ความคิดเห็นที่ 1 เข้ามารับฟังครับ ล้มได้ สำคัญคือต้องลุกได้ บาทแผลจะทำให้เราแกร่งขึ้นถ้าเราลุกขึ้นมาได้ จากคุณ : จับได้โดยละม่อม Return เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:08:06

ความคิดเห็นที่ 2 ตอนเราทำงานที่นี่ เราก็ดันประสบปัญหาชีวิตส่วนตัว ต้องเป็น single mom อยู่พักนึง (ขอข้ามรายละเอียดตรงนี้ไปนะคะ เพราะไม่เกี่ยวกับห้องสีลม เราขอเข้าประเด็นแต่เรื่องธุรกิจนะคะ) ตอนนั้น เงินเดือนแค่ 25000เอง แถมยังมีหนี้สินติดตัวจากสินเชื่อและบัตรกดเงินสดนิดหน่อย ผ่อนเดือนละ 4 พัน ส่งให้ที่บ้าน ค่าหอ ก็ กระเบียดกระเสียนสุดๆ เพราะเราต้องการปลดหนี้สินบัตรและสินเชื่อให้หมดเร็วๆ เราจำได้ว่า เราใช้ชีวิตลำบากมาก ทำกับข้าวห่อมากินที่ทำงานทุกวัน อายเพื่อนร่วมงาน ไม่สังคมกับใครเพราะไม่อยากใช้ตังค์เอาเงินส่งหนี้คืนให้หมด ซึ่งก็ได้ผลนะคะ หนี้เราก็ลดลงเรื่อยๆ จนใกล้หมด เข้าเรื่อง ตอนนั้นเราท้องและ ต้องการหาเงินค่าคลอด เลยหารายได้พิเศษทำ ด้วยการโพสขายอาหารเสริมจากญี่ปุ่นที่ดังๆ ตามเว็บบอร์ดต่างๆ ได้กำไรไม่กี่พัน เดือนนึงก็ 2-3 พัน แต่เราก็เอาไว้ก่อน ตอนแรก เราฝากรุ่นน้องที่เป็นแอร์ที่รู้จักหิ้วสินค้ามาให้ และบวกกำไร ต่อชิ้น แค่ หลัก 10 ขายถูกๆ ตามเว็บบอร์ด เราไม่มีทุนสักบาท ก็ใช้เงินเดือนหมุนเอา หมุนทีไม่เกิน 5 พัน แต่หลังๆ เพราะ เราขายถูก คนเลยมาซื้อกับเราเยอะ  แต่เราไม่ของไม่พอขายเพราะ เรามีทุนจำกัด ของมีขายแค่ครั้งละ 10 ชิ้น แต่คนสั่งซื้อหลาย 10 เราก็เริ่มคิดแล้ว เออเนอะ มันเป็นโอกาสที่จะได้เงิน เราก็อยากไ้ด้เพิ่ม เราก็เลยหาวิธีซื้อของเพิ่มอีก เราก็เสิรชดูแม่ค้าเจ้าอื่น ดูว่า เค้าเอาของมาขายยังไง แล้วก็ค่อยๆ รู้ว่า ไปซื้อที่ไหน เราเลยเปลียนวิธีจากให้แอร์หิ้วให้ มาเป็นสั่งผ่านบัตรเครดิตซื้อโดยตรงกับเว็บที่ประเทศญี่ปุ่น แล้วให้เพื่อนคนไทยส่งของมาให้ทางไปรษณีย์ ใช้บัตรเครดิตรูดก็ได้เครดิต ประมาณ 1 เดือนกว่าจะจ่ายก็ได้เอาของไปปล่อยขายถูกๆ ก่อน ตอนแรกก็ราบรื่นดี พอมีกำไรเพิ่มมาเป็นเดือนละ 5พัน-1หมื่นบาท เราก็ดีใจมีเงินเก็บมากขึ้น แต่หลังๆ ชักมีปัญหา อย่างที่บอกธุรกิจสีเทา มันเอาแ่น่เอานอนไม่ได้ การส่งของมาทางไปรษณีย์ตอนแรกก็ชิวๆ โดนประเมินภาษีนิดหน่อย แต่ยังคุ้ม หลังๆ ด่านไปรษณีย์เข้มงวดมาก นอกจากโดนประเมินแพงๆ แล้ว ยังโดนกัก แล้วของของเราเป็นแนวเครื่องสำอาง+อาหารเสริม ไม่มีอย มันสิทธิ์โดนยึดมาก เอาเข้าแต่ละทีเรานอนแทบไม่หลับต้องลุ้นตลอดว่า จะเจอประเมินเท่าไร จะโดนยึดไหม หลังๆ ทนกดดันไม่ไหว และโดนประเมินสูงมากแทบไม่มีกำไรเราเลยหาทางอื่น เราก็ค้นหาทางเอาของเข้ามาทางอื่น และก็พบจนได้ เราว่าเราบ้าบิ่นมากเลยอ่ะ ........ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:14:34

ความคิดเห็นที่ 3 เข้ามารับฟังดัวยคนค่ะ เคยอ่านประวัตินักธุรกิจหลายคน หลายคนก็เคยเจ๊งกันมาก่อนประสบความสำเร็จกันนะคะ อยากให้ จขกท สู้ต่อค่ะ อย่าเพิ่งหมดกำลังใจนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : นกปิ๊ดตาลิวเบิร์ด เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:24:04

ความคิดเห็นที่ 4 อ้อ ข้ามไปเรื่องนึง ตอนแรก เราขายตามเว็บบอร์ด ขายปลีกให้ลูกค้าทั่วไป เราว่า ลำบากมาก กำไรหลัก 10 บางคนเราต้องไปส่งของให้ข้างนอกตามรถไฟฟ้า แต่ไม่ออกจากสถานีประหยัดค่าส่ง ท้องก็โตเรื่อยๆ ต้องอดข้าวกลางวันไปกินขนมปังในห้องน้ำแทน เพื่อ ไปส่งไปรษณีย์กลางตอนพัก เพราะ รอคิวยาวคนเยอะ ไปแล้วกลับมาไม่ทันกินข้าวก็ต้องอดไปกินลูกชิ้นปิ้งแทน ที่เราต้องทำอย่างนี้เพราะ เราต้องการปล่อยของเร็วๆ ต้องการเงินคืนเร็วๆ เนื่องจากเราไม่มีเงินหมุน บางทีถึงกำหนดต้องจ่ายบัตรสินค้าบางอย่างยังขายไม่หมด เราก็ต้องขายเกือบเท่าทุนระบายให้หมด ขอทุนคืนก็ยังดี เพราะเราขายถูกๆ บ่อย เลยมีแม่ค้ามาซื้อเราไปขายต่อ และเราก็เจอร้านค้าที่ดังๆ ซื้อทีเยอะๆ มาติดต่อเรา อย่างที่บอก ของหิ้ว ของแอบนำเข้ามา มันไม่ได้จะหาคนทำได้ง่ายๆ ยิ่งขายถูกๆ ก็ยิ่งหายาก แม่ค้าเจ้าใหญ่เริ่มมาติดต่อให้เราเอามาทีเยอะๆ เค้าอยากได้ปริมาณเยอะๆ แต่เรายังไม่สามารถทำได้ เราติดที่ เราไม่มีเงินทุนจะซื้อของเยอะๆ น่าจะหลักแสน และ เรายังหาวิธีเอาเข้ามาเยอะๆ โดยไม่เสี่ยงไม่โดนจับไม่ได้ เพราะ ตอนนั้นเราซื้อของผ่านบัตรเครดิต เพื่อนเราไมไ่ด้จ่ายเงินให้ แค่รับของที่บ้านแล้วส่งมาทางไปรษณีย์ ทีนี้จะซื้อของเป็นแสน ซื้อในราคาส่งจากญี่ปุ่น มันใช้บัตรเครดิตไม่ได้ ต้องใช้เงินสด เราก็คิดว่า ต่อให้มีเงินสด เราจะโอนเงินไปที่โน่นได้อย่างไร อีกเรื่องคือการนำเข้า จำนวนมาก ไปรษณีย์คงทำไม่ได้ ต้องหาทางอื่น เราก็เริ่มค้นคว้าหาข้อมูล สืบจากคู่แข่ง ค้นหาทางเน็ต เราหาข้อมูลเรียกได้ว่าอย่างบ้าคลั่ง  ว่าทำไงถึงจะทำได้ สืบจากคู่แข่งเค้าก็ไม่บอกหรอกเพราะมันเป็นความลับ บอกนิดๆ หน่อยๆ เราก็ปะติปะต่อเอง จนเราค้นพบว่า ต้องหาสองอย่างคือ 1.คนญี่ปุ่นที่สั่งของให้เรา 2.คนที่เอาของมาให้เรา บริษัทขนส่งหรืออะไรก็ได้ แถมมีข้อแม้ว่าต้อง เคลียร์แบบจ่ายข้างใต้ได้ด้วย (คงพอเข้าใจนะคะ) เราเนี่ยสืบหา ควานหายิ่งกว่า หาเดอะสตาร์อีก ให้คนรู้จัก แนะนำต่อๆ กันก็ไม่ได้ ยังไม่เจอใครหรือบริษัทไหนที่ทำงานให้เราได้เลย เราหาอยู่พักใหญ่จนเครียด แต่สุดท้าย เราก็เจอ เราจะบอกว่า เราเจอแบบโชคช่วยแบบเสี่ยงมาก เราว่า เราโชคดีมากที่ไม่โดนโกง จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:26:12

ความคิดเห็นที่ 5 ที่หายาก หลักๆ คือเราไม่มีทุน เจ้าที่เอาเข้ามาเยอะๆ เค้าทุนหนาระดับหลักหลายแสนหรือหลักล้าน เพราะของพวกนี้เสี่ยงดังนั้นต้องมีวอลลุ่มพอสมควรถึงจะมีคนทำให้ หลักพันหลักหมื่นอย่างเราไม่มีใครทำให้หรอกค่ะ เอาล่ะ กลับเข้าเรืองของเรา.... เราอยากได้คนญี่ปุ่นที่สามารถสั่งสินค้าให้เราได้ (ที่เราไม่ให้เพื่อนคนไทยสั่งให้เพราะเพื่อนบอกว่า เป็นคนไทยไปต่อรองอะไรไม่ค่อยได้เลย ทางร้านค้าญี่ปุ่นไม่ค่อยจะยอม) เราก็เลยไปตามเว็บหาเพื่อนคนญี่ปุ่น สมัครไปหลายเว็บแอดไปหลายคน ปรากฏว่าเจอแต่ พวกหาคู่ หาแฟนทั้งนั้น เซงมากเลยแต่ก็เข้าใจ ไม่มีใครมาหาคู่ค้าในเว็บพวกนี้หรอก แต่พระเจ้ายังไม่ลืมเรา... เราเจอพระเอกการค้าเราจนได้ สมมติว่า ชือ ทาเคชิ นะ ทาเคชิเป็นคนเดียวในเว็บเหล่านี้ที่โพสอย่างชัดเจนว่า อยากได้คนร่วมทำธุรกิจ เราก็หูผึ่งเลย รีบเมล์กลับไปหาทาเคชิ บอกว่าเราต้องการอะไร.... ทาเคชิ ตอบมา และรู้สึกว่า เค้าจะต้องการไม่ต่างจากเราคือ เค้าหาของเมืองไทยไปขาย ต้องการคนช่วยติดต่อเหมือนกัน อ้าวเว้ย วิน-วิน เราเลยเสี่ยงดู ทาเคชิ ตกลงว่าจะช่วยเราสั่งของ ตอนแรกก็แลกกับการที่เราติดต่อร้านค้าในไทยให้เพราะเค้าพูดไทยไม่ได้ ต่างคนต่างได้ โอเคหาได้แล้วอย่างนึงคนสั่งของ  ทีนี้มาคนหรือบริษัทขนของ ตอนขนไม่เท่าไร แต่ตอนเคลียร์ของนี่สิ มันยาก เพราะของเราเป็นอาหารเสริม เครื่องสำอางไม่มีอย ต้องมีคนที่เคลียร์ได้ดี สรุปขนส่งครั้งแรกเราจะใช้ คูเรียเจ้านึงซึ่งตกต่อกิโลไม่แพง แต่ใช้คูเรียก็ต้องนำเข้าในนามบริษัท เราเป็นบุคคลธรรมดาก็เอาแล้วไงอ่ะ .....ปัญหามาอีกแล้ว ไม่ง่ายเลยนะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:37:24

ความคิดเห็นที่ 6 ข้ามไปนิด ตอนนั้นเรา เปลี่ยนงานมาทำบริษัทอีกที่เงินเดือน 30000 กว่า พอดีซี้กับพี่บัญชี และ บอกเค้าตรงๆ เค้าก็ให้ยืมชื่อบริษัทเอาเข้ามา แต่แค่ 1 ครั้ง (ขอบคุณพี่เค้าไว้ ณที่นี้ด้วย) แต่ให้เราจ่ายค่าเคลียร์ค่าอะไรเองนะ เราเลยรอดไป มีทางนำของมาแล้ว ทีนี้คนเคลียร์ของ อันนี้แหละค่ะลำบากมากถึงมากที่สุดๆๆๆๆ เรานะ หาเหมือนงมเข็ม ติดต่อชิปปิ้งหลายที่ พอเอ่ยสินค้มาไม่มีใครอยากเคลียร์ให้ อีกอย่างวอลลุ่มเราน้อยด้วย เราต้องอาศัยถามต่อๆ กันมาๆ เป็นหลายสิบที่จนสุดท้ายก็ได้ที่นึงเค้าคงเป็นชิปปิ้งมือใหม่ ก็คงอยากหารายได้ด้วย เลยไม่เกี่ยงงานเค้าโอเคทำให้ ส่วนการโอนเงินก็ใช้วิธีแลกเงินกับไกด์ให้ที่บินไปญี่ปุ่น แล้วโอนเงินเข้าบัญชีทาเคชิ จะบอกว่า เราเสี่ยงมาก เราไม่เคยรู้จักทาเคชิเป็นการส่วนตัว บ้านช่องที่ญ๊่ปุ่นก็ไม่เคยไป อยู่ดีๆ จะต้องโอนเงินแสนไปสั่งซื้อของเราก็ใจเสียมาก ทุกอย่างเสี่ยงหมด ของจะโดนยึดไหม อ้อ ข้ามเรื่องเงินไป เราตัดสินใจกดบัตรกดเงินสด บัตรเครดิตมาซื้อของล็อตใหญ่จำได้เลยว่า ล็อตนั้น กดเงินมา180000 เยอะมากเลยนะ เกิดมาในชีวิตเราไม่เคยเห็นเงินแสนครั้งนั้นเป็นครั้งแรก เราเครียดมาก ถามตัวเองว่าจะทำหรือจะถอย มันเสี่ยงเหลือเกิน เงินก็เงินกดบัตรเครดิต ทาเคชิก็ไม่รู้จักดี นั่งคิดหลายวัน เอาละวะ ลองก็ลอง ไม่ทำก็ไม่รู้เราเลยจัดเต็ม โอนเงินสั่งซื้อของ แล้วก็ภาวนาขอให้อย่าโดนโกง อย่าโดนยึด หลังจากโอนเงินไปแล้วนอนไม่หลับเลย เราบ้าบิ่นจริงๆ ....คิดย้อนไปยังอดขำตัวเองไม่ได้เลย จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:44:31

ความคิดเห็นที่ 7 นั่นคือ หายนะ อย่างแรก คือเราเริ่มธุรกิจจากเงินกู้ แ่ต่ให้เรารอเงินเก็บก็ชาตินี้ไม่รู้จะได้ทำไหม เราเลยเดินหน้าไปทั้งอย่างนั้น สรุปของล็อตแรกผ่านไปได้ด้วยดี และเราก็ทำอย่างนี้มาเรื่อยๆ ขายส่งจำนวนมากๆ ได้กำไรทีนี้ต่อเดือน หลักหมื่น เริ่มฮึกเหิม..... แต่เงินก็ยังมาจากการกดบัตรเงินสดหมุนกับกำไร เราสั่งแบบไม่สต๊อกมาแล้ว รีบขายให้หมดเน้นถูกไว้ก่อน แต่ไม่มีอะไรได้มาง่ายๆ เราทำงานประจำด้วย ทำธุรกิจไปด้วย เราเหนื่อยมาก ธุรกิจเราก็ยุ่งมาก ออเดอร์ทีเป็นแสนๆ แค่ออกไปกดเงินจากหลายๆบัตรมารวมเพื่อโอนไปญี่ปุ่นก็ เสียเวลาไปเยอะแล้ว ผลคืองานประจำเราทำได้ไม่ดี เรานอนดึกมาก แถมระหว่างวันมีลูกค้าโทรมาอีก ที่ทำงานเรา มีนายเป็นคนญี่ปุ่น เค้าเข้มงวดมาก เค้าเริ่มไม่พอใจเรา ทำให้เรารับโทรศัพท์ไม่ได้ ตอบเมล์ก็ไม่ได้ เจ้านายจะจ้องตลอด อีกอย่างงานประจำเราก็ยุ่งสุดๆ เราเข้าใจเจ้านายเค้าจ้างเรามาทำงานนิ ไม่ได้มาหาลำไพ่ เพราะ เหตุผลดังกล่าว หายนะที่ 2 ก็เกิดขึ้น เมื่อเราต้องหาคนมาช่วยเรา และคนนั้นเราเลือกเพื่อนสนิทที่เราคิดว่า รู้ใจและรักกันมาก คบกันมาจะ10ปีได้ จากการตัดสินใจครั้งนั้นก็ทำให้เห็นธาตุแท้เพื่อนและเสียเพื่อนไป........... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:49:50

ความคิดเห็นที่ 8 เป็นกำลังใจให้ครับ :) ล้มแล้วต้องลุกให้ได้ครับ จากคุณ : IT ทรัพย์จาง เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 01:56:42

ความคิดเห็นที่ 9 เราจำเป็นต้องหาคนมาช่วยดูแลลูกค้ารับออเดอร์จัดของ เพราะของมาลงที หลายพันชิ้นเราทำคนเดียวไม่ไหว เราก็เอาปัญหาเรื่องนี้ไปบ่นกับเพื่อนคนนี้ สมมติว่าชื่อ ซี นะ ซีก็เสนอว่า ถ้าไม่รังเกียจให้ซีช่วยไหม ซีทำงานประจำก็จริงแต่งานไม่ซีเีรียสรับโทรศัพท์ได้ แถมแฟนซียังอยู่บ้านเฉยๆ ช่วยได้อีก เราก็ฟังแล้วเออเนอะ นี่ก็เพื่อนเราไว้ใจได้ เราตกลงกับซี ว่าจะแบ่งให้เป็นค่าคอม ต่อชิ้น แต่ด้วยเราอ่อนประสบการ์ณไม่มีที่ปรึกษา ไอ้การคำนวนค่าคอม เราก็ไม่ได้คำนวนเผื่อต้นทุนอะไร ก็แบ่งให้เพื่อน แบบเราว่าค่อนข้างเยอะนะ เช่นกำไรเรา 40 เราให้เพือน 10 บาทโดยที่ไม่ต้องลงทุน แค่จัดของรับโทรศัพท์ลูกค้าเท่านั้น แถมขายปลีก กำไรแบ่งเยอะกว่าเดิมเป็น เกือบครึ่ง แต่ตอนนั้น เราปวดหัวมาก อยากหาทางออกเร็วๆ แถมงานประจำก็ทำท่าจะไม่รอดเลยตกลงไปโดยไม่ได้คิดอะไร ทำไปได้สัก เพื่อนเราได้ค่าคอมเดือนนึงเยอะมาก 2-3 หมื่นแหนะ แต่เรารู้สึกว่า เราไ่ม่ค่อยมีกำไรนะ เรายุ่งกับงานประจำ ไม่ค่อยได้ไปเช็คละเอียด แค่กลับบ้านมาสั่งออเดอร์ ก็งานเยอะมาก นอนตี1 ประจำ แทบไม่ไหว ทีนี้การนำของเข้ามันก็มีความเสี่ยง อย่างนึงที่เจอจังๆ โดยไม่รู้มาก่อนคือ อัตราแลกเปลี่ยน มันขึ้นๆ ลงๆ ตลอด แล้วของเรากำไรน้อย พออัตราแลกเปลี่ยนขึ้น เราก็กำไรหดเยอะเลย เราเพิ่งมาเช็คเจอว่า กำไรมันหายๆ ไปเพราะอัตราแลกเปลี่ยนด้วย แต่ค่าคอมเพื่อนเราได้เท่าเดิมไม่ว่าจะยังไง อีกอย่าง เพื่อนเราเคยรับปากว่าจะมาลงทุนด้วย แต่สุดท้ายก็ไม่เอาเงินมาลงทุน เอาไปใช้จ่ายส่วนตัวหมด เวลาเราหมุนเงิน เราแทบบ้า เพื่อนไม่เคยช่วยสักบาท รอแต่ให้ของมาลงเร็วๆ จะรีบๆ จัดของเอาค่าคอม จะบอกว่า ของเรามีลูกค้าประจำที่เราหาเองอยู่ตลอดอยู่แล้ว และด้วยราคามันได้ คนเลยซื้อ เพื่อนเราแทบไมไ่ด้ลำบากในการหาลูกค้าสักเท่าไร แค่จัดของส่งของ และช่วยเราทำเว็บไซด์ แต่ยอมรับว่าทำงานกับเพื่อนแล้วเหนื่อยน้อยเพราะเพื่อนเราฉลาดและเก็ทไว เนื่องจากเธอทำงานดี เรียนจบมาดี พอเราวิเคราะห์ดูเราเลยคุยกับเพื่อนว่า ขอลดค่าคอมได้ไหม เรากำไรน้อยมากทั้งที่ลงทุนและเป็นเจ้าของธุรกิจ แต่ได้เงินแล้ว เท่าๆ กับเพื่อนที่ไม่ลงทุนอะไร เพื่อนเราไม่พอใจมาก เค้าบอกว่า เค้าไม่ยอมลดเงินที่เค้าได้ เราก็ไม่พอใจเหมือนกัน เงินโปรโมตรเว็บ เงินทำ SeO  ชั้นวางของหลายหมื่น ทุกอย่างเราควักหมด เงินกว่าจะหามาได้ลำบากมาก ธุรกิจตรงนี้บอกได้เลย เงินสำคัญสุด สินค้ามันติดตลาดอยู่แล้ว ใครก็ขายได้ ขอให้สามารถเอาของมาได้+เงินถึง ทำได้ทุกคน แม้ ณ ตอนนี้ก็มีเจ้าใหม่เกิดขึ้นตลอดขอให้เงินถึง หาคนเอาของมาได้ และ เจ้าใหม่ก็เลิกทำก็เยอะ เพราะไม่คุ้ม ตอนนั้นเราเครียดมากไม่อยากเสียเพื่อน เราต่อรองว่า งั้นให้เป็นเงินเดือน แทนได้ไหม สัก 15000-20000หมื่นและลดงานลง เพื่อนก็ไม่ยอม เหมือนจะเอาเท่าเดิมท่าเดียว อ้อตอนนั้นเราตัดสินใจออกจากงานประจำมาทำเต็มตัวแล้วเพราะเหนื่อยมาก และอยากทำเองด้วย เลยสามารถทำงานได้มากขึ้น ต่อรองท่าไหนเพื่อนก็ไม่ยอม ให้เอาเงินมาลงทุนก็ติดขัดบอกว่าไม่มี ต้องรอโบนัสบลาๆๆ สุดท้าย ก็เลิกทั้งการคบเป็นเพื่อน และทำธุรกิจร่วมกัน เราจำได้ดี เราสต๊อกของไว้ห้องเพื่อน เราต้องไปขนของกลับ เพื่อน ไม่ช่วยขนสักชิ้น เอาของกองๆ ไว้เหมือนขยะ แถมเขียนเมล์มาด่าเราเป็นชุด ราวกับเราไปโกงเค้า ทั้งที่เราไม่ได้โกง ของเราเงินเรา เพื่อนไมไ่ด้จ่ายสักบาท เราเสียใจมากเพื่อนคนนี้เราช่วยเหลือเค้ามาตลอด ให้เงินยืม รูดบัตรซื้อของผ่อนของให้ มีอยู่ช่วงนึงเพื่อนขาดเงินเีบี้ยวหนี้บัตรเครดิตเราต้องส่งแทนอยู่พัก เราก็ยังให้อภัย ทำไมเงินแค่นี้ และไม่ใช่เงินของตัวเองด้วย ถึงได้ เปลี่ยนใจคนไปได้ ทุกวันนี้ยังคิดถึงมิตรภาพ เสียดายที่ธุรกิจสีเทานี้ทำให้มันจบลง สุดท้าย เราเสียเพื่อน ส่วนนึงเราโทษตัวเองด้วยไม่คิดให้ดีก่อนตกลงค่าคอม อันนี้เราผิดเต็มๆ  มาเปลี่ยนทีหลังก็คงยาก คนเคยได้เยอะก็เสียความรู้สึก  เพื่อนเค้าก็คิดว่า เค้าลงแรง เป็นเหมือนหุ้นส่วนทางแรงงาน เพราะเค้าต่อว่า เราว่า เค้ามาช่วยทำเว็บให้ ดูเมล์ให้ แต่ใจเราคิดว่า มันอยู่ในค่าคอมเดือนละ สองหมื่นสามหมื่นที่เค้าได้อยู่แล้ว คือ ตรรกะการคิดของเพื่อนยังเป็นแบบลูกจ้าง เพราะเค้าไม่ได้เอาเงินมาลง เค้าเลยไม่ได้สวมหัวใจเจ้าของอย่างแท้จริง ถ้าเค้ามาลงเงินด้วยเค้าจะไม่พูดอย่างนี้ เวลาขาดทุนเงินหมุนไม่ทันเค้าจะรู้ว่า มันเจ็บปวดแค่ไหน ต่างกันลิบลับกับที่เค้าโดนลดค่าคอม อย่างสิ้นเชิง และแล้วหายนะ ที่ 3 ก็ตามมา......... แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 07:20:04 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 06:17:24 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:04:22

