ความคิดเห็นที่ 1 กระบวนการคัดเลือกที่เข้มข้น เพื่อให้ได้คนที่เก่งและดี คนส่วนใหญ่มักจะชอบพูดว่า จะสอบเข้ารับราชการจะต้องมีเส้นหรือความสัมพันธ์ที่ดีกับผู้ใหญ่ ยิ่งบางกระทรวงคำพูดนี้จะยิ่งหนาหูขึ้นเรื่อยๆ บางทีก็ดูกันถึงนามสกุลหรือสถาบันการศึกษากันเลยทีเดียว สำหรับผมแล้ว ผมมองว่าเป็นเพียงส่วนหนึ่งเท่านั้น และก็คงเป็นส่วนเสี้ยวที่เล็กมากๆ เสียด้วย ผมเป็นคนหนึ่งที่เป็นลูกชาวบ้านธรรมดา นามสกุลก็ธรรมดา ไม่มีทั้งเส้นใหญ่ เส้นหมี่ เฝอ หรือเฟตตูชินี่ อ้อ เกาเหลาก็ไม่มีนะครับ และก็คงไม่อยากจะมีด้วย แต่ก็ยังสามารถเข้ามารับราชการได้ ผมคงจะอรรถาธิบายกระบวนการรับข้าราชการในส่วนของผมก่อน ก่อนที่จะพูดถึงกระบวนการคัดเลือกแบบปกติควบคู่กันไป ผมเป็นข้าราชการในส่วนบุคคลทั่วไปที่รับทุนเพื่อกลับมารับราชการตามความต้องการของหน่วยงานที่เขียนขอทุน กับสำนักงานคณะกรรมการข้าราชการพลเรือนหรือ ก.พ.   จำได้ว่าตอนสมัครทุนก็เลือกหน่วยงานตามสัญญาใจของท่าน ส่วนจะส่งไปเรียนเน้นทางด้านใด เอาไว้ดูกันทีหลัง และคงไม่ใช่ปัญหาใหญ่ เพราะมันก็ครือๆ กัน ครับ ขั้นตอนของการสอบทุนรัฐบาล ก็จะเริ่มจากการสอบในสองส่วนครับ ส่วนแรกคือการสอบภาษาอังกฤษ ขณะที่ส่วนที่สองคือการสอบข้อสอบความรู้ความสามารถทั่วไป ซึ่งก็จะคล้ายการสอบเข้ารับราชการในภาค ก ที่ ก.พ. เป็นผู้เปิดสอบเอง แต่จะมีข้อแม้สำคัญเพิ่มเติมขึ้นมาว่า จะต้องสอบให้ได้เหนือกว่าคะแนนเฉลี่ยของผู้เข้าสอบทั้งหมด ซึ่งฟังดูก็ไม่น่าจะยากนัก แต่ประเด็นสำคัญก็คือ เราไม่รู้ว่าคะแนนเฉลี่ยจะไปกองอยู่ที่ใด ดังนั้นถ้าทำได้ยิ่งมากก็จะเป็นการดี  ดังนั้นการสอบแข่งขันในรอบนี้จึงเป็นการสอบที่แข่งขันกับตัวเอง มากกว่าจะแข่งขันกับผุ้สอบรายอื่นๆ ครับ ข้อสอบภาษาอังกฤษของทุนรัฐบาลผมว่าค่อนข้างหิน และส่วนตัวผมว่ายากกว่า TOEFL และ CU-TEP ที่ผมคุ้นเคย ข้อสอบจะแบ่งออกเป็น 3 ส่วน คือคำศัพท์ซึ่งยากพอฟัดพอเหวี่ยงกับข้อสอบ GRE ไม่ต้องกลัวครับ การท่องศัพท์ไปก็ไม่อาจจะช่วยอะไรได้มาก คำศัพท์บางคำ ทั้งชีวิตอาจจะเพิ่งได้เคยมาพบในห้องสอบเป็นครั้งแรกก็ได้ และความรู้สึกเกลียดเมื่อแรกพบ (hate at first sight) ก็คงจะมาเยือนได้โดยไม่ยาก ขณะที่ในอีกสองส่วนจะเป็นการอ่านเพื่อตอบคำถามหรือ reading และการหาจุดที่ผิดในประโยคหรือ error check อันนี้จะง่ายขึ้นมาหน่อย แต่ก็ยังโหดกว่า TOEFL และ CU-TEP ครับ ที่สำคัญที่สุดก็คือ ผู้สอบจะต้องบริหารเวลาให้ดี และทำข้อสอบให้ทันครับ ขณะที่อีกครี่งวันจะเป็นข้อสอบความถนัด ซึ่งก็ยากกว่าข้อสอบตามหนังสือเตรียมสอบทั่วไปอยู่พอตัว ข้อสอบจะมีลักษณะคล้ายๆ ข้อสอบวัดแววความเป็นครูที่ผมคุ้นเคย ทั้งเรื่ออนุกรม มิติสัมพันธ์ คณิตศาสตร์เบื้องต้น การอ่านและให้เหตุผล ซึ่งไม่ใช่อุปสรรคสำหรับผมมากนัก เพียงเท่านี้ก็คงจะมองเห็นแล้วว่า ข้อสอบด่านแรกไม่ว่าจะเป็นข้อสอบนักเรียนทุนรัฐบาลหรือข้อสอบภาค ก ก็อุปมาเหมือนตะแกรงหรืออวนตาถี่ที่สามารถคัดกรองเอาคนที่เก่งในเชิงความรู้พื้นฐานทั่วไป เพื่อเข้ามาสอบในภาค ข หรือภาคความรู้สามารถเฉพาะทาง ในกรณีการคัดเลือกปกติ และการประเมินความเหมาะสมของบุคคลเพื่อรับทุน ในกรณีนักเรียนทุนรัฐบาลครับ ผมเองก็เป็นหนึ่งในผู้สมัครที่มีอนุภาคเล็กเพียงพอที่เล็ดรอดมาถึงรอบที่สองได้ รอบที่สองนี้จะใช้เวลาเพียงครึ่งวัน โดยเริ่มต้นจากแบบทดสอบทางจิตวิทยาอย่างง่ายๆ ก่อนจะถึงช่วงของการเขียนเรียงความภาษาอังกฤษ ซึ่งส่วนใหญ่โจทย์ก็จะเป็นเหตุบ้านการเมืองในช่วงนั้นๆ ปีที่ผมสอบ ก.พ. ท่านทำเก๋ด้วยการให้เขียนเรียงความที่เกี่ยวกับแก้ไขรัฐธรรมนูญเพราะอยู่ในช่วงกระแสของรถถังและขิงแก่ครับ เพราะฉะนั้น สุตมยปัญญา หรือการอ่านเยอะและฟังเยอะย่อมช่วยท่านได้ครับ ถ้าจะให้ดีก็จงฟังและอ่านสองภาษา จะได้เขียนคล่องปรื๊ดไม่ติดๆ ขัดๆ เหมือนผมครับ การสอบไม่ได้จบลงแค่นี้ครับ เพราะเจ้าหน้าที่เขาจะมาแยกผู้สอบไปตามทุนต่างๆ ในแต่ละห้อง ที่ซึ่งคณะกรรมการรอพวกเราอยู่ กรรมการจะมี 4-5 คน ประกอบด้วยผู้ทรงคุณวุฒิภาควิชาการเป็นประธาน มีผู้แทนหน่วยงานเจ้าของทุน ผู้แทน ก.พ. และ นักจิตวิทยาที่เตรียมรออยู่ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้น การสัมภาษณ์รายบุคคลจะยังไม่เกิดขึ้น เพราะจะต้องมีการอภิปรายกลุ่มเสียก่อน โดยหัวข้อก็คือหัวข้อที่เราเขียนเรียงความมาเมื่อครู่ แต่ปรับให้ง่ายขึ้นด้วยการให้อภิปรายกันเป็นภาษาไทยอันฟังไพเราะเสนาะหู กรรมการก็จะดูความคิดของเราในการนำเสนอควบคู่ไปกับพฤติกรรมการแสดงออกเมื่อยู่ในกลุ่ม ตรงนี้ผมจนด้วยเกล้าจริงๆ ไม่รู้ว่ากรรมการให้คะแนนอย่างไร แต่ผมก็ทำไปอย่างที่เป็นตัวตนแท้ของผม คือมีโอกาสในการแสดงความคิดเห็น ขณะเดียวกันก็ผ่อนหนักผ่อนเบา และรับฟังตลอดจนอภิปรายความคิดเห็นของผู้สมัครท่านอื่นๆ ไปพร้อมๆกันครับ และแล้วก็มาถึงขั้นตอนสุดท้ายซึ่งน่าจะตื่นเต้นที่สุด ก็คือการ สอบสัมภาษณ์แบบ 1 ต่อ 5 ผมหมายความว่าผู้สมัคร 1 และ กรรมการ 5 คนนะครับ ประเดี๋ยวจะเข้าใจผิด คำถามก็มีหลากหลาย ตั้งแต่คำถามเชิงวิชาการ มีกระทั่งท้าทายให้ผมออกไปวาดกราฟ และเขียนสมการบนกระดาน อันนี้ยังไม่เท่าไร เพราะเป็นการวัดในส่วนความรู้ความสามารถเฉพาะทาง แต่คำถามที่ผมว่าน่าสนใจยิ่งกว่า ก้คือคำถามที่ต้องการคัดกรองคนดี เข้ามารับราชการ ทั้งคำถามในเชิงทัศนคติต่อระบบราชการ ซึ่งผมก็ตอบไปตามจริงส่วนจะตอบว่าอย่างไรบ้างนั้น เดี๋ยวคงจะได้มาแจกแจงออกเป็นรายประเด็นในตอนต่อไป ในขณะที่คำถามจากนักจิตวิทยา ส่วนใหญ่จะเป็นการดูความพร้อมว่าเราสามารถจัดการกับความเครียด ความกดดัน และปัญหาต่างๆ ได้ดีเพียงใด ทั้งนี้ ก็เพราะผู้รับทุนต้องไปศึกษายังต่างประเทศ ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องไกลจาบุพการี เพื่อนฝูง ตลอดจนสภาพแวดล้อมและบรรยากาศที่คุ้นเคย ก.พ. คงต้องการคนที่ปรับตัวได้ดี มีความเป็นผู้ใหญ่หรือวุฒิภาวะสูง คำถามอีกข้อที่มักจะถามก็คือ ผู้สมัครเคยล้มเหลวในชีวิตหรือไม่ และจัดการกับความล้มเหลวดังกล่าวอย่างไร ซึ่งผมก็ตอบคำถามนี้ค่อนข้างยาวจนกรรมการบางคนฟังแล้วก้อึ้งๆไปพอสมควร นอกจากนี้ก็จะมีการสลับช่วงการพูดคุยเป็นภาษาอังกฤษ เพื่อเป็นการทดสอบความสามารถทางด้านการใช้ภาษา ห้องที่ผมสัมภาษณ์ยังโชคดีที่สลับไปมา 2 ภาษา บางห้องนี่โชคร้ายมาก เพราะสัมภาษณ์ทุกอย่างด้วยภาษาอังกฤษตลอดรายการก็มีครับ ผมเองนับว่าโชคดีหรือโชคร้ายก็ไม่ทราบที่ได้สัมภาษณ์เป็นคนแรก ใช้เวลาเกือบๆ 1 ชั่วโมงได้ หลังจากนั้นก็มีสัมภาษณ์ต่ออีกสามคน กรรมการจะต้องลงคะแนนและตัดสินให้เสร็จสิ้นในวันนั้นเลย ซึ่งทำให้ผมแอบทราบผลอย่างไม่เป็นทางการก่อนวันที่จะมีการประกาศผลจริงครับ เห็นหรือยังครับว่า กระบวนการคัดเลือกในตะแกรงชั้นที่สองก็มีความเข้มข้นไม่แพ้ชั้นแรก เพราะราชการต้องการคนที่รู้ทั้งกว้างและลึก นอกจากเก่งรู้แล้ว ยังต้องมีคุณธรรมจริยธรรม และทัศนคติที่ดีในการรับราชการควบคู่กันไปด้วย กระบวนการข้างตันเป็นการคัดเลือกนักเรียนทุนทั่วไป แต่ถ้าเป็นการะบวนการคัดเลือกข้าราชการก็จะมีอีกสองภาค คือภาค ข ซี่งเป็นการทดสอบความรู้ความสามารถเฉพาะตำแหน่ง ภาคนี้หน่วยงานอาจเป็นผู้จัดสอบเอง หรือ ก.พ. อาจจะเปิดสอบก็ได้ แต่เท่าที่เห็นหน่วยงานของผมมักจะเป็นผู้จัดสอบเองเสมอ ผมเองพอจะทราบอยู่บ้างก็เพราะมีโอกาสจับพลัดจับผลูไปเป็นคนออกข้อสอบอยู่หนหนึ่ง ข้อสอบรอบนี้จะมีอยู่ 4 ข้อ เป็นภาษาไทย 3 ข้อ และภาษาอังกฤษหนึ่งข้อ แต่โปรดอย่ายึดเป็นสรณะนะครับ เพราะแต่ละกรมแต่ละหน่วยงานอาจมีรูปแบบที่แตกต่างกันออกไป ข้อสอบของกรมผมจะเป็นคำถามที่เกี่ยวกับเนื้องาน โดยอาศัยการประยุกต์องค์ความรู้ที่เป็นทฤษฎีมาตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน อย่างที่เรียนข้างต้น ผมได้รับเชิญไปออกคำถามภาษาอังกฤษ ขนาดออกให้คำตอบไม่ตายตัวที่สุดแล้ว โดยผู้ตอบสามารถตอบได้ทั้ง เพิ่มขึ้น ลดลง หรือคงที่ ก็มีสิทธิ์ได้คะแนนเต็ม ขึ้นอยู่กับเหตุและผลที่นำมาอธิบายประกอบ แต่ท้ายที่สุด ด้วยความโหดของผมหรือเปล่าก็ไม่ทราบ หนนั้นจากคนสอบ 60 คน มีคนผ่านข้อสอบภาค ข คือได้คะแนนมากกว่าร้อยละ 60 เพียงสองคนเท่านั้น ยิ่งข้อที่ผมออกนี่สอบตกกันกราวรูด ทั้งที่ผมพยายามตรวจช่วยแล้ว จนผมต้องตั้งคำถามกลับกับตนเองเหมือนกันว่า ผมเองออกข้อสอบยากจนเกินไป หรือว่าระบบการศึกษาไทยและผู้เรียนมีปัญหากันแน่ครับ และที่ผมออกจะศรัทธากับการคัดเลือกที่มั่นใจว่าจะบริสุทธิ์ยุติธรรมและได้คนที่มีคุณสมบัติเหมาะสมก็เพราะว่า รองอธิบดีท่านที่กำกับดูแลพูดกับผมตรงๆ ว่า ถ้าได้ไม่ดีก็ไม่รับเข้าบรรจุในรอบนั้น และหากจำเป็นจะต้องสอบใหม่ก็ยอมที่จะเสียเวลา ตรงนี้ผมเห็นด้วยอย่างมากครับ เพราะผู้สมัครเองมีหน้าที่ต้องส่งสัญญาณ (Signaling) ให้หน่วยงานเห็นว่าเขาหรือเธอมีความเหมาะสมและแตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างไร ขณะเดียวกัน หน่วยงานก็ต้องมีความสามารถในการคัดกรอง (Screening) คนที่จะมาร่วมได้ด้วยอีกชั้นหนึ่งครับ การสัมภาษณ์นี้ ถ้าเป็นในส่วนของการคัดเลือกเข้ารับราชการโดยทั่วไป ก็คงเทียบได้กับการสอบภาค ค หรือการประเมินสมรรถนะโดยการสอบสัมภาษณ์  ซึ่งที่กรมของผมก็จะใช้วิธีการให้ผู้บริหารและผู้อำนวยการสำนักที่จะรับข้าราชการบรรจุใหม่เป็นผู้สอบสัมภาษณ์ ก็ต้องดูกันหลายอย่างครับ ทั้งความรู้ความสามารถ ไหวพริบปฏิภาณ การแก้ปัญหาเฉพาะหน้า  ความคิด ทัศนคติ บุคลิกภาพ ผมเองมีโอกาสได้คุยกับผู้บริหารที่ทำหน้าที่เป็นผู้สอบสัมภาษณ์หลายต่อหลายท่าน จึงได้ทราบว่ากระบวนการคัดเลือกในรอบนี้เข้มข้นไม่แพ้ภาคเอกชนเลยทีเดียว เริ่มตั้งแต่การจับตาดูการแต่งกาย ท่าทางการนั่ง มารยาทสังคม และอีกร้อยแปดพันประการที่ผู้เข้ารับการสัมภาษณ์อาจจะคาดไม่ถึง แน่นอนว่าหากความประทับใจแรกไม่ดี ก็ย่อมส่งผลถึงอนาคตการสัมภาษณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อเนื่องในอีกไม่กี่นาทีถัดไปครับ ดังนั้น ต่อให้คุณจะมีเส้นที่ดีขนาดไหน แต่คุณไม่ เก่ง และดี หรือโดดเด่นมากไปกว่าผู้สมัครรายอื่นๆ โอกาสที่จะเป็นฝ่ายถูกเลือกเข้ารับราชการก็ริบหรี่ลงตามไปด้วย เพราะเส้นสายหรือความคุ้นเคยอาจจะช่วยให้การสนทนาหรือสัมภาษณ์เป็นไปด้วยความผ่อนคลาย แต่มาตรฐานและเกณฑ์การประเมินอื่นๆ ยังคงถูกรักษาไว้ดดยผู้สัมภาษณ์ เช่นเดียวกัน การที่ผู้ถูกสัมภาษณ์แล้วไม่ได้รับการคัดเลือก ก็ไม่ควรตีโพยตีพายหรือกล่าวโทษว่าเป็นเพราะคนอื่นมีความสัมพันธ์หรือเส้นสายภายใต้ระบบอุปถัมภ์ที่ดีกว่า แต่ต้องมองให้เห็นถึงเหตุผลเบื้องหลัง ว่าทำไมผู้สมัครรายนั้นถึงถูกเลือก ซึ่งทั้งหมดทั้งปวงคงไม่มีเหตุผลใดดีไปกว่า ความเหมาะสมที่สุดเมื่อเปรียบเทียบกับผู้สมัครรายอื่นๆ ซึ่งนี่เป็นเหตุผลที่ประธานการสอบสัมภาษณ์ทุนในวันนั้นแจ้งแก่ผม ภายหลังจากที่การประกาศผลทุนรัฐบาลมีขึ้นอย่างเป็นทางการแล้วครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 08:39:26

