ความคิดเห็นที่ 1 เป็นกำลังใจให้ค่ะ สู้ๆ   เคยเหมือนกัน บัตรเครดิตปล่อยฟ้อง แคะกระปุกกินมาม่า ออเดอร์มี แต่ไม่มีเงินทุน นั่งมอง เงินติดปีกลอยไปต่อหน้าต่อตา ทำเฉย อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ผ่านไปสักอาทิตย์ ทุกๆอย่างค่อยๆคิดออกค่ะ จากคุณ : punch_ppad เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 00:43:51

ความคิดเห็นที่ 2 เป็นกำลังใจให้ครับ มันต้องมีทางออกที่ปลายอุโมงบ้างสิ ส่วนตัวผมเคยลองลงทุนทำธุรกิจ 2 ครั้งครับ แต่ก็ไม่ถึงกับเจ๊ง คือ เลิกทำไปเอง เพราะมองว่าไม่คุ้ม คล้ายๆล้มบนฟูกคับ ไม่เจ็บตัวเท่าไหร่ เพราะทุนน้อยครับ ลงทุนไม่กี่ร้อยเอง เอิ๊กๆ จากคุณ : treser[*_-] เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 00:59:25

ความคิดเห็นที่ 3 เริ่มใหม่จากเล็กไปใหญ่ครับ อดีต ลืมมันไป สร้างความมั่นใจ วางแผนให้รัดกุมกว่าเก่า แล้วเดินต่อไปท่ามกลางความกลัว แม้จะกลัวแค่ไหนก็ต้องไปต่อครับ จากคุณ : thomastop เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 01:33:54

ความคิดเห็นที่ 4 ผมก็กำลังจะล้มทั้งยืนเหมือนกัน... แต่ก็ขอสู้ต่อไปครับ วันนี้ขอนอนแผ่เหมือนกัน T T จากคุณ : OTL เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 01:52:37

ความคิดเห็นที่ 5 พักเอาแรงก่อนค่ะ คิดไม่ออกก็ไม่ต้องไปคิดมัน พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : นกปิ๊ดตาลิวเบิร์ด เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 02:22:19

ความคิดเห็นที่ 6 คุณเหมือนผมเมื่อเกือบสิบปีที่แล้ว ผมเข้าใจความรู้สึกคุณนะครับ แต่ผมต่างจากคุณคือ ผมไม่นอนแผ่ แต่จะนอนน้อยลง สู้ให้มากขึ้น แล้วคุณจะภูมิใจที่เคยสู้วิกฤติชีวิตมาก่อน โชคดีครับ =^ ^= จากคุณ : GATOCLUB เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 02:53:51

ความคิดเห็นที่ 7 เป็นกำลังใจให้นะคะ ค่อยๆคิดเจอทางออกไวๆ จากคุณ : Miniaa32 เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 05:59:25

ความคิดเห็นที่ 8 ขอเป็นกำลังใจครับ สู้ๆครับ แม้ผมจะไม่ค่อยเข้าใจ ว่าทำไมบางคนชอบเสี่ยงขนาดนั้น ของผมเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ สำคัญพอๆกับการขยายตัวทางเศรษฐกิจ จากคุณ : vision เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 06:43:32

ความคิดเห็นที่ 9 เคยเป็นเมื่อ 5 ปีที่แล้ว ช่วง6เดือนแรกที่เริ่มต้น ไม่ต้องหวังผึ้งใคร เพราะไม่มีให้พึ้ง แม้แต่แฟนคบมา5ปี ยังหนีก่อนเลยครับ อาศัยมาม่า กับไข่ต้ม และไม่คุยกับใครเพราะไม่มีใครอยากคุยด้วย แต่ตอนนี้ ดีขึ้นแล้วครับ ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : ช่าง (ช่างตีเหล็ก) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 07:13:17

ความคิดเห็นที่ 10 วันนี้เช้าแล้ว เป็นยังไงบ้างคะ สู้ต่อไปนะคะ ยังมีคนที่เคยเป็นแบบคุณอีกเยอะ ล้มแล้วก็ต้องลุกได้คะ เป็นกำลังใจให้นะคะ ชีวิตไม่สิ้นก็ยังมีหวังนะคะ เชื่อในกำลังของตนเองนะคะ ^_^ จากคุณ : reenachacha เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:17:35

ความคิดเห็นที่ 11 สู้ สู้ ค่ะ พวกเรามาสู้ไปด้วยกัน จากคุณ : Phim20 เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:21:02

ความคิดเห็นที่ 12 เมื่อกี้ลองเสี่ยงโทรไปที่ทำงานเก่าเผื่อเค้าจะรับ .... ตามคาด แหะ ๆ ^^' ตอนนี้มีแค่ 1 สมอง สองมือ สองเท้า ต้องออกไปหา โอกาส เอาข้างนอกบ้านเองแล้วครับ ขอบคุณทุกคนครับ ไว้ผมเจอเรื่องดี ๆ (รึเปล่า T T) จะกลับมาระบายให้ฟังอีก แหะ ๆ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 08:45:54

ความคิดเห็นที่ 13 ค่อยๆคิด การทำอะไร โดยหวังน้ำบ่อหน้า มัน เสี่ยงจริงๆ แต่ถ้าไม่หวังไว้ บางทีมันก็ทำให้ไม่สู้จนสุดตัว จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 09:47:02

ความคิดเห็นที่ 14 หวังว่าวันนี้คงดีขึ้นนะคะ เข้ามาเป็นกำลังใจใ้ห้ต่อสู้ต่อไปค่ะ สู้ๆนะค๊า..^_^ จากคุณ : image_bird เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 10:04:16

ความคิดเห็นที่ 15 ผมทำธุรกิจส่วนตัวเล็กๆ ล้มมา 4-5 อย่างแล้ว  ทั้ง E-commerce,ขายอาหาร,ผลิต gift shop  คิดว่าธุรกิจที่เจ๊งเป็นค่าเรียนปริญญาโท ครับ  ยังอยากที่จะลองต่อไป แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 55 16:38:23 จากคุณ : แงซายจอมจักรา เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 10:10:55

ความคิดเห็นที่ 16 ขอให้โชคดีค่ะ จากคุณ : iyim เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 10:46:47

ความคิดเห็นที่ 17 เริ่มจากสิ่งเล็กๆครับ อย่าเริ่มจากการยืมมือเลยครับเพราะไม่รู้ใจเขา ก่อนจะทำอะไรต้องเริ่มจากตัวเองครับ ครั้งนี้จำและคิดนะครับว่าเราได้อะไรจากครั้งนี้บ้าง จำไว้ครับ ครั้งนี้คุณได้ อย่าให้มันเสียเปล่าละ (ประสบการณ์) จากคุณ : MR.สบาย เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 11:36:39

ความคิดเห็นที่ 18 คุณ Nosten ที่บอกไว้ตอนต้นว่า สนใจทำธุรกิจอะไรซักอย่าง พอใจบอกได้ไหมครับว่าธุรกิจอะไร ใช้เงินลงทุนเยอะไหม เผื่อผมอาจจะพอช่วยเหลืออะไรได้บ้างครับ เมลมาได้นะครับ musix66@gmail.com  ลองมาคุยกัน จากคุณ : xisum66 เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 12:12:49

ความคิดเห็นที่ 19 ขอเอาใจช่วยให้ผ่านพ้นปัญหาที่ยิ่งใหญ่ครั้งนี้นะคะ จากคุณ : ตำบลสวนกล้วย เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 14:31:50

ความคิดเห็นที่ 20 ใจสู้นะคะ จากคุณ : ป้าก็แก่แล้ว เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 14:52:02

ความคิดเห็นที่ 21 คุณเข้มแข็งน่ะ โดนขนาดนี้ ร้องไห้มั้งไหมครับ แล้ว แบบนี้ เพื่อนๆช่วยแนะนำ จขกท หน่อย จากคุณ : phanyanukul เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 15:14:16

ความคิดเห็นที่ 22 ขอเอาข้อความที่เคยโพสต์แล้วมาบอกเจ้าของกระทู้นะ (ขออภัยท่านที่เคยเห็นแล้ว) ในช่วงเวลาที่ชีวิตตกต่ำถึงขีดสุด คุณจะได้พบคน 4 คน 1.คนที่ช่วยคุณโดยไม่คิด 2.คนที่ไม่คิดจะช่วยคุณ 3.คนที่อยู่เคียงข้างคุณ และ 4.คนที่เดินจากคุณไป จขกท.จำคนที่ 1 กับ 3 ไว้ให้ดีนะครับ  วันไหนคุณฟื้นตัวอย่าลืมพวกเค้าล่ะ สู้ๆครับ จากคุณ : puieang เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 15:54:25

ความคิดเห็นที่ 23 ยังไม่เคยล้มกับธุรกิจของตัวเองนะครับ(โชคดีที่ยังสู้อยู่ได้) แต่เคยมีประสบการณ์ไม่มีเงินใช้สมัยเรียนอยู่ต่างประเทศครับ เข้าใจอารมณ์เลยเพราะต้องหาเงินส่งตัวเองเรียน ค่าที่พัก อาหาร.... เคยถึงขนาดเพื่อนชวนไปซื้อข้าวร้านอาหารจีนมากิน(เพราะมันถูกดี)เรายังไม่กล้าไปซื้อเลยครับ กลัวไม่มีพอจ่ายค่าที่พัก กลัวโดนไล่แถมตอนนั้นก็ไม่รู้จะไปยืมใครด้วยครับ กินแค่วันละสองมื้อ สายๆกับค่ำๆ ลำบากมากแต่ก็อดทนผ่านมาได้ครับ ชื่นชมที่ได้ทราบว่า จขกท. ติดต่อกลับที่ทำงานเก่าแม้จะไม่ได้งานเพราะถือว่ามีความตั้งใจสู้เต็มที่ ส่วนตัวเคยกลับไปขอทำที่ทำงานเก่าเหมือนกัน(ด้วยprofileที่ดีขึ้นด้วยนะครับ)ก็ไม่ได้งานเช่นกัน อยากแนะนำให้กลับไปเป็นพนักงานประจำแล้วค่อยๆสะสมเงินเพื่อลงทุนใหม่ด้วยเครดิตของตัวคุณเองครับ ตอนนั้นเราก็ไปเป็นลูกจ้างทำงานหนักมาก ทุกวันนี้มีกิจการของตัวเองก็ได้บทเรียนจากตอนที่ลำบากนี่แหละครับ เป็นกำลังใจให้สู่้อีกครั้งครับ ทำงานหนักและอดออมครับ จากคุณ : Broadstairs เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 15:59:47

ความคิดเห็นที่ 24 #21 รู้จักคำว่า น้ำตาตกในก็วันนี้ครับ กำลังตัดสินใจทำในสิ่งที่ ไม่เคยกล้าจะทำ และไม่คิดว่าจะทำได้ดี..... ...ขายอาหาร... ครับ ^^ ไว้เดี๋ยวลองทำเสร็จ จะมาอวด ปล.ตอนนี้ต้องดิ้นหาตัง ทำไงจะหามาให้ได้พอกินพอใช้ พอเป็นทุน ตอนนี้มีแค่ 5000 และ ไม่ขอพึ่งใครอีกแล้ว เข็ดแล้วจริง ๆ ตอนนี้มีแค่ แม่กับแฟน ที่อยู่ข้าง ๆ กับเพื่อนใจดีอีกคน ถึงมันจะไม่ให้ยืมเงิน (เคยยืมตอนเรามีมันก็ไม่ให้ เพราะไม่อยากผิดใจกัน ฮ่า) แต่มันก็ไม่เคยปฎิเสธที่จะคุยด้วย หรือเลี้ยงข้าว ฮ่า (คือ ถ้าไม่มีข้าวกิน วิ่งเข้าไปบ้านมันเลย กินได้ไม่อั้น ไม่เคยหวงของกิน) ไว้ยืนได้เมื่อไหร่ จะเอาสามคนนี้มาโพทะนา ฮ่า ------------------------------------- ส่วนคนที่เหลือ ... ไว้มึJ เจอกุ ... จะกลับไปให้เจ๋งกว่าพวกมึJ .... แล้ววันไหนพวกมึJ ล้มขึ้นมาเมื่อไหร่.... อย่าให้รู้ ถ้ากุรู้ ... กุจะยืนมือเข้าไปช่วยพวกมึJ เป็นคนแรก ๆ ไม่ให้เหมือนที่พวกมึJ เคยทำกับกุ.... จำไว้ ! ..... ปล.เพราะมันเจ็บมาก พวกมึJ ทนไม่ได้หรอก T T จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 16:13:15

