ความคิดเห็นที่ 1 ครับ ปรบมือให้น้องชายอีกคนครับ จากคุณ : kikirara เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 19:44:14

ความคิดเห็นที่ 2 คนงานก่อสร้าง  เดี๋ยวนี้ เป็นคนเขมร คนพม่ากันหมดแล้ว แม่ ใส่อาหารไปเยอะ ก็ แบ่งให้เขากินบ้างซิ เหลือให้เขาเก็บไปล้างทำไม แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 54 19:49:07 จากคุณ : aksorn_ji เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 19:47:53

ความคิดเห็นที่ 3 แบ่งค่ะ คุณแม่ทำขนมไปเผื่อประจำ เราเองก็ซื้อปลากระป๋องไปแจกด้วยค่ะ เพราะคนงาน 50 คน คุณแม่ทำไม่ไหว เราเลยซื้อยกลังไปแจกแทนค่ะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 54 19:51:06 จากคุณ : นางฟ้าคล้ายนางมาร เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 19:50:26

ความคิดเห็นที่ 4 เคยคิดเหมือนกัน เวลาที่ได้กิน ได้ใช้ อะไรก็ตาม ที่ดีเกินไป แต่ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า ใช้จ่าย ให้สมกับที่เหนื่อยยาก เหมือนให้กำลังใจตัวเอง ที่เหนื่อย วุ่นวายกับหน้าที่การงาน เรามักจะมีคำพูดเปรียบเปรยกับเพื่อนบ่อยๆ เหมือนเวลาที่กินกาแฟ แก้วแพงๆ ก็เผลอทักว่า นั่นมันค่าแรงขั้นต่ำเลยนะนั่น มีคนหาเงินทั้งวัน เท่ากาแฟแก้วเดียวที่แกกิน ฟังแล้วก็ชวนสะอึกกันไป หลายครั้งหลายหน บางครั้ง เห็นคน ตจว.ที่มาทำงาน ในกทม. แบกหามเก้าอี้หนักๆไปตามซอกซอยต่างๆ ก็นึกสะท้อนใจว่า เมื่อไหร่ถึงจะขายหมด และเก้่าอี้ 1 ตัว เค้าจะได้เงินจริงๆ เท่าไหร่ เมื่ิอหักต้นทุนจากเจ้าของแล้ว เราออกจะแปลกหน่อยตรงที่ มักจะเห็นใจ คนไทยด้วยกันมากกว่า เวลาแบ่งปันให้คนทำมาหากินแบบนี้ ต้องใช้วิธีแอบๆให้ เพราะบางคน ก็หยิ่งเกินกว่า จะรับอะไรจากใครตรงๆ จากคุณ : หลักสี่ เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:03:31

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณสำหรับข้อคิดดีๆนะครับ จขกท. เวลารุ้สึกว่าตัวเองแย่แล้ว...จริงๆมันมีคนแย่กว่าเราอีกเยอะแยะมากมาย คิดได้อย่างนั้นแล้วก็มีแรงเดินต่อนะ ฝากชมน้องชายด้วย เยี่ยมมาก ลำบากตอนนี้ ได้เห็นอะไรเยอะๆ ดีกับตัวเค้าเองนะ จากคุณ : DarkBlueFlamingo เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:03:52

ความคิดเห็นที่ 6 อาจจะแถมหน่อยนะครับในฐานะที่เคยอยู่ตรงนั้นมาเหมือนกัน คนงานที่คุณเห็นเค้าลำบากแสนเข็ญแล้ว ลองไปคุยกับเค้า จะทราบว่าที่บ้านที่ต่างจังหวัดเค้าอยู่กันลำบากยากเข็ญกว่าเค้าอีก พวกเค้าถึงต้องเข้ากรุงมาหางานทำ หาเงินเ็ก็บเดือนละห้าร้อยพันนึงส่งกลับบ้าน ยิ่งไปกว่านั้นสมัยผมนั้น คนงานไทยวันละร้อย คนงานต่างด้าววันละห้าสิบ คนงานไทยร้อยนึงยังอยู่แทบไม่ได้ แต่คนงานต่างด้าวพวกนั้นบอกสบายๆส่งเงินกลับบ้านได้อีก ชีวิตคนนะครับมีความลำบากยิ่งกว่าเราเคยพบเจออยู่บนโลกนี้อีกมากมาย เราเห็นคนไทยคนพม่า ลำบากยากจน แต่.......ยังมีข้าวกิน ลองไปดูตามแอฟริกาครับ กินดิน จากคุณ : ส่งเสริมคนดี เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:06:16 A:58.9.167.146 X: TicketID:249533

ความคิดเห็นที่ 7 ใจเย็นๆเพื่อนผมหลายคนอยู่ไซต์ตั้งแต่เรียนจบ ก็ดำกันทุกคน ผ่านไปซักปีนึง รายได้มันคูณสองบางคนได้มากกว่า... บางคนได้คุมทั้งไซต์ เมื่อก่อนตอนผมอยู่ม.1 ก็เคยทำงานก่อสร้างนี่หละครับ ได้วันละ 120 บาท ใช้แรงอย่างเดียว ก็ไม่ได้อยากให้ใครมาสงสารแต่อย่างใด ก็อยู่ได้ :) จากคุณ : ดีใจจัง เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:10:44

ความคิดเห็นที่ 8 หลายครั้งที่เราเองก็ชอบคิดว่าทำไมชีวิตเราถึงลำบาก ไม่สุขสบายเหมือนคนอื่นเค้า  แต่พอได้มาอ่านบทความทำนองนี้เมื่อไหร่  แล้วมองที่ที่เราอยู่  สิ่งที่เราเป็นอยู่ มันก็ทำให้เราคิดขึ้นมาได้  ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ก็ดีแล้ว มันก็ไม่ได้ลำเข็ญอะไรมากมาย  เมื่อลองนึกถึงคนอื่นที่เค้าลำบากกว่าเรา เราโชคดีกว่าเค้ามากแค่ไหน  ทุกวันนี้ก็คิดอย่างนี้ละค่ะ  ไม่ใช้แค่ทำให้ชีวิตมีความสุขขึ้นนะค่ะ  แต่ทำให้เรารู้จักเห็นใจคนอื่น  รู้จักการให้มากขึ้น   ขอบคุณอีกครั้งสำหรับข้อคิดดีๆ ค่ะ จากคุณ : nor_dnee เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:43:18

ความคิดเห็นที่ 9 เท่าที่เคยเจอนะครับ คนงานพม่า เขมร  ถ้าเงินออกเขาจะโอนกลับบ้านไปเลย จะเหลือติดตัวน้อยมาก  ค่าแรง ร้อยกว่าบาทคงจะกรรมกร นั่นแหละ ออกไปไหนไม่ได้อีก ตำรวจจับ  มามืองไทยดีกว่ามีงานทำอยู่บ้านไม่มีงานครับ เวลาโอนต้องโอนเข้าบัญชีของคนไทย ที่รู้จักกัน  ดันโดนอมเงินซะงั้น  ให้เอาสมุดไปอัพ ไม่ยอมไปอีก  ความลำบากของเขาแหละครับ จากคุณ : purekung99 เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:45:08

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนนี้ผมอยู่บังกลาเทศ พักอยู่แถวย่านธุรกิจ ตรงหัวมุมถนนหน้าปากซอยผม ตรงติดกับถนนใหญ่ จะมีสวนสาธารณะ มีคนจรจัดหลายคนพักอยู่แถวนั้น อยู่กันเป็นครอบครัว ที่นอน คือ เสื่อผืนเดียว แล้วกางมุ้งอยู่กับรั้วสวน แต่ละครอบครัวจะมีลูก 3-4 คน ถ้าอายุไม่มากจะเปลือยกายล่อนจ้อนเดินไปมา เด็กบางคนขาดสารอาหารอย่างชัดเจน อาบน้ำโดยอาศัยน้ำฝนที่ไหลลงมาจากรางน้ำฝนในคอนโดที่อยู่อีกฝั่งถนน ล่าสุด เก็บเม็ดขนุนมากิน โดยล้างเม็ดขนุนกับน้ำโสโครกที่ขังอยู่ริมขอบฟุตบาท (ถูกต้องแล้วครับทุกท่าน) ชีวิตแรงงานต่างด้าวในไทยดูดีขึ้นมาทันที สงสารเขานะ แต่ไม่รู้จะช่วยเขายังไง ส่วนหนึ่งเพราะสื่อสารกันไ่ม่เป็น อีกส่วนหนึ่งคือ ถ้าให้เงินหรือให้ของแก่เขา แล้วเขารู้สึกว่าต้องได้จากเราไปเรื่อยๆ ล่ะ หรือว่าถ้าให้อะไรเขาแล้วโดนคนอื่นแย่งล่ะ.... สับสนอยู่เหมือนกันครับ จากคุณ : ฮอนโจ๊ะ เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:47:51

ความคิดเห็นที่ 11 เล่าต่ออีกนิด บางทีเห็นเป็นช่างก่อสร้าง ปูกระเบื้อง พวกงานงานฝีมือ อย่าไปดูถูกนะครับ ตอนผมไปสร้างบ้านให้คนรู้จักัน  เขาเหมาค่าแรง ทำ 2 คนผัวเมียกับ ลูกน้อง  2 คน ผมจ่ายค่าแรงแสนกว่าบาท ทำ 2 เดือน  เงินดีกว่าวิศวะอีกนะครับ ส่วนลูกน้อง อีก 2 คนเอามาทำพวก งานไม้ เฟอร์นิเจอร์ ก็เป็นแสนเหมือนกัน ค่าแรงอย่างเดียว เขาเหมาทำนะครับ  ผมหาลูกน้องมาทำเองไม่ทัน งานเร่งต้องยอมจ่าย จากคุณ : purekung99 เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 20:55:56

ความคิดเห็นที่ 12 ผมได้มีโอกาส เข้ามาอ่านกระทู้ของ จขกท แล้ว   ทำให้ชีวิตพลอยเศร้าไปด้วย           แต่จะทำอย่างไรได้ล่ะ   ในเมื่อ น้องชาย ของ จขกท  เลือกเดินทางด้วยอาชีพแบบนี้   จบมาทางด้านนี้  ตั้งแต่ต้น   ก็ต้องทน ๆ  ทำ  กันไปนะครับ     ตอนนี้ ก็คงจะได้ประสบการณ์ดีขึ้น  รู้จักชีวิตดีขึ้น   ผิวพรรณอาจจะดำมากขึ้น  ถ้าทำงานนานปีขึ้น           สิ่งที่ เราเห็นนี้   มันเป็นเพียงขั้น เริ่มต้นนะครับ   อีกหน่อย จะเจอชีวิตที่แย่กว่านี้อีก     แต่ที่แน่ ๆ   อาชีพนี้  มีถิ่นฐานที่อยู่ที่ไม่แน่นอน   เมื่อก่อสร้างเสร็จที่หนึ่ง   หากจะเริ่ม โครงการใหม่   ก็ต้องย้ายถิ่นอีก   และจะย้ายไปเรื่อย  ๆ   จนกระทั่งนาน ๆ  จะได้กลับไปเยี่ยมบ้านทีหนึ่ง   บางที อาจจะย้ายข้ามจังหวัดด้วย นะครับ   และลองมองไปให้ไกลถึงอนาคตข้างหน้า    ถ้าน้องชายของ จขกท มีครอบครัว   แล้วจะทำอย่างไรต่อไปดี        นี่คือข้อคิด  สำหรับ การเป็นวิศวกรโยธานะครับ   แต่ถ้าได้มีโอกาสทำงานในบริษัทดี ๆ   บางทีอาจจะสบายขึ้น ก็ได้นะครับ  เงินเดือนก็อาจจะได้เพิ่มขึ้นอีก   ซึ่งมันคงต้องใช้เวลาพอสมควรนะครับ           ลองนำข้อมูลนี้ไปพิจารณานะครับ จากคุณ : รุ่งโรจน์ทวีคูณ (รุ่งโรจน์ทวีคูณ) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 21:18:44

