่วนตัว ทำแบบที่จขกท คิดไปแล้ว ออกจากงาน เริ่มธุรกิจ ออกทั้งสองคนเลยกับแฟน ตอนนี้เริ่มนับสองแล้วครับ จากคุณ : kate@kai เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 17:07:25

ความคิดเห็นที่ 10 ขอเข้ามาศึกษาเอาไว้เป็นบทเรียน ก่อนเดินทางสายนี้เหมื่อนกัน ในอนาคต ครับ จากคุณ : Miracle Boy เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 18:18:34

ความคิดเห็นที่ 11 แชร์ประสบการณ์ด้วยคนค่ะ เริ่มจากปลายปี 45 แฟนลาออกจากงานที่กทม.มาทำธุรกิจที่บ้าน ตอนนั้นยังไม่รู้จะทำอะไรเพราะจะซื้อที่ดินแปลงนึงในตลาด ก็ต้องกู้แบงค์เลยตกลงทำคาร์แคร์ เพราะไม่ต้องลงทุนมาก กู้กับธนาคารออมสินผ่อนแค่ 5 ปี มีค.46 เราลาออกจากงานที่กทม.มาแต่งงาน ในขณะที่แฟนทำคาร์แคร์เราก็ไปทำงานโรงงานแถวบ้านแฟน ทำธุรกิจคาร์แคร์ก็รายได้ดีมาก ลูกค้าเยอะแต่ในขณะเดียวกันก็ต้นทุนค่าจ้างแรงงานก็แพงมาก จ้างถูกก็ไม่มีใครทำเพราะวันๆนึงรถร่วม 20 คันเด็ก 4-5 คนยังรับไม่ไหว เหนื่อยมาก ก็กลั้นใจทำ 5 ปีๆเท่านั้น เพราะทำแล้วเสมอตัวแถมเหนื่อยเปล่า พอกลางปี 51 ผ่อนแบงค์หมดแล้ว มากู้รอบใหม่ทำอู่ซ่อมรถ คล้ายๆค๊อกพิท แต่ทุนไม่หนาขนาดนั้น แค่ลงเครื่องมือกับต่อเติมบ้านก็แทบไม่เหลือเงินทุนหมุนเวียน เปิดร้านปลายปี 51 เงียบมากเจอวิกฤติแฮมเบอร์เกอร์เต็มๆ ปี 52 ครึ่งปีแรก-ไตรมาศ 3 ยอดขายเดือนละ 2-3หมื่นเองจะบ้าตาย ทั้งๆทีแฟนเป็นช่างเองทำทุกอย่างคนเดียวตั้งแต่ เปลี่ยนยาง ปะยาง ถ่ายน้ำมันเครื่อง ซ่อมช่วงล่าง สาระพัด ยังได้ยอดเท่านั้นเอง มันเงียบมาก ติดลบทั้งปีต้องยืมเงินพ่อมาพยุงไว้ก่อน(ยืมทั้งๆที่ไม่รู้ว่าจะไปต่อไหวรึป่าว) ทะยอยขายทองหยองที่พอจะมีเพื่อบ้านกะรถจะได้ไม่ถูกยึด ตอนนั้นเครียดมากเพิ่งคลอดลูกคนเล็ก เราลาออกจากโรงงานตั้งแต่คลอดลูกคนโตแล้ว เงินเดือนน้อยนิดถ้าจ้างคนเลี้ยงไม่คุ้มแน่ๆ ธุรกิจก็ดำเนินต่อไปเรื่อยๆเอื่อยๆ จนเงินใกล้จะหมด(อีกแล้ว) ทีนี้ชั้นจะขายอะไรอีกเนี่ย เหลือพระเลี่ยมทอง 3 องค์ก็พนมมือว่า หนูไม่อยากขายเลยแต่มันคงถึงที่สุดแล้ว ตอนนี้หนี้หัวโตจะไปต่อได้ยังไง น้ำตาก็ไหล กะว่าพรุ่งนี้จะเอาพระไปขายแน่ๆ แต่แล้วปาฏิหารย์ก็เกิด หลังจากวันรุ่งขึ้นงานก็เข้ามาแบบถล่มทลาย สุดท้ายเดือนนั้นก็ได้กำไร 30000++ หลังจากเปิดมาได้ 1 ปี อีก2เดือนต่อมาก็ได้กำไรเพิ่มขึ้นเป็น 4-50000++ ปิดไตรมาศสุดท้ายอย่างหืดขึ้นคอ พอมาปีนี้ยอดขายเฉียดๆ 2 แสนเกือบทุกเดือนกำไรก็~40% ค่อยยิ้มได้หน่อย เลยอยากจะมาเล่าสู่กันฟังว่ากว่าจะมาถึงวันนี้ได้ต้อง อดทนฝ่าฟันกับอุปสรรค์นาๆ เสียน้ำตาก็หลายปี๊บ นี่เพิ่งแค่เริ่มต้นเองนะ หลังจากนั้นเลยต้องพึ่งสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ใครอยากรู้หลังไมค์ได้เลย อิอิ อยากจะบอกว่าทำธุรกิจต้องอาศัยปัจจัยหลายๆอย่างๆ ทั้งเงินทุน ทำเล ไอเดีย การตลาด บลาๆๆๆ ที่สำคัญต้องอาศัยบุญเก่าด้วยอ่ะนะ มันถึงจะอยู่รอด และหมั่นทำความดี ถ้าคุณเป็นคนดีมาตลอดเวลาคุณล้มมันก็จะล้มไม่นาน ขอบคุณสำหรับพื้นที่ตรงนี้ที่ได้มาบอกเล่า ปสก.เผื่อจะเป็นประโยชน์สำหรับเพื่อนๆบ้างนะ ปล.แฟนเราอายุ 33 มีหลังไมค์เข้ามามากเลยอยากจะบอกเพื่อนๆที่สนใจว่าสิ่งศักดิสิทธิ์ที่ว่าคืออะไร..เราบูชานางกวักตุ๊ยนุ้ยของวัดแสงแก้วโพธิญาณ จ.เชียงรายไว้ ถ้าใครสนใจลองติดต่อทางวัดโดยตรงได้ค่ะ เวปของทางวัดมีถ้าเช่าจากที่อื่นก็จะแพงกว่า 2 เท่า เมื่อก่อนที่ร้านไม่ได้บูชาอะไรเลย พอตอนหลังกิจการดีขึ้นเรื่อยๆก็ตั้งศาลเจ้าจีน(แปะกง)ไว้ด้วย มีไว้ก็ไม่เสียหาย แต่คุณต้องลงมือขยันทำงานด้วยล่ะ ไม่งั้นสิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ไหนคงช่วยไม่ได้ เคล็ดลับของคนเก่งและเฮงด้วยนั่นคือการทำบุญ ทำทาน ในหนังสือหลายๆเล่มก็บอกไว้นะ เอาใจช่วยทุกๆคนขอให้ผ่านวิกฤติไปได้ด้วยดี พอดีเราจะเปลี่ยนล็อคอินใหม่ด้วยยื่นเรื่องไว้นานแล้ว ไม่รู้เค้าจะตัดวันไหนกลัวใครหลังไมค์มาเดี๋ยวจะไม่ได้รับคำตอบ โชคดีทุกๆท่าน แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 53 13:32:56 จากคุณ : มนต์รักกล้วยปิ้ง เขียนเมื่อ : 17 ก.ค. 53 18:53:15