ความคิดเห็นที่ 25 เอาใจช่วยครับ สักวันคุณต้องผ่านมันไปได้แน่นอน จากคุณ : คนมีตังค์ เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 16:32:17

ความคิดเห็นที่ 26 อ่านแล้วร้องไห้เลยคะ เราเคยผ่านมาแล้วคะแต่เป็นเพราะโดนญาติสนิทหลอกและเราเองก็เริ่มจากศูนย์ไม่มีเงินทุนจากพ่อแม่หรือใครๆ มีแต่ตัว(ทั้งเราและแฟนเราเลย แต่โชคดีที่มีแฟนเรา) ประสบการ์ของเราสอนให้เรารู้ว่าเงินทอง ทรัพย์เป็นของนอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้. อะไรที่สละได้ก็สละเถอะคะเพื่อรักษาชีวิตอันมีค่าไว้. ไปตายเอาดาบหน้า. จากคุณ : ไดทิสติส เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 16:47:37

ความคิดเห็นที่ 27 คิดเถอะครับว่า ยังดี ที่มีชีวิตครับ   ใจเย็น ตอนนี้ เราทำได้เท่าที่มีโอกาส ระดมเครดิตทุกอย่างที่มี  หาเงินเลี้ยงตัวเองก่อน สู้ต่อไป ด้วยกำลังใจห้าวหาญครับ ในหลวงอายุ 80 กว่า ตอนนี้พระองค์ท่านยังไม่มีสิทธิ์เกษียณ ขนาดประชวร ป่วยอยู่ ยังต้องลุกมาทำงาน ขอพระองค์ทรงพระเจริญ  ยิ่งยืนนาน .......... จากคุณ : ปู่มหา เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 16:56:57

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นกำลังใจครับ สู้ ๆ ครับ ผมไม่เคยทำธุรกิจ ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจ เวลาทำอะไรมันต้องมีสัญญาอะไรไหมกับเจ้าของทุน ถ้าทำได้ ก็ทำไว้รอบคอบนิดนึง (สำหรับครั้งต่อไป) กับเพื่อนสนิท ผมว่าถ้ายืมปากเปล่าเป็นผมก็ไม่อยากเสี่ยงให้นะครับ แต่ถ้าเป็นสัญญายืม อะไรแบบนี้ก็โอเคอยู่ ผมอยากรู้นะครับ ว่าคุณ Nosten ทำธุรกิจอะไร ยังไง ถ้าขยายความได้ก็ขยายความไว้ ไว้ในกระทู้ก็ดีครับ เพื่อคนในห้องที่มีกำลังพอช่วยได้ คนในห้องนี้ ผมว่ามีหลายท่าน ที่อยากช่วย ถ้าช่วยได้ หรือมีความรู้ทางด้านนั้น ท้ายสุด ถ้าไม่ไหวอยากร้องก็ร้องออกมาบ้างก็ได้ครับ มันช่วยได้นะ จากคุณ : พ่อมดกระป๋อง เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 17:02:07

ความคิดเห็นที่ 29 ช่วงที่เปิดขายโยนความทุกข์และกังวลใจออกไปก่อนนะครับ ลูกค้าชอบเห็นรอยยิ้มและความจริงใจของผู้ให้บริการ พยายามสร้างความประทับใจแรกแล้วลูกค้าจะกลับมาอุดหนุนเราอีกแน่นอน คำแนะนำจากประสบการณ์ตรงและยังคงใช้อยู่อย่างต่อเนื่อง โชคดีครับ จากคุณ : Broadstairs เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 17:24:58

ความคิดเห็นที่ 30  พลาดแล้วยืนขึ้นใหม่เราจะเข้มแข็งกว่าเดิมครับ    แต่ใช้สูตรนี้ได้ต่อเมื่อเรารู้ว่าเราพลาดตรงไหน เอาแผนธุรกิจออกมากางแล้วดูว่าพลาดตรงไหน พลาดที่หุ้นส่วน แสดงว่าเราดูคนพลาดไป  พลาดที่การตลาด แสดงว่าเรายังไม่เก่งพอ   พลาดที่เงินทุนแสดงว่าเรา เตรียมตัวไม่พร้อม บอกตัวเองเสมอว่าครั้งหน้าไม่มีพลาด หาหนังสือมาอ่านเยอะๆ สุดท้าย ขอให้ จขกท เอาเมื่อวานเป็นบทเรียน ทำวันนี้ให้ดีที่สุด เตรียมพรุ่งนี้ให้พร้อมรบครับ จากคุณ : Live In the Moment เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 17:32:56

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นกำลังใจให้ครับ คนพิการไม่มีแขนเค้ายังเริ่มต้นเขียนหนังสือ วาดรูป จับช้อนกินข้าว  ด้วยเท้าที่ไม่สมบูรณ์ของเค้าได้เลย เรามีครบ32มันเหมือนสิ่งมีค่าที่ประเมินมูลค่าไม่ได้เลยสำหรับคนพิการ ถึงแม้ว่าเค้าจะมีเงินมากมายเพียงใด เค้าก็ซื้อมันมาติดตัวไม่ได้ วันนี้เรายังมีชีวิตยังมีลมหายใจอยู่ ก็ขอให้สู้ๆต่อไปนะครับ คนดี คนขยัน ทำอะไรก็เจริญครับ.. จากคุณ : yunisoft เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 17:43:16

ความคิดเห็นที่ 32 ได้แค่เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ต่อเชื่อผม ไม่ตายยังหาใหม่ได้ที่เสียไป จากคุณ : ช๊อคโกแล็ตหวาน เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 20:20:12

ความคิดเห็นที่ 33 หลักการดำเนินธุรกิจที่พ่อผมสอนอันแรกคือ ทำคนเดียว รวยคนเดียว เจ็บคนเดียว อย่าหวังพึ่งคนอื่น ถ้าเรายังทำไม่ได้ อย่าทำ ผมว่าคุณได้เรียนรู้ข้อนี้แล้วละครับ จากคุณ : น้ำเต้าหู้กะปาท่องโก๋ เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 20:24:24

ความคิดเห็นที่ 34 ถ้ายังไม่มีเงินตอนนี้จริงๆ ลองไป "บวชพระ" ดูนะครับ ได้ทั้ง 1.ศึกษาพระธรรมคำสอน ฝึกสติ 2.มีข้าวให้ฉันท์(รับประทาน)ทุกวัน (จากการไปบิณฑบาตร) 3.ได้รับปัจจัย(เงิน)เมื่อญาติโยมนิมนต์ไปงานบุญ เช่น ขึ้นบ้านใหม่ งานแต่ง งานบวช สุดท้าย ถ้าหากเข้าถึงธรรมะ ก็ตัดทางโลกได้ ตอนนั้น ก็ไม่ต้องเครียดกับเงินแล้วมั้งครับ สาธุ จากคุณ : Poprock Engineer เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 20:42:09

ความคิดเห็นที่ 35 ขอเป็นกำลังใจให้ครับ   นับถือครับ จากคุณ : ปฏิบัติดี เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 20:49:19

ความคิดเห็นที่ 36 ตอนผมจบ ม.ปลาย เอ็นติดวิศวะแล้ว ระหว่างรอเปิดเรียน กลับบ้านต่างจังหวัด มีญาตคนหนึ่งมาเป่าหูพ่อแม่ว่า ลูกผู้ชายคนเดียว ทำไมไม่ให้ออกมาช่วยพ่อแม่ค้าขาย เรียน ม.ปลายเป็นพ่อค้าได้สบายแล้ว เรียนไปจบแล้วก็ไปเป็นลูกจ้าง ผลก็คือ พ่อกับแม่ หักดิบผม ไม่ให้เรียนต่อ อยากเรียนก็เรียนราม หรือมสธ. แล้วช่วยที่บ้าน(กิจการค้าข้าวเปลือก เล็กๆ) ผมไปขอเงินตายาย 500 บาทแล้วหนีออกจากบ้าน ไม่มีที่นอน นอนที่หัวลำโพง ตามตู้รถไฟ ยุงสุดยอดจริงๆ ไม่กล้าไปบ้านเพื่อน(เรียนม.ปลายใน กทม.)เพราะกลัวพ่อกับแม่ตามเจอ ลองคิดดู ชะตากรรม ของเด็กอายุ17 มีเงินติดตัวเมื่อถึงกรุงเทพ 3ร้อยกว่าบาท โจทย์ข้อแรกคือ หาเงินเพื่อค่าเล่าเรียน ค่าที่พัก ค่ากิน ตื้นเช้ามาออกไปรับจ้างแบกของขึ้นรถสิบล้อ อะไรที่จะได้เงินเอาทุกอย่าง เพราะหน้ามืดแล้ว รีบหาเงิน ตอนนั้น ผอมเหมือนซากศพ ลองคิดดูครับว่า ชะตากรรมของเด็กอายุ 17 ในตอนนั้น ที่เริ่มต้นไม่มีแม้ที่ซุกหัวนอน ผมยังมาถึงตรงนี้ได้ ผมมีทรัพย์สินมากกว่าที่พ่อแม่ค้าขายหลายเท่า ทำงานเป็นผู้บริหาร ที่มีรายได้6หลักกลางๆ ส่วนแบ่งกำไร อีก8หลักต่อปี มีกิจการส่วนตัวเล็กๆ 6 แห่ง ที่ให้ผลกำไรสุทธิรวมต่อปี 7 หลัก ถ้าผมท้อตั้งแต่วันนั้น ก็คงไม่มีวันนี้ เขียนแผนชีวิตครับ แล้วมีวินัยกับแผนที่เราเขียน มุ่งมั่น ทุ่มเท โดยใช้ความดีความซื่อสัตย์เป็นเครื่องหมายการค้า เมื่อถึงจุดหนึ่ง ที่ความดีส่งผล แรงหนุนรอบข้างจะช่วยส่งให้เราลอยติดลมบน เริ่มเลย เชื่อผม แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 55 07:47:32 จากคุณ : พี (peh_chai) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 20:55:18

ความคิดเห็นที่ 37 ผมก็ทำธุรกิจ ขายเคมีให้กับโรงงาน เพิ่งจบเมื่อปีที่แล้ว ทำงานได้ 3 เดือนแล้วลาออกมาทำของตัวเอง ทำมา 5 เดือนกว่าแล้วคับ เพิ่งได้ใบเสนอซื้อมา 1 ใบเอง 7000 บาท ยังสู้ต่อไปคับ สู้จนกว่าจะหมดทางสู้คับ สู้ไปกับผมคับ อย่ายอมแพ้อะไรง่ายๆคับ ยิ่งเราสู้เท่าไหรหัวใจเราก็ยิ่งแกร่งขึ้นทุกวันครับ สั่งวันเราจะวันที่ฟ้าหลังฝนสำหรับเราคับ สู้ๆคับ จากคุณ : เสือโหด เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 21:37:40

ความคิดเห็นที่ 38 ที่ว่าไม่เหลืออะไรจริงๆ ผมว่าคุณยังพอมีเหลืออยู่นะอยู่ที่ว่าจะเอามันออกมาใช้หรือเปล่า ลองสู้แบบหลังชนฝาหมาจนตรองดูซิ ให้มันรู้กันไปว่า มือตีนกับสมองที่เหลืออยู่มันจะยอมให้เราอดตาย >>>>    สิ่งที่เหลือในชีวิตไม่จำเป็นต้องเป็นสิ่งที่จับต้องได้เสมอไป จริงๆชีวิตคุณยังมีอะไรเหลืออีกมากมายเลยล่ะ ลองหาดู  >>>>> สู้โว๊ย!!!!!!!!!!!! จากคุณ : HABU HABU เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 21:42:22

ความคิดเห็นที่ 39 ใครบอกว่า ไม่เหลืออะไร..... เหลือสิค่ะ.....เหลือ ชีวิต ร่างกาย ลมหายใจ... สมอง คิด สู้ สู้ ..สู้ต่อไป... ..ถ้ายอมแพ้ ...นั่นละคะ...ที่จะไม่เหลืออะไร  จริง ๆ... จากคุณ : เป็นกำลังใจให้ (เสาร์สีแสด) เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 22:13:46