ความคิดเห็นที่ 13 ชีวิตแรงงานต่างด้าว ก็เป็นแบบนี้แหละ การทำงานภาคสนาม พวกที่ไปต่างจังหวัด ต่างประเทศ ก็หนักกว่านี้อีก คนไทย พวกไปทำงานตามเหมืองแร่ ตามบ่อน้ำมัน ไปค้าแรงงานต่างประเทศ ก็ใช้ชีวิตไม่ต่างกับพวกต่างด้าวที่มาค้าแรงงานที่ไทย สำหรับพม่า ลาว แล้ว ที่เมืองไทย ถือว่าดีที่สุด ถ้าไปมาเล สิงค์โปรถึงจะดีกว่า แต่ชีวิตลำบากกว่านี้อีก แล้วทำไมค่าแรงเท่านี้เขาก็ทำ เพราะมันได้มากกว่า ที่บ้านเขา ถ้าเขาอยู่บ้านอาจจะไม่มีกินมากกว่านี้ แล้วที่เห็นเขาดูอดๆยากๆกัน เพราะเขาต้องเก็บเงินส่วนหนึ่งส่งกลับไปบ้าน ฉันก็เคยได้ฟังพี่สาวเล่าเรื่องคนจีน และ พม่า ที่ทำงานในเยาวราช คนจีนต้องบอกว่าแสนเค็ม ประหยัดอะไรก็ประหยัด เอาเปรียบคนอื่นอะไรก็เอาเปรียบ เขาดิ้นรนทุกอย่างเพื่อความอยู่รอด ถึงจะมาในรูปค้าขาย แต่ก็ไม่ได้ใช้ชีวิตสบายเลย พม่ามาในรูปขายแรงงาน ค่าแรงที่เยาวราชถือว่าราคาดี หลายคนเสี่ยงโดนจับเข้ามาทำ สภาพชีวิตก็ต้องอยู่กับค่าครองชีพที่แสนแพง ห้องเช่าราคาถูกสุด 2-3พัน ที่เท่าหนูดิ้นตาย อยู่ 2 คนก็แทบจะนอนดิ้นไม่ได้แล้ว ต่างกับแถวโรงงาน เช่าได้ทั้งหลังอยู่กันได้เป็นสิบคนสบาย แต่ค่าแรงที่ได้ก็ต่างกัน เยาวราชค่าเช่าแสนแพง เดือนเป็นแสน คนก็ยังอยากได้ เพราะเขาหาเงินได้มากกว่านั้น แล้วจะทำยังไงให้ได้มากพอจ่ายค่าเช่า ที่ดินบริเวณจึงต้องถูกใช้ให้คุ้มค่าที่สุด ทั้งคนจีนและพม่า คุยกันยังแทบไม่รู้เรื่อง แต่เขาก็ทำงานร่วมกันได้ จุดหมายเดียว เพื่อเงินทั้งนั้น ลำบากก็ทน พวกทำงานก่อสร้าง ใช้ชีวิตแบบนี้ เป็นเรื่องปรกติ ชีวิตเร่ร่อน กินนอนตามเนื้องาน งานเร่งก็แทบไม่ได้พัก งานต้องทำกลางคืน ก็ต้องทำกลางคืน ไม่ได้หลับนอนเหมือนคนทำงานออฟฟิต เราไม่เอาชีวิตตนเองไปเทียบกับพวกเขานะ  เพราะคนเราเลือกได้ คนหนึ่งเลือกลำบาก เพื่อชีวิตที่ดีกว่า เพื่ออนาคต แต่ถ้าเรารักสบาย ไม่ต้องรวยก็ได้ ไม่ได้ทำงานแบบเขา ก็ไม่เห็นจำเป็นว่า ต้องไปใช้ชีวิตลำบากแบบนั้นเลย เขาไม่ได้ลำบาก เพราะโชคชะตาบังคับ แต่เขาเลือกที่จะลำบาก เพื่อครอบครัว เพื่อตนเอง เพื่ออนาคต และเพื่อเงิน เราชื่นชมในความเสียสละ ความกตัญญู และ ความอดทนของเขามากกว่า เขาควรได้รับความเห็นใจ มากกว่าความสงสารนะ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 54 21:30:07 จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 21:25:08

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณค่ะที่เล่าสู่กันฟัง T__T จากคุณ : Nat_Laa เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 21:59:46

ความคิดเห็นที่ 15 น้องชายเป็นคนดี น่ารักค่ะ จากคุณ : เล็กน้อยถึงปานกลาง เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 22:24:32

ความคิดเห็นที่ 16 เมื่อสัก 30 ปีก่อน พ่อผมก็ต้องเข้ามาทำงานก่อสร้าง เพราะทำนาอยู่ที่บ้านก็คงไม่พอเลี้ยงลูก เริ่มต้นก็จากช่างไม้ แต่เพราะอ่านแบบได้ ก็เลยได้เลื่อนเป็นหัวหน้าคุมคนงาน พ่อไปทำงานตอนแม่กำลังท้องผม พอผมได้ประมาณขวบสองขวบแม่ก็ไปทำงานกับพ่อ ผมก็วิ่งเล่นอยู่ในsite งานก่อสร้าง กิจกรรมของเด็กในที่ก่อสร้างก็คือ หาของขาย ถุงปูนที่ใช้แล้ว ตะปู เศษเหล็ก ก็ได้ค่าขนมพอสมควร พอเข้าโรงเรียนแล้ว ก็ไปอยู่กับยาย พอปิดเทอมก็มาอยู่กับพ่อ สักอายุ 13 ก็เริ่มทำงานเป็นกรรมกรวันละ 100 บาท สำหรับเด็กผู้ชาย 80 บาทสำหรับเด็กผู้หญิง ที่พักของคนงาน ก็จะเอาสังกะสีมากั้นเป็นห้องๆ กลางวันอย่าได้อยู่ข้างในเชียว ยังกับเตาอบ ตอนนี้ผมทำงานมาหลายปี รีบเก็บเงิน ก็เลยรับงานนอกมาทำด้วย งานในก็เยอะ บางทีสองวันสองคืนไม่ได้นอนเลย เหนื่อยแทบไม่อยากจะลุกเลย แต่พอคิดว่า พ่อเราเคยทำงานหนักกว่านี้ เราโชคดีแค่ไหนแล้วที่ได้ทำงานในห้องแอร์ ไม่ต้องไปตากแดดร้อนๆ อยากกินอะไรก็มีเงินซื้อ มันก็ทำให้มีกำลังใจสู้ชีวิตอีกเยอะ จากคุณ : remem เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 22:35:31

ความคิดเห็นที่ 17 เข้าใจน้องคุณนะครับ ตอนจบใหม่ๆผมก็มีความรู้สึกแบบเขา (ผมก็จบวิศวะ) แต่ให้มองแบบนี้ครับ อย่าเอาทุกข์คนอื่นมาใส่ที่ตัวเองครับ ไม่งั้นเราจะมีทุกข์ อย่าเบียดเบียนเขาและช่วยเหลือเขาบ้างตามสมควร แค่นี้ก็พอครับ ทำทานให้เยอะๆ จะเป็นสุขครับ อย่างเวลาเห็นคนแก่ขายขนมหรือคนพิการขายขนมผมจะซื้อประจำ 100-200(ไม่ได้เหมานะครับซื้อ 1-2ชินแต่ให้ไปแล้วไม่เอาทอน)  มีคนบอกว่าทำบุญอะไรทีละเป็น 100 ผมอยากให้คิดแบบนี้ครับ ผมเคยเห็นคุณยายแก่ๆหาบขายทองม้วน แกเดินเข้ามาขายในร้านอาหาร แถวๆรางน้ำ เดินขายมาตั้งแต่หัวโต๊ะยันท้ายโต๊ะ ไม่มีคนซื้อเลย ขนมแกประมาณ 20 บาท พอมาถึงโต๊ะผมเลยซื้อมาในราคา 100 บาท แกดีใจมาก ดูได้จากทั้งสีหน้าและแววตา ทองมวนห่อละ 20 บาท แก่จะได้กำไรซักกี่บาท ตีซะ 5 บาท ถ้าจะได้เงินกำไร 200 บาท/วันยายแกจะต้องขายได้กี่ห่อครับ ทุกวันนี้เราดูแลแต่ร่างการแต่ไม่เคยดูแลจิตใจเราเลย หลายๆคน คิดเสียดายเงิน แค่ 100 บาท ที่จะให้ทานแก่ใครซักคน แต่ไม่เสียดายเงิน เป็น 1000 บาทที่ซื้อเหล้ากิน ไม่เสียดายเงิน 200 บาทที่จะซื้อได้เพียงน้ำแข็ง 1 กระติก ทั้งๆที่ค่าของมันมีไม่ถึง 20 บาท ลองทำแบบผมดูครับ คุณจะมีความสุข ความสุขที่ได้เห็นสีหน้าและแววตาคนที่มีความทุกข์มีความหวัง จากคุณ : เรือรบ (พยัคฆ์สมุทร) เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 22:45:54

ความคิดเห็นที่ 18 ประสบการณ์ของน้องคุณไม่ต่างจากผมนะ ในฐานะตำแหน่ง production supervisor ที่คุมงานดรงงานคนเดียวทั้งโรง คนงานที่เราคุมได้ค่าแรงกันวันละ 160 บาท ซึ่งวันละเท่านี้มันไม่พอใช้แน่นอน บางวันแกล้งเปิด OT ให้ลูกน้องเพราะ บางคนอยากได้ OT จริง เพราะมีภาระต้องเลี้ยงดูจริงๆ ทั้งลูกที่กำลังเรียน กำลังกิน คุณภาพชีวิตในสังคมไทยก็แบบนี้ล่ะครับ บางครั้งเราอยากแก้ไข แต่มันไม่สามารถแก้ไขอะไรได้จริงๆ  การเอารัดเอาเปรียบการทำงานในสังคมนี้ยังมีอยู่อีก เคยมีผู้บริหารเรียกเราเข้าพบบอกว่า ถ้าคนงานได้ค่าแรง OT 1.5 เท่า ให้ตัดค่าแรงส่วนนี้มาลงในส่วนที่เขาทำงานวันอาทิตย์ (ทั้งที่ความเป็นจริงเขาทำล่วงเวลาในวันธรรมดาไม่ได้มาทำวันอาทิตย์เลย) เพื่อจะได้ลดค่า OT จาก 1.5 เท่าเหลือ 1 เท่า แล้วอบรมเราว่า "คุณต้องรู้จักบริหารค่าใช้จ่ายสิ้นเปลือง อะไรลดได้ก็ต้องลด"  ทั้งที่รู้ว่าทำผิดกฏหมาย แต่ทำอะไรไม่ได้ ทั้งที่จบมาความรู้ก็สูง แต่ไม่มีความหมายอะไรเลยกับสังคมไทย จากคุณ : jiggawatt เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 22:55:28

ความคิดเห็นที่ 19 ถ้าเรามีของกินของใช้ดีกว่า เราก็ใช้นะคะ แต่ใช้แบบพอเพียง กระเป๋าก็ใช้จนพัง อาหารแพงๆก็ซื้อกินแต่ต้องกินให้หมดค่ะ พาพ่อไปเลี้ยงวันเกิดบุฟเฟห์แพงๆหมดไปพันกว่าเราก็ควักจ่ายนะคะ (พันนึงสำหรับเราเยอะนะเจ้าใช้คนเดียวได้เป็นอาทิตย์) ทุกคนในบ้านหยิบอะไรมาก็ทานกันหมดไม่มีเหลือทิ้งเจ้าค่ะ เราว่าไม่ต้องถึงขนาดอดข้าวอดน้ำหรอก เรากินของเราจนพอใช้ของเราจนพอ แล้วที่เหลือแทนที่จะซื้อกระเป๋าใบใหม่ ถ้ากระเป๋าใบเก่ายังใช้ได้อยู่ ก็เอาเงินนั้นไปซื้อของให้คนงานหรือคนอื่นที่ลำบากกว่าเราดีกว่าเจ้า ^ ^ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 8 ก.ค. 54 23:49:29

ความคิดเห็นที่ 20 คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เราไม่สามารถไปดูถูกวิถึชีวิตของคนอื่นได้ แต่ก็ไม่มีความจำเป็นอันใด ที่เราจะไปใช้ชีวิตให้ต่ำกว่ามาตรฐาน หรือเอาการใช้ชีวิตจำกัดจำเขี่ยเป็นแบบอย่าง ทั้ง ๆ ที่ความรู้ความสามารถของเราสามารถเข้าถึงในสิ่งที่ดีกว่าได้ เช่น บางคนมีรถส่วนตัว บางคนนั่ง taxi บางคนนั่งรถเมล์ บางคนต้องเดินเอา นั่นเป็นเพราะมูลค่าของ "เวลา" ที่แต่ละคนมีนั้น มันไม่เท่ากัน อันเนื่องมาจากศักยภาพที่แตกต่างกัน การที่น้องคุณได้เห็นได้เรียนรู้ความลำบาก ความต่ำต้อยกว่าของคนอีกกลุ่มหนึ่งในสังคม ไม่ได้หมายความว่าคุณควรจะปล่อยน้องคุณให้ลงไปมีชีวิตแบบนั้น หรือใช้การดำเนินชีวิตแบบคนเหล่านั้นเป็นบรรทัดฐาน แต่เป็นการบอกให้สำนึกในความโชคดีที่เกิดมีมีครอบครัวพร้อม สำคัญของการศึกษาที่ได้รับ และการได้อยู่ในประเทศที่ดี การมีความรู้มากกว่า มีเงินมากกว่า หรือมีอะไร ๆ มากกว่า ไม่ใช่เป็นตัวบอกว่า ใครด้อยกว่าเรา หรือเราเหนือกว่าใคร แต่เป็นตัวบอกถึงศักยภาพที่เราสามารถเข้าถึงได้ต่างหาก ผมคิดอย่างนี้นะ จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 00:19:53

