ความคิดเห็นที่ 1 ผมจำเรื่องของคุณได้ครับ เป็นกำลังใจให้ครับ อย่ากลัวที่จะเริ่มใหม่ คนเราเสียอะไรก็เสียได้แต่อย่าเสียความมั่นใจ จากคุณ : via iPad (me-r-rai) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 07:47:16

ความคิดเห็นที่ 2 โฮ ชีวิตน่าสู้มาก เป็นกำลังใจให้อีกนะครับ จากคุณ : Moment เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:00:47 A:171.7.212.8 X: TicketID:312927

ความคิดเห็นที่ 3 สู้ๆนะคร้าบ เป็นกำลังใจให้อย่าท้อ จากคุณ : ก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:10:54

ความคิดเห็นที่ 4 ...คุณอึด และ ทน กว่าผมเยาะ... ...อย่างน้อย คุณก็สู้ ในขณะ อุ้มท้องไปด้วย... ...เข้ามากระทู้ บ่อย ๆ  สร้างกำลังใจให้ตนเอง... ...ให้ผ่าน ช่วงนี้ไปได้... ...และ ลูก ที่เกิดมา จะกตัญญู ต่อแม่มากครับ... จากคุณ : ซีมาสเตอร์ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:14:21

ความคิดเห็นที่ 5 สู้ๆครับ จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 09:18:45

ความคิดเห็นที่ 6 งดจ่ายก่อนดีไหมคับแล้วค่อยให้ฟ้องประนอมหนี้เอา ระหว่างนี้คุณต้องแปลงสินทรัพย์เป็นทุน ของมีค่าเอามาขายก่อนเพื่อเอาทุนมาทำอะไรเล็กๆน้อยๆหลังคลอดลูก เช่น ข้าวเหนียวหมูปิ้ง กาแฟเย็น เห็นขายกันแต่งตัวปอนด์เนี่ยรวยนะคับ ระหว่างนี้ให้แฟนช่วยหาลู่ทางให้ก่อน แฟนคุณไปไหนคับ จากคุณ : - (treser[*_-]) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 10:04:31

ความคิดเห็นที่ 7 สู้ สู้ นะคะ พอได้อ่านข้อความคุณแล้วทำให้เราคิดว่าปัญหาที่เรามีมันช่างเล็กน้อย เปรียบกันคุณไม่ได้เลย คุณกล้าและมีสติมาก ขอให้ผ่านเวลานี้ไปให้ได้นะคะ ลองค่อยๆ คิดนะคะ และแปลงอะไรไปทางไหน คิดไม่ออกก็ลองหยิบกระดาษมาขีดๆ เขียนๆ โยงไป โยงมาคงมีทางออกสักทาง เราทำธุรกิจไม่เป็นก็ไม่รู้จะแนะนำยังไง แต่เป็นกำลังใจให้คุณและครอบครัวนะคะ เดี๋ยวมันจะผ่านไปค่ะ จากคุณ : Phim20 (Phim20) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 10:51:02

ความคิดเห็นที่ 8 ขอให้อดทนและต่้อสู้ต่อไป ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี ยังมีอีกหลายคนที่ประสบชะตา กรรมเหมือนกับ จขกท.ครับ ผมเคยเจอวิกฤติเมื่อปี 40 ได้แรงใจจากภรรยาและลูกคนโต มีลูกหนี้ประมาณ 8 ล้านกว่า บาท ลูกหนี้ทั้งรายเล็ก-รายใหญ่เป็น nplทั้งระบบ รวมถึงลูกค้าเกรดA ประสบปัญหาขาด สภาพคล่อง ได้รับชำระหนี้ 3-6 เดือน ต้องใช้เวลาเกือบ 4 ปีเต็มแก้ไขปัญหาชำระดอกเบี้ย เดือนละ 150,000 บาท ต้องใช้ความพยายามและอดทนมาก ต้องเดินทางไปทวงหนี้จาก ลูกหนี้รายใหญ่ที่โคราชทุกอาทิตย์ มีเงินค้างรับจากลูกค้าเกือบ 2 ล้านบาท ไปแต่ละครั้ง ได้กลับมาเพียง 1-2 หมื่นบาท ได้มาก็เพียงแค่พอชำระดอกเบี้ย แต่ละวันต้องหาทางแก้ไข ปัญหา โดยทำบัญชีงบดุล ดูว่ามีทรัพย์สินเท่าไหร่ หนี้สินเท่าไหร่ บางอย่างดูเหมือนว่า เป็นทรัพย์สิน แต่เป็นทรัพย์สินที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ทางตรงและทางอ้อม แท้จริงทรัพย์สิน นั้นมันคือภาระ "หนี้สิน" ต้องกำจัดออกไปให้หมด ทรัพย์สินบางรายการทำประโยชน์ได้ น้อย ก็ต้องขายออกไปก่อน พยายามรักษาเครดิตทางการไว้ซึ่งโรงงานซัพพลายเออร์ก็ อาการหนักเป็น npl 3,500 ล้านบาท เข้าแผนฟื้นฟูกิจการกับธปท. โรงงานก็พยายามขอ ปรับเครดิตเทอมจาก 90 วัน เป็น 30 วัน ธนาคารที่เคยให้สินเชื่อแบบไม่มีหลักประกัน ก็ ทวงคืนสินเชื่อกลับไปทั้งหมด แต่ก็เป็นจุดเริ่มต้นในการรื้อระบบการบริหารจัดการใหม่ทั้งหมด ตั้งแต่นั้นคิดอยู่อย่างเดียว การค้าขายกับลูกค้าทั่วไปต้องเป็นเงินสด และจะซื้ออะไรก็ตามเข้ามาใช้งาน มันต้องเป็น ทรัพย์สินและเป็นทรัพย์สินที่ก่อให้เกิดรายได้เท่านั้น ถึงจะเสียดายที่ต้องสูญเสียเงินและ เวลาไปหลายปีเพื่อหาเงินมาชำระดอกเบี้ย แต่ก็ปลอบใจตนเองว่า ตอนเริ่มไม่ได้มีเงินลง ทุน ไม่มีอะไรให้สูญเสีย มีแต่เครดิตทางการค้าก็ต้องรักษาไว้ และได้รับประสบการณ์ไป อีกแบบหนึ่ง ถึงวันนี้ก็ผ่านจุดนั้นมาได้ครับ บุคคลที่เป็นแรงบันดาลใจให้ฝ่าวิกฤติได้ คือการได้รับรู้ประสบการณ์โดยการอ่านวิธี แก้ไขปัญหาเมื่อธุรกิจตกต่ำ ของ ดร.เทียม โชควัฒนา ผู้ก่อตั้งเครือสหพัฒน์ฯ และ ประวัติของท่านมร.มัตสุชิตะ ชิโน๊ะสุเกะ ผู้ก่อตั้งเนชั่นแนล ทำให้ได้ข้อคิดว่า ขนาด ผู้ประสบความสำเร็จในธุรกิจมีเครือข่ายและมียอดขายสูงมากกว่า GDP บางประเทศ ยังประสบปัญหามีชะตากรรมเดียวกัน และมีความเครียดอย่างหนัก ยังแก้ไขปัญหาได้ เราทำกิจการขนาดเล็กๆ น่าจะมีหนทางแก้ไขได้ง่ายกว่า " ทำให้สุดความสามารถ รอ สวรรค์ทรงโปรด " ขอให้ผ่านไปได้ครับ จากคุณ : pc&thesunshine เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:02:31 A:49.49.133.99 X: TicketID:315677

