ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ทุกคนก็มีเรื่องสูงสุดและตกต่ำอะนะ ของเราก็มีค่ะ แต่มันยาวกลัวน่าเบื่อ เราเข้าใจเลยว่ามันเป็นยังไง สู้ๆค่ะ จากคุณ : Janhi เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 12:48:34

ความคิดเห็นที่ 2 ต่ำสุด = กางมุ้งนอนข้างสวนอัมพร มีเงินติดตัว 50 บาท ตอนนี้ = ซื้อรถป้ายแดงเงินสด สร้างบ้าน 1.5 ล้านเงินสด มีเงินเก็บหลักล้าน มีธุรกิจขายของ 2 สาขา ไม่รู้ชะตาชีวิตว่าสูงสุดแล้วจะลงมาต่ำสุดอีกไหม บอกกับแฟนว่าเราจะไม่กลับไปเป็นเหมือนเดิมอีกแล้วนะ ต้องเดินไปข้างหน้าอย่างเดียว ตอนนี้ใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาท จากคุณ : กล้วยทอดกระทะร้อน เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:01:12

ความคิดเห็นที่ 3 ช่วงนี้เลยค่ะ เป็นมา จะ 3 ปีละ ไม่มีวี่แววจะฟื้นเลย เฮ้อ พยายามสู้ต่อไป จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:01:48

ความคิดเห็นที่ 4 ชีวิตผมไม่ค่อยมีอะไรหวือหวา คือดีก็ไม่ถึงขีดสุด แย่ก็ไม่ถึงขีดสุด แต่ชีวิตคนใกล้ตัวผมนี่เรียกว่าละครหลังข่าวเลย จากคุณหนูเพียบพร้อมทุกอย่าง ต้องโดนคนตามปองร้าย บ้านแตกต้องออกมาใช้ชีวิตคนเดียว เริ่มต้นเรียนมหาลัยใหม่ ไม่มีเงินติดตัว แม่เสียเพราะอุบัติเหตุ พ่อหนีไปแต่งงานใหม่ เอาใจช่วยจขกท.ครับ อย่างน้อยในสิ่งไม่ดีก็ยังเป็นโอกาสให้จขกท.เจอคนดีๆอย่างแฟนที่เข้าใจ สู้ๆ จากคุณ : pastapie911 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:03:24

ความคิดเห็นที่ 5 เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : pupu_ja เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:15:38

ความคิดเห็นที่ 6 ต่ำสุด  แฟนที่คบมา5ปีไปแอบมีคนใหม่และแทบไม่ได้ติดต่อกันหลังจากนั้นอีกเลย อยู่ตัวคนเดียว ติดเหล้าติดเบียร์หนัก เสียพนันไปเป็นหมื่นๆ ทำงานเป็นเด็กล้างจานล้างห้องน้ำ โดนไล่ออกจากงาน 2 ครั้งติดๆกัน เพราะเมาในที่ทำงาน เมาจนไม่ได้สตินอนข้างถนนหลายครั้ง เมามากจนหัวล้มกระแทกฟุตบาทที่บ้านรู้ก็รีบพาส่งโรงพยาบาลแต่ดันไปอาละวาดในโรงพยาบาลด่าหมอด่าพยาบาล ทำร้ายแม้กระทั่งแม่ตัวเอง ต่อยแม่ตัวเองเต็มแรงเพราะความเมา .....  เรียนไม่จบ ป.ตรี ตอนนี้  เลิกดื่มเหล้าเบียร์ก็ไม่ดื่มแค่เห็นก็อยากอ๊วกออกมา(มันพะอืดพะอมในท้อง) ออกกำลังไปวิ่งวันละ 1 ชั่วโมงทุกวันมาได้เกือบปี น้ำหนักอยู่ตัวลดจาก 87 ลงมาเหลือ 71 kg.... มีกิจการเล็กๆเป็นของตัวเอง ไม่ซื้อรถนั่งแต่รถเมล์รถตู้ ผ่อนบ้านราคาประมาณ 5 ล้านหมดไปปีที่แล้ว ไม่มีเมียแต่มีกิ๊ก ใกล้จบปริญญาโทอีกใบ ที่รอดมาได้เพราะเลิกคิดเรื่องคนอื่นได้ ช่างหัวมัน รักแต่ตัวเอง คนอื่นจะดีจะเลวเรื่องของเขา  ตัวเราเลือกทำสิ่งดีๆให้ตัวเราก็พอ....เห็นแ่ก่ตัวมากขึ้นแต่ชีวิตดีขึ้น จากคุณ : ข้ามคืน เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:35:01

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้ครับ.. จากประสบการณ์ของผม.. ผมพลิกวิธีคิดในแง่บวก ชีวิตผมก็ดีขึ้นเรื่อยๆ จากนั้นมาครับ ผมก็เคยตกต่ำมาก่อน แต่มาบัดนี้ก็ดีขึ้นมากจากการเปลี่ยนแปลงความคิดภายในตัวเองครับ.. เช่น ผมเคยชอบนินทาเจ้านายเป็นประจำ ตอนนินทาด้วยความไม่พอใจ ไม่สบายใจ ใจผมก็ร้อนรน เศร้าหมอง แล้วผลลัพท์ก็ไม่ได้ดีอะไรเลย พอผมหยุดนินทาเจ้านาย ใจผมก็สบาย ไม่เศร้าหมอง แล้วเอาเวลาไปคิดสิ่งดีๆ แทนที่จะมานั่งเศร้าใจโดยเสียเวลาไปเปล่าๆ ชีวิตผมก็ดีนับแต่นั้นเลยครับ นี่เป็นเพียงตัวอย่างเล็กๆ ของการเปลี่ยนความคิดในใจผมครับ .. อยากแชร์เผื่อจะเป็นกำลังใจให้ต่อสู้ต่อไปครับ .. ถ้าจะสุข ก็ควรจะสุขอย่างสงบ ถ้าจะทุกข์ ก็ควรจะทุกข์อย่างมีสติ ถ้าจะโกรธ ก็ควรจะโกรธอย่างสบายใจครับ ... จากคุณ : คนไทยไม่ท้อ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 13:55:20 A:202.44.8.100 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 8 ต่ำสุดก้ตอนนี้เลยครับ ผมตกงาน หาจนท้ออ่ะครับ จากคุณ : เข้ามางงนิดนึง เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:04:26

ความคิดเห็นที่ 9 ตำ่ สุด น่าจะหลายปี ที่เเล้วโดนออกจากงาน ได้งานใหม่ก็รายได้ น้อย ตอนนี้ได้งานดีขึ้นว่าจะหาใหม่ พยายามอยู่ จากคุณ : dokaki (dokaki) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:58:39

ความคิดเห็นที่ 10 ว่าที่กระทู้แนะนำ จากคุณ : หมึกสด เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 14:59:45

ความคิดเห็นที่ 11 ต่ำสุด - บริษัทที่ทำอยู่ประสบปัญหาไม่มีงาน ต้องใช้วิธีให้พนักงานมาทำงานเฉพาะเมื่อมีงานทำโดยได้เงินเดือนครึ่งเดียว ไป ๆ มา ๆ  แทบไม่มีงานเลย บางทีต้องอยู่บ้านทั้งสัปดาห์ ประกอบกับมีปัญหาสื่อสารเข้าใจไม่ตรงกันเลยตัดสินใจลาออกทั้งที่ยังหางานใหม่ไม่ได้ หลังจากนั้นก็เคว้งอยู่หลายเดือนกว่าจะได้งานใหม่ที่ทำถึงปัจจุบัน สูงสุด - ยังไม่มี เคยเก็บเงินได้เกือบสามแสน แต่ไป ๆ มา ๆ ใช้จนเหลือไม่กี่หมื่น ไม่รู้จะเก็บได้ถึงขนาดนั้นอีกหรือเปล่า จากคุณ : Timin2101 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:04:14

ความคิดเห็นที่ 12 ฟังของคุณ จขกท แล้ว ของผมกระจอกไปเลย ของผมต่ำสุด ตอนเรียนหนังสือ แฟนทิ้งไปเรียนต่อ มีแฟนใหม่ ที่เมืองนอก ผมจะขาดใจให้ได้ ร้องให้ทุกวัน อยู่คนเดียวไม่ได้ต้องไปหาคนโน้นคนนี้ เล่น camfrog ตลอดเวลาที่ว่าง เพื่อไม่ให้ตัวเองเหงา ต้องเอาของมาวางบนเตียงให้มันแคบๆเพราะรู้สึกว่าเตียงใหญ่มาก ดึกๆ นอนไม่หลับ ต้องออกไปเดินเล่นไกลๆ เดินไปเรื่อยๆจนกว่าจะไม่มีที่ให้เดินหรือง่วงมากๆ แล้วกลับมานอน แต่ผมไม่ทิ้งเรื่องเรียนนะตอนเรียนผมยังตั้งใจเหมือนเดิมเพราะ เราต้องพึ่งตัวเอง จะมาให้ใครทำลายอนาคตเราเพราะเรื่องนี้ไม่ได้ พอออกจากห้องเรียนก็เศร้าเหมือนเดิม เศร้าๆมึนๆ ไม่รู้สึกตัวอยู่ เกือบ 2 ปี สูงสุด ตอนนี้ละมั้ง ได้งานรัฐวิสาหกิจ สวัสดิการเยี่ยม เงินดีมาก มั่นคงสุดๆ งานไม่เยอะ อยู่สบายๆ รถแม่ซื้อให้แล้ว บ้านรอกู้สวัสดิการดอกต่ำมากกก อยู่แบบสบายๆ ลั่นลา เสียอย่างเดียวไม่มีแฟนมาเป็นคู่ชีวิต จากคุณ : ลี้ (leeming047) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:25:38

ความคิดเห็นที่ 13 ต่ำสุด : แฟนบังคับไปบ่อนคาสิโน แฟนเล่นหมดตัว กู้ตังค์มาใช้หนี้ โทษเราว่าเราเป็นคนพาไป ให้โกหกพ่อแม่ฝ่ายชาย ว่ากู้เงินเพื่อส่งเราเรียนโท บางครั้ง โมโห ทุบตี ไล่ออกจากห้อง เก็บเสื้อผ้าเราโยนมาหน้าห้อง ทั้งๆๆ เงินวางมัดจำห้องเช่าเป็นของเรา ...ส่วนเรื่องงานก้อเจองานหนัก เจ้านายโหดมาก สูงสุด : วันที่ได้เลิกกับผู้ชายคนนั้น และปัจจุบัน ซื้อคอนโดอยู่คนเดียว ได้งานใหม่เป็นรัฐวิสาหกิจ โบนัสหลายเดือน...สบายใจเฉิบ .....สู้ๆๆค่ะ ...ยึดหลัก เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป ..นำมาจากท่านว.วชิรเมธี จากคุณ : แล้วมันจะผ่านไป (สะลึมสะลือ) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:33:28

ความคิดเห็นที่ 14 เคยโดนลูกค้าโกง ไม่ใช่สิ เป็นเพราะผมเองประมาทไม่ทำสัญญาเป็นลายลักษณ์อักษร เสียหายแทบล้มทั้งยืน เป็นเรื่องฟ้องร้องกัน ตอนนี้ค่อยๆฟื้นกลับมา แต่ระหว่างฟ้องร้องก็โดนลูกน้องที่ไว้ใจ อาศัยช่วงชุลนุมขโมยลูกค้าไป โดยเอาเรื่องที่เรากำลังฟ้องร้องกับลูกค้ารายนี้ ไปเล่าให้ลูกค้ารายอื่นๆฟังแบบครึ่งๆกลางๆ ทำให้ลูกค้ารายอื่นกังวลที่จะค้าขายด้วย ทั้งๆจริงๆเราเป็นฝ่ายเสียหาย จากคุณ : vizion เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:34:22

ความคิดเห็นที่ 15 ของผมไม่มีอะไรเลยแฮะ กลางๆไม่หวือหวา สูงสุดคือได้ทุนเรียนฟรีมาตลอด ได้ทุนไปเรียนตรีนอก ได้รับ พระราชทานกระบี่ จากในหลวง ตั้งแต่เริ่ม ม.ปลาย ไม่เคยต้องขอพ่อแม่ใช้ ต่ำสุดตอนเรียนอยู่นอกเลิกกับแฟนเกรดตกไปปีนึง หลังจากนั้นจบมาก็รับราชการใช้ทุน เงินเดือนไม่ได้เยอะ เรียกว่าประสพความสำเร็จก็ไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้น้อยมาก งานไม่เครียด ได้เป็นเจ้าคนนายคน ก็เลยเรียกว่าต่ำสุดไม่ได้เช่นกัน ก็เท่านั้นนะ ไม่หวือหวาจริงๆ แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 15:52:30 จากคุณ : hil4552 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 15:49:48

ความคิดเห็นที่ 16 ต่ำสุด-สูงสุด ยังไม่เคยค่ะ แค่2 ปีที่ผ่านมาเป็นเหมือนกับต้นไม้ที่ล้ม แต่ตอนนี้ลุกขึ้นยืนต้นใหม่ได้แล้ว จากคุณ : สวยซะอย่าง...จะทำไม เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 17:14:39

ความคิดเห็นที่ 17 เจอหัวหน้าห่วยๆที่มองลูกน้องตนเองเป็นแค่มดปลวกสำหรับใช้แรงงาน (ตัวมันเองนั้นยิ่งกว่า) ขโมยงานลูกน้องไปพรีเซ็นเป็นงานตัวเอง แอบดู chat log ลูกน้องแล้วเอาฟ้องเจ้านาย ไปร้องเรียนผู้บริหารแล้วก็ไม่ได้ผล เพราะเขามีความสัมพันธ์กันในเชิงชู้สาว ฟินครับ ทนได้ 4.5 เดือน ความอดทนก็หมดสิ้น เหวี่ยงกระเด็นไป ต่อมานางพยายามบีบให้เราออก แต่ไม่เป็นผล ผลสุดท้ายทั้งทีมประกาศลาออกยกทีม เจ้านายต้องมาขอร้องให้อยู่ ยื่นขอเสนอ ปลดหัวหน้า เป็นผล ตอนนี้ตำแหน่งเท่ากัน แต่แยกกันอยู่คนละแผนกไปเลย แต่เราก็เบื่ออยู่ดี ตอนนี้รอออกจากงานสิ้นเดือนนี้ครับผม อยู่ 1 ปีที่ผ่านมา ผ่านเรื่องราวมาได้ เพราะมีเพื่อนในทีมที่ดีมากๆเป็นตัวช่วยส่งเสริมให้มีแรงฮึดครับ จากคุณ : Nou Wongs เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 17:32:49

ความคิดเห็นที่ 18 ต่ำสุดของผมน่าจะเป็นช่วงเรียนจบช้า 3 ปีครับ เรียนซ้ำชั้นจนชินชา (ซ้ำ 3 ปีติดต่อกัน) แถมโดนโกงเงินเป็นแสนๆ ดีว่ายังไม่ลาออก เลยกลับมาสู้จนเรียนจบได้ครับ หลังจากนั้นกราฟชีวิตก็ค่อยๆดีขึ้นเป็นลำดับครับ ตอนนี้ถือว่ามั่นคงในระดับหนึ่งแล้ว สิ้นปีก็จะมีพร้อมทั้งบ้าน และรถ และเงินเก็บอีกล้านกว่าที่ยังมีอยู่ ก้าวไปช้าๆแต่มั่นคงครับ แก้ไขเมื่อ 24 ม.ค. 55 19:23:17 จากคุณ : LimitBreak เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 19:22:22

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อ  13  ปีก่อน  ตกต่ำที่สุด คือต้องเอาบัตรสมาชิกร้านวีดีโอ (สมัยนั้น) ไปยกเลิกสมาชิก  เพื่อให้ได้เงินประกัน 100 บาท กลับคืนมา เพื่อซื้ออาหารกิน และค้นหาเศษตังในห้อง เพื่อซื้อมาม่ากิน .. จากคุณ : หลินผิงจือ เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:00:22

ความคิดเห็นที่ 20 ต่ำสุด : มาสอบเรียนต่อ ไม่มีตังค์ค่าที่พัก ต้องนอนหัวลำโพง สูงสุด : คงไม่ถึง ตอนนี้ชีวิตกลางๆ ไม่ประมาท จะไม่ให้ชีวิตแย่เหมือนสมัยก่อนก็พอ จากคุณ : ดอกไม้ทะเล เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:10:57

ความคิดเห็นที่ 21 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณโชคดีมากๆ ที่มีคนดีๆ อยู่ข้างๆ ต่ำสุดของเรา คือ ตอนที่ตกงานเลย ต้องมานั่งคำนวณว่าแต่ละวันจะกินจะใช้ยังไง สูงสุดยังไม่เคยเจอเลยค่ะ มีแต่ความฝันอันสูงสุด คือ อยากแต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น จากคุณ : เจ้านายตัวเอง เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:44:13

ความคิดเห็นที่ 22 เป้นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆนะ จากคุณ : mudjai404 เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 20:57:00

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้ครับ ผมเชื่อว่าทุกคนต้องมีจุดสูงสุดและจุดต่ำสุด แต่ถ้าใจสู้พยายามก็จะผ่านจุดนั้นไปได้ และเมื่อผ่านไปแล้วก็อย่าลืมบรรยากาศนั้นไป อย่ากลับไปจุดนั้นอีก อย่าประมาทกับการใช้ชีวิตครับ ผมเองก็เคยผ่านจุดต่ำสุดในชีวิต จากชีวิตพนักงานบริษัท มีเงินเดือน โบนัส กินใช้เที่ยวอย่างมีความสุข การงานก้าวหน้า เจ้านายก็สนับสนุน จนลืม ลืมเก็บเงิน ผมยังจำวันที่ผมไม่มีเงินได้ วันที่ผมออกจากงาน ผมตกงาน วันที่ทั้งตัว ทั้งห้องพัก ค้นจนทั่วแล้วมีเงินอยู่สองบาทกับเหรียญสลึงสองสามเหรียญ อยากกินมาม่ายังซื้อไม่ได้เลย จำได้ว่าวันนั้นหิวมาก ตั้งแต่ตื่นมาไม่ได้กินข้าว โทรศัพท์มือถือตัดโทรเข้า-ออกไม่ได้ มีคอมพิวเตอร์ โน๊ตบุค รถยนต์ โทรศัพท์มือถือ กินไม่ได้สักอย่าง จะไปโรงจำนำก็อาย บอกใครก็ไม่กล้า ทนหิวทนอด พอดีแฟนเลิกงานเธอมาหาผมตอนสองทุ่ม ซื้อข้าวกล่องติดมา ดีใจมาก พอเธอรู้เรื่องเธอให้ยืมเงิน 500 เอาไปต่อชีวิต ผมโทรศัพท์กลับบ้านหาแม่ ยืมเงินแม่ หางานใหม่ ทำงานใช้หนี้บัตรเครดิตเกือบสองปี เวลาผ่านไป ใครจะรู้ปัจจุบันผมเป็นเจ้าของบริษัท รับงานโครงการ สองร้อยกว่าล้าน ชีวิตกลับมาสบาย มีอะไรหลายๆอย่าง เพื่อฝูงมากมายตอนที่เรามี มีสังคม มีหน้าตา แต่ผมก็ไม่เคยลืมจุดต่ำสุดในชีวิตของผม เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ครับ จากคุณ : พะโล้ไทยแลนด์ (พะโล้ ไทยแลนด์) เขียนเมื่อ : 24 ม.ค. 55 23:40:41

