ความคิดเห็นที่ 1 นั้นไงครับ คือ ผมทำให้เพื่อนๆ “อยาก” ไงครับ ทำให้เพื่อนๆอยากได้ ถ้าเปรียบกระทู้ผมคือสินค้า ณ วันนั้น มีแต่คนเฝ้ารอซื้อมันเยอะมาก แม้แต่ตอนนี้ ก็ยังอยากได้อยู่ เพราะผมแกล้งลงช้าหน่อย เพื่อนๆจะอยากอ่านมันมากขึ้น และมันจะมีค่ามากขึ้นในทันที     หลักการ ทำให้ อยาก นั้นทั่วโลกใช้กันหมด ลองนึกดีดี ใครใช้เก่งที่สุด APPLE ไงครับ ทำไม เค้าปล่อยแต่ข่าว เรื่อง iphone มาเรื่อยๆ ทั้งๆที่ไม่มีใครเคยเห็น ปล่อยจนเราเริ่มอยากได้ และที่สำคัญ พอวันเปิดตัว ผมถามครับ มีใครเคยได้ไปลองจับเล่นในวันงานบ้าง นอกจาก CEO บริษัท เค้าแค่ขึ้นบนเวที แล้วบอกว่ามันดีอย่างโน้น อย่างนี้ แล้วคุณอยากได้ไหม อาจจะมีคนบอกว่ายังไม่อยากมาก(แต่ก็มีบางส่วนอยากได้แล้ว 555) แล้วผมถามว่าเค้าขายเลยตอนนั้นไหม เค้าไม่ขายครับ เค้าให้เรารอ จนอยากได้สุด แล้วเค้าก็ปล่อยหลังจากนั้นอีก 2 อาทิตย์หลังจากวันเปิดตัว พอปล่อยเสร็จ จะมีคนแย่งซื้อทันที เพราะความ อยาก พอมีคนแย่งซื้อเยอะ เค้าทำไงละครับ ถ้าเป็นคุณๆ คงจะรีบผลิตออกมาขาย ให้เยอะที่สุดใช่ไหม แต่ไม่ใช่ APPLE เพราะเค้าจะทำให้ตัวเค้าเองผลิตไม่ทัน(ผมว่าเป็นเทคนิคเค้านะครับ)พอขายดีดีอยู่ ก็จะมาบอกว่าของขาดตลาด (ทั้งๆที่ซุ่มทำกันมาเป็นล้านเครื่อง) แล้วคนที่ยังไม่ได้ก็จะยิ่งอยากได้อีก เทคนิคนี้จะทำให้สิ้นค้าเค้าก็จะไม่มีวันตก ไปนานมากๆ และขายได้ตลอดเวลา เพราะจะมีแต่คน อยากได้ อยากได้ และจะเลิกขาดตลาดก็ตอนเครื่องใหม่จะออก (ประมาณ2-3เดือนก่อนเครื่องใหม่มา อยู่ๆก็ไม่ขาดซะงั้น555) นี่ไงครับ พลังความอยาก เพื่อนๆลองเอาไป ปรับใช้ในการขายของแต่ละคนนะครับ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 07:32:17 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 07:31:35 จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:23:30

ความคิดเห็นที่ 2 เพิ่มเติม หลายๆบริษัท ก็ใช้วิธีนี้ เช่น โดนัทเจ้าหนึ่ง กับขนมปังกาแฟใส่เนย ใช้วิธีทำให้คนอยาก โดยให้คนต่อคิว ยาวๆไปหลายเดือน ทำให้คนที่แม้ไม่ได้สนใจ ก็เกิดอยากกินจนไปต่อแถว กะเค้าด้วย    ร้านส้มตำ ร้านอาหาร ชื่อดังบางร้าน จริงๆโต๊ะ โคตรว่าง แต่ต้องแกล้งให้คนเช็คโต๊ะช้าๆ เพื่อให้คน นั่งรอหน้าร้านนิดหน่อย ทำให้คนสนใจ ทำให้คนคิดว่าอร่อยมากๆ จนมีคนรอคิว ทำให้คน อยาก กิน   และเรื่องจริงอีกเรื่อง ในวงการเสื้อผ้า ร้านขายเสื้อผ้าบางร้านยอมจ้างหน้าม้า มาแย่งเสื้อ ของตัวเองทั้งๆที่ไม่สวยเลย แต่มารุมมั่วๆให้ดูคนซื้อเยอะ แม่ค้าต่างจังหวัดมาเห็นคนรุม ก็รุมซื้อกะเค้าบ้าง ไมได้ดูเลยว่าสวยไม่สวย แค่รุม สุดท้ายกลับบ้านมาพบว่าตัวเองซื้ออะไรมาเนี่ยะ เอาไปก็ขายไม่ได้ แต่เจอเค้าใช้ความ อยาก เค้าล่อ       เอาละ ผมสอนการขายไปแล้วนะครับ ง่ายไหมครับ ที่เหลือก็อยู่ที่คุณ ว่าคุณทำให้ลูกค้าคุณ อยากได้ ยังไงแค่นั้นเอง ยิ่งของคุณดี คุณทำให้เค้าอยากได้ เค้าซื้อคุณไป ของที่ได้ไปดี เค้าก็ยิ่งบอกต่อ เค้าพาใครมาคุณก็ทำให้คนต่อๆไปอยากได้ของๆคุณ เท่านี้ คุณก็ขายได้สบาย จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:23:52

