ความคิดเห็นที่ 1 จริงครับ จริงๆเลย เป็นพื้นฐานที่ทำให้ผม สามารถ เปิดบริษัท ในปัจจุบันได้เลยครับ จากคุณ : Nopparat_r1 เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 13:53:34

ความคิดเห็นที่ 2 เมื่อตอนปี2527 เพิ่งจะจบปริญญาตรี ถูกส่งไปประจำที่ จ.อุบล ต้องตื่นตี4 (สัปดาห์ละวัน) เพื่อออกไปรอรับสินค้าจากกรุงเทพฯ มาส่งที่บริษัทฯ พอ 7 โมงเช้าต้องรีบเปิดสำนักงาน กวาดพื้น,เช็ดโต๊ะ,เตรียมเอกสารให้ ผจก.เซ็น,พอสาย ๆ ลูกค้ารายย่อยจะมาซื้อของ ฝ่ายขายไม่อยู่ไปตลาด อยู่คนเดียวเลยต้องแบก(ลาก)ถุงอาหารไปขึ้นมอเตอร์ไซค์,บางทีก็ปิดสำนักงาน,ขับรถไปส่งที่ท่า บขส.แล้วเลยเอาเงินสดไปเข้าธนาคาร,พอบ่ายทำบัญชีลงสมุดรายวันต่าง ๆ,ตกเย็นรอนับเงินจากฝ่ายขาย,3ทุ่มกลับบ้านพักพร้อมผู้จัดการ สลบ! ทำได้อยู่ 2 ปีก็ถูกย้ายเข้า สำนักงานใหญ่ กรุงเทพฯ เปลี่ยนแปลงเป็นระบบคอมพิวเตอร์ ทันสมัย เป็นประสบการณ์ที่จดใจและฝึกฝนความอดทน จากคุณ : rakniyay (rakniyay) เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 14:23:03

ความคิดเห็นที่ 3 เป็นลูกจ้างก็ดีครับ และต้องทำหน้าที่ให้ดีที่สุด สมกับเป็นลูกจ้างมืออาชีพครับ และเขาไว้วางใจ ผมก็เคยเป็นลูกจ้างอยู่ 4-5 ปี ตั้งใจทำงานแบบสุดความสามารถทุกครั้ง ที่ได้รับมอบหมายจากเจ้านาย ยิ่งทำมากๆ สิ่งที่ได้มันก็กลับเข้kมาหาที่ตัวเรา  มันรีเฟล็คได้ครับ จากคุณ : หัวใจจากท้องทะเล เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 14:40:51

ความคิดเห็นที่ 4 รออ่านต่อ น่าหนุก ^ ^ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 14:43:29

ความคิดเห็นที่ 5 รออ่านด้วยครับ ^_^ จากคุณ : นายแว่นธรรมดา เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 14:49:30

ความคิดเห็นที่ 6 กลับมาเล่าต่อค่ะ ที่ทำงานเป็นลูกจ้างที่สุดท้าย เป็นโรงงานทำอุปกรณเกี่ยวกับรถยนต์ ในนิคมอุตสาหกรรมแห่งหนึ่งทางภาคตะวันออก มาสมัครงานที่นี่เงินเดือนเริม่ต้น 5,500 บาท รวมโอที ค่าข้าว เบียขยันรับ ประมาณ 7-8พัน/เดือน          บริษัทฯ เพิ่งเปิดใหม่ๆ มีพนักงาน 300-400 คน (ปัจจุบันขยายใหญ่โต พนง. ตอนนี้น่าจะเกือบหมื่นแล้วมั๊ง) ตอนเข้าไปทำงานใหม่ๆ อะไรๆ มันก็ดี ปัญหาน้อย โชคดีเรามีลูกพี่ที่เก่ง เค๊ามีความสามารถ สอนงานอะไรให้เราหลายอย่าง เป็นคนเจ้าระเบียบ ทีแรกเราก็ไม่ชอบ มารู้ตัวอีกทีว่ามีหัวหน้าดี ก็ตอนที่เค๊าจะย้ายไปทำงานที่อื่น... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 15:17:41

ความคิดเห็นที่ 7 ผมมองว่าประสบการณ์การเป็นลูกจ้าง มันมีประโยชน์อย่างมาก ถ้าเราได้อัพเลเวล มาเป็นนายจ้าง มันทำให้เรามองเห็นหลายๆ อย่างในมุมมองลูกจ้าง และปฏิบัติได้ถุกที่ถูกทาง จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 16:00:22

ความคิดเห็นที่ 8 เราอยู่ฝ่ายการตลาด แต่ไม่ค่อยมีบทบาทเกี่ยวกับการตลาดเท่าไร ทำหน้าที่ออกเอกสารการขาย พวก อินวอยซ์ ใบส่งของ ตรวจเช็คของที่จะจัดส่งในแต่ละวันไปให้ลูกค้า แล้วในแต่ละเดือนก็ต้องจัดทำเอกสารประมาณการผลิตของลูกค้าแต่ละเดือน ส่งให้กับฝ่ายวางแผนการผลิต.... เราทำงานผิดประจำ แถมทั้งแผนกมีเหลือเราอยู่คนเดียว อีกคนเป็นนายญี่ปุ่น ที่คอยทำเสนอราคาไปให้ลูกค้า.. แผนกอื่นที่เราดิวงานด้วย ฝ่ายบัญชี เราก็มีปัญหาเรื่องเอกสาร ทั้งกับแผนกวางแผนที่คอยตามงานเรา ทะเลาะกันเป็นเรื่องปกติ...ทำงานตอนไม่มีลูกพี่อยู่เราร้องให้ประจำ...เถียงสู้คนอื่นก็ไม่ได้....               บริษัทฯ โตขึ้น เราไม่ได้โตขึ้น มีการปรับตำแหน่ง ปรับเงินเดือน ฝ่ายบุคคลก็ไม่ปลื้มเราเท่าไร ปรับฐานเงินเดือนทุกคนทั่วบริษัท ตำแหน่งเราคือ สตาฟบี ต่ำสุดในออฟฟิสแล้ว แถมเงินเดือนเค๊าบอก จบปวท. วุฒตำกว่า ปวส. เงินเดือนน้อยกว่า 500 บาท เราก็น้อยใจ คนอื่นที่ตำแหน่งเดียวกันทำงานเหมือนกัน แต่ได้เงินเยอะกว่า.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 16:22:40

ความคิดเห็นที่ 9 มาต่อค่ะ... เราทนทำงานที่นี่มา 10 ปีค่ะ เงินเดือนก่อนออก 14,000 คนในบริษัทฯ เค๊ามองไม่เห็นค่าอะไรเราหรอกค่ะ...หน่วยงานที่มีคนเยอะๆ (พนง. ออฟฟิส ประมาณ 500 คน) เค๊ามีแต่จะเหยียบย่ำกัน เพื่อให้ตัวเองได้สูงขึ้น.. สำคัญที่ตัวเรา  ระหว่างทำงานเก็บเกี่ยวประสบการณ์  ความรู้ และสำคัญที่สุด..เก็บเงินของเราให้มากที่สุด....                      เพราะถ้าเราไม่มีเงินทุน... ต่อให้เรามีความคิดดีเลิศขนาดใหน มันก็ไม่สามารถทำอะไรได้....             ตอนเราลาออก ทำใจตั้งนานกว่าจะตัดใจได้...แต่เราอายมากกว่าที่จะอยู่ต่อไป ในขณะที่คนอื่นๆ เข้ามาพร้อมๆ กันเค๊า เป็นตำแหน่งระดับผู้จัดการ หรือผู้ช่วยกันทั้งนั้น......                          หลังจากลาออกจากงานมา...เรามาทำงานของตัวเอง งานที่ไม่ต้องไปเป็นลูกจ้างใคร...แต่งานนี้ถ้าเราไม่ได้รับความรู้ และความอดทน จากการทำงานในแต่ละที่มา เราคงไม่ประสบความสำเร็จมาได้..จนวันนี้อย่างแน่นอน              เราทำงานนี้ได้ไม่ใช่เพราะฟลุ๊ก..มันเป็นงานเกี่ยวกับการค้าๆ ขายๆ ที่เราต้องดิวงาน กับลูกค้าหลายราย เราเริ่มต้นจากเงินลงทุนที่ได้จากเงินเดือนที่เราทำมานั่นแหละ..เรากล้าพูดกล้าคุยกับลูกค้า เพราะตอนทำงานในที่ต่างๆ..เราต้องพบปะกับลูกค้าประจำ                  รายได้ปัจจุบันมากว่าเงินเดือนครั้งสุดท้าย 10-20 เท่า....ต้องขอบคุณเจ้านาย เพื่อนร่วมงาน ที่ทำให้เราตัดสินใจลาออก มาใช้ความรู้ที่เก็บเกี่ยวมาจากการทำงานแต่ละที่...... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 17:08:05