ความคิดเห็นที่ 24 ต่ำสุด: ตอนเรียน เราเรียนวิชา ADVANCE ACT หลายรอบมาก เรียน COST ACT อีกสองรอบ ท้อใจมาก คิดว่าไม่จบแน่แล้วเรา รู้สึกโง่ เสียใจมาก เคว้งสุดๆ เกือบย้ายเมเจอร์แล้ว เป็นกรดไหลย้อน กระเพราะอาหาร ท้อใจถึงที่สุด T_T สูงสุด: เราสอบ CPA ได้ ทำงานบริษํท BIG4 ใช้เวลาสามปี และตอนนี้ กำลังจะเป็น MANAGER:) จากคุณ : punro937 เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:28:35

ความคิดเห็นที่ 25 ต่ำสุดในชีิวิต -->  เมื่อ 2 ปีก่อน  ธุรกิจที่คิดจะทำไม่สำเร็จ  หมดเงินเก็บ  เป็นหนี้ติดตัวอีก 4 แสน  ไม่มีงาน  ไม่มีอนาคต  แฟนที่รักกันมา 9 ปี  แอบนอกใจแล้วขอเลิก  ตอนนั้นสภาพตัวเองดูไม่จืด ต่ำสุดในชีวิตแม่  -->  มีลูก 8 คน  บ้านอยู่สลัม  เงินเหลือในบ้านแต่ละวัน  ไม่เคยเกิน 50 บาท  ทำงานทุกวัน  นอนแค่วันละ 3 ชั่วโมง  เป็นอยู่แบบนี้ 8-9 ปี  จนพอลืมตาอ้าปากได้ สูงสุดในชีวิตแม่ (ตามที่แม่เล่า)  -->  มีบ้านอยู่หลังละ 6 ล้านในโครงการหรูระดับนึง  มีลูกที่รักแม่จริงๆ ดูแลให้กินให้ใช้ไม่ขาดมือ  มีหลานเล็กๆ (ลูกพี่สาว) มาอ้อนทุกวันๆ สูงสุดในชีวิตผม (ตอนนี้)  --->  หลังจากพ่อเสีย  และผ่านเรื่องแฟนนอกใจ  ตอนนี้  ฐานะค่อนข้างมั่นคงไม่เดือดร้อนเรื่องเงิน  แต่สิ่งที่มีค่าที่สุดตอนนี้คือ  แม่ที่ยังมีลมหายใจอยู่กับผมทุกวัน  ผมมีความสามารถพอจะดูแลแกอย่างมีความสุขทุกวัน  และเห็นแม่ยิ้มได้ทุกวัน  เกิดมาแค่นี้ก็เกินพอแล้ว ปล.  ตอนที่คิดว่าตกต่ำที่สุดในชีวิต  รอดมาได้  เพราะความรักของคนในครอบครัว  เพื่อน  และได้ดูคลิปของผู้ชายที่ชื่อ  นิค วูจิซิค ครับ ^__^ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 00:41:33 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 00:40:53 จากคุณ : หนุ่มน้อย ณ บาบิโลน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:40:06

ความคิดเห็นที่ 26 ชีวิตไม่ถึงกับแย่ที่สุด ดีที่สุดก็ไม่มี มีแต่แบบกลางๆ ที่ผ่านมาได้เพราะครอบครัว ผู้ใหญ่ ศาสนาและการมองชีวิตคนที่เขาด้อยกว่าเรา แย่กว่าเรา นอกจากจะผ่านมาได้ยังช่วยให้มองโลกในแง่ดีได้ด้วย และเตือนสติตัวเองไปอีกทาง ว่าชีวิตนี้น้อยนัก ชีวิตนี้มีขึ้นก็มีลง ที่พระพุทธเจ้าบอกไว้มันตรงจริงๆ ลองเปรียบคำสอนของพระพุทธองค์กับการทำงานดูนะครับ อนิจจัง : คือความไม่เที่ยง วันนี้มีงาน มีเงิน มีความสุข พอวันนึงไม่มีงานไม่มีเงิน ความสุขที่เคยมีก็หายไป ทุกขัง : คือความทุข์ ทุกข์เพราะไม่มี ทุกข์เพราะลำบาก ทุกข์เพราะไม่พอ อนัตตา : คือความไม่มีตัวตน วันนี้มีเงิน ก็มีความสุข ความสุขรับรู้แต่จับไม่ได้ ความทุกข์รับรู้แต่ก็มองไม่เห็น ชีวิตนี้น้อยนัก หมั่นสร้างความดีไว้ เป็นเสบียงติดตัวไว้เผื่อวันที่เราลำบากความดีเหล่านั้นก็อาจจะกลับมาให้ผล เช่นการให้โอกาสคนทำงาน การให้โอกาสคนในการเติบโตในหน้าที่ การค้าขายอย่างเป็นธรรม ราคาที่เป็นกลาง ไม่ขูดเลือดขูดเนื้อกันเกินไป หากวันนึงเราต้องกลับไปเป็นลูกน้องของคนเหล่านั้น แม้จะยากที่จะทำใจได้แต่อย่างน้อยครั้งหนึ่งเราก็เคยให้โอกาสเขาก้าวขึ้นมาเป็นผู้นำแล้วเราก็ได้ทำงานกับคนที่เราสร้างเขาขึ้นมา หรือวันนึงเราไม่มีจะใช้ต้องไปขายของ อาจจะได้เจอกับคนที่เคยเป็นลูกค้าเรา แล้วเขาก็อาจจะช่วยอุดหนุนเรามากกว่าที่เราเคยค้าขายเอากำไรกับเขาก็ได้ ^___^ จากคุณ : ผู้ชำนาญการด้านความเหงา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:42:28

ความคิดเห็นที่ 27 ช่วงนี้เลยค่ะ เรียนจบมาทำงานที่แรกไม่ผ่านโปร นี่ก็ว่างอยู่บ้านจะสองเดือนแล้ว เครียดสุดๆ จากคุณ : Rolypolyka เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 00:46:33

ความคิดเห็นที่ 28 ผมเป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ ครับทุกคน จากคุณ : Lach เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 02:11:04

ความคิดเห็นที่ 29 สูงสุด - ได้เหรียญทอง วิ่งเปรี้ยว กีฬาสี ตอน ป. 2 (ไม่ได้ตลกนะ จริงๆ เพราะมีแต่คนชื่นชมรู้สึก เหมือนตัวลอยได้เลย เนื่องจากเป็นคนสุดท้ายที่เอาผ้าไปตีฝ่ายตรงข้าม ทำให้ทีมชนะ) ต่ำสุด - ทำงานหนัก ตั้งแต่ 8 โมง ถึง 3 ทุ่ม จ-ส ติดต่อกัน 4ปี สุดท้ายป่วย ด้วยโรคประสาท มีอาการ ตัวชาครึ่งซีก ทรมาณมาก ถึงแม้จะเดิน ได้อยู่ แต่มันเจ็บปวดตามข้อ และเส้นประสาทมากๆ รักษาติดต่อกันมา 5 ปีแล้ว ปัจจุบัน อาการดีขึ้น 70% หมดค่ารักษาไปเป็นแสน จากคุณ : emmy_iemu เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 03:35:17

ความคิดเห็นที่ 30 ต่ำสุด  ทำธุรกิจโดนโกง หลายแสน ขาดสภาพคล่องเจ๊ง T-T รถก็โดนยึด แถมโดนฟ้องอีกร่วมแสน (ขายได้ไม่ถึงราคาเงินที่ค้าง) เอาเงินที่พอมีเหลือไปทำร้านอาหารก็เจ๊งอีก -*- เรียนก็ไม่จบเพราะออกมาทำงานเสียก่อน ดันมาเจ๊งอีก ต้องไปทำงานกินเงินเดือน 7000 (เคยจ้างลูกน้องมากกว่านี้อีกอ่ะ T-T) ตอนนั้น มันรู้สึกแย่มากก เงินก็ไม่มี  ที่แย่ที่สุดคืออายเพื่อน เวลาทำงานนี่กลัวเพื่อนเห็นสุดๆ   ตอนนี้ก็ยังลุ่มๆดอนๆ T-T พยายามเก็บเงินไปทำอะไรซักอย่างอยู่ ไม่รู้จะมีจุดสูงสุดกะเค้าบ้างไหม .. รู้แต่ชีวิตคงไม่มีอะไรให้ต้องกลัวอีกแล้ว เพราะไม่น่าจะมีอะไรที่เลวร้ายกว่านั้นแล้ว ตอนนี้ต้องทำใจให้ได้และไปให้รอดให้ได้ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 04:50:39 จากคุณ : A_TelliEr เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 04:45:45

ความคิดเห็นที่ 31 รู้แต่ว่า อ่านกระทู้นี้แล้วเกิดพลังอะไรบางอย่าง .. ฮึดขึ้นอ่ะ .. จากคุณ : เด็กหญิงพฤษภา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 08:01:22

ความคิดเห็นที่ 32 อย่าฆ่าตัวตายค่ะ  เพราะไม่มีใครในโลกนี้ ที่สมควรตาย เราไม่เคยมีจุดต่ำสุด-สูงสุดหรอกนะคะ เพราะว่าประคับประคองตัว ระมัดระวังค่อนข้างมาก ทำอะไรก็จะพยายามวางแผน ไม่ให้ผิดพลาดค่ะ แต่แน่นอนว่า ถ้าไม่ยอมเสี่ยง ก็คงไม่ได้ผลกำไรที่เป็นตัวเงินจากอะไรเท่าไร ยังไง จขกท ก็ถือว่าได้รับบทเรียนการทำธุรกิจ ซึ่งเป็นสนามชีวิตจริง ประสบการณ์จริงค่ะ จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 08:28:35

ความคิดเห็นที่ 33 อ่าน แล้ว หลายๆ คน สาหัส กันจัง โชคดี เป็นคน ไม่รู้จัก จุด สูงสุดต่ำสุด เพราะไม่เคยยึดติดอะไร มีก็ใช้ ไม่มีก็ไม่ใช่ เสียก็หาใหม่  เลยไม่ค่อยเดือดร้อนกับ สภาพชีวิตตัวเอง รอวันที่ ชีวิต จุดต่ำสุด คือ เกษียร กลับไป ดูแลสวนยสวนปาล์ม าง ไม่มีรายได้ประจำ ไม่มีลูกน้อง  ใช้เวลาหมดไปวันๆ คงเป็น จุดต่ำสุด ที่มีความสุขที่สุด จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 09:19:00

ความคิดเห็นที่ 34 ไล่ปิดบัญชี ธนาคาร ที่มีเหลือบัญชีละ100- 200 เพื่อเอาเงิน มาใช้ จ่ายค่าของ   หน้าฝน ฝนตกขนาดไหนก็ลุยฝนมาเปิดร้าน ขี่มอเตอร์ไซด์  ทั้งหนาวสั่น ไหนจะลมที่พัดใส่ มอไซด์ เกือบล้ม ไหนจะน้ำจากรถยนต์ที่วิ่งสวนมา บางที เป็นน้ำโคลน เวลาเดินทางต้องเอาเสื้อผ้ามา2ชุด ชุดเดินทาง1ชุด มาถึงร้านอาบน้ำใหม่เปลี่ยนอีก1ชุด ไม่สบายเป็นไข้ ขนาดไหน ก็เปิดร้าน ท่องไว้ในใจ เรายังไม่ตายเราจะสู้ ทุกวันนี้ ไม่เคยคิดว่าตัวเองถึงจุดสูงสุด รู้แต่ว่า ต่อให้ลำบากขนาดไหนเราก็ไม่กลัวอีกแล้ว เรารู้ว่าเราจะเอาตัวรอดอย่างไร พอล่ะไม่อยากเล่ามาก เวทนาตัวเอง จากคุณ : ชื่ออะไรดี เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 09:25:25

ความคิดเห็นที่ 35 สูงสุด ขายของ กำไรเดือนละห้าหกหมื่น ต่ำสุด ขายของไม่ได้ แถมเป็นหนี้อีกเกือบล้าน เพราะโดนโกง ต้องหาเงินใช้หนี้ทุกเดือน เดือนเป็นหมื่น แต่ไม่มีรายได้เข้าเลย ตอนนี้เหลือเงินไม่กี่หมื่น ไม่รู้จะหาเงินยังไง ที่สำคัญสุดตอนนี้คือ ต้องทำโปรเจคจบให้เสร็จ จะได้จบซะที แล้วจะหางานทำ หาเงินใช้หนี้ต่อไป จากคุณ : kisschup เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 09:39:30

ความคิดเห็นที่ 36 ต่ำสุด อกหัก รักคุด ตุ๊ดเมิน ตกงาน ไม่มีเงินใช้ ต้องกลับมาอยู่บ้านตจว. สูงสุด เรียนจบป.โท ฝันเห็นพระองค์หนึ่ง นำพาให้พบกับอริยทรัพย์ ค้นพบหนทางหลุดพ้น ไม่ต้องมาเวียนว่ายตายเกิด เกิดมาเป็นทุกข์อีก จากคุณ : ลิงน้อย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 10:09:42 A:203.158.207.55 X: TicketID:342072

ความคิดเห็นที่ 37 เล่าบ้าง ต่ำสุดที่เคยเป็น พ่อเสียกะทันหันเมื่อ 9 ปีที่แล้ว ชีวิตครอบครัวแทบล้ม กระท่อนกระแท่น แม่คนเดียวส่งลูกเรียนมหาวิทยาลัย 3 คนในเวลาเดียวกัน ลำบากสุดๆขนาดกำเหรียญบาทไปซื้อข้าวในโรงอาหารแล้วยืนนับอย่างตื่นเต้นกลัวว่าจะไม่ครบ อายแต่ก็ไม่มีทางเลือก สูงสุด ยังไม่มี ^ ^ จากคุณ : หวนคำนึงถึงบ้าน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 10:32:55

ความคิดเห็นที่ 38 อ่านแล้วได้กำลังใจอีกเป็นกอง อยากให้กิฟท์ แต่กิฟท์หมด แปะไว้ก่อน ของเรา ต่ำสุด อย่างที่บอกข้างบน ว่ากำลังเผชิญอยู่ มันต่อยอดมาจากการทำธุรกิจของตัวเอง โดนโกง เพื่อนเชิดเงินไปเป็นแสน ไปเก็บค่างวด งวสุดท้าย ไม่ได้ แถม เอานักเลงมาขู่บอกว่าเป็นหนี้มัน สามแสน เอาไปเฉยเลย (มันมีที่มาที่ไป ไม่อยากลงรายละเอียด รู้แต่ว่าเราไม่ได้เป็นหนี้เค้าแน่นอน)ขับรถกลับบ้านร้องไห้ เราไปเก็บคนเดียว สู้ไม่ไหว ไม่อยากสู้ด้วย กลัวตาย ห่วงแม่ ห่วงลูก คิดในใจว่าเอาไปได้ก้เอาไปเหอะ ไม่ตายหาใหม่ได้ ต้องเอารถที่ใช้อยู่ไปจำนำเพื่อเอาเงินมาจ่ายค่าแรงช่าง ส่วนค่าของ ที่เครดิตมายังเป็นหนี้เพื่อนอยู่(เครดิตของร้านเพื่อน) อพยพ แม่ กับลูกไปบ้านนอก ไม่อยากให้แม่รับรู้ บอกแม่ว่าเอารถไปซ่อม นั่งรถทัวร์กลับนะ (เสียใจ) เงินที่คิดว่าจะได้ จากการทำงานอีกที่หนึ่ง ก็ไม่ได้ สามี เป็น site engineer ทำมา เกือบสองปี ไม่ได้เงินตามสัญญาสักบาท ตอนนี้ ยังดี เพื่อนเรา ดึงไปช่วยงาน พอประทังไปได้ ยังไม่พอ โดนสรรพากร ประเมินภาษี เรียกมาสามแสนกว่าบาท ต่อรองเหลือ แสนสาม ผ่อนจ่ายไปเพียงสองงวด เพราะ ไม่มีเงิน เมื่อวันก่อนมีจดหมายเตือน จะอายัด บัญชี ต้องรีบไปคุย ขอเค้าอย่าพึ่งอายัด จะพยายามจ่ายทุกเดือน เค้าโอเค (สบายใจมานิดนึง) ตอนนี้พยายามประครองกันไป คิดว่าวันนึง มันต้องผ่านไป บอกกับตัวเอง จะตายไม่ได้ ถ้าเราตาย พ่อ แม่ ลูก ของเราจะอยู่ยังไง บางคืนนอนไม่หลับลุกมาร้องไห้ ตีสอง ตีสาม ร้องดังไม่ได้ ต้องแอบไปร้องในห้องน้ำ กลัวลูกตื่น แต่อ่านกระทู้นี้แล้ว มีแรงฮึด ขึ้นมาอีกเยอะค่ะ จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:12:30

ความคิดเห็นที่ 39 สูงสุด >> ยังไม่มีเลยครับ ต่ำสุด >> ตอนนี้หล่ะครับ ตกงานทั้งผม ทั้งแฟน เรียกว่าตกงานกันทั้งคู่ ในขณะที่มีลูก 1 คนอยู่ในวัยเรียน และ 1 คนอยู่ในท้อง แต่ชีวิตยังต้องสู้ครับ จากคุณ : Urban_Park เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:42:42

