ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อคนเพิ่มขึ้น หากไม่มีการจัดการระบบฐานข้อมูลที่ดี ความยุ่งยาก ความหลากหลายของงานก็จะยิ่งเพิ่มมากขึ้น   พี่ๆเริ่มดึงคนมากจากองค์กรใหญ่ที่เป็นระบบแล้วเข้ามาทำงานมากขึ้น ซึ่งองค์กรนี้เป็นที่รู้กันในหมู่สายงานของเราว่าค่อนข้างจะมืออาชีพจริงแต่ก็ aggrassive  มากๆ ใช่ค่ะ เมื่อคนเหล่านั้นเข้ามา องค์กรของเรา จากที่ทำงานเหมือนพี่เหมือนน้อง กลายเป็นองค์กรที่ลุกเป็นไฟ แต่เราก็ยังเถือกยังไถทนมาเรื่อยๆ เพราะตั้งแต่แรกที่เข้ามาที่นี้ เราก็เข้ามาด้วยใจ ใจที่อยากจะพัฒนาองค์กรเล็กๆที่น่ารักและอบอุ่น และก็อยากจะโตไปพร้อมกับองค์กรที่เราร่วมสร้าง จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 15:05:31

ความคิดเห็นที่ 2 การทำงานของเรา ที่ทำให้เราเริ่มกลับมาคิดว่า นี่เราทำเพื่อใคร?? ตามสัญญาจ้าง งานของเราเริ่ม 9.00 เลิก 18.00  ได้หยุดเสาร์อาทิตย์ ดูเหมือนๆว่าจะโอเคเลยใช่มั้ยค่ะ แต่ ..... ไม่ใช่ค่ะ  เนื่องจากงานที่โหมกระหน่ำส่งมาให้เรา (แกทำทันไม่ทันฉันไม่รู้แต่แกต้องทำ)  ฉันต้องทำงานในวันเสาร์และอาทิตย์ด้วย มันทำให้ร่างกายฉันเพลียมากๆ แต่ด้วยความที่ว่าอยากให้องค์กรขับเคลื่อนไป ฉันก็ต้องรับผิดชอบทำ นอกจากจะทำเสาร์อาทิตย์แล้ว (จริงๆก้ได้หยุดบ้างเหมือนกันค่ะ) แต่ละวันฉันต้องทำงานถึง 5 ทุ่ม หรือเกือบเที่ยงคืน โดยที่ไม่ได้ โอทีเลย จนบ่อยๆเข้า ฉันก็ขอพี่เจ้าของคนนึงที่คุมแผนกฉันโดยตรง ว่า '' พี่ค่ะหนูขอค่า Taxi ได้มั้ยค่ะ" ใช่ค่ะ เมื่อลูกน้องขอ เจ้านายก็ต้องให้ เพราะค่าโอก็ไม่ได้(ก็บอกแล้วงัยว่าทำด้วยใจ) กลับบ้านดึกรถเมล์หมด ก็ต้องโบกแท็กซี่กลับบ้านเอง ค่าใช่จ่ายก็เพิ่มขึ้นอีก ตั้งแต่นั้นพี่เจ้านายก็ให้เบิกค่าเเท็กซี่ได้หากวันไหนกลับดึก (ซึ่งก้ดึกทุกวัน) เราทำงานหนักชนิดลืมวันลืมคืนแบบนี้อยู่เกือบๆปี เพื่อให้โปรเจ็คท์ยักษ์ 2 โปรเจ็คท์ที่เข้ามาพร้อมกันของพี่ๆ ผ่านไปให้ได้ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 15:16:59

ความคิดเห็นที่ 3 ผลกระทบกับชีวิต 1.ร่ายกาย เราเหมือนเอาร่างกายไปทำงาน แต่วิญญานไม่ได้ไปด้วย เบลอๆ งงๆ เหมือนคนพักผ่อนไม่พอ(ก็จริงอ่ะค่ะ) ผมหงอกที่เริ่มขึ้นมาอย่างรวดเร็ว นอนฝันเป็นงานๆๆๆๆ ตื่นมาก็เหมือนไม่ได้พัก เพราะในขณะที่นอนก็ยังเครียดเรื่องงานอยู่ 2.กับแฟนเรา เราก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เค้า เวลาที่เค้าโทรมาระหว่างวัน เราก็ไม่ว่างรับสาย เนื่องจากงานเราอยู่ในเลปอาหาร จะวางมือทีก็ลำบาก แฟนเราก็เริ่มบ่น ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้เค้า แต่เราก็พูดๆให้เค้าเข้าใจ ซึ่งเค้าก็เป็นผู้ใหญ่ในระดับหนึ่งอยู่แล้ว แต่เค้าก็มีแอบน้อยใจบ้างที่เราไม่มีเวลาให้เค้าเลย แฟนเราก็รับรู้ว่าเราทำงานหนักมาก ดีที่เค้าเข้าใจ หลายๆครั้งที่เรายังลากเค้าไปช่วยงานด้วยหลังเลิกงาน ก็ยิ่งทำให้เค้าเข้าใจงานเรามากขึ้น ซึ่งถ้าบางคนเจอลักษณะงานแบบเรา อาจจะโบกมือลาไปนานแล้วก็ได้ค่ะ 3.ความก้าวร้าวที่เพิ่มมากขึ้น ยิ่งทำงานรับผิดชอบมาก ก็แปลกนะค่ะ ที่ความก้าวร้าวมันจะตามมาด้วย เราว่าจะที่เราเป็นคนขี้เกรงใจคน กลายเป็นว่า ทำไมบางครั้งเรารู้สึกว่าเราไม่ใช่ตัวเรา จากการทำงานมันทำให้เราต้องฟาดฟัน ก็เลยเหมือนๆติดนิสัยนั้นออกมาไปฟาดฟันกับคนข้างนอกในชีวิตประจำวันของเรา 4.เวลาส่วนตัวไม่มี  ได้หยุด 5 วันช่วงสงกรานต์ ดีใจมากๆ ได้กลับไปเยี่ยมครอบครัวที่ต่างจังหวัด กะว่าจะชาร์ตแบ็ต  เช้าวันที่ 2 ของการหยุด ก็มีแมจเสจ เรียกตัวไปดูงาน พอได้รับเมจเสจ ก็เครียดๆๆๆๆ นี่มันวันหยุดของฉันนะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 15:30:16

ความคิดเห็นที่ 4 โห  งานเยอะเกินขนาดนี้ ออกมาดีกว่าครับ  เงินเดือน 3 หมื่นที่เหมือนตอนแรกว่าจะได้เยอะ กลับเป็นน้อยไปซะแล้ว  นี่ถ้าทำอีกหน่อยสงสัยเป็นเซเว่นอีเลฟเว่นแน่ จากคุณ : หัวโตนะ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 15:37:25

ความคิดเห็นที่ 5 ผ่านมาเกือบๆ 2 ปี กับที่นี่ ที่ผ่านมาเราทำงานด้วยใจ และรักองค์กรมากๆ เพราะเราใส่ชีวิตของเราไปด้วย แต่มันมีหลายๆจุด หลังจากที่องค์กรเริ่มเติบโต เหมือนจะเป็นระบบมากขึ้น แต่การเอารัดเอาเปรียบพนักงานก็มากขึ้น โดยเฉพาะเรื่องงานที่โหมกระหน่ำ(แต่คนน้อย) และเวลาที่กินเวลางานของพนักงานและไม่ได้โอที แต่ก่อนทำด้วยใจ ฉันอาจทำด้วยใจ แต่หลังๆนี้มันมีหลายอย่างที่เค้าก็เอาเปรียบฉันจนเกินไป  เช่น เมื่อก่อน ฉันอยากให้งานมันขับเคลื่อนไปได้สะดวกและรวดเร็ว ฉันจึงเอาเงินของฉันออกเพื่อซื้อของไปก่อน ซึ่งก็เป็นเงินประมาณ 3-4 หมื่นบาท แต่แรกๆก็เบิกได้รวดเร็ว เพราะคนมันน้อย ทำงานกันไว แต่หลังๆ กลายเป็นว่านอกจากฉันต้องออกเงินให้องค์กรล่วงหน้าแล้ว ยังเบิกคืนได้ช้าอีก  ฉันก็ไม่ได้ว่าร่ำรวยอะไร บางทีเงินก้ไม่พอหมุน เพราะยังค้างอยู่กับบริษัท แต่ปัญหานี้ก็ได้รับการจัดการ แต่ก็ไม่ใช่หัวหน้าจัดการนะค่ะ เป็นฉันนี่แหละที่่ต้องดิ้นรมจัดการเอง ทั้งๆที่ปัญหานี้ คนที่ควรเข้ามาแก้ไขน่าจะเป็นหัวหน้า แต่จนแล้วจนรอดฉันก็ต้องดิ้นรนแก้ไขเอง โดยการของบประมาณมาก้อนหนึ่งสำหรับโปรเจ็ค แล้วให้หัวหน้าถือ ซึ่งมันทำให้ฉันเบิกเงินได้เร็วขึ้น แปลกมั้ยค่ะ ที่คนที่ควรจะสำรองเงินและจัดการเรื่องเงินให้สะดวกสบายไม่ใช่หัวหน้ากลับเป็นฉัน? ค่ะ หลายเรื่องค่ะ ที่ฉันต้องเจอกับหัวหน้าคนนี้ มันเล่าไม่หมดไม่สิ้น เเม้กระทั่งเรื่องโอทีที่ไม่เคยให้พนักงานก็มาจากหัวหน้าคนนี้ เฮ้อออออออ (สากเบือจริงๆ เริ่มมีอารมณ์ อิอิ) จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:01:51

ความคิดเห็นที่ 6 เมื่อสัญญาใจจบลง ฉันตัดสินใจเริ่มสมัครงานใหม่ ก็เซ็งๆเหมือนกันค่ะ เวลาไปสำภาษณ์ ช่วงที่เรามีงานทำ เราก็มักจะโดนคนถามว่า "มีปัญหาอะไรกับที่เก่าเหรอค่ะ ถึงจะออก" แต่ว่าละไปสัมภาษณ์ตอนที่ตกงานแล้ว จะโดนคำถามว่า  " ยังไม่ได้งานแล้วออกมาก่อนทำไมค่ะ มีปัญหาอะไรเหรอ?"   เอ่อ......- - ''   สรุปแล้ว ฉันก็ได้ตัดสินใจออกก่อนที่จะได้งานค่ะ เพราะหลายๆเรื่องที่ถาโถมเข้ามา ทั้งสุขภาพ ครอบครัว ฯลฯ ช่วงแรกของการออกจากงานโดยไม่ได้งาน,,,,,, เราจะรู้สึกสบายใจที่ไม่ต้องแบกภาระ อันหนักอึ้ง ที่เราไม่เต็มใจที่จะแบกอีกต่อไป    ได้นอนเต็มอิ่ม หลังจากที่อดหลับอด นอนมานาน ,,,,, ได้ออกไปใช้เงินที่เราหาไว้แต่ไม่ได้ใช้........ ได้เล่นเกมส์ที่เราอยาก เล่นมานาน....... มีเวลาโทรหาเพื่อนฝูง ...................มีเวลาไปดูหนังที่เราอยากดูใน โรง,,,,,,,,,,,,,, มีเวลานอนคิดอะไรๆในชีวิตฯลฯ  โอียทำไม่มันช่างแสนสบายอย่างนี้ ใช่ค่ะ นั้นคือช่วงแรกๆที่คนออกจากงานจะรู้สึก แต่ลึกๆมันก็แอบหวั่นๆค่ะ เพราะถ้าเงินสำรองมันหมด ก็คงจะไม่สบายแบบนี้อีกแล้ว จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:11:48

ความคิดเห็นที่ 7 ***  ปาด     ***   ปาด ***        ปาด     *** จากคุณ : ปาดศรี เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:23:52

ความคิดเห็นที่ 8 ช่วงที่สอง ของการออกจากงานก่อนได้งาน ช่วง 1 เดือนแรกฉันยังไม่คิดเรื่องนี้การหางานใหม่เลย เพราะยังอยากพักผ่อนแบบไม่มีอะไรมารบกวน เมื่อเริ่มเดือนที่2 ฉันจึงเริ่มค่อยส่งเรซูเม่ เฉพาะบริษัทที่ฉันสนใจจริงๆเท่านั้น(แหม่ มันตกงานยังจะเลือกงานอีกนะ) ในช่วงเดือนที่สองนั้น ฉันอยู่เฉยๆในบ้าน กิน นอน กินนอน สลับไปมาอยู่อย่างนั้น(แต่ก็ไม่ได้ขอเงินพ่อแม่นะคะ) จากคนที่ทำงานทุกวัน พอไม่ได้ทำงาน ความรู้สึกที่ว่าตัวเองไม่มีค่า ไม่มีประโยชน์มันก็จะเริ่มเข้ามา เห็นคนอื่นๆตื่นเช้าไปทำงาน แต่เอ๊ะ เรากลับนั่งกินข้าวสบายๆ มองคนอื่นๆแต่งตัวสวยๆ โบกรถโบกลาไปทำงานกัน ความรู้สึกที่ว่าเราด้วยค่ากว่าคนอื่นก็จะเริ่มคืบคลานเข้ามา........... นี่ทำไมฉันถึงยังไม่ได้งาน  ทำไมยังไม่มีคนเรียกฉันไปสัมภาษณ์ซักทีน้าาา หรือว่าฉันมันคงจะห่วยจริงๆ อืม ๆๆ .............. จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:24:31

ความคิดเห็นที่ 9 เข้ามาอยู่เป็นเพื่อน จากคุณ : No Regret เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:26:15

ความคิดเห็นที่ 10 ลาออกมาดีแล้วละครับ จากที่คุณเล่ามาดูแล้ว สิ่งที่ได้รับมาระยะยาวไม่คุ้มกับสิ่งที่คุณเสียไปครับ (สุขภาพ, เวลา, ความสัมพันธ์กับคนรอบข้าง, ครอบครัว) จากคุณ : ความเผือก เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:33:27

ความคิดเห็นที่ 11 เข้าใจโคตรๆ แต่อย่าท้อนะ จากคุณ : ดินสอเปลี่ยนไส้ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:38:45

ความคิดเห็นที่ 12 มารออ่านค่ะ จากคุณ : mama_jaijai (MAMAJAIJAI) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:39:33

ความคิดเห็นที่ 13 ประสบการณ์คุณ เหมือนผมเลยนะครับ พอกันเลย ความรู้สึกนี้ผมก็เคยเกิดมาแล้ว ตอนออกมาแรกๆก็สบายๆ เพราะเพิ่งได้โบนัสมา ช่วงก่อนออกเนี่ย ยังไงก็ต้องออกเพราะบริษัทเอาเปรียบเราเหลือเกิน ช่วงเดือนแรกก็สบายๆอ่ะครับ แต่ผมมีภาระคือต้องเช่าหอ ทีนี้เลยต้องมาคิดว่าเงินที่สะสมมาเนี่ยจะทำอะไรดี แล้วก็ส่ง resume เลือกงานเหมือนกัน แม้จะตกงานแต่เราก็เลือกงานที่เราสนใจ ไม่ได้อยากโตในหน้าที่เท่าไหร่นะครับ เพราะเคยมีประสบการณ์มาแล้วว่า ยิ่งสูงยิ่งหนาว แล้วก็ไม่ได้อยากทำงานไปวันๆ เพียงแต่สิ่งที่ฝันมันยังคงต้องขับเคลื่อนด้วยคำว่าเงิน ก็เลยต้องไปสมัครงาน เพื่อให้ได้มาซึ่งเงิน เพื่อจะได้ทำในสิ่งที่ฝันเอาไว้ สุดท้ายพอได้งาน ก็ค่อยอุ่นใจ ถือว่าได้เงินมาขับเคลื่อนฝันต่อ ผมว่าคน ถ้าเก่งจริงและมีใจในการทำงาน เดี๋ยวงานก็จะมาหาเราเองครับ อย่าได้กังวลไป และเป็นเรื่องธรรมดาที่ เมื่อธุรกิจจะเจริญก้าวหน้า ผู้ร่วมงานที่เคยใช้คำว่าเป็นพี่เป็นน้องจะหายไป ความเอื้อเฟื้อเผือแผ่จะหายไป เหลือแต่คำว่า เห็นแก่ตัว เห็นแก่ได้และ เอาเปรียบ จะมาแทนที่ครับ ผมเป็นกำลังใจให้ได้งานไวไวนะครับ จากคุณ : phochanart (phochanart) เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 16:45:10

ความคิดเห็นที่ 14 จำได้สมัยเพิ่งทำงานใหม่ๆได้สองปี  เป็นแบบนี้เหมือนกัน ตกงานอยู่ได้สามเดือนมั๊ง   ก็มันส์ดี  ได้ประสบการณ์แปลกๆ  ตอนนั้นห้าว  ออกมาไม่ได้สมัครงานด้วย โต๋เต๋  เป็นฟรีแลนส์อยู่พักนึง เกือบจะตั้งบริษทฯเลยด้วยซ้ำ  ได้มาห้าหุ้น  หุ้นล่ะสองแสน  เด็กๆเลยมีผู้ใหญ่เชื่อใจ แต่โดนฟองสบู่ลุงจิ๋วซะ  ฝันสลายเลย ก็วนเวียนช่วยพี่ๆคนโน้นคนนี้ทำโน่นนี่ไปเรื่อย  พี่ๆสงสารก็ให้งานมาทำชิ้นล่ะหมื่นสองหมื่น  ทำอาทิตย์เดียวก็เสร็จแระ แต่ก็เนอะ  มันว่างจนเบื่อ  สุดท้ายมีพี่อีกคนมาชวนไปทำงานเปิดแผนกใหม่  เราก็ไป แล้วก็ทำยาวเลย สุดท้ายไม่ได้สมัครงานเลย  ชีวิตช่วงนั้น  มันส์อย่างเดียว  ผ่านมาแล้ว  แก่ตัวแล้ว  อยากกลับไปทำแบบนั้นอีกไม่ได้แล้ว มาตอนนี้จะออกทีก็มองหน้ามองหลังเหมือนกัน  เพราะใช้รายได้ปัจจุจันจนเสพติด   หาที่ใหม่รายได้ขนาดนี้คงลำบาก  ขยับตัวอีกครั้งก็คงต้องทำเองแล้วล่ะ ช่วงนี้ก็หาอะไรทำแก้เบื่อไปก่อนนะครับ  รับงานฟรีแลนซ์ดู  สนุกดี  เป็นประสบการณ์ใหม่ๆด้วย ได้ทำงานหลายๆแบบ   แต่มันก็จะมีช่วงว่างนั่นล่ะ   ทำให้ฟุ้งซ่าน  สุดท้ายก็ต้องหาอะไรที่เป็นงานประจำทำ จากคุณ : jomjonbupa เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 17:22:57

