 |
ตอนตกงานนี่ ทำไมแม้แต่เพื่อนกิน เพื่อนคุยเล่น ยังไม่มีเลยครับ แม้แต่โทรศัพท์สายเข้าก็ไม่มีมาหลายเดือนแล้ว
|
 |
ตอนนี้อายุ 25 ครับ แต่รู้สึกตัวคนเดียวมากๆเลยครับ
ตอนเรามีเงิน เพื่อนก็ชวนไปกินนู่นกินนี่ มานอนเล่นทีห้อง เที่ยวต่างจังหวัดด้วยกัน
แต่พอตกงาน เนื่องจากปัญหาน้ำท่วม แล้วบริษัทมันไม่ยอมจ่ายเงินเดือนให้เรา ผมก็เลยลาออก
ตอนนี้ก็ว่างงานมาสามเดือนแล้วครับ ทุกคนพอรู้ว่าเราตกงาน เวลาโทรไปหาก้รีบเกริ่นนำก่อนว่า " ไม่มีเงินเหมือนกันนะ เดือนชนเดือน "
ทั้งๆที่เราก็ไม่คิดจะโทรไปยืมหรืออะไรนะ แต่มันว่างก็อยากจะโทรไปหาเล่นๆ คุยแก้เหงา แต่รู้สึกพวกพฤติกรรมเพื่อนๆเค้าไม่เหมือนเดิม ไม่มาชวนเที่ยวกัน ไม่มาชวนเที่ยว ไม่มาคุยเล่นที่ห้อง
นี่โทรศัพท์ก็ว่าง ไม่มีสายเข้ามาเกือบๆ สองเดือนแล้วครับ
ทานข้าวคนเดียวทุกมื้อทุกวัน บางทีก็ไปวัด ไปหยิบหนังสือธรรมะ มาอ่านเล่นบ้าง ก็พอช่วยบรรเทาได้บ้าง
ตอนตกงานใหม่ๆ มีเพื่อนคนนึง เค้าพึ่งกลับมาจากต่างประเทศ ก็เลยแวะมานอนพักที่ห้องผม เพราะไม่อยากเปลืองตังค่าโรงแรม พอมาถึงก็พูดถึงแต่ของฝาก ว่าจะเอาไปให้เพื่อนคนนี้ อันนี้ของคนนี้ (ส่วนผมไม่มีพูดถึงนะ แม้จะมาพักอาศัยอยู่กับผมก็ตาม ส่วนข้าวเย็น ผมก็จ่ายให้นะ เพราะมันบอกว่า ไม่มีเศษตังก์ )
ตอนนี้ผมก็รู้สึกเคว้งนะครับ สมัครงานไปที่ไหนก็ไม่เรียก จากคนเงินเดือนสองหมื่นกว่าๆ พอมาตกงานยาวๆ ก็รู้สึกตัวเองไร้ค่า เหมือนว่าตัวเองมันไม่มีอะไรดีเลย
แล้วผมเป็นโรคจิตประเภทนึง คือ เวลามีความทุกข์จะชอบหาอะไรกิน กินๆๆๆๆๆๆๆ ไปเรื่อยๆ แล้วจะไม่อยากนอน บางทีไม่รู้ตื่นมาทำอะไร ก็ไปเดินจากเส้นรถไฟฟ้าหมอชิต เดินคิดไปเรื่อยๆจนถึง อ่อนนุช แล้วค่อยเดินกลับห้อง
หรือไม่ก็ไปวัดตรงสยาม หรือไม่ก็ไปนั่งเล่นตรงสยาม ดูคนนู้นคนนี้ไป เพลินๆ คิดไม่ออกว่าจะทำอะไรเหมือนกัน
บางทีว่างจัด ก็นั่งเรือข้ามฟาก ไปเดินเล่นแถวศิริราชครับ
ฟังดูฟุ้งซ่าน ไร้สาระ แต่ไม่อยากอยู่กับห้องเลยครับ เพราะบางทีไม่อยากตื่นขึ้นมาเลย อยากหลับๆไป ไม่ต้องตื่นมาเลย แต่ก็คิดว่า พ่อแม่เราคงเสียใจ แต่ก็ไม่อยากโทรไปเล่าความทุกข์ตรงนี้ให้เค้าฟัง ไม่อยากให้เค้ารู้ว่าเราตกงานนะ ไม่มีเงินใช้นะ ของในห้องมีอะไรก็ขายหมด ไอโฟน บีบี ไอแพด แม็คบุ๊ค เพลสเตชั่นสาม ผมขายหมดเรียบ เอาเงินมาใช้หางานต่อ
ผมอ่านหนังสือธรรมะ ที่เค้าเอามาบริจาคให้วัด มีเล่มนึงเค้าบอกว่า "ล้มแล้วให้รีบลุก" แต่ผมลุกไม่ขึ้นจริงๆ ทำไมถึงเป็นอย่างนี้ไม่รู้ เหมือนว่าเราเคยประสบความสำเร็จมาก่อน แต่พอมาล้มปุ๊บมันลุกลำบาก หาจุดยืนตัวเองไม่เจอเหมือนเคย
เฮ้อออออออ ,, ยังไงคุยๆเป็นเพื่อนกันบ้างก็ดีนะครับ เหงา เบื่อ T T
| จากคุณ |
:
คนไร้จุดยืน
|
| เขียนเมื่อ |
:
17 ม.ค. 55 17:02:10
A:223.206.210.197 X: TicketID:344951
|
|
|
| |
