ความคิดเห็นที่ 1 เป็นเหมือนกันครับ และก็กำลังท้อเหมือนกัน อยากหายไปจากโลกใบนี้ . . . จากคุณ : ลาก่อน เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 12:38:31 A:180.183.233.14 X: TicketID:323314

ความคิดเห็นที่ 2 เคยทำกิจการเหมือนกันครับ ผลคือเจ๊งสนิทด้วยความด้อยประสบการณ์และการไม่รับผิดชอบต่องานของผม หลังจากนั้นก้อลุ่มๆดอนๆ เพราะไม่มีเงินเหลือมาลงทุนแล้ว เลยทำงานประจำบ้าง รับจ๊อบบ้าง อาศัยครอบครัวกับเพื่อนๆคอยช่วยตอนเดือดร้อน ตอนนี้ไม่รีบร้อนแล้วครับ เรียนรู้ให้มากๆ แล้วค่อยลงมือทำดีกว่า จากคุณ : นักตอบกระทู้สมัครเล่น เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 12:56:11

ความคิดเห็นที่ 3 ล้มแล้วก็ลุกไง จะล้มนอนอยู่กับพื้นได้ไง เก็บประสบการณ์ติดมือขึ้นมาจากตอนล้มด้วยนะ  เริ่มต้นตนนี้รายได้ไม่เพิ่ม ก็ต้องลดรายจ่ายทุกอย่าง ประเภทข้าวคลุกน้ำตาก็ต้องทำไป อย่ามาเสียเงิน เสียเวลาเล่นเน็ต ไปหาเงินดีกว่า นั่งขายของก็ต้องหาเสริม อย่างเราตอนนั้นก็ต้องหาแนวทางปรับการขาย หาแนวทางสินค้า  นั่งรถราคาประหยัด กินประหยัด ทำทุกทางที่มันลดรายจ่าย แล้วฝันไว้  ไว้รวยเมื่อไร จะทำ ...  สู้ สู้ นะ ถ้าเริ่มมีตัง ก็ส่งประกันสุขภาพไว้นะ เดี๋ยวจะล้มอีกรอบหลังจากโหมงานหนัก แล้วมีภาระค่าใช้จ่ายเกิดขึ้น  รอบคอบไว้ก่อน จากคุณ : ตาโต ชั้นเดียว เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 12:56:13

ความคิดเห็นที่ 4 ยังไม่เคยทำครับ แต่เข้ามาให้กำลังใจ คุณจะเป็นแรงบันดาลใจให้อีกหลายๆคน ที่ยังไม่ได้เริ่มครับ อย่าท้อนะครับ สู้ๆครับ จากคุณ : basic10th เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:25:52

ความคิดเห็นที่ 5 ออกมาเป็นมนุษย์เงินเดือน สิ้นเดือนรับเงิน ไม่ต้องเครียด แต่ก็เบื่อเหมือนกันค่ะ ทำไงได้ชีวิตต้องดำเนิน จากคุณ : rosedonnok เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:27:17

ความคิดเห็นที่ 6 สามเดือนท้อ แบบนี้ก็คงต้องกลับไปเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไปแล้ว ผมว่าคนทำงานส่วนตัวได้ ต้องมีความอึด อดทนต่อสภาพลำบากได้มากๆๆ  เขาเก่งจริงเขาจึงเปิดธุรกิจส่วนตัวรอดได้(เฉพาะกรณีไม่ใช่พ่อแม่อุ้มสมเติมเงิน เติมส่วนสนับสนุนทุกอย่างแบบลูกคนรวยๆน่ะ  พวกนั้นมีโอกาสรอดสูงเพราะแบ๊คอัฟมากมาย) จากคุณ : anonyS เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:33:54

ความคิดเห็นที่ 7 อย่าเพิ้งท้อครับ ขอให้สู้ๆ รอดูอีกซัก 3 เดือน ก่อนว่าเป็นยังไง พยายาม ลดรายจ่ายและหารายได้เพิ่มครับ สู้ๆครับ จากคุณ : RAIN UNITED เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:39:44