ความคิดเห็นที่ 21 ดีจังคับ ได้อ่านอะไรดีๆจากน้องชายของ จขกท เป็นเด็กดีมากๆเลยคับ อยากจะบอกว่าที่จขกท.เล่ามาตอนต้นมันเป็นชีวิตวิศวกรเด็กๆที่เริ่มต้นทำงานที่siteก่อสร้างก็เป็นอย่างนี้แหละครับ ค่อยๆเก็บประสบการณ์การทำงาน ผ่านไปสักสองสามปี หรือสักสองสามโครงการก่อสร้าง เดี๋ยวตำแหน่งและหน้าที่รับผิดชอบ ก็จะขยับไปเรื่อยๆ ..พร้อมกับเงินเดือนที่สูงขึ้นพรวดๆ น้องชาย จขกท อยู่บริษัทรับเหมาก่อสร้างใช่เปล่าคับ ลองให้น้องชายไปสมัคร บ.ก่อสร้างใหญ่ๆ เช่น ฤทธา obayashi ช. ฯลฯ ดูสิคับ น่าจะทำให้คุณจขกท. อุ่นใจได้ .... ดีใจแทน ที่มีน้องชายน่ารักๆงี้นะครับ ^_^ จากคุณ : + (saak12) เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 03:16:35

ความคิดเห็นที่ 22 เอ่อ แต่ว่า วิศวกรคุมsiteมักเป็นหยั่งงี้แหละคับเรื่องผิว ถ้าคุณจขกท ไปเห็นวิศวกรแก่ๆที่ทำงานหน้างานจะเข้าใจเลย ว่าจะดำๆกัน เพราะต้องตากแดด ตากลม โดนฝุ่น โดนผง โดนเศษปูน อะไรต่างๆในsiteก่อสร้าง  ยิ่งหน้าร้อนหยั่งงี้แดดละตัวดีเลย แนะนำว่าให้คุณ จขกท กำชับว่าให้เค้าโปรเท็ทตัวเองหน่อยใส่เสื้อแขนยาว กลับบ้านก็บังคับให้เค้าทาครีมมั่ง หรือจขกท ก็พาเค้าไปสปาผิวบ้างก็ได้ครับช่วงที่เค้าหยุด อะไรหยั่งงี้ จากคุณ : saak12 เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 03:22:53

ความคิดเห็นที่ 23 ใช่ครับ วิศวกรคุมไซต์งาน  ตัวดำเป็นเหนี่ยงกันทุกคน  หน้าใสนะไม่ค่อยมีหรอก  ส่วนเรื่องแรงงานต่างด้าวที่ว่านี่ ถือว่าน้องคุณมีโอกาสที่ดีมากที่ได้เข้าใจชีวิตพวกเขาเหล่านั้นครับ  เรื่องที่ว่าโดนคนเข้าใจผิดว่าเป็นคนงานแล้วโดนรังเกียจ  ก็อย่าไปคิดมากเลยครับ   ถือว่าเป็นปสกชีวิต  และจะได้เข้าใจไม่ไปทำแบบเดียวกันกับพวกที่พฤติกรรมแบบนั้น จากคุณ : Ter @ AFC เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 03:53:19

ความคิดเห็นที่ 24 ขอชื่อชม น้อง จขกท ค่ะ ถ้าเพิ่งจบ ก็รุ่นเดียวกับเราเลย ทำให้เรา มีแรงฮึด ทำงานต่อไปค่ะ มีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณ มากๆ น่ะค่ะ ที่เอามาแบ่งปัน^^ แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 54 06:55:07 จากคุณ : เจ้าหญิง..เท้าเปล่า เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 06:30:24

ความคิดเห็นที่ 25 อยู่ฟิวด์เอนจิเนียร์เหมือนกัน นายแน่มาก ซื้อใจลูกน้องได้นะ จากคุณ : Christian Chang เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 07:07:46

ความคิดเห็นที่ 26 ขอบคุณครับ สำหรับกระทู้ดีๆแบบนี้ ผมขอเสนอในแง่มุมของผมนะครับ ผมเคยทำงานในด้านความปลอดภัย ในงานก่อสร้างแบบนี้ มาเหมือนกันครับ เป็นอย่างที่เจ้าของกระทู้เล่ามาจริงๆ ครับ มีการใช้แรงงานต่างด้าว ค่าแรงถูกๆ ซึ่งผมเองนี่แหละที่พาพวกเค้าไปขึ้นทะเบียนมาครับ เพื่อให้สามารถทำงานได้ถูกกฏหมาย ซึ่งบางคนที่เข้ามาผิดๆ เนี่ยก็ต้องนอนไซต์งานไม่สามารถออกไปไหนมาไหนได้ เพราะว่าไม่มีใบอนุญาตทำงาน วันดีคืนดีก็มีพวก ตม. มาดักจับ แรงงานต่างด้าวที ก็ต้องมีจ่ายไปเพื่อไม่ให้พวกเค้าต้องติดคุก หรือ ถูกส่งกลับบ้าน บางคนนี่กอดขาผมร้องไห้เลยนะ เวลาโดน ตม. จับ จำภาพได้ติดตาเลย ส่วนในเรื่องของงานก่อสร้างนั้น ผมบอกได้เลยว่า เป็นงานที่เจ้านายสบาย ลูกน้องโคตรลำบาก บริษัทเอาเปรียบพวกเรามาก ไม่ว่าจะค่าแรง หรือ สวัสดิการต่างๆ ครับ ผมเห็นเหมือนกันทุกที่ ไม่มีหรอกครับ บริษัทก่อสร้างที่เห็นใจพนักงาน คนงาน แม้กระทั่งเรื่องของความปลอดภัยเอง บางทีประมูลมามีงบความปลอดภัยมาให้ แต่บริษัทเก็บหมด ไม่นำมาจ่ายเป็นสวัสดิการคนงาน เช่น หมวกนิรภัย รองเท้านิรภัย ฯลฯ แต่ยุคหลังๆ มาเนี่ยมี พรบ. ความปลอดภัยเพิ่มขึ้น ก็ดีขึ้นบ้างสำหรับบริษัทที่คิดได้ แต่ก็มีอีกเยอะที่พยายามซิกแซก และ จ่ายเงินปิดปากเจ้าหน้าที่ ปล่อยให้เกิดอันตรายต่อพนักงานต่อไป เพราะฉนั้น ฝากถึงน้องชายของเจ้าของกระทู้นะครับ ถ้ายังคงทำงานในด้าน วิศวกรโยธา ต่อไปขอให้เป็นปากเสียงให้คนงานด้วยครับ อย่าทำงานเพื่อบริษัทอย่างเดียว เพื่อให้พวกเค้ามีสภาพความเป็นอยู่ที่ดีกว่านี้ครับ จากคุณ : นี่แหละความเป็นจริง เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 08:39:11 A:119.46.218.1 X: TicketID:124383

ความคิดเห็นที่ 27 ชื่นชมน้องจขกทนะครับ บทเรียนเริ่มแรกที่ดีของชีวิต จากคุณ : Peet Reloaded เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 08:50:33

ความคิดเห็นที่ 28 ชอบน้องชายคุณครับ ตรงที่เห็นคนเป็นคน ไม่เหมือนหลายๆคนในปัจุบันนี้ ขอบคุณครับสำหรับเรื่องราว จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 08:57:22

ความคิดเห็นที่ 29 มาเป็นกำลังใจให้น้อง จขกท.นะคะ^_^ แฟนเราก็เพิ่งทำงาน เหมือนน้องจขกท.ค่ะ แต่ยังไม่ได้เป็นโปรเจค ทำงานจ-ส. เลิกงานดึกเหมือนกัน วันหยุดก็ไม่ได้หยุดเหมือนกันเพราะถ้าคนงานยังทำงานอยู่ก็ไม่ได้หยุดค่ะ อ้อ.. OT ก็ไม่ได้เหมือนกัน 555 แต่ที่เราเห็นนะคะ แฟนทำงานเหนื่อยตัวเขอะ หัวฟู ทุกวัน ตอนไปทำแรกๆมือลอกอยู่เป็นเดือนเพราะแพ้ปูน ช่วงเย็นๆหลังเลิกงานก็มีพาคนงาน ช่างไปเลี้ยงน้ำบ้าง กลางวันเลี้ยงข้าวบ้างแต่ไม่เยอะ 100 200 ช่างยืมเงินบ้าง พัน สองพันแล้วให้รอไปหักตอนเงินออกเอา เรายังคิดเลยว่าเรียนมาหนักทำไมต้องลำบากขนาดนี้ ให้ออกไปทำกับเพื่อนได้เงินก็เยอะกว่า สบายกว่าก็ไม่ยอม เค้าบอกว่าพอทำแล้วเค้าชอบให้เค้าลองก่อนนะ...ตอนนี้เราเลยเข้าใจเค้าค่ะคอยให้กำลังใจแฟนค่ะ^_^ เป็นกำลังใจให้ น้องจขกท. นะคะ จากคุณ : ข้าวลัมฟืน เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 09:23:57

ความคิดเห็นที่ 30   ขอบคุณสำหรับกำลังใจ ถ้าเจ้าตัวไม่มา เดี๋ยวจะปริ้นท์ไปให้อ่านค่ะ  ขอบคุณสำหรับหลายๆมุมมอง ประสบการณ์ของหลายๆท่าน ที่เป็นประโยชน์และน่าเรียนรู้   น้องชายบอกเมื่อวันก่อนว่า.. ถ้ามีลูกมีหลาน แล้วดันอยากเรียนวิศวะโยธาละก็ จะตีให้ตายเลย  (เค้าไม่อยากให้เหนื่อยแบบเค้าน่ะค่ะ แต่ตัวเค้าน่ะชอบ) แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 54 15:09:30 จากคุณ : นางฟ้าคล้ายนางมาร เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 10:54:05

ความคิดเห็นที่ 31 ว้าย ยย ย ปาด ค่ะ ... คุณน้องชาย จขกท มีแฟนรึยังคร๊ะ แอร๊ย ย ย ย .... จากคุณ : ปาดศรี (ปาดศรี) เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 12:05:04

ความคิดเห็นที่ 32 ขออนุญาต นำ บทความ ลง เฟสบุค นะครับ จะนำไปเตือนสติน้องที่ทำงานบ้าง จากคุณ : มาไม่บ่อย อยู่ไม่เบื่อ เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 12:09:36

ความคิดเห็นที่ 33 ไม่ดีตรงไหนครับเป็นวิศวกรโยธา จากคุณ : ส่งเสริมคนดี เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 12:11:05 A:58.11.6.93 X: TicketID:249533

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาเป็น กำลังใจให้น้อง จขกท ครับ สบายดีนะครับ  ไม่ได้คุยกันเลย เดียวนี้ไม่ค่อยได้เข้าพันทิบครับ จากคุณ : BIZZARE เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 12:35:41

ความคิดเห็นที่ 35 d จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 12:43:52

ความคิดเห็นที่ 36 วิดวะโยธา จบใหม่ก็เป็นยังงี้ทุกคนแหละครับ (ถ้าอยู่ บริษัทก่อสร้าง) จากคุณ : OTL เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 13:30:51

ความคิดเห็นที่ 37 ใช่ครับ วิศกรโยธาถ้าอยากสบายต้องเหนื่อยก่อนละ เมื่อถึงเวลาน้องคุณก้อจะสบายเอง อดทนไว้นะ จากคุณ : mr.kingkong เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 13:41:03

ความคิดเห็นที่ 38 ตอนอ่านกระทู้ เรากำลังเปิดดูหน้าเว็บช็อปปิ้งออนไลน์ไปคู่กัน แหวนเพชรคาเทียร์ แหวนทิฟฟานี กระเป๋าชาแนล กระเป๋าบาลอง อ่านกระทู้นี้จบ ซาบซึ้งมาก เราปิดหน้าเพจเลย ขอบคุณมากนะคะ จากคุณ : Cuddle เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 14:01:31

ความคิดเห็นที่ 39 ผมเจอ อย่างนี้ทุกวัน บางครั้งก็สงสาร บางครั้งก็เฉยๆ ตามอัตภาพแหละครับ ทำงานอย่างงี้ มันหลีกหนีไม่พ้นที่จะเห็นภาพที่ไม่อยากเห็น แต่ทำไงด้ครับ ช่วยได้เท่าที่ช่วย มองให้เกิดกำลังใจ แต่ไม่คิดอะไรมาก แบกไว้ไม่ไหวจริงๆ มันจะเครียดปล่าวๆ . จากประสบการณ์คนที่อยู่ตรงนี้มานานนะครับ จากคุณ : นส.3ก เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 14:21:24