ความคิดเห็นที่ 9 -อายุไม่มาก -หนี้สิ้นมากมาย ทั้งที่ใช้แล้วและยังไม่ใช่ (ธรรมชาติของหนี้สิ้น ผ่านไป 1 ปี 2 ปี ยังไม่ยุบเลย หรือยุบก็ยุบนิดเดียวมองแล้วเหนื่อย) -ในระยะตั้งครรภ์แก่ -ร่างกายไม่สมบูรณ์ (ป่วยใจเคลียดบ่อย ส่งผลให้นอนไม่หลับ กระจายไปถึงอวัยะภายใน) -ค่าใช้จายรายเดือน ระดับมาก 50,000.- บาท (จำเป็นทุกอย่าง ผ่อน บ้าน,รถ ค่ากิน น้ำ ไฟ ค่าแชร์) -ธุรกิจที่ทำปัจจุบันทำกำไรน้อยมาก -ทุนรอนในการต่อยอด ไม่มี ก่อนอื่นขอบอกว่าเป็นกำลังใจในการสู้ชีวิต และขอให้ทุกสิ่งทุกอย่างของคุณดีขึ้นในเร็ววัน ตอบแบบ มนุษย์เงินเดือนคนหนึ่งที่ไม่เคยมีปัญหาแบบเจ้าของกระทู้ ตอบแบบธรรมชาติ ๆ มองแบบธรรมชาติ เลิกทำธุรกิจ,หนี้สินปล่อยให้ทวงไป,ขายบ้าน ขายรถ ขายทรัพย์เก่าได้ขายไป เอาตัวเอง สุขภาพ ลูกในท้อง ก่อน หลุดเลี้ยงลูกไป 4 เดือน อย่างอื่นปล่อยให้หมด ผ่านไปสักพัก สุขภาพดีขึ้นไม่ได้กำอะไรไว้มาก ลูก โตขึ้น ๆ แล้วค่อยขยับ ไป รับจ้างทำงานกินเงินเดือน หาค้าขายอะไรก๊อกแก๊ก ให้พอประทังไป เรื่องหนี้สินปล่อยไปเป็นลักษณะ ไม่มี ไม่หนี ไม่จ่าย (ถ้าวันไหนมีแล้วจะทยอยจ่าย) ถ้าสู้ต่อเหมือนไปยืนกลางน้ำป่า ที่กำลังไหลหลากปะทะตัวอย่างแรง จากคุณ : thai เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:44:55 A:58.8.222.80 X: TicketID:140403

ความคิดเห็นที่ 10 คุณเก่งและเข้มแข็งมากค่ะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ สงสารเด็กในท้องที่จะรับผลกระทบจากความเครียดของแม่ (ตกอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ เป็นใครก็ยากจะทำใจให้วางเฉยได้ ขอให้ผ่านช่วงเลวร้ายนี้ไปโดยเร็วค่ะ) จากคุณ : wanalee เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:52:13

ความคิดเห็นที่ 11 อ่านแล้วอึ้ง  ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : nongkhim เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 12:59:08

ความคิดเห็นที่ 12 เป็นกำลังใจให้นะครับ เวลาเป็นตัวช่วยที่ดีที่สุดครับ จากคุณ : edradio เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:07:58

