ความคิดเห็นที่ 1 อาชีพแรกที่ทำหลังเรียนจบคือเป็นเซลล์ ขายเครื่องมือแพทย์คะ เค้ารับตั้งแต่ไปฝึกงาน แต่ทำอยู่แค่ 3 เดือนก็ออกซะแล้ว ตอนนั้นยอมรับคะว่าทำงานไม่ทน ต้องออกต่างจังหวัด นอนโรงแรมคนเดียว แม่ก็เป็นห่วง ให้ออก จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:37:58

ความคิดเห็นที่ 2 ได้งานต่อมาคือเป็นเลขานุการ บริษัทประกันแห่งหนึ่ง ทำได้อยู่ปีกว่า อยากท่องโลกกว้าง พอดีกับมีปัญหากับเพื่อน ที่อยากเลื่อนสถานะมาเป็นแฟน ก็เลยหาทางหลบหน้า แต่ตอนนั้นหัวหน้างานก็เสนองานอื่นให้นะคะ แต่ใจก็อยากไปหางานทำที่อื่นบ้างนอกจากจังหวัดเล็กๆ ที่ตัวเองอยู่ พอดีกับพี่ที่รู้จักกันชวนมาทำงานบริษัทรับเหมาก่อสร้าง เป็น Staff Office ก่อนออกมาก็ส่งใบสมัครไปหลายที่ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:39:19

ความคิดเห็นที่ 3 ทำอยู่บริษัทรับเหมาไปซักพัก ก็มีหลายที่เรียกไปสัมภาษณ์ ได้เป็น PR บริษัทแห่งหนึ่ง พร้อมๆ กับได้เป็นครูโรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง แม่อยากให้เป็นครู ก็เลยออกมาเป็นครูซักพัก จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:39:52

ความคิดเห็นที่ 4 เริ่มเรียนรู้ถึงอาชีพนี้เลยคะ ครูโรงเรียนเอกชน ที่ไม่เหมือนโรงเรียนรัฐแบบที่แม่ทำ ทำงานมาเป็นปีไม่ยอมบรรจุให้ ไม่มีสวัสดิการอะไรในชีวิต เงินเดือนแค่ไม่กี่พัน แต่ต้องดูแลนักเรียนหอพัก เสาร์อาทิตย์ไปไหนไม่ได้ ต้องดูแลนักเรียน จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:40:35

ความคิดเห็นที่ 5 ประกอบกับตอนนั้นเริ่มมีแฟน อยากอยู่ใกล้ๆ เลยหาทางไปทำงานอยู่ใกล้ๆ เค้า ก็เลยไปทำงานที่สถาบันการศึกษาของรัฐแห่งหนึ่ง ที่นี่ก็ดีนะคะทำอยู่หลายปีเลยทีเดียว งานก็สนุก แต่ต่อมาแต่งงานคะ ช่วงนั้นแฟนย้ายที่ทำงาน คิดไปคิดมา อยู่กันคนละที่ ค่าใช้จ่ายเยอะ เลยย้ายที่งานมาอยู่ใกล้กันอีก จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:41:09

ความคิดเห็นที่ 6 งานที่ได้ต่อมาคือเป็นเซลล์ ขายบ้าน เราเป็นคนไม่เลือกงานคะ ก็เลยไม่ตกงาน เป็นเซลล์ซักพัก เจ้านายที่ทำอยู่ด้วย เกิดไม่ชอบใจพี่ที่เป็นเซลล์ด้วยกัน เลยจ้างออก เราเลยใจไม่ดี  ออกมั่ง 555 จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:41:34

ความคิดเห็นที่ 7 ออกมาตอนนี้เคว้ง ไม่ได้คิดก่อนล่วงหน้า มีพี่ที่เคยอยู่บริษัทรับเหมา มาชวนเปิดบริษัท เราก็ลองดู อยากเป็นเจ้าของบริษัท แต่ไม่ได้ศึกษานิสัยใจคอของผู้ร่วมหุ้น ประกอบกับเราพึ่งเค้ามากเกินไป ถ้าเค้าไม่ทำงาน เราก็ไม่สามารถทำอะไรได้เลย สุดท้ายก็บอกเค้าว่าเราจะไปทำงานประจำ แล้วจะช่วยบ้าง แต่ท้ายที่สุดหมดเงิน แถมต้องมีรถโดยไม่ได้ตั้งใจอีก 1 คัน เพราะรถที่ซื้อในชื่อบริษัท แฟนเราเป็นคนค้ำ แล้วเค้าไม่ผ่อนรถ จนบริษัทตามกับแฟน แฟนเราเลยตัดสินใจเอารถไว้ ตอนนั้นเพิ่งซื้อบ้าน แล้วต้องผ่อนรถอีก เหนื่อยมากๆ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:42:07

ความคิดเห็นที่ 8 จากนั้นก็เลยอยากทำงานประจำ สมัครไปหลายที ก็ไม่มีตอบรับ ด้วยจังหวัดนี้เป็นจังหวัดอุตสาหกรรม แต่เราไม่มีประสบการณ์เกี่ยวกับอุตสาหกรรมเลย วันหนึ่ง มีใบประกอบวิชาชีพครูส่งมาให้ที่บ้าน เคยขอไว้ตั้งแต่สมัยเป็นครูครั้งแรก เลยไปสมัครเป็นครูอีกครั้ง ไปหารายชื่อโรงเรียนมาเลยคะ ก็เลยไล่สมัครทุกที่ จากนั้นเลยได้เป็นครู สอนสายอาชีพคะ รู้ซึ้งกับอาชีพครู โรงเรียนเอกชน ที่แทบไม่มีสวัสดิการอะไรเลย เงินเดือนที่น้อยมาก เมื่อเทียบกับอาชีพอื่่น ทีแรกเราก็สงสัยคนอื่นๆ อยู่กันได้ไง ตอนเราออกจากที่นี่เลยรู้คะ สาเหตุที่ออก คือเรียนต่อ แล้วอยากได้เวลาเรียนมากขึ้น ตอนออกก็ต้องรอเงินประกัน ไปทำโรงเรียนอื่นก็แทบไม่ได้ ตอนนั้นแทบร้องไห้เลยคะ แต่พอดีว่ามีคนรู้จักไปฝากงานให้ที่โรงเรียนรัฐแห่งหนึ่ง แต่ทำได้ไม่กี่เดือนเลยรู้ว่าไม่ชอบสอนเด็กเล็กคะ อีกอย่าง ไม่ได้จบสายสามัญมา ทำให้สอนวิชาสามัญไม่ได้ดี สรุปเลยไปสมัครงานเป็นครูอีกเหมือนเดิม เหมือนเป็นอะไรที่ไม่ค่อยอยากทำ แต่พอมาทำแล้วเวลานักเรียนจบ มันเป็นความภูมิใจลึกๆ ของคนเป็นครู ผ่านมาหลายอาชีพ ตอนสอนเลยสามารถให้คำแนะนำกับนักเรียนได้เลยคะ แล้วเพื่อนๆ ละคะ ทำงานอะไรกันมาบ้าง เล่าสู่กันฟังบ้างนะคะ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:50:18

ความคิดเห็นที่ 9 แต่เป็นครูโรงเรียนเอกชนเหมือนอาชีพที่ถูกมองข้ามเลยคะ สวัสดิการอะไรเราก้ไม่ได้เหมือนครูรัฐบาลนะคะ เงินเดือนก็แล้วแต่เจ้าของโรงเรียนจะจ้าง งานก็แล้วแต่ว่าอยากให้เราทำอะไร แถมเวลาออก ไปสมัครที่อื่นยากมากเลยคะ เพราะโรงเรียนเอกชนเค้ามีสมาคม รู้จักกันหมด เค้าเลยไม่อยากแย่งครูกัน คนทำอาชีพนี้ได้ก็ต้องอดทนเหมือนทุกๆ อาชีพคะ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 20:52:59

ความคิดเห็นที่ 10 ผมเริ่มทำงานด้วย วิศวกร QA ตอนนั้นพึ่งจบใหม่ๆ กำลังนอนตีพุงอยู่บ้าน ยังไม่ได้ส่งใบสมัครไปที่บริษัทใดๆ สักที แต่แล้วก็มีบริษัทแถวนิคมลาดกระบังโทรมาให้ไปสัมภาษณ์ ก็ไปสัมภาษณ์แบบงงๆ ตามประสาเด็กจบใหม่ จึงได้งานที่นี่ (มารู้ทีหลังว่าบ. เอารายชื่อผมมาจากเวบที่โพสขอฝึกงาน) แต่ก็ทำได้ไม่นาน แค่ 4 เดือนเท่านั้น เนื่องจาก สารเคมีเยอะ จึงเริ่มหางานแล้วก็ออก จากนั้นเริ่มมาทำงานที่ อุสาหกรรมชิ้นส่วนยานยนต์แห่งหนึ่ง คราวนี้ทำหน้าที่ วิศวกรจัดซื้อ ซึ่งทำสองหน้าที่ หลักๆ คือ ต่อรองราคา และ audit suppliers ทำได้ หนึ่งปีครึ่งก็ลาออกไปเรียนภาษา ตปท คราวนี้เริ่มทำงานแบบใช้แรงงานบ้าง คือ ล้างรถ และ ล้างจานที่ ร้านอาหารไทย มาถึงออส ครั้งแรกก็เริ่มหางานตามร้านอาหาร ตามแบบที่เพื่อนๆแนะนำ ก็มาเจอร้านอาหารใกล้บ้าน ด้วยการค่าจ้างที่ถูกแสนถูก 30 เหรียญ. ต่อคืน 4-5 ชั่วโมง (เหมาจ่าย ซึ่งปกติrateคือ ขั้นต่ำชั่วโมงละ 15 เหรียญ) ทำสัก2 เดือนเริ่มทนไม่ไหว เพราะโดนกดค่าแรงเหลือเกิน วันนึงไปเดินห้างไปหาไรกินแถวนั้น จึงเห็นร้าน ล้างรถพวก car detailing จึงลองเข้าไปสมัครดู ซึ่งค่าเหนื่อยดีมาก ได้ชั่วโมงละ 17 เหรียญ วันนึงทำเฉลี่ย 6 ชั่วโมง ได้เงินกว่า 100 เหรียญ แถมวันอาทิตย์ได้ค่าแรง *2 = ได้ 200กว่าเหรียญ ช่วงนี้เหนื่อยมาก ปวดแขนปวดหลังไปหมด เพราะต้องทำงานแข่งกับเวลาล้างแบบอู้ๆไม่ได้ แต่ก็เอาวะ อดทนทำก็เงินมันดีนี่ ทั้งๆที่เกิดมาไม่เคยทำงานล้างรถมาก่อน ได้เรียนรู้ระบบการทำงานของร้านล้างรถเยอะมาก การล้างแบบไหนไม่ทำให้เสียเวลา คนคิดระบบนี่อย่างกับเรียน วิศวะมาเลย loss เรื่องของเวลาน้อยมาก และการเรียนรู้การซักเบาะรถยนต์ แต่ทำสักพักฤดูการไม่เอื้ออำนวย เพราะฝนตก! เกือบทุกวัน งานจากเคยได้อาทิตย์นึงหลายร้อยเหรียญ จึงได้ไม่กี่เหรียญ จึงเริ่มหางานใหม่อีกครั้ง จากนั้นก็นึกถึงร้านอาหารไทยอีกครั้ง ราวนี้เป็นเด็กเสริฟ เข้ามาครั้งแรก take order แบบงง เพราะยังจำรายการอาหารไม่ได้ แต่ที่เด็ดกว่านั้น ลค เยอะมาก แทบจะเต้นแลฟ เสริฟเลยทีเดียว อีกทั้งเจ้าของร้านงกมากให้ทำทั้งล้างจานและเด็กเสริฟ ไม่ไหวจึงขอโบกมือลา ช่วงนั้นได้เงิน 50 เหรียญต่อคืน (เหมาอีกเช่นกัน) จากนั้นก็ได้งานร้านอาหารอีกที่คราวนี้ทำแต่ในครัว ล้างจานอย่างเดียว แต่จานเยอะมาก อย่างกับขนจ้างทั้งร้านออกมาล้าง3-4 รอบ แต่ก็ทนทำไปเพราะได้ค่าแรงค่อนข้างดีกว่าร้านที่แล้ว คือ 70 เหรียญสำหรับร้านนี้ จากนั้นก็กลับ เมืองไทย พอลงเครื่องบินมาปุ๊บเจ้านายเก่าให้ลูกน้องโทรมาตามไปทำงาน แต่ก็ทำได้แค่ 8 เดือนก็ลาออกไปเรียนต่อ ตปท อีกแล้ว คราวนี้ไปเรียน โท คราวนี้ก็เรียนไปทำงานไปร้านอาหารไปร้านอาหารสุดท้ายก่อนกลับเมืองไทยคราวที่แล้ว กลับมาเมืองไทย ร่อนเร พเนจร อยู่ 2 เดือนจึงเริ่มหางาน เริ่มส่งใบสมัครทางเวบ(เท่านั้น) และไปตาม job fair ก็ได้สัมภาษณ์ประมาณหลายที่ จนสุดท้ายมาได้งานที่ รัฐวิสาหกิจ แห่งหนึ่ง จากคุณ : Kansai (kansai) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 22:16:08

ความคิดเห็นที่ 11 ขออภัยสำหรับ wording และการเว้นวรรคไม่ดีทำให้อ่านยาก เนื่องจาก ไม่ได้พิมพ์จากคอม จึงใช่งานไม่ค่อยคล่อง จากคุณ : Kansai (kansai) เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 22:21:23

ความคิดเห็นที่ 12 ตอนนี้กำลังหางานครับ แต่ที่บ้านอยากให้เรียนต่อมาก ไม่ค่อยอยากให้ทำงาน จากคุณ : harryoop เขียนเมื่อ : 5 มี.ค. 55 23:06:57

ความคิดเห็นที่ 13 ...งานแรกที่ทำจิงจังก็ยกเสาลงหลุ่ม( การไฟฟ้า ปักเสาไฟ เดินสาย) ที่ได้ไปทำเพราะ ติด 0 อยู่ 1 วิชา ทำให้ไม่จบ ต้องเรียนซ้ำ 1 ปี เวลาเหลือเยอะ ญาติเลยถีบส่งให้ไปทำงานในช่วงวันที่ว่าง เพราะเรียน แค่อาทิตย์ละ 1 วัน วันละ 3 ชม ทำอยู่ได้เกือบปี ก็ต้องเลิก เพราะต้องกลับไปเรียนต่อ ...งานต่อมาหลังจากเรียนจบ ก็สมัครงานไปเรื่อยๆ น่าจะมากกว่า 100 แห่ง สมัครไป สุดท้ายหลงมาได้ที่ระยอง เป็น process engineer  ยอมรับว่าตอนนั้นทำแก้ขัด เพราะเพื่อนๆได้งานกันหมดไม่อยากอยู่ว่างๆ ทางนั้นเรียกไปสอบ+สัมภาษ ก็เลยได้ไปทำ ทำได้ไม่ถึงปี ก็ลากออกแบบกระทันหัน พี่ครับ พรุ่งนี้ผมไม่ทำงานที่นี้แล้วน่ะ ต้องกราบขอโทษอย่างสูง รีบขนาดที่ ของทุกอย่างที่อยู่ในห้องเช่า ไม่ได้เอามาเลย ยกเว้นเสื้อผ้าบางชุด กับเอกสารส่วนตัว ตู้เย็น ทีวี เตารีด พัดลม คอมฯ ทิ้งไว้ที่นั้นหมดเลย แล้วยกให้เพื่อนที่บริษทเก่าไปเอามาใช้ ...ที่ออก เพราะบริษัทที่ตัวเองอยากทำงานด้วยที่สุดเรียกตัวให้ไปร่วมทำงานด่วน หลังจากเคยสอบผ่าน+ตรวจร่างกายทิ้งไว้เกือบปี ทำอยู่เกือบ 3 ปี รู้แล้วว่าไม่ใช่ทางของตัวเอง ก็เลย ลาออก... ..... ตอนนี้ทำอยู่ที่ปัจจุบัน มีความสุข สนุกสนาน มีเวลาว่างเยอะ ได้เที่ยว ได้ทำอะไรที่อยากทำ ลงตัวสุดๆแล้ว ณ เวลานี้ จากคุณ : seabuff ตัวดำๆ เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 08:08:18

ความคิดเห็นที่ 14 หลังจากเรียนจบ วท.บ คอมพิวเตอร์ ก็ทำงานดังนี้ 1.ประสานงานส่งออกรองเท้า 2.ประสานงานส่งเครื่องนอน 3.ประสานงานส่งออกอาหาร แต่ละที่จะได้งานเพิ่มคือ IT support, web master เพิ่ม แต่เงินเดือนไม่เห็นจะเพิ่มอะ ฮือ ๆๆ จากคุณ : เป็นใจ เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 10:39:16

ความคิดเห็นที่ 15 ... ครับ ... ครั้งนะครับว่า ช่วยๆๆ กันกด VOTE ก็ดีนะครับ เพี่อที่ กระทู้จะได้อยู่ได้นานๆ นะครับ จากคุณ : okb เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 13:03:18

ความคิดเห็นที่ 16 แรกๆเลย รับจ้างทำการบ้าน 5-10บาท สะสมสติ๊กเกอร์ขาย ..... (สมัยก่อนมีแลกของรางวัล) มัธยม รับจ้างตัดผ้า + ไปฟังบรรยาย แอมเว เฮอบาไลพ์ เล่นๆ ฟรี เข้ามหาลัย ครูสอนพิเศษ แบบมือปืนรับจ้าง เงินเดือนไม่สม่ำเสมอแล้วแต่ความขยัน ประมาณ 10000-20000. /เดือน ทำได้ปีเดียวก็เบื่อ เรียนหนัก ตอนเรียนใกล้จบรับจ้างทำงานก่อนจบในที่ที่ทำงาน หลังจบมาก็ทำงานในสายงานที่เรียนมา ทำได้เกือบปีอยากหาธุรกิจที่ท่้าทายทำละครับ (อยากมีหุ้นส่วนเพื่อนคู่คิด) ตอนนี้ อายุ 25 มีทุน 500000 ครับ >_< จากคุณ : DZ (deavgunner) เขียนเมื่อ : 6 มี.ค. 55 16:48:58

ความคิดเห็นที่ 17 Kansai (kansai)  ประวัติการทำงานหลากหลายมากเลยคะ ถึงจะเว้นวรรคไม่ดี แต่ก็น่าอ่านคะ harryoop  ก่อนเรียนมาหาประสบการณ์ก่อนซักตั้งก่อนก็ดีนะคะ เจ้าของกระทู้เองก็เรียนก่อนถึงไปเรียนต่อคะ seabuff ตัวดำๆ  ได้ทำงานที่ชอบ ถือว่าเป็นสิ่งที่ดีมากเลยนะค แถมยังมีมีเวลาเหลืออีกต่างหาก เป็นใจ  เจ้าของกระทู้ก็เปลี่ยนงานบ่อย แต่เปลี่ยนทีละครั้งเงินเดือนลดลงทั้งนั้นเลยคะ สู้ๆ ด้วยกันนะคะ okb  ขอบคุณที่ช่วยโหวดคะ DZ (deavgunner)  ประสบการทำงานสู้มากเลยคะ อายุเท่านี้แต่มีทุนตั้ง 500,000 เจ้าของกระทู้ยังส่งหนี้ทุกเดือนเลยคะ สู้ๆ กันนะคะ จขกท. เองคะ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 09:41:16

