 |
ผมอ่าน จนครบ จบกระบวนความ
เห็นด้วยกับ คห.3(บางส่วน) -ตรงคำว่า "กระแดะ" และคำที่ส่อเสียดประชดประชันอื่นๆ ... น้องครับ น้องยังเป็นนักศึกษา เป็นเด็ก การที่น้องเอาคนอื่นมาวิจารณ์ในที่สาธารณะ น้องควรระวังการใช้ถ้อยคำให้มากกว่านี้นะครับ เพราะถ้อยคำที่น้องสื่อสารออกมา ก็เป็นกระจกสะท้อนตัวเองด้วยเหมือนกัน - ส่วนคำว่า "เฮ้อ" ผมว่า แต่ละคนอาจจะจิตนาการน้ำเสียงไม่เหมือนกัน ..แต่ถ้าลองคิดดูให้ดี แค่เสียงคำว่า "เฮ้อ"แล้วทำให้ใครคนหนึ่ง ถึงขนาดโมโห และเก็บกดได้ขนาดนี้ ..คำว่า"เฮ้อ"นั้น คงไม่ธรรมดาแน่ๆ ...แต่ผมก็เข้าใจนะ น้องคงโมโหพอสมควร ถึงได้หลุดอาการมาหลายคำเหมือนกัน (แต่ก็ยังพอรับได้นะ ดีนะที่ไม่ถึงขนาด อิหาร์จริก,แมร่ง,ดอกสว่าน,ดวก ฯลฯ (โอยแต่ละคำ อิอิ) อันนี้คงจะคุยกันในกลุ่มแล้วเรียบร้อยล่ะสิ 555)
ส่วน คห.ของผม ผมเชื่อว่า คนทุกคน ทุกๆๆๆๆคน ต้องเคยเจอเรื่องแย่ๆในชีวิต เราต้องเรียนรู้ที่รับมือเรื่องแย่ๆ ด้วยประสบการณ์ของใครของมัน สอนกันได้ แต่ เข้าใจแทนกันไม่ได้
น้องครับ เรียนรู้ไว้ นี่แหล่ะชีวิตการทำงาน ที่น้องจะต้องเจอะเจอในอนาคต
เรื่องบางเรื่อง "ช่างแม่ม" บ้างก็ได้ อย่าไปเก็บให้ปวดหัว เพราะ เรื่องที่น้องเจอนั้น จะเป็นเรื่องจิ๊บๆในวันข้างหน้า ผมเจอมาเยอะกว่าน้องอีกครับ ยิ่งกว่านี้ด้วย (เป็นการติดต่องาน อื่นๆน่ะครับ) (ยิ่งถ้าน้องเรียนจบแล้วไปเป็นเซล อาจจะไม่ใช่"เฮ้อ"นะ น้องอาจจะถูกดูเหมือนแมลงสาปด้วยซ้ำ (เวอร์ไปนิสสส55) )
น้องต้องเรียนรู้ การให้อภัย การให้เรื่องมันจบ จบตรงไหน จบอย่างไร จบที่ใจ หรือจะไปจบที่ศาล หรือจบที่จดหมายร้องเรียน หรือจะไปจบตรงไหน อ่านเกมส์ให้ออก ยิ่งสุมไว้ในใจ ก็เหมือนไฟที่เผาไหม้ตนเอง โดยที่อีกฝ่ายไม่รู้เรื่อง ไม่เจ็บช้ำใดๆ
ให้น้องเรียนรู้ไว้นะครับ เน้นอีกครั้ง ...เรื่องบางเรื่อง "ช่างแม่ม"บ้างก็ได้ ใจร่มๆนะครับน้อง ปล.มีบทเรียนแล้ว ว่าที่เขาทำเป็นสิ่งที่ไม่ดี ฉะนั้น ให้อภัย แต่จำไว้ อย่าทำแบบเขา เมื่อเราโตขึ้น
**กลับมาเพิ่มเติม** โหวตให้แล้วนะ
แก้ไขเมื่อ 01 ส.ค. 55 04:20:01
จากคุณ |
:
aumpaump12
|
เขียนเมื่อ |
:
1 ส.ค. 55 04:17:58
|
|
|
|
 |