ความคิดเห็นที่ 8 จากประสบการณ์จริง ของตัวเอง ... เราเคยออก ไปทำร้านอาหารตามสั่งค่ะ แต่ไม่ได้ล้มเหลว นะ มันเหนื่อย ม๊ากกกกกกกก ก กก ทำงานวันละประมาณ 16 ชั่วโมง จริงๆ นะ ไม่ได้พิมพ์ผิดหรอก 16 ชั่วโมง  เพราะเราไปจ่ายตลาดเอง เตรียมของเอง มีลูกน้องช่วยบ้าง อะไรบ้าง ถามว่า ได้กำไร ไหม ได้กำไรนะ แต่ ทำงานแบบ ไม่มีเสาร์ อาทิตย์ ไม่มีวันหยุดราชการ อยากหยุด แต่ก็คิดถึงค่าเช่า ที่ตลอดเวลาเลย เพราะ ค่าเช่าที่ ค่าน้ำ ค่าไฟฟ้า มันไม่หยุดตามเราไง ไหนจะกังวล วันไหน ขายดี ขายไม่ดี อีก ขายไม่ดี ก็ เครียด จริงๆ นะ เวลาของเราขายไม่ดี เครียดจริง ไหนจะวันฝนตก อีก ทุลักทุเล ไม่ได้ล้มเหลว แต่มันเหนื่อยเกิน อีกอย่าง เรายังอยากเที่ยว ยังอยากไปนั้น ไปนี่ บ้างตามประสา ผู้หญิงสวย เง้อออ อ อ อ ... แต่ตอนนี้ กลับมาทำงาน ออฟฟิส เหมือนเดิมแล้ว ทำงาน วันละ ประมาณ 8 ชั่วโมง หยุดเสาร์ อาทิตย์ หยุดวันหยุดราชการ มีเวลาเพิ่มขึ้น อีกเยอะเลย ... สรุปแล้ว สำหรับเราคนเดียวนะ เป็นเจ้าของกิจการเอง  ได้กำไร เท่ากับเงินเดือนของการลูกจ้างบริษัทฯ ที่เรา ทำงานอยู่ตอนนี้เลย แต่สิ่งที่เราได้กลับมาคือ เวลาค่ะ ... ตอนนี้ เราเข้าใจ หัวอก คนที่เป็นเจ้าของกิจการ แล้ว ว่า มัน ยาก มันเครียดดด ด ด มันเป็นอย่างไร ... อันนี้ ประสบการณ์ตรง ของเราคนเดียวนะค่ะ ... ไม่ได้ล้มเหลว แต่ แอบเพลีย ร่าง คิก คิก แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 54 13:45:17 จากคุณ : ปาดศรี (ปาดศรี) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 13:43:04

ความคิดเห็นที่ 9 หางานประจำทำครับ ไว้มีโอกาสและประสบการณ์มากกว่านี้ ค่อยกลับไปทำใหม่ จากคุณ : ดีไซเนอร์รุ่นเล็ก เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 14:10:17

ความคิดเห็นที่ 10 อืม......อย่าพึ่งท้อครับ คำว่าไม่เห็นกำไร นี้ คือยังไม่ขาดทุนใช่ไหม ถ้าแนะนำจริงๆ ลองเปลี่ยนวิธีการ สิครับ ทำตลาดเชิงรุก บุกเต็มตัว สัก 3-4 เดือน แต่สิ่งที่ตามมา เหนื่อยแทบขาดใจ และ ขาดทุนต่อเดือนแน่นอน ในช่วง 3-4 เดือน แต่ สิ่งที่ได้เราจะดูได้ทันที่ว่าธุรกิจมีโอกาสโตหรือไม่ ถ้าดูแล้วไปไม่รอดอย่างแน่นอน ขอให้หยุดทันที แต่ถ้าสามารถไปได้อีก ค่อยมาคิดเรื่องถอนทุนที่ขาดไป หรือเมื่อเริ่มคงที่ ค่อยคิดเรื่อง ที่จะขยายธุรกิจต่อ ผมขายสินค้า อุปโภค-บริโภค ใช่วิธีนี้แหละ ยอมเหนื่อย ยอมขาดทุน(มากน้อยตามความยากของสินค้า) ลองผิดลองถูก สัก 3-4 เดือน แล้วดูความเป็นไปของสินค้า ว่าไปรอดหรือไม่ ถ้าไม่ ผมก็เลิก ไม่ดันทุรัง ประมาณว่า ทุ่มทั้งแรงทั้งใจ และแรงเงินแล้ว ยังไม่ได้ ทำต่อไป ยิ่งเจ็บครับ ถ้าตัวไหนผ่าน ดูแล้วว่าไปรอด ก็จะปล่อยให้มันเติบโตตามตลาดของมัน (ไม่ทิ้ง แต่ดูอยู่ห่างๆ) แล้วค่อยไปหาสินค้าตัวอื่นมาเล่นอีก แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 54 14:38:15 จากคุณ : MamaKungking เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 14:14:00

ความคิดเห็นที่ 11 อย่าเพิ่งท้อค่ะ แค่สามเดือนเอง พี่ล้มมาหลายปี  ล้มลุกคลุกดิ้นเลย ไม่เคยได้คลาน เงินไม่พอใช้ แต่โชคดีที่ครอบครัวพี่และครอบครัวสามีคอยช่วยเหลือเรื่องเงิน  ไม่งั้นคงตายตั้งแต่ปีแรก สามีต้องทำงานหนักมาก ทำทุกวัน วันละเกือบ 20 ชั่วโมง  แต่ก็ทำค่ะ จะให้กลับไปเป็นลูกจ้างเค้า จริง ๆ ก็มีคนมาชวน เงินเดือนไม่น้อยด้วย แต่สามีเลือกจะลุยเอง ทุกวันนี้ก็ยังเหนื่อยอยู่  ยังแอบอิจฉาและสงสัยที่เห็นหลาย ๆ คนเค้าเป็นเจ้าของกิจการแล้วสบาย ไม่ต้องเหนื่อยมาก แต่เอาเข้าจริงๆ คนเป็นเจ้าของก็ดูจะเหนื่อยทั้งนั้นแหละ ไม่เรื่องเงิน ก็เรื่องปัญหาการจัดการ   คิดจะเป็นเจ้าของก็ต้องทน  แต่ถ้าตอนนี้คุณตัวคนเดียวยังไม่มีครอบครัว  และสามารถหางานประจำที่มีรายได้แน่นอน  ก็กลับไปทำก็ได้ค่ะ  แล้วก็ศึกษาหาข้อมูลธุรกิจเพิ่ม เก็บเงินเป็นทุนเพิ่ม   พร้อมแล้วค่อยกลับมาสู้ใหม่     เชื่อว่าทุกคนก็ล้มก่อนทั้งนั้น  น้อยคนนักที่จะโชคดี จับธุรกิจแล้วตู้ม รวยเลย  มีน้อยค่ะ ใจเย็น ๆ นะคะ จากคุณ : อืดกลมขนมล้วนๆ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 14:39:53

