ความคิดเห็นที่ 1 ต่อค่ะ... แล้วชีวิตมันจะมีอะไรแน่นอน เราออกจากงานมาก่อนพี่ 1 ปี ตอนนั้นแฟนยังทำงานประจำอยู่ เราอยู่บ้าน รับส่ง ลูกไปโรงเรียน หาโน่นหานี่ ทำไปเรื่อย.....อยากมีรายได้เป็นของตัวเองบ้าง เวลาใช้เงินตัวเองมันสบายใจมากกว่า.......ดีมั่ง..เจ๊งมั่ง.... ไอ้ที่ดีน่ะ มันได้เงินน้อย...แต่ไอ้ที่เจ๊งน่ะ มันทำให้หมดเงินไปเยอะ....เงินส่วนตัวที่มีเก็บลดไป 20% ยังไม่ถึงครึ่งปี คิดดู ยังไม่ถึงปีเงินยังหมดไปขนาดนี้...แล้วเราจะอยู่เฉยๆ ได้งัย..... แต่งานสุดท้าย(งานปัจจุบัน) ถือว่าประสบความสำเร็จ (ในเรื่องของรายได้) ขายของ( วัสดุก่อสร้าง)...ที่ไม่คิดว่าจะทำกันได้...... เราบอกแฟน ว่าจะไปลงทุนขายของกับญาติ...แฟนไม่เห็นด้วยเท่าไร...อิตานี่ขี้กลัว..กลัวการลงทุน..กลัวเหนื่อย..กลัวเจ๊ง..กลัวฯ เค้าพอใจกับรายได้เงินเดือนจากบริษัทฯ...ที่พอกินพอใช้..เหลือเก็บ..ชีวิตความเป็นอยู่ในตอนนั้น อีกอย่างเป็นคนรู้จักกินจักใช้.. (ขี้เหนียวนิดหน่อย อิๆๆๆ)..แกว่าชีวิตอย่างนี้พอแล้ว เราคุยกะแฟน.." ป๊า...แม่ว่าจะเอาเงินไปลงทุนร่วมกะเจ๊ซักก้อนนึง....เห็นบอกว่าตอนนี้ทำรายได้ดี"....... แฟนบอก........" โอ่ย..ไม่เชื่อร่อก...ถ้าคนโน้น คนนี้...ทำแล้วมันได้เงินเยอะขนาดนั้น...มันไม่ตกมาถึงเราร่อก " คิดซะอย่างนี้... " แต่แม่ว่า..จะลองดูนะ...อยากทำ..ไม่เดือดร้อนป๊าหรอกน่า"...(ใช้เงินเราลงทุนเอง) ไม่มีคำตอบ......แสดงว่า...ไม่รุ๊..ไม่ชี้... เจ๊งแล้วอย่ามาบ่น..มาเครียดก็แล็วกัน อิตานี่คงคิด...จะไปห้ามมันได้งั๊ย...ขนาดตอนมันท้องมันยังแอบไปลงทุนขายกิ๊ฟชอป....ทำโน่นทำนี่ ไอ้เราก็บอกพอเป็นพิธีการหน่อย....เดี๋ยวจะหน้าหงิก..แล้วมาว่ากันทีหลัง ทำไรไม่บอก..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:32:38

ความคิดเห็นที่ 2 ต่อ.. ตอนเราเริ่มทำใหม่ๆ ก็พอไปได้เรื่อยๆ ไม่หวือหวาอะไร....แต่รายได้ก็ดีกว่างานทั้งหมดที่เคยทำมา ทำไปได้เกือบปี.....เริ่มทำท่าว่าจะดีขึ้นเรื่อยๆ.....มีบางเดือนได้มากบ้างน้อยบ้าง...ยังไม่อยู่ตัวดี แต่ไม่กังวลอะไร....เพราะสามี..ยังมีรายได้ประจำ...เราทำเอง ใช้เอง เก็บเอง พอวันนึง....แฟนต้องโดนออกจากงานโดยไม่ทันตั้งตัว.... ยังคิดไรไม่ออก..ช่วงว่างๆ เราก็ให้พี่ออกไปช่วยงาน..ไปธนาคาร...เก็บเช็ค..วางบิล ลูกค้า..ดูหน้างาน และถ้ามีร้านค้าใหน..ที่น่าสนใจ.. ก็ให้เข้าไปเสนอขายด้วย นึกว่าจะทำไม่ได้ กลับทำได้ดีกว่าเราซะอีก ทำแล้วเกิดติดใจ บอกว่าอยากจะลุยทำตรงนี้ให้เต็มที่ไปเลย..เลิกคิดไปสมัครงานที่ใหม่... ส่งใบสมัครไปแค่ที่เดียว...ต้องไปทำงานอีกจังหวัดนึง ซึ่งไกลจากที่เราอยู่....พอทำตรงนี้แล้วพออยู่ได้ เลือกที่จะอยู่ไกล้ๆ กัน...กับครอบครัว..ดีกว่า ดีทีแกเป็นคนไม่ติดหรู...แบบไม่ติดเลย....คิดจะทำอะไรมันเลยไม่ใช่เรื่องยาก ความจริงบุคลิกพี่แกก็พอจะไปเป็นเซลล์ได้.....พูดเก่ง...ยิ้มแย้มแจ่มใส...มนุษย์สัมพันธ์ดี เรื่องที่เล่านี้....จะมาจากความคิด..ประสบการณ์ ล้วนๆ ของเราเองน่ะค่ะ.. การขายสินค้าของเรา..อาจจะไม่ได้อยู่ในหลักการที่ถูกต้องตามตำรา ก็ไม่ได้คิดวิเคราะห์ อะไรแบบเป๊ะๆ......แต่ก็น่าจะมีในมีหลักการบ้าง ตามที่เคยศึกษามา..จำไม่ได้ไม่รู้เป็นข้อใหนนัก เคยเรียนการตลาด จำได้แค่ 4 P.น่ะ....อ่ะๆๆ.... อื่นๆ ก็คับคล้ายคับคลาไม่แม่น...วิเคราห์เจาะลึก.... ถนัดแต่ลงมือปฏิบัติเลย.....ถ้าใครอ่านแล้วเห็นช่องทาง...ดี ไม่ดีตรงใหนช่วยแสดง คห.กันนะคะ.... หลักการขาย..ง่ายๆของเราก็คือ 1. ขายของให้มีกำไร 2. ขายแล้วเก็บตังค์ได้ 3. รักษาฐานลูกค้าดีๆไว้ 4. บริหารจัดการ..(เงินทุนหมุนเวียน ให้มีสภาพคล่องให้มากที่สุด) อย่าให้ติดลบ ยังนึกไม่ออกว่ามีไรอีก....เดี๋ยวเล่าไปเรื่อยนะ....เผือมีแทรกๆ อยู่ จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 12:39:46

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามาอ่านครับ จากคุณ : reseller_19 เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:28:37

