ความคิดเห็นที่ 1 ตอนนี้เหนื่อยครับ ค่าแรงขึ้นตามโฆษณา(พรรค) ลูกจ้างขาดตลาดครับ เพราะจบปริญญาหรือวุฒิที่สูงขึ้น  เลยเลือกงานที่ได้เงินสูงเยอะขึ้นแต่เอางานเบาๆ เอาแรงงานพม่าก็เสียวเหมือนกัน หาเด็กแบบเมื่อก่อนที่สู้งานแบบเมื่อก่อนไม่ได้ละครับ เพราะค่าแรงในตัวจังหวัดบ้านเกิดบางคน พอๆกับที่กทมเลย อย่างทำสวนทำไร่ส่งของที่ไร่แพงมากจ้างวันนึง 500-1000เลย จากคุณ : Occult เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 14:25:16

ความคิดเห็นที่ 2 เด็กรุ่นใหม่ ไม่สู้งาน  ที่บ้านวันที่1ถึงวันที่10ห้ามหยุดใหพิเศษ1500ต่อเดือนยังทำไม่ได้ จากคุณ : ศ้กดฺ (ศักดิ์น้อย) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 14:45:36

ความคิดเห็นที่ 3 อยากช่วยครับ คงสำคัญที่ค่าแรง ไม่รุ้ว่าร้านอยุ่แถวไหนครับ ถ้าผมสนใจไปช่วยเป็นวันๆในช่วงนี้ที่ว่างสนใจมั้ยครับ จากคุณ : gocher เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 14:46:34

ความคิดเห็นที่ 4 ถ้าผมเสนอตามนี้คิดว่าไหวไหมครับ   1.ให้ค่าจ้างเป็นเงินเดือนไปเลย 7000 บาทเขาน่าจะรู้สึกมั่นคงในชีวิตขึ้น มากกว่าเป็นพวกรายวัน ส่วนการขาด ลา ก็ตั้งกฏกันไป  ทำอย่างนี้น่าจะพอดึงคนไว้ได้ และเราเสียค่าใช้จ่ายไม่สูงนัก เมื่อเทียบกับสุขภาพ และ ความสบายของพ่อแม่  จากเดิมค่าจ้างเฉลี่ยต่อหัวต่อเดือน 5610 ปรับเป็น 7000 ต้นทุนเพิ่มขึ้น 1390 ต่อหัว 8 คนก็ 11120 ถ้าสำเร็จ หมื่นกว่าบาท ต่อสุขภาพ พ่อแม่ ไม่แพงเลยคับ 2.ถ้าข้อ 1 ยังไม่พอ ให้เบิกค่ารักษาพยาบาล ได้ไม่เกิน 10000 บาทต่อคนต่อปี น่าจะช่วยดึงได้บ้างนะครับ เขาน่าจะรู้สึกมั่งคงขึ้น  คงไม่ป่วยกันบ่อยหรอกมั้ง ส่วนตัวถ้าผม ทำงานใช้แรงงาน  ผมok กับเงื่อนไขแบบนี้นะครับ รอผู้รู้จริงมาตอบอย่าหาว่าสอนจระเข้ว่ายน้ำนะครับ  ขอบคุณครับ จากคุณ : ลี้ (leeming047) เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 14:55:35

ความคิดเห็นที่ 5 220ต่อวันน้อยไปมั้ยครับสำหรับงานฝีมือ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 14:59:22

ความคิดเห็นที่ 6 ที่บ้านผมก็มีปัญหาช่างออกบ่อย เป็นร้านซ่อมมอเตอร์ไซด์ คนงานหาง่าย แต่คนงานเก่งๆ และไม่โกงเนี่ย หายากจริงๆ จากคุณ : new_som เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 15:00:11

ความคิดเห็นที่ 7 คนงาน หายากครับ ผมก็เป็น ยิ่งเป็นธุรกิจ ครอบครัวเล็กๆ ยิ่งหายาก อย่าว่าแต่หาคนงานเลยครับ ขนาดให้ลูกตัวเองมาทำต่อยังไม่อยากทำเลย จากคุณ : aksorn_ji เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 15:36:15

