ความคิดเห็นที่ 1 แรงบันดาลใจ......ก้อนใหม่ ผมเดินสารพัดตลาดที่มีโอกาสที่จะไปไม่ว่าตรงไหนที่ไหน  เขาก็มีกาแฟสดทั่ว...เริ่มท้อแล้ว  แต่ยังเชื่ออยู่ว่าน่าจะมีอะไรที่จะช่วยให้เราสู้ได้อีก....วันนึงได้เดินไปตลาดนัดเพื่อหาทำเลอีกนั่นแหละ....ไปเห็นน้าคนนึงยืนทอดแคปหมู  ผมเป็นคนชอบกินอยู่แล้วก็เลยซื้อมากิน  อร่อยมาก  ประทับใจจนวันต่อมาก้ไปซื้อมากินและได้มีโอกาสยืนคุยกัน...ผมเองก็หาเรื่องถาม ๆๆๆๆๆ   จนได้เรื่อง.......ว่าอะไรยังไง....สุดท้ายผมบอกกับน้าคนนั้นว่าพรุ่งนี้ผมจะมาเรียนด้วยนะ  ช่วยสอนผมที................. กลับบ้านมาคุยกับภรรยาว่า  เรามาทอดแคปหมูขายเถอะ  มันง่ายดีไม่ต้องยุ่งยากอะไร...ข้าวของก็ไม่แพงนัก  ภรรยาก็ถามว่าแล้วเราจะขายที่ไหน.....นั่นไงลืมคิดเรื่องนี้ไปเสียฉิบ  กรรม  ผมก็บอกไปว่า  เอาน่าเดี๋ยวก็คงมีทางเองแหละมั่วๆเนียนๆไป...เดี๋ยวเราก็จะหาที่ได้เอง ผมไปเรียนทอด  เรียนกับน้าคนนี้อยู่เกือบสัปดาห์  ร้อนมหาประลัย  ดูแล้วง่ายมากการทอด  ก็แค่ทอด...แต่ไม่ใช่!!!.....หลังจากนั้นสักพัก  น้าก็ถามผมว่าเอาจริงป่าว...ผมบอกว่าจริงลุยแล้ว...ไม่สนแล้ว  ว่างมานานเงินทุนก้ใกล้หมด  ต้องทำอะไรสักอย่าง  ตายเป็นตาย   น้าถามว่าแล้วจะขายที่ไหน.............ผมอึ้ง....ยังหาที่ไม่ได้เลย หลังจากนั้นไม่นานผมได้พูดคุยกับคนแถวๆบ้าน  คือบ่นแล้วก็ท้อเรื่องหาที่ขายของ  แล้ววันนั้นเอง  เหมือนขี้มูกที่ติดอยู่ปลายจมูกแล้วเราไม่เห็น   พี่ที่ได้ยินเรื่องของเรา  เขาก็ถามว่าจะขายอะไร  ผมก็เริ่มสับสนอีกครั้ง  และตอบกลับไปว่า ถ้ากาแฟสดขายได้ก็จะทำ  แต่ถ้าไม่ไหวก็จะขายแคปหมูครับ  พี่เขาพูดขึ้นมาว่าให้ไปดูที่  แถวๆ"สวนหมาก"  พี่เขาขับรถผ่านทุกวัน....ให้ลองไปดู จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 09:53:29

ความคิดเห็นที่ 2 เอาก็เอา..ลุยแล้ว..... ไปถึงสถานที่  ที่ให้เช่ามีขนาดเล็กที่สามารถวางโต๊ะได้ตัวเดียวกับของอีกเล็กน้อย   คุยกับเจ้าของเขาถามว่าจะขายอะไร  พอเราเห็นบรรยกาศร้านรวงแถวนั้นซึ่งมี้รานขายน้ำกว่าสามร้านเราก็เลย  บอกว่าขายแคปหมูทอด....เขาก็ถามว่าขายอย่างเดียวเนี่ยนะ  ผมก็ตอบไปตรงๆว่าเอาแค่นี้ก่อนครับ....พี่เขาก็ใจดีนะบอกเราว่า  แถวนี้เป็นอย่างไร  คนจะมีพฤติกรรมอย่างไร คนส่วนใหญ่เป็นแบบไหนยังไง....และที่สำคัญที่ตรงนี้จะมีสัญญาเพียงแค่หกเดือนนับจากวันนี้... ผมเข้าใจและรับทราบเงื่อนไข  ค่าใช้จ่ายค่าที่เพียงแค่สองพันห้าร้อยบาท....ผมคิดกันว่าสำหรับการเริ่มต้นเงินแค่นี้น่าจะพอเสี่ยง...คิดไปคิดมาถามว่ามั่นใจแค่ไหนกับการลงทุนและเริ่มครั้งนี้ บอกได้เลยไม่มั่นใจเลย  กังวลสารพัดที่จะคิดได้  โน้นนี่นั่น   แต่ทำไงได้เราจ่ายเงินค่าทีไปแล้ว  และพรุ่งนี้จะไปซื้อของแล้ว  สั่งหนังหมูแล้ว  เตรียมทุกอย่างแล้ว...กังวลไม่เลิก  เครียด.... วันรุ่งขึ้นไปจ่ายของซื้อกระทะ  เตา สารพัด...ถึงตอนนั้นก็ยังคิดอยู่ว่า   คิดดีแล้วเหรอ...คิดถูกแล้วใช่มั๊ย   โอ๊ยสารพัดเยอะกว่าเดิมอีก...เอาอย่าคิดมากสู้ๆเป็นไงเป็นกัน... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:06:30

ความคิดเห็นที่ 3 สวนหมากที่อยู่แถวพุทธบูชารึป่าวคะ บ้านเราก็อยู่แถวนั้นเหมือนกัน แต่ร้านกาแฟเยอะมากเลยคะ ร้านแคปหมูยังไม่มี ปาท่องโก๋แถวนี้มีเจ้าเดียวโคตรไม่อร่อยเลยน้ำมันเยิ้ม ถ้าคุณพอจะทำปาท่องโก๋เป็น แนะนำมาเปิดแถวนี้เลยคะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : heantanthi เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:11:59

ความคิดเห็นที่ 4 สวนหมาก...ถนนพุทธบูชานั่นแหละครับ..ขอบคุณมากครับ ก้าวแรกสู่สังเวียน.... เช้าวันรุ่งขึ้นผมเอาของทั้งหมดมากองแล้วเริ่มตั้งเตาลองทอดดู.....ครั้งแรกมันทุลักทุเลมาก..แต่ก้เรียบร้อยดี...กลิ่นหอมไปทั่วจนทำให้ผมมีลูกค้าคนแรกคือคนข้างบ้าน....แล้ววันนั้นผมก็ลองโทรไปขอวางขายที่้รานลาบส้มตำแถวบ้าน ปรากฏว่าเขาใจดีให้เอาไปวางขายโดยไม่คิดค่าวางอะไรเลย  แถมเก็บเงินให้อีก....ใจดีแท้เหลา ก่อนขายจริงสองวัน  เรามานั่งคิดกันว่าจะใช้ชื่ออะไรดี   คิดไปมาก็เลยเอาชื่อ "แคปหมูลุงเริญ"  ซึ่งเป็นชื่อพ่อผมเอง...ซึ่งผมว่าดีดูขลัง    ไปทำป้ายทำอะไรเสร็จ  ดูดีที่เดียว  ขายวันแรกเกรงมากกกกก....ไม่รู้ว่ายังไง   การทอดแคปหมุดูไม่ยาก  แต่พอเอาจริงๆ  สุดยอดยาก    เพราะเชื่อได้ว่าลูกค้าคนแรกๆที่สวนหมาก   คงต้องกินของแข็งและของเหนียวไปบ้าง   วันแรกผ่านไปเราขายได้ พันห้าร้อยบาท.....พระเจ้า!!!!  เจ๋งอ่ะ   วันต่อๆมาเริ่มลดลงที่ละนิดๆๆๆๆ  จนมานิ่งๆตรงราคา พันนิดๆกับเก้าร้อย  แปดร้อย  อิอิอิ...เอาก็เอาวะ  ผ่านไปลูกค้าเดินมาบ่นว่า  มันแข็งบ้างมันเหนียวบ้างสารพัด  ผมได้แต่ก้มหน้าก้มตาขอโทษและพยายามทำให้ดีขึ้นๆๆ ยอมรับเลยว่ามันยากตรงคุมไฟนี่แหละ....และที่สำคัญหนังหมุที่ได้มามันไม่เหมือนกัน  หนังแต่ละส่วนมีความหนาบางไม่เท่ากัน  ไฟที่จะใช้ทอดและระยะเวลาก็ต่างกัน  ที่สำคัญ  หนังทั้งหมดมันมาพร้อมกันและปนกันมา......ประสบการณ์ใหม่ที่ต้องแก้ไข จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:30:06

ความคิดเห็นที่ 5 การเปลี่ยนแปลง.....ที่ต้องเรียรู้ ขายมาสัปดาห์กว่าๆการทอดเริ่มดีขึ้น  คุมไฟได้ดีขึ้นแต่ก็ยังมีหนังบางส่วนที่แข็งอยู่   ก็แก้กันไปคัดทิ้งบ้างไรบ้าง  ลูกค้าเริ่มมีหน้าเก่าๆแวะเวียมมาซื้อ...แต่รายได้เท่าเดิมไม่ขยับ  บางวันมีบ้างที่ได้สี่ร้อย สามร้อย..เครียดและงง.... ลูกค้าบางคนถามมาว่าไม่มีน้ำพริกหนุ่มหรอ.....เราก็ตอบไปว่าไม่ได้ทำครับ...แต่พอมากขึ้นๆๆ   เริ่มรังเรว่าเอาไงดี  เราไปหามาขายมั๊ย  ไม่ต้องทำเอง  แต่ก็อีกนั่นแหละเราควบคุมอะไรไม่ได้อีก  ถ้าเอาของไม่ดีมาเราก็ต้องแก้ปัญหาอีก.... ลองโทรไปหาคุรแม่ผม  ได้เรื่องทันทีแกมีพรรคพวกที่ทำขายอยู่  เราก็เลยดีใจ  แต่ที่สำคัญแกไม่ทำขายอยากได้ต้องมาเรียนกับแกเท่านั้น....นั่นไง เริ่มเห็นความหนักหน่วงแล้ว  วันแรกกับการทำน้ำพริกหนุ่ม  บอกได้เลยว่าทำไม  ป้าแกไม่ทำขาย  เพราะขั้นตอนยุ่งและใช้เวลามาก...  ครั้งแรกปวดไปทั้งตัว  แต่เราก็ได้น้ำพริกกับมา.... และแล้ววันรุ่งขึ้นเราก็ขายนำ้พริกหนุ่มกับแคปหมูตามที่ทุกเรียกร้อง.....ขายดีกว่าเดิม..แต่เรื่องประหลาดใจของเรายังไม่หมดยังมีต่อ..เอาไว้มาต่อให้นะครับ... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:37:49

ความคิดเห็นที่ 6 เดี๋ยวว่างๆจะแวะไปอุดหนุนนะคะ แต่ช่วงนี้ทำใจได้เลยขายไม่ค่อยดี เพราะมหาลัยเปิดกลางเดือนสิงหา จากคุณ : heantanthi เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:45:40

ความคิดเห็นที่ 7 ตามอยู่นะ มาเล่าต่อด้วยล่ะ จากคุณ : ตาโต ชั้นเดียว เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 10:58:48

ความคิดเห็นที่ 8 ติดตาม ตามติด เราชอบมากเรื่องแบบนี้ จากคุณ : 0-0 เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 13:32:48 A:202.29.77.2 X: TicketID:357931

ความคิดเห็นที่ 9 โหวตให้แล้วครับ จากคุณ : ชื่อไม่ซ้ำชัวร์ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 13:41:26

ความคิดเห็นที่ 10 ให้กำลังใจครับ จากคุณ : โนบิตุ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 14:20:18

ความคิดเห็นที่ 11 สู้ๆนะครับ ขยันไม่มีวันอดตายแน่นอนครับ ผมก็เริ่มทำธุรกิจอยู่เหมือนกัน รู้สึกสนุกมากๆมายกับการทำธุรกิจของตัวเอง ไว้จะมาเล่าให้ฟังบ้างนะครับ จากคุณ : yunisoft เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 16:14:26

ความคิดเห็นที่ 12 เดี๋ยว มาอ่านต่อ จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 17:09:57

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นกำลังใจให้ครับ สู้ๆ^^ จากคุณ : -นอนกอดตัวเองทุกคืน- เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 17:16:04

ความคิดเห็นที่ 14 อ้าว กำลังเพลิน ๆ มาต่อไว ๆ นะครับ สู้ ๆ จากคุณ : pakeclub เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 17:25:28

ความคิดเห็นที่ 15 อ้าว  มาต่อไว ๆ นะคะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : Dear My Fay เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 17:43:52

ความคิดเห็นที่ 16 มาต่อไวๆ นะค่ะ เราก็ขายของในเน็ทอยู่ ก็ได้เรื่อย ๆ แต่ยังไม่เท่าเงินเดือนเก่า แต่ก็ออกมาแล้วสู้ ๆ จากคุณ : นิแอน เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 17:59:07

ความคิดเห็นที่ 17 มาให้กำลังใจค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 18:19:18

ความคิดเห็นที่ 18 ^_______________^ สุดยอดดดด เป็นกำลังใจให้นะครับ จะติดตามๆๆๆ ^^ จากคุณ : Kyu_taro เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 21:17:35

ความคิดเห็นที่ 19 สู้ๆค่ะ ตอนนี้ก็กำลังขายของอยู่เหมือนกันสนุกแล้วยังได้ตังอีกนะคะ ^^ จากคุณ : Beautiful women เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 21:45:34

ความคิดเห็นที่ 20 ชอบตรงที่บอกว่า "คิดเยอะก็ไม่ได้ทำ"  นี่แหละ รออ่านต่ออยู่นะ จากคุณ : รินบุญญา เขียนเมื่อ : 15 มิ.ย. 55 23:15:10

ความคิดเห็นที่ 21 มันจะก้าวกระโดดไปมั๊ย... (ช้าไปหน่อยนะครับ..ขอโทษด้วยครับผมเพิ่งกลับมาจากขายของ) หลังจากที่ได้ทำน้ำพริกหนุ่มขายร่วมกับแคปหมุแล้ว  เราของคนก้ตั้งใจและพยายามที่จะพัฒนาการขายออกไป  แต่จนแล้วจนรอดยอดขายก็ยังแกว่งไปมาอีก..และที่สำคัญของที่ฝากขายร้านส้มตำ  กลับมาเหลือเยอะกว่าเดิม...เราทั้งสองเลยตัดสินใจว่า  เอากลับมาก่อนและคิดว่าจะทำส่งดดยเปลี่ยนแพ๊คเกจใหม่จากใส่ถุงรัดยางมาเป็นแบบซิล... เราตัดสินใจซื้อเครื่องซิลเล้กๆมาจากในเวปราคาเจ้ดร้อยบาท.... แต่ทว่ายังไม่คืบหน้าเพราะมีเรื่องที่สำคัยกว่ามาให้คิดนั่นคือ ร้านขนมหวานเย็นที่อยู่ใกล้กับเรา  เขาไม่ขายแล้วที่ตรงนั้นเลยว่าง  เราสองคนเห็นและหันหน้ามาปรึกษากันว่า  "จะเอายัไงต่อดี"   เพราะถ้ามองว่าเป็นอกาสที่จะพัฒนาก็ใช่  แต่ถ้ามองว่ามันเสี่ยงมันก็เสี่ยงอยู่เพราะต้องเพิ่มค่าใช่จ่ายอีกเท่าตัวในเรื่องของค่าเช่า.... ถ้าจะเอาเราจะขายอะไรเพิ่มดีล่ะ.....คิดไม่ออก...แต่ตรงนี้มันก็มีความเสี่ยงสูงเพราะลูกค้าที่นี่จะเดินบริเวณนี้น้อยกว่าด้านใน.....แต่แล้วก็เหมือนกับเราจะก้าวกระโดไปมั๊ยถ้าเราจะลงทุนเพิ่ม.....เสี่ยงคุ้มไม่คุ้ม.....คิดเยอะขึ้นเอาไงดี...... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 00:30:29

ความคิดเห็นที่ 22 รออ่านด้วยคนค่ะ จากคุณ : Phoebe Caulfield เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 00:34:31