ความคิดเห็นที่ 3 เอาละ มาต่อที่เรื่องของผม นะครับ (ผมลืมบอกไปว่าผมไม่ได้เอาเงินเดือนจากคุณพ่อคุณแม่ ตั้งแต่ออกจากมหาลัยแล้วนะครับ ดังนั้นการค้าขายของผมเรียกว่าหาเลี้ยงตัวเองเลยครับ)   .. หลังจาก ที่ผมขายแย่มากเรียกว่าขายไม่ได้เลยด้วยซ้ำ ผมก็มาคิดว่าทำไมเราถึงขายไม่ได้เลย ผมเลยกลับไปทำการบ้านอีกครั้ง โดยการไม่ขายเสื้อผ้าในอาทิตย์ต่อมา ผมขอเสียไปหนึ่งวันเพื่อ ไปเดินดูตลาดว่าร้านที่ขายดีแต่ละร้าน เค้าขายอะไร ขายยังไง ขายแบบไหน จนผมได้ข้อคิดว่า ร้านที่ขายที่นั้น เค้าขายเสื้อผ้าแฟชั่นกัน ไม่ใช่ขายเสื้อยืดสกรีน หรือโปโลเลย (สมัยก่อนสวนจตุจักรนี่เรียกว่าเป็น ตลาดแฟชั่นอันดับ1ของเมืองไทยเลย ดังนั้นเสื้อผ้าแฟชั่นทั่วประเทศ ส่วนใหญ่มาจากสวนจตุจักร)  เสื้อผ้าแฟชั่นสมัยก่อน จะนิยมใส่เหมือนเสื้อกล้าม สายเดี่ยว มีปักนิดๆ เป็นผ้าป่านสีสด กลับจากได้ข้อมูล หลายๆคนคงคิดว่าผมจะ copy ทำของเหมือนร้านอื่นๆใช่ไหมครับ และจะได้ขายดีเหมือนเค้า ผิดครับ และนั้นคือความคิดที่ผิดมากๆ เพราะถ้าการที่เราทำอะไรเรามั่วแต่ไป ก๊อปเค้า ไปตามหลังเค้า ไม่ว่ายังไง คุณก็จะแพ้เค้าไปอยู่เรื่อยๆ (การที่เราทำอะไรแตกต่างกับเค้า จะดีมากลูกค้าจะสนใจมากๆ เพื่อนๆลองคิดดู ถ้าเราไปเสื้อผ้า ในโซนนั้นมีแต่ร้านขายเสื้อยืดสีขาวล้วนทุกร้าน แต่มัร้านนึงขายเสื้อยืดเหมือนกันแต่เป็นสีดำ และมีอีกหลายสี แถมมีเสื้อเชิ้ตด้วย เพื่อนๆคิดว่าร้านนั้นจะขายดีกว่า ร้านอื่นไหมครับ นี่ไงครับเราต้องรู้แนวแล้วหาความแตกต่างให้ต่างกับร้านอื่นให้ได้) จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:24:25

ความคิดเห็นที่ 4 ผมไม่รอช้า รีบหาช่างเย็บผ้า และซื้อหนังสือแฟชั่นมาเปิดแล้ว หาแบบที่ชอบ แล้วก็ให้ช่างทำแบบ ตัดเย็บ  โดยเริ่มทำทีละน้อยก่อน เพื่อลองตลาด  สีละ 3ตัว ทำ 5สี มีสามแบบ รวมทั้งหมด 45ตัว    อาทิตย์ต่อมา ผมเริ่มวางขายผลงานผม   .ปรากฎว่า ผมขายดีมาก ขายหมด ^^  แถมหมดก่อน6โมงเช้าอีก (นั้นแหละทำให้ผมได้ข้อคิดว่า การที่เราจะลงทุนทำอะไรเราควรศึกษาตลาดให้ดีเสียก่อน ความใจร้อนอาจจะพาความล้มเหลวมาได้ แต่ความล้มเหลวจะผ่านไปได้ ถ้าเรามีใจที่สู้และยอมรับความผิดพลาดของตนเอง)     แต่แต่ สงครามยังไม่จบ หลังจากนั้นเสื้อผ้าแฟชั่นผมก็ขายดีมาเรื่อยๆ แต่แฟชั่นนี่ไปไวมากกกก ผ่านไปมีกี่เดือน มีสิ้นค้าจีนเริ่มเข้ามา แม่เจ้า ยอดขายผมเริ่มไม่ดีอีกแล้ว >_<  ทำไงดีละ จากที่ขายหมด การเป็นเหลือ 5 ตัว หนักเข้า เหลือ 40 ตัว ขายได้ 5 ตัว ความท้อแท้เริ่มเข้ามา หลายๆคนที่ผมรู้จักเริ่มหายไปจากตลาด เพราะไปไม่ไหว ตอนนั้นน้องสาวเริ่มเข้ามาช่วยกันทำ โดยหุ้นกัน ครึ่งๆ วันที่ขายไม่ดี ได้แต่นั่งคุยกะพี่ตรงข้าม คุยกะลูกค้าเล่น มองหน้าน้องสาวมองถนนเป็น ชั่วโมง สุดท้าย ไม่ไหว คิดว่าเอาว่ะ ไปจีนเลยละกัน จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:24:55

ความคิดเห็นที่ 5 ตอนนั้นยังไม่รู้เลยว่า เค้าขายเสื้อผ้าเมืองไหน เอาเข้าประเทศยังไง แต่ผมคิดว่าไม่มีอะไรจะเสียนิ เลยยืมเงินคุณพ่อ คุณแม่ ไปจีนกัน โดยไปกัน สามคนเพราะเราไม่รู้จะเอาของมาทางไหน ก็คิดได้แต่ทางเครื่อง และรู้จุดหมายของเรา คือเมืองกวางเจา แค่นั้น เราก็บินไปเลย (ก่อนไปผมได้ติดต่อลูกเพื่อนคุณแม่ที่เค้าพูดจีนได้ไว้ก่อนแล้ว)  พอถึงกวางเจา เราก็ไปเดินหาซื้อของกัน ของที่นั้นราคาไม่แพงเลย (สมัยนั้นยังไม่ค่อยมีคนไปกัน) เย็บเป็นตัวแล้วตกตัวละ 60บาท พอรู้ราคา ตาเริ่มวาว เพราะเมืองไทยขายกันที่ส่งตัวละ 160 บาท กำไรเละ 100บาท ผมเพิ่งรู้ว่าเสื้อผ้าที่กวางเจา ตัวละ 12 หยวน พอส่งของไปขายที่ เซ็นเจิ้น จะขายตัวละ 25หยวน พอไปถึงฮ่องกงจะขาย 40หยวน ตกตัวละ 200บาท  แต่ที่แปลกคือคนไทยไปแค่ เซ็นเจิ้น กะฮ่องกง กลับเหมามาซะเยอะ แล้วบอกว่าถูกมาก แต่หารู้ไหม จริงๆ เค้าหลอกฟันไปหลายต่อแล้ว จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:25:27

