ความคิดเห็นที่ 1 คนส่วนใหญ่มักจะค้นหาตัวเองไม่เจอครับ และก็ทนทำงานเพื่อเงิน วันๆ เอาแต่บ่น เอาเงินสนองตัณหาตัวเอง เพื่อชดเชยความฝันที่ขาดหายไป แต่ก็มีบางคนที่ค้นหาตัวเองเจอ แต่ไม่มีความสามารถ หรือความกล้าที่จะทำ ทำไมผมถึงเชื่ออย่างนั้น เพราะถ้าหากคนเราพอใจในงานที่เราทำ มีความสุขกับงานที่ทำแล้วล่ะก็ เขาจะไม่บ่นเรื่องงาน เรื่องความน่าเบื่อ เขาจะสนุกกับมัน แต่ก็มีคนกลุ่มน้อยที่ค้นหาตัวเองเจอ และทำงานในสิ่งที่ตัวเองรัก โดยไม่สนใจคำวิจารณ์ต่างๆ คนกลุ่มนี้มีทั้งมีฐานะและไม่มีฐานะ หมายถึง บางคนร่ำรวยจากงานที่ทำเพราะทำด้วยความรัก แต่บางคนก็ทำงานในสิ่งที่รักเช่นกัน แต่อาจจะไม่คำนึงถึงการตลาด ก็อาจจะพอมีพอกิน แต่ก็มีความสุข การค้นหาตัวเองให้เจอ ไม่ใช่เรื่องง่าย และถึงแม้คุณจะค้นหาตัวเองเจอแล้วว่าต้องการจะทำอะไร มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย ที่เราจะก้าวออกมานอกกรอบ ต้องใช้ความกล้า และความสามารถอย่างมากครับ เช่น บางคนอยากออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ไม่อยากเป็นลูกจ้าง โดยที่ธุรกิจนั้นเป็นธุรกิจที่อยากจะทำ (ค้นหาตัวเองเจอ) แต่บางคนก็ไม่มี ทุนทรัพย์ ความรู้ หรือไม่มีความกล้า ที่จะก้าวออกมานอกกรอบ กังวลไปหมดว่าถ้าออกมาทำแล้วไม่รุ่งจะเป็นอย่างไร จะตกงานไหม จะมีเงินใช้หรือเปล่า (อันนี้คือความกล้า ซึ่งจะมีน้อยคนนักที่กล้า) โดยส่วนตัวผมค้นหาตัวเองเจอแล้วครับ ก้าวเดินออกมาโดยที่ไม่สนใจที่จะฟังเสียงคัดค้านจากใครๆ ผมได้คิดไตร่ตรองดีแล้วว่า ถึงแม้มันจะไม่ดีมากนัก แต่มันก็พอที่จะเลี้ยงชีพตัวเองได้ ทุกวันนี้ก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร แต่ก็มีความสุขในสิ่งที่ทำ ส่วนอนาคตไม่มีใครตอบได้หรอกครับ จากคุณ : bigzaa เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 20:16:06

ความคิดเห็นที่ 2 ผมอายุ 27 ครับ  ค่อนข้างมั่นใจว่าหาตัวเองเจอแล้ว ว่าอยากทำงานสายไหน ชอบงานแบบไหน  แต่เนื่องจากพื้นฐานการศึกษาไม่ได้มาทางนั้นเลย (คนละทางอย่างสิ้นเชิง)  จึงไม่กล้า ที่จะออกไปทำอะไรแบบนั้น เหมือนกับเริ่มต้นนับหนึ่งใหม่น่ะครับ ทุกวันนี้ได้แต่ทำงานเพื่อเงิน คิดแต่ว่างานอะไรได้เงินสูงๆ แม้จะไม่ชอบ แต่ก็ทนๆทำไปเอา เพื่อหวังว่าจะเก็บเงินสร้างอนาคตได้ ทุกวันนี้ก็ทำงานกินเงินเดือน ในบริษัทที่ได้ชื่อว่ามั่นคงแห่งหนึ่ง แต่ชีวิตการทำงานในแต่ละวันก็เหี่ยวเฉา ไร้ชีวิตชีวา น่าเบื่อหน่าย ผมไม่มีความสุขในการทำงานเลยครับ เงินทองที่หาได้มา ก็หมดไปกับการใช้บำเรอตัณหาของตัวเองหาความสุขใส่ตัว เพราะเครียดจากชีวิตทำงาน จึงแทบไม่มีเงินเก็บไว้ใช้เลย T^T พูดไปก็เหมือนบ่นน่ะครับ ผมก็มองว่าคนส่วนใหญ่หาตัวเองไม่เจอเหมือนกันแหละครับ บางคนไม่เคยคิดแต่จะหาด้วยซ้ำ ทำตามๆกระแสสังคมไปเรื่อยๆ เอาใจช่วย จขกท. นะครับ ถ้าหาตัวเองไม่เจอก็น่าจะลองพยายามเปิดโอกาส ให้ตัวเองได้ทำสิ่งแปลกๆใหม่ๆบ้าง เผื่อจะเจอ ^^V จากคุณ : tumbehappy เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 22:07:21