ความคิดเห็นที่ 18 ของผมทำงานจริงจังตั้งแต่ตอนเรียนเรียนครับ ลูกชาวนาอยากเรียน ต้องดิ้นรน เลือกเรียนสายอาชีพเพราะคิดว่าหางานง่ายกว่า - เป็นเด็กปั๊มตอน ปวช ช่วงปลายๆ  จนถึง ปวส2 ทำงานช่วงหลังเลิกเรียน - แล้วก็มีร้าน Pizza มาเปิดในจังหวัด  ออกจากปั๊มไปอยู่ร้าน Pizza   ทำงานด้วย เรียนด้วยจนจบ ป.ตรี - เป็นครูอัตราจ้างในวิทยาลัยเทคนิคหลังเรียนจบ   ทำอยู่เทอมนึง   รู้ว่าไม่ใช่แนว เราไม่เหมาะที่จะเป็นครู แล้วก็มาทำงานด้านอุตสาหกรรมตามที่เรียนมา - เริ่มจากบริษัทประกอบมอเตอร์ของเยอรมัน   เป็น วิศกรที่ทำแต่เอกสาร   เลยทำได้ไม่นาน   แค่สองเดือน - หลังจากนั้นก็ไปทำในบริษัทประกอบรถยนต์   ที่นี่ได้เรียนรู้หลายอย่างมาก  จบวิศวะไฟฟ้า   แต่ทำแทบทุกอย่าง  งานหนักแต่ก็สนุกดี  ทำได้สี่ปี - แล้วก็ไปทำงานบริษัทด้าน Enginneering service   ที่นี่งานน้อยกว่าที่ก่อนหน้า  แต่รายได้เยอะกว่ามาก  ออฟฟิซติดทะเลยังกะไปสัมมนา  ทำงานไปด้วยดูทะเลไปด้วย    ที่นี่เป็นที่ที่ดีที่สุดเทียบกับทุกที่ที่เคยทำมา ทำได้สองปีก็ออก ออกเพราะมีลูก  อยากอยู่กับลูกทุกวัน - ที่ปัจจุบันก็เป็นงานแบบเดียวกับก่อนหน้า  ข้อดีคือที่ทำงานห่างบ้านสามสิบโล  ขับรถไปกลับ   สามราถเล่นกับลูกได้ทุกวัน จากคุณ : kawao เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 12:58:36

ความคิดเห็นที่ 19 เป็นอาจารย์บ้านนอกครับ ทำมาตั้งแต่เรียนจบ เพราะรู้ตัวเองว่าชอบสอนหนังสือแน่นอน แต่ก็ยอมรับว่ารายได้อาจจะน้อยไปหน่อยแต่มีความสุขกับงาน มีเวลามากขึ้น ได้ออกกำลังกายในแบบที่ตัวเองชอบ :) จากคุณ : กะเหรี่ยงน้อย (sagga18) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 13:39:04

ความคิดเห็นที่ 20 จบอนามัยสิ่งแวดล้อม เป็นเจ้าหน้าที่สิ่งแวดล้อม ด้วยเงินเดือนอันน้อยนิด หลังจากนั้นเรียนต่อ สุดท้ายเป็นเจ้าหน้าที่ความปลอดภัย(จป.) เปลี่ยนงานเยอะเพราะชีวิตไม่เคยหยุดนิ่ง อิอิ.. แล้วก็ทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ ขาดทุนบ้าง กำไรบ้าง บางเดือนไม่เหมือนกัน อยู่ที่โชคชะตาด้วยอ่ะ ^^ จากคุณ : หยุดเวลาด้วยสายตา เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 14:18:45

ความคิดเห็นที่ 21 ตอนเรียนจบใหม่ ๆ มี 3 ที่เรียกพร้อมกันค่ะ แกรมมี่  UBC  โฟนลิ้งค์ เราเลือกโฟนลิ้งค์ค่ะ ตอนนั้นที่ไม่เลือกแกรมมี่ เพราะเป็นผู้ดูแลศิลปิน เราเป็นคนไม่ชอบเอาใจใคร เลยคิดว่าคงไม่รุ่ง เดี๋ยวไปตีกับศิลปินเค้า และไม่เลือก UBC เพราะไม่มั่นใจภาษาค่ะ ที่โฟนลิ้งค์เป็นเจ้าหน้าที่บริการลูกค้าค่ะ เกิดมาไม่เคยรองมือรองเท้าใคร ทำงานสายบริการลูกค้านี่มันสุดยอดจริง ๆ ค่ะ ฝึกความอดทน อดกลั้น ฝึกการพูด การวิเคราะห์คน เพราะเจอคนสารพัดรูปแบบ จากคนใจร้อนไม่ยอมคน ก็กลายเป็นคนใจเย็น ยอมได้ รอได้ หยวนได้ แล้วก็โชคดีได้เจอพี่ ๆ ที่ทำงานดีค่ะ คอยสอนงานตลอด เมตตาเรา เอ็นดูเรา เหมือนน้อง เพราะเห็นว่าพึ่งจบใหม่ ยังบื้อ ๆ อยู่ พอตอนบริษัทจะปิดตัว ก็เลยไปสมัครงานอื่นทิ้งไว้ เลยได้งานที่สอง ควบคุมการผลิตรายการทีวี เป็น รายการเด็ก ค่ะ หาสปอนเซอร์ด้วย เมนสปอนเซอร์เจ้าละล้าน และ สปอนเซอร์รองห้ามต่ำกว่า 12 เจ้า ค่ะ เวลาเจอคนระดับผู้บริหารก็ตื่นเต้นดีค่ะ ทำไงเค้าถึงจะยอมมาเป็น สปอนเซอร์ ให้กับรายการของเรา เป็นโจทย์ที่ท้าทาย แล้วก็มีเขียนข่าวประชาสัมพันธ์ลงหนังสือพิมพ์ด้วย ชอบตอนเวลาพาเด็ก ๆ ไปออกแค้มป์แบบค้าง ค่ะ คุมเด็กสนุกดี  เด็ก ๆ น่ารัก ใส ๆ มีความเป็นธรรมชาติค่ะ แต่ที่ออกเพราะเจ้านายเราหูเบาค่ะ โดนเพื่อนร่วมงานที่เขม่นเราใส่ร้ายป้ายสี แกก็เชื่อ เราฉุนมาก พอเคลียร์ความบริสุทธิ์ของตัวเองได้ เราก็เลยว่าเจ้านายไปเจ็บ ๆ จนแกน้ำตาร่วง แล้วเราก็ลาออก เพราะโมโหที่โดนหยามค่ะ งานที่สาม เป็น คอลเซ็นเตอร์ ของเครือข่ายดังในยุคนั้น สินค้าตัวแรกที่ไม่มีโลโก้สินค้าในโฆษณา เรามีภูมิใจมากที่ได้ทำงานที่นี่ เงินเดือนดี  โบนัสเยอะ  ทำงาน 4 วัน หยุด 2 วัน เพื่อนร่วมงานน่ารัก เจ้านายดีบ้าง ไม่ดีบ้าง เปลี่ยนไปตาม กะ ได้ทักษะในการฟังเพิ่มขึ้น คนพูดมาแบบนี้ มีลูำกเล่นยังไง เจอคนบ้าโทรมาขู่  ด่าหยาบ ๆ คาย ๆ รับมือยังไง ที่นี่มีงานกีฬาสี  มีงาน CS Week มีงานปีใหม่ ประทับใจ คำพูด เจ้านายต่างชาติ แกบอกว่า... " คนก็เปรียบเสมือนกับ รถยนต์ ถ้าใช้งาน 80% อีก 20% บำรุงรักษาบ้าง พักบ้าง มันก็จะยืดอายุการใช้งาน แต่ถ้าเราใช้งานรถไปเลย 100% พอหมดสภาพ ก็โละเข้าเซียงกงไปเลย... " จวบจนกระทั่ง บริษัทแม่ถอนตัวออกไป แล้วมีหุ้นส่วนใหม่เข้ามา ระบบงานเปลี่ยนไป จากสวรรค์กลายเป็นนรก ใครเงินเดือนสูง ๆ ถูกโละออกหมด รับคนใหม่เงินเดือนต่ำ สัญญาปีต่อปี เราเลยตัดสินใจลาออก.... ได้งานใหม่ ตอนแรกสมัครตำแหน่งประชาสัมพันธ์ ตอนไปทำข้อสอบเค้าให้เขียนข่าวทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ เราเขียนแต่ภาษาไทย โดยให้เหตุผลว่่า... ตั้งแต่เรียนจบมาไม่เคยได้มีโอกาสใช้ภาษาอังกฤษเลย จึงไม่มั่นใจว่าจะเขียนข่าวได้ดี... ตอนนั้นก็คิดว่าคงไม่ได้งานล่ะ แต่สุดท้ายก็ได้ เพราะเจ้าของบริษัทชอบลีลาการเขียนข่าวภาษาไทยของเรา แล้วตอนหลังก็ยัดเยียดให้เราทำถึงสามตำแหน่ง คือ ประชาสัมพันธ์ เลขาเจ้าของบริษัท การตลาด แต่เงินเดือนได้ตำแหน่งเดียว เหนื่อยมากกกกกกกกกกกกก ขนาด เสาร์ - อาทิตย์ วันหยุด ยังต้องหอบงานกลับมาทำที่บ้าน แล้วเจ้าของบริษัทก็ชอบว่า ทำไมงานเราโหลด เราก็บอกว่า เราสมัครมาทำตำแหน่งเดียวนะ ไม่ใช่สามตำแหน่งควบ อยากให้ไว ต้องหาคนมาทำเพิ่ม  แกก็เงียบไป แต่แกก็ไม่ยอมรับคนเพิ่ม เพราะเห็นว่าเราทำได้ เราเลยกลายเป็น ซุปเปอร์ไซย่า ไป มามีปัญหากัน เพราะ ความโกหก:-) ของเจ้าของบริษัท เรื่องของเรื่อง คือ บริษัทเราจะมีการสนับสนุนสินค้าให้กับละครด้วย ที่นี้ความที่เจ้าของบริษัทเราเป็นคนขี้งกมากกกกกกก แกก็ชอบเอาสินค้าตกรุ่น เก่า ๆ มีตำหนิ ส่งไปให้พวกดาราใส่ ที่นี้ สไตลิส แกก็เลยโวย  เพราะแกบอกว่าเอาไปให้ นางเอก ใส่นะ ไม่ใช่ คนรับใช้ เออ....มันก็จริง ของแกอ่ะ เราก็เลยขอโทษขอโพยแกยกใหญ่ แต่แกไม่หายแค้น แกโทรไปต่อว่าเจ้าของบริษัทเลย แกค่อนข้างเก๋า นามสกุลเดียวกับดาราดังในอดีต อยู่ในวงการมาเป็นสิบยี่สิบปี เจ้านายเราก็มึน โกหกว่า แกไม่รู้เรื่อง ตอนที่เราส่งสินค้าไปให้แกอยู่ต่างประเทศ เราเป็นคนเอาสินค้าออกไปเอง แกเลยไม่เห็นว่าสินค้ามันเน่า ซึ่งในความเป็นจริงน่ะ เราไม่มีสิทธิ์เอาสินค้าของบริษัทออกนอกบริษัทเลยค่ะ ต้องผ่านการเซ็นรับรองจากเจ้านายเท่านั้น จึงจะเอาออกได้ แล้วสินค้าตัวที่มีปัญหา แกก็เห็น ทั้ง ๆ ที่เราแย้งไปแล้วว่ามันเน่า เดี๋ยวมันจะเป็นประเด็น ซึ่งตอนหลังก็เป็นปัญหาจริง ๆ ค่ะ สไตลิสเค้าก็รู้ทันเจ้านายเราด้วยนะ เค้ายังบ่นกับเราเลยว่าเจ้านายเราน่ะ ชอบโกหกเอาตัวรอด ทำกับเค้าแบบนี้หลายทีแล้ว เสียความรู้สึก แล้วเจ้านายเราก็บังคับให้เรารับว่าเป็นคนทำเองโดยพละการ โดยที่เค้าไม่รู้เรื่อง ประมาณว่า โยนขี้ให้เราเต็ม ๆ อ่ะ เราเลยบอกกับเจ้านายไปตรง ๆ ว่า... " ถ้าสิ่งที่เกิดขึ้นเราทำผิดจริง เรายินดีรับผิด แต่ถ้าเราไม่ได้ทำ อย่ามาบังคับ เราลาออกดีกว่า เพราะเราไม่ได้ทำ เราไม่ผิด " วันดีคืนดี เรานั่งทำงานอยู่ ก็มีพนักงาน 3-4 คน มาล็อกเราจากโต๊ะเลยค่ะ ลากเราไปห้องเจ้านาย ทำหยั่งกะเราทุจริตงั้นล่ะ เจ้าของบริษัทบังคับให้เราเซ็นไม่ผ่านการประเมิน ซึ่งเราอ่านเอกสารดีแล้วว่าไม่ได้ระบุว่าเราทำผิดอะไร แค่บอกว่าไม่ผ่านโปรเฉย ๆ เราก็เลยเซ็น  แล้วเค้าก็ให้พนักงานตามมาคุม ไม่ให้เราเอาเอกสารอะไรกลับบ้าน นอกจากกระเป๋าถือของเราใบเดียว เราทั้งแค้น ทั้งเจ็บใจ  กว่าจะวางระบบได้ลงตัว ไหนจะข้อมูลการทำงานที่เราทำมาเลือดตาแทบกระเด็นอีก เอาไปหมดเลย.... ปกติแกเป็นคน งก มากกกกกกกกกกก ขนาด ของไหว้เจ้าที่ แกยังเอา กูลิโกะป็อกกี้ โดโซะ ถวายแบบไม่แกะกล่อง เวลา ลา ก็เอามาให้ลูกกินต่อ สร้างบ้านราคา 50 กว่าล้าน ก็เอาค่าทำสระว่ายน้ำ และอุปกรณ์ มาลงเป็นบัญชีรายจ่ายของบริษัท แบบว่า ทุกเม็ดอ่ะ แต่ไม่คิดว่า แก จะ เคี่ยวลากกิน และ เห็นแก่ตัว ชั่วช้าขนาดนี้ เราเลยนอนเซ็งอยู่บ้านไปหลายวัน ไม่ได้หางานใหม่ ไม่กี่วันแกก็โทรมา บอกว่าให้เรากลับไปทำงานให้แก แกหาคนมาทำงานแทนเราไม่ได้ ( ก็ใช่นะสิ ทำแมร่งสามตำแหน่ง  แต่เงินเดือนตำแหน่งเดียว ใครจะเอา....) ทำกับเราสารพัด อย่างหน้าด้านโทรมาตามให้กลับไปทำอีก ใครจะเอา เราน่ะ คนเจ็บแล้วจำ  ก็เลยปฏิเสธไป แกโกรธมาก อาฆาตเรา บอกว่า ถ้าไม่กลับไปทำงานให้แก ก็อย่าหวังว่าจะได้งานที่อื่น ตอนแรกเราก็ไม่ได้สนใจคำพูดแกนะ คิดว่าแกพูดเพราะโมโห ที่ไหนได้ ตกงานอยู่เป็นปี ไปสมัครงานที่ไหน เหมือนจะได้ จะได้ จู่ ๆ ก็เงียบหายไปอย่างน่าประหลาด จนเราทนไม่ไหว  ถามบริษัทใหญ่แถวซอยรางน้ำ ที่เรามั่นใจมากว่าต้องได้งาน แต่สุดท้ายก็ชวด ฝ่ายบุคคลเลยกระซิบบอกว่าเราติดแบล็กลิสต์โดยบริษัทนี้  เค้าเลยไม่รับ.. เราเลยเล่าเรื่องให้พี่ฝ่ายบุคคลฟัง เค้าสงสาร เลยบอกให้เราติดต่อกรมแรงงาน กลับมาบ้าน เราส่งเมลล์ไปหากรมแรงงานเลยค่ะ บอกว่าเราชื่อนี้ เลขที่บัตรประชาชนนี้ อยากขอความเป็นธรรม เล่ารายละเอียด และร้องเรียนให้กรมแรงงานเข้าไปตรวจสอบ เพราะบริษัทนี้ไม่ได้มาตรฐานหลายอย่าง หลังจากนั้น เราจึงได้งาน เป็น ซีเนียร์ เจ้าหน้าที่บริการลูกค้า ของ มือถือ ยี่ห้อหนึ่ง มีหน้าที่รับเคส ลูกค้าวีน ๆ แรง ๆ ลูกค้าไฮโซ ลูกค้าที่เป็นบุคคลผู้มีชื่อเสียงต่าง ๆ เหตุผลเพราะ เรา เอาอยู่ ค่ะ เจอแรงมาแค่ไหน ปิดเคสได้หมด แต่มาเสียความรู้สึกตรงที่ บริษัท บอกว่า ถ้าเราผ่านโปรจะปรับเงินเดือนและขึ้นตำแหน่งให้เราเป็น ซุปเปอร์ไวเซอร์ เราก็ทนทำจนแล้วจนเล่า ก็มีแต่ เด็กเส้น ได้ขึ้นตำแหน่ง แถมทำได้ไม่นานก็ออก เนื่องจาก ประสบการณ์ไม่แน่นพอ แก้ปัญหาไม่ได้ ทะเลาะกับลูกค้าบ้าง โดนลูกค้าร้องเรียนบ้าง เราก็เลยเบื่อหน่ายระบบเส้นสาย เลยลาออก เพราะทั้งเงินเดือนและตำแหน่ง ไม่เคยได้ขึ้น วันที่เราลาออก ผู้บริหารบอกว่า เสียดายความสามารถเรา ให้เราเปลี่ยนใจไม่ออกได้จนวันสุดท้าย เราเลยบอก ถ้าขึ้นตำแหน่ง ปรับเงินเดือนให้เรา เราก็จะไม่ออก เพราะตรงนี้มันเป็นข้อตกลงตั้งแต่แรก เราไม่ได้มาเรียกร้องในภายหลัง และเราก็รอมานานมากแล้ว ฉะนั้น กรุณารักษาคำพูดกับเราด้วย ไม่งั้นเราคงไม่สามารถให้ใจและทำงานต่อที่นี่ได้ สุดท้ายเราก็ออกค่ะ ออกไปก็ไปขายเสื้อผ้า เครื่องประดับ แล้วก็เจ๊ง ด้วยความไม่สันทัดในธุรกิจ อดทนทำอยู่สองปีกว่า ก็ได้หนี้มาเยอะแยะ เลยกลับไปทำงานบริษัทอีกหน เป็นสาย สกินแคร์ เป็นบริษัทที่ได้ฉายาว่า สบู่เทพ น่ะค่ะ สินค้าชุดนึง ขี้ ๆ ก็ราคา 4-5 หมื่น ได้ความรู้เกี่ยวกับความสวยความงามเพิ่ม สนุกดีค่ะ เสียแต่โดนบริษัทโกงเงิน ทั้งเงินเดือน โอที ค่าคอม ได้ไม่เคยครบ และโดนกันทุกคน สวัสดิการอะไรที่บอกพนักงานเอาไว้ก็ไม่ให้ บริษัทนี้ก็เลยมีพนักงานเดินเข้าเดินออกกันเป็นว่าเล่น และสุดท้ายก็อยู่บนห้างใหญ่ไม่ได้ ไม่รู้ป่านนี้ยังมีขายอยู่รึเปล่า เพราะเห็นหายสาปสูญไปเลย ด้วยความเซ็ง หลังจากนั้น เลยอยู่บ้านเลี้ยงลูกเฉย ๆ ค่ะ วันดีคืนดี เพื่อนสามีตกงาน สามีก็เลยลงทุนให้เพื่อนค้าขาย แล้วก็ไล่เรามาทำงานด้วย ทำไปทำมามีปัญหาเรื่องการเงินค่ะ เราไม่เคยได้แตะเงินเลยสักบาท เพื่อนก็ไม่ยอมทำบัญชี เอาเงินไปใช้ไรบ้างเราก็ไม่รู้ เราไม่อยากทะเลาะเลยแยกตัวออกมาทำเอง ทุกวันนี้ขายผลไม้แช่อิ่ม ทำเอง อยู่ที่ ตลาดรุ่งวาณิชย์ ค่ะ ขายใน FB ด้วย ต่อมาก็ขายพวกสกินแคร์ด้วย เป็นยี่ห้อที่เค้าส่งนอกไป บาหลี ฝรั่งเศส ราคาแพงมาก แต่เราเอามาแบ่งขายเป็นตลับเล็ก คนฐานะปานกลางมีปัญญาซื้อค่ะ เราใช้มาสองปีกว่าแล้ว แล้วคนก็ชอบถามว่าเราใช้ไร ทำไมผิวดี หน้าเด็ก เลยเอามาขายซะเลยค่ะ เพราะไหน ๆ ก็ใช้่อยู่แล้วด้วย บอกลูกค้าได้ว่าดียังไง ใช้ตัวเองการันตี ว่าไม่แพ้ ใช้แล้วสวย วิธีขายไม่ยากให้ ให้เดาอายุ  แล้วยื่นบัตรประชาชนให้ดู คนก็ซื้อแล้วค่ะ เพราะเราดูเด็กกว่าอายุเป็นสิบปีเลย เล่ามาซะยืดยาว........... เราคิดว่า อาชีพแม่ค้า เหมาะกับเราที่สุดค่ะ เพราะ อิสระ พูดตรง ๆ จริงใจกับลูกค้าได้ ไม่ต้องมาโกหกกัน ที่สำคัญ อาชีพค้าขายเป็นอาชีพเดียวในโลก ที่คนทุกระดับชั้นวรรณะและทุกระัดับการศึกษา มีโอกาสรวยอย่างเท่าเทียมกัน ขอแค่มีความขยัน ซื่อสัตย์ และ อดทน ค่ะ   ^___^ จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 15:24:46