ความคิดเห็นที่ 2 มุมมองในฐานะบุคคลภายนอกสู่ระบบราชการ ผมเองมีเหตุให้ต้องตัดสินใจภายหลังได้รับทุนอยู่ 3 แนวทาง กล่าวคือ การรับทุนรัฐบาลเพื่อศึกษาต่อ การทำงานในบริษัทข้ามชาติแห่งหนึ่ง และการรับทุนเพื่อศึกษาต่อปริญญาโทในสถาบันเดิม   3 แนวทางนี้หากเปรียบไปก็คงเหมือน Impossible Trinity ดังนั้นผมจึงต้องเลือกเพียง 2 ใน 3 ซึ่งท้ายที่สุด การเรียนต่อปริญญาโทที่คณะก็เป็นอันถูกพับเก็บไปท่ามกลางความเข้าอกเข้าใจของอาจารย์สุดที่รักของผมครับ การตัดสินใจเข้าไปทำงานในบริษัทเอกชนแม้จะเป็นระยะเวลาสั้นๆ เพียง 1 ปี แต่ก็ถือเป็นการเปิดโลกทัศน์ให้ผมได้เห็นอีกแง่มุมหนึ่งของระบบราชการไทย งานที่ผมทำถ้าจะเรียกให้ฟังดูสวยๆ หน่อยก็คืองานที่ปรึกษา แต่ถ้าจะเรียกกันตรงๆ ก็คงขอบอกว่าคืองานลอบบี้ยิสต์ นับว่าบริษัทดังกล่าวกล้าหาญมากที่ตัดสินใจเลือกผมผู้ซึ่งจบเพียงแค่ปริญญาตรีและไม่มีประสบการณ์ เข้าไปนั่งทำงานในสำนักงานสาขาแห่งใหม่ในฐานะผู้บุกเบิก แต่ในเมื่อบริษัทนั้นกล้าเรียก ผมเองก็กล้ารับเช่นกันครับ เนื้องานจริงๆ ที่ผมทำก็เป็นการให้คำปรึกษาเกี่ยวกับกิจการรัฐกิจทั้งหลายทั้งปวง แล้วก็เป็นการจ้างชนิด Turn key คือทำตั้งแต่ให้คำปรึกษาผ่านกระดาษและลมปาก จนกระทั่งต้องลงมือลงแรง ทำสิ่งที่อยู่ในกระดาษรายงานให้เกิดสัมฤทธิผลอย่างเป็นรูปธรรม   แน่นอนว่าลูกค้าก็เป็นบริษัทข้ามชาติใหญ่โตชนิดร้อยพ่อพันแม่ แล้วก็มีปัญหาเกี่ยวหนองดองยุ่งกับหน่วยราชการในหลายๆ กระทรวง เหตุนี้เอง  ความรู้สึกของผมในฐานะคนนอกต่อระบบราชการ จึงไม่ต่างอะไรกับคนทั่วๆ ไป ที่รู้สึกว่าเวลาไปติดต่อด้วยแล้วเข็มนาฬิกาดูเหมือนจะเดินช้ากว่าปกติ เพราะต้องเดินจากโต๊ะหนึ่งไปยังอีกโต๊ะหนึ่งตามลำดับขั้น  เรื่องที่ว่า จะ one stop service แล้วเสร็จเห็นจะเป็นไม่มี แต่ถ้า ten stop service แล้วก็อาจจะไม่แน่ นอกจากนี้กฎระเบียบที่หยุมหยิม ก็ทำให้ผมในฐานะผู้มาติดต่ออ่อนอกอ่อนใจไม่แพ้กันครับ และด้วยการทำงานในภาคเอกชนนี้เอง ที่ทำให้ผมได้มีโอกาสพบผู้บริหารระดับสูงในหลายกระทรวง หลายท่านเป็นระดับเบอร์ต้นๆ ด้วยซ้ำไป ทั้งกระทรวงคุณหมอ กระทรวงแถวสนามบินน้ำ เรื่อยไปจนถึงกระทรวงแถวกลางซอยอารีย์ ที่เหล่านี้ทำให้ผมเห็นถึงชั้นเชิงของผู้บริหารในความเป็นมืออาชีพ ยามต้องเจรจาต่อรอง ผู้ใหญ่เหล่านี้เมื่อต้องขึ้นสังเวียนในมุมแดง ท่านก็พร้อมจะปล่อยหมัดเด็ดที่ทำเอาผมซึ่งอยู่ในมุมน้ำเงิน ซวนเซและเสียศูนย์ไปหลายรอบอยู่เหมือนกัน หมัดแต่ละหมัดที่ปล่อยออกมาเต็มไปด้วยองค์ความรู้ที่แน่น และขณะเดียวกันก็เป็นไปเพื่อการพิทักษ์ผลประโยชน์สาธารณะ ขณะที่ผมซึ่งเป็นตัวแทนของฝั่งเอกชนซึ่งต้องยืนอยู่อีกข้างของเส้นขนาน ก็ต้องพยายามทำไปตามสถานภาพและบทบาทของตน สำเร็จบ้างไม่สำเร็จบ้าง แต่สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้ก็คือ วงการข้าราชการไม่ได้ขาดคนดีคนเก่งและคนที่อุทิศตนเพื่อผลประโยชน์ของบ้านเมือง ไม่เช่นนั้นพรรคข้าราชการซึ่งผมมองว่าเป็นกลุ่มหรือสถาบันหนึ่งที่มีบทบาทสำคัญในการขับเคลื่อนประเทศ คงไม่อาจยืนยงมาได้กว่าหลายศตวรรษหรอกครับ การทำงานของผมในเวลานั้นกับหน่วยงานราชการแม้จะดูเหมือนเป็นเส้นขนานที่ก่อให้เกิดมุมแย้งขึ้นโดยตลอด แต่สิ่งหนึ่งที่ผมสัมผัสได้ก็คือ หน่วยงานราชการพร้อมเปิดรับฟังความคิดเห็นของเอกชน เพื่อนำไปปรับปรุงและพัฒนาในส่วนที่สามารถดำเนินการได้ภายใต้ขอบเขตของกฎหมาย ไม่ได้ปิดกั้นหรือยึดเอาอัตตาเป็นตัวตั้ง ว่าทุกสิ่งที่รัฐหรือราชการทำต้องถูกเสมอ สิ่งเหล่านี้เป็นสิ่งที่ผมเรียนรู้ และนำเอามาปรับใช้ในยามที่ต้องเป็นผู้เสนอนโยบาย ผมเชื่อเสมอว่านโยบายทุกอย่างควรผ่านการรับฟังความคิดเห็นของทุกฝ่ายผู้มีส่วนได้ส่วนเสียที่เกี่ยวข้อง ทั้งนี้เพราะผมอยากเห็นสถานการณ์แห่งการประสานประโยชน์หรือ win win กับทุกฝ่าย มากกว่าที่จะปล่อยให้เกมแห่งการเจรจากลายเป็น negative หรือ zero sum game ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 08:40:28

ความคิดเห็นที่ 3 วันแรกของผมกับชีวิตข้าราชการ วันแรกสำหรับชีวิตข้าราชการของผมคงมีอยู่สองวัน วันแรกก็คือวันที่ตัดสินใจจรดปากกาหมึกซึมคู่ใจลงไปบนสัญญารับทุน อันจะเป็นเครื่องหมายแห่งพันธนาการของผมเป็นจำนวนสองเท่าของระยะเวลาที่รับทุนไปศึกษาต่อต่างประเทศ สำหรับผมแล้ว ก.พ. ก็เปรียบเสมือนฝ่ายบุคคลใหญ่ของทั้งระบบราชการ และถ้าต้องให้คะแนนฝ่ายุบคคลนี้ ผมก็อยากให้ในระดับที่ดีมาก นับตั้งแต่ก้าวแรกที่ผมเข้ามารับทุน ผมจะได้รับแฟ้มสีเขียวเล่มใหญ่ ซึ่งจะเป็นแฟ้มบุคคลตลอดระยะเวลาการเป็นข้าราชการและการเป็นนักเรียนทุนรัฐบาลของผม เจ้าหน้าที่ที่ดูแลผมทำหน้าที่ได้ดีมาก ทั้งให้คำปรึกษา เป็นธุระในเรื่องเอกสารตั้งแต่การขอวีซ่า การสมัครเรียน เรื่อยไปจนถึงเอกสารรับรองเพื่อให้ผมไปเช่าบ้านในต่างประเทศ นอกจากจะดูแลเป็นการส่วนตัวแล้ว ก.พ. ก็ยังมีการจัดอบรมนักเรียนทุนรัฐบาลเพื่อเตรียมความพร้อมอีกหลายครั้งก่อนเดินทางไปศึกษาต่อ หน่วยงานเจ้าของทุนก็ให้โอกาสผมเข้าไปพูดคุยถึงรายละเอียดของงานในอนาคต เพื่อให้ผมคุ้นเคยและสามารถเลือกวิชาเรียนที่เหมาะสมต่อทั้งงานและการพัฒนาประเทศในด้านอื่นๆ หน้าที่ดังกล่าวยังถูกส่งต่อไปยังสำนักงานผู้ดูแลนักเรียนไทยในต่างประเทศ ที่ดูแลผมเป็นอย่างดีตั้งแต่วันแรกจนถึงวันสุดท้าย อาจจะเป็นเพราะผมไม่ค่อยมีปัญหาอะไร เลยทำให้ไม่ได้รับประสบการณ์ในเชิงลบกลับมา นอกจากนี้ผมยังมีโอกาสอันดี ที่ได้พบปะกับอัครราชทูตจากหลายๆ หน่วยงานในงานเลี้ยงเล็กๆ ที่ผมได้รับเชิญ ทำให้ต้องนั่งรถข้ามคืนจากเมืองที่ผมอยู่มาร่วมงานนี้ ทั้งของกระทรวงพาณิชย์ กระทรวงกลาโหม อัครราชทูตด้านการศึกษา ตลอดจนอัครราชทูตจากกระทรวงของผมเองที่มีตำแหน่งประจำอยู่ที่นั่น ทุกท่านมีความเป็นกันเอง และถอดหัวโขนซี 8 ซี 9 อันหนักอึ้งออกในยามที่พูคุยแลกเปลี่ยนข้อคิดเห็นระหว่างกัน ความเป็นกันเองนี้ยังอุตส่าห์เผื่อแผ่กลับมาถึงเมืองไทย ในยามที่ท่านครบกำหนดประจำการ และกลับมาประจำที่กรมผม เวลาเจอกันท่านยังคงทักทายอย่างยิ้มแย้มแจ่มใส ถึงแม้ผมจะรู้จักท่านเพียงแค่ 5 ชั่วโมงในวันนั้นก็ตามทีครับ ขณะที่วันแรกในชีวิตราชการที่กรม ผมยังจำได้ดีครับ ผมมาสัมภาษณ์ตามระเบียบในบ่ายแก่ๆ ของวันศุกร์ พร้อมๆ กับชื่อส่วนงานที่ไม่คุ้นเคย เพราะแม้จะเป็นกรมเดียวกัน แต่ผมกลับต้องมาใช้ทุนในอีกส่วนงานหนึ่ง ส่วนงานที่ดูแลและทำงานในสาขาวิชาที่ผมไม่คุ้นเคยและไม่เคยคิจะลงเรียนตั้งแต่สมัยปริญญาตรี ทำให้ผมเกิดความคลางแคลงและสงสัยอยู่ในใจและสมองน้อยๆ ของผมมากพอดู ว่ากรมหรือระบบราชการกำลังเล่นตลกอะไรกับผมอยู่หรือเปล่า วันนั้นเป็นวันแรกที่ผมได้พบกับนายใหม่ของผมซึ่งเป็นผู้อำนวยการสำนัก ท่านเป็นคนเลือกผมเพราะมีอัตรากำลังว่างพอดี ขณะที่ที่ผมควรจะไปก็เลือกผมอยู่เช่นกัน แต่เผอิญสำนักนี้เร็วกว่าก็เลยได้ผมไปก่อน ท่านปิดห้องทำงานคุยกับผมอยู่ราวชั่วโมง พร้อมๆ กับคำสอนและข้อคิดดีๆ เป็นจำนวนมาก ก่อนที่ผมจะกลับบ้านพร้อมกับเอกสารแฟ้มใหญ่ซึ่งภายในอัดแน่นไปด้วยเอกสารพระราชบัญญัติ 6-7 ฉบับ ทั้งหมดเป็นเรื่องที่ไกลตัวจากงานที่ผมเคยทำและตำราที่ผมเคยเรียน นั่นทำให้ผมต้องขยันและใช้เวลาทำความเข้าใจมากขึ้นเป็นสองเท่า ก่อนที่ท่าน ผอ. สำนักจะบอกว่าวันจันทร์ให้มาเริ่มทำงานได้เลยในวันจันทร์ของสัปดาห์ถัดไปครับ ผมยังจำได้ดีว่างานแรกในชีวิตข้าราชการของผมเป็นงานการเขียนบทความวิเคราะห์ 1 ฉบับประมาณสิบหน้า เพื่อเสนอต่อท่านอธิบดี ผมใช้เวลาทำอยู่หนึ่งสัปดาห์ในเรื่องที่ใหม่มากๆ สำหรับผม ยอมรับเหมือนกันว่าตอนแรกก็มีท้อ และน้อยอกน้อยใจ เพราะรู้สึกว่ากำลังทำงานใช้ทุนในสิ่งที่ไม่ตรงกับที่ร่ำเรียนมา แต่พอเขียนๆ ไปก็สนุกดี แม้จะเจอคำวิจารณ์การเขียนบทความวิชาการของผม เหมือนกับการเขียนนวนิยายเรื่องยาว เพราะเป็นการเขียนไปเรื่อยๆ แม้เนื้อหาจะครบแต่ผู้อ่านจะจับประเด็นได้ยาก ผมก็เลยต้องปรับวิธีการเขียนเสียนิดหน่อยแล้วก็เสนอทางผู้ใหญ่ครับ งานชิ้นแรกของผมแม้จะถูกแก้ในเรื่องของแบบฟอร์มราชการ ผมยังจำได้ว่าหน้าห้องผู้บริหารให้ผมกลับมาเรียงเอกสารใหม่ พร้อมกับติดธงให้เรียบร้อย ตอนนั้นผมก็ออกจะงงๆ เหมือนกันเพราะไม่เคยเจอวัฒนธรรมเช่นนี้ แต่อยู่ไปก็ชินและเข้าใจเหตุผลเบื้องหลังในแง่ของความสะดวก และความเป็นระบบระเบียบของเอกสาร งานชิ้นแรกของผมผ่านไปด้วยดี พร้อมกับคำชมจากท่านผู้บริหารที่เขียนมาในใบนำส่งเสียยาวเหยียด ทำให้ผมอดที่จะแอบไปยิ้มกว้างๆ คนเดียวไม่ได้ ผมก็ยังเหมือนปุถุชนทั่วไป ที่ยังไต่อยู่ในลำดับขั้นความต้องการของมาสโลว์ และต้องการการยอมรับนับถือจากบุคคลอื่นๆ งานชิ้นแรกนี้เป็นเหมือนชนวนที่จุดประกายสำคัญให้ผมรู้สึกว่า ผมก็สามารถทำได้ แม้จะเป็นงานที่ไม่ถนัด หรืองานที่ผมเองไม่มีองค์ความรู้มาก่อนเลย และเพราะงานชิ้นแรกนี่เองที่ทำให้ผู้อำนวยการสำนักของผมเห็นว่า ผมน่าจะทำงานโดยใช้ศักยภาพได้มากกว่าที่เป็นอยู่ ท่านจึงเริ่มให้ผมทำงานข้ามสายงานไปยังส่วนงานอื่นๆ ในสำนักเดียวกัน ท่านบอกผมเสมอว่า งานหนักไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากคนๆ นั้นจะทำร้ายตนเองด้วยการไม่ทำงานเสียมากกว่า ครับ วันต่อๆ มาในชีวิตของผมในระบบราชการจะเป็นอย่างไร ถ้อยคำหลายๆ คำที่ผมคุ้นเคยมาก่อนหน้า ทั้งเช้าชามเย็นชาม ระบบอาวุโส เงินเดือนน้อยนิด ความล้าสมัย ความมั่นคงจนไม่อยากจะพัฒนาตนเอง ผมจะมีประสบการณ์และทัศนคติต่อประเด็นเหล่านี้อย่างไร ในตลอด 1 ปี 6 เดือนของชีวิตราชการของผม ผมคงจะมาเขียนต่อในตอนหน้า ซึ่งเป็นบทสรุปของเรื่องราวต่างๆ ทั้งหมด และจะเป็นคำตอบสำคัญว่าทำไมผมถึงเข้าใจและรักกับงาน “รับราชการครับ” จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 08:42:04

ความคิดเห็นที่ 4 ขึ้นอยู่กับผุ้บริหารและหน่วยงานนั้นๆมากกว่าครับ หน่วยงานราชการที่ดีๆก็มีเยอะ จขกท.นี่ระดับสอบชิงทุนกลับมาได้แล้ว เส้นทางการรับราชการนี่สดใสแน่นอน วางเส้นทางตั้งเป้าเป็นผู้บริหารระดับสูงไว้ได้เลย แต่อีกส่วนหนึ่งที่เป็นหน่วยงานแบบแดนสนธยา หน่วยงานแบบนี้แหละที่ทำให้คนเสื่อมศรัธทากับระบบราชการและข้าราชการ ครอบครัวผมรับราชการมาตลอดชีวิตยังไม่สามารถทนอยู่ในระบบราชการได้จนเกษียณอายุได้เลยครับ ดังนั้นผมจึงคิดว่าน่าจะขึ้นอยู่กับแต่ละหน่วยงานมากกว่า จากคุณ : babyonboard เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 09:02:08

ความคิดเห็นที่ 5 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 10:57:12

ความคิดเห็นที่ 6 แว๊บมาโหวตก่อน มาลงชื่อว่ายังอ่านไม่จบ แต่ชอบกระทู้แนวๆๆแบบนี้ ให้ข้อคิดและทราบประสบการณ์ตรง จากคุณ : tipsri เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 11:57:48

ความคิดเห็นที่ 7 อ่านแบบข้ามๆก่อนนะคะเพราะไม่มีเวลา  เดี๋ยวจะกลับมาอ่านใหม่อีกที อยากบอกว่าเห็นด้วยเรื่องระบบงานราชการ มันแล้วแต่หน่วยงานค่ะ  เราเป็นคนหนึ่งนะคะที่ทำงานราชการด้วยอุดมการณ์จริงๆ  คือ ตั้งใจที่จะเข้ามาทำงานค่ะและเคยทำเอกชนมาก่อนที่จะมาทำงานราชการ  มีหลายคนเลยที่ไม่เข้าใจ ชอบถามว่าทำไมมาทำงานราชการ ไม่ทำเอกชนละ นู้นนั่นนี่ ฯลฯ  ไม่เคยอายนะคะ ออกจะภูมิใจและรักงานที่ทำอยู่มาก เงินไม่ใช่ปัจจัยที่สำคัญสุดในชีวิตสำหรับเราค่ะ จากคุณ : Loma Loma เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 12:10:37