ความคิดเห็นที่ 8 เงินเดือนน้อยไปล่ะกับค่าครองชีพไหนจะภาระอีกลูกเมียไม่พออยู่แล้ว จากคุณ : tSlevin เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 16:04:02

ความคิดเห็นที่ 9 แรงงานสมัยนี้หายากจริงๆค่ะ เคสเราก็คล้ายกะจขกท.มาก ขอบ่นด้วยนะคะ บ้านเราทำงานหัตถกรรมงานฝีมือพวกสินค้าโอทอป งานก็ไม่มีอะไรมากแต่จะน่าเบื่อหน่อยเพราะต้องนั่งโต๊ะทำงานฝีมือไปเรื่อยๆ มีที่พักมีข้าวและเบี้ยเลี้ยงค่าอาหารให้ต่อวันให้ ดูแลทุกอย่างมีของฝากขนมของขวัญให้เรื่อยๆตามสมควร มีเลี้ยงกันบ้างปีนึงก็สองสามครั้ง ส่วนวันหยุดก็จะลาวันไหนยังไงก็ได้แต่ต้องมีเหตุผล และไม่นานเกินไป ก็พยามเอาใจทุกอย่างยังไม่ค่อยจะมีใครทำงานเลย เคยให้เป็นเงินเดือน 7500-8500 ต่างจังหวัดนะคะ ซึ่งถือว่าสูงมากเพราะเดือนนึงรายจ่ายจะมีแต่ค่ากินของตัวเอง(ซึ่งก็ให้เบี้ยเลี้ยงแล้ว)  กะน้ำมันรถมอเตอร์ไซค์ที่ใช้เอง ห้างหรูสุดที่นี่ก็คือโลตัสน่ะ คิดดูแล้วกัน คือถ้าตั้งใจทำงานเก็บเงินก็มีให้เก็บได้เดือนนึงไม่ใช่น้อยๆ เกินสามสี่พันแน่ๆ แต่พอให้เงินเดือนกลายเป็นว่างานไม่ได้เลยนั่งกินนอนกินอย่างเดียว เหนื่อยใจมากๆๆ พอให้ค่าจ้างตามผลงาน ก็จะเริ่มงานหยุดงานยังไงก็แล้วแต่ เดือนไหนเค้าขี้เกียจเองได้เงินน้อยเพราะทำงานไม่ถึงเป้าเองก็บ่นๆแล้วก็ไป บางคนทิ้งงานไว้ครึ่งๆกลางๆด้วยซ้ำ้... เราก็พยามทำความเข้าใจเค้านะ งานที่บ้านเรามันกิจการครอบครัวไม่ค่อยเป็นระบบเท่าไหร่ แต่เมื่อก่อนก็มีคนอยู่ทำกันได้เป็นสิบๆคน แต่ตอนนี้เหรอสามสี่คนก็หายากแล้ว ขึ้นค่าจ้างให้ก็ได้ผลแปบเดียว เดี๋ยวก็บ่นอีก ทั้งที่เราก็ต้องเจียดกำไรที่ได้(ซึ่งก็น้อยจะแย่อยู่แล้ว)มาจ่ายเป็นค่าจ้างเพราะถ้าไปขึ้นราคาของลูกค้าก็หายอีก ทำไปทำมากลายเป็นนายจ้างจะอดตายเอา  คิดว่าถ้าเป็นอย่างนี้ต่อไป กิจการของบ้านเราก็คงไปไม่รอดแน่ๆแต่ก็ไม่รู้จะทำยังไง T_T บ่นยาวเลย ไม่ได้ช่วยจขกท.เลยด้วย แหะๆ แต่เราเข้าใจคุณนะ ยังไงก็ต้องสู้กันต่อไปเนอะ จากคุณ : เด็กหญิงในห้องสี่เหลี่ยม เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 17:23:43