ความคิดเห็นที่ 22 แม่โอ๋เรนเจอร์ ยาวมาก........... อิอิ จากคุณ : นางฟ้าไซเบอร์ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:09:55

ความคิดเห็นที่ 23 เรียงลำดับ งานที่เคยทำ ตั้งแต่เรียนจบมา 1. radio operator    ทำหน้าที่ประมาณเลขา   แต่อยู่ rig    (สนุกมาก ได้ทำอะไรที่ไม่เคยทำเยอะแยะไปหมด นั่งเครื่องบินครั้งแรกในชีวิตก็ที่นี่) 2. ครูอัตราจ้าง สอนภาษาอังกฤษ    โรงเรียนรัฐบาล (ประถม) 3. เลขานุการ แผนก HSE    บริษัทรับเหมาข้ามชาติ สร้างโรงกลั่นให้บางจาก    (สนุกมาก เพื่อนร่วมงาน มีตั้งแต่ จีน ไต้หวัน ญี่ปุ่น มาเลเซีย อังกฤษ อเมริกา) 4. admin    การท่องเที่ยวฯ 5. receptionist  รีสอร์ท ที่เกาะช้าง    (สนุกมากเหมือนกัน ต้องรับมือกับแขกสารพัดรูปแบบ หลากหลายเชื้อชาติ) 6. - ปัจจุบัน  ครูสอนภาษาอังกฤษ    โรงเรียนเอกชน (ปวช. ปวส.) งานที่สนุกที่สุด ประทับใจที่สุด คือ ข้อ 3 และได้เงินเดือนสูงที่สุดด้วย งานที่ทำนานที่สุด คือ receptionist  บรรยากาศดีอ่ะ  ตกหลุมรักทะเล เลยอยู่นาน แต่ถ้าเป็นไปได้ อยากย้อนกลับไปทำ ข้อ 1 มากที่สุด เพราะประสบการณ์ในการทำงานน่าตื่นเต้น และน่าสนใจที่สุดแล้ว (เสียดายได้ทำไม่นาน) จากคุณ : เหมียวน้อยไร้เวทย์ (NonMagicKitty) เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:34:38

ความคิดเห็นที่ 24 เพิ่งรู้ว่าเม้นท์ของแม่โอ๋ฯยาว ก็ตรงย้อนกลับขึ้นไปให้กิ๊ฟท์อ่ะค่ะ อ่านเพลินเชียว^^ จากคุณ : POLAR_POLAR เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:49:39

ความคิดเห็นที่ 25 เอาเฉพาะงานไม่ประจำดีกว่า ทำสมัยเรียน ช่วยญาติขายปาท่องโก๋ ได้เช้าละ 50 เป็นคนคีย์หวยบนดินทุกวันที่ 14 และ 30 ทำทั้งคืนได้คืนละ 1200 เป็นพนักงานตรวจคนขายซิมโทรศัพท์ ได้วันละ 350+ค่าข้าว 75 บาท ออกตจว.ซะเยอะ เป็นพนักงานรับลงทะเบียนสัมมนาของ SETได้วันละ 300 ปัจจุบันเป็นเจเนอร์รัลเบ๊ ทำงานได้วันละ 850 จากคุณ : Apple So Good เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:54:52

ความคิดเห็นที่ 26 ผมอ่าน คห 21 ตั้งแต่ต้นจนจบได้ ผมว่าผมต้องไม่ธรรมดาแน่เลย จากคุณ : hunchback เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 16:55:04

ความคิดเห็นที่ 27 เอาตั้งแต่เด็กเลยนะคะ ตั้งแต่ ป.2-ป.6   รับจ้างทำสวนกับแม่ค่ะ ใครจ้างทำอะไร แม่ไปก็ตามแม่ไปด้วย เจ้าของสวนก็ใจดี ให้ 2 -3-4-5-10  บาท ประมาณนี้ เ เก็บพริก ดายหญ้า เก็บผัก ทุกอย่างที่เค้าจ้างแม่เราก็ทำด้วย ส่วนใหญ่นั่งรถเมลไป (บ้านนอก) ไม่เสียตังค์ยังเด็กเค้าไม่เก็บเงิน จบ ป.6 ไม่ได้เรียนต่อ แม่ไม่มีเงินส่ง ยังมีน้องๆ อีก หลายคนต้องดูแล พ่อก็มาเสียตอนเรา ป.2 ก็ทำงานรับจ้างเหมือนเดิม พอ อายุ ประมาณ 17  น้าเค้าทำงานเป็นแม่บ้าน เจ้าของอยากได้เสมียนช่วยงานที่ บริษัท น้าเห็นเราสมองดี จึงฝากเข้าทำงาน เด็กเส้นว่างั้นแหละ แต่เราทำได้ 3-4 วันเราร้องไห้อยากกลับบ้าน ก็เราไม่เคยห่างบ้าน ต้องมาทำงานไกลตั้งกรุงเทพ เราเหงา น้าจึงส่งเรากลับบ้าน พอโตแล้วมานั่งคิดได้ว่าเรานี่โง่มากเลยไม่อดทนซะเลย เด็ก จบ แค่ ป6. นั่งทำงานในออฟฟิตสบายๆ ไม่เอาต้องมาดิ้นรนตากแดดตากฝนเหมือนเดิม ขอพักก่อนนะ น้ำตามันไหล .......... ต่อนะคะ ............... หลังจากนั้นไม่นาน คนที่รู้จักแถวบ้านมาเปิด โรงงานไม่ใหญ่มาก อยู่กรุงเทพ เค้าให้เรามาช่วยงานเขา เขาเห็นว่าเราหนักเบาเอาสู้ คงทำงานได้ เราจึงมาอยู่กรุงเทพอีกครั้ง แต่ครั้งนี้อยู่ได้เพราะว่าญาติเราหลายคนมาอยู่ด้วย คือเหมือนต้องเริ่มต้นทุกอย่าง เขาเพิ่งเปิด รง. เราทำทุกอย่างตั้งแต่ล้างห้องน้ำ ถึงเช็คของรับของ ที่ส่งของและรับเข้า ตอนนั้นช่วงวัยรุ่นมันมีพลัง เขาสั่งอะไรก็ทำได้ทุกอย่าง  สนุกกับงานใหม่ๆ เราเรียนรู้ไวด้วย เขาให้เราทำงานอะไรเราก็ทำได้ทุกอย่าง ต่อมาญาติๆที่ไปกับเราด้วยเค้าทำไม่ไหวก็กลับบ้างหรือไปทำที่อื่นๆ ก็มี มีแต่เราชอบและสนุกกับมัน รง. ของเค้าดีขึ้นเรื่อยๆ เจ้านายเค้าฉลาดมากๆ รู้จักบริหารงานต่างๆ จากที่ไม่มีพนักงานออฟฟิต เค้าทำเองให้เราช่วยบ้างเล็กๆ น้อยๆ ส่วนใหญ่เค้าให้เราอยู่ใน รง. มากกว่าออฟฟิต จากที่ไม่มีพนักงานออฟฟิตเลย ก็เริ่มรับเข้า  1 คน 2 คนเป็นหลายสิบคน (ตอนที่เราลาออก) เค้าให้เราดูแล รง. ทุกอย่าง มีลูกน้องจาก 10 คนก็เพิ่มขึ้นเรื่อยๆ เป็นหลายร้อย ตอนนั้นเหมือนหลงไปกับอำนาจที่มีอยู่ในมือ ตัวเองชักเหลิงขึ้นกับอำนาจ พูดอะไรไปก็ต้องเชื่อฟังทั้งหมด (ลูกน้อง) มีบางครั้งที่เราไม่เชื่อเจ้านายบ้าง ดื้อบ้าง ทำตัวเหมือนรู้ทุกอย่าง เค้าคงเบื่อเราแหละ เค้าจ้างคนจบสาขานั้น ๆจะมาแทนเรา เราก็เฉยๆ ไม่ว่าอะไร เราก้ทำงานของเราไป สุดท้ายเค้าทำไม่ได้ ก้คิดดูเราเริ่มเองทุกอย่าง ทุกซอกงานเรารู้หมด สิ่งใหม่ๆ ที่เข้ามาเราก็เรียนรู้ตลอด เวลา พนักงานสต๊อกเราก็เป็นคนสอน ทั้งๆ ที่เราไม่ได้เรียนมา สำหรับเราไม่ยากเลย เพราะประสบการณ์ที่เราทำมาเราทำได้อย่างสบาย   พอมีลูกน้องเยอะ  เราไม่ได้ลงมือทำเองแล้ว ใช้ลูกน้องทำมากกว่า วันวัน เดินสั่งอย่างเดียว แต่ปัญหาลูกน้องเยอะแยะมากมายทุกวันเพราะว่าคนมันมากขึ้น ๆ ทุกวัน เราก็เริ่มเบื่อ เหมือนหมดพลัง เข้า 8 โมง เลิก 4 ทุ่ม เราทำเป็นประจำต้องดูแล รง. คุมคนงาน เรามีสามีตั้งแต่อายุ 18 ตอนนั้นมาอยู่ กรุงเทพใหม่ๆ วัยรุ่นใจร้อน 555+ ดีว่าสามีเราไม่เจ้าชู้ช่วงที่เราบ้างาน เค้าก็ไม่มีคนอื่นๆ เรามีลูก 1 คน เราเสียใจมากๆ เราดูแลลูกเราไม่เต็มที่ เราไปบ้างานซะหมด เรายังเสียใจอยู่ทุกวันนี้ ลูกเราตอนนี้ก็ 16 ปีแล้ว เค้าไม่เกเรนะคะ ช่วงเวลาที่เราเริ่มเบื่อคน มากๆ เราจึงไปเรียนต่อ ป.ว.ส. บัญชี  และ ป.ตรี ช่วงภาคค่ำ ซึ่งก่อนหน้านั้นเราก็เรียน กศน. จบ ม.ปลาย ตั้งแต่ตอนที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพใหม่ๆ เราเรียนต่อบัญชี เพราะคิดว่าเราคงไม่ต้องวุ่นวายกับคนเยอะๆ อยากทำงานด้านนี้บ้าง แล้ววันหนึ่งวันที่เราหมดพลังเบื่อทุกอย่าง เบื่ออะไรที่วุ่นวาย เราก็ยื่นใบลาออก 12-13  ปีสำหรับ รง. แห่งนี้ ก่อนหน้าที่เราออก เค้าก็จ้างคนมาแทน จบสาขาโดยเฉพาะ ด้วยเงินเดือนที่เราแสนเจ็บปวด มากกว่าเรา  เกือบเท่า เพราะด้วยวุฒิมั้งเราไม่มีวุฒิด้านนี้ และเจ้านายคงเบื่อเรา ที่ไม่ค่อยเชื่อฟังเค้า ขัดเค้าบ้างอะไรบ้าง มาคิดย้อนตัวเองดู เราไม่น่าทำอย่างนั้นเลย จึึงจบไม่สวยเท่าไหร่ ................... เราออกมาเปิดร้านขายของอย่างหนึ่ง เป็นของตัวเอง ซึ่งไม่เคยมีความรู้ด้านนี้มาก่อนเลย ต้องปรับตัวเป็นอย่างมาก เพราะไม่เคยก้มหัวให้ใคร ไม่ยอมใคร งานที่เราทำใหม่นี้ต้องเปลี่ยนแปลงตัวเองเป็นอย่างมาก ตอนนี้ทำมา 8 ปีแล้ว แต่ในใจก็ไม่เคยเชื่อมั่นอะไร มีมุมมองใหม่ ๆ บางครั้งสิ่งที่แน่นอนก็ไม่แน่นอนเสมอไป ตอนนี้เราทำงานของเราไม่เคยไปวุ่นวายกับใครๆ อยู่ของเราสบายๆ เช้ามาเปิดร้านก็อยู่แต่ในร้านของเราไม่ไปอะไรกับใคร เย็นกลับบ้านกินข้าว เข้านอน ไม่ได้ร่ำรวยอะไรมาก พอมีเก็บบ้างใช้บ้าง เที่ยวบ้าง แต่ก็ไม่ได้ประมาท เรายังอยากทำอะไรอีกเยอะแยะ อยากขายโน่นนี่บ้าง เพียงแต่รอเวลา เท่านั้น ตอนนี้เราอายุ 38 ปี ถ้าต้องเริ่มต้นงานใหม่เราก็พร้อมตลอดเวลา เราโชคดีอย่างหนึงมีลูกที่ดี มีสามีที่ดี อยู่กันมาตั้งแต่เราอายุ 18 ไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงให้เราเจ็บปวด เราจงทุมเทเรื่องานได้เต็มที่ .................. อันที่จริงมันยาวกว่านี้ แต่เราเขียนไม่เป็น ถ้าเราเขียนเก่ง ๆ จะเล่าเป็นเรื่องราวที่สนุกกกว่านี้ ช่วงเวลาที่เราทำ รง. ต้องเจออะไรบ้าง เจอคนแบบไหนบ้าง มีช่วงเวลาที่ตื่นเต้นบ้าง มีลูกน้องรักเรา ก็มีลูกน้องเกลียดเรา มีทำร้ายเรา(แต่โดนไม่เยอะ)  มีขู่กลับด้วยลูกน้องที่เราไว้ใจได้ และสุดท้าก็มาเป็นลูกน้องที่รักเรามากๆ มันมีเหตุการณ์เกิดขึ้นมากมาย แคนี้ก่อนแล้วกัน ู แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 09:59:07 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 09:47:12 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 09:43:27 แก้ไขเมื่อ 12 มี.ค. 55 09:09:42 จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:25:50

ความคิดเห็นที่ 28 ของผมทำตามฝันได้เกือบหมด 1. เป็น Trader ของบริษัทที่เคลมว่าเป็นครัวโลก เดินทางบ่อยสนุกมาก รู้จักคนเยอะ อนาคตไกล แต่ตัดสินใจพลาดเพราะอารมณ์เด็กงอแงผู้ใหญ่เปลี่ยน Project ต่างประเทศที่ตัวเองไม่อยากอยู่ ลาออกซะงั้น ฮ่วย!!! 2. เปลี่ยนตำแหน่งเป็น Sale ค่ายปูนใหญ่ เพราะอยากรู้สินค้าเชิงลึกมากกว่าเป็นนักการตลาด (ไม่น่าไปปากดีขอเปลี่ยน) ต้องเทคแคร์ลูกค้าด้วย เกือบเอาชีวิตไม่รอดเสียสุขภาพจิต 3. เป็น Sourcing supervisor กลับมารุ่งเหมือนเดิม  คราวนี้โด่งดังมากในแวดวงธุรกิจนั้นเนื่องจากเป็น Generation ใหม่ โดนคู่แข่งซื้อตัวแต่ไม่ทันเริ่มงานดันถูกควบกิจการซะก่อน 4. ผจก.จัดซื้อ กลุ่ม Modern Trade รู้สึกตัวเอง Low Profile  มากทำอะไรทุกคน Ego สูง จนอับเฉาจนปัจจุบัน (เครียด+ผมหงอก+ทำงานควงกะเหมือนเป็นยาม) กะลังเตรียมหางานใหม่         ความใฝ่ฝันสมัยก่อนเรียนจบอยากเป็น Steward มัวเล่นตัวจนอายุเกินเสียดายจนปัจจุบันแต่ไม่เสียใจเพราะได้ใช้ความรู้ทุกกระบวนความ เป้าหมายต่อไปมีกิจการเป็นของตัวเองดีกว่า  เบื่อเป็นลูกจ้างมืออาชีพละ จากคุณ : จอดป้ายด้วย เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:26:22

ความคิดเห็นที่ 29 ผมอ่าน คห 21  จบด้วยน่ะครับ จากคุณ : ปัจเจกชน เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 19:29:52

ความคิดเห็นที่ 30 งานแรกเลยคือเด้กเสริ์ฟ MK เพราะยังเด็กเลยไม่รู้ทำอะไรไปทำได้ตั้ง 6 เดือนแน่ะ จากคุณ : น้องจ๋าแก้มป่อง เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 20:20:35

ความคิดเห็นที่ 31 ตั้งแต่เด็กยันโต - หิ้วถังปูน (ช่วยคนหลังบ้านยาย แต่ก็ได้ตัง) - รับพิมพ์งาน ทำงานให้เด็กแถวบ้านแก้ติด 0 - ทำงานวิจัยการตลาด (ตั้งแต่ปี 2 จนถึงปี 4) - สต๊าฟงานซีเกมส์ - สต๊าฟงานอีเว้น แจกไอศครีม แจกของ เรียนจบ - เป็นผู้ช่วยทำกราฟฟิคกึ่งอีเว้น ของสำนักงานหนึ่ง - กราฟฟิคของบ.สอนภาษาญี่ปุ่น (เจ้าของปากจัด เอาเปรียบ) ลาออกแล้วโดนชักดาบเงินเดือนไปเกือบหมื่น ถือว่าช่วยเขาสึนามิละกัน - ปัจจุบัน ทำงานมัลติมีเดีย ในบ.แปลภาษา ก็สนุกดีนะคะ ได้ใช้ความรู้ที่เีรียนด้วย @.@ จากคุณ : หนูเป็นมนุษย์ต่างดาว เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 20:50:56

ความคิดเห็นที่ 32 ตอนเรียนเคยฝึกงานทำงานเอกสารทั่วไปครับ จบมาเคยไปฝึกทำ Programmer อยู่วันนึง ไม่ชอบ ^^ (ตอนนู้นความอดทนต่ำมากกก) แล้วไปอยู่ร้านหนังสือ หลายปี จนเขาเบื่อหน้า ฮ่าๆ เลยย้ายอาชีพ ทีนี้แหวกแนวเลยไปอยู่สายค้าปลีก IT ทำอยู่ปีกว่า เบื่ออีก ฮ่าๆ ออกไปล้างจานเมืองนอกหลายเดือน ตอนนี้กลับมาทำส่วนหลังบ้านเป็นจัดซื้อจ้า :-) จากคุณ : boy_kung เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 20:53:38

ความคิดเห็นที่ 33 -*- เป็นโปรแกรมเมอร์ -> โปรแกรมเมอร์ -> โปรแกรมเมอร์ -> และปัจจุบันก็ยังเป็น โปรแกรมเมอร์ จากคุณ : เค้าเปล่านะ เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 21:05:10

ความคิดเห็นที่ 34 ที่แรกที่ทำเป็น พาสไทม์ที่เว็บสมัครงานชื่อดังแห่งหนึง ที่ต่อมาเป็นสำนักงานบัญชี อีกที่เป็นสำนักงานบัญชีเหมือนกัน แต่ต้องออกไปอยู่กะลูกค้า ขับรถไปกลับ ตึกช้าง กำพงแสน ทุกวัน เหนื่อยมากกก แต่ไม่เท่ากับเหนื่อยใจ เคยโดนด่าแรงที่สุดคือ เมิงเอาหัวไว้คั่นหูหรอ ซึ่งคนที่ด่าก็คือ พี่ที่ย้ายมาจากที่ทำงาน เดียวกะที่สอง ปัจจุบัน เป็นเด็กปั้ม แล้วก็รอ ธกส เรียกตัวไปทำงาน เคยสอบตกสัมภาษณ์ของการไฟฟ้าไปสองรอบ 555 จากคุณ : ตาเฒ่าอมยิ้ม เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 22:06:56

