ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ คุณไม่เห็นแก่ตัวหรอกค่ะ คุณแค่อยากช่วยเหลือครอบครัว สู้ๆนะค่ะ ^^ จากคุณ : rereebongbang เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:04:34

ความคิดเห็นที่ 2 ขอให้ผ่านเรื่องร้าย ๆ  ไปให้ได้คับ จากคุณ : หลินผิงจือ เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:04:42

ความคิดเห็นที่ 3 ลองพยายามอธิบายถึงข้อดีของการไปทำงานข้างนอกให้ท่านฟังดีมั๊ยคะ การทำเช่นนี้ว่าจะสามารถช่วยเหลือครอบครัวได้บ้างอ่ะค่ะ ^^ ยังไงก็อย่าท้อนะคะ ปัญหาย่อมมีทางออกเสมอค่ะ สู้สู้ค่ะ จากคุณ : jjบางบอน80 เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:09:48

ความคิดเห็นที่ 4 ซักวันต้องผ่านไปได้ครับ สู้ๆ นะครับ จากคุณ : mr.virgin เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:29:31

ความคิดเห็นที่ 5 ถึงตอนนี้มีหนี้สินมากแต่ถ้าค่อยๆคิดค่อยๆทำเราว่ามันก็น่าจะลดหนี้สินได้บ้างนะคะ เราว่าใจจริงพ่อแม่คุณอยากให้คุณมาช่วยแก้ปัญหาให้มากกว่าแค่มารับโทรศัพท์นะคะ อีกทั้งพ่อแม่ป่วยอยู่คนเป็นลูกก็น่าจะต้องดูแลเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่ลูกควรจะคิดได้เองค่ะ งานที่ทำที่บ้านได้ก็ยังมีหลายทางค่ะ ขายของในอินเตอร์เนตก็ได้ค่ะ เดี๋ยวนี้ขายของในอินเตอร์เน็ตถ้าทำดีๆขายดีกว่าเปิดร้านอีกค่ะ ต้นทุนก็ต่ำกว่า คุณบอกว่างานเก่าคุณเงินเดือนก็ไม่ได้เยอะอะไร ถ้าไปหางานใหม่ก็คงได้ประมาณเดิมๆ สู้มาเริ่มงานใหม่ที่สามารถทำที่บ้านได้ไม่ดีกว่าเหรอคะ ถ้าคุณคิดจะทำจริงๆมันก็ต้องทำได้ค่ะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ค่ะ ให้คิดไว้เสมอว่ากว่าเราจะโตขึ้นมาได้จนอายุเท่านี้พ่อแม่ต้องใช้แรงกายแรงใจขนาดไหน หยาดเหงื่อที่ต้องหาเลี้ยงเราลำบากขนาดไหนนะคะ แล้วอุปสรรคก็จะผ่านไปได้ค่ะ ยังไงซะความกตัญญูก็ทำให้คนเจริญทั้งนั้นค่ะ จากคุณ : CoCoBear เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:34:40

ความคิดเห็นที่ 6 เราว่าพ่อแม่คุณคิดแปลกๆจัง ถ้ามีหนี้แถมธุรกิจมีปัญหา แต่กลับให้คุณลาออกจากงาน ทั้งที่ถ้าคุณทำงานอย่างน้อยก็ช่วยจ่ายหนี้ได้บ้าง การไปรับโทรศัพท์เจ้าหนี้กับไปยืมเงินคนอื่นมันไม่ช่วยให้รอดนะคะ จากคุณ : นางเอกหนังไทย เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:36:02

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : joy_j เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:39:29

ความคิดเห็นที่ 8 แปลกจริงๆ  ขาดทุน แต่ยังให้ลูกออกมาลำบากด้วย  หรือมองอีกมุม เขาหวังให้คุณใช้ความรู้กู้สถานการณ์หรือไม่  คุณอาจทำตัวแปลกแยก มองปัญหาพ่อแม่เป็นปัญหาคนอื่น และช่วยทำงานไปวันๆหรือเปล่า ลองใช้ความรู้ช่วยทำให้ธุรกิจมันดีขึ้นดีไหม อาจเข้าใจกับครอบครัวได้ดีขึ้น  เออ เราก็ไม่เข้าใจเรื่องวงในนะ จากคุณ : fhumctn เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 21:57:16