ความคิดเห็นที่ 40 ขอบคุณทุกกำลังใจนะครับ ตอนนี้อยู่แถวบ้านแม่ กำลังวางแผนกับแม่จะลองทำขนมกับแม่ขาย ไม่เคยทำทั้งคู่ ฮ่า ตังที่เหลือก็เหลือรวมกันไม่ถึงหมื่น ไม่รู้ว่าจะรอดรึเปล่า ^^ พักนี้เลยไปซุ่ม ๆ แถว ๆ ก้นครัว อิอิ ส่วนธุรกิจที่ผมล้มมา ก็เป็นโรงงานเล็ก ๆ ครับ ไม่ขอบอกละกันครับว่าโรงงานอะไร งบลงทุนก็ราว ๆ 500k แต่ก็ช่างมันเถอะครับ ผมพับไปแล้ว ... แต่ยังไม่เผาทิ้ง เพราะ 4 เดือนผ่านมาผมศึกษากับมันมาเยอะมาก ไม่รวมก่อนหน้านี้ตอนทำงานประจำ อีก 6 เดือน ... ติดต่อหาที่ทาง สองสามเจ้า Suplier อีก 4-5 เจ้า ลูกค้าเป็น 10 แต่อย่างน้อย ผมก็รู้ขั้นตอนเบื้องต้นหมดแล้ว รู้ทั้งธุรกิจ ทั้งใจคน วันนี้ก็เลยวิ่งเข้าไปขอโทษบางเจ้า บางคนที่ใกล้ ๆ บอกแค่เราสะดุด มีปัญหาเล็กน้อย (จริง ๆ ไม่) เพราะไม่อยากไปโทษใครให้คนอื่นฟัง เดี๋ยวเค้าจะมองว่าเราเอาแต่โทษนู่น นี่ นั่น ก็ขอโอกาสเค้าไว้ด้วย ถ้าเรามีโอกาสกลับมาใหม่ (แต่ไม่รู้จะเข้าใจเรารึเปล่า ฮ่า) ผมขาดทุน ค่าเสียโอกาส ไปเป็นแสน แต่ที่ได้ไม่มีอะไรจับต้องได้เลย แต่มันคงจับใจผมไปจนตาย ช่วงนี้เอาตัวรอก่อน เพื่อนที่เล่าเมื่อเย็น เข้าไปคุยมาเมื่อหัวค่ำบอก อีกสักพักมาทำที่โรงงานมันเลย พ่อมันกำลังขยายโรงงาน กำลังจะลงเครื่อง EDM 2 เครื่อง ไม่มีคนทำพอดี (ผมก็ไม่เคย แต่ไม่มีปัญหา ฮ่า) หวังว่ามันคงจะไม่สับขาหลอกเหมือนคนอื่น แล้วตอนเย็นถ้าขนมที่วางแผนทำกันขายดี ๆ ตอนเย็น ๆ หลังเลิกงาน ก็จะไปขายที่อื่นอีกที่ ปล.พอดีผมปฏิบัติธรรม(ที่บ้าน)ตั้งแต่อายุ 17 ก็เลยนอนเลียแผลนาน ๆ แต่มันมรสุมรุมกันแบบนี้ มันเจ็บจริง ๆ นะครับ T T... แต่ธรรมะช่วยได้จริง ๆ นะครับ ^^ ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับ ^/\^ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 22:37:47

ความคิดเห็นที่ 41 สู้ตายวัยรุ่น ไม่มีข้าวมาหาผมได้นะครับ ผมเลี้ยงทุกมื้อเอง จากคุณ : tycoon-coonty เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 22:50:33

ความคิดเห็นที่ 42 วันนี้เป็นวันโชคร้ายของคุณค่ะ.. แต่ว่าดีใจด้วยนะคะ... วันนี้มีแค่ 24 ชั่วโมงเองค่ะ จากคุณ : คิดถึงใครให้นับดาว เขียนเมื่อ : 17 พ.ค. 55 23:22:20

ความคิดเห็นที่ 43 ก่อนนอน พร่ำเพ้อนอกเรื่องนิดนึง ^^ ตอนอ่านข้อความทุกคน ผมก็อ่านไปคิดไป แบบตอนนี้มีเพื่อนไม่กี่คน กับเพื่อนแค่ในอินเตอร์เน็ตนี่แหละ (ขอเป็นเพื่อนด้วยนะคับ แหะ ๆ ^^') ก็เปิดเพลงของคุณ #38 HABU HABU น้ำตามันคลอ ๆ แหะ -*- เปิดไปเปิดมาไปเจอ เพลงอันนี้ เริ่ม ๆ จะไหล ไปเจอ Freehug ของ Sick Puppies รีบปิดรีบขับรถลุยฝนกลับบ้านเลย (ตะกี้อยู่ร้านเน็ต เพื่อนอีกคน) คือไม่ได้จะมานั่งทำมิวสิกอะไรนะครับ แต่บางที แบบในเนื้อเพลงของนาย ดิว อารมณ์ตอนนี้ รายละเอียดอะไรที่ดี ๆ เล็ก ๆ น้อย ๆ มันเหมือนแสงในความมืดจริง ๆ เห็นมันชัดเหลือเกิน ภาพแฟนจับมือ (ธรรมดาผมมากกกกก) ตะก่อนไม่เคยรู้สึก แต่ตอนมาจับตอนนี้มันคนละเรื่อง..... ภาพแม่ ยิ้มให้ ตอนเล่าให้ฟังว่า "พังแล้วแม่" แม่ยิ้มแบบ....เหมือนจะบอกว่า "กุบอกแล้ว ฮ่า ๆ" กับ "ไม่เป็นไรลูก เอาใหม่" มันชวนให้ยิ้มทั้งน้ำตาจริง ๆ ================================== ฝากไว้ครับ...... วันนึงอาจจะมีคนสะดุดล้มแบบผม ... หรือ คนข้าง ๆ คุณเค้าล้มแบบผม.... อย่าทอดทิ้งเค้านะครับ เค้าไม่ได้อยากให้เป็นแบบนี้ ไม่มีใครอยากล้ม แต่เค้าทำเต็มที่มันเลยล้มเต็มที่เหมือนกัน กำลังใจคนใกล้ตัว แค่เล็กน้อย แต่มันยิ่งใหญ่จริง ๆ ไม่เจ็บก็ไม่ซึ้ง ถึงตอนไม่มีตังจะทะเลาะกันบ้าง แต่ก็ผ่านมาได้อย่างทุลักทุเล ฮ่า ต้องเข้าใจกันครับ ไม่งั้นไม่รอด ราตรีสวัสดิ์ครับ ^^ สองเพลงก่อนนอน จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 00:18:22

ความคิดเห็นที่ 44 อันนี้ต้องดูภาพประกอบด้วย เวลานี้ มันจับใจจริง ๆ ฝันดีทุกท่านครับ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 00:19:35

ความคิดเห็นที่ 45 ผมไม่เคยนะครับ ระหว่างเวลานี้ของคุณ 1. ให้กำลังใจตัวเองก่อนนะครับ ไม่ใช่คุณคนเดียวที่เจอปัญหา นอกจากนี้ คุณเคยไปโรงพยาบาลไหมครับ บางคน แขนยังยกเอง ขายังก้าวเองไม่ได้เลยครับ  คุณยังเดินได้ แขนขา สมองยังดี กินข้าวเองได้ ท้อทำไมครับ 2. พักผ่อนให้เพียงพอ ออกกำลังกายให้เหนื่อย เผื่อสบายขึ้น สมองจะได้ทำงานได้ดี 3. หลังจากนั้น ก็ดูปัญหาไป เขียนปัญหาลงในกระดาษ แล้วเขียนทางแก้ไข ไปทีละเปราะ อันไหนแก้ไขได้ ก็ไม่ต้องกังวล อันไหนแก้ไขไม่ได้ ก็ไม่ต้องกังวลอีกเหมือนกัน เพราะมันแก้ไขไม่ได้  อย่าไปพึ่งเงินนอกระบบพวกมาเฟีย เพราะคุณจะปวดหัวมากขึ้น และอาจจะเอาชีวิตไปแลก 4. หลังจากนี้ เมื่อแก้ไขปัญหาได้แล้ว ให้ทบทวนความผิดพลาดสักหน่อย  บางคนทำงานที่เสี่ยงเกินไป อาจจะเพราะประเมินความเสี่ยงไม่เป็น หรือไม่มีประสบการณ์ หรือไม่ก็รู้ความเี่สี่ยงดี แต่อยากรวยเกินไป 5. ผมอยากแนะนำให้คุณทำบุญให้สม่ำเสมอหน่อยครับ ไม่ต้องมาก ทำตามกำลังที่มี  ผมจัดเรื่องการทำบุญเป็นเรื่องสำคัญอย่างนึงเลย ตั้งแต่ช่วงเริ่มต้นตั้งตัวใหม่ๆ  รับงานเล็กๆมาได้ ผมเจียดเงินไปทำบุญเสมอ (ตอนนั้น ผมรับงานเป็น job) พอทำสม่ำเสมอ ก็แปลกดีที่ชีวิตดูจะดีึขึ้นเรื่อยๆ  ไม่เคยเจอปัญหาทางการเงินเลยครับ (ผมประหยัด อดออม ก้าวเดินด้วยความระมัดระวังด้วยครับ) จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 02:32:53

ความคิดเห็นที่ 46 อ่านๆ ก็นึกถึงตัวเราเอง ยังไม่พ้นปากเหยี่ยว ปากกา ซึ่งก็อยากจะพ้นไปเร็วๆ เหมือนกัน...ยังไง ฟื้นเร็วๆ นะครับ สู้ๆ ครับ.....:) จากคุณ : วิญญาณเดียวกัน เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 02:45:39

ความคิดเห็นที่ 47 ผมก็เคยล้มเมื่อสองปีที่แล้ว ทำธุรกิจโรงงานเล็กๆ ขาดทุนไปประมาณ สามล้าน วันที่ล้มไม่เหลืออะไรเลย มีเงินติดตัวไม่ถึงพันบาท กับโทรศัพท์เครื่องนึง ก็เข้าวัดไปนั่งสมาธิสวดมนต์อยู่ห้าวัน พอออกมาจากวัด ก็มานั่งนึกว่าจะทำยังไง ต่อไปดี เจ้าหนี้ก็ตามทวงหนี้, อยู่ดีๆ มีสายโทรศัพท์เข้ามา บอกว่าจ้างให้ไปทำงาน ที่ภาคใต้สี่วัน วันละหมื่นบาท (ก่อนหน้าที่จะออกมาทำธุรกิจทำงานเป็น วิศวกร ชื่อเสียงอยู่ ในระดับต้นๆ ของสายอาชีพนี้) ก็เลยตอบตกลงเขาไป นั่นเองเป็นจุดเริ่มต้นให้ผมกลับเข้ามาทำงานในสายที่เราถนัด จนตอนนี้ผมใช้หนี้สามล้านหมดภายในปีเดียว (ยังทำในสายวิศวกร แต่อยู่ต่างประเทศ) และตอนนี้เงินเก็บงอกเงยขึ้นเรื่อยๆ ฟัาหลังฝนมันเป็นอย่างนี้นี่เอง ดีว่าผมยังอายุ ไม่เยอะ แค่ 33 เอง กะว่าอีกสองสามปี จะหยุดทำงาน กลับไปอยู่บ้านเป็นเกษตรกร ก็พอแล้ว คิดถึงบ้าน, ส่วนเงินเก็บก็ให้คุณนายเขาซื้อทองไว้เก็งกำไรเล่นๆ โอกาสยังมีเสมอครับ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : chemical_company เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 04:45:56

ความคิดเห็นที่ 48 เราไม่เคย แต่เพื่อนสนิทเราเคยเจอตอนวิกฤต ปี 40 ตอนนั้นมันหมดแล้ว นั่งรถเมล์ไปทวงเงินคืนจากเพื่อนอีกคนนึง ไอ้ลูกหนี้มีรถยนต์ มีมือถือ (สมัยนั้นมือถือยังแพงอยู่เลย) ลูกหนี้ซึ่งเป็นเพื่อนที่เรียนกันมา อยู่ชมรมเดียวกัน บอกไม่มีเงินคืน มันนั่งรถเมล์น้ำตาซึมกลับบ้าน เพื่อนเราต้องจำใจขายของสะสม ในราคาลด 30% ทั้งที่รู้ราคาตลาด แต่จำใจขายเพื่อให้มีกิน ต้องไปเร่ขายของตลาดเปิดท้ายเหมือนคนตกงานทั้งหลาย ถูกไล่ที่ขายไปเรื่อยๆ เดี๋ยวนี้เพื่อนเราไม่ลำบากแล้ว มีฐานะพออยู่ได้สบายแล้ว จนวันนี้มันก็บอกว่า มันดีใจนะที่มีเพื่อนรักเกินกว่านิ้วมือบนฝ่ามือ คนเราขอแค่มีเพื่อนแท้แค่ไม่กี่คน ก็สุขใจแล้ว จากคุณ : ตาโต ชั้นเดียว เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 07:58:08