ความคิดเห็นที่ 4 ต่อค่ะ อันนี้เป็นหลักการขายอีกอย่างหนึ่งด้วยมั๊ง..(แบบจะได้ดูน่าเชื่อถือ)... ช่วงแรกๆ ที่สามีต้องออกไปทำงานเป็นเซลล์ ขายของ..... เรื่องบุคลิกการแต่งกาย.....ของเซลล์ โดยทั่วไปภายนอก...ความเหมาะสมของการแต่งตัวเป็นเซลล์...ที่จะต้องออกไปพบลูกค้าใหม่.... ดูดีไว้ก่อน..ต้องแต่งตัวดี..สวมใส่ด้วยเสื้อเชิ๊ตสีอ่อน แขนยาวรีดเรียบ...นุ่งทับกับกางเกงผ้าสีขรึม คาดทับด้วยเข็มขัดหนังเส้นยาว...สวมใส่รองเท้าหนังหุ้มส้นสีน้ำตาลเข้ม..ขัดเงาแว๊บบ.... จัดทรงผมให้ดูดีใส่มู้ด..ใส่เจลหวีเรียบร้อย.. ฉีดน้ำหอม..หลายๆ ปืด...ทั่วร่างกายให้หอมฝุ้ง... ชวนหลงไหล.... ก่อนออกส่องกระจกตรวจดูความเรียบร้อบ ของตัวเอง..หน้ากระจกอีกครั้ง ขับรถเก๋งคันโก้ ดูดี....เตรียมเอกสารคู่มือ อุปกรณ์การขายให้เรียบร้อย เมื่อไปสถานที่...จอดรถเรียบร้อย.... เตรียมอุปกรณ์การขาย..สินค้าที่จะนำเสนอพร้อม.. (ลากรถเข็นไปที่สี่แยกไฟแดง....เอาสินค้าออกมาสาธิต......ปิ๊วๆ...ปืนฉีดลูกโป่งแบบใหม่ มีเสียงด้วย..อิๆๆ ไม่ใช่นา.......) ฮ่ะๆๆ...ทั้งหมดที่บอกมานี่...ไม่มีซักข้อนึงที่แกจะปฏิบัติซ๊ากข้อ......เรียบๆ ง๊ายง่าย อันนี้ เราแค่อยากให้พี่แกแต่งตัวดีหน่อย...ไม่ต้องถึงกับเนี๊ยบอะไรมากอย่างที่บอก น่าจะต้องใส่เสื้อเชิ๊ตนะพี่....ได้...ก้อยังดีเชิ๊ตเหมือนกัน..เสื้อยืดคอเชิ๊ต(เสื้อโปโล) กางเกงผ้าขายาวนุ่งทับจะดูดีกว่า....ได้..กางเกงผ้าเหมือนกัน....แต่ขาสั้นแค่เข่า.. นุ่งทับ...คาดเข็มขัด....ไม่อะ...คงดูพิลึกนะถ้านุ่งทับด้วยกางเกงขาสั้น... ใส่รองเท้าหนังหุ้มส้น....ได้...ก้อรองเท้าหนังเหมือนกัน.....แต่เป็นรองเท้าหนังสวม..แบบแตะ... เอออ..ก็ยังดีกว่ารองเท้ายางหูคีบหน่อย...ฮ่ะๆๆๆ ทรงผมใส่มู้ดใส่เจลหวีเรียบ....ไม่ใส่มู๊ดไม่เป็นไรอันนี้ ผมแกหยักโศกหน่อยเลยดูเป็นทรง....ชอบตัดสั้นดูเรียบร้อยดีอยู่แล้ว พี่ๆ..น้ำหอมไม่ใช้หน่อยเร่อ....ไม่อะ...งั้นพี่ช่วยเอาลูกกลิ้งทาจ๊ากกะแร้หน่อยน่ะพี่นะ........ เอ่อพี่...พุงพี่มันยื่นไปนิดนะ..ลดหน่อยพี่จะหล่อและดูดีขึ้น 50 % เลย เชื่อดิ....อ่ะๆๆ เอ่อ..รถเก๋งพี่อะ เท่ห์มากเลย โอเปิล 5 ประตูคันน่อย....ติดแก๊ซ...อิกต่างหาก......อ่ะๆๆ.... แกคงคิดแหละว่าการแต่งตัวไม่จำเป็นเท่าไร.....เพราะส่วนใหญ่เจ้าของร้าน...ส่วนมากก็ไม่ใช่วัยหนุ่มสาวแล้ว... จะได้ดูเป็นกันเอง.....ขับรถดีเดี๋ยวจะหาว่าเราขายของแพง (อีกอย่าง..รถติดแก๊ซ เมียจะได้ตามกลิ่นได้ อิๆๆ...เกี่ยวด้วย...) สินค้าที่เราขาย...ก็จะเป็นพวกที่ไม่ใช่ของใส่กล่องใส่แพคหรูๆ ของหนักทั้งนั้น(พวก..ท่อ..อิฐ หิน ดิน ปูนฯ ) จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 13:58:10

ความคิดเห็นที่ 5 เล่าต่อ.. ......... แต่สำหรับเรา...ไม่ได้อ่ะ.....ถ้าแต่งตัวไม่เรียบร้อยดูดี...เนี่ย ไม่กล้าออกไปพบลูกค้าร่อก อันนี้ก็เป็นสไตล์ใครสไตล์มัน...สำหรับเราถ้าจะออกไปพบลูกค้าเนี่ย.....อันดับแรกคิดแค่อย่างเดียว เราต้องดูดีไว้ก่อน.......ไม่ใช่คนสวยดูดี..เซ็กซี่.หน้าเด็ก...แต่มีเด็ก(ลูก)แล้วอีกตังหาก... อิๆๆ .... ออกไปหาลูกค้าที...เตรียมก่อน..ล่วงหน้า 2-3 วัน....จาใส่ชุดใหนดีว๊า..... ดีไม่ดีชุดที่มีอยู่ไม่มีถูกใจ.....ต้องลงทุนไปหาซื้อใหม่เลยนะเออ..... ชุดนี้ก็ดูเป็นผู้ใหญ่(แก่) เกินไป.......ชุดนั้นก็กระชากวัยเหลือเกิน จะแอ๊บมากไปแล้ว (ไม่ใช่เมื่อ..10 ปีก่อนน่ะ ) เสื้อตัวสั้น..สไตล์เกาหลี...ยกแขนที...โอ้โฮ..ตะลึงๆ.... เจ้ๆ..จะโชว์พุง 2 ชั้นงัย...อ่ะๆๆๆ กระโปรงตัวบาน..ระบายเป็นชั้นๆตัวสั้นๆ หน่อย แบบพองๆ ก้มที...หึๆๆ.....คงไม่เหมาะมั๊ง.... ตอนสมัยสาวๆทำงานโชว์รูมเบนซ์.....คุณแม่( แม่ ผจก.ที่ทำงานโชว์รูม)  เคยห้ามเรื่องนุ่งกระโปรงสั้น..... เคยนุ่งสั้นไปครั้งนึง....แกว่า..แกเป็นโชว์รูมขายรถเบนซ์ มีระดับ...ไม่ใช่ขายมอไซด์ หรือรถกระบะหนะ ก็ เออๆ....คิด...โบราณจริง.สมัยนี้พริตตี้ยี่ห้อใหนๆ...เค้าก้อต้องใส่สั้นๆ ทั้งนั้น..จะได้ขายดีๆ.. มีลูกค้าเข้ามาดู..(รถ)เยอะๆ..ว่าเปล่า.......อิๆๆ.... ทำให้เราขาย(รถ)ไม่ออกเลยตอนนั้น....เลยทำงานได้ไม่นานเลย ก้อแค่แต่งตัวเรียบงายดูดี..เหมาะสม..ยังเลือกยากเลย...เสื้อมีปกแขนสั้นหรือยาว คอไม่คว้านลึก...เดี๋ยวอาเฮียจะถาม ลื้อจามาขายอารัย....อิๆๆ....ซ้อจะไล่ให้ไปขายที่อื่น นุ่งทับด้วยกางเกงผ้า...หรือกระโปรงยาวคลุมเข่า...หรือเหนือเข่าได้นิดหน่อย (ไม่เกิน 10 ซม.น่ะ ไม่ใช่ 10") ทรงผม..ก็ต้องดูดี...ไปร้านทำผมช่วยไดร์บ๊อบ ให้เข้ารูปเข้าทรงหน่อย..... รองเท้า..เลือกที่เข้ากับชุด..ต้องเป็นรองเท้ารัดส้น.....ไม่ต้องสูงมาก...ไม่ถนัด...... หน้าตา...เป็นผู้หญิงมันก้อต้องให้มีสีสันหน่อย......เขียนคิ้ว..เขียนตา ทาปาก ทาแก้ม นิดนึง นั่นแหละ..วันที่เราพร้อมนั่นแหละถึงจะกล้า ออกไป...... ข้อมูลสินค้าต้องแม่น.มีอะไร ตัวใหนบ้าง..สินค้าเหมาะกับงานประเภทใหน...เอกสารโบวชัวร์(ถ้ามี)...ใบเสนอราคา...นามบัตร ตอนไปหาลูกค้าครั้งแรกเนี่ย......สำหรับเรา....ก็เป็นเรื่องที่น่าตื่นเต้นทุกครั้ง จริงๆ แล้วเราเป็นคนไม่มั่นใจในตัวเองเท่าไร...กล้าๆ กลัวๆ...แต่ถ้าวันใหนเรากล้าขึ้นมาเราก็ทำได้ค่ะ ช่วงแรกที่ กล้าทำ....เพราะมีแรงฮึด...เรื่องอยากจะทำงานที่เป็นชิ้นเป็นอัน...มีรายได้ของตัวเอง อย่าว่างั้นงี้เลย....รถยนต์...เราก็ไม่มี ก้อเรายังขับไม่เป็นเลยมีไปทำไม..อ่ะๆๆ.....แล้วไปขายของได้งัย..... อ๊ะ...ไม่เห็นจะยาก พอมีตังค์มั๊ย...จ้างคนขับรถ...ยัยพี่สะใภ้เราเอง..ตอนนั้นกะลังสามัคคีร่วมหุ้นเปิดร้านกันอยู่ เริ่มคิด เริ่มทำคนเดียว...( ตอนแฟนยังทำงานประจำอยู่)... จ้างขับรถให้ไปส่งตามร้านค้าต่างๆ...ภายในจังหวัด ตั้งใจ จะเข้าสัก 10 ร้าน....แค่คิดว่าจะได้ลูกค้า สัก 1 เท่านั้น อิๆ ก็จ้างมาวันละ 1 พัน ก็ต้องใช้ให้คุ้มดิ.....อ่ะๆๆ..... จริงๆ รอบแรก 10 ร้าน เราไม่สามารถปิดการขายได้ ในวันแรกได้เลยสักราย....เกือบถอดใจ...ไม่คิดทำ แต่มีอยู่วันนึง....เราเข้าไปหาลูกค้าแค่รายเดียว ในวันนึงแบบไม่ตั้งใจ...เข้าไปเสนอราคา...แล้วผ่านลูกค้าสั่งทันทีเลย ลูกค้ารายนี้ เป็นเจ้าของร้าน บริการแบบคนรุ่นไหม่...วัยทำงาน...เหมือนเค๊าเปิดโอกาสให้เรา... " ผมสั่งของวันนี้ พรุ่งนี้ส่งให้ได้เลยมั๊ย....ต้องการของด่วน...ส่งเสร็จแล้วมาเก็บเงินไปเลย " เราเช็ครายการให้....วันนั้นโชคดี ลงตัวไปหมด.....สามารถจัดส่งให้ลูกค้าได้ในทันที.......... สินค้ารอบแรกนี้....เราได้กำไร ประมาณ 1 พันบาท...... ใช้เวลาขายแป๊บเดียว..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 15:16:55