ความคิดเห็นที่ 9 ผมเห็นว่า ถ้าทำงานที่บ้าน และสามารถหาเงินจากการช่วยงานที่บ้าน ได้มากกว่ากินเงินเดือน ถึงแม้เงินที่ได้จะเอาไปชำระหนี้ก็เถอะ ผมเห็นด้วยกับพ่อแม่คุณครับ ว่าควรช่วยงานที่บ้านมากกว่า แต่ถ้าหากทำงานประจำ แล้วได้เงินมามากกว่าการช่วยเหลือที่บ้าน ผมคิดว่าคุณน่าจะเอาประเด็นนี้ชี้แจงให้พ่อแม่ฟัง ผมว่าท่านน่าจะเข้าใจเหตุผล ซึ่งผมไม่รู้หรอกว่า การช่วยเหลือธุรกิจที่บ้าน จะหาเงินได้มากกว่า หรือว่าการทำงานประจำนอกบ้าน จะหาเงินได้มากกว่า ผมว่าคุณเท่านั้นที่รู้ น่าจะใช้ประเด็นนี้ในการตัดสินใจครับ เพราะว่าทางบ้านกำลังเดือดร้อนเรื่องเงินทอง และหนี้สิน ผมเห็นว่างานอะไรก็ไม่สำคัญหรอกครับ แต่ว่างานไหนที่จะช่วยปลดภาระหนี้สินได้เร็วกว่าก็ควรจะทำงานนั้นครับ ผมเข้าใจว่าการนั่งรับโทรศัพท์เจ้าหนี้นั้นค่อนข้างอึดอัดทีเดียว ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : bigzaa เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 22:01:18

ความคิดเห็นที่ 10 การที่ คุณพ่อ คุณแม่  เขาต้องการให้  จขกท  ลาออกจากงาน มาช่วยทำงานที่บ้าน  เพราะเห็นว่า  จขกท  อายุเริ่มมากขึ้น  ไปทำงานที่อื่น ก็ได้เงินเดือนน้อย  เมื่อคิดเปรียบเทียบดูแล้ว  ถ้าทำงานที่บ้านจะดีกว่า  ไปทำงานข้างนอก             ในขณะเดียวกัน  ทางบ้าน ประกอบธุรกิจการค้า  ก็กำลังขาดแคลนกำลังสำคัญ  และมีหนี้สินเยอะ   เขาก็คงมองเห็นแล้วว่า  จขกท  คงจะช่วยกอบกู้ธุรกิจได้ จึงอยากจะให้ลาออกมาช่วยงานที่บ้าน                          อย่างไงก็ตาม   ผม ก็ขอแนะนำ ให้ จขกท  พยายามทำตามที่คุณพ่อคุณแม่เขาต้องการเถอะ   การได้อยู่ช่วยแก้ปัญหาให้กับธุรกิจของครอบครัว  ถือเป็นสิ่งที่ดี  เพราะบางที คุณพ่อคุณแม่ อาจจะบริหารกิจการแบบไม่มีความรู้   ถ้า ได้  จขกท มาช่วยงาน  อาจจะช่วยกันบริหารหนี้สินให้ดี   อาจจะแก้ปัญหา ของธุรกิจได้   คุณพ่อคุณแม่ก็จะได้สบายใจ ว่า มีลูกทั้งที มีประโยชน์     ช่วยทุเลาปัญหาให้กับคุณพ่อคุณแม่  และเป็นที่พึ่งได้             หวังว่า คงจะไม่รอให้ธุรกิจของคุณพ่อคุณแม่เสียหายไปมากกว่านี้       แล้วจึงค่อยตัดสินใจลาออกมานะ   เพราะถ้าถึงเวลานั้น ทุกอย่าง คงจะสายไปแล้วครับ            ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : รุ่งโรจน์ทวีคูณ (รุ่งโรจน์ทวีคูณ) เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 22:10:23

