คนที่ 35+ แต่ไม่ได้ตำแหน่งบริหาร ทำงัยกันบ้างอ่ะคับ
|
 |
เริ่มจากผมนะคับ
ตำแหน่งบริหารไม่ใช่สำหรับของทุกคน แก่แล้วแต่แป้ก ก็ไม่เป็นไร คติพจน์ของผมเสมอมาคือ อย่ายอมแพ้
งั้นทำงัยดี ขืนอยู่ต่อไป สี่สิบ บางทีอาจจะได้ บางทีอาจจะไม่ได้ แต่ที่แน่ๆ เค้าไม่เลี้ยงเราจนแก่
เราไปเป็นลูกจ้างคือการค้า ไม่ใช่การสังคมสงเคราะห์
จะเป็นธุรกิจเล็กๆเหรอ ทำเป็นที่ไหนล่ะ สู้เด็กบ้านนอกที่มีประสบการณ์เยอะๆไม่ได้แน่ๆ ทุกๆแห่งมีการแข่งขัน
งั้นทำงัยดี
มองลึกลงไปสู่ตัวเองจบโทวิศวะ มองออกไปข้างนอก ในที่สุดก็ได้ข้อสรุป
สิทธิบัตรของตนเอง
เทคโนโลยี ที่สร้างออกมาจากตัวเอง นั่นแหละ คือหนทางแห่งเรา
มันต้องเป็นสิ่งที่แก้ปัญหาของสังคม มันจะต้องขายตัวเองได้
ผมได้ลงทุนนั่งปั่นเทคโนโลยีนี้มา ทุกๆวันนั่งอ่านเปเปอร์ที่พวกปริญญาเอกเขียน(ซึ่งมีแต่ตัวกะยึกกะยือทางคณิตศาสตร์) ลงทุนซื้ออุปกรณ์ปะติดปะต่อ สามเดือนแล้ว เริ่มมีผลงานให้ภรรยาชม แต่ก็ยังห่างไกลจากการเป็นชิ้นเป็นอัน แต่ภรรยาก็หนักใจ กลัวว่าจะไม่ได้อะไร
ผมรู้สึกเสี่ยงสุดๆครับ ถ้าวิจัยออกมา ขายได้ เป็นเจ้าของกิจการ(และน่าจะรวยไว) ถ้าวิจัยออกมาไม่ได้ก็เรียนต่อเอกซะเลย แต่ก็จะเสียมหาศาล(รายได้จากการเป็นลูกจ้างปีละล้านถ้วน ก่อนออก)
เล่าให้พ่อแม่ฟัง เค้าไม่เห็นค่า แต่ ผมก็เคยพยากรณ์ถูก เรื่องซื้อทองเมื่่อห้าปีที่แล้ว(เดี๋ยวนี้ราคาเป็นสองเท่า) พ่อแม่ผมเค้าก็ไม่เห็นเหมือนกันวันนั้น วันนี้ผมก็ต้องพยากรณ์ถูกอีก ว่าเทคโนโลยีที่จะสร้างขึ้นมา จะขายได้ในอนาตค
ครับ ผมแก้ปัญหาที่สมมุติว่าจะเกิด สร้างเทคโนโลยีเพื่อแก้ปัญหาที่ยังไม่เกิด! แผนคือทุ่มเวลาห้าปีเพื่อมัน ตีซะว่าทำปริญญาเอก แต่ไม่ลงทุนไปมหาวิทยาลัย ผมว่ามันเสี่ยงจริงๆนะคับ
ลอจิกเหรอครับ ก็ทองมันขึ้นเพราะอเมริกาพิมพ์แบงค์ อะไรก็ตามที่มันเติบโตอย่าง exponential มันจะต้องมีปัญหาแบบ exponential และนั่นคือโอกาสมหาศาล
ผมเสี่ยงแล้วครับ ไม่รู้จะดีป่าว
เพื่อนๆทำกันยังงัย มีแผนยังงัย แผนไม่มีไม่ได้นะคับ ทำได้ไม่ได้อีกเรื่อง
| จากคุณ |
:
szworker  
|
| เขียนเมื่อ |
:
16 ธ.ค. 53 23:12:34
|
|
|
| 
