ความคิดเห็นที่ 1 ยังไงชีวิตก็ต้องเดินหน้าต่อไปครับ เป็นกำลังใจให้ สู้ๆนะครับ จากคุณ : หญ้าคาป่า เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:17:05

ความคิดเห็นที่ 2 สู้ๆครับ ผมก้เคยโดน รีไทร์วิศวะ ที่เกษตร นี่ละ แต่ก็พยายาม สอบเข้าไปใหม่ และตั้งใจเรียนกว่าเดิม ตอนนี้ ผมเรียนจบแล้วครับ บางคนโดน ไทร์ตอนปีสี่ เค้าก็ สอบเข้ามาเรียนใหม่นะ ตอนนี้ก็เรียน จะจบแล้วด้วย พยายามครับ ชีวิตเรา เริ่มใหม่ได้เสมอครับ จากคุณ : idolking (idolking) เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:19:04

ความคิดเห็นที่ 3 "ในท่ามกลางความยากลำบาก ชีวิตจะได้รับบทเรียนที่มีค่ามากที่สุด" สู้ต่อไปนะครับ จากคุณ : toiletme เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:29:52

ความคิดเห็นที่ 4 สู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : ploypipy เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:47:08

ความคิดเห็นที่ 5 เรียนมากกว่าคนอื่น รู้มากกว่าคนอื่นครับ อิอิ จากคุณ : อีกด้านหนึ่งของดวงจันทร์ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:53:09

ความคิดเห็นที่ 6 ทำดีที่สุดแล้ว จริงเหรอครับ ผมว่า คุณหลงทางไปช่วงนึงหรือเปล่า แล้วมาบอกทำดีทึ่สุดแล้ว คุณเข้าสถาบันชื่อดังได้ คุณต้องรักษาตัวเองได้แน่นอนครับ อย่ามาขอความเห็นใจกันดีกว่า บางทีนับ 1 ใหม่  ครั้งนี้ ก็คือโอกาสที่ดีที่สุดแล้ว จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:53:46

ความคิดเห็นที่ 7 ^ ^ ^ #6 คนล้มแล้วจะซํ้าเติมเค้าทำไมล่ะครับ เค้ากำลังส่งมือจากปากเหว เพื่อขอความช่วยเหลือ คุณนอกจากไม่ช่วยยังกลับถีบเค้าลงเหว จากคุณ : อีกด้านหนึ่งของดวงจันทร์ เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:57:36

ความคิดเห็นที่ 8 เรียนม. เกษตร เหมือนคุณ  คห.2คะ แต่รู้สึกว่ายิ่งเรียนวิศวะ แล้วยิ่งไม่ใช่ตัวเองอะคะ เลยไม่รู้สึกมีความสุขกับสิ่งที่เรียน เลยทำไดไม่ดีที่สุดนัก จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 26 ธ.ค. 53 23:58:35

ความคิดเห็นที่ 9 ปัญญาความรู้ที่เราจะต้องใช้ในอนาคตก็เหมือนกับ ต้นสัก เราปลูกต้นสักไม่ใช่ถั่วงอกที่จะใช้เวลาแปปเดียว แล้วสำเร็จแต่อยู่ได้ไม่นาน ให้คิดซะว่า เราเป็น ต้นสัก ที่ใช้เวลาหยั่งรากลึก นาน แต่เราจะสามารถยืนอยู่ได้อีกยาวไกล สู้ๆ ครับ จากคุณ : >>*ไอติม & นมปั่น*<< เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:07:44

ความคิดเห็นที่ 10 คห6.บางทีเค้าอาจจะไม่ได้อยากเรียนวิศวะ อยากเรียนทางสายอื่นแต่บังเอิญเอนท์ติดเข้ามาและทีนี้พ่อแม่ก็ปลื้มดีใจแทน ก็เลยไม่อยากปฎิเสธพ่อแม่เรียนตามที่พ่อแม่หวังไว้ สุดท้ายในเมื่อมันไม่ใช่เค้าพยายามที่สุดแล้วผลออกมาเป็นแบบนี้ ไม่รู้อะไรอย่าทำสั่งทำสอนให้เสียกำลังใจดีกว่า เป็นพ่อเป็นแม่รึเปล่าก็ไม่ใช่ ไม่รู้จักใครก็อย่าทำร้ายความรู้สึกดีกว่า ผู้หญิงที่ถึงขนาดเอนท์เข้าวิศวะ ม รัฐได้ จะมีหนทางไปนอกลู่นอกทางเรอะ ผมว่ายากนะ ยังไงก็ให้กำลังใจละกันสู้ๆต่อไป ผมเองก็เกือบโดนไทร์แล้วเหมือนกัน แต่ไม่เคยแบกหน้าไปขอความช่วยเหลือจากพวกเด็กเรียนเก่งๆหรือขออาจารย์ เพราะเคยเรียนเจอคนเก่งระดับลงหนังสือพิมพ์ ลงหน้าเว็ปมหาลัย เรียนวิชาเดียวกันด่าว่า "พวกถ่วงความเจริญ" อืม ... ไม่รู้จัก ไม่ใช่เพื่อน ใครไม่รู้เสือ กมาด่า สังคมที่คนเก่งไม่ต้องการคนโง่มันช่างน่าอยู่เหลือเกิน ... จากคุณ : โดราลิบ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:08:05

ความคิดเห็นที่ 11 ลองย้ายคณะ ย้ายสาขาไหมครับ เรียนสิ่งที่ใช่ ที่ตัวเองชอบดีกว่า แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 00:24:59 จากคุณ : อีกด้านหนึ่งของดวงจันทร์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:09:23

ความคิดเห็นที่ 12 การเรียน ไม่ใช่สิ่งสุดท้ายในชีวิตค่ะ        อย่ามัวแต่เสียดายเวลา ชีวิตจริงไม่มีโอกาสให้แก้ตัวนะคะ น้องโชคดีที่ยังอยู่ระหว่างเรียน ลองคิดทบทวนให้ดีว่าสาเหตุที่พลาดเพราะอะไร จริงอยู่ ณ เวลานั้นน้องพยายามที่สุดแล้ว แต่ยังไม่ดีมากพอที่จะช่วยให้เราบรรลุถึงเป้าหมายได้ นำเอาสิ่งที่ผิดพลาดนั้นเป็นบทเีรียน แล้วปรับปรุงแก้ไขตัวเอง อย่ายอมแพ้ค่ะ   เป็นกำลังใจให้นะคะ แก้ไขเมื่อ 27 ธ.ค. 53 00:36:55 จากคุณ : ppicky เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:16:13

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้ครับ    ผมเป็นคนหนึ่งที่ จบวิศวะ กว่าจะรู้ว่าไม่ชอบก็ปี2แล้ว ทนเรียนจนจบ   แล้วเปลี่ยนสายไป เรียนบริหาร     เวลาผ่านไปเร็วครับ  คุณน่าจะเริ่มใหม่กับสิ่งที่ชอบนะครับ     อย่าเสียดายเวลาครับ  เชื่อผมอีกสิบปีข้างหน้าเมื่อคุณมองย้อนกลับมา มันจะเป็นแค่อดีตเล็กๆของคุณ    ชีวิตอีกยาวไกลครับ 3-4ปีมันสั้นนิดเดียว   เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : scob1207 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:17:03

ความคิดเห็นที่ 14 เอ่อ ผมเนี่ย ความเห็นที่ 6 ล่ะครับ คุณ rep 8 ผมไม่ได้ซ้ำ และถีบเค้าลงเหว คุณลองมองภาพความจริงในสังคมปัจจุบันก่อนดีกว่าครับ และ จขกท ไม่ได้ให้รายละเอียดมากกว่านั้น ผมก็จบ ว. รัฐเช่นกัน แต่คนรู้จักรอบข้าง กว่าเค้าจะเข้ามาได้ เค้าไม่ยอมพลาดที่จะจบหรอกครับ  นอกจากบางคนที่หลงทางไปเอง ทุกวันนี้สิ่งยั่วมันเยอะมาก จขกท บอกเหตุผลที่เป็นความจริงมาดีกว่าดีกว่ามั้ยครับ ว่าอะไรทำให้คุณต้องไปนับ 1 ใหม่ จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:18:29

ความคิดเห็นที่ 15 จะบอกว่า เกรด ถ้ามันถ่วงไปขนาดยํ่าแย่สุดๆแล้วน่ะ มันจะตีตื้นกลับมาลำบากมากเลยครับ เพื่อนผมปี1 เกรด 0.66 วิศวจุฬา -_-" เจอ F วิชาที่ 4 หน่วยกิต เพื่อนฟังแล้วแท่บช็อคกันหมด ไม่มีใครคิดว่ามันจะรอด แต่ไม่น่าเชื่อ เทอม2 มันทำเกรดรวมได้ 2 กว่า หวุดหวิด พ้นโปรพอดีเป๊ะ แต่ันั้นหมายถึงคุณต้องทำให้ได้เกรด 3.5+ เรียกว่าแตะเพดาน 4.00 ซึ่งเทพเท่านั้นที่จะทำได้แบบนี้ ... ส่วนตัวผมน่ะเหรอ ชีวิตก็เกือบจะลงเหวเหมือนกัน   ตอนเรียนติด DotA งอมแงม  วนเวียนมันแถวมหาลัยน่ะแหล่ะ เป็นโรคซึมเศร้าอีกตะหาก เวลาสอบเรียกว่าแท่บอ่านหนังสือไม่ได้ อ่านไม่รู้เรื่องจริงๆ แต่สุดท้ายผมก็สู้มาได้ ผมลบเกม DotA ทิ้ง ทิ้งอมรพันธ์ไว้เบื้องหลัง  ไปหาหมอพบแพทย์ ตอนนั้น มีคนให้กำลังใจ จนตอนนี้ผมถึงได้มีชีวิตที่เป็นผู้เป็นคนกับเค้าบ้าง จากคุณ : อีกด้านหนึ่งของดวงจันทร์ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:23:36

ความคิดเห็นที่ 16 เริ่มใหม่ สามปีถือว่าน้อย   บางคนไม่มีโอกาสทำด้วยซ้ำ จากคุณ : starbless เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:24:07

ความคิดเห็นที่ 17 "แต่รู้สึกว่ายิ่งเรียนวิศวะ แล้วยิ่งไม่ใช่ตัวเองอะคะ" งั้นก็แปลว่านี่เป็นโอกาสดีที่เราจะได้มานั่งไต่ตรองเพื่อหาสิ่งที่ชอบกันแล้วละครับ ผมว่าบางทีลองหาทางเลือกอื่นที่ชีวิตจะไม่ช้าไปกว่านี้ ลองพลิกวิกฤตเป็นโอกาสดูนะครับ ลองหาอะไรทำที่หาเงินได้ระหว่างนี้ ได้ไปเรียนที่ใหม่ที่ที่ชอบได้เจอคนใหม่ๆ จากคุณ : TurnTheLightOn เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:25:15

ความคิดเห็นที่ 18 ไอ้คุณ rep 10 ครับ แล้วคุณรู้มากกว่าผมเหรอครับ คุณก็อ่านมีข้อมูลแค่ จขกท บอก แล้วทำมารู้มาก  ผมไม่ได้สั่งสอนใครผมไม่สิทธ์หรอก ทำยังกะรู้ดี ข้อมูลมีแค่จั่วหัวกระทู้  คุณต้องมองหลายๆๆมุมครับ แล้วเค้าบอกคุณเหรอว่าเอนท์เข้ามา  บางทีเส้นสายเข้ามา แ้ล้วเหลิงไปกับสังคมไม่ดี เลยทำให้แป๊กไปก็มี พอถึงปีปลายๆๆก็มาเสียใจ เสียดายเวลา ที่เขียนๆๆไป ขึ้นอยู่กับ จขกท ดีกว่า ถ้า จขกท เป็นเด็กดี มีความจำเป็นผมก็ขอโทษมากๆๆด้วย จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:28:34

ความคิดเห็นที่ 19 ช่วงเรียนหนูทำงานไปด้วยอะค่ะ ไม่ทราบว่าเป็นเพราะสาเหตุนี้หรือไม่ แต่หนูรับเป็นติวเตอร์สอนพิเศษ น้องๆอ่ะคะ หารายได้พิเศษ สนุกกับงานที่ทำ แต่เรื่องนอกลู่นอกทาง ไม่มีเเน่นอนคะ แต่เป็นเพราะชอบด้านคำนวณ ตอนเอนท์จึงเลือกวิศวะ อ่ะคะ และถ้าย้อนเวลาได้ หนูคงไม่อยากให้เกิดเรื่องเเบบนี้ค่ะ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:30:08

ความคิดเห็นที่ 20 ขอโทษ คุณMASTERSMITH นะคะ ที่ ให้ข้อมูลไม่เพียงพอ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:33:13

ความคิดเห็นที่ 21 จาก rep 19 ถ้าคือเรื่องจริง ผมก็ขอโทษมากๆๆ ที่มองในแง่ลบ แต่นึกไม่ถึงนะครับ ที่ เป็นติวเตอร์  และไม่นอกลู่นอกทางเลย จะทำให้เราเรียนพลาดจนถึงนับ 1 ใหม่ได้ จขกท เรียน ว.อะไรครับ จากคุณ : MASTERSMITH เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:39:03

ความคิดเห็นที่ 22 หาที่ใช่ครับ แล้วเดินให้เต็มที่ครับเป็นกำลังใจให้มากๆครับ จากคุณ : ธ.ธรรมาธิกุล เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:45:03

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้ จขกท สู้ๆ คับ เรื่องที่ร้ายๆ ให้มันผ่านพ้นไป แล้วมาตั้งเป้าหมายใหม่ว่าเราจะทำอะไรต่อ คิดและทำให้ได้ตามเป้าหมายให้ได้คับ จากคุณ : ลุยดะ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 00:57:42

ความคิดเห็นที่ 24 บางวิชาเราโอนหน่วยกิต ไปเรียนต่อเอกชนได้ นิ อย่างเร็ว 2 ปีครึ่ง ...ก็จบแล้ว / ไม่น่าเกินความสามารถคุณ จากคุณ : โชคดีทุกคน เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 01:20:17 A:110.168.45.153 X: TicketID:284772

ความคิดเห็นที่ 25 ใข่ครับ ไปขอใบทรานสคิปที่มอเกษตร แล้วเทียบโอนเอาที่มอเอกชนได้ครับ ไม่ต้องนับหนึ่งใหม่ เข้าไปก์ปี2-3เหมือนกัน  ผมไม่แนะนำให้ไปสอบเอนท์เข้าไปเรียนปี1ใหม่ เพราะเสียเวลาและไม่คุ้มค่า  รีบเรียนให้จบ หางานทำดีกว่าครับ อย่าไปยึดติดกับชื่อเสียงมหาลัย เพราะที่ทำงานส่วนใหญ่เค้าสนแค่คุณทำงานให้เค้าได้ไหม (ยกเว้นบางบริษัทใหญ่ๆนะ) มอเอกชนจะยืดหยุ่น กว่ามอรัฐ เรียนสบายกว่า ลองดูนะครับ ตัวไหนเกรดไม่ดีก์ลงรีเกรดได้ แข่งขันน้อยกว่ามอรัฐ เพื่อนๆในห้องเก่งน้อยกว่า อย่างคุณเข้าไปนิรับรองจะรู้สึกว่าตัวเองขั้นเทพเลย จากคุณ : สู้ๆนะครับ (รักไม่มีจริง) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 01:52:09