ความคิดเห็นที่ 6 เล่าต่อ. ......... ดีใจมากกๆๆ....กำลังใจมาบานเลย....คิดๆๆ คำนวน ถ้าเราขาย  1 ราย กำไรเท่านี้...ถ้าเราหาลูกค้าได้เพิ่มล่ะ... ลูกค้าทั้ง 1 0 รายที่เราเข้าไปพบมา.....เปิดดู นามบัตร เบอร์โทร.....รายเล็ก..รายใหญ่....ลองดู.... โทรไปสอบถามลูกค้า...ตามงานถึงแม้จะผ่านไปเป็นเดือนแล้ว.....ลูกค้าบางรายอาจจะลืมว่าเราเคยเข้าไปพบแล้ว.... บางรายก็เหมือนจะนึกออกนิดหน่อย.......ก็บอกให้ลองเสนอราคามาอีกที ทำอย่างนี้..เกือบทั้งหมด.....เราได้ ออเดอร์จากลูกค้า  กลุ่มนี้ ประมาณ 6 ร้าน (จาก 10 ราย) ช่วงแรกๆ ต้องยอมรับว่าเราได้สินค้ามา...ราคาต้นทุนถูกมากๆ.. ทำให้เปิดตลาดได้ง่าย.....ต้นทุน+ค่าใช้จ่าย+กำไร =  ราคาขาย เราไม่รู้ราคาตลาดช่วงแรก ก็ขายแค่ ราคา+กำไร ที่เราพอใจ......(เรื่องที่มาที่ไปของสินค้าราคาถูกเดี๋ยวเล่าทีหลัง) อย่างเราไปขาย เนี่ยลูกค้าสนใจซื้อ....ซื้อเพราะตัวสินค้า.....ราคา...บริการ สำหรับตัวเราขอบอก...ไม่ได้มีความสามารถพิเศษอะไรเลย....ไม่ใช่บุคลิกดี สวย หรือพูดเก่ง ที่ขายได้ เป็นเพราะความต้องการสินค้าในตลาดมีสูง.....บริการสินค้าได้ตามลูกค้ากำหนด จะไม่ค่อยปฏิเสธลูกค้า....ส่งของวันนี้ได้มั๊ย......ขอลดราคานิดนึงได้มั๊ย..คำนวนดูพอได้บ้างก็ลดไป สินค้าที่ขาย...เป็นสินค้าที่ลูกค้าจำเป็นต้องใช้อยู่แล้ว.. เป็นสินค้า ที่ลูกค้าต้องการให้ มีผู้ขาย ให้เป็นทางเลือก หลายราย.....เพื่อผลประโยชน์ด้านการซื้อสินค้าให้ได้ราคาถูก เลือกราคาที่เหมาะสมได้.....เลือกบริการที่ดีกว่า เช่นส่งสินค้าได้เร็วกว่า .มีความไว้วางใจกันมากกว่า ในการที่ เราจะเข้าไปเจาะตลาด....แรกเริ่ม...ก็ต้องเป็นด้านราคา การตั้งราคา....ราคาตามท้องตลาดทั่วไป...ช่วงแรกอาจถูกกว่าคู่แข่ง นิดนึง ต้นทุน + ค่าใช้จ่าย + ค่าแรง  = ราคาขาย ...บางทีลูกค้าใหม่ดีๆ โอเค...ก็ช่วงแรก ไม่ต้องบวกค่าแรงเลย... เมื่อลูกค้า เริ่มมีการซื้อขายแล้ว...ค่อยเขยิบราคาทีหลัง...ราคาเท่ากับคู่แข่งขัน หรือมีส่วนลดให้นิดหน่อย มันก็ง่ายในการที่จะดิว ซื้อขายกันต่อไป จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 17:02:39

ความคิดเห็นที่ 7 เล่าไปเรื่อย... ..... แต่ถามว่าลูกค้า ทั้ง 6-7 ราย เป็นลูกค้าที่ โอเค ทั้งหมดมั๊ย....คงเป็นไปไม่ได้.....มีลูกค้ากลุ่มนี้....อยู่รายนึง ทำเราเครียด...แบบมากกๆ....ขนาดตกลงกันว่าซื้อขายเป็นเงินสด...... เนื่องจากว่าเราขาดประสบการณ์....ไม่รู้ข้อมูลลูกค้าชัดเจน.... ร้านลูกค้ารายนี้เป็นร้านเช่าที่คนอื่นเปิด....(รู้ทีหลัง)ค่าเช่าที่แพงมาก เค้ามีปัญหาเรื่องเครดิต กับผู้ค้ารายอื่น....เครดิตเต็ม...พอเราเข้าไปเสนอขายเลยเข้าทาง รอบแรก ซื้อขายเป็นเงินสด...ไม่มีปัญหา....ครั้งที่ 2 ก็ยังดี..ไม่ได้เป็นเงินสด แต่ตีเป็นเช็คเงินสด ให้ไปขึ้นเงินเป็นวันถัดไป.... แต่ถึงวันเราตัดเช็คไม่ได้...โทรติดต่อไป...ยังดี..ติดต่อได้ ให้รออยู่ที่แบงค์ เป็นชั่วโมง...กว่าจะเอาเงินมาเข้า....เริ่มรู้สึกแปลกๆ...แต่ก็ยังอยากขาย เนื่องจาก...รายนี้ไม่ต่อราคา....ได้กำไรดีทีเดียว.... เริ่มมีข่าวเข้าหู...จากร้านค้า เขตๆ เดียวกัน....มีเตือน...ระวังนะมีเซลล์บ่นหลายรายแล้ว เก็บเงินไม่ได้ ไม่ยอมจ่ายเช็ค..เช็คมีปัญหา.....(ร้านค้าที่เตือน...บอกว่าสงสาร..เห็นเป็นเซลล์ใหม่ จะโดน)..... มีคนทัก..ที่น่าเชื่อถือได้ ไมใช่ว่าไม่เชื่อ....แต่คิดว่าเราขายเก็บตังค์เลย...เช็คเค้าก็จ่ายให้..ไม่เป็นไรมั๊ง สั่งสินค้าให้เข้า 2 เที่ยวติด...เราขอเข้าวันละ 1 เนื่องจากเริ่มหวั่นๆ...ส่งเสร็จเที่ยวแรกเก็บเช็คเลย แต่ปรากฎว่าเช็คใบแรกมีปัญหา...ติดต่อทางร้านบอกยังไม่มีคนไปแบงค์....เดี๋ยวไปขึ้นพร้อมกันอีกใบนึงเลย ให้ไปเก็บ.... เราเลยเข้าไปเพื่อเอาเช็คอีกใบ......ทำไมเค้าไม่จ่ายเงินสดเลยล่ะ.........ไม่รู้เหมือนกัน อยากให้มีเงินผ่านระบบมั๊ง.... สินค้าอีกเที่ยวอยู่ในรถ....ถึงร้านแล้ว..ยังไม่ได้ขนลง...เป็นปูนอีกเที่ยวมูลค่าเที่ยวนึง 5 หมื่นกว่าบาท..... เท่ากับว่าเรามีเช็ค 2 ใบ แสนกว่า....... เอาเช็คไปขึ้นประมาณบ่ายโมง..ไม่เป็นไปตามที่ทางร้านบอก...ที่ว่าจะรีบเอาเงินไปเข้าตอนเที่ยง.... เราโทรไปที่คนงาน...." อย่าเพิ่งลงของนะ แป๊บนึง...เดี๋ยวโทรบอกค่อยขนลง".....อยากรอให้เช็คผ่านก่อน...... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 7 ก.ย. 54 17:45:09

