ความคิดเห็นที่ 1 จริงค่ะ ธุรกิจคือการแข่งขัน  มือใครยาวสาวได้สาวเอา   ปลาใหญ่กินปลาเล็ก คนทำธุรกิจไม่สนหรอกว่าอีกฝ่าย รายอื่นจะล่มจมยังไง เอาตัวกรูรอดไว้ก่อน อย่าว่าแต่ธุรกิจเลย   คนทั่วไปเด๋วนี้ก็คิดกันแบบนี้  ยิ่งประเทศเจริญ การแข่งขันสูง  วัตถุพัฒนาแต่จิตใจสวนทางคับแคบลง จากคุณ : เจ๊วรรณา เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 53 20:02:59

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณคะเจ๊วรรณา พวกมันชอบคิดว่าเราเป็นเด็กและเป็นผู้หญิง จะปล่อยมุขในข่าวเสียหายและชอบใช้ตำรวจ(ประทวน) พวกเค้าบางคนรวยกว่าเราตั้งเยอะแยะ บางคน เครดิตทางสังคมตั้งมากมาย ทำไมไม่ให้โอกาสผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่งได้เงยหน้าอ้าปากบ้าง เพราะเราไม่ได้ไปขโมยข้อมุลความลับของใครแบบสกปรก พวกเค้าจะมีความละอายบ้างไหม เงินที่ไปแย่งในการทำงานของเรามา เค้าใช้แค่แป๊ปเดียวก็หมด แต่เป็นเงินโดยใช้ต้นทุนของเรา จากคุณ : katnan เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 53 20:30:54 A:180.180.176.193 X: TicketID:291271

ความคิดเห็นที่ 3 ระเบิดสักลูก ฆ่า:-)ให้หมดพวกเลว ๆ พวกนี้ จากคุณ : อืม เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 53 22:15:52 A:110.49.193.27 X: TicketID:210955

ความคิดเห็นที่ 4 ปกติคับ โลกใบนี้ไม่มีหรอกความยุติธรรม สังคมสมัยนี้เป็นคนดีอย่างเดียวไม่พอต้องฉลาดเอาตัวรอดเก่งถึงจะอยู่รอด จากคุณ : Athena_is_dead เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 53 23:42:19

ความคิดเห็นที่ 5 คุณเชื่อหรือไม่นักธุรกิจเกือบทั้งหมดมีแค่สองสถานะ คือผู้ถูกล่าและผู้ล่า เราต้องอยู่ด้านใดด้านหนึ่งโดยปริยาย แต่ด้วยความเป็นมนุษย์เราไม่อาจใช้แค่กำลังครับ ผมเคยอยู่ในสถานะผู้ถูกล่า ได้แต่ระบายความแค้นในใจอยากทำร้ายเขาแค่ไหนนึกเอาครับ เมื่อหายแค้นหรือเบาลง ก็เก็บส่วนที่เหลือมาเป็นมานะ พยายามเอาชนะด้วยเกมส์ธุรกิจให้ได้ ซึ่งต้องใช้เวลาครับ ของผมประมาณห้าปี ทำและคิดแบบแอดวานซ์ ทุกนาที ทุกชั่วโมง ทุกวัน ทุกเดือน ทุกปี จนสำเร็จ ผมเชื่อและตัวเราต้องเชื่อว่าคุณทำได้ครับ จากคุณ : ทองเนื้อเก้า เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 08:11:44

ความคิดเห็นที่ 6 โดนแค่นี้เองเหรอครับ ? จากคุณ : 7 minutes later เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 10:21:05

ความคิดเห็นที่ 7 คนดีๆก็มีครับ เช่นคุณไง จากคุณ : sirnitfi เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 12:17:20

ความคิดเห็นที่ 8 ฆ่า มานนนนน จากคุณ : beetan เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 13:29:13