ความคิดเห็นที่ 10 อ่านแล้วรู้สึกดีครับ.. เพราะผมเองก็กำลังเริ่มต้นกิจการส่วนตัวอยู่ทีละน้อยๆ เพียงแต่ผมยังทำงานประจำไปด้วยครับ.. แต่ละวัน แต่ละชั่วโมง แต่ละนาที ที่ผ่านตัวผมไปคือ ก้าวเล็กๆ ที่จะนำผมไปสู่จุดหมายที่ตั้งเอาไว้ครับ.. ขอบคุณสำหรับ ปสก.ดีๆ ขอให้คุณมินจุนประสบความสำเร็จในธุรกิจ และเจริญเติบโตยิ่งๆ ขึ้นอีกนะครับ.. ^_^ จากคุณ : นายแว่นธรรมดา เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 17:18:26

ความคิดเห็นที่ 11 ดีใจด้วยครับ จริงๆ การอยู่ในองค์กร จะได้ดีหรือไม่ บางทีไม่ใช่อยู่ที่ตัวเราอย่างเดียว  แต่ขึ้นกับเจ้านายเป็นส่วนใหญ่ คนที่เจ้านายรัก ได้ความก้าวหน้าในที่ทำงาน  ที่สุดอาจจะไม่ดีอย่างที่คิด เพราะความก้าวหน้าเหล่านี้ เหมือนโซ่ที่ตรึงเขาไว้กับเส้นทางของการเป็นลูกจ้างตลอดชีวิต ส่วนคนที่เจ้านายไม่รัก  ไม่ก้าวหน้าเท่าเพื่อนๆ  ก็อยู่ที่ตัวเขาเองว่าจะเลือกท้อแท้ สิ้นหวัง ประชดชีวิต  หรือ ออกมาสู่วิถีชีวิตของการเป็นนายตัวเอง แล้วก็ สู้ สู้ สู้ สู้   แล้วที่สุดก็พบว่า คนแข็งแรงกว่า เก่งกว่า เร็วกว่า อาจจะไม่ใช่ผู้ชนะเสมอไป แต่คนชนะ คือคนที่อดทน ฝ่าฟัน และไม่ย่อท้อกับอุปสรรคต่างหาก จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 17:32:11

ความคิดเห็นที่ 12 จบแล้วหรือคะ นึกว่าจะยาวกว่านี้ 555 อะ ให้กิ๊ฟนะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 19:23:18

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านค่ะ (เล่าไม่ค่อยเก่ง) คนที่ไม่ได้เกิดมามีพ่อแม่ร่ำรวย มีมรดกตกทอดให้เรามาลงทุนต่อยอดทำธุรกิจใหญ่โต ก็ต้องเริ่มต้นชีวิตด้วยการเป็นลูกจ้าง กันทั้งนั้น... การเป็นลูกจ้างแต่ละที่สอนอะไรเราบ้าง ที่แรก... ลูกจ้างร้านขายหนังสือ   ที่นี่ได้เห็นความลำบากเพื่อนร่วมงานบางคนที่จบชั้นประถม เงินเดือน 800  ทุกเดือนเงินเดือนออกแม่มารอรับเงินที่ร้าน เค๊าเก็บเงินไว้ใช้เดือนละ 100 กินอยู่ที่ร้าน .... เค๊าลำบาก กว่าเรา..     ได้เห็นเจ้าของร้าน (เป็นคนจีน)ทำไม..รวยเอาๆ.. เริ่มแรกจากร้านเล็กๆ ขยายร้านใหญ่โต..ร้านค้าทำเลดี.. ลงของเยอะ มีทั้งขายปลีก ขายส่ง.. ลูกค้าบริษัท โรงเรียน นักเรียน ฯ(อ้อ.ใช้งานลูกจ้างคุ้มด้วย 1 เดือนหยุดได้ 1 วัน)            งานโรงงาน..เครื่องจักรทำงานตลอด.. คนก็สามารถทำงานตลอดได้ (เข้ากะ) ชีวิตความเป็นอยู่ของสาวโรงงาน..       โชว์รูมรถกระบะ โชว์รูมรถเบนซ์ ความแตกต่างของลูกค้าทั้ง 2 ประเภท        งานในซุปเปอร์มาร์เก็ต งานในห้างสรรพสินค้า การดำเนินคนละแบบ        งานในบริษัทฯ พนักงานออฟฟิส ที่นี่เราต้องใช้ความอดทน ต่ออะไรๆ หลายอย่าง..เพื่อนร่วมงานแต่ละแผนก แต่ละประเภท หัวหน้างาน  ลูกค้า ฝ่ายซื้อ ฝ่ายขาย. ฯ ..การเป็นลูกจ้างของเราในทุกที่ เราสามารถนำประสบการณ์ เหล่านี้ มาใช้ได้..... การทำงาน 10 ปีของที่นี่มันสอนเราว่าถ้าเราทำงานเต็มที่แล้ว อายุก็มากขึ้น มีพนักงานใหม่เข้ามา ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงดีขึ้น  เราก็ต้องเปลี่ยนชีวิตตัวเอง...เป็นลูกจ้างตลอดไม่ได้...       การต่อสู้เมื่อมาทำงานของเราเอง..ความอดทน..การเริ่มต้นหาลูกค้า ต้องใช้ความกล้าในการเข้าไปเสนอขาย   การเตรียมข้อมูลให้พร้อมก่อนเข้าพบลูกค้า แหล่งซื้อของถูก.. การกำหนดราคา.. การเจรจากับลูกค้า..ราคาที่ต้องแข่งกับคู่แข่ง...เหล่านี้เราจะไม่สามารถทำได้ดีเลย ถ้าเราไม่ได้ผ่านการเป็นลูกจ้างมา 20 กว่าปี......จนมีวันนี้..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 21:26:04

ความคิดเห็นที่ 14 สิ่งใดที่เกิดขึ้นแล้ว สิ่งนั้นดีเสมอ จากคุณ : LuisFigo เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 53 23:41:34