ความคิดเห็นที่ 40 ของแฟนเรา ต่ำสุด: เหลือตังค์ 5 บาท ไม่มีตังค์กินข้าว อาศัยข้าวก้นบาตรพระ จะไปไหน เพื่อนใจดี เลี้ยง ข้าว เลี้ยง ขนม ไม่งั้น ไม่มีสิทธิ์ออกไปไหน นอกจากวัด กะ กุฏิหลวงพี่ สูงสุด: ผ่อนมอไซค์ได้ 1 คัน ตอนนี้ มีเงินเก็บ ทำงานอิสระ ได้ วันละ 1500-2000 รู้จักกิน รู้จักใช้มากขึ้น ใช้ชีวิตไม่ประมาท ^^ จากคุณ : กรุงเก่าของเราแต่ก่อน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:46:18

ความคิดเห็นที่ 41 เป็นกำลังใจให้ทุกๆคนนะ คนเราเขาว่าไว้ว่าชีวิตมี "ชั่วเจ็ดที ดีเจ็ดหน" สิ่งที่คุณคิดว่าสูงสุดในตอนนี้ อาจยังไม่ใช่ที่สุดของชีวิตก็ได้(ยังขึ้นได้อีก) แต่ในขณะเดียวกัน ที่เคยคิดว่าตกที่สุดของชีวิตแล้ว ก็ให้ระวัง อาจมีตกมากกว่านั้นก็ได้ ดังนั้นใช้ชีวิตด้วยความไม่ประมาทเป็นดีที่สุด จากคุณ : varada เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 11:48:34

ความคิดเห็นที่ 42 อยากแชร์ประสบการณ์ด้วยครับ เกริ่นก่อนว่า ตอนสอบเข้ามหาลัย ได้คะแนนสูงมาก ค่อนข้างมั่นใจตัวเองว่าเก่งวิชาสาย คณิต ฟิสิกส์ เคมี ... และเลือกเข้า วิศวะ คอม ของมหาลัยที่คณะนี้ดังอันดับต้นๆ จุดต่ำสุด ... เริ่มตั้งแต่ตอนช่วงปี 2 ที่เรียนวิชาในภาคไม่ค่อยรู้เรื่อง ตามไม่ทัน และรู้สึกไม่ชอบ ... นั่นยังไม่เท่าไหร่ ... แต่ติดเกมด้วยเนี่ยสิ ติดเป็นบ้าเป็นหลังเลยด้วยนะตอนนั้น (ช่วงที่ RO กำลังพีคครับ) ... ส่งผลให้ ติด F สองตัว แต่ตอนปี 3 ก็ยังไม่สำนึก หลังแก้ F ได้ตอนซัมเมอร์ ก็ยังกลับมาทำตัวติดเกม เหลวไหลๆ เหมือนเดิม วิชาเรียนก็ยากกว่าเดิม มีแต่วิชาที่ไม่ชอบด้วยอีก เลยยิ่งไม่คิดจะตั้งใจเรียนมันเลย การบ้าน งานอะไรที่อาจารย์สั่ง ก็ไม่ทำสักนิด (แม้จะลอกๆ ส่งไป ผมก็เชื่อว่า อาจารย์ยังจะปล่อยผ่านด้วยซ้ำ แต่ผมก็ไม่ยอมลอก แบบว่า ขี้เกียจทำ) .... ผลก็ทำให้ ผมติด F หลายวิชามากๆ จนกว่าจะรู้ตัวว่า ปัญหามันอิรุงตุงนังเกินไปแล้ว ก็ตอน ปี 4 เทอม 2 .... ซึ่งแก้ไขให้ทัน 4 ปี คงไม่ได้แล้ว แล้วแถมด้วยปัญหาส่วนตัวด้วยอีก ทะเลาะกับที่บ้าน พ่อแม่เครียด ไม่สบายใจเรื่องของเรา แถมเลิกคบกับแฟนช่วงนั้นอีก (ผลจากการทำตัวเองทั้งนั้น T_T) พอถึงช่วงปี 5 ก็ต้องนั่งเรียนคนเดียว (รุ่นเราจบไปหมดแล้ว) ... ก็เริ่มค่อยๆ กลั้นใจค่อยๆ แก้ F ไปทีละวิชา ตอนช่วง ปี 5-6 จนกระทั่ง ติดแต่ Project ตัวเดียว (ที่ไม่รู้ว่าจะทำอะไร) ... กับอีกวิชานึง ที่เกลียดเข้าไส้สุดๆ แบบว่าให้ตายก็ทำไม่เป็น (ตั้งใจมากๆ แล้วจริงๆ นะ นั่งทำข้อสอบไป น้ำตาจะซึมไปด้วย ) .... ยังดีที่อาจารย์คอยช่วยเหลือทั้งในวิชานั้น และ Project ด้วย .... จึงสามารถผ่านจุดต่ำสุดของผมไปได้ และเรียนจบใน ปี 6 ทันพอดีครับ (แต่ส่งชื่อขอจบ ในวันสุดท้าย วินาทีสุดท้ายเลยอะ 5555) ... จากที่เรียนมา และได้ทำโปรเจ็คจบ ก็รู้ตัวว่า เราไม่เหมาะกับคณะนี้เลย ... แต่ก็ทำให้เราค้นพบตัวเองว่า อย่างน้อยเราก็ชอบงานด้าน Web Development ... และสุดท้าย ก็ได้ทำงานด้านนี้มาสามปีกว่าๆ แล้ว .... ค่อนข้างแฮปปี้กับงานที่ทำดีครับ จุดสูงสุดของตัวเอง ยังไม่รู้ว่าจะอยู่ตรงไหน ... ก็อยากจะเชื่อมั่นตัวเองว่า จะยังไปในเส้นทางนี้ต่อไปได้เรื่อยๆ ให้สูงกว่าตอนนี้ให้ได้ครับ (แต่จุดสูงสุดที่ผ่านมาของผม ก็คงตอนก่อนเข้ามหาลัย กับหลังได้ทำงานนี่แหละครับ) จากคุณ : Kousuke เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 12:12:15

ความคิดเห็นที่ 43 เอ่อ... เจอจุดต่ำสุดของแต่ละคนเข้าไป เรื่องของเรามันจิ๊บจ๊อยติงต๊องไปเลยล่ะ-_-'' อ่านแล้วรู้เลยว่าคนที่ผ่านอะไรมามาก ลำบากกว่าเราแล้วลุกขึ้นมาได้มีมากมาย ขอบคุณที่เป็นกำลังใจให้โดยไม่รู้ตัวนะคะ^^ จากคุณ : แมลงสาบเทวีราชินีกะจั๊ว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 12:12:45

ความคิดเห็นที่ 44 จะว่าต่ำก็กลัวจะไม่ต่ำ เอาเป็นว่าตอนลำบากที่สุด ลาออกจากงานที่ดี ด้วยอารมณ์ร้อน ต้องตกงานอยู่สามเดือน ไม่กล้าขอเงินแม่ใช้ กินเงินที่เหลืออยู่จนเหลือเงินสิบห้าบาทเอาไปซื้อมาม่า ได้งานใหม่ต้องยืมเงินเพื่อนไปทำงานหนึ่งเดือนเต็ม แม่โทรมาหาว่าสบายดีไหม ตอนไปทั้งน้ำตาว่าลูกสบายดี สบายขึ้นหน่อยตอนทำงาน จากคุณ : maskru เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 12:42:28

ความคิดเห็นที่ 45 คห.สอง อยู่หัวหินป่าวครับ จากคุณ : บ้านผมมองออกไปเห็นภูเขา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:09:41

ความคิดเห็นที่ 46 ในช่วงเวลาตกต่ำถึงขีดสุด คุณจะได้พบคน 4 คน : คนที่ช่วยคุณโดยไม่คิด คนที่ไม่คิดจะช่วยคุณ คนที่อยู่เคียงข้างคุณ และคนที่จากคุณไป.... จากคุณ : puieang เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:28:27

ความคิดเห็นที่ 47 ช่วงชีวิตที่แย่ครั้งที่ 3 ทำงานในกรุงเทพกำลังไปได้ดี งานโอเค มีความสุขกำลังเริ่มเก็บเงินสร้างบ้านให้แม่กับพ่อที่ต่างจังหวัด วางอนาคตไว้อย่างดี มีความสุข แต่เพราะน้องสาวท้อง (เพิ่งอยู่ ม.2) จำเป็นต้องลาออกจากงานที่แสนรัก กลับต่างจังหวัดเพื่อเป็นกำลังใจให้พ่อกับแม่ (ทนเห็นพ่อกับแม่จิตตกไม่ได้ เห็นแววตาแล้วทำใจไม่ได้) พอเรากลับมาอยู่บ้านดูพ่อกับแม่จะมีความสุข และเบาใจขึ้น ส่วนน้องก็ปล่อยให้คลอด เราเลี้ยงกันเอง พ่อเด็กไม่ต้องการชั่งหัวมัน!!!  มีปัญญาทำให้ท้องได้แต่ไม่มีปัญญาเลี้ยงภาระคนอื่น น้องฉันหลานฉันเลี้ยงเองได้ (... พิมพ์ไปแอบมีอารมณ์นิดหนึ่ง) ช่วงกลับมาอยู่บ้านตกงานรู้สึกเคว้งมากคนเคยทำงานแล้วไม่ได้ทำมันเซ็งๆเบื่อๆแถมปัญหาครอบครัวอีก  แถวบ้านงานก็หายากกว่ากรุงเทพด้วย อยากทำงานก็ต้องสอบเข้า ต้องรอเป็นช่วงๆ แต่ก็ตกงานประมาณเกือบประมาณ 3 เดือน ไปสมัครงานเป็นลูกจ้างโครงการตอนนั้นได้เงินน้อยมาก เมื่อเทียบกับตอนอยู่กรุงเทพ แต่เราก็ยอมเพราะอยากทำงานมากไม่ไหวแล้ว ทำได้เกือบปีก็สอบเข้าเป็นพนักงานมหาลัยได้ (เงินเดือนกว่ายังน้อยอยู่ดี แต่เงินก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่) ตอนนี้ก็ดีขึ้นบ้างแล้วค่ะผ่านมาเกือบจะสามปีแล้ว ได้ผ่านช่วงเวลาที่เลวร้ายมา ได้มองแง่คิดเกี่ยวกับชีวิตเพิ่มมากขึ้น  ทำให้รู้สึกว่าโลกนี้ไม่มีอะไรที่น่ากลัวอีกแล้ว ปล. ช่วงที่แย่อีกสองครั้งก่อนหน้า ตอนนี้นั้นยังไม่ได้ทำงาน เลยไม่ได้เล่า จากคุณ : LittleSister เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:30:47

ความคิดเห็นที่ 48 จุดสูงสุดคือ ประสบความสำเร็จในการลงทุนอย่างล้นหลาม จุดต่ำสุดคือ คิดอะไรก็คิดไม่ออก ทำอะไรก็เจออุปสรรคไปหมด แต่ยังไม่เคยถึงขั้น ไม่มีกิน ไม่มีที่นอน อาศัยบุญเก่า(บารมีพ่อแม่) ยังมีบ้าน มีห้องนอน มีแอร์ มีอาหาร มีคอม มีเน็ท มีเวลาว่างให้ฟุ้งซ่าน-ปฏิบัติธรรมหย่อนๆ ยังพอมีเพื่อนให้ที่พักพิง ที่อยากจะทำบุญด้วย แต่มันก็หนักหนามากนะ ทุกข์อ่ะ ตอนนี้ กำลังประสบอยู่ในจุดที่ว่า คิดไม่ออก หรือ คิดออกแต่มีอุปสรรค จะอ้วกเหมือนกันครับ เหอๆ จากคุณ : corelooy เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 13:36:07

ความคิดเห็นที่ 49 ยังไม่มีจุดสูงสุด ต่ำสุดค่ะ แต่จะพยายามประคับประคองตัวเองให้ดีที่สุด อ่านจากหลายๆคนแล้ว ฮึดสู้ค่ะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : เย็นตาโฟต้มยำ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:01:20

ความคิดเห็นที่ 50 ขอแชร์ด้วยคน สูงสุด : กลางเดือน พ.ค. ปี 51 ผมเป็น Project Manager ในไซท์งานแห่งหนึ่ง ก่อนหน้านั้นกำลังเจอปัญหาตรวจงานไม่ผ่านด้วยความเข้าใจผิดอะไรบางอย่างทางเทคนิค โดนสั่งให้แก้งานใหม่ทั้งหมดพร้อมกับซึ่งต้องใช้เวลาอีกสามเดือน โดยมีค่าปรับเนื่องจากทำงานเสร็จล่าช้าเกินสัญญารออยู่เฉียด 3 แสน หากรวมต้นทุนที่ต้องใส่เข้าไปเพื่อแก้งานให้เสร็จเข้าไปด้วย เจ้านายผมจะขาดทุนเกือบๆ ล้านบาท ซึ่งเป็นเรื่องที่งี่เง่ามาก มูลค่าโครงการแค่ 3 ล้านครึ่งแต่ทำขาดทุนเป็นล้าน ปรากฏว่าผมสามารถเจรจาเปิดประเด็นเพื่อเคลียร์ความเข้าใจผิดนั้นได้และนั่นทำให้งานผ่านด้วย พร้อมกันนั้นผมฉวยโอกาสเจรจาเพื่อแก้ไขปริมาณงานใหม่ให้ถูกต้องด้วยเลย (ทั้งสองฝ่ายรู้มานานแล้วว่าตัวเลขผิด แต่เจ้านายสั่งให้เฉยๆ ไว้เพราะหวังจะซื้อใจฝ่ายตรงข้าม) เมื่อตัวเลขขาดทุนที่หายไปทบกับกำไรใหม่ที่เพิ่มเข้ามา เท่ากับว่าวันนั้นวันเดียว ผมทำเงินให้เจ้านายสองล้านกว่าบาท เจ้านายดีใจมากๆ ผมเองก็ภูมิใจกับเรื่องที่เกิดขึ้น จึงรีบโทรศัพท์ไปเล่าให้แฟนฟัง ว่านี่แหล่ะคือจุดสูงสุดของชีวิตผมนะ วันนี้ผมรู้สึกว่าผมมีคุณค่าจับต้องได้นะ ต่ำสุด : แฟนบอกเลิกทางโทรศัพท์หลังจากฟังผมพูดจบ ต่ำสุดได้อีก : หลังจากตามง้ออยู่ครึ่งเดือน ผมก็ได้เจอผู้ชายคนใหม่ของแฟนตัวเองโดยที่ไม่รู้ถึงการมีอยู่ของคนๆ นี้มาก่อน ในห้องของแฟนตัวเอง (ผมไม่ได้ไปบุกรุกนะ แต่ไปเคาะห้องเอานั้นพอดี) ตั้งแต่เกิดมาเพิ่งได้รู้ว่า "เข่าอ่อน ยืนไม่ไหว" มันเป็นยังไง ส่วนชีวิตตอนนี้ กราฟไซด์เวย์ดาวน์ รีบาวน์เป็นระยะๆ แต่ภาพรวมใหญ่ยังคงเป็นขาลง เพียงแต่ไม่มีนิวโลว์เท่านั้น จากคุณ : กฤตวัฒนา เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:10:02

ความคิดเห็นที่ 51 ช่วงลําบากที่สุด ที่บ้านโดนโกงตอนเราเข้ามหาลัยพอดี เงินค่าเทอมเลยขัดสนไปตามระเบียบ กว่าจะหามาจ่ายทันก็นะ ตอนเรียนสอบได้ทุนไปเมืองนอก แต่ต้องออกค่าใช้จ่ายด้วยส่วนหนึ่ง ตอนนั้นพ่อเงินไม่พอเพราะต้องใช้หนี้ที่ไม่ได้ก่อทุกเดือนเลยอดไป พ่อเราอยากให้เราไปมาก แต่เราสงสารเค้ากลัวจะตังค์หมดก่อน เลยสละสิทธิ์ อดไปวัยรุ่นเซ็งเลย เพื่อนๆไปเที่ยวเราก็ต้องอยู่บ้านประหยัดเงิน แอบเฉาเหมือนกัน จุดสูงสุดก็ตอนเรียน เรียนดีจนได้คืนเงินค่าเทอม ก็พอช่วยพ่อแม่ประหยัดได้บ้างเป็นบางเทอม แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 14:44:04 จากคุณ : Vacation Amnesia เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:29:33

ความคิดเห็นที่ 52 แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 14:49:48 จากคุณ : perskin เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:39:10

ความคิดเห็นที่ 53 มาม่าห่อเดียวกินกับเพื่อนอีก 2 คน ข้าวสุกคลุกน้ำปลา กินน้ำก๊อก หาเศษสตางค์ในห้องซื้อน้ำกิน (น้ำก๊อกไม่ไหล) เงิน + โทรศัพท์โดนขโมย 7 ปีผ่านมา ตอนนี้ เพื่อนคนแรกแต่งงาน ทำธุรกิจส่วนตัวใกล้ชายแดน (สระแก้ว) มีลูก มีบ้าน มีรถ อีกคน ทำงานอยู่ท่าเรือแหลมฉบัง เปิดร้านขายชุดน.ศ. อุปกรณ์เครื่องเขียน มีแฟน มีบ้าน มีรถ ผม ทำงานลูกจ้างชั่วคราวหน่วยงานราชการใกล้บ้านเหมือนงานอดิเรก ปลูกบ้านเช่า ทาวเฮ้าส์ บ้านเดี่ยว มีรถ มีบ้าน และจะแต่งงาน กรกฏาคมนี้ จากคุณ : doublelove เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 14:42:38

ความคิดเห็นที่ 54 ไม่เคยมีช่วงชีวิตสูงสุดเหมือน คห. ท่านอื่น ๆ และก็ไม่เคยมีช่วงชีวิตที่เลวร้ายเหมือนหลาย ๆ ท่าน จากคุณ : Mr.Papirus เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:07:05