ความคิดเห็นที่ 10 เขียนเรื่องได้ดีครับ เข้าใจง่าย เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : PoweronOhm เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:10:38

ความคิดเห็นที่ 11 อันนี้จากการอ่อนประสบการ์ณ และ ประเมินลักษณะธุรกิจไม่เป็น เราเริ่มหายนะ ที่ 3 โดยการจ้างลูกจ้าง....... จริงๆ แล้วสินค้าเรามันมีปริมาณเยอะ กำไรน้อย ซื้อขายกันทีเป็น หลักพันๆ ชิ้น เรายอมรับว่า เราทำคนเดียวลำบากในการจัดของสารพัด เลยคิดจะจ้างคนมาช่วย ทีนี้เราก็อ่ะนะ อารมณ์คนเพิ่งเหมือนมีกิจการของตัวเอง อยากสร้างบริษัทในฝัน ก็เลยทำอะไรไม่คิด...... เราจ้างลูกจ้างมา 2 คนแน่ะ เว่อรป่ะ คนนึงเป็นแอดมิน  คอยตอบเมล์จัดของ อีกคนเป็นแมสเซนเจอร์คอยส่งของส่งไปรษณีย์ (ของกำไรนิดเดียวมีแมสเซนเจอร์ด้วย สมควรเจ๊งอ่ะ) อารมณ์ว่า เราอยากเป็นเจ้านายที่ดี เจ้านายในฝัน เพราะเป็นลูกน้องเค้ามาตลอด อ้อ เราลืมบอกไปเราใช้บ้านเราทำออฟฟิสที่เก็บของ พนักงานก็มาทำงานในบ้านเราเลย เราตั้งเงินเดือน+ค่าคอมสูงเกินไป พนักงานคนแรกที่เราจ้าง สมมติว่าชือ น้องออม เธอมีวุฒิแค่ ม.6 กำลังเรียน ปวส ภาคพิเศษวันเสาร์ อาทิตย์ แต่เราก็บ้ากลัวลูกจ้างไม่ทำงานให้ จ้างไปที่เงินเดือนพื้นฐาน 8000+ มีค่าคอมคิดให้ซองละ 1 บาท รวมๆ เดือนนึงก็ 3 พันกว่าบาท สรุปเธอได้จากเราไปเดือนละ 11000 ++ ทุกเดือน แมสเซนเจอร์ใช้จากบริษัทญาติที่ทำแมสเซนเจอร์เซอร์วิส ญาิติกันแท้ๆ แต่โขกเราในราคาปกติ เดือนละ 10000 บาท ซึ่งมารู้จากแมสเซนเจอร์ว่า เค้าได้แค่ 7 พัน ญาิติเราฟันไป 3 พันทุกเดือน ลงทุนพนักงานแล้วก็ลงทุนคอมพิวเตอร์ 1 ชุึด ก็เริ่มทำธุรกิจต่อไปได้เลย เราอยากให้ออฟฟิสเราเป็นสวรรค์ เราเลยกำหนดเวลาเข้างาน 9.00-17.00 โคดสบายเลยเนอะ แถมยังใจดีให้โอทีอีก ชมละ 50 บาท เยี่ยมไปเลย พนักงานยิ้มร่า งานก็ทำไป แต่ที่แน่ๆ รายได้เท่าไรไม่รู้เราต้องจ่ายเงินเดือนพนักงาน ประมาณ 20000++ ทุกเดือน ลางร้ายเริ่มมาแล้ว ตอนนั้นกำไรเราเกือบแสน แต่เราไม่เคยทำบัญชีเพราะมันเยอะมาก ยุ่งมากๆ แค่ทำการสั่งซื้อ หาของก็ยุ่งมาก เราละเลยไป ดูคร่าวๆ ว่าได้เท่านี้ก็โอเค แต่เราไม่ดูค่าใช้จ่ายแฝงเช่นดอกเบี้ยธนาคาร เพราะเงินเรามาจากเงินกู้ทั้งหมด เงินที่จมในสตีอก และอีกหลายอย่าง ตอนนั้นเหมือนเงินอยู่ในมือเยอะมาก ได้ใจ แถมยังไปกู้เพิ่ม เล่นแชร์ แบบเอาเงินมาซื้อของเยอะๆ เพื่อจะได้มีกำไรเยอะๆ ตอนนั้นเราผ่อนบ้านและผ่อนรถแล้ว อาาาา สร้างภาระไว้รอด้วย ลืมบอกไปเริ่มทำจริงจังตอนเราอายุ 31 นะคะ จากที่ทำเป็นจ็อปขายตามเว็บบอร์ดมา 2 ปีถึงกล้าออกมาทำเต็มตัว ในที่สุด หายนะทั้งหมด ก็ระเบิดออกมาทำให้เรากระอักเลือด เลย.......... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:17:39

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นทั้งอุทาหรณ์ เป็นทั้งบทเรียน  และวิทยาทาน เป็นทั้งประสบการณ์ (ถึงแม้จะผิดพลาด)ที่เอามาแบ่งปัน มีประโยชน์ทั้งผู้อ่าน ที่จะได้ระวังตัว และ ก็มีประโยชน์ทั้งผู้เขียน ที่จะได้มีบทเรียนไม่ทำผิดซ้ำ มองในแง่ดีครับ มันคือประสบการณ์ ที่รอวันฟื้นตัว เหมือนนกที่เคยบิน เมื่อวันหนึ่งได้รับบาดเจ็บบินไม่ขึ้น  ก็เพียงรักษาตัว ฟื้นฟู รอวันที่จะกลับมาบินอีกครั้ง แต่สำหรับนกที่ไม่กล้าบิน ไม่เคยบิน กลัวการบิน  เขาจะไม่รู้วิธีบิน แต่ จขกท. รู้วิธีบินแล้ว ฟื้นตัวอีกไม่นาน ได้กลับมายืนอีกครั้งแน่  ขอเพียงอย่าถอดใจซะก่อน เป็นกำลังใจให้นะครับ สู้ๆ จากคุณ : aumpaump12 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:19:53

ความคิดเห็นที่ 13 ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : Endoo เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:19:59

ความคิดเห็นที่ 14 ก่อนจะเล่าถึงจุดอวสาน เราข้ามไปหลายเรื่อง หลัง เราหาคนหิ้วของได้แล้ว ไม่ต้องใช้บริษัทขนส่ง เพราะต้องผ่านชื่อบริษัทซึ่งเราไม่มี เราเคยไปยืมชื่อบริษัทลูกพี่ลูกน้องเอาเข้ามา แค่ 2 ครั้ง เค้าคิดตังค์ค่ายืมชื่อเป็น ฺBB 1 เครื่อง เราเลยเข็ดเลย และเอาของมาในนามบริษัทยุ่งยาก เราเลยควานหาทั่วราชอนาจักร จนได้คนหิ้วของแบบไม่ต้องผ่านบริษัททำกันแบบลูกทุ่งเลย สมมติว่าพี่ที่หิ้วของคนนี้ชื่อ พี่ ยศนะคะ ลักษณะการหิ้วของ ของพี่ยศ จะเป็นอีกแบบ แต่พี่ยศแกทำมา 10 ปีแล้วเรียกว่ามืออาชีพของจริง แกทำมาหากินด้วยอาชีพนี้เลยนะคะ แบบไม่ได้หิ้วของแกก็อดตาย แกว่างั้นนะ ิวิธีการของแกคือ ให้เราและ ลูกค้าหลายๆ คนที่ฝากแกหิ้วของสั่งของ แล้วไปส่งที่โรงแรมที่แกทำสัญญาไว้ที่ญี่ปุ่น พอของรวมกันได้กิโลเยอะพอคุ้มค่าตั๋วแก แกจะบินไปเก็บของทั้งหมด กลับมาพร้อมกับตัวแก ที่ใช้พี่ยศเพราะ แกค่อนข้างรัดกุม โอกาสโดนยึดน้อย แกไปด้วยตัวเองทุกครั้ง ของมาพร้อมแก แกเอาหน้าตาแก ไปเคลียร์กับเจ้าหน้าที่เอง แต่ราคาค่าหิ้วก็ใช่จะถูก แต่ก็รับได้ และ สะดวกคือ เราไ่ม่ต้องหาบริษัท ไม่ต้องสั่งทีเป็น 100 โลเพื่อให้ค่ากิโลถูก สั่งเท่าไรก็ราคาเท่านั้น เราเลยใช้บริการพี่ยศผูกขาดตลอดมา การหิ้วกับแกไปได้ด้วยดี แต่ว่า อย่างที่บอก ธุรกิจสีเทา คนทำได้น้อย เราต้องง้อพี่ยศเค้าทุกกรณี แกก็เลยแผลงฤทธิ์กับเราบ่อยๆ พี่ยศแกมีข้อดีคือ แกซื่อสัตย์เรื่องเงินเราฝากแกโอนเงินแกไม่เคยเบี้ยว แกรับผิดชอบงานขนของดี แกรอบคอบเช็คไฟล์เช็คเจ้าหน้าที่ตลอดว่า ลงได้ไหม ปลอดภัยไหม ทำกับแกของโดนยึดยาก และแกบอกว่า ถ้าโดนยึดแกจะรับผิดชอบ (อันนี้ไม่รู้ว่าจริงเปล่า ถ้าโดนจริง ของตั้งหลายแสนแกจะจ่ายไหม ยังไม่เคยโดนนะคะ ) แต่แกเป็นคนเอาแต่ใจ และ พิทักษ์ผลประโยชน์ตัวเองมากกกก เรียกว่า ยังไงข้าต้องได้กำไรเต็มๆ มีหลายกรณีที่แกทำให้เราแทบขาดทุนในชิปเม้นเช่น .... เราสั่งของไปรอ แต่แกตัดปัญหาของแกเช่น หาตั๋วถูกไม่ได้ โน่นนี่นั่น ของไม่เยอะพอ รอโน่นนี่ แล้วไม่ขึ้นไปเอาสักที ทำให้เงินเราจมอยู่ที่โ่น่นนานมาก บางทีจมพอๆ กับเอามาทางเรือเลย พอรอบการสั่งของต่อเดือนน้อยเราก็ทำกำไรได้น้อย เงินที่ควรจะได้ก็ลดลง และ แกชอบเก็บค่าใช้จ่ายเพิ่มกลางอากาศบ่อย เช่น ตกลงกับเราว่า ราคานี้นะ พอเอาของมาส่ง อ้าว แกบอก ค่าโรงแรมขึ้น ค่ารถขึ้น ค่าตั๋วขึ้น แกมาชาร์ทที่เรา เราเนี่ยแบบน้ำตาตกในเลย เรารับเงินลูกค้ามาแล้ว บางทีเป็นพรีออเดอร์ เราไม่สามารถไปขึ้นราคาลูกค้าได้  แต่เราไม่มีทางเลือก นอกจากพี่ยศแล้ว เราไม่รู้จะหาใครทำให้แล้ว เราก็ต้องก้มหน้าก้มตารับกรรมไป ก็ต้องง้อเค้านิ พอมันมีอย่างนี้บ่อยๆ มันก็ ทำให้เราเข้าเนื้อๆ เข้าเนื้อโดยไม่รู้ตัว ..... งานเข้าล่ะสิ หลายคนอาจจะสงสัยว่า ทำไมเราไม่หาทางอื่น เราหามาหลายทางแล้วพบว่า จะให้คนอื่นทำหรือลงเรือ ต้องใช้เงินทุนหลักล้าน คู่แข่งเราทำอยู่ เพราะทางเรือ ต้องเคลียร์ด้วยจำนวนกิโลต่อครั้ง 3-500กิโลอัพ ชิปปิ้งถึงจะรับงาน แล้วจะสั่งของให้ได้ จำนวน 3-500 กิโล สำหรับสินค้าประเภทเรา ต้อง สั่งเป็นหลักล้านเพราะสินค้าเราต่อชิ้นเบาค่ะ เราไม่มีเงินทุนขนาดนั้น แค่หลักแสนก็จะตายแล้ว ทางแอร์ ก็มีพี่ยศที่ดีสุดแล้ว สำหรับคนทุนน้อยอย่างเราไม่จำกัดกิโล ไปเจ้าอื่น มีกิโลในการเคลียร์ของขั้นต่ำเป็น 100++ ทั้งนั้นค่ะ นอกจากจะเจอปัญหาของพี่ยศทำให้เราเริ่มเฉือนเนื้อตัวเองออก เราก็โดนซ้ำเติมด้วยมือ ทาเคชิ ทาเคชิ คนสั่งของที่ญี่ปุ่นเราก็แผลงฤทธิ์จนได้...... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:39:11

ความคิดเห็นที่ 15 เรื่องการสั่งของเราตกลงกับทาเคชิ เป็น ค่าคอมต่อชิ้น เช่นชิ้นละ 2 บาทในตอนแรก ค่ารถ ค่าอะไรต่างหาก บางอย่างก็ให้เหมาครั้งละ กี่พันเยนก็ว่า ไป การตกลงแบบนี้เรารับได้ เรายังมีกำไร แต่ในที่สุด ทาเคชิ ดันบอกว่า รับไมไ่ด้ ......... ทาเคชิอ้างว่า ที่ญี่ปุ่น รายได้เท่านั้นเค้าไม่ทำกันหรอก (เราให้ทาเคชิ แค่ทำการสั่งของ+โอนเงินซื้อของ ด้วยค่าจ้างเดือนละ หลักหมื่นนิดๆ)แต่สำหรับคนไทยมันเยอะนะ กับงานแค่สั่งของ อีกอย่าง ทุกการสั่งซื้อ เราทำไฟล์เป็นภาษาญีปุ่่นส่งไป ทาเคชิไม่ได้ลำบากอะไรเลย ไม่ได้แปลงาน แค่ส่งต่อไปให้เมคเกอร์ ทางอีเมล์ไม่ต้องออกแรงเดิน มีแต่เดือนละครั้งจะให้ซื้อของร้านแถวๆบ้าน แต่เดือนละครั้ง และไม่ได้ไกลมาก ที่เหลือสั่งทางเน็ตหมด ทาเคชิ ยื่นคำขาดว่า ถ้าเค้าไมไ่ด้ ค่าจ้างเดือนละ 5 หมื่นเยน (ตีเป็นเงินไทยประมาณ 2หมื่นบาท) เค้าจะไม่ทำงานให้แล้้ว อ้าว กรรม ซวยแล้ว ทาเคชิไม่ทำ เราจะเอาอะไรกิน นี่คือการจำยอม เราไม่มีทางเลือก ต้องยอมรับชะตากรรมโดยดี ทีนี้มีรายจ่ายที่　Fix แล้วไม่ว่าเราจะขายได้เท่าไร คือ ค่าจ้างทาเคชิ 20000+20000++ ค่าจ้างลูกน้อง นั่นหมายความว่า เดือนนึง แค่เราหายใจเฉยๆ เราก็มีค่าใช้จ่าย รอแล้ว 40000 ++ ยังไม่รวมค่าผ่อนรถ ผ่อนบ้าน + ดอกเบี้ยเงินกู้ แล้วเมือ่ไรเราจะมีเงินนิ่งสักที ลำพังมีค่าใช้จ่ายคงที่รอไว้ คงไม่หนักหนาเท่ากับรายได้ดันไม่คงที่อ่ะสิ มีเหตุการ์ณที่ไม่สามารถควบคุมได้เกิดขึ้นมากมากย และเริ่มบ่อยเช่น พี่ยศ ไม่บินเพราะติดปัญหาสารพัด ค่าตั๋วแพงไม่คุ้ม เจ้าหน้าที่กรมศุลไม่เปิดด่าน(เคยเจอหนักสุด ไม่ได้เอาของมาเลย เกือบ 2 เดือนแทบกินแกลบ) ขึ้นราคากลางอากาศ วิกฤตสึนามิ ค่าเงินเยนเด้งทะลุจอ สารพัด ที่ทำให้เราเข้าเนื้อเรื่อยๆ และรายได้ไม่เป็นไปตามเป้า เราเองก็ไม่ได้ทำบัญชีรอบคอบ และ คิดเองทำเองคนเดียว ลูกจ้างก็ไม่มีสมองมาช่วยคิด เราเหนือ่ยมาก เหนื่อยที่สุดคือใจ กับตอนหมุนเงิน ร้องไห้กดดันก็นับไม่ถ้วน ทำคนเดียว หาเงินคนเดียวไร้คนช่วย ญาติพีน้องก็ไม่มี มันท้อใจบ่อย แต่เดินหน้าแล้วถอยไม่ได้ เราเลยคิดว่า เราไม่อยากทน ทำสินค้าสีเทา สินค้าหิ้วมาขายอีกแล้ว เราอยากทำแบรนด์ตัวเอง ไม่ง้อใคร ไม่ต้องทำใต้โต๊ะ กำหนดราคาเองได้ กำไรดี และนี่คือหายนะสุดท้าย..........ที่อาจจะทำให้เราหมดตัวเลย แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 06:48:23 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 02:52:14

ความคิดเห็นที่ 16 เราเห็นหลายๆคนทำเครื่องสำอางแบรนด์ตัวเอง ทำกลูต้า โน่นนี่นั่นขาย หรือ วิตามินที่ไม่มีแม้แต่ยี่ห้อ ก็ยังขายได้ เราก็คิดว่า เราน่าจะทำของตัวเองนะ เราอยู่วงการนี้มานานลูกค้าก็เยอะ เพื่อจะทำของตัวเอง เราลงทุนไปเรียนรู้เทคคอร์ส ด้านอาหารเสริม ให้รู้ลึกรู้จริง นิสัยเราคือ เราไม่ชอบโกหก ถ้าจะทำเราต้องมั่นใจว่าของดีจริง แต่เราลืมไปว่า การตลาด กับความจริง มันไม่ได้ไปด้วยกัน เราเห็นแม่ค้าที่ขายของพวกนี้ หลายคนขายในเฟสบุ๊ค โพสรูปตัวเองสวยขาววิ๊ง แต่สังเกตุจริงๆ ใช้แสงช่วย แล้วก็บอกว่า สินค้าดีโง้นงี้ เชียร์เก่ง ลูกค้าหลายคนก็ซื้อ ขายดีด้วย เราไม่อยากทำการตลาดแบบนี้ เราไ่ม่อยากมานั่งโพสรูปตัวเองในมุมสวยๆ แล้วบอกว่า กินแล้วสวย เราไม่ได้ตำหนิแม่ค้าเหล่านั้น เราต้องยอมรับว่า เค้าทำการตลาดได้ดี และ เราทำสู้เค้าไม่ได้จริงๆ เพราะ เอาความจริงที่เรารู้มา จากคุณหมอและการอบรม +ประสบการ์ณการขายของ อาหารเสริมกินยังไงก็เปลี่ยนคุณจากดำ ให้ขาวเป็นแป้งอรจิราไม่ได้ ทำได้มากสุด แค่ผิวดูดี ดูใสขึ้น นอกจากคุณจะทำเลเซอร์ หรือพวกกลูต้าวิตามินเข้าเส้น ถึงจะเปลี่ยนได้เยอะหน่อย ลำพังอาหารเสริมอย่างเดียว เปลี่ยนไรมากไม่ได้ แต่ทานแล้วช่วยให้ผิวดูดี และใสเนียนได้ระดับนึง และต้องทานให้เป็น ซึ่งเราบอกตรงๆ ในเมืองไทยคนรู้เรื่องอาหารเสริมจริงๆ น้อยมากๆ ส่วนมากจะเป็นโฆษณาชวนเชื่อเพื่อยอดขายซะมากกว่า เราไปอบรมเสียเงินเป็นหมื่นๆ อ่านตำราแพทย์เยอะแยะ พบว่า ความจริงหลายอย่าง เกี่ยวกับอาหารเสริม ทำให้เราอยากทำอาหารเสริมที่เราคิดว่า ดีจริงและปลอดภัยจริงๆ แต่มัีนคงไม่ได้ผลดูหวือหวา เหมือนที่หลายคนโหมโฆษณา เราว่า เราก็พลาดที่คิดแต่ความจริง ไม่อิงตลาด สรุปเราตัดสินใจเอาเงินมาลงทุนทำอาหารเสริมสำหรับผิวขาว โดยสูตรนี้ศึกษาและมีความเป็นไปได้ตามการแพทย์ ค่อนข้างสวนกระแส และ เราก็โปรโมท แบบอิงๆ วิชาการ ซึ่งมันก็ไม่ค่อยโดนใจคนเท่าไร เราไม่มีภาพก่อนกินหลังกินแบบผิวต่างกันชัดมาให้ดู แม้จะหาและทำได้ แต่ หลอกตัวเองไม่ได้ ( แต่ตอนนี้เปลี่ยนใจแล้ว กำลังคิดว่า ถ้าจนตรอกจะ ทำดีไหม) เงินลงทุนทำอาหารเสริม เกือบ 3 แสนบาท ทำประมาณ 1000 กล่อง เราก็ดึงทุนหมุนจาก สินค้าหิ้วมาลง ทำให้เราสั่งสินค้าหิ้วได้น้อยลง ผลคือ ระหว่างที่รออาหารเสริมตัวใหม่ออก รายได้ก็ลด แถมลูกจ้างก็เริ่มแผลงฤทธิ์แล้ว....... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:04:40

