ความคิดเห็นที่ 1 ขายของตอนแรก ตั้งราคาขายเท่ากับหน้าเว็บ สินค้าของเราจะแปลก ไม่เหมือนใครในย่านนั้น ถึงแม้ทำเลจะอยู่ริมถนน แต่มีข้อเสียคือ อยู่ฝั่งขากลับออกจากโซนด้านใน ลูกค้าซื้อของในโซนร้านค้า จนหนำใจแล้ว ขับรถกลับออกมาเจอร้านเรา บางคนก็ชะลอดู บางคนก็ขับรถเลยไป เราแก้ปัญหา โดยการยกของมาตั้งโชว์หน้าร้านเยอะๆ เน้นสีสันสดใสมองเห็นแต่ไกล ซึ่งก็ช่วยได้มากทีเดียว แต่การก้าวสู่โลกความจริง มันก็ไม่ได้ง่ายเหมือนที่เราคิดนะค่ะ ปัญหาต่อมาคือ ลูกค้าต่อราคาหนักหน่วง มากๆๆๆๆ เช่น เราขายเก้าอี้สตูลราคาตัวละ 1,590 บาท มาต่อราคาเรา 2 ตัว 2,000 บาท ด้วยความที่เคยขายแต่ในเว็บไซด์ ลูกค้าจะทำการบ้านมา เรื่องต่อราคาจึงมีน้อยมาก เพราะทราบว่า เราขายไม่แพงเลย เราถนัดแต่คุยโทรศัพท์ โต้ตอบทางเมล์ พอมาเจอลูกค้าตัวเป็นๆ เราถึงกับไปไม่เป็น เก็บสีหน้าและอารมณ์ไม่อยู่ จนแทบจะตะเพิดลูกค้าออกจากร้าน ล่าสุดวันนี้มีลูกค้าต่างชาติเข้ามาซื้อของ เตรียมเครื่องคิดเลขมาเองเลย จิ้มๆๆๆ ต่อราคาเราแทบจะครึ่งต่อครึ่ง ภาคปีศาจของเราเริ่มจะข่มไว้ไม่อยู่ อยากได้เงินก็อยากได้ เพราะบ่าย 2 แล้วยังไม่ได้เปิดบิลเลย เราพยายามอธิบายว่าราคานี้ไม่ว่าคนไทยหรือต่างชาติ เราขายราคาเดียวกัน สรุปซื้อปลอกหมอนอิง ไป 9 ใบ คิดราคา 1,250 บาท คุณเธอยังยื่นเงินให้เรา 1,100 บาท กะจะเนียนเอาให้ได้ วินาทีนั้นเราจวนเจียนฟิวส์ขาดมากๆ เราพูดคำสุดท้ายว่าขายให้ไม่ได้ หล่อนยื่นเงินให้เราอีก 100 บาท หายไป 50 บาท เราไม่ยอม...หล่อนบ่นพึมพัมภาษาตัวเอง พลางล้วงในกระเป๋าและพูดว่า ฉันไม่มีเงินแล้ว ตอนนั้นใจเราร้อนมากๆๆๆ เรายอมเสียเงิน 50 บาท รีบไล่ให้หล่อนไปขึ้นรถสองแถว ที่รออยู่ ก่อนที่เราจะฟิวส์ขาด เงิน 1,200 ที่ได้มา เรายกให้น้องไปเลย แทบไม่อยากจะเห็น.. แต่ก็แอบขำที่หล่อนรีบจัดจนลืมเครื่องคิดเลขไว้ที่ร้าน น้องเราพูดปลอบ ใ้ห้คิดซะว่าแทนเงิน 50 บาทล่ะกัน 555555 แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 02:48:45 จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 02:45:28

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดีค่ะ  ขอแวะมาอ่านหน่อยนะคะ ขอบคุณค่ะ ที่มาแบ่งปัน จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 02:52:44

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาปูเสื่อรอ จากคุณ : พลอย (Super_VIP) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 03:00:11

ความคิดเห็นที่ 4 ระหว่างขับรถกลับบ้าน เรานั่งทบทวนกับตัวเองว่า เราเหมาะที่จะเป็นแม่ค้าขายของหน้าร้านหรือเปล่า เรายอมรับว่า เราจะออกแนวติสส์นิดหน่อย เพราะสินค้าส่วนใหญ่เป็นงานแฮนด์เมด เวลาเจอลูกค้าต่อ ราคาหนักๆ สมองเราจะคิดแว็บขึ้นมาทันทีว่า สินค้าก็ขายไม่แพงแล้วยังจะต่ออีก ดูถูกสินค้าของเราเกินไป งั้นอย่าเอาเลย ไม่ขายแระ...ในทางกลับกันถ้าเจอลูกค้าที่ชอบสินค้าเราจริงๆ ซื้อง่าย ไม่จู้จี้ เราทั้งลด ทั้งแถม เป็นงั้นไปอีก นิสัยส่วนตัวอีกอย่างคือ เป็นคนซื่อ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมกับใคร พูดตรงอีกตะหาก ได้คือได้ ไม่คือไม่ ออกแนวหน้าโหดแต่ใจดี เจตนารมณ์ในตอนแรกที่เปิดร้านคือ เราต้องการขายราคาเท่ากับในเว็บไซด์ ฝันไว้ว่าลูกค้าจะเข้าใจและยอมรับราคานี้ได้ เหมือนอย่างที่ลูกค้าจากในเว็บรับได้ ปรากฎว่ามันไม่ใช่ เพราะต่อให้ขายถูกแสนถูกยังไง คนก็ยังต่อ มันฝืนใจมากๆ ที่ต้องกลืนน้ำลายตัวเอง บอกน้องสาวไป ว่าถ้ามีชาวต่างชาติเข้ามาให้บวกราคาเผื่อต่อไปด้วย เพราะเขาระแวงพ่อค้าแม่ค้าคนไทยเหมือนอย่าง ที่เราระแวงเวลาไปซื้อของเมืองจีน ภาพที่เราเดินควงเครื่องคิดเลขที่ปักกิ่ง กระหน่ำกดขอส่วนลดอย่าง เอาเป็นเอาตาย กำลังย้อนกลับมาหาเรา ต่อให้เราใจซื่อ เขาก็คิดว่าเราจ้องจะโก่งราคาอยู่ดี เราไม่รู้ว่า เราควรเป็นตัวของตัวเองหรือเป็นอย่างที่คนอื่นเป็น ทำอย่างที่คนอื่นทำเพื่อความอยู่รอดดี มันพูดไม่ถูกจริงๆ ค่ะ ตอนนี้เราเลยให้น้องสาวเป็นคนดูหน้าร้าน ส่วนตัวเองก็กลับไปฝังอยู่หน้าจอคอมฯ เหมือนเดิม เพราะค่อนข้างมั่นใจว่า ไม้แก่อย่างเราคงยากที่จะดัดให้อ่อนได้ ปลอบใจตัวเองว่าคนเป็นเจ้าของกิจการ ไม่จำเป็นต้องทำทุกอย่าง อะไรที่ไม่ถนัดก็จงมอบให้คนอื่นที่ทำได้ดีกว่ารับหน้าที่ไป เฮ้อ..อออ อย่างน้อยการที่เราตัดสินใจออกจากหน้าจอคอมฯ มาเผชิญโลกของความเป็นจริง ก็ให้อะไรเราหลายๆ อย่างนะค่ะ จากคนที่ชอบต่อราคา กลายเป็นคนซื้อของง่ายขึ้น ต่อราคาพอสมเหตุสมผล พอให้แม่ค้ามีกำไรบ้าง บางอย่างที่เรารู้อยู่แก่ใจว่ามันถูกมากๆ แล้วเราก็ไม่ต่อเลย ถือว่าช่วย คนอาชีพเดียวกัน ที่สำคัญทำให้เรารู้จักตัวเองมากขึ้นด้วยค่ะ มาถึงตรงนี้ เราหวังว่ากระทู้ของเราจะมีประโยชน์ต่อแม่ค้าออนไลน์หลายๆ คน ที่ใฝ่ฝันอยากจะมีหน้าร้าน ของตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องยาก แต่มันก็ไม่ง่าย เพราะหนทางนี้ไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ อยู่ที่ว่าเราตั้งใจ จะฝ่าฟันและสู้กับมันแค่ไหนนะค่ะ ขอบคุณทุกท่านที่แวะมาอ่านค่ะ ^_^ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 54 03:44:07 จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 03:25:18

ความคิดเห็นที่ 5 ข้อดี ข้อเสีย  เป็นจุดแตกต่างกันนะครับ ขายของในเน็ต ผมว่าสบายใจกว่าเยอะ  ไม่ต้องเจอหน้าตา  ไม่ต้องเสียอารมณ์ แถมยังขายได้ทั่วไป  อันนี้กรณีทำเฉพาะร้านออนไลน์นะครับ  แต่ การขายออนไลน์ ไม่เห้น อาจมีลุกค้าหน้าใหม่ยากหน่อย สำหรับร้านจริง แฟนผมเคยขายอาหาร ทำเล่นๆ  ทั้งที่ส่วนตัวเค้าเคยมีประสบการณ์ที่เมืองนอกมาแล้ว  ก็ต้องยอมรับว่า ท้องถิ่นมีส่วนในการคาดหวังมาก เรื่องราคา ปริมาณ  รสชาด(คนเหนือ ชอบกินเค็ม)   แถมมีเรื่องจุกจิกอีก แน่นอน ค่าร้าน สูง ใครคิดเปิด ต้องพิจารณาให้ดีครับ  แบบ จขกท  น่าจะเปิดแถว หัตถกรรมหางดง ( เดาเอา )  เพราะผมรู้จักคนเริ่มต้นสร้างที่ดิน  จริงๆเค้าต้องการจัดให้เป็นแหล่งขายของ  ระบายของชาวบ้าน  เนื่องจาก ตรงนั้น ทำกันมาก  ช่างพอมีฝืมือ ก็ออกมาทำเอง กู้เงินทำร้านใหญ่ แต่ขายไม่เป็น จนเจ๊ง ก็เยอะ   หากถามว่าไปเดินเที่ยว น่าเดินมั้ย  ผมว่ายังน่าเดิน  แต่ไม่ค่อยน่าซื้อ เพราะซื้อรอบนอกที่รู้จักถูกกว่าเยอะ แต่เค้าไม่ได้ทำหน้าร้านครับ จากคุณ : TheRed2008 เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 07:22:26

