PANTIP.COM : B12443133 "เวียดนามมิราเคิล" มหัศจรรย์ที่กำลังมอด!? [AEC ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน]

ความคิดเห็นที่ 1

ไม่มีใครตระหนักถึงสถานการณ์ทางเศรษฐกิจของเวียดนามได้ดีเท่ากับ เหวียน ฟาน เหวียน ธุรกิจส่งออกของเขาในนคร

โฮจิมินห์ ซิตี้ ที่ได้ชื่อว่าเป็น เมืองหลวงแห่งเศรษฐกิจ ผ่านการต่อสู้กับภาวะเงินเฟ้อหนักหนาสาหัสมาสองระลอกใหญ่ๆ นับตั้งแต่ปี 2008

อัตราเงินเฟ้อในเวียดนามมาถึงจุดสูงสุดเอาเมื่อเดือนสิงหาคม 2011 ที่ผ่านมา ที่ 23 เปอร์เซ็นต์ นั่นไม่เพียงทำให้นักธุรกิจส่งออกต้องสิ้นเปลืองกับการกะเก็งความผันผวนของอัตราแลกเปลี่ยนเท่านั้น แต่ยังส่งผลให้ธุรกิจทุกอย่างยุ่งยากมากยิ่งขึ้นไปอีก ต้นทุนการผลิตทั่วทั้งอุตสาหกรรมงานไม้และหัตถกรรม เพิ่มขึ้นถึง 30 เปอร์เซ็นต์ แต่ลูกค้ายืนกรานว่าเต็มใจจะจ่ายเพิ่มขึ้นเพียง 10 เปอร์เซ็นต์เท่านั้น

ซ้ำร้าย ภาวะเศรษฐกิจโลกทั้งในสหรัฐอเมริกา ยุโรป และออสเตรเลีย ส่งผลให้ออเดอร์หดตัวลงอย่างต่อเนื่อง

เหวียน ฟาน เหวียน ไม่มีทางเลือกอื่น นอกจากลดการจ้างงานลง ลดเงินเดือนลงตามไปด้วย จาก 200 ดอลลาร์ต่อเดือนเหลือเพียง 120 ดอลลาร์

"เราได้แต่ทำงานให้ช้าที่สุดเท่าที่จะทำได้ ทุกอย่างมืดมนไปหมด ไม่ว่าจะเป็นตอนนี้หรือในอนาคต"

จากตัวอย่างความสำเร็จแห่งเอเชียเมื่อไม่นาน เวียดนามในปี 2012 กลายเป็นประเทศที่ต้องดิ้นรนต่อสู้กับปัญหาค่าเงิน อัตราเงินเฟ้อ ปัญหาระเบียบราชการ ปมเจ้าขุนมูลนาย และระบบเล่นพรรคเล่นพวก เอื้อแต่ประโยชน์เพื่อผู้คนใกล้ชิดหรืออยู่ในกลุ่มเดียวกัน

ทุกอย่างเริ่มต้นเมื่อเวียดนามเริ่มการสั่งสมสินเชื่อราคาถูกในประเทศจากเงินทุนภายนอกที่หลั่งไหลเข้ามาเรื่อยๆ ระหว่างปี 2007 จนกระทั่งถึงปี 2010 ประเมินกันว่า ในช่วงเวลาดังกล่าว วงเงินสินเชื่อภายในของเวียดนามขยายตัวสูงถึง 100,000 ล้านดอลลาร์ มันอาจจะไม่มากมายเท่านั้น ในช่วงระยะเวลาสั้นๆ เท่านั้น หากไม่เกิดวิกฤตแฮมเบอร์เกอร์ขึ้นในปี 2008 ที่ส่งผลให้ทุนมหาศาลจากตะวันตกทะลักเข้ามาหาผลตอบแทนที่สูงกว่าในเอเชียและประเทศเศรษฐกิจใหม่ทั้งหลาย

เช่นกัน ถึงแม้จะมากมายขนาดนั้น หากมีการบริหารจัดการที่ดี หรือระบบการเมืองเอื้ออำนวย เงินจำนวนนี้ก็น่าจะถึงมือนักธุรกิจเอกชนที่รู้ดีว่าจะทำอย่างไรให้มันงอกเงยได้สูงสุด

แต่แทนที่จะเป็นเช่นนั้น เงินมหาศาลถูกผ่องถ่ายออกไปยัง "รัฐวิสาหกิจ" ที่เชื่อมโยงอยู่กับชนชั้นปกครองของประเทศผ่านทางเส้นสายทางการเมือง โยงใยของพรรคคอมมิวนิสต์ และสายสัมพันธ์แห่งเครือญาติ

ด้วยสินเชื่อถูกๆ หลั่งไหลเข้ามาดูเหมือนไม่จบสิ้น "รัฐวิสาหกิจ" ทุกแห่งเริ่มขยายตัว แตกกิจการออกไปสู่ธุรกิจที่อยู่นอกเหนือความชำนาญของตนเอง โดยไม่คำนึงถึงผลตอบแทนทางเศรษฐกิจใดๆ

ในทางหนึ่ง การกระทำดังกล่าวยิ่งทวีเงินเฟ้อให้เพิ่มเร็วขึ้น รุนแรงขึ้น เพราะการขยายตัวนั้นเรียกร้องทรัพยากรเพิ่มขึ้นเป็นทวีคูณ ในอีกทางหนึ่งอำนาจเงินสินเชื่อมหาศาล ทำให้รัฐวิสาหกิจเหล่านี้กวาดคู่แข่งขนาดเล็กกว่าที่มีประสิทธิภาพมากกว่าล้มหายตายจากไปในกระบวนการ

"วีนาชิน" อุตสาหการต่อเรือที่เป็นรัฐวิสาหกิจขนาดใหญ่ เป็นรูปธรรมที่ชัดเจนที่สุดในกรณีนี้

จากคุณ : Anemone2526

เขียนเมื่อ : 30 ก.ค. 55 08:29:20