ความคิดเห็นที่ 17 ล้มแล้วลุกครับ สู้ๆ เป็นกำลังใจให้ อย่าคิดมาก จากคุณ : สุดโหดโคตรโรแมนติค เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:13:13

ความคิดเห็นที่ 18 สู้ๆนะค่ะ จะรออ่านจนจบค่ะ จากคุณ : HoneYMun เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:15:37

ความคิดเห็นที่ 19 เรื่องลูกจ้างแผลงฤทธิืมันเริ่มมีเค้ามาตั้งแต่ใหม่ๆ แล้ว แต่เราก็พยายามคิดว่า เอาน่ะ เป็นปกติมนุษย์โลก แหมอยากเป็นเจ้านายที่ดีไง เจ้านายในฝัน อย่าไปถือสาลูกน้อง เริ่มจาก แมสเซนเจอร์แผลงฤทธิ์ แมสเซนเจอร์อย่างที่บอก มาจากบริษัทญาติเราโดนหักค่าหัวคิว เหลือเงินเดือน 7พัน ทีนี้ได้แค่ 7 พันใช้ไม่พอสิ วันๆ เราจะได้ยินปัญหาการเงินแมสเซนเจอร์ และ ก็มาเดือดร้อนการงานเราด้วยเช่น ไม่มีเงินเติมน้ำมัน ไม่มีเงินเติมมือถือ ไม่มีบลาๆ.... อ้าวตายล่ะ ถึงแม้แมสเซนเจอร์จะรับเงินเดือนจากลูกพี่ลูกน้องเรา แต่โผล่หน้ามาทำงานกับเรานี่นา ไอ้เราที่เจอปัญหาเข้าตรงๆ แถมพี่เราโหดนะไม่มีอะลุ่มอ่ะหล่วย ไม่สงสารอะไร ไม่ให้เบิกเงินล่วงหน้าเกินเงินเดือนถือเป็นความรีบผิดชอบของแต่ละบุคคลในการบริหารเงิน ( ตอนหลังมารู้ว่าพี่เราทำถูกลูกจ้างไปใจดีแล้วเหลิง) ตอนนี้เราใจแม่พระมาก เลยให้เงินพิเศษแมสเซนเจอร์ไปเพิ่มอีกเดือนละ 1-2 พัน เริ่ดไหมอ่ะ แต่แมสเซนเจอร์เหมือนไมสำนึกบุญคุณแอบขโมย บีบีเราไปขาย เราจับได้จะส่งตำรวจ ก็ร้องไห้อ้อนวอนว่า จำเป็น ไม่มีเงินค่าบ้าน บลาๆๆ เราใจอ่อนให้อภัย แถมยังให้ทำงานต่ออีก แมสเซนเจอร์เป็นปัญหามาก เพราะงอแง มาทำงานสาย หายไปไม่บอก แต่สุดท้าย แมสเซนเจอคนนี้ก็ออกไปเองเพราะ รายได้ไม่พอ ไปทำงานเกาหลี ก็เลยจบไป ที่นี้ มาที่แอดมิน ที่ชื่อ ออม คนนี้แสบและทำให้เราปวดหัวมาก อย่างแรก เธอชอบอารมณ์เสียหงุดหงิด และไม่มีความเคารพเรา แต่เราคิดว่า เราทำตัวไม่น่าเคารพด้วยอ่ะ เราทำตัวใจดี เป็นกันเองมากไป (เจ้านายในฝัน55)ผลคือ เธอ เอาแต่ใจ สั่งงานอะไร ถ้าเธอไม่พอใจ เธอจะชักสีหน้า เราทำงานกับเธอก็เริ่มอึดอัด ตกลงใครมันเจ้านายใครมันลูกน้องวะเนี่ย >_< อันนั้นยังไม่แสบเท่า เราให้เธอทำงานจัดของ คีย์เข้ามูลขาย แต่ดูเหมือนว่า เธองานเยอะ เธอทำไม่เคยเสร็จไม่เคยทัน งานกองเต็มโต๊ะ เราก็เร่งเพราะ ถ้าไม่คีย์ใบสั่งซื้อปริ๊นยอดมาก็เก็บเงินลูกค้าไม่ได้ เราต้องหมุนเงินเร็วๆ เธอทำตัวเหมือนยุ่งตลอดเวลาๆ ทั้งที่ออเดอร์ปลีกรายวันเราประมาณ 10 ชิ้น แต่จะมีขายส่งเดือนละ 2-3 ครั้งเป็นล็อตใหญ่ๆ ลงมาทีเป็นพันๆ ชิ้น เราตัดสินใจแก้ปัญหาด้วยวิธีที่โง่มาก คือรับคนเพิ่มมาช่วยเธอ ..... ตอนนั้นเรากำลังจะทำสินค้าใหม่ก็คิดว่า จะได้คนมาช่วยเพิ่มทั้งสินค้าเก่าและใหม่ คิดง่ายๆ โง่ๆ เห็นออมเธอยุ่ง อารมณ์เสียหงุดหงิดก็คิดว่า งานเธอหนัก โดยทีึ่เราไม่ได้มาวิเคราะห์ละเอียด ว่ายุ่งจริงๆ ไหม อยากตัดๆ ปัญหาและคิดเอาว่า จะทำสินค้าใหม่อยู่แล้วจ้างอีกคนก็ไม่เป็นไร เลยลงประกาศหาคนอีกคน ....และก็ได้มา ทีนี้งานเข้าหนักเลย แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 03:28:35 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:17:17

ความคิดเห็นที่ 20 ลูกคุณ คือเด็กที่โชคดีมากครับ ที่มีแม่เก่งอย่างนี้ จากคุณ : peet_titiwat เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:17:51

ความคิดเห็นที่ 21 เรื่อง ยัยออมแอดมินเนี่ย เราว่าแสบกว่าแมสเซนเจอร์ เธอเยอะ ยิ่งเราใจดีเธอยิ่งเยอะ เธอบ่นว่าทำงานกับเราไม่มีสวัสดิการอะไร เราก็ลงทุนทำประกันชีวิตรักษาผู้ป่วยนอกได้ ส่งค่าเบี้ยให้เธออีกเดือนละ 600 ซื้อขนมให้กินในตู้เย็น ตอนนั้นเราค่อนข้างเอาใจเธอเพราะเห็นว่าเป็นพนักงานคนแรก และ ทำคนเดียว ไม่รวมแมสเซนเจอร์ที่ส่งของแพคของ และยังยืนยันคำเดิม เจ้านายที่ดีไง อยากเป็น ก็เลยจัดเต็มเอาใจสุดๆ แต่พนักงานพวกนี้ ยิ่งเอาใจไมไ่ด้มองว่าเราดียิ่งเหลิง และ เห็นว่าเราอ่อนแอ ดันมาข่มเราอีก เราเห็นธาตุแท้ ยัยออม มากขึ้นตอนรับพนักงานอีกคนมา ตอนแรก ยัยออมก็อยู่กันสองคนกับเรา แม้จะออกฤทธิ์แต่ก็ไม่มาก เพราะว่า หัวเดียวกระเทียมลีบ กับแมสเซนเจอร์ก็ผู้ชายก็ไม่ค่อยคุยกัน ทีนี้พอรับอีกคนเข้ามาเพื่อจะช่วย ออมทำงานเพราะเห็นว่างานล้น และ จะได้ให้เธอมาช่วยงานเกี่ยวกับสินค้าใหม่ กลับกลายเป็นว่า เธอทำตัวแย่ลงเรืี่่อยๆ เธอโยนงานให้พนักงานใหม่ทำหมด และ เธอก็อู้งานไปนั่งแชทหาแฟนกับบรรดากิ๊กๆ เพราะหลังๆ เธอมีปัญหากับแฟนที่เธออยู่ด้วย แฟนเธอมีคนใหม่ย้ายหนีเธอไป เธอเลยเคว้งคว้าง เธอคุยโทรศัพท์กับกิ๊กวันละหลายๆ ชมในเวลางาน ด้วย โดยใช้สมอล์ทอร์ค พอเราต่อว่า เธอก็บอกว่า เธอคุยแต่ปากมือเธอทำงาน แต่เธอไม่มีสมาธิ เธอทำงานพลาดเยอะมาก โทรศัพท์ลูกค้าเข้าเธอก็ไม่ค่อยรับโยนให้คนใหม่รับ เธอเอาแต่จะคุยกับกิ๊ก สมาธิไม่มี อยากรีบกลับบ้่านไปหากิ๊ก และ ป่วยบ่อย วันๆ มาทำงานเหมือนมาตาย ปวดหัวตัวร้อนเป็นไข้ หน้าตาบึ้งตึง ตะคอกลูกค้า ตะคอกเรา ทั้งที่เราสั่งงานเธอ เธอติดคุยกับกิ๊กเธอก็มาอารมณ์เสียใส่เรา และอีกหลายอย่างที่นอยเรามาก หลังๆ เราทนไม่ไ่ด้แล้ว งานการเธอไม่อยากทำ กระแทกกระทั้นใส่เรา เอาเราไปว่ากับพนักงานใหม่ว่าเราใช้งานเธอหนัก โห อย่างเราใช้งานหนัก ที่ไหนใช้งานเบา เสาร์อาทิตย์ก็หยุด เราทนไม่ไหว ประกอบกับ รายได้เริ่มลด อยากลดรายจ่ายเราเลยตัดสินใจไล่เธอออก..... ตอนนี้ก็เกิดระเบิดลูกใหญ่ลงเลยค่ะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:27:47

ความคิดเห็นที่ 22 เกิดมาในชีวิตไม่เคยถูกไล่ออก ไม่เคยไล่ใครออก เรื่องไล่คนออกนี่ มันทำใจลำบากจริงๆ นะ เรานอนก่ายหน้าผากไป 3 วัน 7 วัน เครียดกว่า ตอนเงินเยนขึ้นอีก จะพูดยังไงจะทำยังไง จริง ธุรกิจแบบเรามันเหมือนร้านค้าตามเจเจ ไม่ใช่รูปแบบบริษัท เรื่องเงินชดเชยเราไปถามหลายคนแ้ล้ว เค้าบอกไม่ต้องจ่ายด้วยซ้ำ + พฤติกรรมแย่ๆ อย่าง ออม หลายที่ตะเพิดไปไม่ให้เงินด้วยซ้ำ แต่เราก็นึกถึงมนุษยธรรม ไม่อยากทำบาปกรรมเห็นว่าเธอทำกับเราตั้งแต่เริ่ม รวมๆ เธอทำกับเราได้ 1ปีนิดๆ เราเลยว่าจะให้เงินชดเชยเธอ และ ด้วยความใจดีผสมโง่ เราให้เธอรวมเงินเดือน 3 หมื่นแน่ะ (แม้เจ้า*-*มากไปเนอะ แต่ตอนนั้นรู้สึกผิดที่ไล่เธอออก) เราไม่อยากเผชิญหน้า กลัวเธอโวยวาย เลยยืนจดหมายให้เธอในตอนสิ้นเดือน เขียนสั้นๆ ว่า "ไม่ต้องมาทำงานแล้วนะ พอดีพี่ต้องการลดค่าใช้จ่าย เงินพี่หมุนไม่ทัน พี่เลยอยากให้ออมออกไปตอนที่พีมีเงินจ่ายค่าชดเชย พี่จะชดเชยให้ 3 หมื่นบา่ทนะ ขอโทษจริงๆ" เราเขียนประมาณนั้น เราว่า เราเขียนดีนะ ไม่ได้ต่อว่าเธอเลย ทั้งที่คันปาก อยากด่าแรงๆ แต่ก็เก็บไว้ วันรุ่งขึ้นเธอก็ไม่มา แต่เธอไม่ได้แค่ไม่มา เธอทำแสบเยอะ อย่างแรก เธอโทรไปฟ้องเพื่อนร่วมงานว่าเราแกล้งเธอ ฟ้องๆๆ แต่คนอื่นไม่สนใจเพราะเคยเห็นเธอตวาดเราก็ คิดว่าสมควร จากฟ้องเพื่อนร่วมงาน เธอเริ่มพาล เธอบอกว่า จะเอาเรื่องเรา จะฟ้องกรมแรงงาน และ จะฟ้อง อย โอ้ววแม่เจ้า กรมแรงงานเราไม่สนใจเพราะเราไมไ่ด้ทำสัญญาจ้างอะไร เงินก็จ่ายเป็นเงินสดบ้าง เข้าบัญชีบ้าง ถ้าเอาหลักฐานประกันสังคม เธอก็ทำกับเราไม่ถึงปี แต่ถึงเธอไปฟ้องเราก็ไม่มีจ่ายหรอก เราไม่ใช่บริษัท แต่ อย นี่แหละ ที่เรากลัว ถ้าไปฟ้อง ของกี่แสนที่กองอยู่ก็โดนยึดซิ นี่แหละทำธุรกิจสีเทา มันต้องยืนหลบในมุมมืด คนอื่นก็เล่นเราได้ง่าย เราเลยโทรไปคุยกับเธอ เธออยากได้เงินเพิ่มอีก แต่เราไม่มีให้แล้ว สุดท้ายเราบอกเธอไปว่า จะฟ้องอะไรก็ไปฟ้อง และ 3 หมื่นเราก็ไม่จ่ายด้วย (โชคดีที่ตอนคุยกับเธอเรายังไม่ได้จ่ายเงินเอาเงินเข้าบัญชีเธอ กะจะไปเข้าตอนเย็น) แล้วเราก็วางหู สักพัก เพื่อนร่วมงานอีกคนก็มาบอกว่า่ เธอขู่ว่าจะลอบทำร้ายเราจะหาคนมาทำร้ายเรากับลูก เราได้ยินแล้วทนไม่ไหว เลยให้แฟนเราโทรไปบอกว่า ถ้าเธอทำมีเรื่องแน่ พอดีแฟนเราหน้าโหดมาก เธอเคยเห็น เธอเลยเริ่มกลััวเลยเงียบไป สักพักเธอก็ติดต่อมาทางเพื่อนร่วมงานว่าเธอผิดไปแล้วขอโทษจะไม่โวยวายอะไรแล้ว 3 หมื่นก็ 3 หมื่น เธออยากได้เงินไปจ่ายค่าหอแล้ว ให้โอนมาเหอะ แล้วจบกันแต่เราไม่เชื่อ กลัวว่าโอนไปแล้วเธอจะเล่นแง่ สุดท้ายเราให้เธอโทรมาขอโทษเรา แม่เรา และ อัดเทปไว้ว่าจะไม่มายุ่งกับเราอีก แล้วเราก็โอนเงินให้เธอ 3 หมื่นแล้วจบไป ทำเอาเราเข็ดขยาดไปเลย ทีนี้เรายังเหลือลูกจ้างอยู่อีก 2 คน (ลืมเกริ่นว่า เราจ้างเพิ่มอีกสองคนรวมออมเป็น 3 เพราะกะจะขยายงาน ทำให้เงินเดือนที่ต้องจ่ายตอ่เดือนรวมเป็น 3หมื่นกว่าบาท แต่สองคนหลัง เราจ้างได้ 2เดิอนกว่าก็ให้ออก) ทีนี้น้ำท่วมกรุงก็ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง..... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:48:25

ความคิดเห็นที่ 23 ปูเสื่อรอค่ะ จากคุณ : แป้งขาว เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:48:35

ความคิดเห็นที่ 24 โทษนะครับก่อนหน้านี้เคยมาโพสที่นี้หรือเปล่า เหมือนคุ้นๆเคยอ่านกระทู้แนวนี้ แถมกระทู้นั้นทิ้งท้ายไว้ด้วยว่าจะทำแบรนด์ตัวเอง แล้วก็บอกด้วยว่าสำเร็จหรือเปล่าจะมาบอก ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยนะครับ จากคุณ : ##NeVeR GiVe Up## เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:50:06

ความคิดเห็นที่ 25 ลูกจ้างที่เหลือ 2 คนนิสัียโดยรวมดี อ่อนน้อมถ่อมตน แต่ว่า เราจ้างแค่ 9500 บาทเน็ต ถึงแม้จะถูกและไม่ขี้วีนเหมือนออม แต่ก็เหมือนกันคือ ทำงานไม่เก่งไม่ได้ดังใจเรา ออมก็ทำงานไม่เก่ง สกิลที่มีไม่ได้ช่วยงานเราเท่าไร เราก็ยังเหนือ่ยเหมือนเดิม คิดเองไม่ได้ค่อยได้ excel word ทำไม่ค่อยคล่อง โฟโต้ช็อปไม่ได้เลย และไม่พยายามจะเรียนรู้ สุดท้ายงานหลายอย่างเราต้องมาทำเอง ลูกจ้างที่เหลือ 2 คนก็พอกัน หนักกว่านั้น 1 ในนั้นแค่แพคของ ไม่กี่กล่องยังแพคผิดตลอด เราเบื่อหน่ายกับการามีลูกจ้างที่เป็นภาระ ไม่ได้ทำเงินให้งอกเงย และทำให้เราเหนื่อยใจในการต้องมาควบคุมดูแลคนเหล่านี้ สอนงานอะไรก็ไม่จำ (ก็อย่างว่าเงินเดือนแค่นี้จะไปหาเลอเลิศจากที่ไหนได้) เราเริ่มไม่อยากมีมันแล้วลูกจ้างสักคน พอดีน้ำท่วมกรุง บ้านเราอยู่ในจุดเสี่ยง เหล่าบรรดาลูกน้องเราเิริ่มกลัวน้ำ+อยากนอนอยู่บ้าน ขอหยุดไปเฝ้าระวัง ทั้งที่น้ำยังไม่ท่วมสักหยด เราเลยถามว่า เอางี้ไหม มาทำเป็นรายวันให้วันละ 500 บาท ก็ไม่เอาจะเอารายเดือน แต่อยากหยุดยาวไปเฝ้าน้ำ เราเลยบอกกันแฟร์ว่า ไหนๆ ทั้งสองคนก็ทำไม่ถึง3 เดือน ออกไปเลยไหม เราก็ไม่ค่อยมีเงินจะจ้างแล้ว ก่อนเราจะหมดเงินจะจ้างจริงๆ ตกลงเค้าก็ยอมออก แต่เรียกร้องค่าล่วงหน้าชดเชยอีก 1 เดือน จิรงๆ เราไม่ต้องจ่ายก็ได้ เพราะทำได้ไม่ถึง 3 เดือน บอกไม่พ้นโปรก้ได้ แต่ อย่างว่า สินค้าไม่มีอย กองเต็มบ้าน ไม่อยากมีปัญหาโดนแกล้งทีหลังเลยจ่ายไป สรุปเราหมดเงินกับการให้ลูกจ้างออกไปทั้งหมด เกือบ 7 หมื่น เป็นเงินก้อนใหญ่ แถมเงินเรายิ่งไม่ค่อยจะมีด้วย ทีนี้ ไม่มีลูกจ้างแล้ว ตัวคนเดียวแล้ว ก็ต้องก้มหน้าทำงานงกๆ ต่อไป ยอมรับว่า่สบายน้อยลง ยิ่งเวลานับของที พันๆ ซองแทบบ้า แต่เราให้แม่มาช่วย แม่เราออกจากงานมาอยู่บ้าน (เราต้องเลี้ยงแม่ส่งหมาที่บ้านอีกก็หนักอยู่)ก็เลยให้แม่ช่วยนับของ ช่วยแพคของ แต่อย่างอื่นต้องทำเองเพราะแม่ก็ไม่เก่งคอม ไม่ใช่คนรุ่นใหม่รับโทรศัพท์ไม่ได้  เหมือนมือเท้าหายไป แต่ ไม่ต้องจ่ายรายเดือนก็โอเค เราไม่มีลูกจ้างตั้งแต่เดือน พย 2011 น้องน้ำพาไปหมด ตอนนั้นวิกฤตอื่นก็เข้ามา จะจบแล้วนะคะ .... อีกนิดเดียว แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 04:02:33 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:58:37

ความคิดเห็นที่ 26 ความคิดเห็นที่ 24     โทษนะครับก่อนหน้านี้เคยมาโพสที่นี้หรือเปล่า เหมือนคุ้นๆเคยอ่านกระทู้แนวนี้ แถมกระทู้นั้นทิ้งท้ายไว้ด้วยว่าจะทำแบรนด์ตัวเอง แล้วก็บอกด้วยว่าสำเร็จหรือเปล่าจะมาบอก ถ้าไม่ใช่ก็ขอโทษด้วยนะครับ ----ใช่เลยค่า แฮะๆๆๆ คนเดียวกันเลย จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 03:59:16

ความคิดเห็นที่ 27 ข้ามเยอะดีจังฮือออ งง ไว้เข้ามาอ่านใหม่นะคะ จากคุณ : Miniaa32 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:11:55

ความคิดเห็นที่ 28 อ่านถึงเรื่องลูกน้องแล้วปรี๊ดเลย ที่บ้านขายอาหารครับ เชื่อไหมว่าช่วงระยะเวลาประมาณ 1ปี ที่ผ่านมาที่บ้านเปลี่ยนลูกน้องไปน่าจะเกิน50คนแล้ว (เป็นคนต่างด้าว)คือคนไหนทำดีเราดีด้วยคนไหนห่วยเราไล่ออก ประเภทชอบคุยโทรศัพท์ในเวลางานเกลียดมากๆ เตือนแล้วไม่ฟังไล่ออกทันที บางคนเรื่องมากเป็นลูกน้องทำตัวยังกะเจ้านาย แบบนี้ก็ไม่รอด ล่าสุดไม่กี่วันก็ไล่ออกไปอีกสอง จากคุณ : ##NeVeR GiVe Up## เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:13:41