ความคิดเห็นที่ 8 มาต่อค่ะ... อาจไม่ค่อยมีคนอ่าน..แต่ไม่อยากเล่าค้างไว้น่ะค่ะ ........................ ลองเอาเช็ค ไปตัดอีกครั้งปรากฏ ว่าก็ยังไม่มีตังค์เข้า...โทรไปแจ้ง ทางร้านก็บอกว่า ให้คนออก เอาเงินไปเข้าตั้งแต่ ก่อนเที่ยงแล้วนะ สงสัย แวะที่ใหนอยู่.....ให้รออีกสักพัก...รอก็รอ...บ่าย 2 กว่าแล้ว ยังไม่มีวี่แวว....รออย่างกระวนกระวาย....เครียดๆๆ เพิ่งเริมทำไม่ถึง 3 เดือนเลย...จะเจ๊งไม๊ว๊า...... เสียงโทรศัพท์ ลูกค้าโทรมาหาเรา พูดแบบหงุดหงิดโวยวาย...... โวยใหญ่....."โห... น้อง ทำยังงี้เลยเหรอ พี่เพิ่งรู้....ว่าแค่เอาเงินไปเข้าช้าเนี่ย ไม่ลงของให้น่ะ " ค่อยๆ พูด...." ต้องขอโทษด้วยค่ะ... เอ่อ คือพี่คะ หนูจำเป็นจริงๆ ค่ะ รอบนี้ พอดี ต้องตัดจ่ายค่าของ เงินไม่พอจริงๆ " เสียงดัง......" เอ้า ! ก็รอหน่อยไม่ได้หรืองัย...ยังงัยก็จ่ายอยู่แล้ว...ไม่น่าทำขนาดนี้ .... " ใจเย็น.ๆ ... "..เอ่อ คือว่า เจ้าของสินค้า เค้ารอ เงินโอนเราอยู่ค่ะ..หนูไม่มีเงินโอนเค้าจะขนของกลับน่ะค่ะ พี่เห็นใจหนูหน่อยน้ะพี่" หงุดหงิดๆ  ." .เออ.ๆ ถ้าคราวหลังเป็นยังงี้อีก ไม่ต้องเอาของจ้าวนี้มาส่งให้พี่นะ" เรา....       " ถ้ายังไงวันนี้รบกวนพี่เช็คเด็กพี่ให้อีกครั้งนะคะ หนูรออยู่..ที่แบงค์ เกือบ 3 ชม. แล้ว" เสียงเบาลงหน่อย " น่าจะใกล้ถึงแล้วมั้ง อีกสักพักลองตัดดูใหม่แล้วกัน " พูดแบบจริงใจ....." ขอบคุณมากค่ะพี่....เดี๋ยวจะรีบโทรแจ้งให้คนงานรีบลงให้พี่เลยค่ะ "   จริงๆ เราก็โทรไปบอกคนงาน...." น้า ช่วยหน่อยนะ...ขนช้าๆ นะอย่าพึ่งรีบ...เผื่อมีให้ขนขึ้นอีก "...... หลังจากคุยเสร็จ เรากะประมาณ ไม่เกินครึ่ง ชม. เพราะถ้าเค้าเดินทางจากร้านไปแบงค์...ไม่น่าจะเกิน 10-20 นาที..... ลองตัดเช็คดูอีกครั้ง!....ผ่านหมด...เย้ๆ...ดีใจมาก โล่ง.....จะไม่ขายให้ลูกค้าแบบนี้อีกแล้ว....... เครียด...ไม่คุ้ม....... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:33:16

ความคิดเห็นที่ 9 ต่อค่ะ เราทำเกินไปมั๊ย...กลัวเว่อ...เกินไปมั๊ย?.....ไม่รู้ดิ แต่เรายอมเสียลูกค้าแบบนี้ไป...แลกกับความสบายใจ...... เนื่องจากลูกค้ารายนี้ ชื่อเสีย(ง)....จากปากต่อปากของลูกค้ารายอื่นๆ ที่เราเข้าไป ทำให้เราหวั่น " คุณเข้าไปขายร้านนี้ด้วยมั๊ย...เก็บตังค์ได้มั๊ย" " ได้ค่ะ ไม่มีปัญหาอะไร " ทั้งที่จริงลุ้นแทบตาย " โชคดีนะ...อีกรายเช็คตั้ง 4 แสนกว่ายังเก็บไม่ได้เลย " " จริงเหรอคะ " " จริ๊ง...น้องคนนั้น เซลล์บริษัท ขายหลายอย่าง เข็ม แผ่นพื้น..กระเบื้อง ปูนฯ..ปล่อยไปเยอะ" ดีที่เราไหวตัวทัน...ก็เป็นลูกค้านั่นแหละค่ะ ช่วยบอก คนชื่อเสีย(ง) ไม่ดี ก็ปากต่อปาก " ได้ข่าวว่า เซลล์ไปขนของกลับบานเลยนี่ แทบจะไม่มีอะไรขายแล้ว" " เค้าโดนเซ้งร้านไปแล้วนะ " " เจ้าของมันปิดร้านหนีไปแล้วหนะ เป็นหนี้ทั่วเลย.." " ก่อนปิดร้านไม่นาน มันมาโป้วของร้านพี่ไป ให้คนรถผ่านมาเอา มันบอกจะเอาตังค์มาจ่าย...พี่เห็นแค่ พันกว่าบาทให้ไป ยังดีโดนนิดเดียว " จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 08:57:04

ความคิดเห็นที่ 10 ต่อ...เล่าไป ยังไม่รู้จะถึงตอนจบเมื่อไร.. พอเล่าๆ ไป มันก็นึก เรื่องโน้น...นี้ขึ้นมาได้อีก..... ส่วนมากก็เป็นเรื่อง...ค้าๆ ขายๆ ทำมาหากินไปเรื่อย...... .................... ลูกค้ารายนี้ แบบเรานึกประติดประต่อขึ้นมาเอง..จากคำบอกเล่าแต่ละคน.... อาจใช่ หรือไม่ใช่..ก็ได้นะคะ...สาเหตุที่เค้าต้องปิดกิจการลง...... เงินทุนไม่พอหมุนเวียน....กู้แทบทั้งหมด...(ร้านเพิ่งเปิดไม่นาน) ต้องซื้อสินค้าเครดิต...ซึ่งมีราคาแพงกว่า... ค่าใช้จ่ายสูง...ที่เช่าสูง...รถในร้าน 3-4 คันต้องผ่อน... ปล่อยสินค้าให้ผู้รับเหมาเก็บเงินไม่ได้...ขาดสภาพคล่อง อาจมีการทุตจริต..ภายในของ พนง....สั่งของขายเอง..แต่ใช้เครดิตในนามร้านซื้อ(ไม่ใช่สินค้าเรา) เรื่องอื่นๆ ที่เราไม่รู้........ฯ ประสบการณ์ ครั้งนี้...ก็เป็นบทเรียอย่างหนึ่งที่เราได้เรียนรู้ สิ่งดี..และไม่ดีก็มีปะปนกันไป.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 09:39:14

ความคิดเห็นที่ 11 ต่อ จากที่เข้ามาทำตรงนี้ ได้ 4-5 ปี ได้เห็น โน่นเห็นนี่ แตกต่างจาก ชีวิตที่เคยต้องทำงานประจำ.... ร้านค้าเปิดใหม่..ที่ต้องปิดกิจการลงไปในระยะเวลาสั้นๆ..... ร้านค้าเปิดใหม่ที่อยู่ได้...ขายได้..กำไรพอได้...แต่ไม่โตขึ้น ร้านค้าเปิดใหม่ที่ ค่อยๆ เติบโตขึ้น..ขายดีขึ้น...ขยายร้านใหญ่โต..... ร้านค้าเปิดใหม่ แบบใหญ่โต...แล้วค่อยๆ ลดขนาดลงมา..... ร้านค้าดั้งเดิมที่เปิดนานๆ...เรื่อยๆ ขายอยู่ได้ แต่ไม่โตขึ้น... ร้านค้าดั้งเดิมที่เปิดนานๆ.....พอคิดปรับร้านค้าให้ใหญ่โตขึ้น กลับไปไม่รอด ปิดตัวลง ร้านค้าดั้งเดิม จากร้านเล็กๆ...แล้วประสบความสำเร็จมาก..จนกลายเป็นร้านใหญ่..มีชื่อเสียง.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:06:02

ความคิดเห็นที่ 12 ต่ออีก...เลยข้ามๆ เรื่องที่ตั้งใจจะเล่าไป คือตั้งใจจะเล่าเรื่องตอนที่ แฟนเข้ามาช่วยกันทำน่ะค่ะ เพราะว่าถามว่าทุกวันนี้ที่เราสามารถรักษาธุรกิจที่ทำอยู่ไว้ได้ ให้มันดีขึ้น...พี่จะมีส่วนช่วยมาก...ในหลายๆเรื่อง................ นอกจากจะช่วยทำระบบโปรแกรมที่พี่ถนัด...ใว้ใช้งานให้มันเกิดความสะดวกสบาย ทั้งระบบงานขาย โปรแกรมด้านบัญชี ยังช่วยขายได้อีก ทั้งที่ไม่เคยทำมาก่อน..... อย่างเรา ลูกค้าซื้อสินค้า เพราะตัวสินค้า ราคา และบริการ.... แต่สำหรับพี่ ลูกค้าบางราย ต้องยอมรับว่า ซื้อสินค้าเพราะตัวคนขาย... เพราะของที่ใหนก็เหมือนกัน ราคาเหมือนกัน...แค่ลูกค้ายินดีที่จะซื้อกับเค้า จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:32:57

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณมากค่ะ อยากฟังเรื่องนี้มานานแล้ว จากคุณ : nanaejoy เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:37:27