ความคิดเห็นที่ 13 อ่านแล้วเห็นใจมากๆครับ เจ้าของกระทู้ต้องผ่านอะไรมาเยอะจริงๆ ขอเป็นกำลังใจให้ครับ อยากให้ลองอ่านหนังสือเข็มทิศชีวิตเล่มหนึ่งดูนะครับ คุณฐิตินาถ ณ พัทลุง ก็เจอปัญหาคล้ายๆคุณเหมือนกัน แต่ก็ผ่านมาได้ เห็นด้วยกับคห.9นะครับ คุณคงต้องยอมปล่อยความยึดติดอะไรหลายๆอย่างก่อน ธุรกิจ บ้าน รถ อายุยังไม่มาก ลองถอยมาตั้งหลักก่อน ใจเย็นๆค่อยคิด ไตร่ตรอง ระหว่างนี้ก็ประนอมหนี้ ขอความเห็นใจ พยายามมองโลกแง่บวกและคิดถึงลูกให้มากๆครับ ทรัพย์สินไม่ใช่คำตอบของความสุขเสมอไป ตอนนี้ควรเห็นแก่สุขภาพและลูกไว้ก่อน เมื่อมีกำลังกายพร้อม จิตใจก็จะพร้อมตาม พอตั้งหลักได้แล้ว ผมคิดว่าค่อยเริ่มใหม่ก็ไม่สาย บางทีคุณอาจจะพบกับความสุขที่แท้จริงก็ได้ สุดท้ายขออวยพรให้พระคุ้มครอง พบทางแก้ปัญหาได้ สู้ๆนะครับ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 13:55:23 จากคุณ : กัปตันเดินเรือ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 13:50:39

ความคิดเห็นที่ 14 ผมรุ้จักคนที่เป็นหนี้บัตรแบบคุณ และถูกฟ้องทุกบัตรครับ คุณอย่าไปเครียดมากจนคิดเรื่องฆ่าตัวตาย ถ้าสมมุติโดนฟ้องจริง แค่คุณไปตามศาลนัด และเขาจะนัดประนอมหนี้ คุณก็คุยรายละเอียดว่าจะจ่ายต่อเดือนเท่าไร  ตามนั้นไป ถ้าไม่มีทรัพย์สินอะไร เขาก็จะไม่มายึด เราจ่ายผ่อนไปช่วงแรก เจ้าละ 1-2 งวด ต่อไปก็ไม่ต้องจ่ายครับ   เขาก็จะมีหนังสือมาทวงอีก แต่ไปสักพักเขาก็หายเงียบไม่มาตามครับ  คนที่ผมรู้จักเขาก็ไม่เคยโดนตามแล้วตอนนี้ แต่ทำธุรกรรมอะไรไม่ได้แล้วนะครับ ทำงานใช้ชีวิตไปวัน เลิกสร้างหนี้สิ้น ชีวิตมีความสุขขึ้นครับ อย่าท้อ "ฟ้าหลังฝน ย่อมสวยงามครับ" จากคุณ : eakarat1141 (eakarat1141) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:34:16

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณทุกคนมากเลยค่ะ ตอนนี้ที่เราทำใจได้คือ บ้าน รถ สุดๆ จริงๆ คงปล่อย แต่จะปล่อยรถก่อน ส่วน หนี้สิน เราดำเนินรอยตาม สมาคมหนี้บัตรเครดิตรค่ะ เราหยุดจ่ายมา 6 เดือนแล้ว เจ้าไหนมีส่วนลดดีๆ  เรามีเงินเราก็ปิด แต่ทีนี้เรากลัวจะปิดไม่ทันเพราะเจ้าหนี้เราเยอะ ประมาณ 20 ราย เราปิดไปได้ สองรายเอง เหลืออีก 18 ราย ก็ต้องลุ้นกันไปว่าจะทำได้ไหม ไม่ได้ก็ขึ้นศาล ขึ้นศาลแล้วจ่าย ไม่ไหว ก็โดนยึดทรัพย์ เราทราบดี ส่วนแชร์มันหยุดไม่ได้ มันเหมือนหนี้นอกระบบ เค้ารู้จักบ้านเรา ไม่จ่ายคงตามมาด่า มาอาละวาดที่บ้าน แต่แชร์หมดแล้วค่ะ เพิ่งหมด สิ้นเดือน กค เดือนละตั้ง 16000 แน่ะT_T ส่วนธุรกิจ ถ้าอ่านดีๆ จะมี สองธุรกิจ ธุรกิจเก่าคือ พรีออเดอร์มันถึงทางตันแล้ว เราคงต้องจบในเร็ววันหรือ อาจจะทำต่อแต่หวังรายได้ไม่ได้เลย ถ้าลูกค้าประจำยังมีเราก็จะทำต่อ แต่คงไม่ใช่รายได้หลักแล้ว แต่ดีที่ว่า เราคิดธุรกิจใหม่มา ธุรกิจใหม่ที่เป็นผลิตภัณเราเอง กำลังไปได้ดี ค่ะ ให้เราเลิกคงไม่ เพราะ กำไรดีค่ะ และ เราคาดว่า ถ้าเราทำสำเร็จ เราจะปลดหนี้ได้หมด และตั้งตัวได้ เราจึงหวังมาก เพียงแต่ตอนนี้เราขาดสภาพคล่องในการต่อทุน และ เงินโปรโมท แต่เราก็ต้องอดทน เพราะ จะลำบากและช้ากว่าคนอื่นอีกเยอะ สินค้าเราเริ่มมีคนรู้จัก ขายได้เยอะขึ้นทุกเดือน ทั้งทีเ่ราัยังไม่ได้โปรโมท ยังไมไ่ด้ทำแบบทุ่มสุดตัว เราเลยอยากทำไปต่อมาก ส่วนจะให้กลับไปทำงานประจำคงยังไม่ในตอนนี้เพราะ งานประจำเราทำ คงมีเงินเดือนไมเ่กิน 4 หมื่น ซึ่งไม่ต่างจากรายได้ทุกวันนี้และ ถ้าทำงานประจำ โอกาสและเวลาในการทำธุรกิจของเราคงหมดไป เพราะ เราคงหาเวลาทุ่มให้ได้ไม่เต็มที่ เราเคยมาแล้วรับงานทั้งในและนอก มันไปกันไม่ได้เลย เพราะ ธุรกิจเรา เราทำคนเดียวไม่มีผู้ช่วยเราไม่ขับเคลื่อนเต็มกำลังคงไม่รอด งานประจำคงจะกลับไปทำตอนธุรกิจนี้เจ๊งแบบสนิทจริงๆ แต่ปัญหาเรื่องหนี้และภาระ รวมทั้งกังวลในอนาคตทำให้เราเครียดมาก เราูรู้ตัวเลยว่า เราเครียดจนร้องไห้ไม่ออก ไม่อยากเชื่อตัวเองเหมือนกัน ปกติเราเป็นคนขี้แงมาก เคยเจอปัญหาเบากวา่นี้ เราร้องไห้ๆ ตลอด แต่หลังๆ ไอ้ปัญหาภาระที่เจอ มันทำให้เราร้องไห้ไม่ออก เราจำได้ว่า ตั้งแต่เริ่มประสบปัญหานี้มา เกือบปี เราร้องไห้ ครั้งเดียว ตอนที่รื้อใบแจ้งหนี้มาดูและนั่งนับว่ามีหนี้เท่าไร พอเห็นยอด 2 ล้านเท่านั้นแระ น้ำตาไหล แต่ไม่ฟูมฟาย มันออกมานิดเดียวหลังจากนั้น ชีวิตเหมือนโดนปั้ืนจั่นก้อนใหญ่ทับตัว มันพูดไม่ออก ร้องไห้ไม่ออก ทุกวันนี้ กลัวการเป็นหนี้มาก มันเหมือนตายทั้งเป็น ถ้าเราหลุดจากสภาพนี้ได้ เราจะถือเป็นบทเรียน เป็นเกราะคุ้มภัยชีวิต เราจะไม่ยอมมีหนี้สินอีกแล้วขอจนดีกว่า มีหนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 14:51:02 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:40:15