ความคิดเห็นที่ 29 ที่มาโพสยาวอย่างนี้เพราะนอนไม่หลับ เป็นงี้มาได้สักพักแล้ว วันนี้เจอเรื่องเสียใจเข้าเลยนอนไม่หลับหนักเลย T_T มาต่อๆ ให้จบๆ นะคะ จะได้ไม่เสียอารมณ์คนอ่าน หลังจากปัญหาน้องน้ำ เข้ามาลูกจ้างไม่มีแล้ว พี่ยศก็นำข่าวร้ายมาบอกว่า กรมศุลเข้มงวด ของนำเข้าไม่ได้ สักพัก แต่อันนี้เ็ป็นเรื่องจริง เราเช็คข่าวแล้ว เจ้าเล็กๆ เอาของมาไม่ได้เกือบหมด เอามาก็เสี่ยงโดนยึด โรงงานที่ทำอาหารเสริมแบรนด์ตัวเองก็เลื่อนการผลิตไปเพราะน้ำท่วม สรุป เดือน พย -ธค 2011 เราก็นั่งหง่าว ทำสินค้าเก่าเล็กๆ น้อย ระบายสต๊อกให้หมด และ เอาเข้ามาเพิ่มก็ไม่ได้ เพราะว่า ด่านปิด เสียรายได้ไปเยอะ แถมยังต้องจ่ายทาเคชิอีกรายเดือน ตายๆๆๆ แต่ค่าใช้จ่าย หนี้บัตรเครดิต ค่าบ้าน ค่ารถ มันยังคงอยู่ ไม่มีโอนอ่อน ไม่มียืดหยุ่น เราต้องหมุนเงินมาจ่ายกดบัตรโน้นโปะบัตรนี้ ช่วงแรกก็ยังหมุนได้ และแฟนก็เอารถไปถอยสินเชื่อมาให้เลยได้เงินมาประทัง เรารู้ว่า ตอนนี้ หนี้เราท่วมหัวจนตรอกไปหมดแล้ว มีแต่หนี้ซ้อนหนี้ มันเครียดมาก ค่าแชร์อีก เราก็ส่งบัตรช้าบ้าง แต่พยายามส่ง หมุนได้รีบจ่าย ชีวิตเริ่มรันทดแล้ว รู้เลยว่าคนโดนบีบด้วยหนี้เป็นไง บางทีเราไม่มีเงินซื้อของมาขาย ต้องไปตามกดบัตรเงินสด บัตรเครดิตทุกใบที่มีกับตัว ง่วนมันอยู่หน้าธนาคารเป็นชม กดใบโน้น ใบนี้ ไล่กดจนหมดวงเงิน มันเครียดมันกดดันมาก อีกเรื่อง หลายคนคงสัยสัยว่า แฟนเราไม่ช่วยเราเหรอ เราจะบอกว่า แฟนเราก็มีหนี้บานเหมือนกัน จากการลงทุนทำสวนปาล์ม และ ซื้อรถมาใช้ทำงาน และ งานแฟนเราเป็นวิศวกร แทบไม่มีเวลามาช่วยงานเราหรอกเพราะแค่งานตัวเองก็ยุ่งมากกกก เราจะพึ่งแฟนแค่ตอนปัญหาใหญ่ๆ เป็นเคสๆ ไป ถ้าไม่ใหญ่จริง เราทำเอง คิดเองหมด และพอเดือนมกราคม เราก็ได้ของขวัญอีกชิ้นฉลองปีมังกร คือ เรา้ท้องลูกคนที่ 2 ..... จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:14:07

ความคิดเห็นที่ 30 รออ่านอยู่ค่ะ สู้ๆนะคะ เราเองก็อยากทำได้อย่างคุณ (เราเป็นแม่บ้านธรรมดา) อยากขายเครื่องสำอางค์ออนไลน์ แต่เรายังอยู่ในช่วงเก็บข้อมูลอยู่ค่ะ ทุนก็มีแค่หลักพัน แล้วก็กำลังจะเป็นแม่เลี้ยงเดี่ยวด้วย ชีวิตก็เลยยังไม่มีหลักให้ลูกเลย จากคุณ : หาทางออก เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:21:18 A:124.122.117.240 X: TicketID:159970

ความคิดเห็นที่ 31 เจ้าของกระทู้ยืมจมูกคนอื่นหายใจมากเกินไป หลายๆอย่างถ้าทำเองได้ ก็จะประหยัดรายจ่ายไปได้เยอะ ส่วนลูกจ้าง มันต้องมีทั้งพระเดชและพระคุณ ใจดีมากเหลิงหมด เอ็นดูเขามาก เอ็นเราขาดหมด จากคุณ : คิดถึงแล้วรักป่ะ เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:28:13

ความคิดเห็นที่ 32 เรื่องลูกคนที่ทอ้ง ตอนเราทำมาค้าขึ้นดีๆ เราตั้งใจจะมีนะคะ แต่เค้าไม่มา ดันมาตอนชีวิตกำลังแย่ พอท้องเราก็แพ้ท้อง ช่วงเดือน มค-กพ 2012 แพ้ท้องหนักนอนซม ทำอะไรแทบไมไ่ด้ มึนหัว อยากอ้วก ทรมานมาก แต่เราก็ยังรับรายได้เป็นพรีออเดอร์ เดือนนึงพอมีเงินเข้า 3-4 หมื่น ทำเท่าที่ทำได้ แต่ลูกค้าปลีกนี่ เหมือนจะทิ้งไปเลยเพราะ ไม่ได้สต๊อกของขายปลีกแล้ว +แพ้ท้องหนัก นอนทั้งวัน ไม่มีคนช่วย ก็เลยปล่อยๆลูกค้าปลีกไป สรุป ช่วงเดือน มคเป็นต้นมา เรายังชีพด้วยรายได้จาก พรีออเดอร์ (เพราะเราหมดเงินหมุนแล้ว เราเอาเงินไปจมกับสินค้าใหม่) มีรายได้เข้าเดือนละ 3-4 หมื่น เอามาจากค่าบ้าน ค่ารถ และ ค่าบัตร แต่จา่ยได้ไหม่หมดหรอก ก็ต้องหมุนต่อไป ที่นี้มาเข้าประเด็นสินค้าใหม่ ที่ำทำให้เรามาตั้งกระทู้นะคะ ในที่สุด สินค้าใหม่เราก็ออกมาเป็นชิ้นเป็นอันตอนปลายเดือน มค.2012 มากองอยู่ที่บ้าน 1000 ชิ้นด้วยเงินก้อนสุดท้าย หมดตัวจริงๆ เงินอยู่ในของนั้นประมาณ เกือบ 3 แสน ตอนนั้น แพ้ท้องหนัก เดือนกพก็หนักมาก เป็นลมตลอด เลยไม่ได้เริ่มทำการตลาดจริงจัง แต่ก็คิดตลอดว่า หายแพ้จะต้องทำยังไง (ตอนนี้อาการแพ้ท้องดีขึ้นมาก เราเลยลุกมาทำโน่นนี่ได้แล้วค่ะ) สินค้าใหม่เราเป็นอาหารเสริมแบบเม็ด กินเพื่อให้ผิวขาว แต่เราไม่ใส่กลูต้า เพราะ เราไปศึกษามาพบว่ากลูต้ามันย่อยในกระเพราะไม่ได้ เราใส่เป็น สารตัวอื่นที่เป็นกรดอะมิโนที่ดีกว่า ร่างกายดูดซึมได้ ดี และ ใส่สารต้านอนุมูลอิสระที่เรียกว่า ยอดเยี่ยม (ตามหลักวิชาการที่เราเรียนมา) อันนี้ไม่ได้มาโฆษณา แต่กำลังจะเล่าถึงจุดขายและ จะเล่าต่อว่า ทำไมเราถึงท้อใจ เราก็คิดหาช่องทางปล่อยของ พอดีพี่ที่ทำงานเก่ามีญาติทำวงการอาหารเสริม แต่เค้าขายในเคเบิ้ล เค้าเลยแนะนำให้มาคุยกับเรา สมมติพี่เค้ืาชื่อ พี่ปอยนะคะ พี่ปอยขายอาหารเสริม สไตล์ ซันคาร่า พวกอกฟูรูฟิต แต่ทำแบรนด์ตัวเอง ขายในเคเบิ้ลจานดำ ช่อง MV เกษตร พี่เค้าก็สนใจนำอาหารเสริมเราไปปล่อยขายและ เค้าก็แนะนำว่า มาขายทางเคเบิ้ลไหม ได้กำไรดี มีลูกค้าเยอะ เค้าบอกว่า เค้าขายได้เป็นกอบเป็นกำตั้งตัวได้จากเคเบิ้ลเลยนะ เรากำลังคิดการตลาดอยู่ ตอนแรกเราจะเอาลงนิตยสาร แต่ดูค่าโฆษณาแล้วหนาว ลงได้ปักษ์เดียว ตั้งครึ่งแสน ถ้านิตยสารดังๆ ระดับ คสคส เป็นแสน เราสู้ไม่ไหว ค่าใช้จ่ายทางเคเิบิ้ล ค่าถ่ายทำตัวรายการ 5 หมื่น ค่าโฆษณา ชมละ 12000 บาท เราว่า ยังถูกกว่านิตยสาร และ ที่สำคัญเราแทบไม่มีเงินแล้ว จะไปหามาคือ กดๆ บัตร ขายของในสต๊อกที่เหลือ แบบเททิ้ง และ อาจจะต้องงดส่งบัตรบางใบเอาเงินมาหมุนก่อน เราก็เลยตกลงทำการตลาดผ่านเคเบิ้ลจานดำ ลองดูสักตั้ง หวังว่า เราจะเฮงบ้าง จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:29:53

ความคิดเห็นที่ 33 ปัญหาธุรกิจของคุณแก้ไขง่ายมากครับ เพราะส่วนมากเกิดจากปัญหาภายในทั้งสิ้น เช่น - การที่คุณใจดีกับลูกน้องมากไป กลัวโน่นกลัวนี่มากไป ไม่มีกฏระเบียบในที่ทำงาน - คุณทำธุรกิจอย่างกับทำงานการกุศล ขายสินค้า margin ต่ำเกินไป ... เล่น price war หรือเปล่า เพื่ออะไร? - คุณทำธุรกิจแบบไม่ถูกต้องตามกฏหมาย ทำให้คุณมีความกลัวติดตัวอยู่ตลอด คุณอาจจะไม่รู้ว่าถ้าทำทุกอย่างให้ถูกต้อง มันอาจจะยุ่งยาก แต่ก็ช่วงแรก ๆ เท่านั้น - ธุรกิจของคุณไม่มีระบบเลย โดยเฉพาะเรื่องการเงิน คุณแค่หมุน ๆ ๆ ให้ในมือมีเงินเท่านั้น แต่ไม่มีการคำนวณต้นทุนกำไรที่แท้จริง - คุณยังมีนิสัยเสียเรื่องการใช้เงินในอนาคตไม่เป็น โดยเฉพาะการกู้เงินมาหมุน หากไม่เลิกนิสัยนี้รับประกันงานนี้คุณตาย 100.99% ที่พูดมานี่ ผมว่าธุรกิจสีเทาของคุณ ยังไม่เจอของจริงเลยนะ เช่น - ปัญหาของติดศุลกากรหนัก ๆ - มีปัญหากับ อ.ย. เท่าที่อ่าน คุณมีความสามารถในการทำธุรกิจ คุณเป็นคนมี idea และเจรจาหา connection ใช้ได้ แต่สิ่งที่คุณขาด คือคุณขาดคนคอยควบคุมการเงิน คนที่จะสร้างระบบให้รักษาสิ่งที่คุณสร้างมาให้คงอยู่ ตัวคุณตอนนี้ เหมือนกับกระเป๋าเงินที่รั่ว ... ปัญหาไม่ได้อยู่ที่เงินเข้า แต่มันอยู่ที่เงินออก นั่นคือปัญหาใหญ่สุดของคุณ เค้าถึงมีคำพร่ำสอนกันเยอะแยะ ว่าการทำธุรกิจน่ะ ... รายได้สำคัญก็จริง แต่รายจ่ายสำคัญกว่าเยอะ เงินไม่เข้า คุณก็ไม่มีปัญหา ... แต่ถ้าเงินจะออกแต่ไม่มีนี่สิ งานเข้า ขอให้โชคดี จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:31:40

ความคิดเห็นที่ 34 ความคิดเห็นที่ 31     เจ้าของกระทู้ยืมจมูกคนอื่นหายใจมากเกินไป หลายๆอย่างถ้าทำเองได้ ก็จะประหยัดรายจ่ายไปได้เยอะ ส่วนลูกจ้าง มันต้องมีทั้งพระเดชและพระคุณ ใจดีมากเหลิงหมด เอ็นดูเขามาก เอ็นเราขาดหมด ---- เรื่องลูกจ้าง เราไม่เถียงเลยเราผิดพลาด แต่เรื่องยืมจมูกคนอื่นหายใจเนี่ยคือตรงไหนคะ？？？ เพราะงานทุกอย่างในร้านเราเราทำเองได้แม้ไม่มีลูกจ้าง และทำได้ดีกว่าลูกจ้างร้อยเท่า มีลูกจ้างแค่ทำให้สบายขึ้น แต่เรื่องหิ้วของกับสั่งของทางญี่ปุ่นเราทำไม่ได้ค่ะ เราไม่มีคอนเนคชั่นกรมศุล ไม่มีเส้นสายตรงนี้ ทำไม่ได้จริง ๆต้องใช้คนที่เฉพาะทางเท่านั้น ส่วนสั่งของที่ญี่ปุ่น ถ้าไม่ใช่คนญี่ปุ่นร้านค้าที่โน่นจะไม่ยอมดีลด้วยอันนี้ลองมาแล้ว ให้เพื่อนคนไทยไปติดต่อ เค้าไม่ยอมขายให้ในราคาถูกๆ บางเจ้าไม่ยอมขายด้วยเพราะว่า เค้าถือว่าผิดลิขสิทธิ์ เพราะของที่เราสั่ง เค้ามีบริษัทแม่นำเข้าอยู่แล้ว คู่แข่งเรายังทำเองไม่ได้เลย ต้องใช้คนญี่ปุ่นทุกคน + คนหิ้วทุกคนค่ะ ยกเว้นเป็นเจ้าของบริษัทชิปปิ้งเอง เพราะนี่คือธุรกิจสีเทาค่ะ อย่างอื่นเราทำเองได้หมด.....นะคะ งงนิดนึง จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:35:18

ความคิดเห็นที่ 35 ยังอยากขายไหมคะ เราพอจะมีญาติทำทางแอร์และมีคอนเนคชั่นชิปปิ้งอยู่ค่ะ แต่ต้องขอคุยรายละเอียดอีกหน่อย เราอยากทำเหมือนกันค่ะ ชีวิตจะได้มีอะไรมากกว่านี้ จากคุณ : หาทางออก เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:41:10 A:124.122.117.240 X: TicketID:159970

ความคิดเห็นที่ 36 ผมคิดว่า #31 คงหมายถึงธุรกิจของคุณ เป็นสิ่งที่ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกมากเกินไป ไม่ได้หมายความว่าคุณทำอะไรไม่เป็นหรอกครับ เพราะมันก็เข้าใจได้ว่างานแบบนี้มันต้องพึ่งคนที่มีเส้นสายจริง ๆ บางที ประเด็นของความสำเร็จ / ล้มเหลว อาจจะไม่ได้อยู่ที่ตัวคุณ เพราะคุณอาจจะทำได้ดีพอแล้ว เพียงแต่ธุรกิจของคุณ มันเป็นอะไรที่ต้องใช้องค์ประกอบต่าง ๆ จากภายนอกมากเกินไปต่างหาก ... เคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่าครับว่า ธุรกิจที่ทำอยู่ในปัจจุบัน มันใช่สิ่งที่คุณจะฝากชีวิตไว้ได้จริงหรือ? จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:43:11

ความคิดเห็นที่ 37 อันนี้จบจริงล่ะค่ะ ขอบคุณทุกคำแนะนำ แต่ตอนนี้ เพราะเราผิดเอง ในหลายๆเรื่อง โดยเฉพาะเรือ่งเงิน ตอนนี้ตกที่นั่งลำบากแล้ว จากหลายความเห็นบอก เราบริหารเงินไม่เป็น ตอนมีเงินเยอะๆ เข้ามือ เราก็มีไปกินไปเที่ยว แต่ไม่ได้เยอะมาก ไปกินอาหารนอกบ้านบ่อยขึ้น อยากได้อะไร ลงทุนอะไรก็ซื้อ อย่างคอมพิวเตอร์ตอนนี้กองอยู่บ้าน 3 เครื่อง ไม่มีลูกน้องมาทำ โต๊ะทำงาน ที่กองไว้ 2 ตัว ตู้ และเครื่องใช้สำนักงาน มีคนเคยเตือนเราก็ไม่ัฟังแบบว่าชั้นคิดว่าดี ชั้นจะทำ เ้จ้าของเงินอ่ะ เพราะ เกิดมาในชีวิตไม่เคยมีเงินเลย จนมาตลอดพอได้จับเงินก็ตื่นเต้น ใช้ไม่คิด...เราผิดจริงๆ ตอนนี้ต้องรับกรรมแล้ว ใครจะว่าอะไรเรื่องนี้เราไม่เถียงไม่ดราม่า เราลืมดูตัวเองไปว่า เราไม่มีเงินเย็น มีแต่เงินหมุน ซึ่งคือหนี้กับหนี้ ตอนนี้เราเริ่มคิดได้แล้วตอนเงินขาดมือแต่มันสายไปแล้ว (มั๊ง) เพราะ ตอนนี้ พอเราได้เอาของลงขายเคเบิ้ล เพิ่งออกอากาศวันนี้วันแรก 3-3-2011 ไม่มีลูกค้าโทรมาสักสายเดียว ย้ำสักสายเดียว เงินเราละลายไปกับเคเบิ้ลวันนี้ 1 หมื่นบาทโดยปราศจากการตอบรับ เรายังเหลือ เวลาออกอากาศอีก 9 เทป ซึ่งเราเริ่มคิดว่า คงไม่น่าจะไปรอด เราสมน้ำหน้าตัวเองแล้ว ตอนนี้ ค่าผ่อนบ้านยังไม่จ่าย หนี้บัตรเครดติกองพะเนิน ต้องหลบเจ้าหนี้แบ๊งทวงหนี้มาเดือนนึงแล้ว โทรศัพท์มือถือไม่กล้าัรับเบอร์แปลก โทรศัพท์บ้านยิ่งไม่ต้องพูดถึงไม่รับเลย ตอนแรกเราหวังว่า จะได้เงินจากขายของเคเบิ้ลมาหมุนก่อน แต่มันก็ไม่มี ตอนนี้ท้อและหมดกำลังใจมาก แต่ดีที่หายแพ้ท้องกำลังคิดจะหาทางระบายสินค้าด้วยวิธีอื่น จะเริ่มกระจายทางเน็ต และ อาจจะเคาะตามบ้านถ้าหมดทาง ตอนนี้ยังคิดไ่ม่ออกว่าจะทำไงต่อ อีกอย่างทำอยู่คนเดียว มันเหนื่อยกายเหนื่อยใจมาก เลยมาโพส ระบายและเผื่อใครจะช่วยคิดว่า ทำไงดี เราจะลองขายทางเฟสบุ๊ค แต่ดูแล้ว ไม่น่าจะสู้คนที่โพสรูปสวยๆ โชว์แล้วขายได้ เค้ามีแฟนคลับ แต่เราไม่ใช่สไตล์นั้น อย่างที่บอกสินค้าเรา เราเน้นสูตรที่ดี แบบไปร่ำเรียนมา เลยสวนกับการตลาด　และสภาพเราตอนนี้คงเอาหนังหนาโชว์ไม่ไหว กำลังท้อง แพ้ท้องโทรมมากกกก ตอนนี้มีเงินติดตัวทั้งบ้าน ไม่ถึง 2พัน ค่าไฟยังไม่ได้จ่ายเลย มองหน้าลูกสาววัย 4 ขวบ กับคิดถึงลูกในท้องแล้ว กลุ้ม แต่คงต้องรีบกอบโกยกำลังใจแล้วหาทางต่อ เรื่องเราจบแค่นี้นะคะ ตอนนี้มันมาถึงแค่นี้ ตอนนี้เราจินตนาการไปไกลแ้ล้ว ถึงขั้นจะหาบ้านเช่า รอวันบ้านโดนยึด คิดไปไกลขนาดนั้น ฟุ้งซ่าน ขอบคุณทุกคนมากนะคะ ที่อยู่ฟังจนจบ เราไปทำงานต่อนะคะ ยังนอนไม่หลับตามเคย T_T จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:47:57

ความคิดเห็นที่ 38 ความคิดเห็นที่ 36     ผมคิดว่า #31 คงหมายถึงธุรกิจของคุณ เป็นสิ่งที่ความเป็นความตายขึ้นอยู่กับปัจจัยภายนอกมากเกินไป ไม่ได้หมายความว่าคุณทำอะไรไม่เป็นหรอกครับ เพราะมันก็เข้าใจได้ว่างานแบบนี้มันต้องพึ่งคนที่มีเส้นสายจริง ๆ บางที ประเด็นของความสำเร็จ / ล้มเหลว อาจจะไม่ได้อยู่ที่ตัวคุณ เพราะคุณอาจจะทำได้ดีพอแล้ว เพียงแต่ธุรกิจของคุณ มันเป็นอะไรที่ต้องใช้องค์ประกอบต่าง ๆ จากภายนอกมากเกินไปต่างหาก ... เคยถามตัวเองบ้างหรือเปล่าครับว่า ธุรกิจที่ทำอยู่ในปัจจุบัน มันใช่สิ่งที่คุณจะฝากชีวิตไว้ได้จริงหรือ? ----ใช่เลยค่ะ เราเลยพยายามทำแบรนด์ตัวเองเพื่อหนีจากสภาวะที่คุณบอกเลย เราควบคุมอะไรไม่ได้ทั้งหมด เพราะธุรกิจสีเทาต้องพึ่งคนอื่นเยอะ แต่ว่าแบรนด์ตัวเอง ก็ทำท่าจะไปไม่รอดตอนนี้ขอไปใช้หมองก่อนว่า จะทำไงต่อ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:50:05

ความคิดเห็นที่ 39 ความคิดเห็นที่ 35   ยังอยากขายไหมคะ เราพอจะมีญาติทำทางแอร์และมีคอนเนคชั่นชิปปิ้งอยู่ค่ะ แต่ต้องขอคุยรายละเอียดอีกหน่อย เราอยากทำเหมือนกันค่ะ ชีวิตจะได้มีอะไรมากกว่านี้ จากคุณ : หาทางออก ----ตอนนี้เราไม่มีทุนจะทำผ่านชิปปิ้งแล้วค่ะ จำนวนขนต่อรอบเราไม่เยอะ เราว่าชิปปิ้งทำราคาไม่ได้แน่ๆ ต้องเกาะพี่ยศต่อไปจนกว่า จะอยู่รอดด้วยธุรกิจอื่น และ ธุรกิจนี้ตัดราคากันเลือดสาด ไม่ค่อยเห็นอนาคต ไม่แนะนำให้ใครทำเลยค่ะ แต่ถ้าอยากทำขำๆ หารายได้เสริม ก็ทำได้นะคะ แต่จะหวังอยู่กับมันไปยาวๆ คงยาก ล้มหายตายจากถอยหนีไปหลายเจ้าแล้ว ขนาดคู่แข่งเรายังหันไปทำอย่างอื่นแทน เอาเข้ามาน้อยลงเพราะกำไรน้อยไม่คุ้มกับเงินที่ลงไป แต่ถ้าจะเสนอมา เราก็ขอดูก่อน หลังไมค์มาก้ได้นะคะ เราไม่เคยปฏิเสธโอกาสที่ใครๆ หยิบยื่นให้ ขอบคุณมากค่า แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 06:25:58 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:52:15