ความคิดเห็นที่ 14 กลับมาเล่าต่อค่ะ.... เมื่อเรามีลูกค้า อยู่ในมือกลุ่มนึงแล้ว.....ตอนที่แฟนยังไม่มาช่วยทำ... เราก็ทำอยู่คนเดียว..อาศัยหาลูกค้าใกล้ๆ บ้าน...... แค่เปิดการขาย....เราสามารถเจาะตลาดของผู้ค้าส่งรายใหญ่ๆ เข้าไปขายได้ จากที่เหมือนเคยดูถูก.....เช่น ตอนจะออกมาจากงานประจำ.... คนโน้น นี้จะพูด ไม่มีใครเชื่อว่าเราจะทำได้....บางคนพูด.... " ลาออกทำไมหว่า เอ๋อๆ อย่างนี้จะไปทำไรได้วะ...กินเงินเดือนน่ะดีแล้ว" คือบุคลิกเราจะเป็นนคนเชื่องช้า....และก็ กลัวๆ กล้าๆ ไม่ค่อยมีความมั่นใจในตัวเอง...... แฟนเรา ทีแรกก็ไม่ค่อยอยากจะเชื่อว่า เราจะทำได้ เค้าดูอยู่ห่างๆ แต่ก็จะคอยเป็นห่วงเป็นใย...โทรมาถามทุกวัน.. "วันนี้เป็นไงบ้าง ขายได้กี่ล้าน...อ่ะๆๆ " " ขายได้แล้วกัน วันนี้ ก็ได้ค่าชุดลูกแล้ว "...เราชอบบ้าซื้อของให้ลูกอะ.... " ขายได้แล้วเก็บตังค์ ให้ได้หนะ...." " อะน่า ไม่ต้องห่วง...เดี๋ยวคอยดู จะทำให้ได้เยอะกว่าเงินเดือนป๊าอีก " " ฮ่ะๆๆ.. ถ้าทำได้เดือนเยอะกว่าเค้า เมือไร เดี๋ยวจะลาออกไปช่วย ฮ่ะๆๆ "..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 19:03:33

ความคิดเห็นที่ 15 ต่อ........ เล่าไปเงียบๆ.... คำพูด ที่พูดเล่นๆ..กลายเป็นจริง..แต่ไม่จริงทั้งหมด คือ พี่ลาออกจริง... แต่ต้องออกในวันที่เรายัง..ทำเงินได้ไม่ถึงขนาดนั้น(เพราะต้อง หาร 2 กับหุ้นส่วน) จริงๆ สูงสุดตอนนั้นเคยได้ กำไรเดือนนึง 7 หมื่นกว่า หาร 2 ก็คนละ 3 หมื่นกว่า แต่การทำงานหรือลูกค้าในตลาด...เรายังไม่ได้ทำเต็มที่ ยังไม่ถึง 50 % ด้วยซ้ำไป คือเรากะค่อยๆ ทดลองตลาดทำไปเรื่อยๆ....ตามกำลังที่เรามี....คือเงินทุน..แรง...เราไม่มีลูกน้องทำนะ ต้องทำเองทุก อย่าง หาแหล่งซื้อสินค้าราคาถูก..แมทรถขนส่งให้เข้ากับงาน เพื่อให้ได้ต้นทุนที่ถูกที่สุด ช่วงทำกับหุ้นส่วนนี่...ลูกค้าเป็นลูกค้าที่เราหาเองทั้งหมด...แหล่งซื้อนี่ห้นส่วนเป็นคนหาช่วงแรกๆ แต่ตอนหลังเราเริ่มรู้แนว...หาเองได้บ้าง...จัดหา..จัดจ้างกรรมกรแบกหามเอง คือถ้าไม่มีหุ้นส่วนนี่ หลังจากทำมาได้เกือบปีนี่ เราเรียนรู้เกือบหมด...หุ้นส่วนไม่หวงวิชาหรอก....อ่ะๆๆ...ก็พี่เราเอง ทุกเดือน.ๆ แค่เราขายได้กำไร..ทำบัญชี แล้วเราก็แบ่งกำไรไปให้เท่านั้น เดือนใหนได้กำไรน้อย หมื่น 2 หมื่น พี่ก็ให้เราหมดใจดี..มากกก.... ทำเป็นแล้วทำไม..ไม่เอามาทำเองทั้งหมด... เอ้าก็..ทุนเราไม่พอ...แล้วอีกอย่างเวลาซื้อของเนี่ย หุ้นส่วนออกเกินให้บ่อยๆ 555 เพราะมีเงินทุน..และเครดิตมากกว่าเราที่เพิ่งเข้ามาซื้อขายไม่นาน..ความน่าเชื่อถือมีน้อย จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 08:40:24

ความคิดเห็นที่ 16 ชอบอ่านเรื่องของคุณมินจุนมากค่ะ  เอามาปรับใช้ในชีวิตประจำวันได้ดี  กำลังจะก้าวออกมาทำการค้าสงสัยต้องให้คุณมินจุนเป็นกุนซือเสียแล้ว  อย่าเลิกเขียนนะคะ  มีคนติดตามเยอะมาก จากคุณ : chinniberry เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 11:32:58

ความคิดเห็นที่ 17 เล่าสนุกมากค่ะ ติดตามอยู่นะคะ อ่านเพลินเลย รออ่านต่อจ้า จากคุณ : someonesaysomething เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 12:04:59

ความคิดเห็นที่ 18 ต่อค่ะ ก้อถ้านึกอะไรได้..มีเวลาก็เล่าไปเรื่อยค่ะ .................................. ข้อดีของการหุ้น..คือเราไม่ต้องหาเงินมาลงทุนเพิ่ม.... เงินทุน...ไม่ใช่จะหากันได้ง่ายๆ.....คือช่วงหลังนี่หุ้นส่วน รอรับส่วนแบ่งอย่างเดียวเลย.....เราทำได้เองทั้งระบบได้หมด แต่ก้อนะ...เรายินดีที่จะแบ่งกันอยู่แล้ว...เพราะเรามีตรงนี้ขึ้นมาได้...ก็เพราะมีพี่...ที่คอยสนับสนุน พี่สาวคนนี้ ถ้าเปรียบก็เหมือนเป็นแม่อีกคนนึง ที่มีบุญคุณกับเรามาก...ถ้าเล่าไปก้อจะเยอะอีก..... คือเค้าเป็น ส่วนหนึ่งที่ผลักดัน เราในช่วงวัยเด็กวัยรุ่น....ให้ได้เรียนต่อ หลังจากเราจบ  กศน. จะเข้าประเด็นแระ...สิ่งที่ต้องการสื่อ คือตั้งแต่เราออกมาทำงานตัวเอง เห็นคนทำธุรกิจ..ส่วนหนึ่งที่เห็น และส่วนใหญ่ที่เค้าประสบคาวมสำเร็จคือ ถ้าธุรกิจใหน...พี่น้อง...ช่วยกันสามัคคีกัน ด้วยความจริงใจ ก็พากันรวยๆ แทบทั้งนั้น สามี-ภรรยา รัก สามัคคีกัน ..ไม่ขัดแย้งทะเลาะกัน ช่วยกันเต็มที่ แนวโน้มที่ จะทำอะไรสำเร็จมันก็สูง ครอบครัว..ลูกบ้านใหน ช่วยงานครอบครัว..ทุ่มเททำกันกัน เห็นธุรกิจเค้ามีแต่ขยายขึ้น.... ........ จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 12:16:47

ความคิดเห็นที่ 19 เล่าต่อ..... หลังจากเราขอถอนหุ้น...มาทำเองทั้งหมด.  ไม่มีปัญหาอะไรเพราะทำเองเป็นหมด...อิๆๆ เก่งแร้วว..(ดังแล้วแยกวง) ยกเว้นสิ่งสำคัญที่สุด.... คือเงินทุน.....จริงตอนร่วมหุ้นกันนี่ เราลงแค่ 2 แสนเองน๊ะ..สามีเค้าไม่สนใจอะไร เพราะเห็นทำกันพี่ๆ น้องๆ เพิ่งมาหลังๆ เราให้ช่วยเขียน โปรแกรม บัญชีให้หน่อย เพราะเราทำอะไรชอบตกๆ หล่นๆ ลูกค้านี้สั่งอะไร..ตัวใหนวะ...สั่งวันใหน..ส่งวันใหน..รถใครรับ...จดสมุดไว้เละเทะไปหมด....เขียนเอง งงเอง ลูกค้าใหนเงินสด..ลูกค้าใหนเครดิต....เช็คขึ้นเงินวันใหน..ยิ่งขายมากขึ้น..ก็ยิ่งเลอะ... ใครไม่ต้องมาเปิดดูร่อก สมุดจดเรา...ดูเป็นอยู่คนเดียว อ่ะๆๆ ให้ทำโปรแกรมให้ช่วงใหม่ๆ...พี่บอก " ขายอยู่แค่เนี๊ยะ จะเอาโปรแกรมเลยเร่อะ..อ่ะๆๆ" "โน่น..ไป ลงรายการบัญชีในสมุด..ให้ชัดเจนก่อน...ไม่งั้นไม่รู้ว่าต้องการอะไร." พี่เริ่มยอมรับหลังจาก ได้ดูระบบงานที่เราทำ..รายได้ เริ่มยอมรับว่า...เราสามารถทำมันได้จริงๆ....แต่ติดว่าพี่น้องยังหุ้นกันอยู่ หลังจากเราตัดสินใจถอนหุ้น....เพื่อมาทำกันเอง....พี่เอาเงินตัวเองมาลงทุนเพิ่ม....... ถึงจะไม่ถนัด และไม่เคยทำกันมาก่อน...แต่พิจารณาและตัดสินใจแล้ว...เราจะช่วยกันทำให้มันเต็มที่..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 12:44:22

