ความคิดเห็นที่ 1 ไม่เหลียวแลเพื่อนร่วมงาน จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:09:28

ความคิดเห็นที่ 2 ข้อผิดพลาดที่ควรปรับปรุงของพนักงานขาย ตอนที่ 13 - ไม่เหลียวแลเพื่อนร่วมงาน “การขาย เป็นอาชีพหรือเปล่า” พวกเราส่วนใหญ่ ก็คงได้มีโอกาสเข้าร่วมการสัมมนา อบรม หรือประชุม เกี่ยวกับการขายทุกๆ ปี และแน่นอนที่สุด จะต้องมีวิทยากร ยกคำถามข้าง ต้นขึ้นมาถามเสมอ ซึ่งเชื่อว่า คำตอบจะต้องสรุปออกมาว่า การขายเป็น อาชีพอย่างแน่นอน พร้อมทั้งยกตัวอย่างให้เห็นว่า วิชาการต่างๆ ที่มีอยู่มาก มายในปัจจุบัน รวมทั้งการฝึกอบรมพนักงานขายที่ไม่มีวันจบสิ้น และภาพ พจน์ จรรยาบรรณ ที่บริษัทวางไว้สำหรับพนักงานขาย ฯลฯ เป็นการยืนยัน ว่า การขายเป็นอาชีพที่จริงจังเพียงไร ลุงเองก็ยอมรับว่า ปัจจัยข้างต้น มีความสำคัญต่ออนาคตการขายไม่น้อย แต่ ลุงก็อดแหนงแคลงใจไม่ได้ว่า สิ่งเหล่านี้ จะมีความจำเป็นต่ออาชีพการขาย เพียงใด เพราะลุงเห็นว่า ยังมีปัจจัยอื่นๆ ที่น่าจะต้องผนวกเข้ามาอีกด้วย นั่นก็คือ ความรู้สึก หรือจิตใต้สำนึกที่ดีงามต่อบุคคลที่เรามีส่วนเกี่ยวข้อง ด้วยในงานขาย วงการแพทย์จะต้องมีจรรยาบรรณแพทย์ ซึ่งเป็นความรับผิดชอบต่อคนไข้ เช่นเดียวกับทนายความ จะต้องมีความรับผิดชอบต่อลูกความ หรือครู อาจารย์ต่อลูกศิษย์ เป็นต้น พนักงานขายทุกคน ก็คงจะยอมรับและซึมซาบดีว่า ความจงรักภักดีต่อลูกค้า มีความสำคัญเพียงใด แต่ทั้งหมดมีความถูกต้องเพียงครึ่งเดียวเท่านั้น ส่วนที่ขาดหายไป ก็ คือ “ความเอาใจใส่ และรับผิดชอบต่อบุคคลอื่น” ซึ่งเป็นกลุ่มใหญ่กว่าลูกค้า และเขาจะขาดบุคคลเหล่านั้นไปไม่ได้เลย หาไม่แล้ว อาชีพการขายก็จะเกิด ขึ้นไม่ได้ บุคคลกลุ่มอื่นที่ว่านั้น คือใครบ้าง แน่นอน ลุงหมายถึงบุคคลที่อยู่เบื้องหลัง ของความสำเร็จ ของพนักงานขาย  ไม่ว่าจะเป็น คนงานฝ่ายผลิต วิศวกร หรือฝ่ายออกแบบ ฝ่ายวางแผน ฝ่ายบัญชี ฝ่ายส่งของ เลขานุการ  ยาม ตรวจการณ์ หรือ ผู้จัดการฝ่ายต่างๆ ซึ่งเป็นผู้มีส่วนสร้างสินค้าขึ้นมาให้ พนักงานไปขายโดยเฉพาะ ความสนใจ และความเอาใจใส่ต่อบุคคลเหล่านี้เท่านั้น ที่จะทำให้อาชีพการ ขาย มีความหมายและมีศักดิ์ศรีอย่างแท้จริง จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:13:43