ความคิดเห็นที่ 40 ความคิดเห็นที่ 28     อ่านถึงเรื่องลูกน้องแล้วปรี๊ดเลย ที่บ้านขายอาหารครับ เชื่อไหมว่าช่วงระยะเวลาประมาณ 1ปี ที่ผ่านมาที่บ้านเปลี่ยนลูกน้องไปน่าจะเกิน50คนแล้ว (เป็นคนต่างด้าว)คือคนไหนทำดีเราดีด้วยคนไหนห่วยเราไล่ออก ประเภทชอบคุยโทรศัพท์ในเวลางานเกลียดมากๆ เตือนแล้วไม่ฟังไล่ออกทันที บางคนเรื่องมากเป็นลูกน้องทำตัวยังกะเจ้านาย แบบนี้ก็ไม่รอด ล่าสุดไม่กี่วันก็ไล่ออกไปอีกสอง ----เราอยากทำอย่างนั้นบ้างไล่ออกง่ายๆ แต่ ดันติดเรื่อง อย เนี่ยแระ ลูกจ้างหัวหมอมันเอามาขู่ได้ นี่ไม่กล้าจ้างลูกจ้างอีกเลย ออกที่ต้องจ่ายชดเชยตามใจลูกจ้าง เซงมาก จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 04:58:20

ความคิดเห็นที่ 41 ความคิดเห็นที่ 33 ที่พูดมานี่ ผมว่าธุรกิจสีเทาของคุณ ยังไม่เจอของจริงเลยนะ เช่น - ปัญหาของติดศุลกากรหนัก ๆ - มีปัญหากับ อ.ย. ---ขอบคุณมาก ๆสำหรับคำแนะนำ และตักเตือน มารู้ตอนนี้ไม่รู้ว่าจะสายไปไหม อยากกลับมาฟื้นอีกครั้ง ตั้งใจจะโปะแต่หนี้ให้หมด ขอเริ่มชีวิตด้วยไม่มีหนี้ตอนนี้รู้แล้ว ว่า ต้องใช้เงินยังไง ส่วนของจริงที่คุณว่า เราภาวนาขอให้ไม่เจอในชาตินี้เลย อาจจะเพราะเราเจ้าเล็กเอามาไม่เยอะมาก เลยยังรอดอยู่ เรารู้มาว่า เจ้าใหญ่เจอกันบ่อย แต่เค้าทุนหนาเลยแก้ปัญหาได้ คู่แข่งเราก็เคยเจอ แต่เค้าก็ทุนหนา เลยยังอยู่ต่อได้ ถ้าเราเจอ เราจบเลย จบทุกอย่างแน่นอน จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 05:07:10

ความคิดเห็นที่ 42 ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ สักวันต้องเป็นวันของเรา จากคุณ : คิดถึงแล้วรักป่ะ เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 05:38:14

ความคิดเห็นที่ 43 ความคิดเห็นที่ 42     ขอให้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดีครับ สักวันต้องเป็นวันของเรา ---เรารอวันนั้นอยู่แต่สายป่านเงินทุนเราไม่ยาวพอไม่รู้จะรอได้ไหม หรือ จะไปก่อนวันนั้นมาถึง แต่ก็จะอดทนให้มากที่สุด จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 05:55:31

ความคิดเห็นที่ 44 ทุกวันนี้เราคิดได้อย่าง ระหว่างเพื่อนเราที่ต้องเลิกคบ กับลูกจ้างเราว่า เพื่อนเราดีกว่าเยอะ ทุ่มเทและดูรักสินค้าเรามากกว่าลูกจ้างเยอะ อาจจะเพราะว่า ได้ค่าคอมสูงด้วย แต่เราคิดว่า ต่อให้ลูกจ้างได้ค่าคอมสูงๆก็ไม่ทำงานดีเท่าเพื่อนเรา และเพื่อนเราไว้ใจเรื่องเงินทองได้มากกว่า แต่เพื่อนเราไม่ลงเงิน ทำให้ทำด้วยกันแล้ว มันติดขัดเรื่องความรู้สึก เราไม่สามารถแบ่งกำไรให้เพื่อนได้เต็มที่  เพราะเค้าไม่ได้ลงเงิน และ เราก็เหนื่อยคนเดียวในการหาเงิน และเงินมันสำคัญมาก เรามีเพื่อนในกลุ่มคนอื่นทำธุรกิจ แล้วเค้าทำกับเพื่อนสนิท แต่เค้าลงเงินกันคนละครึ่ง และช่วยกันทำช่วยกันคิด มันเวิร์คมากเลยนะ เค้าสนุกในการทำงาน มีคนร่วมทุกข์ร่วมสุข ช่วยแก้ปัญหาแบบจริงจัง เป็นกำลังใจให้กันเพราะล้มก็ล้มด้วยกัน ได้ก็ได้ด้วยกัน ตอนแรกธุรกิจเค้าเหมือนจะไปไม่รอด (เปิดร้านทำผม) แต่ตอนนี้ดีขึ้นแล้ว รายได้โอเค  เราเลยว่า พาร์ทเนอร์ดีๆ ที่ลงทั้งแรง+เงินมันก็สำคัญจริงๆ ดีกว่าลูกจ้างเยอะ แต่เราคงหาไม่ได้แล้วเพราะ ไม่มีเพื่อนคนไหนสนิทพอจะชวนมาทำแล้วล่ะ T_T แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 06:50:21 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 06:44:59

ความคิดเห็นที่ 45 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : DiFfeRent of LoVe เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 08:56:00

ความคิดเห็นที่ 46 คุณโตเร็วเกินไปโดยที่ไม่มีความพร้อมเลยค่ะ การเปิดศึกลงตลาดอาหารเสริมแบบไม่มี อย. นอกจากเอาขาเข้าตารางไป 1 ข้างแล้ว ยังเอาเงินไปวางกองที่ปากเหวโดยมีเชือกเส้นบางๆผูกไว้ เมื่อไหร่ที่ลูกน้องหักหลัง คู่แข่งฟาดฟัน ลูกค้ากินแล้วไม่พอใจฟ้อง อย. ทุกอย่างที่ทำมาไม่แค่ศูนย์แต่ติดลบเลยค่ะ ตอนนี้คือตัดค่าใช้จ่ายทั้งหมดออกให้มากที่สุด อุปกรณ์ สนง ขายได้ก็ขายค่ะ เอไว้ใช้เท่าที่จำเป็น สินค้าตัดลอตขายไปเพื่อให้ได้เงินสดกลับมาให้ไวที่สุด โป่ะหนี้และดอกเบี้ยที่บานเบิกทุวันก่อน เคลียร์หนี้ให้ดอกเบี้ยลงให้มากที่สุดก่อนค่ะ อย่ามองว่าการให้เพื่อนมาร่วมหุ้นจะดีกว่าการมีลูกจ้าง ทุกอย่างมีข้อดีข้อเสียทั้งนั้น อยู่ที่การเลือกใช้คนค่ะ เพื่อนเลว ลูกน้องแย่ เพื่อนดี ลูกจ้องที่เป็นเหมือนญาติ มีได้ทั้งนั้น จ้อยเคยหุ้นกับเพื่อนทำธุรกิจมาหลายอย่าง กว่าจะจับเข่าลงขันกันได้คนก็ว่าจ้อยเขี้ยว เพราะจ้อยลงรายละเอียดแบบยิบๆๆ ไม่มีคำว่าช่วยๆกัน ถ้าคุยกันไม่เข้าใจแต่แรกก็ไม่มีการร่วมหุ้นเด็ดขาด แล้วที่จ้อยหุ้นกับเพื่อนไม่เคยเจ๊งสักอัน(เคาะๆๆๆ) อันไหนที่ทำแล้วต้องเลิกลาก็จากกันด้วยดีไม่ทะเลาะกันเลยสักอัน มีแต่อันที่จ้อยถอนออกมาแล้วไม่รอด ตอนนี้เพื่อนอยากจิกไปทำนู่นนี่ด้วย  ก็บ้ายบายหมดไฟหุ้นกับใครแล้ว พอแล้วค่ะ :) จากคุณ : จ้อย..ยย เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:04:07

ความคิดเห็นที่ 47 สู้ๆครับปัญหาย่อมมีทางออกเสมอ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:30:42

ความคิดเห็นที่ 48 เจ้าของกระทู้เป็นคนเก่ง หาทางแก้ปัญหาได้อยู่แล้วค่ะ ใจเย็นๆ ซักพัก ตอนนี้ท้องอยู่ด้วยก็จะคิดมากกว่าปกติ ทำใจให้สงบเถอะค่ะ เดี๋ยวก็หาทางออกได้เอง จขกท ทำส่วนที่ยากที่สุดได้ดีแล้ว ปัญหาอื่นเล็กน้อยมากค่ะ (ส่วนที่่ยากที่สุดคือ ทำยังไงให้ขายของได้) คุณมีความรู้เรื่องการขายแล้ว เรื่องอื่น ง่ายแล้วล่ะค่ะ จากคุณ : พิณทองเทียมๆ เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 09:57:29

ความคิดเห็นที่ 49 ให้กำลังใจได้อย่างเดียว อดทนมากๆนะคะ จากคุณ : koonnaichayo เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 10:06:04

ความคิดเห็นที่ 50 คุณเป็นคนดีจิงๆ ผมอยู่วงการ shipping ใช่ครับ มีการเปลี่ยนแปลงบางอย่างทำให้กรมศุล เข้มงวด จากคุณ : โชคดี (watashiwazou) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 10:07:22

ความคิดเห็นที่ 51 คุณ จขกท ใจสู้จริงๆครับ ลองทำให้เป็นถูกกฎหมายสิครับ ผมก็กำลังจะนำเข้าอาหารเสริมจากญี่ปุ่น แต่เป็นด้านลดความอ้วน... คุยกับทางบริษัทแม่เขาไป เขาก็ตกลงจะบินมาไทยอาทิตย์หน้านี้แหละครับ พร้อมกับให้ผม present แผนการตลาด, ยอดขายที่คาดหวัง, และอื่นๆ จากนั้นก็เซนต์สัญญา เพื่อไปขอ อย. ครับ ทุกอย่างมีทางออกครับ ลองดู จากคุณ : WLan เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 10:55:44 A:58.8.157.136 X: TicketID:265937

ความคิดเห็นที่ 52 จ้างลูกจ้างเยอะไป ต้องพยายามทำเอง ทุกอย่าง เพราะธุรกิจเรามีลักษณะแบบนี้ เราเคยทำธุรกิจออกแนวคล้ายๆคุณ งานยุ่งมาก แทบไม่ได้กิน ไม่ได้นอน แพคของถึงตีสามตีสี่ทุกวัน วิ่งส่งของ เก็บเงิน วิ่งหาเวนเดอร์ วิ่งเคลียร์ของ ทั้งหมดเป็นความลับของกิจการ ทำกับแม่สองคนเท่านั้น เพราะรุ้ว่ามันเป็นธุรกิจฉาบฉวย เด้วมาเด้วไป จะไม่มีการจ้างลุกจ้าง fix cost เด็ดขาด คุณต้องลดขนาดกิจการลง เอาคนออกไป ลด fix cost ออฟฟิศนี่ใช้้บ้าน หรือ เช่า ถ้าเช่าก้อต้องเลิกเช่า มาอยู่บ้านแทน ทำเองหมด การทำธุรกิจเอาของเข้าอาจจะเจอเรื่องประมาณนี้ - โดนภาษีเท่าตัว ต้องยอมจ่ายเพื่อเอาของส่งลูกค้า - เจอคนหิ้ว รับหิ้ว โกง หายไปเลย เงินหกหลัก - บางคนเจอสรรพากรตามมาถึงบ้าน ตามเอกสารชิปปิ้งนำของเข้า - เจอบุกค้นบ้าน ออฟฟิศ ยึดของ (อันนี้ต้องคิดดูว่าควรเอาของไปเก็บไว้ไหน) - เจอล่อซื้อจากผู้นำเข้ารายอื่น แต่คุณทำมาได้ขนาดนี้ถือว่าเก่งมาก ขอให้ลดต้นทุน เอาพนักงานออกไป ลดค่าใช้จ่ายทั้งหมด เหลือแต่ัตัวคุุณกับสินค้า เท่านั้น แล้วมันจะ้เริ่มคล่องขึ้น เรื่องการโปรโมท  คุณเอาลงเคเบิ้ล แพงมาก นั้่นต้องระดับป้าเชง ลองลงใน 7 แคตตาล็อค หรือยัง ลองทำ SEO หรือยัง (ทำเองนะ อย่าไปจ้างเค้าทำ มันเงินหกหลัก เยอะไป) ทำ seo เองขึ้นอยู่กับความขยันหมั่นเพียร  ไปซื้อหนังสือจากร้านมาเริ่มอ่านเสียแต่วันนี้เลย เครื่องใช้สำนักงานที่เกิน ก้อเอาไปขายทิ้งอย่าเก้บไว้ รกรุงรัง เปลืืองเงิน ได้เงินมาหมุนก้อยังดี แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 11:13:18 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 11:09:57 จากคุณ : itssmallworld (itssmallworld) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 11:05:50

ความคิดเห็นที่ 53 ี่ที่เคยเข้ามาโพสถาม http://topicstock.pantip.com/silom/topicstock/2011/10/B11212246/B11212246.html คุ้นๆ อยู่ เป็นกำลังใจให้สู้ ๆ นะคะ จากคุณ : aememory เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 11:29:29

ความคิดเห็นที่ 54 เข้ามาอ่านค่ะ ให้กำลังใจนะคะ สู้ๆ จากคุณ : JiGGO InLove เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 11:41:15

ความคิดเห็นที่ 55 เราก็ขายสินค้าในแบรนด์ตัวเอง ถ้าทุนเราไม่เยอะเงินเราไม่หนายากมากๆเลยที่สินค้าจะเป้นที่รู้จัก จขกท กับเราเหมือกันตรงที่ไม่คิดจะลงโฆษณาสรรพคุณสินค้าตังเองเกินจริงกว่าที่ตัวสินค้ามันจะทำได้ หุหุ...เราก็เจอแบบ จขกท ค่ะ สุ้คนที่เค้าเมคเก่งไม่ได้แต่เราโชคดีกว่าตรงไม่กล้าเป็นหนี้เพื่อมาลงทุนเรากลัวไม่มีเงินใช้หนี้เค้า เลยเตาะๆแตะๆเป็นต้นไม้แคระโตแบบช้ามากๆๆๆไปเรื่อยๆ ค่ะ เป็นกำลังใจให้หาทางออกที่ดีที่สุดให้ตัวเองได้ค่ะ จากคุณ : jazzzero เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:06:01

ความคิดเห็นที่ 56 เคยขายของเดือนเป็นหมื่นๆ เราว่า จขกท ก็แกร่งแล้วนะคะ เรื่องหนี้ ขอให้ลองดูรายการ vip ที่เชิญหมูทอดเจ็จงมา คล้ายๆ จขกท เลยค่ะ ตอนนี้เจ็แกหมดหนี้แล้ว ยังไงเป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้แกร่งๆ ใช้หนี้หมดเร็วๆนะคะ จากคุณ : Zbee เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:14:27

ความคิดเห็นที่ 57 คุณเก่งมากอ่านแล้วทึ่งเลย สุดยอด สู้ๆๆนะคะ เรายังทำไม่ได้เท่าครึ่งหนึ่งของคุณเลย ตอนนี้ได้แต่เป็นแม่บ้านรอตังสามีเฮ้อๆๆๆๆ สู้ๆๆนะคะเอาใจช่วย จากคุณ : กรุณาอย่าเพิกเฉย เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:27:47

ความคิดเห็นที่ 58 เข้ามามอบกำลังใจดวงโตๆ ให้คุณจขกท. ครับ เข้มแข็งไว้นะครับ อย่างน้อยก็มีพวกเราชาว pantip คอยเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ (แมงเม่าปีกมังกร) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:41:37

ความคิดเห็นที่ 59 คุณมีความสามารถเก่งอยู่แล้ว มีไอเดีย มีความกระตือรือล้น เหลือแต่วินัยทางการบริหารเงินนะ แล้วก็วางแผนธุรกิจอย่างรัดกุม เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : atmind เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:50:03

ความคิดเห็นที่ 60 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ แนะนำเรื่องหนี้สินนิดนึงนะค่ะ เรื่องบ้านตอนนี้ถ้าขายได้ก็ขายนะค่ะ อย่าปล่อยให้โดนยึดเเลยค่ะ เก็บเงินไว้จ่ายหนี้บัตร ส่วนเรื่องบัตรเครดิต ไม่ต้องจ่ายเลยค่ะ  ถ้าหนี้เน่ามาก ๆ ๆ ๆจะได้ส่วนลดงาม ๆ เลยคะ ตอนนี้ถ้ามีเงินก้อนนิดนึงก็ทำธุรกิจเล็กๆ   ไว้ใช้จ่ายตอนที่กำลังคลอด พออยู่ได้ เชื่อว่า จขกท มีความสามารถอยู้แล้วค่ะ คนที่เคยมีประสบการณ์มีหนี้ จากคุณ : ลิลลี่ (jooby) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 12:54:58

ความคิดเห็นที่ 61 พี่เป็นคนมีความสามารถมากค่ะ เชื่อว่าในอนาคตพี่ต้องประสบความสำเร็จมากแน่ค่ะ เมื่อเราเหนื่อยเราท้อก็หยุดพักก่อนนะคะ มีแรงแล้วรีบลุกขึ้นมาค่ะ อย่าท้อนะคะ จากคุณ : กรรมของแจ๊ส เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:11:33

ความคิดเห็นที่ 62 จาก #6-7 คุณลงทุน 180,000 ได้กำไรหลักหมื่นแต่ไม่รู้กี่หมื่น แต่ไม่สามารถยังต้องกดเงินสดทำรอบอีก แสดงว่าอัตรากำไรต่ำ  ซึ่งขัดกำไรลักษณะธุรกิจสีเทา ธุรกิจสีเทา อัตรากำไรต้องสูงมากครับ ต้อง 50-100% ขึ้นไปครับ จากคุณ : MAX เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:13:51

ความคิดเห็นที่ 63 เป็นกำลังใจให้นะคะ ขอให้เจอทางออกค่ะ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ นึกถึงเจ้าตัวเล็กในท้องไว้ค่ะ จากคุณ : frau เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:16:59

ความคิดเห็นที่ 64 สุ้ๆครับ ชีวิตมหาเศรษฐีทั้งหลายก็เคยผ่านช่วงเวลานี้มาด้วยกันทั้งส้นนะครับ เป็ฯกำลังใจให้ทุกคนครับผม สู้ๆนะ จากคุณ : Bundit_mai เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:29:11

ความคิดเห็นที่ 65 ขอบคุณสำหรับการแชร์ประสบการณ์เป็นวิทยาทานครับ ได้ข้อคิดเรื่องลูกน้องมากเลยครับ การที่เราเคยเป็นลูกจ้างมาก่อนเลยเข้าใจหัวอกลูกจ้าง อยากใจดีกับลูกน้อง แต่ผลตอบแทนที่ได้บางทีมันสู้การเป็นเจ้านายใจร้ายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ เป็นข้อคิดที่ดีจริงๆ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : จิ๋วจี๊ด เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:32:55

ความคิดเห็นที่ 66 ผมไม่ได้เก่ง ไม่ได้เซียน นะครับ แต่เท่าที่อ่าน เท่าที่มองเห็น ปัญหาของคุณคือ ปัญหาภายใน 1.ปัญหาเรื่องเงินสด กระแสเงินสด การควบคุมบัญชี ให้ได้นี่แหละครับ หัวใจสำคัญ แต่คุณไม่มีการบริหารที่ดีอ่ะครับ ขาดตรงจุดนี้ไปครับ แล้วคุณก็โตเร็วไป โตจากเงินกู้ เพื่อสั่งของ ---จ่ายเงินค่าจ้างทาเคชิ----แล้วยังต้องมาลุ้นกับศุลกากรที่รักอีก เงินคุณยืมมา ต้องจ่ายคืน แต่รายได้คุณต้องมาลุ้น ศุลกากรทุกรอบ ผมว่า มันไม่มีความแน่นอน ไม่ยั่งยืนในระยะยาวอ่ะครับ 2.ปัญหาเรื่องคน แต่ก็พอเข้าใจ เพราะกิจการขนาดเล็ก อำนาจต่อรองมันก็ไม่ได้เยอะ ลูกจ้างเค้าก็หาทางไปที่ดีกว่าอยู่เสมอๆ 3.ปัญหาทางด้านคู่คิดน่ะครับ คุณคิดเองคนเดียวทั้งหมด มันก็มีข้อดีตรงอำนาจการตัดสินใจ แต่ถ้าจุดใดพลาดกว่าคุณจะรู้ก็ต้องรอให้มันพลาดเกิดผลก่อน แล้วเก็บเปนประสบการณ์อ่ะครับจริง ๆ แล้วคุณน่าจะมีที่ปรึกษาที่เค้าเก๋ากว่า คอยแนะนำน่ะครับ แต่ก็เข้าใจนะ เวทีชีวิต ไม่มีพี่เลี้ยง ไม่มีสลิง ไม่มีสไลด์ ไม่ใส่จี สตริง เล่นจริง เจ็บจริง ปัญหาภายนอก 1.ทาเคชิ เปนพระเอกของคุณ และเค้าสามารถเปนผู้ร้ายของคุณได้เช่นกันน่ะครับ คุณไม่มีอำนาจต่อรองตรงนี้ ใจจริงอยากให้คุณหาคนอย่างทาเคชิ เพิ่มเอาไว้ แล้วค่อย ๆ กระจาย Port การนำเข้าจาก คนใหม่ สมมุติว่าชื่อ ฮิตาริ ละกัน คุณก็สลับกัน สั่งของกับทาเคชิ และฮิตาริ วันใด ทาเคชิมีปัญหา ก็หันไปใช้ ฮิตาริ และหาคนใหม่เตรียมมาแทน ฮิตาริ ด้วยเช่นกัน เปนการกระจายความเสี่ยง ลดอำนาจต่อรองของทาเคชิ และเตรียมยางอะหลั่ยไว้น่ะครับ แต่อันนี้เปนเพียงความคิดนะ ผมเข้าใจว่า คนทำงานให้เรามันหายากมากจริง ๆ อาจจะยากมากกว่าหาแฟนเสียอีกครับ 2.เรื่องคน คุณคุมคนไม่อยู่อ่ะครับ  แต่ปัญหาเรื่องคนนี่ เปนอะไรก็แก้ยากมากที่สุดในโลกแล้วครับ คงต้องเอากระบองฟาดบ้างอ่ะครับ 3.Time management ผมว่ามันสำคัญนะ งาน รูทีน จะเยอะขนาดไหน คุณควรจะมีเวลานิ่ง ๆ สักสัปดาห์ละ สี่ห้า ชม.นิ่งอยู่กับตัวเองว่า โครงงานทั้งหมด ต้องแก้ตรงจุดไหน จุดไหนเปนจุดอ่อน และมีเวลาพักผ่อนสำหรับตนเองบ้าง เปนการชาร์จไฟ ให้ตนเอง ขอบคุณสำหรรับทุกอย่างที่คุณเล่ามา เป็นวิทยาทาน เป็นกุศลจริงครับ ว่าง ๆ ผมจะมาแชร์ประสบการณ์เองบ้างคับ สู้ ๆ นะครับ จากคุณ : mix_more เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:36:31