ความคิดเห็นที่ 6      ***     ** ขอบคุณที่เอาเรื่องราวในชีวิต **   ***       มาแบ่งปัน กันฟัง คุณค่ะ     *** จากคุณ : ปาดศรี เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 08:32:58

ความคิดเห็นที่ 7 เราขายของทั้งในเน็ตและหน้าร้านเป็นพวกเสื้อผ้าเด็กลิขสิทธิ์ จะตั้งราคาขายหน้าร้านแพงกว่าประมาณ 10-15% เพราะลูกค้าหน้าร้านต่อเก่งมาก ๆ ส่วนใหญ่ลูกค้าในเน็ตจะไม่ต่อถ้าต่อการคิดยอดแล้วต่อเศษซะมากกว่า แต่ลูกค้าหน้าร้านลดเป็นรายตัวแล้ว เวลารวมยอดจะขอลดอีก เนื้อผ้าก็ได้จับ ลองก็ได้ จากคุณ : แม่ลูกสอง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 09:17:21 A:58.9.210.187 X: TicketID:313934

ความคิดเห็นที่ 8 อยากทำขายของบนเน๊ตบ้าง แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน จากคุณ : น้ำซาวข้าว เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 09:26:05

ความคิดเห็นที่ 9 เคยอ่านของคุณสกุลลัน (สกุลลัน) อยู่หลายครั้ง เคยติดตามดูร้านใน Blog เพราะสนใจเป็นแม่ค้า on line หลังจากที่เคยเปิดแล้วไม่ประสบความสำเร็จ (ทำสินค้า IT ค่ะ) ตอนนี้สนใจงานฝีมือ และชอบ Idea คุณสกุลลันมาก แต่เราเคยสั่ง online แล้วของมีปัญหา (เครื่องประทับแท้) ก็เลยตั้งใจว่าจะซื้อเฉพาะที่เห็นเท่านั้น (แต่ก็ยังอดไม่ได้อยู่ดี..55) เราก็มีปัญหาในการขายหน้าร้านเป็นเช่นเดียวกับคุณสกุลลันค่ะ 1.เรามีหน้าร้านเป็นสินค้า IT มา 8 - 9 ปีแล้ว แต่.. เราไม่มีความสามารถในการขาย เวลาลูกค้าต่อรองเราคิดไม่ทัน อารมณ์ร้อน เราจึงมอบหน้าที่นี้ให้กับคุณสามี แล้วเราทำในบางเรื่องเช่น Promotion เอกสาร/บัญชี เงินเดือน back office ทั้งหลายเรารับหมด 2.เคยคิดอยากเป็น sale ขายเองบ้าง เพราะเราก็รู้รายละเอียดสินค้าดีกว่าช่างซะอีก (เหลือแต่ติดตั้งเองเท่านั้นจริง ๆ นะ) ดูก็ไม่น่าจะยาก แต่.. ความจริงนั้นทำให้เราแทบถอดใจ เพราะเจอลูกค้าต่อรองจนกลายเป็นกดราคา ของหลายแสน ต่อที่หลายหมื่น (แม่เจ้า กำไรอะไรจะเยอะขนาดน้าน) แล้วเราจะเอาเงินที่ไหนมาบริการหลังการขาย เอาเงินที่ไหนมาจ่ายเงินเดือนลูกน้อง  จ่ายค่าน้ำมันรถไปดูแลท่านล่ะคะ เฮ้อ!!!! และ เพื่อลูก เพื่อครอบครัว  เพื่อกิจการของเรา ขอตั้งหลักแล้วฮึดสู้เป็นพัก ๆ ล่ะกัน... 3.อย่าเพิ่งท้อนะคะ การมีหน้าร้านไม่ได้แย่นะไปหมดนะ เป็นการประกาศตัวตนของเรา เป็นหลักประกันลูกค้า  คิดในแง่ดีคือ เราได้แต่งตัวสวย ๆ เอาไว้รอรับลูกค้า ทำให้เรากระฉับกระเฉง ไม่แก่น่า.. เข้ามา share เรื่องเล่าสู่กันฟังนะคะ จากคุณ : NuxnixClub เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 10:49:08

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณมากค่ะ อ่านของ จขกท.แล้ว  เข้าใจความรู้สึกผู้ประกอบการเลย กลายเป็นว่า บางครั้งลูกค้าก็เป็นผู้เอาเปรียบผู้ประกอบการ จากคุณ : ดอกกระเจียวหลงทุ่ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:04:32

ความคิดเห็นที่ 11 ขอให้คุณสกุณลัน ใจร่มๆไว้คะ เอาใจช่วย ลูกค้ามีหลายประเภท ถอยสักพัก แล้วสู้ต่อไปคะ จากคุณ : secondMay (secondMay) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:21:05

ความคิดเห็นที่ 12 คหสต. ต้องปรับราคาค่ะ ต้นทุนมันต่างกันค่ะ หน้าร้านที่ขายของปลีกแบบนี้ ไงก็เจอต่อเละค่ะ ไม่เหมือนร้านที่ขายส่งไปเลย ราคามันจะเป๊ะ ไม่ลดให้ก็ไม่น่าเกลียด อยู่บ้านต้นทุนเกือบจะตายตัว คุมได้ง่ายกว่าอยู่ร้าน ร้านเรามีค่าใช้จ่ายอื่นเพิ่ม โดยเฉพาะของหาย เงินหาย ทอนกันไปมา จะไม่ครบตามบัญชีแต่ละวันได้ เวลาคนนี้ถาม คนนี้จ่าย อาจจะมีงงค่ะ เงินหายจากการโดนต่อหักคอ อย่างที่เล่าอ่ะคะ ไม่ไหว ก็บอกไม่มีเลย ง่ายดี บอกง่ายๆ เลย เงินหมดแล้ว บางคนนี่เปิดกระเป๋าตังค์ให้ดูกันเลยนะ เพื่อนเราเอง ฮ่า ๆๆ บอกหมดๆ เงินไม่มีแล้วพี่ ให้หนูเหอะ พอซื้อได้ ออกไปจากร้าน ไปร้านอื่นมันมีเงินซื้ออีกแล้ว เฮ้ย .. ตะกี๊ว่าหมด ค่ากินอีก และก็ต้องบำรุงมากกว่าอยู่บ้านนะ อยู่บ้านเหนือ่ยก็นอนเลย ฮ่าๆ ทำบ่อย ทำงานดึกๆ กลางวันนอนทำงาน เปิดคอมฯ ไว้ ลูกค้าติดต่อมาก็ค่อยลุกไปทำงาน  ทำงานไปพักไปได้ ถ้าเปิดร้านแล้วละก็มีแต่ทำงาน งานและงานอ่ะ จขกท. ก็ต้องหัดทนขายอ่ะค่ะ  จะได้ฝึกวิทยายุทธให้ทันคนซื้อ อิอิ แต่ก่อนเราขายในเนตใหม่ๆ เราก็ปรี๊ดค่ะ อารมณ์งี๊พุ่งปรอทจะแตก ฮ่าๆ แต่แบบบางทีท่องสู้ในใจ  อดทนไว้ จะเอาเงินให้ได้ พอเถียงๆๆ กันแล้วนี่ ได้เงินมาจนได้ สุดแสนจะดีใจเลย เอาชนะใจตัวเองได้ เอาเงินมาจนได้ ตอนนี้เพื่อนเรา หลังจากเปิดหน้าร้านมาปีกว่าๆ จะปิดเดือนนี้แล้วค่ะ อย่าที่บอกว่า มันเหนื่อยมาก พักได้น้อย เจอฝุ่นทุกวันๆๆ กลายเป็นหวัดกินยาวไม่หาย ได้เงินไปหาแต่หมอ ขายของได้เหมือนเท่าทุน มีเงินหมุนไปวันๆ เท่านั้นแต่ต้องเปิดร้านแต่เช้าตรู่ ปิด 2 -3 ทุ่ม ไม่กล้าจะปิดเปิดเป็นระบบ เพราะกลัวลูกค้าหาย สุดท้ายก็ทำร้ายตัวเอง เหนื่อยเกินไป เราก็คิดจะเปิดแต่ไม่สบโอกาสจริงๆ สักที เคยแต่ลองเปิดเล็กๆ ดู แค่หลังเลิกงาน ทำคนเดียวไม่ไหวอีก เหนื่อยมาก รับสมัครเด้กก็ไม่มีเลยที่จะมาทำได้ ทำเลไม่ดีด้วย ได้เท่าทุนเลยเลิกไปค่ะ จากคุณ : buchecktien เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 11:21:26