ความคิดเห็นที่ 55 ต่ำสุด - เมื่อราวปีสองปีที่ผ่านมา เสียพนันบอลร่วมๆ 500,000 บาท ทางบ้านไม่รู้เพราะเรากู้เงินมา เงินเดือนก็ไม่ได้รับเต็ม ทุกวันนี้ก็โดนหักเดือนละ 6000 กว่าบาท จุดสูงสุดไม่มี ปัจจุบัน - เลิกเล่นโดยเด็ดขาด หนี้บางแห่งที่ค้าง แม่มาใช้ให้หมด ราวๆ(100,000 บาท) แต่รายจ่ายในครอบครัว แม่รับผิดชอบให้ทั้งหมด รู้สึกละอายใจที่เรามีครอบครัวแล้ว มีลูก แต่ยังต้องให้แม่รับผิดชอบ ในเรื่องที่เราทำเลวเอาไว้ ทุกวันนี้ก็ทำงานใช้หนี้ทุกเดือน อีกสิบกว่าปีจะหมด  เป็นบทเรียนจนวันตาย จากคุณ : เมาฟรีออริจินั่ล เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:09:12

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกำลังใจให้กับทุกคนที่เจอมรสุมชีวิตอยู่นะคะ ผ่านมันไปให้ได้ สู้ๆๆ ชีวิตต้องสู้ จากคุณ : ดอกไม้5สี เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 15:28:11

ความคิดเห็นที่ 57 เอาตอนอายุเท่านี้ก่อนนะ (30) ต่ำสุดช่วงปี2546-2552เป็นช่วงไม่มีความฝัน..... ใช้เงินวันละ40-80บาท(ซื้อลูกชิ้นปิ้งที่ขายหน้าบ้านประทังชีวิต) ต้องขอเงินคนอื่นกิน โดนพ่อด่า พ่อตบหน้าเพราะหาเงินไม่ได้ -*-เล่นเกมออนไลน์ไร้สาระไปวันๆตลอด4ปี(แืทบไม่เคยเสียเงินให้เกม เพราะเล่นเก่งระดับชาติ) ชีวิตไร้จุดหมาย เหมือนเป็นช่วงค้นหาตัวเอง แต่ถือว่าต่ำสุดในชีวิต เพราะไม่มีความฝัน ขาดความฝัน ไม่รู้จะทำมาหากินอะไร ไร้แก่นสารไปวันๆ ตื่นมาเล่นเกม เลิกเล่นก็นอน*-* สูงสุดช่วงปี2552ถึงปัจจุบัน ช่วงนี้มีความฝันอยากทำอะไรหลายๆอย่างให้สำเร็จ.... มีเงินเก็บหลักล้าน มีโฉนดบ้านเป็นของตัวเองมูลค่า5ล้าน ค่าโอนก็มีคนออกให้อีก(อยู่เฉยๆก็ได้มาทั้งที่พ่อแม่ยังมีชีวิต) รายได้ต่อเดือน50000-100000 มีโอกาสได้เล่นกีฬาแห่งชาติคนพิการ(ผมเป็นเส้นประสาทอ่อนแรง) ก็ได้เหรียญทองอีก(ได้มา2ปีติด มีนานี้จะเอา3ปีติด เพราะอยากได้เสื้อสามารถ) ณ จุดนี้ทำให้ผมมีความฝันจะเล่นพาราลิมปิคเกมส์ แต่ขอให้พร้อมกว่านี้ก่อน(ตอนนี้ยังขาดอะไรหลายๆอย่าง) จริงๆอาจจะมีต่ำกว่านี้ รึสูงกว่านี้ ผมเพิ่งผ่านชีวิตยังไม่ถึงครึ่งนึงของชีวิตเลยซ้ำ ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ สำหรับนิยามความตกต่ำ รึสูงสุดของผม(อาจจะไม่เหมือนหลายๆคน) คือความฝัน ถ้าช่วงชีวิตใดผมขาดความฝัน ไร่แก่นสารในชีวิต มันก็คือจุดตกต่ำในชีวิตนี่แหละ แต่ถ้าผมมีความฝัน ต่อให้ไกลแค่ไหน ผมก็จะไปให้ถึง ตอนนี้ีความฝัน3อย่างต้องทำให้สำเร็จ แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 16:26:23 จากคุณ : เจ้าพ่อเจริญกรุง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 16:05:05

ความคิดเห็นที่ 58 ต่ำสุด หนี้ 10 ล้านกว่าๆ บ้านแตกสาแหรกขาด แม่ทำข้าวเหนียวเนื้อแดดเดียวให้ลูกๆไปขายเพื่อนๆที่โรงเรียน เอาเงินที่ขายได้นั่นแหละ ไปซื้อของซื้อข้าว ขายไม่หมดก็กินข้าวเหนียวไป ตกเย็นกินแต่ผัก ปัจจุบัน หนี้ใกล้หมด ครอบครัวแฮปปี้ ได้ทำงานที่ชอบ มีรายได้ที่สามารถซื้อเบียร์ให้แม่กินได้วันละ 1 ลังแบบสบายๆ จากคุณ : W.NoWz!! เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 16:10:09

ความคิดเห็นที่ 59 ของพ่อกะแม่นะ ต่ำสุด: อยู่ในเพิงที่พ่อสร้าง อาบน้ำในบ่อปลาใกล้ๆที่พ่อสร้างเพิงพัก ห้องน้ำ ขอเข้าบ้านคนแถวนั้น กินข้าว กับไข่พะโล้ สองคน ไข่แบ่งกันคนละครึ่งฟองส่วนมากกินข้าวกับน้ำพริก จิ้มกับใบมะม่วงข้างเพิง ขาหมูขาละสิบบาทยังซื้อกินไม่ได้เพราะไม่มีเงิน เสื้อผ้าก็ไม่มีจะใส่ แขกมาบ้าน จำได้ว่าแม่เล่าว่า มีเสื้อขาดๆ เสื้อในก็ไม่มีตังจะซื้อใส่ อนาถมาก ช่วงกลางๆ ก็มาเริ่มธุรกิจทำพลุ พูดถึงตรงนี้ อยากขอบคุณ ร้านป้าแอ๊ด ที่ขายพลุอยู่ย่านภูเขาทอง(ตอนนี้เลิกขายไปละ) ร้านนี้ แม่กับพ่อรู้ซึ้งถึงบุญคุณมาก เป็นร้านที่เอาพลุไปฝากขาย ร้านอื่นก็ไม่ค่อยอยากรับ แต่ร้านนี้รับ ทำให้บ้านเราตั้งตัวพอได้จนมีมาถึงทุกวันนี้ แถมตอนจะซื้อที่ปลูกบ้าน หรืออะไรซักอย่างอะ ป้าก็ให้ยืมเงินด้วย ซึ้งในบุญคุณมากอะ สูงสุดของพ่อกะแม่ : ทุกวันนี้ก็ พอมีพอกิน มีบ้าน มีรถ ซื้อรถเงินสด(แต่รถญี่ปุ่นธรรมดานะ) ความฝันของแม่ มี เตาอบ มีอุปกรณ์ทำขนม (ความฝันแกอะ อยากมี แต่ทำไม่เป็นซื้อมาให้เราทำแทน ฮ่าๆ) ส่งลูกเรียนจบปริญญา ลูกมีงานทำ บ้าน ที่ดิน ให้คนเช่า ตอนนี้แกเหลืออีกอย่าง อยากมีทะเบียนบ้าน 12 เล่ม ตอนนี้ยังหาซื้อเพื่อที่ให้ได้เล่ม 12 มาอยู่ ทุกวันนี้ คนที่แม่เคยไปขอเค้าใช้ห้องน้ำ (คนแถวบ้านอื่นๆด้วยแหละ) ยังไม่ค่อยอยากจะเชื่อเลยว่าพ่อกับแม่เราเมื่อก่อน จะจนถึงขั้น ไม่มีอะไรจะกินเสื้อผ้าก็ไม่มีจะใส่ เป้นความภาคภูมิใจมากที่เค้าสร้างมากะมือ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 10:44:56 จากคุณ : วันนี้วันอะไร เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 16:12:21

ความคิดเห็นที่ 60 กระทู้นี้ สุดยอดมาก กำลังใจมาเต็ม จากคุณ : P.K. เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 17:10:00 A:119.46.225.254 X: TicketID:311610

ความคิดเห็นที่ 61 ต่ำสุด: น่าจะช่วงเด็ก เหมือนเราไม่มีของเหมือนคนอื่น ต้องเอาโฟมมาทำ ให้เหมือนเป็นเครื่องเล่นเกมส์ Family (แต่เด็กสมันนั้นก็ไม่มีนะ แต่ข้างบ้านมาจาก กทม. เลยมีมั้ง) โดนแม่ตีจนช้ำ ครูที่โรงเรียนถาม ก็ต้องตอบว่าหกล้มมา  จริงๆ ช่วงไปอาศัยบ้านญาติตอนเรียนในกทม. ก็นรกเหมือนกัน เข้าใจเลยเด็กที่ไม่อยากกลับบ้านนั้นอารมณ์ไหน สูงสุด: รับทุนภูมิพล ถึงจะเป็นปีแรกที่ไม่ได้รับกับพระองค์ท่าน จากคุณ : ตาแป๊ะหวานเย็น เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 17:32:39

ความคิดเห็นที่ 62 ช่่วงตกต่ำที่สุดของผม ก็ค้ำประกันรถยนตร์แล้วโดนฟ้อง จะโดนยึดทรัพย์ เพราะผู้เช่าซื้อหนีไป ผมต้องจ่ายเงินกว่า 5 แสนบาท ที่นี้เหมือนเจอกรรมซ้ำซัด ไปค้ำประกันเงินกู้ธนาคารออมสินอีก 4 หมื่น ก็หนีไม่จ่ายอีก ต้องหาเงินมาปิดหนี้อีกรวมดอกเบี้ยอีก 5 หมื่นกว่าบาท ตอนนั้นผมกู้สหกรณ์ที่ทำงานมาจ่าย เหลือเงินเดือนแค่ 3 พันกว่าบาทเท่านั้นครับ ลำบากมากเมื่อ ปี 52 นี่เอง ส่วนตอนนี้ดีขึ้นมากแล้วครับ แต่นึกถึงช่วงนั้นทีไรเศร้าใจมาก ค้ำประกันเขาแล้วโดนทำแบบนี้ ทั้ง 2 เรื่อง หนักที่สุดในชีวิตแล้วครับ จากคุณ : It's country เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 17:37:04

ความคิดเห็นที่ 63 ต่ำสุด..ลำบากที่สุดปี 2540 อายุ 13 เครื่องใช้ไฟฟ้าในบ้านเริ่มเข้าโรงรับจำนำที่ละชิ้นจนหมด หม้อแปลงไฟฟ้าโดนถอดออกไปเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าไฟ ร้านขายของที่บ้านเริ่มไม่มีของจะขายจนต้องปิดตัวลงเอาของที่พอเหลือในร้านมากิน ปลากระป๋อง เส้นหมี่ห่อใหญ่ๆ กินจนหมด ไม่นานธนาคารที่ไปกู้เงินมาสร้างบ้านเอาหมายศาลมาติดเพื่อจะยึดบ้าน เงินคงหมดจริงๆ ไปนั่งตกปลาหลังบ้านกับแม่ ได้ปลาหมอ ปลากะดี๋มาตากแห้งไว้ทอดกินวันต่อไป ตอนนั้นพ่อเครียดยิ่งกินเหล้าหนัก มาหยุดก็ตอนที่เห็นแม่ต้องเอาปลาที่ตกได้มาทำปลาตากแห้งไว้กิน จำได้ว่าขอเงินพ่อไปซื้อผักกววงตุ้งพ่อให้เหรียญ 5 มาทั้งกระเป๋าคงมีแค่นั้นจริงๆ แต่แม่ไม่เคยพูดหรือทะเลาะกับพ่อ เราก็ไม่เคยถามหรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมบ้านเราถึงเป็นแบบนี้ ได้แต่ชื่นชมในความอดทนของแม่เราเอง และเก็บมาเป็นกำลังใจในเวลาที่ท้อแท้ สูงสุด..ยังไม่มีค่ะตอนนี้ชีวิตเรื่อยๆไม่หวือหวา จากคุณ : ตามล่าความฝัน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 17:59:44

ความคิดเห็นที่ 64 <P><STRONG>ต่ำสุด&nbsp;&nbsp; <BR></STRONG>-&nbsp; เล่นเกมส์ออนไลน์และเจอแฟนคนแรก มีอะไรกันจนท้อง แฟนบังคับพาไปทำแท้ง&nbsp; <BR>หลังจากทำแท้งกลัวแฟนจะทิ้ง จึงเรียนให้โดนไทร์นจากมหาลัยรัฐชื่อดังประจำภาค เหนือ และมาสมัครเรียนราม เพราะต้องการเรียนที่เดียวกับเค้า โดนหลอกยืมเงินไปหลายครั้ง ต้องไปทำงานพิเศษทั้งๆที่เกิดมาไม่เคยต้องทำงานอะไร เพื่อเอาเงินมาให้เค้า<BR>เป็นที่รองรับอารมเค้าเวลาโกรธ คบกันมา 2 ปี และจับได้ว่า เค้ามีผู้หญิงอื่นอยู่อีกหลายคน และทุกคนก็ท้องและเค้าไปทำแท้งเหมือนๆกัน เสียใจมากจนตัดสินใจบอกเลิก คำพูดสุดท้ายที่เค้าบอกเรามาคือ " น้ำหน้าอย่างเมิงมีค่าแค่ให้ผู้ชายฟันแล้วทิ้ง กรูไม่เคยรักเมิงเลยอิโง " <BR>&nbsp;&nbsp;&nbsp; หลังจากเลิกกันไปจิตตกรู้สึกตัวเองเลว ไร้ค่า เป็นผู้หญิงสกปรก ไม่หวังอะไรกับชีวิตอีกแล้วทุกสิ่งทุกอย่างพังหมด ไม่กล้าบอกใครไม่ว่าจะเป็นพ่อแม่ หรือเพื่อนสนิท มีแต่เพื่อนทางเนตที่คอยเป็นที่ระบายความในใจ ผู้ชายหลายคนเข้ามาคุยเพราะหวังในตัวเรา ซึ่งเราเองก็รู้และไม่ขัดข้อง เพราะในเมื่อมันเสียไปแล้วเสียอีกจะเป็นไร </P> <P><BR><STRONG>ปัจจุบัน</STRONG>(ก็ไม่ได้สูงสุดอะไรแค่เป็นไปตามที่ควรจะเป็น)<BR>เลิกพฤติกรรมเสื่อมๆทุกอย่าง เรียนรามจนจบ คว้าปริญญาให้พ่อแม่ได้ภูมิใจ และได้ทำงานในบริษัทใหญ่ๆแห่งหนึ่งในกทม. มีโครงการจะเรียน ป.โท ต่อ</P> <P>ปล. 1. ได้เจอผู้ชายคนนึงที่รับรู้เรื่องราวทุกอย่างในอดีตของเรา เค้ายอมรับอดีตที่สกปรกของได้ และพร้อมที่จะก้าวเดินไปกับเรา(ไม่รู้ว่าจะเดินไปด้วยกันได้ตลอดรอดฝั่งไหม)</P> <P>ปล. 2. เรื่องราวฉาวโฉ่ของเราแม้แต่พ่อแม่ หรือเพื่อนสนิทก็ไม่มีใครเคยรู้ และเราก็ไม่อยากให้พ่อแม่เสียใจในอดีตเหลวแหลกของเรา</P> จากคุณ : Ploen_naka เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 19:05:26 A:203.146.116.101 X: TicketID:346764

ความคิดเห็นที่ 65 เมื่อก่อนขายของมีเงินกินเงินเก็บลาออกจากงาน มาอยู่บ้านเงินหมดทำค้าขายที่บ้านขาดทุนจนต้องกู้เงินรายวัน ไม่มีปัญญาจ่ายหนี้หนีมากทม. แม่ใช้หนี้ให้เลยจบไป มีโอกาสเปิดร้านใหม่ตอนนี้ก็กำลังลุ่มๆๆดอนๆๆ แต่จะพยายามประคองไปให้ได้ตกตำสุดๆเป็นหนี้รายวันร้อยละ 20 บาท จากคุณ : onnuan เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 20:35:20 A:110.168.117.251 X: TicketID:346739

ความคิดเห็นที่ 66 ชีวิตเราไม่เท่าไหร่เลยเมื่อเทียบกับคนอื่น ถึงตอนเด็กจะครอบครัวแหลกสลาย พ่อติดหนี้พนัน หนีเจ้าหนี้ เราอยู่กับแม่ ไม่มีจะกิน ต้องเก็บผักบุ้งข้างทางกิน ก็ยังรู้สึกสบายๆ เพราะมันลำบากแค่กาย หันหน้ามาเจอคนที่เรารักคือแม่ ก็อุ่นใจ ตอนจบใหม่ ได้ทำงานแถวชายแดนเกี่ยวกับผู้อพยพ ในพื้นที่ที่ว่ากันว่าเสี่ยงที่สุด อันตรายที่สุด งานหนักมาก ทำทั้งวันทั้งคืน อยู่บนดอย ขาดการติดต่อสื่อสาร พูดกะเหรี่ยงก็ไม่ได้ ห่วงแม่มากกก แต่มีความสุขที่สุด เหมือนการผจญภัยของอลิซ สี่ล้อโฟร์วีล ลากวิงส์ ใส่โซ่ มันส์มาก ยิ่งอยู่กับทีมที่ร่วมเป็นร่วมตายแล้ว ถึงลำบากกายแต่สุขใจ เปลี่ยนงานเพราะแม่ขอร้อง เป็นห่วงลูกสาว ปัจจุบันทำงานในโรงแรมหรูใกล้บ้าน แต่ว่านะ เราไว้ใจใครไม่ได้เลย แถมจะลาออกก็ไม่ได้ติดทั้งสัญญากระดาษและสัญญาวาจากับเจ้านาย เงินดี สวยงาม แต่อึดอัดใจ ถ้าเอาเรื่องเงินมาวัด ปัจจุบันคงเป็นจุดสูงสุด แต่ถ้าเอาความรู้สึกมาวัด ปัจจุบันคงเป็นจุดต่ำสุดล่ะมั้ง เฮ่ออออออ ปล. เราคิดถึงตัวเองสมัยก่อนจัง คนที่เคยยิ้มกว้างๆ มองโลกในแง่ดี ลุยทุกสถานการณ์ ชนทุกปัญหา และวางใจเพื่อนมนุษย์แบบสุดๆ หวังว่าสักวันตัวเองจะเข้มแข็งขึ้นแล้วทวงตัวตนกลับมาอีกครั้ง จากคุณ : เพราะคุณคนเดียว เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 20:51:42