ความคิดเห็นที่ 3 เราอายุตั้ง 33 ปี จบโทด้วย ประสบการณ์ก็เยอะนะ แต่ตกงาน ตอนนี้เริ่มค้นหาตัวเองเจอแล้ว ว่าชอบค้าขายส่วนตัวมากกว่า กำลังเริ่มต้น ไม่รู้เป็นไง แต่ที่แน่ ๆเรามั่นใจในความสามารถเรา ว่าเราต้องทำได้ จากคุณ : สู้เพื่อแม่ เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 22:25:19 A:58.11.4.158 X: TicketID:293115

ความคิดเห็นที่ 4 คุณ frorence คะ  เราเป็นเหมือนกันเลยคะ  เป็นตามที่เขียนเลย  สับสนกับชีวิตมาก อายุจะ30  เพิ่งจะเรียนจบ  ตกงานหางานไม่ได้  ยังหาทางเดินไม่เจอ ตอนนี้นั่งเครียดหาแต่งาน  แต่ก็ยังไม่ได้เลย  หรือเราอายุเยอะบวกกับยังไม่มีประสบการณ์  เพราะก่อนหน้านี้ก็ทำแต่ขายของไม่ได้ทำกับบริษัทที่ไหนมาก่อน บริษัทก็เลยรับคนที่จบมาใหม่ๆอายุน้อยๆ  ซึ่งดีกว่าเราหรือเปล่า ตอนนี้เลยอยากกลับมาขายของ  ใจจริงชอบขายของ  ชีวิตอิสระ  แต่อีกใจก็ยังอยากลองทำกับบริษัทเพราะถ้าไม่ทำตอนนี้  ถ้าอายุเกิน30ปีคิดว่าคงไม่มีบริษัทไหนรับแล้ว  แต่แค่ไปสมัครงานและสัมภาษณ์ก็รู้สึกยังไม่ค่อยชอบ  (ไม่รู้มีคนไม่ชอบแบบนี้บ้างไหมแต่ก็ต้องทำกับบริษัทเพราะมีสังคมและเป็นหน้าเป็นตา  ซึ่งดูดีกว่าขายของหรือเปล่า) เมื่อมาถึงจุดนี้จึงตัดสินใจไม่ถูกว่าจะหางานต่อไปเรื่อยๆ  หรือออกมาขายของเองดีกว่า ตอนนี้ก็รุ้สึกท้อกับชีวิตมาก  ไม่รู้จะทำอย่างไรดี คิดย้อนกลับไปทำไมเมื่อก่อนเราไม่ตั้งใจเรียนให้มันจบๆแล้วก็ทำงานตามแบบชีวิตเหมือนคนอื่นๆ แต่ก็พยายามที่จะลืมแล้วนำความผิดนั้นมาปรับปรุงกับตัวเราดีกว่า ขอบคุณมากนะคะที่มีหัวข้อให้มาเสนอความคิดเห็นพอดี  เพราะยังคิดอยู่เลยว่าจะมีคนคิดและรู้สึกเหมือนเราตอนนี้บ้างไหม @~ ^_^ ~@ จากคุณ : = นู๋พราวเสน่ห์ = เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 23:14:19