ความคิดเห็นที่ 10 ร้านอลูมิเนียมของเพื่อนก็ยังมาถามผมว่าหาแรงงานให้มั่งได้ไหม  ที่มีอยู่ก็ออกบ่อย ขนาดคนเก่าแก่ยังออกไปเฉยๆไม่บอกกล่าว   ตอนนี้ขาดคนสัก 4 คน ที่มีอยู่ตอนนี้ทำไม่ค่อยทัน จากคุณ : ranat เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:08:59

ความคิดเห็นที่ 11 หึหึ ช่วยไม่ได้ บรรยากาศน่าเงินเฟ้อจริงๆ หาแรงงานไม่ได้ ก็เพิ่มเงินมาล่อ พอเพิ่มเงิน ต้องอัพราคาขาย พอเริ่มราคาขาย คนซื้อต้องจ่ายมากๆ จากคุณ : โลหการ4 เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 20:40:38

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณพี่ๆหลายคนที่เข้ามาให้คำแนะนำนะคะ จะเอาไปลองคุยกับคุณพ่อคุณแม่ดู เรื่องที่ให้เงินเป็นรายเดือน สงสัยจะยากอะค่ะ ขนาดออกเป็นรายอาทิตย์ ยังมีหลายๆคนขอเบิกทุกวันเพราะไม่มีเงินทานข้าว แต่พอเงินรายอาทิตย์ออก ก็นัดกันไปดื่มไปเที่ยว เงินหมดภายในหนึ่งคืน ส่วนที่หลายๆ คห บอกว่า 220 ต่อวันในการเริ่มต้นน้อยเกินไป อยากขอคำแนะนำว่าเท่าไหร่จึงเหมาะสมอะค่ะ เพราะ 220 คือเริ่มต้น ยังข้อไม่แข็ง ยกของหนักไม่ได้ จัดของขึ้นรถไม่เป็น จับสว่านไม่เป็น พอทำได้ซักสองอาทิตย์ เริ่มทำได้ เงินก็จะเพิ่มเรื่อยๆ ตอนนี้คนที่ได้มากที่สุดอยู่มา 5-6 ปี วันละ 320+โอที+ประกันสังคม+โบนัสปีละ30,000บาท (คนนี้อายุมากแล้ว เป็นคนขับรถ รู้ทางเยอะ ช่วยขายของและไว้ใจได้แต่ประกอบของไม่ได้) จริงๆแล้วอยากให้แบบนี้ทุกคนและขอให้อยู่ด้วยกันนานๆ ดีกว่าให้วันละ 220 และออกกันทุกสามวันแบบนี้ เคยมีเคสนึง เคยทำร้านเฟอร์นิเจอร์มาก่อน รู้งาน ขยัน ขับรถได้ ประกอบของเก่งและเร็ว สามารถแก้ปัญหาเฉพาะหน้าได้เวลามีปัญหาเรื่องของ คุณพ่อคุณแม่เอ็นดูมาก ทำได้แค่ปีกว่าๆ ให้วันละ 300+โอที+โบนัส 25,000 พอโบนัสออก หายจ้อยเลย โทรไปก็รับปากจะมา แต่ก็ไม่มา ถ้าจะลาออกก็เข้าใจนะ เพราะมีความสามารถแต่ทำไมไม่แจ้งกันบ้าง ไม่เข้าใจ (โบนัสไม่ได้ให้ทุกคน ดูจากผลงาน ความตั้งใจ ความใส่ใจที่จะทำงาน และอายุงาน) อย่างไรก็ตาม ขอบคุณทุก คห มากนะคะ จากคุณ : น้ำตาลแดง เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 21:27:48