ความคิดเห็นที่ 40 เป็นอนาคตของชาติที่ดีจริง ๆ จากคุณ : อยากเขกหัวตัวเอง เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 15:00:09

ความคิดเห็นที่ 41 เหตุที่นายจ้างแรงงานต่างด้าว ไม่พาไปทำหลักฐานขึ้นทะเบียนต่างๆ เพราะว่า ถ้าพาไปทำเมื่อไหร่ พวกนี้ จะแอบหนีไปทำงานโรงงานหันหมด นายจ้างเลยเลี่ยงที่จะไม่ทำให้ จากคุณ : mollxa เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 15:25:35

ความคิดเห็นที่ 42 วิศวะกรโยธาเหนื่อยจริง น้องเราก็เพิ่งจบใหม่เพิ่งรับปริญญา แต่วิศวะไฟฟ้า ทำงานไม่เหนื่อยเท่าเลย แต่เรื่องประหยัดน้องเราประหยัดมาก แต่เรื่องกินไม่ค่อยอดน่ะ เพราะเค้าคิดว่าเค้าทำงานหนัก แต่ก็ไม่ได้ิกินร้านแพงๆบ่อยนัก จากคุณ : Peony เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 16:15:47

ความคิดเห็นที่ 43 38 คำว่าพอเพียงคือ พอกับตน คุณซื้อแหวนเพชร คุณไม่ได้ช่วยคนรวย แต่ช่วยคนจน แรงงาน ช่างทอง พนักงานบริษัท แมสเซนเจอร์ให้มีงานทำทั้งระบบ คุณซื้อกระเป๋าหรือมือถือแพงๆ ซื้อไปเถอะครับ ถ้าคุณมีรายได้มาก ถ้ามันไม่กระทบกับความเป็นอยู่ของคุณ หรือต้องไปกู้หนี้ยืมสินคนอื่นเพื่อมาซื้อ เพราะเงินของคุณจะไหลเวียนในระบบ ทำให้เศรษฐกิจของชาติดำเนินต่อไปได้ แต่ที่มีปัญหาคือ ไม่มีความจำเป็นต้องใช้ หรือซื้อมือถือแพงๆ เป็นหมื่นๆ เพื่อรับเข้าโทรออก และที่สำคัญเกินตัวคือจ่ายเกินกว่าที่เราจะหามาได้ ถ้าทุกคนกินข้าวแกงข้างถนนกันหมดแล้ว ไม่สงสารพนักงานในภัตตาคารหรือโรงแรมบ้างเหรอครับ ถ้าคุณใช้กระเป๋าราคาถูกแต่ 3 เดือนพัง แล้วช่างฝีมือดีที่เย็บกระเป๋า 30 ปีไม่พังเค้าจะเอาเงินที่ไหนเลี้ยงครอบครับล่ะครับ ที่สำคัญเค้าจะมีกำลังใจทำของดีมีคุณภาพหรือ นี่คือหัวใจของความพอเพียงเลยครับ พอประมาณกับตน จากคุณ : idolation เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 16:39:40

ความคิดเห็นที่ 45 ขอบคุณมากครับ ผมก็เคยมีช่วงชีวิตแบบน้องชายคุณในระยะเวลาสั้นๆ ได้ข้อคิดมาพอสมควร แต่พอโตขึ้น ได้งานทำที่ดีขึ้น ก็ลืมๆไปบ้าง กระทู้นี้ทำให้ผมได้กลับไปมองต่างมุม และกลับมาได้ข้อคิดที่ดีอีกครั้ง จากคุณ : ริมน้ำปิง เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 17:19:10

ความคิดเห็นที่ 46 จบวิศวะเหมือนกัน ก็เหมือนน้องคุณนะ ปีแรกๆนี่ตัวดำเป็นเหนี่ยงหาความหล่อไม่ได้ (ตอนนี้ก็ยังหาไม่ได้ ) เดี๋ยวรายได้มันก็เพิ่มขึ้นมาเองแหละ วันไหนได้เป็นโปรเจ็คเมเนเจอร์ก็สบายเอง (รึเปล่าวะ หึหึ) แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 54 17:55:17 จากคุณ : scozember เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 17:54:45

ความคิดเห็นที่ 47 ขอแย้ง คห 43 ค่ะ สินค้าต่างๆที่ว่ามา ส่วนมากเงินไหลออกนอกประเทศทั้งนั้นค่ะ ถ้าเงินเหลือออมก็ใช้เพื่อความสะดวกดีกว่า  เช่นนั่งเครื่องบินโดยลืมทางเลือกรถไฟรถทัวร์ไปซะ อย่าเลือกร้านอาหารหรือสินค้าเข้าบ้านด้วยส่วนลด  แต่ให้พิจารณาคุณภาพจริงๆ ยกเว้นสินค้าบางชนิดที่ยี่ห้อไหนก็เหมือนกัน งานที่เสี่ยงเจ็บตัว เช่นตัดหญ้า  ต่อไฟ ถ้ามีคนที่ไว้ใจได้ ก็จ่ายค่าแรงจ้างดีกว่าทำเอง จากคุณ : รินบุญญา เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 18:02:00

ความคิดเห็นที่ 48 ซึ้ง... จากคุณ : a dear เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 18:38:30

ความคิดเห็นที่ 49 อ่านแล้วมีกำลังใจมาก ขอชื่นชมในทัศนคติ จากคุณ : ZzIqka เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 19:04:58

ความคิดเห็นที่ 50 น้องชายน่ารักจังเลยค่ะ เราชอบนะไปนั่งกินข้าวกับพวกเค้า จากคุณ : kakarott_ja เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 19:05:52

ความคิดเห็นที่ 51 เชื่อว่าน้องขจกท ต้องอนาคตไกลมากแน่ๆค่ะ เชื่อว่าต้องไปหาเงินแสนเงินล้านสบายๆชัวร์ น่ารักค่ะ จากคุณ : lamerdejoy เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 20:46:48

ความคิดเห็นที่ 52 ก่อสร้างก็แบบนี้แระ จ้า  เราก็โยธา ทำงาน อาทิตย์ละ 7วัน โอทีก็ไม่มี แต่มันเป็นหน้าที่ เพื่องานสำเร็จ ไม่ใช่แค่เสร็จเฉยๆ แล้วคนงานก่อสร้าง พวกนั้นบางคนเงินเก็บเยอะกว่าเราอีก แต่บางคนที่เงินไม่พอก็เพราะเล่นไพ่ ไฮโล กินเหล้า ที่บอกว่าเงินไม่พออย่าเชื่อมากเลย เพราะเราก็ถูกไถ่ เดือน2-3 พัน .....จะอดทนเก็บประสบการณ์ แล้ววันนึงฉันจะบินเดียวฮิ้วๆๆ จากคุณ : I_aO_Osaka เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 21:01:52

ความคิดเห็นที่ 53 ก่อสร้างก็แบบนี้แระ จ้า  เราก็โยธา ทำงาน อาทิตย์ละ 7วัน โอทีก็ไม่มี แต่มันเป็นหน้าที่ เพื่องานสำเร็จ ไม่ใช่แค่เสร็จเฉยๆ แล้วคนงานก่อสร้าง พวกนั้นบางคนเงินเก็บเยอะกว่าเราอีก แต่บางคนที่เงินไม่พอก็เพราะเล่นไพ่ ไฮโล กินเหล้า ที่บอกว่าเงินไม่พออย่าเชื่อมากเลย เพราะเราก็ถูกไถ่ เดือน2-3 พัน .....จะอดทนเก็บประสบการณ์ แล้ววันนึงฉันจะบินเดียวฮิ้วๆๆ จากคุณ : I_aO_Osaka เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 21:04:11

ความคิดเห็นที่ 54 ซาบซึ้งกับความคิดอ่านของน้องชายคุณจังเลยค่ะ ได้อ่านกระทู้นี้ จากจิตใจที่พลุ่งพล่าน เพราะคิดตลอดว่าตัวเองควรมีรายได้มากกว่า ที่เป็นอยุ่นี้ก็สงบลง (บ้าง) จริงๆ คนเรามัวนึกถึงแต่ตัวเองไม่สนใจคนรอบข้างเลย โดยคิดว่า ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน บางทีก็ดูเหมือนเห็นแก่ตัวเหมือนกันนะคะ (อย่างตัวดิฉันเอง) ก็รู้ๆ ว่า ปีที่ผ่านมากับปีนี้ เจอผลกระทบกับตัวเองเยอะ ผิดหวังหลายเรื่อง เรื่องงานกับเรื่องเงิน เลยไม่สนใจใครเลย มุ่งแต่เป้าหมายที่ตั้งไว้   แต่วันนี้ก็มีโอกาสไปทำบุญสถานสงเคราะห์คนพิการมาค่ะ รู้สึกว่าคนอื่นเขาแย่กว่าเราเยอะมากกกก ไม่มีอิสระ แม้ขาที่จะก้าวเดินยังไม่ได้ และอื่นๆ มากมาย ถูกทิ้ง ต้องมานั่งบนรถเข็น หรือนอนบนเตียง อยู่ไปวันๆ มันเศร้าแค่ไหน อยากให้คนที่ท้อ นึกถึงคนที่เค้าลำบากกว่าเรา หรือถ้าว่างๆ ก็ไปบำเพ็ญประโยชน์ เช่นป้อนข้าวป้อนน้ำ คนพิการเอาบุญ ไม่ต้องใช้เงิน (ส่วนตัววันนี้แค่ไปบริจาคเงินและถามรายละเอียด เรื่องการบำเพ็ญประโยชน์ค่ะ ยังไม่ได้บำเพ็ญประโยชน์ใดใด คนที่พาไปเขารีบ - -") ก็จะหาโอกาสไปในคราวต่อไปค่ะ จากคุณ : แก๊ซซ่า เขียนเมื่อ : 9 ก.ค. 54 22:57:22

ความคิดเห็นที่ 55 คนละอารมณ์กับอีกกระทู้หนึ่งเลยครับ อีกกระทู้เห็นคนรวย จะเป็นจะตายที่คนงานจะได้ค่าแรง 300 บาท กลัวแต่ว่าจะทำให้ของแพง ผมอ่านกระทู้นี้ ได้อยู่ 2 อย่าง 1.ยังมีคนที่ลำบากกว่าเรา ดังนั้นอย่าท้อแท้ 2.ไม่ควรเอาเปรียบเหยียบย่ำ คนที่ลำบากกว่า เพื่อให้ตนเองสบาย จากคุณ : webkit เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 01:42:58

ความคิดเห็นที่ 56 ดีใจที่เด็กยุคใหม่ยังมีแบบนี้เหลืออยู่บ้าง เพราะสังคมออฟฟิตที่ทำอยู่ตอนนี้มีแต่ กินเหล้าที่ไหนดี เที่ยวกลางคืนที่ไหนดี ฟันหญิงได้กี่คน เท่านั้น จากคุณ : danni (Danni) เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 08:28:14

ความคิดเห็นที่ 57 คนงานต่างด้าว บางกลุ่มเค้าน่าสงสารนะคะ พวกเขาขยันมากๆ อย่างที่โรงงานบ้านญาติ มีคนงานจากฝั่งลาว  ได้เงินเดือน 3500 ที่พัก น้ำ ไฟ ฟรี ข้าวสารฟรี บางที่เขาก็กินข้าวเหนียวเปล่าๆ โดยไม่มีกับข้าว กิน จนอิ่มก็มี  ญาติเราที่เป็นนายจ้าง บางครั้งก็ทำกับข้าวเผื่อให้บ้าง เงินเก็บ มี 7-8หมื่นเลยนะคะ  สุดยอดมากๆ จากคุณ : คาร่าลิลลี่ เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 08:43:15

ความคิดเห็นที่ 58 น้องคุณโชคดีจังครับ สมัยจบใหม่  ผมไม่มีวันหยุดเลย ชวิตตอนนั้น  มีแค่ไซท์งานกับห้องนอน ลืมตามาอาบน้ำเข้าไซท์  เลิกงานมาก็ดึกแล้ว เข้านอนเลยไม่ต้องคิดอะไร ไม่มีคำว่าอาทิตย์   แม่แทบตัดแม่ตัดลูกเลย  หายกะบาลกันขนาดนั้น ทำไปสักพักเริ่มเป็นงานดีขึ้นหน่อย  คราวนี้ให้ดูหลายไซท  อาทิตย์หนึ่งนอนสามสี่ที่  คนล่ะจังหวัดเลย บางทีตื่นมากลางดึกยังงงๆเลยว่านอนอยู่ที่ไหน ชิวๆครับ  แต่อย่างว่า มีข้อสังเกตนิด  เด็กยุคใหม่  เดี๋ยวไม่ค่อยจะสู้งานกันแล้ว  อยากได้แต่เงินเดือนสูงๆกัน แต่ไม่มีความสามารถ  ไม่สู้งานหนักเลย  ไปๆมาๆก็ย้ายอัพเงินเดือนกันสนุกสนาน จากคุณ : jomjonbupa เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 11:48:10

