หลังจากผมจบปี 52 ผมกระเสือกกระสน ดิ้นรน หางานทำที่กรุงเทพ เพราะ อยู่ต่างจังวัดผมสบายมาก ผมตื่น 7.30 ไปเรียน ยังทันรถไม่ติดชีวิตผมไม่เร่งรีบสบายๆ ไม่วุ่นวาย ผมเห็นว่าที่กรุงเทพรถติดคนเยอะสงคมวุ่นวาย มีรถประจำทาง BTS MRT เรือ ใครๆก็หางานทำที่กรุงเทพ ชีวิตมีการแข่งขันที่สูงกว่าในบ้านเกิดผม
หลังจากกระเสือกกระสนจนได้งาน
-ชีวิตผมวุ่นวานขึ้นมาก
-เวลาดูแลตัวเองน้อย
-ความรับผิดชอบที่สูงขึ้นมาก ตื่น 7.00 ยังดีที่เดินทางใช้มอไซต์(ฟรีดาวน์ ไม่อยากขอเงินพ่อแม่แล้ว ดอกบาน)
-สังคมที่ต้องใช้การพูดจาอีกแบบจากที่อยู่ที่บ้าน พูดเล่นกับเพื่อนสนุกสนานไปมาอยู่นี้ผมต้องพูดอีกแบบให้มีหลักการ สังคมที่จ้องคอยจะเล่นงานกัน
-ไปไหนมาไหนได้คนเดียวโดยที่ไม่มีเพื่อนเพราะไม่มีใครรู้จักเรา(คนเยอะมากกว่าจะเจอคนเดิม)ทานข้าวคนเดียวได้ เดินซื้อของคนเดียวได้
-ทำให้ผมพูดมากขึ้น (เกิดจากการเรียนรู้เพราะสังคมในที่ทำงานทำให้ผมต้องพูด)
-ขับมอไซต์มันมาก
ตอนนี้ผมก็ได้รับรู้สิ่งที่ผมตามหาแล้ว ตอนนี้ผมยังสนุกกับมันอยู่แต่ก็อยากกลับ เบื่อเหมือนที่ จขกท ว่าไว้แหละครับแต่ผมยังทนได้(อีกไม่นานก็จะทนไม่ไหวแล้ว) ก็จะกลับครับ
ชีวิตคนเรานี้มันก็อยากเหมือนกันนะครับ
แก้ไขจาก อยาก เป็น ยาก
แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 54 13:40:28