ความคิดเห็นที่ 67 ต่ำสุด...โดนน้ำสาดไล่ที่ เนื่องจากไปยืนขายพวงมาลัยทับที่คนอื่น ด้วยความที่เป็นเด็กไม่รู้ว่ามีเจ้าประจำอยู่แล้ว ก็ร้องไห้อย่างเดียว ปัจจุบัน...ทำธุรกิจ กิจการส่วนตัวอยู่ต่างประเทศ มี 2 สาขา และกำลังขยายสาขาที่ 3 เพิ่ม ได้ดูแลครอบครัว ให้ได้อยู่ดีกินดี ปัจจุบันซื้อบ้านราคา 15 ล้านบาทได้แล้ว และกำลังจะซื้อบ้าน ราคาประมาณ 24 ล้านบาท ไม่รู้ว่าสูงสุดแล้วหรือยังแต่ก็ดำเนินชีวิตด้วยความไม่ประมาท เพราะ ผ่านอุปสรรค และ เจ็บปวดมาเยอะ แต่ แม่ ก็เป็นกำลังใจ และ สิ่งศักดิ์สิทธิ ให้เรารอดพ้นได้ มาทุกครั้ง แก้ไขเมื่อ 25 ม.ค. 55 21:07:06 จากคุณ : เตี่ยนเตี๊ยน เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 20:54:34

ความคิดเห็นที่ 68 ขอ เล่า ของพ่อของแม่ ให้ฟังนะครับ เริ่มต้น พ่อ: พ่อเป็นลูกคนขับสามล้อ จ.กาฬสิน มีพี่น้องร่วม 7 คน เนื่องจากปู่ไม่มีตังพอที่ส่งลูกเรียนทั้งหมด จึงส่งเรียนได้แค่ 4 คน อีก 3 คนอาศัยรับจ้างเกี่ยวข้าว พ่อเป็นคนขยันเรียน พอเรียนจบ พ่อผมได้ไปสอบเตรียมทหาร และสอบติด เป็นคนแรกของหมู่บ้าน พ่อผมเรียน โรงเรียนเตรียมทหาร พร้อมเรียนรามไปด้วย พ่อบอกว่า พ่อเคยไม่มีตังนั่งรถไปสอบ และบางวันนั่งรถไปได้ แต่ไม่มีตังสอบก็มี พ่อผมปล่อยเงินกู้ตั้งแต่เรียนอยู่ ร.ร.เตรียมทหาร จนได้มาทำงานที่ จ.อุบล และก็ได้มาเจอแม่ แม่ท้องตอนอายุประมาณ18 และพี่ชายก็คลอด พ่อไม่มีเงินซื้อผ้ามาห่มให้พี่ พี่ตัวเขียวจนน่ากลัวแม่ผมเอาผ้าที่คลุมแม่ เอาคลุมตัวพี่ไว้ ขอผ้าอ้อมใครก็ไม่มี ขอนมใครก็ไม่ได้ ไม่มีแม้แต่คนมาคอยอุ้มพี่ พ่อปล่อยเงินกู้มาตลอด เพราะช่วงนั้น ไม่มีธนาคารมาปล่อยแข่ง และเพื่อนๆก็อายุยังน้อยๆยังโกงไม่เป็นรายได้ จากการเป็นทหาร7000 ได้เงินจากการเก็บดอกเบี้ยราวๆ 10000 ทำแบบนี้มา 5 ปี จนมีผม คราวนี้ผมโชคดีหน่อยมีผ้าห่มมีนมมีผู้คนมากมายมาอุ้มชู พ่อผมมีรายได้เกือบ 100000(ไม่รวมเงินเดือนข้าราชการ) ตอนวัยนี้ (ประมาณไม่ถึง30) จนปัจจุบันพ่อผมวัย 51 มีรายได้จากการเก็บดอกเบี้ย 300000 ต่อเดือน เงินเก็บ อีก 10 ล้านในธนาคาร แต่รายได้ก็ลดลงเรื่อยๆ ณ ตอนนี้เนื่องจาก ธนาคารลดแลกแจกแถม การกู้เป็นจำนวนมาก ถึงจะไม่สูงสุดแต่ก็พอจะอยู่ได้ ถ้าไม่ใช้เงินฟุ่มเฟือย ของแม่ผม: แม่เป้นลูกชาวนาธรรมดา ไม่ได้เรียนหนังสือเพราะว่ายายไม่มีตังส่งเรียน เวลาจะดูทีวี ต้องแอบเกาะหน้าต่างบ้านคนอื่นดู อายุ 15 แม่ก็ได้ไปอยู่อุบลกับพี่ชาย และก็ได้เจอกับพ่อ ปัจจุบัน แม่ไม่ต้องทำงาน มีรายได้จากการเล่นไพ่ วันละ 200-300 (อย่าทำเป็นตัวอย่าง = =) และรายได้พ่อให้อีกเดือนละ 30000 ถึงพ่อผมจะไม่ได้รวยมากมาย นัก หากเปรียบเทียบบ้านเราก็แค่คนธรรมดา แต่ที่ผมเชิดชูพ่อและนำมาแลกเปลี่ยนความเห็นก็คือ จากคนที่ไม่มีอะไรติดตัวมาเลย เริ่มจาก0 จนถึงปัจจุึบันโดยไม่ได้โกงใคร(โดนแต่คนอื่นโกง) ก็ยังสามารถมีกินมีใช้ได้ โดยอาศัยโอกาส และความขยัน และไม่ได้เบียดเบียนใคร (พ่อผมไม่ใช่พวกจ้าง CBR 150 ไปข่มขู่นะครับ เงินแทบไม่ได้ทวงเว้นแต่ เค้าจะเบี้ยวจริงๆถึงตามไปทวงด้วยตัวเองถึงบ้าน) จากคุณ : เด็กน้อยคนนึง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 21:10:35 A:125.26.132.132 X: TicketID:346780

ความคิดเห็นที่ 69 ต่ำสุด - อย่าว่าแต่ธุรกิจหรืออะไรเลย  ไม่รู้จักคำว่าออมเงิน ไม่รู้จักคำว่าทำงาน  ไม่รู้จักคำว่าทำงาน  งานที่เคยทำเก่งสุดก็ช่วยแม่ขายของ  เพราะตอนนั้นอายุแค่16  แล้ววันนึงโลกปกติก็หายไป  เมื่อเราเดินข้ามถนนแล้วโดนรถชน  จากเด็กที่แข็งแรง ฉลาด หน้าตาดี ต้องไปนอนพะงาบๆอยู่ห้องICU  หน้าด้านขวาเละไปครึ่งนึง  เราต้องไปทำกายภาพบำบัดอยู่นานเพื่อกลับมาเดินได้อีก  แผลที่หน้าบางส่วนมีหนองขึ้นเฟะๆ  ได้รับรู้ถึงคำว่า"กินไม่ไ่ด้ นอนไม่หลับ"อย่างแท้จริง  เวลานอนแค่จะพลิกตัว  เราต้องตื่นขึ้นมาเอามือเอาแขนยันค่อยๆขยับตัวจนจัดท่านอนใหม่ได้แล้วถึงหลับต่อได้  ต้องทำแบบนี้ทุกครั้งที่ขยับตัวหรือพลิกตัวคืนนึงหลายครั้ง  อาหารที่เคยกินได้ปกติก็กินไม่ได้  เพราะกระเพาะลำไส้เครื่องในโดนกระแทกแรงมากตอนรถชนทำให้ช้ำใน  ต้องกินอาหารอ่อนๆ  อาหารบางอย่างกินแล้วอาเจียน  ต้องแบ่งอาหารเป็นหลายๆมื้อค่อยๆกินไปเรื่อยๆให้กระเพาะไม่ทำงานหนักเกินไป  หนักมากๆแม้แต่น้ำเปล่ายังอาเจียนเพราะร่างกายรับไม่ได้  พอกลับไปเรียนถึงได้รับรู้ว่าไม่ใช่แค่ร่างกายที่ไปเท่านั้น  สมองก็ไปด้วย  เด็กที่ความจำดี เรียนเก่ง กลายเป็นรับรู้ช้า พูดจาไม่รู้เรื่อง ต้องหัดคิดหัดพูดหัดอ่านหัดเขียนใหม่ มีอาการสมาธิสั้นจากที่เคยอ่านหนังสือทีเดียวเป็นเล่มๆ  อ่านได้แค่2-3หน้าก็ไม่รู้เรื่องแล้วค่ะ  รู้สึกชีวิตข้างหน้ามืดมนไปหมด  เรียนไม่ได้ ทำงานไม่ได้ เหมือนนอนหายใจทิ้งไปวันๆ  ว่างจนไม่รู้จะว่างยังไง  ว่างจนบางครั้งมองนาฬิกาบนพนังแล้วดูเข็มวินาทีเดินไปเรื่อยๆ ปัจจุบัน  อายุ32ปี - เดินได้เหมือนคนปกติ  แต่วิ่งไม่ได้  เต้นรำยังไม่ได้เลยค่ะ - มีรอยแผลเป็นที่หน้า20เข็ม  รอยอื่นหายหมดแล้ว - ป่วยสารพัดโรค เวียนเทียนเป็นๆหายๆ - ความจำแย่ สมาธิสั้น (เหมือนก่อน)  แก้ปัญหาที่ปลายเหตุด้วยการค่อยๆอ่านหนังสือทีละนิด  อ่านได้แค่ไหนก็แค่นั้น 2-3หน้าก็คั่นเอาไว้แล้วมาอ่านต่อ  ดูหนังไม่เคยจบ  ดูได้แค่ไหนก็แค่นั้นกดสตอปไว้แล้วค่อยกลับมาดูต่อ  ดูเหมือนยากลำบากแต่เราทำแบบนี้เรื่อยๆ  ทำทุกวัน  หนังสือที่อ่านวันละนิดละหน่อยพอหลายวันเข้าจนเป็นเดือนเป็นปีมันก็เยอะขึ้น  สามก๊กใช้เวลา1ปีกว่าอ่านวันละนิดจนจบ หลับไปไม่รู้กี่รอบตอนอ่าน (ยังจบได้อีกนะ)  ในขณะที่คนปกติหลายคนบอกว่ายาก ยาว เบื่อ ไม่ทำแล้วเลิกไปกลางคัน - เรียนไป5รอบไม่จบ ป่วยบ้าง เป็นโน้นเป็นนี่บ้าง ตอนนี้กำลังเรียนรอบที่6ค่ะ  ^ ^  ถ้าไม่จบคงมีรอบที่7 8 9 10  มันต้องจบสักวันแหละน่า 55555 - ตกงาน โดนไล่ออกบ้าง ลาออกเองบ้าง หลายรอบจนคำว่าตกงานนี่เป็นเรื่องชินชาสำหรับเราแล้ว สูงสุด - มีคนบอกว่า"ฉลาด"  เป็นเวลาครั้งแรกในรอบหลายปีที่ร้องไห้เพราะความดีใจ  ไม่ใช่ความเจ็บปวดเสียใจ  เป็นคำที่ไม่เคยได้ยินใครพูดถึงเรามาหลายปีตั้งแต่เกิดเรื่อง  คำนี้สำหรับเราตอนได้ยินมันสุดๆจริง  เราพยายามเราดิ้นรนสารพัดเพื่อกลับมาพูดมาอ่านมาเขียนได้แบบคนปกติ  ระหว่างที่พยายามเราแค่คิดว่าขอให้ได้"เท่า"คนอื่นก็พอ  แค่ทำอะไรแล้วคนอื่นมองไม่ออกว่าสมองเรามีปัญหาก็พอ  พอวันหนึ่งมีคนพูดถึงเราด้วยคำนี้  มันสุดๆจริง  มันเหนือกว่าที่เราคาดว่าจะได้ยิน  เหมือนเราตั้งความหวังไว้10แล้วได้มา12อะค่ะ  ความพยายามหลายปีมันสำเร็จอย่างที่เราคาดไม่ถึง  ทั้งที่ในชีวิตนี้เราทำใจไว้แล้วว่าคงไม่ได้ยินคำนี้อีก  T-T มีหลายคนที่ด่าทอ ต่อว่า ดูถูก สารพัด  อายุมาก เรียนก็ไม่จบ งานการก็ไม่มี แฟนก็ไม่มี ยังชีพด้วยเงินที่พ่อแม่ให้รายเดือน  หลายคนอาจคิดว่า ณ จุดนี้คือจุดต่ำสุดของชีวิต  แต่สำหรับเราแม้จะไม่ใช่จุดสูงสุด  มันก็ไม่ใช่จุดต่ำสุดของชีวิตเช่นกัน  เพราะเรามองไปข้างหน้ามองไปอนาคตแม้ไม่รู้จะเป็นยังไง  แต่มันยังมีความหวังอยู่  หวังว่าสักวันเราจะทำงานได้  หวังว่าสุขภาพเราจะดีขึ้น  ไม่เหมือนเมื่อก่อนที่มองไปแล้วไม่เห็นอะไรเลย  วาดภาพอนาคตไม่ออกเลย  แสงแห่งความหวังของเรา  ไม่ใช่มีบ้านมีรถร่ำรวย  แสงแห่งความหวังของเรา  คือสักวันเราจะทำอะไรได้"ปกติ"เหมือนคนอื่น  ^ ^ วันนี้เขียนยาวมากเลย  เขียนนานมาก  เขียนไปร้องไห้ไป  แต่หวังว่าจะเป็นกำลังใจให้คนที่ท้อแท้อยู่นะคะ  ขนาดเรายังผ่านมาได้เลย  คุณพร้อมกว่าเรา  คุณต้องผ่านไปได้สิ  ^ ^ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 21:20:03

ความคิดเห็นที่ 70 มาเป็นกำลังใจให้ทุกท่านนะคะ ล้มแล้วลุกนะคะ ไม่มีใครยื่นมือให้เรา ทุกครั้งที่เราล้มหรอกค่ะ ต้องพยายามลุกขึ้นมาให้ได้เองนะคะ แล้วเราจะรู้ว่า มันก็แค่อุปสรรคที่ทำให้เราเดินช้าลง แต่ทำให้เราหยุดเดินไม่ได้ค่ะ สู้ สู้ ค่ะ จากคุณ : destino เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 21:23:39

ความคิดเห็นที่ 71 สูงสุด-มีธุรกิจได้กำไรมากมาย แต่ผ่านมาพอควรก็เจ้ง แต่พอมีเงินเก็บอยู่ ต่ำสุด-ติดหนี้สินหลักล้าน ไม่มีเงินใช้จ่าย ครอบครัวลำบาก ต้องอดออมอย่างมาก โดนไล่ให้ออกจากบ้านที่อยู่(เช่าอยู่) ปัจจุบัน-ซื้อรถเงินสด สร้างบ้านเงินสด มีเงินเก็บ และกำลังเปิดธุรกิจตัวใหม่ตัวที่ 2 ภายในปีนี้ ณ ตอนนี้ ก็ไปต่อเรื่อยๆๆครับ ปล.ใครเคยผ่านจุดนั้นมาจะเข้าใจว่ามันทรมานมาก และ ถามตัวเองเสมอว่าทำไมเราไม่มีเหมือนอย่างคนอื่น ปล2.ที่ผมผ่านจุดนั้นมาได้ ไม่ใช่ว่าเพราะผมเก่งหรือร่ำรวย แต่เพราะผมเชื่อมั่นในตัวเองครับ จากคุณ : Nutsmart เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 22:34:21

ความคิดเห็นที่ 72 คุณ กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย คะ เวลาที่เราไปเจอคุณในกระทู้ของคุณนู๋ เราไม่เคยรู้เลย... เราคิดว่าคุณปกติเหมือนอย่างเรา ๆ ทั่วไป แต่เคยนึกเอะใจเหมือนกัน เวลาที่คุณเอารูปมาลงมันดูมืด ๆ และเห็นหน้าไม่ชัด ทั้ง ๆ ที่เห็นไม่ชัดก็รู้สึกได้ว่าคุณเป็นคนที่สวยมากกกกกกก พอได้อ่านเรื่องของคุณ เราน้ำตาไหล รู้สึกชื่นชมในความเข้มแข็งของคุณมาก ๆ ค่ะ คุณเป็นคนที่เยี่ยมยอดมากกกก  แม่ของคุณต้องภูมิใจในตัวคุณแน่ ๆ ค่ะ -------------------------------------------------------- สำหรับเรา ไม่รู้ว่าจะบอกอะไรแย่ที่สุดดี เพราะตั้งแต่เกิดมาก็จะเจอเรื่องแย่ ๆ มาตลอดจนชิน และคิดว่ามันก็เป็นส่วนหนึ่งของชีวิตของเราไปซะแล้ว แต่ถ้าเป็นช่วงที่แย่ติด ๆ กัน ก็จะมีอยู่ช่วงนึงในชีวิตเหมือนกันค่ะ ปี  40  ฟองสบู่แตก ครอบครัวของเราล้มละลายหมดตัวไปยี่สิบกว่าล้าน จากคนที่เคยมีบ้าน มีรถ ก็ไม่เหลืออะไร  ต้องไปเช่าห้องเล็ก ๆ อยู่ ปี  41  น้องชายคนเล็กเรา จากวัยรุ่นหน้าตาหล่อเหลา เป็นนักดนตรี และนักกีฬาบาสของโรงเรียน โดนยิงด้วยลูกกระสุนหัวระเบิด จากกลุ่มพ่อค้ายาบ้าที่ไล่ยิงกันมา ปัจจุบันตำรวจก็ยังตามจับคนร้ายไม่ได้ จึงไม่รู้ว่าจะไปเรียกร้องความรับผิดชอบได้จากใคร น้องเราจึงเป็นอัมพาตครึ่งซีก  คือ  ซีกซ้ายตายไปเลยตั้งแต่บนยันล่าง  กระโหลกยุบไปครึ่งนึง  ตาขวาบอด  มีผลให้สติปัญญารับรู้อะไรได้ช้า เหมือนคนปัญญาอ่อน  ตั้งแต่อายุ  17  ที่สำคัญคือ เป็นโรคชัก ตลอดชีวิต ต้องกินยากันชักทุกวัน และกินไปตลอดชีวิต ปี  42  น้องชายคนกลางโดนลูกหลง จากพวกช่างกลตีกัน ตาเกือบบอด ทุกวันนี้ คิ้วหายไปข้างนึง ใส่เหล็กดามตลอดชีวิต และในปีนั้น พ่อเราก็ล้มป่วยหนัก ตรอมใจ ทั้งปัญหาล้มละลาย และ ลูก ๆ ประสบอุับัติเหตุ ส่วนเรื่องดี ๆ  คงมีเรื่องเดียวในชีวิต คือ การได้เป็นแม่มีลูกน่ารัก ค่ะ    ^__^ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 22:48:09