ความคิดเห็นที่ 16 ผมจำเรื่องราวของคุณได้ครับ และแอบชื่นชมในความใจสู้ มุมานะ ผมมีความเห็นตรงกับคุณกัปตันเดินเรือทุกประการ ยังไงสุขภาพของเราและลูกก้อสำคัญกว่า เมื่อเราพร้อมก้อกลับมาใหม่ได้ คนที่ประสบความสำเร็จในบั้นปลาย ก้อเคยมีปัญหาหนักๆมาก่อนเกือบทั้งนั้น เอาใจช่วยนะครับ จากคุณ : brokenheart man เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:41:32

ความคิดเห็นที่ 17 เป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้นะคะ ปัญหาของคุณในวันนี้ เมื่อคุณผ่านมันไปได้ จะเป็นความภาคภูมิใจที่ยิ่งใหญ่ เป็นแบบอย่างที่ดีให้กับลูกของคุณเอง และเราเชื่อว่าคุณต้องผ่านไปได้แน่ๆ แม้จะยากลำบากในวันนี้ ดูแลตัวเองดีๆ รักษากำลังใจและความเข้มแข็งไว้นะคะ สู้ๆ ค่ะ ^^ จากคุณ : pigringo (pigringo) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 14:57:07

ความคิดเห็นที่ 18 ท่านขายอะไรหรอครับ แล้วทำพรีออเดอร์อะไรหรือครับ หลังไมค์มาบอกก็ได้ อยากรู้จัง ไม่แน่ผมอาจจะมีความรู้ในบางจุดที่อาจจะเพิ่มแนวทางให้คุณได้บ้าง จากคุณ : มังกรจักรวาล เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:19:48

ความคิดเห็นที่ 19 เข้ามาให้กำลังใจนะค่ะ เราจำเรื่องราวของคุณในกระทู้ก่อนได้ค่ะ ตอนนี้ขอให้รักษาสุขภาพมากๆ นะค่ะ ใกล้คลอดแล้ว ให้คิดถึงลูกมากๆ เราเองก็ท้องอยู่เหมือนกัน เข้าใจความรู้สึกเลย คงยุ่งจนไม่รู้จะหมุนไปทางไหน ถ้าคลอดลูกแล้ว อะไรที่ไหวก็ทำต่อไป อันไหนที่ไม่ไหวก็ตัดออกไปก่อน เลี้ยงลูกให้ดี จำได้ว่ามี 2 คนใช่ไม๊ค่ะ สู้ๆ ค่ะ จากคุณ : สกุลลัน (สกุลลัน) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 15:44:03

ความคิดเห็นที่ 20 เป็นกำลังใจให้คะ ช่วงนี้จิตใจอาจจะว้าวุ่น คิดอะไรไม่ออก ว่างๆลองเข้าวัดทำบุญบ้างก็ได้นะคะ จิตใจจะได้สงบ มีสติ ไม่ว้าวุ่น ลูกที่ออกมาจะได้สมบูรณ์ แข็งแรงนะคะ เอาใจช่วยเต็มที่ค่ะ จากคุณ : stitch&coco เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 16:56:33

ความคิดเห็นที่ 21 ขายอะไรครับ หลังไมค์ได้เผื่อช่วยได้ครับ ถ้าเป็นสินค้าที่สนใจครับ จากคุณ : jaotee เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 17:25:59