ความคิดเห็นที่ 5 ,แต่ 30 กว่าอะได้มั้ยครับ ^&.^ จากคุณ : Lovearmy เขียนเมื่อ : 30 พ.ย. 53 23:46:43

ความคิดเห็นที่ 6 สู้ต่อไปนะคะ เราทำงานบริษัทมานานหลายปี สุขภาพทรุดโทรมมากๆ แม้จะได้เงินเยอะแยะ พักเท่าไหร่ก็ไม่พอ มีเงินเท่าไหร่ก็ไม่สุข หนักไปทางรักษาโรคภัยไข้เจ็บ ออกมาทำธุรกิจส่วนตัว ได้น้อยแต่มันมีความสุขมากจริงๆ นะคะ เราได้ทำสิ่งที่ชอบ แม้จะเหนื่อยมาก แต่ว่าก็ชอบ เอ๊ะ ยังไง จากคุณ : เจ้าหญิงอารมณ์ดี เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 00:02:51

ความคิดเห็นที่ 7 ชีวิตเริ่มต้นตอนอายุห้าสิบครับ อีกนาน อีกนาน จากคุณ : Mammoth Return เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 00:29:26

ความคิดเห็นที่ 8 สู้ๆ ครับ จากคุณ : ไม่หล่อแต่รักจริง เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 00:52:49

ความคิดเห็นที่ 9 ผมก็เป็นครับ ยอมรับตรง ๆ ว่าทุกวันนี้ก็ทำงานไปวัน ๆ แต่มีความสุขเพราะเจ้านายดี เจ้าของบริษัทดีก็เลยอยู่ได้ ได้เจ้านายดี ๆ นี่มันเหมือนยิ่งกว่าถูกรางวัลที่ 1 จริง ๆ นะ สามารถทำงานถวายชีวิตโดยไม่เรียกร้องอะไรอีกได้เลย แต่กิจการของบริษัทไม่ใช่ฟิลด์ผมเลย แต่อยู่ได้เพราะเพื่อนร่วมงาน เจ้านาย ล้วน ๆ ยังไม่รู้ว่าต้องไปเจออะไรอีกเหมือนกัน ถามว่าตัวเองชอบอะไร ผมชอบทำงานทางด้านภาษาล้วน ๆ เช่นงานบนเครื่องบิน งานต้อนรับ หรืองานวีไอพี ที่จะต้องใช้ภาษาเยอะ ๆ แต่มันไม่เป็นไปตามความฝันของเราไงล่ะ เพราะคนอื่นที่ชอบเหมือนเรา เค้าอาจจะมีดีกว่าเช่น สังคม หน้าตา ฐานะ อะไรเทือกนี้ แถมทำงานเหล่านี้วันหยุดก็ไม่เหมือนชาวบ้าน เลยต้องยอมจำใจทำงานในออฟฟิต ซึ่งไม่ชอบเลย มันไม่ได้เท่ห์อย่างที่ใครมอง แบบว่าแต่งตัวหล่อ หุ่นดี สาวตรึม มันไม่ใช่เลย แต่ทำไงได้ ก็ไม่มีโอกาสก็ต้องทำไป โดยส่วนตัวค้นหาตัวเองเจอว่าชอบอะไรนะ แต่มันก้าวไปไม่ถึงอะครับ เคยได้ทำในอาชีพที่ชอบเนี่ยแหละ แต่กลับกลายเป็นว่าข้อเสียมันเยอะมาก ๆ อยากเป็นแอร์ แต่หนังหน้าก็ไม่ให้ แถมมีสิวอีก อะไรแบบนี้ เฮ้ออออ เศร้าจัง ว่าแล้วก็ก้มหนังหน้าทำงานต่อไป จะดีกว่ามาเครียดนะ คิดซะว่ามานั่งเรียนหนังสือทำยังไงให้ได้เกรดดี ๆ (ประเมิน) แถมได้ตังค์ใช้ด้วยนะ (มาเรียนหนังสือแถมได้ตังค์อีก) จากคุณ : ปีเตอร์นอร์ธ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 09:26:23

ความคิดเห็นที่ 10 เป็นเหมือนกันค่ะ แวะเข้ามาให้กำลังใจทุกคนที่ท้อนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : happiness is all around เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 14:35:14