ความคิดเห็นที่ 15 ดีครับ แตกต่างจากชีวิตผมนิดหน่อย - บ้านก็จน น่ะ ไม่ได้ร่ำรวยอะไรเลย - จบม.3 เหลวไหล ไม่เรียนต่อ - ลอยไปลอยมา (เกเรเรื่องเรียน แต่ไม่ติดยา ไม่นักเลง นะ) - ไปเป็นทหาร - ปลดทหาร ออกมา ก็ล่องๆลอยๆ  แล้วก็เรียนต่อ ม.6 กศน. งั้นๆ ...ลงเรียนไปงั้นๆ - ทำงาน เสิร์ฟมั่ง อะไรมั่ง เรื่อยๆเปื่อยๆ - ไปสมัครเป็นตัวประกอบอดทน  ไงๆไม่รู้ เจ้าของโมเดลลิ่งถูกใจ เลยให้มาช่วยงานที่โมฯนั้น - ทำได้ไม่ถึงปี บริษัท มีปัญหาทางการเงิน ไม่มีตังค์จ่ายเงินเดือนให้เรา - ออกสิครับ อยู่ทำไม  ทำงานแลกเงิน ไม่ได้ทำงานเพื่อใกล้ชิดดาราเว้ยยยยย... - ก็เพิ่งทำงาน เป็นชิ้นเป็นอัน จริงๆจังๆ ก็ ที่ โมเดลลิ่งนี่แหล่ะ ที่แรก และก็ทีเดียวเลย - ต่อมาให้หลัง1เดือน จากที่ออกมา  ก็ไปเช่าเวลาสถานีวิทยุชุมชน เพื่อจัดรายการเพลง - ค่าเสียรู้ ค่าประสบการณ์ ค่าโง่ ไปหลายหมื่น  (แต่ดีนะ ไม่รู้ทำไม เราหาสปอนเซอร์เก่ง เหอๆๆ ทั้งๆที่โดนหลอกให้จ่ายค่าเช่า โคตะระแพง แต่ก็ดันหาสปอนเซอร์ได้แพงกว่ารายการอื่นๆ เลยโดนอิจฉาซะงั้น เหอๆๆ) - วนเวียน อยู่ในยุทธจักร วิทยุชุมชน อยู่ประมาณ3ปี (บริเวณ สะพานสูง, มีนบุรี, บางกะปิ, นวมินทร์) - ต่อมาก็ปิ๊งไอเดีย  ทำรายการวิทยุประจำร้าน ให้กับร้านอาหารต่างๆ ( เปรียบเทียบเหมือนรายการวิทยุที่ใน แม็คโดนัล อ่ะนะ) - โดยใช้เงินทุนเพียงแค่ ไม่เกิน2พันบาท + คอมพิวเตอร์1ชุด(มีอยู่แล้ว) + ไมค์โครโฟน1ตัว +เติมเงินในโทรศัพท์(ไว้หาลูกค้า) +มอไซค์(มีอยู่แล้ว)กับค่าน้ำมัน ไว้ไปหาลูกค้า   ส่วนที่เหลือ ... ความสามารถเฉพาะตัว เช่น เป็นดีเจเอง เป็นเซลเอง - ก็ทำมาเรื่อยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ จนถึงทุกวันนี้   มีบ้าน มีรถ (ก็ผ่อนอ่ะนะ) มีงาน มีลูกค้า   อยู่ได้เรื่อยๆ ชิลๆ สบายๆ ไม่ถึงกับรวยอะไรหรอก - และตอนนี้ ก็ปิ๊งไอเดีย เริ่มทำอีกธุรกิจควบคู่กันไปด้วยครับ เป็นอุปกรณ์สัตว์เลี้ยงครับ ขอขอบคุณ ประสบการณ์ การทำงาน7เดือน ที่โมเดลลิ่ง ที่สอนให้เรา อย่าไปหลอกลวงใคร อย่าไปโกงใคร อย่าใช้งานใครฟรี อย่าดีแต่ปาก ไม่งั้นอาจจะเจ๊งบ๊งเหมือนมันได้ (เหมือน โมเดลลิ่งนั้นแหล่ะ) จึงทำให้ผมมีกินมีใช้จนถึงทุกวันนี้ ผมมองว่า ประสบการณ์การเป็นลูกจ้าง 7เดือน หรือ 10ปี(อย่าง จขกท.) มันไม่เกี่ยวหรอก มันเกี่ยวกับ ความตั้งใจจริง ความกล้า(กล้าคิด กล้าทำ) ความรอบคอบ และที่สำคัญ มีกำลังใจที่ดี (กรณีของผม กำลังใจที่ดี คือภรรยาผมครับ) ****************************************************************** มีคนมากมาย เป็นลูกจ้าง ตั้งแต่หนุ่ม ยันแก่ จนเกษียณ  ก็มีถมถืด ไป มีคนไม่น้อย เป็นลูกจ้าง จนไม่มีความคิดที่จะทำกิจการเอง  ก็เยอะ และมีคนแยอะแยะ มากๆๆๆๆๆๆ ที่เป็นลูกจ้าง ได้แต่ฝันว่าจะเป็นเจ้าของกิจการ แต่ .... แต่ไม่กล้าลงทุนทำจริงๆจังๆ  มีเยอะมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แปลกนะ เหมือน พระพุทธเจ้าที่ตรัสรู้ด้วยพระองค์เอง (แค่ยกตัวอย่างอ้างอิง ผมมิบังอาจเอาตนเองไปเปรียบเทียบกับพระองค์ท่านหรอกครับ) แต่กับผม  เรียนจบแค่ ม6 กศน  และประสบการณ์การทำงานออฟฟิศ แค่7เดือน แต่กลับมายืนอยู่ตรงจุดนี้ได้ เพราะอะไร ทราบไหมครับ??? แน่นอน... คนที่ปัจจุบันนี้ ยังเป็นลูกจ้างอยู่ ไม่มีทางรู้ เด็ดขาด แต่คนที่ปัจจุบัน เป็นเจ้าของธุรกิจ จะทราบ และจะเข้าใจ  มันมีบางสิ่งที่เข้าใจแต่อธิบายไม่ได้ อธิบายไม่ถูก  มันเหมือนกับ เป็นมุมซอกหลืบ แห่งความคิดและวิญญาณการเป็นเจ้าของกิจการที่อธิบายไม่ถูกจริงๆ ถ้าไม่เชื่อ ก็ลองไปนั่งคุย เรื่องการทำมาหากิน ของแม่ค้าขายข้าวสิ(แต่ต้องเป็นแม่ค้า ที่เป็นเจ้าของร้านเองด้วยนะ)  เขาจะมีอะไรบางอย่าง ในความคิดที่แตกต่างกับ มนุษย์เงินเดือน ผมก็พูดไม่ถูกเหมือนกัน ว่าอะไร ก็อย่างที่บอก ของบางอย่าง เราก็รู้ได้เองด้วยจิตวิญญาณ  ว่าทำไมเรา(เจ้าของกิจการ) ถึงมีความคิดที่แตกต่างกับลูกน้อง ลูกจ้าง มันอธิบายเป็นคำพูด ตรงๆ ชัดๆ ไม่ถูกจริงๆ ผมเคยคุยกับเพื่อนๆ คนรู้จัก หลายๆคน ที่เป็นเจ้าของกิจการ เขาก็รู้สึกเหมือนผมนี่แหล่ะ ว่าข้อแตกต่างนั้นคืออะไร ก็เอามาพูดคุย แต่ก็หาข้อสรุปที่ชัดเจนไม่ได้   เพราะ มันไม่ใช่แค่ ความกล้า ความมั่นใจ แต่มันมีองค์ประกอบมากกว่านั้นอีกเยอะ แต่มันรู้อยู่ในใจ วันไหนที่คุณ(ลูกจ้าง) เปรียบได้กับ "ตรัสรู้" ในเรื่องที่ผมพยายามอธิบายนี้ วันนั้นแหล่ะ คือวันที่คุณ จะทิ้งงานลูกจ้าง แล้วจะไปเป็นเจ้าของกิจการ เชื่อผมดิ่ จากคุณ : aumpaump12 เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 01:51:15