ความคิดเห็นที่ 6 เอาละ พอกลับมาถึงเมืองไทย โดนขนกันมา3กระเป๋า ผมจำได้เลยว่าเอามาขายวันแรก ผมยังตกใจเลย คนแย่งยังกะแจกฟรี ขายวันเดียว ได้ค่าตั๋วเครื่องบินพร้อมกำไร เลย เอาละซิครับ เส้นทางบินของผมเริ่มไปได้ดี หลังจากเริ่มบินไปครั้งที่ 2 กำลังจะออกจากสนามบิน ผม ผม โดนเรียกครับ ผมโดนจับข้อหานำของไม่เสียภาษีเข้าประเทศ นาทีนั้นเครียดซิครับ แต่ด้วยความที่ผมพูดเก่ง (เวลาเราโดนจับห้ามดุห้ามด่า ให้พูดดีดีครับแล้วจะรอด) ผมก็คุยเรื่องที่ผมขนของโดยเสนอให้ส่วยแทน กระเป๋าละ 2500 วันนั้นมา 3กระเป๋า ก็ 7500 นาทีนั้นเสี่ยงมากครับ ว่าจะได้หรือไม่ได้ ..    ข้อสรุปในวันนั้นคือ OK และนั้นคือการ เอาของเลี่ยงภาษีครั้งแรกของผม เมื่อ 7ปีก่อน แต่หลังจากนั้น ผมก็ได้เจอกับบริษัทรับขนส่งถูกกฎหมาย ที่รับเอาของเข้าจากจีนมาไทย ในราคากิโลละ 80 บาท (ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เท่าไหร่แล้วนะครับ )แต่ระยะเวลาการเดินทางนี่ซิ ที่มีปัญหาคือ มันค่อนข้างนาน แต่สั่งแต่ละครั้งต้องมีจำนวน แต่ผมต้องยอม ไม่งั้นไม่รู้จะทำไง เลยเอาว่ะ ไปจีนใหม่ สั่งของเยอะขึ้น แต่เมื่อของเยอะขึ้น แล้วจะทำไง ดีละ จะขายยังไง ขายใคร ต้องอย่าลืมว่าแฟชั่นเปลี่ยนเร็ว ใครมาช้า ก็จะกลายเป็นของเก่าในทันที เมื่อเก่าแล้ว เค้าก็จะไม่ซื้อกัน    และแล้วมันก็มา .เสื้อผ้า พันกว่าตัว มาถึงบ้าน เอาไงละทีนี้ จะขายยังไง พันกว่าตัว เพราะถึงแม้ผมจะมีแผงเล็กๆ แต่ก็ใช่ว่าจะระบายพันตัวได้เพียงวันเดียว และแล้วผมก็คิดว่า ยอมให้เค้าตัดไปขายดีกว่า สมัยก่อนการขายที่สวน จะมีพวกประตูน้ำมาตัดเสื้อผ้า ไปขายส่งต่อ โดยตัดกันที่ส่วนลด 20 บาทต่อตัว จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:25:58

ความคิดเห็นที่ 7 ผมไม่รอช้า หยิบเสื้อผ้า แบบละ1ตัว ใส่ถุง จำได้ดีเลยว่า ผมเดินตั้งแต่กรุงทองไปยังตึกใบหยกแล้วเดินไปถึงตึกอินทราข้างหลัง ผมเดินไปทุกชั้น เดินเข้าไปหาทุกร้าน ยกมือไหว้เค้า แล้ว บอกว่าพี่ผมมีของมาเสนอ เป็นเส้อผ้านำเข้า ถ้าใครไม่สนใจผมก็จะทิ้งเบอร์ไว้  ส่วนใหญ่ เค้ามักไม่สนใจ เพราะเห็นว่าเป็นเด็ก และคิดว่าของที่ผมเอามามันขายไม่ได้ เวลาผ่านไปเร็วยังกะโกหก ผ่านไป  จนบ่าย ผมขายไม่ได้ซักตัว นาทีนั้น ผมว่าผมแย่ไม่แพ้ใครแน่ๆ มันอาจจะไม่ใช่เงินก้อนใหญ่ แต่ผมก็ไม่อยากจะเสียไปและจบลงแบบนี้ แต่ทางออกของผมก็ยังพอมีคือไปขายที่แผง แต่ถ้าแฟชั่นเหมือนผมมาเมือ่ไหร่ ผมอาจจะขายไม่ได้เลย เนื่องจากผมเช่าแผงขายจะขายได้แค่วันเดียวคือวันเสาร์เท่านั้น และช่วงเวลาแค่ เที่ยงคืนถึง 7โมงเช้า     แต่ผมไม่ท้อครับ ผมเดินกลับไปใหม่ คราวนี้ เค้าไปคุยกับเค้านานขึ้น บอกว่าถึงเห็นผมเป็นเด็กก็จริง แต่ผมไม่คิดจะโกงไม่คิดจะหลอกขายของเด็ดขาย ผมเข้าไปยืนยัน และขอเสนอขายอย่างจริงจัง (ผมอยากให้คนที่ล้มลองลุกแล้วเดินต่อไปจนสุดครับ ชีวิตไม่สิ้นหวังจริงๆ) และผมเริ่มใช้เทคนิคความ อยาก เป็นครั้งแรก ผมบอกว่ามีร้านนั้นร้านนี้เริ่มขอจองของผมแล้วนะ แล้วบอกว่าแต่ของที่ผมเอามา  ขายดีมาก หมดแล้วหมดเลย เอามาแต่ละแบบไม่ซ้ำกัน ถ้าชอบผมจะตัดให้หมดเลย ไม่เอาไปขายใครอีก และที่สำคัญถ้าใครจองแล้ว ผมจะไม่เอาไปขายใครด้วย ที่สำคัญต้องหยอดด้วยว่า ผมเห็นร้านพี่ขายดี ผมเลยรีบเอามาให้พี่จองคนแรกเลย ด้วยความ อยากได้ของมาขายทำยอด อยากจองคนแรก สุดท้าย เกือบทุกร้านที่ผมเข้าไปอีกที เค้าสั่งของกันหมดเพราะเห็นร้านนั้นเริ่มจองร้านตัวเองกลัวจะไม่มีเลยอยากได้ของมาทำยอดบ้าง แต่ละร้านเลยยอมตัดของผม จนหมด พันกว่าตัว  เห็นไหมครับ ถ้าผมยอมแพ้แล้วเลือกเดินกลับบ้านไปนอนเปิดแอร์ แล้วนอนบ่นท้อๆ ผมอาจจะไม่ได้ รู้จักคนที่ยอมตัดของผม ผมอาจจะไม่ได้ขายของพันตัวได้ในวันเดียว ผมอาจจะไม่มีเงินใช้ลงทุนในคราต่อๆไป  และสุดท้ายผม ก็คงได้แต่คิดว่าอยากรวย เมื่อไหร่จะรวยเสียที   การขายครั้งนี้ ไม่เพียงแค่ผมขายได้ แต่มันทำให้ผม มีคนรับซื้อของๆผม ตลอดเวลา และหลายเจ้าๆ จนทำให้ผมเริ่มมีเงินตั้งตัวได้ก้อนนึง แม้ไม่มาก แต่ผมก็ภูมิใจ          แต่ๆ เรื่องยังไม่จบนะซิครับ เพราะของจีนเริ่มซา คนไทยไปเองได้ง่ายขึ้น ไปกันเยอะขึ้น ของเริ่มตัดราคากันเอง แล้วจะทำไงดีละ ผมจะแก้ไขยังไง ติดตามในตอนต่อไปนะครับ ^^ จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 07:26:36

