ความคิดเห็นที่ 1 ในทรรศนะของผู้รู้ประเภทต่างๆ ในเมืองไทย ภาษาอังกฤษดูจะเป็นมิติหลักเพียงมิติ เดียวของการเตรียมตัวเข้าสู่ประชาคมเศรษฐกิจ ทั้งนี้ เพราะตรงกันข้ามกับความคิด เริ่มต้นในการประชุมอาเซียน ที่จะสร้างพื้นที่แห่งความร่วมมือทางเศรษฐกิจ เพื่อปก ป้องตนเองและแข่งขันกับภูมิภาคอื่น ท่ามกลางความเติบใหญ่อย่างรวดเร็วของจีน และอินเดีย ท่านผู้รู้ในเมืองไทยมองประชาคมเศรษฐกิจเป็นเวทีการแข่งขันกันเองในระหว่างกลุ่ม ประเทศอาเซียน มากกว่าเวทีแห่งความร่วมมือ หลายท่านพูดถึงความถนัดภาษา อังกฤษของพม่า, มาเลเซีย, สิงคโปร์, ฟิลิปปินส์ ฯลฯ ว่าเป็นข้อได้เปรียบเหนือไทย ข้อนี้จริงอย่างแน่นอน แต่ได้เปรียบทางไหน? คำตอบคือได้เปรียบในการได้งานทำ เมื่อตลาดงานกว้างขึ้นในประชาคม นายจ้างย่อมอยากจ้างคนที่สื่อสารกันได้มากกว่า เป็นธรรมดา แต่ที่จริงแล้ว การรู้ภาษาที่สองอย่างดี ทำให้ประเทศเหล่านั้นได้เปรียบในการเข้าถึง แหล่งข้อมูลและความคิดที่แตกต่างออกไปกว้างขวางขึ้น (ส่วนจะก้าวหน้าหรือไม่ เป็นอีกเรื่องหนึ่ง) แต่ความรู้ทางภาษาอย่างเดียวไม่พอ เพราะระบบการศึกษาของ ประเทศต้องกระตุ้นให้ผู้คนไขว่คว้าหาความรู้ใหม่ๆ ด้วย หากระบบการศึกษาไม่เอื้อ อำนวย ความรู้ภาษาที่สองก็ทำให้ประชาชนมีความถนัดจะเป็นคนรับใช้ในครอบครัว คนต่างประเทศเท่านั้น จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:40:20

ความคิดเห็นที่ 2 สปป. ลาว จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:41:51

ความคิดเห็นที่ 3 ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ควรนำเราไปสู่ปัญหาที่ลึกกว่าภาษาอังกฤษเพื่อหางาน ทำเช่นนำเราไปสู่การเปรียบเทียบคุณภาพการศึกษาระหว่างประเทศอาเซียนด้วยกัน และหากดูลำดับมหาวิทยาลัยอาเซียน จะพบว่ามหาวิทยาลัยไทยอยู่ในตำแหน่งค่อน ข้างบ๊วย เมื่อเทียบกับสิงคโปร์, มาเลเซีย, และฟิลิปปินส์ ความได้เปรียบไม่ได้อยู่ที่ ภาษาอังกฤษเท่านั้น แต่มีอะไรที่เป็นแก่นสารกว่าซึ่งผู้รู้ไทยไม่ใส่ใจเท่ากับงานคนรับ ใช้ ที่วิศวะ, นักบัญชี, พยาบาล ฯลฯ ไทยไม่ถูกเลือกใช้ในตลาดอาเซียน อาจไม่เฉพาะ แต่ภาษาอังกฤษไม่ดี แต่ความรู้ในสาขาอาชีพของตัวก็ไม่ดี โดยเปรียบเทียบกับคน อื่นก็อาจเป็นไปได้ แต่ความได้เปรียบของคนอื่นอาจเป็นคุณแก่เราก็ได้ เช่นเพราะเป็นประชาคมเดียวกัน โอกาสที่เราจะเชื่อมโยงกับสถาบันการศึกษาที่มีคุณภาพเหล่านั้น เพื่อพัฒนาตัวเรา เองก็เป็นไปได้ง่ายขึ้น  หากมองประชาคมเศรษฐกิจอาเซียนในเชิงร่วมมือ แทนที่มอง แต่มิติด้านการแข่งขันเพียงอย่างเดียว จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:44:08

ความคิดเห็นที่ 4 สาธารณรัฐแห่งสหภาพเมียนมาร์ จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:46:02

ความคิดเห็นที่ 5 ยิ่งกว่านั้น ควรคิดในทางกลับกันบ้างว่า ในฐานะร่วมประชาคมเศรษฐกิจเดียวกัน เรามี อะไรจะให้คนอื่นบ้าง ไม่ใช่คิดแต่จะเอาเพียงอย่างเดียว ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน ที่เข้มแข็ง ทำงานได้ดี จะเป็นประโยชน์ต่อเราและประเทศอาเซียนอื่นๆ ในระยะยาว เสียยิ่งกว่างานคนรับใช้ที่จะได้มาในช่วงนี้ การผนึกกำลังทางเศรษฐกิจของกลุ่มอาเซียน มีความหมายถึงความเข้มแข็งของทุก ประเทศ และประโยชน์ทางเศรษฐกิจที่จะได้รับร่วมกัน หากนำไปสู่ฐานะทาง เศรษฐกิจที่ดีขึ้นของประชาชนใน 10 ประเทศ ย่อมหมายความว่า เราจะเป็นตลาดที่ ใหญ่ครึ่งหนึ่งของจีนและอินเดีย และน่าจะมีกำลังซื้อสูงกว่าทั้งสองแห่งนั้นด้วย จึง เป็นตลาดสำคัญของโลก ที่คุ้มแก่การลงทุนในด้านต่างๆ ไม่แพ้จีนและอินเดียเช่น กัน การผนึกกำลังได้แท้จริงจึงน่าเป็นเป้าหมายที่เหนือกว่าการขยายตัวของตลาดงาน จ้าง มีสามอย่างเป็นอย่างน้อยที่สำคัญยิ่งในการ เตรียมตัวเข้าสู่ประชาคม แต่ไม่ค่อย ได้รับความใส่ใจมากไปกว่าภาษาอังกฤษและภาษาชาติอื่นของอาเซียน จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:47:10