ความคิดเห็นที่ 8 อันนี้อยู่ในโครงการ ข้าราชการพันธุ์ใหม่รึเปล่าครับ? สำหรับ จขกท เป็นแบบมาเหนือเมฆครับ ลองไปดูชีวิตข้าราชการที่เริ่มต้นจาก วุฒิ ปวช. ดูบ้าง กว่าจะสอบ กว่าจะเลื่อนขั้น มีเวลาไปเรียนเพิ่มเติม จนจบ ป.ตรี ก็ต้องรอให้ กพ. เปิดสอบ ไปสอบแล้วก็ไม่รู้ว่าจะติดรึเปล่า ถึงติดก็อาจจะต้องไปเริ่มอายุราชการใหม่ ที่กระทรวงอื่น แถมบางคนทำงานมา 20 ปี ยังไม่เคยเจอหน้าอธิบดีด้วยซ้ำ... พอทำงานไปเรื่อยๆ งานมันก็ซ้ำซาก อยากขอย้ายกลับบ้านเกิด เขียนคำขอไปแล้วก็เฝ้ารอ วันแล้ววันเล่า สุดท้ายเกษียณอยู่ที่ กทม นี่เอง... ข้าราชการแบบนี้ก็มีนะครับ ลองคิดดูสิ ถ้าใจไม่รักจริงๆ แล้วจะทนอยู่ได้ยังไง ... (แก้คำผิด) แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 54 12:31:57 จากคุณ : positivex เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 12:20:10

ความคิดเห็นที่ 9 ระดับหัวน่ะ มีกึ๋น แต่ระดับปฏิบัตินี่แบบว่า........ จากคุณ : Lazy Genius เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 13:21:20

ความคิดเห็นที่ 10 แอบพักงานมาอ่าน และอ่านไม่จบ ตามเคย เหอๆ จากคุณ : makotojung เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:02:16

ความคิดเห็นที่ 11 เดี๋ยวมาอ่านต่อค่ะ จากคุณ : prettypsyche เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 14:56:56

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณที่มาแชร์ครับ ส่วนตัว อยากให้งานราชการของไทย มีประสิทธิภาพ ไม่แพ้สิงค์โปร์จริงๆครับ ระบบงานราชการของสิงค์โปร์หลายๆด้าน รวดเร็ว ชัดเจน ตรงเวลามากครับ ดีกว่างานเอกชนสิงค์โปร์เยอะทีเดียว จากคุณ : สักวันฉันจะอ้วนกลม เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 15:17:58

ความคิดเห็นที่ 13 #9 ในความเป็นจริงอาจจะสลับกันก็ได้นะคะ จากคุณ : ratigood เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 15:46:01

ความคิดเห็นที่ 14 แล้วแต่หน่วยงานค่ะ และเห็นด้วยกับ คห 8 ค่ะ เราเป็นคนนึงที่รู้สึกว่างานราชการมัน"ไม่ใช่"สำหรับเราค่ะ ปัจจุบันเรารับราชการอยู่ เพิ่งบรรจุเป็นข้าราชการได้ 3 เดือน ก่อนหน้านั้นเป็นแค่"ลูกจ้าง" แล้วก็ได้ขยับมาเป็น"พนักงานราชการ" ทำงานอยู่เกือบ 3 ปีค่ะ แล้วหน่วยงานปัจจุบันเพิ่งเรียกบรรจุ (สอบไว้เกือบ 2 ปีแล้ว) เราเห็นว่าเป็นทางเลือกที่ดีกว่า และไม่อยากขัดใจคุณพ่อ เรียนโทอยู่ด้วย ใกล้มหาลัย ไป-มาสะดวก แต่... ด้วยฐานเงินเดือนเพียง 7940 บาท + ค่าครองชีพ 3500 ทำงานดึกดื่นเที่ยงคืนไม่เคยได้ค่าโอ งานด้านต่างประเทศ ที่เราทำอยู่ ไม่ได้เป็นภารกิจหลักของหน่วยงาน ความก้าวหน้าในสายงานแทบไม่มี ไม่รู้ทำงานอีกกี่ 10 จะได้เงินเดือนถึง 2 หมื่น เอาเงินงบประมาณภาษีประชาชนมาใช้จ่ายหลั่นล้า ผู้ใหญ่ได้หน้า ตัวเล็กๆทำงานกันตาย ถูกค่ะ เงินไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต แต่เราต้องการเงินเก็บเพื่อสร้างตัวค่ะ เรียนจบโทแล้ว เราหางานใหม่แน่นอน.... จากคุณ : aka เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 16:04:39 A:172.18.76.39 X:203.155.220.236 TicketID:153164

ความคิดเห็นที่ 15 เด็กทุนเหมือนกันค่ะ ทำมาได้ 3 ปี แล้ว กำลังเบื่อเลขานุการผู้บริหาร (หน้าห้อง) แบบสุดๆ เห็น จขกท. อ้างมาว่า เค้าให้เอาไปจัดแบบฟอร์ม และเรียงหน้าเอกสารใหม่ใช่ไหมคะ ? นี่ล่ะคะ พวกเค้าก็สนุบสนุนการทำงานให้เราได้แค่นี้ เหมือนกับว่า อยากแสดงบทบาทบ้าง แต่ทำไม่เป็น เหอๆๆ ถ้าแน่จริง ก็ลองให้ความเห็น หรือเพิ่มเติมข้อมูลที่เป็นประโยชน์สิ ไม่ใช่แค่ให้ปรับปรุงรูปแบบ หน้าห้อง ในสำนักงานเรา เกือบทุกคน ทำงานเป็นแค่นั้นจริงๆ และมันทำให้อะไรๆ ชักช้ามากๆ สัมผัสมา 3 ปี ขอบอกว่า เป็นกลุ่มข้าราชการจำพวกที่ " ไร้สาระ " มากที่สุดในองค์กรแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 18:37:44 A:49.228.169.99 X: TicketID:036500

ความคิดเห็นที่ 16 อ่านไม่จบคะ่ะ เหอะๆ ยาวเกิน จากคุณ : snowwhite princess เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 20:22:29

ความคิดเห็นที่ 17 อาชีพข้าราชการคืออาชีพที่ดิฉันใฝ่ฝันจะทำมาตั้งแต่เด็ก ดิฉันเป็นคนเรียนไม่เก่ง (แค่กลาง ๆ) แต่ก็เพียรพยายามไปสอบเสมอ ๆ ไม่ใช่แค่ต้องการความมั่นคงของชีวิต แต่ต้องการรับใช้ัประชาชนและเป็นข้าในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ดิฉันใช้เวลาสอบอยู่ 5 ปี และก็สามารถรับราชการได้ดังหวัง วันแรกที่ดิฉันรู้ว่าสอบได้ ดิฉันปลื้มปิติยินดีมาก ๆ วันแรกที่ดิฉันไปทำงาน ดิฉันรู้สึกตื่นเต้น อยากจะรู้ว่าต้องทำอะไรบ้าง อยากจะช่วยคนนั้นคนนี้ทำงาน แต่มันก็ยังไม่มีงานให้เราทำอย่างจริงจัง ผ่านไปสักพักถึงรู้ว่า พี่ ๆ เขาไม่มีเวลาจ่ายงานให้เพราะเขาก็ยุ่งมากเหมือนกัน งานที่กระทรวงของดิฉันไม่มีการสอนงาน แต่ให้ลุยไป เรียกเป็นภาษาหรูมากว่า learning by doing ชีวิตราชการที่นี่ต้องทำทุกอย่าง หนึ่งคนต้องทำตั้งแต่ต้นยันจบกระบวนการ อธิบายสั้น ๆ ถ้าเป็นร้านอาหาร คุณก็เป็น คนซื้อผัก ทำกับข้าว รับออร์เดอร์ ทำกับข้าว เสริฟอาหาร เช็คบิล เก็บเงิน ทำบัญชี ตลอดไปจนถึงเป็นผู้จัดการ ทั้งหมดนี้ทำโดยทีมงาน 1 คน (มันเป็นเรื่องจริง) และไม่ได้ทีมงานใหญ่โตนัก (บางครั้งหนึ่งทีมมี 1 คน) แน่้นอนว่างานของกิจการนี้ไม่ได้มีเพียงขายอาหาร เรายังทำสารพัด ไม่ว่าจะเป็น ขายของชำ รับจัดงานแต่งงาน รับจ้างทำความสะอาด และอื่น ๆ อีกมากมาย (แค่ยกตัวอย่างให้เข้าใจง่าย ๆ นะคะ) ที่อธิบายมาไม่ได้จะบอกว่าเหนื่อย.... จะบอกว่า ดิฉัน "ภูมิใจมาก" ที่ได้ทำงานเพื่อรับใช้ประชาชน และรับใช้นายหลวงของปวงชนชาวไทย ใคร ๆ อาจจะมองว่าดินฉันเว่อร์เกิน อวยตัวเองหรืออะไรก็แล้วแต่ ดิฉันไม่สนใจหรอกค่ะ แต่ดิฉันภูมิใจในสิ่งที่ทำจริง ๆ ดีใจและภูมิใจที่ได้ทำงานราชการ แต่สิ่งที่รู้สึกท้อ และทำให้เหนื่อยมันมีหลายประการ บางครั้งรู้สึกว่าที่ทุ่มเททำงานหนัก กลับบ้านดึกดื่น ดิฉันเคยกลับดึกที่สุดตี 2... (แน่นอนว่าเคยมีคนนอนที่ทำงานมาแล้ว) แต่รู้สึกว่าทำลงไป เพื่อให้ใครบางคนก้าวเป็นบันไดไปสู่ตำแหน่งที่ใหญ่โตขึ้น เคยคิดหลายครั้งว่า คนที่เหนือกว่าเราขึ้นไป เขาจะคิดถึงประชาชนเหมือนเราไหมหนอ บางคนทำไปเพื่อประชาสัมพันธ์ตัวเองให้คนรู้จักเยอะๆ จะได้เป็นผลประโยชน์   ทำป้ายประชาสัมพันธ์ติดรูปหน้าตัวเองไปทั่วบ้านทั่วเมือง (ไม่ได้ว่าใคร แค่พูดไปตามที่เห็น) สงสัยว่าเค้าจะคิดถึงประชาชนเหมือนฉันไหมหนอ... ยิ่งคิดมันยิ่งท้อเพื่อนบางคน (ซึ่งที่ทำงานมันก็ต้องมีปะปนกันไปอยู่แล้ว) เอาเปรียบคนอื่น เหมือนที่เขาเรียกกันว่า ฆ่าน้อง ฟ้องนาย ขายเพื่อน บางคนก็บ่นเหนื่อย ท้อ ตลอดเวลา งานมากก็เหนื่อย งานน้อยก็เบื่อ ก็เห็นบ่อย ก็ได้แต่ปลงและทำใจ และแล้วก็คิดได้ "คิดไปก็แค่นั้น" แค่ทำหน้าที่ของตัวเองให้ดีที่สุด และคิดว่าไม่ได้ทำเพื่อใคร นอกจากประเทศชาติและประชาชน ให้ดีที่สุดเท่าที่จะทำได้ ท้ายที่สุด จะรู้สึกภูมิใจมาก ๆ ที่เห็นข่าวข้าราชการที่ทุ่มเททำงาน รักประเทศชาติและประชาชน ทุกครั้งที่เหนื่อยและได้ยินเพลง "รูปที่มีทุกบ้าน" ท่อนที่ร้องว่า "จะขอตามรอยของพ่อ ท่องคำว่า เพียงและพอ จากหัวใจ เป็นลูกที่ดีของพ่อ ด้วยความรัก ด้วยภักดี ด้วยความรัก ด้วยภักดี ตลอดไป" ก็จะระลึกไว้เสมอว่าเราทำไปเพื่อใคร ท้่ายที่สุดของที่สุดขอสาบานว่าเรื่องที่ดิฉันพูดมานี้ เป็นเรื่องจริงจากใจ และไม่ได้อวยตัวเองแต่อย่างใด เพราะดิฉันเชื่อว่าคนแบบดิฉันมันต้องมีอยู่ในประเทศนี้อีก ไม่ใช่มีแค่ดิฉันคนเดียวอย่างแน่นอน ปล.  ขอโทษที่เขียนยาวมากนะคะ อินมาก... จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คุณ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 20:57:59

ความคิดเห็นที่ 18 ขอบคุณ คุณ buenos ที่กรุณานั่งพิมพ์ (เพราะคงใช้เวลานานพอสมควร) เรื่องจริงดีๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตคุณ.. คุณคือ หนึ่งใน 1,258,919 คน ที่รับราชการ อ้างตามเว็บไซต์ ocsc.go.th ซึ่งนี่คือข้อมูลที่อัพเดตล่าสุดครับ.. และแน่นอนมันยังคงเป็นข้อมูล ปี 2549 ทั้งที่ปีนี้..กลางปี 2554 แล้ว. ผมอาจจะค้นหาไม่ถูกหน้าเพจก็ได้ครับ.. http://www.ocsc.go.th/ocsccms/frontweb/view.jsp?categoryID=CAT0000114 ขอบคุณอีกครั้งครับผม.. จากคุณ : ผมคือ (b2fen) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 21:59:49

ความคิดเห็นที่ 19 เกิดในครอบครัวราชการ (ซึ่งตอนนี้แปรรูปเป็นรัฐวิสาหกิจแล้ว) คุณพ่อเป็นรองสารวัตรรถไฟ แล้วก็มีคุณน้าเป็นอัยการ เป็นที่ปรึกษาศาลเด็กและเยาวชนในจังหวัดบ้านเกิด อยากบอกว่า รักอาชีพนี้น่ะ แต่ก็เป็นอาชีพที่เกลียดอาชีพหนึ่งเลย สังคมที่พ่อกับน้าอยู่ แย่มาก เราอยู่กับพ่อมาตั้งแต่เกิด ตอนเราเกิดพ่อเราก็อายุแค่ยี่สิบห้า เราจำได้เลยว่า พ่อเราเป็นคนสุภาพมาก เงียบๆ แล้ว พ่อก็ค่อยเปลี่ยนไป เดี๋ยวนี้พ่อใหญ่ขึ้น ต้องไปดูแลลูกน้อง ยิ่งเป็นคนหยาบคาย ไปดูสังคมที่พ่อทำงาน .. ทรามมาก ดูน้าตัวเอง ชิงดีชิงเด่น พวกอัยการนี้ไม่รู้เป็นอย่างไง ชอบคิดว่าตัวเองดีกว่าใคร เป็นเจ้าชีวิต เพื่อนน้าก็มาสไตส์นี้ทุกคน สุดท้าย ก็ฟุ้งเฟ้อ เป็นหนี้ความหยากไปซ่ะหลายแสน ทั้งที่ก็ไม่ได้มีภาระอะไร บ้านก็ไม่ต้องซื้อ บอกตามตรง ไม่ต้องเป็นข้าราชการเอง ถ้าต้องใช้ชีวิตกับคนทำงานราชการ -*- รู้สึกรับไม่ค่อยได้ ไงก็ไม่รู้ จากคุณ : หวานใจนายโหด เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 54 23:42:21

ความคิดเห็นที่ 20 ผมทำงานราชการมา 3 ปี พูดได้เต็มปากเต็มคำว่า "ไม่มีอะไรที่เอกชนทำได้ แล้วระบบราชการจะทำไม่ได้" ครับ พวกข้าราชการที่บ่นบอกว่าทำไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ ส่วนใหญ่ไม่ได้แม้แต่จะลองทำครับ เพียงแต่การจะทำอะไรสักอย่าง เปลี่ยนแปลงอะไรสักอย่างมันยากกว่าเอกชนมากเท่านั้นครับ ขอเพียงรู้ช่องทาง มันก็มีทางไปของมันครับ ดังนั้นใครที่ทำงานราชการ เห็นว่าต้องปรับปรุงตรงไหน อย่าเพียงแต่คิดครับ แล้วระบบราชการจะดีขึ้น จากคุณ : vandalism เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 10:46:34

ความคิดเห็นที่ 21 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:45:03

ความคิดเห็นที่ 22 อยากจะทายว่าคุณ จขกท จบเศรษฐศาสตร์และทำงานกระทรวงการคลังใช่ไหมครับ อยากจะลองเขียนประสบการณ์ของตัวเองที่คลุกคลีกับราชการมาตั้งแต่รุ่นพ่อ จนปัจจุบันถึงแม้ว่าผมจะไม่ได้รับราชการแต่ก็ต้องติดต่อกับราชการเป็นกิจวัตร ข้าราชการเป็นอาชีพที่คนภายนอกดูเหมือนจะมีเกียรติแต่ก็ไม่เงิน และทุกอย่างก็เป็นหัวโขนพออายุครบ 60 ก็กลายเป็นแค่ลุงแก่ๆคนหนึ่ง ถึงแม้ว่าเมื่ออยู่ในตำแหน่งจะมีคนมารอบล้อมค่อยเอาใจ แต่ทุกอย่างก็เป็นอนิจัง ปีใหม่และกระเช้าที่เคยอุ่นหนาฝาคั่ง ตอนนี้ก็เหลือเพียงคนใกล้ชิด พวกที่เข้าหา มาโดยผลประโยชน์ไม่มีที่มาด้วยใจ เมื่อยามหมดอำนาจจะแสดงให้เห็นว่าวงการและนิสัยของคนร้อยละ80 ขึ้นอยู่กับคำว่าผลประโยชน์   จากprofile ของคุณ จขกท คงทำนายได้โดยไม่ต้องพึ่งหมอดูว่า ไปได้ถึงผู้บริหารหรือเจ้ากระทรวง เมื่อถึงวันนั้น อยากให้คำนึงถึงจุดที่ผมกล่าวถึงและขอให้ใช่ความสามารถของคุณเปลี่ยนแปลงระบบราชการที่คุณคิดว่าไม่เหมาะสม (คุณคงรู้ถึงข้อนี้ดี)และขออย่างให้ระบบราชการกลืนคุณเข้าไปจนคุณลืมความตั้งใจและมุมมองตอนที่เริ่มรับราขการ จากคุณ : cotarozz เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:52:49

ความคิดเห็นที่ 23 ซ้ำ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 12:11:55 จากคุณ : cotarozz เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 11:57:31

ความคิดเห็นที่ 24 มาลงชื่อก่อนนะครับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:03:01

ความคิดเห็นที่ 25 การทำงานคนเดียวทุกตำแหน่งตั้งแต่ซื้อผักยันเสริฟ ไม่ใช่เรื่องน่าประทับใจนะ ความชำนาญไม่มี ประสิทธิภาพต่ำเพราะขาดการทำงานเป็นทีม แบบนี้ควรรีบหาทางปรับปรุงแก้ไขมากกว่ามานั่งประทับใจ ขอโทษทีที่สวนกระแส จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 12:46:36