ความคิดเห็นที่ 12 อย่าเพิ่งท้อค่ะ แค่สามเดือนเอง พี่ล้มมาหลายปี  ล้มลุกคลุกดิ้นเลย ไม่เคยได้คลาน เงินไม่พอใช้ แต่โชคดีที่ครอบครัวพี่และครอบครัวสามีคอยช่วยเหลือเรื่องเงิน  ไม่งั้นคงตายตั้งแต่ปีแรก สามีต้องทำงานหนักมาก ทำทุกวัน วันละเกือบ 20 ชั่วโมง  แต่ก็ต้องทำค่ะ  สามีไม่เคยคิดจะกลับเป็นกินเงินเดือนอีก จริง ๆ ก็มีคนมาชวน เงินเดือนไม่น้อยด้วย แต่สามีเลือกจะลุยเอง ทุกวันนี้ก็ยังเหนื่อยอยู่  ยังแอบอิจฉาและสงสัยที่เห็นหลาย ๆ คนเค้าเป็นเจ้าของกิจการแล้วสบาย ไม่ต้องเหนื่อยมาก แต่เอาเข้าจริงๆ คนเป็นเจ้าของก็ดูจะเหนื่อยทั้งนั้นแหละ ไม่เรื่องเงิน ก็เรื่องปัญหาการจัดการ   คิดจะเป็นเจ้าของก็ต้องทน  แต่ถ้าตอนนี้คุณตัวคนเดียวยังไม่มีครอบครัว  และสามารถหางานประจำที่มีรายได้แน่นอน  ก็กลับไปทำก็ได้ค่ะ  แล้วก็ศึกษาหาข้อมูลธุรกิจเพิ่ม เก็บเงินเป็นทุนเพิ่ม   พร้อมแล้วค่อยกลับมาสู้ใหม่     เชื่อว่าทุกคนก็ล้มก่อนทั้งนั้น  น้อยคนนักที่จะโชคดี จับธุรกิจแล้วตู้ม รวยเลย  มีน้อยค่ะ ใจเย็น ๆ นะคะ จากคุณ : อืดกลมขนมล้วนๆ เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 14:41:46

ความคิดเห็นที่ 13 เขาก็กลับมาทำงานประจำนะ คือ อย่างตอนแรกทำงานประจำได้ 25000 คิดว่า้น้อยไง เป็นผู้ชายต้องหาความก้าวหน้าให้ตัวเอง ใครจะเป็นลูกจ้างไปจนตาย บลา ๆๆๆๆๆ แข่งกันหางานรายไ้ด้สารพัด ออกไปทำธุรกิจเอง (แต่ไม่มีทุนหนาพอ) คิดว่าถ้าำทำเองอย่างต่ำก็ได้ 80000 เหนื่อย เครียด ไม่ไหว ตอนนี้ก็กลับมาเป็นลูกจ้างเหมือนเดิม เงินเดือนก็เยอะนะ ไม่ใช่้น้อย ๆ สบายใจกว่าด้วย ไม่ได้รับผิดชอบชีวิตใคร จากคุณ : Freedom of Life เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 14:49:34