ความคิดเห็นที่ 26 ผมก็เคยผ่านจุดนั้นมา รู้สึก เหมือนเฟล ทุกอย่างในชีวิต ร้องไห้บ้า ขี้มูกโป่ง เหมือนเด็กเลยตอนนั้น ตอนนี้กลับมาย้อนคิดไป นี่ขำทุกที มีคนเคยเป็นเหมือนเราตั้งเยอะ ไม่รู้จะร้องไห้ไปทำไม ตอนม ปลาย เราก็เรียนดีมาตลอด เลือกคณะวิศวะ คอม  เพราะตัวเองล้วนๆ ทั้งๆที่ที่บ้านอยากให้เรียนหมอ ทันตะมากกว่า(เหมือนกันทุกบ้านแหละนะ) เราเอ็น ฟิสิก ได้เกือบร้อย (ตอนนั้นคะแนนยังเต็มร้อยอยู่) แต่เราเรียน พวก circuit ไม่ได้  เขียนโปรแกรมไม่เป็น มองคำสั่งไม่ออก ทำโปรเจ็ค ตอนปี สองไม่ผ่าน เราเฟลมาก  เมื่อก่อนเราไม่เคยเป็นอย่างนี้   เรียนๆ เล่นๆ แต่เราก็ทำได้ดีเกือบทุกครั้ง เราโทรไปร้องไห้กับแม่ วันรุ่งขึ้น นั่งรถ  กลับบ้าน   หยุดเรียน  ไปสงบสติอารม นั่งทบทวนตัวเอง  อยู่สองวัน ให้เราลองไปเรียนต่อ  อย่างน้อยก็ให้ ผ่านมิดเทอม ของปีสองไปก่อน แล้วค่อยมาตัดสินใจ เราก็ทำตาม  เรียนไปทั้งๆ ที่ในใจ ก็ห้าสิบห้าสิบที่จะเรียนต่อ หรือถอยหลัง เราเสียอย่างนึงที่ไม่เคยปรึกษาเพื่อน โปรเจ็คกลุ่ม วิชาอื่นๆ เราช่วยเพื่อนทำ จนผ่านไปได้ดี วิชาที่เราชอบ และทำได้ดี คือ พวก network  เรายังไปติวให้เพื่อน คืนก่อนสอบ (ตอนหลังผลวิชานี้ออกมา  เพื่อนที่เรียนต่อ ตกกันเกือบยกคลาส มีเราได้คะแนนดีอับดับต้นๆ) เราติดโปรเจ็คไม่ผ่านไปหนึ่ง และยังมีวิชาที่ไม่รู้เรื่องเลยอีก  พวกโปรแกรมมิ่งทั้งหลายแหล่ ระหว่างนี้เราก็ทำเรื่องย้ายคณะไปด้วย  แต่ใครจะรับ 55 หลังสอบมิดเทอมเสร็จ เรายังยืนยันกับแม่ ว่าจะลาออก เพราะเหตุผล ว่า  ไม่ถนัดในคณะวิศวะคอม (ตอนนั้น แม่คงคิดในใจ  แล้วเอ็งจะเอายังไง ก็เลือกเองอะไรเอง) สุดท้าย  เราเอ็นใหม่ เลือกคณะที่ที่บ้านอยากให้เรียน ตอนนี้จบแล้ว มองย้อนกลับไป  ก็คิดว่ามันเป็นจุดเปลี่ยนที่สำคัญในชิวิต แต่ก็ไม่ได้เป็นปัญหาใหญ่มากมาย ผมผ่านมาแล้ว  หลายๆคนก็ผ่านมันมาได้ คุณก็ผ่านได้เช่นกันครับ จากคุณ : pozapian เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 02:28:17

ความคิดเห็นที่ 27 ไม่เป็นไรนะครับ   เมื่ออายุมากขึ้น คุณจะพบว่า เรื่องที่เกิดขึ้น ก็แค่เหตุการณ์นึงในชีวิตครับ เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราเอามาเป็นประสบการณ์ เพื่อให้สิ่งที่ดีกว่าเกิดขึ้นในอนาคตครับ ถ้ายังชอบวิศวะ ก็เรียนวิศวะต่อครับ  ถ้าไม่เอาแล้ว ก็หาลู่ทางใหม่ ไม่เห็นยากครับ ตอนนี้ มีประสบการณ์เป็นติวเตอร์แล้ว  รีบเรียนให้จบ แล้วอาจจะหาทางเปิดโรงเรียนสอนของเราเองเลย   อาจจะรวยเร็วกว่ามากก็ได้นะครับ อย่าไปคิดว่าเรา "เสียเวลา" ครับ ให้คิดว่าเราได้ "ประสบการณ์" Success come from good judgement. Good judgement come from experience. Experience come from bad judgement. จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 03:10:04

ความคิดเห็นที่ 28 พยายามและทำเต็มที่แล้ว ได้แค่นี้ก็อย่าไปเสียใจ ไม่ใช่ชีวิตจะหยุดตรงนี้ เพราะยังมีทางเลือกอื่นอีก แต่ยังไงก็หาทางเรียนให้จบก่อน หรือถ้าไม่ชอบหรือไม่ไหวก็เรียนทางอื่นดู ไม่ใช่แต่วิศวะที่จะจบแล้วหางานง่าย ลองดูความชอบหรือความถนัดตัวเอง และลองศึกษาตลาดธุรกิจดู ว่าตอนนี้จะไปทางไหน เผื่อว่าจะได้เลือกเรียนถูก จากคุณ : Sofus เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 03:53:01

ความคิดเห็นที่ 29 เพราะมัวแต่สนุกอยู่กับงานที่ทำไงครับ จนลืมนึกถึงหน้าที่ ๆ ต้องทำให้สำเร็จเป็นอันดับแรก ถ้าได้เริ่มเรียนปริญญาตรีใหม่ ก็เก็บบทเรียนนี้ไว้ให้ดีนะครับ จำอยู่เสมอว่า เรียนให้จบก่อน คือสิ่งที่สำคัญที่สุด กิจกรรม งานพิเศษ เล่น เที่ยว ทำได้ แต่ต้องไม่ให้เสียเรื่องเรียน โทษใครไม่ได้ครับ นอกจากตัวเอง กำลังใจที่ได้ไป ไม่ได้ช่วยอะไรถ้าเราไม่ปรับปรุงตัว และแก้ไขในสิ่งที่ผิดนะครับ แต่สุดท้ายแล้ว อยากจะบอกว่า เรื่องเรียนสำคัญมากก็จริง แต่ก็ไม่ใช่คำตอบสุดท้ายของชีวิตหรอก เรียนจบตรี ก็คือการเริ่มต้นชีวิตอีกแบบหนึ่งเท่านั้น จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 04:33:50

ความคิดเห็นที่ 30 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ในรุ่นเรามีเพื่อนคนนึง(จะเรียกว่าเพื่อนหรือพี่ดี) เพราะเค้าเอ็นท์ใหม่ตั้งสามรอบอ่ะค่ะ ก็เท่ากับช้ากว่าคนอื่นไปสามปี แต่ตอนนี้หลังจากเค้าไม่หลงทางแล้ว เค้าก็ได้ทุนไปเรียนต่อญี่ปุ่นตั้งหลายปี จนตอนนี้กำลังต่อเอกที่ญี่ปุ่นอยู่ ไฮโซมะคะ คนเราเริ่มใหม่ได้ค่ะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : livchan เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 04:40:29

ความคิดเห็นที่ 31 เริ่มต้นใหม่ได้ครับ ไม่สายหรอกครับ แต่เริ่มใหม่แล้วต้องตั้งใจทำเกรดดีๆนะครับ เสียเวลา 3 ปีตอนเรียนมองดูเหมือนนาน แต่ชีวิตหลังเรียนจบ 3 ปีเร็วมากครับ เป็นกำลังใจให้ครับ เริ่มใหม่ตั้งใจพี่เชื่อว่าดีกว่าเดิมแน่นอน จากคุณ : teepanath (teepanath) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 05:50:10

ความคิดเห็นที่ 32 ขอยกตัวอย่างพี่น้อง2หนุ่มมคนแถวบ้านผม คนพี่หัวดีมากๆแต่อีโก้สูงจบ วิศวะไฟฟ้าเกรียตินิยมอันดับ1จากม.ชื่อดังมากๆแห่งหนึ่ง มีบริษัทหลายที่ดึงตัวไปทำงานแต่ก็อยู่ได้ไม่นานเพราะอีโก้สูงล่าสุดเห็นออกมาเรียนโทเพิ่มอีกใบ คนน้องหัวไม่ดีจบแค่ปวช เขาพยายามไปเรียนรามก็ไม่ไหวหัวไม่ให้ แต่เขาเป็นคนขยัน ล่าสุดขยันทำงานเปิดร้านขายของกินจากหน้าบ้านขยายเป็นร้านใหญ่ๆ2สาขา มีรถซื้อบ้านให้พ่อให้แม่ เท่าที่ผมรู้มาจากแม่เขาคือเงินทีพี่คนโตใช้จ่ายในการเรียนโทก็มาจากน้องคนนี้ ยืนยันว่านี้คืเรื่องจริงครับการเรียนมันไม่ใช้ทุกอย่างของชีวิต ตัวผมเองก็จบแค่ปวส แต่ผมก็มีงานการที่หน้าพอใจ (ผมทำงาน2ที่) คุณ จขกท อย่าคิดมากครับค่อยๆหาหนทางตัวเองต่อไปครับ จากคุณ : ชัยiriver เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 08:54:27

ความคิดเห็นที่ 33 ดิฉันมีญาติผู้พี่คนนึงเรียน วิศวะ  เหมือนกับ จขกท. ถูกรีไทร์เมื่อตอนปี 3   เขาก็ไม่ได้นอกลู่นอกทางแต่อย่างใด   แถมยังช่วยติวให้เพื่อนที่เรียนด้วยกันซะอีก ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมเกิดเหตุการณ์แบบนี้ได้ (หรือมัวแต่ช่วยเพื่อนจนลืมนึกถึงตัวเอง) สุดท้ายก็ไปเรียนวิศวะต่อที่ประเทศฟิลิปปินส์   จนจบ กลับมาทำงานทำการได้ดี ดิฉันว่ามันไม่เสียเวลาหรอกค่ะ   ถือเป็นประสบการณ์ชีวิตช่วงหนึ่ง อย่างน้อยสอนให้เรารู้จักการใช้ชีวิตที่ควรจะเป็นควรจะทำในเวลานั้น ๆ อย่าประมาทว่าตัวเองมีความสามารถ เพราะบางสิ่งก็อาจเกิดขึ้นได้อย่างคาดไม่ถึง ชีวิตเริ่มต้นใหม่ได้ทุกวันเมื่อเห็นแสงตะวันจับขอบฟ้า   นะคะ จากคุณ : สุภาพสตรี เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 09:01:17

ความคิดเห็นที่ 34 จขกท. ยังดีกว่าผมอีกครับ จะขอเล่าประวัติ ส่วนตัวที่เลวร้ายให้ฟังนะ ผมตอนอายุ 18 เข้าเรียน ม.มหานคร ได้ 1 เทอม อาก็ไม่ให้เรียนต่อ บอกว่าเกรดไม่ดีไม่ต้องเรียน ให้ไปสมัครเรียนที่อื่น (เกรดผมไม่ดีจริงๆ F หลายวิชาเลย แต่ไม่ทันได้ดูนะครับ) ============ ผมอายุ 19 มาเรียนม.ราม คณะวิทย์ เรียนจนถึงปี 2 ซัมเมอร์ม.รามปีสอง ผมก็ย้ายไปคณะบริหารธุรกิจ การตลาด และตั้งใจให้จบ สาขาการตลาดด้วยเกรด 2.53 ด้วยความที่อยากจะได้งานดีๆ ทำนะครับ , และกลัวว่าแม่จะเสียใจอีกที่ จะต้องเห็นลูกเหลวไหล เกเร ผมจบป.ตรี ตอนอายุ 25 ปีพอดี ก็จบมาทำงานที่ HWH Interฯ ก่อน 8 เดือน เข้าแบงก์สีเขียว ด้วยเงินเดือนมาตรฐานของม.รัฐฯ ปานกลาง งานการสังคมดีครับ ทำงานได้ 1 ปี กับอีก 7 เดือน ลาออก เรียนป.โท เทคโนโลยีสารสนเทศ ม.ราม ตอนนี้กำลังทำ IS อยู่ครับ และคาดว่าจะจบ 2554 เห็นไหมครับ จากชีวิต ตอนแรกเหลวแหลก เพราะว่า ผมติดเพื่อน เชื่อเพื่อนมากเกินไป แม่ผมก็ใช้ทั้ง พระเดช พระคุณ คอยดูแลผม อาผมก็ด่าว่า หลานคนนี้ มันเจออะไรมามากมาย คงจะเอาดีไม่ได้แน่ๆ ผมก็ใช้คำสบประมาทของอานี่แหละ ที่เป็นแรงผลักดันให้เรา กระตือรือล้น เอาชนะ ให้ได้ จากคุณ : reseller_19 เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 09:07:19

ความคิดเห็นที่ 35 รู้ว่าชอบเรียนด้านนี้ แต่ถ้าหัวไม่ไป หรือเรียนไม่ไหว เปลี่ยนสายดีไหม จากคุณ : love_vinai เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 09:11:28

ความคิดเห็นที่ 36 retireไม่ใช่เรื่องปกติ ถ้าเป็นผู้ชายเราก็คงนึกภาพนักศึกษาหรือสุนัขที่เอาแต่เมาหัวราน้ำไปวันๆ ถ้าเป็นผู้หญิงก็เอิ่มม.. รู้จักคำว่า"อีรุ่ยฉุยแฉก"ไหมครับ? น่าจะมี2-3เรื่องที่คุณเองน่าจะรู้ดีอยู่แล้ว ข้อนึงก็คือถ้าคุณรักการเรียนวิศวะจริงๆผลมันจะ ไม่มีทาง ออกมาในรูปนี้แน่นอน และต่อให้คุณไม่ได้รักมันจริง แต่ถ้าคุณพยายาม ไม่เอาเวลาไปหลงไหลได้ปลื้มกับอะไรบางอย่าง ผลมันก็จะไม่ออกมาในรูปแบบนี้เช่นกัน คำปลอบโยน มีให้คุณได้มากมายในสถานที่แห่งนี้ มากจนคุณอาจจะหายโศกเศร้าเลยก็ได้ แล้วยังไงต่อ? เลือกใหม่ครับ ถ้ามันยังไม่ใช่อีกก็เลือกใหม่อีกครับ ชีวิตคุณไม่ได้จบแค่นี้ เพิ่มเติมครับ สละเงินที่คุณเคยเอาไปใช้ดื่มกิน ไปซื้อมหาลัยเหมืองแร่มาดูซะเนอะ ...มีรุ่นน้องผมอยู่คนนึง กำลังเอนท์เลยครับ ไม่สนใจว่าคะแนนตัวเองจะได้เท่าไหร่ ไม่สนใจว่าจะชอบหรือไม่ เลือกคณะที่พ่อแม่บอกให้เลือก กับเลือกคณะที่คิดว่าจะได้เงินสูงๆ.. หากพิจารณาจากเหตุผลข้อแรกในฐานะลูกที่ดี การทำแบบนั้นคงจะเป็นสิ่งที่ถูกต้อง แต่ไม่ได้หมายความว่าผลจากการกระทำนั้นจะเป็นโมฆะ และถ้าน้องเค้ายังพอเป็นสับปะรดอยู่บ้างก็คงเอาตัวรอดจนจบได้แหละครับ เรื่องเดิมๆครับ you are what you did จากคุณ : lARtZnolASt เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 09:18:34