ความคิดเห็นที่ 9 แย่มากๆ ครับ อ่านจากที่เขียนมา ทุกวันนี้ไม่มีใครสนวิธีการ จะสนเพียงผลของมัน การได้มา ไม่จำเป็นต้องได้มาอย่างภาคภูมิใจ จะถูกด่า ถูกแช่งก็ยอม เพื่อผลประโยชน์ จากคุณ : yorkshire terrier เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 14:34:12

ความคิดเห็นที่ 10 มันมีสารพัด ... เทคโอเวอร์ ทุ่มทุน ... ตัดราคา ฆ่ารายเล็ก จากนั้นเมื่อรายเล็กตายหมด ตัวเองก็ขึ้นราคา (อันนี้นอกจากรายเล็กซวย คนซื้อก็ซวยด้วย) ... ให้ดีลเลอร์ทำตลาดให้ เมื่อสินค้าติดตลาด เจ้าก็ลงมาเล่นเอง ดีลเลอร์ตายเป็นแถบ ... การล้วงความลับของบริษัท อันนี้ถือเป็นเรื่องปกติ ... การซื้อตัว เช่นผู้บริหาร CEO นักวางแผน เล่นซื้อกันข้ามหัวเลย...ระดับผู้บริหารเลยจะมีสัญญาว่าว่า เมื่ออกจาก บ ไปแล้วห้ามไปอยู่ บ คู่แข่ง สองปี สามปี ก็ว่ากันไป ... พนักงงานในบริษัท แอบเปิด กิจการที่เหมือน บริษัทโดยที่ ใช้คอนเน็คชั่นของตัวเอง เอางานเข้าออฟฟิศตัวเอง เมื่อแย่งลุกค้าได้พอสมควรก็ลาออกแล้วมาเปิดแข่ง ซะเลย ... การทำให้ประมูลแพ้ แล้วรับใต้โต๊ะ ... ในมุมมองของระดับพนักงงาน ... เราซื่อสัตย์กับบริษัทตัวเองมากแค่ใหน ถ้าเราได้เงินเดือน สามหมื่น...แต่ บ คู่แข่ง ให้ห้าหมื่น...เราจะยังอยู่หรือเปล่า เรารัก บ. หรือรักเงินมากกว่ากัน ... ในมุมมองของผู้บริโภค พวกเอ็งแข่งกันให้ตายกันไปเลย จะได้ดั้มราคาแข่งกัน...ใครเจ๊งไม่สนขอให้ของถูก...แต่อย่าผูกขาด... จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 16:13:12