ความคิดเห็นที่ 67 ตัวเราเองก็เคยทำธุรกิจส่วนตัวมาก่อน เป็นแบบคุณเลยนะคะ ใจดีอะไรก็ได้ แต่ก็มีหุ้นส่วนนะคะ หุ้นส่วนก็ดีโอเคในระดับนึง ทุกวันนี้ก็ัยังคบกันอยู่ ตอนที่ธุรกิจถึงทางตันแล้ว ตอนนั้นกู้เงินของ เอสเอ็มอีแบงค์ คิดในใจว่าจะเป็นเงินก้อนสุดท้ายที่จะลงทุนด้วยเงินสามแสนบาท ตอนมีเรื่องที่ราชประสงค์อะคะ สุดท้ายก็ไปไม่ได้รอด (จะรู้ว่าไปรอดไม่รอดอย่างไร ตัวของเราเองจะบอกได้เองในตอนนั้นเลยอ่ะค่ะ อาจจะเพราะด้วยการหมุนเงินหรืออะไรก็แล้วแต่อะนะ) เราตัดสินใจยุติทุกอย่างทั้งหมด และเริ่มต้นใหม่ด้วยการหางานทำ (ช่วงนี้เราเรียกว่าเป็นการพักฟื้นตัวเองค่ะ พร้อมเมื่อไหร่เราจะกลับมาทำอีกแน่นอน) เรายังโชคดีตรงที่เรียนบัญชีมา เลยหางานได้เร็วและได้เงินค่อนข้างดี มีเงินผ่อนหนี้ มีให้พ่อกับแม่ ยังดีที่เราไม่มีแฟนก็เลยไม่ได้เครียดเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ปัญหาเราจะมาจากทางบ้านซะส่วนใหญ่ ตอนนี้บ้านจะโดนยึด พ่อเราก็เกษียณมานานแล้ว มีแต่เรากับแม่ที่หาเงินเข้าบ้านได้ มันเครียดมากๆ เลยนะคะ เราเข้าใจคุณค่ะ ทางออกของเรากับคุณคงต่างกัน (เราอายุ 33 แล้ว ไม่สายเกินจะเริ่มต้นใหม่นะเราว่า) เราเลือกกลับเข้ามาเป็นลูกจ้างอีก ไม่ใช่ว่าเราแพ้นะ แต่ว่าเราเชื่อว่า คนเราต้องมีระยะเวลาฟื้นตัวหลังจากบาดเจ็บมานาน คุณมีภาษีดีตรงที่ได้ภาษาญี่ปุ่น น่าจะรับแปลเอกสารภาษาญี่ปุ่นนะ หน้านึงตั้งหลายพัน ถ้าเราจำไม่ผิดอะนะ หรือจะเปิดสอนภาษาญี่ปุ่น ก็ดีนะ หากไม่อยากทำงานประจำก็รับเป็นจ็อบๆ ไป โชคดีนะคะ จากคุณ : ผู้ไม่แพ้ (Armaroundme) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 13:48:53

ความคิดเห็นที่ 68 ขอบคุณสำหรับการเล่าสู่กันฟังนะคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : คุณหญิงโสภาสุดเปิ่น เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:16:49

ความคิดเห็นที่ 69 จขกท ประสบการณ์เยอะจริง ๆ ค่ะ แล้วเราว่ามันก็มากพอที่จะฟื้นได้ด้วย แค่มองปัญหาให้เจอแล้วค่อย ๆ แก้ไปนะคะ เราเชื่อว่าประสบการณ์ขนาดนี้ จขกท ฟื้นตัวได้แน่นอน ฟ้าหลังฝนคงสดใสกว่าเดิมแน่นอนค่ะ ^^ ปล ถ้ายังนอนไม่หลับ มีหนังสือแนะนำเล่มนึงค่ะ ชือ พลิกวิกฤตเป็นกำไร นอนไม่หลับก็อ่านไปเรื่อย ๆ  ได้ข้อคิดอะไรดี ๆ เยอะค่ะ ^ ^ จากคุณ : นกปิ๊ดตาลิวเบิร์ด เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:32:59

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณ จขกท นะคะ ที่นำเรื่องของตัวเองมาเล่าสู่กันฟัง ทำให้เราได้ทราบ ปสก การทำธุรกิจอีกแบบหนึ่ง ที่เราไม่เคยทำมาก่อน ประสบการณ์ของ จขกท จะช่วยให้คนอื่นๆ มองโลกของการทำธุรกิจในหลายๆ แง่มุมมากขึ้น เท่าที่อ่าน จขกท เป็นคนเก่งนะคะ ขอให้กำลังใจค่ะ เราว่าอีกไม่นานคุณน่าจะฟื้นตัว และเร็วด้วย ยังไงบทเรียนที่ผ่านมา จะทำให้คุณ จขกท หมดหนี้ และ มีเงินเข้ามาในเร็ววันค่ะ จากคุณ : Dreams Catcher เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 14:48:54

ความคิดเห็นที่ 71 สู้ๆครับ จากคุณ : devnow เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 15:40:45

ความคิดเห็นที่ 72 คุณก้าวมาจากศูนย์  ถ้าจะถอยกลับไปเริ่มจากศูนย์ใหม่ก็ไมใช่เรื่องยากครับ  ขั้นแรกทำใจครับ ยอมรับสภาพความเป็นจริง ไม่ไหวคือไม่ไหว โดนยึดก็ยอม คนเราล้มได้ครับและลุกขึ้นใหม่ได้ด้วย คุณเป็นคนเก่งมีความสามารถ คงใช้เวลาไม่นานในการลุกขึ้นมาใหม่ อาจจะ1-2ปีหรือ10ปีหรือจะกี่ปีก็แล้วแต่ อย่าใจร้อนครับ ค่อยๆเป็นค่อยๆไป  และที่สำคัญที่สุดคุณต้องเปลี่ยนธุรกิจสีเทาของคุณเป็นสีขาว หรือไม่ก็หาธุรกิจสีขาวอย่างอื่นทำ ไม่อย่างนั้นปัญหาเดิมๆก็จะกลับมาอีก  จะทำอะไรก็แล้วแต่ถ้าต้องคอยมากังวลเรื่องโดนจับ โดนยึด อย่าทำเลยครับ  ธุรกิจสีขาวกำไรอาจจะน้อยแต่นอนหลับสบายในแต่ละวัน ไม่ต้องคอยผวา มันจะไม่ดีกว่าหรือครับ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : sumoto เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 16:43:08

ความคิดเห็นที่ 73 เห็นใจเเละเข้าใจมากจขก.ครับ เพราะเคยมีประสบการ์ออกมาทำของตัวเองเเล้วประสบปัญญหาจากปัจจัยคล้ายๆกัน ผมเคยอยู่ในตลาดอาหารเสริมนะครับ อยากให้ลองเพิ่มช่องทางการขายตาม ต่างจังหวัดดูเช่น      หายี่ปั้วต่างจังหวัดเช่น ระยอง ชลบุรี พัทยาครับ มีเยอะ โดยให้คอมเค้ามากหน่อยเพื่อที่จะให้เค้าเชียของเราหน้าร้าน พวกนี้ชอบของใหม่ครับถ้ามีจุดขายที่ต่างจากกลูต้า ต่างๆละก็ไม่น่ามีปัญหา ลองเริ่มจากร้านในโลตัส บิ๊กซีตามหัวเมืองก็ได้ครับ      เคเบิ้ลอาจจะเเพงไป ลองพวกวิทยุชุมชนตามหัวเมืองจะถูกกว่าเยอะครับ สินค้าพวกนี้เน้นการตลาดเเบบ word of mouth จะได้ผลเเละประหยัดต้นทุนกว่าะครับ ยังไงPMมาได้นะครับ ให้กำลังใจครับ สู้ๆๆ ประสบการณ์คุณสามารถนำไปปรับใช้เป็นประโยชน์ในการทำธุรกิจอื่นๆได้เยอะครับ^^ จากคุณ : boxbenz เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 17:02:24

ความคิดเห็นที่ 74 ตอนจ้างลูกน้องทำคอม ถ้าจ้างผมสบายไปละ ผมชอบสไตล์บริษัทเล็กๆแบบนี้ ลุยไปกับหัวหน้าให้ถึงที่สุด ยิ่งคุณใจดีแบบนี้อีกชอบเลย เสียดายที่เราไม่รู้จักกัน คอมที่ตั้งไว้เฉยๆประกาศขายมือสองสิครับ เอาเงินมาต่อชีวิตก่อนน่าจะได้หลายพันนะครับ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 18:05:30 จากคุณ : Kyo3 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 18:04:49

ความคิดเห็นที่ 75 โทษทีนะคะ พอดีเมื่อคืนไม่ได้นอน และออกไปทำบุญแก้ชงมา เอาทุกทางเลย ทั้งพยายามและ ดวง เดี๋ยวเรามาทยอยตอบหลายๆความเห็นรวมทั้งหลังไมค์นะคะ ขอไปทำกับข้าวแป๊บนึงนะคะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 18:32:03

ความคิดเห็นที่ 76 ลองไปทำขายตรงดูไหมครับ จากคุณ : คุณเจน เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 18:45:12

ความคิดเห็นที่ 77 คนอื่นแนะนำให้กำลังใจกันไปเยอะแล้ว โดยส่วนตัวคิืดว่าจขกท. เป็นคนที่เก่งมาก มีความมุ่งมั่น ตั้งใจ ขวนขวาย ลงมือทำจริงๆ ที่สำคัญคือ ใจกล้า กล้าได้กล้าเสีย เราคิดว่าประสบการณ์ครั้งนี้จะเป็นบทเรียนสำคัญ และเชื่อว่าคุณต้องลุกขึ้นได้อีกค่ะ ในฐานะที่เป็นแม่ของลูกชายอายุ 4 ขวบกว่าๆ เช่นกัน เด็กวัยนี้ต้องการความรัก การเอาใจใส่ เป็นช่วงวัยที่สำคัญมาก อยากให้คุณมองเขาและคิดถึงเขามากๆ โดยเฉพาะน้องอีกคนที่อยู่ในท้อง...อย่าลืมว่าเด็กรับรู้และสื่อกับผู้เป็นแม่ได้ เรารู้ว่าคุณกำลังเครียด ท้อ อับจนหนทาง เรื่องเงิน เรื่องธุรกิจวนเวียนอยู่ในหัว ตลอดเวลา แต่ลูกของเราที่เป็นเลือดในอก ควรจะสำคัญกว่าสิ่งอื่นใดนะค่ะ อย่าให้เขาต้องเติบโตขึ้นมา โดยมีแม่ที่เอาแต่ทำงาน เพ้อแต่งานตลอดเลยนะค่ะ เพราะเราเคยเห็นตัวอย่างจากเพื่อนเรามาแล้ว ทำแต่งาน จนลูกมีปัญหา พอรู้สึกตัว จะแก้ไข ก็สายเกินไปแล้วค่ะ เป็นห่วงจากใจจริงค่ะ นอนหลับพักผ่อน กินอาหารที่มีประโยชน์ มันจะยิ่งแย่ถ้าแม่ไม่ดูแลตัวเอง... ถึงจะไม่มีกะจิตกะใจ แต่ก็ต้องทำค่ะ มันเป็นหน้าที่ของคนเป็นแม่นะค่ะ เรื่องหนี้สินที่ไปกดบัตรเครดิตมา ถ้าไม่สามารถชำระหนี้ได้ คุณอาจเข้าไปเจรจากับ ทางธนาคารขอผ่อนผัน หรือถ้าไม่ไหวจริงๆ มันตันไปหมด ก็คงต้องปล่อยให้เป็นหนี้เน่า รอขึ้นศาลอย่างเดียว บ้าน รถ ถ้าไม่ไหวก็ตัดใจขายไปค่ะ ก่อนที่จะถูกบังคับชำระหนี้ หรือล้มละลายค่ะ สิ่งของที่เป็นของนอกกาย ไม่ตายเราหาใหม่ได้นะค่ะ สำคัญที่กำลังใจ บอกตัวเองไว้ว่าอย่ายอมแพ้ ต้องสู้ค่ะ ทุกอย่างมีทางออก อาจจะทุลักทุเลไปบ้าง แต่ใช่ว่าจะมีแต่เราก็เป็นแบบนี้ค่ะ นักธุรกิจระดับร้อยล้านเชื่อว่าต้องผ่านจุดนี้มาแล้วทั้งนั้น ดูแลตัวเองให้มากๆ นะค่ะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 20:15:35

ความคิดเห็นที่ 78 การทำธุรกิจมันเป็นศาสตร์และศิลป์สิ่งสำคัญถ้าเราค้าขายด้วยคุณธรรมจะไม่มีคำว่าขาดทุนหรือเจ๊งอ้ายวีขอเป็นกำไรใจให้ทุกๆคนอยากให้ทุกคนอ่านหนังสือว่างแล้วรวยมากๆจะทำให้คนทำธุรกิจมีกำลังใจ จากคุณ : อ้ายวี เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 20:19:33

ความคิดเห็นที่ 79 ผมขี้เกียจร่ายยาวขอสรุปทางแก้ให้ไปเลยแล้วกันนะครับ 0. เลิกนิสัย"เสี่ยงดวง" โดยไม่ทราบข้อมูลอะไรเลย จริงอยู่นักธุรกิจบางคนอาจจะโชคดีเสี่ยงแล้วรุ่ง แต่พวกที่เสี่ยงแล้วร่วงนั้นมีมากกว่าครับ คนที่ทำธุรกิจเป็นไม่มีใครเสี่ยงโดยไม่คิดคำนวนความคุ้มค่า โอกาสพลาด และวิธีการรับมือเมื่อเสี่ยงแล้วพลาดหรอกครับ ถ้าสนใจเชิงทฤษฎี ลองศึกษาทฤษฎีเกมก็ได้ครับ แต่เข้าใจว่าตอนนี้คงไม่มีเวลาหรอก 1. เขียน mind map สรุปสถานการณ์ปัจจุบันทั้งหมดก่อนเพื่อให้ทราบสภาพการณ์และเป้าหมายที่จะต้องทำให้ได้เพื่อล้างหนี้สินทั้งหมด เขียนรายละเอียดทั้งเชิงตัวเลข รายรับรายจ่าย ปัญหาทั้งหมด 2. เริ่มจากวิเคราะห์ช่องทางแก้ไขปัญหาต่างๆเพื่อหาแนวทาง บางทีทางออกของคุณอาจจะไม่ใช่การไปลงทุนอะไรเพิ่มอีก แต่เป็นการขอประนอมหนี้กับธนาคารหรือขอยืมเงินจากคนสนิทเพื่อลดดอกเบี้ยหนี้ก็เป็นได้ 3. เมื่อมองช่องทางออกแล้ว ซึ่งขึ้นกับสถานการณ์ ในกรณีของคุณผมไม่ทราบตื้นลึกหนาบางจึงไม่อยากลงรายละเอียดมากมาย แต่บางทีคุณควรจะใช้ช่องทางทาง internet ให้เป็นประโยชน์มากกว่านี้ บางทีอาจจะไม่จำเป็นต้องขายรายปลีกเสมอไป การฝากวางขาย(โดยที่คุณเสนอค่าคอมมากๆแลกกับการไม่ต้องเสียค่าวาง) , การใช้ข้อมูลวิจัยให้เป็นประโยชน์ว่าสินค้าของคุณดีกว่าเจ้าอื่นจริงฯ การใช้รูปโฆษณาซึ่งไม่จำเป็นหรอกต้องเป็นตัวคุณเสมอไป การใช้ภาพเชิงสัญลักษณ์ก็เป็นวิธีหนึ่งโฆษณาที่ดีได้เหมือนกันเช่น ใช้ภาพใบไม้ สมุนไพร ธรรมชาติ บลาๆๆ + การอธิบายข้อมูลทางวิชาการที่ฟังอ่านยากให้เป็นภาษาที่เข้าใจง่ายและมีแหล่งอ้างอิงชัดเจน ฯลฯ สิ่งสำคัญที่คุณต้องทำคือ การเลือกที่จะลงทุนด้วย Idea แทนการลงทุนด้วยเงิน นอกจากนี้คุณควรจะหาทางสร้างตัวเลือกให้ตัวเองเสมอๆ ไม่ว่าจะเป็นตัวแทนส่งของที่ญี่ปุ่น, คนส่งของ, ลูกจ้าง คุณสังเกตมั้ยว่าสาเหตุหลักๆที่ทำให้คุณเสียหาย มันมาจากการที่คุณไม่ได้สร้างอำนาจต่อรอง(ตัวเลือก)ไว้ ทำให้คนเหล่านั้นคิดว่าคุณไม่มีทางเลือก จะโขกเอาเท่าไหร่ก็ได้ ตัวแทนจากญี่ปุ่น ทาเคชิ ถ้าหาจริงๆคุณอาจจะเจอคนไทยที่อยู่ในญี่ปุ่นมาช่วยก็ได้, คนส่งของ จริงๆคุณอาจจะใช้วิธี Co ค่าส่งกับแม่ค้าเจ้าอื่นส่งของทางเรือก็ได้, ลูกจ้าง คุณอาจจะกำหนดข้อตกลงในการทำงานไว้แต่แรกว่า ให้ผลตอบแทนตามผลงาน ผลงานดีก็จะเพิ่มเงินให้ ผลงานไม่ดีก็ลดเงิน ไม่ทำก็อาจตัดเงินไล่ออกได้ แสดงให้เห็นว่าคุณมีตัวเลือกเยอะ มีอำนาจต่อรองเข้าไว้ ปัญหาจะไม่เกิดครับ (สังเกตมั้ยตอนลูกจ้างคุณมา Blackmail คุณ แล้วคุณชนะเค้าครั้งนั้นเพราะอะไร เพราะคุณแสดงให้เห็นว่าคุณมีอำนาจต่อรองเหนือกว่าคือคุณไม่สนที่เค้าฟ้องและยังจะไม่ให้เงินเค้าด้วย ทำให้เค้าต้องยอมไงครับ) อย่าคิดว่า ตอนนี้เราดำเนินธุรกิจได้แล้ว แค่นั้นก็พอใจแล้ว ไม่ต้องหาตัวเลือกสำรองก็ได้ครับ 4. เมื่อได้แนวทางแล้ว ต่อไปก็เป็นวิธีการ  ให้คุณหยุดทำทุกอย่าง!!  นอนให้พอ นั่งสมาธิ ทำใจให้นิ่งแล้วใช้ความคิดวิเคราะห์อย่างละเอียดทีล่ะขั้นๆว่าคุณจะเดินเกมอย่างไรดี อะไรที่เป็นปัญหาไม่แน่ใจ ตัวเองคิดคนเดียวไม่ได้ก็ขอความช่วยเหลือจากคนรู้จัก นอกจากนั้นอย่าลืมคิดคำนวนเผื่อด้วยว่า ถ้าสถานการณ์ไม่เป็นอย่างที่คิด ไปในทางแย่ คุณจะแก้ไขอย่างไร(worse case analysis) และในทางที่เลวร้ายที่สุด อะไรคือผลลัพธ์ที่คุณจะเสีย แล้วมันคุ้มที่จะทำหรือไม่ ขั้นตอนนี้มันอาจจะไม่สร้างเงินอะไรให้คุณ แต่เชื่อเถอะว่ามันสำคัญที่สุด 5. พอเริ่มทำแล้ว พยายามอย่าเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางและอย่าโอนอ่อนเชื่อตามคนอื่นอย่างเดียว ให้รู้จักฟังคนอื่นแต่รู้จักคิดพิจารณาด้วยตัวเอง ไม่รีบร้อนตัดสินใจไม่ว่าจะถูกชักชวนอย่างไร แต่คิดให้รอบคอบเสียก่อน ทำแบบนี้แล้วคุณจะไม่ล้มง่ายๆครับ สุดท้าย ปรับทัศนคติเสียใหม่ ให้คิดว่านี่เป็นบทเรียนราคาแพงที่ล้ำค่าที่สุดในชีวิตของคุณครับ และให้เชื่อว่าถ้าคุณสู้คุณจะผ่านมันไปได้อย่างแ่น่นอน คุณไม่ได้ตัวคนเดียว ไม่ได้ไม่สู้ชีวิต โลกนี้มันไม่ได้โหดร้ายขนาดจะฆ่าคนที่พยายามเต็มที่ให้ตายให้ได้หรอกครับ ปัญหาใหญ่แค่ไหนมันก็มีทางออกเสมอแหละ ผมเองก็เคยเจอกำแพงแบบนี้เหมือนกัน ถึงจะต้องลงแรงไปเยอะ(กดดันมาก)แต่สุดท้ายผมก็ชนะปัญหามาได้ครับ ซ้ำผลลัพท์ยังออกมาดีกว่าที่คิดไว้เสียอีก มาคิดกลับไปตอนนี้ผมก็โตขึ้นมากจากปัญหาครั้งนั้น คุณเองก็พยายามเข้าครับ ขอแค่ไม่ท้อ ยังไงเราก็ชนะมันได้แน่นอนครับ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 21:11:26 แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 21:03:20 จากคุณ : Greaty O-U!! เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:00:33

ความคิดเห็นที่ 80 เรื่องที่แชร์ถือว่าเป็นประโชยน์มากทีเดียวครับ กับคนที่คิดจะลงทุนทำธุรกิจ ว่าควรวางแผนเรื่องการเงิน และทำบัญชีรับจ่ายให้ดีๆ บางทีอาจจมีต้นทุนแฝงที่เราลืมคิดถึงไปได้ จริงๆ เรื่องใช้เงินในอนาคตมาลงทุนนี่ ไม่ใช่เรื่องผิดอะไรนะครับ ขนาดเศรษฐี มีเงินเป็นพันล้าน เวลาลงทุนก็ยังกู้เลยครับ นับประสาอะไรกับธุรกิจเล็กๆ เพียงแต่ว่าคุณเลือกที่มาในการหาเงินมาลงทุนผิดไปหน่อย *-* ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันครับ จากคุณ : คุราคุง เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:01:31

ความคิดเห็นที่ 81 ขอบคุณทุกคนที่แสดงความคิดเห็น และให้กำลังใจ วันนี้สินค้าเราก็ออกรายการในเคเบิ้ล และเหมือนเดิมไม่มีใครโทรมาสักสาย วันนี้ชาชินแล้วไม่เศร้าเท่าไร คิดแล้วว่า ทางเคเบิ้ลคงเลิกหวัง แต่ก็เสียดายเงินที่ลงไปจัง รวมถ่ายทำ+ค่าเวลา เป็นแสน อยากเอามาทำ อย่างอื่นมากกว่า นี่ก็พลาดไปทำการตลาดโดยไม่ศึกษาก่อน พี่ปอยคงอยากขายเวลาให้เรา ก็เลยบอกเราซะสวยหรูเลย ส่วนเราก็หวังว่าจะขายได้ปล่อยได้เร็ว แต่มันไม่ใช่ คิดว่า ถ้าเคเบิ้ลหมดก๊อกนี้แล้วคงไม่เอาแล้วล่ะ ตอนนี้หันมาทำการตลาดแบบยืนด้วยลำแข้ง คือ ทำเท่าที่แรงเราไม่มี ไม่ลงเงิน ใช้สื่อใดๆ ที่เสียเงินแล้ว เพราะคนขายสื่อก็บอกเราซะสวยหรูว่า ดีอย่างโน้นอย่างนี้ ให้เราไปซื้อ แต่ขายไม่ได้ก็แย่หนัก ว่าจะลองขายแบบที่สองขา สองมือเราเอื้อมถึง และตลาดทางเน็ต ค่อยๆ เก็บลูกค้าไป อย่างใจเย็น ( แต่แอบใจร้อนเรื่องเงิน) และต้องดูแลสุขภาพด้วยเพราะเราท้อง เราก็ห่วงลูกเหมือนกัน แต่็ก็นอนไม่ค่อยหลับ ดอกเบี้ยมันตามหลอกหลอน 5555 ใครมีอะไรแนะนำเรา หรือแชร์ประสบการ์ณกันก็รบกวนด้วยนะคะ หูตาเราจะได้เปิดกว้างขึ้นอีก ขอบคุณจริงๆ ค่ะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:02:35