ความคิดเห็นที่ 73 ต่ำสุด  คือ  ตอนที่พ่อแม่มีปัญหากัน  แม่หนีพ่อไป แต่ยังติดต่อเราและน้องอยู่  ตอนนั้นไม่มีเงินเลย กับข้าวไม่เท่าไหร่ หาผักหาปลามาทำได้ แต่เราไม่มีเงินซื้อผ้าอนามัยใส่  55 ต้องเอาถุงเท้าเก่ามาทำเป็นผ้าอนามัย (ไม่ยืมญาติๆพ่อด้วย เพราะไม่รู้ว่าจะมีใช้เค้าไหม) สูงสุด คือ ตอนม.6 ที่สอบติด มช.และสอบชิงทุนได้  เรียนฟรีทั้งหมดตลอด 4 ปี เพราะเกือบไม่ได้เรียนเนื่องจากที่บ้านไม่มีเงินส่ง เราว่านี่แหละจุดพลิกผัน พอเราจบมาก็ มีงานทำมีเงินใช้ ณ ตอนนี้บ้านเราสบายขึ้นเยอะเพราะไม่ต้องส่งเราเรียน  555 จากคุณ : ชื่อนี้ดีใช้แล้วสวย เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 22:59:38

ความคิดเห็นที่ 74 สูงสุด  ไม่รู้เหมือนกัน แต่จำได้ว่าชีวิตตั้งแต่เกิดมาไม่เคยลำบาก ไม่เคยไม่มีเงินติดตัว ต่ำสุด  ตอนนี้เลย หาเงินคนเดียว พ่อเส้นเลือดในสมองแตก ช่วยเหลือตัวเองไม่ได้เลย  แม่ต้องดูแลพ่อ และเราต้องเลี้ยงน้องที่กำลังเรียนอีก1 คน   สิ่งที่ตั้งใจ  ปีนี้จะสร้างบ้านให้พ่อกับแม่ให้ได้ ถึงทรัพย์สินจะถูกยึดไป แต่จะไม่ท้อ จากคุณ : famebeer เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:24:18

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นกำลังใจให้กับทุกๆคนที่มาแชร์ประสบการณ์นะครับ จากคุณ : เตียวกงจื้อ เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:26:28

ความคิดเห็นที่ 76 อ่านแต่ละเรื่องของผมเด็กๆไปเลยครับ ถ้าคิดได้ต่ำที่สุดคงมีแต่เรื่องเรียนเกือบไม่จบแต่ก็จบ แฟนบอกเลิก พ่อแม่ทะเลาะกันหนักๆ ประชดพ่อแม่ทำร้ายร่างกายตัวเอง พูดๆไปก็มีแต่เรื่องไร้สาระครับ ทำตัวเองทั้งนั้น เอาใจช่วยทุกๆคนที่ยังท้ออยู่ ณ ขณะนี้ คนไทยเหมือนกันครับ จากคุณ : กินข้าวดูหนังฟังเพลง เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:33:32

ความคิดเห็นที่ 77 ต่ำสุด - ไปโครงการ Wh ที่ นิวซีแลนด์ อาทิตย์นั้น เงินค่าทำงานออกช้าไปสองวัน ทั้งเนื้อทั้งตัวเหลือเงิน แค่ 50 เซน (12บาทไทย ) Mate ไม่อยู่ ญาติไม่มี เพื่อนคนไทยที่รู้จักก็อยู่ไกลเกิน เข้าใจอารมณ์เลยว่า อยู่ต่างที่ต่างถิ่นแล้วไม่มีใครพึ่งพิ่ง ไม่มีญาติพี่่น้องไม่มีพ่อแม่ ไม่มีเพื่อนเป็นยังไง อากาศก็หนาวมากๆ และหิวแบบไม่มีไรจะกิน เลยเอาเงินที่เหลือ ไปซื้อมาม่ามาไทยได้ 1 ซองกินให้อิ่ม แล้วก็จะไม่กินอะไรไปอีกสองวัน ทำใจแล้ว อยู่ๆ อีกวันนึง เพื่อนมาหาที่ห้อง โดยที่ยังไม่ได้พูดอะไร เพื่อนให้เงินมา 100 เหรียญ บอกว่าฝากไว้ก่อน มีเมื่อไหร่ค่อยมาคืนนะ (เพื่อนรู้ว่าไม่เราไม่ชอบยืมเงินใคร) T_T น้ำตาจะไหล จากนั้นเลยเป็นอะไรๆที่สอนให้รู้ว่า เวลาเจอใครมีปัญหาตกทุกข์ได้ยากที่จะช่วยได้ จะพยายามช่วยเสมอ คิดถึงตอนเราตอนนั้น ที่อยู่ต่างแดนแล้วไม่สามารถหาใครได้เลยจริงๆ ปัจจุบัน เลยรักเพื่อนคนนั้นไปเลย ใจมากๆ สูงสุด - มีพ่อ มี แม่ มีแฟนที่น่ารัก มีเพื่อนๆ ญาติพี่น้องดีดี อยู่ข้างๆ แค่นี้ก็มีความสุขแล้วคร้าบบ ^ ^ จากคุณ : จนที่สุดในชีวิต (stobkung) เขียนเมื่อ : 25 ม.ค. 55 23:37:23

ความคิดเห็นที่ 78 สั้นๆล่ะกัน. ต่ำสุด : เคยมีเก็บเงิน หลักล้าน รถป้ายแดงสองคัน พอพ่อมีเมียน้อย บ้านแตก พ่อ ทาง น้องหนีออกจากบ้าน ทำหญิงท้อง แม่เครียดป่วยเป็นโรคซึมเศร้า โดนทวงหนี้ถึงหน้าบ้าน ถอนเงินจากธนาคาร ที่มีอยู่ร้อยกว่าบาท ขายรถท้ิง ขายของในบ้าน ขายอุปกรณ์ทำมาหากิน มีเงินติดตัว 20 บาท น้ำไฟ โดนตัด ไปขอข้าวบ้านแฟนกิน ต้องใช้หนี้แทนจากความโง่ตัวเอง ออกรถให้แฟน แฟนน้องเมาเหล้าขับชนมอไซค์ รถไฟไหม้ ต้องจ่ายไฟแนนซ์แทน คู่กรณีสาหัสปางตาย ผ่าตัดเอาลำไส้ออก เรียกค่าทำขวัญ ต่อมา : เรียนไม่จบ ไม่มีสิทธ์สอบ ไปขอเงินจากญาติ เค้าไม่ให้เพราะกลัวไม่มีคืน ผ่านไปสักพักแฟนบอกขอเลิก เก็บขยะขาย เพื่อเอาเงินมาจุนเจือที่บ้าน จำได้ว่านั่งรถเมล์จากนนทบุรีจนถึงปทุมธานี เพื่อหางานทำ ขากลับเหลือเงินอยู่ 10 บาทพอกระเป๋าจะมาเก็บตังส์ หนีลงป้ายหน้า เดินกลับบ้านจากหลักสี่ ถึง รามอินทรา สูงสุด ก็ปัจจุบัน เรียนจบ มีร้านค้าจาก ความซื่อสัตย์ เจ้านายไว้ใจ มีแฟนน่ารักๆ และมีลูกในท้องตัวน้อย มีเงินเก็บ มีเครดิตจาก ซับพลายเออร์ หมุนเงินใช้เลี้ยงแม่และน้อง แก้ไขเมื่อ 31 ม.ค. 55 01:14:14 จากคุณ : นู๋พิม (pumee_23) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 00:26:36

ความคิดเห็นที่ 79 ต่ำสุด.......ตอนอายุ 14 แม่เสีย (หลังจากพ่อเสียตอนอายุ 11 ขวบ).....หลายเดือนหลังจากหายมึนกับเรื่องที่เกิดขึ้น เริ่มทำทุกอย่างให้ตัวเองอยู่รอด ทั้งๆที่มีญาติ แต่ก็เหมือนไม่มี มีแต่พี่สาวน้องชายที่เป็นแรงใจให้สู้ เริ่มมีเพื่อนกลุ่มเสเพล แต่ไม่เคยได้เสเพล เพราะเพื่อนกลุ่มนี้คอยห้ามไม่ให้ทำแบบเค้า และคอยวนเวียนมาปลุกให้ไปโรงเรียนทุกวัน........เรียนจบมาได้เพราะเพื่อนกลุ่มนี้แหละ สูงสุด........ตอนที่พ่อแม่พี่น้องอยู่กันพร้อมหน้า............. ปัจจุบันเลยวัยนั้นมานานโข ทั้งๆที่การงานที่มั่นคง ทั้งครอบครัวที่ดี ทั้งพี่ทั้งน้องที่รักกันเหมือนเดิม แต่ก็ไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะมีความรู้สึกสุขใจได้สูงสุดเท่าตอนนั้นอีกแล้วครับ จากคุณ : NJ THE KOP เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 00:33:31

ความคิดเห็นที่ 80 ต่ำสุด: ทะเลาะกับแฟนกินยาฆ่าตัวตายตอน 18 เพื่อนพาไปส่งรพ.ทันนอนพะงาบแบบไม่รู้สึกตัวเพราะฤทธิ์ยาอยู่ 2 วันเต็ม ตอนหลังก็รู้มาอีกว่าแฟนเป็นกระเทย พวกรุ่นพี่ผู้ชายก็มาเกาะแกะหาเรื่องจะลากเราเข้ารกเข้าพงอยู่เรื่อย รุ่นพี่ผู้หญิงก็มาหาว่าแย่งแฟนเค้า สุดท้ายลาออกกลางเทอม กลับมานั่งอยู่บ้านเฉยๆครึ่งปี ไม่กล้าขอพ่อไปซัมเมอร์ต่างประเทศเพราะทำตัวไม่ดี ทั้งที่ม.6 ขอไปแล้วแต่ติดเอนทรานส์ หลังกลับมาก็ตั้งปณิธานว่าจะไม่เป็นแบบวันนั้น จะไม่ทำให้แม่เสียน้ำตาอีก สูงสุด: คงเป็นตอนนี้ใกล้จบโท คณะตอนป.ตรีเสนอให้กลับไปเป็นอาจารย์ที่คณะพร้อมทุนเรียนต่อปริญญาเอกต่างประเทศ อาจารย์ที่ปรึกษาฝากงานให้กับบริษัทอสังหาขนาดใหญ่ที่ท่านไปเป็นที่ปรึกษา อาจารย์ที่ปรึกษาชอบพูดว่า "ผมว่าคุณฉลาดกว่าที่ผมคิดนะ" ชอบด่าด้วยประโยคนี้ อาจารย์ผู้ใหญ่ในสกอ.ที่ทำงานด้วยให้เกียรติเรามาก จากคุณ : ล่องลอยในความฝัน เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 01:20:33

ความคิดเห็นที่ 81 ช่วงเวลาต่ำสุด ขอแบ่งเป็น2อย่าง 1ต่ำสุดในช่วงวัยรุ่น เป็นโสด -- ออกจากบ้าน ไปอยู่ชลบุรี เป็นเด็กเสิร์ฟ ไม่มีเงินเดือน  ทำงานแลกข้าว 2ต่ำ่สุดช่วงประมาณ 25 มีแฟนแล้ว -- ตอนเริ่มทำรายการวิทยุชุมชนใหม่ๆ(ไปเช่าเวลาสถานีวิทยุ แล้วจัดรายการวิทยุเอง)  .. เคยมีเงินใช้กันแค่ 50บาท/สัปดาห์ เป็นเวลาติดต่อกัน1เดือน สองคนกับแฟน.. ช่วงนั้นกินแต่ผัก ผัก ผัก และก็ผัก  วันละ2มื้อ สูงสุด .. ตั้งแต่มีแฟนคนนี้(ปัจจุบันเป็นภรรยา) ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ อนทน สู้ฟันฝ่าปัญหาต่างๆมาด้วยกัน จนมีกินมีใช้จนถึงเดี๋ยวนี้ ... ตั้งแต่8ปีที่แล้วจนถึงปัจจุบัน คือช่วงเวลาที่ดีที่สุด ครับ จากคุณ : aumpaump12 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 01:21:37

ความคิดเห็นที่ 82 โดนไล่ออกจากงาน แบบไม่ทันตั้งตัว อยู่ๆ ก็มีซองขาวยื่นมา เรากลับไปนอนเศร้ามากแบบว่าพรุ่งนี้จะทำอะไร หาเงินมายังไง ก็ปากกัดตีนถีบหาเงินหลายๆ อย่าง จนเห็นแนวทางในการขายของในเน็ต เราจึงเริ่มทำมาเรื่อยๆ ตอนนี้สบายแล้วค่ะ ยังคิดอยู่เลยว่า ไม่ออกตอนนั้นเราก็ไม่มีวันนี้ จำไว้เสมอนะคะ สิ่งที่เกิดขึ้น มันดีแล้ว จงก้าวต่อไป มันไม่แย่อย่างที่เราคิด ถ้าพยายาม จากคุณ : acake101 เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 01:27:22

ความคิดเห็นที่ 83 ตกใจเรื่องราวของคุณกุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ยมากค่ะ จากที่เคยได้อ่านคอมเมนต์ของคุณมาบ่อยๆ เราว่าคุณเป็นคนมีความคิดความอ่านดีคนหนึ่ง ใช้ภาษาได้ถูกต้องไม่เคยวิบัติ มีอารมณ์ขัน อ่านแล้วรู้สึกสบายใจ คุ้นเคยเหมือนเป็นเพื่อนคนหนึ่ง ไม่คิดเลยว่าจะเคยพบเรื่องแบบนี้ ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ต้องมีสักวันที่เป็นของเราค่ะ จากคุณ : แฮมแฮมพลังเค เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 01:38:26

ความคิดเห็นที่ 84 ว่างงาน แฟนทิ้ง ชีวิตพลิก จากคุณ : จับได้โดยละม่อม Return เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 01:48:01

ความคิดเห็นที่ 85 จุดสูงสุด   ได้ทำงานบริษัทที่มั่นคง ไต่เต้าจนมาเป็นหัวหน้าเขตการขายภาคนั้นทั้งหมด เพื่อนๆให้การยอมรับ น้องนับถือเป็นแบบอย่าง พ่อแม่ภูมิใจ แต่แล้วในการอยากมีอิสระ อยากเป็นนายตัวเอง  อยากรวยเร็วๆ  เลยไปลงทุนโดยใช้เงินจากบัตรเคดิตต่างๆมาลงทุน  แล้วไม่เป็นอย่างที่คิด เป็นหนี้บัตรเคริต หนี้นอกระบบ จุดตำสุด  สามสี่ปีที่ผ่านมาจนถึงตอนนี้  ตัวเองเหมือนไม่มีคุณค่า น้องที่เคยมองเราเป็นแบบอย่างตอนนี้แทบไม่อยากจะมองเราเลย เพื่อนๆบางคนรู้ว่าเราไม่ค่อยดีก็ไม่อยากมายุ่งกับเรา เป็นหนี้นอกระบบดอกแพง บางวันเครียดมากแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เลยหาเงินให้เค้าไม่ได้ แต่สถานะการแบบนี้ก็ทำให้เรารู้ว่าเบบไหนเค้าเรียกว่าเพื่อนแท้  ยังดีนะที่มีเพื่อนแท้กับเค้าบาง ค่อยโทรมาถามแนะนำงานให้  และยังมีแฟนที่คบมา12ปีค่อยอยู่ข้างๆ คอยเป็นกำลังใจให้คอยปลอบใจ แม่ก็แก่มากแล้ว อยากทำให้แม่ภูมิใจอีกสักครั้ง อยากมีบ้านเป็นของตัวเอง อยากทำให้มันสำเร็จเร็ว แม่จะได้เห็นว่าเราทำได้ กลับมาได้ ไม่รู้ว่าเมื่อไรจะดีขึ้น แต่ก็จะพยามเต็มที่ เพราะที่ผ่านมาเราตัดสินใจเลือกเองทั้งนั้น สงสารแฟนที่อยู่เคียงค้างคอยปลอบ คอยเป็นกำลัง อยากแต่งงานให้ แต่ก็ยังไม่มีเงินเลยไม่รู้แฟนจะต้องรออีกนานไหม มีเพลงนึงที่เป็นกำลังใจให้เราตลอดหลายๆปีที่ผ่านมาทำให้เราฮึดสู้ จนผ่านความคิดเลวร้ายหลายๆอย่างมาได้ จากคุณ : ฟ้าเปลี่ยนสี เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 04:15:11

ความคิดเห็นที่ 86 เคยเปิดบริษัททัวร์ที่ภูเก็ตช่วง amazing thailand รายได้ดีมากๆๆ แต่หลังสึนามิไม่มีนักท่องเที่ยวเป็นปีสองปี จนขาดทุนเป็นหนี้มากมาย ครอบครัวแตกแยก เลยต้องเลี้ยงลูกน้อย 3 คนตามลำพัง เพราะภรรยาทนลำบากด้วยไม่ไหวก็เลยไป เจ็บปวดสุดๆ แต่ฆ่าตัวตายไม่ได้เพราะมีลูกน้อย 3 คนต้องดูแล และรักสงสารลูกๆมาก ผ่านช่วงสูงสุดและต่ำสุดมาแล้ว ช่วงต่ำสุดไม่มีเงินซักบาทเป็นเวลา 6 เดือน แต่สวรรค์เมตตาด้วยวิธีช่วยเหลือแปลกๆจนสามารถผ่านวิกฤตได้ ตอนนี้ผ่านจุดวิกฤตมาได้ 6 ปีแล้ว แม้ยังคงต้องผ่อนใช้หนี้แต่ก็ลดลงมากแล้ว ตอนนี้ไม่มั่งคั่งเหมือนก่อนแต่มีความสุขกับลูกๆแบบชิวๆครับ บางครั้งท้อได้แต่อย่าถอยนะครับ สู้ๆๆๆ สำหรับผมอีกไม่นานจะได้รับมรดกก้อนโต เดี๋ยวก็จะสร้างครอบครัวใหม่แล้ว ความทุกข์ยากลำบากที่ผ่านมาเป็นบทเรียนให้เราฉลาดเลือกคนที่จะมาเป็นคู่ชีวิตมากขึ้น และความเจ็บปวดที่ผ่านมาทำให้เราเข้มแข็งขึ้นครับ ลูกคนโตอยู่ ป.4 เราอยู่กัน 4 คน มีผมและลูก 3 คน มีความสุขมากครับ กำลังขอให้สวรรค์ประทานภรรยาใหม่ที่รักเด็กมาสร้างครอบครัวที่อบอุ่นด้วยกัน และเป็นคนที่จะไม่ทิ้งกันเวลาทุกข์ยากลำบาก จากคุณ : SmartAction เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 07:59:21