ความคิดเห็นที่ 23 โอกาสที่จะพัฒนาหรือหายนะที่เรามองไม่เห็น... หลังจากที่คุยกันสองคนว่าถ้าที่ตรงนั้นเราจะเอาเพิ่มเราจะขายอาหารเหนือแล้วกันเพราะเรามีแคปหมู  แล้วก้น้ำพริกหนุ่มนำทางมาแล้ว....เราสองคนตกลงใจว่าจะขายอาหารเหนือที่เราไม่เคยทำและไม่รู้จะเริ่มยังไง วันรุ่งขึ้นผมได้ไปคุยกับพี่เจ้าของที่เราว่าตกลงผมจะของเช่าเพิ่ม   พี่เขาบอกอย่างนึงซึ่งทำให้เราประหลาดใจมากนั่นคือ  "พี่มีล๊อคอยู่ด้านใน  ว่างอยู่สิ้นเดือนนี้ (พค)....พี่ว่าน่าจะดีกว่านะ  เพราะในนั้นคนเยอะกว่าตรงนี้  แต่สัญญาแค่เดือน พฤศจิกายนนี้นะ  เพราะที่นี่จะทุบทิ้ง  พี่จะย้ายเข้าไป  แต่ตอนนี้ยังไม่มีอะไร  ไปลองอยู่ก่อนมั๊ย..... พระเจ้าผมอึ้งเลย..เพราะไม่คิดเลยว่าจะมีโอกาสแบบนี้เกิดขึ้นกับผม...ไม่ลังเล  ผมตอบเลยว่า "เอาแน่ครับพี่"   ทั้งๆที่ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่า  จะทำอาหารเหนือประเภทอะไรยังไงบ้าง  แต่เชื่ออยู่อย่างนึงว่า  ไม่เกินกำลังคนอย่างเราแน่....และแล้วเราสองคนก็ได้ก้าวข้ามไปอีกขั้นในเวลาเดือนเดียว  แต่ทั้งหมดที่เราจะเจอนั้นคือท้าทายเราสองคนมากและที่สำคัญ  เราจะหาคนสอนทำอาหารให้เราได้อย่างไร..... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 00:37:58

ความคิดเห็นที่ 24 เหนื่อยโฮก...อาการของความเหนื่อระยะสุดท้าย ตกลงเราสองคนย้ายไปที่ใหม่เริ่มใหม่ทั้งๆที่อนาคตเราอาจจะไม่ได้อยู่อีก  หรืออนาคตจะเป็นไงเราสองคนบอกได้เลยว่า  ต้องเสี่ยง  ต้องลุย  ต้องสู้ ไม่มีคำอื่นนอกจากสามคำนี้...เราเริ่มไปทำป้าย  เมนูอาหารวาจะขายอะไรบ้าง ภรรยาเริ่มหาข้อมูลเรื่องแกงสารพัด  ทั้งแกงแค  แกงฮังเล ลาบคั่ว  ข้าวซอย...สารพัด  พริกแกงจะหาที่ไหน อะไรยังไง...สรุปเราเอาพริกแกงสั่งมาจาก เชียงรายซะเลย  เอาแบบให้ได้ของจริงไปเลย  ที่นี้ถึงเวลาหาคนสอน...เช่นเคยป้าสุณีเพื่อนแม่ผมรับหน้าทีสอน.... วันที่ไปเรียนแกสอนประมาณสามชั่วโมง  เราก็เข้าใจและจับทางได้ว่าอะไรใส่แบบไหนยังไง...แต่ที่สำคัญหัวใจของอาหารเหนือที่หาทานยากแกดันไม่ได้สอน  นั่นคือ  แกงฮังเล  กับลาบคั่ว..อิอิอิ   แต่ไม่สามรถหยุดยั้งภรรยาผมได้  ด้วยความที่มุ่งมั่นที่จะเอาชนะและเธอเองมีพื้นฐานการทำอาหาร เหมือนกับผมแต่เธอมีมาตรฐานในการทำเค้กด้วยสิอันนี้ระบบช่างตวงวัด...เข้ามาตรฐาน  และจดเป็นสูตรได้อย่างแม่นยำเพื่อไม่ให้รสชาดในแต่ละครั้งเพี้ยน.....ยอมรับเลยว่าเธอเจ๋ง เราเริ่มทำอาหาร  เช่นแกงฮังเล  บอกได้ว่า ยากขั้นตอนเยอะเวลามากตุ๋นนานข้ามวันคืนกว่าจะได้กิน  ปรากฏออกมาว่าอร่อยมากกกก.....ลาบคั่วก็สุดยอด...วันนั้นเราเหนื่อยสุดแสนสาหัส  ปวดไปทั้งตัว  เพราะไหนจะต้อนั่งตำน้ำพริกหนุ่มอีกเป็นวัน...โฮกจริงๆ จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 00:47:47

ความคิดเห็นที่ 25 งานอาหารมันเหนื่อยเพราะหลายขั้นตอนมากกว่าจะได้มาให้ลูกค้าทาน สู้ๆนะ กำลังโตเหมือนกัน จากคุณ : nammonba เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 01:09:28

ความคิดเห็นที่ 26 วันแรกที่ลงสนามจริง....กับอนาคตที่เป็นเรื่องของอนาคต... บอกก่อนว่าผมเกลี่ยดวันที่เราจะต้องมานั่งตำน้ำพริกหนุ่มมาก  ขั้นตอนเยอะทั้งปิ้งย่างตำสารพัด  ปวดแขนมาก  วันแรกที่เราเปิดน้านเล้กๆที่ชื่อว่า "แคปหมูลุงเริญ"  ที่วันนี้ไม่ได้ขายแค่แคปหมูกับน้ำพริกหนุ่มแล้ว...วันนั้นเรามีแกง  ฮังเล  ข้าวซอย  ต้มซุปไก่(อาหารพิเศษ)  น้ำพริกอ่อง  ลาบคั่วไหนจะน้ำพริกหนุ่มกับแคปหมูซึ่งต้องทอดเองอีก..ไปๆมาๆเยอะมากเต็มดต๊ะที่ยาวประมาณสองเมตรกว่า... ต้งร้านเสร็จนั่งมองดูว้าวววว..เยอะจังเว้ยเฮ้ย!!!   วันแรกที่เราขายพ่อค้าแม่ค้าหน้าเก่ามาสอดส่อง  มาพุดให้กำลังใจและลองชิม  ได้กำลังใจเยอะที่เดียว...เก้ๆกังเวลาขาย  รนไปหมดหยิบผิดหยิบถูก  ไอ้โน้นหล่นถุงกระจาย  โอ๊ย  ปวดตับเดินชนกันหัวแทบแตกเวลาลูกค้าเข้ามาสองคนก็มึนแล้ว... วันนั้นเราขายได้พันเก้าร้อยบาท....เยอะมาก....ในความคิดผม..แต่เส้นทางสายนี้ไม่จบแค่นี้แน่..เพราะตั้งแต่ขายมาจนวันนี้กับที่ใหม่นี้  ยังไมถึงเดือนเลยแต่ยอมรับว่าสิ่งที่ผมหนีมานาน  กลับต้องเดินทางนี้และได้ทำ  ยอมรับว่าบางวันก็ไม่ได้ตามเป้าเพราะคนน้อย  บางวันของเหลือผมก็ตักแจกแหลก   ทุนรอนบอกได้ว่าตอนนี้ไม่เหลือแล้ว   มีแต่เงินหมุนมาใช้ไปวันๆ   บางวันก็มีที่ได้แค่ไม่กี่ร้อยบาทและต้องหอบของกลับกัน  แต่เรายังมั่นใจเสมอว่า สิ่งที่เราทุมลงไปด้วยหัวใจ  มันจะส่งผลบ้างไม่มากก็น้อย  วันนี้ก็เช่นกัน ขายได้พันสามร้อยบาท  แต่เราก็ไม่คิดจะท้อ  แต่เหนื่อยยอมรับเลยว่าเหนื่อจริง   แต่สิ่งที่เราได้มันคือโอกาสที่เราจะมีธุรกิจเล็กๆที่น่าจะพัฒนาได้   ถึงแม้กรณีของผมหลังจากเดือนพฤศจิกายนนี้  อาจจะไม่มีโอกาสได้ทำอีกก็ได้   แต่ผมจะไม่คิดมัน  คิดแค่โอกาสไม่ได้มีทุกวัน  บางที่โอกาสจะเดินมาหา  บางที่เราต้องเดินไปหามัน....ผมเชื่อถ้าผมเริ่มมันแล้วด้วยพลัง..สักวันมันคงจะให้โอกาสเราพัฒนาต่อเป็นร้านที่เราใฝ่ฝันก็เป็นได้... แก้ไขเมื่อ 16 มิ.ย. 55 01:22:04 จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 01:18:42

ความคิดเห็นที่ 27 สู้ๆนะครับ เราก็เพิ่งเริ่มต้นขายของเหมือนกัน ก้าวแรกเป็นก้าวที่ยาก โค...ตร เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : ChiiChai เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 01:24:53

ความคิดเห็นที่ 28 เป็นอีกหนึ่งที่ให้กำลังใจนะคะ เชื่อว่าในอนาคตอันใกล้ เวลาที่ใครอยากกินอาหารเหนือต้องคิดถึงร้านคุณแน่ เชื่อว่าการทำด้วยใจสักวันต้องเป็นของเราค่ะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : orawantoon เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 02:55:05

ความคิดเห็นที่ 29 เป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆนะคะ จากคุณ : DekArtKvc เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 04:51:03

ความคิดเห็นที่ 30 พออ่านแล้ว ... กำลังใจสำคัญที่สุดเลย .... อย่าเพิ่งท้อแท้ในสิ่งที่ยังไม่พยายาม และอย่าเพิ่งหมดหวังในสิ่งที่ยังไม่เริ่มต้น ไม่มีคำว่าสาย ถ้าคิดจะเริ่มต้น อย่าพูดว่าทำไม่ได้ ถ้ายังไม่ได้ทำ อย่ากลัวล้มทั้งๆที่ยังไม่เริ่มต้น อุปสรรคคือความแข็งแกร่ง   ปัญหาคือการฝึกฝน ความผิดพลาดคือการเรียน = ขอบคุณที่เข้ามาแบ่งปันประสบการณ์ = จากคุณ : เด็กน้อยตัวแสบ เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 09:15:42

ความคิดเห็นที่ 31 สู้ ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ เคยโปรโมทให้ในรายการมาแล้ว จะหาโอกาสโปรโมทให้เรื่อย ๆ ค่ะ จากคุณ : ดีเจปุ้ย รัชชา (เจ้าจอมหยู) เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 10:42:26

ความคิดเห็นที่ 32 เยอะไป จะ เหนื่อย บางที ต้องเลือก แล้ว เน้น ที่เรา ถนัดแล้วเป็นที่ต้องการ ของ ตลาด ลุยไปซักพักก็ จะจับทางถูกเอง จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 10:47:23

ความคิดเห็นที่ 33 สู้ ๆ นะครับ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : san_141 (san_141) เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 12:48:14

ความคิดเห็นที่ 34 สู้ๆนะครับ ผมเองก็กำลังเริ่มธุรกิจเล็กๆของตัวเองอยู่ ไม่รู้จะสานฝันตัวเองไปได้ไกลแค่ไหน แต่อย่างน้อยก็ภูมิใจว่าเราได้เริ่มมันแล้ว สู้ๆครับ จากคุณ : AE101 เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 14:03:25

ความคิดเห็นที่ 35 เข้ามาส่งกำลังใจ และ รับกำลังใจ กลับไปเต็มๆค่ะ จากคุณ : อิงจ๋า เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 14:06:59

ความคิดเห็นที่ 36 ก่อนอื่นขอบคุรทุกท่านเลยที่เข้ามาอ่าน....ที่ผมเขียนมานี่ไม่ได้หวังว่าจะให้มันเป็นเรื่องที่ยอดเยี่ยมหรือเด่นดังอะไรครับ...แต่เท่าที่เข้ามาอ่านของใครหลายๆคนในห้องนี้แล้วเห็นหลายท่านเลยที่ต้องการที่จะเป็นนายตัวเอง...หลายคนสับสนคิดไม่ตกว่าจะเริ่มจะทำอะไร...บางท่านมีเงินอยู่ในมือแต่ไม่มีโอกาส...บางท่านมีฝันแต่ยังไม่ได้ลงมือทำ...สิ่งนึงที่ได้เรียนรู้จากสิ่งที่ทำหน้าเตานั่นก็.....มั่นใจในตัวเอง  และลุย....ไม่ต้องไปใส่ใจกับคำพูดที่ไม่สร้างสรรค์ครับ...เพราะคนเหล่านั้นท้ายสุดก็ไม่ได้มายืนข้างคุณ...ผมเชื่อว่าความกังวนและความไม่แน่ใจทั้งหลายที่มีในแต่ละคนนั้น...แก้ด้วยการ"ลงมือทำ" เท่านั้นครับเรื่องเหล่านั้นจะหายไปในทันที...ปัญหาในเรื่องงานต้องแก้ตอนลงมือทำเท่านั้นครับ....ผมเองก็เคยนั่งคิดสารพัดเรื่องปัญหากลัวทุกอย่างและยืดเยื้อจนไม่ได้เริ่ม...พอไม่ได้เริ่มความกลัวก็ยังคงอยู่....ลุยเลยแก้มันไปด้วยเดี๋ยวมันก็คงหายไปที่ละจุดๆ.... ผมเองก็ยังไม่ได้ประสบความสำเร็จอะไรมากมายนัก...แต่ก็พอใจกับก้าวย่างของการเริ่มต้นที่อย่างน้อยๆก้ได้ทำมันแล้ว...ถึงแม้ระยะเวลาอีกห้าเดือนข้างหน้าผมจะได้ทำต่อหรือไม่  ผมเองก็ไม่สน  เพราะเชื่ออยู่อย่างนึงว่าเมื่อได้เริ่มเดี๋ยมมันจะมีทางของมันเอง...ตอนนี้ผมเคยสู้และทำให้ดีเป็นพอ...ทำทุกอย่างให้คนกินประทับใจ....ถามทุกคนว่ารสชาดเป็นอย่างไรบ้าง  บางคนก้ชอบ  บางคนก็ติ  ผมรับฟังและเอามาพัฒนา...แต่ก็คงไม่ได้เอามาทั้งหมดซะทุกคน...เพราะไม่อย่างนั้นเราจะไร้จุดยืนและความเป็นตัวเรา.... ขอบคุณอีกครั้งอย่างสุดใจครับสำหรับกำลังใจทุกดวงที่มอบให้....ถึงแม้เราจะไม่รู้จักกัน  ไม่เคยเห็นหน้ากัน  เคยรับรู้ได้จากทุกตัวอักษร  มันก็เปี่ยมไปด้วยพลังที่จะทำให้ครอบครัวผมต่อสู้บนเส้นทางนี้ต่อไปเพราะในอนาคตเราไม่รู้ว่าเราจะเป็นอย่างไรต่อ....อาจจะดีขึ้นจนหน้าตกใจ  หรืออาจจะเจ๊งและละลายหายไปกับกระแสสังคมโดยที่ไม่มีใครจำได้ก็ได้....แต่สำหรับวันนี้ตอนนี้..ผมและครอบครัวขอบคุฯทุกท่านจริงๆครับ... หากใครผ่านมาทาง ถนนพุทธบูชา  แวะสวนหมากนะครับ.... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 14:15:56

ความคิดเห็นที่ 37 ขนมจีนน้ำเงี้ยวด้วยสิคะ กินกับแคบหมู อร่อยมากๆๆๆๆ เราเป็นคนเหนือ แนะนำให้ได้ค่ะ จากคุณ : เจ้าพีทตัวน้อย เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 16:30:11

ความคิดเห็นที่ 38 รวยๆๆๆครับ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 18:45:23

ความคิดเห็นที่ 39 ขายแคบหมู มีคนถามหาน้ำพริกหนุ่ม ขายแคบหมูกับน้ำพริกหนุ่ม อีกสักพักก็จะมีคนถามหาข้าวเหนียว จากคุณ : ppicky เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 20:48:46

ความคิดเห็นที่ 40 ครับ...มีคนถามเรื่องขนมจีนน้ำเงี้ยวครับ..แต่มีร้านขายขนมจีนแล้ว  เขาขายสารพัดน้ำมีน้ำเงี้ยวเราก็เลยถอยดีกว่าครับ...ส่วนเรื่องข้าวนึ่งข้าวเหนียวมีคนถามครับ..ก็เลยไปซื้อมาจากร้านอีสานมาสามสีห่อขายได้สักสองห่อ  กินเองอีกสองห่อ.....อิอิอิอิ วันนี้ฝนตก...ตอนคนกำลังเข้า  ขายข้าวซอยไปยี่สิบชาม..กับข้าวแล้วแคปหมู...ส่วนวันนี้แกงแค...ได้ชามเดียว (กรรม)   แล้วก็น้ำพริกหนุ่มได้ถ้วยเดียวยี่สิบบาท..สิริรวมแล้ววันนี้ได้  พันสามเจ็ดสิบบาท...555  แต่จ่ายค่าน้ำ  ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์บ้านไปทั้งหมดสองพัน...ฮิ้ววววปวดตับ!!!  วันน้ยังมีคนมาถามว่าข้ายลูกชิ้นมีมั๊ยด้วย..เล่นเอาผมงงเหมือนกัน  ภรรยาบอกว่ามีขายนะแบบนี้ที่เชียงใหม่....น่าขายเหมือนกันเน้อ.... พรุ่งนี้ยังมีที่อาจจะทำให้เราขายดีกว่านี้ก็ได้และภาวนาให้ฝนตกตอนมืดหรือไม่ก็สายๆไปเลยอย่าตกเย็นๆนะ... ถ้ากระทู้นี้ยังไม่ตกผมจะพยายามเข้ามาอัพเดต  บรรยากาศกับสิ่งที่ผมและครอบครัวพยายามตั้งตัว ตั้งตนชีวิตนะครับ   เข้ามาอ่านแบบ reallityกันนะครับ.... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 16 มิ.ย. 55 23:13:33