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านจบแล้วค่ะ   ได้ข้อคิดที่ดีมากเลยในการที่จะเริ่มทำอะไรสักอย่าง ขอบคุณที่แชร์ประสบการณ์ให้อ่านนะคะ   โหวตค่ะ  ^^ จากคุณ : kuroiyuki เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 08:34:10

ความคิดเห็นที่ 9 โหวตอีกเสียงครับ ตอนนี้ผมมีความรู้สึกอยากแล้วครับ ต้องชวนเพื่อนๆไปเตะบอลล่ะ เอ้ยยยย ไม่ใช่ รอติดตาม จขกท นะค้าบบบบ จากคุณ : zgamar เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:12:46

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณครับ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:14:13

ความคิดเห็นที่ 11 ยกนิ้วให้ครับคุณก้อง จากคุณ : yunisoft เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:14:30

ความคิดเห็นที่ 12 รอปูเสื่อผืนที่สอง กับความอยากที่จะรู้ตอนต่อไป จากคุณ : กล้วยทอดกระทะร้อน เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:23:15

ความคิดเห็นที่ 13 ตามมาอ่านจากตอนแรกจ๊า จากคุณ : แม่ครัวหัวป่า เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 09:26:25

ความคิดเห็นที่ 14 จขกท.มีความพยายามมากค่ะ "อยาก" อ่านตอนต่อไปแล้ว แต่รู้ว่าจขกท.จะปล่อยให้ "อยาก" ไปก่อน 555 จากคุณ : จากตัวเล็ก...ถึงตัวใหญ่ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:19:03

ความคิดเห็นที่ 15 ตามมารออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : Koe-Usa เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:36:39

ความคิดเห็นที่ 16 ---คห.9 หรือถามใครก็ได้ค่ะ "ชวนเตะบอล" "หาเพื่อนเตะบอล" พูดทำไมคะ? ตอนนี้เห็นฮิตพูดกัน ไม่เข้าใจค่ะ มาจากโฆษณาทีวีหรือคะ? คือ ที่บ้านไม่ได้ดูฟรีทีวีเลยค่ะ ดูแต่เคเบิ้ลกับดีวีดี อย่างเช่น คอมเม้นท์แซวดารา "เหงาหรือจ๊ะ เดี๋ยวชวนไปเตะบอล" แปลว่าอะไรคะ? จากคุณ : หนูมิลาน เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:47:09

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณมากครับ จากคุณ : ton_sakura เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 10:56:29

ความคิดเห็นที่ 18 มาลงชื่อตามอ่านค่ะ ขอบคุณที่นำประสบการณ์ดีๆมาแชร์เป็นข้อคิดค่ะ (ตอนนี้เริ่มท้อๆกับธุรกิจตัวเอง สู้อยู่ค่ะ (^^" )) จากคุณ : Dark_Basic เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 11:00:46

ความคิดเห็นที่ 19 #16 มันเป็นคำตอบโอเน็ตครับ เรื่องเกิดอารมณ์ทางเพศ ควรทำอย่างไร มีคำตอบ คือ ชวนเพื่อนไปเตอะบอล ส่วน#9 ไม่เกี่ยวอะไรกับกระทู้นี้เลย งงเหมือนกัน ไม่ฮาด้วย จขกท.ครับ ผมอยากรออ่านต่อนะครับ ^^ จากคุณ : Montlunla เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 11:12:01

ความคิดเห็นที่ 20 ความคิดเห็นที่ 16 มาจากข้อสอบ Onet หรือ Gat-Pat จำไม่ได้ คำถามก็มีอยู่ว่า เวาลาเกิดอารมทางเพศควรทำอย่างไร มีข้อนึงบอกว่า ไปเตะบอล ประมาณนี้อ่าค่ะ จากคุณ : เอ (ocpajasa) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 11:18:16

ความคิดเห็นที่ 21 ขอบคุณค่ะ รออ่านตอนต่อไปด้วยความ่อยาก จากคุณ : A Little Babyfish เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 11:37:48

ความคิดเห็นที่ 22 รอรอรอรอรอรอ  มาเร็วๆนะคะ ^^ จากคุณ : ยัยหมวยซ่าส์ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 12:04:40

ความคิดเห็นที่ 23 ขอบคุณครับ ความอยากนี่มันมีพลังมหาศาลจริงๆ โดนจังๆ ทำเองจนรวยแล้วยังใจดีเอาความรู้มาบอกต่ออีก ผมเคยคิดว่าตัวเองเป็นคนตรงไปตรงมา สุภาพ จริงใจ ไม่อ้้อมค้อม เมื่อก่อนทำงานบริษัท ต้องคอยดูแลบริการลูกค้า ทำงานดี ซื่อสัตย์ลูกค้าชอบ แต่พอมาทำค้าขาย กลับไม่เป็นอย่างที่คิด พออ่านกระทู้นี้เลยจุกเต็มๆ เคยไปเสนอขายตามร้าน มีแต่ลูกค้าปฏิเสธ เลยหันมาเปิดเวปพอขายได้บ้าง ลูกค้าตามร้านผมอุตส่าห์ให้ข้อเสนอ ผลตอบแทนอย่างงาม ลูกค้าไม่ต้องลงทุนเอง แค่ฝากขาย ขายได้แบ่งให้ร้าน 50% แค่รับตังก์ ทอนตังก์ แต่ลูกค้าไม่สนใจ มีข้ออ้างสารพัดที่จะไม่รับสินค้าไว้ลองดูก่อน เราบอกขายได้น่าพี่ ขายได้กำไรแบ่งกัน ลองดูก่อน 2-3 อาทิตย์ขายไม่ได้เดี๋ยวผมเอาของคืน แต่ก็ไม่เอา ไม่ลอง ทั้งๆ ที่สินค้าสามารถขายอยู่ในแนวเดียวกับกิจการที่ลูกค้าทำอยู่ หลังจากอ่านกระทู้นี้จบ ผมจะทำให้ลูกค้าเกิดความอยากขึ้นมากมั่งล่ะ ทีนี้ จากคุณ : single_club เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 12:18:00