ความคิดเห็นที่ 13 เมื่อก่อนเราทำงานประจำแล้วก็ขายในเน็ตค่ะ แต่มีเหตุจำเป็นบางอย่างทำให้ต้องออกจากงานก็เลยตัดสินใจว่าจะออกขายตลาดนัดด้วยขายในเน็ตด้วย (ในเน็ตขายเสื้อผ้าผู้ใหญ่ ตลาดนัดขายเสื้อผ้าเด็กมือสองค่ะ เพราะเช็คแล้วตลาดนี้มีเสื้อผ้าผู้ใหญ่ 90กว่าเปอร์เซ็นต์เลยค่ะ) แต่การเผชิญหน้ากับลูกค้าจริงๆนี่ปวดหัวค่ะ ต่อหนัก ลูกเล่นเยอะ ช่วงแรกๆ เราหาสินค้าแบบเกรดค่อนข้างดี แล้วขายในราคาไม่เกิน 50 บาท ลูกค้าก็จะต่อราคาซะเกือบครึ่งด้วยประโยคเดียวกันทุกคนเลยว่า "ลดหน่อยละกัน เนี่ยซื้อไปก็ไม่รู้ลูกจะใส่ได้รึเปล่า" เราก็งงว่า อ้าว...จำไซส์ลูกตัวเองไม่ได้แล้วมันใช่ความผิดเรามั้ยเนี่ย 55+ แต่พอเราเชียร์ตัวอื่นที่ไซส์ใหญ่กว่าเค้าก็ไม่เอา แล้วถ้าเราไม่ยอมลดให้เท่าที่เค้าต้องการเค้าก็จะเดินหนีไปเลย บางทีก็ขยำเงินเป็นก้อนๆแล้วส่งให้ พอเราคลี่ออกดูแล้วเห็นว่าไม่ครบเค้าก็จะบอกว่า "โอ๊ย...คิดซะว่าทำบุญละกันเนาะ"  "คิดซะว่าให้หลานเนาะ" อะไรแบบนี้แล้วก็รีบจูงมือลูกเผ่นเลย แล้วเหตุการณ์ที่ทำให้จี๊ดที่สุดมี 2 ครั้งคือ ครั้งแรกมีน้องนักศึกษาเอาเสื้อผ้ามาขายแล้วหาที่ลงไม่ได้เราก็ขยับที่ให้น้องเค้าลงข้างๆ มีลูกค้าผู้หญิงคนนึงมากับลูกสาว เอื้อมมือมาจับกางเกงยีนส์ขาสั้นเด็กผู้หญิงที่เราแขวนไว้แล้วถามราคา พอเราบอกไปว่า 35 บาทค่ะ (มือสองสภาพเหมือนใหม่เลยล่ะ) เธอบอก "โอ๊ยแพง นึกว่าจะซัก 10 บาท" แล้วก็แวะไปดูของน้องนักศึกษาถามราคากางเกงขาสั้นผู้ใหญ่ พอน้องเค้าบอกว่า 50 บาท เธอควักกระเป๋าจ่ายทันทีเลยไม่ต่อซักคำ ต่อหน้าต่อตาเราเลยล่ะ เล่นเอาน้องนักศึกษาหน้าเสีย หันมาพึมพำกับเราว่า "ทำไมเค้าทำงี้ล่ะพี่" เราก็เลยต้องปลอบน้องว่าช่างเค้าเหอะ มันไม่ใช่ความผิดของน้องหรอกอย่าคิดมาก อีกเหตุการณ์นึงก็เป็นแม่ค้าจากตลาดอื่นจะมาหาซื้อของไปขาย ก็เลยมาต่อราคาของกับเรา เราก็บอกว่าถ้าซื้อเยอะก็พอจะลดให้ได้นิดหน่อยนะเพราะเราบวกกำไรนิดเดียว เธอก็ขอว่าช่วยลดให้อีกหน่อยเถอะ เพราะถ้าซื้อราคานี้เอาไปขายต่อเนี่ยได้กำไรตัวละ 20 เอง เราก็ปรี๊ดเลย "อะไรนะ! กำไร 20 นี่ใช้คำว่าเองเหรอ ประทานโทษเถอะ เรานั่งตากแดดอยู่เนี่ยได้กำไรตัวละิ 3 บาท แล้วราคาที่เราลดให้เนี่ยคือเท่าทุนแล้ว ยังจะเอาอะไรอีก" แล้วก็ต้องรีบหายใจเข้าออกลึกๆเพื่อสงบใจตัวเองไว้ ก่อนที่จะวีนแตกไปมากกว่านี้ บางทีถ้าเธอไม่พูดว่ากำไร 20 เราคงไม่ปรี๊ดขนาดนี้หรอก(มั้ง) สุดท้ายตัดสินใจแล้วว่าขอกลับไปนั่งหน้าคอมอย่างเดียวเหมือนเดิมดีกว่า เพราะคำนวณแล้วยอดขายในเน็ตต่อเดือนมากกว่าตลาดนัดอีก แถมสบายใจกว่าเยอะ จากคุณ : จิงโกะจัง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 12:40:03

ความคิดเห็นที่ 14 เราบอกในแง่ที่เราเป็นลูกค้านะคะ ที่จริงเราก็เป็นแม่ค้าออนไลน์เหมือนกัน ตอนที่เราไปซื้อของหน้าร้าน เราเจอแต่แม่ค้าบวกเราคาแบบขูดเลือดขูดเนื้อมากๆ โดนโก่งจนขยาด หลังๆ เราเลยเลือกซื้อที่แต่ร้านที่ติดป้ายราคาเอาไว้เลย ถ้าแบบโดนราคาโดน ซื้อเลยไม่ต่อซักคำ แต่ถ้าเห็นพวกไม่ติดป้ายราคาเราไม่เดินเข้าไปเลย แม้ว่าจะชอบก็ตามเหอะ เราเคยคิดจะเปิดหน้าร้านเหมือนกัน เรากะว่าจะเอาคอมไปตั้งให้ลูกค้าดูเลยว่าในเว็บกับหน้าร้านเราราคาเท่ากันเลยนะ ห้ามต่อ ถ้าพอใจจะลดให้เอง 5555+ พอดีสินค้าเราขายให้แต่พวกขายส่งเลยสบายใจหน่อย ขายเป็นล็อตใหญ่ๆ ไปเลย แต่พวกของปลีกเราก็ขายนะ แต่มันเป็นสินค้ากลุ่มเฉพาะจริงๆ ซึ่งไม่มีการต่อราคากันอยู่แล้ว ขึ้นอยู่กับว่าเค้าจะซื้อหรือไม่ก็เท่านั้นเอง เคยมีแม่ค้าส้มตำสอนเราว่า ขายของต้องใจกว้างยังกับทะเล แถมต้องใจเย็นเป็นน้ำแข็ง ลูกค้ามาแบบไหนก็ต้องรับให้ได้ เราลองไปยืนดูพี่เค้าขายแล้วกลับมาพิจารณาตัวเอง พบว่า เราไม่ค่อยเหมาะกับการเปิดหน้าร้านขายปลีกเลย เพราะเราเป็นคนเก็บอารมณ์และสีหน้าไม่ได้ เปิดร้านไปฉิหายแน่ๆ รอได้ลูกจ้างดีๆ ไว้ใจได้เมื่อไหร่คงมีโอกาสได้เปิดกับเค้าบ้าง ฮ่าๆ ขอบคุณที่มาร่วมแบ่งปันกันนะคะ ขอให้รวยๆ  ^^ จากคุณ : เจ้านายตัวเอง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 17:19:25

ความคิดเห็นที่ 15 เล่าประสบการณ์ลูกค้าชอบต่อละกัน มีงานวันพ่อที่สนามหลวงปีนึง อยากไปขายเล่นๆหาประสบการณ์ ก็เลยไปขายน้ำดื่มขวดละสิบบาท เจอคนมาต่อราคา น้องขวดเท่าใร ขวดละ 10 บาทครับ ขวดละ 5 บาทแล้วกันนะน้อง คนอีสานเหมือนกัน อ่าา ผมคนจันทบุรีครับพี่ เอาน่า ยังใงก็คนไทยเหมือนกันไม่ต้องเอากำไรหรอก ผมเลยบอกไปว่า พี่ครับ ถ้าขายของไม่เอากำไรผมนอนดูทีวีอยู่บ้านดีกว่าครับพี่ ไม่ต้องออกมาขายให้เหนื่อยหรอก เค้าเลยเอาน้ำขวดนึงแล้วเดินไปเลย อิอิ จากคุณ : คิดถึงแล้วรักป่ะ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 17:27:01

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณสำหรับประสบการณ์หลายๆท่าน ผมเองก็ขายของในเน็ตควบกับทำงานประจำมาได้ 3 ปี ยอดขายเติบโตดี มีลูกค้าประจำพอสมควร เคยคิดอยากมีหน้าร้าน แต่ติดที่ไม่ค่อยมีเวลากับบุคลิกไม่ค่อยเหมาะกับการเป็นพ่อค้า ทุกวันนี้ก็เปิดบ้านรับลูกค้าจากในเน็ต คนใหนสะดวกมารับของที่บ้านหรือนัดพบกันครึ่งทางก็ลดค่าส่งให้ชิ้นละ 50 บาท ลูกค้าจากในเน็ตส่วนมากไม่ค่อยต่อและนิสัยดี ขี้เกรงใจ บางทีจองแค่ชิ้นเดียว พอเจอเราถูกใจรับไป 4-5 ชิ้นเลยก็มี จากคุณ : ดอกไม้ทะเล เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 18:57:54

