เมื่อลูกน้องต่างด้าวทำกับเราแบบนี้...ควรให้โอกาสเค้าอีกมั้ยคะ...
|
|
กระทู้นี้เราไปตั้งที่ห้องชานเรือนและศาลาประชาคมมาแล้ว แต่ยังอยากได้ความเห็นจากทุกคนในห้องนี้ด้วยค่ะ เผื่อเราเองที่มีจุดพลาดในข้อไหน คราวต่อไปจะได้ทำตัวใหม่ค่ะ
เรื่องยาวหน่อยนะคะ รายละเอียดเยอะ อยากจะระบายด้วยแหล่ะ
เรามีอาชีพขายของเบ็ดเตล็ดอยู่ต่างจังหวัดค่ะ
ที่บ้านเราทุกวันนี้อยู่กัน 3 คน (รวมลูกอายุ 5 เดือนของเราด้วย )
ส่วนแฟนเราทำงานอยุ่อีกจังหวัดกลับบ้านนานๆครั้ง
ตอนนี้เรามีลูกน้องอยู่คนนึงเป็นสาวชาวพม่า อายุ 20 กว่าๆ
พี่สาวเค้าส่งมาอยู่กับเราเพราะก่อนหน้านี้ทำงานโรงงานที่กรุงเทพแล้วเงินไม่เคยเหลือส่งกลับบ้านเลย
ตอนนี้อยู่มาเกือบ 3 ปีแล้ว ครั้งแรกที่เห็นก็ดูเปรียวดี ท่าจะสอนง่าย น่าจะเป็นงานไว พูดไทยได้ชัดดี แต่.......
งานที่ให้เค้าทำคือขายของและงานบ้าน ( หลักๆคือขายของ ว่างๆไม่มีลูกค้าก็ค่อยแว่บไปถูบ้าน ล้างจาน รีดผ้า ทีร้านลูกค้าจะมาช่วงเช้ากับเย็น )
ไม่ต้องเลี้ยงลูกให้เรา ( เพราะอะไรลองอ่านไปเรื่อยๆ ) และไม่ต้องทำกับข้าวเพราะเค้าทำไม่เป็น เราต้องหาให้เค้ากิน ตอนแรกๆเราทำให้ทุกมื้อ ให้กินเหมือนเราทุกอย่าง หิวตอนไหนกินได้เลยไม่ต้องคอยเรา ขนมผลไม้อยากกินอะไรได้หมด
เราเป็นคนไม่หวงเรื่องกิน แต่เค้าเลือกกินมากทั้งๆที่มีแต่ของดีๆ ปลาทอดไม่กิน หมูไม่เอา ปลาหมึกกินไม่เป็น เป็ดกินไม่ได้
ชอบกินกุ้งเราก็ซื้อมาทำให้กิน โล 200 ก็ซื้อให้
แต่ที่เราไม่ชอบคืออะไรที่เค้าไม่กินเค้าทิ้งหมดเลย ไก่เป็นตัวๆยังกล้าทิ้ง
ขนมแพงๆถ้าเค้าลองกินแล้วไม่ถูกปากก็ทิ้ง ...( ชิ้นละตั้ง 40-50 บาท )
เราสอนเค้าว่า ถ้าเธอไม่กิน ไม่เอาแล้วอย่าเอาลงถังขยะอย่างเดียว ให้ดูสิว่าจะเอาไปทำอะไรต่อได้ หมูไก่ปลาไม่เอาแล้วก็เอาไว้เลี้ยงหมาเลี้ยงแมวก็ได้ ขนมกินเหลือก็เอาไว้เลี้ยงหนูไป ( บ้านเราเลี้ยงหมา แมว หนูและเต่า )
ผลไม้เป็นกิโลกล้วยเป็นหวีๆ ถึงมันจะเก่าไม่สดแล้วก็อย่าลงถังขยะเลย ให้ใส่ถุงให้ดีวางไว้ข้างถัง เพราะบางทีดึกๆจะมีพวกคนเก็บของเก่ามาเอาไปกินได้