ความคิดเห็นที่ 13 ถ้าเรายังติดรูปแบบการบริหารแบบเท่าแก่  ผมว่าลำบากอ่ะ โลกยุคนี้  ต้องบริหารแบบซีอีโอ ทำ  จ่าย  สวัสดิการเหมาะสม   ไม่ใช่คำว่า  ช่วยๆกันไป อย่างเรื่องเสื้อผ้า  ผมว่าเป็นสวัสดิการที่สำคัญเลยนะ เวลาประกอบงาน  ทำงาน   ถ้าเสื้อผ้าขาด  ก็ต้องหาตัวใหม่ใส่ แล้วเสื้อผ้าชุดนึงไม่ใช่ถูกๆเลย แก้ไขเมื่อ 01 ก.ค. 54 21:38:05 จากคุณ : ชาวบางนา เขียนเมื่อ : 1 ก.ค. 54 21:28:57

ความคิดเห็นที่ 14 ให้เงินรายวันน้อยไปครับ ยิ่งอยู่ มนกทม ด้วย ค่าครองชีพสูงกว่าต่างจังหวัด คุณให้วันละ220  ให้เป็นอาทิต แต่ไม่รวมวันอาทิตย์ เข้าไปด้วย แล้วตีเป็นรายเดือนได้แค่ 5280 บาท  ถือว่าน้อยมากๆ ในกทม ครับ ไปทำงาน กรรมกร ห้องแอร์ยังได้เยอะกว่าอีก (เซเว่น) คนงานเดี๋ยวนี้เขาคิดทันน่ะครับ   อีกอย่างคนมีการศึกษา มากขึ้น แรงงาน เลยน้อยลงไปเรื่อยๆ คนจบตรีล้นนนนนเลย ลองขึ้นค่าแรงดูครับ จากคุณ : red-racket เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 08:57:15

ความคิดเห็นที่ 15 คงต้องบอกเขาไว้แหละครับ ว่า 220 บาทนี่คือเริ่มต้น จะสอนงาน และปรับค่าแรงตามทักษะที่เขาฝึกได้  ไม่ใช่ให้ 220 บาท แล้วเก็บไว้ในใจ จะปรับให้เมื่อไหร่ ไม่บอกเขาล่วงหน้า เขาก็อาจจะมองลู่ทางอื่นไว้ดีกว่า จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 14:49:00

ความคิดเห็นที่ 16 เจอแทบทุกธุรกิจค่ะ ที่บริษัทก็เป็นเหมือนกัน มีลูกค้าบอกว่าไม่ต้องไปคิดแทนเค้า เพราะพื้นฐานต่างกัน.. จากคุณ : NuxnixClub เขียนเมื่อ : 2 ก.ค. 54 18:16:35

ความคิดเห็นที่ 17 แรงงานในร้านไม่ลองใช้ต่างชาติดูบ้างละค่ะ เขมรนี่สู้งานดีนะเรามีลูกน้องเขมรมากกว่า50คนอีก คือค่าแรงก้เหมือนคนไทยนี่แหละแต่ทำงานอึดและทนกว่าพม่ามาก ลาวนี่ตัวเรื่องมากหนีเก่งไม่สู้งานด้วย ที่เราทำเราใช้เขมรเป็นแรงงานหลักทุกที่เลยค่าาาาาาาาา จากคุณ : ไก่ชนไทย เขียนเมื่อ : 3 ก.ค. 54 20:58:17

ความคิดเห็นที่ 18 220 น้อยไปนะ (โดยเฉพาะใน กทม) ผมว่าซัก 250 กำลังสวย แต่ถ้าธุรกิจเล็กๆแบบนี้ อาจจะต้องเปิด OT ทุกวัน จ-ส ถึง 2 ทุ่มทุกวันนะครับ + OT วันอาทิตย์ อีก ไม่งั้นคุณก็จะโดนดูดพนักงานออกไปแบบนี้แหละครับ อย่าแปลกใจเลยเพราะที่อื่นเค้าให้มากกว่า คนงานเค้าไม่คิดอะไรมากหรอกครับ ที่ไหนให้เยอะกว่าก็ไป จากคุณ : nopex เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 12:23:57

ความคิดเห็นที่ 19 แรงงาน ฝีมือ ไม่น่าให้ ราคา ขั้นต่ำ อับเกรดให้เขา เขาก็ รักที่จะทำงาน แล้วก็ อยู่กับเรา จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 4 ก.ค. 54 14:40:21