เมื่อเรากำลังทำงานที่มันไม่ใช่อีกต่อไปแล้ว ...
|
 |
เช้าวันนี้ผมมาทำงานแต่เช้า จริงๆ ผมตื่นเช้าขึ้นมาผมรู้สึกสดชื่นแทบจะทุกวัน.. แต่มาระยะหลังๆ นี่มันเปลี่ยนแปลงไป..
ผมเคยทำงานโรงงาน แต่ละวันงานยุ่งมาก.. จนมาวันหนึ่งวันที่ผมตัดสินใจจะไม่ทำงานในโรงงานอีกต่อไปแล้ว.. ผมจึงมุ่งเข้ามาเรียนต่อปริญญาโท.. และได้ใช้ความรู้เต็มที่..
เมื่อเรียนจบผมก็ทำงานต่อในสายวิชาที่ร่ำเรียนมาทันที.. ช่วงแรกๆ ผมพอใจมาก.. ผมเคยพูดกับรุ่นน้องที่ร่วมงานด้วยกันว่า "ผมชอบสิ่งที่กำลังทำอยู่" แม้เงินเดือนจะไม่มากเมื่อเทียบกับเอกชน แต่ผมรักงานของผม..
มาบัดนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว.. ผมพยายามที่จะปรับปรุงตัวเองด้วยการเรียนต่ออีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันไม่เหมือนเมื่อก่อน.. ผมต้องปรับตัวอย่างหนักกับการเรียนต่อ และในที่สุดผมก็พบว่า สิ่งนี้ไม่ใช่ทางเดินของผมอีกต่อไป..
ตอนเช้ารู้สึกดี ตอนทำงานรู้สึกแย่ ตอนกลับบ้านรู้สึกดี..
ผมวนเวียนตัวเองอยู่กับความรู้สึกแบบนี้มาได้ระยะหนึ่งแล้ว.. เวลาผมรู้สึกแย่ "จิต" ของผมก็เหมือนตกอยู่ในอบาย เหมือนตกนรกทั้งเป็น เวลาที่ผมรู้สึกดีจิตของผมก็เหมือนอยู่บนสวรรค์ ที่มีแต่ความสุขสดชื่น..
แต่ชีวิตมันไม่ง่าย.. ไม่ใช่ว่าเราไม่อยากทำแล้วก็จะออกจากงานได้ง่ายๆ เพราะผมมีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบครอบครัว และสุขภาพของผมเอง..
ผมวางแผนที่จะเปิดบริษัททำกิจการของตัวเองเต็มตัว.. วางงบประมาณการบริหารจัดการและคิดว่าจะมีเซลล์วิ่งขยายงานซักสองคน..
ผมกำลังร่างแผนงาน และอาจนำไปเสนอธนาคารเพื่อขอสินเชื่อธุรกิจ.. ถ้ามีความเป็นไปได้ผมอาจเดินออกจากที่ที่ทำให้ผมรู้สึกแย่ๆ เสียที..
ใครที่กำลังตกอยู่ในอบายภูมิทางใจอย่างผม กายเป็นมนุษย์ แต่ใจนั้นตกนรกไปแล้ว ไม่ว่าจะเป็นขุมแรกๆ เช่น ความเกลียด ความโกรธ หรือนรกอเวจี เช่น ความเศร้าหมอง.. ผมขอเอาใจช่วยทุกคนให้พ้นจากอบายโดยเร็วนะครับ..
สำหรับผมแล้วถ้าไม่สู้ต่อไป.. ก็คงต้องหันไปทำอย่างอื่นดีกว่าครับ..
| จากคุณ |
:
good
|
| เขียนเมื่อ |
:
25 ส.ค. 54 08:58:47
A:202.44.8.100 X: TicketID:324733
|
|
|
| 