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณเพื่อนๆสำหรับกำลังใจนะคะ -------------------------------------------------- เราเริ่มจิตตก ช่วงปลายเดือนที่2 ของการตกงาน แม่ก็เรียกให้กลับบ้านมาอยู่กับแม่เถอะลูก(คือแม่กับพ่อเราแยกทางกัน แม่อยู่ต่างจังหวัดค่ะ) ใจนึงเราก็อยากกลับ เพราะเราไม่ได้อยู่กับแม่มาตั้งแต่เด็ก ก็อยากกลับไปดูแลท่าน แต่อีกใจ เราก็กลับไม่ได้ เพราะเราจากที่นั้นมานาน ชีวิตหลักๆของเราโตมากับกรุงเทพ เราไม่มั่นใจว่าจะอยู่กับแม่ได้ เพราะว่าเพื่อนฝูงเราก็อยู่ที่นี้กันหมด เราเลยตัดสินใจฮึดสู้อีกครั้ง โดยการร่อนเรซู่เม่ ชนิดที่เเบบว่า เวปไหนๆ ฉันเข้าไปเจาะทะลุทะลวงให้หมด ส่งมันทุกวัน เวปงานอันไหนที่ไม่เคยเข้า ก็เข้าไปซะ search มันทุกเวป  (แต่ก็เลือกอันที่อยากทำอยู่ดี) ส่ง ส่ง ส่ง มันเข้าไป ส่ง 100 อาจจะได้ซัก1 ละว้าาา ความคิดฉัน หลังจากกระหน่ำส่งเรซุเม่ไป 1 อาทิตย์  บริษัทแรกก็เรียกฉัน !!! ฉันตื่นเต้นมากๆ ตื่นเต้นจริงๆ เหมือนกับเมื่อครั้นยังจบใหม่ แล้วโดนเรียกยังงัยยังงั้นเลยค่ะ วันสัมภาษณ์ครั้งแรกมาถึง ฉันได้รับการต้อนรับเป็นอย่างดี หลังการสัมภาษณ์เสร็จ ฉันเดินยิ้มออกมา อย่างน้อยถึงตอนนี้ยังไม่ได้งาน แต่ก็ยังได้สัมภาษณ์ละว้าาาา มันก็ทำให้ฉันมีกำลังใจขึ้นมาบ้าง และแล้ว ในวันนั้นก็มีบริษัทเรียกฉันสัมภาษณ์อีก 4 ที่ ไล่เลี่ยกัน  แปลกนะค่ะคนเรา ตอนไม่มีก็ไม่มีคนเรียกไปเลยซักคน พอมีทีก็มาพร้อมๆกัน  ซึ่งตรงนี้ก็อยากจะบอกเพื่อนๆว่า บางครั้งก็ขึ้นอยู่กับเวลาและโอกาสนะคะ ก็อยากให้หลายๆคนที่กำลังรองานอยู่ อย่าเพิ่งย่อท้อเหมือนกันค่ะ ผลปรากฎว่า ฉันได้ทุกทีเลยค่ะ อิอิ ซึ่งตอนนี้ฉันรับปากไว้อยู่ 2 ที่  ที่จะไปร่วมงานกับเค้า ก็อยู่ในช่วงระหว่างการต่อรองค่ะ(พอมีคนเรียกก็เริ่มเล่นตัว อิอิ) สรุปแล้ว หลังจากการพยายามส่งเรซุเม่ของฉัน อย่างตั้งใจจริงๆจังๆ มันก็ทำให้ฉันได้รับการเรียกสัมภาษณ์ จึงอยากบอกกับเพื่อนๆที่กำลังหางานอยู่ว่า ในช่วงเวลาของการรอคอยนี้ มันอาจจะทรมาร และอาจจะทำให้เราจิตตกได้ แต่เชื่อเถอะค่ะ หากเราพยายามซักวันเราต้องได้งานค่ะ เพียงแต่เราอย่าขาดความเชื่อมั่นในตัวเราเอง วันนี้หากเพื่อนๆคนไหน ท้อถอย และหมดความเชื่อมั่นในตัวเอง ให้เราลองไปทำอะไรที่จะเสริมศักยภาพของตัวเรา เช่นไปเรียนภาษาเพิ่ม หรือพัฒนาทักษะที่เราถนัดและเป็นประโยชน์กับสายงาน ก็น่าจะทำให้เรามีความเชื่อมั่นและมั่นใจมากขึ้น และพยายามทำใจให้สบายๆ เพราะหากคุณจิตตกไปสัมภาษณ์งาน คนที่เค้าสัมภาษณ์เรา เค้าก็จะสัมผัสได้ถึงความอ่อนแอของเรานะคะ ขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่กำลังหางาน  สู้ๆนะคะ ซักวันต้องเป็นวันของเราค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 17:23:17

ความคิดเห็นที่ 16 กำลังจะเริ่มอยู่ในภาวะนี้เหมือนกัน ขอบคุณมากค่ะสำหรับกำลังใจ จากคุณ : andromedabo เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 17:48:12

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณที่มาแชร์ประสบการณ์นะคะ กระทู้นี้โดนใจมากค่ะ เราเองก็ตกงานมา 2 เดือนแล้ว เหตุการ์คล้ายๆกับ จขกท เลยค่ะ ทำงานอยู่ที่นั่นมา 2 ปี นิดๆ มีเหตุให้ต้องตัดสินใจลาออกก่อนได้งานใหม่เหมือนกันค่ะ จากที่เคยทำงานด้วยใจ ผูกพันธ์กับเพื่อนร่วมงานเหมือนพี่เหมือนน้อง แต่พอทุกสิ่งเปลี่ยนไป เราก็เลยไม่ทนค่ะ เดือนแรก เรามีความสุขมากจริงๆค่ะ ได้เที่ยว ได้พักผ่อน เต็มที่ ไม่ต้องตื่นเช้า ไม่ต้องนอนดึกเพราะงานเหมือนเดิมอีกแล้ว พอเข้าเดือนที่สอง ก็เริ่มมีความรู้สึกนิดๆค่ะ คือมันว่างมากเกินไปแล้ว เห็นคนอื่นมีงานทำ เราก็เริ่มรู้สึกว่า ทำไมเรายังทำตัวล่องลอย ว่างเรื่อยเปื่อยอยู่แบบนี้นะ มันเริ่มเบื่อมากขึ้นทุกวัน งานหนักก็เบื่อ ไม่มีงานก็เบื่อ 5555 จนตอนนี้เราตัดสินใจเริ่มหางานจริงจังแล้วค่ะ ได้อ่านกระทู้ของ จขกท แล้วมีกำลังใจฮึดรู้อีกรอบ พรุ่งนี้มีสัมภาษณ์งานครั้งแรกแล้วค่ะ สู้ๆ^^ จากคุณ : alize in Cyberland เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 19:24:58

ความคิดเห็นที่ 18 ข้อความตอนนี้โดนจังๆๆ เวลาไปสำภาษณ์ ช่วงที่เรามีงานทำ เราก็มักจะโดนคนถามว่า "มีปัญหาอะไรกับที่เก่าเหรอค่ะ ถึงจะออก" แต่ว่าละไปสัมภาษณ์ตอนที่ตกงานแล้ว จะโดนคำถามว่า  " ยังไม่ได้งานแล้วออกมาก่อนทำไมค่ะ มีปัญหาอะไรเหรอ?" จากคุณ : tipsri เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 19:25:23

ความคิดเห็นที่ 19 ขอบคุณที่นำเรื่องนี้มาแบ่งปันกันนะครับ ผมขออนุญาตฝากเรื่องน่าคิดไว้ตรงนี้นิดนึงนะครับ บางครั้งผมได้ยินบางคนพูด ทำนองว่า การทำงานต้องมีความอดทน ต้องสู้งาน ต้องทุ่มเท พยายาม จึงจะมี ความสำเร็จ อันนี้ผมไม่เถียงครับ แต่ขอให้มองให้ทะลุนิดนึงว่า ขณะนี้คุณกำลัง อดทน บากบั่นทำงานเพื่ออะไร หรือเพื่อใครกันแน่ ถ้างานที่คุณทำเป็นประโยชน์ อย่างน้อยกับตัวคุณเอง หรืออาจจะมากกว่านั้นคือ คนรอบข้าง คนในชุมชน หรือกระทั่งคนในประเทศ คนในโลก ตราบใดที่คุณยัง สัมผัสได้ถึงคุณค่านี้ในใจ ทำไปเถอะครับ อดทนไปเถอะครับ โลกจะยกย่องคุณ แน่นอน ผมขอคารวะด้วยคน แต่ถ้าทั้งหมดที่คุณทุ่มเท เหนื่อยหนักสาหัสสากรรจ์ มันก็แค่เพิ่มขนาดความใหญ่โต ในอัตตาของใครบางคน ขนาดธุรกิจใหญ่ขึ้น สินทรัพย์เพิ่มพูน แต่ตัวคุณและเพื่อน ร่วมงานในองค์กรของคุณไม่ได้โตตามไปด้วย พอจะนึกภาพออกมั้ยว่าคุณกำลัง แบกอะไรอยู่ สมมติตัวอย่างองค์กรแห่งนึง ในช่วงห้าหกปีขยายตัวขึ้นมากมาย จากที่มีทรัพย์สิน ไม่กี่ล้าน กลายเป็นหลายร้อยล้าน แต่พนักงาน ลูกจ้างส่วนใหญ่ยังคงมีชีวิตไม่ต่าง ไปจากเดิมเลย หรืออาจจะแย่กว่าเดิมด้วยซ้ำ แบบนี้มันหมายความว่าอะไรครับ เลิกเถอะครับ อย่าปล่อยให้นายจ้างที่แย่ ๆ ชอบเอารัดเอาเปรียบคน ได้ประโยชน์ ไปจากหยาดเหงื่อและชีวิตของคุณเลย ให้แรงงานและสติปัญญาเท่าที่คุณมีถูกใช้ให้ เกิดประโยชน์แก่ตัวคุณเองและคนที่คุณรักดีกว่า หรือหางานหรือเจ้านายที่ดี ๆ หน่อย เลือกนิดนึง พวกเจ้านายแย่ ๆ จะได้ลดน้อยลง หรือให้สูญพันธุ์ไปเลยยิ่งดี ต้อง ต้อง ต้อง... ต้องสู้งาน ต้องประหยัด ถูกครับ แต่เลือกนิดนึงก็ดีนะ จากคุณ : PoojeeChunn เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 19:27:34

ความคิดเห็นที่ 20 สู้ๆนะค่ะ คุณ alize in Cyberland พรุ่งนี้ก็ทำในให้สบายๆก่อนสัมภาษณ์นะคะ เป็นกำลังใจและขอให้โชคดีในการสัมภาษณ์นะคะ ----------------------------- ขอบคุณ คุณ PoojeeChunn ที่เข้ามาแชร์ความคิดอีกมุมด้วยนะคะ จริงค่ะ บางทีเราทำงานแทบตาย แต่คนที่รวยเอาๆ ก็เป็นเจ้าของอยู่ดีค่ะ Y_Y จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 20:15:45

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นเหมือน จขกท ครับ แต่ผมออกจากงานมาทำกิจการตัวเอง โดยที่ไม่ได้เตรียมอะไร เริ่มจากเกือบศูนย์ ไม่เสียใจที่ลาออกจากงานประจำ ทุกวันนี้ก็สู้เต็มที่ครับ ตัดสินใจแล้วจะไม่ยอมถอยหลัง ได้อยู่บ้าน ดูแลครอบครัว ช่างมีความสุขจริงๆ ครับ แม้ว่าบางครั้งจะรู้สึกแปลกๆ ตอนที่เราเห็นคนอื่นไปทำงานกัน เป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะครับ จากคุณ : วิญญาณไม่ขายใคร เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 20:29:39

ความคิดเห็นที่ 22 มาให้กำลังใจค่ะ เดือนหน้าเราก็กำลังจะตกงานเหมือนกัน เหตุผลที่ลาออกเหมือนคุณเลยค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : KS_SK เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 20:57:25

ความคิดเห็นที่ 23 มารายงานตัวค่ะ ตกงานอย่าตกใจเพราะมีใครๆหลายคนคอยอยู่เป็นเพื่อนค่ะ ^__^ จากคุณ : Nubowza เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 21:56:27

ความคิดเห็นที่ 24 ดีแล้วล่ะครับ ที่กำลังจะได้งานใหม่น่ะ ปัญหาก็คล้ายๆกันเลย  ผมก็ว่าจะออกจากงานที่ทำอยู่เหมือนกันติดว่าต้องดูแลฝึกคนให้เขาก่อนกับเหลืองานที่รับปากไว้อีก 2 ชิ้น เห็นงานน่าสนก็อยากทำเหมือนกัน แต่ยังไปไม่ได้นี่สิ จากคุณ : odin เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 22:47:31

ความคิดเห็นที่ 25 ขอให้โชคดีกับงานใหม่ครับ จากคุณ : เตียวกงจื้อ เขียนเมื่อ : 1 ส.ค. 54 23:16:47

ความคิดเห็นที่ 26 เพิ่งตกงาน หาอยู่มาสักพักนึงแล้ว เพิ่งมีเรียกไปสัมภาษณ์แค่ที่เดียวแต่ก็ยังไม่ได้ พอมาอ่านแล้วมีกำลังใจขึ้นเยอะเลยค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่มาแชร์ประสบการณ์กัน จากคุณ : repu_soir เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 00:17:02

ความคิดเห็นที่ 27 อ่านเรื่องของจขกท. แล้วว่าเรื่องของตัวเองเล็กๆ ไปเลย เราก็กำลังจะออกจากงานทั้งๆ ที่ยังไม่ได้งานเหมือนกัน แต่คนรอบข้างยังห้ามไว้อยู่ ก็ไม่รู้จะทนได้ถึงเมื่อไหร่ ปัญหาก็เรื่อง เจ้านายเหมือนๆ กัน แต่ที่สำคัญที่สุดคือ ตอนตื่นเช้ามาตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำงานนี้เพื่ออะไร เพื่อใคร มองไม่เห็นความก้าวหน้า ไม่เห็นอนาคต ก็เลยว่าจะออก ขอบคุณที่เอามาเล่าสู่กันฟัง เราว่าจขกท. มีความอดทนเป็นเลิศยิ่งกว่าใครหลายคนเลย ล่ะค่ะ จากคุณ : White Tea เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 09:39:13

ความคิดเห็นที่ 28 ถ้ามีความตั้งใจ ไม่ว่าสิ่งไหน ก็จะประสบความสำเร็จค่ะ  สู้ๆค่า ^^ จากคุณ : oil_pika เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 11:51:59

ความคิดเห็นที่ 29 คุณ White Tea  คะ   เป็นไปได้ก็อยากให้หางานให้ได้ออกแล้วค่อยออกนะคะ ทนเอาหน่อย ช่วงนี้ก็รีบๆร่อน เรซูเม่นะ เพราะถ้าออกมา แล้วเวลาไปสัมภาษณ์จะเจอกดเงินเดือนนะ เราเจอมาแล้ว ต่อซะจนเราแบบว่า .... นะ เชื่อเรา ทนจนกว่าจะหางานใหม่ได้ค่ะ อีกนิดเดียวนะ อย่าเรียนแบบเรา เพราะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีซักเท่าไหร่ ออกมาไม่ได้งาน มันจะเครียดมากๆนะค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 12:16:33

ความคิดเห็นที่ 30 "จากการทำงานมันทำให้เราต้องฟาดฟัน ก็เลยเหมือนๆติดนิสัยนั้นออกมาไปฟาดฟันกับคนข้างนอกในชีวิตประจำวันของเรา" จริงเลยพี่ชายเราก็เป็น จากคุณ : Summerlife เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 12:28:33

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้ตกงานเหมือนจขกท.ค่ะ ตกมา1เดือนเต็มพอดี จากคุณ : Bluedonut เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 12:49:21

ความคิดเห็นที่ 32 แต่เราความรับผิดชอบมากขึ้น งานมากขึ้น แต่เงินเดือนเท่าเดิม อยากลาออกเหมือนกัน T-T จากคุณ : Jemie_A เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 12:58:05

ความคิดเห็นที่ 33 เข้ามายกมืออีกคนค่ะ ตัดสินใจลาออกก่อนได้งานเหมือนกัน เหตุการณ์ก็คล้าย จขกท ค่ะ   ทำงานร่วมทุกข์ ร่วมสุขกันมาตั้งแต่เปิดบริษัท เป็นรุ่นบุกเบิก เป็นคนช่วยหาคนมาทำงาน เราก็ทุ่มเทแรงงานและแรงใจ อยากให้องค์กรเล็กๆ น่าอยู่ อยากให้องค์กรเติบโต พนักงานรักกันเหมือนพี่น้อง แต่พอวันหนึ่ง เมื่อมีผลประโยชน์มหาศาลเข้ามาทุกสิ่งอย่างกลับเปลี่ยนไป เกิดการหักหลังกันในหมู่พนักงาน จากที่เคยช่วยเหลือกันกลับกลายเป็น ความอิจฉาริษยาขึ้นมา จนนาทีสุดท้ายถึงขั้นด่าทอ จะดักทำร้ายร่างกายเราที่ดึงเค้าเข้ามาในองค์กรแห่งนี้ แล้วเจ้านายก็ดันเข้าข้างพวกเขาเหล่านั้น เราเลยลาออกกลางอากาศ โดยยังไม่มีงานใหม่รองรับเลย กะว่าจะไปตายเอาดาบหน้า ดีกว่าทนทุกข์ใจที่นี่ค่ะ เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว ได้กำลังใจมากๆจากเพื่อนๆ พี่ๆ ที่นี่ ก็ทำให้จิตไม่ตกแล้วค่ะ "จากนี้ก็ตั้งหน้าตั้งตา หางานใหม่ต่อไป"  สู้ๆนะคะทุกท่าน ^_^ จากคุณ : gnikapae เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:17:19

ความคิดเห็นที่ 34 ดีใจด้วยนะคะ คนมีความสามารถ อยู่ที่ไหนก็มีความสามารถ และ เชื่อว่าประสบการณ์ 2 ปี ทีได้มา จะนำมาซึ่งสิ่งดีดี ในทางเดินสายอาชีพนี้ ไปอีกยาวไกล จากคุณ : boublekao เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:19:08

ความคิดเห็นที่ 35 อ่านแล้วเหมือนกันเลยค่ะ สาเหต คือเพราะเจ้านายค่ะ เล่าบ้างนะคะ่ เราเองลาออกก่อนจะได้งานใหม่ค่ะ ช่วงที่ทำอยู่ 2 ปีกว่าค่ะ กอ่นหน้านี้แผนกเราไม่มีหัวหน้าค่ะ ออกไปแล้วยังหาไมไ่ด้ จนได้นายใหญ่มาแล้วมีนายเล็กอีกค่ บอกตรงๆๆว่า ทำงานไม่ทันค่ะ เหนื่อยมากๆๆๆๆๆเลยออกมาหางานใหม่ค่ะ เราเป็นแค่ outsource ค่ะ เคยคิดว่าทำไมคนของเค้าทำงานไม่สนใจเลย แล้วเราจะทำไปทำไม จากคุณ : kakarott_ja เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:23:18