ความคิดเห็นที่ 20 เล่าต่อได้อีก..... #คห. 17 #...OK, something อ่ะๆ....ภาษาอังกฤษเราไม่กระดิกเลยนะ..... .................. พอมาลงทำเองจริงๆ จังๆ เมื่อมีเงินทุนแล้ว...รู้ระบบงานหมดแล้ว ก็ต้องหาลูกค้าเพิ่ม การหาลูกค้าเพิ่มนี่..ก็ไม่ใช่เรื่องง่ายสำหรับเราเลย...ออกไปลูกค้าใหม่แต่ละทีเราก็ตื่นเต้นทุกครั้ง แม้ว่าจะเคยทำมาแล้ว....บางทีก็เจอเจ้าของบางร้านแบบไม่น่ารักเลยอ่ะ... เล่นทำเอาเราร้องให้...ปกติเราก็อ่อนแอขี้แยอยู่แล้ว...อยู่บริษัทฯ ก็ร้องให้บ่อย..เถียงใครก็ไม่เป็น ข้อนี้มันทำให้เรา รู้สึกแย่กับตัวเองทุกที ที่มีความอดทนน้อย.... เคยเข้าไปจะไปที่ร้านนึง....เจ้าของเป็นผู้หญิงกลางคนอายุใกล้ 50... ตอนเดินเข้าไป เค้าคงคิดว่าเรามาซื้อของยิ้มต้อนรับ.... แต่พอเราบอกว่ามาขายของ...สีหน้าเค้าเปลี่ยนไปในทันที...จนเรานึกกลัว ยังไม่ทันได้นำเสนออะไร ว่ามาขายอะไร เหมือนกับว่าเค้าอาจจะมีเจ้าประจำอยู่แล้ว.. หรือ วันนี้ มีฤกษ์ยามอะไรห้ามเซลล์มาขายของเปล่าวะ...หรือเราแต่งตัวไม่ดีเหมือนพวกหลอกลวง หรือเค้าหงุดหงิด ทะเลาะกับสามีมา ฯ..... ไม่รู้เดาไม่ถูกเลย เค้ายกมือปัดไล่ แบบออกไปๆ...ขนาดว่ายัยเจ๊ก็ไม่ได้พูดอะไรนะ... แต่เชื่อปล่าวการกระทำของเค้าแค่นั้น...เราเดินกลับมานั่งที่รถ..น้ำตาใหล..ร้องให้เลยหละ รู้สึกเหมือนโดนดูถูก...โดนไล่เหมือนหมามั๊ง.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 16:32:05

ความคิดเห็นที่ 21 ต่อ.... ลูกค้าดีๆ มีเยอะกว่าค่ะ...ใครขายได้ขายไปเถอะ เราถอดใจ... 20-30 ราย อาจจะเจอสัก 1 ช่างเถอะ ปล่อยไป เซลล์เก่งๆ เค้าคงไม่ยอมแพ้มั้ง...ต้องขายให้ได้....อ่ะๆ..แต่เรายอมไม่เก่ง.... ........................................................ งานนี้ถ้าอยากได้มาก..ก็ต้องลงทุนสูง... ยอมปล่อยเครดิต.....เมื่อปล่อยเครดิต..ต้องมีเงินสำรองเยอะ พี่บอก "ขายไปเล้ย ขายไปเลย " " เงินไม่ชนรอบหน่ะ....เอาตังค์ที่ใหนไปซื้อของล่ะ " " เออน่าแล้วหาให้เอง "....... ไม่ได้เป็นครอบครัวร่ำรวย..หรือมีมรดกตกทอดทำเอง หาเอง เอาเงินที่มีเก็บอยู่ทั้งหมดมาลงทุน.... แต่ก็ยังไม่พอ....เมื่อขยายลูกค้าเพิ่ม มีปล่อยเครดิตด้วย มีเงินอยู่ในหุ้น..พีคำนวนแล้ว...อันนี้ ได้เงินดีกว่า....ขายเอาเงินทั้งหมดออกมา ยังไม่พอ....เงินทุนไม่พอ มีที่ใหนให้กู้บ้าง.....เห็นมีกระทู้ถามกันเยอะเนาะ มันเป็นเรื่องยากก...ที่ใครจะให้ยืมกันง่ายๆ ถ้ากู้นอกระบบ คำนวนดู..ไม่คุ้มหรอก ขายของได้กำไร 1-4 % นอกระบบที่ใหนเค้าจะปล่อยกัน เห็นกู้กันที ดอกโหด 10-20% กันทั้งนั้น จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 9 ก.ย. 54 18:47:30

ความคิดเห็นที่ 22 ยังเล่าต่อได้อีก... ..................... ญาติมีตังค์ ยืมญาติดิ.....ยืมพ่อแม่ดิ....อายเค้ามั๊ยละ....แม่เราขายของตลาดนัด ใช้จ่ายอย่างประหยัด กว่าจะเก็บเงินได้.... มีเงินอยู่ล้านกว่าบาท เก็บมาเกือบตลอดชีวิต ยืมไปเดี๋ยวแกจะเครียดเปล่าๆ.. ญาติพี่น้องที่ลำบากก็มีอีกตั้งหลายคน...ทำไมทีคนโน้นให้ยืม คนนี้ไม่ให้ยืม แม่น่ะ ให้ลูกได้เสมอ...แต่เรากำลังทำให้เค้าลำบากใจนะ อีกอย่าง แม่ หรือพี่น้องเราก็ต้องคิด..." เห็นมรึง ได้ผัวทำงานเงินเดือนต้องเยอะ จะมายืมเงิน กรูงั๊ย"..... คิดมาก...เราจะสบายใจเหรอ...ยืมญาติคนอื่นฝั่งแฟนเรา..เค้าก็กลัวแหละ ไม่มีใครสนับสนุนให้ทำอาชีพนี้..เค้ากลัวเจ๊งกัน..เห็นพึ่งทำ..อยากให้ทำงานบริษัทฯ..มีหน้ามีตา กินเงินเดือนตั้งเยอะก็ดีอยู่แล้ว.....ไม่มีใครรู้เหตุผลเรื่องที่ต้องออก แล้วทำงัยล่ะ....มีแค่ใหนทำแค่นั้น กู้สถาบันการเงินเนี่ยแหละคุ้มสุดแล้ว....อีกอย่างหลักๆ สบายใจ ไม่ต้องแบกหน้าไปยืมใครให้อาย เปล่าๆ.... มีทองก็เอาทองไปขาย....มั่นใจว่าได้กลับมาชัวร์ เดี๋ยวอยากได้ค่อยซื้อใหม่ มีรถ รถก็ไม่ต้องผ่อนแล้ว...อยากได้แบบเงินด่วน  ก็เอารถไปขายเลย แบ่งเงินมาลงทุน..เหลือเงินบางส่วน เอาไปดาวน์..รถมาผ่อนใหม่อีก อ่ะๆ...... ทำบัตรเงินด่วน ไว้ทุกชนิด...แบงค์ใหนเปิดทำหมด.... แต่คำนวนดีๆ นะว่าคุ้มหรือเปล่า...แต่ไม่ต้องห่วง เรื่องบัญชีสามีเรา..เป๊ะสุดแล้ว...โม้หน่อย ดอกสูงจริง...แต่คำนวนตัดตามระยะเวลาที่ยืม...ยืม 2 วันเอาไปคืน แบงค์ก้คิดดอก แค่ 2 วัน..ถ้านอกระบบไม่มี ไม่ต้องเดือดร้อนใคร... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 09:38:52

ความคิดเห็นที่ 23 อย่าเพิ่งเลิกเขียนนะคะคุณมินจุน  กระทูของคุณมีประโยชน์ และ มีคุณค่ามาก จากคุณ : chinniberry เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 10:05:15

ความคิดเห็นที่ 24 ต่อ.... กู้มาเนี่ย มั่นใจว่า ยังไงเราก็สามารถใช้คืนได้.... เพราะถ้าคืนช้า....มันก็จะมาหนักที่เรา....กลายเป็นที่ทุ่มเททำเพื่อมาจ่ายค่าดอก... ยกตัวอย่าง.....(แต่อาจไม่แม่นนะ..นานแล้ว) ประมาณนี้ กู้มา 100000 เราเอาไปซื้อสินค้ามาขายจะได้กำไร 1500 (1.5.% )... แต่รุ่งขึ้นเราเอาเงินไปคืน....จ่าย 100,4xx ดอกวันละ 200 แต่ถ้าไม่เอาไปจ่ายคืน..ภายใน 1 อาทิตย์ เราก็จะขาดทุนแล้ว......(1500-ดอกเบี้ย = กำไร หรือขาดทุน) แล้วถ้าเอาไปคืนช้ากว่านี้ ไม่ต้องพูดถึง มันจะทบต้นทบดอก ทวีคูณไปเรื่อยๆ ถ้าคนใหนไม่มีวินัยด้านการเงิน.....ไม่ต้องพูดถึง อันนี้เราแค่คำนวนง่ายๆ.. แบบคนไม่เก่งเลขนะ.....คิดดูเอานะ ถ้าจะทำธุรกิจ แล้วต้องกู้... คือ เงินมันเห็นๆ อยู่ตรงหน้า 1 พัน ..ไม่เอาหรือ?.... ขายเงินสด...ชัวร์ๆ...เงินกลับมา สามารถเอาเงินตรงนี้ไปหมุนได้อีกหลายรอบ... บางคนฟัง...เค๊าไม่ทำหรอกค่ะ..... ลงทุนต้องเยอะ...ได้กลับมาแค่เนี๊ยะ...บางที่บอก เงิน 1 แสน เอาไปปล่อยกู้ดีกว่า ไม่ต้องทำอะไร.... ก็แล้วแต่คิด.... สินค้าที่ มาร์จินสูงๆ ขายส่งกำไรประมาณขนาดนี้อยู่แล้ว..... เงินลูกค้าต้องชัวร์จริงๆ จึงจะสามารทำได้........................ จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 10:16:23