อย่าทิ้งอะไรง่ายๆ เสียดายของ เธอกินเยอะเจ๊ไม่ว่า แต่กินทิ้งกินขว้างเจ๊เสียดาย ไม่ชอบด้วย
มาพักหลังเราให้เค้าหากินเองเลย หยิบตังค์ในเก๊ะไปซื้อเองได้เลย เท่าใหร่ก็ได้
เพราะเราทำก็เหลือทิ้งแทบทุกมื้อ เราเลยเลิกทำ ไปกินที่บ้านแม่เราทุกวันแทน แต่ก็หิ้วใส่ปิ่นโตมาให้เค้าทุกครั้งนะ กินมั่งไม่กินมั่ง
เราเคยเห็นแต่พวกต่างด้าวที่ส่วนใหญ่อยู่บ้านเค้าเมืองเค้าไม่ค่อยมีอะไรดีๆกิน ไม่มีอะไรใช้ ( โรงงานแม่เราต่างด้าวทั้งนั้น ... แต่มีบัตรถูกต้องทุกคนนะคะ ) พอมาที่นี่ของกินของใช้ดีกว่าที่เค้าเคยมีมา ไม่เคยเห็นพวกนั้นทิ้งอะไรง่ายๆเลย
แต่กะคนงานเรานี่ชีทิ้งหมดเลย ( เราเป็นพวกบ้าสมบัติ ของจุกจิกชอบเก็บไว้เผื่อใช้ได้ ชีมาอยู่ได้ปีเดียวบ้านเราโล่งขึ้นเยอะ เพราะเธอทิ้งหมด 555 )
แล้วเค้าก็ชอบคุยโทรศัพท์นานๆ คุยได้ทั้งวัน โอเค. เราก็เห็นใจเค้าคิดว่าน้องเค้าคงมีเพื่อนที่โรงงานเยอะ เป็นคนแต่งตัวเก่งด้วย ทุกวันแต่งหน้าแต่งตัวสวยกว่าเราอีก 555
มาอยู่กับเราที่บ้านนอกก็คงจะเหงาก็ให้เค้าคุยได้ ไม่ห้าม แต่ที่ไหนได้ เค้าเล่นมานอนคุยบนเตียงเราเลย งานการไม่ทำ
เราเลยซื้อ small talk ให้เค้าใส่ บอกว่าปากก็คุยไปส่วนมือก็ทำงานด้วยก็ได้
ส่วนเรื่องมานอนบนเตียงเราก็สอนว่ามันเป็นที่ส่วนตัว ไม่ควรจะไปนอน
แล้วก็เป็นคนนอนตื่นสาย ขี้เซาด้วย 7-8 โมงก็ไม่ตื่น ( เราเปิดร้าน 6.30 น. )
ต้องให้เรามาปลุกอยู่บ่อยๆ ซื้อนาฬิกาปลุกให้ 3 เครื่อง ดังพร้อมๆกันนานเกือบครึ่ง ชม. ก็ไม่ตื่น ไม่รู้หลับได้ไง ขนาดเราอยู่ชั้น 2 ยังได้ยิน
กลางวันให้ขึ้นไปถูบ้านก็แอบไปหลับ เราบังเอิญขึ้นไปเจออยู่บ่อยๆ เซ็งมากๆ หลังๆต้องแอบขึ้นไปดูว่าทำงานรึเปล่า
เราเลยสั่งให้ตอนเช้าตื่น 6 โมงมาถูบ้านข้างล่าง เตรียมเปิดร้าน เค้าก็ทำเป็นเปิดไฟไว้ทั่วบ้านแล้วแอบไปนอนต่อตามมุมร้าน ได้ยินเสียงเราลงมาก็รีบทำเป็นว่าทำงานอยู่ เป็นอย่างนี้เกือบปีถึงจะดีขึ้น ตอนนี้เลยสั่งให้ทำตั้งแต่ตี 5 ซะเลย 555