ความคิดเห็นที่ 49 สู้ๆๆค่ะ เราเก่งนะคะ่ คิดที่จสู้มาตั้งธุรกิจตัวเอง เราสิ ยังเป็นพนักงานกินเงินเดือนอยู่เลย จากคุณ : kakarott_ja เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 08:16:05

ความคิดเห็นที่ 50 น้ำตา ซึม คือกัน มันเจ็บ เมื่อเพื่อนที่คิดว่ารัก เดินจากไป แต่  เวลาลำบากเราก็ได้เรียนรู้ว่าใครคือเพื่อนแท้และใครอยู่เคียงข้างเรา เราเคยล้ม โคตรเจ็บ เราเคยลุก และเดินต่อ เรายังต้องล้มและลุกอีกหลายรอบ   เพราะ ชีวิตมันมีเส้นทางให้ฝ่าฝันอีกหลายอย่าง อดทน อดทน อดทน เชิดหน้าอย่าให้น้ำตามันไหลลง แล้ววันหนึ่งมันจะเป็นวันของเรา สู้สู้ นะ จขกท. จากคุณ : boublekao เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 08:59:47

ความคิดเห็นที่ 51 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 09:21:42

ความคิดเห็นที่ 52 ถึงช่วยอะไรไม่ได้ ขอให้กำลังใจนะคะ จากคุณ : ลูกน้องกู๊ป เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 10:00:27

ความคิดเห็นที่ 53 สู้ๆนะคะ จากคุณ : pinkplanet เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 11:02:27

ความคิดเห็นที่ 54 ทุกปัญหาต้องมีทางออกเสมอ.. ขอเป็นกำลังใจให้ จขกท. สู้ๆ นะคะ จากคุณ : Devil Love MoM เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 11:13:07

ความคิดเห็นที่ 55 ล้มก็คือล้มครับ ถือเสียว่าพักร้อน พักผ่อนเสียหน่อย แล้วรวบรวมพลัง ลุกขึ้นสู้ต่อไปครับ เหลือ 0 หรือ ล้มละลาย อย่างน้อยที่ได้คือประสบการณ์ที่ล้ำค่าครับ ถ้าสู้อีกครั้ง  เชื่อว่าคุณต้องต้องมีหนทางเดินที่ดีและมั่นคงกว่าเดิมครับ จากคุณ : ผู้ปลุกชีพ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 11:47:04

ความคิดเห็นที่ 56 --- เป็นกำลังใจให้ครับ จะเติบใหญ่ได้ ต้องผ่านการเคี่ยวกรำ คนเรานั้นจะวัดว่าใครเจ๋ง อยู่ที่ใจครับ... จากคุณ : myth เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 13:03:39

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกำลังใจให้นะคะ สู้ๆ จากคุณ : Tolek เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 13:10:09

ความคิดเห็นที่ 58 มีคอมเล่น มีเนตโพส เอาน่า จากคุณ : หอยทากติดเทอร์โบ เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 13:13:31

ความคิดเห็นที่ 59 เคยมีประสบการณ์คล้าย ๆ กันนี้ เมื่อ 7-8 ปีก่อน แล้วก็แก้ไขผ่านไปได้ ขอให้แยกปัญหาเป็นเรื่อง ๆ และแก้ไขกันทีละเรื่อง เช่น - เรื่องบ้าน ที่ศาลฟ้องว่าจะยึดทรัพย์นั้น เป็นธนาคารอะไร ถึงขั้นตอนไหน ยังสามารถเจรจาขอปรับโครงสร้างหนี้ ได้หรือไม่ เพราะปกติถ้าลูกหนี้ขอประนอมหนี้ ศาลก็จะปล่อยให้ไปเจรจาปรับโครงสร้างหนี้ และให้เวลาอีก 10 ปีเพื่อไถ่ถอน (ให้ปรึกษาเจ้าหน้าที่ธนาคาร ที่รู้จริงที่สำนักงานใหญ่ หรือ ปรึกษาทนายที่ทำด้านนี้โดยเฉพาะ) - เรื่องธุรกิจ จริงๆ แล้วธุรกิจยังมีโอกาสทางตลาดอยู่ มีความเชี่ยวชาญสูง แต่ขาดแคลนเงินทุน ทำแผนธุรกิจหา sponsor ผู้ร่วมทุนใหม่ได้หรือไม่ และข้อสำคัญต้องแยกเงินส่วนตัว กับเงินธุรกิจออกจากกันอย่างเด็ดขาด - เรื่อง CashFlow ส่วนตัว ปัจจุบัน พอใช้กับการดำรงชีวิตประจำวันหรือไม่ มีหนี้บัตรเครดิตอะไรหรือเปล่า แ้ก้โดยขอผ่อนผัน หรือ กลับไปทำงานประจำก่อน ได้หรือไม่ การแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ก็เป็นประสบการ์ชีวิตที่มีคุณค่ามาก แต่ผู้ที่ทำสำเร็จต้องมีกำลังใจที่เข้มแข็งและรู้จริง ลองพิจารณาดูนะ จากคุณ : kaokao เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 13:42:04 A:110.168.241.151 X: TicketID:306817

ความคิดเห็นที่ 60 ผมก็เพิ่งเป็นมา รู้ตัวอีกทีเงินแทบไม่มีเหลือแล้ว แทบช็อค (มันเป็นของมันเอง) หายใจไม่ออก บอกแฟนก็ไม่ได้ สามวันแรกคิดไรไม่ออกเลย แต่ตอนนี้สรุปได้แล้วว่าเราจัดการเรื่องการเงินผิดพลาด วางแผนเรื่องใช้จ่ายใหม่หมด ช่วยได้เยอะมาก กำลังวางแผนเรื่องหาเงินเพิ่มอยู่ครับ ยังงัยก็สู้ๆนะครับ จากคุณ : ประหยัด มัธยัสถ์ จำให้ขึ้นใจ (Tor Surrey) เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 13:56:20

ความคิดเห็นที่ 61 มีคอมเล่นมีเน็ตโพส ไม่โชคดีเท่าไรหรอกครับ คอมเก่า ๆ กับเน็ต TRUE ที่ค้างชำระมา 4 เดือน แต่ทำไมไม่ตัดอันนี้ก็ไม่รู้นะครับ แต่บิลมันมา 2500 ก่า ๆ แล้วอ่ะ ^^ (ปกติ เดือนละ 590) ถ้าเดือนหน้ายังไม่ตัด ก็ขอบคุณครับ ปล่อยไปเรื่อย ๆ ผมก็ไม่ว่ากะไร เดี๋ยวหาได้ไปจ่ายแน่นอนครับ ^^ แก้ไขเมื่อ 18 พ.ค. 55 14:30:38 จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 14:30:10

ความคิดเห็นที่ 62 ลืม crop ภาพ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 14:31:24

ความคิดเห็นที่ 63 ตอนนี้มาทำงานแทนเพื่อน (ลูกชายเจ้าของโรงงาน) 2-3 วัน หรืออาจมากกว่านั้น เพราะเมีย คลอดเมื่อเช้าพอดี มีรายได้เข้ามาบ้างพอถูไถ ส่วนบ้านผม เข้าไปคุย ประนอมหนี้อะไรมาหลายรอบแล้วครับ ธนาคารเค้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรจริง ๆ หรอก คุยกันก็เหมือนจะช่วย แต่เค้าก็รู้มันเป็นไปไม่ได้หรอก แม่ผมค้าขาย จะไปจ่ายอะไรได้เดือนละ 40000 เค้าก็มีแต่จะเอาให้ได้มากที่สุดแหละ คือ ทั้งดอก ทั้งบ้าน แต่พอตอนนี้ รถไฟฟ้ากำลังจะเข้ามาถึง ไหงจะรีบยึดกันซะแล้ว เหอ ๆ ได้แต่ทำใจร่ม ๆ กับ ประสบการณ์มาเล่าสู่กันฟัง ครับ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 14:41:10

ความคิดเห็นที่ 64 สู้่ สู้ นะคะ เข้ามาใจกำลังใจค่ะ มนุษย์เราปัญหามีไว้แก้ไขค่ะ เข้าใจค่ะ สภาพกลืนไม่เข้าคายไม่ออก อึดอัดยังไงบอกไม่ถูก ตอนนี้ก็กำลังแก้ไขปัญหาชีวิตอยู่เหมือนกัลล์.................... สู้ไปด้วยนะคะ   ชีวิต...เริ่มต้นใหม่ได้เสมอคะ  สู้โว้ย จากคุณ : อย่าอยู่อย่างอยาก ชิมิ 1 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 15:03:33

ความคิดเห็นที่ 65 ส่วนบ้านผม เข้าไปคุย ประนอมหนี้อะไรมาหลายรอบแล้วครับ ธนาคารเค้าก็ไม่ได้ช่วยอะไรจริง ๆ หรอก คุยกันก็เหมือนจะช่วย แต่เค้าก็รู้มันเป็นไปไม่ได้หรอก แม่ผมค้าขาย จะไปจ่ายอะไรได้เดือนละ 40000 เค้าก็มีแต่จะเอาให้ได้มากที่สุดแหละ คือ ทั้งดอก ทั้งบ้าน ====================== การคุยกับธนาคารต้องคุยให้ถูกคนนะคะ ลองหาข้อมูลให้ดี หรืออีกวิธีหนึ่ง ถ้าศาลเรียกครั้งแรกเมื่อไร ต้องไปทันที และบอกต่อศาลว่า ต้องการปรับโครงสร้างหนี้ ธนาคารจะต้องพักดอกเบี้ยเดิมให้ และนำเงินต้นมาให้ผ่อนต่อใหม่ และภายใน 10 ปีจะต้องเคลียร์ดอกเบี้ยเดิมให้ได้ เคสนี้เคยทำมาแล้วด้วยตนเอง แต่ไม่คุยกับสาขา จะคุยโดยตรงกับสำนักงานใหญ่เลยค่ะ หรือให้หาทนายที่ทำเรื่องเคลียร์หนี้ธนาคารโดยเฉพาะเข้าไปคุยแทนเราก็ได้ จากคุณ : kaokao เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 15:48:12 A:110.168.241.151 X: TicketID:306817

ความคิดเห็นที่ 66 เพิ่มเติม จากขั้นตอนปิดหมายศาล คุณมีเวลาต่อสู้อีกอย่างน้อยหนึ่งปีค่ะ จากคุณ : kaokao เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 15:50:15 A:110.168.241.151 X: TicketID:306817

ความคิดเห็นที่ 67 เพิ่มเติมอีกที เคยแก้ไขเคสนี้ โดยการเอาโฉนดไปจำนองนอกระบบ (ดอกเบี้ย 2-3%)ต่อเดือน แต่ขอให้ทำเช็คเพื่อไปไถ่ถอนจากธนาคารก่อน ยอดหนี้รวมดอกเบี้ย 3 ล้านบาท พอได้โฉนดมาก็นำไปวางเป็นหลักประกันก่อนระยะหนึ่ง และนำสำเนาโฉนดไปยื่นกู้กับธนาคารใหม่ โดยขอนำโฉนดจากผู้รับจำนองไปวางธนาคารก่อน แล้วจึงนำเงินมาคืนค่ะ ปล. ผู้รับจำนองเป็นคุณแม่ของเพื่อนทำอาชีพนี้โดยเฉพาะ ส่วนเจ้าหน้าที่สินเชื่อ ธนาคารใหม่ก็เป็นคนรู้จักของรุ่นพี่ที่สนิทกัน (เป็นการใช้ประโยชน์จากคนรอบข้างโดยไม่ใช้วิธีการยืมเงิน 555) จากคุณ : kaokao เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 16:06:42 A:110.168.241.151 X: TicketID:306817

ความคิดเห็นที่ 68 หุหุ เคยเป็นครับบ่อยด้วย แต่ผมลงทุนกับ บอล กับ บาร์คาร่าออนไลน์ (เรียกลงทุนได้เปล่าหว่า) บอลแค่พอเสียวๆ ไม่จุกมาก ที่จุกนี่ต้องบาร์คาร่า  เล่นแบบแทงทบ อาทิตย์แรกทำเงินได้ 5 หมื่น พอตกช่วงซวยหรือไงไม่ทราบ ทบยังไงก็ไม่ได้คืน  แค่ชั่วข้ามคืน โดนทุนไป 6 หมื่น รวมกำไรที่ได้มาด้วย เบ็ดเสร็จ แสนกว่าๆ จุกสิครับ หวิวๆ ไงชอบกล ตอนนี้ไม่แตะเลยครับ เชื่อผมเถอะผมทำงานอยู่วงการนี้มานาน เล่นสนุกๆ ได้ แต่อย่าหวังรวย ปิดประตูแพ้ครับ เกมการพนันในคาสิโนทุกเกมได้รับการวิเคราะห์ และออกแบบ มาเป็นอย่างดี หาช่องชนะไม่เจอเลย ต้องอาศัยดวงเท่านั้น และคนส่วนใหญ่ก็ไม่ได้ดวงดีเสียด้วย (ไม่งั้นคนรวยคงมากกว่าคนจน) ส่วนเรื่องทำธุรกิจของผม มีแต่ปัญหาคนหัวโบราณไม่เข้าใจคนหัวสมัยใหม่ ทุนตัวเอง  ความคิดตัวเอง แท้ๆ แต่โดนขัดแข้ง ขัดขา  ตัดกำลังใจ   กว่าจะผ่านพ้นมาได้ แต่ก็ยังต้องเจอปัญหานี้กันไปอีกนาน จากคุณ : gtbboyz เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 16:21:48