ความคิดเห็นที่ 37 ตอนเรียนอยู่ พระจอมเกล้าเกือบจะโดนเหมือนกันครับ ติดลบหลาย point เลย เครียดมากครับ กำลังใจกับสู้เท่านั้นครับ ครั้งนั้นเป็นบทเรียนของผมมากครับ ขอให้ จขกท สู้นะครับ เพื่อนผมอีกคนหนึ่งเรียนแปดปีเลย แต่มันก็รอดมาได้ ขอให้สู้นะครับ จากคุณ : aimar31 (aimar31) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 09:34:38

ความคิดเห็นที่ 38 มาให้กำลังใจครับ เล่าประสบการณ์ที่แย่ๆกว่าให้ฟังนะ เพื่อนผมเค้าเรียน รร ที่เกี่ยวกับทางสายไฟฟ้า แต่ตอนเลือกภาค ดันไปเลือกตามที่ อ ประจำภาค มาโน้มน้าว ก็เลยไปเลือกทาง เคมี ที่ตัวเองไม่ถนัด แล้วติดอยู่ วิชา เดียว อ. เป็นฝรั่ง ไม่จบสักที เพราะเค้าไม่ถนัด จนเพื่อนๆจบหมดแล้ว เพื่อนผมก็ลงไปจนถึง ปี 6-7 แล้วสุดท้าย ก็โดนไทร์ เพราะลงเรียนใหม่ไม่ผ่าน 2 รอบ เค้าก็ไปลงราม เรียนสาขาที่ชอบ ตอนนี้จบมา ทำงานได้ดี ซื้อบ้านแล้ว จากคุณ : Ushuaia เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 10:22:16

ความคิดเห็นที่ 39 ชนะนั้นคงไม่ยิ่งใหญ่  ถ้าไม่รู้จักคำว่าแพ้ สู้ต่อนะครับ   อีก 1 กำลังใจครับ จากคุณ : EcoShift เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 10:41:51

ความคิดเห็นที่ 40 ตอนไปเข้าเรียนใหม่ อย่าลืมโอนหน่วยกิตวิชาพื้นฐานบางวิชาด้วยนะครับ หลายๆ  มหาลัยให้โอนได้ จะได้เรียนจบเร็วขึ้น จากคุณ : สถานีสยาม (รถด่วนลอยได้) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 11:24:32

ความคิดเห็นที่ 41 สามปีที่เสียไป เล็กน้อยเมื่อเทียบกับชีวิตทำงานอีกกว่า40ปีที่เหลือ ช่วงนี้ไม่ต้องทำอะไร แค่มีจิตใจที่มั่นคงเพื่อให้ผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายนี่ไปให้ได้ พอผ่านมันไปได้จะเริ่ม ยืนได้ เดินได้ และวิ่งได้ต่อไป ยังไงมีบทเรียนแล้ว ก็เอาบทเรียนมาใช้สอนชีวิตด้วยละกันนะ อุตส่าห์จ่ายค่าหน่วยกิตวิชานี้ไปแพง คงได้เรียนรู้อะไรจากมันเยอะนะ ยังไงก็เปลี่ยนอดีตไม่ได้ วันนี้เป็นวันแรกของวันที่เหลือ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : typeV เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 11:27:39

ความคิดเห็นที่ 42 ผมก็เคยเรียนวิศวะ ม.รัฐ แล้วถูกรีไทร์มาเหมือนกัน แต่ชีวิตยังไม่ถึงทางตันครับ ตอนนี้ผมทำงานไปทั้งๆที่เรียนไม่จบ เพราะว่าอายุมากแล้ว-ต้องทำงานได้แล้ว ตอนนี้ก็เลยเรียน ป.ตรี ภาคพิเศษเสาร์-อาทิตย์ ไปด้วย ขอบอกว่าเหนื่อยมากครับ ตอนเรียนเคยกู้เงิน กยศ. เรียน แต่เรียนไม่จบ ก็ต้องใช้หนี้ไปด้วย แอบนึกหดหู่ตัวเอง และสงสารน้องๆรุ่นใหม่บางคนที่อยากกู้แต่กู้ไม่ได้ สงสารแม่ด้วยครับ เรื่องการโอนหน่วยกิต ถ้าสมัครเรียนใหม่ในสถาบันเดิม โอกาสสูงที่จะโอนหน่วยกิตที่เรียนมาแล้วได้ครับ แต่ถ้าย้ายไปม.รัฐแห่งอื่น อาจจะไม่ได้ครับ แต่เอกชนน่าจะได้ การเรียนครั้งใหม่ ให้ลองใช้หลักนี้คือ ให้เข้าเรียนทุกคาบทุกวิชา เลวร้ายสุดคือขาดได้ไม่เกิน 2 ครั้ง หากอาจารย์ให้งานให้การบ้าน ต้องทำส่งให้ครบทุกงานครับ เชื่อว่า ถ้ายึดตามสูตรนี้ รับรอง ไม่มีทางที่จะเรียนไม่จบครับ จากที่ผมเคยโดนรีไทร์มาเกรดไม่ถึง 2 ตอนนี้ผมเรียนภาคพิเศษ เสาร์-อาทิตย์ (ใน ม.ที่มาตรฐานไม่ค่อยดีเท่าไหร่) ผมได้ เกรด 3.7 กว่าๆแล้วครับตอนนี้ โดยยึดหลักนี้ในการเรียนครับ สู้ๆ จากคุณ : อะจ๊ากว้ากแว๊ก เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 11:55:22

ความคิดเห็นที่ 43 อ่าเสียดายจังครับ ไงก็สู้ๆนะครับ ชีวิตยังอีกยาวไกล เริ่มต้นใหม่ได้ไม่สายครับ แต่แปลกใจนิดนึงว่าปกติหลักสูตรวิศวะ 4 ปี สามารถเรียนได้สูงสุดถึง 8 ปี ถ้าเทอมไหนดูท่าไม่ไหวต้องวางแผนดรอปไว้ก่อน ของผมตอนเรียนก็มีปัญหาหนักเหมือนกัน หลักสูตรทันตะ 6 ปี แต่ผมเรียนไป 9 ปี เทอมไหนรู้ตัวว่าไม่ไหวก็รีบดรอป ไปพักกายพักใจก่อน พร้อมค่อยกลับมาเรียนใหม่ครับ ไม่ปล่อยให้ติด F ฉุดเกรดลงมาเยอะๆครับ ยอมดรอปแล้วติด W แล้วค่อยมาแก้ตัวใหม่เทอมหน้าจะดีกว่าครับ จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 12:11:25

ความคิดเห็นที่ 44 พี่ก็เคยมีประสบการณ์คล้ายๆน้องนะ ตอนนั้นพี่เรียนนิติศาสตร์ม.เอกชนแห่งหนึ่ง เรียนไป 3 ปีดูเกรดแล้ว ไม่รอดแน่ๆต้องออกจากที่นี่ไป ( ทางมหาวิทยาลัยยังไม่ได้ไทร์นะ ) แต่พี่เรียนต่อไปไม่ไหวอ่ะ รู้ตัวว่าไม่จบแน่ๆ ทางบ้านเลยให้ออกมา พี่ก็มาเรียนม.สุโขทัยธรรมาธิราช เรียนอย่างเดียวไม่ได้ทำงาน 3 ปีก็จบ ได้รับปริญญาตรี ขอให้น้องตั้งใจนะครับ ไม่ว่าต่อจากนี้ไป จะเรียนคณะเดิม หรือย้ายคณะ หรือย้ายสถาบัน การเรียนสำคัญนะ เป็นพื้นฐานที่ถ้าเป็นไปได้ก็ ควรจะทำให้ดีที่สุดเลย พ่อแม่จะได้ภูมิใจนะครับ จากคุณ : Nereidis เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 13:09:43

ความคิดเห็นที่ 45 21 แมร่..ง ใจดำ  สุดๆ จากคุณ : โคโดโมะจัง เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 13:50:43

ความคิดเห็นที่ 46 โชคดีแล้วครับ เสียเวลาแค่ 3 ปี อย่างน้อยก็รู้ว่าไม่ใช่ บางคนแก่แล้ว ยังไม่รู้เลย ว่าชอบทำอะไร จากคุณ : Lazy Genius เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 13:56:59

ความคิดเห็นที่ 47 เอาใจช่วยค่ะ เป็นกำลังใจให้ เราก็เคยตกอยู่ในสภาพแบบคุณเหมือนกัน เราเป็นประเภททำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ทำงาน 2 ที่ จ-ศ ทำออฟฟิศ จ-ส ทำpart time 18.00-23.00 น. ส-อ เรียนหนังสือ เป็นอยู่อย่างนี้ 3 ปีเต็มๆ ปกติเราเป็นคนที่เรียนไม่เก่งแต่ไม่ถึงกับแย่ ถ้าตั้งใจเรียนก็สามารถคว้าที่ 1  (เพระเคยได้มาแล้ว) ช่วงเรียนอยู่เทอม 1-2 ก็ขยัน แต่หลังๆเริ่มไปไม่ไหว ก็รอสอบอย่างเดียว แต่ทำงานส่งตลอด เกรดก็ออกมา B บ้าง C+ บ้าง  แต่ชีวิตเราเกือบจะจบตอนปีสุดท้าย เนื่องจากไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม เราเลยไม่รู้ว่าเราผ่านหรือไม่ผ่าน แต่เนื่องจากเราทำข้อสอบได้เราคิดว่าผ่านหมด และเราทำเรื่องขอจบไม่ทันในปีนั้น สรุปว่าเราต้องทำเรื่องขอจบในปีต่อไป (ยังไม่จ่ายค่าเทอม) และเราไปถามอาจารย์ปรึกษา ว่าต้องทำเรื่องด็อปไหม๊ อาจารย์บอกไม่ต้องเพราะเราจบการศึกษาแล้ว  พอปีถัดมา ช่วงที่รอทำเรื่องจบก็เก็บเงินเพื่อจะไปจ่ายค่าเทอม เราก็ไปทำเรื่องขอจบ และจ่ายค่าเทอมเกรดออกมาว่าเราผ่านหมด ยกเว้น 1 วิชาคือเราโดนถอด ทั้งๆที่วิชานี้เราไปสอบและเข้าเรียนแบบสม่ำเสมอ แต่เราก็งง ว่าโดนถอดจากวิชาได้อย่างไร ส่วนตัวอาจารย์ที่สอน ก็เป็นอาจารย์ข้างนอก และที่สำคัญที่สุดคือระยะเวลาการเป็นนักศึกษาของเราหมดแล้ว ทำได้อย่างเดียวคือสอบเข้าไปเรียนใหม่ และเราต้องเสียค่าโง่อีก 2หมื่นกว่าบาท เนื่องจากเราไม่ได้ทำเรื่องด็อปการเรียน ชีวิตเราเหมือนจบแล้วทุกอย่าง ณ ตอนนั้นแทบคิดสั้น จะกลับบ้านได้อย่างไร จะบอกพ่อแม่อย่างไร จะเอาหน้าไปไว้ใหน ต้องโดนคนนินทา ต้องโดนคนครหาแน่ๆ (เป็นเด็ก ตจว) เพราะก่อนจะเข้ามาเรียน กทม. ก็มีคนพูดจาดูถูกไว้ก่อนแล้ว  แต่คนที่เข้ามาให้กำลังใจเรา ณ ตอนนั้นคือ พี่ชายเราเอง เขาพูดให้กำลังใจเรา เขาไม่เคยซ้ำเติมจนเรากล้าที่จะกลับไปพบพ่อกับแม่ที่ต่างจังหวัด   และมันก็ทำให้เรามีแรงที่จะสู้ต่อ ณ ตอนนั้นเราคิดอยู่ 2 ทางคือ 1 สอบเข้าไปเรียนใหม่ 2 ขอโอนผลการเรียนเพื่อที่จะไปลงเรียนต่อ ม.รามฯ แต่เราเลือกทางที่ 1 คือสอบเข้าไปใหม่และเราก็สอบติด แต่ปัญหาอยู่ที่ว่าเราไม่มีเงินไปจ่ายค่าเทอมในวันลงทะเบียน เพราะทุกอย่างเปลี่ยนไปไม่เหมือนก่อน ที่สามารถมาจ่ายทีหลังได้ วันนั้นก็เลยไม่ได้อะไร เราตัดสินใจที่จะทิ้งทุกอย่าง แต่โชคดีที่เพื่อนเราเข้ามาช่วยได้(เราต้องขอบคุณเพื่อนเรามากๆ เขาคือนางฟ้าสำหรับเราเลย) เนื่องจากเขารู้และเห็นเราเครียด เขาก็เลยขอเอกสารเกี่ยวกับตัวเรา และเพื่อนเราก็เข้าไปพบกับ จนท. ขอให้เขาลดหย่อนกฏระเบียบได้ไหม เขาให้เหตุผลว่ากฏบางข้อ ก็น่าจะยกเว้นได้(เพื่อนเราเขาเป็นคนที่มีไหวพริบในเรื่องเจรจา. การประสานงานค่ะ) ผลคือเขายกเว้นให้เราต่อระยะเวลาให้เราได้เข้าไปเรียนซ่อมในวิชาที่เราถูกถอดถอนไป  กลายเป็นว่าเราใช้ระยะเวลาเรียนถึง 5 ปี แต่เราก็ทำมันสำเร็จแต่ถ้าเราไม่ได้เพื่อนเราคนนี้ ชีวิตเราก็อาจจะไม่ได้มาถึงวันนี้เลยก็ได้  ที่เล่ามาซ่ะยาว เพราะเราอยากจะบอกว่าทุกทางมันมีทางออก ขอเพียงกำลังใจดีๆ เชื่อว่าคุณต้องผ่านพ้นไปได้ดีแน่นอนค่ะ  และเราก็ขอเป็นกำลังใจให้คุณสู้ต่อไป กำลังใจใหนก็ไม่สู้กำลังใจคนในครอบครัว สู้สู้ค่ะ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆๆ (tananhan) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 14:18:52