ความคิดเห็นที่ 3 . จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:15:18

ความคิดเห็นที่ 4 การหลงตัวเอง..... อะไรหรือ ที่เป็นแรงกระตุ้นให้พนักงานขายยอมออกตลาด และพร้อมที่จะ เผชิญกับสถานการณ์ทุกรูปแบบอย่างไม่ท้อแท้ บางคนอาจจะตอบว่า ความสนใจในตนเอง ความต้องการรายได้เพิ่มขึ้น แต่ก็ยังมีเหตุผลอื่นอีกต่างหาก ที่ทำให้คำตอบข้างต้นนี้เคลือบแคลงได้ ยกตัวอย่างในเรื่องของรายได้ จะเห็นได้ว่า พนักงานขายส่วนใหญ่หาได้ทำ ยอดขาย ให้อยู่ในระดับสูงไม่ ถ้าเขาสนใจในเรื่องเพิ่มรายได้จริง เขาคงทุ่ม เวลา พลังงาน และสติปัญญา ไปกับการขายทั้งหมด แต่โดยทั่วไปแล้ว พนักงานขายจะมีรายได้ในระดับเฉลี่ยค่อนข้างต่ำ ส่วนใหญ่จะทำงานเพียง ระดับหนึ่ง แล้วก็พอใจที่จะหยุดทำการดิ้นรนหารายได้เพิ่มขึ้นอีก ครั้งหนึ่ง พวกเรากลุ่มพนักงานขาย เคยไปเที่ยวทะเลด้วยกัน มีอยู่คนหนึ่ง ได้พูดถึงกำหนดนัดหมายลูกค้ารายใหญ่ ที่เขาจะต้องไปพบในวันจันทร์ตั้ง หลายครั้งหลายครา แต่แล้ว ในคืนวันอาทิตย์ถัดมานั่นเอง เขาก็ประกาศต่อ พวกเราว่า เขาจะอยู่ตกปลาอีกหนึ่งวัน ซึ่งพวกเราก็อดสอบถามด้วยความ ประหลาดใจไม่ได้ว่า “อ้าวแล้วลูกค้ารายใหญ่นั่นล่ะ” เขาตอบว่า “โธ่เอ้ย อย่างเก่งฉันก็ได้คอมมิชชั่นแค่ พันสองพันบาท สู้นั่งตกปลาอย่างนี้ จะดีกว่า” จากตัวอย่างข้างต้นนี้ จะเห็นได้ว่า เขาไม่สนใจที่จะมีรายได้เพิ่มขึ้นเลย ราย ได้ที่เขาได้รับอยู่ก็เป็นที่พึงพอใจแล้ว เพราะเขาก็เป็นพนักงานขายที่อยู่ใน ระดับดีพอสมควร แต่สิ่งสำคัญที่เขาขาดไปก็คือ “ความซื่อสัตย์ภักดีต่อ อาชีพของตน และความรับผิดชอบที่มีต่อบุคคลอื่นๆ อีกหลายร้อยคน ที่ทำ งานอยู่ในบริษัทของเขา” เขาลืมคิดไปว่า ยอดขายที่เพิ่มขึ้นของเขา จะช่วยให้บุคคลเหล่านั้น มีความ มั่นคงในงานมากขึ้น ซึ่งในขณะนั้น บริษัทของเขา ก็กำลังใช้นโยบายปลด คนออกเพื่อลดค่าใช้จ่าย เนื่องจากยอดขายตกอยู่ นอกจากนั้น เขาก็ลืมคิดไปว่า ยังมีบุคคลซึ่งอาจจะมีส่วนได้รับการเลื่อน ตำแหน่ง หรือเพิ่มเงินเดือน จากการเพิ่มยอดขายของเขาและคนอื่นๆ แต่ถ้า พนักงานขายต่างไม่สนใจที่จะมียอดขายเพิ่มขึ้น พวกเขาก็จะพลอยสิ้น โอกาส หมดหวัง จากผลกระทบอันนี้อย่างแน่นอน คำถามเหล่านี้ ล้วนมีอยู่ในตำรา หรือวิชาการขายทั้งสิ้น แต่จะมีสักกี่คน ที่จะ ช่วยให้การขาย เป็นอาชีพที่มีเกียรติอย่างแท้จริงบ้าง ลองถามผู้จัดการฝ่ายขายคนใดดูก็ได้ ทุกคนจะเล่าถึงประสบการณ์ในแบบ เดียวกันนี้ได้เสมอ มันเป็นประสบการณ์อันเลวร้าย ที่เกิดขึ้นจากการขาด ความรับผิดชอบต่ออาชีพการขาย ของพนักงานขายโดยแท้ ลุงอยากจะกล่าวเสริมว่า พนักงานขายส่วนใหญ่ จะมองข้ามค่านิยมของตัว เอง โดยการปล่อยให้ตนมีความรู้สึกเห็นแก่ตัว และความรู้สึกนั้น จะเป็นตัว การกีดขวาง แรงกระตุ้นของตนเอง ให้ฝังแน่นอยู่กับที่ ไปอย่างน่าเสียดายที่ สุด จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:19:31

