PANTIP.COM : B12070275 ฟองสบู่แตก ต้มยำกุ้ง แฮมเบอเกอร์ คืออะไรครับ []

ความคิดเห็นที่ 8

เริ่มให้ฟังทั้งบริบท เพื่อให้เข้าใจเรื่องราวทั้งหมด

เมื่อ พล.อ. ชาติชาย เข้ามาเป็นนายกรัฐมนตรีแนวนโยบายด้านเศรษฐกิจแบบอนุรักษ์นิยมได้ถูกเปลี่ยนเป็นเสรีนิยม เปลี่ยนสนามรบเป็นสนามการค้า ไทยและประเทศเพื่อนบ้านที่เคยรบกันแย่งพื้นที่ เพราะเส้นเขตแดนไม่ชัดเจน ได้หยุดลง เปลี่ยนเป็นเพิ่มความสัมพันธ์ทางการค้าแทน อันเป็นผลให้ระบบเศรษฐกิจขยายตัว อีกทั้งการจัดการงบประมาณ ที่ต้องให้ฝ่ายทหารมากมายในอดีตก็ถูกย้ายมาอยู่ที่กระทรวงเศรษฐกิจ เพราะการสู้รบแนวชายแดนแทบไม่มี

เมื่อเศรษฐกิจถุกกระตุ้นขยายตัว จนคงตัวอยู่ระดับที่สูงกว่าเดิม แม้ พล.อ. ชาติชาย จะถูกปฏิวัติ นโยบายก็ถูกสานต่อมาเรื่อยๆ ขยายตัวจนถึงระดับมีความต้องการเงินทุนในระดับสูงอีกทั้งระบบคอมพิวเตอร์เริ่มใช้แพร่หลาย ข่าวสารทางการเงินถูกแพร่กระจายสู่มหาชนมากขึ้น จนในที่สุด มหาชนเริ่มรู้ว่า

เสือนอนกินบนความยากลำบากของนักธุรกิจคือธนาคาร เพราะ ดอกเบี้ยเงินกู้ในประเทศตอนนั้นอยู่ที่ 8-12% ในขณะที่ธนาคารไปกู้ต่างประเทศ(ตอนนั้นกฏหมายไม่อนุญาตให้เอกชนไปกู้ต่างประเทศ)เสียดอกเบี้ย 2% เรียกว่าไม่ได้ทำอะไรแค่กินส่วนต่างก็สบายแล้ว จึงเกิดการกดดันจากมหาชน ให้รัฐบาลออกกกหมายให้เอกชนสามารถกู้เงินต่างประเทศได้ จึงเป็นที่มาของคำว่า BIBF ที่การเมืองเอามาโจมตีกัน รัฐมนตรีคลังเจ้าของเรื่องคือคุณธารินทร์ นิมมานเหมินทร์ พอออกกฏหมายให้เอกชนกู้เงินนอกได้ ไม่นาน สิ้นสุดรัฐบาลชวน และรัฐบาลบรรหาร เข้ามาทำหน้าที่แทน

เมื่อเอกชนสามารถกู้เงินนอกได้ สภาพคล่องทางการเงินในประเทศจึงเชี่ยวกราก ในขณะที่ นายบรรหาร ตั้ง นาย บดี ซึ่งเชี่ยวชาญทางด้านงบประมาณ แต่ไม่ได้เชี่ยวชาญทางการเงินการคลังเลย(นัยว่า นายบดี นี่แหละเป็นมือทำงานด้านงบประมาณ ที่เอาไปให้นายบรรหาร ในการเนรมิตสุพรรณ จากเมืองหลังเขา ไม่มีเส้นทางตัดผ่าน ขาดสาธารณูปโภค กลายเป็นเมืองที่มีถนนดีที่สุดในประเทศ จากเมืองปิด กลายเป็นเส้นทางเลือกสำหรับคนขึ้นภาคเหนือ กลายเป็นเมืองที่มีสวนหย่อมกลางถนนที่สวยและสะอาดที่สุด) เมื่อได้คนที่ขาดความรู้ความชำนาญทางการเงินการคลังมาบริหาร จึงตามไม่ทันกระแสเงินที่หลั่งไหล เข้ามาในประเทศ ในที่สุด นาย บดี เอาไม่อยู่ ต้องออกไป นายบรรหาร ซึ่งภาษาอังกฤษไม่กระดิก บังอาจเข้ามานั่งตำแหน่ง รัฐมนตรีคลังควบไปด้วย(นายบรรหารเคยสารภาพว่า พอเห็นรายงานทางการเงินเขามึนไปหมด ไม่รู้เรื่องสักนิดเดียว พยายามดุแล้วดูอย่างไรก็ไม่เข้าใจ)