ความคิดเห็นที่ 87 ต่ำสุด : ไม่มีเงินพอที่จะส่งตัวเองเพื่อเรียนต่อทุน ป.โท ของมหาลัย เลยสละสิทธิเอาแค่จบป.ตรี ออกไปดิ้นรนสุดๆ วิศวกรผู้หญิง สมัยก่อนจบใหม่หางานยากมาก โดนกดเงินเดือนจะอยู่แทบไม่พอกิน แต่ต้องอดทน มีงานทำดีกว่าไม่มีงาน จึงต้องหารายได้เพิ่ม ต้องตื่นตี 4 ไปนั่งเร่ขายของข้างกำแพงพื้นฟุตบาท พอ 7.40 น.ต้องรีบยืนรถเมล์ไปทำงานอีก และพอเลิกงาน ก็กลับมาปูพื้น เร่ขายของจนถึง 3 ทุ่ม (จึงจะได้กลับที่พัก) ฝนตก แดดออก วิ่งหนีเทศกิจ โดนโกงบ้าง ขายไม่ได้เลยบ้าง.. ก็ฝ่าฝันกันไป 2 ปี **เสียใจสุดๆ คือไม่มีเงินรักษารากฟันกราม 1.5 หมื่น เลยตัดสินใจถอนออก 200 บาท (ยังจำได้แม่น) และยังต้องผ่าก้อนเนื้อใต้ฝ่าเท้าออก เพราะคุณหมอบอกว่า เกิดจากเหยียบเศษอะไรมาแล้วไม่รักษา ประกอบกับการยืนกดทับนานๆ ก้อนเนื้อรอบข้างจึงตาย ต้องคว้านออกเยอะมาก ทุกวันนี้เจ็บเท้าเสมอๆ..แม้จะใส่รองเท้าคู่ละหลายพัน สูงสุด : มีสามีที่ดี มีงานหน้าที่การงานดี มีกิจการเล็กๆของตัวเอง รถยนต์ 2 คัน + จยย 1 คัน + บ้าน 1 หลัง +ที่ดินเล็กๆ 1 ห้อง และเงินเก็บที่รักษาไว้ไม่ให้ต่ำกว่าแสน แต่ดีที่สุดคือ ไม่มีหนี้ กินอิ่ม นอนหลับ ปวดฟันเมื่อไหร่บอกคุณหมอรักษารากฟันอย่างเดียว(จริงๆนะ) สู้ๆคะ .. นี่แหละชีวิต สุขก็เตรียมไว้ ไม่มีใครรู้ว่าทุกข์จะมาอีกเมื่อไหร่ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 09:22:46 จากคุณ : วันฉันยังยิ้มได้ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 09:04:42

ความคิดเห็นที่ 88 เป็นกำลังใจให้ จขกท. และคุณ กุนซือฯ และทุก ๆ คนนะคะ เราต้องผ่านมันไปได้สิ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 10:28:39 แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 10:27:50 จากคุณ : hotannn เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 10:26:51

ความคิดเห็นที่ 89 ส่งกำลังใจให้นะคะ อยู่กับสิ่งที่มี  และทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด จากคุณ : hotannn เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 10:29:57

ความคิดเห็นที่ 90 #69 เคยลองปฏิบัติธรรม ฝึกกรรมฐานมั๊ยครับ ไม่แน่นะผมว่าอาจจะช่วยได้ก็ได้นะ ^^ สู้สู้นะครับ เป็นกำลังใจให้กันและกันต่อไป จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 10:30:32

ความคิดเห็นที่ 91 ที่ผ่านมาสูงสุดตอนเรียน ปี 1 ปี 2 สอบติดวิศวะ ขับรถเบนซ์ ค่าขนมเดือนละ 4 หมื่น อื่นๆ ได้อีก ต่ำสุด เมื่อ 5 - 6 ปี ที่แล้วที่บ้านล้ม เงินเก็บหมด แม่เครียดจนเพื้ยน ไม่มีแม้แต่ตังส์ขึ้นรถเมล์ไปทำงาน ดีที่รัฐบาลมีรถเมลืฟรี ตอนเช้ากินข้าวต้องเก็บหมูไว้ เพื่อกินกับข้าวเปล่ามื้อเย็น ตอนนี้ เริ่มกลับมาได้ จุดสูงสุดใหม่ ยังมาไม่ถึงครับ จากคุณ : master_zo เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 11:05:25

ความคิดเห็นที่ 92 ต่ำสุด : มีอุบัติเหตุทางการเงินแล้วหาทางออกไม่ได้ เลยหาทางออกแบบผิด ๆ จนวันนึงแม่ออกปากว่า "เคยหวังว่าเราจะเป็นคนที่พึ่งพาได้มากที่สุด ไม่คิดเลยว่าเดี๋ยวนี้จะกลายเป็นแบบนี้ไปได้" ตอนนั้นเสียใจมาก ปัญหาก็แก้ไม่ได้ยังไม่ช้ำเท่าที่แม่พูดออกมา สุดท้ายเราบากหน้าไปขอยืมเงินญาติ เค้าก็ให้มาพร้อมกับสายตาที่ดูถูกสุด ๆ สูงสุด : ยังไม่มีค่ะ แต่ภูมิใจในตัวเองแบบไม่ได้บอกใครว่า เราช่วยงานที่บ้านได้มากกว่าลูกชายทุกคนที่เค้ารัก (บ้านคนจีนค่ะ รักลูกชายมากกว่าลูกสาว) พยามทำทุกอย่างเพื่อเรียกศักดิ์ศรีตัวเองคืนค่ะ จากคุณ : กบข้างกะลา เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 11:48:07

ความคิดเห็นที่ 93 นอนรอญาติตรงป้ายรถเมล์ จากคุณ : คนไม่พิเศษ "ซาคุ" เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 12:02:08

ความคิดเห็นที่ 94 สูงสุด - ไม่มีเพราะไม่รู้ว่ะอะไรคือที่สุด ต่ำสุด - ก็ไม่มีเหมือนกันครับ      ประโยค ที่ว่า "ไม่โดนกับตัว ไม่รู้หลอก" เป็นประโยคที่ผู้พูด หมดความหวังและถ้อแท้กับสิ่งที่พบเจอ พูดประโยคนี้มากเท่าไร ผู้พูดก็จะเจอกับเหตุการณ์แบบนั้นตลอดไป จากคุณ : MAXSIM_lot เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 12:57:38

ความคิดเห็นที่ 95 ต่ำสุด : ตอนวัยรุ่น ติดยา แล้วไปประกอบวีรกรรมที่ไม่ถูกทำนองคลองธรรม เลยโดนจับไปอบรมบ่มนิสัย อยู่ในเมืองพ่อหม้าย มีกำแพงล้อมรอบ ซะ 2ปี โคตะระต่ำสุดๆชีวิตอนนั้นมันแย่มาก คิดว่าจะไม่มีอะไรที่เลวร้ายไปมากกว่านั้นอีกแล้ว แต่ออกมาแล้วยังมีคนที่ให้อภัย และพร้อมที่จะต้อนรับเรากลับเข้าสังคมทั่วไป ก็เลยตั้งใจเรียนจนจบในระดับนึง พอกล้อมแกล้มทำมาหากินได้ สูงสุด : คิดว่าไม่มีหรอกนะ 555555 ปัจจุบัน : มีครอบครัวเล็กๆ 3คน พ่อแม่ลูก มีบ้านหลังเล็กๆพออบอุ่น มีงานทำในบริษัทที่ค่อนข้างใหญ่โตระดับนึง ตำแหน่งก็ตามสภาพที่ทำมานาน เหนื่อยยังไงกลับถึงบ้านเห็นหน้าลูกเมียก็มีความสุข ดูแลกันและกัน เราจะมีหรือไม่มีก็ไม่เป็นไรแต่อย่าให้ลูกเมียเราอด ดูแลพ่อแม่ให้ดีเท่าที่เราทำได้ (อยู่ไกลกันกับพ่อแม่ประมาณ 1200 กม.คนละภาคของประเทศไทยเลย 5555) นี่แหละชีวิตไม่ได้ต้องการอะไรมากกว่านี้แล้วละครับ ผมว่าสำหรับผมแค่นี้ก็สูงพอแล้ว เพราะชีวิตผมเริ่มจาก 0 จริงๆ แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 13:11:28 จากคุณ : คนขำๆ (คนขำๆ) เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 13:10:42

ความคิดเห็นที่ 96 ตอบคุณNosten  ฝึกสมาธิกับปราณค่ะ  โดยเฉพาะปราณช่วยได้มากทีเดียวเวลาหอบหืดกำเริบ  ^ ^ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 13:53:53

ความคิดเห็นที่ 97 ต่ำสุด.. เรียน ป.โทไม่จบซักที แฟนทิ้ง ขอตังค์แม่กินไปวันๆ สูงสุด.. น่าจะเป็นตอนนี้ครับ มีงานเขียนเป็นของตัวเอง มีบ้าน (มีหนี้) มีรถ แต่งงานแล้ว มีเงินเล่นหุ้น สภาพจิตใจต่ำสุด.. เป็นช่วงที่รู้สึกท้อแท้เป็นบางครั้ง ตอนนี้นั่นแหละ เพราะรู้แล้วว่างานที่ทำมันไม่ใช่สิ่งที่ชอบ แต่ก็ออกไม่ได้เพราะมีภาระที่ต้องรับผิดชอบ สภาพจิตใจสูงสุด.. เคยรู้สึกว่าเอาชนะตัวเองได้สองครั้งครับ เป็นตอนที่ตื่นมากลางดึกนอนไม่หลับฟุ้งซ่าน เลยตั้งจิตว่าจะไม่ขยับตัวจนกว่าจะหลับ สุดท้ายหลับได้แบบรู้สึกตัวว่ากำลังหลับ ไม่ใช่เผลอหลับครับ ... จากคุณ : ... เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 14:04:51 A:58.9.212.91 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 98 ต่ำสุดในชีวิต.....พ่อแม่เป็นข้าราชการธรรมดา ไปค้ำประกันน้าซึ่งเป็นน้องขายแม่ แล้วเค้าชิ่ง ต้องเอาเงินไปจ่ายเจ้าหนี้เป็นแสนๆ(เกือบ30ปีที่แล้ว)  บางวันมื้อเย็นพี่น้อง2คน(ผมกับพี่ชาย)กินเกี๋ยวเตี๋ยวแห้งห่อเดียว,บางวันกินข้าวกัน4คนมีกับข้าวแค่อย่างเดียว เสาร์อาทิตย์ช่วยที่บ้านทำดอกไม้พลาสติก,ขนมนางเล็ดไปขายส่งเพิ่อหารายได้เสริม สุงสุด......ทุกวันนี้ผมทำงานบริษัทต่างชาติโบนัสปีละ6.5เดือน,พี่ชายเป็นเจ้าหน้าที่สินเชื่อธนาคารของรัฐโบนัสเยอะเหมือนกัน พี่ชายมีบ้าน1หลัง พ่อกับแม่อยู่บ้านhome townขนาด4ชั้นอีก1หลัง ผมเองก็มีบ้านอีก1หลัง ทุกๆคนในบ้านผมต่างแยกย้ายกันอยู่ก็จริงแต่สิ่งที่ทำให้ผมมีความสุขคือในทุกๆเดือนพวกเราจะต้องกลับไปกินข้าวกันอย่างพร้อมหน้าพร้อมตาที่บ้านพ่อ-แม่(แน่นอนว่ากับข้าวฝีมือแม่) จากคุณ : ขนมจีนแม่แต๋วอร่อยมาก เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 14:22:37

ความคิดเห็นที่ 99 ต่ำสุดคือช่วงนี้ค่ะ ตัดสินใจขายทุกอย่าง มาใช้หนี้ แต่ไม่เป็นไรค่ะ เด๋วหาใหม่ได้ ช่วงสูงสุดก็ฟุ้งเฟ้อไปจริงๆ จนไม่มีเงินเก็บ ใช้เที่ยว ซื้อนู่น นี่หมด ใจสุขก็พอค่ะตอนนี้ บางทีก็หงุดหงิดบ้าง แต่ก็เล่นพันทิปนี่แหละ คลายเครียด ^^ จากคุณ : Pathuyui เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 14:29:34

ความคิดเห็นที่ 100 ^ ใช่เลยครับ วันที่ท้อๆ เล่นพันทิปช่วยได้เยอะเลยครับ.. ^_^ zzz จากคุณ : คนไทยไม่ท้อ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 14:58:10 A:58.9.212.91 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 101 ไม่เคยเจอ ต่ำสุด สูงสุด ชีวิตเรื่อยๆ กลางๆ ตอนนี้พยายาม ใช้หนี้ให้หมด เก็บเงิน อยากมีกิจการของตัวเอง จากคุณ : ป้าหน้าเด็ก เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 15:18:45

ความคิดเห็นที่ 102 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ และเพื่อนๆทุกคนนะคะ อ่านกระทู้นี้แล้ว ดิฉันรู้สึกว่าชีวิตตัวเองสบายไปเลย! จากคุณ : สวยมาตั้งแต่เกิด เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 15:32:35

ความคิดเห็นที่ 103 ตอนนี้อายุ 32 ต่ำสุด คือเมื่อประมาณเกือบ 20 ปีก่อน สูญเสียครอบครัวจากอุบัติเหตุ เหลือกันอยู่แค่ 2 พี่น้อง อายุ 10 ต้น ๆ เอง ความรู้สึกในตอนเด็กชีวิตเหมือนลูกวอลเลย์บอลที่ญาติ ๆ ผลัดกันตีไปตีมา จากตอนเย็นครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า แต่ตื่นมาตอนเช้าเหลือเวลา 7 วันสุดท้ายสำหรับงานศพ และต้องย้ายบ้านจากจังหวัดที่อยู่มาทั้งชีวิตไปอยู่กับญาติฝั่งแม่เกือบปี ชีิวิตช่วงนั้นไป ๆ มา ๆ ต่างจังหวัด - กรุงเทพค่อนข้างบ่อยเพราะต้องขึ้นศาลแพ่งด้วย ไ้ด้มีประสบการณ์ตั้งแต่เด็ก สุดท้ายโชคดีน้องแม่อีกคนหาโรงเรียนให้เรียน ม.ปลายที่กรุงเทพ และสั่งสอนการเอาตัวรอดแบบ buffet คือทำดีได้ดีทำชั่วได้ชั่ว ให้อยู่บ้านน้า 1 ปีเพื่อรู้จักกรุงเทพและปรับตัว หลังจากนั้นส่งไปอยู่หอพักใกล้ ๆ โรงเรียน น้าคอยสั่งสอนและดูแลแต่ไม่ควบคุม ตัดสินใจเอาเอง ทุกวันนี้นึกถึงสมัยเด็ก ๆ ... นอกเหนือจากญาติที่รับเรามาดูแลแล้วยังขอบคุณตัวเองที่ตอนวัยรุ่นไม่เถลไถลออกนอกเส้นทาง ตอน ม. 6 ยังจะให้ไปซื้อใบสมัครราชภัฏด้วยซ้ำ น้ายังบอกจะช่วยฝากให้ถ้า entrance ไม่ติด แต่ตอนนั้นมั่นใจเลยปากดีไปว่าขอ entrance อย่างเดียวละกัน ยังจำสีหน้าดีใจของน้าได้ตอนที่จดหมายประกาศผล entrance (ปีก่อนสุดท้าย) มาถึงบ้านแล้วรู้ว่าติดคณะที่เลือกอันดับ 1 (คะแนนไม่มาก เพราะไม่ได้เลือก Cu Tu Ku ) เพราะที่บ้านไม่มีใครคิดว่าจะทำได้ สูงสุด (ปัจจุบัน) ชีวิตมีครบเกือบทุกอย่างเท่าที่คนในวัยเดียวกันจะพอทำได้ด้วยการวางแผนการชีวิตที่ดีและไม่ประมาท มีงานประจำทำก่อนออกมาทำกิจการส่วนตัว เรียนจบปริญญาโท พี่สาวได้แต่งงานกับคนที่รักหลังจากชีวิตอยู่ในมรสุมมาหลายปี (ใครมีพี่น้องผู้หญิงที่มีปัญหาเรื่องหัวใจ จะรู้ว่ามันทรมาณทั้งครอบครัว) มีเงินมีกินมีใช้มากพอ พอมีเงินมากพอก็ได้ตอบแทนรับผิดชอบค่าใช้จ่าย (เดือนละก็หลักหมื่น) ดูแลยายที่แก่มาก ๆ แทนแ่ม่ที่เสียไป สามารถซื้อรถซื้อบ้านได้้ถ้าต้องการ ชีวิตมีเวลามากพอไปไหนมาไหนได้ตามต้องการเพราะออกจากงานประจำแล้ว ที่ภูมิใจที่สุดคงเป็นเพราะว่าทั้งหมดใช้มือตัวเองสร้างมาทั้งนั้น ตลอด 10 ปีที่ผ่านมา ทุกวันนี้ยังคิด ๆ อยู่ในใจว่าถ้า 20 ปีก่อนไม่เกิดจุดต่ำสุดในชีวิต จุดสูงสุดอย่างทุกวันนี้คงไม่่เกิดขึ้น บางทีชีวิตคนเรา ความสำเร็จมันก็เกิดจากการได้รู้จักและเรียนรู้ความตกต่ำ จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:30:09