ความคิดเห็นที่ 48 เข้ามาเป็นกำลังใจให้นะครับ อย่าเพิ่งหมดหวังจนไม่ทำอะไร ทำวันข้างหน้าให้ดีกว่าวันนี้ ผมทำได้เป็นกำลังใจให้ แต่ อนาคตต่อไป คนที่แก้เอาเอง คือคุณเท่านั้นครับ --- ขอแชร์ประสบการณ์ด้วยนะครับ ผมเคยโดนรีไทต์ จาก ลาดกระบัง ตอนขึ้นปี 4 หลังฝึกงานเสร็จ โดนพ่อแม่ ดุด่า เสียใจแทบบ้าไปเป็นเดือน แต่ผมไม่ยอมแพ้ เรียนใหม่ใน ลาดกระบังแต่เป็นคณะอื่น ทุกวันนี้ ผมสอบได้งานที่หลายๆ อยากได้(ที่หลายๆคนชอบบอกว่ามีเส้น) หางานเลี้ยงพ่อ แม่ผมได้ เพื่อนผมอีกคน โดนรีไทต์จาก ภาคโยธา สุรนารี ตอนปี 4 เทอม1 ทุกวันนี้เข้าเรียนใหม่ ยังเรียนภาคโยธานั้นอยู่ ใกล้จะจบแล้ว จากคุณ : คนจริง เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 15:32:54 A:58.181.157.122 X: TicketID:234487

ความคิดเห็นที่ 49 ขอบคุณทุกๆความเห็น ทุกๆกำลังใจในการก้าวเดินต่อไปคะ @rep 21 เรียนที่ ม เกษตร บางเขนคะ หนูไม่รู้ว่าพี่ต้องการจะตอกย้ำ หรือตักเตือน เเละต้องการจะให้หนูบอกว่าหนูนอกลู่นอกทาง ไช่มั้ยคะ หรือ ไม่ว่าพี่จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม หนูก็คงห้ามความคิดพี่ไม่ได้ค่ะ เเต่ สิ่งหนึ่งทุกครั้งที่ก้าวเดิน ทุกครั้งที่เจอคนล้ม หนูคงไม่เหยียบเค้าซ้ำ เเล้วหาเหตุผล ว่าทำไมถึงพลาดล้ม มาได้ ทำไมถึง ทำตัวเหลวไหล จนล้มมา แต่สิ่งที่ควรทำคือการ รักษาคนๆนั้น   ไม่ว่าเค้าจะล้มมาแบบไหน มันก็เจ็บเหมือนกันไม่ใช่หรอคะ่ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 15:50:41

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณทุกๆกระทู้่ค่ะ ทำให้หนูได้รู้ว่า สิ่งที่หนูกำลังพบเจอ อาจจะไม่ไช่สิ่งที่แย่ที่สุดเสมอไป ยังมีพี่ๆ ที่ลำบากกว่า มากมาย และ ไม่นานแผลนี้คงกลายเป็นสะเก็ด ที่ไม่นาน ก็คงหายไป และมีเพียงเเต่รอยเเผลเป็น ตอกย้ำว่า ในแต่ละวันที่ก้าวเดินไป จงอย่าใช้ชีวิตด้วยความประมาท จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 15:55:00

ความคิดเห็นที่ 51 ไม่มีคำว่าสายไปถ้าจะเริ่มต้นใหม่ครับ ผมเพิ่งไปงานรับปริญญา(ป.ตรี)ของเพื่อนเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา ฟังดูอาจจะปรกติใช่ไหมครับ แต่เพื่อนผมอายุจะเข้าเลข 3 แล้ว พร้อมกับเจ้าลูกชายวัย 4 ขวบ ไม่สายที่จะเริ่มใหม่ครับ (^^)" จากคุณ : อนาถา เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 16:03:32

ความคิดเห็นที่ 52 เอาง่ายๆ ละกัน "พยายามเข้า สู้ต่อไป ... ไอ้มดแดง" จากคุณ : Valard เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 16:56:11

ความคิดเห็นที่ 53 มาให้กำลังใจค่ะ ยังไงก็ลองทำเรื่องโอนหน่วยกิตดูนะคะ ช่วยได้เยอะค่ะ จากคุณ : โอวันติลเย็น เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 16:56:48

ความคิดเห็นที่ 54 เพื่อนผม รีไทร์ ปี3 สถาปัตย์ ไปเรียน วิศวะ ม.เอกชน เป็นลูกจ้าง 3 ปี ตอนนี้ เป็นเจ้าของกิจการ ผลิตภัณฑ์เกี่ยวกับไม้ ทีมีชื่อเสียงพอสมควร สร้างฐานะด้วยตนเอง ไม่มีพ่อแม่สนับสนุนครับ ...หนังชีวิต ยังอีกยาวไกล เพื่อนบางคนเรียนเก่ง หน้าที่การงาน ยังไม่ได้เรื่องเลย ...ผิดพลาดเป็นบทเรียน 3ปีน่าจะได้วุฒิอนุปริญญา แล้วไปต่อ ม.ที่มีคณะ วิศวะต่อเนื่อง  น่าจะได้.... ย้อนอดีตไม่ได้ ก้าวไปข้างหน้า มองอนาคต แล้วลุยต่อ คนที่แย่กว่าเรามีเยอะแยะครับ จากคุณ : สมุยบลูมูน เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 18:27:07

ความคิดเห็นที่ 55 เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 18:38:49

ความคิดเห็นที่ 56 เรียนไม่รู้เรื่อง ก็ควรเปลี่ยนนะ หรือไหมก็ถามรุ่นพี่ๆ หรือถามอาจานเยอะๆ จากคุณ : 2010 (mak2010) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 18:45:30

ความคิดเห็นที่ 57 โอนหน่วยกิต ไปเรียนต่อ ม.เอกชน แล้วค่อยมาต่อ ป.โท ที่มหาลัยเดิมของคุณก็ได้ เพื่อเรียกความมั่นใจกลับคืนมา....ไม่มีคำว่าสาย !! จากคุณ : ............ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 20:30:31 A:124.121.99.30 X: TicketID:284772

ความคิดเห็นที่ 58 สงสารจัง เพื่อนเราก็โดนแบบนี้ ตอนนั้นยังเครียดแทนเพื่อนเลย แต่อย่ายอมแพ้นะ สู้ๆคร้าบ หาตัวเองให้เจอ เห็นบอกว่าชอบสอนพิเศษ อาจจะไปได้สวยทางครุก็ได้นะ ใครจะไปรู้ จากคุณ : nOngOngZ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 20:50:51

ความคิดเห็นที่ 59 จขกท ยังโชคดีนะครับ หลงทางแค่ 3 ปี บางคนใช้เวลาทั้งชีวิตกับสิ่งที่ตัวเองไม่รัก มันคงไม่มีความสุขมากเท่าไหร่หรอกครับ เห็น จขกท บอกว่าชอบสอน ลองไปทางครุศาสตร์วิศวะไหมครับ น่าจะสนุกนะ ^o^ ปล.ผมคนหนึ่งที่รู้สึกเรียนวิศวะแล้วมันเริ่มจะไม่ใช่ แต่ผมกลับไปไม่ได้แล้ว จึงต้องทนเรียนต่อไปครับ ^^ จากคุณ : kanester เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 21:42:04

ความคิดเห็นที่ 60 สู้ต่อไปครับ อย่ายอมแพ้ จำวันนี้ไว้เป็นบทเรียน จากคุณ : Lampyridae เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 22:12:14

ความคิดเห็นที่ 61 เอาใจช่วยครับ คิดซะว่า เหตุการณ์ครั้งนี้อาจจะเป็นจุดเปลี่ยนในทางที่ดีในชีวิตคุณก็ได้นะครับ ลืมเมื่อวานไว้ข้างหลัง วันพรุ่งนี้ยังต้องก้าวต่อ สู้ สู้ จากคุณ : dekphy เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:14:21

ความคิดเห็นที่ 62 สู้ๆค่ะ เราก็เรียนที่เกษตรเหมือนกันค่ะ เดี๋ยวก็ต้องผ่านไปได้ค่ะ เพื่อนเรา โดนรีไทร์ ตอนปีสี่ ซัมเมอร์ด้วย ยังไงก็เป็นกำลังใจให้อีกหนึ่งกำลังใจนะคะ สู้ๆชีวิตต้องเดินต่อไปค่ะ รู้ว่าอาจจะทำยากในช่วงแรก แต่ก็ต้องทำให้ได้นะคะ ตอนนี้ พักผ่อนเยอะ ๆ สมองปลอดโปร่งจะได้ คิดอะไรออก มองลู่ทางข้างหน้า วันนี้ไม่ดี พรุ่งนี้ก็ต้องดีค่ะ เอาอนาคตให้ดีกว่านะคะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : หมูหวานน้ำกะทิ เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:20:04

ความคิดเห็นที่ 63 คห ที่ หก เป็นอะไรมากมั้ย ชอบตอกย้ำซ้ำเติม หรือว่าอ่านหนังสือไม่ออกว่า จขกท เค้าขออะไร ให้ไม่ได้ ไม่อยากให้ แล้วจะเข้ามาซ้ำเพื้อ?????? จากคุณ : Dukhor เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:30:00

ความคิดเห็นที่ 64 บางที่ โอนหน่วยกิตได้นิ จากคุณ : ko เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:45:45 A:27.130.75.80 X: TicketID:280301

ความคิดเห็นที่ 65 กลายเป็นกระทู้เเนะนำเเล้ว ขอบคุณ ทุกๆ ความเห็นค่ะ คิดอีกเเง่นึง สามารถเริ่มต้นใหม่ และทำในสิ่งที่รัก เรียนในสิ่งที่รัก อาจจะทำได้ดีกว่าเดิม จริงๆเเล้วอยากเรียนด้านบริหารอะคะ เเต่กลัวจบไปไม่มีงานรองรับ จึงเลือกเรียนวิศวะ เเละชอบด้านคำนวณ แต่พอได้ทำงานเป็นติวเตอร์ ก็รู้สึกภูมิใจ ที่หาเงินได้ด้วยตัวเองตั้งเเต่ปี1 ทั้งนี้ทั้งนั้น ตอนนี้ ยังค้นหาตัวเองไม่พบ กลัวจะตัดสินใจพลาดเหมือนตอนเลือกวิศวะ เพราะที่บ้านไม่ได้บังคับ เป็นคนตัดสินใจเอง เลือกเอง จึงทำให้ตอนนี้รู้สึกเฟล กลัวการตัดสินใจ กลัวว่าจะตัดสินใจไปผิดๆ พี่ๆ มีวิธีค้นหาตัวเองอย่างไรคะ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:47:23

ความคิดเห็นที่ 66 เรื่องโอนหน่วยกิต โอนได้เฉพาะ วิศวะด้วยกันหรือเปล่าคะ ไม่แน่ใจอ่ะคะ เเละถ้าเปลี่ยนสาขา จะโอนพวกวิชา บูรณาการได้มั้ยคะ จากคุณ : เจ้าของกระทู้ (theopp) เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:49:05

ความคิดเห็นที่ 67 จขกท สู้ๆนะค่ะ ตอนเราเรียนก็เป็นค่ะ ปีแรกได้เกรดเฉลี่ย หนึ่งกว่าๆๆ มาไฟท์เอาตอนปีสอง ตอนนี้ใกล้จบละค่ะ ถ้าจขกท ผ่านจุดนี้ไปได้ จขกท จะเข้มแข็งมากๆเลยนะค่ะ จากคุณ : BuZy_Zz เขียนเมื่อ : 27 ธ.ค. 53 23:51:55

ความคิดเห็นที่ 68 การค้นหาตัวเองทำได้ไม่ยากคับ สิ่งไหนที่เราทำแล้วสามารถทำได้ดี นั่นแหละคือตัวเรา ส่วนการศึกษานั่นเป็นแค่ส่วนหนึ่งที่จะทำให้เรามีโอกาสทางอาชีพมากขึ้นเท่านั้น และวัตถุประสงค์หลักของการศึกษานั้นคือสอนให้เราคิดเป็นระบบ แต่ถ้าเราคิดเป็น มีเป้าหมายที่แน่นอน และไม่ย่อท้อกับการที่จะทำให้บรรลุตามเป้าหมาย การศึกษาในระบบ 4 ปีปริญญาตรีก็ไม่สำคัญแล้วคับ จากคุณ : ลุยดะ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 00:22:30

ความคิดเห็นที่ 69 มาให้กำลังใจด้วยคนครับ เรื่องที่คุณบอกว่าทำดีที่สุดแล้ว  ผมเชื่อครับ  บางคนเขาเอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง  เขาเลยไม่เชื่อที่คุณบอก เท่านั้นเอง การเริ่มต้นครั้งใหม่ ขอให้จขกทไตร่ตรองให้ดีๆ จขกทอยากไปทำงานเป็นวิศวกรจริงหรือเปล่า  เพราะแค่ชอบคำนวณนั่นยังไม่พอเพียงหรอก   ถ้าไปหลงตามที่คนบอกว่าชอบคำนวณต้องเรียนวิศวะ  มีสายวิชาอื่นที่ต้องใช้การคำนวณเช่นกัน เช่นสายสถิติ  เศรษฐศาตร์  ซึ่งอาจจะไปกันได้กับจขกทหากคุณชอบด้านบริหารอยู่บ้าง ถ้าไม่ชอบ ไม่ได้อยากเป็นวิศวกรอย่าเสียเวลา  เคยมีรุ่นน้องมาปรึกษาเรื่องเกรดย่ำแย่ตอนปีสอง  ผมก็พยายามอธิบายว่าอย่ายึดติด ซึ่งในที่สุดเขาก็เปลี่ยนไปเรียนสิ่งที่เขาชอบและก็จบแล้วด้วย จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 01:05:51

ความคิดเห็นที่ 70 รีไทร์ก็อย่าไปแคร์ เราทำตัวเราเอง ไม่ว่าจะเป็นผลดีหรือว่าผลแย่ก็ต้องเกิดจากตัวเรา  ชีวิตก็มีสีสันแบบนี้ค่ะ ไม่มีใครดีเลิศไปซะทุกอย่างหรือว่าเหลวแหลกจนหาสาระไม่ได้ ในห้วงเวลาหนึ่งของชีวิตคนเราจะมีใครสักกี่คนที่จะได้รับรู้และลิ้มลองอารมณ์และความรู้สึกแบบนี้บ้าง..คิดแล้วก็น่าอิจฉาตัวเราเอง..ที่เป็นหนึงในนักศึกษาที่ถูกรีไทร์ซึ่งมันเหมือนกับว่า เราไม่ชอบใส่กระโปรงสีชมพูแล้วถูกขับไล่ออกจากกลุ่ม ทั้งๆที่เราพยายามแล้ว สุดท้ายมันก็ไม่ใช่ เหมือนเกย์ที่พยายามสวมจิตวิญญาณของชายแท้ แต่มันไม่ใช่ ทำไงมันก็ไม่ได้ สุดท้ายก็เป็นตัวของตัวเอง สบายใจกว่ากันเยอะ เนอะ.. ก็เหมือนกันแหล่ะกับการรีไทร์ มันทำให้เรารู้ว่าเราชอบอะไร ไม่ชอบอะไร....ไม่ได้ต้องการให้คิดในแง่บวกนะที่พูดมา แต่เราว่ามันก็ดีกว่าหลายคนที่จบมาแบบงงๆ (ตูจบมาได้ไงฟระ ทำนองนี้) แล้วก็มืดมัวตีบตันในการทำงาน ยกเว้นบางคนที่โอกาสและจังหวะอำนวย เลยได้ขึ้นหลังเสือดูมีสง่าราศีแล้วก็ค่อยๆ เกลาฝีมือของตัวเองจนประสบความสำเร็จในระดับที่ตนเองพึงพอใจ แต่อาจจะไม่ใช่เป้าหมายของใครอีกหลายคน ซึ่งเขาก็มีสิทธิ์คิดแบบนั้นเนอะ ไม่ต้องเสียใจ ไม่ต้องเสียดาย ไม่ต้องอะไรทั้งนั้น ดูเดี่ยว 1-8 ซะ อารมณ์จะได้ดีดี แล้วชีวิตจะไม่ต้องติดในกรอบความคิดเก่าๆ ที่ทำให้เราสับสนกับตัวตนของตัวเองนะคะ ส่วนเรื่อง ความเห็นในอินเตอร์เน็ตเราก็ต้องทำใจ  แต่ทนไม่ได้ก็พิมพ์กระแทกเบาๆ พอให้มีรอยถลอกนิดหน่อยแก้ขัดไปก็ได้..วกมาเรื่องเก่า...ไทร์หรือ ไทเอ่ด จากที่นี่แล้วก็ย้ายไปเรียนคณะอื่นดูนะคะ ในสถาบันเดิมก็ได้ แล้วก็เรียนแบบสม่ำเสมอ ขี้เกียจก็ขี้เกียจแบบสม่ำเสมอ ขยันก็ขยันให้สม่ำเสมอ จะลุ่มๆลอนๆ ก็ลุ่มๆ ลอนๆ ให้สม่ำเสมอ (อันหลังเราทำบ่อย) แล้วความสำเร็จจะตามมาค่ะ  ยึดเอารูปแบบใดรูปแบบหนึ่ง แล้วทำแบบนั้นนะ เหมือนจะไม่ได้ผลแต่ลองมาแล้วได้ผลค่ะ ฮ่าๆ งงไหมคะกับตรรกะเรา ..ตรรกะใคร ตรรกะมันเนอะ... จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 02:45:59