ความคิดเห็นที่ 59 โลกเรามันสมเหตุสมผลในตัวของมันอยู่.. ทุกคนล้วนอยู่ภายใต้กฏแห่งเหตุปัจจัยเหมือนกัน.. .. จากคุณ : ตี๋2555 เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 12:03:16

ความคิดเห็นที่ 60 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 12:10:25

ความคิดเห็นที่ 61 ผมก็อาชีพนี้เหมือนกัน เคยทำงาน 21 วันไม่หยุด มาเช้ากลับดึก เข้าใจดี แต่เรื่องแรงงานต่างด้าวที่ทำงาน ผมว่าขึ้นอยู่กับบริษัท เพราะของผมมีบัตรทุกคน เรื่องค่าแรงถ้าบริษัทไม่กดจนเอาเปรียบถือว่าอยู่ได้ ส่วนเงินเดือนของวิศวกรเอง มันก็ขึ้นกับบริษัทที่คุณอยู่ เพราะหลายที่มีโอ หลายที่ไม่มีโอ จากคุณ : MrError เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 15:46:52

ความคิดเห็นที่ 62 อยาก print ไปให้แรงงานต่างด้าวที่บ้านอ่านจังเลยค่ะ (แต่เค้าอ่านได้แค่นิดหน่อย ง่ายๆ) คนงานต่างด้าวที่บ้าน เงินเท่าไหร่ ก็ไม่พอใช้ ที่พักฟรี น้ำไฟพร้อม น้ำมีให้กิน บางวันมีข้าวและขนมให้ เงินเดือนตอนนี้ 8000 บาท ยังไม่พอใช้ ขนาดเดินไปซื้อข้าวในซอยแถวบ้าน (ใกล้มาก) ยังขี่มอเตอร์ไซด์ที่บ้านไป เดินไม่ได้ นึกหมั่นไส้ว่า ถ้ากลับไปบ้านเมืองเค้าตอนนี้ เค้าจะเป็นยังไง จากคุณ : Terria เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 21:27:49

ความคิดเห็นที่ 63 เพราะตัวเองขี้โรคแถมเป็นผู้หญิง พ่อจึงทิ้งงานก่อสร้างของตัวเอง แล้วมามุ่งที่งานค้าขายแทน เพราะคิดว่าผู้หญิง น่าจะรับช่วงต่อธุรกิจค้าขายได้ดีกว่างานก่อสร้าง แต่เพิ่งมารู้ตัวตอนเรียนมหาวิทยาลัยว่า ตัวเองชอบ การวาดแปลนบ้าน วัดขนาดห้อง ชอบที่จะรู้ว่าโครงสร้างบ้านแบบนี้ต้องทำยังไง สายไฟต้องต่อตรงไหน ทำไมก๊อกน้ำถึงรั่ว ต้องอุดยังไง วางผังบ้านแบบไหนถึงถูกหลักฮวงจุ้ย ชอบไปยืนดูบ้านคนอื่นที่กำลังขึ้นโครง จนกระทั่งเสร็จเป็นบ้าน ตอนนี้ต่อโทอยู่ แต่ก็เป็นแนวทางธุรกิจต่อจากที่เรียนตรีมา แม้ชีวิตจะจนอยู่ แต่วันหนึ่งถ้ามีเงิน คงคิดที่จะทำธุรกิจในแนวทางนั้นบ้าง ยิ่งอ่านกระทู้นี้ ยิ่งชื่นชมน้องชายของเจ้าของกระทู้ และคิดว่าวิศวะโยธานี่มันน่าเรียนอย่างที่คิดจริงๆน๊า น่าเรียนพอๆกับสถาปัตย์เลย ^^ จากคุณ : SeiGaKu เขียนเมื่อ : 10 ก.ค. 54 22:54:25

ความคิดเห็นที่ 64 ชื่นชมในความคิดของน้องชายเจ้าของกระทู้ครับ ทำงานไซต์และจบมาใหม่ๆไม่ค่อยรู้จักวันหยุดหรอกครับ ผมก็วิศวโยธา  แต่แฟนเรียก     "วิศวกรรมกร" ซึ่งบางทีก็เป็นอย่างนั้นจริงๆ จากคุณ : KOMON (thanarat_ko) เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 12:22:14

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านแล้ว สะอึก กาแฟแก้วละ 145-150 = ค่าแรงเค้า 1 วันเต็มๆ (T___T ) จากคุณ : ไม่หมูนะครับ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 13:10:31

ความคิดเห็นที่ 66 ญาติผมมีบ้านอยู่เขตชุมชน ค่อนข้างแออัด แกใจดีมาก เปิดร้านมานาน จนระแวกนั้นมีญาติผมคนเดียวที่สามารถฟังภาษา ต่างถิ่นได้ (พม่า เขมร ส่วย จีน)  ขอทานพลัดถิ่น ลักลอบเข้าเมืองก็ ซื้อของร้านแกร้านเดียว เพราะคุยกันรู้เรื่อง จะตาดีตาบอด ขาเสียก็คุยกันได้... จากคุณ : นายโอ้นโต้น เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 13:11:01

ความคิดเห็นที่ 67 ถ้าเป็นวิศวะโยธาอยู่ไซต์ ทำบ.ญี่ปุ่นหรือบ.ไทยดังๆดีกว่า ได้ ปสก.เหมือนกัน แต่รายได้ดีกว่าเยอะ (oba.., take..,shimi..,kaji..,ช,ฤทธา)โอกระจาย เงินเดือนเท่ากันแต่ปลายเดือนรับไม่ต่ำกว่า 25- 3 หมื่นนู่นไปทนทำกะบ.คนไทยเล็กๆทำไม บางอย่างก็ไม่ต้องทนหรอก จริงๆ แก้ไขเมื่อ 11 ก.ค. 54 13:39:34 จากคุณ : la..la..means เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 13:35:50

ความคิดเห็นที่ 68 บางที เราเหนื่อย ๆ แล้วมาอ่านกระทู้แบบนี้ก็มีกำลังใจขึ้นมาเยอะเลยค่ะ จากคุณ : สตรอเบอรี่ปั่น เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 13:49:04

ความคิดเห็นที่ 69 ไม่รู้จะโดนด่าไหม แต่ผมรู้สึกแบบนี้นะ.... ผมไม่รู้สึกเศร้า สงสาร หรือเห็นใจ เลยสักนิด อาจจะมองว่าผมเห็นแก่ตัว หรืออะไรก็ตามแต่ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ การที่น้องชายของ จขกท. เลือกที่จะทำงานนี้ นั่นคือสิทธิของเขาครับ รวมทั้งผู้ใช้แรงงานทั้งหลายด้วย  เพราะผมเองก็เคยลำบากมาก่อน เดินเก็บขยะทั้งวันได้เหล็กแค่ไม่กี่โล แต่ต้องแบกไปด้วยทั้งวัน บางทีคุ้ยเอาในถังขยะนั่นก็ประจำ ตอนนี้ผมมีการงานที่ดีทำ มีเงินเดือนเยอะ มีรถขับ มีบ้าน มีคอนโด ... แต่ผมไม่คิดที่จะประหยัด หรือมองว่าเราต้องเก็บเงินให้มากๆ ผมกลับเลือกที่จะให้ความสุขกับชีวิตของผม กับคนที่ผมรัก พ่อ แม่... ใครจะคิดยังไงไม่รู้นะ รู้แต่ว่า ชีวิตนี้ก็แค่ชีวิตสั้นๆชีวิตเดียว เดี๋ยวก็ตายแล้ว ...... ***** tex ***** จากคุณ : [[[tes]]] เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 14:44:53

ความคิดเห็นที่ 71 เฉยๆ ทุกคนมีกรรมของตัวเอง ถ้าไม่งั้นต่อไปคนงานมันเดือดร้อนอะไร เราต้องไปสงสารมันทุกเรื่องหรือไง จากคุณ : พด เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 19:04:44 A:124.121.175.230 X: TicketID:314898

ความคิดเห็นที่ 72 ดีคะพี่นางฟ้าน้องชายจะได้เป็นคนที่อดทนต่อไปถ้าเค้าเจองานหนักๆก็สบายแล้ว จากคุณ : น้องเปิ่น เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 19:18:15

ความคิดเห็นที่ 73 ผมว่า เรื่องนี้ ทำให้เรามีกำลังใจ และสอนให้เรารู้จักเห็นใจ ในความทุกข์ของ ผู้อื่น มากกว่า นะครับ เราคงไม่ต้องประหยัดมาก เท่าพวกเขา แต่ว่าให้สู้ชีวิต ได้สักครึ่งนึง ของพวกเขาก็ยังดี ครับ จากคุณ : คลอโรพลาสต์ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 23:00:57

ความคิดเห็นที่ 74 ค่าของคน อยู่ที่ผลของงาน คนทำงาน คือคนที่มีค่าของชีวิต แม้งานนั้น มันจะได้ค่่าจ้างเท่าใหร่ก็ตาม จากคุณ : น้าวัชร-จัดให้ เขียนเมื่อ : 11 ก.ค. 54 23:17:24

ความคิดเห็นที่ 75 อ่านจนจบ บอกกับตัวเองว่า จะเอาไปเป็นแบบอย่างให้กับตัวเอง อ่านข้อแสดงความคิดเห็น อ้าวววว ...... "คุณนางฟ้าคล้ายนางมาร" ตามเข้ามาให้กำลังใจถึงห้องนี้เลยครับ สบายดีนะครับ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้เห็นกระทู้ที่ห้องรัชดาเลย รู้ว่ามี Civic มาเป็นคู่ใจแล้ว (อิจฉาๆ) เดี๋ยวจะกลายเป็นกระทู้ ทักทายเพื่อนเก่ากันไป รักษาสุขภาพด้วยนะครับ ส่วนผมก็ได้สัมผัสกับพวกพม่าทุกวันเหมือนกัน ผมชอบเวลาที่เค้าพยายามสื่อสารกับคนไทย เลยเก็บเป็นกำลังใจให้ตัวเองฝึกภาษาอังกฤษ หรือเวลาไปไหนต่างแดน ว่าเราต้องเอาตัวรอดให้ได้ บางคนมาซื้อของที่ร้าน พูดไทยชัดมากๆ ยิ่ง ตัว ร. เนี่ยะ ชัดสุดๆ จากคุณ : PICKER GEMINI เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 00:36:59

ความคิดเห็นที่ 76 จะบอกว่า อาชีพ ก่อสร้าง มันไม่ได้อนาถาขนาดนั้นหรอกครับ บางคนรายได้/เดือน มากกว่า ป.ตรี มหาลัยดังๆเสียอีก... จากคุณ : LTK เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 00:38:54

ความคิดเห็นที่ 77 เรื่องแบบนี้ปกติมากเลยค่ะ แต่อาจจะแปลกตาในสายตาคนเมืองมากกว่า ^^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 03:48:04

ความคิดเห็นที่ 78 น้องคุณแอม ท่าจะเหนื่อยมากนะ อ่านแล้วเห็นภาพตามเลยครับ อย่างไรก็ดูแลน้องด้วยแล้วกันนะ ขอบคุณสำหรับ สิ่งดีๆที่แบ่งมาให้อ่าน ผมตั้งใจทำงานก่อนดีกว่า กำลังท้ออยู่นิดๆ พอดีครับ จากคุณ : To die for เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 10:48:25

ความคิดเห็นที่ 79 คนไทยเองก็น่าสงสารคะ ตอนเราทำโรงงาน พนักงานในไลน์ที่ไม่ใช่พนักงานประจำ เป็น sub contact ตามโรงงานก็พอๆกันคะ ไม่ได้สวัสดิการได้เงินเป็นรายวัน (แต่ดีหน่อยบริษัทออกค่าข้าวให้) และก็ได้ประกันสังคม นอกนั้นไม่มีไรเลย ทำโอเต็มที่จะได้แค่ห้าพัน (เสาร์อาทิตย์ไม่ได้เงิน) มีเสียค่าชุดพนักงานสามร้อย ออกก่อนเสียพันนึง ค่าห้อง หารกันไงก็เจ็ดแปดร้อยต่อคน เราคิดในใจก็สะอึก เฮ้อนี้เราทำไมใช้เงินฟุ่มเฟือยขนาดนี้ แต่พอตอนตัวเองไปเรียนแล้วทำงานพาร์ทไทม์อยู่ต่างประเทศ ก็เลยยิ่งเข้าใจหัวอกมากขึน (ไม่ได้ขอที่บ้านหาเงินกินอยู่เอง) จากคุณ : ManeKi^NeKo เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 11:10:44