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านไป2-3บันทัดก็จำเรื่องเก่าของจขกท.ได้แล้วครับ  ขอเป็นกำลังใจให้อีกครั้งและเผื่อไว้ให้ในครั้งต่อๆไปด้วย อดทนและสู้ต่อไปจนกว่าจะถึงวันที่ฟ้าแจ่มใส เชื่อว่าหลังคลอดลูกแล้ว เขาหรือเธอจะนำโชคมาให้แน่ครับ (จริงไม๊ หนูน้อย?-อันนี้คุยกับเด็กนะ) จากคุณ : FreeWing เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 17:31:16

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกำลังใจให้นะคะ สิ่งที่เกิดขึ้นแล้วย่อมดีเสมอค่ะ ขอให้คุณนำประสบการณ์ชีวิตที่ได้รับไปใช้ในการดำรงชีวิตต่อไปนะคะ สู้ๆค่ะ จากคุณ : โมริชิตะอากาเนะ เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 19:24:09

ความคิดเห็นที่ 24 เ้ข้ามาเป็นกำลังใจให้จ้าาา อยากให้สู้ๆต่อไปนะคะ เราเข้าใจอารมณ์นี้นะคะ ว่าพอเจอปัญหามากๆ มันท้อมือแปดด้านเลย แต่คุณก็ยังสู้มากเลยนะคะ สู้จนมาถึงนะจุดจุดนี้ได้ เราก็อยากให้คุณสู้ๆต่อๆไปนะคะ อย่าพึ่งยอมแพ้หล่ะ ส่วนตัวเราก็เคยเจอปัญหานะคะ แต่อาจจะเทียบไม่ได้กับของคุณ จขกท. เท่าไหร่ เคยเสียเงินค่าสินค้าไปเป็นหมื่นๆ กว่าจะได้ก็มีปัญหากับพวกชิปปิ้งบ้าง โดนโกงน้ำหนักบ้าง โดนค่าใช้จ่ายอีกจิปาถะที่มาเรียกเก็บทีหลังโดยที่ไม่ได้แจ้งไว้ แล้วสุดท้ายของก็พังเสียหายเพราะเหตุการณ์น้ำท่วมที่ผ่านมาจนหมด สรุปก็คล้ายๆสั่งของมา แต่เสียหายหมดเลย เงินเป็นหมื่นๆหายวับไปกับตา สำหรับคนอื่นอาจจะมองว่าไม่มาก แต่สำหรับเราเมื่อหลายปีก่อน เงินทุนแทบไม่มี มันก็เยอะมากเลยนะคะ  แต่เราก็เอามันเก็บไว้เป็นบทเรียน จำให้ขึ้นใจ แล้วบอกตัวเองให้สู้ต่อไป เปลี่ยนตัวเองใหม่ ลงมาจัดการทุกอย่างทุกขั้นตอนด้วยตัวเอง ไม่ผ่านใครอีก สร้างกำลังใจขึ้นมาด้วยตัวเอง อย่ายอมแพ้ เราจะบอกกับตัวเองเสมอๆว่า เราจะทำพรุ่งนี้ให้ดีกว่าเมื่อวานให้ได้ค่ะ ^^ เราอยากให้ จขกท. สู้ๆต่อไปนะคะ คุณเป็นผู้หญิงที่เก่งมากๆ เรานับถือเลยจ้า อย่ายอมแพ้นะคะ ถ้ามีอะไรที่เราพอจะช่วยได้ เราก็อยากช่วยนะคะ :) จากคุณ : กระท่อมหลังเล็ก เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 20:28:11

ความคิดเห็นที่ 25 สู้ๆ ครับ นึกถึงเจ้าตัวเล็ก ตาโต แก้มป่องเข้าไว้ อีกไม่นานก็ลืมตาขึ้นมาดูโลกแล้วครับ ผมว่าเจ้าของกระทู้เก่งมากๆ นะครับ ที่ผ่านช่วงเวลานั้นมาได้ตั้งหกเดือน เจ้าตัวเล็กต้องภูมิใจแน่ๆ ถ้ารู้ว่าแม่ของเค้าเก่งแค่ใหน จากคุณ : single_club เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 20:28:23

ความคิดเห็นที่ 26 สู้้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : เด็กคอนหวัน เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 21:20:16

ความคิดเห็นที่ 27 เป็นกำลังใจด้วยคนค่ะ สติเป็นสิ่งที่สำคัญที่จะทำให้คุณผ่านวิกฤตินี้ไปได้ ตั้งสตินะคะ เห็นด้วยว่าควรแปลงสินทรัพย์เป็นทุนโดยปล่อยรถก่อนเพราะคิดว่าปล่อยง่ายกว่าบ้าน พยายามใช้หนี้แชร์และหนี้บัตรเครดิตเพราะดอกเบี้ยสูงกว่าภาระด้านอื่นค่ะ ค่อยๆ คิดหาทางออก หาช่องทางธุรกิจ โอกาสมีอยู่รอบตัวเราเสมอค่ะ แต่เราจะเห็นมันหรือไม่เท่านั้นเอง มีอะไรก็มาระบายในนี้นะคะ มีเพื่อนๆ ให้กำลังใจหลายคน จากคุณ : Hanachan เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:07:13