ความคิดเห็นที่ 14 คุณเจ้าของธุรกิจทุกท่าน อย่าท้อสู้ต่อไป เราเองก็เป็นหนึ่งในการเปิดร้านโดยให้แฟนออกจากงานมาเปิดร้านขายเสื้อผ้า แต่เราไม่ได้ตัดสินใจออกมาทำทีเดียวในตอนแรก เราทำงานอ๊อฟฟิตทั้ง 2 คนและขายของเพิ่มด้วยในวันเสาร์อาทิตย์ แรกๆขายไม่ได้เลย ขาดทุนติดลบเป็นหนี้ เรากับแฟนมานั่งวิเคราะห์ว่าทำไมเราขายไม่ได้คนก็เดินเยอะ เรามองสินค้าเราและสินค้าในตลาดพบว่ามันคล้ายๆกันเราเลยปรับปรุงคุณภาพและความแตกต่าง เราเลือกใช้วัตถุดิบที่ดีและแบบให้ต่างจากร้านอื่นๆ ขายราคาสูงกว่านิดหน่อยแต่ไม่มากจนคนซื้อรับไม่ได้ ผลตอบรับเริ่มดีเราเริ่มขยายร้านจากร้านเล็กๆเป็นร้านใหญ่ขึ้น เริ่มมีลูกค้าประจำเริ่มขายได้ดีมีผลประกอบการมากขึ้น แต่เราก็กับแฟนก็ยังไม่ออกจากงานประจำนะก็อดทนทำไป จนมาสะุดุดตอนมีม๊อบเหลืองม๊อบแดงเราขาดทุนแบกรับภาระค่าเช่า คนซื้อเริ่มน้อยลง เราต้องเอาเงินเก็บออกมาใช้ จนตอนนี้เป็นหนี้ เราก็มานั่งคิดอีกว่าทำอย่างไรดี เราตัดสินใจให้แฟนออกจากงานมาทำร้านและผลิตสินค้าเต็มตัว ดูแลเรื่อนวัตถุดิบและช่างอย่างเต็มตัว ผลก็เริ่มกระเตื้องขึ้นเพราะเรามีเวลาเลือกสินค้าเปรียบเทียบสินค้าได้มากขึ้นคุยกับช่างได้มากขึ้นมีเวลาติดต่อลูกค้าส่งสินค้าได้มากขึ้น เราเริ่มดีขึ้น แต่ก็ยังคงไม่ดีเหมือนตอนแรก ยังคงต้องแบกรับค่าใช้จ่ายเหมือนเดิม รายได้ไม่เท่าเดิม แต่เราไม่ยอมแพ้ ท้อได้แต่ไม่คิดจะถอย เราและแฟนคิดหาทางใหม่ๆ ตอนนี้แฟนเราออกไปขายตามตลาดเปิดท้าย จัดตารางแต่ละวัน วันไหนไปซื้อวัตถุดิบคุยกับช่าง วันไหนออกขาย วันไหนไปส่งสินค้าให้ลูกค้า ทุกวันนี้เหนื่อยมากเราเลิกงานก็ไปช่วยแฟนขายต่อตอนเย็นบอกตรงๆว่า เหนื่อยสุดๆ  เราให้กำลังใจตัวเองเสมอว่า ท้อได้แต่ไม่ถอย ปัญหามีทางแก้ อุปสรรคมีไว้ให้ข้ามผ่านให้ได้ ปัญหาถ้าในวันนี้ยังแก้ไม่ได้ เราก็แก้มันต่อไป เราเป็นคนมีสมอง เราสามารถทำได้ทุกอย่างถ้าเรามีความตั้งใจและพยายาม..  ทุกวันนี้เราก็ยังคงทำงานและขายของเพื่อใช้หนี้ต่อไป หวังว่าเรื่องราวคงจะเป็นกำลังใจให้เพื่อนๆที่้ท้อใจทุกๆท่านได้บ้าง จากคุณ : phenkeng เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 15:01:51

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณทุกๆความเห็นครับ ผมคิดว่ายังไงก็จะทนไปให้ได้อย่างน้อย 1 ปี ถ้ามันยังมองไม่เห็นอนาคต แล้วค่อยหาทางไปทำอย่างอื่นครับ จากคุณ : Green Potion เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 15:08:26

ความคิดเห็นที่ 17 สู้ต่อไปค่ะ อย่าพึ่งท้อพึ่งได้สามเดือนเอง คุณได้เริ่มต้นแล้ว ต้องก้าวไปข้างหน้าค่ะ ไม่เหมือนเราตอนนี้ได้แค่คิด แต่ยังไม่มีโอกาสได้ลงมือทำ จากคุณ : nekopepe เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 15:30:37

ความคิดเห็นที่ 18 ลองหาหนังสือมาอ่านศึกษาเพิ่มเติม และลองปรับกลยุทธดูก่อนนะคะ ไม่ก็ลองจัดโปรโมชั่น   เปลี่ยนโน่น ทำนี่ เดี๋ยวเราจะเจอทางของเราเองค่ะ   ที่สำคัญ  ลองสอบถามพูดคุยกับลูกค้าดูสิคะ จะได้ข้อมูลจริงขึ้นเยอะเลย พอดีไม่รู้ว่าทำร้านอะไร เลยแนะนำไม่ค่อยได้เท่าไร แต่ยังงัยก็อย่าเพิ่งท้อนะคะ เพิ่งจะ 3 เดือนเอง ใจเย็นๆค่ะ ลองปรับๆดูก่อนนะคะ สู้ๆ ค่ะ - ถ้าคิดจะกลับมาเป็นมนุษย์เงินเดือนเมื่อไรก็กลับได้ค่ะ แต่การเป็นเจ้าของร้าน ไม่ได้มีโอกาสทำได้บ่อยๆนะคะ    ตั้งใจมาแล้ว ก็ทำให้มันเต็มที่ไปเลยค่ะ ไหวไม่ไหวค่อยมาว่ากันอีกทีค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ ^^ จากคุณ : TJ_jatingja เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 15:45:50