ความคิดเห็นที่ 41 แค่อ่านแล้วยังเหนื่อยเลยครับ ทำจริงคงเหนื่อยน่าดู ขอให้เจริญๆ จากคุณ : ช๊อคโกแล็ตหวาน เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 00:20:30

ความคิดเห็นที่ 42 ขอให้รวยๆครับ คุณกับภรรยาคุณเก่งดีครับ สู้ๆนะครับ สำคัญคือ ต้องสู้ให้จริงนะครับ ท้อได้แต่อย่าถอย ขอให้มีเป้าหมาย มีความหวัง และกำลังใจ เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : เป็นเสือตัวเล็กนะไม่ใช่แมว เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 11:23:44

ความคิดเห็นที่ 43 ร้านที่สวนหมากจริงด้วย  ใกล้บ้านเลย จไปอุดหนุนค่ะ กินข้าวสวนหมากเกือบทุกวัน วันก่อนไปสั่งข้าว ยังเล็งๆ แต่ยังไม่ได้เดินไปซื้อเพราะรีบๆ  วันจันทร์ไม่พลาดจะไปอุดหนุดค่ะ หนูก็ขายของเหมือนกัน อาชีพเาริมจากืทำงานประจำ จากคุณ : look_edd เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 11:24:21

ความคิดเห็นที่ 45 มีโอกาสจะแวะไปนะครับ อยู่แค่หลังมอนี่เอง ใกล้มาก ๆ จากคุณ : via iPhone (แมวน้อยไร่ส้ม) เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 11:26:26

ความคิดเห็นที่ 46 เข้ามาให้กำลังใจครับ... ผมว่าทำชนิดอาหารแต่พอดีไปก่อนดีกว่าครับ จะได้ไม่เหนื่อยมาก ค่อยๆ ขยับขยาย ถ้าลูกค้ามาถามหลายๆ คน ก็จะต้องทำหลายอย่างขึ้นเรื่อยๆ แล้วเราจะคุมความอร่อยได้ยากขึ้นครับ... สู้ๆๆๆๆ ครับ... (ผมก็อยู่แถวนั้น... ถ้าผ่านไปจะแวะไปอุดหนุนนะครับ) :D จากคุณ : คนไทยไม่ท้อ เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 13:29:54 A:202.28.7.164 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 47 เอาใจช่วยครับ คนค้าขายเหมือนกัน ถ้าของดี มีคุณภาพ ยังไงก็ขายได้ครับ จากคุณ : ฮีโร่ฟื้นคืนชีพ เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 14:34:23

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณค่ะ สู้ๆ นะคะ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 15:24:30

ความคิดเห็นที่ 49 แค่ได้เริ่มต้น ก็ถือว่าสำเร็จไปเกินครึ่งแล้วครับ คุณยังดี ยังแจ๋วกว่าคนอีกหลายๆคน ที่ไม่รู้จะเริ่มยังไง ไปทางไหน ทำอะไรดี เดี๋ยวพอสบช่อง และจับทางได้ ก็จะค่อยดีขึ้นเองครับ อย่าไปกังวลกับยอดขายมาก เน้นที่คุณภาพและรสชาติของอาหารให้คงที่ เดี๋ยวลูกค้ามากันเองครับ  ของอร่อยอยู่ซอกไหน หลืบไหน คนก็จะตามไปกิน จากคุณ : ton4fm เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 16:31:21

ความคิดเห็นที่ 50 ขอบคุณที่เอามาแชร์ให้อ่านนะคะ จากคุณ : แมลงสาบโมเอะ เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 16:41:12

ความคิดเห็นที่ 51 สู้ๆ ครับพี่ ทุกวันนี้ทำงานเก็บเงิน ซักวันจะได้เริ่มต้นแบบพี่ จากคุณ : Gusbell ครับผม เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 18:09:04

ความคิดเห็นที่ 52 ขอให้ขายดี มากขึ้นทุกวันนะคะ ชื่นชม และ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : The dream come true เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 20:28:31

ความคิดเห็นที่ 53 แวะมาส่งกำลังใจให้ค่ะ เราคนเหนือ แต่ชอบอาหารอีสาน แฮ่ๆ จากคุณ : PinkDressRoom เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 20:47:31

ความคิดเห็นที่ 54 สู้ๆ นะคะ ขายของ เหนื่อยจริงๆ ค่ะ เมื่อก่อนช่วยแม่ขายขาหมู  เดี๋ยวนี้แม่เลิก เลยเลิกไปด้วย พอทำงานเป็นพนักงานบริษัท ก็นึกอยู่บ่อยๆ ว่า อยากกลับไปขายของ จากคุณ : jI@ng jIng zhEn เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 21:16:13

ความคิดเห็นที่ 55 ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ลูกกาหยูของแม่นก เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 22:51:17

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกำลังใจอีกคนค่ะ เวลาทอดแคบหมู...หาอะไรปิดจมูกไว้ก็ดีนะคะ น้ำมันที่ระเหยขึ้นมา...จะได้ไม่ทะลุทะลวงเข้าไปในปอด สุขภาพจะได้แข็งแรงนานๆ จากคุณ : วรรณ wan_wan เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 23:34:42

ความคิดเห็นที่ 57 ........ที่ร้านผมมักจะมีคนมาถามแล้วก็อู้คำเมืองกับผมและแฟนผมเสมอๆ  แล้วก็จะถามว่าเป็นคนเหนือกะเจ้า....ภรรยาผมก็ตอบไปว่า บ่ใช่คนเหนือ...แต่เพื่อนคนเหนือเพียบคะ...ก็ฮากันไป..ขำๆครับ..หลายคนจะถามว่าแล้วทำได้ไง...เราก็จะตอบว่า  โชคดีที่เรามีคนเก่งๆสอนและเราเองก็มีพื้นทางด้านการทำอาหารอยู่แล้วเลยไม่ยาก และจะมีคำถามต่อมาว่า อ้าว!!แล้วแบบนี้ก็ของปลอมสิ....เราก็จะตอบไปแบบขำๆกับทุกท่านที่ถามว่า "ใช่ครับ  ของปลอบเกรด เอ  ก็ฮากันไปอีกรอบ....จริงๆเราจะอธิบายว่าเครื่องแกงทั้งหมดที่เราทำแกงสารพัด  เช่นแกงฮังเล  ลาบคั่ว สมุนไพร เช่นมะแข่วน นี่เรานำเข้ามาจากเชียงรายละก๊า!!!  ส่วนพริกแกงข้าวซอย  แกงแคนี่จัดการเอง ผสมเองครับ  เท่านี้คุณลูกค้าเชื่อเราแล้วว่าเราเป็นของก๊อบเกรดเอ จริงๆ...อิอิอิ วันอาทิตย์ที่ทุกร้านเฝ้ารอ....วันนี้ผมเตรียมตัวไปตั้งแต่บ่ายสามโมง  เพื่อหนีกองทัพสายฝนที่กำลังเดินทางมา  เตรียมของจัดร้านเสร็จสามโมงกว่า  นั่งรอคนประเดิมและแล้วก็มีคนมาประเดิมตอนสี่โมงนิดๆ....ข้าวซอยไปก่อนเป็นอันดับแรก....กำลังจะดีแต่ฝนก้มามาช่วยให้ทุกอย่างดูแย่ลงไปในทันตา.....รอบแรกก็คิดว่าจะหมด....กวาดน้ำโน้นนี่จนแห้ง.....ห้าโมงเย็นมาอีกรอบฮิ้ววววว.......หนักกว่าเดิม  (กรรม) สองรอบผ่านไปผู้คนก็เริ่มทะยอยมา  วันนี้มีคนเข้าพอสมควร  ไม่เหมือนวันอาทิตย์ที่ผ่านมานั้นคนเยอะมาก...แคปหมูทอดใหม่  วันนี้ทอดไม่มากเท่าไหร่  เพราะความชื้น  ทอดเสร็จก้รีบจัดแจงใส่ถุงกัน...วันนี้โชคดีที่มีเพื่อนของภรรยาโทรมาสั่งอาหารจาก เพชรเกษม   เราก็งง  ทำอะไรไม่ถูกว่าจะไปส่งยังไง  ดีที่คนสั่งบอกว่า ให้มอไซย์มาส่งเดี๋ยวเขาจ่ายค่ารถเอง.... ค่าอาหารแค่สี่ร้อย  ค่ามอไซย์สองร้อยห้าสิบ   เราก็เกรงใจคนสั่งตอนแรกกะว่าจะปฏิเสธไปเพราะค่ารถมันแพงเกินไปหน่อย  แต่พอโทรไปถามแล้วคนกินบอกว่า  "ไม่เป็งไร"   เราก็ดีใจที่มีคนสั่งแบบเดลิเวอรี่....วันนี้ก็เป็นอีกวันนี้ที่เราต้องเจอสายฝนกระหน่ำมาเป็นระยะๆ   วันอาทิตย์นี้ก็เลยเป็นอาทิตยืที่หลายร้านไม่ค่อยแฮปปี้   แต่วันนี้ยอดขายของผมดีกว่าสองวันที่ผ่านมา......ถือว่าพอใจแต่อย่างว่าครับ นี่ก็คงเป็นอีกบทพิสูจน์ความอึด  และทนทานต่อปัญหาของผม  พ่อค้ามือใหม่ได้อย่างดี.... ผมมองว่าดีนะที่ผมได้เริ่มการค้าขายและมีธุรกิจเล้กๆในช่วงที่แย่ที่สุดของการค้านั่นคือช่วงฤดูฝน   เพราะปัยหาแบบนี้สักวันยังไงผมก็ต้องเจอ...เจอมันซะก่อน  แก้มันซะก่อนเดี๋ยวก็จะมีหนทางที่ดีขึ้นแน่...เพราะเชื่อว่าถ้าเราผ่านตรงนี้ไปได้เราจะเกร่งขึ้น... .....เจอกันใหม่พรุ่งนี้ครับ.....เผื่อจะดีกว่าวันนี้ แก้ไขเมื่อ 17 มิ.ย. 55 23:41:31 จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 17 มิ.ย. 55 23:41:06

ความคิดเห็นที่ 58 อาหารถ้าทำเยอะแล้วเหลือไม่คุ้มนะคะ น่าจะจัดไปเลยว่าวันจันทร์ขายอะไร อังคารขายอะไร หมุนเวียนไปค่ะ เมื่อก่อนเป็นแม่บ้านอาหารถุง วันจันทร์ไข่พะโล้ วันอังคารแกงมัสมั่นเนื้อ วันพุธหมี่กะทิ  วันศุกร์เขียวหวานปลากราย เสาร์อาทิตย์ปลาทูทอด เราทานเวียน ๆ แบบนี้ทุกอาทิตย์ก็ไม่เบื่อนะคะ ทำไม่เยอะอย่างแต่ให้ขายให้หมดดีกว่าค่ะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : beautystone เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 02:33:06

ความคิดเห็นที่ 59 เปิดกระทู้รอโหลด กำลังนึกถึงว่า ช่วงนี้ฝนตกหนัก ถ้าขายที่นี่ไม่ได้ จขกท.น่าจะมีร้านที่แบบเป็นร้านเลย(ไม่ต้องใหญ่มาก)  และก็อาจจะมีดีลิฟเวอรี่ใกล้ๆ เพราะคนที่ชอบอาหารเหนือ นึกอยากกิน ยังไงก็ต้องหากินให้ได้ หุหุ   เปิดมาเจอจขกท.มาเล่าเรื่องนี้พอดี เห็นด้วยว่า ทำน้อยอย่างลงจะเหนื่อยน้อยลง ทำสัก ๒-๓ อย่าง  แล้วจะมีเมนูพิเศษ แต่ละวัน เวียนไป อย่างคุณข้างบนว่าก็น่าจะดีนะคะ และอีกอย่าง ของจะได้หมดด้วย ไม่เหลือเยอะ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 03:21:45

ความคิดเห็นที่ 60 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 11:46:00

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณมากนะครับที่นำมาแบ่งปันกัน ผมอ่านกระทู้นี้แล้วมีกำลังใจมากขึ้นเยอะเลยครับ จากคุณ : oven เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 18:16:33

ความคิดเห็นที่ 62 แวะมาให้กำลังใจอีกรอบ จากคุณ : Dear My Fay เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 21:51:41

ความคิดเห็นที่ 63 ขอบคุณนะคะที่มาแชร์ประสบการณ์ เราก็ขายของกินเหมือนกัน แต่เป็นขนมค่ะ ทำงานด้านนี้เหนื่อยจริงๆ นะคะ คุมต้นทุนก็ยาก คุณขายอาหารหลายอย่างก็จะยิ่งเหนื่อย อยากจะแนะว่า อย่าเพิ่งเพิ่มเมนูให้มากเกินไป ถ้ากลัวลูกค้าเบื่อ ลองสลับเมนูในแต่ละวันดีไหมคะ จะได้ไม่มีของเหลือมากนักด้วย อะไรขายดี ขายได้ก็ทำบ่อยๆ อะไรที่ขายไม่ค่อยได้ก็ค่อยๆ ตัดออก สู้ๆค่ะ จากคุณ : หนูปูน เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 22:00:55

ความคิดเห็นที่ 64 เข้ามาโหวตเจ้า จากคุณ : นกพญาไฟ เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 22:07:32

ความคิดเห็นที่ 65 อ่านแ้ล้วรู้สึกว่าหน้าฝน ทำอะไรคุณไม่ได้เลย ^ ^ รู้สึกดีมากๆ ตามไปด้วยเลยค่ะ สู้ๆ นะัึคะ เป็นกำลังใจให้เต็มร้อยเลย  เราก็แม่ค้าตลาดนัดเหมือนกันค่า เราขายของแห้ง ตอนขายไม่ต้องปรุงไม่ต้องอะไรมากมาย ยังเหนื่อยเพราะเราขายคนเดียว ขับรถเอง ยกของ จัดของเอง แต่ของคุณอาหารสด ต้องปรุง ต้องทำอะไรหลายๆ อย่าง อ่านแล้วนับถือหัวใจของคุณกับภรรยามากๆๆๆๆๆๆๆๆ กำไรขายของวันนี้อาจจะยังไม่มากนัก แต่กำไรชีวิตของคุณเราว่าประเมินค่าไม่ได้เลยนะ เป็นครอบครัวที่น่ารักมากๆ เลยค่ะ วันข้างหน้าต้องดีกว่าวันนี้อย่างแน่นอนที่สุดค่ะ ^ ^ จากคุณ : น้องทะเล เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 22:10:34