ความคิดเห็นที่ 28 ขายรถทิ้ง ได้เงินมาอีกโข ประหยัดค่าผ่อนอีก ไปไหนมาไหนด้วย taxi ไม่น่าอาย อย่างที่คิดหรอก จำเป็นเร่งด่วนจะไปไหน ก้อโทรเีรียก taxi จากศูนย์ ท่องไว้ อย่ายึดติด อย่ายึดติด ถ้ายึดไว้หมด จะหลุดหมดทุกอย่าง ไม่ได้ซักอย่าง ยังสาว ยังมีแรง หมดไปหาใหม่ได้ ส่วนบ้าน ถ้าไม่ไหวก็ขาย ลูกสาวมันคือเด็กไม่รู้เรื่องหรอกว่าชอบไม่ชอบบ้านไหน ลูกสาวชอบบ้านที่มีแม่อยู่ทุกบ้านแหล่ะ อย่าไปเอากิเลสของผู้ใหญ่ไปจับตัวเด็ก แต่ถ้าคุณโดนฟ้องล้มละลาย โดนยึดบ้าน ต้องหนี คราวนี้ลูกสาวจะไม่มีทั้งแม่และบ้าน ขายบ้านทิ้ง ได้เิงินมาบางส่วน ประหยัดค่าผ่อน ไปเช่าบ้านอยู่ พอธุรกิจดีขึ้นเดี๋ยวบ้านได้ใหม่เอง แก้ไขเมื่อ 05 ส.ค. 55 23:03:40 จากคุณ : itssmallworld (itssmallworld) เขียนเมื่อ : 5 ส.ค. 55 22:57:16

ความคิดเห็นที่ 29 เจ้าของกระเข้มแข็งมาก เป็นกำลังใจให้ค่ะ พ่อเราเสียปี 51 แล้วทิ้งหนี้ไว้ให้เกือบ 30 ล้าน ตอนนั้นรับราชการอยู่เงินเดือนหมื่นสอง อีกปีเราลาออกเพื่อมาทำกิจการต่อ ตอนนี้เคลียร์หนี้สินแล้วเหลือหนี้อีก 10 ล้าน ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดคาดว่าสิ้นปีนี้คงจบ ไม่มีอะไรเลวร้ายมากกว่าความคิดของเรา เราเชื่อว่าถ้าเราทำทุกอย่างให้ดีที่สุดแล้วผลตอบแทนย่อมคุ้มค่าเสมอ เงินทองเป็นของนอกกาย กินอิ่ม นอนหลับ อยู่กับคนที่เรารักและรักเราก็พอแล้วค่ะ จากคุณ : ผ่านมาเหมือนกัน (Koys) เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:08:33

ความคิดเห็นที่ 30 ปล่อยรถเถอะค่ะ ขายเถอะ แล้วก็บ้านก็ขายเถอะค่ะ ย้ายไปเช่าหอพักเล็ก ๆ หรือคอนโดที่ราคาไม่แพงเอาน่าจะได้นะค่ะ จะลดภาระไปเยอะเลย อันนี้คือสิ่งที่เราคิดนะค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 00:17:46

ความคิดเห็นที่ 31 ตอนนี้คุณเหมือนกระเชอก้นรั่ว คือมีเงินเข้ามาก แต่จ่ายออกไปมากกว่า ถ้าคุณคิดแต่จะหาเงินเข้ามาให้มากขึ้นๆ แต่ไม่อุดก้นกระเชอที่รั่วอยู่เลย ให้หามากเท่าไร ก็ออกไปมากเท่านั้นแหล่ะครับ ทางแก้นะครับ คืออุดก้อนกระเชอก่อน ตัดภาระที่จำเป็นน้อย และไม่ก่อให้เกิดรายได้ออกก่อน เช่นบ้าน รถ พวกนี้ขายได้ขายนะครับ ถ้าขายไม่ได้ปล่อยยึดไปครับ ถ้าจำไม่ผิดคุณพรีออเดอร์อาหารเสริมจากญี่ปุ่น พอธุรกิจมันตัน คุ้นๆว่าคนหิ้วมีปัญหา แล้วเลยย้ายมาทำอาหารเสริมขายเอง ใช่ไหมครับ ดูจากธุรกิจแล้ว คุณแทบไม่จำเป็นต้องอยู่กทม.เลยครับ ขายบ้านทิ้งซะ แล้วกลับไปอยู่บ้านแม่ หรือถ้าไม่มีก็เช่าห้องเล็กๆอยู่ ก็น่าจะพอไหว ไปไหนมาไหนรถสาธารณะครับ ประหยัดกว่ากันเยอะ จากนั้น รายได้ที่เข้ามา(เท่าที่อ่านดู น่าจะประมาณเดือนละ 40K) น่าจะพอถูไถให้ชีวิตช่วงนี้ผ่านไปได้ครับ เหมือนจะทุลักทุเลหน่อยแต่ปัญหาของคุณก็เริ่มคลี่คลายแล้ว ค่าแชร์ก็หมดแล้ว ถ้าตัดค่าผ่อนบ้าน-รถ ออก ชีวิตคุณ(และลูกน้อย)น่าจะหายใจคล่องขึ้น แล้วเริ่มมีเงินหมุนเข้ามา อนาคตสินค้าคุณก็เหมือนจะเริ่มติดตลาดแล้ว รอทิศทางลมดีๆ ก็น่าจะสดใสในไม่ใช้ ส่วนหนี้บัตรต่างๆ พอภาระลดลง เราก็สามารถประนอมหนี้ ผ่อนจ่ายได้บ้าง เพื่ออนาคตจะได้มีเครดิตเอาไว้กู้ลงทุนต่อ หลังจากผ่านไปได้แล้ว แนะนำให้คุณจดทะเบียนเป็นบริษัทจำกัดไว้นะครับ เพราะบริษัทจำกัดนั้น จะรับผิดชอบหนี้สินได้ไม่เกินทุนจดทะเบียนเท่านั้น ศึกษาวิธีการจดทะเบียนในอินเตอร์เน็ทได้ครับ มีหลายๆเว็บไซต์ลงไว้อย่างละเอียดแล้ว และต้องเลิกพฤติกรรมการนำเงินระยะสั้น มาลงทุนระยะยาว อย่างการกดบัตรเครดิต มาจ่ายเป็นเงินหมุนโดยเด็ดขาด เพราะดอกเบี้ยมันวิ่งไว-ช้าต่างกับการกู้เงินจากสถาบันการเงินเพื่อมาลงทุนอย่างมากครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ จากคุณ : basicball เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 16:50:29