ความคิดเห็นที่ 24 คห9 เค้าเปรียบเทียบอ่ะครับ ประมาณว่าเล่นมุขกับข้อสอบโอเน็ต คือ เค้าเปรียบเทียบว่า อยาก อ่านตอนต่อไปเร็วๆ กับ อยาก....เวลามีอารมณ์ทางเพศ ซึ่งรู้สึกว่าข้อสอบจะเฉลยว่า ให้ไปเตะบอลกับเพื่อน เพื่อออกกำลังกาย สมองจะได้ไม่คิดฟุ้งซ่าน เลยเอามาเล่นเป็นมุขเลยว่า อยากกกกกกอ่านตอนต่อไป ว่าแล้วก็ชวนเพื่อนไปเตะบอลดีกว่า ^^ จากคุณ : rewrite เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 12:44:39

ความคิดเห็นที่ 25 เยี่ยมมากครับ เขียนหนังสือได้เลย เดี๋ยวเขียนภาพประกอบให้(พูดจริงๆนะ) ยิ่งอ่านก็ยิ่งคล้ายตัวเอง แต่ผมติดที่เป็นคนพูดน้อยและไม่ค่อยมีลูกตื้อนี่สิ่ครับ ไม่รู้จะแก้ยังไง จากคุณ : flipbook เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 12:50:19

ความคิดเห็นที่ 26 .           (◕‿◕✿)(◕‿◕✿)(◕‿◕✿) ,,, เมื่อไหร่ จะมีผู้ชาย มาชวนเดี๋ยน ไปเตะบอลบ้าง,,, ,,,,, แอบบ่น เบา เบา,,,,   จากคุณ : ปาดศรี เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 13:22:27

ความคิดเห็นที่ 27 ขอบคุณครับสำหรับข้อมูลดีๆ จากคุณ : เอก (akeiti06) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 17:37:07

ความคิดเห็นที่ 28 ขอโทษด้วยนะเจ้าคะ ที่อีชั้นไม่อยาก เจ้าคะ ถ้าการตลาดของคุณ 1 ในนั้นคือทำให้ลูกค้าอยาก อาจจะใช้ได้กับหลายคน/แค่บางคน แต่สำหรับอีชั้น ไม่อยากคะ เบื่อซ่ะด้วยซ้ำ   ...-*-... จากคุณ : pantipapa เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 17:56:09

ความคิดเห็นที่ 29 สุดยอดเลย ค่ะ  เขียนได้น่าติดตามอ่าน  แง่คิด  ดีๆ... ที่สำคัญ เราจะทำให็ลูกค้าเกิดความยาก ได้ ยังไร......เพราะสินค้าแต่ล่ะ อย่าง ไม่เหมือนกัน อย่างกรณีแอ๊ปเปลิ ไอพอน ไอแพด ทำได้ง่าย เพราะสิ้นค้าเป็น ยูนิค  ไม่เหมือนใคร แทบไม่มีคู่แข่ง... แต่ถ้าสินค้าเราคู่แข่งเยอะ และสินค้า คล้ายๆ กัน นี่ซิ ต้องคิดกลยุทธ ทำไง ให้คนอยากได้ ของเรา...อันนี้เป็นการบ้านที่ต้องคิด กัน จากคุณ : ข้ามฟ้ามาหารัก เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 18:10:54

ความคิดเห็นที่ 30 ลงชื่อตามอ่านด้วยค่ะ  ขอบคุณนะคะที่เอาประสบการณ์ มาเล่าสู่กันฟัง จากคุณ : LadyLavender เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 19:38:47

ความคิดเห็นที่ 31 pantipapa ความอยากนี่ อาจจะไม่ได้ผล ทั้งหมดทุกคนครับ แต่ลองคิดในหลักความจริงครับ เอาแบบคิดกลางๆนะครับ คุณบอกคุณไม่ชอบ แต่คุณก็เข้ามาอ่านกระทู้นี้แล้ว นั้นถือว่าได้ผลไปเกินครึ่งนึง อย่างน้อยคุณก็อ่านที่ผมเขียน กลับกันคุณลองนึกดีดี ถ้าเราไม่มีแม้แต่ความอยาก คุณคงไม่เข้ามาจริงไหมครับ นั้นแหละครับประเด็น ผมยอมโดนว่าน่าเบื่อ แต่ผมก็ขายคุณได้จริงไหมครับ ^^   ข้ามฟ้ามาหารักครับ ผม ส่งข้อความตอบไปแล้วนะครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 19:52:44 แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 19:52:43 จากคุณ : ikhong เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 19:49:58

ความคิดเห็นที่ 32 I am wondering ka how did those shop believe you that every shop want to order your stock? and dint they remember that you already went and talk to them before? จากคุณ : lekdeno เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 20:03:53

ความคิดเห็นที่ 33 Rep 32: you've made a good point, i'm also so curious abt this as well. จากคุณ : Yu!eZ เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 20:15:11

ความคิดเห็นที่ 34 เข้ามาชื่นชมกับความสำเร็จของคุณก้องค่ะ  จากคุณ : ย้ำคิดย้ำฝัน เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 22:28:08

ความคิดเห็นที่ 35 /29/ ผมว่าถ้าจะเทียบกับแอปเปิ้ลในแง่ของการมีเอกลักษณ์(ยูนิค)นั้นไม่ค่อยจะตรงหรอกครับ เพราะสมัยนี้การสร้างหรือผลิตสิ่งที่คล้ายกันเหมือนกันทำได้ง่ายดายมาก สิ่งที่แอปเปิ้ลพยายามสร้างให้ได้ก่อนคือ Brand Loyalty สร้างความศรัทธาและเชื่อมั่นในคุณภาพ กลยุทธ์ความอยากก็จะตามมา... แต่ ณ ที่นี้ Brand Loyalty ไม่ได้อยู่ที่เสื้อผ้า แต่อยู่ที่ตัวคุณ จขกท. "มาร้านไอ้ก๋องนี่ดีสุดเลยเนอะ เสื้อสวยทั้งอิน ทั้งชิค ตลอดเลยอะเธอ" "ไปรับเสื้อจากร้านไอ้ก๋องสิเจ๊...ของร้านนี้มาก่อนที่อื่นเลยนะ" ฯลฯ แก้ไขเมื่อ 16 มี.ค. 55 22:38:47 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 22:35:45

ความคิดเห็นที่ 36 อันนี้ตอบตามประสบการณ์นะคะ ที่ร้านมีเซลล์เข้าเยอะ รอบแรกเขาก็มาบางทีก็จะเจอลูกจ้างหรือคนที่ไม่มีอำนาจจริงๆ เขาจะปัดไปเลย เพราะ เขาอาจยุ่งอยู่ กับเป็นการตัดการถูกเซ้าซี้ค่ะ แต่ถ้าเซลล์ ตั้งใจเสนอกะบอสร้านจริงๆเขาจะพยายามมากขึ้น แน่วแน่มากขึ้น ตื้อไม่ยอมกลับมลกขึ้นด้วยค่ะ จากคุณ : Wbutcha (แม่มารุ) เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 22:50:51