ความคิดเห็นที่ 36 ผมก็เป็นอีกคนที่ลาออกก่อนได้งานใหม่เหมือนกันครับ ปัญหาเนื่องจากเจ้าของบริษัท ตอนเข้าไปแรกๆก็แอบงงว่าบริษัทใหญ่โตแต่ทำไมมีคนออกทุกเดือนแถมออกแบบจบกันไม่ดีซะด้วย งานที่ผมทำอยู่จริงๆน่าจะมีคนทำอย่างน้อยสัก 3 คน แต่ผมทำคนเดียวทั้งแผนก เสนอขอคนมาช่วยพอเข้ามาเจ้าของก็จับย้ายไปทำแผนกอื่นซะงั้น จนช่วงท้ายๆของการทำงานที่นี่แอบส่ง Resume ไปดูก็มีหลายๆบริษัทรับสมัครทั้งเล็กและใหญ่ แต่กว่าจะหาโอกาสลางานไปสัมภาษณ์สักทีเหนื่อยมากเพราะไม่มีใครดูแลงานต่อ (งานของผมเป็น E-Commerce + Telesale) จนสุดท้ายตัดสินใจลาออกซะเลย แล้วมาหางานแบบจริงจัง ปรากฏว่าเตะฝุ่นอยู่เกือบ 3 เดือนจนมาได้บริษัทใหม่ บริษัทนี้เจ้านายใจดีมากและบรรยากาศในการทำงานดีมากๆ แต่ตัวงานอาจจะดูซ้ำซากจำเจไปหน่อย ผมเลยมีการไปรับ Freelance เพื่อเสริมประสบการณ์ ช่วงตกงานก็โดนแม่สวดไป1บท แฮะๆ จากคุณ : Ume~PoKo เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:51:12

ความคิดเห็นที่ 37 ดีใจด้วยครับ มีงนทำดีกว่าไม่มี ถ้างานทำไม่ดี ไม่มีดีกว่า 55+ จากคุณ : nopage เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:51:21

ความคิดเห็นที่ 38 ดีใจด้วยครับ มีงานทำดีกว่าไม่มี ถ้างานทำไม่ดี ไม่มีดีกว่า 55+ จากคุณ : nopage เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 13:51:34

ความคิดเห็นที่ 39 ดีใจด้วยค่ะ ได้งานที่ใหม่แล้วมาเล่าให้ฟังต่อนะคะ ^-^ จากคุณ : Discipline เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 14:44:27

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านแล้วตกใจนึกว่าอ่านเรื่องตัวเอง เพิ่งออกเหมือนกันค่ะ ปัญหาเดียวที่ทนไม่ไหวคือระบบของบริษัท เราทนมาปีครึ่ง เราบอกเจ้านายเราตั้งแต่แรกๆที่เข้าไปทำ บอกแม้กระทั่งเอ็มดี แต่มันก็ไม่มีอะไรดีขึ้น ก่อนออกเราเปลี่ยนเป็นคนละคนเลย ไม่สบายถี่มาก แล้วก็ไม่มีความสุขกับงาน ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้เราแฮปปี้มากๆ เริ่มทำตัวไม่น่ารักใส่คนอื่น เราเลยคิดว่าถึงเวลาแล้วแหละ ออกตอนนี้มันจะเป็นผลดีต่อทั้งเราแล้วก็บริษัท ก่อนออกเค้าดึงเราไว้สองเดือนได้ ทั้งๆที่ตำแหน่งเราไม่ใหญ่... แต่สำคัญ... แล้วเค้าหาคนมาแทนไม่ได้ เราก็ใจดีแหละ อยู่ต่อให้เพราะเราก็ยังไม่มีงานใหม่ แต่ก็เรียกเงินไปเยอะพอตัวช่วงที่เค้าดึงเราไว้ (เพราะก่อนหน้านี้ เราว่าเรา underpaid ทำให้มากกว่าเงินเดือนไม่รู้กี่เท่า) ก่อนวันทำงานวันสุดท้ายสองอาทิตย์หัวหน้าอีกแผนกเรียกเราไปคุย อยากได้เราไปอยู่ทีมเค้า ซึ่งมันเป็นงานที่เราอยากทำ ตอนนี้ก็คิดๆอยู่เพราะกลัวว่าพอไปทำจริงๆแล้วจะทำให้เค้าไม่เต็มที่เพราะกำลังเหนื่อยใจกับระบบของบริษัท แต่พี่เค้าก็เข้าใจเรานะคะ ให้เวลาเราคิดพอสมควร ตอนนี้เราเลยชิลๆไปก่อน ขอเวลาคิดนิดนึง จากคุณ : ...hamster... เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 14:50:21

ความคิดเห็นที่ 41 ผมจะคอยบอกคนรอบข้างเสมอว่า"ถ้าไม่สุดๆจริงๆอย่าออกก่อน" แต่งานหนักขนาดนี้ ออกมาก่อนดีแล้วครับ เสียสุขภาพกายสุขภาพใจเปล่าๆ จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 16:02:53

ความคิดเห็นที่ 42 ยินดีด้วยค่ะ ที่ได้งานใหม่แล้ว แอบคิดว่าดีแล้วล่ะ ที่คุณออกจากงานเก่ามาได้ เพราะทำงานหนักมากๆๆๆๆๆๆๆ ดีกว่าทนอยู่ต่อไปแล้วเสียประสาท เสียสุขภาพด้วย ออกมามองอะไรให้กว้างๆ เราอาจเจอสิ่งที่ดีกว่าก็ได้นะ จากคุณ : เด็กสาธุฯ เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 16:59:54

ความคิดเห็นที่ 43 ยินดีด้วยนะครับ สำหรับผมหนักแค่ใหนไม่ไล่ก็ไม่ออกครับ ผ่อนทั้งบ้าน ผ่อนทั้งรถ แถมยังส่งกลับไปให้แม่อีก จากคุณ : Special Force เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 17:18:59

ความคิดเห็นที่ 44 สวดยอดดดดดด เล่าเรื่องได้เก่งมาก รักนะเด็กโง่ จากคุณ : ตี้ (HE_DEAD) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 17:39:23

ความคิดเห็นที่ 45 ผมตรงข้ามกัย จขกท. เลยแฮะ คนรอบตัวยุให้ออกก่อนๆเลย แต่ตัวผมรองานใหม่ก่อน ช่วงนี้ก็สัมภาษณ์ไปเรื่อยๆครับ สบายๆ จากคุณ : basicball เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 17:39:58

ความคิดเห็นที่ 46 ที่เก่าก็แตกหักกันมาก่อนได้ที่ใหม่ค่ะ เริ่มจากที่เล็กๆเท่ารูหนู ไม่มีแม้แต่โต๊ะทำงาน จนบริษัทรใหญ่และรับคนได้มากมาย แต่เงินก็ทำให้คนเปลี่ยน ความน่ารักเป็นกันเองแบบพี่น้องกลายเป็นเจ้านายและลูกน้องหนาวๆ -*- และสุดท้ายคือเราจำวันหยุดผิดไปวันเดียว  พอไปทำงานเค้าก็เรียกคุยเลยค่ะ สรุปออก 55 เราอาจจะติสจัดไป แต่ในตอนนั้นเราไม่ชอบอะไรที่หากแข็งเกินก็ไม่ไหว ยืดหยุ่นเกินก็ไม่ชอบ เพราะงั้นก็เลยว่างไปซะเดือนหนึ่ง ตระเวนทำบุญและช่วยที่บ้านเต็มที่อย่างเดียว ตอนว่างงานก็มีสภาพไม่ต่างกับคนอื่นค่ะ รู้สึกว่าง ไร้ค่า หางานพิเศษทำ สารพัด เหมือนคนบ้าที่วนไปวนมา กังวลไปหมด แต่ตอนนี้งานใหม่ดีมากค่ะ ทำงานกับบริษัทรต่างชาติเล็กๆ แต่ก็มีเพื่อนที่น่ารักและเป็นกันเองมากกว่าสมัยก่อนค่ะ และที่สำคัญคือความยืดหยุ่นที่เราใฝ่ฝัน ไม่ใช่ว่าเราไม่รับผิดชอบนะ เราเต็มที่กับงานมากถ้าวันไหนดึก เราอยู่ได้ทั้งคืน หรือมีส่วนร่วมช่วยสุดๆ  แต่คุณต้องให้เราพักผ่อนหรือทำงานในแบบที่เราต้องการด้วย นี่คือความยืดหยุ่นที่เค้ามีให้เราอย่างที่หาไม่ได้ในที่ทำงานคนไทย จากคุณ : Janur เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 17:47:48

ความคิดเห็นที่ 47 ดีใจกับคุณ Janur ด้วยนะคะ ที่ได้ทำงานใหม่กับองค์กรที่ดี ที่ทำงานก็เหมือนบ้านหลังที่ 2 ค่ะ  หากเจอบ้านไม่ดีก็แย่ไป ยินดีอีกครั้งนะค่ะ ขอให้มีความสุขในการทำงานค่ะ อิอิ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 19:01:25

ความคิดเห็นที่ 48 ขอให้ จขกท เจองานที่ "ใช่" ในเร็ววันนะคะ ของปังผิงตกงาน แบบไม่รู้ตัว เพราะปิดออฟฟิศหนี ไม่จ่ายค่าจ้าง เรื่องคาราคาซัง 3 เดือนที่ไม่มีงานทำ (บางคนบอกว่าน้อย) ... แต่กดดันมาก เพราะด้วยดีกรีปริญญาโทเมืองนอก ฐานเงินเดือนสูง อายุสามสิบกว่า ทำให้หลาย ๆ ที่ ใช้เวลาพิจารณานานมาก หรือไม่เรียก Resume ถูกส่งออกไปเกือบ 200 ตำแหน่ง ... update ทุกวัน ... จนในที่สุดก็ได้งานที่ใช่ และใช่ที่สุดตอนนี้ -- จะบอกว่าอย่าท้อค่ะ อย่าท้อ ใครไม่ให้กำลังใจเรา ช่างเค้า เราต้องเข้มแข็งและให้กำลังใจตัวเองไว้ เกิดคนเดียว ตายคนเดียวค่ะ ... -- ตอนนี้คุณมีโอกาส "เลือก" ... จงเลือกงานที่คิดว่า "ใช่" อย่าเลือกเพราะจำเป็น เพราะมันจะทำให้คุณทุกข์ไปอีกนาน ... ขอให้ทุกคนโชคดีค่ะ จากคุณ : ปังผิง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 19:07:39

ความคิดเห็นที่ 49 เห็นด้วยกับ จขกท.ที่ว่า ช่วงที่รอคอยมันอาจจะทรมาน แต่ว่า ถ้าพยายาม สักวันก็ต้องได้ค่ะ มันเกี่ยวกับเวลาจริงๆ อย่างเรา ลาออกจากป.โท ทั้งๆที่ยังเรียนไม่จบ เพิ่งลงไปได้เทอมเดียวเอง กำลังจะลงเทอมที่สอง แต่ใจไม่สู้แล้ว อยากออกมากๆ ไม่ไหวแล้ว ผมร่วง น้ำหนักลด เครียด ไปพบแพทย์ ที่บ้านบอกว่า ถ้าอยากออกก็ต้องหางานทำ เราก็ไปสมัครงานไว้ คิดว่า กระบวนการคัดเลือกน่าจะเสร็จสิ้นก่อนวันจ่ายค่าเทอมวันสุดท้าย ที่ไหนได้ มันกินระยะเวลานานกว่าที่คิด วันจ่ายค่าเทอมที่ชี้ชะตาเรา ยังสอบเกี่ยวกับงานไปได้แค่สองด่านเองอ่ะ แต่ตัดสินใจ ออกดีกว่า ไม่รู้แหละ ว่าจะได้งานหรือไม่ได้ แต่เราจะออก ก็มานั่งเล่นนอนเล่นที่บ้าน โชคดีที่พอมีงานพิเศษบ้าง มันเคว้งจริงๆนะ แบบ แล้วฉันจะเอายังไงกับอนาคตดีเนี่ย กลับไปเรียนก็ไม่ได้ (ขยาดไปเลย) งานพิเศษก็ใช้ชีวิตได้เป็นเดือนๆ แต่เลี้ยงครอบครัวไม่ได้เลย ลาออกมาได้เดือนกว่าๆ ถึงได้งานทำค่ะ สุดท้าย เวลาก็ทำให้เราค้นพบงานที่เราพูดได้เต็มปากเต็มคำว่า 'รัก' วันนี้เรามีงานประจำที่เลี้ยงครอบครัวได้ และก็มีงานพิเศษที่เลี้ยงความฝันตัวเองได้ รู้สึกดีมากๆเลยค่ะ จากคุณ : ปลาทองแก้มยุ้ย เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 19:34:18

ความคิดเห็นที่ 50 มันช่างใช่อะไรเยี่ยงนี้  (เราไม่ได้เป็นอยู่คนเดียว  ไชโย ^^) หัวหน้าลาออก รวบงานทั้งของหัวหน้า และของตัวเอง ให้ทำคนเดียว ที่เคยรู้สึกว่าอยู่กันแบบพี่ๆน้องๆ ก็กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้ มีคนใจดีให้ลูกน้องมาช่วย ก็โดนขโมยไปซะฉิบ เพราะเห็นว่าเราทำเองได้ (เลือดตากระเด็น เห็นบ้างไหม) ...  กลับบ้านปวดหัวมาก เบลอทุกวัน (กลัวเป็นมะเร็ง T__T) ลาออกก่อนได้งานบ้างดีไหม ... อยากถนอมสุขภาพบ้าง ใครอ่านแล้วรู้ว่าเป็นเรา ไม่ต้องทักนะ ... อ่านๆไปเต๊อะ : ) จากคุณ : โดนใจ (SweetAme) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 20:19:27

ความคิดเห็นที่ 51 ผมลาออก แบบไม่มีงานใหม่ มา 2 ครั้ง ครั้งแรก ตอนนั้นเป็น ผู้ช่วยโปรดิวเซอร์ ชื่อตำแหน่ง ก็ช่วยหมดครับ ตั้งแต่ซื้อข้าว ซื้อกาแฟ แต่หน้าที่หลัก คือทำกราฟฟิค 3D ที่ออก เพราะความงี่เง่าของผมเอง พี่ ๆ ก็ดีกับผมนะ แต่ตอนนั้นเรา คิดว่าสิ่งที่เราทำมันหนัก คือทำเสร็จส่ง พี่เขาก็ขอให้เพิ่มรายละเอียด ส่งอีก ก็เพิ่มอีก ซึ่งจริง ๆ เขาคงให้ผมได้ฝึก เพราะปกติผมก็ขี้เกียจเป็นทุน ออกมา เคว้งครับ มีเงินติดตัว หมื่นกว่าบาท หางานก็ไม่ได้ เงินก็หมด เครียดมากครับ ตอนนั้นงานอะไรก็ทำแล้ว ก็ได้งานเป็นพนักงานธุรการ บริษัทใหญ่ บริษัทนึง เริ่มทดลองงาน วันละ 250 บรรจุผมได้ 9000 นั่งขำตัวเอง ย้ายงานเงินเดือนลดลง งานไม่ยากแต่เยอะ แต่จะมีงานที่ผมเกลียด ถ้าวนมาถึงผมก็คือ ตัดสินใจค่าใช้จ่าย ของคนที่เราต้องดูแลประมาณ 300 คน ว่าจะให้ค่าน้ำมันเท่าไหร่ ค่าโน้น ค่านั้น ค่านี่เท่าไหร่ ประมาณ 2 ปีหลังที่จะออก งานมันเยอะมาก คนออก คนลาคลอด คนป่วย ผมรับหมด ทำงานไม่เคยได้ ot หัวหน้าไม่เคยดูแล มีปัญหาที แก้ให้ผ่านไปที และเริ่มรู้สึกแย่ ก็เมื่อ การให้รางวัล เล่นข้ามหัวผมไปถึง 3 คน  ก่อนออกประมาณต้นปีมา งานเยอะมากครับ เยอะจนคิดว่า ทำไงก็ทำไม่ทัน ทำไปเริ่มเครียด อารมณ์เสียง่าย หลังเริ่ม ออกแนวจะบ้า 555 จริง ๆนะ   วันนั้น วันจันทร์ มาด้วยอารมณ์วันจันทร์ งานเต็มโต๊ะ แบบงง ๆ ว่าสิ้นเดือนจะทำไงให้ทัน วางแผน แบบว่าได้นอนข้างเป็นว่าเล่นอีกแล้วแน่ ๆ แล้วอยู่ ๆ ก็มีอีกแผนกบัญชีโทรเข้ามา จะเอาเอกสาร ซึ่งปกติปีก่อน ๆ ส่วนนี้เขาไม่เอา  เหมือน ฟางขาด พิมพ์ใบลาออก เซ็นเสร็จ ส่ีงให้พี่ร่วมงาน บอกให้หัวหน้าเสร็จให้ด้วย ก็หยุดงานไปวัน หัวหน้าก็เรียกเข้าไปคุย ผมก็บอกว่า ออกแน่ ๆ เพราะผมส่งใบลาออกมาแล้ว ประมาณ 2 ครั้ง ส่งที เขาก็ส่งคนมาช่วยผมที แต่ก็เหมือนเดิมมันเหมือนเดิม คราวนี้ผมบอกเลยว่า ช่วยเซ็นต์ให้ผมเถอะ ออกมาแสนสบาย คราวนี้ดีกว่าคราวนั้นมีเงินเก็บมากหน่อย ผ่านมาเกือบ 5 เดือน วัน ๆ ผมนั่งเล่นแต่เกม ยังไม่ได้หางาน ตอนนี้ก็เริ่มไฟลนแล้วครับ 5555 เงินเก็บใกล้หมดแล้ว แล้วก็เริ่มงง ๆ ว่าจะไปทำอะไร บางทีก็มองตัวเอง ก็ไม่รู้ว่าเก่งอะไร แต่สุดท้ายผมว่า อาจจะไปทำ 7-11 แต่บางทีก็ตลกกับชีิวิตตัวเองครับ เปลี่ยนงานมีแต่แย่ลง เงินเดือนลดลง เวลาจิตตก ก็เริ่มมองเพื่อน ๆ ที่จบมา เขาไปในทางที่จบมา (วิทคอม) ไปกันไกลแล้ว มีแต่ผม เงินเดือนยังไม่เคยถึง หมื่นห้า เมื่อกี้ก็พึ่งปิดเกม เลิกเล่นเกมแล้ว คงต้องหาอะไรทำเป็นชิ้นเป็นอันก่อนอดตาย ช่วงโฆษณาแฝง..ผมอยากทำงานโฆษณา หรือ ภาพยนตร์ ให้เป็นเด็กในกองก็เอา เพราะผมหาช่องเข้าไปไม่ได้จริง อยากหาประสบการณ์ เพื่อมีเจ้าของกิจการมาอ่านเจอ ติดต่อได้เลยนะครับ ในหัวมีของเยอะ อยากบ่อย 555 ให้ไปแบกหามก็ได้ ขอบคุณครับ จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 21:05:22