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณมากๆ สำหรับทุกความเห็นนะคะ ^_^ จากคุณ : Bluebird at Bonneville~* เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 00:14:25

ความคิดเห็นที่ 13   รู้สึกคุ้มค่ากับการลองผิดลองถูก และตัดสินใจถูกที่กระโดดเข้ามาลุยค่ะ จากคุณ : Meiko (Meiko Miyasawa) เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 02:13:34

ความคิดเห็นที่ 14 แชร์บ้าง ยังไม่ถึงกับว่าสำเร็จมากนัก เพราะว่าลองผิดลองถูกมาหลายปีนะ แต่ว่ามาจริงๆจัง จดทะเบียนการค้า ทำเป็นธุรกิจแบบธุรกิจเจ้าของคนเดียว ได้ 2 ปีแล้ว จริงๆเริ่มตั้งแต่ปี 2004 แต่ตอนนั้นเริ่มทำเพราะว่า ย้ายมาอยู่ฮอลแลนด์เพราะแต่งงานกับคนดัชต์ มาอยู่ที่นี่ก็เริ่มนับ 1 ใหม่หมด ก่อนมาก็ได้งานราชการพอดี ได้รับหนังสือให้ไปรายงานตัวรับราชการ กรมสรรพากร แต่... จะไปได้ไง ดันแต่งงานกับคนต่างชาติซะแล้ว ก็เอาวะ ไปลุยเอาดาบหน้า พอมาถึงฮอลแลนด์ ด้วยข้อจำกัดด้านภาษา เพราะที่นี่ใช้ภาษาดัชต์ ไอ้ภาษาอังกฤษที่มีไม่ได้ใช้เลย  ต้องมาเริ่มเรียนภาษาใหม่ก็ใช้เวลาอยู่เกือบ 2 ปีกว่าจะอ่านออก เขียนได้ สื่อสารได้  เรื่องหางานทำเลิกคิดได้เลย เพราะว่าพูดดัชต์ไม่ได้ จะไปทำงานอะไรได้ ก็เอกสารต่างๆเขาเป็นภาษาดัตช์ ความรู้พื้นฐานเดิมจบ Marketting เราก็ต้องหาอะไรทำเกี่ยวกับการขายนี่แหละ แต่ครั้นจะไปขายฝรั่งก็ไม่กล้า และไม่มีทุนขนาดนั้น ก็เลยมาลงตัวที่ ขายออนไลน์ จับกลุ่มลูกค้าคนไทยนี่แหละ  และต้องเป็นคนไทยในยุโรปด้วย แล้วเราจะไปเข้าถึงตัวลูกค้าได้ยังไง ทั่วยุโรป คิดหนัก  แต่ก็นะ ผ่านจุดนั้นมาแล้ว ตอนนี้ก็ จาก 2004-2010 ก็ประมาณ 6 ปีเต็มแล้ว  รายได้ก็ไตรมาสนึง เป็นเงินยูโรก็เกือบ 15.000 ยูโรแล้ว  ตอนนี้ก็คิดว่าดีระดับหนึ่งแล้วกับการขาย ออนไลน์อย่างเดียว ไม่มีหน้าร้าน ไม่ออกงานด้วย ทำแบบสบายๆ เป็นแม่บ้าน+เลี้ยงลูก แต่มีรายได้ระดับนี้ และทำคนเดียว สั่งของเอง แพ็คของเอง+ไปส่งเองบ้าง ถ้าวันใหนของเยอะๆก็ให้เขามารับที่บ้านเลย  วันใหนเหนื่อยก็หยุด   แต่ต่อแต่นี้ไปก็คงจะยังต้องเหนื่อยอีกเยอะเพราะว่าถ้าหากอยากได้ยอดมากกว่านี้ก็ต้องทำตัวเป็นเซลล์เองด้วย แต่นี่ยังไม่ได้เริ่มเลยมีแต่ลูกค้ามาหาเอง ยังไม่ได้ออกไปหาลูกค้าเลย เพราะติดภาระลูกเพิ่งเข้าเรียนด้วย ยังต้องไปรับไปส่ง คงต้องรออีกซัก1-2 ปี แล้วค่อยขยายกิจการต่อ (งานที่ทำคือ นำเข้าหนังสือไทยมาขายในยุโรป) แต่ขายออนไลน์อย่างเดียวไม่มีหน้าร้าน เพราะเปิดเป็นร้านยังไม่ได้ เพราะคนไทยอยู่กระจัดกระจาย แต่เดี๋ยวนี้ก็คงจะเริ่มอยู่ตัวแล้วล่ะเพราะว่ารายได้เริ่มคงที่กับเพิ่มขึ้น ยังไม่เจอวิกฤติหนักๆเพราะว่า เราค่าใช้จ่ายน้อยเพราะขายแบบออนไลน์ ไม่มีหน้าร้าน ไม่มีค่าเช่าไม่มีค่าลูกน้อง  แทบไม่มีค่าใช้จ่ายอะไรเลย จากคุณ : amonwan เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 05:07:42