ความคิดเห็นที่ 26 ความคิดเห็นที่ 25 รู้ไหมคะ ทำไมต้องทำคนเดียว ตั้งแต่สากกะเบือยันเรือรบ เพราะมันไม่มีอัตราไงคะ   เราไม่ได้ภูมิใจที่เราต้องทำงาน "คนเดียว" แต่เราภูิมิใจ ที่เราได้ทำงานอย่าง "เสียสละ" และภูมิใจมากกว่า ที่ได้เห็นเพื่อนข้าราชการ "เสียสละ" เพื่อประชาชน ถ้าเขียนให้คิดไปแบบนั้นก็ขออภัยนะคะ คนที่เข้ามารับราชการนั้น สิ่งสำคัญที่สุดคือ การที่คน ๆ นั้น ต้องมีใจ "เสียสละ" ไม่นึกถึงประโยชน์ส่วนตัว และทำเพื่อประโยชน์ส่วนรวม พูดเหมือนง่าย แต่ถ้าให้ทำจริง ๆ นั้นมันยากมาก ๆ เพราะสามัญสำนึกของคนนั้นย่อมนึกถึง "ประโยชนส่วนตัว" มาก่อนเสมอ ไม่ใช่ว่าเห็นแก่ตัว แต่มันเป็นจิตสำนึกของจิตใจคนที่ทุกคน "ต้องมี" มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะสามารถนึุกถึงสิ่งที่มากกว่านั้นคือ "ประโยชน์ของส่วนรวม" เสียสละคำง่าย ๆ แต่ถ้าทำได้ประเทศชาติจะเจริญ เดี๋ยวนี้ คนส่วนใหญ่มักเห็นแก่ตัว เห็นใครได้ดีกว่าก็ไม่ได้ เห็นใครดีกว่าก็ไม่ได้ ประเภท I'm ok You are not ok มีให้เห็นในสังคมถมไปค่ะ ถ้าไม่ฝึกจิตให้เสียสละ พร้อม ๆ ไปกับจิตใจที่พร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ ๆ เสมอ ๆ ประเทศก็จะถอยหลังลงคลองไปเรื่อย ๆ แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 16:07:59 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 54 15:57:43 จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คุณ เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 15:42:51

ความคิดเห็นที่ 27 เฮ้อ เคยติดต่อกับหน่วยงานราชการแล้วเป็นแบบนี้ค่ะ เดินเอกสารตามโต๊ะจริงๆ ten stop services แถมเจ้าของโต๊ะเสียเวลานานมากกกก กว่าจะหาปั้มยางเจอ จากทั้งหมดเกือบ 50 อันบนโต๊ะได้ละมั้ง แถมมีตลาดนัดอยู่ภายในอาคาร มีคนเดินทั้งวันเลยค่ะ ยังงงๆ แล้วเค้ามีเวลามาเดินได้ยังไง เคยเห็นมาสองที่แล้วค่ะ แอบคิดในใจว่า พี่ๆเค้าไม่ทำงานกันเหรอ แต่เราก็มีเพื่อนที่รับราชการ แต่ทำงานหนักนะคะ บางทีทำงานถึงค่ำ วันเสาร์อาทิตย์ถ้ามีเหตุเร่งด่วน ก็ต้องเข้ากระทรวง จากคุณ : รุ่งรวี เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 17:37:48

ความคิดเห็นที่ 28 กลับมาอีกครั้งเพื่ออ่านเรื่องจขกทให้จบ   ผมละชอบจริงๆกระทู้แบบนี้ ให้ข้อคิดดีมากๆ ส่วนตัวผมเองมีญาติพี่น้องมากมาย  ส่วนใหญ่อยู่สาฐารณสุข  และเห็นว่าแต่ละคนก็ทำงานกันหนักมาก  ผมจึงไม่เคยคิดดูถูกคนที่รับราชการเลยครับ  ผมรู้ว่าสอบเข้าก็ยาก  งานก็เสียสละ   เพื่อนผมคนนึงลค้ายจขกท จบตรีรับทุนจากกรมทางหลวงไปจบเอกเมกา  กลับมารับราชการเงินเดือนน้อยกว่าเพื่อนๆในรุ่นเดียวกัน  แต่เขาบอกว่าทำแล้วมันมีความสุขใจที่ผลงานแต่ละชิ้น คนจำนวนมากมายได้ใช้งาน  แม้จะไม่มีใครรู้ว่าเขาอยู่เบื้องหลังก็ตาม ใครที่บอกว่าข้าราชการมีแต่ขี้เกียจงานสบาย  หยุดเยอะนั้น  แสดงว่าคนคนนั้นไม่รู้จริง  และไม่เคยสัมผัสคนที่ทำงานหนัก วันธรรมดาก็เกินเวลาราชการ  วันหยุดหอบแฟ้มเอกสารมานั่งทำต่อที่บ้านจนเที่ยงคืน สำหรับคนที่ขี้เกียจ รักสบายนะ  อยู่ที่ไหนพฤติกรรมก็เดิมๆ ไม่ว่าจะราชการหรือเอกชน จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:16:19

ความคิดเห็นที่ 29 เรามีเพื่อนอยู่ในกระทรวงเยอะแยะมากมาย รวมทั้งที่ host ต่างประเทศ แต่เรายังมองระบบราชการของเมืองไทย ติดลบอยู่ดี จากคุณ : PoUpeE เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:24:41

ความคิดเห็นที่ 30 ผมไม่ใช่ราชการ ... ผมทำงานรัฐวิสาหกิจ... อยากแสดงความคิดเห็นว่า เรื่องราวของคุณมัน 1 ใน 100 หรืออาจจะมากกว่า เรื่องราวก็สนุกดี บางทีอาจจะเวอร์ไป แต่ก็รับได้ เขียนหนังสือสักเล่มยังได้เลยครับ ดารา.. แอร์ 9ล9 เขายังเขียนกันได้ ข้าราชการลองสักทีสิ ..ผมจะอุดหนุนสักเล่มครับ จากคุณ : แอบมาดู (Dectra) เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 20:45:51

ความคิดเห็นที่ 31 ราชการ ควรแก้ไขในเรื่องของการประเมินผลให้มีประสิทธิภาพมากกว่าที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน ระบบบำนาญควรตัดทิ้ง สวัสดิการบางอย่างควรเอาออก แล้วเพิ่มเงินเดือนแทน ถ้าใครทำงานแย่ / ขี้เกียจ สามารถพิจารณาให้ออกจากราชการได้ทันที ทีนี้ก็จะทำให้การแข่งขันสูงขึ้น และยังเป็นการกำจัดคนที่ไม่มีประสิทธิภาพให้ออกจากระบบราชการได้ด้วย แล้วรูปแบบการทำงานแบบราชการก็จะยกระดับขึ้นมาได้เองโดยอัตโนมัติ ให้ข้าราชการมีแต่คนดีและคนเก่ง ผมว่าแบบนี้ดีกว่า จากคุณ : ไซโค เสก เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 21:29:39

ความคิดเห็นที่ 32 ขอตอบแบบรวมๆ นะครับ จะพยายามทำตอน 2 ซึ่งอาจจะเป็นตอนจบมาให้ได้ในวันจันทร์ครับ ในส่วนของบทความที่ยาว ต้องขออภัยด้วยจริงๆ ครับ เพราะผมเคยโพสต์ลงบางห้องจาก 20 หน้ากระดาษ A 4 แล้วก็โดนคนอ่านวิพากษ์เหมือนกัน ขนาดบางห้องแทรกรูปด้วยแล้วก็ตามครับ หนนี้ก็เลยพยายามตัดแบ่งเป็น 10 หน้าจะได้สั้นลงครับ เห็นด้วยกับหลายท่าน เรื่องที่ระบบราชการของแต่ละหน่วยงานจะมีวัฒนธรรมองค์กรแตกต่างกันออกไป ประเภทอนุรักษ์นิยมหรือศักดินาเต็มขั้นก็มีเยอะครับ ผมก็เคยเจอจนอึ้งมาก็มี ส่วนเรื่องเจ้าหน้าที่หน้าห้อง สำหรับผมจะแบ่งเป็น 2 กลุ่ม คือเจ้าหน้าที่วิชาการ ซึ่งปัญหาจะน้อยหน่อย กับอีกประเภทคือเจ้าหน้าที่ธุรการ ซึ่งตอนหน้าจะมาเล่าให้ฟังว่า วิธีการรับมือหรือปราบกลุ่มหลังนี้ สามารถทำได้อย่างไรครับ สำหรับเรื่องการทำทุกอย่าง ผมเห็นด้วยกับทั้งสองท่านที่มีความเห็นต่างกัน ถ้าภายใต้ข้อจำกัดที่มีเพียงอัตรากำลังเียว การทำได้ทุกอย่างเป็นสิ่งที่ประเสริฐสุดครับ แต่ถ้ามีหลายคน ต้องใช้คนให้ถูกกับงาน และนี่ก็เป็นข้อเสียอย่างหนึ่งของผมที่ชอบรวมงาน เพราะบางครั้งให้ใครทำอะไรแล้วไม่ถูกใจ จนวันหนึ่งท่านรองที่ผมเคารพก็บอกว่า ถ้าเกิดผมป่วยหรือมีอันเป็นไป ไม่วุ่นวายกันหมดหรือ ดังนั้นการรู้ทุกอย่าง ทำได้ทุกอย่างเป็นเรื่องดีครับ แต่การถ่ายทอดและจัดสรรงานก็เป็นเรื่องสำคัญไม่แพ้กันครับ แต่ทั้งนี้ทัั้งนั้น รู้ทุกอย่างก่อนดีที่สุด อย่างน้อยตอนจัดสรรงานให้คนอื่นจะได้รู้ว่าสิ่งที่เขาเหล่านั้นทำมามันถูกต้องหรือได้มาตรฐานหรือไม่นะครับ ส่วนเรื่องข้าราชการพันธุ์ใหม่ เร่งปุ๋ยเน่งซี ผมไม่ได้เป็นหรอกครับ ผมเป็นข้าราชการธรรมดาจริงๆ ธรรมดามาก ถ้าไม่นับความเป็นนักเรียนทุนนะครับ กรมผมมีคนเก่งๆ เยอะ แต่ละคนก็มีศักยภาพ ถ้าเอาผมไปต่อแถว ผมอาจจะอยู่ท้ายแถวเลยก็ได้ด้วยซ้ำครับ ดังนั้นผมไม่ได้มีความคาดหวังในใจเรื่องความก้าวหน้าเท่าไรนัก ก็เหมือนอย่างที่ความเห็นบางความเห้นบอกครับ บางทีแม้จะไม่ก้าวหน้า ไม่มีผลตอบแทนมากมาย ตลอดจนตกสำรวจสวรรค์จากผู้บังคับบัญชา แต่ก็ยังอยู่จนเกษียณ เพราะรักกับงาน มีข้าราชการประเภทนี้เยอะนะครับ ซึ่งก็เยอะพอๆ กับประเภทที่อยู่ในราชการเพื่อใช้เป็นช่องทางหาประโยชน์ไม่ว่าจะทางที่ถูกหรือผิดก็ตาม เรื่องเขียนหนังสือขาย คงไม่กล้าเทียบชั้นคนดังๆ เขาหรอกครับ เคยเขียนให้โครงการบทความวิชาการของมหาวิทยาลัยแถวสามย่าน พิมพ์ครั้งแรกยังขายไม่หมดเลย แม้ว่าจะมีอาจารย์มาชวนเขียนเล่มสอง ก็กลัวจะซ้ำรอยเล่มแรกครับ ส่วนที่ทำงานผม คุณ cotarozz ก็เดาถูกไปแล้ว แต่อย่าเดาละเอียดไปมากกว่านี้เลยครับ กลัวคนในกรมจะไปตามหาข้อมูลจนรู้ว่าผมเป็นใคร อยู่เหมือนกัน แม้ว่าสิ่งที่ผมเขียนมันจะไม่ใช่ทั้งการมองอาชีพ รับราชการ ทั้งในเชิงบวกและเชิงลบ แต่เป็นการมองอย่างรู้เท่าทันความเป็นจริง เพื่อให้เห็นทั้งข้อดี ตลอดจนข้อจำกัดต่างๆ ของระบบที่สามารถนำไปสู่การปรับปรุงและพัฒนาได้ครับ จากคุณ : buenos เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 21:32:19

ความคิดเห็นที่ 33 "งานหนักไม่เคยทำร้ายใคร นอกจากคนๆ นั้นจะทำร้ายตนเองด้วยการไม่ทำงานเสียมากกว่า" ไอ้ประโยคนี้มันไม่จริงเลยขอบอก ลองไม่เจองานหนักจริงๆ พูดยังไงก็ได้ เอิ๊กๆ ทำงานกระทรวงมาพักนึง ไม่เอาอีกแล้ว ตราบใดระบบยังไม่ดีพอ ระบบของราชการไทย ไม่ไหวจริงๆ จากคุณ : นาฬิกาปลาดาว เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 21:40:36

ความคิดเห็นที่ 34 รับราชการแอนด์เป็นนักเรียนทุนคือกัน เอาตามความจริง ไม่อยากรับราชการเลย ตอนเด็กๆ ดันเซ็นสัญญาไปแล้ว ซวยไป หน่วยงานคาดหวังมากที่จะให้เราทำนู้นนี่ จับเราไปลงที่ๆ มีแต่คนเก่งๆ ตรงที่เราทำอยู่ คิดพัฒนานู้นนี่ให้หน่วยงานดีขึ้น แต่สุดท้าย กลายเป็นว่าตรงที่เราอยู่ทำงานหนักมากกกกก เรากลับถึงบ้าน 2-3 ทุ่มทุกวัน เสาร์อาทิตย์ต้องมาทำงาน เวลาส่วนตัวเราแทบไม่มีเลย ไม่มีเวลาอ่านหนังสือเพื่อพัฒนาตัวเอง บ้านต่างจังหวัดไม่ค่อยได้กลับ เพื่อนฝูงไม่มีเวลาสังสรรค์ ทำไปซักพัก ถามตัวเอง แล้วหน่วยงานพัฒนาไหม คำตอบคือ ไม่เลย เราเหนื่อยฟรีมาก ทำอะไรไป คิดพัฒนาอะไร คนอื่นในหน่วยงานเค้าไม่ทำซะอย่าง ใครจะทำไม พอเราจะไปเรียนให้พวกผู้ใหญ่ในกรมทราบ ก็ชิงตัดหน้าไปฮั้วกันไว้ก่อน สุดท้ายกลายเป็นว่า คนไม่ทำก็ไม่เห็นโดนอะไร คนทำก็เหนื่อยฟรี พวกคนที่ไม่ทำเค้ารู้ไง ว่าไม่ทำก็ไม่เห็นจะมีโทษอะไร แล้วจะทำทำไม ถ้าโดนวินัยก็น้อยมาก เหมือนไม่เกิดอะไรขึ้น เราก็แค่เด็กๆบรรจุไม่นาน เห็นตัวอย่างพวกนี้ คิดในใจ จะต้องไม่ทำตามเด็ดขาด ถึงเราจะไม่ได้คิดพัฒนาประเทศอะไร แต่งานที่เราต้องทำ เราทำดีที่สุด เสร็จทันเวลาตลอด ไม่เหมือนหลายๆคนในกรม ปากบอกแต่มุ่งพัฒนา ทฤษฎีมากมาย หลักการเลิศ แต่ไม่เห็นมีงานอะไรออกมาเป็นชิ้นเป็นอัน ดีแต่ฝอย พอมีประเมิน ก็จะอ้างโครงการติดนู้นติดนี่ เลยทำไม่ได้ งานทั้งปีไม่เห็นมีซักอย่าง แต่เอางบไปแล้ว ปีหน้าก็ของบใหม่ ดันได้อีก แปลกแต่จริง ผลงานไม่มี ดันได้งบ ข้าราชการประเภทนี้จะเยอะมาก โดยเฉพาะพวกผู้ใหญ่ ที่พูดได้เพราะทำพวกประเมินติดตามงานในแต่ละปีอยู่ รู้เลยคนทำจริงและทุ่มเทน่ะมี แต่น้อยกว่าพวกไม่ทำมาก จากคุณ : nokkynok เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 54 23:40:59

ความคิดเห็นที่ 35 ตายไม่ว่าขอได้รับใช้ประชาชน จากคุณ : ลมๆแล้งๆ (harvardวิทยาคม) เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 01:30:27

ความคิดเห็นที่ 36 ในกองเรามีทั้งคนที่ทำงานหนักมากๆ ไปจนถึงคนที่อ่านนิยายทั้งวัน จากคุณ : dattilografia เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 03:42:32

ความคิดเห็นที่ 37 ถ้าข้าราชการทำงานรับใช้ประชาชนจริง ด้วยทรัพยากรที่เรามี บ้านนี้เมืองนี้คงพัฒนาไปไกลโขแม้แต่อเมริกาก็คงเทียบเราไม่ได้ "แถมบ้านนอกสมัยก่อนคงไม่เรียกพวกราชการว่าตัวกินไก่" ก่อนทักษินเป็นนายก  การไปปติดต่อธุระที่อำเภอเป็นอะไรที่ไม่อยากไปเลย คงไม่ต้องอธิบายว่ายังไง มาดีขึ้นอย่างมากหลังจากเขาคนนี้เป็นนายกนี่แหละการไปติดต่อราชการค่อยรู้สึกว่า ดีขึ้นมา ผมว่าคนที่ตั้งใจทำงานราชการเพื่อแทนคุณแผ่นดินคงมีเยอะ แต่พอเข้าไปแล้วมันจะโดนระบบกลืนกินความตั้งใจที่มีแต่แรกหายไปซะมากกว่า จากคุณ : zolito22 เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 10:54:52

ความคิดเห็นที่ 38 (ผมยังไม่ได้อ่าน ข้อความของ จขกท เลยนะครับ โพสก่อน เดี่ยวค่อยไปอ่านครับ) (ความคิดเห็นส่วนตัว) ผมว่าคน รับราชการ เพื่อประชาชน เพื่อแผ่นดิน มี0.000000000000001% หรือน้อยกว่านั้นนะครับ ส่วนมากที่มาทำงานราชการ -ตัวเอง พ่อ แม่ ลูก หลาน โคตรเง้า เจ็บไข ได้ป่วย รักษาฟรี -ลูก หลาน โคตรเง้า ได้เรียนฟรี -คิดว่าเป็นเจ้าคนนายคน ทั้งๆที่เป็นลูกจ้างประชาชนชัดๆ เพราะ ประชาชนจ่ายเงินเดือน -ได้เงินบำเหน็จ บำนาญ แค่เงินค่าจ้างรายเดือนก็มากพอแล้ว ยังจะเอาเงินก้อนอีก -มีโอกาสโกงกินได้เยอะ ซึ่งอันนี้ใครๆก็รู้ -กู้เงินเสียดอกเบี้ยน้อย หรือ ไม่เสียเลย ต่อให้พวกข้าราชการ กระโดดไปรับลูกปืนแทนประชาชนชักคน  ผมก็ยังมองทางลบแบบเดิมละครับ จากคุณ : CivicFD เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 14:33:16