ความคิดเห็นที่ 52 ขอแชร์เรื่องราวของตัวเองมั่ง ตอนนี้ผมก็ว่างงานอยู่ครับ หลังจากเข้าทำงานที่แรกและที่เดียวต่อเนื่องมานานกว่า 5 ปี โดย ระหว่างที่ทำงานก็มีปัญหากับเจ้านายมาตลอด ด้วยความที่ต่างวัยกัน และมุมมองแนวคิดต่างกัน ก้มักจะมีปัญหาระหองระแหงกันมาตลอด เกือบทุกครั้งที่มีการปรับเงินเดือน ผมจะมีปัญหาตลอด คือเจ้านายจะไม่เพิ่มเงินเดือนให้ ด้วยเหตุผลที่ในมุมมองของผม "มันไม่ใช่อะกิ๊บ" และเมื่อระดับความเครียดถึงจุดก็ระเบิดตูม !!! กลายเป็นโกโ้ก้ครันช์.... ไม่ใช่ละ -_-' พอความเครียดสะสมถึงขีดสุด เหมือนทางเลือกอื่นมันค่อยๆหายไป เหลือแต่ ปะ ฉะ ดะ ระบายที่สิ่งอย่างที่เราอดอั้นไว้ออกมาทั้งหมด นั่งด่าเจ้านายซึ่งเป้นเจ้าของบริษัทอยู่เป็นชม. แล้วเจ้านายก็ยอมปรับเงินเดือนให้ แล้วทุกสิ่งก็กลับเข้าสู่ภาวะปกติ... สะสมความเครียดกัน ต่อไปจนกว่าจะถึงเทศกาลปรับเงินเดือนในปีต่อไป เป็นแบบนี้เกือบทุกปี การทำงานไม่ว่าเราจะั้ตั้งใจทำแค่ไหน ทุ่มเทมากเท่าไร จะไม่เคยมีคนมารับรู้ เพราะงานเรา อยู่ข้างนอกออฟฟิศ เจ้านายไม่เคยรับรู้อยู่แล้ว เขียนรายงานให้ก็ไม่เคยอ่าน อ่านก็อ่านผ่านๆ ไม่เคยใส่ใจ งานออกมาดีก็ยังงั้นๆ แต่ถ้ามีลูกค้าพูดถึงในทางที่ไม่ดี แม้จะไม่ได้ระบุชื่อ แต่เราจะ โดนเล่นงานเป็นคนแรกๆ เจ้านายสามารถเอารายละเอียดเล็กน้อยที่ไม่เกี่ยวข้องกันเลย มาปะติดปะต่อ จนความจริงไขกระจ่างและคนร้ายคือ มรึงนั่นแหละไอ้แพะ -_- ถามว่าแล้วทำไมต้องทนละ... ขอตอบได้ว่าเป็นคนติดเพื่อน ติดสังคมเก่าๆที่เรารู้สึกว่ามันดี แต่เวลาเปลี่ยนได้ทุกสิ่ง สิ่งที่เราเคยว่าดีมันเป็นแค่เปลือกบางๆหุ้มไว้ ที่พอลอกออกแล้วข้างใน มันก็ไม่น่าพิสมัย... สิ่งที่ถูกซ่อนเอาไว้มันทำให้เรารู้สึกแย่เมื่อได้เห็น ส่งที่ยึดเหนี่ยวเราไว้ กับบริษัทมันค่อยๆลดน้อยถอยลงทุกที เพื่อนร่วมงานที่รับไมไ่ด้กับเรื่องแบบนี้ สุดท้ายก็ลาออกกัน ไปทีละคนๆ และฟางเส้นสุดท้ายก็ขาดลงเมื่อเจ้านายโทรมาด่า ขณะที่ผมกำลังอยู่หน้างาน เนื่องจากมีลูกค้า โทรเ้ข้าออฟฟิศแล้วทิ้งข้อความว่าจะโทรมาคุยด้วย... แค่นั้นก็คิดเป็นตุเป็นตะแล้วว่างานยังไม่เสร็จ เพราะยังงั้น ยังงี้แล้วทำไมต้องให้ลูกค้าโทรมาตามที่เขา... ทุกคำพูดของเจ้านายไม่ทำให้ผมรู้สึกอะไร ใจผมสงบอย่างที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อน ขณะเดียวกันนั้นเอง... ในหัวผมกำลังร่างจดหมายลาออก สองวันถัดมาจดหมายลาออกผมก็ไปอยู่ที่ฝ่ายบุคคล ผมให้เวลา บ. 45 วันเพื่อหาคนมาทำงานแทนผม ซึ่งสุดทา้ยก็หาไม่ได้ ปัจจุบันผมเป็น "บุคคลว่างงาน" มาได้ 1 เดือนแล้ว ทุกวันนี้ยังแวะเวียนไป บ. เพื่อช่วยเหลือรุ่นน้อง ที่เข้ามารับช่วงต่องานของผม ซึ่งผมรู้ดีว่า "ถ้ากรูไม่ช่วยมรึงตายแน่" บ. เสนอจะ้จ้างให้เป็นฟรีแลนซ์ ผมปฏิเสธและ ตอบกลับไปว่า "ผมจะมาช่วยถ้าพี่ขอร้องให้มา แต่ถ้ามางี่เง่าใส่ผม แล้วผมติสแตกขึ้นมา อย่าหาว่าผมไม่มีน้ำใจแล้วกัน..." ตอนนี้รายได้ต่อวันต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำ หักค่าใช้จ่ายแล้วติดลบ แต่ความสงบสุขที่ได้มา... ประเมินค่าไม่ได้ ถ้าไม่กลัวอดตายก็อยากจะว่างงานตลอดไป... จากคุณ : AlternateX (AlternateX) เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 22:54:56

ความคิดเห็นที่ 53 ขอบคุณ คุณ พ่อมดกระป๋อง ที่เข้ามาแชร์นะค่ะ ก็ขออวยพรให้ได้งานในกองถ่าย หรืองานโฆษณา ตามที่หวังเอาไว้นะคะ เราเเอบบอกเคล็ดลับเรานิสนึง ก่อนหน้านี้ เราก็ร่อนเรซูเม่มาซักระยะ ก็ไม่เห็นมีใครจะเรียกเราเลย มีอยู่วันนึง อยากไปทำใจให้สบายๆ ไม่อยากเครียด ก็เลยไปตะเวนทำบุญที่อยุธยาค่ะ  จำได้ว่าวันอาทิตย์ วันจันทร์อีกวัน มีคนเรียกสัมภาษณ์มากมาย ก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะจังหวะพอดี หรือเพราะด้วยแรงอฐิษฐาน ยังงัยก็อวยพรให้โชคดี ได้งานดังที่หวังไว้นะค่ะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 22:58:35

ความคิดเห็นที่ 54 ผมเป็นอีกคนที่จะลาออกเพราะหัวหน้าที่ดูแลผม แต่ตรงที่ผมได้งานก่อนแล้วค่อยจะออก ช่วงที่ผ่านมาผมอยู่ในชีวิตที่แบบเบื่อมากเพราะงานน่าเบื่อ เอาแต่โดนด่า ไม่สามารถควบคุมอะไรได้เลย เหมือนรับเรามาให้โดนด่าอยู่ทุกๆวัน จนเราเริ่มท้อ และเบื่อมาก พอยื่นไปหลายที่พอได้งานใหม่เราก็ไปยื่นใบลาออก เท่านั้นแหละครับ MD เรียกคุย รั้งเราไว้ และให้ตำแหน่งใหม่พร้อมกับงานที่ท้าทายมาก สรุปว่า ผมยังเลือกงานที่เก่า เพราตอนนี้ผมได้อยู่จุดเกือบสูงสุด ผมคิดว่าผมจะพัฒนาองค์กร ไปพร้อมกับตัวคน พร้อมกับเพื่อนๆที่ผมต้องรับผิดชอบอีก 100 ชีวิตให้เดินไปด้วยกัน จะพยายามให้ไม่มีใครรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกอีก แต่เหนื่อยจริงๆครับ จากคุณ : Drace เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:01:09

ความคิดเห็นที่ 55 ขอบคุณ คุณ AlternateX ที่เข้ามาแชร์อีกท่านค่ะ สุดยอดมากเลยนะค่ะ ทนมาได้ตั้ง 5 ปี แถมยังใจดีเข้าไปช่วยรุ่นน้องอีก น้ำใจงามมากๆเลยค่ะ คนรับผิดชอบแบบนี้ บริษัทไหนได้ไป คงโชคดีมากๆเลยค่ะ ก็ขออวยพรให้ได้งานใหม่ในเร็ววัน งานดีๆ บริษัทที่ดีๆ ยังมีอยู่ เพียงแต่เรายังไม่เจอค่ะ อิอิ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:04:10

ความคิดเห็นที่ 56 ขอบคุณ คุณ Drace ที่มาร่วมแชร์ค่ะ ดีแล้วค่ะ ที่ตัดสินในไม่ลาออกก่อน เพราะคุณต้องได้เป็นหัวหน้าที่ดีมากแน่ๆ เพราะดูแล้วคุณตั้งในที่จะไม่ให้คนอื่นๆรู้สึกเหมือนที่คุณเคยเป็น ขอให้ใช้ความสามารถที่คุณมี พัฒนาองค์กร ให้เป็นองค์กรในฝัน เผื่อที่ว่า เจ้านายโหดๆ ที่ไม่เข้าใจงาน จะลดลงไปจากนี้บ้าง หากได้คุณมาเป็นหัวหน้าแทน fighto fighto ค่ะ ^_^ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:08:40

ความคิดเห็นที่ 57 จขกท.คะ โชคดีที่จขกท.ว่างแค่สองเดือนนะคะ ของเรารวมๆแล้วก็สองปีค่ะ (ปีที่สองมีงานทำ แต่เจ้านายแย่มาก เป็นงานฆ่าเวลามากกว่า) เรียกว่าจิตตกไปอยู่ใต้บาดาลเลย จากคุณ : booklovers เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:18:35

ความคิดเห็นที่ 58 โอ้ คุณ booklovers สองปี นานไปจริงๆค่ะ แต่ก็ไม่เป็นไรนะคะ ถือว่าเป็นประสบการณ์ชีวิต ตอนนี้ก็มีงานทำแล้ว ถึงเจ้านายจะแย่มากก็เถอะค่ะ คิดซะว่า ทำเอาประสบการณ์ไปนะคะ fighto fighto ค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 2 ส.ค. 54 23:23:24

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วนึกว่าชีวิตตัวเอง แต่ไม่เหมือนตรงที่ตอนนี้เรายังไม่ได้งานเลย เฮ้อ! จากคุณ : Black Devil มารร้ายตัวจริง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 00:40:44

ความคิดเห็นที่ 60 เคยออกแบบไม่มีงานใหม่ครั้งเดียวค่ะ ครั้งนั้นยังเด็ก แต่เรามีเหตุผลที่ยังเรียนไม่จบ แต่ต้องทำงานอาทิตย์ละ 7 วัน ไม่มีเวลาไปฟังเลคเชอร์  ออกมา 2-3 วันแรกก็รู้สึกว่าว่างจัด เพราะเรียนแค่วิชาเดียว ก็เลยไปหางานตามห้างเพราะได้หยุดวันธรรมดาที่เราพอจะไปเรียนได้ โดยไม่เลือกงานก็ได้งานใหม่ภายใน 15 วันค่ะ  แต่หลังจากนั้นเริ่มโตขึ้น มีภาระมากขึ้น จึงเป็นชนักให้เราต้องติดกับงานที่ต่อให้แย่แค่ไหนก็ไม่เคยลาออกก่อนจะได้งานใหม่ และทุกครั้งที่จะไปเริ่มงานใหม่ วันสุดท้ายต้องเคลียร์งานเก่ากันหัวฟูแล้วไปเริ่มงานใหม่วันรุ่งขึ้นทุกที แทบไม่มีเวลาหายใจ หายคอเลย เคยคิดฝันอยากเปลี่ยนงานแล้วมีเวลาให้ไปพักผ่อน หย่อนใจสัก 2-3 สัปดาห์ แล้วกลับมาลุยงานใหม่ แต่ก็คงเป็นไปไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้ได้ทำงานในสถานที่ชอบและใช่แล้ว   และนิดส์นึง ที่ จขกท. บอกเรื่องทำบุญ อันนี้ไม่เชื่ออย่าลบหลู่  เพราะก่อนที่จะได้งานนี้ ที่ฟาดฟันกันมาหลายด่านและคู่แข่งหลายสิบคนได้ เราก็ได้มีโอกาสไปทำบุญ ไปอธิษฐานขอพรจากพระมาเหมือนกัน จากคุณ : ปืนใหญ่นางพญาตานี เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 04:07:38

ความคิดเห็นที่ 61 สมควรเป็นกระทู้แนะนำจริงๆคะ เราก็เคยผ่านอารมณ์นั้นมาคะ ลาออกแบบยังไม่ได้งานใหม่เพราะ รู้สึกว่างานมันมากเกินกำลัง สุขภาพเรารับไหว ช่วงรอ มันหลอน มาก เนื่องจากเป็นคนทำอะไรก็ลุยเพื่อให้สำเร็จ พอไม่ได้ทำอะไร มันจิตตกมากๆ ขนาดว่างอยู่เดือนนึง สุดท้ายก็กลับไปทำที่เก่า แต่ไม่ใช่สังกัดเดิม เพราะได้ manager อีกท่านนึงชวนไปอยู่ด้วย อารมณ์นั้นยังฝังอยู่เลยคะ ก็เลยปรับความคิดใหม่ว่า ถ้ายังไม่ได้งานใหม่ แต่งานใหม่อาจจะเป็นธุรกิจส่วนตัวหรือพนักงานกินเงินเดือนก็แล้วแต่ จะไม่ลาออกเด็ดขาด แต่ปรับใจตัวเองในแง่ความทุ่มเท อย่าเอาใจไปลงกับงานมากเกินไป เพราะมันจะทำให้เรารู้สึกผิดหวัง คือใส่ใจเยอะมันก็จะผิดหวังเยอะละนะ จากคุณ : Asitis เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 08:02:55

ความคิดเห็นที่ 62 ขอบคุณ คุณ ปืนใหญ่นางพญาตานี  และ คุณ Asitis ที่เข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์และความรู้สึกนะคะ ------------------------------------------- ดีแล้วค่ะคุณ Asitis  บางทีเราว่า หลับตาข้างนึงก็ดีนะคะ ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นบ้างก็ดี หากแบกไว้ทุกเรื่อง(ทุ่มเทอย่างที่คุณบอก) มันจะหนักค่ะ อย่างเราเมื่อก่อนเราก็แยกไม่ออก กลับมาบ้าน ก็ยังนึก นึก นึก เรื่องงานอยู่นั่นแหละ ว่าพรุ่งนี้ต้องทำอะไร ลูกน้องมันจะลืมที่เราสั่งป่าวหว้าาา ถ้ามันลืมพรุ่งนี้งานจะซวยมั้ยหว้าา จะโทรไปจิกมันดีมั้ยหว้าาา แต่เอ๊ะน่าเกลียดน่า นี่ก็ดึกแล้ว บร้า บร้า บร้า คิดไม่จบไม่สิ้น ขอบคุณสำหรับประสบการณ์และคำแนะนำค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 09:50:39

ความคิดเห็นที่ 63 โอ้ คล้ายกับชิวิต ปัจจุบันของเรา อาจจะเพราะเราทำงานที่เดิมมานานหลายปีแล้ว ประกอบกับตอนนี้มีคนรู้จักชักชวน ให้เราไปทำด้วย กำลังอยู่ระหว่างลังเลเลยค่ะ เป็นบริษัทใหม่ บริษัทเล็กๆ กลัวความไม่มั่นคง กลัวจะเจอแบบที่ จขกท เจอ ที่ตอนแรกทำด้วยใจ แต่นานๆ ไปใจมันอาจจะถูกแทนที่ด้วยผลประโยชน์ได้ แต่อยู่ที่เดิมนานๆ มันก็เหมือนย่ำอยู่กับที่ หมดความท้าทาย และรู้สึกว่า underpaid คนอื่นลาออก โยนงานมาให้เรา ความรับผิดชอบมากขึ้น แต่เงินเดือนเท่าเดิม ยิ่งมีเด็กจบใหม่เข้ามา ไม่มีประสบการณ์ กลับให้เงินเดือนเสียสูง มันก็ยิ่งทำให้เราคิด จากคุณ : love2loveU เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 10:15:33

ความคิดเห็นที่ 64 เราก็เคยลาออกจากงาน แล้วก็ยังหางานไม่ได้ มีเงินชดเชยล่วงหน้าแค่ 3 เดือน สำหรับเราในช่วงเวลาที่ผ่านมาคือ เราให้เวลาร่างกายเราพักผ่อน 1 อาทิตย์ค่ะ 2 วันแรก หมดไปกับการทำความสะอาดห้อง วันที่ 3-4 คือสิ่งที่อยากทำ ดูหนัง ฟังเพลง อ่านนิยาย อยู่กับครอบครัว หรืออะไรก็แล้วแต่ที่เราอยากทำ พอวันที่ 5-7 คือการชาร์จพลัง นอน กิน นอน กิน อ้อ .. ช่วง 2 วันนี้เราจะจดรายการว่ายอดเงินทีเ่หลือตอนนี้เท่าไร ควรใช้เท่าไร ค่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าำไฟ ให้พ่อแม่ หักออกแล้วเหลือเท่าไร แล้วก็เฉลี่ยออกมาใช้ จากนั้นก็เริ่มหางานทำค่ะ เราคิดว่าช่วงนี้แหล่ะค่ะ คือเวลาที่แสนยาวนาน ... จากคุณ : เด็กน้อยตัวแสบ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 10:42:33