ความคิดเห็นที่ 16 คคห 15 อืมม์ มันก็มีหลายมุมนะครับ หลายคนมุ่งเป็น มนุษย์เงินเดือนมืออาชีพ ถามถึงรายได้ ถ้าทำงานในระดับสูงๆจริงๆ รายได้ก็คงพอฟัดพอเหวี่ยงกับเจ้าของกิจการ ขนาดเล็ก ละมั้งครับ อย่าง ระดับ MD หรือ ผู้อำนวยการ บริษัทมาตรฐาน ขนาดกลางๆขึ้นไป รายได้ก็อยู่ที่หลัก หลายแสนต่อเดือน ถ้าเที่ยบกับ การเป็นเจ้าของกิจการแล้ว เงินเดือนคือกำไรล้วนๆ ไม่ต้องหักต้นทุนอะไร อีกแล้ว สิ้นปี โบนัสอาจจะซักล้านหรือมากกว่า คงพอเทียบได้กับกิจการเล็กๆ ที่ทำยอดขายเดือนละหลายล้าน นอกจากนี้การเป็นเจ้าหน้าที่ระดับสูง ยังมีสิ่งที่เรียกว่าหัวโขน เวลาคุณไปไหนจะมีคนพินอบพิเทา   มีคนเอารถมารับมาส่ง มีสิทธิเข้าถึงอะไรๆได้หลายอย่าง แบบที่คนธรรมดา แม้ว่าจะมีเงินแค่ไหนก็เข้าไม่ถึง เป็นต้นครับ อย่างนายใหญ่ผม ชาวญี่ปุ่น ลูกน้องนับๆแล้ว สี่แสนกว่าคน (ทั่วโลก แหะ แหะ) อันนั้นมันก็น่าเป็นอยู่น้อยเสียเมื่อไหร่ ใช่ไหมครับ การกระโดดมาเป็นเจ้าของกิจการ บางทีมันก็อยู่กับจังหวะ และความจำเป็น บังคับด้วย ส่วนมากถ้าไปได้ดีในฐานะลูกจ้าง ถึงอยากจะทำอะไรของ ตัวเอง ก็มักจะติดกับดักเงินเดือนของตัวเองไปเสียแล้ว ก็รอจนโ่น่นล่ะ ใกล้ๆเกษียณค่อยคิดกันใหม่  ครับ ผมคนนึงล่ะ อยากทำโน่นนี่มาตั้งสิบปีแล้ว แต่ไม่สามารถตั้งสมาธิจริงจัง ได้เสียทีครับ จากคุณ : ดาวสุริยะ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 10:11:10

ความคิดเห็นที่ 17 ทำงานเป็นลูกจ้างยอมรับเลยค่ะว่าต้องอดทน ใช้ชีวิตภายใต้กรอบที่เค้ากำหนด (แหกกรอบได้เล็กๆน้อยๆ) เงินเก็บก็เก็บได้ทีละน้อย รายได้เข้าตายตัว เก็บมาก เก็บน้อยต้องจัดสรรค์เอาเอง ด้วยความอดทนอดออมของตัวเอง ทำงานมาปีนึงเต็มๆ เก็บเงินยังได้ไม่ถึงสองหมื่น เพราะหมดไปกับค่าเดินทาง วันไหนรถจะติด ไม่ติด ไม่สามารถคาดเดาได้ มาสายโดนหักตังค์อีก เฮ่อออ ในขณะที่เพื่อนเรา ปิดกิจการตัวเอง เริ่มเปิดวันแรก พร้อมกับวันที่เราทำงานวันแรก (เงินทุนจากการกู้ส่วนนึง และที่บ้านช่วยส่วนนึง) เข้าออฟฟิศเวลาไหนก็ได้ หยุดเมื่อไหร่ก็ได้ เวลาไม่ตายตัว เดือนนี้จะครบปี ที่มันเปิดกิจการมา รายได้เข้าเป็นกอบเป็นกำ คืนทุนได้หมดแล้ว มีเงินเก็บเป็นแสน รายได้เข้าต่อเดือนเป็นแสน (ทำธุรกิจด้านการศึกษาต่อต่างประเทศ) เป็นความแตกต่างกันคนละขั้วเลยจริงๆ แต่เราก็ไม่เสียใจนะ ที่ทำงานเป็นลูกจ้างทุกวันนี้ เพราะมันฝึกอะไรเราหลายอย่างเลย ทั้งการเข้าสังคม การรู้จักเอาตัวรอด ความอดทน ฯลฯ อนาคต ถ้าเป็นไปได้ คงอยากมีกิจการของตัวเองเหมือนกันค่ะ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้ ขอเก็บประสบการณ์ลูกจ้างไปก่อน สนุกดี แม้จะท้อ เบื่อบ้างบางครั้ง :) จากคุณ : KINO เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 12:40:02

ความคิดเห็นที่ 18 คนบางคนที่มีพรสวรรค์ หรือมีความเก่ง+เฮง ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จ คงไม่ต้องใช้ประสบการณ์ อะไรมากมาย        แต่สำหรับ คนธรรมดาๆ ความรู้น้อย..ทำงานไม่เก่ง มีความกล้าน้อย..มีแต่ความอดทนสูง....คงเลือกที่จะต้อง เริ่มต้นจากการเป็นลูกน้อง โชคไม่ดีลูกพี่ไม่โปรด...เงินเดือนน้อย... คงต้องใช้เวลานานหน่อย...ในการคิดด้วยความรอบคอบ..มีสติ         เราจะขอทนเป็นลูกน้องต่อไป.. ถ้าเรายังไม่รู้ว่า ถ้าเราเลิกเป็นลูกจ้างแล้ว เราจะไปทำอะไรต่อไป สิ่งที่จะไปทำมันดีกว่าการเป็นลูกจ้างมั๊ย.. รายได้... ความมั่นคง..ความเสี่ยง หลายๆ ปัจจัย ...                 ความคิดเรา ง่ายๆ ไม่สลับซับซ้อนอะไร เรียนรู้.. ทำงานเก็บเงิน...คิด..เมื่อวันที่พร้อม... มีทุน มีลู่ทางลงตัวก็ออกมาทำกิจการของตัวเอง..         สิ่งที่ได้จากการเป็นลูกจ้าง ไม่น้อยเลย (สำหรับเรา) ก่อนออกมามีเงินเก็บ 6-7 แสนบาท.(จำเป็นมาก).... ..เดี๋ยวมาต่อ. จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 13:10:37

ความคิดเห็นที่ 19 ชีวิตลูกจ้างบอกตรงๆ ว่าเหนื่อยมาก อีกอย่าง เรามีสายเลือดผุ้ประกอบการ มันก็ท้อนะ ยิ่งทำยิ่งไม่เห้นคุณค่า ไม่รู้เอาอะไรมาวัดกัน ไม่จำเป็นหรอก ที่ต้องมีเงินทุนมากๆ อ่ะ ขอแค่ใจสู้เท่านั้นแหละ อย่าคิดแต่รักสบาย เหนือยก่อนรวยก่อน อย่างน้อยคุณก็มีอิสระทางการเงินน่ะ ขอยืนยัน กิจการตัวเองดีกว่าแน่นอน จากคุณ : เชื่อสิ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 17:34:58 A:124.121.242.211 X: TicketID:289840

ความคิดเห็นที่ 20 เงินที่ได้มาจากน้ำพัก น้ำแรงการเป็นลูกจ้างล้วนๆ ได้มาด้วยความยากลำบาก จะเอาไปทำอะไรก็ต้องใช้อย่างระมัดระวัง...     แต่ต่อให้เรามีเงินทุน ถ้าเราไม่มีความรู้ ในเรื่องที่เราจะทำเลย มันก็คงจะยากที่ อยู่ๆ พอไปทำก็ประสบความสำเร็จ...     คนที่ไม่เคยเป็นลูกจ้างเลย เห็นคนอื่นทำอยากทำตาม...เห็นคนโน้นคนนี้ บอกว่าทำอย่างโน้นดี อย่างนี้ดี สุดท้ายแย่.ก็มีเยอะ     แต่ตอนเป็นลูกจ้าง เราก็เรียนรู้จากสิ่งที่เราเห็น (ถึงเราจะไม่ได้ทำ) อาจจะไม่ได้รับมันโดยตรง.. พอวันนีงเราได้ใช้มันสักครั้งนึงก็รู้สึกว่ามันคุ้มค่าแล้ว...พอดีเราได้ใช้บ่อยงัย..เลยเอาความรู้สึกนี้มาเล่าให้ฟัง...เผื่อคนที่เป็นลูกจ้าง..จะได้มีกำลังใจทำงาน.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 17:39:55

