 |
จากสาวออฟฟิช สู่เจ้าของธุรกิจร้านเสื้อผ้า ^__^
|
 |
ขอแชร์ประสบการณ์และเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆมนุษย์เงินเดือนทุกคน ที่กำลังเดินทางตามความฝันของตัวเองอยู่ จึงขออนุญาตใช้พื้นที่เล็กๆตรงนี้
เพื่อแชร์ประสบการณ์และอาจจะเป็นแรงบัลดาลใจให้เพื่อนร่วมทางหลายๆคนได้บ้างนะคะ (ขออนุญาตเอารูปร้าน ,รูปภายในร้านขึ้น เพื่อเป็นอัถรสใน
การพูดคุย ไม่มีจุดประสงค์ในการโฆษณาแอบแฝงใดๆทั้งสิ้นนะคะ เจ้าของกระทู้พยายามเอาชื่อร้าน ชื่อแบรนด์ออกแล้วค่ะ เพื่อไม่ให้เข้าใจผิดว่าสื่อไปทางโฆษณาค่ะ)
หลังจากที่ทำงาน(ด้าน IT)เก็บเงินมา 4 ปีกว่า เงินเดือนก็ไม่ได้เยอะเลย และด้วยพื้นฐานครอบครัวที่ไม่ได้มีพร้อมให้ ดังนั้น ทุกอย่างต้องหา
เอง เก็บเองทุกบาททุกสตางค์ กว่าจะมีร้านนี้ได้ ใช้เวลาเก็บเงินถึง 4 ปี กว่า ลงทุนทั้งหมด ร่วม 3 แสนบาท อาจจะน้อยสำหรับบางคน แต่มันถือว่าเยอะ
สำหรับเรา ตอนนี้เราอายุจะ 28 แล้ว เงินก้อนที่ได้จากการเป็นมนุษย์เงินเดือนนี้ ส่งผลให้ตัวเองได้ทำตามฝันแล้ว คือ การเปิดร้านขายและรับผลิต
เสื้อผ้าของตัวเอง ตอนนี้เปิดร้านแล้วได้ 9 วันแล้ว รายได้ต่อวันก็ถือว่า ok สำหรับร้านเปิดใหม่ มีเครียดบ้าง ปวดหัวบ้าง สับสนก็เยอะ เพราะตอนที่เรา
คิด เราวาดฝันมันช่างง่ายและสวยหรู แต่เวลาลงมือทำจริงๆ มันมีปัญหาที่คาดไม่ถึง คิดไม่ถึงอีกมากมาย แต่ก็คิดในใจเสมอว่า ในวันข้างหน้าไม่รู้จะ
เป็นอย่างไร เราจะสู้ จะอดทน เพื่อให้ผ่านปัญหาต่างๆไปให้ได้ และจะทำให้ร้านประสบความสำเร็จดังใจที่เคยตั้งใจไว้ ไม่ว่าจะใช้เวลาและความพยายามแค่ไหนก็ตาม
ก่อนมาเปิดร้านจริง เราทำงานเสริมด้านเสื้อผ้านี้ ควบคู่กับงานประจำมาประมาณ 4 ปีกว่าค่ะ
ทำให้พอมีประสบการณ์ระดับนึง มีเครดิตกับคู่ค้า และมีคอนเนคชั่นทางธุรกิจพอสมควร วันที่ได้รู้ว่า อีกไม่กี่วันแล้วสินะ ร้านของเราจะเปิดแล้ว จะมี
ร้านของตัวเองแล้ว มันทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ ทั้งกังวล ทั้งเครียด เรียกได้ว่า ความรู้สึกสับสนไปหมด ดีใจที่มีร้านตามที่ตั้งใจแล้ว เครียดกลัวว่าร้านจะ
ไม่ ok บ้าง อะไรบ้าง ต่างๆนาๆ แต่ถึงตอนนี้แล้ว ร้านเปิดแล้ว ต้องสู้อย่างเดียว เดินถอยหลังไม่ได้แล้ว ได้ใช้กลยุทธ์จริง ตลาดจริงกันเลยทีนี้ สนุกอย่างบอกไม่ถูก เครียดบ้าง กังวลบ้าง ออกแนวสับสนค่ะ
แรงบัลดาลใจที่ทำให้มาทำธุรกิจส่วนตัว คงต้องบอกตรงๆว่า เป็นสิ่งที่ฝัน และตั้งใจมาตั้งแต่ต้นแล้ว
การทำงานประจำ อย่างนึงคงเพราะถูกปลูกฝังมาเสมอว่า คนที่เรียนจบมาก็ต้องทำงานออฟฟิช และที่สำคัญสุดๆเลย เราไม่มีเงินทุนสักบาท
ทางเดียวที่ทำได้ตอนเรียนจบนั้น คือ รีบหางาน เก็บเงิน และทำงานที่ตัวเองชอบไปพร้อมกัน
โชคดีที่ได้งานตั้งแต่ยังเรียนไม่จบ โชคดีที่มีหัวหน้าดี ที่ให้เราทำงานเสริมควบคู่ไปด้วยได้ โชคดีที่บริษัทที่เราทำงานไม่มีเวลาเข้าออกออฟฟิช ไม่ต้องตอกบัตร
หลายๆความโชคดี และหลายๆกำลังใจจากคนรอบข้างทำให้เรามีวันนี้
พอมองย้อนเวลากลับไป ก็คิดถึงตัวเองตอนแรกๆลำบากสุดๆ เหนื่อยสุดๆ ต้องเดินแบกถุงเสื้อผ้าไปเอง ส่งของเอง ทำทุกอย่างเองทั้งหมด
ไม่รุตอนนั้นเอาแรงมาจากไหน ทำไปได้ยังงัย นึกถึงทีไรก็ยิ้มขึ้นมาทุกที ^__^
ขอขอบคุณและขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนที่กำลังจะเดินตามความฝันของตัวเอง
สู้ๆนะคะ เราเองก็จะสู้เช่นกัน ^___^
| จากคุณ |
:
TJ_jatingja  
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ก.พ. 54 12:38:38
|
|
|
| |