ความคิดเห็นที่ 11 ประหลาดครับ  พ่อแม่คุณ ตัวเองทำธุรกิจห่วยเอง  เจ๊งเอง แต่ไปดึงเอาลูก  ให้มาลำบากด้วย สงสัยไม่กล้ารับโทรศัพท์เองมั้ง  เลยยัดมาให้ลูกรับแทน ไม่แปลกใจเลยครับ   ทำไมทำธุรกิจแล้วเจ๊ง   เพราะความคิดแปลกๆ  เพี้ยนๆแบบนี้ไง กลับไปทำงานครับ ไม่ต้องสนใจ ทำงานแล้ว  แบ่งเงินส่วนนึงมาให้พ่อแม่  มาช่วยพ่อแม่ ถือว่าทำหน้าที่ดีที่สุดแล้ว ไม่ต้องไปยอมตาย  แทนธุรกิจของพ่อแม่นะครับ ประหลาด  ไม่ยอมขายธุรกิจทิ้ง       เป็นห่วงกิจการเน่าๆ  แต่ไม่ห่วงไม่สนใจอนาคตลูกสาวตัวเอง สรุป คุณไม่ได้เห็นแก่ตัวครับ พ่อแม่คุณหาทางออกไม่ได้  เป็นทุกข์  ไม่รู้ทำไง  เลยกระจายความทุกข์มาให้คุณเท่านั้นครับ พอคุณไม่รับความทุกข์นั้น   ก็เลยโกรธครับ ^_____^ จากคุณ : รปภ.บิ๊กซี (GMPLS) เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 22:10:31

ความคิดเห็นที่ 12 ผมว่าคุณไม่เห็นแก่ตัวหรอกครับ เหตุผลที่ทางบ้านให้กับคุณค่อนข้างพิลึกพิลั่นน่าดูชม คุณต้องอธิบายและทำให้ครอบครัว ของคุณได้เห็น(จริงๆ)ว่าคุณจริงใจอยากช่วยครอบครัว โชคดีครับ ขอให้ผ่านอุปสรรคที่พบไปได้ด้วยดีนะครับ จากคุณ : phantomile เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 23:22:08

ความคิดเห็นที่ 13 เขาเป็นพ่อแม่ไง เรื่องเอ่ยปากขอให้ลูกช่วย ย่อมไม่อยู่ในวิสัย แต่เขาอยากให้คุณช่วย ช่วยทั้งธุกิจ  ช่วยทั้งดูแล  เพราะพวกเขากลัวถูกทอดทิ้ง ที่คุณบอกว่า  นั่งเฉยๆรับโทสัพ นั่นไม่ใช่แล้ว ผิดวัตถุประสงค์แล้ว จากคุณ : นางสเตนเลส เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 54 23:35:30

ความคิดเห็นที่ 14 คุณตัน และ คนอื่นๆ ก้เคยมีหนี้มากมาย ขอให้ผ่านไปได้นะครับ จากคุณ : ดีใจจัง เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 00:02:01

ความคิดเห็นที่ 15 ทำธุรกิจอะไรคะ แล้วเป็นหนี้ได้อย่างไร คุณสะดวกจะเล่าไหมคะ เผื่อจะได้ช่วย ๆ กันระดมสมอง หาทางออกให้ค่ะ จากคุณ : ฟ้าสางที่เชียงดาว เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 00:43:33