ความคิดเห็นที่ 71 น้องชายผมก็เีรียนวิศวะม.รัฐแล้วไม่รอด มันไม่ตั้งใจเรียนครับทำเป็นเล่น ปีเรียนเกรดออกมา1.8กว่าติดโปร ผมเรียกมานั่งคุยจะเอายังไงแต่ไม่เคยด่าน้องเลยฃักคำมันบอกขอเลิกเรียนไม่ชอบ ตามนั้นเลิกก็เลิก ไปเรียนบริหารที่ม.กรุงเทพ คราวนี้มันตั้งใจ ได้เกียรตินิยมอันดับ1 ตอนนี้เรียนโทการเงินภาคอินเตอร์ที่จุฬา มันเหมือนการเริ่มต้นใหม่เลยครับ ไปเจอเด็กวิศวะเก่งๆทั้งจากจุฬา ม.เกษตร เกรด3กว่ามาทั้งนั้น ทั้งเกียรตินิยมจากจุฬา ธรรมศาสตร์จากคณะอื่นมาเรียนโทด้วยกัน เค้าก็เรียนสู้ได้นะครับ จากคุณ : laekul เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 07:52:09

ความคิดเห็นที่ 72 อย่าท้อคะ... ลองอ่านนะคะ วันเสาร์ ที่ 18 กันยายน 2553 จบ ป.5 เป็นเจ้าของโชว์รูมโตโยต้า ใหญ่ที่สุดในเอเชีย       ท่าม กลางวิกฤตของแบรนด์ โตโยต้า ทั่วโลกที่ต้องเรียกคืนรถยนต์หลายรุ่นนับล้านคันมาแก้ไขข้อบกพร่อง แต่ที่ประเทศไทย โตโยต้า ยังครองยอดขายอันดับหนึ่ง โดยเฉพาะ โตโยต้าดีเยี่ยม อุบลราชธานี ของเสี่ย สมชาย เหล่าสายเชื้อ เจ้าของโชว์รูมใหญ่ที่สุดในเอเชีย เบื้องหลังความสำเร็จ หนุ่มเมืองจันท์ แห่ง ฟาสต์   ฟู้ดธุรกิจ (คอลัมภ์นิสต์)จะเล่าให้ฟัง "หนุ่มเมืองจันท์" เล่าว่า ผมเพิ่งกลับจากงาน "MICT สร้างคน สร้างชาติ" ที่จังหวัดอุบลราชธานี ผมคุยกับ "สมชาย เหล่าสายเชื้อ" เจ้าของ "โตโยต้าดีเยี่ยม" ดีลเลอร์ขายรถโตโยต้ารายใหญ่ของอุบลราชธานี บอกตรงๆ ว่าไม่รู้จัก ตอนอ่านข้อมูลของ "สมชาย" ที่ทีมงานส่งมาให้ก็เริ่มสนใจมากขึ้น แต่พอได้เจอตัวจริง ยิ่งคุยยิ่งตะลึง "โตโยต้าดีเยี่ยม" เป็นโชว์รูมของโตโยต้าที่ใหญ่ที่สุดในเอเชีย ตั้งอยู่บนเนื้อที่ 22 ไร่เศษ ใช้เงินลงทุนกว่า 800 ล้านบาท และกำลังขยายไปอีก 60 ไร่ แต่ความยิ่งใหญ่ของ "โชว์รูม" นั้นไม่เท่ากับชีวิตของ "สมชาย" ผม ชอบประโยคหนึ่งที่เขาบอกกับคณะกรรมการของ "โตโยต้า" ในช่วงการสัมภาษณ์ซึ่งเป็นขั้นตอนสุดท้ายของการตัดสินว่าจะอนุมัติให้ "สมชาย" เป็น "ดีลเลอร์" ขายรถโตโยต้าหรือไม่ "ผมไม่มีอะไรที่เหนือกว่าคนอื่น ผมมีเพียงแค่ใจที่เหนือคน" "ขนาดหัวใจ" ของ "สมชาย" คนนี้ ไม่ธรรมดาจริงๆ ครับ "สมชาย" จบแค่ ป.5 ตอนเรียนนั้น เขามีคุณสมบัติพิเศษเหนือกว่าเด็กนักเรียนคนอื่นตรงที่เรียนชั้นละ 2ปีจนถึง ป.5ครูประจำชั้นทนไม่ได้ ต้องแอบเอาข้อสอบมาให้ที่บ้านกลัวว่าเขาจะสอบตก "สมชาย" ตัดสินใจลาออกจากโรงเรียน ไปทำงานตามร้านขายของชำ ขายหนังสือพิมพ์ ฯลฯ ทำทุกอย่างที่ได้เงิน เขาเป็นคนสู้งาน ทำงานที่ไหนเถ้าแก่ก็รัก วันหนึ่ง เขาไปทำงานที่บริษัทเสริมสุข ส่ง "เป๊ปซี่" ตามร้านต่างๆ ในจังหวัดอุบลฯ ทำงานไม่กี่เดือน เขาก็ได้เป็น "พนักงานขายดีเด่น" ที่ทำยอดขายสูงสุดในประเทศไทย 1,200 กว่าลังต่อวัน จำนวนลังที่ขายได้ต่อวันมากกว่าปริมาณที่รถจะบรรทุกได้ ครับ เขาขาย 2 รอบ เคล็ดลับการขายของ "สมชาย" ก็คือ ออกรถเช้ากว่าคนอื่น เขาออกรถตั้งแต่ตีห้า 11โมงเขาก็ขายหมด กลับมาบรรทุก "เป๊ปซี่" ใหม่อีกเที่ยวหนึ่ง แล้วตระเวนไปตามร้านอื่นๆ ต่อ "ผมไม่ได้ขายแค่ร้านริมถนน แต่ในซอย หรือตามบ้าน ผมก็ส่ง" 3 ปีผ่านไป เขาก็ยังรักษาสถิตินักขายดีเด่นเอาไว้ได้ ซึ่งตามหลักเขาควรจะได้รับการโปรโมตในตำแหน่งที่สูงขึ้น แต่ "สมชาย" ไม่ได้ ด้วยเหตุผลว่าตำแหน่งผู้จัดการนั้นต้องมีอายุ 36 ปีขึ้นไป "สมชาย" ตัดสินใจลาออก และเดินตามความฝันในวัยเด็กของเขา เขาชอบ "รถยนต์" "สมชาย" เดินไปสมัครงานที่ "โตโยต้าอุบลราชธานี" ดีลเลอร์ขายรถโตโยต้าเก่าแก่ในเมืองอุบลฯ คำถามแรกที่เจอก็คือ "จบอะไรมา" พอบอกว่า ป.5 เถ้าแก่ก็ปฏิเสธ "ตอนนี้เขารับแต่ ปริญญาตรี หรือ ปวส." "สมชาย" รู้ว่าคุณสมบัติสู้ไม่ได้ เขาจึงยื่นข้อเสนอใหม่ เป็นข้อเสนอแบบ "ก๊อดฟาเธอร์" "นี่คือ ข้อเสนอที่ปฏิเสธไม่ได้" "ก๊อดฟาเธอร์" นั้นใช้บารมีหรือความเหี้ยมโหดทำให้คนฟังต้องสยบยอม แต่ข้อเสนอของ "สมชาย" เป็นข้อเสนอที่คนฟังไม่รู้จะปฏิเสธอย่างไร ข้อเสนอของเขามี 3 ข้อครับ 1.ทำงานอะไรก็ได้ 2.เงินเดือนเท่าไรก็ได้  และ 3.ทำงานทุกวันไม่มีวันหยุด "คุณจะรู้สึกอย่างไร ถ้ามีคนเสนอเงื่อนไขแบบนี้" คุณสมชายถามผมบนเวที ...ทำงานอะไรก็ได้ เงินเดือนเท่าไรก็ได้ และทำงานไม่มีวันหยุด "แบบนี้ต้องมาปล้นแน่ๆ เลย" ผมตอบ ...มุข ครับ มุข "เถ้าแก่" คนไหนเจอคนมาสมัครงานแล้วเสนอเงื่อนไขแบบนี้ อย่างน้อยเขาก็ต้องรู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้มันต้องขยัน และตั้งใจจริงอย่างแน่นอน นั่นคือ เหตุผลที่ "เถ้าแก่" ตัดสินใจรับ "สมชาย" เข้าทำงาน เริ่มต้นงานแรกด้วยการปัดกวาดรถและทำทุกอย่างที่ "เถ้าแก่" ใช้ จนวันหนึ่ง "เถ้าแก่" สั่งให้เขาไปส่งรถให้ลูกค้าที่ยโสธร ให้เงินไป 30 บาท 2 ชั่วโมงหลังจากนั้นเขากลับมาพร้อมกับตังค์ทอน 13 บาท ขับรถไปส่ง และนั่งรถโดยสารกลับมาไม่อู้ และซื่อสัตย์ เมื่อ โชว์รูมที่ยโสธรมีปัญหา "เถ้าแก่" จึงส่ง "สมชาย" ไปดูแล 3 เดือนแรกเขาขายไม่ได้เลยสักคันเดียวแต่สิ่งหนึ่งที่ "สมชาย" ค้นพบก็คือ คนที่มีรถเก่า ส่วนใหญ่อยากซื้อรถคันใหม่ แต่จะซื้อได้ก็ต้องขายรถเก่าให้ได้ก่อน "สมชาย" จึงใช้กลยุทธ์หาพ่อค้ารถมือสองมารับซื้อรถพอขายรถเก่าได้ เขาก็จะมาซื้อรถใหม่กับ "สมชาย"ยอดขายรถโตโยต้าที่ยโสธรพุ่งขึ้นเรื่อยๆ สิ้นปี "เถ้าแก่" จัดงานปีใหม่ และบอกกับพนักงานทุกคนว่าสาขาอุบลฯ นั้นอยู่รอดได้เพราะสาขายโสธร"หนู" ช่วย "ราชสีห์""สมชาย" ทำงานที่ "โตโยต้าอุบลฯ" 15 ปี เมื่อ "เถ้าแก่" เสียชีวิต เขาก็ตัดสินใจลาออกเลิกเป็น "ลูกจ้าง" และเริ่มต้นชีวิต "เถ้าแก่" ตั้งแต่วันนั้นเชื่อไหมครับว่าวันเปิดโชว์รูม "โตโยต้าดีเยี่ยม" เขาส่งจดหมายไปถึงผู้มีพระคุณ 5 คน ขอเชิญมาร่วมงาน พร้อมกับ "ของขวัญ" ที่แทน "คำขอบคุณ"เชิญเลือกรถโตโยต้า 1 คันรุ่นไหนก็ได้ เลือกได้เลย "น้ำใจ" ที่ยิ่งใหญ่ของ "สมชาย" กลับได้รับ "คำตอบ" ที่งดงามยิ่งกว่า ที่มา : มติชนสุดสัปดาห์ ฉบับ 12 ก.พ.53 ................................................................................................ สัมภาษณ์พิเศษ กอง บ.ก.เส้นทางเศรษฐี เซลส์ดีเด่น เดินหน้าล่าฝัน "ผม เป็นคนเรียนเก่งมาก คือเรียนชั้นละ 2 ปี" คุณสมชาย เปิดประเด็นด้วยการยิงมุขเรียกเสียงหัวเราะ ก่อนเล่าให้ฟังถึงความเป็นมาแบบเปิดเผยว่า ตัวเขาความจำไม่ค่อยดี ลักษณะเหมือนคนความจำสั้น เรียนได้ไม่เกิน 10 นาที เริ่มรู้สึกเบลอคล้ายมีอาการผิดปกติทางสมอง เวลาสอบไล่ทีไร มักได้ลำดับบ๊วยอยู่เสมอ หรืออาจได้รองบ๊วยบ้าง ถ้าเทอมนั้นมีคนขาดสอบ แต่ด้วยความที่ไม่เป็นเด็กเกเร คุณครูจึงเมตตานำข้อสอบมาให้ทำถึงที่บ้าน ไม่อย่างนั้นคงไม่จบ ป.5 เมื่อค้นพบว่าการเอาดีทางเรียนหนังสือคงลำบาก จึงตัดสินใจยุติการเรียนในระบบแล้วออกมาหางานทำ...ทำงานสุจริตทุกอย่างที่ได้เงิน "ขาย มาแล้วแทบทุกอย่าง ตั้งแต่ หัวอาหารสัตว์ ยาปราบศัตรูพืช ปุ๋ย ปลาร้า ยาเส้น หนังสือพิมพ์ กระทั่งน้ำอัดลม" คุณสมชาย เล่าด้วยน้ำเสียงเรียบๆ ก่อนให้ข้อมูลน่าสนใจว่า ช่วงที่เขาทำงานอยู่กับ "เป๊ปซี่" ส่งสินค้าให้ตามร้านค้าในตัวจังหวัดอุบลราชธานีนั้น เคยได้รับรางวัลเป็นพนักงานขายดีเด่น ทำยอดขายได้มากที่สุดถึง 1,222 ลัง ต่อวัน คู่สนทนาแทบตกเก้าอี้ เมื่อได้ยินสถิติของยอดขายดังกล่าว จึงถามไถ่ถึงเทคนิคส่วนตัว คุณสมชาย จึงบรรยายให้เห็นภาพที่ดูเหมือนง่ายว่า "อาศัย ตื่นเช้าและกลับดึก การออกจากบ้านแต่เช้าทำให้มีโอกาสไปไกลกว่า และสามารถเพิ่มรอบการทำงานได้มากกว่าคนอื่น และต้องไม่มองว่าร้านนี้ซื้อเท่าไหร่ ผมขายให้หมด 10 ลังก็ขาย ครึ่งลังก็ขาย เวลาผ่านไปร้านไหน ต้องเข้าไปสวัสดีครับ เป๊ปซี่มาเยี่ยมครับ ทำอย่างนี้ทุกร้านต้องขายได้ทุกร้าน คนอื่นเขาอาจไปเยี่ยม 50-60 ราย ต่อวัน แต่ผมต้องเยี่ยมให้ได้ 300-400 ราย ต่อวัน" คุณสมชายเป็นพนักงานขายดีเด่น ติดต่อกันนาน 3 ปี จึงตัดสินใจลาออก เพื่อ "ล่าฝัน" ครั้งยังเยาว์ "เป็นความฝันตั้งแต่เป็นเด็กว่าอยากเป็นเจ้าของบริษัทรถยนต์ เคยไปเกาะกระจกโชว์รูม แล้วคิดว่า จะทำอย่างไรถึงจะได้เป็น จนเข้ากรุงเทพฯ เห็นแท็กซี่ยี่ห้อโตโยต้าเต็มไปหมด เลยวิเคราะห์เองว่ารถแท็กซี่ต้องวิ่งวันละ 24 ชั่วโมง รถจึงต้องทนทาน ถ้าได้เป็นตัวแทนของโตโยต้า คงทำงานไม่ยาก เพราะผลิตภัณฑ์เขาดี" เจ้าของเรื่องราว เล่าให้ฟังถึงจุดเริ่มธุรกิจในฝัน และ ก่อนก้าวขึ้นเป็นตัวแทนจำหน่าย คุณสมชายเคยทำงานเป็นเซลส์ขายรถยนต์โตโยต้าประจำดีลเลอร์แห่งหนึ่งในจังหวัด อุบลราชธานีมาก่อน แต่กว่าจะได้เข้ามาจับงานขาย ด้วยความที่จบเพียงชั้น ป.5 เขาจึงต้องเริ่มต้นด้วยการทำหน้าที่ปัดกวาดและทำงานทุกอย่างตามแต่เถ้าแก่ บัญชาเสียก่อน ครั้นเมื่อวันเวลาผ่านไปได้ราว 15 ปี เขาจึงมีโอกาสผงาดขึ้นเป็น "เถ้าแก่" เองบ้าง "พอ ถึงวันที่ทำได้อย่างฝัน เลยใส่ทุกอย่างเข้าไปเต็มที่ โชว์รูมของผม มีร้านอาหาร ห้องรับรอง ร้านเสริมสวย ร้านกาแฟ คาราโอเกะ เรียกว่าครบวงจร แต่เดิมมีพื้นที่ 22 ไร่เศษ ลงทุนไป 800 ล้านบาท และตอนนี้กำลังขยายไปอีก 60 ไร่" คุณสมชาย เล่าน้ำเสียงไม่โอ้อวด แต่ท้าทายต่อว่า "ถ้าใครเจอโชว์รูมหรือศูนย์บริการที่ไหนดีกว่าของผม ผมให้แสนนึงเลย" ดีเยี่ยม ไม่เป็นรอง ที่หนึ่ง...