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่องปกติใครๆ ก็อยากทำงานสบาย รายได้เยอะ ถ้ามีโอกาส เลือกได้ เงินทุนสำหรับเรามันจำเป็นมากกกก... จริงๆ เราอาจไม่ต้องเป็นลูกจ้างนานก็ได้ ถ้าเรายอมลำบากมากขึ้น...มีเงินหมื่น 2 หมื่น เราก็ไปซื้อผักมาขายตามตลาดนัด เราก็ทำได้ (มีพี่น้องทำอยู่)  แต่วันๆ นึงกว่าจะได้กำไรสัก 500-1000 อยู่ได้ พอมีพอกิน เหลือเก็บบ้างไม่มาก...ต้องลำบากตากแดดหน้าดำ ทั้งวัน.....(ตอนนั้นเราว่าคงทำไม่ค่อยไหว เลยเลือกเป็นลูกจ้าง)               แต่ถ้าเราสามารถทำได้มากกว่านี้..ดีกว่านี้...เราก็ทำอะไรที่มันแตกต่างบ้าง...ก็เอาไว้เป็นทางเลือกของแต่ละคนนะคะ จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 19:24:07

ความคิดเห็นที่ 22 เป็นลูกจ้างจะได้รู้ว่าลูกจ้างรู้สึกอย่างไรเมื่อเราเป็นนายจ้าง แถมยังได้ประสบการณ์ และได้เงินเดือนด้วย จากคุณ : yorkshire terrier เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 53 20:38:13

ความคิดเห็นที่ 23 #19 ในบางกิจการ เงินทุนสำคัญมากครับ ถ้าไม่มีเงินทุนคุณจะทำกิจการนั้น ๆ ไม่ได้เลย หรือถึงทำได้ ก็ไปด้วยความยากลำบาก ซึ่งถ้าคุณเจอคู่แข่งที่บริการเก่งพอกัน แต่เค้ามีเงินทุนมากกว่า ก็แพ้เอาง่าย ๆ จากคุณ : MAX เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 01:54:54

ความคิดเห็นที่ 24 ตอนนี้เรียนวิดวะปี 3 ไม่ได้ชอบที่เรียน อยากเรียนพวกศิลปะมากกว่า เลยคุยกะแม่ไว้ว่าจบใบนี้แม่ออกค่าเทอมศิลปะให้ ค่ากินหาเอง ทุกวันนี้ทำงาน swensen ก็เรื่อยๆดี ได้อยู่ในมุมมองผู้ให้บริการมั่ง ลูกค้าคือทุกสิ่งจริงๆ เงินเก็บก็เรื่อยๆ เก็บได้หมื่นแรกถอยไอทัชไปละ คาดว่าก่อนสิ้นปีนี้จะมีอีกหมื่น เก็บเงินไว้เผื่อกรณีโดนไทร์พ่อไล่ออกจากบ้าน แหะๆๆ อย่างว่า เลือกคณะผิดเสี้ยววิเดียว เครียดยาว 3 ปีเลย จากคุณ : seruel01 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 01:55:28

ความคิดเห็นที่ 25 อาจจะคิดต่างนะ ทำกิจการตัวเองนะดีแน่ แต่ต้องคิดตลอด 24 hr มันเหนื่อย สู้เป็นลูกจ้าง หมดเวลาก็หมดกันไม่ต้องคิดต่อ และอีกอย่าง ต้องมีเงินทุนด้วยในการทำกิจการเอง ดังนั้น ถ้าเอาเงินทุนไปลง เพื่อให้ได้ผลตอบแทนแบบที่ผมได้รับในปัจจุบันในรูปของเงินเดือน ก็คงต้องมี ราว 10 ล้านอัพซึ่งผมไม่มีเงินตรงนั้น ก็เลยทำงานเป็นลูกจ้าง รับเงินเดือนประมาณ หกหลักต้นๆ ต่อไปซึ่งก็รู้สึกสบายดี ไม่ได้ลำบากอะไร เลยไม่รู้จะไปทำกิจการเองให้มันเหนื่อยขึ้นมามากกว่านี้ทำไม จากคุณ : กร เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 08:55:39 A:124.121.178.92 X: TicketID:288791

ความคิดเห็นที่ 26 เป็น ลูกจ้าง ยิ่งนาน ความกล้าที่จะเสี่ยงเป็น จข กิจการยิ่งน้อย แล้วยิ่งใช้ทุนของตัวเอง ที่มีไม่มาก ความกลัวก็ยิ่งมาก จข กิจการที่ใช้เงินตัวเองลงทุน กับ ผู้ บห มีอาชีพ ที่ใช้เงินคนอื่น ถึงเป็นเงินจำนวนเท่ากัน  feeling ต่างกันเยอะ ความคิดสร้างสรรค์ ความกล้า มักจะหายหมด ชื่นชม และ ยินดีด้วยกับ จขกท ครับ เสริมนิด ด้วยว่า พอเป็น จข กิจการแล้ว ก็จะเข้าใจความรู้สึก นายจ้างมากขึ้นด้วยนะ จากคุณ : เด็กสายสอง เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 11:24:56

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านแล้ว...รู้สึกมีกำลังใจจัง การทำธุรกิจ มีทั้งประสบความสำเร็จและล้มเหลวค่ะ อะไรก็ไม่แน่นอน แต่เราเลือกที่จะเสี่ยงค่ะ ^^ (แต่ก่อนเสี่ยง จะต้องมีทั้งประสบการณ์และเงินทุนก่อนค่ะ) สำคัญมากๆ จากคุณ : porky เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 11:56:20

ความคิดเห็นที่ 28 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 11:58:30

ความคิดเห็นที่ 29 ผมสอนมา 15 ปีเเล้ว ตั้งเเต่ปี 38( ถ้าจะนับกันจริง 25 ปีเเล้ว เพราะเริ่มหาเงินค่าขนมโดยการติวภาษาอังกฤษเมื่อปี 2528 เเต่ถ้าย้อนไปจริง ๆ ก็รับจ้างเก็บจาน ล้างจานที่โรงอาหารโรงเรียนตั้งเเต่ 10 ขวบ+ขายลูกโป่งตามงานต่าง ๆ +ขายเกมฉลากชิงโชค+ขายหนังสือการ์ตูน etc ไปเรื่อย ๆ ระหว่างปี 2524-2528) เพิ่งจะช่วงหลัง ๆ ที่นำเงินมาลงทุนทำเองเล็ก ๆ เเบบไปเรื่อย ๆ เหนื่อยมาก พอเหนื่อย เเล้วมันท้อได้ง่าย ๆ เลยนะครับ เพราะตัวเองยังทำงานประจำอยู่ สิ่งที่ติดตัวตั้งเเต่ลืมตาคือ ภาระที่ต้องดูเเลคนในครอบครัว+เเฟนด้วย อดทนครับ ผมจะสู้ต่อไปครับ จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 12:36:02 A:192.168.55.110 X:58.8.139.35 TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 30 ผ่านมาดู... จากคุณ : กำนันสิงห์ เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 15:10:12