ความคิดเห็นที่ 15 ความรู้สึกคือ รู้งี้ออกไปนานแล้ว มัวเสียเวลาอยู่ทำไม การออกมาทำธุรกิจเอง มันทำให้ผมเกษียณตัวเองได้เร็วขึ้นมาก ตั้งเป้าไว้ว่า อายุไม่เกิน 40 ปี มีทุกอย่างที่อยากได้พร้อม มีเบนซ์ มีบ้าน มีอาคารพาณิชย์ให้เช่ากินรายเดือน มีหุ้น มีทอง พร้อมด้วยเงิน รายเดือนโดยไม่ต้องทำงาน หลักแสน พอส่งตัวเอง และคนในครอบครัว ได้ก็พอใจแล้ว เมื่อก่อนรับราชการครับ  ตอนออกใหม่ๆเครียดมาก นอนไม่หลับ กลัวไปหมด อะไรเข้าหูไม่ได้เลย ลองกลับมาย้อนคิดดูถือว่าตัดสินใจถูกต้องครับ แต่ก็มีหลายๆคนที่ตัดสินใจพลาด ไม่ประสบความสำเร็จนะครับ ตอนนี้ก็ถือได้ว่า มีทุกอย่าง ที่ต้องการ พร้อมหมดแล้ว รอเวลา แค่นั้นเอง รอให้อายุถึง 40 ปี   ผมไม่ได้รวยมากมาย เพียงแต่ ทำตามเป้าหมายในชีวิตได้ตามต้องการเท่านั้นเอง แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 53 11:43:40 จากคุณ : thongchai9309 เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 11:36:45

ความคิดเห็นที่ 16   เท่าที่ผมฟัง แต่ล่ะคน จะบอกว่าผ่านอะไรมากัน แต่ไม่ค่อยบอกกันเลย ว่าทำธุรกิจอะไร .... จากคุณ : คนรวยจริง เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 18:41:09

ความคิดเห็นที่ 17 ออกtaxi ปีแรก 1 คัน พอ10ปีให้หลังนี้มี taxi 5คันคับ   พอปีที่11 เห็นเค้าเอาสร้อยทองไปที่โรงรับจำนำคับ ไม่ใช่ผมนะ แค่แชร์ประสบกราณ์ จากคุณ : pirates เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 21:35:31

ความคิดเห็นที่ 18 ทำงานบริษัทก็เหมือนอยู่ในกรง เที่ยงเขาก็ปล่อยให้ออกมากินข้าว บ่ายโมงก็เข้ากรงต่อ อันนี้คิดสำหรับตัวเองนะคะ คนที่มีความสุขกับชีวิตแบบนี้ก็มี..  พอออกมาทำเอง โลกนี้มันช่างอิสระเสียจริง เหมือนอยู่บนหลังม้า ได้โลดแล่น ได้ใช้จินตนาการตามใจฝัน ถ้าไม่ดีเดี๋ยวก็รู้เอง..  มีความสุข ที่ได้เป็นอิสระ แต่ก็มีบางวันที่เจอคู่แข่ง ที่เคยนั่งบนหลังม้าก็ต้องไกวดาบแทน ทำยังไงให้สู้เขาได้ แอบนึกถึงเวลาทำบริษัท เรื่องแบบนี้เจ้าของรับไป เราไม่เกี่ยว..  แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น ส่วนใหญ่ 80-90 เปอร์เซนต์ก็ถือว่ามีความสุขนะคะ หายใจเต็มปอด  เลี้ยงใจลูกค้าดีๆ ลูกค้านี่หละค่ะที่จะเป็นฉัตรแก้วกั้นเกศให้เรา พิทักษ์ รักษาและขยายตลาดให้  เห็นด้วยกับคุณมนต์รักกล้วยปิ้งว่า หมั่นทำความดี แบ่งรายได้ทำบุญทำทานตลอด รายได้กับโอกาสก็จะมีเข้ามาตลอดเหมือนกันค่ะ ยิ่งผลักออกด้วยการให้ ก็ยิ่งเข้ามานะคะ ขอให้ จขกท ประสบความสำเร็จในเร็ววันค่ะ ;) จากคุณ : soul16 เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 21:47:57