เท่านั้น ความมั่นใจว่าอาณาจักรของเขา "ดีเยี่ยม" ไม่เป็นรองใครนั้น คุณสมชายมีข้อมูลมายืนยัน โดยแจงให้ฟังดังตัวอย่าง "ลูกค้า ที่มาซื้อรถที่ดีเยี่ยม จะรู้สึกเหมือนไปซื้อรถที่ห้างสยามพารากอน เพราะผมสร้างโชว์รูม ที่หรูหรา สง่างาม แค่เดินผ่านห้องน้ำ ฝาชักโครกยกขึ้นอัตโนมัติ น้ำไหลใส่มือไม่ต้องบิด ทุกอย่างอัตโนมัติหมด" "โต โยต้าดีเยี่ยมไม่ได้ขายรถถูกกว่าตัวแทนจำหน่ายอื่น แต่ลูกค้าประทับใจในบริการ พอมาจอดรถปั๊บ เจ้าหน้าที่จะประกาศว่าขณะนี้มีลูกค้าท่านนั้นท่านนี้มาออกรถใหม่ ขอให้พนักงานทุกคนที่ว่างเว้นจากการทำงานมาร่วมพิธีส่งมอบรถ ซึ่งมีพนักงานมาร่วมส่งเป็นร้อยครับ" คุณสมชาย เล่าจบประโยคนี้ มีปฏิกิริยาตื่นเต้นจากคนฟังในวันนั้นอย่างเห็นได้ชัด ก่อนสำทับถึงความดีเยี่ยมในแบบของเขาต่อว่า "ลูกค้า ที่มาซื้อรถ ต้องรู้สึกเหมือนเป็นเจ้าของโชว์รูมมูลค่านับพันล้านบาทที่เปิด 365 วัน จะมาเมื่อไหร่ก็ได้ มีคาราโอเกะ ร้านเสริมสวย ไว้คอยให้บริการฟรีหมด เขาต้องรู้สึกว่าเสียเงินซื้อรถแล้วคุ้มค่า แล้วเวลาลูกค้าเข้ามาหาโชว์รูม ไม่ต้องเดินนะครับ มีรถกอล์ฟพาเที่ยวชมแต่ละจุด เรียกว่าลูกค้าทุกคนเป็นวีไอพีเหมือนกันหมด" สนทนา มาถึงตรงนี้มีคำถามทำไมต้องใช้คำว่า "ดีเยี่ยม" เจ้าของกิจการมูลค่าพันล้านบาท จึงอธิบายด้วยเสียงดังฟังชัดว่า เป็นความตั้งใจจริงของเขาที่ต้องการอยู่ใน "อันดับหนึ่ง" เท่านั้น ทั้งๆ ที่สมัยเรียนหนังสือเขาครองอันดับบ๊วยมาตลอด "ตอน เปิดบริษัท มีการมอบนโยบาย ผมบอกกับลูกน้องว่า ต้องการที่หนึ่งอย่างเดียว ที่สองก็ไม่เอา ปรากฏว่าทุกคนในบริษัทออกอาการมึนงง และพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าเป็นไปไม่ได้ เพราะในประเทศไทยมีตัวแทนจำหน่ายโตโยต้าถึง 200 กว่าแห่ง" "แต่ ผมก็ฝ่าฟันจากอันดับ 80 กว่ามาเป็น 50 กว่า เดี๋ยวนี้ขึ้นไปอยู่อันดับหนึ่งแล้ว หมายความว่าความพึงพอใจจากลูกค้าของผมมาเป็นอันดับหนึ่งครับ" คุณสมชาย เล่าก่อนยิ้มปลื้ม ถาม ไถ่ถึงหลักในการบริหารคน คุณสมชายบอกเขามักพูดคุยให้คนที่เข้ามาสมัครเข้าทำงานเข้าใจว่า ชีวิตของทุกคนมีคุณค่าเหมือนกัน เมื่อเข้ามาแล้วทุกคนจะเป็นทั้งลูก ทั้งน้อง ซึ่งได้รับการดูแลอย่างดี แต่ทุกคนต้องตั้งใจทำงานด้วย "ผม บอกลูกน้องเสมอว่าคนเราไม่สามารถเลือกเกิดได้ แต่สามารถเลือกเป็นอะไรก็ได้ ขอแค่มีความมุ่งมั่น อะไรที่คุณกลัวอย่าไปกลัว ให้เดินเข้าหามันเลย" "มี ช่างคนหนึ่งมาปรึกษาผม บอกทำงานอยู่ 3 ปี อยากเป็นเซลส์แต่ทำไม่ได้ ผมบอกยังไม่ลอง แล้วรู้ได้ยังไงว่าทำไม่ได้ ปรากฏเดือนแรกเขาขายได้ 22 คัน เดือนที่สองได้อีก เดือนที่สามก็ได้อีก เทคนิคที่ผมบอกเขาไปคือคุณต้องฉกฉวยโอกาส มาถึงแต่เช้า เที่ยงไม่กิน เย็นเพื่อนเลิกงานแล้ว ก็ยังไม่กลับรอจนค่ำมืด สุดท้ายช่างคนนั้นกลายเป็นท็อปเซลส์ไปเลย" คุณสมชาย เล่าให้ฟัง ฉกฉวยทุกโอกาส เชื่อมั่น ทำได้ บุคลิก โดดเด่นของนักธุรกิจพันล้านท่านนี้ที่มีการกล่าวขานกันมากในหมู่ผู้ใกล้ชิด นั่นคือการใส่ใจในรายละเอียด โดยเฉพาะการให้ความสำคัญกับ "คนรอบตัว" ในทุกระดับ ยก ตัวอย่างเมื่อครั้งการก่อสร้างโชว์รูมใหญ่ที่สุดในเอเชียใกล้เสร็จ เขาถือโอกาสเชิญช่างอิฐ-หิน-ปูน-ทราย รวมถึงผู้รับเหมาทุกคนมารับเลี้ยงโต๊ะจีน เพื่อแทนคำขอบคุณที่ทุกคนมาช่วยสร้างให้ฝันของเขาเป็นจริง "ผม บอกกับช่างทุกคนว่า หากไม่มีพวกท่านโชว์รูมของผมคงไม่มีทางสำเร็จเป็นรูปเป็นร่าง ก่อนจะออกใบประกาศให้พวกเขาเก็บไว้เป็นที่ระลึก หากวันไหนมีโอกาสผ่านไปมา สามารถเข้ามาเยี่ยมเยียนใช้บริการได้ทุกเวลา" "ปรากฏช่างคนหนึ่งซาบซึ้งใจ อยากอุดหนุนผม จึงขอจองรถ 1 คัน กระทั่งจบงานเลี้ยง ผมขายรถให้กับผู้รับเหมาได้ทั้งหมด 55 คัน" คุณสมชาย เล่าเหมือนไม่ตื่นเต้น แต่ทำเอาคู่สนทนาตกใจแทบจะพลัดตกจากเก้าอี้เป็นครั้งที่สอง ความ ละเอียดอ่อนของคุณสมชาย ยังไม่หมดแค่นั้น เพราะช่วงเวลาที่เขากำลังมีความสุขกับอาณาจักรตรงหน้า แต่เขาก็ไม่เคยละเลย ระลึกถึง "ผู้มีพระคุณ" ซึ่งมีส่วนผลักดันให้เขาก้าวมาถึงฝั่งฝันดังเช่นทุกวันนี้ "ตอน จะเปิดโชว์รูมผมส่งจดหมายไปยังผู้มีพระคุณหลายๆ ท่าน ขอให้สละเวลามาเลือกรถไปใช้ตามชอบ โดยผมจะรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง แต่ทุกท่านไม่ขอรับ ให้เหตุผลกลับมาว่า ให้ผมเก็บเอาไว้ทำทุน" "ช่วง ปีใหม่ผมจึงนำเงินสด 2 ล้านบาท ไปมอบให้กับพวกท่านอีก คราวนี้ทุกท่านรับไว้ แต่พอถึงเทศกาลตรุษจีน พวกท่านก็นำเงินก้อนนั้นกลับมามอบให้ผมเป็นแต๊ะเอีย" คุณสมชาย เล่า ย้อน ถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งต้องฝ่าฟันมรสุม "ต้มยำกุ้ง" เมื่อครั้งปี 2540 คุณสมชาย ย้อนความทรงจำให้ฟังว่า ช่วงเวลานั้นสถาบันการเงิน 65 แห่งต้องปิดตัวลง นักธุรกิจแทบทุกวงการ ล้วนตกอยู่ในสภาพย่ำแย่ไม่เว้นแม้แต่ตัวเขา แต่หากมัวพร่ำบ่นว่าแย่ คงหมดกำลังใจไปนานแล้ว "ผม ไม่เคยท้อ เพราะท้อแล้วไม่มีประโยชน์ ท้อแล้วมันทำให้หมดกำลังใจ เราต้องรีบอาบน้ำ แล้วเติมกำลังใจให้ตัวเองใหม่ เพราะคนเราขาดกำลังใจไม่ได้ ปัญหาคือความสำเร็จปลอมตัวมาทดสอบเรา เหมือนข้อสอบ" คุณสมชาย บอกจริงจัง ก่อนเผยกลยุทธ์เมื่อครั้งนั้น "ช่วง เศรษฐกิจไม่ดี หลายคนคิดว่าไม่มีโอกาสเพราะตลาดเต็ม แต่ผมไม่คิดอย่างนั้น กลับกันคือ ต้องเร่งขยายงาน เพราะคู่แข่งก็คือคู่แข่งอยู่ดี จึงต้องแตกต่างทำงานให้มากกว่าคนอื่น เมื่อมีคนตกงานมาสมัครงานกันมาก เลยสามารถคัดคนได้" คุณสมชาย เล่า ก่อนฝากมุมมองไว้ด้วยว่า คนที่ประสบความสำเร็จมักฉกฉวยโอกาสจากโชคร้าย แต่คนที่ประสบความสำเร็จมากกว่าจะฉกฉวยในทุกโอกาส แม้ จะจบการศึกษาในระบบเพียงแค่ชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 หากแต่ว่ามาวันนี้ กลับได้เป็นเจ้าของธุรกิจใหญ่โตไม่น้อยหน้าใคร คงมีใครหลายคนตั้งคำถามถึงเคล็ดลับในการทำงาน ซึ่งคุณสมชายมักแนะนำให้คนเหล่านั้นจุด "ไม้ขีดไฟ" ก้านแรกให้กับชีวิตของตัวเองเ?ียก่อน และต้องมีความเชื่อมั่นว่าหากคนอื่นทำได้ ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่คนอย่างเราทำไม่ได้ จากนั้นจึงลงมือปฏิบัติทันที "ผม มักบอกทุกคนว่าไม่มีใครชอบให้คนอื่นมาดูถูก แต่เราอย่าดูถูกตัวเอง ต้องบอกกับตัวเองว่าเราเป็นคนมีศักยภาพ พ่อแม่ยังรอความหวังจากเรา ญาติพี่น้องยังรอความหวังจากเรา" "ถ้า เราไม่จุดไม้ขีดไฟชีวิตตอนนี้ หรือไม่ปรับปรุงตัวให้มีความแตกต่างจากคนอื่น ปีหนึ่งๆ มีคนจบปริญญาตรี 600,000 คน ที่พร้อมจะมาเป็นคู่แข่ง ฉะนั้น คุณต้องถีบตัวเอง ไม่มีใครเขาสร้างบริษัทมูลค่าร้อยล้านพันล้านบาท เพื่อรอให้คุณทำงานให้เรื่อยๆ เฉื่อยๆ หรอก" "คน ที่รู้จักใช้เวลา คือคนที่รู้จักใช้ชีวิตอย่างมีประสิทธิภาพและประสิทธิผล เพราะเวลามันผ่านแล้วผ่านเลย ย้อนกลับมาไม่ได้ กลับมาเถิดวันวานมีแต่เสียงเพลง ชีวิตจริงมันไม่มีหรอกครับ" คุณสมชาย ฝากแง่คิดทิ้งท้ายอย่างนั้น จากคุณ : wasanakv เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 08:31:27