ความคิดเห็นที่ 104 จุดสูงสุด..เป็นเจ้าของร้านสองแห่งะุรกิจใหญ่โต(สำหรับคนวัย24) รายได้เดือนนึงแสนกว่าบาท จุดต่ำสุด....ร้านเจ๊ง โดนเพื่อนรักหักหลังจนเกือบหมดตัว เลิกกับแฟน พี่ชายตาย ตอนนี้ เปิดร้านขายของชำเล็กๆคอยดูแลพ่อแม่เพราะท่านแก่แล้ว  และมีแฟน(คนใหม่)ที่น่ารัก ไม่ได้ไขว่คว้าอะไรมาก อยู่แบบพอเพียง แต่มีความสุขมากค่ะ ^_^ จากคุณ : cookiesmania เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 16:49:22

ความคิดเห็นที่ 105 ชีวิตของคนเรามีอุปสรรคทั้งนั้น แต่ขอให้เชื่อว่าทุกๆสิ่งในชีวิตของเรา ไม่ว่าจะดีหรือแย่มักจะนำพาเราไปสู่สิ่งที่ดีกว่าเสมอๆ ชีวิตต่ำสุดตอนเด็ก => เรียนจบ ม.ต้นร่อแร่ สอบที่ไหนก็ไม่ได้ เป็นเด็กหลังห้อง เพื่อนๆไม่ค่อยคบ ไม่เป็นที่ยอมรับ ชีวิตสูงสุดตอนเด็ก => ถูกส่งไปอยู่เมืองนอกกับลุง ต้องการเป็นที่ยอมรับ ขยันเรียนจนจบอันดับต้นๆของโรงเรียน ได้รับรางวัลทุกๆปีจนจบ เป็นกัปตันชมรมหลายๆชมรม เป็นนักกีฬา มีชื่อเคยลงหนังสือพิมพ์ระดับประเทศ ได้รับเลือกเข้ามหาวิทยาลัย top 50 ของโลก (แต่ไม่ได้เรียนเพราะค่าเงินบาทลอยตัว เศรษฐกิจบ้านไม่ดี เลยกลับไทย) ชีวิตต่ำสุดตอนวัยรุ่น => เพราะหลงระเริง คิดว่าตัวเองเก่งนักหนา เรียนป.ตรีแต่เริ่มไม่สนใจเรียน จนแทบไม่จบ แต่ไปทำงานเพราะอยากมีเงิน เงินดีงานดีแต่ไม่ตั้งใจทำงานแต่หน้าด้านทำเป็นปี เจ้าของเอือมระดาจนเขายื่นซองขาว เลยกลับไปเรียนให้จบ บอกพ่อแม่ไม่ได้ ทำงานพิเศษหาเงินค่าเทอม บางวันมีเงิน 5 บาท ซื้อมาม่า 1 ซองแบ่งกิน 2 วัน ภายในเดือนแรกเดือนเดียวน้ำหนักลดไป 5 กก. เพราะไม่มีเงินกิน เพื่อนรักในกลุ่มเอือมระอากันหมด แทบไม่มีใครอยากคบต่อ ในที่สุดเลิกกับแฟนที่คบมา 6 ปี แต่ทำตามเป้าหมาย เรียนจนจบ ชีวิตสูงสุดตอนวัยรุ่น => ค้นหาเป้าหมายในการเรียนเจอ เรียนต่อป.โท ไม่เคยโดดเรียน เป็นประธานรุ่น เป็นประธานชมรมและกิจกรรมต่างๆ เรียนจบอันดับ 2 ของรุ่น ได้งานบริษัทใหญ่ เงินเดือนสูง ขยันทำงาน กลับบ้านเที่ยงคืน ตี1 เป็นปกติ ที่ทำงานรักตำแหน่งหน้าที่การงานมีอนาคต เพื่อนรักตอนป.ตรี กลับมายอมรับในตัวเรา ดีใจกับชีวิตที่กลับตัวได้ กลับมาคบกับแฟนเก่าที่เลิกกันไปเป็นปี ในที่สุดก็แต่งงานกัน ลาออกจากงานทั้งคู่เพื่อเปิดธุรกิจของตัวเอง และมีลูกสุดน่ารัก 1 คน ชีวิตต่ำสุดตอนทำงาน => ธุรกิจที่กำลังดำเนินไปอย่างดี ล้มไม่เป็นท่า เพราะเศรษฐกิจและความขี้เกียจของเรา เงินเก็บหลายแสนที่มี หายไปหมดภายในไม่กี่เดือน พ่อแม่พี่น้องผมและญาติๆประนามว่าชีวิตล้มเหลว อยากจะหนีไปเลยแต่ทำไม่ได้ เราอดเราทนได้แต่ลูกอดเราทนไม่ได้ ถามตัวเองว่าจะหนีหรือจะสู้ เราก็เลยสู้ ลุกขึ้นมาทำทุกๆอย่าง ที่จะทำให้ชีวิตเรารอด ทำทุกๆอย่างเพื่อประคองธุรกิจและครอบครัว แม้บางวันจ่ายเงินเดือนพนักงาน เหลือเงินติดตัว ร้อยกว่าบาท แถมเป็นหนี้กว่าล้านบาท แต่เราทำอย่างเดียวคือสู้ ถ้ายังไม่ดีแสดงว่าเรายังทำไม่พอ เราทำต่อ ทำงาน 8 โมงถึงตี 2 เป็นเรื่องปกติครับ งานเยอะขนาดกินข้าวเช้า 6 โมงเย็นติดๆกันเป็นอาทิตย์ก็เคยมาแล้ว ชีวิตสูงสุดตอนทำงาน => ยังไม่มีนะครับ แต่ผมมั่นใจว่าอีกไม่นาน ภายใน 1-2 ปีนี้แน่นอน ตอนนี้ผมทำธุรกิจเพ่ิมเติม จากเล็กๆพอตัวแล้วขยาย จนเติบโตขึ้น บางอย่างเติมโตอย่างที่เราไม่คาดคิดเพียงแค่เราไม่ยอดแพ้ไม่ยอมหยุด ทำงานหนักตลอดเวลา ธุรกิจไหนที่ไม่น่าจะเติบโตได้ ผมปิดทันที ส่วนธุรกิจที่ดี ผมพัฒนามันอย่างต่อเนื่อง ภายใน 2 ปีที่ผ่านมา ผมลงทุนกับงานและธุรกิจกว่า 20 อย่าง ปัจจุบันปรับเหลือ 4-5 อย่างที่คุ้มค่าที่สุด มีธุรกิจดั้งเดิมของที่บ้านที่ผมกำลังต่อยอดและธุรกิจที่ผมสร้างมาอีกตัว ผมมั่นใจว่า 2 อย่างนี้ภายในปีหน้าจะก้าวไปสู่ระดับประเทศแน่นอน สิ่งที่ผมได้เรียนรู้คือชีวิตเรามีขึ้นมีลง วันที่เราสำเร็จไม่ได้หมายความว่าเราจะไม่มีวันกลับไปล้มเหลวถ้าเรามัวแต่กอดความสำเร็จนั้น ไม่ปล่อยวางกับความสำเร็จและสู้ต่อไป วันที่ผมล้มเหลวนั้นมีค่ามากๆ มันทำให้ผมมีความคิดหลายๆอย่างที่ทำให้ผมดำเนินชีวิตและธุรกิจมาได้จนวันนี้ ถ้าไม่มีวันนั้นที่ผมล้มจะไม่มีวันนี้ที่ผมกำลังก้าวไปสู่ความสำเร็จแน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุด ผมรู้ตัวว่าผมจะไม่กลับไปสู่จุดต่ำสุดอีกแน่นอนถ้าผมยังมีความคิดและพร้อมที่จะต่อสู้ ชีวิตเราจำเป็นต้องมองไปที่เป้าหมาย ให้ชัดๆเลยนะครับ ถึงทางเดินที่เราจะต้องไปมันเลือนลางมาก แต่ผมจะมองไปที่เป้าหมายเสมอๆและไม่หยุดเดิน ผมไม่รู้ว่าผมจะต้องเจออะไรแต่ผมคิดอยู่เสมอว่าถ้าเราไม่ยอมแพ้เราจะไปถึงเสมอครับ จากคุณ : dajimmie เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 17:39:08

ความคิดเห็นที่ 106 ต่ำสุด ผ่านไปแล้ว สูงสุด  ยังไม่เคยประสบ จากคุณ : เจ้าหญิงอันดามัน เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 19:41:09

ความคิดเห็นที่ 107 อ่านจบแล้ว บอกได้คำเดียว ว่า สู้โว๊ยยยยย!!!! จากคุณ : น้องนู๋ GaZib เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 20:11:25

ความคิดเห็นที่ 108 แต่ละคนหนักกว่าเราเยอะ เรื่องของเราขี้ประติ๋วไปเลย เข้ามาเรียนรู้ชีวิตค่ะ จากคุณ : อิมาอิซัง เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 20:12:35

ความคิดเห็นที่ 109 อยากให้นึกถึงจุดสูงสุด และจุดต่ำสุดทางด้านจิตใจด้วยนะครับ บางคนถึงจุดสูงสุดของชีวิตมีเงินทองร่ำรวย แต่กลับต่ำสุดด้านจิตใจมีแต่ความโลภ บ้าอำนาจ เสพติดอำนาจ และความโลภจนลืมตัว บางคนอาจเป็นจุดต่ำสุดของชีวิต แต่จิตใจไม่ยอมแพ้ และต่อสู้กับชีวิตเต็มที่ด้วยความสุจริต ไม่ยอมขายจิตวิญญานแลกเงิน ถ้าทำได้สูงสุด ทั้งชีวิตและจิตใจ ถือว่าเป็นจุดสูงสุดอย่างแท้จริงครับ จากคุณ : คนไทยไม่ท้อ เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 20:46:07 A:101.109.191.188 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 110 ต่ำสุด นั่งหลับป้ายรถเมล์ไม่มีที่ไป คิดจะไปไหนก็ขึ้นรถยกมือไหว้กระเป๋ารถเมล์ ขอเขา ไปบอกไม่มีเงิน คันไหนด่าคันไหนว่า ก็แค่โดนไล่ลง ดึกป้ายไหนก็นอนป้ายนั้นแต่เรา เลือกป้ายสว่างๆ ใกล้ๆ ป้อมหน่อย มีเงินติดตัวอยู่แค่ 50 บาท เอาไว้เข้าเน็ตเสิร์ทหางาน ที่มันมีที่พัก  ไม่มีข้าวกินตอนนั้นขนาดหมูย่างไม้ใหญ่ๆ 5 บาท อยากกินยังไม่มีปัญญาซื้อเลย   ต้องเดินหางานพวกที่มีที่พักตอนนั้น คิดงานอะไรก็ได้ขอแค่มีที่ซุกหัวนอน เคยจะขายตัว นัดเจอแถวห้างฟิวเจอร์บางแค ขึ้นไปนั่งในรถเขาแล้วเขาแค่จับต้นขา กลัว ทำไม่ได้ ทุกๆอย่างมันผุดขึ้นมา ร้องไห้แล้วเปิดประตูรถเดินออกมาเลย ปล..แก้ไขคำผิด แก้ไขเมื่อ 26 ม.ค. 55 22:04:27 จากคุณ : กรรมของแจ๊ส เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 21:50:18

ความคิดเห็นที่ 111 อู้หู . . แอบอ่านจุดต่ำสุดของเพื่อนๆทำให้เรานึกของตัวเองไม่ออกเลย  (- -  ) เอาเป็นว่า ขอเข้ามารับฟังนะคะ . . เฮ้อ ชีวิต (กีบก็หมดแล้วด้วย กดให้ใครก็ไม่ได้) จากคุณ : กระดูกหมู เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 22:22:01

ความคิดเห็นที่ 112 จุดต่ำสุดในชีวิต >>> คงเป็นตอนเด็ก พ่อกับแม่เป็นข้าราชการธรรมดา ที่ต้องไปทำงานต่างจังหวัดพร้อมๆกัน เรา,น้องชาย และยาย ต้องอาศัยอยู่ด้วยกัน ตอนนั้นจำได้ดีเลยว่าตอนอายุ 5 ขวบต้องทำกับข้าวกินเอง ไม่อยากให้ยายทำ เพราะยายแก่มากแล้ว ที่บ้านมีเตาแก็สนะ แต่ทั้งยายและเราเปิดไม่เป็น จึงต้องก่อเตาถ่านกันเอง ยายเราช่วยก่อเตาถ่านให้ เราสงสารยายเรามาก ตอนนั้นยายเราเป็นต้อกระจก หากมีควันเข้าตา น้ำตาก็จะไหลตลอด เวลาไปโรงเรียนต้องให้ลุงที่ขับวินมอไซต์ไปส่งและรับกลับ ก่อนแม่ไปทำงานที่ต่างจังหวัด จะผูกผมไว้ก่อนไปโรงเรียน พอกลับมาตอนเย็นก็จะไม่แกะออกนะ เด๋วพรุ่งนี้จะได้ผูกไปอีก ตอนปัจจุบันนี้ เล่าเรื่องนี้ให้แม่ฟังทีไร หัวเราะทั้งน้ำตาอยู่ตลอดเลย จุดสูงสุดในชีวิต >>> คงเป็นตอนนี้ เมื่อ 5 ปีที่แล้ว admission ติดมหาลัย top ในไทย และเรียนโทจบปีนี้แล้ว ได้ advisor ที่ดี มี project ให้ทำแถมได้เงิน แบบไม่ต้องขอรายเดือนที่บ้าน จากคุณ : เบา เบา เขียนเมื่อ : 26 ม.ค. 55 22:25:03

ความคิดเห็นที่ 113 ต่ำสุด ยังไม่แน่ใจว่าตอนนี้เคยเจอมายัง   แต่ชีวิตผม ตกต่ำเสมอมา ทำงานหนัก แต่ไม่เจริญ ทำงานหนัก แบบที่เรียกว่าหลับคาคีย์บอร์ด แต่ผู้ใหญ่ก็ไม่เคยให้รางวัล ข้ามหัวเสมอ  แต่ข้อดีของการตกต่ำ ก็คือได้รู้ว่าใครคือมิตรแท้ แต่ที่ตกต่ำก็ไม่โทษใคร เพราะผมก็เลือกงานเอง สมัครเอง  แต่งตัว หน้าตา ไม่เข้าตาผู้ใหญ่เอง  ตอนนี้ก็ออกมาแล้ว จุดสูงสุด ผมตีความเป็นความรู้สึกที่ดีที่สุด คือ ตอนได้เล่นคอนเสิร์ต ต่อหน้าคน หลายร้อยคน แล้วมีคน ร้องตาม  กระโดด สนุกไปกับเรา แต่ผมว่านั้นก็ยังสูงไม่พอ ผมขอมอบเพลงนี้ให้เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 00:17:14

ความคิดเห็นที่ 114 จุดต่ำสุด - ช่วงมหาลัย ติดเกม ติด F แฟนทิ้ง(เพราะเธอเห็นแก่เงิน เคยพูดกับเราว่า ถ้าเรารวย คงไม่จบแบบนี้) จุดสูงสุด - ทำให้พ่อแม่ภูมิใจ สอบติดโควต้า มช เรียนจบตรี ได้ทำงานที่มั่นคง แต่ก็ไม่ถือว่าสูงสุดสำหรับผมหรอกนะ ยังต้องไปต่ออีกไกล   อีกอย่างก็คือได้เจอแฟนคนปัจจุบัน นิสัยดี ไม่เห็นแก่เงิน จิตใจดี เข้าใจกันทุกอย่าง ^ ^ จากคุณ : Leon-[Z] เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 00:23:04

ความคิดเห็นที่ 115 เดือนนี้ผมกะไม่ให้กิ๊ฟใครทั้งนั้นเลยนะเนี้ย(แอบงกจะเอาไว้แลกปลายเดือน) แต่มาอ่านเรื่องของ กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย ต้องให้ นิสัยคุณเหมือนคนญี่ปุ่นเลย(นับถือจริงๆ) มีมานะพยายามจนสามารถเดินไ้ด้ปกติ แถมอ่านสามก๊ก หนังสือที่ผมโดดเรียนไปอ่านประจำ-*-(ช่วงอายุ15 ไปพลาดเรื่องเรียนสายอาชีวะ ซึ่งผมไม่ชอบเลยโดดเรียนทั้งวันไปห้องสมุดอ่านสามก๊กประจำ) คุณไม่ได้ฉลาดอย่างเดียว แต่คุณมีทั้งความฉลาดแล้วก็มานะพยายามอย่างแท้จริง เป็นแบบอย่างให้คนอื่นๆที่ท้อแท้สิ้นหวังในชีวิตได้ดีที่เดียว จากคุณ : เจ้าพ่อเจริญกรุง เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 00:27:51

ความคิดเห็นที่ 116 ต่ำสุดในชีวิต: เรื่องของพ่อ: ตอนม.ต้น ปะป๋าไม่มีค่าเทอม แม่เลยบอกให้พ่อ เอาวีดีโอไปจำนำ พ่อเอาตังมาให้ที่โรงเรียน รู้สึกแย่มากๆ ที่เราช่วยอะไรที่บ้านไม่ได้เลย เรื่องของแม่: แม่แอบแขกที่เอาเงินเขามาหมุนซื้อของเข้าร้าน(ขายของชำ) แขกมาให้เราบอกว่าแม่ไม่อยู่... เรื่องของพี่: พี่สาวโดยไล่ออกจากงาน เพราะไปตบกับแม่บ้าน-*- (พี่สาวเราเป็นบัญชี) สูงขึ้นมาหน่อยในชีวิต ปะป๋า มะม้า อยู่บ้านเฉยๆ ทำงานก๊อกๆแกกๆ แก้เหงา โดยมีเราและพี่ให้เงินใช้ ได้อยู่บ้านราคา 3 ล้านออกจากชุมชนแออัดที่อยู่มา กว่า 20 ปี มีคอนโดห้องเล็กๆ ไว้พลอดรักกับแฟน ไอ๊ยยะ วางแผนแต่งงานปีหน้าค่า สูงสุดในชีวิตเลย คาดว่ายังไปไม่ถึง จากคุณ : Apple So Good เขียนเมื่อ : 27 ม.ค. 55 09:40:42