ความคิดเห็นที่ 17 คนขายของหน้าร้านเก่งๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสได้นี่เรานับถือเขาเลยค่ะ เราขายของเฉพาะในเน็ท คิดว่าตัดสินใจถูกแล้ว เพราะถ้าเราเปิดหน้าร้านแน่นอนค่าใช้จ่ายพุ่งปริ๊ด ค่าเช่า ค่าน้ำค่าไฟ ค่าเหนื่อย ไม่ได้เข้าห้องน้ำ ไม่ได้แอบงีบ... ค่าเหนื่อยนี่ต้องชาร์จเยอะๆเพราะเราคิดว่าเราคงต้องคอยพูดอธิบายลูกค้าเยอะมากแน่ๆกับสินค้าของเรา ถ้าขายในเน็ทลูกค้าที่ซื้อเขาจะรู้เสร็จสรรพเลยว่าเจ้าสิ่งนี้คืออะไร ใช้ยังไง ดียังไง ไม่งั้นเขาคงไม่เสริชกูเกิ้ลหาสินค้าแล้วเจอร้านเราว่ามั้ย มันเป็นตัวคัดกรองและวาง positionning ได้ดีทีเดียว ถ้าเปิดหน้าร้านต้องซื้อสินค้าให้ลูกค้าทดลองไว้อีกชุด เปลืองมากแน่ๆ สินค้าที่วางขายจริงก้อคงจะบอกลูกค้าว่าเลือกได้แล้วว่าจะซื้อแล้วพี่จะหยิบให้ ไม่อยากให้ของเสียเพราะรอยนิ้วมือลูกค้า 555555 คิดมากไปไหมเรา...แม่เคยพูดว่าดีแล้วที่ขายทางเน็ทเพราะลูกค้าไม่เห็นว่าหน้าแม่ค้าโหดแค่ไหน ถ้าเปิดร้านแล้วเจอลูกค้าต่อราคาเราคงหน้าหงิกใส่ลูกค้าแน่ๆ เป็นคนที่มีรังสีอัมหิตแผ่ออกมาจากร่างได้ตลอดเวลา...มีคนเคยบอกเราแบบนี้ 5555 แต่วันก่อนนัดเจอลุกค้าในอำเภอ ที่เจอร้านเราจากเน็ท แล้วนัดดูของ เรื่องสรรพคุณสินค้าไม่ต้องอธิบายมาก มาเหนื่อยตรงที่ต้องคอยปฏิเสธลูกค้าเพราะต่อราคาโหดมากกกกก เรารู้ได้เลยว่าหน้าเราเริ่มเก็บอาการไม่อยู่ละ...เลยอ้างว่า บอกไว้นิดนึงน๊า ว่าถ้าพี่ไม่ลดราคาให้ ไม่ขายให้น้องๆวันนี้ ของพี่เก็บไว้ขายคนอื่นได้อยู่นะ ในเน็ตพี่ไม่ลดราคาเลย น้องก้อรู้ไม่ใช่เหรอลองไปซื้อร้านอื่นเขาไม่ลดเลยซักบาท ใช่มั้ย น้องๆพยักหน้าหงึกหงักๆ เพราะเขารู้ว่าบางร้านลองมาต่อมีโดนด่า 5555 เราเลยลดให้นิดหน่อย แต่ก้อเยอะนะ ขายต่อหน้าบางครั้งกฏเหล้กในใจเรื่องราคาเราห้ามยาก ลุกค้าพูดเพราะๆใจอ่อน...แต่คนเราก้อแปลกนะ พอไม่ต่อเรากลับสงสารลดราคาให้ซะงั้น... อ่อ ข้อดีของการขายหน้าร้านคงเป็นการได้เชียร์สินค้าอื่นๆนอกเหนือจากที่ลูกค้าต้องการในตอนแรก ถ้าเชียร์เก่งๆลุกค้าจะซื้ออย่างไม่มีเวลาคิดสมการเลย 55555 ปล. คุณสกุลลัน เคยสอบถามเรื่องเก้าอี้ไป ขอเวลาเคลียร์บ้านก่อนเน้อ ไปโฟ่ให้เพื่อนฟังเพื่อนบอกว่าเอาด้วย 1 ชุด พร้อมแล้วจะติดต่อไปจ้า ...สู้ๆนะคะ ขอบคุณสำหรับประสบการณ์ที่เจอไม่ว่ามันจะดีหรือไม่ดี เอามาแชร์แบบนี้เป็นเรื่องดีแก่คนอื่นมากค่ะ ^^ จากคุณ : Thundergirl เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 19:16:43

ความคิดเห็นที่ 18 เราชินละเจ้าเวลาคนต่อราคาอะ ถ้าอารมณ์ดีก็ยิ้มๆไป ถ้าอารมณ์บ่จอยก็ทำหูทวนลม ไม่ลดยังไงก็ไม่ลด ของบางอย่างลดได้ก็ลดไป บางอย่างไม่ได้ก็ไม่ต้องลด แค่นี้แหละเจ้า ต่อราคาเป็นเรื่องปกติ๊ปกติ ^ ^   ปัญหาคือชอบเจอแบบหักคอน่ะคะ เอาของไปแล้วยืนเงินให้ เงินขาด ไม่ยอมจ่ายเงินที่ขาดให้เรา ของก็ไม่คืนหยิบไปซะเฉยๆงั้นแหละ -*-  จะเอาราคานี้ให้ได้ทั้งที่แม่ค้าขายให้ไม่ได้ คุณลูกค้าขาถ้าไม่จ่ายราคาที่แม่ค้าบอก ก็เอาของคืนเถอะ เพราะเงินที่คุณยัดให้ทุนยังไม่ได้เลยคุณขา คุณจิงโกะค่ะ เหตุการณ์ที่ลูกค้าต่อของคุณ10บาท แต่ซื้อของนศ.คนข้างๆ เพราะเค้าไม่ถูกใจสินค้าน่ะค่ะ นึกถึงกรณีเราเป็นลูกค้าบ้างนะ คือรู้ว่ามันถูกแต่เราไม่ค่อยอยากได้เท่าไหร่ เลยต่อมากๆถ้าได้ก็เอาไม่ได้ก็ไม่เอา แต่ถ้าของถูกใจละก็ แพงไปบ้างอะไรบ้างก็ซื้อเจ้าค่ะ ^ ^  กางเกงของน้องนศ.อาจเป็นสไตล์ที่ลูกค้าคนนั้นชอบก็ได้เจ้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 20:42:07

ความคิดเห็นที่ 19 เห็นด้วยกับท่านกุนซือ*18 เราว่าคุณแม่คนนั้นคงอยากได้ของตัวเองมากกว่าของลูกน่ะค่ะ ของลูกก็ถามไปงั้นๆเผื่อได้ แต่ของตัวเองยังไงฉันก็ซื้อ จากคุณ : หมีหมี่ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 21:58:34

ความคิดเห็นที่ 20 จะเปิดร้านค้าในเน็ตเปิดไม่ค่อยสำเร็จสักที เข้าไปดูพวกเวปประกาศโฆษณาฟรี หรือ ห้องซื้อขายแลกเปลี่ยน รู้สึกว่าฮาร์ดเซลล์ไปหน่อย แข่งขันกันเยอะ จนไม่กล้าลงสนามแข่งเลย แล้วจะขายในเน็ตต้องขยันไปโพสต์ประกาศ โฆษณาตามที่ต่างๆ มันทำให้เรารู้สึกว่า การเล่นเน็ตของเรามันไม่ใช่การพักผ่อนอีกต่อไปแล้ว แทนที่จะมาอ่านกระทู้เพลินๆ กลายเป็นว่าเราต้องมาจริงจังกับการขายของอีก ทั้งที่ชีวิตจริงก็ขายของทั้งวันอยู่แล้ว เรื่องลูกค้า ไม่ค่อยเจอปัญหาเท่าไหร่ นานๆที จะมีเรื่องกันสักหนนะ แล้วสินค้าที่ขาย ก็ชิ้นเล็กชิ้นน้อย ราคาไม่กี่บาทอยู่แล้ว เรื่องต่อรองราคาจึงไม่เคยเจอ ส่วนมากจะรู้จักลูกค้าทั้งครอบครัวเลย ทั้งพ่อแม่ลูก คุยสนิทสนมกันดี บางทีลูกค้าก็มาคุย มาปรึกษาเฉยๆ ไม่ได้มาซื้อของก็มี  ถ้าฉันทำได้ครอบจักรวาลกว่านี้ ฉันว่ามีอะไร ลูกค้าก็เอามาให้แก้ หรือ มาให้ช่วยเยอะกว่านี้ ที่ทำอยู่ทุกวันนี้ก็เหนื่อยแล้วนะ แต่ถ้าหาช่องทางทำอะไรเพิ่มได้อีก ฉันก็อยากลอง การได้ลองขายอะไรใหม่ มันเป็นทั้งความเครียดและความสนุก จากคุณ : ..ฟ้าใส.. เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:00:22

