ก่อนอื่นขอสวัสดีทุกท่าน
เราอายุ เพียง สิบเก้า เป็นคนพิการทางการได้ยิน ชนิดว่า หูเสื่อม
ต้องรอผ่าตัด ด้วยเงินจำนวน เก้าแสนกว่าบาท ซึ่งเราไม่มีเิงินก้อนนั้น
ทุกวันนี้ เรียนนิติศาสตร์ ที่ รามคำแหง ฟังไม่รู้เรื่องเลย อ่านก็อ่านเอาไปสอบ
เคยสอบติด ม รัฐดังๆระดับท๊อปประเทศมาแล้ว
ด้วยค่าเทอมแสนแพงเลย ไม่คิดจะบอกพ่อแม่ ให้เหนื่อยกับภาระค่าเล่าเรียน
ก็เลยเรียนรามคำแหงไป
พ่อเราติดเมียน้อย ชนิดว่าหลงอย่างมาก ตอนนี้กลายเป็นหนี้ไปแล้ว
แอบสับสนว่าโดนคุณไสยหรือเปล่า เปลี่ยนไปหน้าเป็นหลังมือ
แม่เราก็ป่วยโรคไวรัสตับ ขายรถไป มีเงินเก็บบ้าง แต่แม่ไม่คิดลงทุนทำไรเลย
เราอยู่กับแม่ ด้วยอายุเพียงนี้ ไม่อยากใช้เงินแม่เลย
มือถือใหม่แม่ก็ให้เงินมาืซื้อ แต่เราไม่ซื้อ เอาเงินเก็บไปฝากบัญชีเอา
ทุกวันนี้วันๆอยู่บ้านอ่านหนังสือเรียน เล่นคอม
การงานแม่ไม่คิดลงทุน ทำอะไรชักอย่าง จนไม่เป็นอันว่าตอนนี้จะทำงานไร
ตอนนี้แค่ทำงานรับจ๊อบถูกๆ ไปวันๆ
เราทั้ง ท้อและทรมานมากกกกกก
เพราะทุกวันเล่นเน็ทมักหางานดูงาน บางทีเจอถูกใจเราทำได้
เสียตรง เราเป็นคนพิการ ใครพูดเราก็ได้ยินไม่ชัด
ทำให้ไม่มั่นใจตัวเอง เพราะงานทุกที เราทำได้หลายๆอย่าง
การงานใครๆก็พูดว่า ต้องฟังได้ ต้องสัมภาษณ์ ต้องพูดคุยงาน หรือประชุม
ซึ่งงานหลายอย่างคิดดูแล้วเราก็ทำได้ทุกอย่าง เพราะยึดติดกับคำว่า
ยึดฝีมือดีกว่าใบปริญญา อย่างเช่นคอมเราก็ทำได้ศึกษาเองทำเอง
ซ่อมคอมเองลงโปรแกรมเอง ( ศึกษาเองในเน็ทในหนังสือ)
เป็นพวกทำอะไรแล้วไม่เคยทิ้งงานพวกนั้น พยายามทำให้สำเร็จ
ตอนนี้คอมพัง แต่ก็ไม่สำเร็จ เพราะมัน พังที่อะไหล่ ซึ่งต้องเสียตังซื้อใหม่
คอมที่ว่าั้นั้น อะไหร่สิบปีแล้ว จะหาซื้อเป็ฺนซิ้นเป็นอันไม่ได้ง่ายขนาดนั้น เปลี่ยนเอาแบบปัจจุบันก็ ต้องยกเครื่องใหม่หมด เงินนะไม่มีเลยไม่คิดจะขอแม่
เล่นร้านเนทอยุ่จนทุกวันนี้ T___________T
เราล่ะ ท้อจิงๆ โทรศัพท์มาก็ไม่รับ เพราะฟังไม่รุ้เรื่องอยุ่แล้ว
ไม่รู้ตอนนี้ควรทำอะไรไปวันๆ หรืออยู่บ้านกินเงินเก็บแม่ให้หมด
ถ้่าเกิดมาเป็นคนปกติ เราจะไม่ทำให้แม่ลำบาก ขนาดนี้
ไม่รู้แล้วจะทำอะไร ท้อท้อท้อจริงๆเลย
ตอนนี้ก็ได้แต่ ช่วยแม่ทำงานบ้าน ชักผ้า ถูบ้าน ทิ้งขยะ จ่ายตลาด
ประหยัดค่าใช้จ่ายวันๆ
ขนาดมีแฟนไม่คิดจะใช้เงินแฟน ณ ตอนนี้เิลิกกันไปแล้ว
เพราะทนนิสัยแฟนไม่ได้ ที่ด่าๆว่าๆเราทุกวัน ไม่เข้าใจเราเสียที
มาสอบรามทีต้องใช้เงินเยอะ ขนาดรุ้สึกต้องใช้เงินแม่อีก เลยเบื่อตัวเอง
พ่อก็มีเงินมีงานประจำเงินดี 20k โบนัสปีใหม่ 30k
เอาไปลงกะเมียน้อยหมด
ซึ่งเราเองก็ไม่อยากยุ่งเรื่องของผู้ใหญ่ ไม่ยุ่งมาตั้งแต่พ่อมีเมียน้อยตอน
เราอายุ สิบขวบแล้ว เลยอยุ่เฉยๆทำหน้าที่ตัวเองให้ดีที่สุดไป
.
.
ณ จุดนี้ ท้อจริงๆ ไม่รู้จะทำอะไร
เศร้าใจจิงๆคนพิการ
คห 1 สระบุรี สามารถอยุ่กรุงเทพได้ ถ้าเงินพอก็ทำงานเช่าพักได้ ยิ่งใกล้หัวหมาก บางกะปิ ไปถึงสุขุมวิท ได้จ้ะ บางทีจะไปอยุ่ปทุมกับพ่อ แต่ว่าพ่อกับแม่คงอยากให้เรามาทำหรอก...เค้าห่วงเรา ขอบคุณพี่ที่ห่วงจ้า
เค้าว่าคนที่พี่รู้จักถึงเค้าเป็นคนหูหนวก ถ้าพยายามในการเรียนใส่ใจการเขียน จะเข้าใจเอง ตอนเด็กไม่รู้อะไรเลยแบบเบลอๆปล่อยได้ขนาดนี้ ชินเองรู้ไปเอง ถ้าคนรุ้จักพี่ พยายามหน่อย เค้าก็เก่งแล้วจ้า
ขอบคุณที่ช่วยคิดจ้า พี่ช่างเข้าใจ คน โลกเงียบ จิงๆ
ต้องมาแปลนั่นแปลนี่
......เป็นกำลังใจให้เน้อ.........ยัยหนูเบนนี่......