ความคิดเห็นที่ 69 คนที่ประสบความสำเร็จส่วนใหญ่เคยล้มเหลวมาแล้วทั้งนั้นค่ะ จากคุณ : หมูน้อยจอมแก่น เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 16:57:16

ความคิดเห็นที่ 70 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ เชื่อว่าทุกอย่างต้องผ่านไปได้ด้วยดีค่ะ คุณยังโชคดีนะคะ ยังมีคนที่คุณรักอยู่เคียงข้าง ของเราก็โดนมาหลายอย่าง เนื่องด้วยจากความประมาทของตัวเอง อายมาก เพราะคนในหมู่บ้านไปเห็นรูปบ้านเราในเวปของกรมบังคับคดีเลยมาขอซื้อ แต่ไม่เป็นไรค่ะยิ้มสู้ อย่างน้อย เราก็ไม่ได้ยืมเงินเค้ามานี่นา แต่เราก็ยังมีแฟน กับแม่ ที่คอยเป็นห่วงและช่วยคิดทุกอย่าง จนเราเองได้แต่คิดว่า เราทำบาปกับเค้าทั้งสองคนมาก ที่ต้องเอาภาระไปให้เค้าด้วย แต่มันก็ผ่านไปด้วยดี ถึงแม้วันนี้ เราจะยังไม่สามารถยืนได้มั่นคง แต่มันก็จะค่อย ๆ ดีขึ้นค่ะ อย่าท้อนะคะ.... คนเราล้มได้ ก็ลุกได้ค่ะ ตอนนี้ถ้ายังพอพยายามหางานได้ทำไปก่อนนะคะ  ศาลท่านไม่ใจร้ายหรอกค่ะ แต่คุณต้องไปตามนัดทุกครั้ง  เมื่อหางานได้ธนาคารจะฟังเรามากขึ้นค่ะ จากคุณ : เอ๊ะใครไหนใคร เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 17:03:23

ความคิดเห็นที่ 71 ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อดี .... แต่พรุ่งนี้ต้องคิดออกแน่ ... +1 ให้ครับ มีความหวังและสร้างกำลังใจดีๆไว้ครับ อย่าท้อ จากคุณ : MiniLee เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 17:46:54

ความคิดเห็นที่ 72 เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : loving1 เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 18:23:53

ความคิดเห็นที่ 73 ถ้าชีวิตมันมีปัญหาให้ต้องแก้หลายอย่าง วันนี้คิดไม่ออกว่าจะแก้ยังไง ก้ลองค่อยๆแก้อันที่ง่ายๆก่อน ค่อยๆทำทีละอย่าง เอาใจช่วย จากคุณ : คนบ้านบ้าน เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 19:50:49

ความคิดเห็นที่ 74 คุณ kaokao คับ พอดีเลย วันนี้แม่บอกจะหาเงิน ไปเอาแปลงเล็กที่เหลือ 70000 ออกมาก่อน แล้วเอาไปวางอีกที แต่...70000 นี่แหละครับ หายากจริง ๆ พรุ่งนี้แม่จะลองวิ่งไปหาเพื่อนเก่า ๆ ไม่รู้จะเป็นไงบ้าง ว่าแต่ ถ้าโดนขายทอดตลาด มีเวลาอีกปีนึง หมายความว่า.......ยังไงหรอครับ ? ขอบคุณ นะครับ ^^ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 20:47:37

ความคิดเห็นที่ 75 กิ๊ฟ หมดเยย T T จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 20:49:09

ความคิดเห็นที่ 76 ต้องบอกว่าสู้ๆ   สู้ๆ ค่ะ เรื่องเจ้ง เป็นสถานการณ์ ปกติของเจ้าของธุรกิจ ต้องเจอค่ะ เคยอ่านหนังสือหนึ่งเค้าบอกว่าเถ้าแก่ทุกคนต้องเคยเจ๋งอย่างน้อย 3 รอบ เป็นกำลังใจให้ค่ะ เมื่อ  7 ปี ที่แล้ว ก็เคยเจ๋งเหมือนกัน  ขาดทุน  ไม่เคยมีอะไร   บางวันเคยมีเงินติดตัวอย่ 100  บาท  ต้องกินให้ได้ 4 คน พ่อ แม่ เรา และน้อง   อยากจะบอกว่า ก็เคยล้ม หลายครั้ง  แต่ทุกครั้งให้จำนวนครั้งที่ลุกขึ้นมาสู้มากว่า จำนวนครั้งทีล้มก็พอ ทุกวันนี้ก็สู้จนประสบความสำเร็จ (เล็กๆ ) ได้กำไร เดือนละ หกหลัก กลางๆ อ่ะ ไม่มีอะไรที่คนทำไม่ได้ค่ะ จากคุณ : The time and tide เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 21:11:16

ความคิดเห็นที่ 77 เคยล้มเช่นกัน ตอนนั้นยักเด็กนัก อายุเพียง 25 ปี ต้องใช้เงินหนึ่งล้านบาท ในอีกห้าวัน จะหันหน้าไปหาใครได้ เพื่อนๆที่รู้จักใครจะมี หนึ่งล้านให้คุณ คงไม่มีแน่ หามาจนได้ แต่ก็ลำบากมากหลังจากนั้น ตอนนี้ลุกได้  จุดนั้นสอนอะไรเรามาก ตอนนี้กำลังก้าวใหม่ อย่าท้อครับ วันของเรารออยู่  นี่เป็นแค่บททดสอบของความสำเร็จ จากคุณ : หน้ามหิดล เขียนเมื่อ : 18 พ.ค. 55 21:38:58

ความคิดเห็นที่ 78 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ อะไรๆก็ต้องผ่านไปเสมอไม่ว่าจะสุขหรือทุกข์อย่าไปยึดติด ล้มได้ลุกได้ค่ะ ฮึบ ฮึบ จากคุณ : เขียนบน iPhone (onlyzy) เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 00:06:30

ความคิดเห็นที่ 79 นิค วูจิซิค ไอดอล ผมเลยคนนี้ การพยามยามซ้ำแล้วว้ำเล่าทำให้เขาลุกขึ้นมาได้ มันไม่ง่ายสำหรับเขา แต่เขาก็สามารถทำได้ ????? อยากได้คุณมาเป็น ไอดอล ผมอีกสักคน ........ >>>>>>มันไม่ง่าย แต่ผมเชื่อ คุณทำได้ จากคุณ : HABU HABU เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 07:06:56

ความคิดเห็นที่ 80 เป็นกำลังใจให้นะคะ วันนึงจะเป็นวันของเรา คนที่เส้นทางชีวิต การงาน การเงิน....ราบรื่น คงไม่เข้าใจคนที่ทำอะไรสักอย่างแล้ว !!!พลาด ขอบคุณเรื่องราวของคุณ เพราะมันช่วย ทำให้คนเซๆๆอย่างเรา เข้มแข็งขึ้นได้ ขอให้ลุกได้ในเร็ววัน จากคุณ : ไออุ่น น้ำมันมู๋ เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 13:46:24

ความคิดเห็นที่ 81 ดิฉันเคยค่ะ  จุก เจ็บ มาก ดิฉันเคยลงทุนกับเพื่อน  แต่แล้วเพื่อนของดิฉันก็เอาทุกสิ่งทุกอย่างจากดิฉันไปเลย ตอนนั้นเรียกได้ว่า "สิ้นเนื้อประดาตัว" คุณเจ้าของกระทู้ยังดีนะคะ ที่ยังเหลือเงิน 5,000 บาท  ดิฉัน 25 สตางค์ยังไม่มีเลยค่ะ ดิฉันทั้งร้องไห้ทั้งเครียด  วัน ๆ นอนจมกองน้ำตา ทุกวันนี้ดิฉันเชื่อประโยคที่ว่า "ฟ้าหลังฝน" เพราะมันมีจริง ๆ แต่คุณต้องห้ามท้อ  ห้ามถอย  แล้ววันฟ้าใสไร้เมฆฝนก็จะเป็นของเราค่ะ คนรอบข้างดิฉันเหรอคะ  มีแต่ครอบครัวเท่านั้น  เพื่อนฝูงหายหมดกลัวดิฉันจะไปยืมเงิน ตอนนี้เหรอคะ คงนั่งอิจฉาดิฉันอยู่(แอบเเดา) หรืออาจจะคิดว่าตอนนั้นทำไมไม่ช่วยมันฟระ ปล.ก้าวทุกก้าวที่พลาด  เป็นบทเรียนสำคัญยิ่ง  มันสามารถตัดสินคนรอบข้างของคุณได้   ว่าใครที่ควรค่าอยู่รอบ ๆ ข้างเรา  และจงรักคนที่มีค่าเหล่านั้น  เพราะเค้าคือคนที่ไม่ยอมทิ้งคุณไปเมื่อยามคุณล้ม   ขอให้คุณโชคดีค่ะ  ผ่านมันไปให้ได้นะคะ จากคุณ : EthylHexyl เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 16:27:14

ความคิดเห็นที่ 82 อ่านแล้วยังกับส่องกระจกเห็นตัวเอง !!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 19 พ.ค. 55 17:49:22

ความคิดเห็นที่ 83 เคยค่ะ เรื่องที่แย่ที่สุดในชีวิต และมันจะต้องไม่มีอะไรเลวร้ายไปกว่านี้แล้ว ตอนท้องโดนให้ออกจากงาน เราเลยฟ้องร้องที่กรมแรงงาน ฝั่งนั้นก็ฟ้องเรากลับ 2 ล้าน (รู้ว่าโดนฟ้องกลับวันที่นัดไกล่เกลี่ย ยังเป็นคดีดำ ไม่ใช่คดีแดง) ตอนนั้นเพิ่งคลอดลูกได้ 1 เดือน ฝากลูกกับแม่เพื่อน เรากับแฟนไปศาลกันสองคน ทางนั้นเค้าบริษัทฯใหญ่ ยกกันไปเฉพาะหัวๆเกือบทั้งบริษัท ยังไม่นับทนายของเค้าอีก สรุปผลออกมาเราไม่ผิด ท่านผู้พิพากษาสั่งให้ทางนั้นถอนฟ้อง และว่ากล่าวตักเตือนทางนั้น ... ถอนฟ้องเลยนะ คุณบ้าหรือเปล่าไปฟ้องเค้า แค่นี้ก็ทำผิดกับเค้ายังไม่พออีกเหรอ หลังคลอดลูก จำได้ว่าเงินเก็บมีไม่เยอะ เสื้อผ้าลูกที่จะเกิด เราซื้อเสื้อในโลตัสตัวละไม่ถึง 30 บาทให้เค้าสัก 6 ตัว ผ้าอ้อม 1 โหล แม่ส่งมาให้อีก 1 โหล มีพี่ที่รู้จักกับแฟนเค้าให้ของลูกเค้า(ใหม่มาก) และมีของใหม่ให้ด้วย พอลูกเกิดมาเดือนธันวา กลายเป็นอากาศร้อน ไม่หนาว เราก็ไม่กล้าซื้อเสื้อใหม่ให้ลูก (ถึงแม้ว่าแฟนเราจะทำงานก็เถอะ แต่เราก็กลัวว่าเมื่อไหร่ล่ะที่เราจะได้งาน ดังนั้นเราต้องประหยัดให้มากที่สุด) เสื้อแขนยาวที่ซื้อมาก็ตัดแขน ไม่ได้เย็บปลายแขนเพราะเราไม่มีฝีมือตัดเย็บ ทุกวันนี้ดูรูปลูกตอนแรกเกิด ใส่เสื้อตัวนั้นแล้ว รู้สึกเอ้ย..ทำไมตอนนั้นมันแย่ขนาดนั้นเนี่ย แต่ถึงมันจะแย่ เราก็ผ่านพ้นมันมาได้ ตอนนี้ผ่านมาได้ 5 ปีแล้ว เราทำงานประจำ แฟนก็ทำงานประจำเหมือนกัน กำลังย้ายไปที่ใหม่ซึ่งฐานเงินเดือนดีขึ้นกว่าเดิมเยอะ สวัสดิการดี หน้าที่การงานเราก็ดี หัวหน้าดี เพื่อนร่วมงานดี ที่สำคัญที่ทำงานของเราเป็นบ.คู่แข่งของที่เก่า 555+ รายได้ของเราสองคนจากงานประจำ ต่อเดือนก็เกือบๆหกหลัก ทุกเสาร์เราจะไปขายของตลาดนัด พาลูกไปขายด้วย สอนให้เค้ารู้ว่า พ่อแม่ลำบากนะ เค้าจะได้จำและใช้เงินประหยัด บอกกับตัวเองไว้เสมอ เราต้องได้ดี เราจะต้องทำให้คนที่เคยดูถูกเรารู้ว่าเราดีกว่า และลูกเราต้องได้ดีกว่าลูกมัน (555+ อันหลังแฝงความอาฆาตไว้) เวลาเราท้อ เราจะชอบฟังเพลงนี้ค่ะ ..ศรัทธา หินเหล็กไฟ ประโยคนี้ใช่เลยสำหรับเรา ไม่มี ก็คงต้องมีสักวัน ความฝันเป็นจริงต้องทนสู้ไป ไม่นาน เราคงจะได้สมใจ มุ่งมั่น ทุ่มเทเพียงใดกว่าจะได้มา เส้นชัย ไม่มาต้องไปหามัน รางวัล มีไว้ให้คนตั้งใจ ขวากหนาม ทิ่มแทงก็ผ่านพ้นไป โลกนี้ไม่มีอะไรได้มาง่ายดาย ปล.เราปริ้นท์เนื้อเพลงเอาใส่กรอบค่ะ แปะไว้ข้างฝาเลย ไว้ดูเวลาตัวเองท้อๆ จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 11:42:19