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเป็นกำลังใจให้นะค่ะ ในฐานะที่เป็นแม่ค้า พ่อค้าเหมือนกัน ร้านเราเพิ่งเปิดได้ 4 เดือน เจอฝนตกทุกวัน แทบจะติดป้ายหน้าร้านว่า เปิดเฉพาะวันที่ฝนไม่ตก 55555 ช่วงนี้ประคองไปพอให้ได้ค่าเช่า เข้าช่วงไฮซีซั่นแล้วค่อยว่ากันใหม่ค่ะ คนเป็นเจ้าของกิจการ เหนื่อยทุกคนแหละ ไม่เฉพาะแต่คุณหรอกค่ะ เราเคยทำงานมาก จนตัวสั่น หอบจนแทบจะลงนอนกับพื้นอ่ะค่ะ บางทีคุยกับลูกค้าจนเสียงไม่มี หูอื้อ แต่ตอนนี้เราเพลาๆ ลงแล้ว กลัวตายเร็ว ได้เงินมาก็คงไม่ได้ใช้ อยากให้คุณสู้ต่อไป ค่อยๆ ปรับกลยุทธิ์ ลดรายจ่ายที่ไม่จำเป็น งานหนักไม่เคยทำให้คนตาย แต่เหนื่อยมาก..กกก เท่านั้นเอง สู้ๆ นะค่ะ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 16:27:44

ความคิดเห็นที่ 20 อย่างน้อยก็ต้องให้ครบปีครับ เก็บข้อมูลเยอะๆแล้วเอามาวิเคราะห์ ว่าสินค้าเรา เป็นแบบ trend หรือ seasonal ยอดขาย ต้นทุน แบบที่ลูกค้าชอบ ของผมเองทำควบคู่กับงานประจำ ปีแรกแย่มากสั่งทำของมาเยอะ แต่แบบไม่โดน โชคดีมีลูกค้าใจดี เหมาไปหมดในราคาทุน ปีถัดมาเอาใหม่ เริ่มมีการผลิตสินค้ามาทำลองตลาด รับ pre-order สินค้าตัวใหนไม่ไปก็ปล่อยผ่าน ตัวใหนไปดีก็จัดหนัก ตอนนี้เข้าปีที่สาม พยุงยอดขายในแต่ละเดือน แต่ละไตรมาสให้ไม่ต่ำกว่าเป้า แต่ถ้าเดือนใหนขายดีก็กดเต็มที่ตุนไว้ก่อน เท่าที่ผมเก็บข้อมูลมา สินค้าผมจะขายดีในเดือน MJSN (march,july,september,november) จากคุณ : ดอกไม้ทะเล เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 16:53:14