ความคิดเห็นที่ 82 แล้วอาหารเสริมที่ขายอยู่ ขาวจริงเปล่าครับ แฟนผมบ้าอยากขาว อยู่พอดี อยากช่วยอุดหนุนด้วยครับ หลังไมค์รายละเอียดมาหน่อย ไม่แพงมากเดี๋ยวช่วยอุดหนุนครับ เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ ๆ มีแฟนขยันแบบนี้ รักตายเลย จากคุณ : Piboonsak เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:06:10

ความคิดเห็นที่ 83 คุณ จขกท. ยังไม่ล้มนะคะ คุณเพิ่งออกอากาศไปเมื่อวานเอง ยังเหลืออีกหลายวันไม่ใช่หรอคะ ^^ อันนี้เพิ่งเป็นก้าวแรกของการทำแบรนด์ตัวเองเลยนะคะ คุณเคยค้าขายมาก่อนน่าจะนึกออก ว่าช่วงเปิดตลาดแรกๆ มีใครบ้าง บูมตู้มต้าม ทุกอย่างมันค่อยเป็นค่อยไปค่ะ ตอนนี้ สินค้าคุณยังมีในมือนะคะ ยังสู้ต่อไปได้ค่ะ บางทีหวังการตลาดแบบเดียว อย่างเดียว ไม่ได้ค่ะ ช่องทางการขายยังมีอีกหลายทาง สู้นะคะ อย่าท้อ คุณกำลังไปได้ดีแล้วค่ะ เหลือแค่เดินตามช่องทางการตลาดให้ถูกเท่านั้นเองค่ะ ถ้าลูกค้าติดแล้ว คุณสบายติดลมบนเลยค่ะ ย้ำนะคะ อย่าท้อนะ สู้ๆจ๊ะ จากคุณ : มิกกี้แม้ว เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:11:48

ความคิดเห็นที่ 84 เจ้าของกระทู้เก่งมากกก..   เข้าใจเลยว่าเหนื่อยแค่ไหน คนกำลังท้องด้วยน่าเห็นใจจริงๆ ลองไปฝากขายตจว.ดูนะ ให้ค่าคอมเค้า เราว่าตจว.ขายง่ายกว่าจริงๆ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : ไม่ยอม เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:26:19

ความคิดเห็นที่ 85 เราก็ทำแอร์อเมริกา ปลายปีก่อนมีปัญหาเยอะจริงค่ะ ของแอร์เข้ามาแต่ผ่านด่านออกมาไม่ได้ ถ้าไม่เจ๋งจิง ไม่มีเงินเข้าไปเคลียร์มากพอ ก็เอาของออกมาไม่ได้ค่ะ เรื่องกำไร พวกทำเรือทำแอร์เนี่ย กำไรน้อยจริงๆค่ะ เราเหลือทำเรือเมกาอยู่ ยังกะเลิกเลย ได้ไม่คุ้มเหนื่อยจริงๆ ยังไงเอาใจช่วยนะคะ ช่วงนี้ลงโฆษณาตามเวบเยอะๆหน่อย สินค้าพวกอาหารเสรืมจริงๆเราว่าขายไม่ยากนะ ถ้าทำการตลาดดีๆ สู้ๆนะคะ จากคุณ : ซิ่วฮุ่ย เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:37:37

ความคิดเห็นที่ 86 ขอให้ผ่านพ้นไปด้วยดีครับ สุขภาพจิตและกายก็เป็นเรื่องสำคัญ อย่าคิดมากจนเกิดไป แล้วเอาเวลาไปพักผ่อนเยอะๆนะครับ ปล. การที่ขายรถและคอมทิ้งน่าจะพอมีเงินเข้ามาหมุนบ้างนะครับ จากคุณ : YoshiTo Usui เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:44:02

ความคิดเห็นที่ 87 ผมว่าเจ้าของกระทู้ใจใหญ่ไปไม่รอบคอบพยามยามโตเร็วเกินตัวไปหน่อยธุรกิจยังไม่มั่นคงเลย กรุงโรมไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว ธุรกิจอะไรก็แล้วแต่จะมั่นคงและยั่งยืนต้องมีฐานที่มั่นคงเหมือนปิระมิดอ่ะครับถึงจะยั่งยืน โฆษณาเคเบิ้ลนิพลาดอย่างแรงสื่อไม่ตรงกับลูกค้ากลุ่มเป้าหมายคือวัยรุ่นผู้หญิงอยากสวยขาว การตลาดออนไลน์ควรเน้นหนักๆเลยเพราะเป้าหมายน่าะจะเล่นอินเตอร์เน็ตเป็นประจำและทุนน้อยกว่าเคเบิ้ลเยอะ วัยรุ่นสมัยนี้ไม่ค่อยดูโทรทัศนกันแล้วถ้าไม่ใช่รายการวัยรุ่น ละครหลังข่าวดังจริงๆ จขกทไม่เก่งการตลาด การเงินบริหารต้นทุน และอีกหลายเรื่องเลยควรหาที่ปรึกษาด้านธุรกิจการตลาด หรือศึกษาให้เยอะกว่านี้ครับ แก้ไขเมื่อ 04 มี.ค. 55 21:53:03 จากคุณ : tSlevin เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:51:14

ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าว่างก็หาหนังสือสวดมนต์ สวด นั่งสมาธิสักวันละสิบนาทีนะครับ ระหว่างนั่งก็ Set ตัวเอง ในใจว่า อดีต คืออดีต เราโชคดีเหลือเกินที่มีชีวิตอยู่ เรามีสิ่งท้าทายต้องฝ่าไป คิดว่ามันเปนเกมส์ เราโชคดีที่มีลูกเปนกำลังใจ และเราโชคดี ที่มีอวัยวะครบสามสิบสองครับ สู้ ๆ นะ จากคุณ : mix_more เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 21:55:34

ความคิดเห็นที่ 89 ผิดเป็นครู 1.เตรียมแผนรับมือกรณีเลวร้ายสุด ผ่องถ่ายโอนย้ายทรัพย์สินออกไปชื่อคนอื่นให้มากที่สุด (ดูเหมือนจะเป็นคำแนะนำที่แย่) 2.ขายอะไรลองโฆษณาใน pantown หรือ เปิดท้ายห้องแป้ง เห็นแฟนผมสิงอยู่ในห้องนั้นบ่อยๆ อยากให้แม่ค้าดีๆได้อยู่รอดและเติบโตต่อไปครับ จากคุณ : vizion เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 22:30:58

ความคิดเห็นที่ 90 จขกท เราเอง punro 937นะ รู้สึก เราจะเคยคุยกันเรื่อง The walkingh dead มาก่อน เราคุ้นชื่อล๊อคอินมาก เลยไปดูในกล่องข้อความ ใช่จริงๆ เราเป็นกำลังใจให้นะ เราอ่านนั่งดีดีเราว่า จขกท ยังไม่ล้มนะคะ ยังพอมีทางไปอยู่ แต่น่าจะวางแผนเรื่องการเงินให้ดีกว่านี้ แต่ทำได้ขนาดนี้กับที่ผ่านมา ก็สุดยอดแล้วจริงๆ เราเชื่อว่าจากรอยรั่วที่ผ่านมา จขกท จะต้องแก้ไขมันได้แน่ๆ ค่อยๆแก้ทีละอย่างคะ เริ่มจากเรื่องที่คิดว่าเป็นเรื่องที่ควรต้องทำและต้องทำก่อน ไล่ไปทีละเรื่อง แก้ทีละเรื่อง คหที่ 79 เรื่องการเขียน Mind Map สำคัญมากคะ เราเห็นด้วยจริงๆ ต้องทำนะคะ แล้วจะได้ IDEA ว่าจะเริ่มจากตรงจุดไหน จขกท จะปติประต่อ เรื่องราวทั้งหมดได้คะ เออแล้วเรื่องอาหารเสริม ลองปากต่อปากต่อคะ กลยุทธ์นี้ได้ผลเหมือนกัน ลองมาขายแถวตลาดนัดนะคะ จัดร้านดีดี สาวๆมักจะสนใจคะ เรื่องคนก็ต้องกระจายความเสี่ยงเหมือน คห บนๆว่าด้วยนะคะ เหมือนเป็น Internal Control ให้สองคนถ่วงดุลกัน อย่าพยายามทำอะไร ให้เค้าเห็นว่าเค้าเป็นคนสำคัญคะ จขกท ต้องให้ระบบอยู่ได้ด้วยตัวเอง โดยพึ่งลูกจ้างให้น้อยที่สุด เราเชื่อว่า ประสบการณ์นี้จะทำให้ จขกท แข็งแกร่งขึ้นแน่ๆ อย่ายอมแพ้คะ เราเป็นกำลังใจให้จริงๆ ปล เรื่องที่ จขกท มองข้าม และเราเห็นว่าสำคัญที่สุด คือเรื่องต้นทุน และ CASH FLOW คะ ถ้าไม่เชี่ยวชาญจริงๆ ลองปรึกษา และ ศึกษาด้วยตัวเอง เรื่องการบริหารต้นทุน และบัญชีบริหารเพิ่มเติมนะคะ ขอย้ำว่าสำคัญมากๆ ทีนี้ จขกทจะมองภาพรวม เงินทุน และ เงินหมุนจากธุรกิจได้ดีมากกว่านี้ ถ้ามันเกินทน เราคิดว่า กลับไปทำงานเก็บเงินใหม่เลยคะ ทำควบคู่กับการขาย อาหารเสริมด้วยก็ได้ อาจเหนื่อยหน่อย แต่จะได้มีรายรับสองทาง เก็บเงิน พออะไรๆเข้าที่ คราวนี้ประสบการณ์คงแน่นแล้ว ลุยใหม่ก็ยังไม่สายคะ ไม่ได้หมายความว่าเราแพ้นะ แต่เราเห้นว่า จขกทมีความรู้ด้าน ภาษาที่สามด้วย สุดยอดๆ ยังไม่ตันหรอกคะ ทางไปมันยังมี อยู่ที่ว่า จขกท จะเลือกเดินทางไหน เอาใจช่วยนะคะ จากคุณ : punro937 เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 22:47:07

ความคิดเห็นที่ 91 จขกท เคยขาย dhc  ใช่ป่ะคะ อาหารเสริมของตัวเองเอาขายในเฟซบุคเลยค่ะ จะไปช่วยเชียร์ จากคุณ : mawantha เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 22:50:40

ความคิดเห็นที่ 92 แนะนำว่าอย่าปล่อยยึดนะคะ ปล่อยยึดไม่ใช่ว่าหนี้จบนะคะ ถ้าเค้าเอาไปขายราคาต่ำกว่ามูลค่าหนี้ เค้าจะเก็บที่เหลือกับคุณ ซึ่งธนาคารเค้าไม่สนใจนะคะว่าจะปล่อยออกได้เท่าไหร่ เค้าตัดขายถูกๆเลย แล้วไปตามที่เหลือกับคุณอีกที เช่น บ้านคุณสมมุติว่าหนี้ราคา 3 ล้าน  เค้าอาจจะปล่อยขายแค่ 1 ล้าน ที่เหลือ 2 ล้าน ก็มาไล่บี้กับคุณต่อ เพราะงั้น อย่าปล่อยเค้ายึดเด็ดขาด ขายเองเลยค่ะ จากคุณ : ข้าวปั้นหน้าไข่กุ้ง เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 23:05:43

ความคิดเห็นที่ 93 ผมจะบอกอะไรให้นะ ลักษณะชีวิตของคุณนั่นนะเหมือนผมเลย ผมจะไม่ตีความเป็นภาษาทางธุรกิจ ผมจะใช้ภาษาชาวบ้านกับคุณนะ ตัวคุณเองบอกว่าบ้านยากจนตั้งแต่เด็ก เมื่อคุณประสบความสำเร็จ ผมจึงไม่แปลกใจเลยตั้งแต่แรกที่คุณจะมีความคิดเหมือนผม คือ self จัด มั่นใจในตัวเอง คุณีข้อแก้ตัวตลอดว่า คุณเริ่มต้นจาก 0 คุณกู้เงินมา แล้วผ่านมาได้ถึงขนาดนี้ นั่นคือเหตุผลซึ่งเป็นข้อเสียของคุณเองว่า ทำไมคุณถึงล้มเหลวมาตลอด หยุด!! ความคิดแบบนี้ซะ และจำไว้ว่า ถ้าคุณคิดว่าคุณทำได้ จงอย่าเห็นใจลูกจ้างมากเกินไป และเริ่มคำนวณได้แล้ว เริ่มวางแผนว่า จะจ้างคนมาช่วยคุณหน้าที่อะไรทำอะไร มีรายได้ให้คุณเท่าไหร่ ถ้าไอ้พวกแรงงานเนี่ย ตามที่คุณบอก ไม่ต้องจ้างแพง หยุดทำตัวเองหัวหมุนแล้วบอกว่ายุ่งตลอดเวลาได้แล้ว ผมอ่านแล้วก็ไม่เชื่อ. . . อะไรกันรายได้ตั้งเยอะ บอกไม่ว่างงานยุ่งตลอดเวลา ตลกอะ. . . ตั้งงบไว้เลย 20000 จ้างมาคนนึง ทดลองงานสองเดือน ให้เขียนใบลาออกไว้เลย ไอ้คนนี้คือคนที่จะทำแทนคุณทุกอย่าง ถ้าผ่านโปรค่อยรับ แล้วไอ้เงินชดเชยอะ จะจ่ายทำไมตั้งเยอะ เงินก็ไม่มี คุณช่างไร้เหตุผลจริงๆ เจ้านายที่ดี??? ผมว่าคุณคิดเลขไม่เป็นมากกว่า ผมบอกเลยคุณมีความสามารถ แต่ไม่เก่ง มีแต่ความพยายาม แต่ไม่ขวนขวายให้สุด จริงจังกับชีวิตให้มากกว่านี้ได้แล้วครับ คนที่เริ่มจาก 0 แบบคุณแล้วขยันกว่านี้มีอีกเยอะ เอาง่ายๆแค่คนญี่ปุ่นตอนคุณมีรายได้เยอะๆแล้วเค้าต่อรองกับคุณแบบนั้น เป็นผมก็ยอมแล้ว หาอีกเจ้าแล้ว คุณมองไม่ขาดว่า ธุรกิจคุณ อะไรสำคัญอะไรไม่สำคัญ ยังไงขอให้สู้ๆครับ อ่านข้อความผมแล้ว เอาไปคิดครับ ผมก็เคยเป็นแบบคุณนั้นแหละ ยิ่งกว่านี้อีก เงินติดตัว มี 500 บาท พรุ่งนี้ผมต้องจ่ายเงินพนักงาน เดือนละ 80000 ค่าเช่าที่ ค่าน้ำค่าไฟ อื่นๆอีกเยอะ ผมทำร้านอาหาร fix cost ต่อเดือน เดือนละ 200000 ไม่รวมเงินหมุน ผมยังอยู่มาได้เลย ของคุณ จิีบๆ แค่มีสติและรู้ว่าอะไรควรจ่ายอะไรไม่ควร จากคุณ : นอนเมฆชมเดือน เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 23:11:56

ความคิดเห็นที่ 94 เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากให้จกขท พักผ่อนเยอะๆเพื่อลูกในท้องด้วย^^ เรามองว่าจกขทยังมีหนทางนะ ยิ่งได้ภาษาที่3ด้วย รับงานแปล งานล่ามฟรีแลนด์ก็ได้นะค่า เราเองไม่ได้เรียนญี่ปุ่น2ปีกว่า กะว่าจะขยันใหม่อีกซักครั้งเลยคะ ส่วนของพวกคสอ ตัวขาว ลองลงในโต๊ะเครื่องแป้งหมวดซื้อขายไหมคะ เดี๋ยวตามไปอุดหนุนด้วย หรือหลังไมค์มาเรียกได้เลยนะค่า จากคุณ : rerina เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 23:32:49

ความคิดเห็นที่ 95 ขอชื่นชมในความสามารถและไม่ย่อท้อครับ ขอเป็นกำลังใจให้นะครับ สู้สู้ครับ จากคุณ : dream grabber เขียนเมื่อ : 4 มี.ค. 55 23:46:15

ความคิดเห็นที่ 96 อ่านแล้วทึ่งในความพยายามและความอึดค่ะ มีความรู้สึกว่าสามีคุณไม่ค่อยจะช่วยอะไรเลย ยังงัยก็ให้ผ่านมันไปให้ได้นะคะ เราเชื่อว่าคุณทำได้ ขอบคุณที่แบ่งปันประสบการณ์ค่ะ จากคุณ : shimoho เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 00:42:59

ความคิดเห็นที่ 97 ผมอยากจะให้คุณมองคนที่ด้อยกว่าเราเยอะๆๆนะครับ ได้มีกำลังใจ ผมเองขายของทางเน็ตและทำธุรกิจส่วนตัวครับ ผมเปิดแบรนด์เป็นของตัวเองด้วยเงินทุน 4 ล้านบาท (กู้มาครับ+เงินตัวเองด้วย) อยากจะบอกว่า เดือนแรก มีคนน้อยมากแบบ ขาดทุนเข้าเนื้อ แล้วก็บ้านเขานี่ไม่มีตังค์จ่าย โดนไล่ ทุกอย่างแย่ เดือนที่สอง พอมีบ้างและ แต่ก็ยังแย่เหมือนเดิม เดือนที่สาม อ้าวเยอะขึ้นนิ ก็ยังแย่อีก แต่น้อยลง เดือนที่สี่และถัดๆไป ดีมากมาย เริ่มเท่าทุนและพอมีกำไร เริ่มจ้างลูกน้อง 1 คน และ ทำ สถิติรวมถึง รายรับ-รายจ่าย และ อัตราเงินจ้างลูกน้อง (ทำเอง) ถึงตอนนี้มีหนี้เหลืออีก 2 ล้าน ผมอยากจะบอกว่า Marketing ที่ดีที่สุดคือ Google ครับ และถ้าผ่านจุดๆๆนี้ไปได้แล้วสินค้าติดตลาดเมื่อไร คุณก็จะสบายตัวและไม่มีวันล้มลงอีกแล้วครับเพราะเราจะเอาบทเรียนและประสบการณ์ในอดีตเป็นเครื่องนำทางธุรกิจของเรา จากคุณ : Nutsmart เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 00:49:46

ความคิดเห็นที่ 98 จขกท. เก่งมากๆนะคะ..มีความเป็นเจ้าของธุรกิจอยุ่มากเลย แต่อาจคิดพลาดไปบางอย่าง  เช่น มาร์จิ้นน้อยไป, คิดใหญ่ แต่ไม่พร้อม, แต่ละขั้นตอน มีเพียงคนเดียวจัดการให้  ทำให้ไม่มีความยืดหยุ่น/อำนาจ แต่จุดอ่อนสุด คือ เรื่องเงิน  ไม่มีเงินลงทุน/ ต้องใช้เงินกุ้ ซึ่งบัตรเครดิต เป็นหนี้ที่ดอกเบี้ยสูงสุด น้องมีความพยายาม ตั้งใจมากเลย..แต่หลายอย่างที่ระบุมา ไม่จริงค่ะ ไม่ต้องใช้ปริมาณสูงมากขนาดนั้น ...ชิปปิ้งก็ทำให้ค่ะ ปลายปีมีปัญหาศุลกากร...มีแค่ชิปปิ้งเดียวของพี่ ที่อ้างแบบนี้  อีก10แห่งเข้าฉลุย การที่บินไปเอาของกลับมา...ค่าใช้จ่ายสุดเยอะเลยค่ะ.. ฯลฯ แต่เรื่อง อาหารเสริมอันใหม่นี้...พี่คิดว่ายากจริงๆค่ะ พี่บอกกับเพื่อนหลายคนเลยว่า  อย่าทำ...เพื่อนที่เคยทำ ก่ายขมับทุกคน เราเลิกออกอากาศทันทีได้ไหมคะ??เก็บ 10,000 ต่อวันไว้... ไปซื้อads ในเวปที่ตรงกลุ่มลูกค้า ดีไหมคะ?? จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 00:49:53

ความคิดเห็นที่ 99 สู้ๆนะครับ คุณเป็นคนเก่ง แต่ว่าบริหารยังไม่เป็น ประสบการณ์ที่ผ่านไป จะเป็นบทเรียนที่ดีสำหรับคุณ คุณยังมีอีกหลายอย่างที่เป็นต่อคนอื่น อย่าเพิ่งท้อนะครับ สู้กับมัน สู้กับความผิดพลาดของตัวเอง คนที่รวย กว่าเค้าจะมีได้อย่างทุึกวันนี้ หลายคนก็ล้มลุก คลุกคลานมา หนักหนาสาหัสกว่านี้ก็มีครับ ดังนั้นอย่าท้อนะครับ สู้เพื่อลูกตัวน้่อยๆ ที่น่ารัก ของคุณ ผมเชื่อว่า วันที่ฟ้าสดใส กำลังรอคุณอยู่ ^^ จากคุณ : oHmmzLoVE เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 00:50:23

ความคิดเห็นที่ 100 จริงๆ กำลังใจ เป็นสิ่งสำคัญที่สุด ณ ตอนนี้นะคะ ตอนแรก จะบอกให้ไปต้มแปะก้วยมากิน  แล้วหัวจะโล่งขึ้น  ความเครียดจะลดลง แต่มีท้อง  ไม่แน่ใจว่า ควรไหม??   แต่จริงๆ คงไม่อันตราย แต่หัวใจเด็กอาจเต้นเร็วขึ้น พี่เคยมีปัญหาสินค้าครั้งนึง เสียหายทั้งหมดเป็นแสน... วันนั้นนอนกับลูก..แล้วโมโหดุลูก  บอกลูกว่า แม่เหนื่อย แม่เครียด แม่มีปัญหาเรื่องงาน ลูกชายบอกว่า  "การลงทุนมีความเสี่ยงนะหม่าม๊า (พูดตามทีวี) งานก็มีปัญหาทั้งนั้นแหล่ะ.." เรากอดลูกชายวัยอนุบาล และเล่าให้ลูกฟัง....เค้าคงไม่เข้าใจนัก  แต่เค้าก็บอกว่า เดี๋ยวมันก็ผ่านไป หม่าม๊า....หม่าม๊ายังมีป่าป๊า ยังมีลูก  เราจะช่วยหม่าม๊า สั่งมาได้เลย" แค่นั้นแหล่ะ  กำลังใจของแม่....วันรุ่งขึ้น ก็เซลล์สินค้านั้น แบบขาดทุนสุดๆ  ขายหมดในวันเดียว  ขาดทุน แต่ยังมีเงินติดมือกลับมา .....นอนหลับซักตื่น  ร้องไห้ซะให้พอ...เอากำลังใจจากลูก จากสามี จากแม่... นั่นเป็นสิ่งที่คุณยังมี และไม่สูญหายไปไหน...สามสิ่งนี้ บางคนแสวงหาทั้งชีวิต แต่ก็ไม่มี จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 01:01:21