ความคิดเห็นที่ 16 จขกท   ทำใจให้สบายเถอะครับคุณไม่ได้เป็นคนที่ไม่รู้จักบุญคุณคนหรอกครับ เพียงแต่สถาณการณ์ที่ครอบครัวของคุณเจออยู่นั้นเป็นธรรมดาของคนทำธุรกิจที่เจอปัญหาแล้วไม่รู้วิธีแก้ปัญหาครับ   ส่วนใหญ่ก็จะมีอาการเครียดจัด  อารมณ์ไม่ดีใส่คนรอบข้างหรืคนที่ได้ติดต่อพูดคุยด้วย    กินอะไรไม่ลง   นอนไม่ค่อยหลับ      บางคนถึงกับป่วยไปเลยก็มี สิ่งสำคัญที่สุดนั่นก็คือต้องแก้ปัญหาที่เกิดจากธุรกิตัวนั้นให้ได้ครับ   ซึ่งมันก็คือการหาเงินมาชำระหนี้ที่ค้างอยู่นั่นเอง    ซึ่งอาจจะเป็นการที่คุณออกหางานประจำทำแล้วนำงินมาช่วยจ่าย    หรืออาจจะเป็นการที่คุณเข้าไปบริหารธุรกิจที่บ้านต่อไปโดยต้องหาทางสร้างยอดขายและกำไรให้เข้ามาแล้วนำเงินที่ได้จากกำไรมาชำระหนี้ที่ค้างอยู่ก็ได้     ประเด็นก็คือว่า   จขกท   เองต้องไม่ท้อและอย่าพยายามหนีปัญหา  เพราะมันจะทำให้รู้สึกทรมาณและสถาณการณ์จะเลวร้ายลงไปอีกและปัญหาก็ไม่ได้หายไป     ต้องรู้อย่างนี้ครับว่าเจ้าหนี้เค้าก็ต้องการเงินของเค้าคืนพร้อมดอกเบี้ย (ถ้าตกลงกันไว้)     ดังนั้นก็ต้องพยายามหาทางหารายได้มาชำระให้เค้าให้ได้โดยการชำระนั้นก็ให้ไปตกลงกันว่าจะชำระกี่งวดและงวดละเท่าใด     แต่อย่ากู้ยืมเงินมาชำระหนี้นะครับเพราะหนี้มันจะไม่หายไปแต่มันจะกลายเป็นว่าเปลี่ยนเจ้าหนี้ใหม่หรือเพิ่มเจ้าหนี้มาจากเดิมแทน     ต้องหาจากรายได้เท่านั้น    ถ้าที่บ้านทำแบบนี้อยู่รีบหยุดโดยด่วนเลยครับ แก้ไขเมื่อ 18 มิ.ย. 54 01:14:14 จากคุณ : ดอน สเตราส์ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 01:11:34

ความคิดเห็นที่ 17 ตอนเราอายุ 32ปี....ธุรกิจครอบครัวเรา ประสบปัญหาอย่างหนัก  หนี้สินร้อยล้าน... ศึกในด้วยพี่ชายทะเลาะกับพ่อ...พาคนงานครึ่งนึงแยกออกไป พร้อมสัมปทานงานใหญ่ สารพัดสารพันปัญหา....พ่อเรียกเรากลับมาช่วย...เรากลับมาอย่างไม่เต็มใจนัก แต่เมื่อกลับมา...คุณต้องทำอย่างเต็มกำลัง...งานคณไม่ใช่รับโทรศัพท์....เราปรึกษาถามๆๆๆๆๆ ทุกคนเท่าที่จะหาได้....ทำ ๆๆๆๆ  ใน 2 ปี เราปรับโครงสร้างหนี้ ลดหนี้ ขายสินทรัพย์ไม่จำเป็น ฟ้องศาลพี่ชายคนโตและชนะ  เคลมภาษีย้อนหลัง ขายเช็ค  ขายบิล   แม้ก้มดูใต้โต๊ะในโรงงาน  พบว่า มีสต๊อกที่หนักโรงงานมากมาย  แม้ของเสียยังขายได้หลายแสนเลย  ทำบ้าทำบอทุกอย่าง.... จนกิจการพลิกฟื้นกลับมาเป็นบวก  ...พร้อมด้วยเงินหมุนเวียนเยอะพอควร..... จบลงที่พ่อเรียกพี่ชายคนรองมารับช่วงต่อ...แล้วลอยแพเรา....ซึ่งอายุ34 ปี ไม่ใช่วัยจะไปหางานอีก เราก็สร้างงานด้วยตัวเราเองอีกครั้ง...ทำกิจการของตัวเอง ด้วยทุนเราเอง..... ถ้าความสามารถคุณมีแค่รับโทรศํพท์...คุณคงไม่ควรกลับไปช่วยพ่อแม่ ที่กำลังจมน้ำ แต่ถ้าคุณมีมากกว่านั้น..หรือมีใจมุ่งมั่นมากกว่านั้น....คุณควรกลับไปทำ เพราะเงินเดือนเล็กน้อยที่ได้จากการเป็นลูกจ้าง...เทียบไม่ได้เลยกับเงินกำไรจากกิจการ  แค่มีไอเดีย จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 01:20:00