ความคิดเห็นที่ 21 จขกท. ได้ลงทุนด้านประชาสัมพันธ์ไปแค่ไหนแล้วบ้างครับ? จุดสำคัญคือ....(สำหรับการเตรียมเพื่อประชาสัมพันธ์) 1.ความง่ายในการ "ถูกรู้ถึงการมีอยู่ของเรา" จากบุคคลทั่วไป (ข้อนี้เป็นหลักคิดสำหรับตัวเราครับ) 2.ความง่ายในการได้จับต้อง-มองเห็นสินค้าจริง แก่บุคคลทั่วไป...และลดขั้นตอนการจ่ายเงินให้ยุ่งน้อยที่สุด ถ้าเป็นหน้าร้านจริง (ไม่ใช่ e-commerce) ลูกค้าหลักก็ต้อง "ผู้คนละแวกนั้น" เป็นหลักก่อน ในแง่นี้ไม่ควร "ตั้งธุรกิจตามที่ฉันอยาก"...ควรตั้งตามที่ชุมชนนั้นและใกล้เคียงยังไม่มีและเป็นที่ต้องมีหรือต้องการ ...เว้นแต่ว่าที่เราอยากกับที่เค้าต้องการมันตรงกันนะครับ (คิดแบบพ่อค้าให้ได้ คือดูว่าคนต้องการอะไรก่อน แล้วก็ตั้งกิจการขึ้นมา ซึ่งบางทีไม่ใช่อะไรที่เราอยากทำหรอกครับ แต่มันคือธุรกิจ) ถ้าเป็นหน้าร้านจริง แล้วเราตั้งธุรกิจตามอยากไปแล้ว (และไม่ได้สนองต่อชุมชนนัก) ก็ต้องหาลูกค้าจากนอกชุมชนออกไปหรือกระทั่ง "ที่ไหนก็ได้บนโลก" ยุคนี้ ก็ลองมองเรื่อง E-commerce ดูด้วยก็ดี เพราะคนเข้าถึงเว็บไซต์เราได้จากทั่วโลก... ...แต่ควรสำรวจตัวเราก่อนนะครับว่า >>สะดวกในการเข้าถึงบริการไปรษณีย์รึเปล่า?<< เพราะต้องส่งพัสดุ ซึ่งอาจจะข้ามประเทศด้วย... ถ้าสะดวก ก็นั่งลงคำนวณค่าส่่งไปที่ต่างๆ เตรียมไว้เลย...add เข้าไปในราคาสินค้าเป็นต้นทุน แล้วประชาสัมพันธ์เลยว่า "ส่งฟรี" (ถ้าเพิ่มแล้วตัวเลขออกมาไม่สูงเิกินไปนะครับ) ต่อ E-commerce... ถ้าเราจดทะเบียนพาณิชย์แล้ว ก็สมัคร PayPal เป็นบัญชีธุรกิจ เราก็จะรับบัตรเครดิตได้ทั่วโลกและรับได้หลายสกุลเงิน โดยที่ลูกค้าไม่ต้องมีบัญชีเพย์พาล (แต่ถ้าเราเปิดแค่บัญชีบุคคลพรีเมียร์ ลูกค้าต้องมีบัญชีเพย์พาลแม้ว่าเค้าจะใช้บัตรเครดิตเพื่อชำระ) ...และลูกค้าในประเทศที่ไม่ใช่ละแวกชุมชนเรา ผมจะแนะนำรูปแบบที่ผมใช้อยู่นะครับ คือบริการ "PAY ME" ของเพย์สบาย (PaySbuy) ...ตัวนี้จะทำให้ลูกค้าของเรา "รับ SMS จากเรา (เราส่งผ่านระบบของเพย์สบาย) แล้วนำ SMS ไปชำระได้ที่เคาท์เตอร์เซอร์วิสทั่วประเทศได้เลย" ครับ (ที่เราต้องทราบจากลูกค้าคือ หมายเลขโทรศัพท์มือถือ+อีเมลล์เค้าครับ) (ขั้นตอนเซ็ทระบบทั้งเพย์พาลและเพย์สบายจนกระทั่งทำที่ผมกล่าวไว้ด้านบนได้ ถ้าใจเย็นๆ แล้วอ่านเงื่อนไขเค้าให้ดีๆ ไม่เสียเงินสักบาทครับ ผม verified ด้วยบัญชีธนาคารทั้งคู่ ไม่ใช้บัตรเครดิตเลย.... แล้วเราจะใช้เพย์พาลหักบัตรเครดิตได้ทั่วโลก กับเพย์สบายเฉพาะ SMSเคาท์เตอร์เซอร์วิส ได้อย่างไม่ยุ่งยากครับ และผมแนะนำส่งท้ายว่า ไม่จำเป็นต้องเชื่อมเพย์พาลกับเพย์สบายเข้าด้วยกันก็ได้ครับ ส่วนพวกค่าธรรมเนียมก็ให้รวมเป็นต้นทุนซะให้เสร็จไว้ก่อนเลย ลูกค้าจะได้แค่ชำระเงินอย่างเดียวครั้งเดียว ที่เหลือก็แค่เรื่องงานพัสดุครับ) สุดท้ายนี้ ในเรื่องธุรกิจแล้ว ไม่ว่าจะขนาดเล็ก-กลาง-ใหญ่ "การประชาสัมพันธ์" เป็นเรื่องที่เจ้าของกิจการควรต้องมองว่ามันคือ "งานประจำอันดับต้นๆ" เสมอครับ ในบางธุรกิจมันเกือบจะสำคัญกว่าการผลิตด้วยซ้ำไป...ตัวอย่างเช่น "เสื้อผ้าพรีออเดอร์" ที่หลายท่านทำๆ อยู่ เพราะไม่ได้ผลิตเองแต่แรกแล้ว ลองเอาไปคำนวณเป็นแผนงานดูนะครับ ของผมเพิ่งจดทะเบียนพาณิชย์ (e--commerce) มาเดือนเดียวเอง ยังไม่ได้ขายอะไรเลยด้วย (ไม่ใช่ขายไม่ได้นะครับ ยังไม่ได้ขาย แถมวันนี้เพิ่งได้ code จากกรมพัฒนาธุรกิจการค้ามาติดที่เว็บด้วย นั่งรอมาเดือนนึงนี่แหละครับ จะเริ่มงานจริงๆ คงอาทิตย์หน้าโดยประมาณ) ลองถามคนรู้จัก ส่วนใหญ่จะบอกว่าชอบตรง SMS นี่ละ...มันสะดวกมาก และเอามาใช้ทำการตลาดได้ดีมากๆ แถมลูกค้าไม่ต้องมีบัตรเครดิตด้วย ถ้ามีเวลากว่านี้อาจจะเขียนกระทู้เรื่องนี้เลย (ถ้ามีคนรออ่านนะครับ) จากคุณ : PASSION_WARFARE เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 16:55:31

ความคิดเห็นที่ 22 พูดไม่เก่ง แต่เข้าใจดี เป็นกำลังใจให้เจ้าของกิจการ ที่ก่อร่างสร้างตัว จากน้ำพักน้ำแรงของตัวเองทุกคนค่ะ มันเหนื่อยมากจริงๆ 3 เดือนแล้ว ที่ทำ 7 วันไม่ได้พักเลย แต่ก็สู้ค่ะ จากคุณ : image_bird เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 16:59:04