ความคิดเห็นที่ 80 อ่านแล้ว อยากให้คนงานก่อสร้างที่ทำงานเรามาอ่านจัง อิอิอิ... แสดงว่าคนงานก่อสร้างของเรา โชคดีกว่าคนอื่นมั่กมาก ถึงตอนนี้เราไม่แปลกใจละ ว่าทำไมหลายๆ คน ถึงอยู่ที่นี่เป็น 10 ปี (มีงานก่อสร้างเข้ามาเรื่อยๆ หนะคะ) แรกเริ่มเป็นโครงการหมู่บ้านจัดสรร ซึ่งแวดล้อมไปด้วยต้นไม้ ใบหญ้า สนามเขียว ต้นไม้ที่ทำไปตลอดแนวถนน คือต้นดอกแคร์ป่า แน่นอนค่ะว่าเช้าๆ ดอกแคร์ป่าจะร่วงลงพื้น คนงานก็เก็บไปกินได้ เที่ยง เย็น มีพื้นที่สีเขียวให้คนงานได้นั่งกินข้าว ได้เล่น ได้นอน กับลูกหลาน มีพื้นที่ให้ปลูกผักกินเองด้วยนะ จะบอกให้.. เริ่มจากทำหมู่บ้านจัดสรร จากนั้นมาทำโรงเรียน ทำไปเรื่อยๆ ทำไป ทำมา 10 กว่าปีละ คนงานก็ยังอยู่แถวๆ นี้เหมือนเดิม บางวันเลิกงาน เราอยากได้ผักอะไร ก็ไปขอจากแคมป์คนงาน ขอ 1 กำ ได้ 3 กำ 3 ชนิดซะอีก เฮ้อออ...คนงานก่อสร้างเหมือนกัน แต่ความสุขต่างกันนะ คงแล้วแต่พื้นที่ไปก่อสร้าง หรือแล้วแต่นโยบายของเจ้าของด้วยแหละ ว่าเค้าเห็นค่าของคนงานก่อสร้าง ว่าเป็นเพียงแค่คนงาน หรือเป็นคนทำให้ความฝันและจินตนาการ ของสถาปนิกหรือเจ้าของสถานที่นั้นๆ เป็นจริงขึ้นมาได้... จากคุณ : ปุ๊กกี้ด็อก เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 11:43:17

ความคิดเห็นที่ 81 ผมเข้าใจว่า ที่เค้าเอาเรื่องน้องมาเล่าให้ฟังนี่ มันหมายถึง โอกาส ที่คนบางมี แต่หลายคนไม่มีต่างหาก ไม่ใช่เรื่องการฝึกงานอะไรนั่น บางคนที่มีโอกาส เพราะมีคนหยิบยื่นให้ หรือเพราะอาจจะมีกำลังของตัวเอง แต่หลายคน ไม่มีแม้กระทั่งโอกาส ซึ่งบางทีเขาต้องทำ ไม่มีทางเลือก ถึงคุณจขกท. น้องคุณได้สัมผัสบางอย่างที่หลายๆคนในพันทิพ ไม่เคยสัมผัส และไม่เคยนึกถึง และนำมันมาใช้ประโยชน์ ถือเป็นเรื่องที่ดีครับ จากคุณ : ปีศาจขาว เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 13:22:42

ความคิดเห็นที่ 82 เราก็ทำงานก่อสร้างนะ ถึงไม่ได้เป็นวิศวกร ก็พอจะเข้าใจวิธีการทำงานนะ แล้วขอบอกว่าคนงานของ บ.ที่เราทำงานโอทีกระจาย บางเดือนตัวเลขออกมากกว่าวิศวกรจบใหม่เสียอีก  แล้วเค้าก็เก็บเงินเก่ง ๆ ก็มีนะไปดูที่แคมป์คนงานได้ ไม่มีที่จอดรถหรอก รถคนงานทั้งนั้น เราเสียอีก ไม่กล้าออกรถ กลัวไม่มีผ่อน อิอิ จากคุณ : moopoo_1008 เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 17:43:21

ความคิดเห็นที่ 83 S E N S A T I O N A L I S M จากคุณ : ! o_o ! เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 18:14:58

ความคิดเห็นที่ 84 การให้อะไรดีๆกับคนอื่นมักจะเห็นผลทันตา ตอนที่เรียนเสร็จจะไปกินข้าว เห็นลุงยามนั่งเปิดฝากล่องข้าว เราก็ยืนแอบดู ว่าจะกินข้าวกับอะไร ไอ้ที่เห็นน่ะ มาม่าต้มชัดๆ ทั้งข้าวเปล่า เยอะมาก และยังมีมาม่ากินกับข้าวอีก เห็นแล้วแบบ...นี่เราใช้เงินหมดไปกับอะไรว๊า าาาา T^T จากคุณ : akapee เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 21:34:47

ความคิดเห็นที่ 85 อยากได้เงินเดือนเยอะ ๆ เป็นวิศวะกรที่ระยอง หรือชลบุรีสิค่ะ รายได้ดี เมื่อก่อนแฟนเราก็ทำอยู่ค่ะ ตำแหน่งเดียวกับน้องคุณเลย ได้รับประมาณ 2 หมื่นกว่า ๆ มีเบี้ยกันดารด้วย เบี้ยเลี้ยงด้วย ก่อนจะกลับบ้านได้เงินเดือนสูงสุดที่ 5 หมื่นกว่าบาทค่ะ จากคุณ : สวยอย่างแรงนิ เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 22:09:58

ความคิดเห็นที่ 86 อยากให้หนุ่มสาวออฟฟิศ เข้ามาอ่านกันเยอะๆ จากคุณ : เสือต้าน เขียนเมื่อ : 12 ก.ค. 54 23:09:02

ความคิดเห็นที่ 87 นี่แหล่ะคือความแตกต่างคนในสังคมเราจริงๆ คนที่มีเงินพอใช้อยู่แล้ว บางทีอธิบายยังไง เขาก็ไม่เข้าใจถึงความลำบากของคนที่ขัดสน ความรู้สึกของคนที่หิว แต่ไม่มีเงินซื้อกิน กับคนที่อยากจะกินเมื่อไหร่ก็ได้ มันต่างกันราวฟ้ากับเหวเชียวล่ะ จากคุณ : JiGGO InLove เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 01:42:58

ความคิดเห็นที่ 88 เยี่ยมครับ ผมว่าน้องชายคุณต่อไปคงเป็นหัวหน้าที่ดี มีหลักการคิดที่ดี ไม่ดูแคลนคนอื่น หนักเอาเบาสู้ ชื่นชมครับ จากคุณ : หนุ่ม ณ เมืองนนท์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 09:13:36

ความคิดเห็นที่ 89 ... เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 09:58:33

ความคิดเห็นที่ 90 เศร้าแต่จริง เจอมากับตัวคะ ที่บ้านถ้ามีเสื้อผ้าที่ไม่ใช่แล้ว แต่สภาพยังดีก็เอามาให้พวกคนงานได้ใช้ต่อไป คนรับก็ดีใจ คนให้ก็มีความสุข เล็กๆน้อยๆแต่มาจากใจที่ยิ่งใหญ่คะ คนไทย คนพม่า ก็คนคะ น้องชายคิดถูกมากคะ ประสบการณ์มันแลกมาด้วยความลำบากแล้วมันจะมีคุณค่าต่อไปในอนาคต ขอยกย่้องและเป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : rosedonnok เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 10:29:45

ความคิดเห็นที่ 91 ไม่เห็นแปลกเลย ไม่เห็นน่าเศร้า จากคุณ : I Need Someone And Always เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 13:00:43

ความคิดเห็นที่ 92 คือ น้องคุณเขาเลือกเอง เลือกที่จะไปหาประสบการณ์ เพราะนั่งออกแบบก็ได้ แต่คนที่มาสายคุมงาน จะไปได้ไกลกว่าสายออกแบบ ในแง่บริหาร คนงาน คุณต้องไปดูฝีมือเอง 180 กรรมกรแปลงเป็นช่างทั้งนั้น วัดอะไรไม่ค่อยเป็น กรรมกรหญิง ที่อยู่เพราะผัวเป็นช่าง ส่วนมากจะไม่มีทักษะครับ ถ้ามีทักษะ แน่นอน ตอนนี้แรงงานขาด เขาจ้าง 200 ต่อวันยังได้ จากคุณ : You'll never walk alone เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 15:08:50

ความคิดเห็นที่ 93 อยากได้พนักงานแบบนี้มาเป็นลูกน้องจังค่ะ จะเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดี หนักเอาเบาสู้อย่างนี้แหละชอบ อนาคตไกลแน่นอน ส่วนตัว MJ ก็เคยเป็นคล้ายน้องชาย จขกท. เหมือนกันค่ะ MJจบโท ..เริ่มงาน 2 เดือนแรก เจ้านายให้ไปยกนู้นยกนี้ (สินค้า) ร่วมกับพี่ๆ worker จะได้เรียนรู้สินค้าของ บ. และทำความคุ้นเคยกับพี่ๆเค้า (ไม่กล้าบอกแม่ กลัวแม่ไม่ให้ทำ) ต่อมาคนงาน strike ไม่มีคนจัดของขึ้นรถ/ส่งของให้ลูกค้า เจ้านายสั่งให้ทุกคนในทีม มาทำในคลังสินค้า pick ของเอง เตรียมสินค้าส่งลูกค้าทั้งหมด กลับกันเที่ยงคืน ตีหนึง โอทีไม่เคยได้ นับสต็อคก็ต้องไปนับ, ทำงานติดกัน 21 วันไม่เคยหยุด เริ่ม 8 โมง กลับค่ำ/ดึก ตอนนี้เจ้านายให้เป็นหัวหน้าแล้ว มีลูกน้อง เข้าใจหัวอกเค้าดี คนที่ขยัน สู้งาน เราพร้อมที่จะช่วยและเห็นใจเค้า แต่หลังๆเริ่มพบบ่อย บางคนไม่สั่งไม่ทำ อู้ได้เป้นอู้ อยากได้คนหนักเอาเบาสู้มาเป็นลูกน้องค่ะ เดี๋ยวนี้หายากเหลือเกิน จากคุณ : MJka เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 15:39:59

ความคิดเห็นที่ 94 อีกสิปปี   น้องคุณจะได้ยืนอยู่บนตำแหน่งที่ใหญ่กว่านี้แน่นอนค่ะ   แล้วถึงตอนนั้น  อย่าลืมความรู้สึกตอนนี้นะคะ     น้องคุณเข้าถึงใจคน  เข้าถึงลูกน้องค่ะ   เจริญในหน้าที่ได้ไม่ยาก  ชื่นชมๆ ^^ จากคุณ : นาโนจัง เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 16:23:13

ความคิดเห็นที่ 95 "ไปเอาดินเหนียวที่ขุดดินไว้มาปั้นควายเล่นแล้วก็ทาสีแดง" ประโยคนี้จะพิมพ์ทำไม จากคุณ : GounZ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 17:02:40

ความคิดเห็นที่ 96 น้องคุณ เยี่ยมมากครับ หาได้ยาก ในยุคนี้ จากคุณ : ชายไทยไม่ทราบนามสกุล เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 17:36:54

ความคิดเห็นที่ 97 ดีนะได้หมื่นห้า ผมได้ หมื่นสอง จากคุณ : Absalonsen (Absalonsen) เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 18:27:48

ความคิดเห็นที่ 98 ถ้ามองในมุมของคุณก็ถูก แต่มันก็มีมุมอื่นให้พิจารณา เหตุผลที่เราสบายเพราะความมั่งคั่งไม่ได้ถูกหารเฉลี่ย และเราอยู่ในจุดที่สามารถฉกฉวยมันได้มากกว่า ทุกสังคมไม่ว่ามนุษย์หรือสัวต์ก็มีเรื่องแบบนี้ นั่นหมายความว่าโดยธรรมชาติแล้ว การแบ่งสรรที่ยุติธรรมในเชิงปริมาณมันไม่มี อาหารจะถูกแบ่งตามอำนาจเสมอ ผมพูดเรื่องที่เหมือนจะไม่เกี่ยวกัน ผมแค่อยากบอกว่า สิ่งที่เกิดขึ้น ในอีกมุมหนึ่งก็เป็นไปตามธรรมชาติ และธรรมชาติก็บอกว่ายุติธรรมแล้ว เสือกินแบบเสือ กวางกินแบบกวาง วันนึงถ้ากวางถ้าเจอวิธีจะเป็นเสือ ก็จะได้อยู่อย่างเสือ ในทางตรงกันข้าม ถ้าเสือทำตัวแบบกวาง ก็จะได้ส่วนแบ่งแบบกวาง จงเป็นกวางที่พร้อมสู้เพื่อให้ได้เป็นเสือ และหากเป็นเสืออยู่แล้ว จงอย่าเผลอเป็นกวาง ผมว่าประเด็นมันอยู่ที่ตรงนี้หละ ไม่มีใครโดนเอาเปรียบหรอกครับ ทุกคนก็ต้องสู้ จากคุณ : Mr. Prodigy เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 19:43:21