ความคิดเห็นที่ 37 ขอบคุณสำเร็จประสบการณ์ที่มีคุณค่าคับ แล้วจะคอยติดตามตอนต่อไป จากคุณ : kulor เขียนเมื่อ : 16 มี.ค. 55 23:54:55

ความคิดเห็นที่ 38 โหวพี่เก่งมากๆคะ สุดยอดเลย จากคุณ : Miniaa32 เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 00:36:11

ความคิดเห็นที่ 39 เก่งจังเลยครับ  จะเข้ามาติดตามตอนต่อไปนะ จากคุณ : real_lover เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 01:37:51

ความคิดเห็นที่ 40 เยี่ยมมากค่ะ รออ่านตอนต่อไปอยู่นะคะ จากคุณ : fahsaihome เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 02:11:21

ความคิดเห็นที่ 41 ตามมา อ่าน ได้ วิชา เพิ่ม อีก แล้ว จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 11:05:53

ความคิดเห็นที่ 42 ยุคนั้นน่าจะเป็นยุคของการเริ่มต้นของคนรวยๆอีกหลายคนใน แพททินั่ม และประตูน้ำนะคะ เห็นแต่ละคนรวยมากๆ ยิ่งคนที่ดวงดีได้ครอบครองชั้น หนึ่ง ชั้น สอง ของแพท นี่คงจะ รวยไปตามๆกัน จากคุณ : whitelife เขียนเมื่อ : 17 มี.ค. 55 19:53:19

ความคิดเห็นที่ 43 ผมมาช้าไปกว่าพี่ไป3ปีรายได้เลยเหลือแค่เดือนละล้าน จากคุณ : จอน (kenny3196) เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 04:25:15

ความคิดเห็นที่ 44 เรื่อง Brand Loyalty นี่เป็นเรื่องที่น่าปวดหัวในการสร้างจริงๆ ธุรกิจถ้ามาถึงจุดแล้ว Brand Loyalty ไม่เกิด หากคู่แข่งมาด้วยทุนใหญ่กว่าแล้วมีการทุ่มตลาดขึ้นมา...อันนี้เราเหนื่อย แต่การ์เม้นท์ไทยทำราคาแข่งกับการ์เม้นจีนยาก จะจ้างผลิตก็ต้องว่ากันด้วยจำนวนที่สั่งทำ  ธุรกิจถ้าไม่สร้าง Brand คงหนีไม่พ้นสงครามหั่นราคา แต่ผมคิดว่า จขกท คงมีทางหนีทีไล่ไว้แล้ว ผมห่วงแต่รายย่อยค้าปลีกที่ต้องแบกต้นทุนแฝง ทำให้กำไรต่อหน่วยอาจไม่พอค่าใช้จ่าย แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 09:09:38 จากคุณ : oker เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 09:07:37

ความคิดเห็นที่ 45 ดีใจจังตอนนี้มาถูกทางแล้ว  เพิ่งรู้นะคะว่า ความสำเร็จที่เรากำลังสัมผัสอยู่ตอนนี้ มันคือ "เทคนิคพลังความอยาก"  กำลังแปลกใจว่า มันเกิดเหตุการณ์พลิก ผัน แบบนี้ได้อย่างไร เราได้สร้างความอยากไว้นั่นเอง จากคุณ : amonwan เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 10:46:21