ความคิดเห็นที่ 73 เพื่อนผมก็โดนกันหลายคนครับ สุดท้ายบางคนก็กลับมาเรียนใหญ่จบจน บางคนก็ไปสายอื่น บางคนก็ทำงานไปเรียนไป เเต่ไม่ได้ต่อที่เดิมครับผม ชีวิตยังมีวันข้างหน้าที่สดใส ถ้าเราไม่ท้อถอย ^O^ สู้ๆครับ We will found brighter day. lol มั่ว555+ จากคุณ : หน้าใหม่อยากกรอบ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 09:23:30

ความคิดเห็นที่ 74 สู้ๆ จากคุณ : lessimol เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 10:04:05

ความคิดเห็นที่ 75 ไม่มีใครแก่เกินเรียน ทุกอย่างคือประสบการ์ครับ ล้มแล้วลุก สู้อย่าถอย เป็นยอดคนนะครับ :) จากคุณ : boy_kung เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 10:07:53

ความคิดเห็นที่ 76 เเร้ว = แล้ว อ่ะคะ = ??? ไหม่ = ใหม่ คะ ค่ะ พยายามใช้ให้ถูกครับ จากลูกชายอาจารย์ภาษาไทย ปล.เรื่องรีไทร์ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : สิงห์โตหัวฟู เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 10:23:20

ความคิดเห็นที่ 77 ถ้ายังอยากเรียกทางวิศวะต่อ สอบเข้าไปใหม่ได้แล้ว บางวิชาที่ผ่านแล้วอาจจะขอโอนหน่วยกิตของเดิมไปได้นะครับ ไม่จำเป็นต้องเริ่มใหม่ทั้งหมด จากคุณ : ลาบราดอร์สีดำ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 10:55:05

ความคิดเห็นที่ 78 เรียน เกษตร อะ แต่ดรอป เกิน 7-8 ตัว อะ แต่จบภายใน 4 ปี อิอิ แล้วเกรดก็เน่า สองกว่า ได้เอฟบัญชี และ เศรษฐจุล อย่างละตัว เพื่อนในกลุ่มเรียนเก่งหมด โดยส่วนตัวติดเล่น เกือบโดนไทล์ แต่ก็รอดมาได้  อ่อ ลืมบอก เรียน คณะบริหาร แต่ตอนนี้จบแล้ว มาต่อ ที่สิงคโปร์ มหาลัยค่อนข้างดัง แต่แค่อนุพอ แค่นี้ก็จะโดนไทล์ เทสละ 3 รอบอยู่ละ เข้าใจว่า จขกท เรียนวิดวะ หนัก คณิต และ อิ้ง เข้าใจว่าถ้าเรียนไม่ไหว ปีหน้าเอาใหม่นะคะ ไม่มีอะไรสายเกิน ถ้าไม่ไหว ก็ ไปคณะอื่น  แต่ถ้าเป็นเราจะเลือก ซิ้ว ดีกว่าโดนไทล์  แต่ในเมื่อมันตั้งใจแล้วเรียนไม่ไหว ย้ายสายเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้นะ ชีวิตต้องสู้ ปล ให้กำลังใจคนอื่นได้ สอนคนอื่นได้ ไม่ดูตัวเองเล้ยย ล่อแล่ มากมายละเนี่ย เห้อออ แก้ไขเมื่อ 28 ธ.ค. 53 11:43:48 จากคุณ : ความสุขของคนโดดเดี่ยว เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 11:40:20

ความคิดเห็นที่ 79 เด็กวัดกันที่ผลการเรียน ผู้ใหญ่วัดกันที่ผลการเงิน บางทีเพราะหลายๆคนอาจจะตั้งเป้าหมายชีวิตช้าเกินไป รู้ตัวอีกทีก็สายไปแล้ว สร้างเป้าให้ตัวเองก่อนแล้วอย่าเปลี่ยนเป้าหมายไปเรื่อยเปื่อย คุณจะได้สิ่งที่คุณต้องการเองแหละ จากคุณ : พ่อมดเครือข่าย เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 12:14:20

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นกำลังใจไห้ครับ จากคุณ : kitagawa_keiko เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 12:48:56

ความคิดเห็นที่ 81 เป็นกำลังใจให้ครับน้อง สมัยผม เอนท์ ก้ ตามกระแสสังคม ครับ เลือก หมอฟัน ทั้งๆ ที่ ตัวเองชอบวิชาคำนวณ เขียนโปรแกรมคอม มากกว่า ผม โดนรีไทร์ตอนเรียนหมอฟัน ปี 3 เหมือนกัน แต่ แรกๆๆก้ฟุ้งซ่านครับ เพราะ ใครๆก้เรียกคุณหมอๆๆ  พอออกมา ก็ ต้องหลบอยู่แต่ในบ้านไม่กล้าออกไปไหน เปลี่ยนเบอร์มือถือ ไม่ยอมติดต่อเพื่อน ญาติพี่น้อง แต่ ก็ฟุ้งซ่านได้แป๊บเดียวครับ คิดได้ สงสาร ป๊า ม๊า เลยสู้ต่อครับ อ่านหนังสือสามเดือนแล้วเอนท์ใหม่เข้าวิศวะ โชคดีเรียนจบได้เกือบเกียรตินิยม ปัจจุบัน ทำงานรัฐวิสาหกิจ ด้านโทรคมนาคม เพราะฉนั้น ล้มแล้ว อย่าไปเสียใจฟุ้งซ่านครับ สู้ อย่ายอมแพ้ ถือว่าเรามีประสบการณ์ความผิดพลาดมาแล้ว ดี กว่า ไปพลาดตอนแก่ ครับ จากคุณ : ไม่ต้องใช้บัตรผ่านแล้ว (วิศวกรแมวเหมียว) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 13:04:13

ความคิดเห็นที่ 82 ู^ ^ เข้าใจเลยค่ะ เพราะตอนนี้เรียนหมอฟันอยู่เหมือนกัน มีอยู่ช่วงนึง เหนื่อยมาก แบบว่าไม่ไหวแล้ว อยากลาออกสุดๆ ตอนแรกไม่ได้อยากจะเรียนค่ะ อยากเรียนรัฐศาสตร์มากกว่า แต่สอบโควต้าติด ไม่มีทางเลือก พ่อแม่ก็ดีใจไปแล้วด้วย เลยจำใจเรียนมา ผ่านบ้าง ตกบ้าง ตอนนี้อยู่ปี 3 แล้วค่ะ จบช้ากว่าเพื่อนด้วย เพราะตกวิชาที่เป็นวิชาที่ต้องมีตัวต่อHisto2 จำได้แม่นเลยค่ะ แต่ตอนนี้ชีวิตเริิ่่มดีขึ้น เพราะได้ไปลงเรียนรามด้วย คณะที่อยากเรียนอะค่ะ รัฐศาสตร์ รู้สึกว่ามีความสุขที่ได้อ่านหนังสือไปสอบมากๆ แต่ของหมอฟันก็พยายามตั้งใจให้มากขึ้นด้วยนะคะ อยากจะแนะนำ จขกทนะคะ ไม่เป็นไรค่ะ ล้มแล้ว เราก็แค่ลุกขึ้นมาสู้ใหม่ ไปเรียนในสิ่งที่เราชอบ เวลาเสียไปแล้ว ไม่เป็นไรค่ะ เรามีเวลาอีกเยอะแยะมากมายที่จะจบปริญญาได้เหมือนเพื่อนๆนะคะ สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ตุ่มโบ๊ะ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 14:07:40

ความคิดเห็นที่ 83 สู้ ๆ นะครับ ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 14:09:12

ความคิดเห็นที่ 84 เข้ามาให้กิฟท์เป็นกำลังใจค่ะ ที่เรียนมาไม่เสียเปล่าหรอก แม้จะดูเหมือนว่าเสียเวลา แต่เราก็ "ได้" เหมือนกันนะคะ ได้อะไร ลองนึกดูดี ๆ ค่ะ ขอยืนยันว่าคุณ "ได้"...จริง ๆ บุญรักษาค่ะ จากคุณ : wanalee เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 14:22:15

ความคิดเห็นที่ 85 เอาใจช่วยครับ จากคุณ : ตวงสิทธิ์ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 14:51:04

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นกำลังใจใ้ห้นะคะ สู้ๆค่ะ The finest steel has to go through the hottest fire. John N. Mitchell I don’t measure a man’s success by how high he climbs but how high he bounces when he hits bottom. General S. Patton จากคุณ : รุ่งรวี เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 14:54:15

ความคิดเห็นที่ 87 มองมุมนี้ สิ ชีวิตมหาลัยเป็นช่วงที่มีความสุข คุณจะได้อยุ่กับมันนานขึ้่น พอผ่านวัยนี้ไป จะเจอเรื่อง ชีช้ำ อีกเยอะ... Enjoy your life na.. จากคุณ : อิกคะดิกคลิ๊ก เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 15:22:05

ความคิดเห็นที่ 88 พี่กลับรู้สึกว่าคนโดนไทร์ คือ คนที่ไม่ตั้งใจนะ ถึงขนาดสอบเข้าไปได้ การเรียนก็ไม่น่ายากเกินความสามารถ ต้องกลับไปทบทวนตังเองว่าเต็มที่แล้วจริงๆหรือเปล่า โดนไทร์ตอนปีสามนี่ เราน่าจะรู้ตัวมาตั้งแต่ปีแรกแล้วนะว่าเกรดเราจะรอดหรือเปล่า พี่เคยเห็นเพื่อนๆพี่เกรดไม่ดีตอนปีหนึ่ง ก็ลาออก สมัครเข้ามาใหม่ เริ่มต้นใหม่ ตั้งใจใหม่ เรียนได้ดีกว่าพวกที่เกรดต่ำแต่ดันทุรังไปต่ออีกนะ เพราะเขาตั้งใจกับอาชีพนี้จริงๆ แต่ที่เรียนได้ไม่ดีมนตอนแรก อาจเพราะยังปรับตัวไม่ได้ แต่เขาก็มุ่งมั่นกับมัน การรู้ตัว และตัดสินใจลาออกสอบใหม่ เพื่อไม่ให้เกรดที่ต่ำในเทอมแรกนั้นมาฉุดเกรดเทอมหรือปีถัดไปที่เราทำได้ดีขึ้น ก็ทำให้ประสบความสำเร็จ พี่ก็เคยถูกผู้ใหญ่ดุเรื่องความตั้งใจในงาน เลยทำให้พี่จดจำมาจนทุกวันนี้ ก็ไม่ได้ซ้ำเติมนะคะ แต่คำพูดบางคำที่มันแทงใจเรา มันก็ทำให้ความอักเสบที่ใจมันหายไปได้เหมือนกัน ดีกว่าปล่อยให้มันเป่งๆทรงๆทรุดๆอยู่กับยาที่เรียกว่ากำลังใจ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ รับไปทั้งเข็ม ทั้งยาเลยค่ะ :) จากคุณ : หวาย เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 15:58:45 A:58.8.121.138 X: TicketID:215804

ความคิดเห็นที่ 89 อย่าไปกลัว ผมก็เคยโดน รีทายมาก่อน มหาวิทยาลัย รัฐชื่อดังด้านเทคโนโลยี ... ขอแค่อย่าไปกลัว ตอนนั้นผมก็สอบกลับเข้าไปใหม่ มหาลัยเดิมแต่คนละสาขาวิชาแล้วก็เรียนต่อจนจบและมางานทำจนทุกวันนี้..เพราะฉะนั้นอย่าไปกลัว จากคุณ : ลุงสนุก เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 16:31:57

ความคิดเห็นที่ 90 http://www.pantip.com/cafe/social/topic/U10070464/U10070464.html จากคุณ : BillabongZ เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 17:30:17

ความคิดเห็นที่ 91 มันไม่ใช่ที่สุด ทั้งหมดของชีวิตนะคะ น้อง  ถ้าน้องร้องไห้ จงคิดว่านี่คือครั้งสุดท้าย  พอตอนทำงาน น้องจะเจออะไรมากกว่านี้ค่ะ พี่มาให้กำลังใจ ด้วยการให้กิ๊ฟ และพี่มาให้กำลังใจนะคะ สู้ต่อไป อย่าท้อแท้ อย่าคิดมากนะคะ เรียนที่ไหนก็เหมือนกันแหละ  ทุกสถาบัน สอนให้เป็นคนดี ตั้งใจเรียนต่อไปนะคะ จากคุณ : prettypsyche เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 17:34:29

ความคิดเห็นที่ 92 เจ้าของกระทู้จะ ย้ายไปเรียนบริหารหรอครับ อือ ก์น่าสนใจนะครับสาขานี้ โอนกี่ตัว ก์ต้องไปดูรายวิชาของสาขาที่จะเรียน แล้วเทียบกับสาขาวิศวะ อีกทีคาดว่าน่าจะได้แค่ตัว พื้นฐาน เช่น อังกิด สังตม เศษฐศาตร์ เลข ไม่น่าเกิน 10 ตัว โอนไปคงคงประหยัดเวลาได้ซัก 1 เทมอ ยังไงก์ไปขอทรานสคริปที่มอเกษตรก่อน(อันนี้าำคัญมาก) แล้วโทรไปสอบถามฝ่ายทะเบียนมหาลัยที่ต้องการจะย้ายไป เดี้ยวเค้าจะแนะนำเอง แต่...ว่า น้องรู้ได้ไงว่าชอบบริหาร?? รู้รึเปล่าลักษะงานที่ทำเป็นอย่างไง? ลองไปถามญาติที่จบด้านนี้ดูนะว่าเป็นไง หรือไม่ก์ลองไปนั่งดูที่ธนาคารแล้วสังเกตการทำงานพนักงานแบงค์เค้าดูแล้วคิดเปรียบเทียบท่าเป็นตัวเองว่าจะชอบทำงานแบบนั้นไหม (จบบริหารทำแบงค์กันเยอะ) พี่มีเพื่อนเรียน IT ชอบเรียน แต่มันบอกไม่ชอบทำงาน เพราะไม่ชอบนั่งทำงานหน้าคอมวันละ 8ชม. ร่างกายมันรับไม่ไหว แล้วพี่เตือนไว้อีกอย่างคือ เงินเดือนสายนี้มันน้อย จบเยอะ แย่งกันสมัครงาน ยกตัวอย่างธนาคารกสิกรกำหนดรับสมัคร จบมอรัฐชั้นนำ เกรด2.75ขึ้น (ในตำแหน่งดีๆ แต่หน้าเคาเตอร์จบตรีไรก์ได้ สอบเข้าเอา) สรุปก์คืออยากให้ศึกษาสาขาที่จะย้ายไปเรียนใหม่ให้ลึกและละเอียดรอบคอบเสียก่อน (เนื้อหาวิชาชอบไหม หางานยากง่าย ลักษณะงานที่ทำ เงินเดือน(สำคัญมาก) โอกาสเติบโตในสายงาน) แล้วค่อยตัดสินใจอีกที จากคุณ : สู้ๆนะครับ (รักไม่มีจริง) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 17:50:17

ความคิดเห็นที่ 93 สู้ สู้คับ มีคนที่แย่กว่าคุณอีกเยอะเลยนะคับ เริ่มต้นใหม่คับผม ... จากคุณ : งอแง (นายงอแง) เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 18:21:02