ความคิดเห็นที่ 31 ยินดีกับทุกๆ ท่านที่ประสบความสำเร็จ มีความสุขด้วยนะครับ การเป็นพนักงานประจำ บางทีมันก็ไม่เลวร้ายมากหรอก ถ้ามันคือสนามที่คุณเล่นเป็น ... การเป็นเจ้าของกิจการก็เหมือนกัน เลือกสิ่งที่คุณถนัด บางคนก็ถนัดการระดมทุน การใช้ชื่อเสียงหาเงินมาทำทุน การร่วมมือกับคนอื่นๆ เพื่อหาทุน คนเรามีหน้าที่และจังหวะชีวิตแตกต่างกัน แล้วแต่ใครจะอดทนผ่านไปได้แค่ไหน และจะรักษาความดีของตนเองได้นานเท่าไหร่ เงินเดือน หรือ สวัสดิการบริษัทดังๆ ที่ผมคิดว่าชาตินี้เราคงไม่มีหว้ง ตอนนี้เราก็ได้มาแล้ว มาเร็วกว่าที่คาด ... แต่การมาของมันก็มาพร้อมกับคำถามที่ว่า แล้วจะทำไงต่อดี ... - เงินทีเหลือเดือนๆ นึงจะเอาไปทำอะไร เก็บ ลงทุน ใช้ - หน้าที่การงาน จะทำยังไงต่อให้ได้ดี จะทำยังไงให้ได้ประการณ์สูงสุด - สุขภาพ จะรักษาตัวยังไง ไม่ให้ป่วยง่าย - ลูก จะเลี้ยงยังไง ให้เอาตัวรอดและรักษาทรัพย์สินที่มีอยู่ได้ จากคุณ : KENG76 เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 15:39:25

ความคิดเห็นที่ 32 คล้ายๆ กันค่ะ แต่เราขอบคุณความจนค่ะ ที่ทำให้เราถีบตัวเอง แล้วก็การรู้ว่าตัวเองชอบทางไหน จับจังหวะทำงานได้ถูก ก็เลยได้ทำงานที่ชอบ มีรายได้ที่พอควร มีเงินเก็บ แค่นี้เราก็มีความสุขแย้ว จากคุณ : ณ พิชา เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 20:52:53

ความคิดเห็นที่ 33 ลูกจ้าง พี่ที่ทำงาน (ระดับผู้จัดการ)..เงินเดือน ใกล้แสน พูด "จะไปทำอะไรที่วันนึงจะได้กำไร 4-5 พัน " เค๊าพอใจเงินเดือนเท่านี้ พอใช้ พอจ่าย เค๊าไม่ต้องไปคิดอะไรมาก (ไม่คิดว่ามันจะทำได้) เพราะได้อยู่แล้ว เค๊าเกิดมาเพื่อเป็นลูกจ้างค่ะ..... แต่คนระดับลูกจ้าง เงินเดือนสูงๆ คงมีไม่กี่คน.... คนเงินเดือนหลักหมื่นนิดๆ อย่างเราเดือนๆ นึงแทบไม่พอค่าใช้จ่าย ต้องใช้อย่างประหยัด...  ถ้าอยากได้โน่น นี่บ้าง คิดอย่างเดียวกัน "จะไปทำอะไรที่วันนึงจะได้กำไร 4-5 พัน " ....แต่คิดมากกว่ากันค่ะ (มันต้องทำได้สิ)..เอ.. จะต้องทำยังไงนะถึงจะได้.. จนวันนึงมีได้โอกาสที่จะทำได้.. เป็นใครก็คงต้องเลือกค่ะ.............. จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 22:20:25

ความคิดเห็นที่ 34 นั่นสิ ทำธุรกิจอะไรดีนะ คิดไม่ออก พูดไปแล้วก็นึกถึงหนังใหม่่ที่จะเข้า ที่เป็นเรื่องราวของผู้ให้กำเนิด Facebook จนเป็นมหาเศรษฐีในวัยเพียง 23 ปี จากคุณ : hydrophobia เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 53 23:14:16

ความคิดเห็นที่ 35 เป็น พนง มันจะต้องรู้จักซิกแซก (ไม่ใช่โกงนะครับ) แต่ win win กันทุกฝ่าย ตอนผมเป็น พนง เงินเดือน 20,000 แต่หางานนอกได้ 70,000 - 80,000 เดือนเว้นเดือน แต่เหนื่อยมาก แต่พอมาทำธุรกิจตัวเองนี่เหนื่อยกว่าเป็นลูกน้องอีก เพราะต้องคิดทุกอย่าง ทุกอย่างคือต้นทุน  การตลาด สต็อกสินค้า คู่แข่ง(แข่งกันแต่ราคา) แต่มันมีความสุขกว่าเป็นลูกจ้าง  พอเราเห็นธุรกิจเราโตขึ้น  ตอนนี้เงินหมุนต่อวัน มากกว่าทำงานทั้งปีอีก : ) แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 53 09:40:40 จากคุณ : โอกาสมันไม่ได้มีให้เราบ่อยๆ (joe_pim) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 53 09:39:22

ความคิดเห็นที่ 36 งานไหนที่เหมาะกับชีวิต ความชอบ รูปแบบการใช้ชีวิต ของตัวเอง ผมว่าดีทั้งนั้นครับ ขอแค่หาตัวเองให้พบ ไม่มีใครเลยที่เหมือนกัน สิ่งที่ดีเยี่ยมสำหรับคนหนึ่งอาจไม่เหมาะกับอีกคนก็ได้ครับ จากคุณ : metha_bondmat@yahoo.com (NSF) เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 53 18:01:53

ความคิดเห็นที่ 37 ผมเคยเป็นวิศวกรอยู่บริษัทน้ำมันแห่งหนึ่ง เงินเดือนดีครับโบนัสดี เคยคุยกลับรุ่นพี่ที่ทำงานเค้าบอกพวกเราเป็นมนุษย์ระดับบนๆหัวกะทิระดับประเทศภูมิใจมาก แต่ก่อนค่อนข้างดูถูกแม่ค้าขายของที่ไม่ได้เป็นพนักงานระดับบนอย่างเรา กว่าจะคิดได้เกือบสายครับ ตอนนั้นอายุ 35 ผ่อนบ้านทาว์นเฮาส์ 1 หลังมีรถหนึ่งคันเงินเดือนประมาณ 4 หมื่น ผ่อน 30 ปีเงินเดือนใช้เดือนชนเดือน รู้จักแม่ค้าเสื้อผ้าคนนึงบ้าน 5 ล้าน ลองไปดูบ้านลดาวัลย์ราคา 10 ล้านถามเซลซื้อต้องเงินเดือนเท่าไร เซลบอก 1 แสนขึ้น ในใจคิดมาดดีแต่งตัวดีสงสัยชาตินี้ก็ซื้อไม่ได้ ตัดสินใจลาออกครับมาทำธุรกิจส่วนตัวพอดีหัวดีครับการตลาดใช้ได้ใช้ความรู้ทางด้านวิศวกรมาทำ ปัจจุบันลาออกมาได้ 5 ปี ตอนนี้ซื้อบ้านได้ 3 หลัง คอนโด 1 รถสองคัน เงินเก็บหลายล้านครับมีที่ดินเชียงใหม่อีกแปลง รายได้มากกว่าเดิม 10 เท่า รู้งี้ลาออกนานแล้วมีความรู้เงินพร้อมออกมาทำธุรกิจดีกว่าครับ ส่วนใหญ่ความรู้ดีเงินดีไม่กล้าลาออกครับ คนจบป.4 เลยเป็นเถ้าแก่เยอะแยะ แต่คนจบสูงเป็นลูกจ้างครับ จริงๆแล้วจบสูงเป็นเก้าแก่ได้ครับและทำได้ดีด้วยคิดเป็นระบบกว่า จากคุณ : scadee เขียนเมื่อ : วันปิยมหาราช 53 22:42:36