ความคิดเห็นที่ 46 ขออนุญาต ออกความดิดเห็นครับ เพราะสะท้อนใจจากเหตุการณ์ปัจจุบัน ยาบ้ากลับมาอีก ภาพที่คนเสพคุ้มคลั่งจับคนเป็นตัวประกัน กลัมาอีกเเล้ว คิดว่าในนี้ ทุกคนที่เป็นพ่อเเม่ ย่อมห่วง การศึกษาบ้านเราครับ กำลังน่าเป็นห่วง อยากให้คุรก้องเเละเพื่อน ๆ ช่วยกระตุ้นความอยากให้ผู้ใหญ่ในบ้านในเมืองเราหน่อย ว่าถึงเวลายัง ที่การศึกษาไทย ครูไทยจะผลิตคนที่มีคุณภาพ คนดี สู่สังคมไทย ไม่ใช่มีเเต่คนบ้ายาเอามีดอีโต้มาทาบคอเรา ขอย้อนกลับมากระทู้ ผมก้เข้ามาอ่าน ได้ประโยชน์ในระดับหนึ่ง ขอบคุณมากครับ จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:33:15 A:171.97.171.8 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 47 ขออเพิ่มเติมเรื่องความอยาก เเละวิธีการคุม เครื่องสำอางค์ เสื้อผ้า รองเท้าที่ขายได้ เพราะส่วนหนึ่งที่เจ้าตัวปลดปล่อยความอยาก 1. ความอยากเนี่ย คนที่ประสบความสำเร็จจริง ๆ เเล้ว ต้องผ่านความอยากไปให้ได้ เเละต้องไม่มีเเต่ความอยาก หรือหยุดที่ความอยาก เช่น อยากเก่งภาษาอังกฤษ อยากอยู่นั่นล่ะ เเต่ไม่ลงมือปฏิบัติอย่างต่อเนื่องเเละสม่ำเสมอ ก้จะไม่ประสบความสำเร็จ เเละพอมีความอยากใหม่+เวลาว่าง ลงเรียนใหม่ ไม่ได้ผลอีก เพราะพอหมดความอยาก เลิกเรียน จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:33:58 A:171.97.171.8 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 48 2. คุณก้องเเละทุก ๆ คนรู้ดีว่า เทคนิคการตลาดอาจจะใช้ได้ผลกับตลาดบางตลาด เช่น เสื้อผ้า เเต่ไม่เคยได้ผลเลยกับตลาดของการศึกษา(ในเเง่คุภาพ) ผมอยู่ในวงการนี้มานาน ผมห่วงประเทศจัง เพราะการตลาดเพิ่มมูลค่า เเต่พอพูดถึง ประสิทธิผลที่จะเกิดกับผู้เรียน น้อยมากครับ การตลาดทำให้ courseภาษา ขายได้ เเต่คนเกือบ 80% เรียนไปเเล้ว ภาษาก็ไม่ดีขึ้น เพราะบางสถาบันใช้การตลาดมากไป เน้นความอยาก พูดเข้าไป อนาคตต้องดีเเน่ ถ้ารู้ภาษา มันก็ใช่ มันก็ถูกนะที่พูดเเบบนี้ เเต่ตัวเนื้อหาของ English มันง่ายซะที่ไหน ถ้าง่าย เราคงไม่ต้องมีโรงเรียนานาชาติ เเละพ่อเเม่เด็กที่มีฐานะส่งลูก ๆ หลาน ๆ เข้าไปเรียนหรอก หรือไปเมืองนอกตั้งเเต่เล็ก ๆ ผมเป็นครู จะบอกหมดว่า หนทางที่จะสำเร็จ ไม่ง่ายนะ เเต่ไม่ใช่ เป็นไปไม่ได้ ภาษาเป็นทักษะ ต้องสั่งสมตลอดชีวิต be a lifelong learner พอ เด็ก ๆ ผู้ใหญ่ฟัง หมดความอยาก ท้อ ขาย course ไม่ได้ -----------------------------นักเรียนหายหมด------------------ เรื่องหน้าม้า เรื่องทุกเรื่อง เขาจะวิเคราะห์ก่อน ต้องไม่เชื่อ ไว้ก่อน จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:34:42 A:171.97.171.8 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 49 ถ้าผมจะซื้อสื้อผ้าจากคุณก้อง ผมจะซื้อเพราะ เสื้อผ้าคุณก้องใส่เเล้ว สบายตัว คุณภาพดี คุณก้องบริการดี จริงใจ ซื่อสัตย์ ผมเชื่อว่า คุณก้องเป็นคนคุณภาพจริง เพียงเเต่เขียนเทคนิคการขายที่ยอดเยี่ยมเพิ่มเข้ามาให้คนสีลมอ่าน เรื่องอาหาร ผมทานครั้งเดียว ผมจะไม่ทานอีก เเต่เชื่อไหม อาหารตามสั่ง รสชาติทั่ว ๆ ไป คนเต็มเลย อาจเป็นเพราะว่า ถูก หรือบริการดี หรือ คนไทยส่วนหนึ่งไม่เรื่องมาก ขอให้พอกินได้ก้พอ จะได้รีบกลับไปทำงาน เเม้ผมเป็นสาวกของ steve jobs ผมยังไม่มี ipod ipad iphone ไม่ซื้อ ไม่จำเป็น ................................. ที่เขียนมาทั้งหมด ไม่ใช่ผมอิจฉารายได้คุณหรอกนะครับ ยินดีด้วยคน เพราะผมเองก็อาจจะกลายเป็นครูที่รายได้ดีมากๆๆๆๆ คนหนึ่งในอนาคต เเต่เพราะเป็นครู จึงขอฝากไว้ เพราะเห็นการตลาด การโฆษณาส่งผลร้ายมากกว่าผลดีให้กับการศึกษา ขอฝากกลอนจาก หม่อมหลวง ปิ่น มาลากุล " อันตึกงามกับสนามกว้างสร้างขึ้นได้ มีเงินหยิบโยนให้ก็เสร็จสรรพ์ แต่งามจิตใจกว้างนั้นต่างกัน การอบรมเท่านั้นเป็นปัจจัยฯ " กล้วยไม้ออกดอกช้า ฉันใด การศึกษาเป็นไป เช่นนั้น แต่ดอกออกคราใด งามเด่น งานสั่งสอนปลูกปั้น เสร็จแล้ว แสนงาม ขอให้ผู้อ่านสีลมทุกคน ร่ำรวย ๆๆๆ มีสุขครับ คุณ ๆ ช่วยการศึกษาไทยได้ โดยการเอาใจใส่ลูกหลาน เเละเข้มงวดกับครูที่ไม่ดี เก็บครูดี ๆ ไว้ในระบบ ผมเน้นนะ ครูเราทุกวันนี้ มีเเต่ปริมาณ ผมเองก็อาจจะไม่อยู่ในระบบเเล้ว ผมก้อยากมีรายได้หลาย ๆ เเสน เเละเป็นล้านบ้าง จากการงานพิเศษของผม (งาน tutor ครับ) เพราะอย่างที่ผมเคยเรียนให้ทราบ งานของครู ไม่ใช่สอนอย่างเดียวครับ เเต่คือการรับฟัง ปัญหาของเด็กครับ ครูบางคนเข้าใจลูกของคุณดีกว่าคุณอีก เขาเป็นเด็กครับ เด็กยังไงก็มีปัญหา ประสบการณ์เขาน้อย ถ้าไม่มีครูที่ดีอยู่ที่โรงเรียน บ้านเมืองจะเป็นอย่างไร? ผมจะขอเป็นกระบอกเสียงให้ครูที่ดี ๆ ช่วย ๆกัน ก่อนที่จะมีสายไปครับ จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:40:50 A:171.97.171.8 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 50 ...................ผมทานครั้งเดียว ถ้าไม่อร่อยเเละดีต่อสุขภาพ ผมจะไม่ทานอีก....... จากคุณ : tonmelb เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 11:42:13 A:171.97.171.8 X: TicketID:054700

ความคิดเห็นที่ 51 เอาง่ายๆ ร้านออนไลน์ มอนิ่งkiss ทุกแบบในร้านนั้น เราสามารถเทียบหาในเว็บจีนได้ทุกตัวนะค่ะ กำไรเยอะค่ะ ถ้าดูจากต้นทุน ค่าขนส่งจากจีนถ้าหาชิปปิ้งเอง ตอนนี้กิโลละ 60 เองนะค่ะ ถูกกว่านั้นยังมี ทางรถด้วย เพราะเรามีไอดีtaobao เคยลองสั่ง ก็ได้ไวกว่า ฝากร้านPreorder 15 วันได้ของ ลองศึกษาดูละกัน กวางเจาถูกจริงละค่ะ แต่สำหรับเรา ไม่มีทุนตรงส่วนนั้นที่จะไปซื้อถึงนั้น พูดจีนอีก เพลียด้วยค่ะ แค่เราคุยผ่านโปรแกรมที่คุยกับแม่ค้า ก็นั่งเพลียแล้วอะ เหนื่อย กว่าจะสื่อกันเข้าใจ แต่ของแบบนี้ก็ต้องฝึกฝน ค่อนข้างลำบากสำหรับเรา  เราเลยเลือกไม่ค่อยคุย แต่สะสมแต้มซื้อของทางร้านดีกว่า วันดีคืนนี้ เขาลดให้เรา 100 หยวน นะค่ะ ปลื้ม และอีกอย่างว่าค่ะเดียวดีไซน์เนอร์ไทยเกิดเยอะ ออกแบบเองตัดเอง ตัวละสามสี่พันก็ซื้อ แต่ขอบอก บางร้านเราก็เพลียๆ  copy แบบจีน -o- แล้วมาบอกว่าออกแบบเอง เราหนอยไปเลย อย่างบางร้านดังๆ ก็จ้างโรงงานจีนผลิตก็มี ตัดตัวละไม่ถึง 15 หยวนด้วยซ้ำ รวมทุกๆอย่าง  ทั้งนี้ทั้งนั้น  คุณภาพก็ตามราคานะค่ะ จากคุณ : iamminty เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 14:46:15