ความคิดเห็นที่ 65 เรื่องมันก็นาน...มาแล้ว ตอนนั้นเพิ่งทำงานเป็นที่แรกเลยครับ  ทำตั้งแต่สากเบือยันเรือรบของแท้ เราทุ่มเทให้งาน แล้วงานก็หนัก  ที่ว่าหนักก็เพราะว่าต้องทำให้ทันเวลา แล้วทำกันเป็นหลักอยู่ 2 คน กับพี่อีกคนหนึ่ง  ตอนนั้นตั้งใจว่า จบjob นี้แล้วจะลาออก ด้วยเหตุผล ความมั่นคงเป็นหลัก คือถ้าทำงานนี้อยู่ ไม่ได้ไปหางานใหม่แน่ ๆ เนื่องจากเราตั้งใจทำงานและให้ลาหยุดไปหางานใหม่ทำไม่ลง  ตอนออกยังไม่ได้หางานใหม่เลย ไม่ได้มองเอาไว้ด้วย เพียงแต่อยากพักแล้ว 1 ปี ทำงาน 7 วัน เป็นเดือน ๆ ก็เคย แต่ประสบการณ์ที่ได้ส่วนตัวแล้วคุ้ม ทำให้เราเข้าใจระบบการทำงาน ไปอยู่ที่อื่น ก็ปรับตัวกับระบบองค์กรง่ายไม่รู้สึกว่าอยู่ยากอะไรเลย หางานใหม่ประมาณ 4 เดือนถึงจะได้งาน จากคุณ : 007 (panaratb) เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 11:01:15

ความคิดเห็นที่ 66 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 11:35:58

ความคิดเห็นที่ 67 กำลังจะออกเหมือนกัน พอดีว่า จะไปทำงานที่ไกลบ้าน เลยออกไว้ก่อนดีกว่า จะได้เดินทางได้สะดวกกว่าเยอะ แต่ว่า ยังหาคนแทนไม่ได้เลยอ่ะ แง้ๆๆๆๆๆ จากคุณ : pondsomby เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 11:57:28

ความคิดเห็นที่ 68 เน้น ย้ำอีกครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 12:20:48

ความคิดเห็นที่ 69 ออกมาตั้งแต่เดือนมกราคมครับ สิ้นเดือนแล้วออกเลย ตอนนี้ยังไม่ได้งานที่เหมาะสมเลย ไปสัมภาษณ์มาตั้งหลายที่ก็ยังไม่ผ่านสักที เหนื่อยและท้อแล้ว เมื่อก่อนทำงานเทลเลอร์ธนาคารสีเหลือง แล้วคิดว่าถ้าเราไม่ออกก็ไม่ได้เปลี่ยนแปลง ไม่มีทักษะอะไร เงินเดือนก็ไม่ขึ้น เพื่อนๆ กันไปไกลแล้ว เลยอยากลองเสี่ยงดวงดู เพราะคิดว่าสักวันคงได้งาน หลังจากนั้นก็ไปสัมภาษณ์หลายที่ บางที่เหมือนจะได้แต่ท้ายที่สุดเค้าก็ไม่เรียก เคยได้งานมาสองที่คือ ที่ประกันภัยสินมั่นคง แต่ตอนนั้นมีที่อื่นโทรมาก็เลยเสี่ยงไปลองสัมภาษณ์ดู แล้วพอดีที่สินมั่นคงเงินเดือนเ่ท่าเดิมเลยก็เลยไม่ได้เอา หลังจากนั้นก็ได้ที่ธนชาต สินเชื่อการตลาดเช่าซื้อรถยนต์ ซึ่งมีการเซ็นต์สัญญา แล้วถ้าออกก่อนก็จะต้องเสียค่าปรับ เราเลยไม่เอางานนี้เพราะไม่ถนัด เงินน้อยแต่ค่าคอมแยอะ ตอนนี้พึ่งไปสัมภาษณ์ ธ.กสิกรไทยมาอีกครั้งเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว เหมือนจะได้ ถามอะไรมาตอบได้หมด แต่ยังไม่โทรมาสักที ก็ได้แต่รอต่อไป เหนื่อย ท้อแล้วครับ แต่คิดว่าสักวันคงต้องได้งาน เอาใจช่วยนะครับ ไม่มีเพื่อนคุยมาคุยกันได้ ช่วงนี้เหงา เบื่อมาก เหมือนชีวิตไร้ค่า แนะนำให้อ่านหนังสือเรื่อง การลาออกครั้งสุดท้ายมาอ่านกันนะครับ ให้ข้อคิดการลาออกจากงานที่ดี ว่าต้องเตรียมตัวยังไง ออกมาแล้วรู้สึกยังไง แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 14:15:38 แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 14:12:51 จากคุณ : บุรุษผู้มีไฟ เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 14:10:45

ความคิดเห็นที่ 70 คุณ บุรุษผู้มีไฟ ไม่ลองเปลี่ยน feild ดูละค่ะ ที่ไม่ใช่พวกธนาคารอ่ะค่ะ ลองไปโรงงานหรืออะไรที่นอกเหนือจากนี้มั้ยค่ะ ตัวเลือกหรือช่องทางจะได้เพิ่มมากขึ้นค่ะ fighto fighto นะคะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 14:32:08

ความคิดเห็นที่ 71 สู้ สู้ นะทุกคน  เราทำงานแลกเงิน ไม่ได้แลกด้วยชีวิตนะ คุคุ จากคุณ : moshita เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 14:49:24

ความคิดเห็นที่ 72 อืม...... อันตัวเราเองเราก็ไม่รู้ว่าจะทนที่ทำงานนี้ได้สักแค่ไหน ค่ะ โดนดึงตัวจากที่เก่ามา เพราะเห็นแก่เงินว่าที่ใหม่ให้เยอะกว่า :( แต่พอมาอยู่จริง จริง เค้ากลับโกงเราด้วยการให้เงินเดือนน้อยกว่าที่ตกลงเอาไว้ เราเสียความรู้สึกมาก งานก็เยอะ แถมไม่ส่งประกันสังคมให้อีกตะหาก โดนด่า กัด จิกแทบทุกวัน เราอยากออกวันละหลายรอบหลายหน แต่... คนรอบข้างบอกว่าอย่าเพิ่งออกถ้ายังไม่ได้งานใหม่ เราก็ต้องอยู่ให้เค้าจิกกัดต่อไป เพื่อเงิน T_T ออกก็เครียด ไม่ออกก็เครียด ท้อมากๆค่ะ แล้วก็เครียดมากด้วย จากคุณ : Suay_sky_kick เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 16:45:46

ความคิดเห็นที่ 73 เรากลัวเจอแบบ 72 ด้วย เหอๆ >_< จากคุณ : love2loveU เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 18:15:35

ความคิดเห็นที่ 74 ตอนนี้เราก็อารมย์แบบนี้เหมือนกัน ออกทั้งๆที่ยังไม่ได้งานใหม่ ว่างมาเดือนกว่าๆละ เพิ่งทำได้แค่ 5 เดือนเอง เหมือนโดนบีบออกเลย เศร้ากะชีวิต จากคุณ : เด็กหญิงสีเหลือง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 19:35:13

ความคิดเห็นที่ 75 คุณ จขกท ทำไมเก่งจังเลยครับ ไปสมัครงานกี่ที่ ๆ ก็ได้หมดเลย มีเคล็ดลับอะไร บอกได้นะครับ ผมสิ.....เพิ่งรับปริญญาไปเมื่อต้นปี จนตอนนี้ยังหางานทำไม่ได้เลยครับ ไปสมัครงานกี่ที่ ๆ ก็บอกยังไม่มีประสบการณ์ ก็นึกในใจก็พี่ไม่รับสักที ผมจะมีประสบการณ์ได้ไง แต่ก็จะ สู้ ๆ ครับ ต้องพยายามหางานทำให้ได้ครับ จากคุณ : Carrot & Whip เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 22:52:08

ความคิดเห็นที่ 76 ขอขยายความเพิ่มเติมนะคะ เราว่างงานสองปี ลาออกจากที่เก่าเพราะทนทำงานไม่ได้ งานน่าเบื่อแต่เงินดี เชื่อว่าเป็นคนโพรไฟล์ดียังไงก็น่าจะได้งาน แต่อยากเปลี่ยนสาย เลยเป็นคนอายุไม่น้อย เรียนสูง แต่ไม่มีประสบการณ์ แถมเจอช่วงวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ ปีแรกส่งใบสมัครเท่าที่จะส่งได้ ประมาณวันละที่สองที่ แล้วแต่จะมีงานที่ต้องการโผล่มาหรือไม่ เรียกว่าส่งไปไม่เคยมีตอบกลับมา แต่พอดีก็เรียนนั่นเรียนนี่ ฟรีแลนซ์ แปลงาน อะไรบ้าง จนในที่สุดหนึ่งปีผ่านไป เลยไปหางานเลขาฆ่าเวลา เลยกลายเป็นงานที่ฆ่าตัวเองไปด้วย เพราะตอนหา อยากได้งานชิวๆ เลยเรียกเงินเดือนไม่สูง กลายเป็นว่าเค้าใช้เราเต็มที่ แต่เงินเดือนต่ำ จึงจิตตกอันที่หนึ่ง เจ้านายแย่ ชอบด่าว่าว่าเราทำงานแย่ ไม่มีความสามารถ ภาษาไม่ดี (ปล.เราสอบโทอิคได้ 955) เราก็จิตตกได้อีก รู้สึกเป็นคนไร้คุณค่าไร้ความสามารถ โชคดีที่หนึ่งปีผ่านไป หางานใหม่ได้แล้ว ซึ่งเป็นงานที่คนเค้าชื่นชมและใช้ประโยชน์จากความสามารถเราเติมที่ เจ้านายดีมาก ผิดกับที่เก่าราวฟ้ากับเหว แต่ก็อยู่กับเค้าไม่นาน อยู่ดีๆก็มีบริษัทที่เราส่งเรซูเม่ไปเมื่อสองปีที่แล้ว โทรมานัดสัมภาษณ์ เราก็ไปสัมภาษณ์และได้งานแล้ว หลังจากสองปีที่ไม่ค่อยราบรื่น แต่ปัจจุบันกำลังจะได้เริ่มเส้นทางที่ตัวเองหวังไว้ซักที ดังนั้น อยากจะฝากบอกว่า ถ้าเรารักจะทำอะไรแล้ว ยังไงวันนึงเราก็จะได้ทำสิ่งที่เราต้องการค่ะ เพียงแต่ว่าเราจะอยากได้มันมากพอหรือเปล่าแค่นั้นเอง เราคิดว่าตรงนี้คงเป็นจุดตกต่ำของเราแล้ว ในอนาคตคงจะยากที่จะตกต่ำไปได้มากกว่านี้อีก มันก็เป็นบทเรียน และทำให้เรา appreciate กับสิ่งที่เราได้รับมาใหม่ๆเสมอ จากคุณ : booklovers เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 23:08:28

ความคิดเห็นที่ 77 ตอบคห. 75 คุณ Carrot & Whip เคล็ดลับเวลาสัมภาษณ์ 1. ใช้ใจพูดค่ะ บางครั้งการจะทำให้ใครประทับใจเราในครั้งแรกได้เลยนั้น ไม่ใช่แค่เพียงใช้คำพูดที่สวยหรูอย่างเดียว ต้องใช้ใจพูดด้วยค่ะ อาจจะงงว่าใช้ ใจพูดมันทำอย่างไรกันหว่า   ของเราทำอย่างนี้ค่ะ ก่อนอื่นลองคิดกลับกันว่าตัว เองกำลังเป็นผู้สัมภาษณ์งานผู้อื่นอยู่ เป็นเราๆต้องการอะไรจากคนที่เรากำลังจะ รับเค้าเข้ามาทำงานคะ? ใช่ เราไม่ต้องการคนเก่ง แต่เราต้องการคนที่คุยกับเรารู้ เรื่อง  นั่นแหละค่ะ คิดๆๆเข้าไปว่าหากคุณเป็นผู้ประกอบการคุณจะถามอะไร ต้องการคำตอบแบบไหน เมื่อคุณรู้ใจผู้สัมภาษณ์แล้ว คุณก็เป็นต่อแล้วค่ะ เพราะ คุณ"รู้ใจ"เค้า     ใช้ใจพูดอีกแบบคือ เวลาที่เราอยู่ในระหว่างการสัมภาษณ์ เราจะไม่คิดว่าคน สัมภาษณ์คือคนที่เหนือกว่าเรา คือคนที่จะชี้ชะตาเรา เราจะคิดว่า เค้าคือคนทั่วๆ ไปธรรมดา ที่เราเดินผ่านกันอยู่ทุกๆวัน เผอิญได้มานั่งคุยนั่งสนธนากัน มันก็จะ ทำให้เราหายเกร็งลงไปได้เยอะเลยทีเดียวค่ะ  ดังนั้นเมื่อเราหายเกร็งกับคนที่ สัมภาษณ์เราแล้ว เราจะสนธนาได้อย่างเป็นกันเอง อันนี้เคล็ดลับข้อแรกนะคะ  หากอยากได้อีก ต้องขอ gift เป็นกำลังใจในการเขียนซักหน่อยค่ะ อิอิ แก้ไขเมื่อ 03 ส.ค. 54 23:11:46 จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 23:10:15

ความคิดเห็นที่ 78 ขอบคุณกระทู้นี้มากเลย ตอนนี้เรากำลังคิดจะทำแบบคุณ เพราะตอนนี้ชีวิตเราหดหู่มาก เจ้านายเรามันซังกะบ๊วยจิงๆ ต่อไปนี้เราจะพยายามหางานอย่างจริงจัง ขอบคุณจริงๆ จากคุณ : juri_gal เขียนเมื่อ : 3 ส.ค. 54 23:38:21

ความคิดเห็นที่ 79 อยากถาม จขกท ครับ แล้วถ้าที่ใหม่งานก็หนักเหมือนเดิม โอทีก็ไม่ได้เหมือนเดิม แล้วจะทำยังไงต่อไปครับ? ผมก็เคยเหมือน จขกท ครับ ทำงานโคตรหนัก กลับตี 1-2 สุขภาพย่ำแย่ ไม่มีโอทีเหมือนกัน แต่ไม่มีใครบังคับ เพียงแต่อยากให้งานออกมาดีไม่มีปัญหา แต่พอถึงจุดอิ่มตัว ก็คิดว่า ทำไมเราไม่ทำงานหนักเพื่อตัวเราเองwa เราไปอดหลับอดนอนเพื่อคนอื่นทำไม? ว่าแล้วก็ลาออกมาทำส่วนตัวครับ 2 ปีแรก หนักค่อดๆ ตอนทำงานประจำที่ว่ากลับตี 1-2 ใช่ไหมครับ พอมาทำส่วนตัว นอนตี 4 ทุกวัน นอนวันละไม่เกิน 4 ชม ทุกนาทีคิดแต่เรื่องงาน ไม่เว้นแม้ตอนเข้าห้องน้ำ แต่ตอนนี้ค่อนข้างอยู่ตัวแล้ว เห็นหกหลักต่อเดือนติดๆ กัน ก็ชื่นใจ แต่ก็ยังทำงานหนักอยู่ นี่ก็ช่วงพักสายตา เดี๋ยวก็กลับไปทำงานต่อ แต่มีความสุขดี ถึงแม้เหนื่อย แต่ทั้งหมดมันเพื่อเราเอง คิดดูสิครับ ตอนทำให้คนอื่น เราทำให้เค้าเต็มร้อย แต่ได้กลับมาไม่ถึง 25% เองมั้ง แต่เราทำของเราเอง เราทำน้อยก็ได้น้อย ทำมากก็ได้มาก สบายใจดีครับ จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 02:15:27

ความคิดเห็นที่ 80 ตอบ คห.79 คุณ LamoonMan อันดับแรกเลยต้องขอขอบคุณที่อยู่ติดตามเป็นเพื่อนกันในกระทู้นะคะ 1.จากคำถามที่ว่า หากเจอที่ใหม่แล้วเลวร้ายเท่าที่เก่า จะทำอย่างไร? ตอบแบบไม่สวย หรูเลยนะคะ ก็จะทนให้มากที่สุดเท่าที่จะทนได้ค่ะ แต่ยังไง ก็จะไม่ออกก่อนได้งานใหม่ เด็ดขาด!! ค่ะ  หมายเหตุ(เล็กน้อย) : เราตั้งใจเขียนกระทู้ขึ้นมาเพื่ออยากแชร์ เผื่อเพื่อนๆท่านใดที่ กำลังท้อถอยในการหา อาจจะมีกำลังใจเล็กๆน้อยๆขึ้นมาบ้าง มิได้ต้องการให้เป็น ตัวอย่างว่า งานหนักแล้วจะต้อง ออกๆๆ กันเถอะ 2. ส่วนตัวเราเชื่อว่าทุกๆคนไม่อยากเป็นลูกจ้างใครและอยากมีกิจการเป็นของตัวเองค่ะ ข้อมูลทางสถิติของ สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม http://www.sme.go.th/SiteCollectionDocuments/White%20Paper/2551/chapter-1.pdf พบว่าสัดส่วน sms ของประเทศ อยู่ที่ 36-38%  ส่วนวิสาหกิจขนาดใหญ่มี 45-47% เมื่อ ดูอัตราส่วนแล้วใกล้เคียงกันเลยที่เดียวใช่มั้ยค่ะ ซึ่งเราคิดว่า ส่วนใหญ่ของ sme นั้นไม่ ต้องการเป็นลูกจ้างใคร(จ้างตัวเองดีกว่าค่ะ)  บางส่วนก็เป็นธุรกิจของครอบครัวค่ะ หรือไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรก็แล้วแต่ สำหรับเราพวกเค้าสุดยอดมากค่ะ      การจะเดินไปตามฝัน มันต้องมีทุนค่ะ สำหรับเราตอนนี้การทำงานเป็นลูกจ้าง คือการเก็บทุนและเก็บประสบการณ์เผื่อซักวันอาจจะได้ทำตามฝัน      แต่กว่าจะถึงวันนั้นได้มันก็ต้องใช้เวลาค่ะ ก็รู้ๆกันอยู่ว่า มนุษย์เงินเดือนจะมีตังค์เก็บ ซักเท่าไหร่กันเชียวค่ะ ต่อปี Y_Y 3.ดีใจกับคุณ LamoonMan จริงๆค่ะ ที่ออกมาทำตามฝันสำเร็จ เป็นต้นแบบที่ดีอีกท่าน ของผู้ที่ต้องการหลุดพ้นจากการทำงานอันได้ชื่อว่า มนุษย์เงินเดือน  มันอาจจะเหนื่อยกว่าที่เราเป็นลูกจ้างบริษัท แต่มันก็เป็นการเหนื่อยที่คุ้มค่า ทั้งกับ อนาคต และครอบครัวนะคะ fighto fighto คร้าาา ขอบคุณที่มาร่วมแชร์คร้าาา จากคุณ : จขกท. (ดอกกระเจียวหลงทุ่ง) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 09:48:50