ความคิดเห็นที่ 39 มีพี่ที่รู้จักคนหนึ่ง ทำงานอยู่กลุ่มแผนงานและงบประมาณ ใคร ๆ ก็รู้ว่ากลุ่มแผนงานเยอะ งานที่รับผิดชอบก็เยอะแล้ว บางครั้งก็ต้องรับงานชิ้นพิเศษ ไปรับผิดชอบอีก พี่เขาเป็นโรคหัวใจ หมอนัดให้ไปหาหมอ แต่เขาไม่ได้ไป เพราะห่วงงาน วันนั้นเป็นวันหยุดยาว พี่เขาเอาแฟ้มกองโตไปทำที่บ้าน หลังจากวันหยุด แต่พี่เขาไม่มาทำงาน วันที่นัดนายไว้ในวันหยุดว่าจะไปทำงานพี่เขาก็ไม่ไป จนเข้าวันที่สอง เพื่อน ๆ ที่ทำงานสงสัย ทำไมไม่รับโทรศัพท์และหายไป พี่เขาอยู่หอใกล้ที่ทำงาน น้อง ๆ ตัดสินใจไปดูเขาที่ห้อง สภาพห้องปิดเงียบ เรียกไม่เปิด หลายคนเริ่มสงสัย เลยพังประตูเข้าไป สภาพที่พบ พี่เขานอนล้มอยู่ แฟ้มเปิดค้างไว้มากมาย โน๊ตบุ๊คเปิดทิ้งไว้ แต่พี่เขา ไปแล้ว... เราสะเทือนใจกับเรื่องนี้มาก คนทุ่มเทต้องเป็นแบบนี้เหรอ เราทำงานหนักไปเพื่อใคร และเพื่ออะไร เหตุการครั้งนั้นมันฝังใจเรามาก เราไม่ได้เป็นคนไปเจอพี่เขาที่ห้องในวันนั้น แต่มันฝังจิตฝังใจบอกไม่ถูก ที่เล่า ก็แค่อยากให้รู้ว่า ข้าราชการดี ๆ ทุ่มเททำงานมีอีกเยอะ ทุกวันนี้ แค่งานที่หนัก ปัญหาจาก นาย เพื่อนร่วมงาน คนขี้เกียจ คนเอาเปรียบ คนชอบชะเลีย มันก็มากพออยู่แล้ว หยุดถากถางข้าราชการภาพรวมเสียทีเถอะค่ะ ใครไม่ดีให้ต่อว่าเขา ณ ตรงนั้นไปเลย เพราะได้แต่พูดขึ้นมาลอย ๆ ไม่รู้คนไหนแบบนี้ คนดีก็ท้อเป็นนะคะ จากคุณ : เป็นกำลังใจให้คุณ เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 15:09:53

ความคิดเห็นที่ 40 ที่บ้านผมส่วนใหญ่รับราชการเป็นข้าราชการกันเกือบหมดจะมีผมคนเดียวเลยมั้งครับ ที่แหวกเหล่าไม่คิดจะย่างกรายเข้าไปดินแดนแห่งนั้น...ไม่ใช่เพราะตัวผมหรอกนะครับ เหตุผลหลักๆเลยคือตัวคุณพ่อ คุณพ่อผมเป็นตำรวจ เขาเป็นคนเดียวที่คอยห้ามผมไม่ให้เข้าไปอยู่ในแวดวงเหล่านั้น เขาเล่าเหตุผลให้ผมฟัง ท่านบอกว่า...ทุกวันนี้ตำรวจมันเละเทะไปหมดแล้ว อย่าเอาตัวเข้าไป เสี่ยงเลย (ไม่ขอเล่าละเอียดนะครับ) ส่วนตัวพ่อผมเองตอนนี้ก็ยังทำอยู่เพราะก็ใกล้จะเกษียณ ทุกวันนี้ที่ครอบครัวผมมีฐานะไม่ใช่จากอาชีพราชการ แต่เกิดจากธุรกิจส่วนตัวที่บ้านทำทั้งนั้น พ่อบอกว่าพ่อทำงานมา 27 ปี เพิ่งเงินเดือน 3 หมื่น และงานก็เสี่ยงๆทั้งนั้นจะตายวันไหนก็ไม่รู้ ต้องคอยตามรอยพวกค้ายาเกือบทุกวัน และอีกอย่างถ้าพ่อไม่ได้ทำอย่างอื่นเพิ่มรับรองไม่มีทางเลี้ยงคนในบ้านพอแน่นอน... ผมเลยเลือกเส้นทางธุรกิจส่วนตัวเพื่ออนาคตตัวเองและคนในครอบครัว ผมยอมเป็นพวก Low profile High profit ดีกว่าต้องมาเครียดในอนาคตดีกว่า เป็นแค่การแชร์ประสบการณ์ของครอบครัวผมนะครับไม่มีเหตุผลอื่นใดแอบแฝง.. แก้ไขเมื่อ 21 พ.ค. 54 16:18:45 จากคุณ : Deknoi01 เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 16:12:59

ความคิดเห็นที่ 42 ผมโตมาจากครอบครัวข้าราชการครับ คุณพ่อเป็นข้าราชการกระทรวงแถวสนามบินน้ำ ส่วนคุณแม่เป็นราชการในส่วนของมหาวิทยาลัย ส่วนผมเองก็เคยเกือบจะได้เจริญรอยตามครับ เพราะว่าสอบทุนรัฐบาลได้ตอนม.ปลาย ไปเรียนต่างประเทศ (ยังจำบรรยากาศสัมภาษณ์แบบ 1 ต่อ 5 ได้อยู่เลยครับ ฮ่าๆ) ให้พูดตรงๆ ณ ตอนนี้ งานราชการเป็นหน่วยงานที่ผมอยากทำน้อยที่สุดแล้วครับ เพราะการทำงานแบบเช้าชามเย็นชามนี่แหละ แม้ว่าจะมีหลายคนที่ตั้งใจทำงาน แต่ที่ผมเห็นมาส่วนใหญ่เป็นแบบนี้เยอะมากครับ ประกอบกับผมได้เห็นอะไรหลายๆอย่าง ทั้งจากทางบ้าน เรื่องของคุณพ่อหรือคุณแม่ กับที่ประสบส่วนตัวมา โดยเฉพาะตอนที่ผมมาเรียนต่างประเทศแล้วได้มีโอกาสเจอข้าราชการระดับสูงหลายคน แทบทำให้ผมอยากจะ skykick ใส่หน้าท่านๆจริงๆครับ ที่เอาเงินภาษีประชาชนมาทำสูญเปล่า ยังคิดอยู่เลยครับอยากให้ราชการไทยเป็นแบบราชการในประเทศญี่ปุ่นบ้างจัง จากคุณ : เฉาก๊วยกะบ๊วยเค็ม - -" เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 19:34:13

ความคิดเห็นที่ 43 คุณ เป็นกำลังใจให้คุณ ผมเข้าใจและเห็นใจครับ  คนที่ถากถางก็ถือเป็นความคิดเห็นของเขานะครับ  เขาไม่คุ้นเคยกับข้าราชการที่ทำงานหนัก ก็เพียงแต่วิจารณ์ไปตามที่เห็นเท่านั้น   # 42 ยังไม่เคยเจอท่านเอกอัตรราชทูตแห่งอียิปต์ใช่มั๊ยครับ จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 21:23:59

ความคิดเห็นที่ 44 คห 39 คะ ที่ทำงานเราก็มีคนแบบพี่คนนั้นเหมือนกันเลยคะ แต่ยังไม่ตายนะ ตรงหน่วยที่เราทำอยู่นี่แหละค่ะ ทำหามรุ่งหามค่ำ บางคนเปนมะเร็ง หมอนัดก็ไม่ไป ห่วงงาน บางคนหมอนัดผ่าตัด ก็เลื่อนหมอไปเรื่อยๆ เพราะห่วงประชุม ห่วงงาน สุดท้าย จนร่างกายรับไม่ไหว น๊อคเข้า รพ ไปเลย ดีที่หมอยังช่วยทัน เราก็แบบ... เออพี่คะ จะทุ่มเทอะไรปานนั้น พี่รักกรมมาก แล้วกรมรักพี่รึเปล่า สุขภาพยังไงก็ต้องสำคัญสุด งานน่ะทำพลาดไปก็ไม่ตาย แต่ถ้าสุขภาพย่ำแย่อ่ะตายของจริง อย่างที่กรมเรา ที่งานมันไปเยอะๆ อยู่ที่คนบางคนก็เพราะว่า มีคนไม่ยอมทำงานตัวเอง คนที่จิตใจดี อยากช่วยราชการให้ดีที่สุดก็ไปรับมาทำแทน กลัวงานราชการจะออกมาไม่ดี คนไหนไม่ทำ พวกพี่ๆที่ทำงานเราก็ไปรับมาทำให้เค้า กลัวงานกรมในภาพรวมไม่เสร็จ กลัวกรมจะแย่กว่ากรมอื่น เราอ่ะ ใครไม่ทำ เราก็ไม่ทำให้ แค่งานตัวเองก็ล้นมือแล้ว อย่างที่บอกไป คห ข้างต้น เราเป็นนักเรียนทุน แต่เราก็ไม่ได้คิดพัฒนาประเทศอะไรมากมาย แค่ทำงานตัวเองดีที่สุดก็พอ เผอิญว่า เรามันไม่ใช่พวกมีอุดมการณ์ที่จับต้องไม่ได้ เรามองสถานการณ์ความจริง งานใคร ใครก็ต้องรับผิดชอบเอง ไม่เสร็จก็ช่างมัน คุณต้องมี Responsibility ในงานที่ทำเองทำ ถ้างานไม่เสร็จก็ต้อง Accountability งานไม่เสร็จ พวกผู้บริหารเค้าก็จะได้รู้ๆกันไปเลย ว่ามันห่วยที่ใคร ไม่ใช่ไม่ทำงาน โยนงานให้คนอื่น จนบางคนเค้าทำงานเป็นบ้าเป็นหลัง ตัวเองเที่ยงก็ลัลล้ากินข้าว สามโมงขับรถไปรับลูก ในขณะที่บางคนทำงานทั้งวันทั้งคืน อยากบอกเลย ถ้าเหตุสุดวิสัยจริงๆ ทำงานนั้นไม่ทัน รึคิดไม่ออก ทำไม่ได้ อันนี้เราเต็มใจช่วยเต็มที่ แต่เท่าที่เห็น มีแต่พวกพอคิดไม่ออก ก็เลิกทำ ซุกๆงานไว้ใต้โต๊ะ ไม่ทำและ ไม่ก็โยนให้คนอื่นเลย ไม่คิดทำเอง คนประเภทนี้ นอกจากไม่ช่วยแล้ว เราด่าซ้ำ เสียภาษีประชาชนจริงๆ จากคุณ : nokkynok เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 21:31:24

ความคิดเห็นที่ 45 มีคนพุดถึงเรื่อง Accountability ผมขอบอกว่า ถ้าผู้่ปกครองประเทศยังคงไม่มี Accountability ก็ขอให้คนไทยลืมได้เลยครับว่าประเทศจะเจริญ คนกินดีอยู่ดี พวกคุณจะทำงานด้วยอุดมการณ์รับใช้ประชาชนอย่างไงมัีนก็เอาไม่อยุ่ ประเทศไม่มีทางเจริญไปได้ นั่นเพราะ ความที่ผุ้่ปกครองประเทศมันไม่มี Accountability เปรียบไปแล้วก็เหมือนกับมีมาเฟียมันมาปกครองประเทศนั่นแหละครับ แต่เราไม่รุ้ตัวว่านั่นมันเป็นมาเฟียใหญ่ ขอให้คนไทยตาสว่างกันเยอะๆนะ จะได้ทำให้มันมีAccountabilityเสียที จากคุณ : พู เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 22:04:26 A:209.107.208.6 X: TicketID:309930

ความคิดเห็นที่ 46 ลงชื่อรออ่านตอนที่ 2 นะคะ จากคุณ : สตรอเบอรี่ปั่น เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 22:46:57

ความคิดเห็นที่ 47 ผมดีใจครับที่มีคนอยากทำงานราชการ จะว่าไปแล้วตำแหน่งงานที่เกี่ยวข้องกับความเป็นอยู่ของชาวบ้านสมควรตกเป็นของคนเก่ง และที่สำคัญเต็มใจที่จะทำ แต่ผมฝากไว้นิดนึง สิ่งที่คุณพูดนั้น แม้จะเป็นเรื่องจริงแต่ก็ยังเป็นเพียงมุมเล็กๆในวงการราชการ อนาคตถ้าคุณได้เป็นใหญ่ อย่าลืมนะครับว่ายังมีอีกหลายมุมที่รอการปรับปรุง หลายๆอย่างในราชการยังไม่ใกล้เคียงกับมาตรฐานที่ยอมรับได้ ทำให้งานไม่มีประสิทธิภาพ ส่วนเรื่องเงินนั้น จะว่าไปเป็นปัญหาที่ยากจะแก้ไข แต่เป็นไปได้อยากให้ข้าราชการมีเงินเดือนที่ดีกว่านี้ จากคุณ : Mr. Prodigy เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 00:00:47

ความคิดเห็นที่ 48 จากที่อ่านมา จขกท เก่งมากครับ คุณดูมีใจรักและภูมิใจกับอาชีพนี้มาก ผมเชื่อว่าคนที่เก่งขนาดสอบชิงทุน กพ ได้เนี่ย สักวันจะได้เป็นเจ้ากรม แน่นอน เมื่อถึงเวลานั้นขอให้พี่ใช้ความรักในอาชีพนี้ พัฒนาสังคมและบ้านเมืองให้เจริญก้าวหน้าให้มากที่สุดนะครับ อย่าชิงลาออกโดนดึงไปบริษัทยักษ์ใหญ่ก่อนละ จากรุ่นน้องรั้วจามจุรี จากคุณ : ลิเทียมพอลิเมอร์ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 01:44:05

ความคิดเห็นที่ 49 คห.38 คุณ CivicFD คะ เราเห็นด้วยกับคุณที่ว่าคงมีราชการไม่เยอะที่มาทำงานตรงส่วนนี้เพื่อหวังทำงานรับใช้ชาติ รับใช้ประชาชน แต่คนที่อยากเป็นข้าราชการอยากรับใช้ประชาชนก็มีไม่น้อยนะคะ แล้วสิ่งที่คุณพูดว่าเป็นข้าราชการเพราะหวังสิ่งอื่น มันก็จริงค่ะ ถ้ามีแต่เงินเดือนอย่างเดียว คุณคิดว่าคนจะอยากเป็นหรือคะ เงินเดือนสตาร์ท 8,700 บาท ในขณะที่ถ้าไปทำงานเอกชนได้สตาร์ท 15,000 บาท บางคนมีอุดมการณ์แค่ไหน มันก็ไม่ไหวล่ะค่ะ เงินเดือนแค่นั้นบางทีต้องเลี้ยงพ่อ เลี้ยงแม่ เลี้ยงครอบครัว ส่วนที่คุณคิดมา เราขอแสดงความคิดเห็นส่วนตัวเป็นข้อๆละกันค่ะ - แล้วที่คุณว่าเป็นข้าราชการเบิกค่ารักษาพยาบาลได้เนี่ย ในบางกรณีเนี่ยก็เบิกได้ไม่ถึง 100% นะคะ แล้ว "โคตรเหง้า" ก็ไม่ได้เบิกได้ทุกคนค่ะ หลักๆที่จะได้ตลอดคือ พ่อ แม่ ของข้าราชการคนนั้นๆ ลูกข้าราชการยังได้ถึงอายุนึงเลยค่ะ ไม่ได้เบิกกันได้ตลอด - ส่วนการเบิกค่าเล่าเรียนเนี่ย ก็เบิำกได้แต่ "ลูก" นะคะ "โคตรเหง้า" ก็เบิกไม่ได้ แล้วมันเบิกได้เนี่ย ก็ได้แค่ส่วนหนึ่งนะคะ ไม่ใช่ได้ทั้งหมด (ส่วนหนึ่งนี่ บางทีได้ไม่ถึง 50% ด้วยซ้ำ) แล้วยิ่งหลังๆ มีนโยบายเรียนฟรีของรัฐบาล ข้าราชการก็จะเบิกไม่ได้นะคะ ถึงแม้ว่าจะมีค่านู่น ค่านี่จิปาถะที่โรงเรียนเรียกเก็บ (ซึ่งส่วนนี้ถ้าอยู่ในเอกชนคงจะเรียกว่า "สวัสดิการ" ซึ่งก็พอเห็นบางบริษัทก็มีสวัสดิการนี้แต่ไม่มีการแขวะ แต่พอมามีในข้าราชการ แขวะได้ แขวะดีเชียว) - เราคิดว่า อันนี้มันอยู่ที่ส่วนบุคคลแหละค่ะ ไม่ว่าจะทำเอกชน หรือทำราชการ ถ้ามีนิสัยอย่างนี้ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็จะเจอเหมือนกันหมด ข้าราชการบางคน(หรือแม้แต่ผู้บริหารเอกชนบางคน) มีตำแหน่งใหญ่โต แต่ทำตัวเหมือนพนักงานคนนึง ในขณะที่บางคนเป็นแค่ลูกจ้าง แต่ทำตัวยิ่งใหญ่ - การได้เงินบำเหน็จ บำนาญเนี่ย คิดว่าการได้เงินบำเหน็จ คงจะเหมือนเอกชน หรือว่ารัฐวิสาหกิจอื่นๆ ที่ได้ทีเดียวเป็นเงินก้อน ส่วนบำนาญเนี่ย จริงๆ มันก็เหมือนบำเหน็จแหละค่ะ เพียงแต่เหมือนเป็นการผ่อนจ่ายทีละเดือนๆ แล้วไม่ใช่ว่าใครเป็นข้าราชการแล้วจะได้ทุกคนนะคะ คุณต้องทำงานมาได้กี่ปีๆ เค้ามีรายละเอียดแจ้งไว้ค่ะ แล้วเงินเนี่ยก็ไม่ใช่ว่าได้เต็มเงินเดือน บางคนได้ไม่ถึง 50% ของเงินเดือนล่าสุดก่อนเกษียณ   (ส่วนหนึ่งเป็นเงินที่เราเก็บสะสมไว้ที่เค้าหักไปแต่ละเดือน ถ้าเปรียบก็คงเหมือนกองทุนสำรองเลี้ยงชีพของเอกชน) แล้วที่บอกว่าเงินเดือนเยอะๆกันแล้ว ขอโทษนะคะ บางคนทำมาทั้งชีวิตได้แค่ 3-4 หมื่น ซึ่งถ้าไปทำเอกชนคงไ้ด้เยอะกว่านี้ ถ้าทำแล้วไม่มีเงินบำนาญ บำเหน็จ พอเค้าเกษียณแล้ว เค้าจะเอาอะไรกินล่ะคะ เงินเดือนที่เคยได้ๆ ก็ไม่พอจะเลี้ยงครอบครัวอยู่แล้ว - ส่วนเรื่องมีโอกาสในการโกงกินเนี่ย ไม่ใช่ว่าเราจะไม่เห็นด้วยนะคะ แต่เราคิดว่าไม่ว่าอยู่เอกชน หรือ รัฐบาล ถ้าคนเรามีสันดานอย่างนั้นเนี่ย มันก็ทำทั้งนั้นแหละค่ะ แต่ข้าราชการซื่อสัตย์ สุจริต ก็มีนะคะ การพูดอย่างนี้มันเหมือนไปดูถูกเค้าว่า ที่เค้ามาทำราชการเพราะมีโอกาสโกงกิน - กู้เงินเสียดอกเีบี้ยน้อย หรือไม่เสียเลยเนี่ย มันมีที่ไหนคะ จะได้ให้คุณแม่ไปกู้บ้าง (แม่เป็นข้าราชการค่ะ) เพราะเท่าที่ที่บ้านเคยกู้เงินมาเนี่ย ซื้อบ้าน ซื้อรถ มันก็กู้เสียดอกเหมือนคนธรรมดานี่แหละค่ะ อาจจะมีข้อดีคือ ผ่านได้ง่ายหน่อย แต่คงไม่ต่างกัน ถ้าทำเอกชนที่มั่นคง ตัวคนกู้มีเครดิตดี ถ้าคุณจะหมายถึงพวกสหกรณ์ต่างๆ เช่นสหกรณ์ครูเนี่ย มันก็เป็นส่วนที่คล้ายๆสวัสดิการของข้าราชการหน่วยนั้นๆนะคะ ก็เหมือนสวัสดิการของบางบริษัทที่มีสวัสดิการกู้ยืมให้กับคนในบริษัทกู้ไปซื้อบ้าน ซื้อรถนั่นแหละค่ะ (ไม่เข้าใจว่าทำไมพอเป็นรัฐบาลกับโดนแดกดัน) - ส่วนข้อความสุดท้ายที่คุณฝากไว้ น่าจะเอาไปพูดกับทหารที่ประจำชายแดนภาคใต้ หรือทหารที่คอยเฝ้าระวังอยู่ตามแนวตะเข็บชายแดนนะคะ พวกเค้าคงดีใจ ขอโทษด้วยนะคะ ที่ออกความเห็นเยอะไปหน่อย *แก้ไขคำผิดค่ะ ปล. ถึงแม่เราจะเป็นข้าราชการ แต่เราก็เป็นพนักงานบริษัทเอกชนธรรมดาคนหนึ่งค่ะ เราไม่เคยอยากเป็นข้าราชการด้วยเหตุผลบางอย่าง แต่ไม่ใช่ด้วยอคติค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 08:36:25 จากคุณ : ~LoVe Is LiKe ThE wInD~ เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 08:31:50