ความคิดเห็นที่ 19 สำหรับผม ยังอยู่ในโกสีบ้าน ก่อนหน้านี้หลายปี ทำงานไม่ได้เต็มที่ มีไอเดียดีๆ แต่ไม่ได้นำมาเป็นผลงาน เพราะเถ้าแก่ใหญ่ไม่อนุมัติ พอการค้าเริ่มเป็นขาลง ผมก็เริ่มเสนอไอเดีย เพื่อกอบกู้ยอดขายที่ลดลง   ผ่านมาสองปี กลับกลายประสบความสำเร็จขึ้นมา จากคุณ : nknong เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:14:22

ความคิดเห็นที่ 20 เพิ่งออกจากงานประจำมาได้ 10 เดือนนี้ล่ะค่ะ กับสิ่งที่สัมผัสอยู่ในตอนนี้คือ เหนื่อยค่ะ เหนื่อยมาก แต่ก็มีความสุข  และมั่นใจว่าเราจะผ่านมันไปได้ด้วยดีค่ะ เราเป็นเด็กต่างจังหวัด  เข้ามาเรียนและทำงานในกรุงเทพ เวลาผ่านไปนานหลายปี  ไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอันขึ้นมาสักเท่าไร กับสายตาคนภายนอกที่มอง ดูดีค่ะ ทำงานกับบริษัทที่มั่นคง  เงินเดือนสูง   เรื่องที่ทำให้ตัดสินใจที่สำคัญที่สุด  คือพ่อไม่สบายค่ะ  เป็นโรคหัวใจ ต้องไปเช้คหัวใจเรื่อยๆ  (  พาพ่อไปตรวจที่ศูนย์หัวใจ สิริกิตย์  ขอนแก่น  บ้านเราอยู่มหาสารคาม ) เราอยากเป็นคนพาพ่อไปเอง  ช่วงนั้นกลับบ้านบ่อยพอดู เลยอยากกลับไปทำอะไรเองที่บ้าน จะได้ดูแลพ่อกับแม่ด้วย ปรึกษากันกับน้องชาย  ว่าจะทำอะไรดี มาลงตัวที่  ร้านขายวัสดุก่อสร้าง ใจรัก  รักทั้งๆที่เรากับน้องชายก็ไม่มีพิ้นฐานมาเลยสักคน เราจบตรี โท ทางวิทย์ น้องจบรัฐศาสตร์ เมื่อผ่านการตัดสินใจ  ต่อมาก็ต้องลงมือทำ ทำเพราะใจรัก และอยากทำ จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:50:15

ความคิดเห็นที่ 21 เริ่มตั้งแต่การออกแบบอาคาร น้องชายรับหน้าที่นี้ไป   อาคารตั้งอยู่บนพื้นที่ของเราเองค่ะ  โชคดีไป  ติดถนน พื้นที่ใช้สอยทั้งหมด 400 ตรม.  ( สร้างใหญ่ค่ะ เผื่ออนาคต  ) ตั้งแต่หาฤกษ์ยกเสาเอก หาช่าง เจรจาเรื่องค่าจ้าง  ทำกันเอง เรียนรู้กันกับเหตุการณ์จริงตรงหน้าเลยค่ะ ยกเสาเอกอาคารเดือนมกรา อาคารแล้วเสร็จเดือนมีนา เราอยู่กรุงเทพก็จัดการในเรื่องที่เราทำได้ เริ่มตั้งแต่จองชื่อร้าน  กับกรมพัฒนาธุรกิจการค้า    ( ทาง net ) เพื่อจะขอจดเป็น หจก. พอได้ชื่อแล้ว ก็มาจดทะเบียนการค้า  ที่กรมพัฒนาธุรกิจการค้า ประจำจังหวัด อันดับต่อมาก็อยู่ในช่วงการหารถไปใช้  ที่มองไว้ก็หกล้อกับรถตัก ถ้ามีเวลาว่างรึเสาร์อาทิตย์นี่  งานหลักคือตระเวนดูรถค่ะ   แถวรังสิต   บางนา   นครปฐม ผู้หญิงตัวเล็กๆ ขับรถคันเล็กๆ ไปดูรถคันใหญ่ๆ   (  มองย้อนไปตอนนี้ก็ขำดีค่ะ  ) รถหกล้อมาลงตัวที่บางนา ISUZU  135 แรง  ซื้อรถที่ขึ้นมาจากท่าเรือคลองเตย   ดูเครื่องยนต์ ให้เค้าประกอบกระบะให้ รถตักมาลงตัวที่ วังน้อยอยุธยา เป็น KOMATSU ตัวเล็ก  น่ารักๆ  ตัก หิน ทรายได้ครั้งละครึ่งคิว ( รถตัก มีลุงที่ดูเครื่องเป็นมาช่วยดูให้ค่ะ ) ช่วงนี้ไปๆมาๆระหว่างบ้านกับกรุงเทพเป็นว่าเล่นเลยค่ะ ติดต่อเรื่องไฟฟ้า กับไฟฟ้าส่วนภูมิภาค ให้เขามาติดตั้งไฟให้ ติดต่อกับองค์การโทรศัพท์ เพื่อขอเบอร์ จะติดตั้งระบบแฟก  และเนท เพื่อสะดวกกับการซื้อของและหาข้อมูลสินค้า จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:51:13