ความคิดเห็นที่ 11 หาตัวเองเจอครับ ตอนส่องกระจก แหะ ๆ จากคุณ : Tongtaro เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 16:24:19

ความคิดเห็นที่ 12 ถ้ามีทุนลองศึกษาเรื่องหุ้นดูสิครับผมเองกำลังศึกษาเรื่องหุ้นงบน้อย แต่ก็สนใจ จากคุณ : ชายเซอร์ๆ เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 19:25:18

ความคิดเห็นที่ 13 อายุจะสามสิบแล้วค่ะ หาตัวเองเจอมาได้ สาม ถึง สี่ ปี แล้ว แต่กว่าจะหาตัวเองเจอ ล้มใหญ่ ๆ สอง ครั้งเลย ไม่ใช่ว่าไม่ชอบแต่ว่าสุดท้ายแล้วไปพลาดที่ตรงที่ดวง อย่างเดียวเลย เปลี่ยนงานบ่อยค่ะ แต่ที่สุดท้ายทำอยุ่เกือบสามปี และกำลังจะเริ่มที่ใหม่ ที่เป็นโอกาสดีสุด ๆ และคงจะไม่ได้เปลี่ยนอีกนาน เพราะดูแล้ว career path ชัดเจนมาก จุดมุ่งหมายที่บริษัทตั้งไว้ให้ และ เป้าหมายในอนาคตของเราก็ชัดเจนมาก และสอดคล้องกันเป๊ะ เพราะดังนั้น อยากจะบอกว่าการหาตัวเองไม่เจอไม่แปลกค่ะ เพราะอย่างเรากว่าจะหาเจอ ก็พลาดไปเยอะเหมือนกัน แต่พอเจอแล้วก็พุ่งชนเลยค่ะ ปล. สิ่งที่อยากทำกับการศึกษาที่จบมา ไม่ตรงอย่างแรงค่ะ แต่ที่ได้งานนี้เพราะความตั้งใจกัลทรรศนะคติล้วน ๆ จากคุณ : nonny_angel เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 53 22:33:15

ความคิดเห็นที่ 14 ผมไม่แน่ใจว่า ค้นพบตัวเองหมายถึงอะไรนะ  เพราะตัวเองก็ทำงานมาหลายที่  แต่ละที่มันก็พอใจในช่วงหนึ่งน่ะ  แต่ทำไปสักพักมันรู้สึกอิ่มตัว ก็เบื่ออีก   สำหรับงานที่ทำอยู่ในขณะนี้ก็พอใจ แต่ก็กำลังคิดจะเปลี่ยน  สำหรับการลงหลักปักฐานคิดว่า คงไม่มีเป้าหมายทำนองลงหลักปักฐานกับบริษัทไหน   งานที่ผ่านมาก็เป็นงานประเภท contract เสียเกือบครึ่ง เลยไม่ค่อยแสวงหาการเป็นพนักงานประจำเท่าไร แต่ก็เคยๆคิด ว่าถ้าอายุมากๆ เกิน 60 อยากจะเขียนหนังสือ หรือ สอนหนังสือ ให้กับรุ่นน้อง ในสาขาเดียวกัน จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 00:07:26

ความคิดเห็นที่ 15 มายกมือว่าเป็นเหมือน จขกท.ค่ะ + ให้กำลังใจด้วย ^_^ จากคุณ : ดีพอหรือยัง เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 09:16:42

ความคิดเห็นที่ 16 ชีวิตก็ใช่ว่า ค้นหาตัวเองตอนนี้พบแล้ว แต่พอผ่านไประยะหนึ่ง อาจจะค้นหาตัวเองเจอในอีกทางหนึ่งที่ตรงกันข้ามกันที่เคยทำมาก็ได้ เช่นที่รู้จัก จบหมอฟันมา ก็ยังออกมาเป็นเฒ่าแก่ขายรถมอเตอร์ไซค์ ทำงานไหนมีความสุข ก็น่าจะถือว่า ค้นหาตัวเองเจอแล้ว และเขาก็คงต้องได้ income ที่ยอมรับได้ ถึงจะทำอยู่ จากคุณ : Christian Chang เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 20:21:43