ความคิดเห็นที่ 25 ต่อ.... เรื่องกู้นี่ จำเป็นจริงๆก็ต้องกู้... ไม่ใช่ว่า....ทำธุรกิจจะไม่ยอมกู้เด็ดขาด.... คุณมีลูกค้าที่ต้องการจะซื้อสินค้าอยู่แล้ว ลูกค้าพร้อมจะจ่ายเงินให้กับคุณอยู่แล้ว คุณรู้ต้นทุนสินค้าอยู่แล้ว ยังไงคุณขายก็ไม่ขาดทุน ถ้าคุณไม่ขาย คนที่อยากจะขายมีอีกเยอะ ลูกค้ามีตังค์ สินค้าในตลาดมีมากมาย...ซื้อที่ใหนก็ได้ แต่เค้าเลือกที่จะซื้อกับคุณ แล้วคุณปล่อยให้ลูกค้าหลุดมือไป... การจะเอาลูกค้ากลับมาคุณก็ต้องไปเริ่มต้นใหม่...เพราะความต่อเนื่องไม่มี เพราะคุณติดขัดเรื่องเงินทุน เครดิตคุณก็หาซื้อได้นะ...แต่ราคาก็จะบวกขึ้นไป คำนวณดูดีๆ อะไรคุ้มกว่า...........เลือกอย่างนั้น จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 11:17:04

ความคิดเห็นที่ 26 เล่าต่อค่ะ..... จะเล่าได้ ตอนอยู่คนเดียว...เรื่อยๆ เพราะตอนนี้....เราไม่ได้หาลูกค้าใหม่เพิ่มแล้ว... ที่ขายก็จะเป็นลูกค้าเดิมๆ ที่มีอยู่พยายามรักษาไว้....มันดีกว่าที่เรา จะหาลูกค้าใหม่ไปเรื่อยๆ..... แล้วก็ต้องไปนั่งลุ้นกับลูกค้าใหม่ว่าเรื่องมากปล่าว..เครดิตดีมั๊ย?... เพราะลูกค้าแต่ละรายที่กว่าจะได้มาเป็นของเรา...... มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ...กว่าที่ลูกค้าจะยอมรับในเรื่องราคา คุณภาพ บริการ... แล้วลูกค้าดีๆ...ในตลาดมีแต่อยากจะได้กันทั้งนั้น แต่ก็มีโอกาสได้ลูกค้าใหม่เข้ามาอีกเรื่อยๆ...แบบไม่ต้องหาเหมือนกัน ลูกค้า ที่แนะนำโดยลูกค้าอีกที... อีกอย่างเดี๋ยวนี้ สามีช่วยหาลูกค้า...และก็ช่วยขายได้...แถมทำได้ดีด้วย ไม่จำเป็นว่า...ต้องเคยเป็นเซลล์มาก่อนถึงจะขายได้... เทคนิคของแต่ละคนก็แตกต่างกันไป....เรื่องการพูดการเจรจานี่... อาจจะสู้เซลล์ เก่งๆ ไม่ได้...แต่ก็ไม่ยากที่จะเรียนรู้ไป เวลาออกไปหาลูกค้า เค้าก็จะเป็นแบบตัวตนเดิมๆ ของเค้า เสื้อยืด..กางเกงขาสั้น รองเท้าแตะ...เข้าไปพบลูกค้า.... ขายได้ก็ขาย.....ขายไม่ได้ก็ไม่เป็นไร....แต่ส่วนใหญ่ขายได้..... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 15:21:56

ความคิดเห็นที่ 27 ต่อ.... อวยแกหน่อยนะ....อ่ะๆๆ เพราะช่วยเหลืองานนี้ได้อย่างมากๆ.......จัดหาเงินทุนมาให้...ช่วยขาย..ช่วยดูพฤติกรรมลูกค้า พี่แกไม่เคยถือตัวว่า...เรียนมาสูง...เคยทำงานได้เงินเยอะๆ มาก่อนแล้วจะหยิ่ง ความรู้ที่พี่ได้เรียนมา...ก็ไม่ใช่ว่าจะสูญเปล่า...มีได้ใช้อยู่รื่อยๆค่ะ..นอกจากทำโปรแกรมไว้ใช้เองแล้ว จังหวะลูกค้าบางราย...มีปัญหา..เรื่องการใช้คอมฯ พี่ก็ช่วยแก้ไขให้...ก็ถือว่าเป็นน้ำใจเล็กๆ น้อยๆ แต่ก็ได้ผลตอบแทนเกินคุ้ม.....ได้ ออเดอร์สินค้าเราเข้าอยู่เรื่อยๆ แกคุยกับคนได้หมด ตั้งแต่เจ้าของร้าน...ผู้จัดการ...เสมียน..ลูกจ้างส่งของ...คนงานต่างด้าว... ลูกค้าบางคนนอกจากพี่แนะนำขายสินค้าแล้ว... มีคุยกันเรื่องอื่นๆ เช่นเรื่องที่เรียนของลูกๆ หลานๆเถ้าแก่. อาเฮีย ซ้อ เจ้ เจ้าของร้านทั้งหลาย ..เรื่องเส้นทางการศึกษาของพี่ มันก็พอจะน่าเชื่อถือ....ก้อได้ช่วยแนะนำกันไป เข้ามหาลัยไปเรียนกวดวิชาที่ใหน...เรียนต่อ ตปท.ทำไง ...ข้อดีเห็นๆ เลย....ของคนที่มีการศึกษาดีๆ แต่ละวันที่ไปพบลูกค้า....มีเรื่องโน่นนี่มาเล่าให้ฟังอยู่บ่อยๆ จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 15:35:30

ความคิดเห็นที่ 28 เขียนได้ น่าอ่าน จริงๆ แแถม อ่านแล้ว ได้ ให้ข้อคิดอะไรเยอะเลย จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 10 ก.ย. 54 16:12:26

ความคิดเห็นที่ 29 คุณมินจุนอย่าลืมเล่าให้ฟังนะคะว่าหาแหล่งของถูกได้อย่างไร จากคุณ : chinniberry เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 09:39:08

ความคิดเห็นที่ 30 ต่อค่ะ... มีเวลานิดนึง..ก็จะแวะมาเล่าค่ะ .................. เข้าไปที่ร้านบางทียังไม่เจอหน้าลูกค้า....แกเจอลูกจ้างก็ชวนคุย ถามโน่นนี่ไปเรื่อย แกจะเป็นคนหน้ายิ้ม...มันก็เลยง่าย....ในการพูดคุยกับคนอื่นๆ...... พี่แกชอบมาเล่าให้ฟัง...วันนั้นระหว่างรอลูกค้า ถามลูกจ้างที่เป็นต่างด้าว คุยไปเรื่อย...ลูกจ้างผู้หญิงคนพม่า....เข้ามาเมืองไทยได้ 4-5 ปี...เข้าประเทศไทยมาทางจังหวัดตาก เวลาเข้ามาต้องไปหลบอยู่ในป่า 2- 3 คืน...รอสัญญานให้คนพาเข้า ปทท....บอกว่าเข้ามาแต่ละครั้งหนะลำบากมาก มีบางช่วง บอกให้วิ่งก็ต้องวิ่ง...(ผ่านจุดสำคัญ)..บางช่วงต้องหลบ บางช่วงให้เดินได้.....ต้องจ่ายเงินค่านายหน้าเป็นหมื่น..... เพื่อจะได้เข้ามาทำงานในฝั่งไทย...มาอยู่ไทยได้ 4 ปี..ทำงานมาหลายที่..ฯ......... บางทีสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ฟังเล่นเพลินๆ รู้ไว้....ก็ได้ข้อมูลที่เป็นประโยชน์เหมือนกัน..... ลูกจ้างรายนี้ บอกว่า เคยทำงานเป็นลูกจ้างอยู่อีกร้านนึง.....ทำอิฐบล๊อค..ทำจนเจ้าของร้านรวย..... แต่นายจ้างเก่าจ่ายเงินให้น้อยกว่า ได้ที่ใหม่เลยเปลี่ยน.....ก็ไม่เห็นแตกต่างจากคนไทยเท่าไร...... เอ...แต่ว่า...ทำจนนายจ้างรวยเนี่ยจาเชื่อมันดีเปล่า..... ก็นายจ้างเก่าที่บอกเราก็ขายของให้....กว่าจะยอยจ่ายตามทวงเป็น 10หน ...อ้างโน่นอ้างนี่...จนรอบสุดท้ายเนี่ย เหลือหนี้อยู่หมื่นกว่าบาท...เราบอกว่าจะขอไปขนของที่ร้าน...พวกท่อ วงบ่อที่แกทำ.....เลยยอมโอนมาให้ครึ่งนึง เหลือหนี้ค้างเราอยู่ 7 พันกว่า...ขี้เกียจตามแระ.....ตัดใจ....ลูกค้าแย่ๆ แบบนี้... .(ใครถามถึงก็บอกไปเลยลูกค้านี้เป็นไง...แหม่ง...ขี้โกง คุ้มมั๊ยเงินแค่นี้ แลกกับชื่อเสีย(ง) ) แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 54 13:24:18 แก้ไขเมื่อ 11 ก.ย. 54 13:22:59 จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 13:16:09