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณทุกๆ ท่านที่แวะเข้ามาอ่านนะค่ะ วันนี้บอกน้องสาว ปิดร้าน 1 วัน แบบว่าอารมณ์ติสส์กำเริบ 55555 ขับรถเข้าเมือง ไปซัดข้าวมันไก่ เดินช้อปปิ้งมันซะเลย ก็เงิน 1,200 เมื่อวานนี้นั่นแหละค่ะ ใช้หมดแล้ว สะใจจริงๆๆๆๆ ดีใจมากๆ ที่ตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา เพราะคิดตลอดว่าเราคงเป็นแม่ค้าที่ไม่มี ความอดทน ลูกค้าต่อราคามากๆ ก็เก็บอารมณ์ไม่อยู่ พอได้อ่านความเห็น ของคนอื่นเลยมีกำลังใจขึ้นเยอะเลย ประมาณว่าเจอพวกแล้ว 55555 วันนี้เราวางแผนใหม่ คือ ให้น้องสาวเป็นคนไปขายหน้าร้าน เพราะเธอเป็นคน เงียบๆ นิ่งๆ แต่เวลาพูดก็ล้ำลึกมาก ขายของเก่งกว่าเราอีก 55555 ส่วนเรา ก็ดูแลเว็บเหมือนเดิม เพราะรู้ตัวแล้วว่าเหมาะกับสิ่งที่พูดไม่ได้ จอคอมฯ กับแป้นคีย์บอร์ดไม่เคยทำร้าย (จิตใจอันบอบบาง...) ของเรา 55555 คุณ Thundergirl อย่าได้ซีเรียสค่ะ เข้าใจๆๆๆ จะเอาเมื่อไหร่ก็บอกได้ค่ะ ขอบคุณทุกความเห็นนะค่ะ รออ่านความเห็นอื่นๆ อีกค่ะ ^_^ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 54 22:54:24

ความคิดเห็นที่ 22 เหมือนกันเลย พึ่งตั้งกระทู้ไป มาถามราคาบอกว่า 1750 ทำเนียนว่า "เห็นคนเขาบอก 1200 เอง"  (อยากจะบอกว่าให้ไปถามมาให้ดีว่าซื้อตรงไหน จะซื้อมาขายมั่ง ต่ำกว่าทุนอีก) สักพัก กลับมาจะซื้อ ยัง:-)บอก "ร้านนู้น เท่านั้นเอง" (แล้ว mung จะกลับมาซื้อทำไม งง) จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 00:32:14

ความคิดเห็นที่ 23 ขอแชร์ประสบการณ์ค่ะ  (^^) หนูเปิดหน้าร้านแต่ขายเน้นเด็กวัยรุ่น นักเรียนเลยไม่ค่อยเจอเรื่องต่อราคาหนักๆเท่าไหร่ แต่ไม่ใช่จะไม่เคยโดน โดนทีก็ปวดหัวมาก พวกต่อหนักๆมักจะเป็นย่าเป็นยายเด็กอ่ะ จะเอาๆถูกๆ หนูใช้วิธียิ้มเข้าไว้ค่ะ (แต่นึกด่าในใจ 5555) บอกเค้าดีๆว่า พี่ขา ร้านหนูขายถูกสุดในสามโลกแล้วค่ะ (อยากได้ถูกกว่านี้เชิญสำเพ็งค่า)  หนูรับประกันเลย หนูลดไม่ได้แล้วจริงๆ ถ้ายังไงพี่ไปดูร้านอื่นก่อนก็ได้นะ แต่หนูลดไม่ได้แล้วจริงๆอะไรแบบนี้น่ะค่ะ ส่วนมากเค้าก็ฟังนะ เด็กบางคนก็แกล้งต่อไปงั้น พอบอกว่าพี่ขายถูกแร้วววว ไม่ลดแล้วค่า เด็กมันยิ้มแล้วบอกว่า หนูรู้แหละว่าร้านพี่ถูกสุดแล้ว หนูก็ต่อไปงั้นเอง  (= =)" หนูตรงข้ามกับพี่เจ้าของกระทู้เลยค่ะ หนูเป็นพวกใจอ่อนมากกกกกก เห็นเค้าต่อก็สงสาร (แต่ลืมสงสารตัวเอง) แรกๆหน้าบางใครต่อก็ยอม ก็หยวน พอปิดบัญชีรายวันทีนี้น้ำตาตกเอง เลยต้องพยายามใจแข็งว่าไม่ลด!!  เป็นอันว่าตอนนี้ลูกค้ารู้แล้วว่าซื้อของร้านนี้ไม่ต้องต่อ เพราะมันถูกเวอร์ๆแล้ว ลองใช้วิธีแถมดูสิคะ หนูใช้วิธีนี้อ่ะค่ะ แถมกระดาษโน้ต การ์ดบ้าง อะไรบ้าง บาทสองบาท แต่ได้ใจลูกค้าดีเหมือนกันค่ะ หนูบอกเลยไม่ลด แต่แถมได้ อิๆ ถ้าพี่ขายเฟอร์ฯก็ลองหาของแถมพวกของแต่งบ้านชิ้นเล็กๆอย่างแจกัน กรอบรูป ไว้แถมดูสิคะ ไม่ก็พวกเทียนหอม ถุงหอม (เลือกแพ็คเกจสวยๆดูมีราคาหน่อยนึง) ถ้าเรามั่นใจว่าของเราดีแล้วถูกแล้วก็ต้องยืนยันตามนั้นค่ะ ส่วนเรื่องอารมณ์คงต้องปรับอ่ะค่ะ แหะๆ จากคุณ : แมงป่องหางด้วน เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 10:35:48

ความคิดเห็นที่ 24 การขายของหน้าร้านนั้นจะว่ายากก็ยาก แต่จะว่าง่ายมันก็แสนง่าย ต้องใช้ความอดทนอดกลั้นบางทีเจอลูกค้าดีก็แสนดีแต่เจอบางคน(บางคน)ก็ร้ายแสนร้าย ก็คิดในใจว่าเป็นคนส่วนน้อยละกันจะได้ไม่เครียด แต่การขายของหน้าร้านมันต้องลงทุนมากเมื่อเทียบกับร้านค้าออนไลน์ ถ้าทำแล้วต้องอดทนครับ ผมทำมาหมดแล้วเริ่มตั้งแต่ตลาดนัด. ออนไลน์ ร้านค้า จนตอนนี้หันมาทำธุรกิจอย่างอื่น แต่ก็ยังไม่วายที่จะมีหน้าร้านอีกครั้ง จากคุณ : คนเก็บขยะ (มูมิ มูมิ) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 10:53:35

ความคิดเห็นที่ 25 แนะนำสำหรับ คนใจอ่อน ลดสะบั้นเวลาโดนต่อ อิอิ คำว่า " เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด " อันนี้ไม่ได้ขายของ ประสบการณ์จากออกงานอีเว้นท์ กิจกรรมในห้างฯ ต่างๆ ตอนเป็นซุเปอร์ไวเซอร์ ต้องคุมลูกน้องหลายคน แล้วในซุ้มมีการแจกของฟรีๆๆ ย้ำว่าฟรี และยิ่งแจกเด็กๆ อีก มะรุมมะตุ้มตลอดเวลา  แต่ว่าของมีจำนวนจำกัด จำกัดการแจกต่อวันเป็นจำนวนชิ้นเท่าไรๆๆ ต้องมีเหลือให้แจกครบทุกวัน ต้องเก็บไว้ให้ พิธีกรเล่นเกมส์ แจกฟรีแต่ละรอบให้พอดีๆ และครบทั้งวัน จนจบงาน ทีมงานจะใจอ่อน มาขอกันตลอดแรกๆ ประมาณอยากให้เด็กๆ เล็กๆ มากระซิกๆๆ ขอ แม่หอบลูกมาขอ ลูกร้องไห้จ้ามาเลย ก็อยากจะให้ลูก ทีมงานก็ใจอ่อน คือพอจะให้ได้บ้างกับเด็กบางคน แต่ร้องไห้กันหลายคน ถ้ามัวใจอ่อน งานจะเละค่ะ ดังนั้นจะคอยบอกเด็กๆ ว่า ท่องไว้นะ เอ็นดูเขา เอ็นเราขาด มีปัญหาขึ้นมาเราต้องรับผิดชอบนะ อย่าใจอ่อน อยากให้เขาหักเงินตัวเองเหรอ ให้ดูเป็นคนๆ ไป ต้องมาขออนุญาตเราก่อนจะให้ ช่วงเวลาเล่นกิจกรรมนี่ก็แจกกระหน่ำ แต่ก็ยังต้องจำกัดการแจก ช่วงไม่มีกิจกรรม แต่มันมีเวที จะมีเด็กๆ ผู้ใหญ่ แม่อุ้มลูกมาขอนอกเวลากิจกรรมตลอดๆ นี่ก็ต้องใจแข็ง เพราะพอให้ไปนะคะ จะมีการบอกต่อค่ะ แล้วก็มีพากันมาเลย เป็นหมู่คณะ ฮ่าๆๆ เด็กเป็นโขลง แล้วมากันทุกวันนะคะ วันนั้นยังให้ วันนี้ยังให้คนนี้ อะไรแบบนี้ ลูกค้าก็ไม่ต่างกันอ่ะค่ะ ถ้าเรายอมให้ต่อง่ายๆ จะมีปัญหาได้ค่ะ เราเห็นด้วยเรื่องการแถม การลดเป็นเงิน  เงินจะหายไป ลูกค้าบางคนแม้จะรู้ว่าราคาถูกแล้วก็จะต่ออีก ต่องั๊นๆ ได้ก็ดี ได้ก็เอา หรือบางคนคิดไปกว่านั้นว่า แม่ค้าพ่อค้านะ ไงก้ได้กำไรเยอะอยู่แล้ว ก็จะต่อให้ได้ คนปกติที่ไม่ขายของ  จะคิดกันแค่ว่า   ต้นทุนสินค้า กำไรการขาย  แต่ไม่เคยคิด ต้นทุนที่มองไม่เห็ฯค่ะ ยิ่งไปเห็นร้านขายส่ง เช่น เสื้อกล้ามขายส่งตัวละ 20 มาเจอเราขาย 60 ก็รู้ว่า ทุนแค่ 20 เอากำไรตั้ง 40 แพง โห แม่ค้าโหด ไงก็จะต่อหน้าดำหน้าแดงให้ได้ แต่ไม่ได้คิดว่าเรามีต้นทุนที่มองไม่เห็น - ค่ารถไปซื้อ - ค่ารถไปกลับขายของแต่ละวัน - ค่าถุงใส่ของ - ค่าเช่าที่ - ค่าน้ำ ค่าไฟ - ค่าสมุดปากกาจดขายของ - ค่าป้าย - ค่าไม้แขวนเสื้อ - ค่าใช้จ่ายอื่นๆ เอาแค่ค่ารถไปกลับ ค่ากินค่าที่รายวัน ก็ต้องเอามาคิดว่า ขายได้วันนี้พอคุ้มทุนหรือเปล่า ถ้าเราลองจดทุกอย่างจะเห็นว่า รายได้ รายจ่ายต่อเดือน ต้นทุน กำไร มันเป็นอย่างไร เราไม่ชอบลดราคาค่ะ แต่เราชอบแถม แถมเยอะค่ะ เพราะกำไรเราได้มาแล้วส่วนหนึ่ง มันจะมีกำไรที่เป็นของ เราเอาตรงนี้มาใช้ค่ะ มันมีมูลค่าในตัวมันเองอยู่แล้ว แปะราคาขายไว้เลย  แล้วเอาไว้แจกตอนซื้อสินค้า แค่นี้ลูกค้าก็พอใจแล้วค่ะ คือเหมือนว่า เขามีแต่ได้  แม้ไม่ได้ลดราคาก็ตาม แต่เขาก้ไม่เสียหน้า ไม่เหมือนซือของแพง ก็เหมือนได้ลดอยู่ดีนะคะ เราต้องพูดสำทับไปด้วยว่า แถมของมูลค่า  ... บาทให้แทนแล้วกัน ไม่เสียราคาขายสินค้า ไม่ต้องลงทุนอะไรเพิ่ม โดยเฉพาะของบางอย่างที่เราขายไม่ออก หรือออกช้า  เราเอามาขายลดราคา ให้เสนอขายลูกค้าต่อก็ได้ เป็นการระบายสินค้า ลดราคาชิ้นนี้ให้เอาไหม เอาไปเลย ลดกี่ % ไม่ลดตัวนั้น ลดตัวอื่น ฮ่า ๆ จากคุณ : buchecktien เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:34:50