ความคิดเห็นที่ 52 ขอบคุณ จขกท มากๆเลยจ้าา ที่แชร์ประสบการณ์ดีๆแบบนี้ให้ใครหลายคนได้มีกำลังใจ^^ จากคุณ : kikujungna_Minkky9 เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 16:01:28

ความคิดเห็นที่ 53 อ้าว จบแล้วหรือคะ จากคุณ : atmind เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 17:29:06

ความคิดเห็นที่ 54 กำลังหาเงินเปิดร้านอยู่ จากคุณ : เสียงเหน่อ เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 18:44:32

ความคิดเห็นที่ 55 ตอบคุณ tonmelb46-50 เรื่องที่คุณอยากให้เกิด"ความอยาก"ในเรื่องที่คุณยกมา "ความอยาก"อย่างเดียวไม่สำเร็จมรรคผลตามวิถีหรอกครับ "อยาก"ให้เด็กไทยรู้จักเรียน "อยาก"ให้เด็กไทยพูดฟังอ่านเขียนอังกฤษได้ "อยาก"ให้สังคมไทยจรรโลงขึ้น พัฒนาขึ้น ทุกอย่างอยู่ที่การฟื้นฟูเยียวยาระบบสังคมครับไม่ใช่ความ"อยาก"อย่างเดียวจะเป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ไข เรื่องที่คุณ"อยาก"ให้เป็น ใช้ความ"อยาก"ไปตลอดกระบวนการไม่ได้ ต้องใช้"มานะ ความเพียรพยายาม และ ความตั้งมั่น"เป็นแก่นหลักสำคัญ ซึ่งต้องใช้การอดทนบากบั่นกระทำอย่างยาวนาน หากจะพูดกันตามตรงแล้ว การสร้าง"ความอยาก"ในกระทู้นี้ หมายถึง"การสร้างกิเลส" สร้างกระแส สร้างสภาวะให้กลุ่มคนต้องการในวัตถุ-อาหาร-เงินตรา ซึ่งเป็นเรื่องที่ทุกคนทราบดีว่ากิเลสเช่นนี้มีอายุสั้นและฉาบฉวยเพียงใด ความอยาก เกิดขึ้นดับไป ความเบื่อก็เกิดขึ้นได้เร็วอย่างไม่ทันรู้ตัวพอกัน จึงเป็นปัญหาให้้กับมนุษย์ธุรกิจกอรปกิเลสธรรมดาสามัญว่า จะนำกิเลสมาใช้สอยอย่างไรเพื่อประกอบสัมมาอาชีวะในห้องสีลมนี้ตราบเท่าที่ชีวิตเรายังอยู่ในวิถีโลกียะ การสร้างความอยากให้ผู้คนนั้นไม่ยากนัก แต่เมื่อสร้างได้แล้วการรักษาไว้ซึ่งความอยากให้อยู่ยั่งยืนก็ยากกว่า ความเบื่อจะแทรกเข้ามาเร็วกว่าโรคแทรกซ้อน -สมมุติอยากให้วัยรุ่นไทยบ้าดาราเกาหลี สินค้าเกาหลี ทำได้ง่ายมาก เพราะวัยรุ่นจะเป็นฝ่าย"อยากรับ"อย่างเดียว คือ ซื้อๆๆๆเสพๆๆๆทาบีบีๆๆๆ...แต่กลยุทธ์การรักษาความอยากต้องเปลี่ยนแปลงพลิกแพลงอยู่ตลอดเวลา ต้องออกคอลเลกชันใหม่ อัลบั้มใหม่ เซ็ตเครื่องสำอางใหม่ทุกไตรมาส คือ มาตรการเบื้องต้นในการแก้ปัญหา"ความเบื่อ"พร้อมๆกับสร้าง"ความอยากลอง" "มนุษย์นั้นขี้เบื่อ และ ชอบลองของใหม่" -สมมุติอยากให้วัยรุ่นไทยบ้าเรียนภาษาเกาหลี มีวินัยแบบเกาหลี ทำได้ยากยิ่งกว่าจนถึงเป็นไปไม่ได้เลย เพราะกระบวนการแบบนี้วัยรุ่นอาจจะอยากรับแต่ไม่ได้สามารถ"ถ่ายทอด"ออกมาได้ทุกคน ความเพียรความอดทนที่จะฝึกฝนรับภาษาหรือวินัยเข้ามาไม่ได้ง่ายเหมือนไปซื้อของ ดูคอนเสิรต์ ลองเครื่องสำอาง ความเพียรที่ร้องเพลงให้เหมือนเกิร์ล เจนเนอเรชันนั้นมีและสามารถทำได้ไม่ยาก เพราะเพลงมีไม่เกิน20-30เพลง แต่ย่อมไม่ใช่การสนทนาภาษาเกาหลีซึ่งมีเนื้อหามากกว่าเนื้อเพลง30เพลง "เมื่อเบื่อการเรียนภาษาเสียแล้ว และไม่มีของใหม่ให้ลองเหมือนเสื้อผ้าเครื่องสำอาง...การเรียนภาษาจึงไม่มีวันสำเร็จได้ด้วยความอยากเพียงอย่างเดียว" . . . "ความอยาก"นั้นเกิดได้ง่ายกว่า"ความเพียร" และความเพียรคือหัวใจของความสำเร็จ "อยากเป็นเจ้าของกิจการใหญ่-เล็กใครๆก็เป็นได้ แต่ถ้าอยากเป็นเจ้าของกิจการที่ประสบความสำเร็จ แค่"อยาก"คงไม่พอต้อง"พากเพียรและอดทน"เท่านั้น" แก้ไขเมื่อ 18 มี.ค. 55 19:17:36 จากคุณ : ทูตซ้ายเอี้ยเซียว เขียนเมื่อ : 18 มี.ค. 55 18:55:10

ความคิดเห็นที่ 56 จะมีต่อปะคะ รออ่านอยู่ จากคุณ : tgmtgm เขียนเมื่อ : 19 มี.ค. 55 23:24:47

ความคิดเห็นที่ 57 มารอด้วยตนครับผม ^^ จากคุณ : มิคกี้ (vodabitz) เขียนเมื่อ : 28 มี.ค. 55 19:15:35