ความคิดเห็นที่ 66 ...ตอบคำถามจากคำแนะนำนะครับ... จริงเรามีเมนูเวียนนะครับ  และจะมีหลักอยู่สองสามอย่าง  ลาบคั่วเป้นตัวจริง  ข้าวซอยก็อยู่ในเมนูตัวจริงและเป็นดาวซัลโว แกงฮังเล  แคปหมู  น้ำพริกหนุ่มเป็นตัวจริงเช่นกันครับ  บางวันเราจะมีแกงแค  น้ำพริกอ่อง  ผัดโฮ๊ะ  สลับหมุนเวียนกันลงสนามครับ  บางที่ก็จะมีเมนูตามใจคนทำบ้างในอนาคตนะครับ..ตอนนี้ยังไม่มี  เมื่อสองสัปดาห์ก่อนมีซุปไก่  ขายได้สองวันวันละชามสองชาม   อิอิอิ  ก็เลยงดไปก่อนครับ.... .......................................................................................................... มหัจรรย์ monday.... การค้าขายเป็นความเสี่ยงและเป็นธุรกิจที่เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้   ไม่ว่าจะเป็นปัจจัยด้านไหน  สิ่งท่เราต้องมีคือ  ข้อมูล  และโชคบวกกับฝมือและฝีปากด้วย....ผมเคยนั่งทำวิจัยเล็กๆ ว่าลูกค้ามักจะมีความสนใจกับสิ่งแปลกใหม่ในที่เก่าๆที่เขาคุ้นเคยเสมอๆ  ดังนั้นเมื่อเราเป็นสิ่งแปลกปลอมหรือแปลกใหม่ในสถานทีที่เขาคุ้นเคย....เขาจะสนใจทันที... ผมเลยต้องอาศัยการเรียกลูกค้าเข้าร้าน  หากใครก็แล้วแต่เดินมาสบตา  ห้าในสิบคนเดินเข้ามาดู  มาถามสนใจ   มีคนซื้อประมาสามสี่คนไม่แน่นอน....อันนี้จากประสบการณ์มั่วๆไปครับ   แต่วันนี้ครับเรียกได้ว่ามหัจจรย์มากคือ  ผมตั้งใจแล้วครับว่าจะทำใจเพราะอากาศตั้งเค้ามาแต่ไกล...มั่นใจเลยว่าตกแน่  ฝนมาแน่  เอาฟระ!!! ตกก็ตก   จากอากาศครื้ม   เมฆหมอกหายไป ฝนไม่ตก  วันนี้ที่้รานเรามีแกงฮังเล  ลาบคั่วหมู  ข้าวซอย   และการกลับมาของน้ำพริกอ่อง....แคปหมูกับน้ำพริกหนุ่มประจำที่นี่ทุกวัน...เราประเดิมด้วยข้าวซอยเหมือนทุกวันแต่วันน้แปลกครับ  ลูกค้าที่น่ารักของผมส่วนใหญ่เลยจะเป็นพี่ๆน้าๆอาๆ  หรือไม่ก็คนรุ่นๆเดียวกับผม  น้องๆนักศึกษาไม่ค่อยมา  และเกือบทุกท่าน  เป็นลูกค้าใหม่.... มันมหัจรรย์ยังไงใช่มั๊ยครับ  เล่าสั้นๆเลยว่าวันนี้อาหารทั้งหมดท่กล่าวมาหมดตั้งแต่ยังไม่สองทุ่ม..เหลือลาบคั่วอยู่ถุงเดียวท่ต้องห่อกลับมา  ทุกอย่างหมดแบบไม่เคยเป็นมาก่อนเล่นเอาผมประหลาดใจมาก   ดีใจจริงๆ แคปหมูหมดไม่เหลือ    น้ำพริกอ่องโดนพี่ลูกค้าประจำเหมาไปทั้งถาด....แกไปทำบุญวันเกิดในวันพรุ่งนี้  ผมก็เลยเอาแคปหมูฝากไปทำบุญกับเธอด้วย...พี่สาวท่านนี้น่ารักครับ  แกจะมาอุดหนุนเราบ่อยๆและจะมีคอมเม้นท์ให้ตลอด....เพราะเะอเป็นคนเชียงราย  แนะเรื่องส่วนผสมโน้นนี่...ดีมากครับได้ประโยชน์มาก..ขอบคุณพี่จริงๆ และพี่สาวท่เป็นลูกค้าใหม่ท่านนึงเธอเดินมาเห็นน้ำแกงฮังเล  ในหม้อ  แกเลยมาว่าแกงอะไร  เราตอบไปว่าแกงฮังเล  แกถามว่าหมดยัง..เราบอกไปพ่ครับหมดแล้วเหลือแต่น้ำครับ.....พี่เค้าบอกว่า  พี่อยากกิน น้ำก็เอา!!!  นั่นไง  ผมตกใจมาก  แกก็บอกว่าแล้วจะมีอีกเมื่อไหร่  ภรรยาผมบอกว่าพรุ่งนี้คะ  แกเลยกำชับว่า  "พี่จองหนึ่งถุง  พรุ่งนี้นะเก็บไว้ให้ด้วย  แต่วันนี้เอาน้ำไปก่อน"   เราก็เลยตักน้ำแกงให้แกไปแบบไม่คิดตังค์   แกเลยอุดหนุนแคปหมูเราเป็การตอบแทน....น่ารักดี   บรรยากาศแบบนี้ผมชอบจริงๆครับ..อย่างน้อยๆก็ให้ลืมไปว่าเมื่อวานเป็นไง.... วันนี้เราสนุกกับการขายหน้าร้านมากครับ  คุณน้าสองคนมาซื้อข้าวซอยสองชุด  ลาบคั่วกับโน้นนี่ไปอีก....คุยกับรื่องแกงฮังเล  แกบอกว่าพี่นะให้น้องสาวซื้อมาแล้วพี่แช่ตัวเย็นเอาไว้กินนานๆ  ดีนะที่มีขายใกล้ๆบ้าน  แล้วถ้าทำทั้งหม้อแบบนี้คิดยังไง.....คำถามนี้ผมอึ้ง!!!  ดีที่ภรรยาตอบไปแทนเพราะดูเะอจะชำนานกว่าเพระเธอเป็นคนทำแกงฮังเล....เท่านั้นยังไม่พอน้าผู้หญิงถามผมอีกว่า  ไปออกงานมั๊ย!!  นั่น  ตกใจอีกรอบ...ผมก็เลยตอบไปว่า  ไปครับ ยินดีมากเลยครับ....แกก็ว่า อืมดีๆๆ   แต่ก็กลัวเสียหน้าผมก็เลยเสริมไปว่า "พี่ครับ  ผมว่าลองชิมก่อนดีกว่าครับ"  คือในใจอายครับกลัวไม่ดีพอ  ไม่ใช่หยิ่งอะไรหรอกครับ  อายกลัวฝีมือไม่ถึง   ก็เลยให้พี่เขาไปชิมก่อน  ถ้าดีค่อยว่ากัน  กลับพี่เขาผิดหวัง....จากนั้นก็คุยกันนิดหน่อยก่อนขอบคุรแล้วผมก็ติดสติีกเกอร์บนถุงแกงไปให้มีเบอร์ติดต่อพร้อม  เพราะกะว่าถ้าแกชอบเราอาจจะได้เกิด  อิอิอิ  แต่ไม่ชอบแกอาจจะโทรกลับมาด่า  ฮิ้วววว ครับเรื่อง...ความมหัจรรย์ของผมในวันน้ก้ไม่มีอะไรมากครับมีแต่ความประทับใจ  ตั้งแต่ฝนไม่ตก  ขายหมดก่อนเวลา และได้ลูกค้าน่ารักๆใหม่ๆเพิ่มรวมถึงลูกที่เก่าที่ดีเยี่ยมของเราอีก...นอกจากนั้นวันนี้พี่ลูกค้าสองท่าน  แวะเอาขนมมาให้ทานอีก....นี่แหละครับวันมหัจรรย์ของผม...หวังว่าพรุ่งน้จะดีไปเรื่อยๆนะครับ..... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 23:17:42

ความคิดเห็นที่ 67 อาหารเหนือ รสจะออกไปทางเค็ม ไม่ออกหวานนะครับ ร้านอาหารเหนือใน กทม ส่วนใหญ่เพี้ยน ทำออกหวาน จากคุณ : อยู่ กทม มาจะยี่สิบปีแล้วจ้า (nabiris) เขียนเมื่อ : 18 มิ.ย. 55 23:18:27

ความคิดเห็นที่ 68 เข้ามาอ่านแล้วรู้สึกดีจัง จขกท.ลงอีกเรื่อยๆเลยนะครับ เป็นกำลังใจ ให้ค้าขายได้ดีๆยิ่งๆขึ้นไปครับ จากคุณ : NoM De PLumE เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 02:56:09

ความคิดเห็นที่ 69 สู้ๆครับ วันพรุ่งนี้ต้องมันต้องดีขี้น มันต้องพัฒนามากขึ้น พยามยามมากขึ้น เป็นกำลังใจให้นะครับ อยากมีมหัจรรย์แบบ จขกท มั้งจัง 5555 จากคุณ : ChiiChai เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 03:52:33

ความคิดเห็นที่ 70 มาอัพเดทบ่อยๆ นะคะ จากคุณ : ตลับพลอยแกมเพชร เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 06:57:41

ความคิดเห็นที่ 71 เก่งมากเลยครับ ตัวผมเองยังไม่รุ้จะเริ่มยังไงเลย.. จากคุณ : คนมีตังค์ เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 09:21:54

ความคิดเห็นที่ 72 เข้ามา.....ชิม ....... สู้ต่อไปครับ จากคุณ : ประชาชนคนเดินดิน เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 09:59:46

ความคิดเห็นที่ 73 สู้ๆ ค่ะ เข้ามาเป็นกำลังใจ ส่วนตัวก็เป็นคนนึงที่ไม่ชอบงานประจำ ทำไม่กี่เดือนก็ออก อึดอัดมากทั้งเวลาเข้าออกงาน เจ้านาย เพื่อน แย่งกันบนรถเมล์หรือตอนทานข้าว   ก็เลยออกมาทำของตนเองเช่นกัน แต่โชคดีกว่า จขกท.คือ จบบัญชีเลยทำสาขาบัญชีที่ถนัด ไม่ต้องลงทุน   แต่ก็พอเข้าใจความเหนื่อยยากของคนเป็นเจ้าของกิจการเล็กๆ และความสุขที่เห็นสินค้าของเราขายได้ จากคุณ : เจ๊วรรณา เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 12:56:20

ความคิดเห็นที่ 74 สวัสดีครับ ... ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่บังเอิญได้อ่านกระทู้ แต่บังเอิญอีกอย่าง ผมทำงานกับร้านอาหาร มาหลายปี ทั้งเป็นคนทำ และหน้าร้านครับ     ทั้งนี้ความเห็นของผมอาจไม่ถูกต้องซะทั้งหมด แต่มัยเกิดขึ้นจากประสบการณ์ตรงครับ ก็เลยอยากแบ่งปัน เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์     ประเด็นแรกที่อยากแชร์คือ รายจ่าย และกำไรของร้านอาหารแต่ล่ะที่ จะมากน้อย ขึ้นกับ !!! วัตถุดิบครับ ว่าเราสามารถเก็บรักษาวัตถุดิบได้ดีแค่ไหน เช่นผักชี ต้นหอม เนื้อต่างๆ ถ้าเสียหายมาก ก็เท่ากับทิ้งกำไรไปเยอะ ลองสังเกตดูน่ะครับ สำหรับวิธีเก็บก็มีหลากหลายขึ้นกับวัตถุดิบ ผมชอบจัดแบ่งใส่กล่อง ไม่เปลืองที่ เสียหายน้อยครับ (ถ้ามีคนรู้จักทำพวกโรงแรม ก็จะแนะนำได้มากครับ) แน่นอนว่าผักกำล่ะไม่กี่บาท แต่ทุกวัน และวันล่ะหลายๆอย่าง ... อืมน่าคิดน่ะครับ     ประเด็นที่หนึ่งครึ่ง ต้องแยกแยะระหว่างของที่ขายได้ กะของที่ขายดี เพราะบางทีของที่ขายได้ ... ทำให้เราไม่มีกำไร     ประเด็นที่สาม อาหารบางอย่างสามารถทำทีละมากๆเพื่อเก็บไว้ได้ครับ เช่น อ่อง หรือ ฮังเล แต่การอุ่นก็ต้องแยกอุ่นครับ ไม่รวบที่เดียว หนึ่งหม้ออาจเเบ่งสามถึงสี่ ในถังน้ำแข็งใหญ่ แล้วการหั่นเนื้อก็ชิ้นใหญ่กว่าปกติอีกนิด เผื่อเนื้อแตก .... เราก็สามารถประหยัดค่าเเก๊ส กับเวลาที่ในครอบครัวจะมีให้กันได้อีกมากโข ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ ... และในวันหน้าผมคงมาขอกำลังใจจากที่นี่เช่นกัน  ^.^ จากคุณ : vongkong เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 13:02:44

ความคิดเห็นที่ 75 สวัสดีครับ ... ผมเป็นอีกคนหนึ่งที่บังเอิญได้อ่านกระทู้ แต่บังเอิญอีกอย่าง ผมทำงานกับร้านอาหาร มาหลายปี ทั้งเป็นคนทำ และหน้าร้านครับ     ทั้งนี้ความเห็นของผมอาจไม่ถูกต้องซะทั้งหมด แต่มัยเกิดขึ้นจากประสบการณ์ตรงครับ ก็เลยอยากแบ่งปัน เผื่อว่าจะเป็นประโยชน์     ประเด็นแรกที่อยากแชร์คือ รายจ่าย และกำไรของร้านอาหารแต่ล่ะที่ จะมากน้อย ขึ้นกับ !!! วัตถุดิบครับ ว่าเราสามารถเก็บรักษาวัตถุดิบได้ดีแค่ไหน เช่นผักชี ต้นหอม เนื้อต่างๆ ถ้าเสียหายมาก ก็เท่ากับทิ้งกำไรไปเยอะ ลองสังเกตดูน่ะครับ สำหรับวิธีเก็บก็มีหลากหลายขึ้นกับวัตถุดิบ ผมชอบจัดแบ่งใส่กล่อง ไม่เปลืองที่ เสียหายน้อยครับ (ถ้ามีคนรู้จักทำพวกโรงแรม ก็จะแนะนำได้มากครับ) แน่นอนว่าผักกำล่ะไม่กี่บาท แต่ทุกวัน และวันล่ะหลายๆอย่าง ... อืมน่าคิดน่ะครับ     ประเด็นที่หนึ่งครึ่ง ต้องแยกแยะระหว่างของที่ขายได้ กะของที่ขายดี เพราะบางทีของที่ขายได้ ... ทำให้เราไม่มีกำไร     ประเด็นที่สาม อาหารบางอย่างสามารถทำทีละมากๆเพื่อเก็บไว้ได้ครับ เช่น อ่อง หรือ ฮังเล แต่การอุ่นก็ต้องแยกอุ่นครับ ไม่รวบที่เดียว หนึ่งหม้ออาจเเบ่งสามถึงสี่ ในถังน้ำแข็งใหญ่ แล้วการหั่นเนื้อก็ชิ้นใหญ่กว่าปกติอีกนิด เผื่อเนื้อแตก .... เราก็สามารถประหยัดค่าเเก๊ส กับเวลาที่ในครอบครัวจะมีให้กันได้อีกมากโข ขอเป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ครับ ... และในวันหน้าผมคงมาขอกำลังใจจากที่นี่เช่นกัน  ^.^ จากคุณ : vongkong เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 13:04:07

ความคิดเห็นที่ 76 พี่สุดยอดมากๆเลยค่ะ  นับถือพี่จริงๆ ^^ จากคุณ : madamtan เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 13:53:23

ความคิดเห็นที่ 77 สู้ๆๆๆๆๆค่ะ  ขอให้กิจการรุ่งเรื่องนะค่ะ จากคุณ : เด็กชายโมก เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 14:00:39

ความคิดเห็นที่ 78 เป็นกำลังใจให้นะคะ คุณสุดยอดมาก ... อย่างน้อย ๆ ก็ยังมีคนให้กำลังใจอยู่ข้าง ๆ เนอะ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : เอ๊ะใครไหนใคร เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 15:12:52

ความคิดเห็นที่ 79 สุดยอดครับ ชื่นชมมาก ผมจะสู้บ้าง คอยดู๊!!!!!!!!!!!!!!!!! จากคุณ : บุรุษคิ้วบาก เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 16:07:26