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบอกว่า สู้ค่ะ ไม่สายเกินไปหรอกค่ะ แต่คงต้องหาตัวเองว่า ชอบอะไรกันแน่ จะได้เลือกใหม่ให้ตรงกับที่ชอบ มันจะไปได้ดีกว่า จบมาก็จะทำงานได้อย่างมีความสุข เพราะได้ทำสิ่งที่ชอบ อาจต้องลองศึกษาและจินตนาการดูว่า ถ้าเรียนสายนั้นสายนี้ จบไปทำงานอะไรได้บ้าง ในสิ่งแวดล้อมนั้นๆ เราจะชอบงานนั้นหรือไม่ บางคนชอบทำงานออฟฟิศ อยู่ห้องแอร์สบายๆ บางคนชอบลุย ชอบท้าทาย ชอบติดต่องานข้างนอก ก็ทำเซล ทำงานในนิคมฯ ในโรงงานฯ ... มีเพื่อนและคนรู้จักที่โดนรีไทร์ เค้าก็เริ่มใหม่ได้ค่ะ ผ่านพ้นมาได้ แต่ก็ใจเสียไประยะนึงเหมือนกัน แล้สสมัยก่อน ทางเลือกน้อยกว่า ที่เรียนมีน้อย ทำใจแล้วกลับมามุค่ะ อีกหน่อย เมื่อมองกลับมา มันจะเป็นประสบการณ์ที่มีค่า จากคุณ : Whereabouts เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 19:13:35

ความคิดเห็นที่ 95 สู้ๆครับ จากคุณ : RedMiyoun เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 19:27:17

ความคิดเห็นที่ 96 ลองเรียนด้าน ATC ไหมค่ะ น่าสนุกนะ Air Traffic Control จัดการการจราจรทางอากาศ งานเครียด แต่ได้ใช้ศักยภาพของตัวเองเต็มที่เลยค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 19:55:58

ความคิดเห็นที่ 97 กำลังใจ หนูได้ไปจากคนในนี้เยอะแล้ว ยากำลังใจที่ได้จากคนในนี้ มันหวานดีและทำให้หนูผ่านจุดนี้ไปได้ แต่หนูอาจป่วยเรื้อรังจนต้องมาขอยาใหม่เรื่อยๆ ถ้าพร้อมรับยาขมเมื่อไหร่ แตกกระทู้ออกไปก็แล้วกัน คนก่อนๆให้ยาขมเข้าไป โดนคนอื่นถล่มเละเลย ยาขมมันกินยากนะ จากการที่เห็น นศ. รีไทร์มาแล้วหลายคน หนูเป็นนิสิตวิศวะ อยู่ ม.เกษตร บางเขน ใช่หรือเปล่า เท่าที่ดูจากข้างบนๆ วิธีการนับเกรด ยังเหมือนเดิมหรือเปล่า ที่ F กี่ครั้งก็ยังเอามาคิดด้วยทุกครั้ง F ซ้ำซากตัวเก่า เกรดก็ยิ่งตก แต่บางมหาลัย ต่อให้เกรดเทอมนั้นๆ F 4 ตัว แต่เกรดก็ไม่ได้ลดลง เพราะถ้า F ซ้ำตัวเดิม ไม่เอามานับเป็นตัวหาร จากคุณ : โลหการ4 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 20:21:33

ความคิดเห็นที่ 98 การที่คนเราได้ผิดหวังเสียใจบ้าง มันเป้นสิ่งที่มีค่านะครับ มันทำให้เราเข้งแข็ง  เวลาเราสวดมนต์อ้อนวอนขอความเข้มแข็งถามว่าท่านจะประทานความเข้มแข็งหรือจะประทานโอกาสที่เราจะได้สร้างความเข้มแข็ง บ้างคนพลาดเกียตรินิยม แล้วผูกคอตาย  คุณรีไทน์ แล้วคุณไม่ผูกคอตาย ผมว่าคุณเก่งกว่าคนนั่นเยอะมากเลยและ จากคุณ : v0110 เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 20:48:11

ความคิดเห็นที่ 99 อ่านจากคณะอื่นๆ ที่คนเรียนเก่ง มองพวกเรียนอ่อนว่าเป็นตัวถ่วงแล้วก็น่ากลัวและจิตตกนะครับ สำหรับคณะแพทย์ที่ผมเคยเจอ ไม่ใช่อย่างนั้น ปกติผมก็ไม่ใช่คนที่เรียนเก่งอะไร ออกจะอ่อนด้วยซ้ำ เคยตกวิชาบางวิชาด้วยซ้ำ แต่ที่รอดมาได้ ก็เพราะเพื่อนที่เรียนเก่งนั่นแหละ สละเวลาในช่วงปิดเทอม แทนที่จะได้พักผ่อน เที่ยวเล่นที่บ้าน กลับมาติวหนังสือให้พวกผมที่สอบตก... 555... ตอนนี้เรียนจบมา 4 ปีแล้ว เหมือนว่าหลังจากเรียนจบ อะไรที่ไม่เข้าใจ อะไรที่จำไม่ได้ พอได้เอามาใช้จริง กลับเข้าใจและจำได้ง่ายๆ ผมคงเป็นพวกที่อ่านหนังสือไม่เข้าหัว แต่ถ้าได้มาลองทำจริง มันถึงจะเข้ามั้ง... จากคุณ : หมอก้อนหิน เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 20:48:49

ความคิดเห็นที่ 100 เฮ้อ...อ่านบาง ความเห็น แล้วอนาจใจมากครับ สู้ต่อ ย้ายโอนหน่วยกิต ไปคณะที่เราชอบ ที่ไหนก็ได้ ครับ จากคุณ : afood เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 21:24:15

ความคิดเห็นที่ 101 เริ่มต้นใหม่ ไม่สายค่ะ แต่อยากให้ค้นหาตัวเองให้เจอจริงๆว่าชอบอะไร ไม่รู้ดิ ยิ่งเราเริ่มใหม่บ่อยๆ มันยิ่งเสียเวลานะคะ เพื่อนเราก็เหมือนกัน เรียนมาสามปี อยู่ดีๆขอลาออก แอบไปเอนท์ใหม่ เอนท์ติดอีก คราวนี้ไปเรียนไกลถึงศรีราชา ทุกคนงงมาก อีกปีเดียวก็จบแล้ว จะทำไปทำไม แต่ตอนนี้เพื่อนก็เรียนจบแล้ว จบช้ากว่าคนอื่นแต่มีความสุขกับชีวิตตัวเองขึ้นเยอะเลยค่ะ โชคดีที่เขาหาตัวเองเจอว่าชอบอะไร หาให้เจอไวๆ และมีความสุขกับมันนะคะ จากคุณ : ปลาทองแก้มยุ้ย เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 21:32:58

ความคิดเห็นที่ 102 เพื่อนพี่นะเรียนวิศวะ ถูดรีไทร์ตอนอยู่ปี 2 ตอนนี้เค้าได้งานทำแล้ว เรียนจบที่รามคำแหงเกี่ยวกับการตลาด ตอนเรียนก็ว่ายากแล้ว ตอนทำงานนี้ซิของจริง สู้ ๆ นะน้อง เอาใจช่วยครับ เท่าที่อ่านแสดงว่าน้องเก่งคำนวณนะ ยังไงก็ลองเรียนสายครูดูดิ เห็นว่าเป็นติวเตอร์ด้วย แสดงว่าชอบงานสอนซินะ ยังไงก็ลองสู้สักตั้ง ถูกรีไทร์ไม่ได้หมายความว่าเราไม่เก่งนะ บางทีเราอาจจะเลือกงานไม่ถูกกับสิ่งที่ถนัดก็ได้ จากคุณ : ทำไมจัง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 21:41:54

ความคิดเห็นที่ 103 มาให้กำลังใจค่ะ สู้ๆ จากคุณ : เด็กหญิงสีเหลือง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 22:07:37

ความคิดเห็นที่ 104 พี่เอง .. ซิ่ว จาก ม.เกษตรศาสตร์ (บางเขน) มาตอนปี 1 โดนรีไทร์ จาก เทคโน ฯ ลาดกระบัง ตอนปี 2 คณะ IT (ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย) สุดท้าย มาเรียน ที่ ม.มหานคร แบบเริ่มใหม่หมด คณะ IT พร้อมทำงานไปด้วย .. จบมาพร้อมพ่วงเกียรตินิยมอันดับ 1 คนเราล้มแล้ว .. ลุกขึ้นได้ค่ะ อย่าได้กลัว ถ้าเรามีความตั้งใจและพยายามอย่างที่สุด ^^ เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ครีมส้ม & หนมปัง เขียนเมื่อ : 28 ธ.ค. 53 23:32:17

ความคิดเห็นที่ 105 พี่จบนิเทศ เพราะชอบเรียนนิเทศ เเต่ไม่ชอบทำงานนิเทศนะ น้องอยากเป็นอะไร ทำงานอะไร เอาจริงๆนะ อะไรที่เราทำทุกวันเเล้วเรามีความสุข นั่นเเหละคือคำตอบล่ะ เพื่อนพี่ซิ้ลกันเยอะ 28 เพิ่งจบยังมี เเต่เขาก็มีความสุขที่จะเริ่มต้นใหม่ค่ะ คิดในเเง่ดี อะไรที่เกิดย่อมมีเหตุ เเละผลที่ตามมาก็ย่อมสอนเรา ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง จากคุณ : darkheart เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 01:43:43

ความคิดเห็นที่ 106 ผมจบ วศ.เครื่องกล ม.เกษตร นะครับ จบ 4 ปีครึ่ง ขอตำหนิก่อน ผมมองว่า คุณไม่ได้ตั้งใจ และไม่ได้พยายามเลย ผมเคยจะโดน ไทน์ 2 ครั้ง ตอนปี 1 เทอม สอง เเละก็ ปี 2 เทอม สอง แต่ผมก็รอดมาจนจบได้ มันมีวิธี ที่เราจะไม่โดน ไทร์ มากมายในสถาบันนี้ ไม่ใช่สถาบันนี้ ใช่ว่าจะไม่มีมาตราฐาน แต่สถาบันนี้ ให้โอกาสกับคนที่รู้จัก ประมาณตนเเละรู้จักสนใจที่จะเรียน ตัวช่วย ดอป และการประมาณตน มีให้คุณทำแต่ทำไม ไม่ทำครับ บางคนโดนไทร์เพราะคิดว่าเดี๋ยว  final ก็ผ่าน บางคนตามเพื่อน สรุป การเรียนคือการวางแผน คุณต้องประมาณตน เสียเวลาบ้างหากจำเป็น ผมจบมา 2.08 ก็ถือว่าจบ เเต่มันก็ไม่ใช่ตัวอย่างที่ดี เพียงแต่อยากจะ เล่าให้ฟังถึงคนเกรดต่ำ อย่างผม หากต้องการคำแนะนำ บอกได้ครับ ผมช่วยได้ สู้ๆ ...ไอ้น้อง จากคุณ : MAXSIM_lot เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 09:09:14

ความคิดเห็นที่ 107 ชอบคำนวนเหรอคะ แนะนำเรียนการเงิน บัญชี เศรษฐศาสตร์หรือสถิติดีมั๊ยเอ่ย ถ้าไม่อยากเอ้นต์อีก เรียนม เอกชน ก็ได้นะ เพื่อนพี่จบบัญชี ม หอการค้า ขนาดแค่ทำงานบัญชีไปเรื่อยๆเก็บ ปสก ไม่ได้เป้นผู้สอบนะ ตอนนี้เงินเดือนจะแสนแล้ว จากคุณ : ยุ้ยหัดเขียน เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 09:54:42

ความคิดเห็นที่ 108 เข้ามาให้กำลังใจครับ สู้ๆครับ \\(^o^)// จากคุณ : มาริอ้วน เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 12:28:24

ความคิดเห็นที่ 109 เพื่อนผมซิ่วจากวิศวะไปเรียนนิติ ได้เกียรติยมอันดับ 2 อีกคนเรียนแพทย์ไปหลายปีแล้ว รู้สึกว่าไม่ใช่ ซิ่วมาเรียนเภสัช เรียนได้ระดับต้น ๆ ตลอด เพราะีมีพื้นฐานจากเรียนแพทย์มาเยอะแล้ว ผมเองเกรดตอนเรียนตรีสุดห่วย พอเรียนโทตั้งใจใหม่ว่าจะทำให้ดีกว่าเดิม สุดท้ายก็ทำได้ดีมาก ๆ กว่าที่ตั้งใจไว้เสียอีก .... อย่าไปกลัวการเริ่มใหม่ครับ เวลาจะทำอะไรสักอย่างมันก็ยากที่ตอนเริ่มต้นนี่แหละครับ แต่ถ้าการเริ่มต้นมั้นผ่านพ้นไปแล้วแล้ว ผมเชื่อว่าหากเรามีความตั้งใจ ทุกอย่างจะดีเองครับ จากคุณ : แตงโมสีรุ้ง เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 12:54:48

ความคิดเห็นที่ 110 เราเรียนศรีปทุม บัญชีค่ะ ไม่โดนไทร์ แต่ว่าต้องรีเกรดค่ะ ต่อ summer ต่อเทอมปกติ อีก1  กว่าจะจบได้ หืดขึ้นเลยค่ะ สู้่ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : หน่วยย่อย889 เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 13:17:00

ความคิดเห็นที่ 111 ถ้าย้อนเวลาได้ ผมจะไม่เลือกเรียนวิศวะ เด็ดขาด ผมจะเรียนหมอแทน จริงๆนะ (ตอนจบใหม่ๆก็ยังไม่เท่าไหร่นะ แต่เวลาผ่านไป 3-4 ปี ทำไม แพทย์กับวิศวะ รายได้มันถึงต่างกันแบบฟ้ากับเหวแบบนี้ฟระ T_T) จากคุณ : Poprock Engineer เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 14:02:09

ความคิดเห็นที่ 112 การรีไทร์ครั้งนี้อาจจะทำให้คุณพบกับสิ่งที่ตัวเองชอบก็ได้ จากที่เคยถูกรีไทร์อาจจะเป็นที่หนึ่งของห้องก็ได้ หาตัวเองให้พบนะคะ สุ้ ๆ ค่ะ จากคุณ : windowlove (windowlove) เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 14:13:00

ความคิดเห็นที่ 113 เป็นกำลังใจให้ครับ เก็บความรู้สึกนี้ไว้ เป็นบทเรียนในการดำเนินชีวิตต่อไปครับ มันคงเป้นบทเรียนที่ยิ่งใหญ่ที่สุดสำหรับคุณแล้วในตอนนี้ แต่เชื่อผมเถอะยังมี ความผิดหวังและประสบการณ์อีกมากมายรอให้คุณพบเจอในอนาคต และเมื่อวันนี้นมาถึง พอคุณมองย้อนกลับมาจะพบว่าเรื่องนี้มันก้แค่เหตุการณ์หนึ่งในชิวิตคุณเท่านั้นเอง ความสำเร็จอยู่ข้างหน้า ส่วนความล้มเหลวนั้น .......... คุณผ่านมันมาแล้วครับ โชคดีครับ จากคุณ : torcivil เขียนเมื่อ : 29 ธ.ค. 53 14:50:41