ความคิดเห็นที่ 11 มีวิธีหนึ่ง ที่จะสร้างความยั่งยืนให้กิจการ คือ การทำให้ลูกค้าเลือกเราเอง ... เปรียบเหมือนการเกาะกุมหัวใจ ลูกค้า ความภักดีไว้อย่างเหนียวแน่น ยามที่มีใครมาถล่ม ลูกค้านี่แหล่ จะกลายเป็นฉัตรแก้วกั้นเกศ บางที ไม่ต้องเป็นผู้ล่า และ ผู้ถูกล่า แต่มีลูกค้าล่ามาให้ ทำหน้าที่ sale เสร็จสรรพ ส่วนจะหลุดจาก เงื่อนไขไม่ถูกล่า เราต้องลอยตัว ยืนอยู่ในอาณาจักร และปลอดหนี้ โสหุ้ย ที่วิ่งมาร้อยรัด แต่ก็ไม่ใช่เฉื่อยชา เสมอๆที่ทุกครั้งที่ลงมือทำงาน จะมองล้ำไปข้างหน้า มอบความฝัน และพัฒนาความฝันให้เป็นจริงให้ลูกค้า อีก trick ของการออกจากตลาด red ocean ก็คือ ไม่แข่งภายใต้ เงื่อนไข เดียวกับผู้ค้าอื่น หรือ วิ่งในสนาม รูปแบบที่ไม่ถนัด จะทำให้เราเสียเปรียบ การตั้งมั่น ไม่ใช่การถอยหลังเสมอไป แต่เหมือนการฟังมากกวาพูด การเปิดหู เปิดตา เปิดประสาทสัมผัส ฟังเสียงแท้จริงของดีมานด์ ทิศทางตลาด ที่มาหาเรา ในฐานคนลงมือทำเองก่อนคู่แข่งหรือกระแส จะรู้ซะอีก ดีมานด์ใหม่ๆเหล่านี้ ถ้าไม่มาจาก ปัญหา ก็มาจากความฝัน ความอยากให้เป็น และ ความสุขของคนที่เกิดกับคนที่มาหาเรานั่นเอง ความยั่งยืน ไม่ได้วัดเป็นตัวเงินอย่างเดียว บางช่วง ต้องยอมตัดหน่อเน่า เพื่อแตกหน่อใหม่ ส่วนการอยู่รอด มักเกิดกับการปรับตัว ยิ่งมีปัจจัยเกี่ยวข้องน้อยเท่าไร เช่น ตัวเราคนเดียว ยิ่งบริหารจัดการง่าย แต่ อาจต้องสูญเสียสิ่งอื่นในชีวิตไป เช่น สังคม การใช้ชีวิตกับคนที่พึงใจ แต่เอาใจเขา ใจเราขาด บททดสอบทางธุรกิจมักมีมาเสมอ อยู่ที่เราจะโต้คลื่น จัดการ และพลิกวิกฤติเป็นโอกาสได้เร็ว ช้า เบา หนักแค่ไหน   ยิ่งอยู่ในตำแหน่งแม่ทัพ ควบทหารเอก สัญญาณต่างๆต้องจับ และตอบกลับไว ความเป็นตัวเอง ชั้นเชิง ฝีไม้ลายทาง จะนำลุกค้ากลุ่ม ใหม่ๆเข้ามาหาเอง เราไม่เคยคิดจะแย่งอะไรกับใคร ตลาดที่คนไม่สนใจ มองข้าม เราจะค่อยเปิดตัวให้เกิดการยอมรับ หรือ ตลาดที่คนแห่กันวิ่งเข้าไปมันคือขาลงแล้ว เข้ามาทำธุรกิจง่าย แต่จะอยู่รอด เติบโต ไม่ง่าย แม้บางคนไม่มีปัญหา ต้นทุน know how แต่บางครั้ง ความท้อแท้ในแรงใจ มีมาเยือนเป็นระยะ ลูกค้าที่ดี ไม่จำเป็นต้องเยอะ การทำ margin ได้มากในช่วงสั้นแล้วทำให้ต้องเริ่มใหม่เรื่อยไป ก็เหมือนการก้าวย่ำ ซ้ำอยู่กับที่ แม้เปลี่ยนทำเล เปลี่ยนผู้ถือหุ้น ธุรกิจจะอยู่ได้ รากแก้วต้องหยั่ง ปัจจัยสนับสนุนทุกด้านต้องอยู่ข้างเรา เมื่อนั้นแล้ว เราจะอยู่เหนือตลาด เหนือลูกค้า เหนืออิสรภาพการเงิน ไม่มีใครรู้จัก ธุรกิจ และลุกค้าเราดี เท่าตัวเรา ถ้าเราไม่ปล่อยสิ่งที่กำลังทำไว้ในบังเหียรคนอื่น อาจจะต้องลองทบทวน ตรึกตรอง ว่าจะเริ่มปรับกระบวนทัพส่วนใด หลายคนมัก ชอบทำใหญ่ จับใหญ่ รอคอยไม่ได้ แต่ ความสำเร็จ ความหอมหวาน ล้วนต้องผ่านสนามเวลา ผลงาน ผู้ที่ชนะ คือ ผู้ที่ยืนหยัดและเติบโตได้นานกว่าคนอื่น แต่ ระวังอย่าให้เป็น " Winner 's curse " แก้ไขเมื่อ 13 ต.ค. 53 17:07:52 จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 53 17:03:38