ความคิดเห็นที่ 35 ตอน ม.ต้น รับจ้างเฝ้าร้านหนังสือการ์ตูนตอนปิดเทอม // วันล่ะ 50 บาท ตอน ม.ปลาย ไปเป็นเด็กเฝ้าร้านวีดีโอ // วันล่ะ 100 บาท ตอน ปวส. รับทำโปรเจ็คและเฝ้าร้านวีดีโอไปด้วย // เงินไม่ได้นับแล้วลงขวด กับทำรถหมด ตอนที่ไปเป็นเด็กเฝ้าร้านนี้จะได้ทำช่วงประมาณ 17:00 - 22:00 แล้วปิดร้านกลับบ้านได้ บางทีก็แอบหลอนตอนไม่มีลูกค้านิดหน่อย 5555+ ช่วงเปิดเทอมก็ไม่ค่อยได้ทำ ทำอาทิตย์ล่ะสามสี่วัน แล้วแต่เจ้าของร้านจะโทรตาม พี่เค้าคงอยากให้ตั้งใจเรียนมากกว่า ตอนปริญญาตรี // ย้อนกลับไปช่วยพี่เจ้าของร้านการ์ตูนเฝ้าร้านต่อเพราะพี่เค้าเปิดสาขาเพิ่มรอบนี้ได้วันล่ะร้อยล่ะครับ เรียนจบทำงานประจำ เป็น IT ครับเงินเดือนพออยู่ได้ ทำงานที่แรกเป็นบริษัทญี่ปุ่นขนาดกลาง แพลนโรงงานเลย ทำได้สองปี ทำงานที่ที่สอง เป็นบริษัทโทรคมนาคม ไทย-อินเดีย ทำได้สามปี ทำงานที่ที่สาม เป็นบริษัทญี่ปุ่นขนาดใหญ่ครับ ทำได้จะสองปีแล้ว ก็รับงานวางระบบ กับช่วยแนะนำระบบเครือข่ายให้กับบริษัทขนาดกลาง-เล็กด้วยครับ แต่หลัง ๆ ชักไม่ค่อยได้ทำเพราะงานประจำหนักมาก ผมเปลี่ยนงานบ่อย ถือคติว่าเพื่อนร่วมงาน (เห้ ๆ) เลิกงานก็เป็นคนอื่น เพื่อนร่วมงานดี ๆ ก็นับถือเป็นพี่น้อง จะได้ไม่เครียดครับ แก้ไขเมื่อ 07 มี.ค. 55 22:40:04 จากคุณ : Jump.Jr เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 22:36:43

ความคิดเห็นที่ 36 ตั้งแต่เด็กตอนป.1-2 เอาท๊อฟฟี่ไปขายที่รร.ด้วยความนึกสนุกเพราะที่บ้านเป็นร้านขายของ ได้วันละ 30-40 บาท ทำได้ปีกว่าก็เลิก เพราะครูจับได้แล้วห้ามเอาของมาขายที่รร. เลยเอาท๊อฟฟี่ไปขายตามท่ารถต่อ ลุงๆป้าๆก็ช่วยซื้อกัน กำไรเยอะมาก(ในตอนนั้น) เพราะเอาที่บ้านมาขาย นับเม็ดไป 3เม็ดบาท ขาย 5 เม็ด 2 บาท ขายไม่หมดเอามาคืนได้ อิอิ งานต่อมาที่ทำก็ตอนมหาวิทยาลัย ผมเรียนคณะเภสัชศาสตร์ ตอนเรียนปี 4 เวลาว่างเยอะมาก เนื่องจากตกรุ่น จบทีหลังเพื่อน เลยไปทำบรรณารักษ์ที่มหาลัยตอนปิดเทอม ได้ชม.ละ 17 บาท หน้าที่คอยจัดเรียงหนังสือเข้าชั้น ทำแบบชิวๆอยู่เทอมปิดเดียว ตอนนั้นพิพิตภัณฑ์จังหวัดได้มาจัดกิจกรรมเข้าค่ายที่มหาวิทยาลัย ไอ้เราก็นึกสนุกไปช่วยเค้าดูแลเด็กๆ เค้าหาคนรับทำเว็บไซต์อยู่ ก็เลยได้งานใหม่ไปรับจ้างทำเว็บไซต์ให้พิพิฒภัณฑ์จังหวัด ทำได้ซักพัก เค้าเห็นเราแววดี เลยจ้างให้ทำฐานข้อมูลวัตถุโบราณอีก ไอ้เราก็ว่าง เพราะวิชาเรียนน้อย ก็รับงานมาอีก จำได้งานนั้นทำไป 3 เดือนกว่า ได้ค่าจ้างมาห้าหมื่น ซึ่งถือว่าเยอะมากในตอนนั้น ระหว่างนั้นที่พิพิฒภัณฑ์ก็ส่งงานมาให้เรื่อยๆ ทั้งถ่ายรูปสำหรับทำหนังสือ สำรวจลุ่มแม่น้ำอารยะธรรมเก่า 9ล9 จนตอนนั้นผู้อำนวยการพิพิฒภัณฑ์เรียกไปคุย บอกว่าลาออกจากมหาลัยแล้วมาทำงานกับพี่เถอะ พี่จ้างเราประจำเลย ดีว่าตอนนั้นคิดได้ อดทนเรียนจนจบ เลยไม่ได้ทำพิพิฒภัณฑ์ต่อ แต่ยังไปมาหาสู่กันอยู่เรื่อยๆ เดี๋ยวนี้ไปพิพิฒภัณฑ์นั้นเข้าฟรีตลอดชีพครับ ระหว่างนั้นก็เริ่มบ้ากล้อง ชอบทางนี้เลยศึกษาเอง ซื้อกล้อง DSLR ออกทริปแล้วรับงานถ่ายรุปรับปริญญาไปเรื่อยเปื่อย ทำจนเรียนปีสุดท้ายเรียนหนัก ซึ่งต้องไปฝึกงานก็เลยหยุดไป เรียนจบมาได้ด้วยเกรด 2.02 ด้วยความกรุณาของอาจารย์ และความช่วยเหลือของรุ่นน้องที่เรียนจบมาเป็นอาจารย์สอนเรา ก็เริ่มหางานทำ ได้ทำงานเภสัชกรควบคุมการผลิตที่โรงงานผลิตยาเล็กๆ ตอนนั้นเข้าได้เพราะมีรุ่นน้อง(อีกแล้ว)ทำอยู่แล้วแล้วช่วยฝากให้ ทำได้อยู่ 3 เดือนก็ลาออก เพราะเจ้าของไม่รักษาคำพูด งานหนักเราไม่ว่า เงินน้อยเราไม่ว่า แต่เรื่องโกหกนี่รับไม่ได้อย่างแรง ตอนนั้นด้วยความที่ยังเด็ก เลยตัดสินใจลาออกเลยณ.เดี๋ยวนั้น สัมภาษณ์งานอยู่เกือบ 10 ที่ ได้งานอยู่ 2 ที่ ตำแหน่งเดิม ที่แรกพ่อของน้องรหัสเป็นเจ้าของโรงงานอยู่ พอรู้ว่าเราออกจากที่เก่าก็แทบอุ้มเราเข้าทำงานเลย ส่วนอีกที่เงินเดือนสูงกว่า งานท้าทายกว่า ตอนนั้นเลือกทำงานที่แรกด้วยความซาบซึ้งในความใจถึงของป๊า(พ่อของน้องรหัส) เพราะเห็นเราตกงานปุ๊บ ก็เรียกเรามาทำงานเลยทันทีโดยไม่ดูรายละเอียดอย่างอื่นเลย แถมพอเข้ามาทำงานก็เป็นงานสบาย วันๆแทบไม่ต้องทำอะไรเลย งานว่างมากๆ ระหว่างนั้นด้วยความว่าง เราก็รับงานขึ้นทะเบียนยา Research and develop ของโรงงานมาทำด้วย ก็ช่วยพี่คนเก่าที่เราเคารพเค้าว่าเป็นอาจารย์ทำไป จนทำไปได้ 2 ปีก็เบื่อ เพราะงานที่ทำอยู่ไม่ใช่งานที่เราต้องการ และมองว่าถ้าอยู่ต่อไปเราไม่มีทางพัฒนาความรู้แน่ๆ เลยตัดสินใจลาออกเพื่อไปหาประสบการณ์ที่อื่น โดยระหว่างนั้นก็ทำพาร์ทไทม์ร้านยาไปด้วย สัมภาษณ์งานอีกเกือบ 10 ที่ รอประมาณ 3-4 เดือนก็มีอีกบริษัทนึงรับเข้าทำงาน เซ็นต์สัญญาเรียบร้อยแล้ว แต่ยังไม่เริ่มงาน ตอนที่กำลังไปหาที่พักใกล้ๆโรงงาน ก็มีอีกบริษัทนึงไปเปิดเจอประวัติเราจากเว็บไซต์ ก็โทรมาเรียกสัมภาษณ์ตอนประมาณ 4 โมงเย็น คุยไปคุยมา เห็นว่าอยู่แถวนั้นพอดี ก็เลยลองไปสัมภาษณ์ดู โชคดีที่วันนั้นผู้จัดการโรงงานอยู่โอทีตอนดึกด้วย เลยสัมภาษณ์กันไปเบาะๆ 2 ชม.กว่าๆ สัมภาษณ์แล้วที่ใหม่นี่ตอบโจทย์ที่เราต้องการได้มากกว่า เลยตัดสินใจโทรไปยกเลิกบริษัทแรก แล้วเข้าทำงานกับที่ใหม่ ได้ทำงานตำแหน่งเดิม ชื่อตำแหน่งลดลงจาก Assistant manager มาเป็น Production supervisor ควบกับการทำงาน R&D นิดหน่อย แต่เงินเดือนเพิ่มขึ้น ได้ทำงานที่ต้องการแบบเต็มที่ ปัจจุบันทำงานที่ใหม่นี่ได้ 4 เดือนแล้ว งานหนัก แต่มีความสุขดีครับ จากคุณ : basicball เขียนเมื่อ : 7 มี.ค. 55 22:38:30

ความคิดเห็นที่ 37 คุณแม่จบครูค่ะ(แต่ไม่ได้เป็นครู) ก็เลยให้เรียนครู ใจจริงอยากเรียนการท่องเที่ยวการโรงแรมมากกว่า จบออกมาก็ทำเป็นผู้จัดการร้านอาหารในห้าง เดือนหรือสองเดือน หลังจากนั้นก็แต่งงานมาอยู่ยุโรป ทำงานเป็นเคชเชียร์ในร้านอาหารไทย ตอนเย็นก็ไปสอนภาษาไทย ให้กับชาวต่างชาติที่วัดไทย หลังจากนั้นก็เป็น พี่เลี้ยงเด็ก ปีนึง และยังสอนภาษาไทยอยู่ ตอนนี้รับจัดทริปพาเที่ยวยุโรป ค่ะ จากคุณ : yingja เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 00:34:56

ความคิดเห็นที่ 38 ยาวนิดนึงนะคะ งานแรกของเรา คือทำงานวิจัยและเก็บข้อมูลเชิงลึกให้กับหน่วยงานรัฐวิสาหกิจใหญ่แห่งหนึ่งค่ะ คือเขามาจ้างมหาลัยทำ อาจารย์เห็นเราอยู่ว่างๆเลยขอให้มาช่วย เราทำอยู่สามเดือน อาจารย์คนเดียวกันนี่ล่ะมาบอกว่ามีคนรู้จักเขาจะมาเปิดศูนย์อะไรสักอย่าง เราสนใจไหม ถ้าสนใจให้ลองไปคุยกับเขาดู นัดวันเวลาเรียบร้อยและเราก็ไป ไปอย่างเอ๋อๆนี่แหล่ะคิดเพียงอย่างเดียวว่าลองไปคุยดู ไม่ได้รู้เลยว่านั่นเป็นการสัมภาษณ์งานครั้งแรก กลับมาจากการคุยยังนั่งเอ๋ออยู่เกือบครึ่งเดือน จนมีโทรศัพท์สายหนึ่งเข้ามา เขาบอกว่าเป็นเลขาของผู้ใหญ่ที่เราไปคุยวันนั้นแหล่ะ จะนัดสัมภาษณ์งานอีกครั้งน้องช่วยเตรียมเอกสารสำหรับการสมัครงานมาด้วยนะคะ พูดจบเขาก็วางสายกริ๊ก (ตอนนั้นเองที่ได้รู้ว่าที่ไปคุยครั้งแรกคือการสัมภาษณ์งาน  - -a) ไปครั้งที่สองเตรียมตัวเต็มที เขาถามอะไรมาตอบได้หมด แต่ก็ยังงงว่าศูนย์อะไรที่เขาว่าเนี่ยมันหมายความว่าไง มันคืออะไร จนเวลาผ่านไปร่วมเดือนก็นึกว่าปิ๋วแล้วนะ พี่เลขาคนเดิมก็โทรมาบอกว่าเขารับเราเข้าทำงานแล้ว ต้องลงมาที่กทม.ด่วน ปีนั้นเราจำได้มันมีเหตุระเบิดในกทม.ช่วงส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่ ที่บ้านงี่เครียดกันหมดเลย ข่าวก็ออกทุกวันแต่เราต้องเดินทางลงไปกทม.อยู่ดี เราอยู่ที่นั่นและฝึกงานเรียนรู้งานก่อนจะมาเข้าทำงานโดยตอนนั้นรู้ละว่ามันคืองานมูลนิธิที่ช่วยเหลือสังคมในด้านการศึกษา เด็กด้อยโอกาส เราทำอยู่ 5 ปี ก่อนจะลาออกมาเพราะไปต่อไม่ไหว เราวิกฤตศรัทธาในตัวผู้ใหญ่ในที่ทำงาน (ปีก่อนที่เราจะคิดลาออก ผู้ใหญ่คนนั้นเขาชอบโดดงานไปดื่ม มาทำงานสาย ขาดงานบ่อย เราไม่ชอบ) อีกทั้งงานค่อนข้างหนักขึ้นและต้องเสียสละเวลา ทุนตัวเองในบางครั้ง บวกกับใช้รถเราจนพังไปหนึ่งคัน เราทนไม่ไหว มันเป้นอย่างงั้นและผู้ใหญ่ในที่ทำงานไม่ช่วยเหลืออะไรเราเลย สุดท้ายลาออกค่ะ ปัจจุบันทำธุรกิจส่วนตัวเกี่ยวกับด้านกราฟฟิค ออกแบบ ตกแต่งน่ะค่ะ : ) จากคุณ : เสียงจากบ้านนา เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 01:43:25

ความคิดเห็นที่ 39 จบ com science ทำงาน 1. programmer 2. trainee ทุนรัฐบาลด้าน IT ที่อินเดีย 3. programmer 4. Business Development ในบริษัท international trading 5. นักเรียนทุน ป. โท ด้าน IT Management 6. Analyst ด้าน Supply Chain 7. กำลังคิดอยู่ จากคุณ : Roby เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 02:06:21

ความคิดเห็นที่ 40 แม่โอ๋เรนเจอร์  โดนมาเหมือนกันคะ แต่ไม่เยอะเท่าคะ ตอนออกจากเป็นเซลล์ โดนเบี้ยวค่าคอมที่ต้องได้ คือเหมือนกันว่าไม่อยากจ่ายค่าคอมส่วนที่เหลือ เลยให้เราออก ซะงั้น เสียดายมากคะ ตอนออกเราเลยให้ทำหนังสือ ให้พนักงานออก เพื่อยื่นประกันสังคมคะ แต่ที่ร้ายสุด ตอนเป็นครู โรงเรียนที่อยู่เจ้าของที่อยู่เขี้ยวเหมือนกันคะ ตอนไหว้จะให้ครูตามฝ่ายต่างๆ เอาของมาไหว้ แล้วก็เอามาเลี้ยง บอกว่าโรงเรียนเลี้ยง สุดๆๆ เบี้ยขยัน ก็จ่ายเป็นเทอม ของเทอม 1 จ่าย เทอม 2 ถ้าออกก่อนไม่ได้ โบนัสของปีนี้ จ่ายปีหน้า ถ้าออกก่อนก็ไม่ได้ ทนทำอยู่ 3 ปี ลาออกไปทำโรงเรียนรัฐ ย้ายมา 2 โรงเรียน มาอยู่อีกโรงเรียน ระยะเวลาห่างกันเกือบปี เอาเราไปลงหนังสือ หน้าสีเต็มหน้า ติดต่อกัน 6 เดือน กะให้อับอายทำงานต่อไม่ได้ ดีที่ที่ทำงานใหม่ไม่ว่าอะไร แต่ก็เสียใจมากเหมือนกัน แถมก่อนออกทำเรื่องมากมาย เกือบไม่ได้เงินประกัน ให้เราเซ็นเอกสารทำผิดจรรยาบรรณด้วย อันนี้แหละ ตอนนั้นลืมคิด ตอนนี้ทำไรไม่ได้ เพราะถ้ามีเรื่องขึ้นมา เราจะซวย เป็นครูแต่เซ็นผิดจรรยาบรรณครู เฮ้ออออออออ บ่นให้ัฟังคะ ปล. ดีใจมากคะ ไม่ได้ตั้งกระทู้มาหลายปีแล้ว ครั้งนี้เป็นครั้งแรกได้เป็นกระทู้แนะนำด้วย จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 08:57:52

ความคิดเห็นที่ 41 จบ รัฐศาตร์ 1. ทวงหนี้ ( part time ช่วงรอปริญญา) 2. จนท บริหารงานทั่วไป หน่วงงานราชการ (แต่ทนไม่ไหว เงินเดือนน้อยได้อีก) 3. พนักงานแบงค์ สนง.ใหญ่ (ยังดีหน่อยไม่ต้องหายอด แต่ ตัวเลขผูกไว้บนเส้นด้ายเหมือนกัน เครียดแต่คุ้ม มีเป้าให้คว้า มีเงินทุก step ดีแต่เครียด จนหน้าแก่ เสาร์ อาทิตย์ทำงาน) จากนั้น โบยบินไป ออสเตรเลีย กะเรียนภาษากับโท สุดท้าย เปลี่ยนใจเอาแค่ดิพ กลับบ้าน ระหว่างนั้น หลากหลายอาชีพ ที่ไม่คิดว่าชีวิตนี้ได้ทำ รสชาติชีวิตมาก ล้างจาน ผู้ช่วยในครัว พนักงานเสริฟ รับจ้างทำความสะอาดบ้าน ขายมือถือ เอเจนซี่หาที่เรียน รับจ้างซักผ้า รีดผ้า ทั้งหมดนั้น ได้เงินดีมากกว่า ทำงานออฟฟิช แต่ร่างกายทรุดโทรมมาก สุดท้ายเมื่อเรียนจบก้อกลับบ้าน เริ่มใหม่ จนท.ประสานงาน บ.ญี่ปุ่น (ทำจนเกลียดญี่ปุ่น แต่ก้อยังคงทำต่อไป เพราะเงิน) แต่ก้อพยายามหางานใหม่อีกต่อไป จากคุณ : TEPPAE เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 09:27:07

ความคิดเห็นที่ 42 1. ร้านสะดวกซื้อ ทำตั้งแต่ยังเรียนมหาลัย คือเวลาว่างมากไม่รู้ทำอะไรเลยไปทำ แต่ทำได้ 1 ปี เพราะไม่ชอบ ได้ 7,000 บาท 2. ยังเรียนไม่จบเหลือ 1 ตัว ไปเป็นครูอัตราจ้าง สอบคอมฯ ครบ 1 ปีออกเพราะไม่ต่อสัญญา แล้วจะไปเกรณฑ์ทหารด้วย ได้ 8,500 บาท 3. ได้งานเป็นผู้ดูแลระบบคอมฯ บริษัทฯ อสังหาฯ 12,500 (ตอนนั้นดีใจเว่อร์ได้เยอะมาก) ทำได้ 6 เดือนได้ (โดนบังคับ) เลื่อนตำแหน่งเป็น 4. รองผู้จัดการประจำโครงการ ได้ 30,000+ (มารู้เงินเดือนตอนทำไปแล้ว 1 เดือนแทบช๊อค ให้เยอะกว่าเดิม 1 เท่า) เป็นงานที่หนักมาก      ปกครองคนทั้งหมด 10 กว่าชีวิต ครั้งแรกที่เป็นหัวหน้า และเป็นเจ้านายคนอื่น คอยแก้ไขปัญหาทุกอย่างในโครงการ ทั้งฝ่ายขาย ฝ่ายก่อสร้าง    ไหนจะต้องทะเลาะกับ สนง.ใหญ่ ในเรื่องต่างๆ ที่เขาไม่ได้มารับรู้หน้างาน เป็นหนังหน้าไฟให้น้องๆ เวลามีปัญหากับลูกค้า    ส่วนผจก. ดูแลหลายโครงการเราเลยรับดูแลโครงการทั้งหมดเต็มๆ ทำตั้งไม้จิ้มฟันยันเรือรบ ทำได้ 5 ปี เพราะไม่ไหวกับสิ่งต่างๆ ขอบริษัทฯ    ซึ่งไม่เอื้ออำนวยให้เราทำงานได้อย่างมีประสิทธิ์ภาพ ตอนออกมาได้อยู่ที่ครึ่งแสนต่อเดือน กัดฟันออกมา เพราะรู้สึกว่าไม่คุ้มกับงานที่ทำ 5. เที่ยว 555+ เที่ยวจริงๆ เพราะที่เก่าทำงาน 6 วัน บางครั้ง 7 วันเลย แทบไม่ได้พัก ดีอย่างนึงคือไม่ได้ฟิคเวลาเข้า-ออกงานเหมือนกับคนอื่นๆ    เลยมาทำงานได้สาย กลับได้ก่อน แต่เอาจริงๆ เวลากลับบ้าน กลับกันที่ 4-5 ทุ่ม พอออกมาได้เที่ยวซะให้หายอยาก เงินเก็บแทบหมด 6. เป็นผู้ช่วยนักวิจัย (ทางการแพทย์) และก็ยังเป็นอยู่ และก็ทำไปพร้อมๆ กับ 7. ทำธุรกิจเวชสำอางค์สำหรับผู้ชายกับเพื่อนสาว ทำมาเกือบ 5 ปีคื อทำมาตั้งแต่เริ่มทำงานเป็น ผู้ช่วยนักวิจัยฯ แต่เพิ่งมาเปิดบริษัทฯ จริงจังได้ ไม่ถึง 1 ปี นี้คืองานหลักๆ ที่ทำ ยังไม่รวมงานอื่นๆ ยิบย่อย แต่ไม่ได้ทำประจำอีก 2-3 อย่าง จากคุณ : Bacardi Boy เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 10:51:51