ความคิดเห็นที่ 32 เป็นกำลังใจให้ครับ พี่เก่งมากเลย เดี๋ยวมันก็ผ่านไป ทุกคนต่างก็มีช่วงแย่ๆของชีวิตทั้งนั ยังมีคนที่แย่ๆกว่าเราอีกเยอะเลยครับ แก้ไขเมื่อ 06 ส.ค. 55 20:35:51 จากคุณ : HydeSonata เขียนเมื่อ : 6 ส.ค. 55 20:32:32

ความคิดเห็นที่ 33 ความล้มเหลวกับความสำเร็จมันมันแค่เส้นบางๆ ไม่มีคนสำเร็จคนไหนยังไม่เคยเจอความล้มเหลว ถ้าทำแล้วสำเร็จเลย แปลว่าเขาเรียนรู้ความสำเร็จของคนที่สำเร็จเป็นต้นแบบ แล้วกำจัดความเสี่ยงที่จะทำให้เขาล้มเหลวออกไปมากที่สุด แต่ก็ไม่แน่ว่าจะเป็นความสำเร็จที่แท้จริงหรือเปล่า "ท้อเป็นถ่าน ผ่านเป็นเพชร" วัดใจกันตอนนี้ละว่า จะสู้!!! หรือจะเลิก!!! จากคุณ : iydotgmv เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 14:07:26

ความคิดเห็นที่ 34 ยังจำเรื่องของคุณได้ค่ะ.... ตอนนี้ธุรกิจใหม่ ที่คุณทำผลิตภัณฑ์เอง กำลังไปได้ดี...คุณก็ทำอันนี้เถอะ แต่ตัวเก่า พรีออร์เดอร์ ที่พาคุณไปเป็นหนี้ 3ล้านเนี่ย   ...ทิ้งมันไปเถอะ ผู้หญิง ถ้าได้เป็นแม่แล้ว...จะเข้มแข็งกว่าผู้ชาย หลายเท่านัก ... วันหน้า เมื่อมองกลับมา  ...มันจะเป็นแค่อดีต  เป็นบันไดให้เราก้าวขึ้นไป จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 7 ส.ค. 55 23:14:16

ความคิดเห็นที่ 35 อย่ายึดติดกับบ้านเเละรถ  เมื่อตอนน้ำท่วมปีที่แล้วทำให้ญาติเราคนนึ่ง จากที่มีรถ มีบ้านสวยมากๆมีเงินในแบงค์หลายล้าน  กลายเป็นคนไม่มีอะไรเหลืออีกเลย ขายหมดเพราะสินค้าที่สั้งไว้น้ำท่วมหมด  สินค้าเป็นพรมหรูๆ จะส่งลูกค้า  ลูกๆเคยเรียนep กลับมาเรียนภาคปรกติ  เเละมาขอยืมตังส์ญาติๆจ่ายค่าเทอม   ย้ายครอบครัวไปอยู่กะบ้านพ่อตา   สงสารเค้ามากๆเลย ญาติเรารักลูกรักเมียเเละนิสัยดี เลี้ยงข้าวบ้านเราบ่อยๆ ตอนนี้เราก็ทำอะไรไม่ได้มากนอกจากซื้อของเล่นให้ลูกๆหลานๆ  พาลูกๆเค้าไปเที่ยวต่างจังหวัดบ้าง     เค้าก็ไม่แคร์เพราะเค้าบอกว่าเมื่อก่อนก็ไม่มี ไม่ตายหาใหม่ได้เเน่ๆ   เค้ามีกำลังใจสุดๆ จากคุณ : remy&chanel เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 14:31:59