ความคิดเห็นที่ 84 เอามาฝากค่ะ ลงลิ้งค์ไม่ได้ค่ะ ลองกดดูนะคะ http://youtu.be/G03zvUzFmC0 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 55 11:48:45 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 11:48:12

ความคิดเห็นที่ 85 เดินต่อไปเถอะเดิน แม้ไม่เห็นทาง อะไรกีดขวางบอกใจ ต้องข้ามให้ไหว แม้อาจล้มลุก คลุกคลาน ไม่ว่านานแสนนานจะสู้ ก็รู้ทั้งรู้ ไม่สู้ ไม่เหลืออะไร ----------------- อลิสเอง ก็หนีออกจากบ้านตอนอายุ 16-17 ค่ะ ก่อนหน้านี้อยู่กับแม่ แต่ไม่รู้เป็นเพราะอะไรถึงอยู่ด้วยกันไม่ได้ โดนตีทุกวัน ตกกลางดึกบางทีต้องรีบหนี ไปนอนบ้านร้างบ้าน ไปนอนศาลารอรถเมล์บ้าง ยุงนี่สุดยอด จะเรียกว่าตีก็ไม่ถูกนัก เหมือนจะฆ่าเลยมากกว่า โดนมีดฟัน ดาบฟัน แต่ทุกวันนี้ยังไม่เยิน ยังสวยอยู่ 555 วันที่หนีออกมา มีเงินอยู่ 120 บาท รองเท้าก็ใส่ผิดข้าง แม่กำลังเอาอีโต้ไล่ฟันเรา พอเราหนี เค้าก็หันไปเผาหนังสือกับชุดนักเรียนเรา เราโดดกำแพงเข้าบ้านคว้าเสื้อกันหนาวที่พ่อให้ไว้ กับขี่รถแม่ออกมา แล้วเอารถแม่ไปจอดบ้านเพื่อนเขา เราก็ขึ้นรถเมล์ไปโทรหาพ่อที่สถานีรถไฟ พ่อก็มารับไป จนวันนี้ผ่านมา 4-5 ปีแล้ว อยู่คนเดียว ตั้งแต่หนีออกมา เพราะยืนยันว่าจะเรียนที่เดิม ก็เลยไม่ได้อยู่กับพ่อ อยู่หอ วันที่เราไม่มีใคร ก็ไม่มีใครจริงๆ มีแต่ตัวเราเอง วันนี้อลิสเดินไปถึงครึ่งทางของปริญญาตรีแล้ว เริ่มขายของด้วยต้นทุน 0 บาท ทำเป็นพรี จนทุกวันนี้มียอดสั่งเป็นแสน แม่พึ่งเห็นเรามีค่าก็วันนี้.... คุณยังดีนะคะ มีครอบครัวเป็นที่พึ่ง สู้ๆ นะคะ แปะ link ไม่เป็น ไม่รู้จะขึ้นรึป่าวนะคะ http://www.youtube.com/watch?v=w--JlCwzYB8 แก้ไขเมื่อ 20 พ.ค. 55 12:06:17 จากคุณ : Aris_L เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 11:58:11

ความคิดเห็นที่ 86 หลังจากเรียนจบ ทำงานประจำได้ประมาณสองปี ต้องลาออก เพราะทำดีแต่ไม่เคยมีผลงาน ถูกหัวหน้าหักหลังตลอด... มาเริ่มต้นธุรกิจของตัวเอง ด้วยเงินทุน -30,000 บาท (หนี้บัตรเครดิตใบแรกและใบเดียวในชีวิต)  เอาประสบการณ์จากที่เคยเป็นลูกจ้างเค้ามาต่อยอด  ตอนนั้นธุรกิจขายผ่านเว็บออนไลน์มีคนทำไม่มากเท่าไร   ผมก็เริ่มจากศึกษาข้อมูลตลอด ผมนั่งทำเว็บจากเว็บสำเร็จรูปโดยค่อยๆ ศึกษา อยู่หน้าคอมเฉลี่ยวันละเกือบ 20 ชั่วโมง นั่งโพสโฆษณาทั้งวัน จากไม่เป็นที่รู้จัก จนเริ่มเป็นที่รู้จัก เริ่มขายได้.... ตอนนั้น มองว่าผมเริ่มประสบความสำเร็จ มีคนชื่นชม  ว่าเราเก่ง เราเจ๋ง จนเราเริ่มลืมตัว ขยายธุรกิจของตัวเอง โดยลืมไปว่า เราไม่มีทุนมากมาย เงินที่มีอยู่เป็นเพียงเงินหมุนเวียนแค่พอประคับประคองกิจการเล็กๆ เท่านั้น   พอเริ่มขยายใหญ่ ก็เริ่มไม่มีเงินหมุนเวียน แถมเพื่อนที่ชวนลงทุนด้วยกัน จ่ายหนี้ให้ด้วยเช็คติดสปริง ผมก็เริ่มถูกฟ้อง หลายคดีมากๆๆๆ (ถ้าเอาไปชั่งกิโลขายคงได้หลายบาทอยู่) ออฟฟิศเล็กๆ เพิ่งผ่อนมาได้ไม่ถึงสองปี ก็ถูกบังคับให้ขายคืนโครงการ เพราะไม่มีเงินผ่อน คนที่เคยชืนชม เคยให้เราช่วยเหลือ   ก็เริ่มหายไป  สุดท้ายคนที่เคยชื่นชม เคยคุยดีด้วย ก็เปลี่ยนเป็น ไม่คุยด้วย หรือคุยด้วยก็คุยตามมารยาทเท่านั้น จากคนที่เคยเจอเรายกมือไหว้ เค้าก็เปลี่ยนเป็น ทำเหมือนไม่เห็น เรากลายเป็นอากาศไปซะงั้น ผมต้องย้ายออกจากที่นั่นไปเช่าอพาร์ตเม็นต์อยู่ พร้อมๆ กับไปศาลตามนัด (เกือบทุกอาทิตย์ เพราะโดนฟอ้งเยอะมากๆๆ)  สุดท้าย ไม่มีเงินจ่ายค่าห้อง ผมผิดนัดชำระค่าห้องประมาณ 2 สัปดาห์ เจ้าของห้องบอกเพียงว่า พี่ไม่มีหน้าที่ต้องมาทวงเงินค่าห้องกับเธอ ถ้าเธอไม่มีปัญญาจ่ายค่าห้องตามนัดก็ย้ายออกไปซะ จะได้ให้คนที่เค้ามีเงินจ่ายค่าเช่า มาอยู่แทน   พร้อมยื่นเงื่อนไขว่า ถ้าผมย้ายออกไปภายในสิ้นเดือนนี้เลย เค้ายินดีคืนค่ามัดจำให้ (ตอนนั้น ก็ประมาณกลางๆเดือนแล้ว) ตอนนั้น สิ่งที่เราเหลืออยู่คือ   - เพื่อนรุ่นพี่สองคน - คนหนึ่ง  แค่ไม่ซ้ำเติม คอยให้กำลังใจ แม้จะช่วยเหลือเราเรื่องเงินไม่ได้ แต่ก็คอยปลอบใจไม่ให้เราท้อ - อีกคนหนึ่ง เป็นเพียงคนที่เคยดิวงานด้วยกัน  แต่เค้าช่วยผมโดยไม่มีข้อแม้ไดๆ  ช่วยแม้กระทั่ง  เอาเงินไปประกันตัวในนาทีสุดท้ายก่อนที่ผมจะเสียอิสรภาพ  (ผมโทรไปขอความช่วยเหลือเค้าเพราะมองไม่เห็นใครแล้ว แต่เค้าช่วยเหลือผมโดยไม่ถามอะไรผมสักคำ)  แล้วเค้าก็หาที่อยู่ให้ใหม่  เป็นคอนโดญาตเค้าที่ซื้อทิ้งไว้ เค้าบอกเพียงว่า มีเงินเมื่อไร คอ่ยจ่ายค่าเช่าก็์ได้ แต่ให้ทำความสะอาดเอาเอง ผมก็เลยย้ายมาเพราะไม่มีที่ไป ตอนนั้น บอกตรงๆ ว่า ไม่มีเงินเลย  ห้องที่พี่เค้าให้ผมอยู่ มีกระปุกออมสินที่เค้าสะสมเหรียญไว้ ผมก็ขอเขา เอามาจ่ายค่ากิน ค่าอยู่ ตอนนั้น จำได้ว่า ทำทุกทางเพื่อให้เงิน 20 บาท พอสำหรับกิน อยู่ ในแต่ละวัน   จำได้ว่า ตอนแรก เหนื่อยใจมากๆๆๆ  แต่สุดท้าย ก็โยนทุกอย่างทิ้งไป   มั่นใจว่า ถ้าเราทำเต็มที่ เราก็ต้องกลับมาเหมือนเดิมได้ ก็เลยลงมือทำ งาน จนผ่านมาสามปี ตอนนี้ ชีวิตเริ่มดีขึ้น (ระหว่างนี ดราม่าเยอะมาก แต่ก็ผ่านมาได้เพราะมีพี่ทั้งสองคนที่คอยเป็นกำลังใจ ต้องขอบคุณจริงๆ)  คิดว่าอีกไม่เกินสองปี เราคงตั้งตัวได้ เพราะตอนนี้ คนที่เค้าเคยมองเราเป็นอากาศ เค้ากฺ็เริ่มมองเห็นเราเลือนลางแล้ว แต่เราคงมองไม่เห็นเค้าแล้วละ คนที่เรามองเห็นตอนนี้ และจะไม่ลืมเลย  คงจะมี่แค่ 1. แม่ พี่สาว พี่ชาย น้องชาย ที่คอยช่วยเหลือเรื่องเงินบ้างเท่าที่ช่วยได้ (ผมให้ที่บ้านรู้เพียงแค่ว่า งานผมมีปัญหา บ้านถูกยึด  เป็นหนี้ ต้องเริ่มต้นใหม่  แต่ไม่กล้าเล่าเรื่องขึ้นศาลให้ที่บ้านรู้เพราะกลัวว่า เค้าจะตกใจ และเครียดเรืองของผม เค้าก็เลยคิดว่า ผมแค่เป็นหนี้ไม่มาก ก็เลยช่วยเรืองเงินบ้างให้พอมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ ในมหานครแห่งนี้ 2. เพื่อนร่วมงาน ที่คอยให้กำลังใจตลอดมา คอยแวะมาคุยเป็นเพื่อน แม้ว่าจะไม่สามารถช่วยเหลือเรื่องกำลังเงินกับผม เพราะเค้าก็ได้ช่วยเหลื่อเต็มที่ตามที่เค้ามีแล้ว   สัญญาว่าจะไม่ลืมครับ 3. พี่ชายอีกคนที่แสนดี และช่วยเหลือผมทุกอย่าง ทุกเรื่อง ทั้งที่ร้องขอ และไม่ได้ร้องขอ  ทั้งๆที่จริงๆ พี่จะไม่ช่วยอะไรผมเลยก็ได้ เพราะก่อนที่พี่จะมาเป็นพี่ชายที่แสนดีของผมอีกคน พี่ก็เป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมงานคนนึงเท่านั้น  ผมสัญญาครับว่าผมยืนได้แล้ว ยินดีช่วยเหลืองานพี่ทุกๆงานที่ผมทำได้  โดยที่พี่ไม่ต้องไปบอกใครต่อใครให้เค้าชื่นชมผมขนาดนั้นก็ได้ ว่าผมทำให้ เพราะผมทำให้เพราะผมเต็มใจทำ และพร้อมจะทำให้เสมอ ขอแค่ได้ตอบแทนบุญคุณพี่บ้าง ที่ไม่เคยทิ้งผมเลยในวันที่ผมลำบาก ขอบคุณทุกท่านที่ทนอ่าน ตั้งใจจะพิมพ์นิดเดียว แต่พอเริ่มพิมพ์ปรากฎว่า ยาวมากๆๆๆ จากคุณ : บุญคุณต้องตอบแทน (myexecutive) เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 14:16:26