ความคิดเห็นที่ 18 ูู^ ^ นับถือคนข้างบน จขกท.ก้สู้ ๆ นะคะ คิดว่าคุณพ่อ คุณแม่อาจจะเครียด ภาวะแบบนี้เครียดกันทุกคนค่ะ แต่ใจคงอยากให้กอบกู้กิจการมากกว่าค่ะ เพราะด้วยเงินเดือนคงไม่มีทางใช้หนี้ได้หมด ขอให้มีกำลังใจค่อย ๆ คิด ค่อย ๆ ทำไปนะคะ ขอความช่วยเหลือจากคนอื่น ๆ ที่คิดว่าจะพอช่วยได้ เอาใจช่วยอย่างใจจริงค่ะ จากคุณ : ขนมจุ๊บ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 01:53:21

ความคิดเห็นที่ 19 งงว่าทำไมทำแต่รับโทรศัพท์อะคะ ไม่ช่วยฟื้นฟูกิจการหรอ ? จากคุณ : ไม้ไต่คู้ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 01:56:07

ความคิดเห็นที่ 20 ยังไม่เข้าใจสภาพภายในมากนัก จากคุณ : rabellu เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 02:36:27

ความคิดเห็นที่ 21 อยากแนะนำให้คนที่ประสบปัญหาเรื่องหนี้สินล้นพ้นตัว ได้ลองไป ฝึกวิปัสสนากรรมฐานสัก 7 วัน 7 คืน ตั้งใจปฏิบัติด้วยความอดทน จากนั้นให้สวดมนต์ทุกๆวัน แล้วแผ่เมตตาให้พ่อแม่ครูอาจารย์ เจ้ากรรมนายเวร และสัตว์ทั้งหลาย แล้วชีวิตจะดีขึ้นอย่างแน่นอน อันนี้ผมประสบมาด้วยตัวเอง คือมีหนี้สินแยะมาก จนไม่แน่ใจว่าจะใช้ได้หมดเมื่อไหร่ แต่เมื่อได้ไปปฏิบัติธรรม มันเหมือนมีปาฏิหารเกิดขึ้น อยู่ๆเจ้าหนี้บัตรเครดิตต่างๆ พากันลดหนี้ให้เกือบๆจะ 50% จนตอนนี้ผมเกือบจะจ่ายหนี้ได้หมดแล้ว เฮ... หมายเหตุ ไม่ใช่ว่าปฏิบัติ 7 วัน 7 คืนแล้วจะได้ผลในทันที ต้องพยายามกลับมาทำที่บ้าน และสวดมนต์ทุกๆวัน อย่างผมเองต้องใช้เวลาประมาณ 2 ปี ชีวิตดีขึ้นผิดหูผิดตาเลย จากคุณ : TGDEV เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 03:28:40

ความคิดเห็นที่ 22 ยังไม่อยากให้ความเห็นจากข้อความที่คุณโพสต์แค่ย่อหน้าเดียว เพราะรายละเอียดน่าจะมีเยอะกว่านี้มาก แต่เห็นด้วยกับคุณบ้านดอกชวนชมสารพัดสี คคห.ที่ 17 ไหน ๆ ก็ออกมาแล้ว เรื่องแรก ๆ ที่ต้องทำคงต้องนั่งคุยกันเองกับที่บ้านแล้วล่ะ ว่าจะเอายังไงกับธุรกิจและหนี้ก้อนนี้ แล้วค่อยไปคุยกับเจ้าหนี้ ทำแผนปรับโครงสร้าง ขอยืดระยะเวลาชำระหรือจะหาจากไหนมาจ่าย อะไรก็ว่าไป แล้วเอาเวลาไปแก้ไขธุรกิจเดิมที่ขาดทุนดีกว่า ดีกว่าจะมานั่งรับโทรศัพท์บ่ายเบี่ยงไปทุกวัน ประสาทจะเสียเอา จากคุณ : อาวุธ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 06:28:56