ความคิดเห็นที่ 81 แอบเห็นเวลา post ของคุณ  LamoonMan แล้ว เชื่อเลยค่ะ ว่าทำงานหนักจริงๆ จากคุณ : LamoonMan     เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54   02:15:27   (ตีสองง่ะ) ทำงานหนักได้ แต่อย่าลืมดูแลตัวเอง ครอบครัว และคนรอบข้าง ด้วยนะคะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 10:07:59

ความคิดเห็นที่ 82 ขอเข้ามาแชร์บ้างค่ะ ของเราลาออกจากงานเดือนมิถุนายนค่ะ ตอนยื่นใบลาออกนั้นยังหางานใหม่ไม่ได้ เหตุผลคือเกลียดขี้หน้าเจ้านายชาวไต้หวันค่ะ และบริษัทเป็นของครอบครัวพี่เราค่ะ แต่ว่าไม่ได้มาดูโดยตรง เจ้านายต่างชาติเป็นผู้จัดการที่นั่น ไม่มีส่วนของหุ้นใด ๆ นะคะ ก่อนออกก็โดนลากตัวไว้เนื่องจากเป็นกิจการพี่สาว แต่เราก็ไม่อยู่ค่ะ ถึงเสนอให้เราต่อเราจะได้ทำหน้าที่แทนไอผู้จัดการคนนี้เราก็ไม่เอา คือเหม็นขี้หน้ามากค่ะ เหตุผลคือ... 1 เราทำmarketing แต่มันไม่ให้เราออกไปเจอลูกค้า ดูตลาดเลยตลอดระยะเวลา 1 ปีที่เข้ามาช่วยงานนะคะ หลังจากลาออกมาสายรายงานมาว่ามันให้คนใหม่ที่มาทำแทนเราออกไปอาทิตย์ละ 3 วันเลยค่ะ 2 เวลาไปอบรมสัมมนาของบริษัททุกคนจะได้ OT ยกเว้นเรา ...มันบอกว่าเราเป็นผู้บริหาร ซึ่งตามอำนาจการรับมอบหมายและการได้รับการปฏิบัติเราเหมือนพนักงานคนอื่น 3 เวลาที่มันมอบหมายงานให้เราทำซึ่งบางงานใช้เวลาเป็นอาทิตย์ พอเสร็จแล้วมันก็บอกยกเลิกดื้อ ๆ ค่ะ 4 มันให้เรานั่งทำงานกับห้องช่างที่มีน้ำมัน ห้องไม่สะอาดเลยค่ะ ตำแหน่งการนั่งทำงานก็คือจุดที่แย่ที่สุดของห้อง ทำงานจะไม่มีสมาธิเลย เคยเสนอให้ทำห้องใหม่มันไม่เคยฟังค่ะ พอเราลาออกปั๊ปเดือนแรกมันก็ทำห้องทำงานใหม่เลยค่ะให้แผนกเรา 5 มีนมักถือหางเซลล์สาว ๆ ค่ะ พอเซลล์เหลวไหลเราว่าแต่มันก็แบบคอยให้ท้ายค่ะ เราคุมลำบากมากค่ะแบบนี้ สุดท้ายคนที่มันถือหางก็มักเป้นพวกทุจริตค่ะ เราเข้าไปทำงาน 1 ปีกว่า จับทุจริตได้ 3 ครั้งค่ะ ไล่ออก 2 คนค่ะ อันนี้เหตุผลหลัก ๆ จากเหตุผลหลาย ๆ อย่าง ทำงานจ.-ส. แบบไร้ชีวิตมากค่ะ เพราะเกลียดมันค่ะ เลยลาออกแบบไม่แคร์สื่อใด ๆ จากนั้นก็หางานอยู่ 2 อาทิตย์ก่อนสิ้นเดือนและได้งานใหม่เลยในสถาบันที่มีชื่อเสียงและเงินเดือนมากกว่าเดิมระยะเวลาทำงานน้อยลงค่ะ เป็นกำลังใจให้คนที่ลาออกนะคะ ถ้าตัดสินใจและคิดว่าคับแค้นใจและตัดสินใจออกโดยที่ไม่มีงานก็ขอให้ตัดสินใจอย่างชัดเจนและมุ่งมั่นและมั่นใจว่าเราต้องหางานใหม่ได้นะคะ  เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทุกวันนี้ไม่มีอะไรมาก ได้ดีก็กลับไปเย้ยค่ะ  555 รอพวกบ้าอำนาจแก่หมดวาระแล้วเข้าไปใหม่ก็ไม่สาย  มันอยากทำงานคนเดียว อยากเด่นคนเดียวก็ปล่อยมันค่ะ ทุกวันนี้เราทำงานจ-ศ ชิวมากๆ มีความสุขขึ้นเยอะค่ะ ถึงจะต้องเสียเวลาเดินทางมากแต่ก็แฮปปี้ค่ะ เหนื่อยแต่มีความสุข ทำให้สภาพจิตใจดีขึ้นค่ะ !!!! สู้ ๆ ทุกคนนะคะที่ลาออกอยู่ หางานใหม่ได้ไวไวนะคะ แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 54 14:32:16 จากคุณ : botanicgarden เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 11:46:09

ความคิดเห็นที่ 83 ขอบคุณ คุณ  botanicgarden  ที่มาร่วมแชร์ด้วยอีกคนค่ะ คนมีความสามารถ ไปที่ไหนๆคนก็ต้องการค่ะ ตกงานได้ไม่ทันไรก็ได้งานใหม่ละ อิอิ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 13:46:58

ความคิดเห็นที่ 84 ขอบคุณ Carrot & Whip คุณ mix_more คุณHE_DEAD และคุณ azur ที่ให้ gift สำหรับเคล็ดลับการสัมภาษณ์ข้ออื่นๆ ข้อต่อไปเลยนะคะ 2. เครื่องมือ เครื่องมือในที่นี้มีอะไรบ้าง    2.1 รอยยิ้มค่ะ เชื่อว่าเมื่อใครได้เห็นรอยยิ้ม ย่อมรู้สึกดีกว่าเห็นคนที่หน้าบึ้ง ใช่มั้ยค่ะ?  ยิ้มไปเลยค่ะ ไม่ต้องกลัวใครจะเป็นฟันคุด แต่ไม่ใช้สักว่าแต่ยิ้มๆๆมัน อย่างเดียวนะคะ เด๋วจะหาว่าอ้ายนี้มันติ้งต๋องหรือเปล่าว้า ฉากไหนที่ต้องทำหน้า ดูซีเรียส จริงจัง ก็ต้องให้ดูมืออาชีพหน่อยค่ะ   2.2 Resume ค่ะ เขียนให้ดี ให้ดูเป็นขั้นเป็นตอน แนะนำให้ลองไปหาหนังสือ แนะนำการเขียน resume มาเป็นต้นแบบซักหน่อยก็ดีนะคะ ไม่ใช่ไป copy มา จากเพื่อนๆ (สำหรับคนจบใหม่)   เพราะตอนสัมภาษณ์ คนสัมภาษณ์เค้าก็จะขุด เรื่องมาถามเราจาก resume ที่เราเขียนนี่แหละค่ะ 3. การเตรียมตัวเรื่องข้อมูลต่างๆ   3.1 ข้อมูลบริษัทที่เราไปสัมภาษณ์  เช่น ชื่ออะไร ทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไร บาง คนตกม้าตายข้อนี้แหละค่ะ (เราเป็นคนสัมภาษณ์เองแหละ) เคยเจอประมาณนี้ค่ะ "บริษัทพี่มีชื่อเสียงมั่นคงหนูเลยอยากเข้าค่ะ อยากทำงานกับที่นี่มากกกก" "แล้วน้องชอบ product ตัวไหนของเราอ่ะค่ะ??" "เอ่อ......"        ใบ้รับประทานไป     สอบตกทันทีค่ะ ถ้าไม่รู้ว่าเค้าทำอะไร ขายอะไร ดูถึงการไม่เตรียมตัวแล้วอย่างนี้เข้ามาจะเตรียมงานอะไรให้เราได้ละคะ   3.2ข้อมูลของเราค่ะ เตรียมให้ดี หากเป็นเด็กจบใหม่ ก็ต้องโชว์เรื่องที่ฝึกงาน ข้อมูลอะไรที่ดูแล้วมันเอื้อต่อบริษัทนั้น ก็เตรียมตัวซักหน่อยคะ  ส่วนคนที่ผ่าน งานมาแล้วหลายที่ก็คงไม่น่าห่วงซักเท่าไหร่   คร่าวๆประมาณนี้แหละค่ะ อย่าลืมว่า เวลาที่เรากับเค้าเจอหันมันเพียงไม่กี่นาทีนะคะ อยากให้ใครประทับใจ เราก็ต้องรู้เค้ารู้เราค่ะ   อย่าคิดว่าตรูจะได้มั้ยว้าาา เพราะมันจะทำให้ขาดความมั่นใจค่ะ เวลาเค้าถามอะไรมา ก็อย่าเพิ่งตอบในทันทีทันใด ให้หยุดคิดก่อนเล็กน้อย คนสัมภาษณ์ก็จะดูแล้วว่า อ่อ มันก็ใช้ความคิดในการตอบวุ้ย    ขอให้โชคดีนะคะ คงแนะนำได้เพียงเล็กๆน้อย หวังว่าอาจจะพอเป็นประโยชน์ต่อหลายๆท่านค่ะ แก้ไขเมื่อ 04 ส.ค. 54 23:11:14 จากคุณ : จขกท. (ดอกกระเจียวหลงทุ่ง) เขียนเมื่อ : 4 ส.ค. 54 23:09:58

ความคิดเห็นที่ 85 เข้ามาให้กำลังใจทุกท่านทั้งคนที่ได้งานแล้ว ยังรองานอยู่ และมีเจ้านายแย่ๆ อยู่ค่ะ ^__________^ จากคุณ : cat_on_a_hot_tin_roof_ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 00:01:17

ความคิดเห็นที่ 86 ยินดีมิมีปัญหาครับคุณ ดอกกระเจียวหลงทุ่ง ผมเองก็เคยมีประสพการ์ณลาออกก่อนหางานใหม่เหมือนกัน พออ่านกระทู้คุณแล้ว ทำให้คิดถึงตอนนั้น มันใช่เลย! 2 เดือนแรกนี่ผมรู้สึกโล่งอก เข้าใจถึงคำว่า "อิสระภาพ" มันเป็นยังไง เงินสำรองถูกนำมาใช้เพื่อการเที่ยวอย่างไม่ต้องสนใจถึงคำว่า "พรุ่งนี้" นอนตื่นเกือบเที่ยงทุกวัน เพื่อชดเชยกับเวลานอนที่สูญเสียไปเพื่อทำให้ "คนอื่นรวย" แต่พอหลังจากนั้น ก็รู้สึกตัวเองเหมือนคน "ไร้ค่า" ไม่มีอนาคตจนต้องลุกขึ้นมาเพื่อทำอะไรซักอย่าง นั่นคือประสพการ์ณครั้งแรก.... ส่วนประสพการ์ณครั้งที่สอง ก็แบบที่เล่าไปข้างต้น คือลาออกมาเพื่อทำงานของตัวเอง แต่ก่อนลาออกก็ทำอยู่บ้างแล้วนะครับ ไม่ใช่หักดิบลาออกแล้วมาเริ่มต้น 0 ใหม่ ถ้าอย่างนั้นไม่แนะนำ การที่จะลาออกมาทำส่วนตัว ควรหาโอกาสลองทำเล่นๆ ดูก่อน ว่ามันจะไปรอดมั้ย อาจจะลองซักปีสองปีในขณะที่ยังทำงานประจำอยู่ เมื่อมั่นใจแล้ว ก็ลุยโลดครับ แต่คิดว่าคนขยันแบบ จขกท คงจะมีสักวันแน่นอน ที่จะเปลี่ยนจากคำว่า "มนุษย์เงินเดือน" เป็นคำว่า "เจ้าของกิจการ" สู้สู้ ครับ ^_^ ปูลู: ขอบคุณที่เป็นห่วงใน #81 นะครับ เพราะยังไม่มีครอบครัวหรือคนข้างเคียงนี่แหละ ถึงทำอย่างงั้นได้ ถ้ามีเมื่อไหร่ คงต้องปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตแน่ๆ ขอบคุณอีกครั้งนะครับ อ่านแล้วซึ้งจริงๆ แม้แค่บรรทัดเดียวก็ทำให้ซึ้งได้ T T จขกท ได้งานใหม่ก็ขอให้สนุกกับงานนะครับ อย่าทิ้งพลังวัยหนุ่มสาว ใช้มันให้คุ้ม จะได้ไม่มาเสียดายภายหลังครับ ^_^ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 01:02:00 จากคุณ : LamoonMan เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 00:49:30

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณ จขกท ที่มาแบ่งปันประสบการณ์ครับ เขียนเรื่องได้เข้าใจง่ายดีมากๆ ผมเป็นคนหนึ่งที่เพิ่งลาออกงานที่ทำมา 7 ปี... ทิ้งชีวิตเมืองกรุง... ทิ้งฐานเงินเดือนสูงๆ... มาทำตามฝันกับเพื่อนที่ชนบท... + พาแฟนมาลำบากด้วยอีกคน >.< จากคุณ : hellboy เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 00:51:16

ความคิดเห็นที่ 88 คุณ Hellboy เราก็เคยไปอยู่ตจว. มา 3 ปีค่ะ จนที่บ้านเรียกตัวขึ้นมาช่วยงาน แล้วแบบเบื่อคนที่บริษัทก็เลยออกค่ะ เหลือสามีเราอยู่ช่วยงานไปเพราะไม่ต้องขึ้นตรงกับมันมาก ตั้งเป้ากันว่าอีกไม่กี่ปีจะกลับไปอยู่ตจว. ต่อค่ะ ถึงเงินเดือนน้อยกว่า แต่ค่าใช้จ่ายไม่ค่อยมี เวลาเหลือเยอะ อากาศดีด้วยค่ะ... ช่วงนี้เก็บเงินไปก่อน จะหาที่ปักหลักสักจังหวัดค่ะ จากคุณ : botanicgarden เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 08:29:52

ความคิดเห็นที่ 89 ปรับตัวจากในเมืองหลวงพอดูครับ ก็สนุกกับชีวิตมากขึ้น เวลามากขึ้น... และได้เห็นอะไรๆ ที่ไม่เคยเห็นจากในเมืองหลวง อย่างเช่นรูป รุ้งครึ่งฟ้า แบบนี้ละครับ ^^'' (เห็นตอนแรกขนลุกเลยครับ) จากคุณ : hellboy เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:12:25

ความคิดเห็นที่ 90 รุ้งสวยมากอ่ะคร้าา คุณ hellboy ทำไร่มันสำปะหลังเหรอค่ะ?? แลดูแล้ว ไม่ที่กาญจนบุรี ก็ปราจีนบุรี หรือที่ไหนกันค่ะเนี่ย ? จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:07:21

ความคิดเห็นที่ 91 นครราชสีมา อำเภอหนองบุญมากครับ ห่างจากตัวเมืองโคราชอีก 70 กิโล ไร่มันเป็นส่วนหนึ่งที่ทำครับ เห็นไกลๆ ก็เป็นต้นยูคาครับ แต่ก็ยังไม่ทิ้งงานเดิมที่เคยทำตอนอยู่กทม ก็รับเป็นฟรีแลนซ์ไปตอนที่ว่างๆ ครับ จากคุณ : hellboy เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 13:19:41

ความคิดเห็นที่ 92 เข้ามาชื่นชม ความเข้มแข็งของ จขกท.ค่ะ สู้ๆค่ะคุณได้รับโอกาสที่ดีเข้ามาแล้ว จากคุณ : น่ารักโดยกำเนิด เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 15:47:59