ความคิดเห็นที่ 26 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:54:10

ความคิดเห็นที่ 27 ตอนกลับไปเมืองไทย เราไปช่วยแม่ขายของมาเหมือนกันค่ะ ของต้นทุนมา 75 บาท แม่เราตั้งราคาขายที่ 85 บาท บ่ายวันนั้นมีลูกค้ามาซื้อ เลือกซะเละ แล้วก็ต่อราคาจาก 85 เป็น 70 บาท พร้อมทั้งบอกว่า.. ไปซื้อที่สำเพ็งก็ราคานี้แหละน้อง เราก็ปากไวสวนไปทันทีว่า..​ ถ้าพี่ซื้อได้ราคานี้นะ หนูฝากพี่ซื้อเลย 200 ชิ้น เดี๋ยวหนูออกค่ารถให้ด้วย พี่จะไปเลยป่าว เดี๋ยววิ่งไปกดตังค์ให้ คุณลูกค้าคนนั้นทำหน้าเจื่อนแล้วก็เดินหนีไปเลย จากคุณ : Living Extreme เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 11:57:21

ความคิดเห็นที่ 28 ผมก็ขายในเน็ตมา 4-5 ปี แล้วอยากจะมีหน้าร้าน เหมือนกัน แต่ยังคำนวณค่าใช้จ่ายไม่ลงตัว เรื่องโดนต่อราคา แรกๆ นี่ก็ใจอ่อนนะ  หลังๆ  ไม่ละ  ลดได้เท่านี้ จะเอาก็เอา  ไม่เอาก็ไม่ต้องเอา ที่เซ็งหนัก คือ ประเภทลูกค้ารู้มาก  บอกว่าเนี่ยที่คลองถม ขายเท่านี้เอง ลดได้เปล่า แรกๆ ก็อ่อนให้นะ  แต่หลังๆ  ก็บอกไปเลย ว่า ผมขายได้เท่านี้ครับ ถ้าพี่คิดว่าคลองถมถูกกว่า ก็ไปซื้อคลองถมแล้วกันครับ ส่วนใหญ่ จบ! จากคุณ : EITHER เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 12:29:33

ความคิดเห็นที่ 29 เจ้ากระทู้นะจ๊ะ คุณ buchecktien วิธีตรงกับหลักการตลาดเป๊ะเลยค่ะ เยี่ยมๆๆๆ ส่วนใหญ่ในเว็บเราไม่ได้ลดราคาค่ะ นอกจากจะปัดเศษเป็นเลขกลมๆ แต่ก็ทำโปรโมชั่นแถมบ้าง ลูกค้าบางคนซื้อเยอะ ก็มีของแถมให้ บางทีเจอลูกค้าดีมากๆๆๆ ถามเราเลยว่า จะแถมชิ้นนี้ให้เขาจริงๆ เหรอ มันราคาสูงอยู่นะ (หลักร้อย) แต่เราให้นะค่ะ นึกในใจแหม...คุณพี่ซื้อ เป็นหมื่นๆ โอนไวอีกตะหาก หนูแถมได้ค๊า....ลูกค้าประทับใจสุดๆ ไม่รู้ว่าเพราะสินค้าหรือของแถม ไปบอกญาติมาซื้ออีก สรุปว่า เสร็จเราทั้งครอบครัวเลย 55555 จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 12:35:30

ความคิดเห็นที่ 30 ถ้าผมขายในเวปแล้วเปิดหน้าร้านแบบจขกท.ละก็ จะตั้งราคาเพิ่มเท่ากับประมาณบวกค่าส่งเหมือนซื้อผ่านเวปไว้เลย คิดซะว่าเป็นค่าจัดการในร้าน และจะติดป้ายราคาที่ขายในเวป (พริ๊นท์หน้าจอออกมาทำโปสเตอร์)ไว้ให้ดูเปรียบเทียบด้วย ลูกค้าอยากได้ราคาถูกก็ซื้อผ่านเวปเอา ซื้อหน้าร้านก็ราคานี้ ต่อยังไงก็ใจแข็งไว้หน่อย... แต่ถ้ายอมซื้อจริง ลดให้เลย-ราคาเป้าหมาย ทำยังงี้สักระยะนึง ก็จะรู้กันว่าร้านนี้อย่ามาหักคอกัน ..ติสท์เยอะ จากคุณ : FreeWing เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 14:30:47

ความคิดเห็นที่ 31 #18-19  ความจริงกรณีที่สินค้าไม่ถูกใจ ลูกค้าเลยไม่สนนี่เราก็เจอเยอะนะคะ แต่ตามปกติก็ยิ้มตลอดไม่ได้ซีเรียสอะไร แต่เคสนี้อาจเป็นเพราะเรารู้สึกไม่ค่อยดีกับเค้าด้วยละมั้งคะ ก็เลยปรี๊ดง่ายกว่าปกติ คือเราลืมเล่าไปค่ะว่า เราเห็นแม่ลูกคู่นี้ตั้งแต่ไกลๆแล้วเพราะสะดุดตากับเด็กผู้หญิงตัวมอมๆ เสื้อผ้าเปื้อนๆ แต่มากับผู้หญิงคนนึงที่แต่งตัวสวย สะอาด ก็ได้แต่นึกในใจว่าทำไมเค้าไม่แต่งตัวให้ลูกดีๆกว่านี้หน่อย แล้วคนเป็นแม่ก็เดินไปเรื่อยๆปล่อยลูกเดินตามหลัง พอแวะร้านเราถามราคา เรายังพูดไม่จบประโยคดีเธอก็สวนขึ้นมาแล้วก็เดินจากไป (สะบัดทั้งหน้าและน้ำเสียงค่ะ) ปล่อยเรายืนอ้าปากค้าง 55+ (จุดนี้ล่ะค่ะที่ทำให้จี๊ดหนัก เพราะเราจะไม่ชอบอะไรแบบนี้มากๆ คนเราน่ะโตๆกันแล้วมีอะไรพูดกันดีๆก็ได้) แล้วในขณะที่เธอกำลังเมามันกับการเลือกกางเกงขาสั้นตัวเองนั้น ลูกสาวเธอยืนหน้าจ๋อยๆรออยู่ด้านหลังนานมาก ปล.น้องนักศึกษาคนนี้เค้าจะเป็นคนขี้เกรงใจค่ะ ขนาดว่าในถุงที่น้องเอามามีเสื้อผ้าหลานอยู่ด้วยยังไม่กล้าเอาออกมาวางเลยค่ะเพราะเห็นเราขายของเด็กอยู่  แต่เรานี่แหล่ะที่เป็นคนเอาออกมาใส่ไม้แขวนโชว์ให้ แถมเชียร์ของให้ด้วย เพราะเราเชื่อว่าลูกค้ามีสิทธิ์เลือกค่ะ ^____^ จากคุณ : จิงโกะจัง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 15:14:15