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้นะคะ ในฐานะคนเพิ่งเริ่มค้าขายเหมือนกัน ช่วงแรกๆ เรามองว่าหนักหมดนะ ไม่ว่าจะเริ่มจากขายอะไร ที่สำคัญเรายังมองภาพรวมทั้งหมดไม่ออก เรายังไม่รู้ว่าสินค้าตัวไหน ขายได้ในช่วงไหน ไม่รู้ว่าคุณ Green Potion ขายอะไรคะ  จะได้แนะนำถูก อย่างเรานะ ขายก่อสร้าง ถ้าเข้าช่วงทำนานี่ เงียบสุดๆๆ เราก็ต้องขายอย่างอื่นไป เช่นพวก ปุ๋ย เคมีภัณฑ์การเกษตร ตอนนี้ก็ปรับปรุงร้าน  ทำข้อมูลวิเคราะห์ปีที่ผ่านมา ว่าช่วงไหน สินค้าตัวไหนขายดี   วางแผน รอรับมือหน้าขาย ช่วงนี้ดูแลตัวเองเยอะๆ  ออกกำลังกายบ้าง อย่าเครียด เป็นกำลังใจให้นะคะ  เหนื่อยได้ ท้อได้ แต่อย่าให้ใจเสีย ก็พอ สู้ สู้ ^__^ จากคุณ : Mossard เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 17:52:45

ความคิดเห็นที่ 24 เข้ามาเป็นกำลังใจ พยายามครับ เอาใจช่วย จากคุณ : keat555 เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 19:16:39

ความคิดเห็นที่ 25 สามเดือนท้อแล้วเหรอครับ ลองทบทวนดูว่าจะปรับปรุงธุรกิจยังไง แล้วลงมือทำเลยครับ แต่ถ้าทุนหมด  ก็อาจจะต้องวกกลับไปทำงานประจำสะสมทุนก่อน  แล้วก็คราวหน้า ก่อนออกมา ก็วางแผน เงินออม เงินทุนให้มันพอทำได้หลายๆเดือน เป็นปียิ่งดีครับ ถ้ากะว่าทำแล้ว work เลยในสามเดือนหกเดือน บางทีมันไม่ได้เป็นอย่างที่คาด ก็ต้องกลับไปทำงานประจำอีก  ชีวิตก็จะวนไปวนมาอย่างนี้  เสียความมั่นใจไปเรื่อยๆด้วยครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 20:02:06

ความคิดเห็นที่ 26 อย่าคิดว่าเราทำเพราะเป็นอาชีพ แต่จงทำเพราะมันคือธุรกิจ ผมเจ๊งจนชิน ตอนนี้ก็กำลังเตรียมจะเปิดแบรนสินค้าใหม่ จากคุณ : oker เขียนเมื่อ : 7 ก.ค. 54 23:52:52

ความคิดเห็นที่ 27 แวะมาอ่านอีกรอบค่ะ ความเห็นที่ 21 มีประโยชน์มากๆ เลยค่ะ กำลังอยากทำพอดี แล้วจะรออ่านใน Blog นะค่ะ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 00:19:17

ความคิดเห็นที่ 28 ผมลาออก จากงาน กับบริษัทที่มั่นคง โบนัท 5 เดือน ใครๆๆว่าผมโง่ แต่พอออกมาทำกิจการตัวเอง ช่วงแรก มันต้องขาดทุน ก่อนครับ ผมถือหลักการทรงงานของในหลวง ทางสายกลาง ขาดทุน คือ กำไร ผมพยายามปรับตัว หาช่องทางอื่นๆๆช่วยหนุนธุรกิจ หาสินค้าตัวอื่นช่วย กำไรน้อยหน่อย แต่ก็ช่วยตัวอื่นกัน หาตลาดเพิ่ม เหนื่อยๆๆแน่ๆๆ แต่ใจต้องสู้ๆๆๆ ผมถือคติไม่เป็นลูกน้องใคร อีก ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : ink1567 (ink1567) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 06:43:12

ความคิดเห็นที่ 29 เอาความจริงของชีวิตก่อนครับ คนที่มาทำธุรกิจ 100 คน มีคนที่ประสบความสำเร็จเพียง 8 คนเท่านั้น 70คนเจ๊งสนิท 22 คน ลูกผีลูกคน นี่คือเหตุผลว่าโลกนี้มีคนจนมากกว่าคนรวย นี่คือเหตุผลว่า ประเทศไทยมีบัญชีเงินฝากเกิน 1ล้านบาทเพียง2แสนบัญชีเท่านั้น จากประชากรในวัยทำงาน40ล้านคน ส่วนเรื่องวิธีการแก้ไข เพื่อนๆหลายคนได้แนะนำไปแล้ว ความเห็นผมไม่แตกต่างกันเท่าำไร แต่อยากถาม จขกท.ว่า ที่จขกท.อยู่นั้น ปลาชุมขนาดใหนครับ แล้วตัวใหญ่หรือเล็ก เบ็ดที่ตกปลาขนาดพอดีกับปากปลาหรือเปล่า แล้วรู้หรือยังว่าปลาแถวชอบเหยื่อชนิดใด อ้อที่ตกปลาอยู่นั้นเป็นบึงหรือแม่น้ำ ถ้าแม้นำ ยอมมีปลาจากที่อื่นว่ายผ่านมาบ้าง มีเหยื่อสำหรับปลาพวกนี้หรือไม่ จากคุณ : พี (peh_chai) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 07:23:52