ความคิดเห็นที่ 101 ชื่นชมกับ จขกท. ที่เป็นคนขยัน ทะเยอทะยาน และใจสู้ หลาย คห. ด้านบน ให้ทัศนะเกี่ยวกับธุรกิจไปแล้ว ผมเลยขอพูดด้านที่ไม่มีใครพูดถึงบ้าง ตามที่ได้อ่านจากเนื้อหา เรื่องเพื่อนสนิทของ จขกท. ที่เคยร่วมกันทำงานในช่วงต้นของการทำธุรกิจ ผมแปลกใจตรงที่ จขกท. ยอมลงให้เรื่องผลประโยชน์กับคนอื่นได้ ทั้ง ลูกจ้าง คนรับสินค้าที่ญี่ปุ่น และคนนำสินค้าเข้าประเทศ แต่ จขกท. เลือกที่ยอมตัดเพื่อนสนิทจากธุรกิจ เพราะคิดว่าเพื่อนได้เงินมากไปแต่ทำงานให้เราน้อย และเพื่อนไม่ยอมลงเงินทุนเข้าร่วมธุรกิจด้วยกัน จขกท. รู้ดีว่า ธุรกิจตัวเองที่ทำอยู่มันเสี่ยง มันเป็นสีเทา มันอาจร่วงลงเหวได้ทุกเมื่อ ถ้าพลาด แต่ จขกท. ยังคิดดึงเพื่อนสนิทมาร่วมวงเสี่ยงด้วยกัน เพื่อนไม่ลงทุนด้วย เลยคิดไปว่าเพื่อนไม่จริงใจ พอการเงินติดขัดก็ขอลดผลประโยชน์เพื่อนลง ทั้งที่ตกลงกันตั้งแต่เริ่มต้น และเพื่อนก็ไม่ได้ทำงานให้เราผิดพลาดอะไร อยากบอกกับ จขกท. ว่า เพื่อนที่ขนาดปรึกษาได้ทุกเรื่อง เก็บความลับให้เราได้ ไว้ใจเรื่องเงินทองได้ ในชีวิตหนึ่งของคนเรา หาพบไม่ได้ง่ายๆ บางคนอาจไม่มีโอกาสพบเลยด้วยซ้ำ อย่างปัญหาที่ตามมาอีกหลายกรณีในภายหลัง เชื่อว่าหาก จขกท. ยังร่วมงานกับเพื่อนอยู่ จะไม่พบปัญหาบางประการตามที่กล่าวมาแน่นอน หาก จขกท. ต้องการความเห็นเพิ่มเติม หลังไมค์มาได้ ยินดีแสดงความเห็นและให้คำปรึกษาเต็มที่ ขอให้ จขกท. ประสบความสำเร็จ ทั้งธุรกิจและชีวิตครอบครัว ครับ จากคุณ : olyaod เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 02:04:26

ความคิดเห็นที่ 102 มีคนแนะนำให้มาอ่าน เท่าที่อ่านมา ข้อผิดพลาดของคุณใหญ่ที่สุดคือ การกู้เงินที่ไม่ใช่เงินกู้เพื่อธุรกิจครับ เงินกู้ที่ดอกเบี้ยเกิน 10% นั้นผมถือว่าเป็นกับดักทางการเงิน อย่างนึงน่ะ เพราะความเสี่ยงมันสูงมากเกินไปที่จะใช้มาทำธุรกิจได้ รองลงมาคือความไม่เข้าใจเรื่องกระแสเงินสด ธุรกิจขาดทุนไม่เจ๊งน่ะครับ แต่ ไม่มีเงินสดนี่เจ๊งแน่นอน อีกอันก็ที่อ่านมาแล้วเห็นว่า จขกท พลาดสุดๆ คือเรื่องจานดำครับ การตลาดทางจานดำนี่... เอาเงินไปทำแบรนด์ทาง internet จ้างพวก soe ให้อัปอันดับเราทาง google ถูกและได้ผลดีกว่าหลายร้อยเท่า ยิ่งเป็นสินค้าสีเทาแบบนี้ ขายทางเน็ตเถอะครับ อย่าออกสื่อเลย ดังแล้วปัญหาจะตามมาแน่นอน จากคุณ : kudan (GreenSign) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 02:52:04

ความคิดเห็นที่ 103 จขกท.ใจสู้ดีครับ ตอนนี้ลูกค้ายังมีอยู่ในมือ วางแผนใหม่สู้ต่อครับ เกมส์เพิ่งเริ่ม โครงสร้างองค์กรของคุณคือ ทาเคชิ > คุณยศ > ตัวคุณ+ลูกจ้าง เท่าที่ดูเบื้องต้นถ้าทาเคชิ หรือคุณยศ มีปัญหางานคุณสะดุดทันที ผมคิดว่าควรหาคนแบบทาเคชิ และคุณยศเพิ่มอีก 2-3 ราย เพื่อเป็นทางเลือก อย่าผูกขาดเจ้าเดียว ถูกแพงกว่ากันนิดหน่อยไม่เป็นไร น่าจะหาเพิ่มไว้ถ่วงดุลย์เผื่อรองรับงานที่ขยายตัวในอนาคต(อันนี้ทำภายหลังจากผ่านวิกฤติทางการเงินครั้งนี้ได้) โครงสร้างรายจ่ายหลัก คือ ทาเคชิ+ยศ+ตัวคุณ+ลูกจ้าง+ค่าบ้าน+ค่ารถ+อื่นๆ +30%(อันนี้+เผื่อมีรายจ่ายที่ไม่คาดคิดเพิ่มมาจะได้รับมือได้โดยที่ไม่ต้องมากังวล) รายจ่ายของทุกส่วนกำหนดออกมาให้ชัดเจน แล้วคุมให้อยู่ ที่มาของเงินทุน ผมคิดว่าคุณมีต้นทุนกับดอกเบี้ยสูงเกินไป ซึ่งส่วนนี้ควรเหลือเป็นกำไร ควรหาแหล่งทุนใหม่ที่ดีกว่า ถ้ายังหาไม่ได้ทำแบบเดิมไปก่อน เพราะที่ผ่านมาคุณก็มีกำไรมากพอที่จะจ่ายดอกเบี้ยจากบัตร ทำบัญชีรายรับ รายจ่าย เพื่อให้เห็นตัวเลขชัดเจนขึ้น อย่าสร้างหนี้ หรือรายจ่ายที่ไม่จำเป็นอีก ถ้ายังไม่พร้อม อย่าฟุ่มเฟือย ต้องประหยัด ถ้ากิจการดีขึ้นคุณควรเดินบัญชีทุกวัน แล้วทำโอดี ด้วยบ้านที่คุณผ่อนแบงค์อยู่ จะได้นำเงินกลับมาใช้ให้เกิดกำไรได้อีก บ้านที่ว่าจะโดนยึด คุณลองคุยกับผู้จัดการแบงค์สิครับ หลักทรัพย์เดิม ขอกู้เพิ่มเอาเงินมาสู้ต่อ เบื้องต้นสู้แบบเดิมก่อน เหนื่อยหน่อย ทำให้รัดกุมขึ้น ไม่ต้องรีบกลบหนี้ ไม่ต้องรีบขยายงานเกินไป กันเงินสดไว้บ้างจะได้ไม่สะดุด รถที่ว่าจะโดนยึดติดต่อไฟแนนซ์ขอจ่ายดอกก่อนน่าจะพอได้นะครับ ต้องไปคุยกับเค้าก่อนที่เค้าจะมาหาเรา แบบมี่ คห.83 ว่าล่ะครับ คุณยังไม่ล้ม สู้ต่อไปครับ เอาใจช่วยนักสู้นะครับ ขอให้ผ่านไปได้ด้วยดี จากคุณ : พี่ชาลี เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 07:42:11

ความคิดเห็นที่ 104 ขอบคุณทุกความเห็นที่ให้คำแนะนำดีๆมากนะคะ - มาบางคนหน้าไมค์และ หลังไมค์มาให้ไปขายห้องแป้ง อันนี้เดี๋ยวไปแน่นอนค่ะ ความคิดเห็นที่ 82 - ขอบคุณค่ะเดี๋ยวไปแน่นอน ความคิดเห็นที่ 83 - อันนี้ว่าจะเปลี่ยนช่องทางการตลาดแล้ว คงจะมาลุยทางเน็ตให้เต็มที่ คงจะลองทำทางเฟสบุ๊คเต็มตัว หรือไม่ก็ adword seo เท่าที่ทำได้และทุนมี ความคิดเห็นที่ 84 - ว่าจะหาช่องทางฝากขายตจว แต่จะเริ่มจากจังหวัดใกล้ๆ ก่อน เช่นชลบุรี ความคิดเห็นที่ 85 - เจอคนวงการเดียวกัน ใช่ค่ะ ธุรกิจแนวนี้ นอกจากสีเทา ปัญหาจุกจิกเยอะแล้ว สิ่งที่บั่นทอนกำลังใจสุดๆ คือกำไรที่ได้ มันไม่ค่อยคุ้มค่าเหนื่อยเลย คู่แข่งเราหลายเจ้าถอยล่า ไปหาอย่างอื่นทำแล้ว จริงๆ ตอนนี้เราแทบไม่มีคู่แข่งแล้วนะ เพราะไม่มีใครอยากแข่ง  กำไรน้อย ไม่คุ้ม คนมีช่องทาง เค้าทำอย่างอื่นแทนหมดแล้วค่ะ ความคิดเห็นที่ 86 - คงจะขายคอม ขายเฟอร์นิเจอร์ที่รกบ้างบางส่วน รถเราเพิ่งผ่อนได้ ปีกว่า เราว่า ขายไปก็โปะไฟแนนท์ไม่หมดเป็นหนี้อีก เราจะกัดฟันดูสำหรับรถกับบ้าน ความคิดเห็นที่ 87 - ใช่เลย ใจใหญ่ไม่รอบคอบนั่นเลยคือเรา และสื่อเคเบิ้ลเป็นเรื่องพลาดอย่างแรง ใช่ๆ เราคิดแล้วเครียดเรื่องเคเบิ้ล เราโง่+อวดฉลาด+ไม่ฟังใคร+ไม่หาข้อมูลให้ดี โดนพี่ปอยที่เป็นคนขายสื่อเคเบิ้ลหว่านล้อมจนเคลิ้ม และไว้ใจว่าเค้าเป็นที่คนรู้จักแนะนำมา เลยกล้าเชื่อเดี๋ยวมาเล่าต่อทีหลังดีกว่า เราไม่เก่งการตลาด การบริหารต้นทุน แต่เราหาที่ปรึกษาไม่ได้เลยค่ะ รอบตัวเราไม่มีใครทำธุรกิจ เป็นพนักงานออฟฟิส แม่ก็ไม่มีความรู้อะไร แฟนเราก็ไม่เก่งเรื่องธุรกิจ ความคิดเห็นที่ 88 - ใช่ค่ะ เพราะลูกเนี่ยแหละที่ทำให้เราไม่เคยท้อ แม้เจอปัญหาหนักแทบอยากเลิก ความคิดเห็นที่ 89 - สินทรัพย์เราโอนไม่ได้หรอกค่ะเป็นของที่กำลังผ่อนหมดเลย ส่วนpantown ห้องแป้งเราทำแน่ ขอบคุณมากๆ นะคะ ความคิดเห็นที่ 90 - ขอบคุณมากเลย ที่ให้กำลังใจทั้งหน้าไมค์และหลังไมค์ จากชาวแก๊งซอมบี้เหมือนกันแฮ่ๆๆๆ (กำลังตามตอนใหม่อยากสนุกสนานแก้เครียด) เรื่อง mind map เราเคยไปอบรมมา คงต้องรื้อมาทำแล้ว ส่วนที่แนะนำมาทั้งต้นทุนและบัญชี และ หลายๆ อย่างเราจะศึกษาและทำให้ได้ จริงๆ เคยทำ cash flow ตอนทำงานบริษัท จะเอามาใช้ของตัวเอง ส่วนกลับไปทำงานประจำ ยังทำไมได้หรอกค่ะ เราท้องอยู่ไม่มีที่ไหนรับแน่นอน T_T ความคิดเห็นที่ 91 - ใช่ค่ะ ยี่ห้อนั้นเลย ทะเลสีเลือด เฟสบุ๊คเนี่ยเดี๋ยวเอาไปลงค่ะ แล้วจะแอดไปนะคะ ความคิดเห็นที่ 92 - บ้านกับรถเราจะยื้อไว้ให้ถึงที่สุดไม่ไหวจริงๆ ก็หนี้บัตรเครดิตพักไว้ก่อน ความคิดเห็นที่ 93 - คุณเก่งจังเลยที่ผ่านมาได้ โดยเฉพาะมีเงินติดตัว 500 อยากให้มาแชร์จังว่าทำยังไงผ่านมาได้ เรื่องลูกจ้างไม่ได้จ่ายชดเชยอะไรหรอกค่ะ แต่ธุรกิจเราสีเทาเจอลูกจ้างขู่จะฟ้อง อย  เราเลยต้องยอมค่ะ ถ้าไม่ติดเรื่องนี้ ลูกจ้างนิสัยแย่ๆ เราตะเพิดไปไม่จ่ายเลยด้วย ความคิดเห็นที่ 94 - ขอบคุณเรื่องกำลังใจนะคะ พยายามพักผ่อนแต่ก็ไม่ได้มากหรอกค่ะ เดี๋ยวจะไปห้องแป้ง งานแปล จะบอกตรงๆ เราไม่เก่งภาษาขนาดนั้นค่ะ งานแปลเป็นศาสตร์ที่ค่อนข้างสูง ต้องคนใช้ภาษาเก่งจริงๆ และรู้ลึก เราแค่พออ่านออกเขียนได้แบบเอาตัวรอดค่ะ ความคิดเห็นที่ 95 - ขอบคุณค่ะ ที่ผ่านมาได้ เพราะ ท้อไม่ได้ ไม่มีตัวช่วย ไม่ทำก็ต้องดับ ความคิดเห็นที่ 96 - ยอมรับความอึดเราพอตัว ส่วนเรื่องแฟนไม่ช่วยเนี่ย เราเข้าใจว่า หลายคนคงคิดอย่างนั้น เมื่อก่อนเราก็เคยมีวีนๆ บ้าง แต่มาคิดในแง่เหตุผล เค้าช่วยไม่ได้หรอกค่ะ อย่างแรก เค้าไม่ได้เก่งธุรกิจ ยิ่งธุรกิจอาหารเสริม ของสวยงามเค้ายิ่งคนละเรื่องเลย แฟนเราเป็นวิศวะ แค่งานประจำเค้าก็แย่แล้ว ต่อให้เราบังคับให้เค้าช่วยเค้าก็ทำไม่ได้ เค้าก็พยายามช่วยในส่วนที่ทำได้ เช่นขับรถส่งของให้เรา กู้เงินมาให้เรา ถ้าเราเบี้ยวเค้าก็ใช้หนี้อานน่ะค่ะ **อีกเรื่องที่เราตะหนักได้ ถ้าเราเกิดปัญหาใดๆ ในชีวิต ถ้าเราไม่อยากทุกข์หนัก จงอย่าขยายปัญหาให้ลุกลาม ปัญหามันเหมือนเชื้อโรค ถ้าไม่ควบคุมมันลามไปทั่ว ถ้าเราปล่อยให้มันลามไปที่อื่นๆ ในชีวิตเราจะโดนบีบดิ้นไม่ได้ ความหมายเราคือ ตอนนี้เรามีปัญหาหนักในเรื่องธุรกิจและการเงิน เราไม่อยากเอาปัญหาตรงนี้ไปทะเลาะกับแฟน แล้วกลายเป็นมีปัญหาครอบครัวต่อ เพราะ ไปทะเลาะต่อว่าแฟนที่ไม่ช่วยก็ไม่มีไรดีขึ้นมา เพราะเค้าช่วยไม่ได้จริงๆ นอกจากได้หาที่ระบาย ทีนี้เราอาจจะแย่ทั้งปัญหาธุรกิจ ทั้งปัญหาครอบครัว หาทางไปต่อลำบากอีก สู้เซพตัวเองมีปัญหาน้อยๆ ดีกว่า แก้ทีละเรื่องจะได้ไม่บ้าตายก่อน** ความคิดเห็นที่ 97 - สู้เช่นกันค่ะ แต่คุณดีหน่อยตรงมีทุนเริ่ม 4 ล้าน ทำให้คุณมีเวลารอและหมุนเงินให้อดทนจนวันที่เริ่มมีลูกค้าได้ ธุรกิจน้อยนักจะสำเร็จในเร็ววัน นี่แหละค่ะคือข้อได้เปรียบคนทุนหนา เพราะเค้ารอได้ แต่คนทุนน้อย อย่างเรารอไม่ได้หรอกค่ะ ความคิดเห็นที่ 98 - ขอบคุณพี่มากค่ะ สำหรับคำแนะนำ ไว้จะหลังไมค์ไปปรึกษาเรื่องชิปปิ้งนะคะ ความคิดเห็นที่ 99 - ได้บทเรียนเยอะมาก จนแอบคิดว่า จะมีโอกาสได้แก้ตัวเอาบทเรียนมาใช้ไหม ขอบคุณสำหรับกำลังใจค่ะ ความคิดเห็นที่ 100 - ขอบคุณสำหรับกำลัง หัวอกคนมีลูกเหมือนกันเลย ^_^ ว่าจะเซลล์ของในสต๊อกเก่าๆ ให้เกลี้ยงเหมือนกันค่ะ ความคิดเห็นที่ 101 - เรื่องเพื่อนเนี่ย ยังไงเราก็คงต้องบอกลาถ้าเค้าไม่เอาเงินมาลง เพราะ ธุรกิจเราที่ทำตอนนั้น เงินทุนสำคัญมาก อย่างอื่นเรื่องจิ๊บๆ ทำกับเพื่อนมีปัญหาจุกจิกเรื่อง เราสั่งเค้ามากไม่ได้ด้วย เค้าก็มีอีโก้ และเพื่อนเราไม่เคยทำธุรกิจมาก่อน ยังไงถ้าเค้าไม่ลงเงินแต่จะเอาส่วนแบ่งเกือบเท่าเรา ไม่ช่วยเรารับความเสี่ยงใดๆ เราก็ทำใจไม่ได้ค่ะ มันมีกรณีหลายที ที่เราติดปัญหาเรื่องการนำของเข้าตอนทำกับเพื่อน เพื่อนเราไม่ทุกข์ร้อนใดๆ เพราะไม่ใช่เงินเค้า เค้ารอของมาลงเพื่อนจะนับของส่งเอาค่าคอมอย่างเดียว เราทนสภาพนี้ไม่ได้ค่ะ เราวิ่งเต้น เครียด แต่เพื่อนรอเงินค่าคอมอย่างเดียว ไม่เอาดีกว่า เราบายค่ะ มันอยุติธรรมในใจเกิน  เรื่องเพื่อน จริงๆ มันมีรายละเอียดที่ทำให้รู้สึกแย่อีกเยอะ แต่ไม่อยากมาเล่ามาก เหมือนประจานเพื่อน แม้เพื่อนจะดีกว่าลูกจ้างฉลาดกว่าไว้ใจได้กว่า แต่ก็ทำให้เราเครียดได้พอตัวเลย  เอาสั้นๆ เธอทำตัวเหมือนเป็นเจ้าของกิจการทั้งที่เงินไม่ลงน่ะค่ะ เราทนไม่ได้หรอก แล้วยังไงจะหลังไมค์ไปนะคะ ขอบคุณสำหรับคำอวยพร ความคิดเห็นที่ 102 - ใจเราไม่อยากกู้บัตรเครดิตเลย แต่เราไม่มีแหล่งเงินกู้เลยค่ะ ให้ตายเหอะ เรายื่นกู้สินเชื่อสารพัด ทำเอกสารเป็นครึ่งร้อยชุด ผ่านบ้างไม่ผ่านบ้าง ส่วนใหญ่ก็ได้จากสินเชื่อบุคคลและบัตรเครดิต เราไม่มีหลักทรัพย์อะไรไปค้ำแล้วให้ธนาคารปล่อยเงินในอัตราดอกเบี้ยถูก เงินเก็บเราแทบไม่มีเพราะเราเพิ่งซื้อบ้าน ตอนทำธุรกิจเงินหมดไปกับการดาวน์บ้าน พ่อแม่ไม่มีเงินให้สักบาท มันหมดทางจริงๆค่ะ ถ้าไม่เอาบัตรเครดิต เราก็ไม่รู้จะไปหาที่ไหน ส่วนเรื่องจานดำนี่พลาดอย่างไม่เถียงเลย กำลังเครียดว่าจะไปขอยกเลิกเอาเงินคืนเท่าที่เอาได้ค่ะ สินค้าเราอันใหม่ไม่ใช่สีเทานะคะ มีอย แต่ เราก็อยากกลับไปทำการตลาดทางเน็ตแทนค่ะ ขอบคุณที่แนะนำ ความคิดเห็นที่ 103 - เรื่องหาคนสำรองแทน พี่ยศและทาเคชิ พยายามหาตลอด แต่ไม่เจอค่ะ เนื่องด้วยธุรกิจเรามันสีเทา ด้วย หาคนทำยาก คนญี่ปุ่นทั่วไปไม่ค่อยอยากมาทำให้เราหรอก เค้าถือว่า รายได้น้อยไม่เยอะ แต่ทาเคชิทำเพราะ เค้าเอาหมดที่เป็นเงิน ทาเคชิเหมือนคนจีนมากกว่า เค้าขายของในห้างมีร้านเล็กๆ ของตัวเอง มาซื้อของในประตูน้ำไปขาย เค้ารับทำงานนี้ถือว่า เป็นการสะสมเงินค่าตั๋วมาซื้อของเมืองไทย เราติดต่อคนญี่ปุ่นคนอื่น เค้าไม่เอาเลยเพราะ เค้ามีงานอื่นทำ งานเค้ายุ่ง คนญี่ปุ่นยิ่งทำงานบริษัทจะทุ่มเท ไม่รับงานนอกเท่าไรหรอกค่ะ เรื่องฟุ่มเฟือยนี่ไม่กล้าแล้ว ตอนนี้กินแต่ข้าวไข่เจียวทุกวัน เก็บตัวเก็บใจเฝ้าแต่บ้าน รถกับบ้าน เราคิดว่า เรายังสู้ให้ไม่หลุดไหว แต่หนี้บัตรเครดิตอื่นต้องพักไว้ก่อน ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 08:57:19

ความคิดเห็นที่ 105 สู้ๆนะครับ  มีอะไรที่ผมพอช่วยเหลือได้ ก็หลังไมค์มาได้เลยครับ ยินดีช่วยเหลือครับ จากคุณ : remem เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 10:27:57

ความคิดเห็นที่ 106 เสิร์จคำว่า หนี้ นะคะ เวบแรกที่คุณเจอ จะบอกคุณเองว่าเราต้องทำยังไง สู้ๆนะคะ ทุกปัญหามีทางออกเสมอ ^_^ จากคุณ : ตาแพนด้า หน้ามารุโกะ เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 10:35:36

ความคิดเห็นที่ 107 สู้ ๆ ครับพี่ จากคุณ : คนไม่พิเศษ "ซาคุ" เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 13:17:28