ความคิดเห็นที่ 99 ขอชื่นชมที่ไ่ม่ดูถูกคนชั้นแรงงาน และรู้จักแบ่งเงินให้พ่อแม่ครับ ส่วนนึงก็อยากให้ทุกคนเข้าใจด้วย เป็นธรรมดาที่แม่เด็กจะกลัว เพราะมีข่าวมากมาย ที่คนชั้นแรงงานก่ออาชญากรรม (ซึ่งจริงๆคนทุกชั้นก็มีทั้งดีและเลวหมด) หลายวันก่อนก็พึ่งมีคนงานที่บ้าน เมายา แทงเด็กสองขวบจนตาย จากหน้าหนังสือพิมพ์ จะไม่ให้แม่เด็กกลัวได้ไง จากคุณ : ษุภณัฏฐ์ เขียนเมื่อ : 13 ก.ค. 54 20:35:55

ความคิดเห็นที่ 100 เข้าอ่านค่ะ ได้ประโยชน์มากๆ เลยค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ กดโหวตให้แล้วจ้า จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 02:18:27

ความคิดเห็นที่ 101 ชื่นชมในความคิดน้อง จขกท.มากๆเลย บางคนเจอแบบนี้อาจคิดได้แค่เหนือย หนัก ลำบาก แต่น้องคุณกับคิดด้านดีๆมากมาย ได้ประสบการณ์ สถานการณ์เดียวกัน แต่ต่างก็ได้อะไรต่างกัน อยู่ที่แนวคิดจริงๆ นับถือค่ะ จากคุณ : หิ้งห้อยในแสงตะวัน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 02:34:24

ความคิดเห็นที่ 102 ถ้าจะแสดงความเห็น...ให้มันเข้ากันกับบรรยากาศในห้องสีลม... ผมก็จะตอบว่า น้องชายคุณมีจิตวิทยาและกระบวนการที่ดี ในการบริหารจัดการ เพราะการแสดงความ "อารีย์" กับลูกน้องและเพื่อนร่วมงาน ด้วยการลงมือทำด้วยตัวเอง ได้เข้าไปคลุกคลี และแชร์ความคิดกับคนใต้บังคับบัญชา มันก็จะเกิดปฏิสัมพันธ์ที่ดีในไซด์งาน เกิดเป็นความประสานกลมเกลียว งานก็จะไหลลื่น ไม่สะดุด ลูกน้องกับลูกพี่ก็มีอะไรก็สามารถคุยกันได้ ซึ่งเป็นหนึ่งใน "คุณลักษณะ" ของนักบริหารที่พึงกระทำครับ =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-= แต่ถ้าจะให้ตอบแบบความรู้สึกเนื้อๆเลย ก็คงจะเกิดจากน้องคุณ อาจจะกำลังอยากพิสูจน์อะไรบางอย่างมั้งครับ อาจเป็นความอยากเอาชนะความท้าทาย อยากซึมซับกับความยากลำบาก อยากเข้าถึง อยากเรียนรู้แก่นแท้ๆ ของชีวิตคนงานก่อสร้าง หรือกำลังฝึกความอดทนให้กับตัวเอง เพื่อเสริมสร้างภูมิคุ้มกันอุปสรรคและความยากลำบากในวันข้างหน้า ซึ่งเด็กที่คิดแบบนี้ได้ มักจะเป็นเด็กที่ถูกอบรมปลูกฝังมาดี ได้เจอสิ่งแวดล้อมดีๆ ได้เจอเพื่อนดีๆ หรือไปเจอหรืออ่านอะไรดีๆมา เจ้าของกระทู้และครอบครัวก็ช่วยสนับสนุนเค้าไปเถอะครับ คอยเอาใจช่วยเค้าห่างๆ มีอะไรแนะนำเค้าได้ก็แนะนำเค้าไป "พัฒนาชาติเริ่มต้นที่ประชาชน  พัฒนาคนเริ่มต้นที่จิตใจ  พัฒนาอะไร  ต้องเริ่มต้นที่ตัวเรา" *ปัจฉิมลิขิต*  บรรทัดสุดท้ายอ่านมาอีกที...ไม่ได้คิดเอง   จากคุณ : . (t_tanuch) เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 09:17:13

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านแล้วได้แง่คิดที่ดีมากเลยครับ คนเงินเดือนเยอะทำไมไม่มีเงินเก็บ หรือคนเงินเดือนน้อยทำไมถึงมีเงินเก็บ อยู่ที่ว่าเราจะหาความสุขใส่ตัวมากเท่าไหร่ อย่างน้อง จขกท. มีความพอใจในสิ่งที่ตนมี และเห็นคุณค่าของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ผมอยากให้คนเรามีมุมมองแบบนี้กันให้มากขึ้น สังคมของเราคงลดความเหลื่อมล้ำหรือช่องว่างระหว่างคำว่าจนและรวยให้เหลือน้อยลง จากคุณ : Aircon.NM เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 13:54:57

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณจขกท.มากนะคะที่เอาประสบการณ์ของน้องชายมาให้อ่าน ทำให้เราได้มองเห็นอะไรหลายๆด้าน..แอบเสียดายเงินที่ไปซื้อของแพงๆมาใส่ ของฟุ่มเฟือยพวกนี้ไม่จำเป็นต่อชีวิตจริงๆถ้าคิดไตร่ตรองดูแล้ว เฮ้อ!! และขอบคุณค่ะที่ทำให้เข้าใจอาชีพวิศวกรโยธาอย่างแท้จริง เพราะก่อนหน้านี้สัก2ปีเราเพิ่งตัดความสัมพันธ์กับหนุ่มที่ทำงานนี้ เพราะเค้าบอกว่าไม่มีเวลาเลย นัดไม่เคยเป็นนัด บางครั้งไม่โทรหา เค้าก็บอกว่าทำงานหนักมาก แต่เราเป็นผู้หญิงชอบคิดเยอะ>_<~~ ก็เลยบอกว่าถ้ารักจะทำงานนี้ช่วยหาข้ออ้างที่ดีกว่านี้ได้มั๊ย เค้าเลือกงานของเค้า เราก็ไม่เข้าใจอะไรเลยก็เลยตัดใจ บอกห่างเค้าไปเอง ขอบคุณนะคะที่เอามาแชร์ให้อ่าน คืนนี้เราต้องโทรไปขอโทษกับคนนั้น แล้วบอกว่าขอโทษที่ไม่สนใจไม่ยอมรับฟังเหตุผลของเค้าเลย ยังไงเราก็ยังเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันได้ ^__^ จากคุณ : เป็ดน้อยดุ๊กดิ๊ก เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 14:28:24

ความคิดเห็นที่ 105 ดูจากการกระจุกของคนรวย และการกระจายของคนจนในบ้านเรา คำตอบทุกคนรู้อยู่แล้วว่าคืออะไร จากคุณ : หน่วยต่อสู้อากาศยาน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 17:05:31

ความคิดเห็นที่ 106 ไม่เคยเข้าห้องสีลมเลยอะ มาครั้งแรก ขอสิงนานๆได้มั้ย จากคุณ : Choco-Mix เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 17:40:41

ความคิดเห็นที่ 107 คนแบบนี้ ต่อไปต้องได้ดีแน่ครับ เพื่อนผม รวยๆ ทุกคน ทำงานหนัก ตั้งแต่เป็นลูกจ้าง ทำงานเกินเงินเดือนตลอด สุดท้าย ความสามารถ มากกว่า เงินเดือนเยอะ มาเป็นเถ้าแก่ กันทุกคน ไอ้พวกทำงานไปวัน ๆ กลัว ทำงานมากกว่าเงินเดือน คุณก็เป็นลูกจ้างไปตลอดชีวิตครับ จากคุณ : จบสูงยังโดน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 17:52:13

ความคิดเห็นที่ 108 เรียนจบมาได้ 3 เดือน  ได้มาทำงานแถวๆปริมลฑล ครั้งแรกยอมรับเลย ที่ทำงานเล็กๆแบบนี้ ฉันจะทำได้ไหม ฉันคุ้นเคยแต่กับที่ๆมีแอร์ มีสิ่งอำนวยความสะดวกพร้อม  ใจคิกแต่อยากจะออก อยากจะออกลูกเดียว ผ่านไปสามเดือน..... ไม่เคยทำเอกสารที่เป็นระบบ ระเบียบ....ก็ได้ทำ ไม่เคยต้องดูแลโครงการต่างๆ...ก็ได้ทำ ไม่เคยทำงานในห้องแคบ กับตึกเก่าๆ...ก็ได้ทำ ไม่เคยทำงานใหญ่ๆ หรือพิธีการอะไรๆ....ก็ได้ทำ ไม่เคยต้องมาขุดดินเป็นเรื่องเป็นราว ขนของย้ายตึกทั้งตึกร่วมกับเพื่อน...ก็ได้ทำ ไม่เคยสานตะกร้า ทำของทิ้งถิ่น...ก็ได้ทำ และอีกหลายๆไม่เคย... แต่สุดท้าย กลับมาคิดในใจ เอิ่ม....ไม่แย่นิ  ดีสะด้วยซ้ำ เราได้เรียนรู้อะไรหลายอย่างกับการใช้ชีวิตที่นี่ ตอนนี้ สองปีแล้วค่ะ  ต่างจากตอนมาใหม่ๆเยอะเลย อยากขอบคุณที่ทำงานมากๆ ที่สอนให้เราโตขึ้นทั้งงานและจิตใจค่ะ และทำให้เราพบว่า งานที่เราทำนั้น เพื่อมอบให้กับคนที่อ้อยโอกาสกว่าเราอีกเยอะ ดีใจ ^___^ จากคุณ : มาดามชะนี เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 20:24:33

ความคิดเห็นที่ 110 อยากกินนนนน จากคุณ : แนนนน เขียนเมื่อ : 14 ก.ค. 54 22:04:16 A:125.24.137.120 X: TicketID:286090

ความคิดเห็นที่ 111 อ่านแล้วนึกถึงชีวิตตัวเองตอนไปทำงานใช้แรงงานที่ต่างประเทศค่ะ ทั้งๆ ที่ที่เมืองไทยก็พอมีพอกินอยู่แล้ว ได้เงินเป็นค่าแรงขั้นต่ำของประเทศนั้น ที่พักจ่ายเงินเป็นอาทิตย์ หักจากค่าแรง ตื่นเช้า ทำอาหารเที่ยง ออกไปทำงานแต่เช้า พักเที่ยงครึ่งชั่วโมง ทำงานทั้งหนาวทั้งเมื่อย เย็นกลับบ้านอาบน้ำนอน ไม่มีแรงทำอะไรแล้ว ทำเยอะได้เยอะทำน้อยได้น้อย เพื่อนร่วมงานคนไต้หวัน ทำตลอดจน นายจ้างต้องห้าม และบังคับให้เค้าหยุดงาน ตอนได้เงินอาทิตย์ พอแปลงกลับเป็นเงินไทย รู้สึกเยอะมาก ค่าเงินเค้าสูงกว่าเรา แต่ค่าใช้จ่ายเยอะ ค่าที่พักนี่เป็นค่าใช้จ่ายหลักเลย จะทำงานต้องมาคำนวนก่อน ว่าพอรึเปล่า มีเพื่อนร่วมงานยอมอยู่เต้นท์ ไม่มีไฟ ไม่มีน้ำ บางคนก็อยู่หอร่วมกับ คนอื่น ห้องนึงเกือบสามสิบคน เหมือนหอของทหาร เตียงบนล่างแล้วแต่ใครจะ มาก่อนได้เลือกก่อน ห้องน้ำไม่ต้องพูดถึง เป็นห้องรวม ชายหญิง ห้องน้ำสามห้อง ห้องอาบน้ำสามห้อง คนใช้เกือบห้าหกสิบคน ค่าอาหารแพงจนต้องซื้อมาทำเอง บางคนกินมาม่าทุกเที่ยง เช้าขนมปังเปล่าๆ 2แผ่น เย็นถึงได้กินหนักหน่อย ไม่ซื้อของมือหนึ่ง ใช้ของที่รุ่นก่อนๆ เราขายต่อๆ กันมา รถยนต์รุ่นพ่อคันละหนึ่งหมื่น อายุยี่สิบปีก็หรู หารสามหารสี่ เอาไว้ใช้เวลาย้ายที่ทำงาน เพื่อนร่วมงานเกือบหมดไม่เที่ยวกลางคืน ไม่ซื้อของสุรุ่ยสุร่าย ประหยัดสุดๆ เพราะไม่รู้ว่าพองานนี้จบแล้วจะว่างนานขนาดไหน บางคนก็เก็บเงินเพื่อจุดประสงค์ อื่นๆ แล้วแต่คนนะคะ แต่ส่วนใหญ่ประหยัดค่ะ พอมาดูชีวิตของคนของประเทศนั้น รู้สึกว่าเค้าสบายกันจัง ทำงานนิดๆ หน่อยๆ สบายๆ ก็ได้เงินมากกว่าเราสองสามเท่า บางคนไม่ทำงาน ได้เงินช่วยเหลือจากรัฐ ซึ่งส่วนหนึ่ง ก็มาจากภาษีของพวกเราที่จ่ายในช่วงที่ทำงานในประเทศนั้น เคยอ่านหนังสือพิมพ์เจอข่าวของครอบครัวนึง บอกว่าต้องมานอนรวมในห้องเดียวกันใน หน้าหนาวเพื่อประหยัดค่าเชื้อเพลิง เรานึกถึงเพื่อนไต้หวันที่ต้องนอนบ้านละยี่สิบกว่าคน ทำงานในฟาร์มเพื่อแลกที่พัก   ตอนที่ทำอยู่ไม่ได้คิดอะไร กลับมาเมืองไทยถึงได้รู้สึกว่า ชีวิตที่เราผ่านที่นั่น มันก็เป็นชีวิตของแรงงานต่างด้าวในเมืองไทยดีๆ นี่เอง ปล. แก้ไขย่อหน้าค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 54 13:17:26 จากคุณ : pocha_t เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 13:15:37