ความคิดเห็นที่ 87 อย่าท้อครับ ถือว่า เป็นการเสียค่าลงทะเบียน จากคุณ : SATI Keenu Triniti เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 15:46:31

ความคิดเห็นที่ 88 ทุกปัญหาแก้ไขได้ ทำธุรกิจการค้าต้องรอบครอบ อย่าประมาท จำไว้เป็นประสบการณ์เพื่อไม่้ให้เกิดขึ้นมาอีกครับ ผมเคยอยู่ในฐานะเจ้าหนี้เป็นซัพพลายเออร์ให้โรงงานอาหารสัตว์แห่งหนึ่ง แต่กลับถูกฟ้องโดยเจ้าหนี้ (บสก.) แบบไม่มีหลักประกัน โดยคำสั่งศาลล้ม ละลายกลาง ให้เป็นบุคคลล้มละลาย แต่ยังโชคดีที่เจ้าหนี้ธนาคารอื่นๆไม่ยึด ทรัพย์สินใดๆ (ไม่มีทรัพย์ในนามบุคคลให้ยึด) คำสังจพท.ให้ใช้จ่ายได้เดือน ละไม่เกิน 1 หมื่นบาท รับเงินจากลูกหนี้ได้ไม่เกิน 100 บาท จุกมากเลยครับ จากคุณ : pc เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 16:02:19 A:171.4.37.207 X: TicketID:315677

ความคิดเห็นที่ 89 มาอ่านกระทู้นี้ได้กำลังใจขึ้นเยอะเลยครับ กำลังทำธุรกิจส่วนตัว สู้เว้ยยยยยยยยยยยย จากคุณ : dokya_pladuk เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 16:50:05

ความคิดเห็นที่ 90 เป็นกำลังใจให้ครับ พักเอาแรงก่อน อะไรที่มันแก้ไขไม่ได้ก็ปล่อยมันไปเก็บเอามาคิดเสียสุขภาพจิตไปเปล่าๆ เริ่มต้นนับ1ใหม่อาจจะเหนื่อยหน่อย แต่นี่ละคือชีวิตสุดท้ายมันก็จะผ่านไปได้ด้วยดี จากคุณ : สายลมผ่านมา เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 17:14:23 A:223.206.46.252 X: TicketID:340020

ความคิดเห็นที่ 91 สู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : mybelove เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 17:17:40

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกำลังใจให้คุณ จขกท นะคะ ชีวิตคนเรามันก็แบบนี้แหละค่ะ อะไรที่ไม่คาดฝันเกิดขึ้นได้เสมอ อะไรที่เราคิดว่าชัวร์ๆ บางทีอาจจะไม่ใช่เสมอไป ประสบการณ์ทำให้คนแข็งแกร่ง เมื่อก่อนเรามีเพื่อนสนิทมากๆคนนึง คนบอกใครเตือนเราว่าเพื่อนคนนี้นิสัยเห็นแก่ตัวเราก็ไม่ฟัง เราคิดว่าคนเรามีทั้งจุดที่ดีแล้วไม่ดี เราคบเค้าในส่วนที่ดีก็แล้วกัน เพื่อนคนนี้เวลามีปัญหาการเงินจะคิดถึงเราตลอด และเราก็ช่วยเหลือมาตลอดโดยไม่เคยทวงคืนเลยด้วยซ้ำ บอกแค่ว่ามีเมื่อไรค่อยคืนไม่ต้องรีบ จนมาวันนึงเราจำเป็นมากๆต้องใช้เงิน 10000 บาท ในวันนั้นเลยซึ่งเราไม่อยากรบกวนคุณแม่ให้ไม่สบายใจ เราโทรไปยืมเธอก็ใจดีให้ยืม โอนเงินมาให้ในวันนั้น เราบอกเธอว่าจะคืนในเวลาไม่เกิน 4 วันนะ เธอก็โอเค แต่วันรุ่งขึ้นเธอโทรมาถามเราว่า เราจะคืนเธอตอนไหน โอเค เราซึ้งค่ะ เราช่วยเพื่อนคนนี้มาตลอด แต่ในเมื่อเธอทวงเรา เราก็ให้ได้ เราตัดสินใจโทรยืมเงินคุณแม่เรา และให้เพื่อนเราไปเอาเงินกับคุณแม่เราตอนนั้นเลย หลังจากนั้นเราก็ยังคบกับเพื่อนคนนั้นนะคะ และทุกครั้งที่เธอมีปัญหาเรื่องเงินเธอก็จะคิดถึงเราเหมือนเดิม และเสียเครติตกับเราหลายครั้งหลายครา ปัจจุบันเราลดความเป็นเพื่อนสนิทเหลือเพียงเพื่อนร่วมโลกค่ะ  เจอกันทักทายกันได้แต่มันไม่สนิทใจเหมือนเดิม จากคุณ : LiLLa_JoY เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 18:16:58

ความคิดเห็นที่ 93 ให้กีฟเพราะประโยคนี้ ขอบคุณนะคะ == ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อดี .... แต่พรุ่งนี้ต้องคิดออกแน่ ... == จากคุณ : The Field Where I Died เขียนเมื่อ : 20 พ.ค. 55 19:13:13

ความคิดเห็นที่ 94 คุณ จขกท เรื่องระยะเวลาการฟ้องจนถึงทอดตลาดยังมีเวลาอย่างน้อยหนึ่งปี ให้ลองศึกษาขั้นตอนและทางออกดู แต่คุณ จขกท ควรทำด้วยตนเองนะคะจะได้เข้าใจ ข้อมูลก็สอบถามจาก เพื่อน หรือ ทนาย หรือ หาทาง อินเตอร์เน็ต กรณีที่เป็นทนาย ให้เลือกคนที่ทำด้านบังคับคดีโดยเฉพาะ เพราะทนายแต่ละคนถนัดไม่เหมือนกัน ลองดูข้อมูล Web นี้ http://www.decha.com/main/showTopic.php?id จากคุณ : kaokao เขียนเมื่อ : 21 พ.ค. 55 11:37:25 A:61.90.43.93 X: TicketID:306817

ความคิดเห็นที่ 95 เราก็กำลังตกที่นั่งลำบากสุดชีวิตเลยค่ะ ทุกวันนี้มีเงินใช้เดือนนึงประมาณหนึ่งพัน ใช้ซื้อมาม่า ไข่ น้ำปลา ไว้กินกับข้าว เราลำบากจนเพื่อนร่วมงานบางคนเขาก็ยื่นมือมาช่วยเหลือเรา ซาบซึ้งน้ำใจมากๆ แต่ก็มีเพื่อนร่วมงานอีกกลุ่มนึง ที่รังเกียจ ดูถูกเรา กลัวเราไปขอเงิน เห็นเราเป็นแค่สัตว์ตัวหนึ่ง 1 ปี 5 เดือนแล้วที่เราทนกับชีวิตตกต่ำสุดๆขนาดนี้ มีโทรศัพท์ทวงหนี้ไม่เคยขาดสาย ทั้งโทรเข้ามือถือและออฟฟิศ ถูกประจานหนี้ ถูกเอารัดเอาเปรียบ ทั้งที่เราไม่มีเงินแม้แต่จะกินข้าว พวกบัตรเครดิตกำลังส่งฟ้อง แต่ตอนนี้เรายังขยับอะไรไม่ได้เลย เราต้องส่งเงินกลับบ้านแทบทั้งหมด เพราะบ้านก็กำลังมีปัญหาอย่างหนัก เสื้อผ้าใส่มาทำงานเราขาด ซ่อมแล้วซ่อมอีก ไม่มีเงินซื้อใหม่ รองเท้าก็พื้นพังหมดแล้ว เวลาฝนตกเหมือนไม่ได้ใส่รองเท้า ถุงเท้าเปียกหมด ไม่มีเงินซื้อใหม่ ถ้าซื้อก็ไม่ได้กินข้าว เราร้องไห้จนไม่อยากจะร้องอีกแล้ว เครียดจนโทรม ผอม เราชอบ คห 22 เราเจอคน 4 ประเภทนั่นจริงๆ เราคิดเสมอว่าเราคงไม่ทุกข์ไปตลอดชีวิตหรอก ชีวิตมีลงก็ต้องมีขึ้น ตอนนี้อดทน ตั้งใจทำงาน อะไรก็ไม่สำคัญเท่าความพยายามและความตั้งใจ จากคุณ : รัศมีแห่งพระอาทิตย์ที่น่ารัก เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 18:36:30

ความคิดเห็นที่ 96 มาส่งกำลังใจให้นะคะ สู้ ๆ ค่ะ ^^ ชีวิตคนเราจะตกต่ำถึงขีดสุด และจะพุ่งขึ้นค่ะ ตอนนี้คุณต้องอดทน และตั้งใจทำทุกอย่างให้ดีนะคะ จากคุณ : ลูกแกะตัวจิ๋ว เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 18:52:28

ความคิดเห็นที่ 97 ผมก็เคยล้มมาก่อน ขนาดแฟนเก่ายังว่าไม่เว้นแต่ละวัน จนสุดท้ายเค้าทิ้งเราไป.... ก็มีแต่ครอบครัวและเพื่อนแท้ที่คบกันมาถึงตอนนี้   ซึ้งเลยครับว่าคนที่รักเราจริงๆ หน้าตาเป็นแบบไหน ตอนนี้ผมเองก็เพิ่งจะได้งานทำ และ มีแฟนใหม่ที่เค้าคอยอยู่ข้างๆ ... ผมคงจำวันนี้ไปจนตาย เอาใจช่วยนะครับสู้ๆ ปล.คุณรัศมีแห่งพระอาทิตย์ที่น่ารัก  ผมพอช่วยเรื่องข้าวของเครื่องใช้ได้บ้าง หลังไมค์ไปแล้วนะครับ จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 20:02:45

ความคิดเห็นที่ 98 เมื่อสิ่งที่ฝันนั้นมันไม่ง่ายเลย แต่เธอ ยัง ยิ้ม ได้   สู้ๆนะคะ จากคุณ : คงเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก... เขียนเมื่อ : 22 พ.ค. 55 20:03:43

ความคิดเห็นที่ 99 จขกท ค่ะ ถ้าเงิน 5000 ขายน้ำดีกว่าค่ะ ได้เงินไวด้วย ต้นทุนไม่แพงมาก น้ำปั่น น้ำโซดาค่ะ ง่าย ขายได้หมด ขายขนมปังปิ้ง ทาเนย ร้อนๆ ให้ นักเรียน นศ ตอนเช้า ก็น่าจะพอทำเงินได้ดีนะค่ะ รอได้เงินเพิ่มอีกหน่อย ค่อยขยับขยายทำพวกขนมค่ะ เอาใจช่วยนะค่ะ ผ่านวิกฤตได้ไวไวค่ะ กระทู้นี้ เราได้กำลังใจ ให้ไปตามฝันเราต่อ เหมือนกัน จากคุณ : ~Orange be Ora~ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 00:07:52