ผลก็คือ ตลอดรัฐบาลบรรหาร ไม่เคยมีกฏระเบียบเพื่อควบคุมทิศทางการหลั่งไหลของเงินนอกเข้ามาเลย จึงเป็นผลให้ เกิดการสร้างตลาดเทียมหรือทางเศรษฐศาสตร์เรียกว่า ดีมานดืเทียม ขึ้นมาหลายเท่า มีการก่อสร้างที่อยู่อาศัยเกินความต้องการของตลาดจริงขึ้นไปถึง 7 เท่าตัว(นี่คือฟองสบู่ เพราะฟองสบู่นั้น ที่เห็นเป็นฟองใหญ่นั้น เพราะเกิดจากการต่อๆกันของฟองอากาศ มันจึงสลายตัวง่าย เพียงแค่โดนลมเบาๆ จึงเปรียบเหมือนเศรษฐกิจ ที่โตจากการเก็งกำไร ไม่ได้โตจากความต้องการที่แท้จริง)

เมื่อเหตุการณ์มาถึงจุดหนึ่ง บางคนที่ซื้อเพื่อเก็งกำไร สายป่านไม่ยาวพอ ก้เกิดการขายทิ้งบ้าง NPLบ้าง ระบบจึงเริ่มป่วน ผู้ที่กู้เงินต่างประเทศเริ่มขาดสภาพคล่อง ประเทศอยู่ในสถานะ มีหนี้ก้อนโตที่กำลังจะไม่มีเงินไปใช้หนี้

ในทางการเมือง นายบรรหารถูกอภิปรายไม่ไว้วางใจ ถูกประชาธิปัตย์ขุดโคตรขึ้นมาชำแหละจนยับย่อย ผลก็คือ ต้องกลืนเลือด ยอมลงแล้ว สมัยต่อมาพล.อ. ชวลิตก็เข้ามาแทนที่

ในขณะนั้น ผู้กู้เงินต่างประเทศกำลังแย่ ขาดสภาพคล่อง มีเงินใช้หนี้ได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่ ระบบการแลกเปลี่ยนเงินตรา ยังเป็นแบบตายตัว คือ 25 บาท ได้ 1 เหรียบสหรัฐ แต่เครดิตในตลาดโลก ซึ่งเขารู้ดีว่า บ้านนี้หนี้สินบานตะไท และกำลังจะไม่มีปัญญาใช้หนี้ เมื่อเครดิตไม่มี เงินบาทของประเทศจึงไม่ได้รับความน่าเชื่อถืออีกต่อไป เอาเงิน 25 บาทไปแลก 1 ดอลล่าร์ จึงไม่มีใครเอา

ในที่สุด พล.อ. ชวลิต จึงจำใจต้องเปลี่ยนระบบการแลกเปลี่ยนเงิน จากตายตัว มาเป็น ไปตามตลาดที่แท้จริง หรือที่เรียกว่า การลอยตัวค่าเงิน

ผลก็คือ ค่าเงินบาท เมื่อเทียบกับ ดอลล่าร์ สหรัฐ เกิดการเปลี่ยนแปลง ทั้งความจริงและทั้งจิตวิทยา จาก25บาท ขึ้นไปทันทีที่ 40 และไต่ขึ้นไปเรื่อยๆจนถึง 52 บาท

พวกกู้ต่างประเทศ จึงวิบัติทันที เพราะหนี้จาก 100ล้านเหรียญหรือเป็นเงินไทย 2500 ล้านบาท กลายเป็นหนี้ 5000ล้านบาททันที

ผลก็คือล้มกันทั้งระบบ จนฝั่งให้ชือว่า วิกฤต ต้มยำกุ้ง เพราะต้มยำกุ้งเป็นอาหารไทยที่ฝรั่งรู้จักดีและชื่นชอบ

ส่วนแฮมเบอร์เกอร์ เป็นเรื่องปัจจุบันเพิ่งเกิด คนน่าจะรู้มาก ไม่ต้องกลับไปค้นคว้ามาเล่า จึงขอให้ผู้อื่นมาถ่ายทอดบ้าง

จากคุณ : พี (peh_chai)

เขียนเมื่อ : 10 พ.ค. 55 08:53:55