ความคิดเห็นที่ 112 ตอนผมอยู่ ปวช ปี 1 ตอนปิดภาคเรียน ก็เคยไปรับจ้างทาสีตึก ได้วันละ 100 ใช้ชีวิตกับคนงาน ในขณะที่ผมเอาเงิน 100 นึงไปซื้อข้าวกิน แต่พวกเค้าห่อข้าวมาเอง ปริมาณข้าวสวยเต็มถุงพลาสติกเปล่งๆ ส่วนกับข้าวของพวกเค้าคือ 'น้ำพริก จิ้มกับผัก' สมัยนั้นยังไม่มีเขมรพม่า ก็คนไทยเรานี่แหละ ส่วนใหญ่มาจากภาคอีสาน แต่พี่ๆ พวกนี้อัธยาศัยดีมาก ชวนผมกินข้าวด้วยทุกวัน ผมก็ลองชิมน้ำพริกของพวกเค้าดู เห็นกินได้ทุกวัน ก็อร่อยดี พอกินข้าวเสร็จ พวกนี้จะนอนเอาแรง ตื่นขึ้นมาตอนบ่ายก็ใช้แรงงานต่อ ชีวิตพวกนี้เป็นอย่างงี้ทุกวัน อาจมีบ้างบางวันไปปลดปล่อย นั่งกินเหล้ากันกลางสนามหลวงตอนเย็นๆ ซื้อเหล้ามานั่งดื่มกันกลางสนามเลย ดูคนเล่นว่าว ลมเย็นๆ ดื่มกันพอได้ที่ก็แยกย้ายกันกลับบ้าน แล้วอีกวันก็มาทำงานต่อ จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 17:06:49

ความคิดเห็นที่ 113 ไปเจอกระทู้นี้ใน Web Sanook.com มาเจอในนี้ก็คุ้นๆ เลยเเวะเข้ามาดูกระทู้เดียวกันเลย ชื่นชมน้องชายของ จขกท.ค่ะ คนที่ลำบากกว่าเรายังมีอีกมากมาย จะกินจะใช้อะไรก็นึกถึงคนที่เค้าอดมื้อกินมื้อ ที่บริษัทที่ดิฉันทำงานก็มีเยอะเเยะ ในเรื่องของการเเบ่งชนชั้น ทั้งที่เราก็เป็นคนไทยเหมือนกัน เเต่เราอยู่ตำแหน่งต่ำกว่า เงินเดือนน้อยกว่า เห็นการใช้ชีวิตที่ฟุ้งเฟ้อของพวกเค้าเเล้ว ก็ได้เเต่ปลง เเม้กระทั่งข้าวที่ขายแถวออฟฟิซเค้าก็ยังไม่กิน เค้าบอกว่า "ข้าวเเข็งเเละร่วน นี่เเหละ ข้าวคนจน" ได้ยินคำนี้เเล้ว ก็ อื้มม ถ้าทางเค้าคงไปไกลแล้ว น่าสงสารเค้าที่การศึกษาสูงๆเเละความรู้ความสามารถของเค้า มันไม่ได้ช่วยให้จิตสำนึกของเค้าสูงตามไปเลย จากคุณ : คนหมุนโลก เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 18:11:27

ความคิดเห็นที่ 114 จขกท.เองนะคะ เราตกใจมาก ที่กลับมาเจอว่าเป็นกระทู้แนะนำ และเมื่อคุณหมุนโลกบอกว่าเจอกระทู้เราที่ Sanook เราเลย copy ชื่อกระทู้นี้ไป search google มีคนเอากระทู้เราไปลงไว้หลายเวบไซต์มากเลย และวิจารณ์กันไปต่างๆนาๆ เราขอยืนยันว่าสิ่งที่เราพิมพ์นี้ เป็นเรื่องจริง เพราะใช้เวลาพิมพ์ไม่ถึง 10 นาที คำพูดบางคำของน้องชายเราที่อาจทำให้หดหู่กว่านี้ เราก็กรองมาบางส่วนแล้วด้วยค่ะ แต่ถึงอย่างไร.. เราและน้องชาย ขอขอบคุณทุกๆคน สำหรับขอคิดเห็น กำลังใจ เราและครอบครัวจะสนับสนุนและให้กำลังใจน้องชายเต็มที่ กับทางเลือกนี้ค่ะ >> หลายคนสงสัยว่าทำไมน้องเราไม่ไปสมัครงานบริษัทอื่นที่ได้โอที งานเบากว่านี้ ?? แน่นอนค่ะ อย่างแรกเลย น้องชายเราเกรดไม่ถึง 2.5 หลายบริษัทก็พิจรณาเกรดด้วย อย่างที่สอง บริษัทที่น้องเราทำตอนนี้นั้น เป็นบริษัทที่สร้างคอนโด ตึกสูงและโรงแรมที่อยู่ในเขตกรุงเทพชั้นใน เค้าไม่สนใจเกรดตรงนี้ค่ะ แต่เค้ารับคนที่สู้งานหนักได้ (น้องชายว่าอย่างนั้นนะคะ) และนี่คือเหตุผลที่น้องเรายินดีลำบาก เพราะความฝันของเค้าคือการมีประสบการณ์สร้างอาคารสูงและทันสมัย มีบริษัทชิโนไทย เรียกน้องเราสัมภาษณ์ แต่ให้ไปคุมการก่อสร้างทางรถไฟฟ้าหรือถนน เราไม่แน่ใจ น้องเราปฏิเศธไป เพราะต้องการเรียนรู้งานสร้างตึกสูงจริงๆค่ะ ------------------------------------------------------------------------ ขอยกตัวอย่างจาก ความเห็นที่ดีจากเวบไซต์อื่นมาไว้ที่นี่นะคะ http://webboard.news.sanook.com/forum/?topic=3460099.45  ข้อคิดจากน้องชาย กับเงินเดือนครั้งแรก"15,000" « ตอบ #60 เมื่อ: 13 ก.ค. 11, 20:29 น »  แก้ไข แก้ไข แก้ไข ลบทิ้ง ลบทิ้ง ลบทิ้ง แยกกระทู้ แยกกระทู้บล็อคบล็อค     ถูกต้องทุกอย่างเลยครับ...ที่คุณพูดมา และผมก็รู้ด้วยว่าบริษัทก่อสร้างที่คุณพูดถึงหมายถึงบริษัทแห่งหนึ่งรับทำอาคารสูงอย่างเดียว เป็นบริษัทคนจีนครับ รับงานเฉพาะใน กทม. เท่านั้น เพราะผมเคยอยู่ที่นั่นมาก่อนตั้งแต่จบใหม่ ที่นั่นเค้าฝึกให้เราเรียนรู้งานเองทุกอย่าง สั่งงานลูกน้องเอง คลุกคลีอยู่กับลูกน้องตลอดเวลา ทำให้เรารู้จักจิตใจคน เพราะวิศวกรโยธา ต้องทำงานเกี่ยวกับการควบคุมคนครับ ถ้าเราเรียนรู้และเข้าใจ น้องคุณอีกไม่นานก็จะเ่ก่งทุกอย่างเลยครับผมรับประกัน ถ้าคิดจะเป็นหัวหน้าคน ร้อยคนก็ต้องร้อยใจครับ ผมว่ามันคือมหาลัยชีวิตดีๆ นี่เอง อีกอย่างชีวิตของน้องคุณก็เหมือนผมในตอนนั้น โอทีก้ไม่มี ต้องทำงานหามรุ่งหามค่ำ สภาพร่างกายตอนนั้นไม่ต่างจากคนงานเลยครับ ทำงานเริ่มงาน 07.30 น.(เท่าที่รู้มามีที่เดียวเลยนะครับ) เลิก 22.00 บ้าง 24.00 น. บ้าง ที่เลิกดึกๆ เพราะว่าลูกน้องเราอยู่เราก็ต้องอยู่ครับ เพราะมันเป็นความรับผิดชอบของเรา เกิดถ้ามีปัญหาอะไรขึ้นมาลูกน้องเราจะขอความช่วยเหลือจากใครไม่ได้เลย ฉะนั้นคนที่อยากจะมาอยู่หน้างานต้อง มีความอดทนสูง มีความรับผิดชอบสูง แล้วค่าตอบแทนที่สูงจะตามมาทีหลังเองครับ น้องๆ จบใหม่อย่าพึ่งหวังเรื่องเงินเดือนครับลองหาประสบการณ์ชีวิตก่อนแล้วทุกอย่างจะดีเอง...ปัจจุบันผมไ้ด้ออกมาทำกับบริษัทก่อสร้างที่มีชื่อของญี่ปุ่นแห่งนึง ซึ่งทางญี่ปุ่นเองก็ให้การยอมรับเราดีมาก แต่ผมก็ไม่ลืมบริษัทนี้ที่ทำให้ผมได้ดีในทุกวันนี้นะครับ ฝากบอกน้องคุณ..สู้ต่อไป อีกอย่าง แฟนและครอบครัวต้องเข้าใจเราด้วยครับ บางทีผมยังต้องเลือกงานมากกว่าคนข้างหลังเลย แต่หลังๆ มาก็ไม่ไหวเหมือนกันครับ ลองมาคิดดูอีกทีถ้าไม่มีคนข้างหลังเราก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน ก็เลยต้องแบ่งเวลาให้ดีๆ ครับ ให้ความสำคัญเท่าๆ กัน เรื่องงานก็ส่วนงาน เรื่องแฟนและครอบครัวก็ต้องมีให้เหมือนกันครับ หวังว่าคงเป็นคำแนะนำที่ดีสำหรับรุ่นน้องนะครับ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 54 20:14:01 จากคุณ : นางฟ้าคล้ายนางมาร เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 19:31:57

ความคิดเห็นที่ 115 ไม่นาน คงจะรวยประสบการณ์และเติบโตในหน้าที่การงาน เคยทำงานโรงงาน พนง เลิกกี่โมง หัวหน้าเลิกหลังพนง นะคะ เป็นเรื่องความรับผิดชอบจริงๆ หัวหน้าจะกลับก่อนไม่ได้ จริงๆต้องบอกว่า ไม่ควรกลับก่อนมากกว่า เพราะถ้าเกิดมีปัญหาขึ้นมา การตัดสินใจของเราเหมือนเป็นมนต์ทิพย์ให้ลูกน้องเรานะคะ (ลูกน้องส่วนใหญ่ก็ต่างด้าว ความรุ้น้อยจนแทบไม่มี มีแต่ฝัมิอทั้งนั้น) ทำงานเรียนรู้คน เรียนรู้งาน เจริญแน่นอนค่ะ ^^ จากคุณ : 1stUpon เขียนเมื่อ : วันอาสาฬหบูชา 54 21:33:32

ความคิดเห็นที่ 116 รักคูจังนะ จากคุณ : Fhon13i เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 54 00:26:45