ความคิดเห็นที่ 30 สามเดือนเองค่า อดทน อดทน และอดทนค่ะ.. (^^) บางทีลูกค้ายังไม่รู้จักร้านเราเลยนะคะ แค่ 3 เดือนเอง  สู้ๆค่ะ จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 10:34:49

ความคิดเห็นที่ 31 - ทุกครั้งที่เราหมดกำลังใจ เราจะเปิด clip นี้ดู - http://www.youtube.com/ - watch?v จากคุณ : -- เลือดเย็น -- เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 11:10:20 A:202.47.107.98 X: TicketID:229073

ความคิดเห็นที่ 32 - ทุกครั้งที่เราหมดกำลังใจ เราจะเปิด clip นี้ดู - http://www.youtube.com/watch - ?v=wOlTdkYXuzE - พิมพ์ติดกันแล้วโหลดเก็บไว้บน Desktop ดูยามท้อแท้ - ยอดชายนาย Nick Vujicic จากคุณ : -- เลือดเย็น -- เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 11:14:13 A:202.47.107.98 X: TicketID:229073

ความคิดเห็นที่ 33 คนที่ล้มเหลวไม่่มีครับ มีแต่คนที่ล้มเลิก ผู้ชนะคือคนที่ไม่เคยยอมแพ้  ไม่ว่าจะล้มเหลวมาสักกี่ครั้ง จากคุณ : babyonboard เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 12:34:53

ความคิดเห็นที่ 34 ตอนเราเปิดร้านตัวเองใหม่ๆๆ เงียบไป 5-6 เดือนเลย ขายได้วันละไม่กี่ตังค์ แต่ก็อดทน ตอนนี้เข้าปีที่ 3 แล้ว คู่แข่งเริ่มมาเพียบ ยอดขายก็ตกไปเหมือนกันนะ ยังไงก็เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ช่วง 1/2 ปีแรก ก็จะเงียบอย่างนี้แหละค่ะ พอลูกค้าเริ่มรู้จักเรา เค้าก็จะมาเรื่อยๆๆ เองค่ะ อีกอย่าง อย่าลืม สวดมนต์ไหว้พระนะคะ อาจเป็นความเชื่อส่วนบุคคล แต่บ้านเราสวดมนต์กันทั้งบ้าน ค้าขายดีกันหมดเลยค่ะ เราเองก็พยายามสวดไม่ให้พร่อง อย่างน้อยจิตใจก็แจ่มใสเบิกบานนะคะ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 54 13:53:30 จากคุณ : I know who am i เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 13:43:05

ความคิดเห็นที่ 35 ของเราก็สามเดือน ยังไม่รู้ว่าจะเป็นยังไงเหมือนกัน กว่าจะคืนทุน.....คงอีกเป็นปีหรือสองปี แต่เราสู้ค่ะ มาสู้ด้วยกันนะคะ จากคุณ : Khaopong2553 เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 15:08:42

ความคิดเห็นที่ 36 คนแถวบ้านเป็นลูกชายสุดรัก(ของพ่อลูกมาก)ด้วยความช่างเต๊าะประจบประแจงพ่อ+เมียอดีตยากจนจากตระกูลเจ้าเล่ห์จอมละโมบ ทั้งชีวิตไม่เคยไปทำงานนอกบ้าน อาศัยเกาะพ่อรวยแล้วกีดกัน+ใส่ความลูกๆคนอื่น จนพ่อยกสมบัติให้ผัวเมียเปรตคู่นี้เกือบทั้งหมด ได้จากพ่อหลายสิบล้านไม่หนำใจ อาศัยความรู้ทางบัญชีสองผัวเมียผีร้ายยังสูบเลือดสูบเนื้อพี่น้องในไส้ด้วยการผ่องถ่ายสมบัติกงสีมากมาย นางเมียนรกจอมวางแผนเล่ห์เหลี่ยมจิตใจสกปรกตกต่ำตัวแม่คอยยุแหย่จนพี่น้องผัวกระเด็นกระดอนไปทุกทิศทาง เข้าหน้าพ่อไม่ติดกันแทบหมด สองผัวเมียนี้รวยเพราะดูดเงินพ่อเอาๆอย่างเดียวแท้ๆ มาสร้างกิจการในครอบครองตัวเอง จะกำไรหรือขาดทุนไม่ยี่หระเพราะทุนพ่อให้ไว้มากมาย จ้างพนักงานก็ขูดรีดเค้า เอาตัวเองรวยอย่างเดียว ชาวบ้านแถวนั้นรู้กันทั้งบางทั้งเกลียดทั้งด่าคนคู่นี้กันให้ขรม จากคุณ : . เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 12:17:38 A:58.8.1.208 X: TicketID:168613