ความคิดเห็นที่ 22 จากวันที่ตัดสินใจ จนถึงวันนี้เปิดขายได้ 3เดือนแล้วล่ะคะ ตอบได้เลยว่า  เหนื่อยค่ะ  เหนื่อยมาก สนุกด้วย  แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือมีความสุขค่ะ   มีความสุขที่ได้คุยกับ ชาวบ้าน ชาวนา     กับความคิดจริงๆก่อนเปิดร้านคือ อยากหาของดีๆราคาไม่แพง มาขายให้ชาวบ้านค่ะ ตอนนี้มีลูกค้าประจำน่ารักๆ หลายคนแล้วนะคะ มีนายช่างใจดีหลายคน มาช่วยอุดหนุนสินค้าในร้าน เวลามีงานรับเหมาเข้ามา บทเรียนของมือใหม่ในตอนนี้คือ ของขาดค่ะ ด้วยความที่มือใหม่  ไม่กล้าสต๊อกของเยอะ อย่างล่าสุดเมื่อวาน  ท่อพีวีซี  ขนาด  6 หุน กับ  1 นิ้ว สต๊อกไว้อย่างละ 2 มัด  ก็อย่างละ 50 เส้น ครั้นพอเจอลูกค้ามือหนัก สั่งอย่างละ 3   มัด  ของเลยขาดค่ะ ประจำ  555 กับบางโครงการที่คิดจะทำ  ก็ทำให้ตัดสินใจได้เร็วขึ้นว่าจะทำช่วงไหน เช่นหล่อเสาปูน   สืบเนื่องมาจากลูกค้าสั่งของร้านเรา  และมีรายการเสาปูนด้วย ซึ่งร้านเรา  แน่นอน  เสายังไม่มี เราก็ต้องไปซื้อจากร้านอื่นมาให้   ส่งของไปให้ลูกค้า  เสาเกิดหักในช่วงที่ลูกค้ายังไม่ได้ใช้งาน เราเองก็รู้สึกแย่ เพราะเสาต้นนั้นมาจากร้านเรา   (  แม้เราจะไปซื้อมาจากที่อื่น ) ก็เลยตัดสินใจหล่อเสาเองด้วย แบบเสาหน้า 4 , 5,  6  เพิ่งมาพุธที่แล้ว   เสา อาทิตย์ที่ผ่านมา ไปเอาโม่ผสมปูน มอเตอร์ กับเครื่องจึ้มา จะเริ่มหล่อเสาต้นแรกพรุ่งนี้ค่ะ ตอนนี้มีออเดอร์มาแล้ว 4 ต้น เสาหน้า 5  ยาว 2.5 ม.  2  ต้น  ยาว 3 ม. อีก 2 ต้น หลายคนอาจสงสัยว่าแล้วได้เงินลงทุนมาจากไหน ส่วนหนึ่งมาจากเงินออมเราค่ะ   ช่วงทำงานเรามีลงทุนในหุ้นบ้าง นอกนั้นก็มีกู้เพิ่มมาบ้างค่ะ ตอนนี้เราดูแลร้านเองทั้งหมด มีน้องมาช่วยขายของในร้านคนนึง มีพี่ส่งของสองคน เสาร์ อาทิตย์มีน้องชายมาช่วยค่ะ ( เค้าทำงานรับราชการ  ถ้าร้านลงตัวอีกปีสองปีก็คงออกมาช่วย  ) ชีวิตตอนนี้มีความสุขมากกค่ะ  เมื่อเทียบกับเมื่อทำงานประจำ ***  เอาใจช่วยคุณ  Bluebird at Bonneville~* นะคะ ให้สิ่งที่คิดและตัดสินใจ  ผ่านไปได้ด้วยดี และสวยงามนะคะ จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 22:52:40