ความคิดเห็นที่ 43 ก่อสร้าง เด็กปั๊ม ร้านถ่ายรูป นักจัดรายการ บริษัททัวร์ ยาม ขายของ อนาคต อยากเขียนหนังสือ จากคุณ : เจ้าชายโดดเดี่ยว เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 11:04:06

ความคิดเห็นที่ 44 เจ้าชายโดดเดี่ยว เรื่องที่คุณเขียนตอนเอามาลงห้องสมุดทำไมไม่เอามาตีพิมพ์ละครับ ผมยังจำได้นะครับ พี่ชิน กับ น้องแชมป์ จากคุณ : Bacardi Boy เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 12:36:35

ความคิดเห็นที่ 45 ขายตุ๊กตา ทำร้านเกมส์ ขายหมูปิ้ง รับพิมพ์งาน ขายอีเบย์ อเมซอน ขายของออนไลน์ ปัจจุบัน freelance รับงานเขียนโฆษณา บทความทั่วไป และให้บริการด้านการโปรโมทเว็บไซต์ค่ะ จากคุณ : นกเอี้ยง_เอง เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 13:14:50

ความคิดเห็นที่ 46 ตอนเรียน ปวช ได้ทำงานช่วงปิดเทอมกับช่างรับเหมาติดตั้งไฟฟ้าครับ หยิบ จับ เจาะ ยกข้าวของอะไรเรื่อยเปื่อย เขาให้ค่าแรงวันละ 160 บาท จนกระทั่งชีวิตการทำงานจริงๆเริ่มต้นขึ้น ก็สมัครไปเกือบ 10 ที่ ได้งาน เขียนแบบเครื่องกลด้วย Auto CAD ยังไม่ได้ผ่านโปรก็มีบริษัทที่เคยสมัครไว้โทรตาม ก็เลยลาออกไปทำฝ่ายเซอร์วิซนอกสถานที่ของเครื่องใช้ไฟฟ้ายี่ห้อหนึ่ง ที่นี่ ได้ประสบการณ์เยอะและสนุกมากครับ มีคนโทรแจ้งว่าเครื่องใช้ไฟฟ้าไม่ทำงาน แต่พอไปถึงบ้านไม่ได้เสียบปลั๊กอันนี้มีจริงนะ ช่วงนี้ผมเล่นดนตรีกลางคืนด้วยครับ เป็นมือกีตาร์ได้ค่าจ้าง 400 เล่นสองชั่วโมง เล่นอยู่หกเดือนไม่ไหวเลิกครับ จะกลายเป็นผีดิบเข้าทุกวันถึงจะสนุกก็เถอะ ช่วงนี้กิ๊กเยอะและมีปัญหาบ่อยด้วย อิอิ อุปกรณ์ขายกินหมด ทำบริษัทนี้ได้สามปีครึ่งก็ลาออกช่วงเดียวกับที่เลิกเล่นดนตรี จากนั้นหันมาลงทุนทำร้านเกมส์ โดนหมานำจับรุกราน ผู้ปกครองเด็กมาโวยในร้าน อยู่ไม่สุขครับ ทำอยู่ 1 ปีเจ๊งครับ ตอนนี้ว่างงานและที่บ้านก็กำลังจะเริ่มกิจการใหม่ เป็นงานเกี่ยวกับน้ำดื่ม น้ำแข็ง เตรียมตัวเป็นกรรมกรแบกหามแล้วครับ จากคุณ : beeboyguitarpop เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 13:46:08

ความคิดเห็นที่ 47 -ตอนจบป.6 ออกมาทำนาอยู่เกือบสิบปี -แล้วก็ไปทำงานเย็บผ้าโรงงานการ์เม้น -แล้วก็มาทำงานโรงงานผลิตรถยนต์ ตำแหน่งเย็บเบาะรถ -แล้วก็เป็นเด็กถ่ายเอกสาร -แล้วก็มาเป็นธุรการขาย -แล้วก็ทำแผนกคอมพ์  ซ่อมคอม ทำเว็บ -แล้วก็เป็นครูคอมพ์สอนเด็ก ปวส -แล้วก็เป็นหัวหน้าฝ่ายผลิตเว็บ -ปัจจุบันทำเว็บอีกนั่นแหล่ะ อนาคตคงกลับสู่สามัญเบื่อคอมพ์ อยากปลูกผักขาย ^^ จากคุณ : ลิงน้อยเอ็นจอยเขียน เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 13:52:43

ความคิดเห็นที่ 48 ตอนเรียน (ปิดเทอม) ทำงานโรงงานอลูมินัม (ต่างด้าวเพียบ หนักมาก) โรงงานทอผ้า โรงงานสิ่งพิมพ์ เรียนจบมา ก็ทำงานสายไอที เรื่อยๆ เรียงๆ ถ้าวันนึงมั่นคง มีเงินเก็บพอ อยากเป็นครูบ้านนอกครับ ^^ จากคุณ : หน่วยต่อสู้อากาศยาน เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 14:49:30

ความคิดเห็นที่ 49 1.วิศวกรโรงงาน 2.บริหารความเสี่ยงองค์กร 3.วางแผนการลงทุน และกำลังจะไป 4. บริหารความเสี่ยงการลงทุน จากจุดนี้มองย้อนกลับไป รู้สึกว่าทุกๆที่ที่ผ่านมาล้วนแต่ให้ประสบการณ์และความรู้ดีๆมากมาย จากคุณ : Black-ops เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 15:47:28

ความคิดเห็นที่ 50 ของเรา เริ่มงาน ด้วยการเป็น โอเปเรตเตอร์ + เลขา ผู้จัดการไซต์งาน ต่อมา ได้เป็น เลขา MD ต่อมา ได้เป็น เซลส์ ต่อมา  ได้เป็น  ผู้จัดการบริษัท  ( ที่ทำทุกอย่าง ) จากคุณ : Gabi เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 16:42:29

ความคิดเห็นที่ 51 สมัยเรียนเคยทำงานพิเศษในงานหนังสือ แล้วก็ทำงานให้คณะ เรียนจบ งานแรกเลยคือ เขียนบทความลงนิตยสารค่ะ เรียกว่าส่งโปรเจคจบปุ๊บ ถัดไปอีกไม่กี่วัน มีงานตีพิมพ์แล้ว 555 งานนี้ก็ยังทำอยู่ค่ะ งานต่อมา ยังทำอยู่ ก็รัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งค่ะ ด้านการบิน คนละด้านกับที่จบมาเลย อนาึคตอยากจะทำเพิ่มอีกอย่างหนึ่ง เป็นงานที่อยากทำที่สุด แต่ถ้าไม่ได้ทำเป็นงานก็ไม่เป็นไร เป็นงานอดิเรกก็ได้ จากคุณ : ปลาทองแก้มยุ้ย เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 19:53:58

ความคิดเห็นที่ 52 ประถม   ปลูกมัน หักข้าวโพด ได้วันละ 40 บาท ม.ปลาย  เป็นแค๊ดดี้สนามกอล์ฟเดินลากกระเป๋าทั้งวันได้ 150 - 400 บาททำให้เกลียดงานบริการมากถึงมากที่สุด และทำให้เราเรียนรู้ว่าคนรวย คนมีการศึกษา เป็นใหญ่เป็นโต หน้าที่การงานดี IQ สูง แต่ EQ ต่ำ เป็นยังไงยิ่งพวกที่มาตีกอล์ฟเพื่อการพนันนะเสียแล้วพาล พวกตำรวจทหารก็ชอบวางอำนาจสั่งๆๆ แต่ดีๆก็มีเยอะ เลิกทำเพราะเรียนต่อ มหาวิทยาลัย ต้องหาเงินเรียนเองทุกอย่างทั้งค่าหอค่ากินค่าอยู่ไม่ได้ขอเงินทางบ้านแต่ต้องส่งให้ทางบ้านด้วย งานทุกอย่างทำหมด ทั้งรับทำการบ้านลอกทั้งคืนได้ 100 บาท เฝ้าร้านเกมส์ได้ชม.ละ 15 บาท นึกย้อนไปโคตรเสียเวลา แจกใบปลิว โลตัส บิ๊กซี คาร์ฟู เดินแจกตามถนนตามบ้านแดดร้อนมาก หมาก็จะกัด ตั้งแต่นั้นใครแจกใบปลิวรับหมดเค้าจะได้กลับบ้านเร็วๆ ได้วันละ 150 บาท ช่วงมหาวิทยาลัยเป็นอะไรที่หนักและทุกข์ใจมากๆเรียนก็หนักทางบ้านก็สร้างปัญหาแม่ติดเหล้าชอบโทรมาขอเงินบอกว่าไม่สบายจะไปหาหมอ โอนตังค์ไป ไม่มีก็ยืมเพื่อน มารู้ว่าเอาตังค์ไปกินเหล้า เสียใจทุกครั้งที่นึกถึง พี่ชายชอบโทรมาบอกไม่มีเงินกินข้าวเราก็ต้องโอนไป เราพึ่งใครไม่ได้สักคนนอกจากเพื่อน เราโชคดีที่มีเพื่อนให้ความช่วยเหลือ ตอนรับปริญญาญาติเราไม่มีใครมางานเราสักคนทั้งพ่อ แม่ พี่ มีแต่เพื่อนกับน้องรหัส เรียนจบ หาสมัครงานโรงงานสายวิศวะระหว่างนั้นไปสอนพิเศษที่สถาบันไปพลางๆ รู้สึกชอบและรักการสอนมากพี่เค้าชวนทำประจำก็ทำเลย จ่ายเงินเป็นครั้งๆสอนเสร็จก็รับเงิน แรกๆรวมๆแล้วเดือนๆนึงได้ประมาณ 15000 บาท ทำมาสักเทอมนึงเด็กเริ่มติดได้สอนมากขึ้นเดือนนึงก็ได้ 20000-30000 บาท แอบรับงานสอนเองบ้าง ปัจจุบันก็ยังสอนอยู่ที่เดิมทำมาสองปีเข้าสู่ปีที่สามแล้ว อยากเปิดสอนเองจะได้ไม่ต้องแบ่งเปอร์เซ็นใคร อีกอย่างไม่ชอบนิสัยของเจ้าของโรงเรียนมองแต่เรื่องธุรกิจอย่างเดียว บางทีให้เราไปสอนแทนคนอื่นที่ไม่ใช่วิชาที่เราถนัดเราก็ไม่อยากสอนเพราะรู้สึกไม่ดีน้องจ่ายค่าเรียนแพงมาก แรกๆเราเคยโดนเอาเปรียบด้วยความไม่รู้ ถ้าเด็กขาดเค้าก็จะให้เงินเราตามจำนวนเด็กที่มาเรียนทั้งๆที่เด็กจ่ายเป็นคอร์สและเราเตรียมเอกสารมาแล้ว แรกๆก็ไม่ว่าอะไรเพราะนึกว่าเป็นเหมือนกันทุกคน มารู้จากเพื่อนว่าเพื่อนกับคนอื่นๆได้เต็มตลอดเราเสียความรู้สึกมาก แทบจะลาออก.....พอเค้ารู้ว่าเรารู้เรื่องนี้ก็ให้เต็มตลอด ไม่รู้ว่ารู้ได้อย่างไงว่าเรารู้แล้ว.... ตอนนี้เก็บเงินได้เกือบแสนล่ะ ความจริงน่าจะได้มากกว่านี้แต่เราเลี้ยงแม่เลี้ยงพี่ด้วย อยากให้แม่กินอะไรซื้อหมด ทำประกันสุขภาพให้แม่ แต่ตัวเรายังไม่มีอะไรสักอย่างทั้งบ้าน รถ สงสารแม่ที่ต้องอยู่แต่หอ เพรารับแม่มาอยู่หอด้วยกัน ส่วนพี่พอเราเรียนจบก็พาแฟนย้ายมาเช่าหออยู่ใกล้ๆกัน งานไม่ยอมทำ.... เราคนเดียวเลี้ยงคนทั้งบ้านนน พยายามหางานขายของออนไลน์ทำแต่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหน จะทำพรีออเดอร์ก็จับๆปล่อยมาเป็นเดือนยังไม่เป็นรูปเป็นร่าง ไปไม่ถูก ไม่รู้จะปรึกษาใคร พอดีกว่ารู้สึกว่านอกเรื่องเยอะมากความจริงมีเรื่องเล่าอีกเยอะ ขอโทษที่ยาวนะคะ จากคุณ : shimoho เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 20:36:06

ความคิดเห็นที่ 53 จริง แล้วทำมาตั้งแต่ เด็กเลยนะ  แบบต้องช่วยพ่อแม่ค้าขาย ตั้งโต๊ะ จัดร้าน แล้วพอโตหน่อย ก็ทำเอง เสริฟเอง กัประมาณปอห้าำได้มั้ง โตขึ้นมา ที่บ้านเปิดร้านคาราโอเกะ  ก็ทำหมด  เปิดเพลง ใส่แผ่น เป็นแม่ครัวด้วย นอนดึก  ตื่นทีก็บ่ายเลย แบบนอนยาว ข้าวเช้ากินบ่ายประมาณนั้น พอจบป.ตรี ที่บ้านเลิกกิจการพอดี ตอนนั้นจบมา ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกแบบ กล้าๆ กลัวๆ เพื่อนคนอื่น ไปสมัครงานจนได้งานกันเยอะ   เราจบตรี ไม่ได้หางานจริงจัง มาช่วยที่บ้านขายของเล็กๆน้อย ไม่ใช่ว่ามีเงิน ศกขาลงด้วย จนมีคนรู้จักแม่  แนะนำให้สมัครเป็นคนเช็คของที่บริษัทก่อสร้างอ่ะ เราก็ไปค่ะ ได้วันละร้อยห้าสิบมั้ง ทำได้เกือบปีแน่ะ ( อึดเหมือนกันนะ เรา) คนรู้จัก ที่บริษัทคงเห็นแววมั้ง  บอกไปสมัครที่สนงใหญ่ ได้งานค่ะ ก็เป็นผู้ช่วยเลขา อ่ะน่ะเส้นทางชีวิตเปลี่ยน มาไกลมาก (ย้ายมาอยู่ตปทกับแฟน )ว่างงานอยู่สองปีกว่ ได้ฤกษ์หางาน (ช่วงปีแรกเราลงเรียนภาษาตลอด ) จนได้งานแรก ขายของให้กับคนเรือ ใช้อังกฤษไม่จำเป็นต้องเก่งไรมากเพราะคนที่มาซื้อเข้าแค่หยิบเราก็คิดเงินไป แต่มาได้ตอนที่แรกเงินดอลอ่ะ เราปัดเศษปุบ  เศษเราเก็บเองค่ะ ทำมาจบครบปีลาออก เพราะได้งานใหม่  ดีกว่าเดิม  ใกล้บ้าน ตอนที่ทำขายของ ไกลบ้านมาก  เดินทางเกือบชั่วโมงโมงแล้ว ต้องเดินเท้าอีก  (อึดเหมือนกัน) ที่นี่เจอทั้งฝน  ลมแรง  หน้าหนาวได้ลุยหิมะ ด้วยเราป่วยบ่อย  แต่ก็ยังไปทำงานนะ  แบบอยากได้เงินเดือนไง สาเหตุสำคัญที่ออก ก็ปัญหาเพื่อนร่วมงาน  ที่นี่หลากหลายมาก  นิสัยใจคอ ก็แตกต่างไป  เราเจอกดกันมาก  ก็บอกตัวเอง ตูจะต้องทำงานที่ดีกว่านี้ ฮ่าๆ ส่วนมาก  ต่างชาติที่มาอยู่ที่นี่ จะทำงานร้านอาหาร โรงงาน ทำความสะอาดแบบนั้นไป เพราะงานหาง่าย ไม่ต้องแข่งขันกับใครมาก แต่แฟนเรานี่เํธอจบปริญญานะ หางานที่เราเรียนมาสิ เค้ามั่นใจ ว่าเราต้องหางานดีได้ แหะ ตูยังไม่แน่ใจเลยเว้ย อังกฤษก็งูๆปลาๆพอสื่อสารได้ ที่นี่เค้าใช้ภาษาที่สาม แล้วมันจะได้ง่ายเหรอยะ อย่างที่บอก เริ่มกล้าขึ้นบวกกับความกดดันว่าจะหางานอื่นให้ได้ สุดท้ายก็ได้งานที่สองค่ะ เป็นงานแอดมินบริษัทต่างชาติ (ภาษาๆมาใหม่  ฟังไม่รู้เรื่องคะ ทั้งเพื่อนร่วมงานและลูกค้า ) ยังดีหัวหน้าเข้าใจเพราะเค้าก็ต่างชาติเหมือนได้พูดแต่อังกฤษ ที่ทำงานจะพูดหลายภาษาค่ะ แต่ภาษาที่ติดต่อกันเองจะเป็นภาษาท้องถิ่น แต่ตอนนี้ภาษาเราดีขึ้นมาเพราะจากวันนั้นถึงวันนี้จะครบห้าปีแล้วค่ะ ปัญหามีตลอดแต่ก็นะ เพื่อเงิน  สวัสดิการต่างๆ ถือว่าโอเคระดับนึง จริงๆ แล้วอยากทำพวกราชการมากกว่า  แบบที่นี่ได้วันหยุดเยอะมาก แต่ก็มีสอบแข่งขันเยอะเลย เราเลยยังไม่ได้ไปไหนเลย ในอนาคต กะว่าสักเจ็ด-แปดจะกลับไทย อยากทำร้านกาแฟไม่ก็ร้านก๊วยเตี๋ยวเล็กๆ จากคุณ : aerts (aerts) เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 21:25:14

ความคิดเห็นที่ 54 ตอนเด็ก >>ช่วยแม่ขายของ ช่วยแม่ทำสวน ตอนเรียนมหาลัย >> เด็กเสิร์ฟ, สอนพิเศษ, TAให้อาจารย์ในม. แทบไม่ต้องขอตังค์ที่บ้านใช้เลย เรียนจบ >> -Telesaleขายประกันทางโทรศัพท์ ทำได้เดือนเดียว แบบว่าเด็กจบใหม่ตกงานแต่อยากได้ตังค์ -Sale-Co บ.freight  ทำได้เกือบ 2 ปี ทำจนเบื่อการคุยโทรศัพท์ -Sale ทำได้ 1.6 ปี เดือนแรกเหมือนฝีมือจะเจ๋งหาลูกค้าใหม่ได้ แต่หลังจากนั้น หมดสมรรถภาพ และไม่อยากฝืนตัวเองจึงลาออก, -Planning ทำบ.แรกเป็น temporary บ.รถยนต์แห่งหนึ่ง ทำงานเหมือนคนอื่นเค้าแต่คนอื่นได้โบนัสกัน 6 เดือนอัพ ส่วนเราได้มาแค่เดือนเดียว ขอ headcount manager ก้ออ้างโน่นนี่นั่น ทนไม่ไหวเลยลาออกมาทำ planning บ.ใหม่จวบจนปัจจุบัน จากคุณ : Bonne fille เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 21:47:33