ความคิดเห็นที่ 80 ก่อนอื่นขอบขอบคุณที่หลายคนเข้ามาเป็นกำลังใจให้และ แนะนำเทคนิคในการยืดอายุของและการจัดการวัตถุดิบ....ผมจะเอาข้อแนะนำต่างที่ได้จากทุกคนมาปฏิบัติดูครับ....ชื่นใจจังครับที่ได้รู้ว่าประสบการณ์เล็กๆของผม  ได้นำคนหลากหลายอาชีพเข้ามาอ่านและต่อยอดให้คนที่มีฝันเดินตามฝันต่อครับ....ดีใจจริงๆครับ ................................................................................................................ เราอยู่บนพื้นฐานพอเพียง....เอากำลังใจไว้ก่อน วันที่ฝนไม่ตกมักจะเป็นวันที่หลายร้านในที่นี้มักจะดีใจเพราะนั่นหมายถึงการค้าขายที่พลุกพล่าน....ผมเองก็คิดเช่นนั้น  แต่ที่นี่พ่อค้าที่ค้าขายมาก่อนผม  เขาเรียกที่นี่ว่า"ตลาดปราบเซียน".....ตอนแรกไม่เข้าใจ  แต่ขายมาได้สักพักเริ่มเข้าใจแล้ว.....ครั้งแรกผมเริ่มจากการขายข้าวซอยแค่สิบชาม   ในวันปรกติ    ขายหมดครับ....และก็มีลูกค้าเดินมาถามอีกว่าหมดแล้วเหรอ.....อุบ๊ะแม่เจ้า!!!  ยังมีคนต้องการอีก  หรือนี่จะเป็นความต้องการบริโภคของตลาดที่นี่อย่างแท้จริง.....ให้ตายเถอะผมคิดแบบนั้นจริงๆ.... วันรุ่งขึ้นผมจัดเพิ่มมาอีกซึ่งวันนั้นเป็นวันเสาร์....จัดไปยี่สิบชามไม่นับกับข้าวอย่างอื่น  เช่น ลาบคั่ว แกงฮังเล  น้ำพริกอ่อง และจัดซุปไก่แบบเนื้อนุ่มอีกหม้อใหญ่.....ความหวังโดนเติมไปแล้ว  โดนคาดหวังไปแล้ว....วันนั้นหักปากกาเซียน....ของเหลือบาน...แจกกระจายร้านรอบข้างผมอิ่มกันเป็นทิวแถว.......ยิ่งซุปไก่นี่ขายได้ชามเดียว...กินเองอีกชามนึง....นอกนั้นแจก........ความหวังพังทลาย  จนคำว่า "ตลาดปราบเซียน"  ผุดขึ้นในหัวผมอีกครั้ง.... ตั้งแต่วันนั้นมีอีกหลายครั้งครับที่ขายไม่หมด  แจกแหลกเพราะเราคาดหวังกับตลาดแบบนี้ไม่ได้มากนักจริงๆครับ...แต่วันนี้ก็ถือว่าผมคาดถูกและวางแผนถูก....ทุกวันหากเป็นวันธรรมดา  ผมทำข้าวซอยประมาณสิบห้าชามเท่านั้นเพราะคิดว่า "ขายให้หมด" ดีกว่าของเหลือ เอาน้อยๆแบบพอประมาณดีกว่า.... แต่ถ้าวันเสาร์หรืออาทิตย์ก็จะยี่สิบถึงยี่สิบห้าชาม  นี่ยังไม่รวมถึงกับข้าวอื่นๆนะครับ....วันนี้เป็นวันที่ผมกลับเร็วอีกวันเพราะทำแบบพอเพียง  พอประมาณ  เอาให้หมดเป็นวันๆ สร้างกำลังใจให้กับทีมงานตัวเอง ก็คือ เราสองคน อิอิอิอิ....ส่วนแคปหมู  ทอดทุกวันครับ  ยกเว้นบางวันที่มันหมดจริงๆ....วันนี้เหมือนเช่นเคย ข้าวซอยมีแค่สิบห้าชาม  ก็หมด.....แกงฮังเลที่ทำเมื่อคืนนี้ก็เกือบหมด....เหลือนิดหน่อย   ส่วนลาบคั่วหมด ไม่เหลือ  จริงๆผมมองการขายของของผมว่าบางครั้งก็เหมือนเด็กๆขายของ ทำกระจุ๊กกระจิ๊กเท่านั้น....ไม่เหมือนร้านอื่นเขาที่ขายอย่างอลังการ...เราเทียบเขาไม่ได้เลย รายรับเราก็คงเช่นกัน  อาจจะเทียบกับร้านหลายๆร้านไม่ได้....แต่เราก็ไม่ได้สนใจอะไรมากนักเพราะว่าเราพึ่งเริ่มต้น.....และการเริ่มต้นได้ขนาดนี้ก็ดีแล้ว..ดีกว่าไม่ได้เลย แต่วันนี้เราขายหมด  เอาแค่นี้ก่อนสบายใจ ..ที่ละเล็กที่ละน้อย....และที่สำคัญวันนี้ผมได้มีโอกาสตอนรับ ลูกค้าท่านนึงที่ได้อ่านเรื่องราวของผมในพันทิพย์นี่แหละครับ...เธอมาอุดหนุน แกงฮังเล กับลาบคั่วของที่ร้านผม.....รูัมั๊ยครับว่าผมดีใจมาก....ดีใจจริงๆ  ขอบคุณนะครับที่มาอุดหนุนกันครับ...รู้มั๊ยครับมันสร้างกำลังใจให้เรามาก.....ขอบคุณครับ... เราสองคนจะพยายามทำอาหารให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะทำได้นะครับ...ผมสัญญา...พรุ่งนี้คุยกันใหม่นะครับ...ผมหยุดวันพุธ  กะว่าจะหลับให้ยาวสักวันครับ....เพลียมากกกก  อิอิอิ แก้ไขเมื่อ 19 มิ.ย. 55 22:30:54 จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 19 มิ.ย. 55 22:15:17

ความคิดเห็นที่ 81 อ่านแล้วสนุกดีค่ะ เหมือเราได้ไปขายด้วย ตื่นเต้นมาก อิอิ เอาใจช่วยนะคะ ขอให้ค้าขายเจริยรุ่งเรือง เจอเพื่อนร้านค้าที่น่ารัก ลูกค้าที่น่ารักค่ะ เห็นด้วยอย่างนึงค่ะ คือทำแค่พอขายหมดดีแล้วค่ะ ต้นทุนเราจะได้ไม่จมค่ะ สู้ๆๆๆ จากคุณ : คุณนายคลองสี่ เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 07:40:44

ความคิดเห็นที่ 82 เป็นกำลังใจให้น่ะครับ ขอให้กิจการเจริญก้าวหน้า สู้ๆครับ จากคุณ : เอก ระยอง (เอก ระยอง) เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 08:23:46

ความคิดเห็นที่ 83 ผมว่าทำลองน้อยๆ ดูบ้างมั้ย ครับ ไว้ก่อนดีกว่านะครับ สมมติ วันนึง ปกติทำ 20 ชาม ลดเหลือ 10 ชาม เหตุผล แรก   กันของเสียที่จะขายไม่หมด เหตุผล สอง ลูกค้าบางกลุ่ม ที่เป็นลูกค้าประจำ จะมี ความคิดว่า ต้องรีบมาซื้อร้านลุงเจริญซะแว้ววววพี่น้อง เพราะเดียวนี้ขายดีหมดเร็ว ทุกวัน (จริงๆ เราทำน้อยลง ดูเหมือนคนมาแย่งกันซื้อเลยหมดเร็ว) ทำให้สินค้าของเราดูมีความต้องการมากขึ้น ส่วนที่ผมบอกให้ลองทำน้อยๆดู ตามเหตุผลด้านบนนะครับ พี่ลองคิดถึงกำไรระยาวนะครับ ให้ลูกค้ามาแย่งซื้อกันเอง ทำให้ร้านเราดูมีคุณค่าเพิ่มมากขึ้น อิอิ ไม่ต้องเหลือมานั่งแจกร้านข้างๆ หรือเอามาทานเองบ่อยๆ สุดท้าย พี่จะได้มีเวลาเหลือพักผ่อนเพิ่มมากขึ้น มีเวลาคิดเมนูใหม่ๆ ดูว่าร้านเราเหลือ มีส่วนขาดอะไรบ้าง ส่วนเกินอะไรบ้าง ในที่สุดมันก็จะลงล็อก ของมันเอง   สู้ๆๆนะครับ ผิดพลาดอย่างไรขอให้อ่านผ่านไปครับ แค่มาเสนอ เฉยๆๆครับ จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 08:27:08

ความคิดเห็นที่ 84 #83 เห็นหลายร้านทำกันเยอะครับ มันช่วยได้จริงๆนะ ^^ ทั้งในแง่ของการที่เพิ่มมูลค่า และ กันขาดทุนจากการขายไม่หมด จากคุณ : NoM De PLumE เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 11:25:56

ความคิดเห็นที่ 85 ถ้าพอมีเวลาว่างบ้างแล้ว ลองมองดูช่องทางส่ง delivery ตามออฟฟิศสิคะ แถวนั้นน่าจะมีออฟฟิศเยอะนะ พริ้นต์เมนูพร้อมราคาไปแจกๆๆๆๆ ไว้หลายๆ ที่ เอาตัวอย่างไปให้ชิมบ้างพอกรุบกริบ พนักงานส่วนใหญ่ขี้เกียจเดินตากแดดออกไปกินข้าวค่ะ (โดยเฉพาะสาวๆ) ถ้าอร่อยจริงอะไรจริง คาดว่าน่าจะขายได้วันละเกิน 50 กล่องเลยค่ะ จากคุณ : SmilingDoggy เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 11:27:31

ความคิดเห็นที่ 86 เห็นด้วยกับคุณ vongkong ,คุณ ว่าที่ceo และ คุณ SmilingDoggy แนะนำดีมากค่ะ ยินดีด้วยกับจขกท.นะคะเรื่องยอดขายที่ดีขึ้น จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 15:01:21

ความคิดเห็นที่ 87 เป็นกำลังใจให้ครับ แล้วจะไปอุดหนุน บ้านอยู่ใกล้ๆ สวนหมาก จากคุณ : Mr.y2k64 เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 17:48:31

ความคิดเห็นที่ 88 "เมื่อตกลงไปในน้ำอย่ามัวถามเมื่อไรจะถึงฝั่ง จงว่ายไปด้วยกำลังว่ายด้วยธรรมของความเพียร" ประโยคนี้ จากพระราชดำรัสของ ในหลวง และ เสียงร้องของคุณ บุริน เป็นกำลังใจให้ผมอยู่เสมอครับ สู้ๆครับ จากที่อ่านมา คุณ จขกท. กับผมนิสัยคล้ายกันมาก สู้มาหลายอย่างเหมือนกัน จนตอนนี้ผมกลัับมาทำงานประจำอีกแล้วครับ เก็บทุนอยู่ยังมีหวังจะเดินไปต่ออยู่ครับ^^ จากคุณ : sariell เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 18:13:53

ความคิดเห็นที่ 91 ขอตอบกระทู้ที่หลายท่านแนะนำนิดนะครับ.... จริงๆนะครับทุกวันนี้ผมวางแผนเหมือนที่คุณว่าที่ CEOแนะนำอยู่เหมือนกัน....แต่มันก็เหมือนโดนบังคับให้ทำอยู่แล้วอ่ะครับ..เพราะอะไรก็เพราะทุกวันนี้ผมเองก็ขายได้ไม่เยอะครับ  อย่างเช่น วันธรรมดานี่ไม่เกินสิบห้าชามอยู่แล้วครับ....หมดแล้วหมดเลย....เวลาลูกค้าที่อยากทานมาถามก็จะบอกว่าให้มาใหม่พรุ่งนี้ครับ.... ผมว่าผมกำลังสร้างความเป็น  “ ของหายาก ” อยู่  อิอิอิ   ..ด้วยตลาดที่นี่เป็นเรื่องที่ใหม่สำหรับเราครับ....แต่เวลาที่ทำน้อยๆก็จะมีคนมาถามเสมอๆว่าหมดแล้วเหรออะไร  แบบนี้  บางทีดูแล้วก็เห็นใจคนอยากทานนะครับ....แต่มันก็ต้องเป็นตามนี้แหละครับ...ทำน้อยเอาให้หมด  ดีกว่าทำเยอะแล้วเหลือ....ดีใจนะครับที่มีคนเข้ามาแนะนำแบบนี้...มีไรแนะนำได้นะครับ..ขอบคุณครับ... ................................................................................................................ วันนี้ผมไม่ได้ออกร้านไปขายของครับ  และขออนุญาตเล่าเรื่องส่วนตัวให้ฟังนิดนึงนะครับ...ผมเป็นคนที่ไม่ค่อยเต็มร้อยเหมือนคนปรกติครับ  ผมเปลี่ยนไตมาแล้วสิบสามปี  ทำงานทีวีมาตลอดสิบกว่าปีครับ..ตั้งแต่เด็กพร๊อพ  จนตำแหน่งสุดท้าย  ท้ายสุดก็โปรดิวเซอร์...ผมเติบโตมาจากสายงานcreative ทั้งรายการทีวีและสารคดี  จริงๆผมยังรักและชอบอาชีพที่ผมตะลุยกับมันมาตลอดสิบกว่าปี....ถามว่าตอนนี้คิดถึงมั๊ยตอบได้ว่าคิดถึง  แต่ไม่อยากอยู่ด้วย เพราะสภาพร่างกายและสภาพจิตใจคน....พูดอยากครับ...งานด้านบันเทิง คนเบื้องหลัง ชีวิตไม่ได้บันเทิงเลยจริงๆ   หลายปีก่อนผมทำรายการท่องเที่ยว  ตอนนั้นมีความสุขมากมายครับ  ได้ไปแทบทุกทีที่ไม่เคยไป ทรหด อดทน เหนื่อยมาก สนุกและตื่นเต้น...จนวันนึงก็ต้องหยุดเพราะปัญหาบางอย่าง สารคดีดีๆมีหลายรายการที่ได้ทำครับ  ทั้งรายการทีวี  แม้กระทั่งกำกับเองก็ทำสารพัดจะทำ  ฟรีแลนท์ก็ต้องอย่างนี้แหละ  หลังๆมาทีวีดาวเทียมเกิดขึ้นเยอะ  ผมก็ได้มีโอกาสเข้าไปทำ ให้กระทรวงมหาดไทย  ช่องรามาของโรงบาลรามาธิบดี  แต่ก็ตอบโจทย์ชีวิตไม่ได้... เพราะปัญหาเดิมๆที่เจอก็เกิดขึ้นกับผมอีก....จนทำให้เบื่อเหลือหลาย  ก็เลยลากันที..มาทำเสื้อยืดขายในfbตัวเองทำได้สักพัก น้ำท่วมใหญ่กรุงเทพ  จบข่าว....พยายามคิดเสมอว่าเราจะต้องมีหลักให้กับครอบครัวเพราะชีวิตมันไม่แน่นอน...และอะไรเล่าที่เราทั้งสองคนทำได้..คิดอยู่นานมาก   ขอย้อนไปอีกนิดนะครับ  เมื่อก่อนนั้น ตอนลูกสาวเพิ่งอายุได้สามขวบ(ตอนนี้เก้าขวบแล้ว)   เราสองคนเคยทำธุรกิจเบเกอรี่  อิอิอิอิ.....ภรรยาผมเขาอยากทำ   ตอนนั้นทำไปไม่กี่เดือนก็ล้มพับ...เพราะอะไรเพราเราไม่คิดว่าการทำธุรกิจของตัวเองมันต้องมีอะไรบ้าง  ต้นทุน ตลาดโน้นนี่สารพัด  เราทำเพราะอยากทำ  มาสนใจอะไรทั้งนั้นดังนั้นถึงเจ๊งสนิท....เราได้ประสบการณ์จากตรงนั้น  มากมายครับ  เราจึงดึงมาใช้กับตรงนี้  แต่อย่างว่าครับ  ไม่มีอะไรแน่นอน ในโลกแห่งธุรกิจ  แม้กระทั่งธุรกิจเล็กๆแบบผม...... ร้านเล็กๆของผม  จากนี้ไปมันคงเป็นประสบการณ์ของเราสองคน  ค่อยๆปรับแก้กันไป  เรื่องขายดีไม่ดี ส่วนนึงอยู่กับฝีมือของเรา  และอีกส่วน นึง ผมว่าขึ้นอยู่กับลูกค้าและจำนวนลูกค้าในแต่ละวันด้วย  เพราะตลาดที่นี่บางที่คนเยอะมากก  บางวันเงียบจนไม่มีที่นั่งมีแต่ที่นอน     ผมโชคดีนะที่ยังมีเวลาทำในสิ่งที่อยากทำและได้ทำ  ถึงแม้ทุกวันนี้จะเข้าหลักสี่พลาซ่าแล้ว...ส่วนเรื่องสุขภาพผมก็ยังคงไปพบหมออยู่เรื่อยๆ  ทุกเดือนหรือสองเดือนครั้ง  แต่อย่างว่าครับ  สิบสามปีแล้วมันก้สึกก็กรอนไปเหมือนกัน  ร่างกายก็ยังมีโรคแทรกอยู่เนืองๆ  แต่ก็ยังสู้ครับ...เราอยากที่จะทำก็ต้องลุยกัน  มองไปข้างหน้า  อย่าไปสนเรื่องข้างทาง  ผมกะว่าจะทำงานอีกสิบปี...ตอนนี้มีแรงก็ลุย...ฮิ้วววว พรุ่งนี้หวังว่าจะดีกว่าวันนี้  หรือเอาแค่เสมอตัวก็ได้นะครับ...แหม..วันนี้อาจจะดู ดราม่าไปนิดนะครับ...ขอบคุณเสมอทุกเม้นท์ทุกตัวอักษร..นี่คือกำลังใจล้วนๆครับพี่น้อง....ข้าวซอยสักชามมั๊ยครับบบบบ....... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 20 มิ.ย. 55 22:00:54

ความคิดเห็นที่ 92 เป็นกำลังใจให้นะครับ เพราะไม่รู้จะแนะนำอะไร นอกจากจะบอกว่าไม่มีอะไรสำคัญมากกว่าใจและแรงที่ลงไปจริงๆครับ ตอนนี้ผมก็กำลังเริ่มเหมือนจขกท.แต่เป็นคนละธุรกิจ ยังบอกไม่ได้ว่าจะประสบความสำเร็จไหม แต่ตอนนี้ก็ทุ่มสุดตัว แม้บางอารมณ์ก็แอบคิดถึงชีวิตการทำงานในเมืองกรุง... ขอให้คุณ daxter และครอบครัวโชคดีครับ จากคุณ : loving1 เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 00:20:01