ความคิดเห็นที่ 23          เป็นวิศวกรครับ ทำงานได้สองปีลาออกมาเปิดบริษัทขายอุปกรณ์เครื่องจักรให้รัฐวิสาหกิจแบบซื้อมาขายไป เลิกภายในสองปีครับ     สาเหตุที่เลิก          ไม่ได้เป็นเจ้าของสินค้า ซื้อของแล้วบวกกำไรน้อยเพราะคู่แข่งเยอะ ทำให้กำไรน้อยมาก          เจอเครดิตบางเดือนหมุนไม่ทันมีปัญหาเรื่องภาษีมูลค่าเพิ่มภาษีรายได้          เจอระบบเล่นเส้นวางสเปกล่วงหน้าทำให้เข้าไม่ได้          มีบางเดือนไม่ได้งานเลยเนื่องจากงบหมดหรือโดนดึงงบ          โดนบีบให้สละงานบางงานเนื่องจากเจ้าของงานล๊อกไว้แล้วให้บางบริษัททั้งๆที่ถูกกว่า           เกิดความเครียดเพราะมีการเปลี่ยนแปลงเรื่องต้นทุนทำให้ขายให้ไม่ได้ขาดทุน จึงโดนปรับตามสัญญาจากยอดขาย 30%          หลังจากเลิกกลับไปทำงานครับ           แต่ยังมีความอยากเป็นเจ้าของอยู่ครับ             แต่มีความรอบคอบมากขึ้น เรียนรู้มากขึ้น           ระหว่างทำงานทำธุรกิจแอมเวย์ไปด้วย           เรียนวิธีการขายการติดต่อผู้คนการพรีเซ็นต์ให้ลูกค้าที่            แต่ก่อนค่อนข้างมีปัญหาเป็นคนเงียบๆครับ            ทำจนได้เป็นระดับมรกตมีรายได้ต่อเดือนมากกว่าห้าหมื่น             และค่อนข้างมั่นคงรายได้ไม่ตกครับ            เลยลาออกจากงานเงินเดือนห้าหมื่นมาตามหาฝันครับ             ลืมเล่าระหว่างทำงานเล่นหุ้นด้วย เปิดร้านกาแฟด้วย          ซื้อคอนโดให้เช่าด้วย ทำตามหนังสือพ่อรวยสอนลูกครับ          ไม่ค่อยได้อะไรเท่าไหร่แต่ได้ประสบการณ์เรื่องการกู้ธนาคาร           การทำธุรกิจเงินสดเล็กๆแบบร้านกาแฟ หักแล้วกำไรเหลือแปดพันแต่เหนื่อย    มากคิดแล้วไม่คุ้มเลยปิดครับ            และเป็นบทเรียนอีกบทสำหรับการทำธุรกิจเล็กๆเก็บเงินที่ละน้อยเหนื่อยแต่ไม่ค่อยคุ้มครับ            แต่ชอบมากเวลาน้องๆนักศึกษาและสาวๆอ๊อฟฟิสมาซื้อครับเพลินดี            ขายไปเรื่อยๆอาจได้แฟนแต่สุดท้ายเซ้งไปราคาเท่าทุนครับ          รายได้ก่อนออกจากงานรวมแล้วประมาณ เจ็ดหมื่น           ออกจากงานเงินเดือนหายไปห้าหมื่นทำให้เครดิตลดครับแบงค์ไม่ให้กู้          ซื้อคอนโดให้เช่าไม่ได้       ออกมาทำธุรกิจอีก 2-3 อย่าง เช่นตู้น้ำหยอดเหรียญ อินเตอร์เน็ตแชร์ในคอนโดแต่ก็มีรายได้ไม่่เกินหมื่น        จากบทเรียนที่ผ่านมีบทเรียนหลายอย่างคือ              สินค้าต้องมีคนใช้เป็นของจำเป็นที่ทุกคนต้องใช้              มี brand สินค้าของตัวเอง ทำงานแล้วคุ้มครับเพราะเป็นการสร้างแบรน               อีกหน่อยแบรนจะหารายได้เข้ามาเองได้ ไม่ต้องแข่งขันตัดราคากับใคร                พอแบรนเราติดตลาดแทนที่เราจะไปขายเองมีคนมาช่วยขายให้ครับ               เอาไปประมูลด้วยคนขายไปตัดราคากันเอง               เริ่มทำการผลิตเองป้องกันการผิดพลาดด้านการผลิตเช่นผลิตไม่ทันไม่ได้ เสปก               ใส่รายละเอียดสินค้าที่เป็นรูปแบบของเราให้มากขึ้นสร้างความแตกต่างจากคู่แข่ง          คิดแล้วการเริ่มต้นคือการเรียนรู้ครับ ถ้าผมไม่ประมูลงานขายราชการ คงจะไม่รู้ว่าต้องสร้างแบรน ถ้าเราไม่ทำแอมเวย์ผมคงไม่รู้ความต้องการของลูกค้าและการขายสินค้าที่คุณภาพจริงๆไม่ใช้เรื่องของราคา ตลอดจนการสื่อสารกับผู้คนลูกค้าการทนคำปฎิเสธการควบคุมอารมณ์การอดทนรอคอยกับค่าเฉลี่ยของลูกค้าที่เราขายไปไม่ใช่ทุกคนจะซื้อของๆเราถึงแม้ว่าของจะดี                 ถ้าไม่ขายกาแฟก็คงไม่รู้วิธีเลือกธุรกิจที่เหมาะสมกับเราธุรกิจที่ใช้ความรู้ทำแทนที่จะใช้แรงงานธุรกิจที่ไม่ง่ายจนเกินไปที่ใครๆก็ทำได้รู้วิธีสร้างกำแพงสำหรับคู่แข่งสำหรับการแข่งขัน กาแฟง่ายจนมีคู่แข่งได้ง่ายเกินไป หวังว่าประสพการ์ณของผมคงช่วยคนที่จะเริ่มได้ครับ แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 53 23:30:01 จากคุณ : scadee เขียนเมื่อ : 18 ก.ค. 53 23:23:08

ความคิดเห็นที่ 24 ผมออกมา 17 ปีแล้วครับ  มาวันนี้ ไม่เสียดายที่ลาออกมาเลยครับ แต่ช่วงแรกๆ มันไม่ยักคิดอย่างนี้นะ (เหอเหอ)  เหนื่อยน่าดู แล้วมองสถานการณ์ข้างหน้า ก็ไม่ชัด ไม่รู้ชีวิตตูจะไปอย่างไร แต่มาวันนี้ เรากลับเป็นสิ่งที่เพื่อนๆรู้สึกว่า  เสียดายที่ไม่ได้ทำอย่างเรา เพราะเพื่อนๆรุ่นเดียวกัน พออายุขึ้น 40 กว่า ๆตำแหน่งก็เริ่มตัน  บางคนก้าวขึ้นระดับบริหารไม่ได้ ก็จะเริ่มเครียด เพราะมีภาระ  ส่วนเรา สบายไปแระ แต่ช่วงแรกๆ ผมเริ่มต้นด้วยการลาออกมา โดยไม่มีงานรองรับ  แต่พอดีเรียน โท ไปด้วย เลยไม่คิดอะไรมาก ทำ job ไปเรื่อยๆ ดีบ้างไม่ดีบ้าง จนกระทั่ง โอกาสเข้ามาถึง (หลายปีพอควร)  แล้วเราก็คว้าเอาไว้ได้  ประกอบกับเป็นคนไม่ยุ่งเกี่ยวอบายมุข  ในช่วงแรกๆที่ได้งาน job เล็กๆน้อยๆ  ก็แบ่งเงินที่ได้จากทุก job ทำบุญให้ทานสม่ำเสมอ  (ทุกวันนี้ก็ยังทำ) มีปาฏิหารย์หลายๆอย่างเกิดขึ้นในช่วงนั้น  ตอนไม่มีงานเลย  ตกค่ำ สวดมนต์ นั่งสมาธิ  อธิษฐานขอให้หลวงพ่อปานช่วย  พอรุ่งเช้า มีลูกค้าติดต่องานเข้ามา  เป็นอย่างนี้บ่อยๆ  จนเรารู้สึกว่า ถ้าเราทำดี  มีบุญอยู่บ้าง  อธิษฐานอะไร ถ้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยได้  ท่านช่วยแน่ๆ (ผมมารู้ตอนหลังว่า คนดีๆ สิ่งศักดิ์สิทธิ์ไม่ช่วย เพราะดันไม่บอกให้ชัดๆว่าจะให้ช่วยอะไร ท่านเลยช่วยไม่ถูก  อิอิ) สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ช่วยในตอนเราอธิษฐานนี้ ถ้าอ่านหนังสือพวกความสำเร็จหลายๆเล่ม เขาเรียกว่า เป็นพลังแห่งจิตใต้สำนึกครับ  การอธิษฐานคือการสั่งไปยังจิตใต้สำนึก ซึ่งมันจะทำงาน ช่วยเราเอง แต่เราต้องบอกมันให้ชัดเจน ถึงเป้าหมาย และกำหนดเวลา ปริมาณที่เราต้องการ ถ้าเราเชื่อ และศรัทธา จะมีพลังมาก และสิ่งที่เราต้องการจะเกิดขึ้นได้จริง จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 02:45:22