ความคิดเห็นที่ 23 ระวังนะครับ..จะเสียใจมากๆๆๆๆๆๆทีหลัง เมื่อถึงตอนนั้น..ทำไมฉันไม่อยู่กับพ่อแม่นะ.... ช่วงเวลาที่คุณรับโทรศัพท์มัเป็นช่วงเวลาที่ทุกข์ทรมาณ พ่อแม่ก็ทุกข์ด้วยเช่นกัน ถ้าคุณไป.......ทุกข์น้อยลง....แต่พ่อแม่กลับมีทุกข์ เท่าทวีคูณครับ... ช่วงเวลาที่เหลือของท่าน...อืม... ขอแนะนำอ่าน  ความคิดเห็นที่ 17  ของคุณ  บ้านดอกชวนชมสารพัดสี อีกรอบครับ เริ่มต้น....ก็สำคัญ เป้าหมาย....ก็สำคัญ แต่ระหว่างทาง.....สำคัญมากที่สุด จากคุณ : Sudjarid_sai เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 10:04:42

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้าให้ผมเดา งานประจำที่คุณเคยทำก่อนหน้า เป็นงานธรรมดา ๆ ไม่ต้องมีความรับผิดชอบหรือคิดสร้างสรรค์ใด ๆ มากมาย ประมาณว่าเข้างานให้ตรงเวลา ออกให้งานเสร็จเรียบร้อย กลับบ้านนอนไม่ต้องคิดอะไรมากมายใช่มั๊ยครับ เพราะการที่คุณออกมาทำงานที่บ้าน แล้วคุณคิดได้แค่รับโทรศัพท์เจ้าหนี้ไปวัน ๆ โดยไม่ได้ช่วยปรับปรุงแก้ไขปัญหาอะไรเลยนั้น บอกถึงความไม่เหมาะสมของตัวคุณกับปัญหาที่มีอยู่ในกิจการที่บ้านได้เป็นอย่างดี ถามว่าคุณผิดหรือเปล่า อกตัญญูหรือเปล่า คงไม่ใช่อย่างนั้น เพียงแต่คุณไม่ใช่คนที่จะมาช่วยเหลือทางบ้านได้ เท่านั้น เพราะคุณอาจจะมีความสามารถไม่พอที่จะมาทำงานใหญ่ระดับนี้ และไม่มีความกระตือรือล้น หรือพยายามมากพอสำหรับงานแบบนี้ ซึ่งอาจจะเป็นเพราะความเคยชินที่เกิดขึ้นกับงานประจำเก่าที่ทำอยู่ จนทำให้สภาพโดยธรรมชาติของคุณ มีประสิทธิภาพเท่านี้ ทีนี้ก็อยู่ที่ตัวคุณแล้ว ว่าคิดจะปรับปรุงตัวเอง และเข้ามาแก้ไขปัญหากิจการ หรือทิ้งไปเนื่องจากความไม่เหมาะสมของตัวเอง แต่ย้ำอีกทีว่า คุณไม่ผิด ไม่ใช่คนไม่ดี เพียงแต่คุณคงไม่ใช่คนที่มีความสามารถพอจะเข้ามาแก้ไขวิกฤตินี้ได้ เท่านั้นเอง ถ้าคุณยังรักครอบครัว ... ลองนึกดูดี ๆ ว่า ถ้าคุณไม่เข้ามาช่วย ไม่พยายามหาใครซักคนมาช่วยครอบครัวแก้ไขวิกฤตินี้ จะเกิดอะไรขึ้นกับพ่อแม่ และครอบครัวของคุณ ?? ผมแนะนำให้คุณอ่าน #17 กับ #23 หลาย ๆ รอบ เผื่อจะทำให้คุณมองเห็นอะไรด้วยความคิด ด้วยสติ มากกว่าที่จะมองและรับรู้แค่ตาเห็น จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 54 12:36:38

ความคิดเห็นที่ 25 #17 สุดยอดมากครับ ได้สาระมากครับ จากคุณ : เท็นโคจิ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 54 14:17:51