ความคิดเห็นที่ 6 เวียดนาม จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:50:10

ความคิดเห็นที่ 7 1. เราควรรู้จักเพื่อนอาเซียนของเราให้มากขึ้น ไม่เฉพาะแต่การเต้นระบำรำฟ้อน แต่ ควรรวมถึงประวัติศาสตร์, ชีวิตความเป็นอยู่, ปัญหาที่เขาเผชิญอยู่, การเมืองและ เศรษฐกิจ, ความภาคภูมิใจ, ความละอาย ฯลฯ ของเขาด้วย การเรียนภาษาของเขา ไม่ใช่เพื่อหางานทำ  ในการเรียนภาษาของเขาไม่ใช่เพื่อหางานทำในประเทศของเขา เท่านั้น แต่ที่สำคัญกว่าก็เพราะภาษาเป็นสะพานไปสู่ความรู้จักคุ้นเคย สามารถทำ ความเข้าใจเขาจากจุดยืนของเขาเอง ไม่ใช่จากคำพิพากษาตายตัวของเรา คนไทย ควรเป็นคนน่ารักแก่เพื่อนบ้านมากกว่าที่เราเป็นอยู่อย่างมาก และนั่นคือทางที่จะได้มา ซึ่งความรักความเข้าใจจากเพื่อนบ้านตอบแทน เป็นความไว้วางใจที่เหมาะสำหรับการ ร่วมทุน, ร่วมตลาด, และร่วมธุรกิจกันได้ในระยะยาว น่าสังเกตด้วยว่า ครูตามโรงเรียนชายแดน และอาจารย์ในราชภัฏชายแดน ดูจะสำนึก ประเด็นนี้ยิ่งกว่าผู้รู้ในกรุงเทพฯ โรงเรียนและราชภัฏหลายแห่งจัดกิจกรรมที่ส่งเสริม ความเข้าใจเกี่ยวกับวัฒนธรรมเพื่อนบ้านให้แก่นักเรียนและนักศึกษาของตน 2. อาชีพ 7 อย่างที่กาลังจะเปิดเสรี ไม่ใช่ช่องสำหรับตลาดงานของคนในอาชีพนั้นๆ เพียงอย่างเดียว แต่หมายถึงการปรับมาตรฐานเข้าหากันของประเทศกลุ่มอาเซียน ด้วย เช่นภาระของนักบัญชี ไม่ใช่เพียงการต้องไปสอบให้ได้รับใบอนุญาตในประเทศ อื่นเท่านั้น แต่หมายถึงความพยายามของวงวิชาชีพบัญชี ที่จะปรับระบบเข้าหากัน ให้ ได้มาตรฐานที่สูงจนเป็นที่ยอมรับของโลก (มาตรฐานบัญชีของประเทศเดียว ย่อมต่อ รองเพื่อการยอมรับได้ยากกว่ามาตรฐานของ 10 ประเทศ) จะเกิดตลาดงาน และเปิด โอกาสให้คนอาเซียนประมูลงานนอกอาเซียนได้สะดวกขึ้น 3. มาตรฐานวิชาชีพของทั้ง 7 สาขานั้น หากร่วมกันพัฒนาให้เป็นระบบที่โปร่งใส และอาจถูกตรวจสอบจากสาธารณชนได้ง่ายขึ้น ก็จะมีการโอนย้ายทุน และฝีมือแรง งาน ได้สะดวกกว่าที่เป็นอยู่ในเวลานี้ เพราะมีความไว้วางใจต่อกันมากขึ้น จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:52:35

ความคิดเห็นที่ 8 กัมพูชา จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:55:19

ความคิดเห็นที่ 9 นี่เป็นการมองเฉพาะด้านเศรษฐกิจ แต่ก็มีส่วนในการปรับระบบการเมืองของแต่ละ ประเทศเข้าหากันด้วย ในเวลานี้อาเซียนทุกประเทศล้วนเป็นประชาธิปไตยแบบไม่ เสรีทั้งสิ้น การที่สาธารณชนทั้งในแต่ละประเทศ หรือข้ามประเทศ (เช่นในกรณีการ ลงทุนในตลาดหลักทรัพย์) สามารถตรวจสอบข้อมูลได้แจ่มกระจ่าง เท่ากับเพิ่มพลัง ของสังคมอาเซียนในการกำกับควบคุมรัฐและทุนให้มีมากขึ้น อันจะเป็นผลดีต่อ ประชาธิปไตยของแต่ละประเทศ  จะเป็นผลดีต่อประชาธิปไตยของแต่ละประเทศใน ระยะยาว ในขณะเดียวกันก็จะช่วยลดคอร์รัปชั่นซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ในทุกประเทศอา เซียนด้วย (มติชน) AEC News Alerts ข่าวประจำวันที่ 30 กรกฎาคม 2555 จากคุณ : ลุงแอ็ด เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 11:56:36

ความคิดเห็นที่ 10 เวียดนามงามแท้ๆ. ^ ^ จากคุณ : rosickyus เขียนเมื่อ : วันเข้าพรรษา 55 20:29:11