ความคิดเห็นที่ 93 เป็นกำลังใจให้ค่ะ ขอให้กิจการดีขึ้นทุกๆ วันนะคะ เราชอบกินข้าวซอยมากๆๆๆๆ พูดแล้วก็อยากกิน จากคุณ : พระจันทร์เต็มดวงสว่างสดใส เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 10:36:55

ความคิดเห็นที่ 94 สู้ๆๆนะครับ บางคนเอาแต่คิดแล้วไม่ทำ แล้วบ่นว่าทำไม่ได้ แต่พี่ คิดแล้วทำ แค่นี้ ก็ "สุดยอด" แล้วครับ ---------------------------------------------------------------------------------- อันนี้เป็นความคิดในลักษณะมุมมองของผม "สุดยอดของการขาย คือการไม่ต้องขาย" ลองตีโจทย์ดูนะครับ ---------------------------------------------------------------- ผมดูแล้วพี่เป็นคนเก่งนะครับ ปสก.ที่ผ่านมาจะทำพี่แกร่งขึ้นครับ และ ปสก.ต่อไป จะทำให้ชนะทุกอุปสรรค คนที่จะประสบความสำเร็จ นอกจากเก่งต้อง+เฮงด้วยนะครับ เป็นความเชื่อส่วนตัวนะครับ อิอิ หมั่นทำบุญทำทาน รักษาศีล และภาวนา บ้างครับ ที่สำคัญกว่านั้น คือการ กตัญญู กตเวที ครับ กตัญญู คือ รุ้คุณครับ กตเวที คือ ตอบแทนบุญคุณ   ไม่แน่นใจว่าสองคำนี้เขียนถูกรึเปล่า หมั่นขอพร บิดา มารดาบ่อยๆ อิอิ ขออีกประโยคนะครับ "อย่ารอโอกาส แต่จงสร้างโอกาส" จากคุณ : ว่าที่ceo เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 11:56:21

ความคิดเห็นที่ 95 เป็นกำลังใจให้ครับ  อยู่ใกล้ฟิตเนตที่ผมไปเล่นอีกต่างหาก  ไว้มีโอกาสจะเข้าไปอุดหนุนนะครับ จากคุณ : ERIC THE KING เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:08:23

ความคิดเห็นที่ 96 แค่กล้าก็เจ๋งแล้วค่ะ ชอบจังเลยกระทู้แบบนี้ สู้ๆนะคะ ว่าแต่พุทธบูชา นี่อยู่แถวไหนคะ นึกไม่ออก _  _" จากคุณ : น้องเปิ่น เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 13:44:54

ความคิดเห็นที่ 97 ใช่แด๊ก รวบ ป่าว ถ้าจำไม่ผิดเราอยู่สีเขียวตอนม.ปลาย แต่คนละห้อง เห็นหน้าน่าจะนึกกันออก ^^ เคยเห็นในเฟสว่าขายแคปหมู นึกว่าทำขำๆ ^^ แต่เอาจริงเอาจังขนาดนี้ก็ สู้ๆๆเพื่อน  ^^ ปล. พุทธบูชาอยู่แถวไหนอ่ะ เผื่อจะแวะไปอุดหนุน ^^ จากคุณ : พูดม่ะระร่าง เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 14:08:45

ความคิดเห็นที่ 98 พุทธบูชา อยู่ฝั่งธน ใกล้ๆ ถ.ประชาอุทิศ สวนหมากจะอยู่ตรงข้าม ซ.พุทธบูชา 40 แก้ไขเมื่อ 21 มิ.ย. 55 15:18:33 จากคุณ : Mr.y2k64 เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:18:14

ความคิดเห็นที่ 99 กำลังจะค้าขายเหมือนกันเลยค่ะ แต่ตอนนี้แค่เพิ่งเริ่มเอง เดี๋ยวเป็นรูปเป็นร่างอยู่ตัวแล้ว ว่าจะมาแชร์เหมือนกัน ขอให้ค้าขายเจริญรุ่งเรือง คุณพระคุณเจ้าคุ้มครองค่ะ จากคุณ : nannan47 เขียนเมื่อ : 21 มิ.ย. 55 15:43:50

ความคิดเห็นที่ 100 ขอตอบกระทู้ทุกท่านนะครับ... ก่อนอื่นขอบคุณครับสำหรับพลังใจที่มอบให้ผมและครอบครัว....คำแนะนำต่าที่มอบให้  ผมยังยืนยันว่ามีประโยชน์ต่อผมจริงๆครับ....สิ่งที่ทำได้ทุกวันนี้และจะพยายามจะพัฒนาไปให้ได้ก้คือการลดต้นทุน และพยายามทำตัวเองให้เหมือนโรงงาน   โรงงานแห่งความสุข เพราะงานทุกอย่างแหละครับที่ทำแล้วมีปัญหา  ปัญหาก็คือความคิดเรา  พยายามมองทุกอย่างให้เป็นบวก  พยายามครับผมกำลังทำให้ตัวเองมองอะไรบวกๆมากกว่าเดิม.... กระทู้นี้ ผมได้เห็นเพื่อนๆพี่ๆน้องๆที่เป็นเจ้าของกิจการมาให้กำลังใจผม...และได้แสดงทัศนะคติดีๆเอาไว้มากมาย....ผมไม่รู้หรอกครับว่าทุกท่านที่มาแชร์ความคิดความเห็นหรือแม้กระทั่งให้กำลังใจผมนี่ท่านทำไรกันบ้าง แต่ยังไงนะครับผมก็อยากจะขอให้กิจการของพวกท่านเหล่านั้นเจริญรุ่งเรื่องกันนะครับ...มีอะไรจะแชร์หรือแนะนำยินดีครับ... และสุดท้ายผมได้เจอเพื่อนรวมรุ่นราชวินิตบางแก้วผมจนได้....ดีใจจังว่าแต่อย่าไปบอกใครนะ...ว่าผมาทำจริง  ไรจริง ทอดจริง อร่อยจริง   อิอิอิอิ ................................................................................................ คนเขาไปไหนกันเหรอ..... วันนี้ผมเริ่มต้นชีวิตด้วยความผิดปรกติของขาทั้งสองข้างนั่นคือ  ปวดมากหากให้เดาหรือวิเคราะห์จากอาการและคามคุ้นเคยผมคิดว่ามันเป็นเก๊าท์   แต่ไปๆมาๆ ไม่ใช่และมันเป็นอะไรล่ะที่นี้ก็คิดสารพัด  จะหาสาเหตุให้ได้  ......จริงๆแล้วเข่าผมมีอาการเสื่อมตั้งแต่ผมยังน้อยกว่าตอนนี้...หมอเคยบอกว่าจะรอให้เปลี่ยนเข่าไปเลย  โดยไม่บอกว่า มันมีวิธีการอื่นแบบไหนรักษาได้มั๊ย  ตอนนี้เข่าสองข้างปวดพอๆกันแล้ว   แต่ช่างเถอะ เอาไงเอากันสู้เว้ยเฮ้ย!!! วันนี้ต้องไปจ่ายตลาดคนเดียวครับพร้อมกับอาการข้างต้นที่บอกมา  ปวดครับเวลาเดินจะมีท่าแปลกๆ  ดูไม่ค่อยสมดุลย์  แต่ก็ไปทั้งๆที่เปนแบบนั้น...วันนี้ไปซื้อของที่ขาดนิดๆหน่อยๆครับ แค่ผักไม่กี่อย่างแล้วก็เส้นบะหมี่   ซื้อของครบหมดแล้ว  แต่เงินที่อยู่ในมือนี่สิเหลือไม่กี่บาทกรรมแล้ว  ที่นี้จากง่วงๆมึน ตาสว่างทันที..หยุดกิจกรรมทุกอย่าง...แล้วก็ยืนนับตังค์เหรียญ  ที่อยู่ในกระเป๋ากางเกง อย่างรวดเร็ว  นับไปนับมาเหลือพอดีค่ารถเมล์และค่ามอไซค์เข้าบ้าน  ยี่สิบสองบาท...ไม่ขาดไม่เกิน....พอถึงบ้านก็ไม่มีเหลือสักบาท... วันนี้มีเมนูพิเศษก็คือ  น้ำพริกอ่อง  นอกนั้นก็เมนูปรกติที่ทำทุกวัน  ไปถึงที่ร้านก็จัดแจงอย่างรวดเร็วเพราะวันนี้มาสาย  อิอิอิ  รีบมากที่เดียว  น่องไก่ขนาดกำลังน่ากิน  นอนทอดน่องอยู่ในถาดกระเบื่้องเคลือบไฮโซสีน้ำเงิน.....วันนี้มีสิบสี่น่องและเท่ากับสิบสี่ชามและจะมีผู้โชคดีสิบสี่ท่าน ที่จะได้ลิ้มรส  ข้าวซอยน่องไก่ที่อร่อยที่สุดในสามโลก.. บรรยากาศวันนี้ที่ตลาด "สวนหมาก" ก็เหมือนกับทุกวันคือ คนไม่ค่อยเยอะ  ร้านรวงต่างๆเปิดบริการเกือบหมดทุกร้าน  มีบางร้านที่ปิด   วันนี้น้องเจ้าของร้านก๋วยเตี๋ยวคั่วไก่บอกผมว่า  เมื่อวานท่ปิดร้านไปมีคนมาถามด้วยนะพี่  เขาอยากกินข้าวซอย  โน้นนี่นั่น...เราก็แอบปลื้ม นิดหน่อยท่อย่างน้อยๆก็มีคนคิดถึง  หวังว่าวันนี้คนที่คิดถึงเราจะมา... และแล้วจนเย็ยยย่ำค่ำดึก  ปรากฏว่าของเหลือครับ  พระเจ้า!!! เหลือทุกอย่างเอาไปกี่อย่างเหลือครับ.....เริ่มจากข้าวซอยเหลือหนึ่งน่อง  ผู้โชคดีท่านี้คงจะมาวันหลังเป็นแน่อิอิอิ   น้ำพริกอ่องเหลือประมาณสองถุง ขนาดพกพากลับบ้าน  แคปหมูไม่ต้องพูดถึง...น่าจะเกือบสิบถุงน้ำพริกหนุ่ม หนึ่งกระปุก (นี่ขนาดเอาไปแค่หกกระปุกนะเนี้ยย) ลาบคั่ว  เหลือประมาณเกอบครึ่งโลได้มั๊ง............แกงฮังเลเหลือหนึ่งถุงขนาดหกคูณเก้า...ถุงร้อนนะครับ ของเหลือผมว่ามันเป็นของธรรมดาสำหรับตลาดนี้  เพราะใครๆเขาก็เหลือกัน  แต่ถ้าขายหมดทุกอย่างนี่สิ  น่าจะกลายเป็นสิ่งแปลกของที่นี่....จริงๆความกังวลของผมก็มีนะครับเพราะว่า  สถานะการณืแบบนี้ต่อไปนานๆ  ไม่รู้จะอยู่กันอย่างไร...เพราะทุกอย่างมีค่าใช้จ่าย  ทั้งค่าที่  ค่าของสด เครื่องแกงสารพัด  แคปหมู  วันนี้สั่งมาผมยังติดเขาไว้ก่อนเลยครับ... ตลาดสวนหมากในวันนี้ทำเอาพ่อค้าแม่ขายหลายคนบ่นอุบครับว่า  เมื่อไหร่  นศ.  จะเปิดเทอมเสียที...ผมไม่รู้หรอกครับว่าเปิดเทอมแล้วผมจะขายดีหรือไม่ดีอย่างไร   แต่ตอนนี้ต้องมองเรื่องการเอาตัวรอดระหว่างสงครามครั้งนี้ให้ได้ครับ  เพราะค่าใช่จ่ายมันตายตัว  แต่รายรับไม่แน่นอนแบบนี้  คงต้องจัดการเรื่องนี้ก่อน   ตอนนี้นึกถึงอะไรหลายอย่างที่เพื่อนแนะนำครับ  อย่างพวกเดลิเวอรรี่  จัดส่งตามสถานที่ทำงานอะไรแบบนั้น   น่าสนครับ และอาจจะเพิ่ม เมนู จากข้าวซอย ไก่อย่างเดียว มาเป็น  กระดูกหมู  หรือลูกชิ้นบ้างก็ได้  และยังมองถึงการออกร้านไปตามงานจัดเลี้ยงด้วยเช่นกัน....ความคิดเหล่านี้ของผมตอนนี้ยังไม่เป็นรูปเป็นร่างเท่าไหร่   ขอเวลาสักพักคงได้เริ่ม.....วันนี้ยอดขายได้ไม่มากเท่าไหร่ครับมีพอหมุนเวียนซื้อของในวันรุ่งพรุ่งนี้เท่านั้น...แต่ผมก้ยังสู้อยู่เพราะผมเชื่อว่า  ผมจะไม่ได้อยู่แค่นี้แน่นอน.....ขอบคุณทุกคนอีกครั้งครับท่เข้ามให้กำลังใจดัน..ตอนน้ขอเวลาไปประคบหัวเข่าก่อนนะครับ กลัวพรุ่งนี้จะไม่ได้ไปขายของอร่อยให้กับสาวกของผมครับ...อิอิอิ ขอบคุณครับบบบ จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 01:05:06

ความคิดเห็นที่ 101 ผมแวะไปอุดหนุนมาแล้วครับ จขกท.อาจไม่ทันสังเกตุเห็นผม ... จากคุณ : คนไทยไม่ท้อ เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:41:31 A:202.28.7.116 X: TicketID:324733

ความคิดเห็นที่ 102 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เริ่มต้นคล้ายๆกันเลย เราออกจากงานตำแหน่งบริหาร เพราะอยากมีกิจการเป็นของตัวเอง ออกมาพร้อมๆกับแฟนเหมือนคุณ เพราะมีทุนน้อย เลยเริ่มจากเปิดร้านขายอาหารในฤดูฝน โห..ชีวิตช่วงนั้นสุดยอด หลายครั้งต้องเอาอาหารเหลือไปเป็นอาหารปลาก่อนเข้าบ้าน เพราะกลัวแม่เครียด ยอดขายที่ดีสุดๆ คือ พันปลายๆ แต่เหนื่อยโฮก บางวันนอกจากไม่มีเงินแล้ว เจ้าหนี้ยังทวงเช้าเย็น เฮ้อ แต่ตอนนี้เราเข้าปีที่ 3แล้ว ยอดขายเฉลี่ยต่อวันสามพัน สูงสุดสามหมื่นกว่าบาท เปลี่ยนมาหมดทั้งตลาด สินค้า วิธีคิด แต่ไม่ว่าจะเปลี่ยนอะไรมากมายแค่ไหน สิ่งที่ทำมาตลอดคือ เน้นทำบัญชีทุกวัน งบน้ิอยก็ทำเองนี่ล่ะ หาอ่านเอา แต่มันดี จริงๆ ทำให้เราวิเคราะห์ได้ว่า หลังหักต้นทุนแล้ว ควรลุย หรือควรถอย เท่าที่อ่านบอกได้เลยว่า คุณต้องลองเปลี่ยนตลาดค่ะ ถ้าไม่เปลี่ยนก็ต้องเพิ่มช่ิองทางการขายอย่างด่วน เช่น เพิ่ม delivery แบบที่ข้างบนว่า หรือแยกกันขาย 2 ที่ เข้าใจว่า ใจสู้ แต่ถ้าตลาดมันเข็นไม่ขึ้นจะดันทุรังไปทำไม ถ้าเปลี่ยนตลาดแล้วยังไม่เวิร์ค ก็ต้องเปลี่ยนสินค้า ขอโทษที่แนะนำตรงๆค่ะ แต่อ่านเรื่องของคุณแล้ว รู้สึกเหมือนอ่านเรื่องตัวเองเมื่อก่อน เลยอินอ่ะ ต้องไปเปิดร้านล่ะ แล้วจะเข้ามาอ่านเรื่อยๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 22 มิ.ย. 55 12:38:48 จากคุณ : นกพญาไฟ (นกพญาไฟ) เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 09:41:54

ความคิดเห็นที่ 103 รูปข้าวซอยน่ากินมากๆๆๆ จากคุณ : prg047 เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 10:06:49

ความคิดเห็นที่ 104 เข้ามาติดตาม และให้กำลังใจครับ ผมอายุ ๒๖ มีงานประจำทำแล้วแต่ก็กำลังหาอย่างอื่นทำเหมือนกันครับเพราะเวลาว่างมากมายเหลือเกิน ^^ จากคุณ : ฝรั่งผมทอง เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 11:29:35

ความคิดเห็นที่ 105 ชอบค่ะ เจ้าของกระทู้สู้ไม่ถอยจริงๆ นับถือค่ะ จากคุณ : very good tonight เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 14:21:49