ความคิดเห็นที่ 55 อายุ 24 ค่ะ ปีสาม ทำ parttime ขายโดนัทที่ดังกิ้นโดนัท เรียนจบ ทำร้านยาเป็นเภสัชประจำ ลูกค้าเรื่องมากกกกกกกกก มากที่สุด แต่ได้อะไรเยอะค่ะ โดยเฉพาะความอดทนซึ่งไม่มีที่ไหนจะให้เราได้เท่านี้ จริงๆ ค่ะ           ทำได้ 4 เดือน ขอลาศึกษาต่อ เรียนต่อ การทำขนมและขนมปังค่ะ 1 ปี แต่เรียนได้ 6 เดือนค่ะ เพราะถือว่าเรียนมาพอแล้วสำหรับเรา ระหว่างนั้นต้องทำงาน parttime เภสัช ตลอด 7 วันไม่ได้พักเลย (ลูกค้าไม่เรื่องมากแล้ว แต่คนขายด้วยกันตะหาก ร้ายเหลือ) เป็นปีที่ร้องไห้มากเป็นประวัติการณ์ค่ะ ระหว่างทางที่ก้าวเดิน เก็บเกี่ยวประสบการณ์มากมาย ได้อะไรเยอะมากค่ะ ต้องหาเงินไป เรียนไป ตอนนี้ ทำงานเป็นเภสัชกรลูกจ้างชั่วคราวค่ะ ไม่ค่อยชอบเท่าไร อยากขายยาและขายเค้กค่ะ แต่มองในมุมที่โตขึ้น รู้ดีว่า ก้าวแรกมันยากค่ะ อยากยืนด้วยตัวเอง หลายๆ อย่างอาจจะช้าหน่อย แต่เชื่อว่า ความตั้งใจและอดทน จะชนะทุกอย่างค่ะ จากคุณ : ม่านปักตระกูลแบล็ก เขียนเมื่อ : 8 มี.ค. 55 22:51:32

ความคิดเห็นที่ 56 เปลี่ยนง่ายบ่อยมากๆๆครับ แต่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย งานหลักก็คือเรียน ที่เปลี่ยนบ่อยคิดว่าไว้เป็นประสบการณ์ชีวิตครับ เคยเป็นกระเป๋ารถเมล์ ตอนแรกอยู่รถร้อนสาย8 ต่อมาไปอยู่รถแอร์เหลือง ปอ.40 เคยอยู่สเวนเซ่น เคยเป็นผู้ช่วยไกด์หนุ่มสาวทัวร์ เคยสอนพิเศษเด็ก งานที่ประทับใจและชอบที่สุดคือกระเป๋ารถเมล์เนี่ยแหละครับ  ได้ประสบการณ์เยอะมาก ได้เจอสังคมที่เราไม่เคยรู้จัก   ได้เจออะไรที่ตื่นเต้น อันตราย ได้เจองานหนักแบบสุดๆ ประสบการณ์ตอนอยู่รถนี่ถ้าให้เขียนคงได้หนังสือเป็นเล่มเลย  ในใจยังคิดว่าถ้ามีโอกาสจะกลับไปทำอีก ตอนนี้ก็ยังเรียนหนังสืออยู่ครับ อายุ 21 อยู่ีปีสาม แก้ไขลบภาพตัวเองออกครับ อายย แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 55 15:43:38 จากคุณ : ฟ้าสาง...ที่บางโพ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 01:10:33

ความคิดเห็นที่ 57 ^ ^ ^ ^ ^ จิ้มไปที่ คห 36 คุณ basicball ขายท๊อฟฟี่ สามเม็ดบาท ห้าเม็ดสองบาท!!! O_O มีคนซื้อห้าเม็ดด้วยหรอคะ??? แฮ่.....:p จากคุณ : im_pae เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 08:54:50

ความคิดเห็นที่ 58 ตอน ม.ปลาย - สอน electone สอนจนถึงมหาลัยปี 1 ก็เลิกสอนเพราะไม่มีเวลา ช่วงเรียนมหาลัย - labboy เฝ้าห้อง lab คอมพิวเตอร์และห้อง internet มหาลัย, ผู้ช่วยอาจารย์สอน lab วิชาคอมพิวเตอร์เบื้องต้น, เล่นดนตรีกลางคืน (ตอนปีสุดท้าย) เรียนจบ - ทำงานร้านขาย notebook ทำได้อยู่สามเดือน แล้วก็มาทำงานธนาคารแห่งหนึ่งในฝ่ายไอที จนถึงปัจจุบันครับ (เข้าปีที่ 8 แล้ว) ส่วนงานเสริมที่ทำด้วยในตอนนี้คือ สอนเปียโน เล่นเปียโนตามงานแต่งงาน งาน event ต่างๆครับ จากคุณ : ตองพี เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 09:21:41

ความคิดเห็นที่ 59 อายุ36ครับ เรียนจบ ปวส.ทำงานtpiระยองอยู่ไซไลนโรงงานเปิดใหม่สนุกดีเพื่อนๆสนิทกันทุกคนทำได้10เดือนลาออกแค่หัวหน้าพูดประจานกลางห้องประชุมว่าถ้าไม่อยากทำก้ลาออกไปเพราะมาทำงานสายและเปรียบเงินเดือนปวส.9,400 กับเงินเดือนวิดวะ22,000เมื่อ15ปีที่แล้วมันช่างห่างกันเหลือเกินลาออกมาเรียนต่อม.เอกชนแห่งหนึ่งวิดวะทั้งๆที่รู้ว่าตัวเองไม่เก่งคำนวนไปไม่รอดเรียนได้2เทอมกับเป้นหนี้กองทุนแสนบาท พี่ชายฝากงานให้ทำงานเป็นช่างภาพที่ภูเก็ตแฟนตาซีอยู่ได้1ปีเจ้านายหมั่นไส้ให้ออกกลับกทม เรียนต่อมราม.จนจบ ปตรีด้านถ่ายภาพ ไปทำงานเซลหน่วยรถขายของตามตจว.กับคนขับๆชวนกินเบียรแทบทุกเย้น1ปี ได้งานเซลหน่วยรถที่กทม.ขับเองขายเองโดนบังคับให้ทำยอดบังคับขายสินค้าที่ขายยากลาออก มาอยุเซลบ.ญี่ปุ่นชื่อดังแถว ถ.เพชรบุรีตัดใหม่เงินเดือน3หมื่นต้องใช้รถส่วนตัวพี่สาวกู้สหกรณ์ซื้อสดให้เจอเพื่อนร่วมงานดูถุกว่าเด้กตจว.ว่าโง่อย่างนี้ยังเข้ามาทำได้ไงเข้ากับเพื่อนร่วมงานไม่ได้ทนครับเพราะเงินเดือนเยอะอยู่ได้1ปีบริทจ้างออกเพราะยอดขายตกเพราะเขตทีทำตัวเลขแย่อยู่แล้วและระหว่างทำงานก็สนใจอยากออกมาค้าขายอยากทำโน่นทำนี่ตลอดเวลาได้เงินปลอบใจมา1.4แสนมาขายของตลาดนัดขายหลายอย่างมาลงตัวที่ขายชาชักขายได้วันแรก3พันดีใจมากดิ้นรนหาทีเพิ่มทุกวันนี้ขายได้8พันถึงหมื่นทุกวันรายได้ต่อเดือนแสนกว่า สบายใจที่สุดเป็นนายตัวเองไม่กดดันไม่เครียดแต่ไม่มีเพื่อนร่วมงานอาจจะเหงาบ้างแค่นั้นเอง จากคุณ : ป๋อง (saengphaa) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 10:55:30

ความคิดเห็นที่ 60 เล่ามั่ง จบ ปวส.นานแล้วละ จบมาตั้งแต่สมัยยังมี ปวส.กลโลหะรุ่นแรกๆที่ไปเปิดสอนตามเทคนิคต่างจังหวัดนั่นแหละ จบปุ๊บ สมัครทหารเกณฑ์ปั้มเลย ตามความฝันอยากเป็นทหารแต่ไม่มีปัญญาสอบเข้า เลยแอบหวังลึกๆว่า ปวส.สมัครเข้าไปแค่ 6เดือนแล้วสมัครต่อ คงจะดีไม่ใช่น้อย พอครบกำหนดความหวังพังทลาย ตำแหน่งว่างไม่ตรงกับวุฒิเค้าบอกว่าอย่างนั้นนะ ทั้งๆที่รู้มาว่ากำลังต้องการกำลังพลในตำแหน่งที่ผมจบมา ผมมึนไปหมด เคว้งเลย แบบว่าหวังไว้มาก ไม่เผื่อไว้เลย ด้วยอารมณ์วัยรุ่นตอนนั้น ออกจากห้องกำลังพลมาได้ฉีกมันหมด เลย เอกสารหลักฐานที่อุตสาห์เดินทางกลับไปบ้านตั้งไกลเพื่อไปเอามายื่น ฉีกแล้วก็ทิ้งที่ถึงขยะหน้าห้องกำลังพลนั่นแหละ กลับบ้านละซิ ได้งานเลย ตอนนั้นกำลังบูมมากแถวบ้าน โรงงานที่โดนชาวบ้านเผาตอนสมัยก่อนโน้น เข้าทำเป็น pipe fitter helper 555 ค่าแรงวันละ 90 บาทถ้วน เอาละว่ะ ดีกว่าอยู่เฉยๆ หน้าที่คือเป็นลูกมือของpipe fitter แบกเครื่องมือ เจียร ตัด เก้บเครื่องมือ อะไรพวกนี้แหละ สมัยก่อนเบิกอ๊อกซิเยน 1 ถัง ทำไง แบกครับสุดยอดซุปเปอร์แมนเลย แบบว่าโชว์พาวน์ 5555 พอโรงงานโดนเผา ตกงานละซิ ไปได้งานโรงแรมครับ สารพัดเลยทีนี้ เปลี่ยนหลอดไฟ แอร์ไม่เย็น ส้วมเต็ม ท่อแตก จับตุ๊กแกในห้องแขก (สมัยก่อนโรงแรมริมหาดยังเป้นแค่บังกะโลเล็กๆ) ขับรถไปซื้อของ ตอนนั้น ปุ๋ย ภรณ์ทิพย์ ตอนประกวดนางสาวไทยก็ไปพักเก็บตัวแถวๆที่ผมทำงาน ออกจากโรงแรมที่อยู่ได้ 2 ปีกว่าๆ ก็เริ่มเข้าวงการ แล้ว เหมาทำนู่นทำนี่ จับผลัดจับผลูได้ไปญี่ปุ่นกับเครือ ปูนใหญ่ แล้วก็มาอยู่แถวๆมาบตาพุดนี่ ที่มาบตาพุดนี่อยู่นานหน่อย เกือบ 20ปีแล้ว แบบว่าเหนียวแน่น ไม่ออก ไม่ไล่ไม่ไป ไล่ก็ไม่อยากไป 5555 แก่แล้วครับ ไม่อยากไขว่คว้าอีกแล้ว พอแล้ว มีความสุขเล็กๆกับครอบครับ ไม่อยากนับ 1 ใหม่แล้วครับ แก้ไขเมื่อ 09 มี.ค. 55 13:26:34 จากคุณ : คนขำๆ (คนขำๆ) เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 13:26:05

ความคิดเห็นที่ 61 ^ ^ ^ ^ จิ้มไปที่ #57 แฮ่ๆ ผมอาจเขียนไม่เคลีย หมายถึงว่าต้นทุนรับมาที่ 3 เม็ด 1 บาทอ่ะครับ แล้วขายที่ 2 เม็ด 1 บาท 5 เม็ด 2 บาท จากคุณ : basicball เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 14:37:32

ความคิดเห็นที่ 62 ตอนนี้รับราชการครับ แต่เริ่มหาเงินตั้งแต่ตอนเด็กๆสมัยมัธยมต้น ไปเดินขายถุงก๊อบแก๊บ กับเพื่อนๆ ที่ตลาดนัดสนามหลวง สมัยนั้น ยังไม่ย้ายไปจตุจักร พอเสาร์อาทิตย์ ก็นั่งรถเมล์ไปกับเพื่อนที่ตลาดนัดสนามหลวง พอไปถึง ก็ตรงดิ่งไปซื้อถุงก๊อบแก๊บที่ร้านขายส่ง ซื้อมาแพ็คนึง 100 ใบ แล้วก็เอาเชือกฟาง มาทำที่สะพายไหล่ ผูกกับถุงก๊อบแก๊บ เพื่อใส่ถุงก๊อบแก๊บทั้งหมด เดินขายรอบสนามหลวง เหนื่อยมากๆ ทั้งร้อน อบอ้าว เดินตั้งแต่เช้า ยันเย็น ช่วงเกือบๆมืด จะขายดีที่สุด เพราะคนมาซื้อของทำอาหารเยอะ เช่นผัก หมู อาหารสด ส่วนมากจะขายหมด 100 ใบพอดีช่วงใกล้มืดๆ ทั้งวันจะได้กำไรประมาณ เกือบ 40 บาท สองวันเสาร์อาทิตย์ได้กำไรรวม 70 - 80 บาท ดีใจสุดๆ ที่หาเงินเองได้ เอาเงินไปอวดพ่อแม่ทุกครั้งเลยครับ 555 พอมารับราชการแล้ว มีวันนึง ไปเดินห้างพันทิพย์ ประตูน้ำ เจอหนังสือสอนการขาย Ebay เออ เข้าท่าแฮะ ส่งของทางไปรษณีย์ให้ฝรั่ง ก็เลยลองขายดู เป็นรายได้เสริม ก็พอได้กำไรกล้อมแกล้ม แต่พักหลังๆ ไม่ค่อยได้กำไร ก็เลยเลิก วันนึง ไปเดินเจอหนังสือวิธีการทำ Adsense ก็ลองทำดู โว๊ะ เข้าท่าๆๆ ทำไปได้สักพัก มีเช็คส่งเงินมาให้ถึงหน้าบ้าน มันเ็ป็นอะไรที่มหัศจรรย์มากๆ ฮ่ะๆๆๆๆ ตอนหลังก็เล่นแร่แปรธาตุดู  จ้างเด็ก 3 คน มาทำเว็บ พลิกแพลงไป ทำไปทำมา โอ๊ะ อะไรฟะเนี่ย เงินดีจังฟะ จนนึกฝัน จะปลูกบ้านหลังใหญ่ๆ โตๆ แต่ทำไปทำมา เล่นแร่แปรธาตุไม่กี่เดือน Google ขอแบน มีกฏเกณฑ์เพิ่มมาใหม่ เพราะเว็บเราไม่ดี ไม่ได้มาตรฐาน (แต่คืนเงินให้หมด) 55555 ความหวังจะโกยเงินจาก Google Adsense พังทลายเรย 55555 ตอนหลังก็ซื้อหนังสือสอนวิธีขาย Amazon มา เราได้หลักว่า ต้องทำเว็บแบบเป็นพันๆ หมื่นๆหน้า ถึงจะโกยเงินได้เยอะ ก็ตั้งหน้าตั้งตาทำ เย็นกลับถึงบ้าน ก็เลือกของมาขาย ทำเว็บไปเรื่อยๆ จนเที่ยงคืน ตีหนึ่ง ผลที่ได้ก็คือ ได้เงินมาพอสมควร ยิ่งตอนปีใหม่ เป็นอะไรที่อารมณ์ดีสุดๆ เพราะฝรั่งเค้าซื้อของกันใน Amazon บ้าระห่ำ แต่พอเรามีรายได้จาก Amazon ไม่นาน เค้าก็เปลี่ยนกฏอีก จนเืบื่อ เฮ้อออ เลยเลิกทำครับ ตอนนี้ก็เลยเลิกทำมาหลายปีแล้วล่ะ แต่ยังเห็นรุ่นน้องที่ทำเว็บเก่งๆ ทำกันได้เดือนละหลายหมื่นบาท บางคนในเว็บ thaiseo ก็ได้เดือนละหลายแสนบาทเลยครับ จากคุณ : กล่องออมสิน เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 21:19:39

ความคิดเห็นที่ 63 33 ปี ก่อนหน้าเลื่อนลอย เรียนไม่จบพาณิชย์ หลังออกจากโรงเรียนทำงานแบกห่าม ใช้แรงงาน ความหวังในตอนนั้น อาชีพ ส่งเอกสาร อยากขับ จยย. แต่ไม่ได้แว้น เห็นรายได้ดีประมาณ 8000-10000 บาท จนได้ส่งพิซซ่า และเรียน กศน จบ ม.6 ต่อมา โดนทหารจับได้ใบแดง ปลดมาทำงานกับญาติ เซียงกงปทุมวัน แบกห่ามเช่นเคย แต่ก็ได้เงินพอควร เดือน 9000 บาทไม่รวมตรุทจีน พอใจระดับหนึ่ง ทำได้ 2 ปีกว่า และลงเรียน ราม วันหนึ่งเพื่อนโทรมาว่ามีงานสินเชื่อ จยย. ตอนนั้นไม่รู้ทั้งการทำงานและรายได้ แต่ตัดสินใจทำทันที ด้วยคำว่า จนท.สินเชื่อ ตัดสินใจออกรถ จยย.มา เพื่อใช้ในงาน เป็นหนี้ก่อนได้งานทำ ยาก พอควร เครียดเยอะ ลูกค้าหลากหลาย ดีและไม่ดี ลูกค้าไม่จ่ายค่างวด มีผลต่อค่าคอม  เป็นคนไม่ชอบประจบทั้ง เสมียนร้านจยย.         หัวหน้างาน และอื่นๆ ตอนนั้น เป็นคนตรงเกินไป ร้านจยย. ไม่ชอบเท่าไร จนโดนย้ายพื้นที่  เลยต้องย้ายบริษัทที่ทำ ตอนนี้ก็ยังทำอยู่ รายได้พอควร พอได้เทาวเฮ้าว์มือสอง และ รถอีโก้คาร์ 1 คัน ผ่อนอยู่ทั้งคู่ ตอนนี้ทำมาร่วม 4 ปี ไม่เคยคาดคิดว่าจะมาได้ไกลพอควร สุขใจมากพอนะตอนนี้ ความหวังตอนนี้ผ่อนบ้านรถหมด และ มีลูกน้อย 1 คน รอมานานมากแล้ว จากคุณ : คนบางแคแค่บ้างคน เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 21:34:43

ความคิดเห็นที่ 64 เภสัชกร สอนดนตรี กราฟฟิคดีไซน์ เขียนหนังสือ ค่ะ... ตอนนี้เป็นแมงเม่าฝึกหัดในตลาดหุ้น และจะลองวาดรูปขาย เพราะอยู่บ้านนอก ทำได้แต่งานทางเน็ต เงินเดือนแถวนี้น้อย เข้ากรุงไม่ได้ เพราะพ่อกับแม่อยู่บ้านนอก มีโรคประจำตัวค่ะ จากคุณ : ลูกเป็ดขี้เกียจ เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 22:29:11