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนนี้เราขายในเน็ตก็ใช้วิธีแบบคุณ buchecktien กับจขกท.อยู่เหมือนกันค่ะ แต่แอบโรคจิตนิดนึงก็ตรงที่ถ้าลูกค้าต่อ เราจะปัดเศษนิดหน่อย แต่ถ้าไม่ต่อแถมโอนเร็วนี่อาจปัดเศษถึง 2 หลัก ยิ่งถ้าซื้อเยอะ โอนไว ไม่ต่อ นอกจากปัดเศษแล้วยังมีของแถมให้ไปอีก 55+ (อาจดูเหมือนแค่ปัดเศษนิดเดียว แต่สินค้าในร้านเริ่มต้นที่หลักสิบถึงหลักร้อยต้นๆค่ะ และปกติที่ร้านมีโปรโมชั่นค่าส่งอยู่แล้ว) แล้วก็เคยเห็นว่ามีลูกค้าบ่นว่าบางเว็บสินค้าจริงไม่เหมือนในรูป ร้านเราก็โดนเหมือนกันค่ะ ลูกค้าบ่นประจำว่าของจริงออกจากสวย แต่ทำไมพี่ถ่ายรูปได้ขี้เหร่จัง 55+ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 54 15:56:31 จากคุณ : จิงโกะจัง เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 15:52:24

ความคิดเห็นที่ 33 คุณจิงโกะจัง....เหมือนกันอีกแล้ว 55555 ส่วนมากร้านในเว็บจะให้ของแถม ซื้อเท่าไหร่ได้แถมอะไรก็ว่ากันไป โปรโมชั่นลดราคาไม่ค่อยมี เพราะไม่ได้บวกกำไรมาก อาศัยว่า ผลิตเอง จะขายแพงๆ ก็ละอาย จนแม่แซวว่าขายของเหมือนกลัวจะรวย 5555 เรื่องรูปสินค้า ขายของทางเว็บก็เหมือนกับการขายรูป...เทคนิคของเราคือ พยายามถ่ายให้เหมือนสินค้าจริงมากที่สุด ชัดเจนที่สุด บางเว็บสินค้าดีมาก แต่ถ่ายรูปออกมามืด เบลอ หรือแต่งภาพจนสีเพี้ยน ลูกค้าเห็นก็เกิดความไม่แน่ใจ ว่าสินค้าจะสวยหรือเปล่า ในทางกลับกันเราเคยซื้อเสื้อผ้าในเว็บ รูปถ่ายสวยมาก แต่พอซื้อมา โอ้ว...วววว เหมือนฟ้ากับเหว ใช้กล้องรุ่นไหนถ่ายเนี้ย ประมาณว่า จากเสื้อผ้าตลาดนัด กลายเป็นเสื้อพาราก้อนได้ เจ๋งจริงๆ เลย 5555 เราว่าคุณจิงโกะ ค่อยๆ ฝึกไปก็ได้ค่ะ เปิดนิตยสารดู เขาถ่ายกันแบบไหน วางสินค้ายังไง ของแบบนี้หัดกันได้ค่ะ ^_^ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 17:39:11

ความคิดเห็นที่ 34 ลดราคาก็มีให้ค่ะ แต่พยายามน้อยที่สุดค่ะ กลัวเสียราคาค่ะ ฮ่าๆ คือจากราคาปกติที่ตั้งจะไม่ค่อยลดแบบต่อกันง่ายๆ ค่ะ แต่จะไปลดในส่วนของโปรโมรชั่นสินค้าแทนค่ะ ปัดเศษก็มีค่ะ แล้วแต่อารมณ์เป็นพวกนี้ ฮ่า ๆ 4 บาท 5 บาทก็ปัดให้ 20 ก็เคยนะคะ ยอดใกล้ๆ กันหลายคนสั่งจะไม่ค่อยลดหรือปัดค่ะ ประเภทขายส่ง 100 ชิ้น ราคาตั้งมาเป๊ะแล้วนะคะ ส่งฟรีให้ด้วย บางทีเก็บค่าส่งธรรมดามา แต่เราจัดส่งด่วนให้ก็มี จริงๆ แอบส่งด่วนให้ประจำเลย แต่จะไม่บอกลูกค้าแต่แรกค่ะ ปกติแถมเยอะ ส่งช้ายิ่งแถมเพิ่ม ฮ่าๆ แล้วบางทีคุยไปคุยมา ลูกค้าโอนเงินมาแล้วแต่มาคุยขอต่อ ก็บ้าจี้ได้ถ้าอารมณ์ดี จนลูกค้าเห็นแถมให้เยอะ คราวต่อไป ขอเยอะเลย ต้องแบบไม่ให้เด็ดขาดเก็บเงินอย่างเดียว ฮ่าๆ แล้วก็ยังมีถ้ามารับถึงบ้าน ถ้าปกติส่งฟรีก็แถมของให้ค่ะ เพราะเราไม่ต้องออกเดินทาง สบายแฮค่ะ ตอนนี้คิดโปรเจ็คเพิ่มเหมือนคุณจิงโกะ เรื่องโอนเงินไว ได้ส่วนลดเพิ่มหรือของขวัญเพิ่ม โปรโมทไปแค่หน้าสินค้าตัวเดียว ยังไม่ได้ตามแก้หน้าเว็บเลย ไม่มีเวลาอ่ะ และคิดจะลดให้ 20 บาทเมื่อโอนผ่าน ไทยพานิชย์ค่ะ อันนี้ยังคิดอยู่ เพราะมี 2 บช. รับอันโอนไปอีกอัน กันปัญหาอายัดแบบแปลกๆ ที่กระทู้แนะนำค่ะ หลอนค่ะ งานบริการของเรา แค่คลิ๊กอีเมล์ กด enter ถ้าโดนชักเงินกลับ ร้องกรี๊ดได้เลย ตามอะไรคืนไม่ได้แล้วอ่ะ จากคุณ : buchecktien เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 18:17:09

ความคิดเห็นที่ 35 จริงๆ เคส จขกท. นี้ เป็นเรื่องที่เราทะเลาะกับแม่เป็นประจำเลยค่ะ แม่เรามักจะต่อ เวลาซื้อของแฮนด์เมด ต่อแบบครึ่งต่อครึ่ง แม่มักจะมองว่า ทำไมต้องขายแพง ไม่ได้ลงทุนอะไรเลย ซึ่งมันลงทุนสุดๆ  ยิ่งถ้ารู้ พวกผ้าไหมท้องถิ่นะ จะยิ่งโกรธมากเลย   ของแฮนด์เมด มันทำมือ ลงทุนทั้งเวลา ทั้งความคิด แล้วเขาก็เงินทุนน้อย   เสียเปรียบ พวกของอุตสาหกรรมไปไม่รู้ต่อเท่าไหร่ ทำไมต้องต่อ ทีแฟ๊บ สบู่ พวกนี้ มาจากอุตสาหกรรม ทำไม่ต่อ ต่อไปสิ  ไม่เห็นจะต่อกันเลย มากที่สุดควร ถามว่าลดได้เท่าไหร่  ถ้าราคานี้ไม่ได้ ก็ไม่ต้องซื้อ เป็นกำลังใจให้น่ะค่ะ ให้ได้ลูกค้าเยอะๆ จากคุณ : หวานใจนายโหด เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 20:29:58

ความคิดเห็นที่ 36 ขอแชร์บ้างค่ะ  ทำงานแบงค์แต่คิดไปคิดมามันคล้าย ๆ กันนะ  พวกลูกค้าหน้าเลือดชอบต่อเนี่ย คือเราอยู่ส่วนแลกเปลี่ยนเงินตราต่างประเทศ  ทีนี้ก็มักจะมีลูกค้า(ส่วนใหญ่เป็นชาวอินเดียหรือตะวันออกกลางนะคะ)  ประเภทที่ว่า  วันนี้ดอลล่าห์สหรัฐเรทรับซื้อเท่าไหร่  สมมติพอเราบอกว่า  30  ลูกค้าก็จะบอก  แต่อีกแบงค์นึง 30.2 นะ  พวกเราก็จะ  เอ่อ  งั้นคุณก็กลับไปแลกแบงค์นั้นเลยค่ะ  ปรากฎว่าลูกค้าก็ไม่ได้ไป  (แน่จริงก็เดินไปสิคะ  แบงค์มันใกล้ ๆ กันนี่เอง  ในห้าง  จริง ๆ แล้วเรทไม่ต่างกันค่ะ  แต่ลูกค้าบางทีดูเรทมาผิดแล้วมามั่ว) หรือไม่ก็  ต่อราคาแบบที่เป็นไปไม่ได้  จะเป็นพวกแขกตะวันออกกลาง  ค่าเงินของประเทศในแถบนี้ถ้าแลกกับแบงค์พาณิชย์จะได้ราคาต่ำกว่าเอกชนหรือตลาดมืดค่อนข้างมาก  รู้ทั้งรู้  แต่ลูกค้าก็ยังต่อ  เช่น  เงินซาอุ  เรท 50 นิด ๆ ลูกค้าจะเอา 80 แล้วบอกว่าทำไมที่นั่นให้ได้  (งั้นก็เชิญไปที่นั่นเลยค่ะ  ถ้าหนูให้หนูก็ต้องควักเงินเองสิคะ  ให้ก็บ้าแล้ววววว) บางที  เราคำนวณให้ก่อนคีย์ลงคอมเลยนะว่า  คุณจะได้เงินบาทเท่านี้นะคะ  พอเค้ารับไปดู  ก็โอเค ๆ พอคีย์เสร็จ  ส่งเงินบาทไปให้  ตาสว่างเลย  ทำไมไอได้ตังเท่านี้  อ้าว  กรรมของเวร  ก็บอกก่อนแล้วไงค้า   เคสนี้สุด ๆ อ่ะ  เคยมีแบบภรรยาเรียกสามีมาเคลียร์  แล้วสามีก็ด่าภรรยาต่อหน้าพวกเราเลยว่า  เมียผมมันโง่  ผมขอเงินผมคืนเถอะนะ  5555  แต่เรื่องจริงขำไม่ออกค่ะ  เพราะมันมีผลต่อการทำงานของพวกเรามาก แล้วก็  ลูกค้าคนไทยเองนี่แหละ  ชอบต่ออัตราแลกเปลี่ยน  (ทุกสกุล)  ขอบอกเลยว่า  อัตรแลกเปลี่ยนที่ท่านเห็นไม่ว่าที่ธนาคารไหน ๆ ก็คืออัตราแลกเปลี่ยนจริงที่ท่านจะได้รับขณะนั้น  ต่อไม่ได้จริง ๆ ค่ะ  (ยกเว้นการโอนเงินไปตปท.เป็นเคส ๆ ไปค่ะ) จากคุณ : Synthia เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 54 22:24:37