ความคิดเห็นที่ 38 มันเป็นดาวคนละดวงกัน ระหว่าง มนุษย์ที่มาจากดาวอังคาร และ ศุกร์ ! เหมือน มนุษย์ที่เป็นลูกจ้าง กับ ผู้ประกอบการอิสระ มีทั้งแบบ  มีลูกจ้าง และ ไม่มีลูกจ้าง... เนื่องจากก้าวมาอยู่ใน โลกของผู้ประกอบการเดี่ยว เข้าปีที่4แล้ว ในโลกของ เจ้าของกิจการ ก็มี ขนาด scale ของภาระ ไม่เท่ากัน อยู่ที่เลือก ความต้องการ ความเป็นสุข ว่าระดับไหน อย่างไรอะไร 1.เงิน บางคน เอาเป้าที่ตัวเงิน แต่ยอมรับปัญหา ภาระ การหาลูกจ้าง การเช่า ความปวดหัวมาด้วย เพื่อแลกกับยอดรายได้ที่เพิ่มขึ้น เคยทดลอง ในปีแรก จนปีที่สอง พบว่า ไม่ใช่การลงทุนที่ถูก เพราะไม่ได้กรอง คัด ตัดหน่อเน่า ทิ้งไปบ้างเลย ทำให้ core ของกิจการมีพวกยั้วเยี้ย แอบแฝง บั่นทอน หนอนบ่อนไส้ พอร่อนตะกร้าที ออกไปครึ่ง แต่แข็งแกร่ง และทรงพลังกว่าเดิม วัดจากเครดิตการจ่าย ล่วงหน้านอนมา  กับ อยู่ในกฏ กติกา เป็นอย่างดี แถม train ให้คนอื่น ไม่กล้ากบฏกับเรา ด้วย 2. เวลา สิ่งนี้ แทบจะมีน้ำหนัก 50% ของการขับเคลื่อนธุรกิจเลยทีเดียว ยิ่งการทำงานในช่วงที่ไม่ใช่ traffic แข่งกับคนอื่น เราจะมีสิทธิ์เลือก channel ที่ถูก มีประสิทธิภาพ ได้มาก ในขณะที่ เงื่อนไข การทำงาน  flow ตามระบบเงินเดือน ต้องจ่ายทุกสิ่งเหมือนกัน ตั้งแต่ภาษี ประกันสังคม จิปาถะ แม้แต่ expatriate ที่ย้ายไปในสภาพแวดล้อมที่ค่าครองชีพแพงลิ่ว เงินที่ได้มา หมื่นUSD ก็หมดไปตามที่พัก ค่าครองชีพ อาหาร เดินทาง คือ หักกลบลบยอดแล้ว เหมือนแข่งกัน ใน giantic scale ได้เงินยูโรconvert บาทแล้วตาโตเท่าไข่ห่าน แต่จ่ายค่าต่างๆเป็นเงินยูโรเหมือนกัน 3. อำนาจสิทธิ์ขาด อันนี้ เป็นลูกจ้าง จะไม่มีทางทำได้ หรือ ได้ก็จะตกอยู่ในเงื่อนไข คู่แข่งตลาด งบประมาณที่ตั้งมาให้ ให้บริหารอย่างเดียว แต่ performance ก็จะถูกตั้งให้สูงขึ้นไปเรื่อยๆ ยิ่งทำยิ่งเหนื่อย ยิ่งวิ่งยิ่งแก่ 4. อำนาจที่อยู่เหนือ ลูกค้า ตลาด อันนี้ ต้องสร้าง Undemanded เพื่อก่อให้เกิด demanded และ loyalty ตรงนี้ อธิบายยาก เหมือนกับอยู่เหนือ กระแสความเฉือดเฉือน ของตลาดฝูงชน แล้ว ทำให้ลูกค้าทำงานเป็น sale ให้เอง แล้วเป็นลูกหม้อด้วย อย่างกิจการอื่น ที่มีลูกจ้างต้องจ่ายเงิน แต่อันนี้ กระแสเกิดขึ้น แล้วคนชวนก็ยังมาจ่ายตังเราอีก มันเป็นการเติบโต คนละตลาดกับ Hard Business ที่วัดเป้ากันที่ตัวเลขอย่างเดียว แต่พอ Bubbles ถึงจุดสูงสุด ก็อิ่มตัว ไม่ก็ Slow down ปิดไป เปิดทำเลใหม่ เริ่มธุรกิจใหม่ ซึ่ง เป้าหมาย ของทางที่เลือกเดิน มันมีแรงขับเคลื่อนเป็น อกาลิโก ตึงสลับหย่อน ตามเป้าหมายของลูกค้า ส่วนที่ ทำให้ มาอยู่ เติบโต ลอยลมวันนี้ คือ A. ลักษณะตัวตนแท้ ของตัวเอง ในวัยเด็ก จนจบมหาวิทยาลัย เกือบ 20 ปี B. การชนะการแข่งขัน ไต่เต้าสู่ที่สูง นักล่ารางวัล การแสวงหาเกียรติยศจากนอกประเทศ ตลาดแปลกใหม่ ที่คนไทยเข้าไม่ถึง ไม่สนใจ การเริ่มต้นพื้นๆก็ตลาด ภาษาอังกฤษ ก่อนซึ่ง สำหรับคนไทย คือ ภาษาที่สอง แต่มันคือ ภาษาที่ 3 ใน วัยเด็ก ต่อมา ก็ขยายฐานไปสู่ตลาดรากเหง้า เยอรมัน จน อิตาเลียนในปีที 3 ของกิจการ เพราะฟ้าส่งสัญญาณ โอกาส จังหวะ คนช่วยมาให้ ทั้ง สวิสเซอแลนด์ อิตาเลียน เหนือ ใต้ สเปนกำลังตามมาในปีที่ 4 นี้... Key Success ที่ทำให้ได้รับการต้อนรับ กับคนที่มองผ่าน ความเป็นเอเชียไป คือ ตัวต้น เนื้อแท้ ตรรกะความคิด และ การสื่อสาร ในช่วงไตรมาสแรกของการเริ่มเปิดตลาด ไม่มีใครคิดว่า เป็นเอเชีย Backup สิ่งที่ติดตัวมา ในวงศ์วาน รากเหง้า มันปะทุออกมา เมื่อถึงเวลาที่ใช่ วันที่เหมาะสม สายเลือดนักการทูตข้าราชการมณฑลปักกิ่ง traders ข้ามชาติ เกาะฮ่องกง จนมาสู่รุ่นหลังๆ ที่หันมาเดินเส้นทางวิชาชีพกัน โดยความฮิต แพทย์ พอกลุ่มลูกค้าที่ สนับสนุนดันให้ฐานกิจการโต ก็เป็นผู้มัอันจะกิน มีฐานะ ชื่อเสียง ทีนี้ ไม่แค่เงินทอง เหมือนเกราะชั้นดี อันทรงพลัง ที่ใครจะกระแทกกิจการ เหนื่อยน้อยลง แถมขายังยืนอยู่บนที่ดินของตัวเอง พ่อแม่ คุ้มเกศเกล้า อีก C. การอยู่ข้างขวาของนายทุน เก่งๆ ตั้งแต่ ไทย ต่างชาติ กวาดมาหมด ตั้งแต่ เอเชียตะวันออก เอเชียใต้ ยุโรป อเมริกัน แต่ละคน มีทักษะความ ไม่ธรรมดา ที่สามารถพานาวาธุรกิจของเค้าให้ผ่านมา หรือ ฟื้นคืนชีพ ในวันที่ตกต่ำสุด พวกนี้ ส่วนมากจะสายป่านดี ในชนชั้นการเมือง หรือ มีแผงรังผึ้งconnections ในกลุ่มที่เคยทำกิจการค้าด้วยกันมาก่อน D. ผลงาน คุณภาพ วินัย ความรับผิดชอบ ต่อเนื่องในวันวาน ต่อยอดส่งผลให้ ธุรกิจ ยังหายใจอยู่ในขณะที่คนอื่น เจอแรงกระแทกลูกใหญ่ๆ กลับเป็นผลบวก กับตัวเอง แล้วลูกค้าที่เปลี่ยนจากที่เดิมมา เป็นลูกค้าเกรดเอ มีทั้งเอจริง เอปลอม ต้องคัดกันหน่อย ด้วยกฏ กติกา E. การใช้ชีวิต เป็น กินอยู่ ต่ำกว่า ฐานะ ซึ่งชีวิตแต่สมัยเป็นลูกจ้าง ก็ได้อยู่ ได้เป็นอย่าง unique มาตลอดเพราะทักษะ ความสามารถพิเศษ เฉพาะตัว ที่ถูกตา ถูกใจเหล่านายทุน ยิ่ง candidates กับชาติเอเชียด้วยกัน "ความไม่คิดแต่จะใช้ เอาแต่ได้ " เหมือนเอเชียชาติอื่น ก่อให้เกิดความ ถูกชะตา ให้โอกาส ทำให้โตเร็ว ๆ จน ชีวิตด้านอื่น ขาดหายไป ครอบครัว การมีแฟน การได้ไปเดท ไปเที่ยว การต้องปูรากฐาน ซื้อบ้าน ผ่อนโปะให้หมดๆ ตั้งแต่อายุ 24-29 ปี ความอดทนในช่วงนั้น ทำให้ฐานรากของกิจการ หนักแน่น แข็งปึ๊ก ไม่มีปัญหา อยู่ได้ เพราะ core แท้จริงของธุรกิจ ไม่ได้อยู่ที่สถานที่ แต่อยู่ที่ assets ที่มีอยู่ในตัว ที่ไม่มีวันหมด ยิ่งนานวัน ยิ่งแหลมคม เก๋าเท่าทัน เกมโลกธุรกิจ ให้ใครมาแทนที่ แล้วยืนอยู่ในใจลูกค้าเท่าเดิมได้ยาก เลยทำให้ควบคุมตลาดได้ มีลูกค้าไม่เยอะ เหมือน ตลาด Haegen Daz การขึ้นเป็น Director ใน Career path ในวัย 29 ปี... นั่นคือจุดสิ้นสุด ชีวิตลูกจ้าง ที่ต้องไป overhead เงินสำรองเป็นค่าใช้จ่าย ให้เหล่านายทุน ข้ามชาติ แต่ชีวิตสมัยเป็นลูกจ้างปฏิบัติการ เห็น รับรู้ ซึมซับ ที่ทางฟากฟ้า California ทิ้งให้ Director เมืองไทยต้องวิ่งหัวฟูอยู่คนเดียว วันนั้นเรามีอายุ 24 ปี อีก 5 ปีต่อมา เราจึง CUT LOSS ไม่ให้เหตุการณ์นัน้เกิดขึ้นกับตัวเรา ลาออก แล้วควักเงินตั้งกิจการตัวเอง ด้วยทุนเริ่มต้น 12,120 บาท... ไม่นับการลงแรง และการลงทุนด้านจินตนาการที่มีพลังสะสมอยู่ก่อนนี้ ตั้งแต่วัย 26 จนปะทุวัย 29 เดินออกมาจากกงล้อเงินเดือน ผลตอบแทน เมื่อนานวันเข้า รายจ่ายในกิจการลดลงจาก 65% เหลือ 12 % ปีที่3 พร้อมกับการ CUT LOSS แบ่งกำไรครึ่งหนึ่งของกิจการ ปูทางสร้างทาง ในยุโรป ในกลุ่มผู้มีฐานะ อิตาลีเหนือ สวิสเซอแลนด์ ไว้ย้ายบ้านไปปี2012 ชีวิตบั้นปลาย อยู่ยุโรปหน้าร้อน May-Oct อยู่เมืองไทยหน้าหนาว Nov-Apr 178 วัน ภาษีอยู่ไม่ถึง 180 วัน none กฏเกณฑ์ ประเภทกิจการ อยู่ใน Tax exemptation เราอยู่อย่าง profile global, act local ดังนั้น achievement ของเรา ไม่ได้ตัดกันเป็น ตัวเลข อย่างเดียว วัดที่ความต่างของการหาเงินสกุลใหญ่ ใช้จ่ายในค่าครองชีพที่ไทย     ตัดกันที่ generation ต่อไป เราไม่ต้อง หาโรงเรียน ไม่ต้องแป๊ะเจี้ยะ ไม่ต้องส่งลูกไปเรียนเมืองนอก ไม่ต้องเห่อฝรั่ง เพราะมันเป็นโดยสายเลือด 555 สิริรวมอายุการเป็นลูกจ้าง 2001-2004 ... เปลี่ยนงาน 3 แห่งๆสุดท้าย กับชาติตะวันตก หลังนั้น พอชิมกลิ่นการจัดการ การบริหารในฐานะลูกจ้าง อายุงานปี 2005-7 เข้าๆออกๆ มีตั้งแต่ 1 , 7, 22, 45, 90 วัน... หลังนั้น ผู้ประกอบการเดี่ยว เข้าปีที่ 4th วันนี้... แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 53 02:10:20 แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 53 01:49:19 แก้ไขเมื่อ 24 ต.ค. 53 01:37:16 จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 01:31:38