ความคิดเห็นที่ 65 ขอเล่ามั่งค่ะ เด็กๆไม่เคยคิดอยากหาเงินด้วยตัวเอง เพราะไม่รู้สึกขาดอะไรและเป็นหยั่งงั้นไปเรื่อยๆจนจบป.ตรี แล้วเรียนต่อโททันที ได้ทุนเรียนในเมืองไทยนี่แหละสบายๆอีกเช่นเคย-"- เพื่อนที่เรียนโทด้วยกันเปิดโรงเรียนสอนพิเศษก็ชวนไปเป็นติวเตอร์ ก็ไปขำๆปรากฏว่าเงินดีเหมือนกันแฮะ เริ่มรู้สึกถึงความหอมหวนของเงินที่มีให้ใช้เยอะๆ55 ก็เลยไปสมัครเป็นผู้ช่วยสอน ได้ตังใช้อย่างเยอะเลยเดือนๆนึง เพราะพ่อแม่จ่ายคชจ.ให้ทุกสิ่งอย่างอยู่แล้ว ช่วงนั้นหลั่นล้ามากๆ thesisก็ไม่ค่อยอยากจะทำให้เสร็จ ปล่อยไปตามเรื่อง มาจนถึงตอนนี้ก็รู้สึกถึงพระคุณพ่อกะแม่จริงๆว่าให้เราทุกอย่างเท่าที่เค้าจะทำได้กันเลยทีเดียว ปล่อยเรื่องเรียนไปเรื่อยๆจนroommate ที่เข้าเรียนช้ากว่าเราไปเทอมนึงจะจบก่อน รู้สึกอับอายก็เลยลุกขึ้นมาทำต่อแล้วชิงเรียนจบก่อนเพื่อน55 เรียนจบก็เลื่อนลอย ชิวๆไปตามเรื่องอีกroommate คนเดิมเรียนจบแล้วชิงได้งานทำก่อน รู้สึกเสียหน้าเลยลุกขึ้นหางานทำได้งานในอีกอาทิตย์ถัดมา ก็ต้องขอบคุณเพื่อนนะไม่งั้นป่านนี้จะเรียนจบรึป่าวก็ไม่รู้ ตอนได้งานก็ยังสอนพิเศษเด็กอยู่ แต่พอทำไปๆก็ฮึดว่าฉันจะเติบโตในหน้าที่การงานของฉันล่ะ เลิกสอนพิเศษทุกอย่าง รายได้หดลงเยอะเลย และเลิกพึ่งเงินจากพ่อกแม่ทันที หันมาให้พ่อแม่พึ่งแทนแต่เค้าก็ยังไม่ยอมมาพึ่งเราจนกระทั่งบัดนี้ งานแรกที่ทำ ได้งานโรงงานที่กำลังก่อสร้าง ไม่รู้ตำแหน่งอะไร ทำทุกอย่างตั้งแต่ ถอดแบบสั่งซื้อวัสดุก่อสร้าง ซื้อเครื่องจักร project coordinator ติดต่อผู้รับเหมา และล่าม และอื่นๆ จับฉ่ายไปหมด ทำจนโรงงานก่อสร้างเสร็จก็ไปเป็นcommissioning leader งานเยอะงานยุ่งจนเจ้าของบ.ให้เลขาส่วนตัวมา1คน ตลกมาก ก็ไม่รู้ว่าจะให้เค้าทำไรให้ ใช้ไม่เป็น55 เริ่มเห็นแววว่าสภาพคล่องของบ.มีปัญหา ทีแรกก็คิดว่าเงินไม่สำคัญหรอก แต่เอ๊ะวันที่5เงินเดือนยังไม่ออกก็รู้สึกชักจะสำคัญนิดๆนะ วันที่10ยังไม่ออกก็เออสำคัญมาก จนวันที่15 ก็ได้ข้อสรุปว่าเงินสำคัญที่สุด ก็เลยชิ่งซะ ตอนนั้นเนื้อหอมใครๆก็อยากได้ตัวไปทำงานเพราะอุตสาหกรรมที่ทำอยู่กำลังบูมมาก ย้ายไปอยู่บริษัทengineering ในตำแหน่งวิศวกร ว่างงงงงงงงงงงงงง.  มีหน้าที่ไปประชุมกับลูกค้าอาทิตย์ละหน เบื่อก็เลยชิ่งอีกย้ายไปอยู่โรงงานที่กำลังก่อสร้างอีกแล้ว มาที่ใหม่ด้วยตำแหน่งProcess Eng. แต่background เป็นMech Eng. ในช่วงแรกหน้าที่หลักคือเขียนจดหมายโต้ตอบพี่แขกเจ้าของlicensor และเป็นล่ามอีกแล้ว55 ก็อยู่ไปเรื่อยๆจนโรงงานเสร็จก็ย้ายไปอยู่ฝ่ายผลิต ตำแหน่งก็เลื่อนขึ้นไปเรื่อยๆ จนกระทั่งบัดนี้ที่ผจก.วิศวกรรม ดูแลงานปรับปรุง ก่อสร้างและproject งานสนุกมากกกกกก แต่ก็งานเยอะ อยากเป็นแม่ค้าขายขนมค่ะ จากคุณ : pink_oreo เขียนเมื่อ : 9 มี.ค. 55 23:23:16

ความคิดเห็นที่ 66 เล่าด้วยๆๆ  ของเราจบด้าน  Mass Communication  การสื่อสารมวลชน พอจบยังไม่ทันรับพระราชทานปริญญาบัตรเลย  ก็ได้งานที่แรกคือ ที่  1 >>> CSR  ที่ บริษัทสื่อสารแห่งหนึ่ง ที่  2 >>> CSR  บริษัทด้านผลิต  Semi  conductor  ในนิคมอุตสาหกรรม ที่  3 >>>  อันนี้ไม่รู้ว่าเรียกว่าได้งานหรือเปล่า  เป็นโรงเรียนสอนภาษา  ทำฝ่ายประมาณ จนท.ธุรการ  ทำได้แค่  2-3  วันก็ออก  เพราะว่ามันเงียบหงอยเหงามากเลย  วันๆ ว่างมาก มันไม่ใช่ฟีลตัวเองสุดๆ ที่  4  >>>  ไม่ทำงานประจำ  มาเปิดร้านถ่ายเอกสาร  สาเหตุที่ทำเพราะอยากทำงานอยู่บ้าน  ประกอบกับตอนนั้นเพิ่งมีแฟนคนแรก  เราก็เลยอยากทำอะไรร่วมกับแฟน  ทำได้ประมาณ  4-5  ปีก็คิดว่าไม่รุ่ง  เพราะรายได้ไม่ค่อยเข้าเป้าเท่าไร   และเลิกกับแฟนด้วย    ก็เซ้งกิจการ  ก็เลยหางานประจำทำอีกครั้ง งานที่  5 >>> ทำฝ่ายบุคคล  ของบริษัทญี่ปุ่น ในนิคมอุตสาหกรรม ต่อมาก็ลาออกกะทันหันเพราะแม่ป่วย เลยต้องลาออกมาเป็นพยาบาลดูแลแม่ตัวเอง จนแม่ขึ้นสวรรค์   ช่วงที่เราดูแลแม่ตัวเองอยู่บ้าน  เราก็ใช้เน็ตให้เป็นประโยชน์   ก็ลองหาอะไรทำเพื่อไม่ให้ตัวเองว่างมาก  ก็เลยลองประกาศขายของมือสองของตัวเอง  ซึ่งมันก็ขายได้  ขายครั้งแรกจำได้ว่าดีใจมาก  เพราะไม่คิดว่าจะมีลูกค้าที่โอนเงินมาให้เราก่อน  แล้วเราก็ส่งของทีหลัง  คือเราทำมานานมากแล้วค่ะ  จำได้ว่าสมัยนั้น  การขายของในเน็ตยังไม่แพร่หลายแบบทุกวันนี้นะค่ะ... สุดท้ายไปๆ มาๆ เริ่มจับจุดตัวเองถูกว่า  ตัวเราชอบค้าขาย   ชอบคุยกับลูกค้า   เลยเริ่มหาสินค้าใหม่ๆ เพิ่มหลากหลายมากขึ้น จนได้แต่งงานกับสามีเรา เค้าก็ช่วยสนับสนุนหาของจากเมืองนอกมาให้ขาย  ตอนนี้งานของเราก็เลยเปิดเวป  On line  ขายของเป็นเรื่องเป็นราวเลยค่ะ.... ก็คาดว่างานนี้คงจะงานสุดท้ายแล้วค่ะ  เพราะตอนนี้ได้ทำงานที่บ้านอย่างที่ตั้งใจ  ให้ไปทำงานออฟฟิตคงไม่ไหวแล้วค่ะ  ให้ไปทำงานเป็น Routine  คงไม่ได้แล้ว เพราะตอนนี้มันสบายจนเคยตัวแล้วอ่ะค่ะ    ทุกวันนี้ได้ทำงานเป็นของตัวเอง  ซึ่งก็เป็นงานที่เรารักมากเพราะเราชอบค้าขาย    เพราะมันอิสระสุดๆ  ที่สำคัญได้อยู่กับครอบครัว  ได้ใช้ชีวิตที่ต้องการมันก็โอเคสำหรับแล้วเราแล้วค่ะ... จากคุณ : very_berry เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 09:48:02

ความคิดเห็นที่ 67 ตอนประถม รับจ้างเก้บถั่วเขียว กระสอบละ 80 บาท ทั้งวันกว่าจะได้เต็ใกระสอบ         รับจ้างเกี่ยวข้าว วันละ 100         รับจ้างตัดอ้อย ร้อยมัดได้ 80 บาท เหนื่อยมากกกกกกกกก ร้อนมาก  เเต่เราต้องทำ ไมมเวลาไปวิ่งเล่นเหมือนเด็กคนอื่น เพราะรายได้ครอบครัวเราไม่เยอะ ตอนมัธยมรับจ้างทุกสิ่งแบบข้างบน และช่วยแม่ขายผัก ขายปลา อายุ 18จบ ม. 6  ทำงานโรงงานทอผ้าค่ะ  มีทั้งแบบทอมือเเละทอเครื่อง  เคยพลาดไปโดนเครื่องจักร มือยังมีแผลเป็นจนป่านนี้   เพื่อจะหาเงินส่งตัวเองเรียนมหาลัย  ทำอยู่ 1 ปีก็ไปเอ็นเข้ามหาลัย ตอน ปี 1 รับจ้างนับเม็ดยา  ได้ ชมละ 30  นี่คืองานที่สบายที่สุดที่เคยทำมา ตอนนี้ทำงานเป็นพยาบาลค่ะ  ลองมองย้อนไปรู้สึกว่าเหนื่อยมากกว่าจะถึงจุดนี้ แต่ก็ภูมิใจที่อย่างน้อยเราสู้ที่สุด และเราได้ทำงานที่ภูมิใจที่สุด จากคุณ : สบายดีไหม เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 10:04:17

ความคิดเห็นที่ 68 ตอนปิดเทอมเคยไปทำงานบ้านเพื่อนค่ะ บ้านเพื่อนเป็น บ.ขนส่ง เราก็ไปทำ ได้ทำพวก เอกสาร ยกของ จัดของ บิล ขายของ สารพัด ได้วันละ 120 แต่สนุกดีค่ะ แล้วก็ทำที่ บ.เย็บผ้า ยี่ห้องดัง แต่ได้ทำตอนปิดเทอมค่ะ จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 11:08:28

ความคิดเห็นที่ 69 อายุ 25 ค่ะ สมัย ป.6 เคยไปรับวาดรูปการ์ตูนตกแต่ง ในร้านกิฟต์ช็อป ที่เค้าเพ้นท์กระจกเป็นคำกลอนหวานแหวว ได้เงินแผ่นละ 1 บาท รับมาทำได้ครั้งละ 300-400บาท เป็นค่าขนมสนุกๆ ม.ต้น ย้ายออกมาอยู่หอ เข้าเรียนดนตรีไทยที่รร.ดนตรีแห่งหนึ่ง รับทั้งงานหลวง(ร.ร.พาไป) และงานนอก(ครู/รุ่นพี่พาไป) เล่นดนตรีตามงานต่างๆ ได้เงินครั้งละ 100-1,000บาท งานนอกจะได้เยอะหน่อย ถ้าใครฝีมือดีหรือเป็นเด็กปั้นก็ได้ออกงานบ่อย แต่ยังเราไม่ได้รับงานประจำ ไปทำเป็นครั้งๆไป ส่วนใหญ่จะโดนหักค่า(อะไรไม่รู้) คนพาไปได้เยอะ เด็กที่ไปเล่นดนตรีได้นิดเดียว บางที่หัก 80:20 ตอนนั้นยังเด็กอยู่ ไม่ค่อยรู้อะไร ม.ปลาย ก็ยังเรียนดนตรีเหมือนเดิม เริ่มทำงานประจำ เล่นดนตรีที่ล็อบบี้โรงแรม 5 ดาว ครูเป็นคนชวนไปเล่น ได้วันละ 100บาท เล่นวันละ 2 ชม. หกโมงเย็นถึงสองทุ่ม ทุกวันห้ามขาด ถ้าจะหยุดต้องหาคนมาเล่นแทน แต่โรงแรมไม่ชอบให้เปลี่ยนคนบ่อย ทำอยู่ประมาณ 2 ปีกว่า ก็ออก เพราะเจ้าของโรงแรมที่อายุเยอะมากๆ ชอบมาคุยด้วย(จริงๆก็คุยกับพนักงานสาวๆทุกคน) ตอนนั้นเรายังอายุ 15-16 เวลาแกไปเมืองนอกชอบซื้อของมาฝาก(ทั้งที่บอกไม่อยากได้) แล้วให้เราเข้าไปเอาในห้องของแกที่โรงแรม เราก็พาเพื่อนผู้ชาย(นักดนตรีอีกคน)ไปด้วย ชอบมาจับแขนจับมือเรา ลูบหัว แต่เราไม่ชอบ อึดอัด ปรึกษาพ่อแม่เค้าก็เป็นห่วงมาก ที่บ้านไม่ได้ขัดสนเรื่องเงิน แค่ให้ทำงานเป็นประสบการณ์ เลยออก หลังจากนั้นก็ยังไปทำที่โรงแรมอื่นอีกเรื่อยๆ ทั้งงานประจำช่วงเย็น กับงานนอกเสาร์-อาทิตย์ และเรียนไปด้วย ได้เงินเก็บเป็นค่าขนมเยอะพอดู ตอนนั้นคิดว่าได้เงินเยอะ แต่จริงๆถูกหักค่าหัวคิวไปเยอะกว่า ตอนหลังเพิ่งมารู้ว่าส่วนใหญ่คนรับงานมาแพง แล้วให้เงินเด็กน้อย อย่างรับมาพันนึง ให้เด็ก 200 ที่เหลือตัวเองกินไป บอกว่าเป็นค่ารถ ค่าชุด เด็กก็ไม่รู้เรื่อง ก็ทำๆไป ตอนหลังเพิ่งรู้เพราะเคยมีบางงานเจ้าของงานให้เงินกับเด็กโดยตรง (ปกติจะให้กับคนที่พามา) เลยรู้ว่าได้เยอะ ช่วงม.ปลายนอกจากเล่นดนตรีแล้วก็สอนพิเศษด้วย ให้เด็กๆ บางคนก็อายุเกือบเท่ากัน ที่ศูนย์เยาวชน ได้ ชม.ละร้อยกว่าบาท เรียนพร้อมกันหลายคน ก็เหนื่อยดีแต่สนุกด้วย   พอเรียนต่อ ป.ตรี ก็เรียนดนตรีอีกนั่นแหละ รับจ๊อบเหมือนเดิม ตามโรงแรมห้าดาวต่างๆในกทม. และพวกเรือล่องชมแม่น้ำเจ้าพระยา ช่วงหลังๆจากที่เคยรับงานผ่านโต้โผคนอื่น ก็เลยรับกันเองบ้าง ซื้อชุดเอง เครื่องดนตรีก็มี รับเงินกันได้เต็มๆไม่ต้องผ่านใคร บางครั้งก็มีคนฝากซื้อขายเครื่องดนตรี เราก็คิดกำไรกะค่ารถนิดหน่อย ได้ครั้งนึงไม่กี่ร้อย แต่เพื่อนนักดนตรีบางคนก็แย่ ไปซื้อของถูกๆมือสองคุณภาพไม่ค่อยดีมา แล้วก็โก่งราคาให้สูงกว่าเป็นเท่าตัว พวกนักเรียนหรือชาวต่างชาติที่ไม่มีความรู้ แต่มีกำลังซื้อเค้าก็เชื่อ ก็ยอมจ่าย ได้กำไรหลายพันบาท งานพิเศษที่เล่นดนตรีก็รับน้อยลง แต่รับเองเลยได้เยอะหน่อย 2-3 ชม.ก็ 1000บาท แล้วแต่จะตกลงกัน หรือถ้ามีคนติดต่อมาแต่ไม่ว่างก็ให้พวกรุ่นน้องไป ไม่คิดค่าหัวคิวเพราะเราไม่ได้เสียอะไร เคยโดนเอาเปรียบมาก่อนเลยไม่อยากทำแบบนั้น แต่รับงานสอนพิเศษมากขึ้น คิดชม.ละ 200-500บาท ตอนหลังมาเรียนต่อโทก็เลยงดรับงานเล่นดนตรี รับแต่สอนพิเศษ และเป็นผู้ช่วยวิจัยค่ะ  จากคุณ : -minivet- เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 16:58:57

ความคิดเห็นที่ 70 ขอโทษค่ะที่เล่ายาว....และขอบคุณที่ไม่เบื่อ.... แหะ แหะ อะไรที่มันเป็นประสบการณ์ชีวิตมันจะลื่นไหลออกมาได้เรื่อย ๆ น่ะค่ะ คุณ พาไล หายไปไหนคะ มีความรู้สึกเหมือนยังอ่านไม่จบเลยอ้ะ คุณ Apple2u โดนประจานลงหนังสือ แรงอ่ะ !!! ถ้าเราไม่ผิด เราคงไม่ยอม...จริง จริง นะ ขนาดตอนสมัยเรียนมหาวิทยาลัย คุณครูคุมสอบมาหักคะแนนความประพฤติเพราะบอกว่าเราใส่กระโปรงผิดระเบียบ คือ เราใส่เป็นกระโปรงสีน้ำตาล จีบรอบตัว ยาวถึงหัวเข่า เราไปค้นหนังสือระเบียบการมาเลย สถาบันเราใส่กระโปรงได้ 5 สี ซึ่งหนึ่งในนั้น สีน้ำตาล ใส่ได้ค่ะ ไม่ผิดระเบียบ พอดีโดนสอบวันสุดท้ายแล้วปิดเทอมพอดี เราเลยโทรไปฝ่ายปกครองของมหาวิทยาลัย แล้วก็เล่าเหตุการณ์ตามความจริง อาจารย์ฝ่ายปกครองเลยบอกว่า เปิดเทอมให้ใส่กระโปรงตัวนั้นมาให้อาจารย์ดูหน่อยนะครับ ถ้าไม่ผิดระเบียบ เดี๋ยวอาจารย์คืนคะแนนความประพฤติให้ แล้วตอนเปิดเทอมเราก็ได้คะแนนความประพฤติคืนค่ะ พอเจออาจารย์คุมสอบท่านนั้นอีก อาจารย์ก้มหน้า ไม่กล้าสบตาเราเลยค่ะ ความจริงถึงจะเสียความรู้สึก และ ตกใจ บ้าง แต่เราไม่ได้โกรธท่านเลยนะคะ ถ้าท่านตักเตือนเราด้วยความเมตตา ด้วยความห่วงใย เราจะยินดีมากเลยค่ะ ไม่ใช่ บ้าพลัง หักคะแนน โดยไม่สนใจคำชี้แจงของเราแบบนี้ ส่วนเรื่องการเซ็นเอกสาร คนเรียนจบทำงานใหม่ ๆ ไม่ค่อยมีประสบการณ์กันหรอกค่ะ ยิ่งถ้าจู่ ๆ โดนบังคับ จับให้เซ็น ก็ตกใจกันจะแย่อยู่แล้ว เราเองก็พึ่งมาฉลาดและรู้ในภายหลังว่า... เอกสารอะไรก็ตาม ถ้ามันไม่จริง ไม่ยุติธรรม เรามีสิทธิ์ไม่เซ็นก็ได้ค่ะ และถ้าบริษัทบังคับให้เราเซ็น เราสามารถแจ้งข้อหากักขังหน่วงเหนี่ยวได้เลยค่ะ อย่างเคสของเรา ถ้าเราไม่เซ็น ตรงกันข้าม แต่เราไปฟ้องกรมแรงงาน บริษัทก็จะโดนหลายกระทง และเราก็จะได้รับเงินชดเชยอีกต่างหากค่ะ บางที นึก ๆ แล้วถ้ามีโอกาสยังอยากเรียน กฏหมาย อีกสักตัว เอาไว้ช่วยเหลือคนที่เค้า ไม่รู้ เหมือนที่ เราเคยไม่รู้ น่ะค่ะ พูดถึง งานราชการ ตอนสมัยเรียนเคยไปฝีกงานที่ กระทรวงสาธารณะสุข ค่ะ ต้องบอกว่ามันเป็น อาณาจักร คือว่า มันใหญ่มากกกกกกกก และมีอะไร ๆ เยอะมาก อย่างเช่น ฟิตเนส ตลาดนัด อาหารเยอะดีสะอาดด้วย ได้มีโอกาสไปฝึกงานอยู่ 3-4 แผนก โชคดี เจอแต่พี่ ๆ ใจดี ค่ะ บางแผนกก็ลบภาพคำว่า เช้าชาม เย็นชาม ไปเลย เพราะหัวหน้าแผนกขยันมากกกกกกกก ลูกน้องก็เลยต้องฟิตตามหัวหน้าไปด้วย พี่ ๆ เคยถามเหมือนกันค่ะ ว่าเราอยากทำงานราชการมั้ย   จะได้แนะนำให้สอบมาอยู่ที่นี่ เพราะเราได้เกียรตินิยม น่าจะไม่ยาก.... แต่ตอนนั้นเราบอกกับพี่เค้าด้วยความซื่อ ( บื้อ ) ว่า.... " หนูว่าหนูคงจะไม่เหมาะหรอกค่ะพี่ เพราะหนู ชะเลีย ไม่เป็น ทำงานราชการคงจะไม่รุ่ง... " อยากจะบอกว่าเป็นความคิดที่ ผิด มาก ๆ เพราะถึงคุณทำงาน เอกชน คุณก็ต้อง ชะเลีย เหมือนกัน มีระบบเส้นสายเหมือนกันหมด ถ้าเราตัดสินใจทำงานราชการ เราคงสบายไปแล้ว สวัสดิการอะไรทุกอย่างดีมาก ที่สำคัญได้หยุด เสาร์ - อาทิตย์ ซึ่ง บ.เอกชน ปัจจุบันจะได้หยุดแค่วันเดียว วันอาทิตย์ หรือ แล้วแต่จะจัดตาราง เพื่อน ๆ เราที่ตัดสินใจรับราชการมาตั้งแต่แรก ปัจจุบันก็ ซี 7 - ซี 8 กันแล้ว ยิ่งตอนนี้เงินเดือนข้าราชการก็ปรับอีก  โห..........เสียดายมาก ๆ ค่ะ แต่ถ้ารับราชการจริง ๆ ก็คงอยากเป็น ครูสอนเด็กเล็ก ค่ะ เพราะเราชอบเด็ก อยู่กับเด็กแล้วสบายใจดี เห็นความน่ารัก ใส ๆ  ไร้เดียงสา ยิ่งมีลูก ยิ่งรู้ตัวเลยว่า ใช่ คุณ กล่องออมสิน  อ่านแล้วทึ่ง ประสบการณ์ การทำเว็บของคุณค่ะ ถ้าว่าง ๆ ขอความรู้บ้างนะคะ พึ่งเป็นแม่ค้าขายของออนไลน์  ความรู้ งู ๆ ปลา ๆ มากเลยค่ะ สุดท้ายนี้....ขอเป็นกำลังใจให้เพื่อน ๆ ทุกคนด้วยนะคะ ไม่ต้องบิน  ให้สูง  อย่างใครเขา จงบินเอา  เท่าที่เรา  จะบินไหว ท่าที่บิน  ไม่จำเป็น  ต้องเหมือนใคร แค่บินไป  ให้ถึงฝัน  เท่านั้นพอ.... จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 20:42:06