ความคิดเห็นที่ 17 มายกมือด้วยคนค่ะ จบช้า อายุเยอะ เกรดไม่สวย ประสบการณ์ไม่มี ----> เตะฝุ่น เฮ้อ.... จากคุณ : *-Moice-* เขียนเมื่อ : 2 ธ.ค. 53 23:44:54

ความคิดเห็นที่ 18 ผม 28 จะเข้า 29 แล้ว จบมาเกือบหกปี ทำงานแบบจริงๆจังๆแค่สองปีเอง ที่เหลือ ผมว่างงานครับ แต่ผมไม่ได้อยู่เฉยนะ เห็นแล้วนึกถึงตอนลำบาก เงินผมเหลือน้อย แต่บริหารเงินผ่านตลาดหุ้น กองทุนรวม กับธุรกิจออนไลน์ทำเงินให้ผมอยู่ได้มาร่วมสองปีแล้ว ตอนนี้ผมเริ่มทราบทิศทางของตัวเองแล้วครับ แต่คิดไปคิดมาผมเสียดาย เวลาที่ผ่านมา บางทีร้องไห้มองไม่เห็นทาง เหมือนเป็นคนไม่มีค่า อย่าห่วงครับ ไม่มีใครตกต่ำไปตลอดหรอก จากคุณ : smilelove เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 53 10:43:02

ความคิดเห็นที่ 19 จขกท.ตั้งกระทู้ได้เหมือนใจเราคิดเลย ตอนนี้อายุ 30 แล้ว... ค้นหาตัวเองเจอแล้วว่าชอบงานเกี่ยวกับภาษา อยากเขียนหนังสือ แปลหนังสือ เป็นพวกบรรณาธิการ พิสูจน์อักษร ไม่ได้เก่งระดับเกียรตินิยมอะไรมากมายแต่เราอยากทำ เป็นคนพูดไม่เก่ง ไม่ชอบต่อรอง ไม่ชอบพบปะผู้คน คิดว่างานแบบนั้นน่าจะเหมาะกับตัวเองมากกว่า ตอนออกจากงานก็อยากหางานใหม่ลักษณะนี้แต่พอเอาเข้าจริงๆ เรากลับกลัวการเริ่มต้นใหม่ กลัวว่าตัวเองไม่มีประสบการณ์แล้วจะทำได้ไม่ดี กลัวสารพัด... สุดท้ายก็เลยต้องกลับมาหางานที่ตัวเองเคยมีประสบการณ์ ทั้งที่ไม่ชอบ ทั้งที่รู้ว่้าต้องฝืนใจทำ ทั้งที่รู้ว่าตัวเองไม่มีความสุขแน่ๆ แต่ก็คิดว่าเรามีประสบการณ์ อย่างน้อยมันก็มีความมั่นใจในการทำงานมากกว่า ตอนนี้กำลังหางานอยู่เหมือนกัน เครียด จิตตกทุกวันเพราะคชจ.เยอะทั้งค่าเช่าบ้าน น้ำไฟ ค่าเทอมลูก ผ่อนรถอีก ยังค้างอยู่ ยังไม่มีเงินจ่ายเลย เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ จากคุณ : Nrostahpan_My เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 53 14:57:26

ความคิดเห็นที่ 20 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆๆ นะค๊ะ..สักวันต้องเป็นวันของเรา   จากคุณ : Poly-Pop เขียนเมื่อ : 3 ธ.ค. 53 20:59:29

ความคิดเห็นที่ 21 เหมือนผมเลย ตอนนี้เรียนวิดวะคอมปี 3 แต่ใจอยากเรียนพวกออกแบบ คิดไว้แล้วว่าจบวิดวะเมื่อไหร่จะไปเรียนตรีออกแบบ ก็มีคนทักคนท้วงแต่ผมอยากล่าฝันมากกว่า ทุกวันนี้ก็เรียนไปทำงานพาร์ทไทม์ร้านไอติมไป จากคุณ : seruel01 เขียนเมื่อ : 4 ธ.ค. 53 11:33:50

ความคิดเห็นที่ 22 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 8 ธ.ค. 53 18:42:00