ความคิดเห็นที่ 50 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 09:12:40

ความคิดเห็นที่ 51 เราว่าคุณข้าราชการที่ดีๆ หลายคนนี่ตรรกะบกพร่องนะ คนทำงานหนักๆ ไม่ยอมไปหาหมอเพราะห่วงงาน มีแต่ในราชการเหรอคะ เปล่า ที่ไหนๆ ก็มี คนเอารัดเอาเปรียบคนอื่น เลียเจ้านายแล้วได้ดิบได้ดีมีเฉพาะในราชการเหรอคะ เปล่า ที่ไหนๆ ก็มี ไอ้เรื่องคนดี-ไม่ดี ปะปนกันในสังคมน่ะ ที่ไหนๆ เค้าก็มี แต่มันถูกต้องหรือเปล่าที่คุณยกตัวอย่างคนหยิบมือหนึ่งขึ้นมาเป็นเกราะป้องกันระบบราชการที่มันเน่าซะจนไม่มีใครอยากเข้าไปร่วมวงศ์ไพบูลย์ แล้วบอกว่า "อย่ามาว่ากันๆ" ในเมื่อภาพรวมมันไม่ดีก็ต้องยอมรับสิว่ามันไม่ดี ยอมรับแล้วก็หาทางแก้ไขซะ ถ้าไม่ยอมรับว่ามันมีความไม่ดีอยู่ แล้วจะไปแก้อะไร แก้ยังไง เหมือนกระทู้ในห้องสมุด ที่กระทรวงศึกษาฯ ยืนยันแต่ว่า ระบบการศึกษาทุกวันนี้ "ดีแล้วๆ" ไม่ต้องแก้อะไรทั้งนั้น ถ้ามันดีแล้วมันจะเป็นแบบทุกวันนี้เหรอคะ จะมีใครแอ๊บแบ๊ว ไม่รู้เหรอคะ ว่าตำแหน่งข้าราชการในหลายๆ หน่วยต้องวิ่งเต้นซื้อกันเป็นเงินหลายๆ แสน โดยเฉพาะในต่างจังหวัด จะมีใครปฏิเสธหรือคะ ว่างบดูงานของแต่ละแห่ง กว่า 80% เป็นงบไปเที่ยว คนไปดูงานพูด-ฟังภาษาอังกฤษยังไม่ได้ด้วยซ้ำ จะไปดูงานพระแสงอะไร มีใครปฏิเสธได้บ้างว่าเหลือบไรในวงราชการแต่ละแห่งที่กีดกันความเจริญ โดยเฉพาะวงการคมนาคม-โทรคมนาคม มันไม่มี ถ้าคนไม่ดีพวกนี้อยู่ในบริษัทเอกชน มันจะอยู่ได้ไม่นาน เพราะระบบตรวจสอบและประเมินประสิทธิภาพจะทำให้คนเหล่านี้ต้องกระเด็นออกไปเองโดยธรรมชาติ ถามว่าระบบราชการมีการตรวจสอบและประเมินประสิทธิภาพที่เข้มแข็งแม่นยำและเป็นธรรมมั้ย ถ้าไม่มี ถามว่าทำไมถึงไม่มี และทำยังไงถึงจะมี ถ้าเราอยากให้มีคนดีๆ เก่งๆ อยากเข้าไปทำราชการมากๆ ก็ต้องหาทางทำให้มันน่าดึงดูดให้คนเข้าไป และหาทางรักษาพวกเค้าเอาไว้ ใช่ว่าไม่มีคนเก่งคนดีเข้าไปทำนะ แต่ทำได้ไม่นานก็ทนไม่ไหวต้องลาออกมา เห็นมาเยอะ คนรู้จักก็หลายคน แต่ก็ยังมีคนเก่งคนดีอีกหลายคนที่พยายามเข้าไปทำอยู่ ใช่เราต้องสนับสนุนพวกเขา แต่เราจะต้องไม่เอาพวกเขาแค่ไม่กี่คนมาเป็นเกราะป้องกันว่าระบบราชการน่ะ "ดี" เพราะระบบราชการมันยังมีที่ไม่ดีและต้องแก้ไขอีกเยอะมาก จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 12:09:37

ความคิดเห็นที่ 52 #43 คุณ Ter @ AFC ถ้าท่านเอกอัครราชทูตยังไม่เคยเจอครับ แต่พี่ชายผมเป็นท่านทูตประจำอยู่ที่อียิปต์อยู่ครับ #51 คุณสาวน้อยร้อยแปด "งบดูงานของแต่ละแห่ง กว่า 80% เป็นงบไปเที่ยว คนไปดูงานพูด-ฟังภาษาอังกฤษยังไม่ได้ด้วยซ้ำ จะไปดูงานพระแสงอะไร" เห็นด้วยครับ งบดูงาน/สัมมนา มันคือการไปเที่ยวมากกว่าชัดๆ เวลาที่ทำงานจริงอะมีอยู่เสี้ยวนึง มีงานนึงผมเคยเป็นล่ามให้ กลุ่มคนที่จะมาเจรจาแม้แต่ภาษาอังกฤษยังพูดไม่ค่อยจะได้เลย ไม่รู้จะมาเจรจาอะไรกันแน่หว่า ขนาดคู่เจรจาเป็นคนญี่ปุ่นที่ภาษาเค้าไม่ค่อยดีแล้วนะ ภาษาอังกฤษยังดีกว่าข้าราชการไทยเลย ให้ตายซิ - -" แถมล่ามคนญี่ปุ่นที่จ้างมาแบบ real time เป็นชั่วโมง(ค่าจ้างโคดแพงงงง) ก็แปลญี่ปุ่นเป็นไทยแบบผิดๆถูกๆอีก  ขณะจ้างน.ร.ไทยไปเป็นล่าม นี่จ้างแบบเหมารายวันแถมต้องทำงานนอกเหนือจากงานล่ามอีก ตอนแปลกลับให้คนญี่ปุ่นฟัง ข้าราชการบางท่านตอบคำแถมได้แบบ.... Oh my god!! ฟังเสร็จอยากจะเอามือกุมหน้าผาก ณ บัดนั้น ไม่แปลกใจว่าทำไมเวลาเจรจากันทีนึง บ้านเราเสียผลประโยชน์ได้เสียเอา ในฐานะคนไทยก็เลยต้องแปลแบบรักษาผลประโยชน์ประเทศให้แทนอีก ครั้งจะตอบแทนที่เค้าตอบก็ไม่ดีแน่นอนครับ จากงานนั้น บางคนทำงานอยู่ครึ่งวัน อีกสองวันครึ่งที่เหลือไปเที่ยว... ซึ่งไอ้สถานที่ๆจะไปเที่ยวก็โคดจะเป็นแหล่งอโคจร แถมยังจ้างผมให้ไปเป็นไกด์ทำเที่ยวอีก เคยเอาเรื่องนี้ไปพูดกับพ่อ เพราะว่ามีบางคนที่มาอยู่ในกรมเดียวกับพ่อผม บางคนก็เป็นลูกน้องโดยตรงด้วย... เลยได้รู้ว่ามันเป็นธรรมเนียมปฎิบัติของราชการ ที่จะต้องไปสัมมนาหลายๆวัน แถมหลวงยังออกให้หมดนะนิ  จากคุณ : เฉาก๊วยกะบ๊วยเค็ม - -" เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 13:32:04

ความคิดเห็นที่ 53 พูดไปก็เท่านั้น ปลาดีตัวเดียวจะมาทำให้ปลาเน่าทั้งข้องหายเหม็น มันเป็นไปไม่ได้ ไม่ได้เกี่ยวกับ จขกท นะครับ จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 14:28:37

ความคิดเห็นที่ 54 #52 ฝากบอกท่านด้วยนะครับว่า แรงงานไทยและคนไทยที่ตกค้างในวันที่สบามบินปิด (เหตุการณ์ในอียิปต์)  รู้สึกขอบคุณท่านมาก แก้ไขเมื่อ 22 พ.ค. 54 19:13:13 จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 16:25:11

ความคิดเห็นที่ 55 เห็นด้วยกับ คห 51 ประโยคนี้มากๆ >> เพราะระบบราชการมันยังมีที่ไม่ดีและต้องแก้ไขอีกเยอะมาก เราว่าส่วนนึงเลยที่เป็นแบบนี้เป็นเพราะพวกส่วนหัวของแต่ละที่ ... พวกนักการเมืองอ่ะแหละ จริงๆ ไม่ได้อยากลากเข้าการเมืองเลย แต่ตั้งแต่เรารับราชการมา เราเห็นแบบนั้นจริงๆ มีหลายเคสด้วย 1. หลายๆ หน่วยงานต้องการขยับขยาย เพิ่มสำนัก เพิ่มคนให้มากขึ้น งานมันเยอะ ดำเนินการตามขั้นตอนทุกอย่าง มีเอกสารหลักฐานแน่ชัด ผ่านขั้นตอนทุกขั้น จนไปจอดที่นักการเมืองนี่แหละ แต่บางแห่งไปตกลงกันนอกรอบในโต๊ะกินข้าว ได้เพิ่มอ่ะ ได้ได้ยังไง เอกสารหลักฐานยังไม่ได้ส่ง ส่งมาทีเดียว ว่า...(คนบางคน) อนุมัติแล้ว ที่อื่นเค้าก็งงเต๊กเลย ได้ได้ไง เอกสารอะไรไม่เคยส่ง 2. พวกที่จ่ายเพื่อเอาตำแหน่งนั่นมีจริง ยิ่ง ตจว ไกลๆ ยิ่งเยอะ แต่ละที่จะรู้กันเลย อยากได้ตำแหน่งต้องวิ่งที่นักการเมืองคนไหน พวกข้าราชการใหม่ๆ ระดับเด็กๆอ่ะ คงไม่มีหรอก จ่ายเงินพวกนี้ เพราะเลื่อนตำแหน่งก็ไม่ได้ยากมากมาย ทำตามขั้นตอนก็ได้เลื่อนแล้ว แต่พวกที่เค้าเอาตำแหน่งใหญ่ๆอ่ะ มีจริงๆ ไม่อิงนิยายนะจ๊ะ พวกข้าราชการดีๆ เก่งๆ อ่าน คห เราอย่าเพิ่มท้อ 555 คนเก่งๆ ได้ตำแหน่งด้วยความสามารถจริงๆ ก็มี ไม่ใช่ไม่มี ถ้าเก่งจริงก็ไม่ต้องกลัว คือเวลาเลื่อนตำแหน่งอ่ะ มันก็มีปนๆกันไป พวกเก่งจริงกับพวกจ่ายจริง เราก็มองแบบหัวสมัยใหม่อ่ะ จะเอาเงินจำนวนนั้นไปจ่ายให้คนอื่นทำไม จ่ายเสร็จแล้วก็ต้องคอยตอบแทนเค้า เวลาเค้าเรียกใช้ เอาเงินจำนวนนั้นไปลงทุนดีกว่าไหม 3. ข้าราชการรุ่นใหม่ๆ พวกที่ยังวัยรุ่นอ่ะ เท่าที่เจอมา ส่วนใหญ่จะโอเค ไม่คิดทุจริตคดโกงใคร เต็มที่กับงาน แต่บางคน น่าเสียดายมาก โดนเรียกไปคอยเดินตามนักการเมือง เดินถือกระเป๋าให้ผู้บริหาร เลยคิดว่าตัวเองมีอำนาจเหมือนเค้า เบ่งซะไม่มี เราเข้าใจเลย ว่าคนดีที่โดนระบบกลืนมันเป็นยังไง พอหัวหน้าตัวเองหมดวาระไป ตัวเองก็โดนกระเด็นออกมาด้วย เลยต้องกลับมานั่งทำงานที่เดิม แทนที่พอกลับมาที่เดิม จะดีจะเก่งเหมือนเดิม โดนกลืนไปซะแล้ว งานไม่ทำ เอาแต่เบ่ง ที่รู้นี่เพราะทำพวกประเมิน ติดตามงาน โครงการของชาวบ้านอยู่ เลยกล้าพูดว่ามันมี งานที่เราทำคือ คอยจับผิดงานของชาวบ้าน 555 ซึ่งพอจับไป เฮ้อ... สุดๆ การที่เราจับผิดใครเราก็มีหลักฐานทุกครั้ง หน่วยเราไม่เคยทำอะไรไม่มีหลักฐานให้อีกฝ่ายย้อนมาฟ้องได้หรอกย่ะ เรามารับราชการ แม้ไม่เต็มใจ แต่เราก็เต็มที่กับงาน แล้วเราก็ไม่กลัวที่จะชนกับใครด้วยเพราะเราทำงานไม่ค่อยบกพร่อง ไม่เคยทุจริต เรานี่เป็นนักเรียนทุนที่นอกรีตมากเลยอ่ะ 555555 คือเรานี่แบบ ถ้าไม่ติดทุนก็ไปทำเอกชนไปแล้ว แต่ในเมื่อมันไปไม่ได้ ก็ต้องทำตรงนี้ให้ดีที่สุดอ่ะ นี่ที่มาตอบได้ยาวๆ เพราะเสาร์อาทิตย์นะนี่ ถ้าเปิดมาวันทำงาน คงไม่ค่อยได้มาตอบและ ไม่ก็ตอบสั้นๆ กว่าจะเลิกงาน กว่าจะฝ่ารถติดโรงเรียนเปิดถึงบ้านได้ สลบ จากคุณ : nokkynok เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 20:26:38

ความคิดเห็นที่ 56 เพิ่มเติมอีกหน่อย ข้าราชการบางคน ทำผิด โดนงานวินัย ไล่ออกจากราชการ ติดคุก แต่บางคนการกระทำคล้ายกัน แต่ไม่โดนอะไรเลย เรามองแล้วก็แบบ เฮ้อ.... มันระเบียบกฎหมายเล่มเดียวกันรึเปล่าวะเนี่ย จากคุณ : nokkynok เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 54 20:34:40

ความคิดเห็นที่ 57 คุณ.คคหที่ 49 คนอย่างผมมันพวกถูกปลูกฝั่งมาตั้งแต่เกิดครับ เลยอคติสูงครับ อย่าถือโทษผมเลยครับ เห็นกระทู้ข้าราชการ แล้วของมันขึ้นครับ จากคุณ : CivicFD เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 03:08:58

ความคิดเห็นที่ 58 แม้เงินเดือนจะน้อย  แต่ข้าราชการคือสิ่งที่ผมตั้งใจจะเป็นมาตั้งแต่เด็กครับ  แม้จะมีเบื่อบ้าง ก็หาทางย้ายหนีเอา จากคุณ : ar.2524 (ar.2524) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 15:15:52

ความคิดเห็นที่ 59 คุณ CivicFD คะ เราไม่ได้ตั้งใจจะว่าอะไรคุณเลยนะคะ เนื่องจากเราเป็นลูกข้าราชการ (แต่บ้านแม่เราเป็นบ้านพ่อค้าแม่ค้าคนจีนเต็มขั้น) เราเพียงแค่แจกแจงให้เข้าใจค่ะว่า ความคิดเห็นที่คนส่วนใหญ่คิด บางคนไม่รู้ก็เหมารวมๆว่าเป็นข้าราชการแล้วเบิกนั่น เบิกนี่ได้ เบิกให้ญาติพี่น้องได้ มีอภิสิทธิ์นู่นนี่เยอะแยะ แต่ในความเป็นจริงแ้ล้ว มันก็คือสวัสดิการที่รัฐมอบให้ข้าราชการ เหมือนกับที่บริษัทเอกชนมอบให้ลูกจ้าง เพียงแต่ว่ามันเป็นคนละแบบกัน ซึ่งพอมาดูแล้วมันก็ไม่ได้เยอะเลย มันเพียงแค่สมน้ำสมเนื้อกับเงินเดือนที่ได้รับ (ซึ่งน้อยมากๆ กว่าจะได้เยอะหน่อยก็จะเกษียณซะแล้ว) ส่วนเรื่องโกงกินหรือเส้นสายเนี่ย เป็นชื่อเสียของข้าราชการมาช้านานแล้ว อยากให้ปรับปรุงตรงนี้มากๆ แต่ถ้าคิดให้ดี หรือว่าสิ่งเหล่านี้มันจะฝังรากลึกในสังคมไทยมานานแล้วกันแน่? มันเลยแก้ยากแก้เย็นอย่างนี้ จากคุณ : ~LoVe Is LiKe ThE wInD~ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 23:26:53