ความคิดเห็นที่ 37 ไม่เจอกับตัวไม่รู้จริงๆค่ะ ว่าถูกลูกค้าหน้าเลือดต่อราคา มันทำให้ควันออกหู โกรธในความไม่ทันเกมส์ เจ๊แก แบบว่า บวก ลบ คุณ หาร เสร็จสรรพ แล้วมาต่อราคาอ่ะค่ะ แล้วมาบอกอีกว่า พี่จะเอาไปขายต่อ ที่ชิ้นละ 15 (เค้าจะขาย 20 บาท เท่าที่เราขายอยู่) โอ้ว เราโกรธจนเผลอบอกไปว่า เราต้นทุน 15  แล้ว ลดไม่ได้ แล้ว (โง่อีก) เค้าก็บอกว่่าจะซื้อเยอะ สิบกว่าใบนะ พี่จะเอาไปตั้งขายหน้าบ้าน เราก็บอกว่า งั๊นก็ได้ ครึ่งๆทาง (ไม่ครึ่งด้วยซ้ำยอมให้   ขายใบละ 17 บาท) เจ๊ปากแดง ย๊างๆๆๆ ไม่หยุด ต่อใบ 16   ตอนนั้น ในใจ กรูทนไม่ไหวแล้วโว้ย ทำไม ต้องมาเอาเปรียบกันด้วย แต่ก็ยิ้ม ไม่ได้จริงๆ ค่ะ ( 17 บาทก็จะไม่ไหวแล้วค่ะ) แล้วเจ้แกก็ ยื่นตังค์ให้ไม่ครบอ่ะ แล้วบอกว่าให้พี่ล๊ะกัน เท่าที่จำได้ เหมือน ขายใบละ 16 บาท ไปเกือบครึ่ง โอ๊ยๆๆๆ  เจ็บใจตัวเองมากก  แต่กัดฟันไว้  พยายามคิดในแง่ดี อีกหน่อย ป้าแกจะได้มาซื้ออีก   พอเดินเข้าบ้านโมโห มากกกก  (โมโหตัวเอง)  สุดฤทธิ์  เกิดมาไม่เคยเจออะไรแบบนี้  พระเจ้า     ต่างกับแม่มาก แม่เรานี่ ลดแลกแจกแถม (บางทีเราคิดไปคิดมา แม่ขายราคาต้นทุนไป  กระถางใหญ่ สามใบ)  (บางทีทนไม่ได้เราก็ โวยๆๆๆๆ แล้วแม่จะเอามาขายทำไม ถ้าขายต้นทุน ) หลังจากนั้น ไม่ค่อยยุ่งอีกเลย  แล้วแต่แม่เลย  ไม่อยากโมโห เปิดหน้า มันไม่ได้ง่ายเล๊ยยยยย จริงๆ แก้ไขเมื่อ 07 ส.ค. 54 01:57:00 จากคุณ : Shindo_Zen เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 01:55:11

ความคิดเห็นที่ 38 จริงๆ ผมว่า คุณก็แค่บวกราคาเพิ่มเข้าไปแค่นั้น  อาจจะทำสินค้าให้ต่างจากใน internet บางส่วน ให้เห็นว่าเป็นของคนละอย่างกัน เท่านี้ก็น่าจะได้นะครับ หรืออีกกรณี ถ้าสินค้าคุณแปลกและสวยจริง  ตั้งแพงไปเลยก็ได้ครับ ลองดู  ของที่มีเอกลักษณ์  บางคนก็ซื้อด้วยความชอบ  ยินดีจ่าย ที่ผมบอกคือ ให้คุณลองผิดลองถูกหลายๆแบบ  บางครั้ง การตั้งราคาแพงไปเลย ก็สร้างเอกลักษณ์และคุณค่าในตัวสินค้าได้เหมือนกันนะ  อย่าลืมสร้าง brand ของตัวเองด้วยล่ะครับ  อย่าเอาแต่ขายไปวันๆ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 02:26:13

ความคิดเห็นที่ 39 ดีค่ะ ให้น้องมาคุมแทน 5555 เราว่ามองในมุมลูกค้า ลูกค้าก็อาจจะไม่รู้หรอกค่ะ ว่าของที่คุณขายมันถูกมากแล้ว ขายเท่าที่ขายในเน็ต ฯลฯ บางคนก็สักแต่ว่าจะต่อ เป้าหมายคือgruต้องเสียเงินใ้ห้น้อยกว่าราคาป้าย แต่ปกติเราจะไม่ค่อยต่อราคาอะไรเลย เท่าไหร่ก็เท่านั้น เห็นบางคนแบบต่อเป็นสิบนาที ได้ลด 15 บาท -*- พอเหอะ รำคาญ ให้โอกาสแม่่ค้าไปขายของถูกกับคนอื่นที่มีเวลามากกว่าละกัน จากคุณ : ZzIqka เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 08:15:10

ความคิดเห็นที่ 40 "ในทางกลับกันถ้าเจอลูกค้าที่ชอบสินค้าเราจริงๆ ซื้อง่าย ไม่จู้จี้ เราทั้งลด ทั้งแถม เป็นงั้นไปอีก นิสัยส่วนตัวอีกอย่างคือ เป็นคนซื่อ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยมกับใคร พูดตรงอีกตะหาก ได้คือได้ ไม่คือไม่" จขกท. นิสัยเหมือนเราเลย ลูกค้าคนไหน ซื้อง่ายๆ ลดด้วยแถมด้วย โดยไม่ต้องต่อ แต่คนไหน จู้จี้ ต่อแล้วต่ออีก แทบอยากไล่ออกจากร้าน แต่ทำไงได้เราเป็นแม่ค้า ทำไม่ได้ ได้แต่ยืนยันว่า ลดไม่ได้จริงๆ ลดได้ลดแล้ว บอกลูกค้าว่า ทำไม่ได้อะไร ก็จะไม่ทำ จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 15:36:57

ความคิดเห็นที่ 41 ไม่เคยเป็นแม่ค้าเอง  แต่เห็นใจแม่ค้าค่ะ.. เพราะพี่สาวก็ขายของเหมือนกัน.. แต่ก่อนอิฉันก็ต่อแหลก น่ารำคาญอย่างลูกค้าคุณเนี่ยแหละ แต่หลังจากทื่พี่สาวไปเป็นแม่ค้ามั่ง กว่าจะได้กำไรนิดหน่อย เห็นเค้าเหนื๊อย เหนื่อย.. หลัง ๆ ซื้ออะไรมักจะไม่ค่อยต่อราคาค่ะ  อย่างมากก็ถามลดได้ไหม ถ้าไม่ลดก็ไม่เป็นไร ยังไงก็ซื้อ... อิฉันแอบเข้าไปอ่านบล็อกคุณ จขกท มา สินค้าน่ารักจังค่ะ แต่เข้าไปดูเว็บขายของไม่ได้แฮะ เปิดไม่ได้เลย..  แก้ไขโด้ย..  ^ ^ ปอลอ.. อีกหน่อยอยากหาทางไปอยู่เชียงใหม่เหมือนกัน  ถ้าได้ไปจะไปอุดหนุนฮ่ะ.. จากคุณ : คนดีผีคุ้ม เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 54 16:44:32

ความคิดเห็นที่ 42 เคยเข้าไปอ่านบล๊อคคุณสกุลลันค่ะ ฮาจริง อะไรจริง เคย (อีกแหละ) นั่งรถผ่านร้านคุณสกุลลันที่บ้านถวาย (โปรโมทให้ซะเลย) แต่ไม่ได้แวะนะคะ เพราะรถผ่านไปแล้ว จะให้คุณแฟนขับย้อนกลับมาก็เกรงใจ เค้าจะรีบกลับไปทำงาน แต่ถ้าไปบ้านถวาย จะแวะที่ร้านแน่นอนค่ะ เพราะพอจะคุ้นทางแล้ว จากคุณ : Jerryholic เขียนเมื่อ : 16 ส.ค. 54 14:23:59