ความคิดเห็นที่ 25 รักจะทำธุรกิจส่วนตัว ขอให้มีระเบียบทางการเงินครับ อย่าเอาเงินที่ใช้ในบริษัทฯออกไปใช้เป็นการส่วนตัว อย่าคิดการณ์ใหญ่โต แต่ให้ค่อยๆก้าวเดินอย่างมั่นคง ขอให้ประสบความสำเร็จในธุรกิจของคุณเองครับ จากคุณ : กาแฟยามบ่าย เขียนเมื่อ : 19 ก.ค. 53 21:03:41

ความคิดเห็นที่ 26 ลาออกมาแล้วหรือยัง ?   ถ้ายัง..ก็ดีแล้ว  ลองทำควบคู่กันไปก่อน   แต่ถ้าออกมาแล้วก็ช่างมัน  อย่าไปสนใจกับสภาพแวดล้อมแบบเดิมๆ อีก  ไม่ควรนำไปเทียบว่าทำเองเหนื่อยอย่างนั้นแต่ได้น้อยเท่านั้นเท่านี้ ฯลฯ ขอให้มั่นใจในสิ่งที่คิดและทำ  อย่าสนใจเสียงรอบข้างที่จะทำให้ท้อ  ตั้งสติ...คิดและทำด้วยตัวของตัวเอง หนึ่งสมองสองมือเหมือนกัน  "คนอื่นทำได้...ฉันก็ทำได้"  ลืมภาพเก่าๆ ของงานประจำเสีย  แล้วเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่   สิ่งที่จะขอฝากไว้คือ  การเป็นเถ้าแก่นั้นมันเข้ากันไม่ค่อยได้กับการบริหารธุรกิจ  การเป็นเถ้าแก่คือการเริ่มต้นลงมือทำ+การลองผิดลองถูกแล้วค่อยๆ ปรับแก้ไขให้ดีขึ้น  สิ่งที่เราเรียนมาเรื่องการวิเคราะห์ตลาด วิเคราะห์การเงิน ฯลฯ ทั้งหลายทั้งปวงที่เรามักทำบนกระดาษก่อนที่จะลงมือทำนั้น  มันไม่เหมือนกันเลย  คุณไม่มีวันรู้ได้จนกว่าจะลงมือทำ  ขอให้มั่นใจ  เริ่มต้นและลงมือทำ  ลองผิดลองถูกไปก่อน  จากนั้นค่อยเอาผลงานที่ทำมาแล้วสักพักนั้นมาวิเคราะห์ตามที่เรียนมาหรือตามหลักวิชาบริหารธุรกิจ  แล้วจึงค่อยปรับปรุงแก้ไขให้มีผลประกอบการที่ดีขึ้น ขอให้เริ่มจากเล็กๆ ไปก่อน  คิดใหญ่ได้แต่ขอให้เริ่มจากเล็กๆ  อะไรประหยัดได้ก็ประหยัด  ไม่ต้องหน้าใหญ่ใจโต  อย่าหวังเอารวยแบบชั่วข้ามคืน  ขอให้ตั้งสติไว้ว่า  ต้องเริ่มต้นให้ได้ก่อน  และัเมื่อเริ่มได้แล้วก็ขอให้ไปได้ตลอดรอดฝั่ง  และพอตั้งลำได้ก็ค่อยๆ คิด หาทางขยับขยายต่อไปเรื่อยๆ   ขออวยพรให้คุณโชคดีครับ แก้ไขเมื่อ 21 ก.ค. 53 20:18:56 จากคุณ : kiddykris เขียนเมื่อ : 21 ก.ค. 53 20:06:03