และที่สำคัญเป็นคนที่เถียงเก่งมากถึงมากที่สุด พูดอะไรไปยังไม่ทันขาดคำสวนกลับมาปุ๊บเลย
อ่ะ ตรงนี้ไม่ว่ากันไม่ถือเป็นอารมณ์มาก นอกจากนานๆครั้งถ้าชักจะมากเกิน ก็จะแว๊กกลับไปซะทีว่าชั้นไม่ใช่เพื่อนเล่นเธอนะ
อีกเรื่องคือ โกหกเอาตัวรอดเก่งมาก เช่นมีอยู่ครั้งนึงเค้าลืมปิดน้ำในห้องน้ำจนมันไหลลงท่อไม่ทัน ท่วมเต็มบ้านเลย ของที่ขายเสียไปตั้งเยอะ
เค้าก็บอกว่าสงสัยท่อปะปาแตก เราก็จ้างช่างมาดู เช็คดูทั้งวันไม่เจอจนเกือบจะทุบพื้นดูแล้ว แต่เราเอะใจเลยคาดคั้นเอากับเค้า จนยอมรับได้ว่าเค้าลืมปิดน้ำ และอีกหลายๆเรื่อง จับได้มั่งไม่ได้มั่ง
เรื่องโกหกนี้เราก็สอนเค้านะว่าการที่คนเราโกหกก็เพราะกลัวถูกลงโทษ
แต่เจ๊เป็นคนที่ถ้าผิดแล้วยอมรับเลยเจ๊จะไม่ว่าเลย มีเรื่องอะไรให้เธอรีบพูดเอง เจ๊จะไม่ว่าเลย เพราะงั้นเธอไม่ต้องกลัวถูกลงโทษ
เช่นเวลาที่เค้าทำจานชามแตกแล้วรีบบอกเราก็แค่บอกให้เค้าระวังเก็บดีๆเดี๋ยวจะบาดมือ ของเสียแล้วช่างมัน
แต่ถ้าจับได้ว่าโกหกหรือมีอะไรเสียหายแล้วไม่รีบบอก ให้เราไปเจอเองนี่เราจะพูดไป 3 วัน 8 วันเลย ( เราเป็นประเภทขี้บ่นขี้โวยวายน่ะค่ะ ) แต่ไม่เคยใช้คำหยาบคายหรือรุนแรงนะ
แล้วกลางวันเวลาไม่มีลูกค้าเค้าชอบนั่งหลับหน้าร้าน ลูกค้ามาเรียกตรงหน้ายังไม่ตื่นเลย เราเลยให้เค้าหาอะไรทำ ไม่ให้นั่งอยู่เฉยๆ ลงทุนเกือบพันซื้อไหมพรม อุปกรณ์ ซื้อหนังสือแบบ ให้เค้าถักเพราะเห็นว่าชอบ ก็ฮิตอยู่ได้แป็บเดียวเลิก
ขนาดให้รีดผ้า เตารีดอยู่ในมือน้องเค้ายังหลับได้อีก แรกๆก็ขำค่ะ ได้แต่บอกว่าเดี๋ยวเตารีดมันจะโดนมือเธอเป็นแผลให้ระวัง
แต่ที่ทนไม่ได้คือตอนให้อุ้มลูกเรา( ตอนนั้นอายุ2 เดือน ) เค้านั่งหลับทั้งๆที่ลูกเราอยู่ในมือ โชคดีมากที่สุดที่ไม่หลุดมือร่วงลงมา ตั้งแต่นั้นมาเวลาที่จำเป็นจริงๆต้องให้เค้าอุ้มเราจะให้เค้าเดินไม่ให้อยู่เฉยๆเลย หลอนมากๆ
| จากคุณ |
:
เก๋กุ๊บกิ้บ  
|
| เขียนเมื่อ |
:
15 ก.ย. 53 13:51:21
|
|
|
| 