ความคิดเห็นที่ 5 . จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:20:19

ความคิดเห็นที่ 6 ผลของการจับตามอง....... นักขายมืออาชีพคนหนึ่ง ที่ลุงมีโอกาสรู้จัก ชื่อ “กำพล” เป็นผู้ที่มีความคิด แล้วรับผิดชอบต่ออาชีพของตนอย่างสมบูรณ์ ทุกครั้งที่กำพลเสนอขายรายใหญ่ๆ เขาจะวาดภาพตัวเองว่า มีพนักงานใน บริษัทของเขากว่า 200 คน กำลังคอยจ้องจับตา มองพฤติกรรมของเขาอยู่ ตลอดเวลา “เพราะฉะนั้น ผมจะต้องแสดงให้เขาเห็นว่า ผมเป็นตัวแทนที่ดีของพวกเขา และจะทำประโยชน์ให้กับพวกเขาได้อย่างไร แบบเดียวกับนักแสดงละครบน เวที ที่ต้องการเสียงปรบมือ สนับสนุนจากผู้ชม” “และหลังจากการเสนอขายทุกครั้ง ผมจะกลับไปวิเคราะห์ผลงานของผม อย่างซื่อตรง โดยพยายามพิจารณาดูว่า มีจุดบกพร่องตรงไหน ที่น่าจะปรับ ปรุงให้ดีขึ้นได้” ในตอนสรุป กำพลบอกว่า “อันที่จริงแล้ว พนักงานขายไม่ได้ผลิตสินค้าออกมาเลย ไม่เคยวิจัย ไม่เคย ออกแบบ และไม่เคยบริการด้วยซ้ำ เพราะฉะนั้น เขาจึงเปรียบเสมือนตัว แทนของบุคคลกลุ่มใหญ่ และทุกครั้งที่เขาปรากฏกายในสำนักงานของ ลูกค้า เขาจะเข้าใจว่า ตนกำลังกุมชะตาชีวิตของบุคคลอีกจำนวนมากไว้ใน มือ” กำพลเป็นพนักงานขายที่มีแรงจูงใจในตัวเองสูง เพราะความที่เขาสนใจต่อ ตนเอง รับผิดชอบต่อบุคคลอื่น และรับผิดชอบต่อผลงานของตนเองด้วย โดยปกติ สิ่งเหล่านี้ เราทุกคนก็ซึมซาบดีอยู่แล้ว เพราะมันเป็นคุณลักษณะ หลักของการประกอบอาชีพ ไม่ว่าเราจะอยู่อาชีพอะไรก็ตาม ถ้าเราสามารถ สร้างความรู้สึกที่จะเป็น “ผู้ให้” มากกว่าบุคคลอื่นแล้ว ผลงานของเราจะมีคุณ ค่า และมีประสิทธิภาพยิ่ง คุณค่าเหล่านี้จะช่วยให้เราก้าวล้ำหน้าผู้อื่น ได้รับ การยกย่องนับถือ ชื่นชมรักใคร่ จากทุกคนในวงการ ในขณะเดียวกัน ก็ช่วย ให้ตัวเอง ประสพความสำเร็จอย่างแท้จริงด้วย ถึงจุดนี้ หลายคนอาจจะข้องใจว่า “แล้วเราจะได้อะไรจากบุคคลเหล่านั้น” ว่า แล้ว ก็บ่นรำพึงรำพันถึงความไม่เอาไหนของแผนกต่างๆ แต่เขาลืมคิดไปว่า พนักงานขายที่รับผิดชอบต่ออาชีพของตน และผู้อื่น อย่างแท้จริง ย่อมได้รับความร่วมมือจากบุคคลอื่นแน่นอนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ ได้ เพราะฉะนั้น เขาควรจะหาโอกาสให้บุคคลเหล่านั้นทราบว่า เขามีความ รู้สึกอย่างนั้น แทนการต่อว่า ซึ่งจะไม่ได้รับผลดีแต่ประการใดเลย ____________________________________________________________ ตอนต่อไป  :  - ข้อผิดพลาดประการที่ 14  :  ฝันอยากขายง่ายๆ ----------------------------------------------------------------------------------- จาก  The 36 Biggest Mistakes Salesmen make and how to correct them.  ของ  George N. Kahn วุฒิวัฒน์  อรรถจริยา  แปลและเรียบเรียง อมร  ถาวรมาศ.....เรียบเรียงใหม่ amorntvm@hotmail.com ++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ ตอนที่แล้ว..................................................................... ข้อผิดพลาดที่ควรปรับปรุงของพนักงานขาย  ตอนที่ 12 –  บรรเลงเป็นเพลงเดียว http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B11035526/B11035526.html เรียนท่านผู้อ่านที่เคารพ  :  อ่านแล้ว  กรุณาเก็บเข้า “คลังกระทู้เก่า” ด้วยนะครับ +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++ จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 10:26:30

ความคิดเห็นที่ 7 . จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 8 ก.ย. 54 13:04:53