ความคิดเห็นที่ 93 อยากแชร์ประสบการณ์ด้วยจังเลย ตัวผมอายุก็เลข4 แล้ว ตกงานมา 2 ครั้ง แต่ละครั้งไม่ต่ำกว่า 1 ปี แต่ตอนนี้ได้งานแล้ว ถึงแม้ว่างานไม่มีระบบ ระเบียบอะไร แต่ก็สนุก และชอบ เพียงแต่ว่าเพื่อนร่วมงาน(ฝ่ายอื่นๆ) ตั้งใจโกงบริษัทฯเท่าที่โอกาสจะเอื้ออำนวยให้     ครั้งแรก ตกงานเพราะถูกบริษัทเลย์ออฟพนักงาน ส่วนใหญ่คนที่ถูกเลย์ออฟ ก็เป็นระดับหัวหน้างาน และผู้จัดการ ซึ่งต่างจากที่อื่นๆที่ถูกเลย์ออฟเพราะไม่ชอบหน้า ที่น่าเจ็บใจก็คือ ปลายปีที่ผมถูกเลย์ออฟ บริษัทจ่ายโบนัสให้พนักงานมากกว่าที่เคยจ่ายปีผ่านๆมาอีก 1 เดือน รู้สึกว่าปีนั้นจะได้ 3.5 เดือน ทั้งๆที่ปีที่ผ่านมาได้ 2.5 เดือน และไม่มีผู้บริหารท่านไหนยอมลดเงินเดือนตัวเองเลย ยกเว้นกรรมการผู้จัดการที่ยอมลดเงินเดือน แต่กรรมการท่านอื่นไม่ยอม ซึ่งผลบุญนี้ส่งให้ตัวท่านเป็นใหญ่เป็นโตในปัจจุบัน และท้ายที่สุด บริษัทนี้ก็ได้กลายเป็นกลุ่มบริษัทยักษ์ใหญ่ที่ใครๆก็อยากทำงานด้วย     ตกงานที่นี่อยู่ประมาณเกือบ 3 ปี จึงได้ไปทำงานกับเพื่อน ด้วยเงินเดือนที่น้อยกว่าเดิม 50% แต่ทำได้แค่ 1 ปี ด้วยความที่เป็นเพื่อน และการวางตัวที่ลำบาก จึงขอลาออก โดยลาออกล่วงหน้า 30 วันตามมารยาท แต่ปีนั้นไม่ได้โบนัส และมีปัญหาเรื่องขายของแล้วไม่ได้คอมมิชชั่น     ครั้งนี้ตกงานประมาณปีกว่า จนไปได้ทำงานที่โรงงาน แต่ต้องไปหาที่พัก เพราะอยู่ต่างจังหวัด ทำงานที่นี่ดีมาก ทั้งเงินเดือน เพื่อนร่วมงาน และลูกน้องแย่ วันหยุดก็ตีกอล์ฟกับเจ้านาย ไม่มีอะไรสุขเท่านี้แล้ว สิ้นปี ระดับผู้จัดการได้ปรับเงินเดือนที่เปอร์เซ็นต์เท่ากัน โบนัสเท่ากันหมด ก็ยุติธรรมดี แต่....โลกนี้ก็ยังมีหลายสิ่งหลายอย่างที่ทดสอบเรา ดังสุภาษิตจีนที่กล่าวไว้ว่า "โชคดีไม่ได้มาหลายครั้ง แต่โชคร้าย ไม่ได้มาครั้งเดียว" นายเราต้องกลับญี่ปุ่น และคนที่จะมาดูแลแผนกเรา ก็คือญี่ปุ่นที่ฟัดกับเรามาตลอด ตั้งแต่สมัยนายเราอยู่ และเขาไม่ชอบนายเราเป็นทุนเดิม ก็จัดการล้างบาง ปฏิวัติใหม่ ผมก็โดนด่าทุกวัน และลูกน้องก็เริ่มเลื่อยขาแล้ว บางครั้งผมส่งงานไม่ผ่าน แต่ลูกน้องผมเอางานผมไปส่งกลับผ่านเฉยเลย ทำงานที่นี่มาได้ 2 ปี ก็เริ่มเครียดปลายปีที่2 นี่แหล่ะ ขนาดไปเที่ยวกับที่บ้าน ยังนอนละเมอ เพ้อเป็นเรื่องงานเลย ตั้งใจไว้ว่าจะไม่ออก จะอดทน แต่สุดท้ายก็ไปไม่ไหว เพราะเจ้านายญี่ปุ่นคนใหม่ไม่ไว้หน้า บอกว่าเราไม่ต้องเข้าประชุมแล้ว ให้ลูกน้องเราเข้าแทน และห้ามยุ่งเรื่องงานนี้ แต่มีปัญหา ก็เราก็โดนด่า ท้ายสุดจึงลาออกไปโดยไม่ได้งาน ตกงานอยู่เกือบ 2 ปี     ตอนนี้ได้งานทำแล้ว ก็ถือว่าน่าจะตรงกับเราที่สุด ถามใจจริงๆรักงานที่โดนเลย์ออฟมากกว่า เพราะทำท่นี่มากกว่า 10 ปี แต่ที่ปัจจุบันก็ถือว่าOK เจ้านายไม่มาก้าวก่าย มอบหมายงานแล้วก็รอเรารายงาน ทำงานมาเกือบ 2 ปีแล้ว     ถามว่า ตอนตกงานใหม่ๆก็คล้ายกัน รู้สึกดีใจที่พันธนาการถูกปลดออกไป และสะใจ แต่ท้ายๆเริ่มเครียด เพราะค่าใช้จ่ายมีทุกวัน จึงขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะ สุดท้ายมีนิทานที่ได้รับจากฟอร์เวิร์ดเมล์มาฝาก นิทานอีสปเรื่องจริงที่พบได้ในองค์กรคุณ ...   ผมเป็นนักทรัพยากรมนุย์ก้อหลายปี เห็นอะไรขำขำ มาก็มาก ผ่านการพัฒนาองค์กรมานับครั้งไม่ถ้วน แก้ปัญหาด้านแรงจูงใจของพนักงานมาก็มากมาย แต่ทราบมั้ยครับว่าอะไรเป็นปัญหาหนึ่งที่ทำให้พนักงานหมดศรัทธากับองค์กร จนเป็นคนที่หมดไฟ เป็นไม้ตายซาก (Deadwood) ขององค์กร ลองดูนิทานอีสป เรื่องนี้กันครับ ทุกๆวัน มดตัวน้อยมาทำงานแต่เช้า และลงมือทำงานทันที เธอสร้างผลงานมากมาย และเธอก็มีความ สุขกับงานดี สิงโตที่เป็นหัวหน้า ก็รู้สึกแปลกใจที่เธอทำงานได้ดีโดยไม่ต้องมีการควบคุม สิงโตเลยคิดใหม่ทำใหม่ โดยใช้แนวคิดว่าขนาดไม่มีหัวหน้าดูแลยังทำงานดีเช่นนี้แล้วถ้ามีหัวหน้า เธอต้องทำงานดีขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย สิงโตจึงจ้าง แมลงสาบมาเห็นหัวหน้ามด และแมลงสาบมีความสามารถมากในเรื่องการเขียนรายงาน แมลงสาบ เริ่มด้วยการตั้งระบบลงเวลาทำงาน โดยการตั้งเครื่องตอกบัตร แมลงสาบต้องการเลขามาช่วยเขียนและพิมพ์รายงาน แมลงสาบจึงจ้าง แมงมุมมาเป็นเลขาส่วนตัว สิงโตปลื้มกับการทำงานของแมลงสาบมากที่ให้รายงานและแนวโน้มต่างๆจากรายงานที่ส่งทำให้สิ่งโตได้หน้า เพื่อการนี้ แมลงสาบจึงขอซื้อเครื่องคอมพิวเตอร์และเครื่องพิมพ์เพื่อการทำงานให้สิ่งโต แน่นอนต้องมี แผนก IT เขาจึงจ้างแมลงวันมาเป็น IT manager แต่มดเบื่อกับระบบงานแบบใหม่มากเพราะมัวแต่รายงาน งานเอกสารมากมาย และการประชุมที่แสนเสียเวลา และแล้วก็ถึงเวลาที่ต้องเลือกหัวหน้าแผนกที่มดทำงานอยู่ แต่ตำแหน่งนี้ตกเป็ของ จั๊กจั่น จั๊กจั่นทำงานชิ้นแรกคือ สั่งซื้อ พรม อุปกรณ์กายศาสตร์ เช่นเก้าอี้ใหม่ในสำนักงานของเขาเอง จั๊กจั่นต้องการเครื่องใช้สำนักงานและผู้ช่วยจากแผนกเดิมเพื่อเตรียมงบประมาณ และแผนกที่มดทำงานก็เป็นแผนกที่โศกเศร้า ไร้เสียงหัวเราะ ทุกคนในแผนกก็หัวเสียง่าย จั๊กจั่นของบทำการสำรวจ ศึกษา สภาพการทำงานที่เหมาะสม สิงโตก็เห็นด้วยว่าที่แผนกมด ทำงานได้แย่ลง จึงจ้างนกฮูกเข้ามาเป็นทีปรึกษาเพื่อศึกษาวิธีการที่จะเพิ่มผลิตภาพ นกฮูกสรุปว่า ที่แผนกของมดมีการจ้างคนมากเกินไปเลยทำให้ผลิตภาพไม่ดี เดากันนะครับว่าใครจะถูกปลดออกเป็นคนแรก มดนั่นเอง เพราะที่ปรึกษาบอกว่า มดเป็นคนที่ไร้แรงจูงใจ และทัศนคติไม่ดี ตัวละครทั้งหมดล้วนแต่สมมุติขึ้นทั้งนั้นครับ คงคุ้นๆนะครับ เรื่องนี้ มีจริงในหลายองค์กร ระบบงานที่ดูเหมือนดี และน่าจะมีประสิทธิภาพ ประสิทธิผล แต่คนดำเนินการไม่มีความคิดรวบยอดเข้าสู่เป้าหมายหลักขององค์กร จนทำให้คนที่ตั้งใจทำงานจริงๆ กลายเป็นจำเลยไปในที่สุด ถ้าเป็นพนักงานขาดแรงจูงใจด้วยสาเหตุดังนิทานข้างต้น มันแก้ยากครับ ถ้าอยากให้มดกลับมาทำงานดีดังเดิม ก็ต้องให้สิงโต พิจารณาตัวเองครับ ว่าแต่ท่านเป็นสัตว์ชนิดไหนในนิทานครับ   โชคดี และเป็นกำลังใจให้ทุกๆท่านครับ จากคุณ : rainforce2003 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 17:38:56

ความคิดเห็นที่ 94 ขอบคุณ คุณ rainforce2003 ที่มาร่วมแชร์อีกท่านค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 18:17:13

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นมดก็เหนื่อยแบบนี้ล่ะครับ  เดือนนี้ในแผนกก็ลาออกเยอะ   งานก็บีบ  จะถอยก็หลังติดกำแพงภาระเยอะ  อดทนพร้อมกับทนอดกันต่อไปครับ จากคุณ : คนกลางวัน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 19:06:03

ความคิดเห็นที่ 96 "จากการทำงานมันทำให้เราต้องฟาดฟัน ก็เลยเหมือนๆติดนิสัยนั้นออกมาไปฟาดฟันกับคนข้างนอกในชีวิตประจำวันของเรา จริงเราก็เป็น คนรอบตัวบอก ทำไมเดี๋ยวนี้ชอบเหวี่ยง มันเครียดอ่ะ จากคุณ : ~Original Bitch~ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:19:46

ความคิดเห็นที่ 97 เราก็ออกก่อนได้งานเหมือนกันค่ะ คือสุดๆ กับหัวหน้าและงานที่หนักมาก แต่หนักจากการที่หัวหน้า มองงานไม่ขาด ทำแล้วทำอีกในงานชิ้นเดิมๆ กว่าจะส่งผ่่าน ห้าทุ่มเที่ยงคืนก็เคยนั่งทำงานมาแล้ว แถมกลับบ้านเร็วก็โดนเอาไปด่าให้หัวหน้าตรงของเราฟัง เร็วนี่คือ งานเลิกหกโมง หกโมงครึ่งกลับบ้านนะคะ จะกลับบ้านแต่ละทียังกะนักโทษแหกคุก ต้องแอบออกไปตอนที่เค้าไม่อยู่ ติดประชุม เข้าห้องน้ำ รอลิฟท์ก็ไม่ได้ กลัวเค้าจะออกมาเจอ ต้องวิ่งลงทางบันไดหนีไฟ เพราะเกลียดสายตาที่เค้ามอง ทั้งที่เราก็กลับตามเวลา เราเกลียดวัฒนธรรมองค์กรของที่นี่เรื่องเวลาทำงานมากๆๆๆๆ เป็นแทบทุกแผนก คนกลับก่อนคือคนไม่ทุ่มเท!! ลืมคิดไปป่าว ว่าแต่ละคนประสิทธิภาพการทำงานไม่เหมือนกัน คนทำงานช้า เสร็จช้า กลับได้หน้า เพราะอยู่ดึก?!? เวลามีปัญหาอะไรไม่เคยแก้ไข ชี้แนวทางให้ลูกน้อง แถมยังชอบด่าลูกน้องต่อหน้าคนอื่นอีก ช่างใจอยู่นาน เพราะเพื่อนร่วมงานที่นี่ดีมากๆ แต่เราไม่เคยอยากตื่นไปทำงานสักวันนึง มันหนักหนาจนพ่อกับแม่ที่เคยห้ามไม่ให้ลาออก ยอมให้เราลาออกได้ พอดีจังหวะกับกำลังจะจบโท ภาระหมดแล้ว เลยตัดสินใจ เราออกไม่ดีด้วยค่ะ คือ พอเราส่อแววว่าจะออก เค้าก็เรียกเราไปปะเหลาะ แถมให้โบนัสอีกตั้งเยอะ พอโบนัสออก เรายื่นใบลาออกทันทีในัวนุร่งขึ้น สะใจมาก... หลังจากนั้น หัวหน้าใหญ่ ไม่พูดกับเรา ไม่เรียกหาเราอีกเลย คงจะเสียหน้าที่อุตส่าห์ปะเหลาะเราไว้ เรายังลาออกอีก ยื่นใบลาออกต้นเดือนมีนาคม แต่พักร้อนเหลือเยอะ เราเลยหยุดทำงานตั้งแต่วันที่ 20 ช่วงแรกก็เหมือนทุกคน ที่เอาแต่กิน นอน เที่ยว ตื่นสายชดเชย พอเข้าสัปดาห์ที่ 2 เริ่มเครียด แฟนก็โกรธ ไม่เข้าใจ หาว่าเราไม่อดทน หนีปัญหาอีก ไปสัมภาษณ์งานที่ไหนก็ไม่ได้ เจอแต่คำถามว่า ลาออกทำไม? นอนร้องไห้อยู่ที่บ้านเป็นอาทิตย์ จนทนไม่ไหว ไปปล่อยปลา...ทำบุญ เหมือนเรื่องโกหกนะคะ พอหลังจากนั้นวันสองวัน เราได้งานที่เงินเดือนเยอะกว่าเดิมมาก เพราะซัพพลายเออร์ที่เคยดีลกัน ไปคุยกับเจ้าของให้ เราเลยได้เริ่มงานใหม่ กลางเดือนเมษาทันที งานใหม่ก็ไม่ถึงขนาดแฮปปี้อะไรมาก เพราะเราก็เอือมกับวงการนี้ แต่ก็เบากว่าที่เก่าเยอะ ของเราขนาดไม่นานเท่าคนอื่นๆ เรายังเข้าใจความรู้สึกของคนตกงานนานๆ เลยค่ะ ว่าคงจะเครียดมากกว่าเราเป็นเท่าตัว และสัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่ทำแบบนี้อีก แต่คนที่กำลังหางานอยู่ ก็สู้ๆ นะคะ จากคุณ : ฤาความรักจะไม่หวนคืน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:49:35

