เริ่มธุรกิจ....จากชีวิตที่ติดลบ แชร์ประสบการณ์คับ
|
 |
ถ้ามีใครคนหนึ่งบอกคุณว่า ทำไมได้ มีคนทำเยอะแล้ว หรือ ไม่มีลูกค้าหรอก คุณจะเชื่อเขาหรือเปล่าครับ สำหรับผม ผมไม่เชื่อครับ
ผมอยากจุดประกายให้กับคนที่อยากเริ่มธุรกิจของตัวเอง แต่ไม่รู้จะเริ่มจากตรงไหน เริ่มยังไง ทำอะไร
ไม่ต้องการอวดตัวเอง แค่มีประโยชน์ให้กับใครสักคนในห้อง SME นี้ เป็นวิทยาทาน
.ผมก็ดีใจแล้วครับ
ธุรกิจที่ผมทำอยู่ตอนนี้ คือ ธุรกิจกวดวิชา ครับ เป็นโรงเรียนกวดวิชาเล็กๆอยู่ต่างจังหวัด ทำมาได้สามปี จำนวนนักเรียนที่มาเรียนหลายร้อยคน
ก่อนที่จะมาทำโรงเรียนกวดวิชา ผมทำงานประจำและไม่ประจำมาเยอะ ทั้งในระหว่างเรียนด้วยครับ จบมาปุ๊ป ทำงานปั๊ป ตั้งแต่เป็นเซลล์ขายสมาชิก UBC ยืนต๊อกต๋อยอยู่ในห้าง ขายบัตรเครดิตทางโทรศัพท์โดนลูกค้าตัดสายทิ้งอยู่เป็นประจำ ขายถุงเท้าและกางเกงในหน้าโลตัส เอาเสื้อผ้ามือสองไปขายเซียร์รังสิต เป็นพนักงานฝ่ายการตลาดหน่วยงานพัฒนาธุรกิจSMEแห่งหนึ่งในกรุงเทพมีเจ้านายสั่งงานทีละ 8 คน ทำงานทีหัวหมุน โบนัสก็ไม่มี และสุดท้ายก่อนออกจากงานประจำมาทำธุรกิจคือเป็นพนักงานธนาคารคับ ทำงานต๊อกๆๆๆๆ ตั้งแต่แปดโมงครึ่งถึงบ่ายสามครึ่งแต่เลิกงานจริงเกือบสองทุ่ม เป็นเศรษฐีเงินผ่านครับ(คนรวยของจริง แต่รวยเงินคนอื่นครับ) ไหนจะขายประกันอีก
แต่ด้วยใจที่อยากมีธุรกิจที่มั่นคงเป็นของตัวเอง มีรายได้มากๆ เสาร์- อาทิตย์ที่ว่างๆ ก็ไม่ทำอะไรหรอกครับ เดินห้างสำรวจตลาดเค้าขายอะไรกันมั่ง ประมาณนั้น เดินมันทุกวันนั่นแหละ แต่ก็ยังคิดไม่ออกสักทีว่าจะทำธุรกิจอะไรที่มั่นคง
จนวันหนึ่ง ชีวิตพลิกผัน ต้องกลับมาบ้านที่ต่างจังหวัดเนื่องจากรับกับค่าใช้จ่ายในกรุงเทพไม่ไหวครับ จะไหวได้ไงครับ เงินเดือนแค่หมื่นสี่ ไหนจะค่าเช่าอพาร์ทเม้นท์ ค่ากิน ค่ารถ และอื่นๆอีกจิปาถะ รวมๆแล้วรายรับติดลบ ไม่ต้องถามถึงเงินเก็บนะครับ
ไม่มีหรอกครับ แค่ให้พอกินก็บุญแล้ว
ช่วงแรกที่กลับมาอยู่ต่างจังหวัดไม่ค่อยมีเงินใช้ครับ ติดหนี้บัตรเครดิตเป็นแสนเพราะความจำเป็นคับ ภาระอื่นๆก็มี ก็ตัดสินใจทำธุรกิจเติมเงินออนไลน์ คิดว่ารายได้น่าจะดี แต่
ไม่ครับ กำไรได้น้อยมาก เดือนๆหนึ่งได้กำไร 900 บาท ค่าเช่าร้านยังไม่พอจ่ายเลยครับ ก็นั่งร้องไห้กับแฟนอยู่สองคน
.เราจะเอาเงินที่ไหนมาใช้จ่ายกันเดือนนี้
ทำไปได้สามเดือนก็ต้องเลิกครับ หลังจากนั้นก็เอากิ๊ฟช็อปมาขายตามตลาดนัด กำไรได้บ้างไม่ได้บ้างแต่ก็ไม่พอกับค่าใช้จ่ายอยู่ดี
จนวันหนึ่งนั่งคุยกับแฟนว่าเราจะทำอะไรกันดี แบบนี้ไม่ไหวแล้วนะ แฟนผมเค้าจบศิลปศาสตร์เอกภาษาอังกฤษมา ผมจบกฎหมายแต่มัธยมปลายจบสายวิทยาศาสตร์มา แฟนบอกผมว่าเคยมีแม่ของน้องคนหนึ่งถามว่า
.ไม่สอนพิเศษภาษาอังกฤษหรือ น้องเค้าสนใจเรียนนะ ผมก็เอ๊ะ เรามาลองดูมั้ย เปิดสอนกันมั้ย ยังไงก็ไม่มีอะไรจะเสียกันอยู่แล้ว แฟนสอนอังกฤษ ผมสอนคณิต วิทยาศาสตร์ และอังกฤษ สอนตั้งแต่ ป.1 ม.6
วันแรกที่เปิด มีเด็กมาเรียนสองคน น้ำตาแทบตก โอ้ย จะไหวมั้ยเนี่ย จะรอดมั้ย มีเด็กแค่เนี้ย ก็เครียดคับ แต่พอทำไปเรื่อยๆ ชื่อเสียงเริ่มเป็นที่รู้จัก ครูคนนั้นสอนดีนะ เด็กเก่งขึ้นมากๆ ก็เริ่มมีเด็กมาสมัครเรื่อยๆจากมาวันละห้าคนเป็นวันละสิบคน แล้วก็มาเรื่อยๆ จนวันนี้มีเด็กที่เรียนกับเราประจำจ่ายเป็นเดือนอยู่ประมาณร้อยกว่าคนเกือบสองร้อยคน ปัจจุบันผมอายุ 31 รายรับหลักแสนต่อเดือนคับ
ภูมิใจนะคับ ถ้าเราได้กิจการอะไรเป็นของตัวเองสักอย่าง ผมไม่ได้คิดว่าตัวเองประสบความสำเร็จ คิดแค่ว่าทุกวันคือวันเริ่มต้นเรากำลังเริ่มต้น ผมมองว่าใครจะเริ่มก่อนใครไม่สำคัญ สำคัญที่ว่าคุณจะทำไม่หยุด ทำไม่เลิก ทำๆๆๆ และก็ทำหรือไม่ อย่ายอมแพ้คับถ้ามันยังไม่สำเร็จ อย่าเดินตามความฝันของคนอื่น
. และอย่าดูถูกความฝันของคนอื่น เพราะคนที่มีความฝันลมๆแล้งๆ ยังดีกว่าคนที่ไม่มีความฝันอะไรเลยคับ
| จากคุณ |
:
nuttapol_tom 
|
| เขียนเมื่อ |
:
29 มี.ค. 55 09:38:12
|
|
|
| 