ความคิดเห็นที่ 106 ..สู้ๆๆครับ เห็นความมุ่งมานะของจขกท.แล้ว รู้สึกมีกำลังขึ้นมาเยอะเลย จากคุณ : Raiso Akira เขียนเมื่อ : 22 มิ.ย. 55 18:55:18

ความคิดเห็นที่ 107 สวัสดีครับ  ผมกลับมาจากขายของแบบนี้ทุกวัน  เวลาประมาณนี้....เห้อ!!! ขอถอนใจนิดนะครับ..ตอบกระทู้ผู้ให้กำลังใจสักหน่อยนะครับ...ขอบคุณนะครับสำหรับบางท่านท่แอบมานั่งทานอาหารที่ร้าน...เป็นอย่างไรบ้างครับอร่อยหรือป่าวครับ...คอมเม้นท์ได้นะครับจะได้เอามาปรับปรุง...ขอบคุณครับ   และสำหรับคำแนะนำของคุณ นกพญาไฟ (นกพญาไฟ)   นั้น ทำให้ผมคิดเยอะเลยครับเรื่องอนาคตของร้าน...และการมองหาทำเลใหม่ (ในอนาคต)  ครับผมคิดแบบนั้นเช่นกันครับ.....กำลังพยายามมองหาเช่นกันครับและสำหรับเรื่องราวของผมนั้นหากได้ทำให้ท่านผู้ใดอ่านแล้วรู้สึกฮึดขึ้นมา บอกไว้เลยตรงนี้นะครับว่าเป็นเกรียติมากครับ  หากท่านใดมีอะไรแนะนำผมยินดีโคตๆครับ.....ขอบคุณทุกท่านที่เข้ามาให้กำลังใจนะครับ................... ................................................................................................................ มันไม่ใช่แค่แกงหกเท่านั้น.... ตื่นมานั่งมึนๆตามปรกติของผมทุกวัน...กาแฟแก้วบุหรี่ตัว  กล้วยหอมหนึ่งลูก....นั่งคิดเรื่อยเปื่อยไปสารพัด  วันนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง  จะทำอะไรก่อน  และแล้วก็คิดได้ว่าเราทำทุกวันนี่หว่า  เริ่มจากทำน้ำแกงข้าวซอยน่องไก่อาหารห้าดาวสำหรับร้านผม  เพราะใช้เวลานานสุดต้องเคี่ยวน่องให้เปื่อยพอประมาณ  ไม่มาก  เพราะถ้ามากเกินไปจะกลายเป็ไก่ตุ๋นซะ.....อย่างที่สองลาบคั่ว  แล้วก็อาหารพิเศษ แกงโฮ๊ะ   คิดได้ดังนั้นก็เริ่มจัดการกับทุกอย่างตามสมองสั่งงาน  งานของผมเริ่มเป็นแบบ ลูทีน แล้วเหมือนงานประจำ  แค่ตื่นสายได้ เดินเล่นได้  อาบน้ำระหว่างทำงานได้  และร้อนกว่าออฟฟิส....หากวันไหนเริ่มเร็วทำทุกอย่างเสร็จเร็วสามารถนอนได้อีกนิด.... ส่วนภรรยาผมก้เริ่มอุ่นแกงฮังเลที่รักของเธออย่างทะนุถนอม   ยอมรับเลยครับว่าเธอมีความสุขมากกับการทำแกงฮังเล ดูแล้วเหมือนสอนลูกให้หัดเขียนหนังสืออย่างใจเย็น.... ส่วนผมการทำอาหารเหมือนออกรบ  เพราะต้องวางแผน จัดเตรียมโน้นนี่นั่นให้พร้อม  ก่อนลงมือ  ไม่พร้อมไม่ทำครับ  ไม่งั้นเวลาทำอาหารจะต้องเดินไปโน้นนี่   ผมมีความสามารถพิเศษอย่างนึงที่ตัวเองคิดว่าพิเศษนั่นก็คือสามารถทำกับข้าวพร้อมๆกันได้สองสามอย่าง ดูดีใช่มัยครับ  แต่ของบอกว่า  อย่างลิงครับ  สนุกดี.... หลังจากที่ทำเสร็จเราก็จะตระเตรียมของใส่ถุงร้อน  เธอก็จะมีหน้าที่เตรียของพวกนี้ใส่ถุง และแล้วก็เกิดเหตุที่ไม่คาดฝัน....คือระหว่าที่เธอกำลังจะมัดถุงแกงฮังเลสุดที่รัก  ตอนนั้นเองครับถุงแกงหก....ราดลงบนขาและเกลื่อนพื้น....ตอนนั้นเองที่ผมก็บอกเธอว่า "ไม่เป็นไร  อุบัติเหตุ  ไปล้างขาก่อน"   เธอรีบไปล้างขาเปิดกีอกน้ำ  พร้อมกับร้องไห้ เล่นเอาอึ้ง...ขณะผมเก็บกวาด  เธอร้องไห้ตอนแรกผมบอกเลยว่าไม่ได้สนใจเพราะเธออาจจะแสบร้อน  แต่ไม่ใช่!!  เรากอดกันเธอพูดว่า  "นู๋ตั้งใจทำมันมากนะ" แล้วก็ร้องไห้  ส่วนผมก็ได้แต่ปลอบ  ไม่คิดเลยครับว่า เรื่องแกงฮังเลหก  ซึ่งปรกติแล้วมันเกิดขึ้นได้กับทุกครัวทั่วโลก  แต่ครัวเล็กๆที่มุมนึง  กลับกลายเป็นเรื่องใหญ่...... และสำหรับวันนี้ที่ร้านก็เหมือนทุกวันคือ ลุ้น ว่าอะไรจะหมดอะไรจะเหลือ  วันนี้มีข้าวซอยสิบห้าชาม  เหลือกลับมาสอง  เส้นหมดเกลี้ยง  ขาประจำก็มาสองสามท่าน  และวันนี้มีเรื่องประทับใจอยู่มากกับ ลูกค้าหน้าใหม่ของผม  เธอเป็นสาวร่างเล็กแต่มาสั่งข้าวซอยทานก่อนเข้างาน  ที่ร้านกาแฟไม่ห่างร้านผม  เธอทานหมดไม่เหลือ  ผมมักจะสังเกตความอร่อยจากชามลูกค้าเสมอๆว่าหมดไม่หมด...ส่วนใหญ่จะหมดไม่เหลือ   สามทุ่มนิดๆขณะที่กำลังเก็บล้างอยู่...น้องคนเดิม  เดินมาสั่งว่า " พี่ๆข้าวซอยพิเศษเส้นนะคะ"   ภรรยาผมจัดหนักจัดเต็มให้กับเธอ   เธอค่อยๆทายอย่างน่ารักๆ  ยี่สิบนาทผ่านไป...ผมไม่ได้สังเกตว่าเธอไปตอนไหน..ผมไปเก็บชามที่เธอทาน  เธอทานหมด  แต่ครั้งนี้มีน้ำซุบเหลือ  น่องไก่หมด...ผมนึกในใจว่า  "ขอให้เธอชอบไปเรื่อยๆนะ"  วันนี้รายได้ไม่กระเตื้อง  แต่ก็ยังถือว่าดีเหมือนเดิมคือพันกว่าๆ..... วันนี้ก้กลับบ้านพร้อมกับความหวังครั้งใหม่ๆ  ในวันพรุ่งนี้ ว่ามันจะต้องดีกว่าวันนี้เสมอๆ..ขอบคุณลูกค้าทุกท่าน  และเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในพันทิพย์ที่เข้ามาให้กำลังใจกันนะครับ.... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 00:04:43

ความคิดเห็นที่ 108 สู้ๆครับ ผมไม่กล้าเสี่ยงเหมือนคุณ  ทุนผมก็มีพอสมควรแต่จะทำอะไรก็กลัวเจ๊งไปหมด และผมมีภาระเยอะ ทั้งพ่อทั้งแม่ ตอนนี้เลยจำใจ ต้องกลับไปทำงานประจำ เครียด เบื่อ แต่ก็ต้องทน ขอให้ขายดีๆ ทุกวันนะครับ ผมอยู่ประชาอุทิศ เจ็ดสิบกว่า ถ้ามีโอกาสจะแวะไปชิม จากคุณ : p173174 เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 01:09:38

ความคิดเห็นที่ 109 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ เราเองก็อยู่ในช่วงเริ่มต้นธุรกิจของตัวเองเหมือนกันค่ะ ทำงานหามรุ่งหามคํ่าไม่มีวันหยุด เหนื่อยแต่มีความสุข เพราะมันคือธุรกิจของเราเอง ขอให้ขายดีๆทุกๆวันนะคะ จากคุณ : ปลาทองน้อยแก้มปริ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 03:13:17

ความคิดเห็นที่ 110 ตามอ่านทุกวันเลยครับ ยังไงก็มาอัพเดททุกๆวันนะครับ อยากอ่านอยากรู้อยากโตไปพร้อมกับคุณ เป็นกำลังใจให้นะครับ ผมถือว่า กำลังใจเนี่ย สำคัญมากๆๆเลยละ จากคุณ : ChiiChai เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 03:28:33

ความคิดเห็นที่ 111 ยังอ่านไม่จบ แต่เข้ามาให้กำลังใจก่อน ขอให้พี่ขายค้าขายเจริญรุ่งเรือง ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า อุปสรรคอย่าได้มีครับ ผมอ่านเรื่องราวของพี่ทำให้ผมฮึดสู้ต่อได้อีก ผมขอเล่าบ้างนะ ผมกับภรรยามีงานประจำ เมื่อก่อนแฟนผเขาอยากทำพวกขนมเบเกอรี่ แต่ผมไม่สับสนุนกลัวเขาทำไม่จริง พอนานเข้าเขาก็พูดแบบนี้ทุกครั้งและชี้ไปที่ร้านขายเบเกอรี่ว่าอยากเปิดร้านแบบนี้ ไม่รู้อะไรดลใจผมพาภรรยาผมไปหาซื้ออุปกรณ์เบเกอรี่มาให้เขาทำ ซื้อมาแล้วทำไม่เป็น เขาอยากไปเรียนทำขนม ผมว่าอย่าไปเลย เพราะเรียนแล้วทำได้ไม่กี่อย่าง ให้หาสูตรในห้องก้นครัว พี่ๆใจดีเอาสูตรมาลงเยอะ หรือให้หาตามเวปหรือblogต่างๆ แรกๆทำก็มีทิ้งบ้าง กินบ้าง ผมจะเป็นหนูทดลองให้เขา ไม่นานเขาก็ทำได้ และทำได้ดี(ชมเมียตัวเอง) ผมเลยชวนเขาไปขายที่ตลาดนัด ไปขายใหม่ๆอายนะ เพราะไม่เคยขาย พอขายไปนานๆชักชิน ภรรยาผมเขาจะปวดขาถ้ายืนทำนานๆ เพราะเขาประสบอุบิติเหตุกระดูกส้นเท้าแตก ทุกครั้งที่เขาทำขนมเสร็จ เมื่อถึงเวลานอนผมจะคอยนวดเท้าให้เขาทุกครั้ง นานๆผมก็เหมือนพี่ยอดขายไม่คงที่ อยากช่วยเขาหารายได้เพิ่ม ผมจะคิดตลอดว่าจะเอาอย่างไรดี จนมาจบที่ "กุยช่าย" ผมเพิ่งเริ่มทำครับ ยังอยู่ในช่วงพัฒนาให้ดีกว่าเดิม จากคุณ : สู้ๆๆๆ เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 11:56:09 A:110.77.137.74 X: TicketID:108109

ความคิดเห็นที่ 112 ตามมาอ่านเรื่อยๆ นะคะ ไม่ลืมเก็บเข้าคลังกระทู้ให้ เรื่องของจขกท.จะได้ไม่หายไปไหน เผื่อสักวันนึง กิจการเฟื่องฟูขึ้นมา อาจจะเก็บไว้ทำหนังสือ ฯลฯ   ^_^ จากคุณ : โดดเดี่ยวผู้น่ารัก เขียนเมื่อ : 23 มิ.ย. 55 17:43:35

ความคิดเห็นที่ 113 ตอนผมออกจากงานประจำไปขายส้มตำ ยำมะม่วงกับแฟน ทั้งตลาดนัด และ งานเทศกาล เคยขายได้ต่ำสุด หักค่าไฟ ค่าที่ ได้เงินกลับบ้าน 5 บาท มากสุดวันล่ะ 15,000 สู้ๆครับ มีขึ้นลงอยู่แล้ว ขายของ จากคุณ : บุรุษผู้หยุดเวลา เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 09:15:24