ความคิดเห็นที่ 71 อ่านจบแล้ว อยากให้กำลังใจกับทุกๆคน และตัวเองด้วยครับ... จากคุณ : นัยนะ เขียนเมื่อ : 10 มี.ค. 55 21:50:47

ความคิดเห็นที่ 72 ยังเรียนอยู่ ปี 3 ครับ แต่รับจ๊อบสอนพิเศษตั้งแต่อยู่ปี 1 เทอม 2 ตอนเริ่มสอนพิเศษใหม่ๆก็เริ่มจากสอนพิเศษแบบตัวต่อตัวอ่ะครับ นั่งสอนกันในห้างบ้าง ในห้องสมุดบ้าง เข้าไปสอนที่ในบ้านของน้องนักเรียนบ้าง ได้ค่าเหนื่อยประมาณชั่วโมงละ 200-350 บาทครับ ต่อมาได้สอนที่โรงเรียนกวดวิชาครับ ผมเรียนสายศิลป์แต่ถูกบังคับให้สอนวิชาวิทยาศาสตร์(ม.ต้น) เลยมีท้อบ้าง แถมโรงเรียนนี้เจ้าของเข้มงวดมาก และดราม่าเยอะมาก ผิดนิดผิดหน่อยโดนด่ายาว ครั้งนึงเคยผิดเรื่องชีทอะไรซักอย่าง โดนด่ากลางร้านอาหารที่คนเยอะๆ อายมาก นานๆเข้าชักทนไม่ไหวครับ เงินก็ได้น้อย มันมากไปจริงๆ เลยขอลาออก โชคดีครับที่พอลาออกรุ่นพี่ที่คณะก็ให้ไปสอนที่โรงเรียนสอนพิเศษของพี่เขาที่โคราช ช่วงนั้นเลยต้องใช้ชีวิตแบบ จันทร์-ศุกร์เรียน ศุกร์เย็นนั่งรถทัวร์ไปโคราช เสาร์อาทิตย์สอนทั้งวัน อาทิตย์เย็นกลับ เช้าวันจันทร์-ศุกร์เรียนต่อ เหนื่อยมากครับช่วงนั้น จริงๆสอนเหนื่อยไม่เท่าไหร่หรอกครับ แต่สอนแล้วไม่ได้เงินค่าสอนนี่สิ คือพี่เขาเบี้ยวเงินค่าสอนผมครับ เดือนๆนึงได้ค่าสอนแค่ประมาณ 20-30% แค่นั้นเอง สอนอยู่หกเดือน พี่เขาเบี้ยวเงินไปเจ็ดหมื่นกว่าบาท โห ช่วงนั้นแอบจิตตกเบาเบาฮะ อายุแค่ยี่สิบแต่ถูกโกงเงินไปเดือบแสน พอถูกเบี้ยวมากๆก็ขอลาออกครับ แล้วก็ได้ที่สอนใหม่เป็นโรงเรียนกวดวิชาเล็กๆแถวบ้าน เดินทางสะดวก แต่ก็นั่นแหละครับ มีเรื่องเบี้ยวเงินอีก จ่ายค่าสอนไม่ตรงเวลาบ้าง ไม่ครบบ้าง อาศัยว่าเป็นพี่เป็นน้องกับเจ้าของโรงเรียนเลยพอจะให้อภัยกันได้บ้าง แต่หลังๆชักเริ่มไม่ไหวฮะ ว่าจะขอลาออกแล้วไปหาที่สอนใหม่ ซึ่งก้พอหาได้แล้วครับ เป็น รร.สอนพิเศษชื่อดังในจังหวัดอยุธยา พอดีได้ไปลองสอนแล้วเด็กชอบครับ พี่เขาเลยให้สอนต่อ ที่นั่นไม่มีปัญหาเรื่องจ่ายเงินด้วย จากคุณ : น้าเปี๊ยก เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 02:26:58

ความคิดเห็นที่ 73 คุณแม่โอ๋คะ เราเคยไปปรึกษานักกฎหมายแล้วจ้า เค้าบอกว่าคำพูดที่ลงไม่สามารถฟ้องร้องได้แ แต่เค้าลงรูปเราเต็มหน้าเลยคะ ประมาณว่าดิสเครดิตในการทำงานคะ เพราะตำแหน่งที่ทำเป็นพวกประชาสัมพันธ์แนะแนวโรงเรียนด้วยคะ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 10:25:16 A:49.49.75.40 X:

ความคิดเห็นที่ 74 ถ้านับงานจริงๆ ที่เคยทำก่อนจบ เคยพับถุงขายกับญาติ ตอน ป. 4 ขายของตามแคตตาล็อกตอน ม.ต้น ขายเครื่องหนัง ทำพาร์ททามทำขนม ทำไร่ ทำนา ทำสวน ทำไส้กรอก แหนม แคบหมู ขาย เยอะจริงๆ นะเรา จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 10:40:28

ความคิดเห็นที่ 75 จบใหม่ๆ -ทำงานบัญชี 2 ปี -ธนาคาร 2 เดือน ทำได้ไม่นาน เพราะเบื่อต้องขายประกัน -เป็น assistant ใน modeling  part time เดินแบบ ถ่ายโฆษณา 1 ปี ตอนนี้รายได้ดีมาก -ปัจจุบัน มีครอบครัว ทำธุรกิจส่วนตัวกับสามีค่ะ จากคุณ : goodi poo เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 12:10:47

ความคิดเห็นที่ 76 คุณ  Apple2u จริงเหรอคะที่เรารูปเราไปประจานขนาดนั้น แต่ฟ้องร้องอะไรไม่ได้... น่าเศร้าใจค่ะ  T T จากคุณ : แม่โอ๋เรนเจอร์ เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 12:30:31

ความคิดเห็นที่ 77 เริ่มทำงานตอนเรียนมหาลัยปีสอง เป็นพนักงานที่ sizzler ทำจันทร์ถึงศุกร์หลังเลิกเรียนจนปิดร้าน เสาร์อาทิตย์ทำเต็มวันค่ะ งานเหนื่อยมาก แต่ก็แฮปปี้มากค่ะ เพื่อนๆนิสัยดีกันทุกคน ได้รู้จักคนเยอะขึ้น ระหว่างนั้นมีเพื่อนชวนไปทำ Pretty บอกว่าได้แต่งตัวสวยๆ แถมรายได้ก็ดีมาก เพื่อนพาไปถ่ายรูปทำประวัติที่ บ.ออแกไนซ์แห่งนึง หลังจากนั้นก็มีงานเรื่อยๆ ทั้งงานมอเตอร์โชว์ งานแสดงสินค้า หรืองานต้อนรับต่างๆ รู้จักเพื่อนๆวงการนี้เยอะ หลังๆรับงานเองไม่ผ่านออแกไนซ์ ได้เต็มเม็ดเต็มหน่วย จนขึ้นปีสี่ ลาออกจาก sizzler เพราะต้องไปเรียนแลกเปลี่ยนที่ีจีนครึ่งปี ระหว่างอยู่ที่จีน เวลาไปเดินช๊อป จะเจอแต่ของสวยๆราคาถูกกว่าไทยมากๆๆ คุยกับเพื่อนสนิทว่าอยากรับของจากจีนไปขาย แต่ยังไม่มีความรู้ ไม่มีลู่ทาง กลับมาจากจีนได้ฝึกงานที่ CP ฝ่ายการตลาดต่างประเทศ ได้เรียนรู้เยอะมาก พี่ๆใน CP เก่ง และใจดีมากๆเลยค่ะ เป็นประสบการณ์ที่ดีมากๆเลย ^^ ในช่วงนี้เอง ที่เรากับเพื่อนสนิทคนเดิมก็จูงมือกันไปเดินสำเพ็งตลาดเช้า และเริ่มรับของจากที่นี่มาขายกันสนุกๆ ผ่านเว็บไซต์ ซึ่งผลตอบรับค่อนข้างดีเลยทีเดียว เรียนจบได้งานที่ บ.เอกชนแห่งหนึ่ง ปีแรกที่เริ่มทำงาน เราก็หยุดขายของ (เพราะสินค้าที่ขายเริ่มตกกระแสไปแล้ว) เป็นผู้ช่วยของเจ้าของบริษัท เจ้าของบ.เป็นชาวต่างชาติ พูดภาษาไทยไม่ได้เลย งานเยอะและหนักมากๆ ต้องตามแกไปโน่นนี่บ่อยๆ ช่วงเวลาเลิกงาน หรือวันหยุด เรายังเป็นครูสอนภาษาจีน สอนเต้น และยังรับงาน pretty อยู่บ้าง นานๆครั้ง จนกระทั่งเจ้าของบ.ที่เราทำงานอยู่ มีคำสั่งให้เราไปทำงานที่มาเลเซีย 2 เดือน งานหนักกว่าที่ไทยมาก เรียกว่าทำงานเหมือนเครื่องจักรเลยก็ว่าได้ เข้างานก้มหัวทำงาน เงยหน้าอีกทีพักกลางวัน บ่ายโมงก้มหัวทำงาน เงยหน้าอีกทีเลิกงาน เจ้าของเค้าให้เราลองเรียนงานทั้งฝ่ายการตลาด ส่งออก และการเงิน จนแกมองว่าเราถนัดด้านการเงิน จึงให้กลับมาทำงานที่ไทย โดยที่เป็นผู้ช่วยและทำฝ่ายการเงินด้วย ทั้งการติดต่อกับแบงค์ วางแผนค่าใช้จ่ายของบ. ติดต่อกับลูกค้าและsupplier แรกๆรู้สึกว่ายากมากๆ แต่ตอนนี้เริ่มโอเคแล้วค่ะ กลับมาอยู่ไทยรอบนี้ บังเอิญได้คุยกับเพื่อนสนิทคนเดิมอีกครั้ง เพื่อนก็ยังคงขายของผ่านเว็บไซต์เหมือนเดิม แต่ติดต่อรับสินค้าเองจากจีนโดยตรง เราเองก็เลยสนใจกลับมาสู่วงการแม่ค้าอีกครั้ง 555 ปัจจุบันยังคงทำงานด้านการเงินของบ.อยู่ค่ะ เงินเดือนขึ้นเกือบ 100% จากที่ทำงานวันแรก และเลิกงานก็เปิดร้านขายเครื่องประดับเล็กๆในตลาดนัด 2 แห่ง และกำลังไปได้สวยมากเลย อนาคตยังไม่รู้ว่าจะเลือกทางไหนไปสักทางรึเปล่า ยังไงก็อยากมีกิจการเป็นของตัวเอง แต่งานประจำที่ทำก็ก้าวหน้ามาก รักพี่ เสียดายน้องแหะ.... 555 แต่มีคำตอบในใจแล้วค่ะ เอาที่ตัวเองทำแล้วมีความสุขดีกว่า เล่าเพลิน ยาวใช่เล่นเลยนะนี่ ปล. เราอายุ 23 ปีค่ะ ^^ จากคุณ : Aryongnoi (Aryongnoi) เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 14:28:21

ความคิดเห็นที่ 78 ซ้ำค่ะ ^^ แก้ไขเมื่อ 13 มี.ค. 55 00:27:08 จากคุณ : Aryongnoi (Aryongnoi) เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 14:42:06

ความคิดเห็นที่ 79 ก่อนหน้าเคยทำงานแต่ที่มีคนยกมือไหว้เรา  แต่ตอนนี้เราต้องมาไหว้คนอื่นครับ กราฟชีวิตดิ่งลงฮวบๆ *_* จากคุณ : นักฆ่าดาบเดียว เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 15:34:24

ความคิดเห็นที่ 80 แม่โอ๋ ทีแรกเครียดมากเลยคะ โดนลงหลายเดือนติดต่อกันด้วย ตอนนี้ยังลงอยู่ เป็นนิตยสารท้องถิ่น แต่ตอนนี้ก็ปลงๆ ไปบ้าง แล้วที่ใหม่เค้าก็ไม่ว่าอะไร ก็เลยปล่อยไปคะ จากคุณ : Apple2u เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 15:49:48

ความคิดเห็นที่ 81 ป.3-4 เป็นเด็กเก็บลูกกอร์ฟ ไม่เคยคิดว่ามันเป็นงาน คิดว่าเป็นการเล่นด้วยซ้ำครับ แต่ได้ตัง ม.2 เป็นเด็กเสริฟ เอาเงินมาเป็นค่าเดินทางไปเรียนพิเศษ และค่าขนม ม.3 ถ่ายรูปกิจกรรมต่างๆในโรงเรียน แล้วอัดรูปมาขายเพื่อนๆและครู ได้กำไรสุดๆ สมัยนั้นใช้ฟิล์มไม่มีไครก็อปผลงานได้ ฟิล์มเราไม่ขายขายแต่รูปที่อัด ม.6 เป็นผู้ช่วยครูฝึกวงโยธวาทิต ให้กับนักเรียนประถมโรงเรียนข้างๆ ม.6 เป็นผู้ช่วยครูในการเทรนรุ่นน้องในการเรียนพิเศษ คณิตศาสตร์เพื่อไปสอบคณิตศาสตร์โอลิมปิก รุ่นน้องสอบติดด้วย ช่างน่าดีใจ ปีสอง เป็นผู้ช่วยองการบริหารนักศึกษา ปีสาม- สี่ รับงานเป็นสตาฟ ในการออกบูทงานอีเว้นต่างๆทางด้านคอมพิวเตอร์ ปีสี่ เป็นเซลล์ขายคอมพิวเตอร์ร้านร้านหนึ่งในห้างพันทิป ปีห้า 55 เรียนไม่จบติดโปรเจค รับงานเป็นเอาท์ซอสดูแลระบบคอมพิวเตอร์นอกสถานที่ให้กับรัฐวิสาหกิจที่ขายบ้านอ่ะ และรับงานเป็นremote admin เป็นเอาท์ซอสให้บริษัทผลิตเซมิคอนดัคเตอร์ จบมาทำงานปีที่1-2 ทำงานเป็น IT Support บริษัท ผลิตกระดาษรายใหญ่ ปีที่3 ออกมาขายผ้า แล้วเจ๊ง และจะมาเปิดร้านรับซื้อของเก่า ปลายปี 53 น้ำท่วมที่ดินทำให้ดินไหลไปที่ข้างๆหมดเลย ปีที่4 เปิดร้านขายพลาสติกจนถึงปัจจุบัน จากคุณ : haris เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 17:24:58 A:180.180.117.18 X:

ความคิดเห็นที่ 82 เราทำงานมาหลายอย่างเหมือนกันค่ะ สรุปง่ายๆ ทำได้หลายอย่าง แต่ไม่ดีสักอย่าง เป็นเป็ดคะ จากคุณ : Alex on the rock เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 17:30:11

ความคิดเห็นที่ 83 ก่อนจบ ป.6 ช่วยคุณพ่อเลี้ยงเป็ดไล่ทุ่ง ขายหัวอาหารเป็ดซี.พี.รำข้าว ปลายข้าว ไปส่งหัวอาหารตามเล้าเป็ดตามทุ่งต่างๆ จบ ป.6-เข้ามหาวิทยาลัย ช่วงปิดเทอม ช่วยที่บ้านทำโรงสีข้าว ขับรถตัก ปล่อยข้าว ทำบัญชีซื้อขายข้าวเปลือก ข้าวสาร เรียนจบสมัครงานเป็นเซลส์แมนขายอาหารสัตว์ ยาสัตว์ อุปกรณ์เลี้ยงปศุสัตว์ อยู่ 4 ปี ลาออกจากงานที่เดิมไปร่วมงานกับโรงงานอาหารสัตว์เปิดใหม่อีก 1-2 ปี เปิดตลาดขาย อาหารสัตว์ทั่วประเทศไทย หลังจากนั้นลาออกจากงาน มาร่วมลงทุนกับโีรงงานพลาสติก ซัพพลายสินค้าให้บริษัทฯ ปศุสัตว์ครบวงจร ฟาร์มไก่เนื้อ ไก่ไข่ สุกร และเปิดตลาดขายส่งพลาสติกอุตสาหกรรม ซัพพลายสินค้าให้หน่วยงานราชการ เอกชน โรงงานอุตสาหกรรมทุกแห่งทั่วประเทศ ต่อมาขยายการค้าทำโกดังและโรงงานให้ลูกค้าเช่า ทำโรงสีข้าว โรงงานอาหารสัตว์ สำเร็จรูปขนาดย่อม ทำงานจนถึงปัจจุบัน อายุงานรวม 22 ปี ครับ จากคุณ : MPB เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 18:03:05 A:171.4.32.12 X: TicketID:315677

ความคิดเห็นที่ 84 เด็กปั้ม.. ตอนมีเบนซินไร้สารตะกั่วครั้งแรก พนักงานโรงแรม..หลายตำแหน่งหลายแผนก หลายจังหวัด คนขับรถ..ส่งรถ ส่งคน เที่ยวไปในหลายที่ ทำสวน..ทำเหนื่อยแทบตายขายไม่ได้ราคา นี่แหละหนาเกษตรกรของไทย ทหารเกณฑ์.. ประสบการณ์ชีวิต ที่หลายคนมีสิทธิ์แต่ไม่อยากเป็น เขียงหมู.. จำเป็นทำ สมัครงานสั้นๆ กับองค์กรไม่แสวงผลกำไรเมื่อหลายปีก่อน..แต่ทุกวันนี้ยังเดินทางบนถนนสายนี้ครับ จากคุณ : ทำดีมีแต่ได้ (ทำดีมีแต่ได้) เขียนเมื่อ : 11 มี.ค. 55 21:22:22