ความคิดเห็นที่ 60 ก็ดีครับรู้สึกคนห้องนี้อคติกับข้าราชการเหลือเกิน ชวนเพื่อนๆแพทย์ลาออกไปเปิดคลินิก/ทำเอกชนดีกว่า อยู่ราชการเป็นหมอจนๆจะมีประโยชน์อะไร รัฐบาลก็ไม่ให้ความสำคัญอยู่แล้ว เงินเบี้ยเลี้ยงก็ไม่ได้มาเกือบ 8 เดือนละ แถมคนส่วนใหญ่ก็ยังอคติกับราชการอีก เหมารวมทุกอย่าง เจ็บป่วยขึ้นมาก็ไปคลินิก / ร.พ.เอกชนแพงๆละกันนะครับ อย่ามาพึ่งหมอรัฐเลย งานจะได้น้อยลง สมกับเงินเดือนแค่หมื่นกว่าบาท เหอะๆ จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 11:30:49

ความคิดเห็นที่ 61 เซง.      ไอ่่........         เบื่อไอ่.........      รำคาญไอ่........          ทำตัวเองให้ดีก่อนดีกว่า.      ดูตัวเองก่อนดีกว่า.      ก่อนจะแพร่มพร่อยๆ.   ว่าคนอื่น   นายดีมีเสีย.  นายเสียมีดี.    ทำตัวเราเองให้ดีๆ ก็แล้วกัน แก้ไขเมื่อ 24 พ.ค. 54 19:42:04 จากคุณ : พิซซ่าอินเตอร์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 54 19:36:36

ความคิดเห็นที่ 62 คห 38 ต่อให้พวกข้าราชการ กระโดดไปรับลูกปืนแทนประชาชนชักคน ผมก็ยังมองทางลบแบบเดิมละครับ จากคุณ : CivicFD เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 14:33:16 ถ้าทหาร ตำรวจ หรือเจ้าหน้าที่ฝ่ายรักษาความสงบของบ้านเมือง ที่ต้องทำงานเสียงภัยอยู่ชายแดนให้เรา ๆ ท่าน ๆ และคุณ คห 38 นอนสบายอยู่ที่บ้าน มาเห็นข้อความแบบนี้ คงหมดกำลังใจในการทำงานเป็นแน่ ทุกองค์กร ทุกสังคม ย่อมมีทั้งคนดีและคนไม่ดี เชื่อว่าทุกคนที่เข้ามาในบอร์ดแห่งนี้ย่อมมีวุฒิภาวะ และมีการศึกษากันทุกคนแล้ว การจะมาด่าว่าใครควรแยกแยะให้ออก ข้าราชการคนไหนไม่ดีก็จัดการไปเลย ผมแนะนำให้ ร้องเรียนด้วย ยิ่งตอนนี้ช่องทางการร้องเรียนมีมากมาย แต่กรุณาอย่าเหมารวม เพราะมันจะทำให้ข้าราชการดี ๆ ที่ตั้งใจทำงาน เสียสละ จะหมดกำลังใจเพราะคำพูดพล่อย ๆ เพียงไม่กี่คำ จากคุณ : คนลำตะคอง เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 09:16:17 A:10.3.30.14 X:58.137.207.212 TicketID:272813

ความคิดเห็นที่ 63 คห 38 ต่อให้พวกข้าราชการ กระโดดไปรับลูกปืนแทนประชาชนชักคน ผมก็ยังมองทางลบแบบเดิมละครับ จากคุณ : CivicFD เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 54 14:33:16 คุณลองฟังเพลงนี้ดูนะคะ  คุณ CivicFD .http://www.youtube.com/watch?v=xsqFwQk4FTw&feature=related จากคุณ : พิซซ่าอินเตอร์ เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 09:58:34

ความคิดเห็นที่ 64 การรับราชการ ทำให้ไฟความคิดสร้างสรรค์ของคุณมอดดับเร็วด้วยอัตราเร่งสูงสุด ขอกล่าวสั้นๆ ด้วยความเคารพ จขกท.ครับ จากคุณ : หางแหลม เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 18:58:16

ความคิดเห็นที่ 65 ความคิดเห็นที่ 57 คุณ.คคหที่ 49 คนอย่างผมมันพวกถูกปลูกฝั่งมาตั้งแต่เกิดครับ เลยอคติสูงครับ อย่าถือโทษผมเลยครับ เห็นกระทู้ข้าราชการ แล้วของมันขึ้นครับ จาก : CivicFD เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 54 03:08:58 --------------------------------------------------------------------------------------- ด่าข้าราชการ แล้วดันบอกว่า"อย่าถือโทษผมเลย" ...นายคนนี้มีอภิสิทธิ์เหนือคนอื่นตรงไหน?  ด่าเขา ก็ควรต้องยอมรับคนอื่นด่าตอบด้วยครับ จากคุณ : แทนบุญ เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 21:22:28

ความคิดเห็นที่ 66 เข้ามาลงชื่อครับ เป็นกระทู้ที่แชร์ ความเห็นได้อย่างเป็นประโยชน์มาก แต่ กลัวจะออกทะเล จังเลยครับ จากคุณ : devnow เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 22:02:46

ความคิดเห็นที่ 67 ขอสวนกระแสด้วยคน เราก็เริ่มงานด้วยอุดมการณ์ล้วนๆไม่ได้รับทุนใดๆทั้งสิ้น เพราะพึงระลึกเสมอว่า เกียรติภูมิจุฬา คือ เกียรติแห่งการรับใช้ประชาชน ตอนนี้เป็นปีที่หกของการทำงาน จึงมองอะไรต่างไปจากคุณพอสมควร ปีแรกยังมีความสุขกับงานดีอยู่เหมือนคุณนั่นแหละ บัณฑิตจบใหม่ หัวสมองไบรท์ ทุ่มเทกับงานได้โดยไม่ต้องมีภาระบ้าบอมากวนใจ   แต่เมื่อเวลาผ่านไปเราก็ได้พบกับความจริงอันเลวร้าย ที่ค่อยๆหลุดลอกออกมาเป็นชั้นๆราวกับหอมหัวใหญ่ ไม่ว่าจะเป็น เส้นสาย การประจบสอพลอ เต่าล้านปี ทายาทอสูร ระบบที่เปลี่ยนแปลงไปในทางที่เลวลง   การทำงานไม่ต้องคำนึงแล้วว่าตำแหน่งอะไร ต้องทำได้ตั้งแต่ระดับมันสมอง จนระดับไขสันหลังสั่งการอัตโนมัติ ทุกอย่างล้วนบั่นทอนจิตใจ และสติปัญญา ทั้งสิ้น อย่างไรก็ตามจะพยายามทน ฝืนกระแสความชั่วร้ายต่อไป เพราะคิดว่าตัวเองน่าจะยังสร้างประโยชน์ต่อสังคมและเยาวชนอยู่บ้าง แต่หากระบบยังทำร้ายกันมากกว่านี้ เราก็พร้อมจะไปโดยไม่เหลือเยื่อใยใดๆทั้งสิ้นเหมือนกัน จากคุณ : Rotkaeppchen เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 22:44:29

ความคิดเห็นที่ 68 ความคิดเห็นที่ 64 การรับราชการ ทำให้ไฟความคิดสร้างสรรค์ของคุณมอดดับเร็วด้วยอัตราเร่งสูงสุด ขอกล่าวสั้นๆ ด้วยความเคารพ จขกท.ครับ จากคุณ : หางแหลม เขียนเมื่อ : 25 พ.ค. 54 18:58:16 ผมรับราชการเข้าปีที่ 25 แล้ว ไม่เห็นเป็นแบบที่คุณพูดเลย ทุกวันนี้ยังมีไฟในการทำงาน แถมทำงานอาทิตย์ละ 6 วัน ได้หยุดวันอาทิตย์วันเดียว วันหยุดนักขัตฤกษ์ ก็แทบจะ ไม่ได้หยุด ความคิดสร้างสรรค์ผมก็ไม่เห็นจะมอดดับ มันไม่ได้เป็นกันทุกคนหรอก อยู่ที่ตัวบุคคลมากกว่า บอกแล้วไงครับ อย่าเหมารวม จากคุณ : คนลำตะคอง เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 54 13:39:45 A:10.3.30.14 X:58.137.207.211 TicketID:272813

ความคิดเห็นที่ 69 อยากเป็นราชการ แต่ไม่มีโอกาสซะที รอโชคอยู่คะ ตอนนี้เงินเดือนไม่มากไม่เยอะ ถ้าเป็นราชการเงินเดือนน้อยกว่าก้อยอมคะ จากคุณ : naseros เขียนเมื่อ : 26 พ.ค. 54 20:33:25

ความคิดเห็นที่ 70 เคยรับราชการ แต่รับ "ความคิด" ของผู้ใหญ่ในที่ทำงานไม่ได้ และรับการทำงานแบบเช้าชาม เย็นชาม, ปัดความรับผิดชอบ, เลียแข้งเลียขาหัวหน้า ของเพื่อนร่วมงานที่คิดว่าตัวเองอาวุโสกว่าไม่ได้ ก็พยายามคิดว่าเราทำงานเพื่อในหลวง แต่มันไม่ไหวจริง ๆ ตอนลาออก หัวหน้าก็พยายามรั้งไม่ให้ออก เพราะทำงานที่ได้รับมอบหมายจากหัวหน้าได้ดีทุกอย่าง ทำให้หัวหน้าได้รับคำชมจากผู้ใหญ่ในที่ทำงานมากมาย แต่หัวหน้าก็เลือกคนที่ประจบสอพลอล่ะนะ (- -') เลยต้องลาออกมาทำงานให้ประเทศชาติในรูปแบบอื่น และเป็นสิ่งที่ตัวเองรักแทน สบายใจกว่ากันเยอะ เคยเห็นสติ๊กเกอร์ติดท้ายรถว่า "ข้าราชการ ข้าของแผ่นดิน ต้องเป็นคนดี คนเก่ง" ก็จะคิดเสมอว่า แต่ระบบและความคิดของข้าราชการเก่า ๆ มันไม่เอื้อให้คนดี คนเก่ง มีกำลังใจทำงานเลยสักนิด ...เพื่อนเรามากมายที่เป็นคนดี คนเก่ง สุดท้ายก็ลาออก หรือขอย้ายไปทำงานที่บ้านเกิด เพราะอย่างน้อย ๆ ถึงที่ทำงานจะไม่มีกำลังใจให้ แต่ก็ยังมีที่บ้านที่คอยให้กำลังใจ จากคุณ : ชาบุ เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 11:15:33

ความคิดเห็นที่ 71 อยากให้ราชการไทย เป็นเหมือนราชการสิงคโปร์ ก็ต้องปรับเงินเดือนข้าราชการให้เท่าๆกับเอกชนก่อนครับ  เหมือนสิงคโปร์ที่มันพอๆกัน การทำงานก็ตามเงินเดือนที่ได้รับแหละครับ     จะให้เค้าทำอย่างสุดยอดแต่ให้เงินเดือนเค้าแค่7-8000 เป็นคุณจะทำหรือเปล่า จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 13:48:45

ความคิดเห็นที่ 72 มันเป็นที่ระบบด้วยครับ การเติบโตในระบบราชการมันยากครับ   ไม่ค่อยมีการข้ามขั้นกัน ข้ามอาวุโสกัน  ไม่มีแซงกัน  เว้นแต่คุณจะเป็นเด็กเส้นครับ ในขณะที่เอกชน   คุณดี คุณเก่ง  มีความสามารถ   คุณก็เติบโต พรวดๆ ได้ แซงได้ทุกคน เพราะฉะนั้น จากระบบแบบนี้ มันจึงไม่เปิดโอกาสให้คนในระบบราชการใช้ความสามารถสักเท่าไหร่   บางคนทำแทบตาย ทำไป ตัวเองไม่ได้ประโยชน์เลย   แถมยังไม่ได้รับการโปรโมต   แต่คนเป็นเด็กนายขึ้นเอาๆ จากคุณ : Meredith R. McKay เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 13:53:18

ความคิดเห็นที่ 73 ถ้าเจอ ราชการแถวบ้านผม สิบโมง ยังอยู่บ้าน ถามเข้า ก็บอก เดี๋ยวไป โน่น 11 โมงค่อยไป บ่ายสามกลับมาล่ะ ไม่รู้ไปทำไร ถามก็บอกว่า พวกที่ไปเช้า ๆ โน่นพวกพบประชาชนนี่ ของเราอยู่เบื้องหลัง ไม่มีใครเขาไปเช้ากลับเย็นหรอก ............. เอากับเขาสิ :-) จากคุณ : pwit เขียนเมื่อ : 27 พ.ค. 54 19:51:22

ความคิดเห็นที่ 74 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 54 09:20:26

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นอีกหนึ่งคนที่ไม่เคยคิดรับราชการเลย ทั้ง ๆ ที่มีโอกาสสูงมากที่เป็นข้าราชการได้ไม่ยาก ย้ำข้าราชการ ไม่ใช่ลูกจ้างประจำ หรือพนักงานราชการ  แต่ปัจจุบันก็หนีไม่พ้นงานราชการ จากเดิมที่ทำงาน bank  ระดับหัวหน้าแล้วละค่ะ เงินเดือนก็ทำบัตรเครดิตแบบแพลตตินั่มได้เลย  แต่มีเหตุให้ต้องลาออก (ไม่เกี่ยวกับเรื่องงาน)  แล้วมาสอบเข้ารับราชการได้ โดยใช้วุฒิต่ำกว่าที่มีอยู่ คือ วุฒิป.ตรีไม่ตรง เลยใช้วุฒิต่ำกว่านั้นค่ะ เงินเดือนน้อยกว่าเดิม 7 เท่า ย้ำค่ะ 7 เท่า  ตอนนั้นอายุ 30  แม่บอกว่าขอครั้งเดียวจะไม่ขออะไรอีกให้รับราชการเถอ เอ้าตามใจแม่   พอเริ่มสมัครสอบ มีคนติดต่อเลยค่ะ ขอเงิน 6 หลักเข้าได้ทันที ตายละ เข้าไปได้เงินเดือนนิดเดียว ไม่เอาค่ะขอสอบเอง ก็สอบติดอันดับต้น ๆ คือเรียกรอบแรกเลย สบายไป พอเข้าไปปรับตัวไม่ได้นะคะ ใช้เวลาเกือบ 6 เดือนกว่าจะทำใจได้หลาย ทั้งเงินเดือนน้อยมาก ๆ ระบบการทำงาน  จากเดิมทำงาน bank  ทำคนเดียวทั้งกระบวนการค่ะ  ตั้งแต่ต้นจนจบ คือตั้งแต่ติดต่อประสานงาน จนพิมพ์หนังสือเอง จองห้องประชุมเอง รวมท้ังจดรายงานการประชุมเอง  (จะผิดกับ คห. 17) แต่พอมารับราชการ ไม่ค่อยมีงานเลย ทำแค่งานของตัวเอง เช่น ถ้ามีคนร่างหนังสือ คนพิมพ์จะพิมพ์อย่างเดียว ที่เค้าเรียกว่า เจ้าหน้าที่บันทึกข้อมูล พิมพ์เสร็จจบ แล้วส่งให้คนร่างตรวจ  คนร่างก็ร่างหนังสือแล้วส่งให้คนอื่นทำต่อตามขั้นตอน  ซึ่งมันทำให้งานช้ามากเพราะต้องรอการประสานงานว่าได้รับหนังสือหรือยัง  ทำงานแล้วหรือยัง นี่เป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ระบบราชการล่าช้า พอแบ่งงานทำแบบนี้แล้วก็ว่างเยอะ  ตอนแรกก็หงุดหงิดค่ะ จากคนที่เคยทำงานแบบทั้งวัน และเอากลับไปทำที่บ้านด้วย เป็นไม่มีอะไรทำ บ่อยครั้งเข้าก็เริ่มหมดไฟ เพราะจะทำหรือเสนออะไรไป ก็ต้องตามขั้นตอนหลายขั้นตอน  บางครั้งหัวหน้าไม่เห็นด้วยทั้ง ๆ ที่มันเป็นสิ่งที่ดีก็ตกไป  หมดไฟค่ะ  ทำงานไปวัน ๆ ตามขั้นตอนเดิม ๆ ฝืนไม่ได้    ยิ่งเจอหัวหน้ามีอคติแล้ว เห็นบางคนทำอะไรก็ผิดไปหมด ก็เงียบอย่างเดียว และบอกว่าอยากให้ทำอะไรบอก ทำตามแต่ไม่เสนอแล้ว  คือประมาณว่า ความชั่วไม่เคยมี ความดีไม่ปรากฎ ปัจจุบันทำมาเกือบ 10 ปีและ  ไฟในการทำงานราชการหมดไปนาน ทุกวันอยู่ได้คือเป็นคนมองโลกแง่บวกค่ะ  รักทุกสิ่งทุกอย่างที่ทำ  เพราะเราจะทำทุกส่ิงที่เรารักเป็นไปไม่ได้  จึงทำไปด้วยใจรัก  แต่ไม่กระตือรือร้น  เพราะทำไปก็เท่านั้น จริงๆ  นะคะ คือมันมีขั้นตอนที่ต้องผ่านหลายคนจริง ๆ  พอมันหลายคนก็หลายความคิด เห็นเด้วยบ้าง ไม่เห็นด้วยบ้าง  คือ มากคนมากความ  ทุกวันนี้ก็เลยทำงานด้วยความเต็มใจ เต็มที่แต่หมดไฟ ที่จะริเริ่มอะไรค่ะ ทำทุกวันให้ดีที่สุด เพราะเมื่อก่อนตอนทำงาน bank  จะคิดหาแนวทางการทำงานใหม่ ๆ เสนอ ผอ.  แล้ว ผอ.  ก็พิจารณานะคะ  แล้วปรึกษากับระดับสูงขึ้นไปอีก แล้วเรียกเราไปคุยว่าความคิดแบบนี้ทำแล้วมีผลดี ผลเสียยังไง วิธีการทำยังไง เค้ารับฟังค่ะ แล้วให้ทำดู เราเต็มที่เลย บอกได้เลยว่าประสบความสำเร็จทุกครั้ง  โดยงบประมาณในความรับผิดชอบ เป็นเคยต่ำกว่า 10 ล้านบาท แต่ระบบราชการต่อให้คุณเก่งแค่ไหน ผ่านอะไรมา คุณก็ต้องทำงานตามสายงานค่ะ จะเสนอข้ามสายยาก เค้าฟังค่ะ แต่ฟังเฉย ๆ แล้วผ่านเลยไป เพราะเค้าคิดว่าคนละหน้าที่กัน  ปัจจุบันก็เติมไฟในการทำงานให้ตัวเอง โดยทำงานส่วนตัวค่ะ  แต่ไม่ได้ทำในเวลาราชการนะคะ ทำตอนเย็นกับ เสาร์ อาทิตย์ เรียนโท ด้วย จบแล้ว กำลังจะโท อีกตัวหนึ่ง เพื่อต่อยอดงานส่วนตัว ภาษาอะไรเรียนทั้งนั้น  ไม่งั้นอยู่แบบงั้น ๆ ไม่ไหวค่ะ นี่และค่ะที่ทำให้ระบบราชการไม่ค่อยจะทันเอกชนเท่าใดนัก   แต่ก็รักในงานราชการ เพราะบอกแล้วว่า  ให้รักงานที่ทำ   จะดีกว่าทำงานที่รัก เพราะหายากกว่าค่ะ จากคุณ : มือใหม่คับผม เขียนเมื่อ : 28 พ.ค. 54 12:09:36