ความคิดเห็นที่ 114 ขอบคุณกำลังใจครับ...เมื่อคืนเป็นวันที่เหนื่อยอีกวัน  และก้ไม่ได้มาอัพเดทให้อ่านกันนะครับ...ง่วงมาก  คำว่าเหนื่อยแต่สุขใจใช้ได้กับงานที่เราเป็นคนทำแบบนี้มากครับ  ไม่ต้องมาวุ่นกับคนที่มากความ คำสั่งต่างๆที่เราต้องเดินตามทุกวัน  หลายคนมีความสุขกับงานประจำ  ผมยินดีด้วยครับแต่สำหรับผมแล้วงานประจำเป็นสิ่งที่ดีนะครับความเสี่ยงต่ำ  มีรายได้ที่แน่นอน  แต่ก็ต้องแลกกับเรื่องวุ่นวายมากมาย   งานตัเองวุ่นกับตัวเองมีเจ้านายหลากหลายหน้าตาในแต่ละวัน จบเป็นวันๆไป...รายได้มีทุกวันไม่มากก้น้อย  ถามว่าเครียดมั๊ยแน่นอนครับเครียดเหมือนกันเพราะเรามีรายจ่ายท่แน่นอน  ทุกอย่างมันนอนรอให้เรามาจัดการตอนนี้เรียกได้ว่าชักหน้าไม่ถึงหลังเลย   สารพัดจะจ่าย.....กำลังคิดว่าจะจัดการหน้ต่างๆได้ยังไงตอนนี้บิลค่าโน้นน่มานอนรอแล้ว....เห้อ!!!เหนื่อยตับจริงๆ...แต่เอาลุยเป็นลุยเดี๋ยวก็คงมีทางออก....หากใครมีงานออกร้านผมขออาสานะครับ...อยากไปสักครั้งนึง..อิอิ ............................................................................................................ ลูกค้าที่น่ารัก.... ร้านผมเป็นร้านที่เปิดใหม่กว่าใครเพื่อน  ร้านเดิมที่ขายก่อนหน้าผมเป็นร้านอาหารมุสลิม  ที่ขายข้าวหมก  ก๋วยเตี๋ยวแกง ข้าวซอยสไตล์แขกๆ  เขามีลูกค้าเหมือนกัน  ตอนย้ายมาเมื่อต้นเดือนเรามาขายอาหารเหนือ  ข้าวซอยจึงเป็นเมนูหลักของเราด้วย  โชคดีที่ฐานลูกค้าเก่าของร้านเดิมที่ทานข้าวซอยก็ได้มาทานข้าวซอยร้านเราเหมือนกัน  แต่ของเราคงไม่เหมือนของเขาเป็นแน่.... ลูกค้าหลายท่านท่เข้ามาแวะเวียนอุดหนุนที่ร้านน่ารักครับ  หลายท่านพอมาถึงหน้าร้านก็จะสั่งทันทีว่า ขอข้าวหมกไก่.....อืมมมม  ผมก้ต้องเรียนให้ทราบว่า ร้านนี้ไม่มครับ ป็นร้านใหม่ที่มาแทน  บางท่านก็สั่งอย่างข้าวซอยแทน  บางท่านก็ถอยหลังไปดูป้ายแล้วอ่านชื่อร้านใหม่  อุบ๊ะนี่ร้านอาหารเหนือ...แล้วก็เดินงง  หายไป...บางที่เราก็งงกับเขาเหล่านั้น...บางท่านก็ไปตั้งสติแล้วเดินกลับมาสั่งอย่างอื่นทาน... คำแนะนำของลูกค้าบางที่มันก็ทำให้ผมไม่สามารถที่จะพูดอะไรได้เช่นกัน  เมื่อวานนี้มีลูกค้าสาวสวยท่านนึงเดินา  แล้วถามผมว่า " ร้านนี้เปิดมากี่วันแล้วคะ เดินผ่านมาไม่เคยเห็นเลย"  ผมก็ตอบไปว่า "อาทิตย์น้เข้าสี่สัปาห์แล้วครับ"  เขาก็ทำหน้างง   แล้วก็พูดต่อไปว่า "ทำไมไม่เห็นเลย "  ผมก็นึกในใจว่า "อ้าว...นั่นสิ..ทำไม่ไม่เห็นหรือร้านเรามันเล็กัด"   เธอกลาวด้วยน้ำเสียงที่น่าฟังว่า "น่าจะทำป้ายให้สว่างๆหน่อยนะ"  ผมไม่ได้ตอบอะไรเพราะที่ร้านก้เปฺดไฟหน้าตู้สว่างมากอยู่ทุกวัน....ยิ้มอย่างเดียว....อิอิอิ เธอก็หันมาสั่ง กับข้าวสามสี่อย่าง เอานี่ข้าวซอยหนึ่งถุงกลับบ้าน  แกงฮังเล  แกงแค แคปหมูอีกถุงนะคะ  แล้วมีขนมจีนน้ำเงี้ยวมั๊ยคะ"  ผมก็ตอบเธอไปว่า  "เราไม่ได้ทำครับ เพราะมีร้านขายขนมจีนอยู่ด้านโน้น "  ผมชี้มือไป   สักพักเธอทำหน้าแบบบอกบุญไม่รับแล้วก้ตอบมาว่า "ไม่อร่อยเลย ร้านนั้น"   แป่ว!!!!!  ผมไม่รู้จะตอบยังไง...ยิ้มอย่างเดียว เพราะในทางปฏิบัติแล้ว  ด้วยมารยาทการค้าขายเราจะไม่ขายของเหมือนกันเพราะอาจจะทำให้เกิดปัญหาได้  กรณีคำถามแบบนี้มีมาสองสามท่านแล้วที่ผมต้องตอบแบบนี้  แล้วลูกค้าที่น่ารักของผมก็จะทำหน้าแบบนี้แล้วก็บ่น   ก็ไม่รู้จะทำไงนี่ครับอิอิอิ....เท่านั้นไม่พอมีอีกรายที่เม้าท์ร้านเดิมที่เคยขายก่อนหน้าผมว่า  "ขายแพง  ไม่อร่อย โน้น นี่"  ผมก็ได้แต่ครับๆๆ  แล้วก็ยิ้มเหมือนเดิม... บางที่การที่ได้รับรู้ความรู้สึกของลูกค้าเรานี่ผมถือว่าเป็นเรื่องที่ดีนะครับ   แต่แบบนี้ผมอึดอัด  ไม่รู้จะพูดจะตอบว่ายังไง  เมื่อวานคุณลุงมาสั่ง ถามเราสารพัด แล้วก็ดูว่าอันโน้นนี้  เขาถามมาว่ามีข้าวซอยเนื้อมั๊ย  ผมบอกว่าไม่มีครับมีแต่ไก่ครับ  เขาก็บอกว่าดีๆๆงั้นเอาหนึ่งถงนะกลับบ้าน  ผมก็ถามไปว่า "คุณลุงเป็นมุสลิมเหรอครับ"  เขาตอบว่า "ใช่"  ผมก็บอกไปว่า  ผมปรุงน้ำซุปไม่มหมูปนเลย  ไม่ต้องห่วงนะครับ  เกรงว่าแกจะกังวล  เพราะร้านผมทอดแคปหมูขายด้วยอิอิอิ....ขอบคุณคุณลุงจริงๆ  เพราะคนมุสลิมส่วนใหญ่เห็นแบบนี้แล้วคงไม่เข้าร้านแน่ๆ... ลูกค้าเป็นทุกท่านเป็นเหมือนกำลังใจที่เดินมามอบให้ที่เราทุกวัน  เราก็ต้องตอบแทนกลับไปด้วยคุณภาพ  และความจริงใจ  ไม่ว่ายังไงก็ต้องทำด้วยความจริง  ผมเชื่อว่า  เรามอบความจริงใจให้พวกเขาจะต้องตอบแทนเราสักวัน   ช่วงนี้ถึงแม้ "ตลาดสวนหมาก"จะเงียบเหงา  เพราะลุกค้าไม่รู้หายไปไหนหมด  ร้านรวงที่นี่ก็บ่นกันว่ายอดตก   ผมเองก็ภาวนาครับว่า  พรุ่งนี้ต้องดีกว่าเดิมนะ... สามสี่วันที่ผ่านมานั้น  เราขายเกือบหมด  เหลือบ้างไรบ้างไม่มากก็น้อย  แต่ยอดขายก็เท่าๆกันทุกวันวันละไม่เกินพันกว่า  แต่ไม่ถึงสองพัน  นี่ยังไม่ได้หักต้นทุนเลยนะครับ.. ไก่ก็ขึ้น  หมูก็ขึ้น....เห้อ.....สู้ครับยังสู้อยู่....  กำลังใจที่ทุคนมอบให้นี่แหละครับสำคัญ..ขอบคุณทุกแรงใจนะครับ....แล้วจะมาอัพเดทเรื่องราวของผมและร้าน "แคปหมูลุงเริญ"ร้านเล็กๆของเราให้อ่านกันอีกนะครับ.... จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 11:09:12

ความคิดเห็นที่ 115 ทำสิ่งที่เรารัก เราชอบ เราภูมิใจกับมัน ถึงแม้มันจะเหนื่อยแทบขาดใจ แต่ก็ยังมีความสุขที่จะทำมันต่อไป โดยแม้จะได้เงินน้อย แต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับ งานที่เราไปชอบ อยู่ในที่ๆเราไม่ชอบ ทำงานที่เราไม่ชอบ แต่ได้เงินเยอะ เพื่อที่จะไปซื้อ ความสุขมาอีกทีนึงซึ่งมันเป็นคนละแบบกัน แต่เราทำงานที่เราชอบ เรารัก เราก็มีความสุขได้เลย ไม่ต้องใช้เงินไปซื้อมาอีกต่อ แต่ความสุขมันเกิดขึ้นทันที นั้นและเป็นความสุขที่แท้จริง สู้ๆนะครับ เป็นกำลังใจให้ จากคุณ : ChiiChai เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 19:08:36

ความคิดเห็นที่ 116 เข้าใจความเหนื่อยของ จขกท เลยครับ สู้ๆครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ....รวยๆ เฮงๆ แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 55 23:57:02 จากคุณ : อรหันต์นิทรา เขียนเมื่อ : 24 มิ.ย. 55 23:56:39

ความคิดเห็นที่ 117 วันนี้เป็นอีกวันที่ดใจมากเพราะมีเพื่อนๆพี่ๆในพันทิพย์น่แหละครับมาอุดหนุนถึงร้านเลย...ทุกท่านที่มาก็บอกว่ามาจากท่นี่..งผมดีใจจริงๆครับ..ทำอะไรไม่ถูกเลย  ภรรยาผมเขาเขิลครับ...บอกว่า  ทำไรไม่ค่อยถูก...  ขอบคุณนะครับสำหรับการมาอุดหนุน  เรื่องอาหารอยากให้คอมเม้นท์นะครับเพราะจะได้เอาไปปรับ  ขอบคุณจริงๆครับ... สำหรับวันอาทิตย์ที่จะใกล้ปลายเดือน  กลุ่มทุนต่างๆก็ไม่ค่อยหนาแน่เท่าไหร่ครับ  เหมือนวันปรกติเลย  จริงๆครับคนน้อยจริง  หลายคนก็บอกว่าคงต้องรอเปิดเทอมก่อน  ก็อาจจะจริงแล้วถ้าเปิดเทอมแล้วล่ะ...ยังเป็นแบบนี้อีกคงทำใจแน่ๆครับ เดือนน้เป็นเดือนแรกที่ผมกับภรรยาลุยเปิดร้านมาแบบไม่รู้อีโหน่อิเหน่  แต่ก็ลุยไปครับ  พ่อค้าหลายท่านก็ถามผมว่าเป็นไงขายดีมั๊ย  ผมมักจะตอบว่า  ดีบ้างไม่ดีบ้างตามประสา  เขาก็จะตอบว่าอดทนเอานะ  เดี๋ยว นศ.เปิดเทอมก็จะดีเอง   กว่าจะถึงวันนั้นไม่รู้จะเป็นอย่างไรกันบ้าง..... วันนี้บอกเลยครับว่ายอดขายติดเพดานสองพันแล้วครับ  แต่สองพันกับอีกเจ็ดสิบห้าบาท...อิอิอิ...เย้!!!!! ไม่ณุ้พรุ่งนี้จะเป็นอย่างไรบ้าง  แต่ด้วยสถิติแล้วครับ  วันจันทร์จะดีเสมอ  แปลกนะครับวันจันทร์จะเป็นวันที่ยอดขายใกล้เคียงกับวันเสาร์หรืออาทิตย์...  ผมเคยมานั่งวิเคราะห์แล้วว่า  ทำไม!!  ก็ได้คำตอบมาว่าส่วนนึงร้านหลายร้านจะหยุด  คนที่มากินก็จะมาเท่าเดิม  แต่ร้านน้อยลง  ดังนั้นตัวเลือกไม่ค่อยมี  กลุ่มทุนก็เลยต้องกินตามที่มีนั่นแหละ.... ดังนั้นร้านผมก็จะได้ส่วนแบ่งการตลาดมา....ตลาดที่นี่อย่าที่บอกครับ  มีความผกผันมากและอีกอย่างครับ  ที่นี่อ่อนไหวเป็นอย่างยิ่ง  หากปัจจัยสภาพตลาดเปียกแฉะไปด้วยน้ำหรือสายฝนพรำ  ก็จะทำให้หุ้นดิ่งลงเหวได้ในทันที  ดัชนีช้วัดนี้  เคยเกิดขึ้นมาแล้วครับ  ของเหลือบานเลยยย..... วันนี้สรุปว่าของก็ยังเหลือครับนองไก่เอาไปยี่สิบเจ็ดชาม  มีผู้โชคดีได้ทานไป ยี่สิบสองชามครับ  ยินดีด้วยกับท่านที่ได้ลิ้มชิมรสนะครับ   ส่วนแคปหมูก็ได้ราคาพาร์ทที่เจ็ดร้อยบาทครับ  แหม!!!อาทิตย์ตัวนี้แรงใช้ได้ครับ  ส่วนแกงแควันนี้ได้ประมาณสามชามครับ  น้องใหม่ตัวนี้ยังไม่แรงครับจะมาช่วงเสาร์อาทิตย์ครับ ส่วนกับข้าวที่แรงและโดนช้อนซื้อไปหมดในวันนี้คือ "ฮังเล"ครับ..หมดหม้อ  หมดไห  กันไปเลยครับ  พุ่งแรงจริงๆสำหรับฮังเลในอาทิตย์นี้ครับ  และตัวสุดท้ายลาบคั่วยังอยู่ในโวนที่บอกได้ครับว่าราคายังคงใช้ได้ครับเหลือเกือบครึ่ง....เท่าเมื่อวาน...ข้ามหมดหม้อเพราะผมกับภรรยาทั้งกินเองและขาย...โอเคครับนี่คือการสรุปเรื่องราวของร้าน "แคปหมูลุงเริญ"   ปล.  วันนี้ลุงเริญแวะมาด้วยมากะป้าน้อย....(พ่อแม่ผ๊มเอง)   ขอบคุณพี่น้องในพันทิพย์นะครับที่มาอุดหนุน..ขอบคุณมากๆจริงๆครับ จากคุณ : daxter เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 00:27:43

ความคิดเห็นที่ 118 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ การทำอะไรที่เป็นของตัวเองมีความสุขมากๆค่ะ ขออนุญาตแทนตัวเองว่าหนูนะค่ะ เพราะคิดว่าอายุน้อยกว่าจขกท ค่อนข้างมาก ... ส่วนตัวแล้วหนูก็มาเริ่มขายของตอน อยู่ปี 3 ค่ะ เนื่องจากปัญหาทางบ้านตอนนั้นหนูต้องดรอปเรียน รถที่บ้านก็ถูกยึด บ้านก็กำลังจะถูกยึด พร้อมกับหนี้สินอีกหลายล้านและเกี่ยวกับคุณพ่อโดนโกงอีกมากมายค่ะ คุณแม่ตรอมใจ แทบจะไม่ทำอะไรเลย ส่วนหนูเป็นพี่สาวคนโด มีน้องสาวกำลังเรียนอยู่มัธยมค่ะ ประมาณ ม.4 ปัญหานี้หนักมากค่ะ สำหรับเด็กอายุ 21 ปีอย่างหนูแต่หนูก็สู้ค่ะ มีเงินลงทุนไม่ถึง 1000 บาทค่ะ ขอสตางค์แฟนมาซื้อไม้ อุปกรณ์ทำเครื่องประดับแฮนเมดค่ะ หนูตะเวนขายนั่งทำหลังขดหลังแข็ง ให้เงินคุณแม่คุณแม่และน้องสาว ไว้ใช้จ่ายในบ้านค่ะ (ไปขายคนเดียว ทำเองคนเดียวค่ะ) หนูร้องไห้เกือบทุกวัน จากชีวิตที่เคยสบาย เรียนมหาลัยเอกชน(ค่าเทอมค่อนข้างแพง)ต้องดรอปเรียน หาเงินครั้งแรกไม่มากค่ะ หลักพัน พี่มีใจดีให้ฝากขาย มีเพื่อนซื้อ ไปขายปูผ้ากับน้องสาว ตอนเย็นๆที่ตลาดนัดจตุจักรกับน้องสาว2 คนฝนก็ตกแต่วันนั้นต้องได้เงินกับไปให้แม่ มองหน้ากับน้องแทบร้องไห้เลยค่ะ เราสองคนรถเมล์ยังไม่เคยขึ้นเลย มีพ่อแม่ขับรถไปรับไปส่งตลอด แต่เราก็สู้ค่ะ วันนั้นมีต่างชาติมาซื้อ เราได้ค่าไฟ ค่าน้ำที่บ้าน (กำลังจะถูกตัดค่ะ) ขายหมด ตอนนั้นหนูอายุ 21 ค่ะ ตอนนี้หนูอายุ 26ใกล้จะ 27แล้ว ยังไม่เคยทำงานบริษัท เพราะหลังจากส่งตัวเองทำวิทยานิพนธ์จบแล้ว ก็มาทำธุรกิจที่ตัวเองทำไว้ต่อค่ะ ตอนนี้จากที่เคยขายแบกะดิน แบกตากฝน ขายได้บ้างไม่ได้บ้าง ตอนนี้หนูทำทั้งส่งและปลีก ได้ทำส่งต่างประเทศบ้าง made to order ให้กับลูกค้าที่แพทตินัมค่ะ เปิดร้าน มาแล้ว 4 ร้าน (แต่ปิดหมดช่วงน้ำท่วมไปแล้ว) แต่หนูก็จะสู้ต่อไปค่ะ เพราะยังเหลือหนี้อีกบาน ยังต้องผ่อนรถ ผ่อนบ้าน และยังเหลือ น้องสาวอีก 1ปี ที่ใกล้จะเรียนจบแล้วค่ะ   การเริ่มต้นอาจจะยากเสมอนะค่ะ แต่พอเข้าที่เข้าทางแล้ว ทุกอย่างจะดีเองค่ะ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ หนูอาจจพูดไม่เก่ง แต่อยากแชร์ประสบการณ์ของหนูให้ฟังค่ะ ขอบคุณค่ะ จากคุณ : jannice เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 00:45:46

ความคิดเห็นที่ 119 ไปอุดหนุนพี่จขกทมาเมื่อวานแล้วนะคะ จากที่เห็นกระทู้มาหลายวัน จนเมื่อวานได้โอกาสเหมาะ แฟนว่าง เลยได้โอกาสอุ้มลูก จูงแฟนไปซื้อ ด้วยความที่จากเชียงใหม่มานาน อยากกินอาหารเหนือมากกก เพราะเห็นว่าพี่จขกทขายไม่ไกลบ้านนัก จึงตามไปชิม เดินหาร้านซักพัก แฟนตาดีเห็นก่อน เดินเข้าไปเลือกนิดหน่อย ดีใจเห็นอาหารเหนือ ตอนแรกตั้งใจอยากกินน้ำพริกอ่อง แฮะๆ แต่ไม่มี เลยลองข้าวซอยมาแทน ใจจริงอยากซื้อทุกอย่างเลย แต่บ้านแฟนไม่มีใครกิน เลยได้ซื้อแค่ข้าวซอย แต่ยังไงวันหลังจะไปซื้ออีกแน่นอนค่ะ มาพูดถึงเรื่องรสชาดข้าวซอยนะคะ ด้วยความที่กินมาเยอะ เลยคิดว่ายังไม่เข้มข้นนะคะ น่าจะอยู่ที่พริกแกง แล้วอีกอย่างน่องไก่ค่า เราชอบแบบต้มน่องไก่ไว้ในน้ำข้าวซอยเลย มันชุ่มฉ่ำ ไก่อร่อย นอกนั้นผ่านหมดค่ะ เส้นอร่อย กรอบๆก็อร่อย ไม่หืน ชอบเลย คาดว่าจะไปอีกเร็วๆนี้ วันที่มีน้ำพริกอ่องค่ะ ขอให้พี่จขกท โชคดีนะคะ ขายดีๆๆๆๆๆ ^ ^ จากคุณ : คุณชายขี้แย เขียนเมื่อ : 25 มิ.ย. 55 13:39:40