ความคิดเห็นที่ 39 นับถือทุกคนที่กล้าออกจากงานประจำมาเสี่ยงทำธุรกิจส่วนตัวมากๆครับ ส่วนตัวผมเองคงไม่กล้าน่ะครับ เงินก้อยังไม่มีประสบการณ์ก้ออ่อนด้อย โอกาสก้อยังมาไม่ถึง ต่อให้ทุกอย่างพร้อมจิงๆ ถึงวันนั้น ผมอาจจะไม่กล้าลาออกก้อได้ เพราะที่บ้านเคยทำธุรกิจส่วนตัวแล้วล้มเหลวน่ะครับ สภาพครอบครัวของผมตอนนั้นเลยลำบากมาก เหมือนกะว่าเป็นความหลังฝังใจ ชีวิตการเป็นลูกจ้างก้อไม่ได้เลวร้ายอะไรนะ ถ้าเราปรับทัศนคติกะงาน และมองด้านดีในงานที่เราทำ การออกมาทำธุรกิจส่วนตัวนั้นเหนื่อยมากๆกว่าการเป็นลุกน้อง แถมเสี่ยงกว่า เครียดกว่าด้วย แม้ว่าอาจจะได้เงินเยอะกว่าก้อตามที บางคนก้อเหมาะจะเป็นลุกจ้าง บางคนก้อเหมาะที่จะเป็นนายจ้าง ของแบบนี้แล้วแต่ลักษณะนิสัยและความต้องการต่างๆในชีวิตของแต่ละคนเนาะ จากคุณ : nc_115 เขียนเมื่อ : 24 ต.ค. 53 16:08:59

ความคิดเห็นที่ 40 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 25 ต.ค. 53 10:45:07

ความคิดเห็นที่ 41 เห็นหลังๆ ชอบบอกกันว่าอันนี้ดีกว่าอีกอัน ที่จริงมันอยู่ที่ปัจจัยต่างๆของคนนั้นครับ เช่น คนหิวน้ำต้องการน้ำ คนหนาวต้องการเสื้อผ้า จากคุณ : sacrifar เขียนเมื่อ : 28 ต.ค. 53 13:20:58

ความคิดเห็นที่ 42 ผมพลาดกระทู้นี้ใปใด้ใงเนี่ย จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 15 พ.ย. 53 23:10:50