ความคิดเห็นที่ 98 เราเคยเป็นอาการนี้อยู่สามครั้งค่ะ ครั้งแรก ถูกเพื่อนร่วมงานใส่ร้ายว่าทุจริต เจ้านายก็เชื่อเพราะเพื่อนร่วมงานคนนี้อยู่มาเกือบสิบปีแล้ว แต่เราพึ่งเค้ามาทำงานได้ไม่กี่เดือน ตำแหน่งและเงินเดือนก็สูงกว่าเค้า ( แต่ก็ใช้ความสามารถและมันสมองมากกว่าด้วยนะคะ ) ที่เสียความรู้สึกก็คือ ดึกดื่นเที่ยงคืน เพื่อนร่วมงานคนนี้ก็โทรมาขู่ว่าแจ้งตำรวจแล้วนะ จะเอาตำรวจมาจับ เราก็ท้าเลย....ถ้าเราทำจริงเอาตำรวจมาจับเลย แต่อย่าโทรมากวนจะนอน พรุ่งนี้เอาตำรวจไปรอที่ออกฟิตเลยนะ แต่ถ้าเราไม่ได้ทำจะแจ้งกลับข้อหาหมิ่นประมาทเตรียมค่าปรับไว้ด้วยล่ะ.... ตื่นเช้าไปทำงาน ไม่เห็นมีตำรวจสักคน เจ้านายก็เรียกคุยเลย พอเราพิสูจน์ให้เค้าเห็นว่าเราไม่ได้ทุจริตด้วยหลักฐาน เราก็เลยตอกหน้าเจ้านายไปว่า...เราเสียความรู้สึกมาก การที่เค้าทำกับเราแบบนี้ก็เท่ากับว่าเค้าดูถูกตัวเอง เพราะเค้าเป็นคนเรียกเราสัมภาษณ์และรับเราเข้ามา ก็เหมือนกับดูถูกตัวเองว่าเป็นคนตาถั่วเอาคนชั่วมาทำงาน แล้วเราก็ขอลาออกเลย หลังจากนั้นหลายปี ก็ได้ข่าวว่าเพื่อนร่วมงานคนนี้ได้เลื่อนขั้นเป็นเลขา เพราะความขี้ประจบเจ้านายเลยชอบใจ ครั้งที่สอง ทำงานในบริษัทข้ามชาติ  แล้วบังเอิญในบริษัทมีปัญหาแบ่งพรรคแบ่งพวก  พนักงานถูกเอารัดเอาเปรียบจากหัวหน้างานระดับสูง หัวหน้างานเราก็เลยขอร้องให้เราเป็นปากเป็นเสียงพูดกับเจ้านายต่างชาติแทนเพื่อน ๆ เพราะเห็นว่าเราเป็นคนกล้าพูดกล้าทำ ซึ่งตอนแรกเราก็ปฏิเสธเพราะไม่อยากมีปัญหากับใคร แล้วก็เจียมตัวว่าเป็นแค่พนักงานเล็ก ๆ แต่ด้วยความที่เชื่อใจหัวหน้างานคนนี้ เพราะเค้าบอกกับเราว่าถ้ามีปัญหาอะไรเค้าจะเป็นคนออกหน้ารับเอง  จะไม่ให้เราเดือดร้อน ที่สำคัญเค้าดูเป็นคนธัมมะธัมโม ชอบเป็นตัวตั้งตัวตีชวนเพื่อนร่วมงานไปทำบุญ ซึ่งเราก็ไปทำบุญกับเค้า่บ่อย ๆ เราก็เลยเชื่อใจ ผลจากการพูดในครั้งนั้น แม้จะเป็นความจริง แต่ก็ทำให้เราถูกเพ่งเล็งถึงขนาดหัวหน้างานระดับสูงเดินมาดูหน้าถึงโต๊ะทำงานเลย แทนที่หัวหน้าคนนี้จะออกหน้าเหมือนที่พูด กลับโยนขี้ให้เรารับเต็ม ๆ แล้วตัวเองก็ประจบประแจงเอาตัวรอด  เราก็เลยถูกบีบคั้นให้ออก  เพราะเค้าทำอะไรเราไม่ได้ เนื่องจากผลงานเราดีมาก ถึงขนาดลูกค้าโทรมาชมบ่อย ๆ สุดท้ายเค้าเลยเล่นสกปรกปล่อยข่าวว่าเราติดยาเสพติด ซึ่งมันปัญญาอ่อนมาก ถ้าเราเป็นคนผอมหนังหุ้มกระดูกก็ว่าไปอย่างยังเข้าใจผิดได้ แต่เราอ้วนปั๊กมันดูเหมือนคนติดยาตรงไหน ? ที่สำคัญอย่าว่าแต่ ยาเสพติดเลย  เหล้าบุหรี่ เราก็ยังไม่แตะด้วยซ้ำ.... ยังไม่รวมข่าวลือ หรือ การสร้างสถานการณ์อื่น ๆ ให้เราติดลบ สุดท้ายเมื่อเริ่มรับความกดดันไม่ไหวก็เลยตัดสินใจลาออก เพราะทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว ยังต้องมาเครียดกับหัวหน้างานอีก... ครั้งที่สาม ตอนแรกเราสมัครงานในตำแหน่งประชาสัมพันธ์ แต่พอเข้าไปทำจริง ๆ เค้าให้เราทำถึงสามตำแหน่ง คือทำฝ่ายการตลาด และ เลขารองประธานบริษัทด้วย ( ซึ่งก็คือเมียเจ้าของบริษัท )   แต่ให้เงินเดือนแค่ตำแหน่งประชาสัมพันธ์ตำแหน่งเดียว ด้วยเหตุผลที่ว่าอีกสองตำแหน่งขอให้ช่วยไปก่อนจนกว่าจะหาคนมาทำได้ ซึ่งพอเราทำได้เค้าก็ไม่ยอมหาคนมาทำอีกเลย... ปกติงานแค่ตำแหน่งเดียวมันก็ล้นมือสุด ๆ แล้ว พอควบสามตำแหน่ง  งานมันก็เลยทั้งอืดทั้งโหลด แถมยังต้องเอาเวลาในวันหยุดมาทำงานโดยไม่ได้ค่าตอบแทนใด ๆ เพียงเพราะแค่อยากให้งานมันเดิน ไม่เคยได้ใช้วันหยุดไปไหนเลย ปัญหามันเกิดขึ้นเพราะว่าบริษัทเราเป็นสปอนเซอร์ให้กับละครหลังข่าว ทุกครั้งก่อนที่จะเอาของออกจากบริษัท เจ้าของบริษัทจะต้องเป็นคนเซ็นชื่อทุกครั้ง ไม่เช่นนั้นจะไม่สามารถเอาของออกจากบริษัทได้ ความที่เจ้าของบริษัทเป็นคนงกมากกกกกกกก ( ขนาดของถวายพระและเจ้าที่ ยังใช้เป็นกูลิโกะป็อกกี้ หรือ โดะโซะ เพื่อที่เวลา ลา ก็เอามาให้ลูกตัวเองกินต่อได้  แถมในบริษัทมีพนักงานเป็นร้อย แต่ไม่จ้างแม่บ้าน ให้พนักงานบริษัทเวียนกันมาขัดห้องน้ำ ถูพื้น ทำความสะอาดต่าง ๆ เอาเอง แต่ค่าสระว่ายน้ำคฤหาสน์ตัวเองน่ะ เอามาเบิกเป็นรายจ่ายบริษัท หุ หุ  ) แกก็เอาของมีตำหนิ ราคาถูก ๆ ส่งไปให้ทางสไตล์ลิส ซึ่งมันไม่ตรงกับที่เค้าขอ เราก็เลยพยายามคัดค้าน เพราะงานแบบนี้มันต้องสร้างสัมพันธ์กันยาว ควรจะให้ของดี ๆ ตามที่เค้าขอไป เราเคยควบคุมการผลิตรายการทีวีมาก่อน เคยหาสปอนเซอร์ เลยรู้ว่าสินค้าที่เค้าให้กับทางละครน่ะ มันคุ้มค่ามาก และราคาไม่ได้สูงไปเลย แต่เจ้าของบริษัทก็ยังยืนยันให้เอาของห่วย ๆ ไปให้สไตล์ลิสของละครหลังข่าว   โดยที่ตัวเองก็เป็นคนเซ็นออกเอง ทีนี้สไตล์ลิสเค้าก็เลยโทรมาโวยวายเค้าโกรธมาก เพราะเจ้าของบริษัทเราทำกับเค้าแบบนี้หลายครั้งแล้วตั้งแต่เรายังไม่เข้ามาทำงาน เค้าก็เลยจะแบนไม่เอาสินค้าของบริษัทมาเป็นสปอนเซอร์อีก  ซึ่งไม่ใช่ละครแค่เรื่องเดียว เพราะสไตล์ลิสบางคนเค้าจะดูแลละครหลายเรื่องเลยค่ะ แทนที่เจ้าของบริษัทจะยอมรับผิดแล้วขอโทษเค้าซะ กลับบอกว่าตัวเองไม่รู้เรื่อง ช่วงนั้นไปต่างประเทศ เราเป็นคนจัดสินค้าแล้วเซ็นออกเอง ( ซึ่งความจริงเราไม่มีอำนาจในการเซ็นต์สินค้าออกจากบริษัทเลยค่ะ ) แล้วเค้าก็สั่งให้เราโทรไปขอโทษสไตล์ลิสแล้วให้ยอมรับผิดว่าเป็นความผิดของเรา ซึ่งเราขอโทษสไตล์ลิสไปตั้งแต่ครั้งแรกที่เค้าโวยแล้ว  เค้าก็เข้าใจเราด้วยว่าเราไม่มีอำนาจเซ็นเอาสินค้าออกไปจากบริษัท แต่เราคิดว่ามันไม่ใช่ความผิดของเรา จะให้บอกว่าเราเป็นคนทำมันก็ไม่ใช่อ่ะ ตรงนี้แหละรองประธานหรือเจ้าของบริษัทไม่พอใจ วันดีคืนดีก็เลยให้พนักงานมาล็อกตัวเราไปเซ็นใบประเมินว่าไม่ผ่านการประเมินงาน โดยที่เราไม่ทันตั้งตัวเลย ตอนนั้นเราไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ก็เลย โง่ เซ็นต์ไป ยอมรับว่าไม่ผ่านการประเมินงาน เพราะเห็นว่าในใบนั้นไม่ได้ระบุว่าเราทำผิดหรือทำอะไรในด้านลบแค่บอกว่าไม่ผ่านการประเมินเท่านั้น ซึ่งเรามารู้ในภายหลังว่าถ้าเราไม่ยอมเซ็นชื่อแล้วไปฟ้องกรมแรงงาน เรามีสิทธิ์ชนะเต็ม ๆ ทางบริษัทต้องชดใช้เราด้วยซ้ำ แต่ในกรณีนี้เราไม่ได้อะไรเลย แถมสมุดบันทึกงานของเรา รายชื่อลูกค้าที่เราติดต่อเค้าก็ยึดไปหมด ให้เราออกมาแต่กระเป๋าถือใบเดียว หลังจากนั้นประมาณ 1 สัปดาห์ เค้าก็โทรมาตามให้เรากลับไปทำงานอีก เพราะเค้าเอาเราออกแบบกระทันหัน งานมันเลยชะงักทั้งสามตำแหน่งเค้าไม่สามารถหาคนมาทำในทันทีได้ คนอย่างเราเจ็บแล้วจำ เราก็เลยไม่กลับไป เค้าก็เลยโทรมาขู่เราว่าถ้าไม่กลับไปทำกับเค้าก็อย่าหวังว่าจะได้งานที่อื่น ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่เข้าใจว่ามันหมายถึงอะไร แต่เราไปสมัครงานที่ไหนที่ไหนซึ่งดูเหมือนจะได้แต่ก็แห้วตลอด เป็นแบบนี้อยู่หลายที่มาก จนกระทั่งเราตัดสินใจถามฝ่ายบุคคลบริษัทนึง ซึ่งเรามั่นใจมากว่าเราจะได้งานที่นี่ พี่ฝ่ายบุคคลใจดีก็เลยบอกว่าเรามีรายชื่อติดแบล็กลิสต์เพราะบริษัทนี้แหละเป็นคนแจ้ง ตอนนั้นเราไม่รู้จะทำไง เราเลยหาข้อมูลในเน็ตแล้วส่งเมลล์ไปกรมแรงงาน บอกชื่อ เลขที่บัตรประชาชน ชี้แจงว่าโดนกลั่นแกล้งเล่าโดยละเอียด โดยยืนยันให้ไปตรวจสอบที่บริษัท เพราะบริษัทเราเลี่ยงภาษีและทำผิดหลายอย่างเลย หลังจากนั้นไม่นานเราก็ได้งานที่ใหม่ หลังจากที่ตกงานเพราะโดนแกล้งอยู่เป็นปี ๆ โดยที่ไม่รู้ตัว ซึ่งเราสันนิษฐานว่าทางกรมแรงงานคงจะตรวจสอบข้อเท็จจริงและปลดแบล็กลิสต์ให้เราแล้ว ดังนั้นอยากให้เรื่องของเราเป็นอุทาหรณ์ ไปทำงานที่ไหนอย่ายอมเซ็นต์อะไรง่าย ๆ ถ้าเราไม่ผิดนะคะ  โดยเฉพาะกับบริษัทเลว ๆ ที่เห็นแก่ผลประโยชน์ส่วนตัว ปล.แก้ไขคำผิดค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 22:32:14 จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:11:26

ความคิดเห็นที่ 99 แอบฮา คห.97 คุณ ฤาความรักจะไม่หวนคืน ตรงได้โบนัสแล้วรีบชิ่งนี่แหละค่ะ แหม๋ เจ้านายอุตส่าห์ปะเหลาะเเล้วนะ ยังทำกันได้ลงคอ 5555+0 จากคุณ : จขกท. (ดอกกระเจียวหลงทุ่ง) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:21:17

ความคิดเห็นที่ 100 โอ้โห คุณ แม่โอ๋เรนเจอร์ (คห.98) โดนแต่ละเรื่อง แรงๆทั้งนั้นเลยนะคะ โดยเฉพาะเรื่องสุดท้าย ที่ติดแบล็คลิสโดยไม่รู้ตัว ทำไมเค้าใจร้ายทำกันได้ถึงขนาดนี้นะคนเรา น่าเกลียดมากๆเลยค่ะ ไม่รู้จะด่าแทนยังงัยเลย เจ้าของแบบว่าสุดๆมากอ่ะ งก โยนขี้ ไม่มีคลาส ดีแล้วค่ะออกมาอ่ะ ไปฝากชีวิตไว้กับเจ้าของกิจการที่ไม่มีความคิดแบบนี้ พาลจะพาเราหมดอนาคตซะเปล่าๆค่ะ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 23:30:27

ความคิดเห็นที่ 101 เข้ามาอ่านอีกที โอ้ ถูกใจคุณแม่โอ๋เรนเจอร์มากมาย ป่านนี้เจ้าของบริษัทที่เคยแบล็คลิสต์คุณเค้ายังอยู่ดีมีสุขอยู่หรือเปล่าน้า??? เรามาแบล็คลิสต์เจ้าของแย่ ๆ กันมั่งดีกว่ามั้ยครับ อิ อิ อิ ล้อเล่นน่ะ จากคุณ : PoojeeChunn เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:13:13

ความคิดเห็นที่ 102 อ่านแล้วรู้สึกมีกำลังใจจังเลย ขอบคุณ จขกท. มากๆที่มาเล่าให้ฟัง ^^ จากคุณ : huwagaga เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 10:31:04 A:58.9.64.85 X: TicketID:326171

ความคิดเห็นที่ 103 คุณดอกกระเจียวหลงทุ่ง ความคิดเห็นที่ 100 บริษัทแสบ ๆ แบบนี้มีอีกนะ แต่เราไม่ได้ลาออกอ่ะ เลยไม่ได้เล่า 5 5 5 อย่างช่น.... บริษัท SkinCare ตัวนึง  แบรนด์นี้ตอนเข้ามาใหม่ ๆ ตั้งราคาเทพมาก จนมีคนมาตั้งกระทู้ว่าสินค้ามันดีสมราคา ( แพง ) รึเปล่า แบรนด์นี้คนไทยไปขอเป็นหุ้นส่วนและเป็นตัวแทนนำเข้ามาขายในไทย เราเองเป็น 1 ใน 4 พนักงานรุ่นบุกเบิก โดยเจ้านาย ( หุ้นส่วนคนไทย ) บอกว่า อยากให้เราเป็นเมเนเจอร์น่ะแหละ แต่บริษัทมันพึ่งจะเปิด ขอให้เป็น ซีเนียร์ ไปก่อน ( ประมาณว่าบริษัทยังไม่มีกำไร ) ถ้าบริษัทมั่นคงก็จะปรับตำแหน่งให้ เราก็โอเคถ้าอยู่แล้วมีโอกาสโตก็น่าสน  ทำงานหนักหน่อย เงินน้อยหน่อยไม่เป็นไร เพราะตอนเปิดใหม่ ๆ มีแค่สองสาขา เราต้องวิ่งรอกทั้งสองสาขา ซึ่งอยู่กันคนละโยชน์ แต่ก็เอาวะ....สู้ พออยู่ไปลายเจ้านายก็เริ่มออก.... อย่างเช่น มีน้องพนักงานคนนึงเคยมีประสบการณ์งานขายมา แต่เค้าเป็นคนที่หน้าตาไม่ค่อยยิ้มแย้ม เจ้านายก็หาเรื่องด่าแบบเจ็บแสบเกี่ยวกับหน้าตาของน้องเค้า จนน้องเค้าโมโหก็เลยขอลาออกไป ตอนที่เข้ามาสัมภาษณ์  บอกว่า ถ้ายอดขาย 1 แสน ถึง 3 แสน จะได้ค่าคอม 3%   ถ้ายอดขาย 3 แสน - ห้าแสน จะได้ค่าคอม 5% และถ้ายอดขายถึง 1 ล้าน จะได้ 10% แต่พอตอนเข้าไปทำงาน ใบค่าคอมมิทชั่นกลับมี 0 เพิ่มมาอีก 1 ตัว กลายเป็น ยอดขาย 1 ล้าน - 3 ล้าน ถึงจะได้ค่าคอม 3% พวกเราก็ ต๊กกะใจ เลขศูนย์มันมาไงอีกตัว  ที่สำคัญ เห็นกันตาสี่คู่นะ ไม่ใช่ว่าเราคนเดียว ซึ่งวันนั้นเราก็ขอใบนั้นเค้า แต่เค้าไม่ให้อ้างว่ายังพิมพ์ไม่เรียบร้อย ถ้าเรียบร้อยเมื่อไหร่จะแจกให้อีกที พอเราโทรไปถามเค้า เค้าก็บอกว่าตามนั้นล่ะ พวกเรา 4 คนน่ะเป็นคนตาฝาดเข้าใจผิดกันไปเอง... นี่ยังไม่รวมถึงสวัสดิการพนักงานที่ตกลงว่าจะมี SkinCare ให้พวกเราใช้คนละชุดเป็นเซ็ตใหญ่ สามเดือนเบิกได้หนึ่งครั้ง มูลค่าเซ็ตนึงก็สามหมื่นกว่า... แต่พอจริง ๆ แล้วให้เป็นเซ็ตกระจิ๋วหลิ๋วที่เอาไว้แจกให้ลูกค้าไปทดลองใช้น่ะ หรือ บอกว่าจะให้บัตรเติมเงินเอาไว้ติดต่องาน แต่สุดท้ายทุกคนต้องเข้าเนื้อออกเอง หลาย ๆ ครั้งที่มันไม่ยุติธรรมและรู้สึกว่าพวกเราถูกเอาเปรียบ เราก็เลยเริ่มไม่ยอม และมีคำถามว่าทำไม เค้าไม่ทำตามอย่างที่ตกลง สุดท้ายเค้าก็เลยเอาเราออก ด้วยเหตุผลที่ว่าถึงเราจะทำงานเก่ง ขยัน แต่เราเป็นคนหัวแข็ง เลยทำงานร่วมกับเค้าไม่ได้ แถมเงินเดือนสุดท้ายเค้าก็ยังโกงเราอีกกกกกกกกก คือได้แต่เงินเดือน แต่ค่าคอมมิชชั่นเราไม่ได้  นัดเราไปเอา 3-4 ครั้ง ก็ไม่อยู่ ทั้ง ๆ ที่เจ้านายเป็นคนนัดเราเองนะ บางวันฝนตกหนักเราก็ต้องลุยฝนไปเอา เพราะความที่อยากได้เงินน่ะ ตัวเปียกปอนไปหมด ถึงเราจะออกมาแล้ว แต่ก็ยังคุยกับน้อง ๆ ที่เคยร่วมงานกันอยู่ น้องที่อยู่นานสุดเล่าให้ฟังว่า  พนักงานก็สับเปลี่ยนหมุนเวียนกันเข้าออกกันเป็นว่าเล่น ปัญหาส่วนใหญ่ก็มาจากเรื่องเงิน จากที่ตอนแรกรับพนักงานแต่ผู้หญิง ตอนหลัง ๆ ก็เอาหมดไม่ว่าจะเพศอะไร แต่ก็ยังอยู่กันไม่ทน สุดท้ายยอดก็เลยไม่ถึง บริษัทก็เลยถูกห้างยกเลิกบูทไปทั้งสองแห่ง  เจ้านายก็เลยเปลี่ยนมาขายทางเน็ตแทน แม้แต่น้องคนที่เล่าเรื่องนี้ให้เราฟัง ตอนที่เค้าลาออก เค้าก็โดนโกงตังค์เหมือนกัน เราก็เลยพึ่งรู้ว่าพวกไฮโซมีชื่อในวงสังคมบางคน ก็รวยแค่เปลือก โกงตังค์ได้แม้แต่พนักงานของตัวเอง.... --------------------------------------------------- ตอนคุณ PoojeeChunn ความคิดเห็นที่ 101 เราคิดว่าเค้าก็คงอยู่ดีมีสุข ร่ำรวยยิ่งกว่าเดิมค่ะ เพราะเวลาดูทีวีก็ยังเห็นแบรนด์สินค้าเค้าเป็นสปอนเซอร์ให้กับละครโทรทัศน์และรายการต่าง ๆ อยู่ แถมพอไปห้างก็ยังเห็นร้านเค้ายังอยู่ดีไม่มีเจ๊งงงง ซึ่งเราไม่แปลกใจนะ เพราะความจริงแล้วเจ้านายเก่าเราเป็นคนเก่งและฉลาดมากกกก  โดยเฉพาะเรื่อง วาทศิลป์  แต่ก็ แสบ น่ะ ปล.เข้ามาแก้ไขข้อมูลบางอย่าง กลัวโดนฟ้องอ่ะ  ไม่มีปัญญาสู้คดี  ที่โดนมาก็อ่วมแล้ว  5 5 5 ถ้าใครอ่านแล้วเห็นว่าข้อมูลตรงไหนมันล่อแหลมก็เตือน ๆ กันได้นะคะ จะเข้าไปแก้ไข ขอบคุณค่ะ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 12:01:29 จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:50:26

ความคิดเห็นที่ 104 ความคิดเห็น 103 คุณแม่โอ๋เรนเจอร์ "เราก็เลยพึ่งรู้ว่าพวกไฮโซมีชื่อในวงสังคมบางคน ก็รวยแค่เปลือก โกงตังค์ได้แม้แต่พนักงานของตัวเอง...." ผมว่าที่เขารวยมาได้ก็เพราะโกงนี่แหละครับ จากคุณ : AlternateX (AlternateX) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 13:07:57

ความคิดเห็นที่ 105 4เดือนค่ะ ทรมานสุดๆ จากคุณ : Mrs.Reda เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 21:23:47

ความคิดเห็นที่ 106 ขออนุญาตขยายความความเห็นที่ 104 #AlternateX# คำคมของหนังเรื่อง godfather เบื้องหลังความร่ำรวย ที่ปราศจากอาชญากรรมไม่ค่อยมีหรอก จากคุณ : ravio เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 23:15:05

ความคิดเห็นที่ 107 ชอบกระทู้นี้จังค่ะ เราเปิดกิจการเป็นของตัวเอง ก้อคือว่าแย่ในระดับนึงแล้ว เพราะต้องพบลูกค้าแบบเห็นหน้าค่าตากันจังๆเลยค่ะ ลูกค้ามีหลายประเภทมากๆ บางครั้งเราถึงกับเครียด นอนไม่หลับติดๆกันหลายคืนเลยทีเดียว แต่พอมาอ่านกระทู้นี้แล้ว โหย งานเราสบายกว่าคนอื่นๆหลายเท่าเลย อ่านแล้วมีกำลังใจสู้ต่อไปค่ะ จากคุณ : ตั้งโอ๋ Za เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 17:12:51