ความคิดเห็นที่ 76 ชอบ  ความคิดเห็นที่ 75  มากๆๆ ครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 54 11:07:09

ความคิดเห็นที่ 77 ลงชื่อไว้ก่อนค่ะ จากคุณ : มะหุ่ย เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 54 16:08:50

ความคิดเห็นที่ 78 เ่่อ่อ...เพิ่งมาอ่านครับ หลายๆ คนก็มองข้าราชการแง่ร้าย มากกกก...จนน่าตกใจ อันตัวกระผมก็ข้าราชการคนหนึ่ง เพิ่งทำงานมาได้ 2 ปีครับ ผมก็มีเพื่อนสมัยเรียนเป็นพ่อค้าหลายคน มักจะบอกว่า เงินเดือนที่พวกเมิงใช้อยู่น่ะ เงินภาษีกรุนะเว้ยยยยย... คำๆ นี้เจ็บจี๊ดดดด บอกไม่ถูก เราก็อยากพูด "เงินที่เมิงใช้ก็มาจากชาวนาตาดำๆ" แต่ก็ไม่กล้าพูดอะไร ไม่รู้จะไปถามหาที่มาของเงินทำไมเนี่ยยยยย ก็ในเมื่อ ที่มาของเงินพ่อค้า คือเงินจากหลายๆ คนมารวมกัน ไม่เว้นแม้กระทั่ง เด็ก สตรีและคนชรา ในขณะเงินของข้าราชการ ก็เอามาจากเงินพ่อค้า เด็ก สตรีและคนชรา รวมไปถึง เงินเดือนตัวเองด้วย(-_-)" เงินเดือนที่มันน้อยกว่าเอกชน มันก็สมควรแล้วที่น่าจะได้อะไรบ้าง เช่น ค่าพยาบาล ค่าเรียนปริญญาตรีของลูก(เทอมละ 7500 เองครับ) เมื่อเทียบกับเอกชนแล้ว ผมก็อยากถามคุณเอกชนทั้งหลายว่า มาเปลี่ยนกันมั๊ย สวัสดิการดีขนาดนี้ คุณก็คงตอบ ม่ายยยยย...อย่างแน่นอน จิงป่ะครับ ข้าราชการเนี่ย มีดีที่ความมั่นคง รัฐเลี้ยงจนตาย...อันนี้จริงครับ เอกชนเอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้จะโดนไล่ออกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้...อันนี้ก็จริงครับ ข้าราชการ ยิ่งแก่ ตำแหน่งยิ่งสูง มีลาภ มียศ มีสรรเสริญ ทุกคนห้อมล้อมกราบไหว้ เอกชน ถ้าได้ที่ดีก็เป็นใหญ่เป็นโต หรือถ้าไม่ดี ก็มักลาออกไปทำงานของตัวเอง ดีบ้างไม่ดีบ้างตามชีวิตปุถุชน ข้าราชการ มีลาภ มียศ มีสรรเสริญ อายุ 60 ทุกอย่างหายวับไปกับตา อำนาจ บารมีที่ทำมา หายไปไหนหมดไม่รู้ คนดีจะยังมีชื่ออยู่ต่อ ด้วยบารมีแห่งความดี คนยังนับหน้าถือตาเหมือนเดิม คนโกง ชีวิตบัดซบ บรรลัย ไร้แล้วซึ่งผู้คนกราบไหว้ทักทาย ได้ลาภ เสื่อมลาภ ได้ยศ เสื่อมยศ ถ้าหากยึดติดกับสิ่งนี้หลายคนที่เกษียณไป รับตัวเองไม่ได้ก็เยอะ เอกชน อายุ 60 เหมือนเดิม เหมือนตอนที่อายุ 59 นั่นแหละ ไม่ต่างกันมากนักหรอก... ผมเชื่อว่าอาชีพทุกอาชีพมันมีสองด้านเสมอครับ อย่าพยายามมองอะไรด้านเดียวเลย ความจริงบนโลกนี้มันไม่มีหรอก ทุกอย่างล้วนถูกแต่งเติมมาแล้วทั้งนั้น...และพึงระลึกไว้เสมอ ทุำกอย่างมันเป็นอนิจจัง หมายถึง ทุกอย่างนั่นแหละ จากคุณ : annakin (amnakim) เขียนเมื่อ : 29 พ.ค. 54 19:04:05

ความคิดเห็นที่ 79 ทุกอย่างมีสองด้านจริงๆ ไม่ใช่ว่าอาชีพอะไรก็มีแต่ด้านดี เราว่าดีสุดคือรัฐวิสาหกิจนะ สวัสดิการชีวิตดีเหมือนราชการและเงินเดือนเอกชน ตอนนี้อายุหลักสามแล้ว ถ้าเข้ารัฐวิสาหกิจได้คงเยี่ยมเลย เคยคิดเล่นๆ ขำๆ เพราะแม่เป็นราชการ ตอนนี้แม่เกษียรแล้ว คิดว่าถ้าเราเป็นข้าราชการแล้วเราน่าจะตายไว ก็จะ early retire แล้วเน้นรับบำเหน็จ ถ้าเราน่าจะตายช้า จะอยู่จนเกษียร แล้วเน้นบำนานต่อเดือนเยอะๆ จากคุณ : Asitis เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 14:34:45

ความคิดเห็นที่ 80 ทำเอกชนยิ่งอยู่นานเงินเดือนเยอะถ้าไม่เเน่จริงเค้าก็จ้างออก รับเด็กใหม่ความสามารถเท่ากัน จ้างน้อยกว่า ส่วนราชการบางกรม ยิ่งเเก่ยิ่งเงินเดือนเยอะ เเต่ความสามารถเเปรผกผัน จ้างออกก็ไม่ได้เเถมยังบั่นทอนไฟของเด้กจบใหม่ งานสบายเงินเดือนเยอะใครก็อยากทำ มันเลยเละตุ้มเป้ะเเบบนี้ไงครับ จากคุณ : ปลายธันวา เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 18:30:53

ความคิดเห็นที่ 81 ด้วยความเคารพท่านเจ้าของกระทู้ เนื่องจากผมเกิดมาก็อาศัยบ้านหลวงอยู่ จนพ่อตายจึงต้องออกมาอยู่ตามลำพังกับแม่ตั้งแต่อายุ 15 จากที่จำความได้ก็เห็นระบบมาตลอด แม่ผมให้คำแนะนำไว้อย่างหนึ่งเพื่อการตัดสินใจในการเลือกอาชีพตอนจะทำงาน " ถ้าคิดว่าตัวเองเข้าเจ้า เข้านายไม่ได้ ก็อย่าทำ " ท่านคงเห็นว่าผมติดนิสัยขวางโลกมาจากพ่อ พ่อเป็นคงเก่งมีฝีมือเรียกได้ว่าเป็นกระบี่มือหนึ่งในตำแหน่งนั้น แต่เสียที่ไม่ค่อยพูดและไม่ค่อยเอาใจนาย สุดท้ายพอตาย นายก็ไม่ช่วยเหลืออะไรเลย ผมเข้าใจความรู้สึกของหมาล่าเนื้อแล้วว่าเป็นอย่างไร เก่งแค่ไหนก็สู้พุดเดิ้ลที่คอยคลอเคลียข้างนายไม่ได้ ต้องขอโทษท่านเจ้าของกระทู้ที่ผมไม่สามารถลบภาพพจน์ข้าราชการไทยออกจากหัวไปได้ จากคุณ : Bugtoi เขียนเมื่อ : 30 พ.ค. 54 19:15:18

ความคิดเห็นที่ 82 ใครเคยไปทำงานที่ Blue Intergroup Co.,Ltd (บลู อินเตอร์ กรุ๊ป จำกัด ) บ้างคะ วอนผู้รู้ตอบทีนะคะ       คือไปสัมภาษณ์งานผ่านแล้วอ่ะคะ ซึ่งเป็นบริษัทเกี่ยวกับการโฆษณา อยู่ที่ 83/160 ซ.ชินเขต 2 ถ.งามวงศ์วาน แขวงทุ่งสองห้อง เขตหลักสี่ กทม. 10210Tel. 02-5916561-2 ลองค้นหาใน กรมพัฒนาธุรกิจการค้า กระทรวงพาณิชย์ แล้วค่ะ แต่ว่าไม่มีชื่อบริษัทนี้อยู่ เลยไม่รู้ว่าบริษัทตั้งขึ้นมาหลอก ๆ หรือว่า ค้นหาชื่อบริษัทไม่เป็นก็ไม่ทราบ จะได้รู้ว่าควรไปทำได้มั๊ย ช่วยตอบหน่อยนะคะ หรือหลังไมค์ก็ได้ค่ะ จากคุณ : dog@zine เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 00:12:21

ความคิดเห็นที่ 83 ความคิดเห็นที่ 71 [แจ้งลบ] ติดต่อทีมงาน อยากให้ราชการไทย เป็นเหมือนราชการสิงคโปร์ ก็ต้องปรับเงินเดือนข้าราชการให้เท่าๆกับเอกชนก่อนครับ เหมือนสิงคโปร์ที่มันพอๆกัน การทำงานก็ตามเงินเดือนที่ได้รับแหละครับ จะให้เค้าทำอย่างสุดยอดแต่ให้เงินเดือนเค้าแค่7-8000 เป็นคุณจะทำหรือเปล่า ********************************************** พูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะครับ ถ้าคนเป็นราชการคิดแบบนี้ แล้วทำไมไปเป็นราชการหละครับ? อีกอย่างคือเอกชนที่เงินน้อยแต่งานเยอะก็มีถมไปครับ คนทำเอกชนเงินเดือนน้อยเค้าก็ย้ายที่ทำงานไง ชีวิตเราเลือกได้หนิ ประเด็นมันอยู่ที่ระบบที่มันเรื่อรังมานานแล้วมากกว่า ซึ่งตรงนี้ผมเชื่อว่ามันคงดีขึ้นเรื่อยๆนะ ถึงแม้จะไม่รวดเร็วทันใจ แต่ที่คนอื่นพูดมาคุณๆยอมรับเถอะครับว่ามันจริง ผมอยากให้คนไทยยอมรับความจริง และแก้ไข มากกว่าปลอบใจตัวเอง หรือเอาตรรกคนละเรื่องเดียวกันมาอ้าง จากคุณ : มาริโอ้ บาโลเตลลี่ เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 01:15:16 A:61.19.66.185 X: TicketID:300093

ความคิดเห็นที่ 84 ผมว่าแต่ละคนก็คงมีความคิดฝังใจได้ครับ เพียงแต่ว่าถ้าเข้าใจว่าคนแต่ละคนมีความคิดต่างๆกันครับ ขอแค่อย่ามองโลกแคบๆ มีหลายๆอย่างที่คุณและผมก็ยังไม่รู้ ก็อยากจะบอกว่าอย่าเหมารวมครับ ทุกๆที่และทุกๆอย่างมีหลายด้านครับ ไม่ว่าจะคนดีและไม่ดี มีขาวมีดำมีเทา จากคุณ : ko_oasis เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 11:18:55

ความคิดเห็นที่ 85 Vote ให้แล้วครับ บ้างคนเป็นข้าราชการ บ้างคนก็เป็นข้าราชเกิน (ไม่ได้เป็นแต่อยากเป็น หาตราสัญลักษณ์มาติดรถเพียบ) จากคุณ : dj.tor เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 12:28:11

ความคิดเห็นที่ 86 เป็นข้าราชการกันทั้งบ้านค่ะ แต่ว่าเป็นสายวิชาการ   เพราะฉนั้นข้อหาทั้งหลายที่เค้าว่าข้าราชการกันก็เลยไม่เป็น จบใหม่ๆ ใครก็ฝันอยากทำเอกชน แต่คุณพ่อบอกว่า  เราต้องอยู่ขวางไว้ เป็นน้ำสะอาดเพียงส่วนน้อยไม่กี่หยด  เพื่อเจือจางน้ำเน่าในระบบราชการ ลูกทุกคนเลยเป็นข้าราชการ บางคนห้อยสเตรทโตสโคป บางคนก็สอนหนังสือ บางคนอยู่กระทรวงที่ทำเกี่ยวกับข้อมูลตัวเลขเศรษฐกิจ ตอนสมัครเข้าราชการ ตัดประกาศช่องเล็กๆ  กำใส่มือเดินไปสมัครตามประกาศ ตอนสอบ เข้าสอบ 250 คน  รับ 2 คน วันสอบรู้สึกวังเวงมาก  เพราะไม่มีเส้น แต่ก็ได้เข้ามาเป็น 1 ใน 2 คน อีก 1 คนเป็นเด็กเส้นตัวจริง คือหน่วยงานเค้าต่อรองกับเจ้านาย  ขอตามเส้น 1 คน ตามคะแนน 1 คน ตอนทำงาน  เป็นงานวิชาการ งานข้อมูล ไม่มีการรับเงินใต้โต๊ะ   ก็ยังงงๆว่า  เค้าว่าคอรัปชั่นกันในราชการ ไหงไม่เห็นมี  แต่อย่างที่บอก  ที่นี่ทำงานวิชาการ ปัจจุบันเจอคนในบริษัทเอกชนเครือใหญ่ๆนั่นแหละ ทำตัวเหมือนข้าราชการเลย ใครไปติดต่อด้วยยังกับไปขอทาน ทำตัวเหมือนนึกว่าตัวเองใหญ่   ทั้งโกง กิน ทั้งเล่นพรรค เล่นพวก เออ  เราว่าเดี๋ยวนี้ พอๆกันแล้วล่ะ จากคุณ : DKW เขียนเมื่อ : 31 พ.ค. 54 22:50:01

ความคิดเห็นที่ 87 เข้างาน 9.00 10.30 มีเบรค 11.30 กินข้าวกันเถอะ เข้างานได้แล้ว  13.30 15.00  ยืดเส้นยืดสายกันบ้างดีกว่า 15.30 นั่งแต่งหน้า เตรียมตัวกลับบ้าน ...................................... เช้าชามเย็นชาม  กฎระเบียบมีแต่ไม่ปฏิบัติ รอสามันสำนึกคงไม่มี ถึงเงินเดือนจะน้อยวันลามีเยอะ เข้าสายออกเร็ว เอาเวลาไปทำงานส่วนตัวบ้างดีกว่า ถือพรรค ถือพวก คนของฉันคนของเธอ โอ๊ยหน้าเบื่ออออออทำดีให้ตาย ถ้าเลียไม่ได้ อย่าหวังได้สองขั้น หัวหน้างานจะดุลูกน้องก็ไม่กล้า  เพราะทำตัวแย่กว่า 55555++++  อีกมากมายเรื่องราวข้าราชการ ...................................... เงินเดือนขึ้นทุกปี ปีละครั้ง แต่ไมเคยได้เกินครั้งละ 200 จากคุณ : สาวนุ้ย@ภูเก็ต เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 16:48:27

ความคิดเห็นที่ 88 น่าเสียดายที่ผมไม่ค่อยเจอข้าราชการดีๆสักเท่าไร จากคุณ : เหมง เขียนเมื่อ : 1 มิ.ย. 54 23:19:16

ความคิดเห็นที่ 89 เข้ามา อ่านจนตาลาย หมดเลย   บางคน ที่เสนอ คห. ออกมา บางคนรับไม่ได้ก็เถียงข้างๆ  คู ๆ หาเหตุผล ให้มโนภาพตามไปเรื่อย โลกนี้อยู่กับความจริงครับพี่น้อง  หาชมได้ในสังคม ไม่ขอเสนอ คห. เกี่ยวกับอาชีพราชการและเอกชนนะครับ เคยตั้ง กระทู้ ทีนึงโดนซัดซะ....555+ จากคุณ : วุฒิกะหน่อย เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 11:27:30

ความคิดเห็นที่ 90 มากดโหวตไว้ก่อน..เดี๋ยวจะค่อยๆเข้ามาอ่านให้จบ และอยากจะอ่านทุกความเห็น ขอบคุณสำหรับกระทู้ดีๆนะคะ จากคุณ : jandan เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 12:35:08

ความคิดเห็นที่ 91 . แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 54 15:52:43 จากคุณ : voltaic เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 15:50:05

ความคิดเห็นที่ 92 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 19:37:56

ความคิดเห็นที่ 93 ...แฟนเก่าของพี่ ทำงานเทศบาล 1 ปีเธอจะได้เดินทางไปดูงานสองครั้ง ซึ่งพอเราถามว่าไปดูยังไงเหรอ เธอจะบอกว่าจริงๆคือไปเที่ยวน่ะพี่ ใช้งบประมาณ ถ้าใครไม่อยากไปก็ขอเบิกรับตังค์แทน... ...น้องสาวเคยฝึกงานที่ ศาลากลางจังหวัดใหญ่แถวภาคเหนือ พอฝึกงานจบ เธอมาบอกครอบครัวว่า พอกันทีหนูจะไม่มีวันทำงานราชการเด็ดขาด เพราะเธอเอือมระอา กับราชการตำแหน่งสูงหัวหน้างานเธอ ที่คอยแต่จะโดดงานไป บางวันทั้งวัน บางครั้งครึ่งวัน พอมีคนมายื่นเอกสารร้องเรียนอะไรสักอย่าง เธอจะบอกให้เอาเข้าแฟ้มไว้ 1 เดือนผ่านไปก็ไม่เคยเปิดแฟ้มอ่านเลย... เมื่อผู้ใหญ่เริ่มลูกน้องก็ทำตาม... 99% ของเรื่องระบบงานราชการที่เราได้ยินและได้พบเห็นมาตลอดชีวิตคือ การทำงานที่เอื่อยเฉื่อยล่าช้า เล่นเส้นสาย อยู่เป็นเสือนอนกิน ทัศนคติลบมันแก้ไม่ได้จริงๆ เราต้องขออภัยจขกท.ด้วยที่รู้สึกแบบนั้นในทำนองเหมารวม อย่างน้องคุณก็คิดเสียเพียงว่า ตัวเองเป็นหนึ่งในน้ำดีก็แล้วกัน บางอย่างถ้าคนเขาตำหนิ ก็คิดเสียว่าเขาตำหนิข้าราชการทำงานแย่ๆคนอื่นเสียนะคะ จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 2 มิ.ย. 54 22:30:48

ความคิดเห็นที่ 94 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 54 08:08:44