ความคิดเห็นที่ 31 ต่อ... ในการทำการค้า....สำหรับเรา ชื่อเสียง นี่ถือว่าเป็นสิ่งสำคัญมาก.... ไม่ว่าคุณจะเป็นผู้ซื้อและผู้ขาย..ต้องรักษามันไว้ให้ดี.... คงจะมีใคร(ส่วนใหญ่) ที่อยู่ๆ จะมานั่งใส่ร้ายกัน...เพราะไม่เป็นผลดีกับตัวเองเลย มีความซื่อสัตย์ ในอาชีพที่ทำอยู่.... เหตุผลบางรายของลูกค้า...ที่หันมาเปลี่ยนคู่ค้า...มาซื้อที่ใหม่ เช่น..ร้านค้าให้คนขาย พาสสินค้าไปส่งให้ลูกค้าช่วง...แต่คนขายอยากได้กำไรเพิ่มขึ้น.. แอบขายตรงให้กับลูกค้าช่วงของร้าน.......คิดว่าจะไม่มีคนรู้ หรือ..ลูกค้าช่วงของร้านค้า อยากได้ของถูก ติดต่อตรงมายังผู้ขายส่งเลย คิดว่า ทำอย่างนี้ไม่เป็นไร พอร้านค้ารู้ขึ้นมาก็ย่อมไม่พอใจเป็นธรรมดา ถ้าเค้ายังหาผู้ขายส่งรายอื่นยังไม่ได้ อาจต้องจำใจซื้อจ้าวเดิมต่อไป แต่เมื่อไรเค้ามีทางเลือก เค้าก็เลิกค้าด้วย...แล้วปากต่อปาก......... ก็ไม่มีใครอยากจะซื้อขายด้วย.... ชื่อเสียง กว่าจะสร้างขึ้นมาให้ลูกค้าเชื่อใจ มันใช้เวลานานค่ะ ลูกค้าให้ความไว้ใจเราแล้ว......ทำให้ดี..เค้าก็บอกต่อกันไป....... มันได้เยอะกว่า.....ทีเราจะไปหวังกำไรมากกว่า เพียงชั่วครั้งคราว.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 13:26:23

ความคิดเห็นที่ 32 เล่าต่อ... เรื่องที่เล่า อาจจะวนๆ งงนิดนึง..แบบบางเรื่องนึกได้ก็เขียนไว้นิดนึง.. บางทีก็นั่ง พิมพ์ๆ ไป นึกไป.... .................................. ทำธุรกิจมาพักนึง....เจอทั้งลูกค้าดีและไม่ดี...... ช่วงแรกๆ ที่ทำ....ไม่ค่อยมีความชำนาญในการพิจารณาลูกค้า.......แต่พอผ่านไปๆ...ประสบการณ์มันจะสอนเราเอง ลูกค้าที่ไม่ดี...จ่ายเงินล่าช้า โดยไม่มีเหตุผลที่สมควร...เหนียวหนี้ ขี้โกง ก้อพยายามตัดๆ ออกไป ที่เหลือลูกค้าดีๆ ก็พยายามรักษาไว้....มีลูกค้าใหม่เข้ามาบ้างเรื่อยๆ จากคำแนะต่อๆ กันมาของลูกค้าอีกที แต่เราก็ยังคงต้องช่วยกันพิจารณา..ตัดสินใจ...เลือกลูกค้าแต่ละรายด้วย นอกจากสร้างความเชื่อมันให้กับลูกค้าแล้ว....ทั้งในเรื่องสินค้าและบริการ..... แล้วเราจะเชื่อมั่นในลูกค้าได้ยังไง..ก็ต้องพิจารณาวิเคราะห์..ดูด้วย...ความสามารถในการชำระเงิน....อันนี้สำคัญมาก...... เริมแรกเน้นเป็นเงินสด...ราคาถูก...ลูกค้าจ่ายเงินตรงตามเวลา...ต่อไปอาจพิจารณาให้เครดิต..กำหนดวงเงินเครดิต สังเกตลูกค้า..สินค้าในร้านตัวอื่นของลูกค้าด้วย...เพิ่มขึ้น น้อยลง เท่าเดิม...ถ้าสินค้าเคยมีเยอะๆ แล้วต่อมาทำไมไม่ค่อยมี... ต้องคอยระวัง......ของในร้านไม่ค่อยมีไม่ใช่เพราะขายดี...(ลูกค้าเข้าร้านน้อย)..แต่เซลล์ไม่ส่งของให้.. อาจมีปัญหาการเงิน..เช็คข่าวกับร้านใกล้เคียง.กับเซลล์อื่น.ฯ.. ข้อมูลในการพิจารณาเครดิต + กับการได้พูดคุย กับลูกค้า...... จากการพูดคุย สังเกตุนิสัยของลูกค้าด้วย....ความรับผิดชอบด้านการเงิน อันนี้คือการพิจารณาลูกค้าแต่ละรายของเรา..จากการได้ดูโน่นดูนี่ อ่านจากตรงนั้นตรงนี้ อย่างละนิดละหน่อย ลักษณะนิสัยของลูกค้า บางรายชอบของถูก...บางรายชอบของแถม ชอบสะสมแต้ม จากการที่ทำอยู่ในปัจุบัน....ไม่ได้ประสบความสำเร็จกับลูกค้าทุกราย ก็มีบางรายเห็นใจลูกค้า จากคำพูดนิสัย...ปล่อยเครดิตไปเยอะ...ถึงเวลาลูกค้าเอาเงินไปหมุนทำอย่างอื่น ไม่มีเงินมาจ่ายเรา...ไม่โกง...ไม่มี...ไม่หนี...ไม่จ่าย..ก็มีนะแต่ถ้าเทียบเป็นเปอร์เซ็นต์ ลูกค้าหนี้สูญ...ประมาณ 10 % พอรับได้....ลูกค้าดีๆ มีเยอะกว่า....งานอะไรก็ย่อมมีอุปสรรคปัญหา..ให้แก้ทั้งนั้น ก็ช่วยๆ กันคิด ทำไป เพราะตอนนี้เราคิดว่า...เรารักในอาชีพที่ทำอยู่....ซะแล้ว......... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 11 ก.ย. 54 14:02:13

ความคิดเห็นที่ 33 ยังมีเล่าต่อ...ได้อีก.. เรื่องที่มาที่ไปของ สินค้าที่ได้ราคาถูกมาเปิดตลาดในช่วงแรก คือ..ก่อนหน้าที่เราจะมาทำ นอกจากมีร้านตัวแทนจำหน่าย ร้านใหญ่ๆ แล้ว พวกรายเล็กรายน้อยที่ทำกันอยู่ก็มีเยอะ.....พวกรายเล็กรายน้อย..ที่ตัดลอตมาจากรายใหญ่อีกที พวกนี้จะมีเครดิตกับร้านใหญ่...เอาสินค้ามาขายก่อน จังหวะว่าช่วงที่เราเข้ามาทำ...บังเอิญกลุ่มพวกนี้ เริมมีปัญหาด้านการเงิน มีปัญหากับลูกค้า....เพราะบางทีนัดกับลูกค้าว่าจะส่งของให้ เก็บเงินลูกค้า ล่วงหน้ามาก่อน เสนอขายสินค้าในราคาถูกกว่าท้องตลาดมาก ถึงเวลาส่งสินค้าไม่ได้ ไม่มีเงินไปตัดค่าสินค้าออกมา ทำตลาดเสียราคา...และเสียลูกค้าของตัวเองไป เนื่องจากลูกค้าไม่เชื่อใจ คราวหลังตัวเองจะเข้าไปขายก็ไม่ได้...แต่เครดิตในการซื้อยังพอมีอยู่ เหมือนกับว่ามีเงิน เอาไปตัด ลอตเก่า...เจ้าของสินค้าปล่อยสินค้ารอบใหม่มาให้ ทีนี้ พอขายให้ลูกค้าเก่าไม่ได้...ตัวเองต้องการใช้เงิน...เอาของมาปล่อยให้กับผู้ขายด้วยกันเอง ในราคาต่ำกว่าทุน....ซึ่งเราตอนนั้นพึ่งเข้ามา ไม่รู้ราคาตลาด..ได้มาถูก  ก็ขายไปตามเกณฑ์ กำไรที่เราคิด อันนี้ได้แค่ช่วงระยะ  เวลาสั้นๆ แต่บังเอิญเป็นช่วงสำคัญของเรา..เลยเจาะตลาดได้ง่าย..... แต่ตอนนี้ ก็ซื้อขายสินค้ากันในราคา ปกติแล้ว...เพราะคนทำเก่าก็เลิกทำไป ลูกค้าที่เรามี...ก็ซื้อกับเราติดแล้ว...เราสามารถทำยอด ผูกเป้าไว้กับผู้ขายได้.... ซื้อมาขายได้จำนวนมาก...ก็ได้ราคาถูกเป็นขั้นบันได.... จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 08:43:59

ความคิดเห็นที่ 34 แตกประเด็นไป B11055917 http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B11036521/B11036521.html จากคุณ : มินจุน เขียนเมื่อ : 12 ก.ย. 54 09:42:29