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนนี้ออกจากงานมาจะครบปีแล้วค่ะ ตัดสินใจออกมาแบบไม่เหลียวหลังเลยด้วย เราขายพวกเครื่องประดับแฮนด์เมด ทั้งงานคริสตัล งานดินปั้น ตอนแรกก็หาหน้าร้าน เหนื่อยมาก เหนื่อยทั้งเรื่องของเรื่องค่าที่ ยังดีที่ทำคนเดียวไม่มีลูกจ้างเลยไม่ต้องเสียค่าจ้างเด็ก แต่สุดท้ายก็สู้เรื่องค่าที่ค่าใช้จ่ายไม่ไหว.. ตอนนี้ไม่มีหน้าร้านแล้ว มาขายในเว็บอย่างเดียว ก็พอไปได้ค่ะ อย่างน้อยก็ดีกว่าที่คิดตรงที่ไม่มีค่าเดินทาง ไม่มีค่าเช่ารายเดือน มีแค่ค่าเช่า host รายปีซึ่งก็ไม่ได้มากมายอะไร โชคดีที่เรามีฐานลูกค้าเก่าอยู่แล้วด้วย เค้าก็ตามมาซื้อกันในเว็บนี่ล่ะ ...รายได้อาจจะน้อยกว่าหน้าร้าน แต่รายจ่ายก็น้อยกว่าด้วย พอมีเหลือเก็บ (ไม่อยาจะบอกว่าตอนทำงานประจำนี่ เงินเดือนหลักหมื่นไม่ได้ช่วยให้มีเหลือเก็บลเลย)... ตอนนี้กำลังจะเริ่มทำเป็นแบบขายส่งแล้วค่ะ กำลังหาตลาดอยู่ เหนื่อยอีกระลอกแต่ก็ต้องสู้ต่อไป สิ่งเดียวที่คิดเวลาที่รู้สึกเหนื่อยรู้สึกท้อก็คือ "คนอื่นที่เค้าเหนื่อยกว่าเราเค้ายังผ่านมันไปได้ แล้วกับเรื่องแค่นี้ราจะไปยอมแพ้ได้ยังไง" สู้ๆนะคะ เราเอาใจช่วยนะ มาสู้ไปด้วยกัน ^^ แก้ไขเมื่อ 25 ก.ค. 53 20:47:16 จากคุณ : เลดี้ลิลิ เขียนเมื่อ : 25 ก.ค. 53 20:45:27

ความคิดเห็นที่ 28 จากวันที่ลาออกงานมา มาทำส่วนตัวปีนี้เป็นแค่ปีที่ 2 ที่เริ่มทำจริงจังเองค่ะ ต้องบอกก่อนเลยว่า ถ้าอยากทำส่วนตัว ต้องอดทนมากๆๆๆๆ ต้องมีระเบียบวินัยในการใช้เงิน เพราะว่าช่วงแรกจะเหนื่อยมาก ต้องบอกว่าเหนื่อยจริงๆ มีทั้งเหนื่อยกาย แต่หลักๆ บางทีคือเหนื่อยใจ เพราะค้าขายมีช่วงขึ้นลง บางเดือนก็ยิ้มหน้าบาน แต่บางเดือนก็หืดขึ้นคอมากๆ (อย่างเช่นเดือนนี้เป็นต้น) แต่ถ้าเรามีเป้าหมายและต้องการธุรกิจของตัวเองจริงๆ ก็ต้องบอกตัวเองให้อดทนค่ะ แต่ถ้าถามเราช่วงนี้ เราจะมองว่า ค้าขายไม่ค่อยดีนะคะ แม่ค้าเยอะมากๆ ถ้ายังไงจะลองทำควบคู่ไปก่อนก็ได้ เพราะค้าขายจริงๆ มีช่องทางได้หลายทาง ยังไงก็ลองพิจารณาให้ละเอียดก่อน สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ทุกคนด้วยค่ะ ^0^ จากคุณ : OneBrainOnOneEarth เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 53 00:06:07

ความคิดเห็นที่ 29 ขอบคุณครับ กำลังจะเริ่ม เหมือน จขกท อีก 6 เดือนข้างหน้า จะออกจากงานที่ทำมา 14 ปี กับเงินเก็บ นิดหน่อย คิดแล้วเสียวสันหลังเหมือนกัน อ่านกระทู้นี่แล้ว มีกำลังใจขึ้นเยอะเลย สู้โว้ย จากคุณ : สายน้ำสีเดิม เขียนเมื่อ : 19 ส.ค. 53 04:44:35

ความคิดเห็นที่ 30 ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้และคนอื่น ๆ ที่คล้าย ๆ กัน ดิฉันก็เป็นคนหนึ่งในนั้นเหมือนกันที่ออกจากงานแล้วมาขายของ แต่ตอนนี้ผ่านมา 8 ปีแล้ว ถ้าเทียบเป็นคน 1- 2 ปีแรก ตั้งไข่ แล้วก็หัดเดินค่ะ ล้มมั้ง เดินได้มั้ง แต่ตลอดเวลาต้องคอยสังเกต และคิดตลอดว่าจะต้องเดินยังไงไม่ให้ล้ม ในขณะเดียวกันถ้ายังเดินไม่เก่งก็อย่าไปวิ่งเด็ดขาด นอกจากคุณจะล้มและเจ็บแล้ว คุณควรจะคิดเสมอว่าคุณยังไม่เก่ง ต้องเรียนรู้อะไรอีกเยอะ อ่อนน้อม ถ่อมตน ไฝ่รู้ สังเกต วิเคราะห์ แล้วก็ต้องคิดตลอด ถ้าให้ดีพยายามหาสิ่งที่เค้าไม่ขายกัน แล้วน่าจะขายได้ จะทำให้เราไม่มีคู่แข่ง สามารถตั้งราคาได้ หาแหล่งขายได้ง่ายเนื่องจากสินค้าแปลกเป็นที่น่าสนใจ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ตอนนี้ดิฉันหันมาเป็นผู้ผลิต และจำหน่ายเองแล้วค่ะ มีอะไรจะปรึกษาหลังไมค์ได้น่ะค่ะ ยินดีค่ะ จากคุณ : kajak เขียนเมื่อ : 31 ส.ค. 53 01:55:07