ความคิดเห็นที่ 100 ที่บ้านเคยเป็นหนี้ เก้าหลัก ตัวเลขโหดมาก เพียงแต่ยังมีบริษัท ยังมีบ้าน มีของอยู่ในมือ แค่ขายไม่ออก และลูกค้าพร้อมใจกันไม่มีเงินจ่าย บ้านเราได้แต่ตามยึดของกลับมา แต่ไม่ได้เงิน ได้แต่เอาของทั้งหมดมากองในโกดัง (เป็นปีฟองสบู่แตกค่ะ) ต่อให้ขายบริษัท ขายบ้าน ขายทุกอย่างมันก็ใช้หนี้ได้แค่เศษเสี้ยว เลยต้องยื้อบ้าน ยื้อบริษัทเอาไว้ ดอกเบี้ยก็เพิ่มไปเรื่อยๆ ตอนนั้นจ่ายยังไงก็ไม่ทันดอก มันทบเอาๆ ก็ลดขนาดกิจการ ให้ซองพนักงานไปเยอะมาก ไม่รู้พ่อแม่ทำได้ไง แต่ก็สู้ไปเรื่อยๆ จนตอนนี้จ่ายคืนจนครบแล้วค่ะ ใช้เวลาเกิน 10ปี กว่าจะใช้หนี้หมด จากคุณ : คานเหล็กกล้าทาแล็กเกอร์ เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 12:08:57

ความคิดเห็นที่ 101 ทำมาค้าขายที่ไหน แจ้งมาด้วยครับ จะไปช่วยอุดหนุน หรือถ้ามีไอเดียธุรกิจอะไรที่น่าสนใจหลังไมค์มาคุยกันได้ครับ ผมไมมีเงินช่วย แต่ผมมีคอนเน็คชั่นเยอะ จากคุณ : คินนิคุแมน เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 14:55:15

ความคิดเห็นที่ 102 ไม่รู้จะปลอบยังไง แต่คิดว่าจขกท.กำลังใจดีอยู่แล้วจากประโยคที่บอกว่า ตอนนี้ไม่รู้จะทำไงต่อดี .... แต่พรุ่งนี้ต้องคิดออกแน่ ... เราไม่เคยทำธุรกิจแต่เราเข้าใจหัวอกดี เวลาที่ชีวิตมันถึงจุดต่ำสุด จขกท.ยังดีที่มีแม่กับแฟน แต่ตอนนั้นเราไม่มีอะไรเลย ไม่กล้าระบายให้ที่บ้านฟัง บางทีเคยน้อยใจว่าทำไมทำเต็มที่แล้วถึงไม่มีอะไรดีตอบแทน แต่เมื่อยังมีลมหายใจจะมัวแต่ท้ออยุ่ก็ไม่ได้ ตอนนี้ดีขั้นนิดนึงก็ยังล้มบ้างอะไรบ้างแต่ยังยิ้มได้ค่ะ เชื่อเหอะถ้าเราไม่ยอมแพ้ซะอย่างทุกปัญหามีทางออกเสมอ ค่อยๆคิดนะคะเอาเงินที่เหลือนั่นล่ะมาต่อยอด ประหยัด อดทน สู้ๆค่ะ จากคุณ : หนูวาลี เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 16:59:09

ความคิดเห็นที่ 103 อ่านไม่หมดนะครับแต่แว๊ปๆว่าจะทำขนมขาย ถ้าสนใจหรือตัดสินใจได้ว่าจะทำอะไรขายลอง mail มาหาผมนะครับ แม่ยายผมทำขนมอร่อยมากๆ ทำได้หลายอย่าง แต่แกไม่อยากขาย แกจะทำขายก็ต่อเมื่อมี Order มาเท่านั้น ซึ่งตอนนี้ขนาดไม่อยากทำขาย แกยังต้องทำทุกอาทิตย์เลย ยิ่งช่วงที่เขาไหว้ขนมกัน คนในบ้านแทบจะไม่ได้กิน เพราะขนาดแกแบ่งไว้กินกันในบ้านก็ยังโดนคนมาขอซื้อ บางคนขับรถมาทุกปี มาเพื่อซื้อขนมแม่ยายผมเนี่ยแหล่ะ ดังนั้นถ้าสนใจเดี๋ยวผมขอสูตรให้ แกไม่ใช่คนหวงซะด้วย ใครถามอะไรแกให้หมด อยากบอกว่าร้านขนมดังๆแถวเมืองกาญฯหลายๆร้านเอาสูตรแกไปใช้ กันทั้งนั้น บางร้านติดป้ายซะตัวใหญ่ว่า "เจ้าแรกในจังหวัดกาญฯ" แม่บอกแม่สอนเขาเอง ตอนนั้นเขามาให้สอนให้ ...... ***** tex ***** จากคุณ : [[[tes]]] เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 17:27:40

ความคิดเห็นที่ 104 แวะมาให้กำลังใจอีกคนนะครับ เวลามีเงินทำอะไรก็ดูดีครับ แต่เวลาหมดเงินเนี่ย มิตรหายหมดครับ จากคุณ : phochanart (phochanart) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 18:05:29

ความคิดเห็นที่ 105 สู้สู้นะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ ต้องมีทางออกที่ดีๆ แน่นอน จากคุณ : reseller_19 เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 18:39:54

ความคิดเห็นที่ 106 พรุ่งนี้ยังมีความหวังคะ จากคุณ : = คิดผ่านสมอง ทำด้วยหัวใจ = เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 19:04:01

ความคิดเห็นที่ 107 สู้ๆนะคะ จากคุณ : genetic_plant เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 22:19:10

ความคิดเห็นที่ 108 มาเป็นกำลังใจให้นะครับ. ทุกอย่างจะผ่านไปด้วยดีครับ จากคุณ : ฟ้าหลังฝน (Millionaire_Son) เขียนเมื่อ : 23 พ.ค. 55 23:01:47

ความคิดเห็นที่ 109 โอ๊ะ ! พอดีนึกขึ้นได้ลองแว่บมาดูกลางดึก ขอบคุณประสบการณ์ #86 คุณ - บุญคุณต้องตอบแทน (myexecutive) ขอบคุณคุณ kaokao อีกครั้งครับ - วันนี้คุณแม่ไปคุยธนาคารมาแล้วรอบแรกครับ พรุ่งนี้แม่บอกต้องไปอีกรอบ ... เอาเข้าจริง ๆ เรื่องคุยกับธนาคารผมช่วยไรแม่ไม่ได้เลย เรื่องนี้แม่เก๋ากว่าผมเยอะครับ คุณ คินนิคุแมน และคุณ [[[tes]]] - ตอนนี้กำลังหาสูตร ทำสังขยาเด็ด ๆ อยู่ครับ ข้าวเหนียวมูน ได้สูตรจาก เว็บคุณพิม (ครัวบ้านพิม) มาอร่อยเลยทีเดียวครับ วันพฤหัสแม่จะเริ่มลองขาย ... ======================================= วันนี้ผมพึ่งคุยกับพี่สาว หลังจากทะเลาะกันนิดหน่อย ประมาณผมหาที่ยืมเงินมาทำทุนให้มันแล้วไปเชิดเค้าซะงั้น ผมเลยโดนด่าแทน แต่วันนี้ก็สงบศึก มาช่วยกันดีกว่า พี่สาวผมทำอาหารเก่ง คนติดใจฝีมือเยอะแยะ เช้านี้เลยขอติดตามไปเดินดูตลาดด้วย ซึ่ง...สมัยเด็ก ๆ แม่เคยบังคับมาช่วยถือของ ทำท่าหงุดหงิดใส่แม่ เพราะขี้เกียจมาช่วย....วันนี้เดินไปนึกถึงเรื่องนี้ไป ๆ มา ๆ ทั้งวัน ไปเดินแบบตั้งใจจะซื้อของมาทำขนม (พี่ผมถนัดอาหารคาว ไม่ถนัดขนม) ผมเดินอึ้ง ไปตลอดทางจะซื้ออะไรวะเนี่ยยยย ร้านไหนดี ... สรุปได้ สละมาโล แอปเปิ้ล ห้าใบ ส้มโลนึง จะเอามาทำวุ้นผลไม้ วางขายแซม ๆ กับของแม่ หมดไปเกือบร้อย แบบวันนี้พึ่งรู้เดินตลาดมันไม่ง่ายเลย ! ตกเย็นเลยชวนแฟนไปซื้อเครื่องทำวุ้น อุปปกรณ์เล็ก ๆ น้อย ๆ ซื้อผิดซื้อถูก โดนไปอีก 800 ตอนนี้เลยเหลือตัง อีกแค่ 2000 เท่านั้น หึ ๆ แต่เมื่อตะกี้เพื่อนคนที่เหลือนี่แหละ (ลูกเจ้าของโรงงาน) ช่วยผมโดยการจ้างไปสอนโปรแกรม Autodesk Inventor 2012 ให้ ก็เลยน่าจะได้งบเพิ่มมา อีก 4-5 พัน (สอน 2 คนนะครับ) งานนี้ก็ดีหน่อยค่อนข้างถนัด แล้วก็คุยกันว่าเดี๋ยวโรงงานขยายเสร็จเครื่องมาลงก็มาทำกับมันได้เลย ไม่โม้ ทีนี้แผนก็เลยมาเลย ผมขอเป็นเงินทุนประจำให้ทางบ้านละกัน เย็นผมก็ไปขายวุ้นผมต่อที่ร้านแม่ (อยู่ใกล้ ๆ โรงงาน) แล้ววันแฟนหยุดเสาร์อาทิตย์ หาเมนูมาฝึกฝีมือกันต่อ ถ้าข้าวเหนียวแม่ขายดี เอาแค่หมดทุกวัน วันละกะลังมัง ก็จะไปเช่าที่แถว ๆ เส้นหัวเฉียวที่ทะลุไป ลาดกระบัง (แถวบ้านแม่แฟนครับ) ทำเพิ่มเอาไปขายตอนเย็นอีก 1 กะลังมัง หรือให้แม่แฟนเค้าออกมาทำขายไปเลยจะได้ช่วยแม่เค้าอีกทาง แม่แฟนเค้าแก่แล้วแต่ยังทำงานบริษัทอยู่ เป็นพนักงานไลน์ด้วย สงสารแม่เค้า แล้ถ้าแม่เค้ายึดตลาดแถวนั้นแล้ว ผมก็จะไปขายตรงสี่แยกเทพารักษ์ กับแฟนแทน รวมเป็น 3 ที่ ถ้าขายดี ๆ ได้ถึงสามที่ ... จะมีคนอีก 11 คนได้รับอานิสงค์นี้ อยู่รอดได้ ......... แผนหลักของผม ทั้งก่อนจะล้ม และตอนนี้ก็ยังเหมือนเดิมคือ ถ้าผมรู้วิธีเอาตัวรอด ผมจะขอถ่ายทอด และขอพาคนรอบ ๆ ผมรอดไปด้วยกัน ถ้าสำเร็จ หรือล้มเหลวยังไง ผมจะมาถ่ายทอดประสบการณ์ต่อแน่นอน เพราะมันน่าจะเป็นประโยชน์กับใครบ้างไม่มากก็น้อย ถึงมันจะไม่ค่อยยิ่งใหญ่ก็เถอะนะ ^^' ปล.ผมไม่เคยเข้าครัวทำอาหารเลยครับ นอกจากไข่ดาว ไข่เจียว ... ถ้าสองเดือนนี้ผมทำได้ ใคร ๆ ก็ต้องทำได้ เชื่อผม ! ปล2. ใครอยากแชร์ประสบการณ์ ต่อได้เลยครับ ผมอ่านของคนอื่น ก็ได้ข้อคิด กำลังใจเพิ่มเช่นกัน .... มีประโยชน์แน่นอนครับ ราตรีสวัสดิ์ และขอบคุณความเห็นอื่น ๆ และคนโหวตทุกคนครับ จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 00:41:33

ความคิดเห็นที่ 110 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : เป็นที่ยินดีดุจพระอาทิตย์ เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 01:36:58

ความคิดเห็นที่ 111 กำลังใจเยอะขนาดนี้ น่าจะลุกขึ้นมา แล้วปัดฝุ่น รีบเริ่มใหม่ได้แล้วค่ะ เพราะพรุ่งนี้ แดดยังคงส่ิงสว่างเหมืิอนทุกๆวัน จากคุณ : WipaV เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 03:04:06

ความคิดเห็นที่ 112 เท่าที่อ่านมา ผมว่า จขกท ไปรอดแน่นอน กล้ายอมรับความจริง กล้าทำมาหากิน โดยเฉพาะค้าขาย อดทนหน่อย รับรองรวย ของนอกกายอะไรที่ไม่สำคัญ หรือเป็นภาระหนักๆ ขายทิ้งไปครับ แล้ว ค่อยซื้อใหม่ก็ได้ จากคุณ : คินนิคุแมน เขียนเมื่อ : 24 พ.ค. 55 10:56:38