ความคิดเห็นที่ 36 เห็นกระทู้นี้ต้องรับเข้ามาทันที แม้งานจะเยอะก็ต้องให้กำลังใจ จขกท ให้ได้ ตัวผมเป็นน้องชาย มีพี่สาว หนึ่งคน ถ้าย้อนกลับไปก่อน ปี 40 ผมเป็นลูกคุณหนูดีๆนี่เอง ทำอะไรไม่เป็น พ่อ-แม่มารับส่งไปโรงเรียนตลอด อยากได้อะไรแค่พูด จะได้ในทันที แต่พอปี40 ทุกคนยังคงจำได้ดี ตัวผม ไม่เคยลืมเลย มันเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมมีวันนี้เลยล่ะ กิจการส่วนตัวที่บ้าน ที่เคยรุ่งเรืองกลับแย่ลง เรียกว่าไม่มีลูกค้าเลยก็ว่าได้ ตอนนั้นครอบครัวมีเงินเก็บอยู่ ไม่ต่ำกว่าล้าน พ่อกับแม่ของผมจึงตัดสินใจนำเงินไปเปิดร้านขายของในตลาด ลงทุนไปพอสมควร ดูเหมือนเรื่องจะง่ายอย่างที่ทุกคนในครอบครัวคิด แต่เมื่อขายของไปได้ประมาณหนึ่งปี ขายได้วันหนึ่งไม่กี่ร้อยบาท แต่รายจ่ายมหาศาลมาก พ่อผมก็เครียด กินเหล้าสูบบุหรี่หนักมาก ส่วนแม่ผมก็เริ่มป่วย และ เจ็บหน้าอก ร้านเปิดตอนตีสอง โดยปกติผมต้องไปช่วยที่บ้านก่อนแล้วค่อยไปโรงเรียน... นั้นเป็นจุดเริ่มต้นแรกๆที่ผมต้องไปกลับเอง จากนั้นไม่นาน แม่ผมก็ป่วยเป็นโรคมะเร็ง ส่วนพ่อผม นั้นก็มีผู้หญิงอื่น ทั่งสองเริ่มทะเลาะกัน เพราะเครียดทั้งเรื่องร้านที่ขายไม่ค่อยได้ เงินก็ค่อยๆลดลง ผมซึ่งก็ไม่เด็กมากแต่ทำอะไรไม่ค่อยได้ ได้แต่มองดูพ่อแม่ทะเลาะกัน และยังคิดอยู่ว่า เค้าทะเลาะกันจริงหรือเปล่า หรือแค่แกล้งเราให้เราตั้งใจเรียน (ตอนนั้นผมอยู่ม.2 ส่วนพี่สาวอยู่ม.5) ในที่สุด พ่อและแม่ก็แยกกันอยู่(ยังไม่ได้หย่ากันน่ะครับ) ผมกับพี่สาวอยู่กับแม่ ส่วนพ่อไปอยู่กับผู้หญิงคนใหม่ ผม แม่และพี่สาว ยังคงอยู่บ้านหลังใหญ่ มีรถอีกหนึ่งคัน (อีกคันพ่อผมเอาไป) แต่ที่บ้านไม่มีตังค์เลย บ้านที่อยู่ก็เอาเข้าธนาคารเรียบร้อย  ฮ่าๆๆ (ตอนนั้นขำไม่ออกจริงๆ) แม่ซึ่งมีบัตรเครดิตหนึ่งใบ จึงจัดการเอารถเก่าไปและรถให้ (เหมือนมีตังค์ ออกรถป้ายแดง) แต่จริงๆแล้ว เหมือนเอารถคันเก่าไปขายได้ราคาสูงนั้นแหละครับ เลยมีตังค์เหลืออยู่หน่อยๆ แสนบาทได้ แต่ก็มีหนี้เพิ่ม คือรถคันใหม่ๆ ตอนนั้นร้านที่ตลาดก็ปิดไปเรียบร้อยครับ เพราะขายของไม่ได้จริงๆ จะไปสู้โลตัสได้อย่างไร จริงไหม       --จุดนี้เป็นจุดที่อยากให้ จขกท อ่านอย่างละเอียดจริงๆ— แม่ผมผ่าตัดมะเร็งครับ มีค่าใช้จ่ายอีก ก็ไปขอยืมญาติพี่น้องจนมาผ่าตัดจนได้ พออกมาแม่ผม ทำทุกอย่างที่ได้ตังค์ครับ อย่างแรก ขับรถไปกาญฯ (พอดีที่บ้านมีที่ดิน แล้วปลูกมะม่วงไว้) สอยมะม่วงที่แปลงตัวเองซะหมดเลยครับ เอามาขายในกรุงเทพฯ ถามว่ากำไรไหม ไม่เลย ค่ารถ ค่าน้ำมัน ค่าแรง หมดครับ แต่ขอ... ขอแค่ทำอะไรก็ได้ที่ให้ได้ตังค์ ให้มีอาหารเข้าท้อง เพราะไม่มีกินเลยครับตอนนั้น pantip ก็ยังไม่ได้เล่น ไม่รู้จะปรึกษาใคร ฮ่าๆๆ แม่เป็นผู้ที่ตอบแทนอย่างไรก็ไม่หมดครับ ตอนนั้นอย่าที่บอก เงินไม่พอกินหรอกครับ มันไม่มีกำไรเลย จ่ายสิ่งที่จำเป็นไปก่อน เหลือตังค์อยู่ติดบ้าน เยอะจริงๆครับ 15 บาท แม่ร้องไห้เพราะไม่มีเงินให้ลูกกินข้าว ผมจึงเดินออกไปหน้าหมู่บ้าน ซื้อเกาเหลาเลือดหมู บอกเค้าว่าผมมีตังค์ 15บาท ช่วยขายให้หน่อยน่ะครับ เค้าเห็นสงสารก็เลยขายให้ หมูมีอยู่สามชิ้น แต่ได้น้ำซุปมาเพียบ ทุกคนเชื่อไหมครับ แม่ผมไม่กินหมูเลย  ให้ลูกกิน โดยพี่สาวผมกินชิ้นหนึ่ง ผมเหมาสอง ฮ่าๆๆ ตอนนั้นยังเด็กอยู่มาก ไม่ค่อยรู้เรื่องหรือรับรู้อะไรเท่าไร ได้ตังค์ไปโรงเรียน 100 บาท ก็ใช้หมด ทั้งที่แม่และพี่สาวต้องประหยัดเพื่อใช้จ่ายในบ้าน ทึกคนคงสงสัยทำไมไม่ขายบ้าน บ้านขายไม่ได้เพราะเป็นชื่อพ่อน่ะครับ ส่วนรถแม่ต้องการเก็บไว้เพราะจะได้ไปไหนได้สะดวก คือตะเวนขายของง่ายหน่อยอ่ะครับ แต่ไม่มีเงินผ่อนน่ะ ^^” เค้าทวงทั้ง บ้าน รถ บัตร ครบ!! มะม่วงขายแล้วไม่โอเค เลยหาของเก่าที่บ้านไปขายครับ ทุกอย่างที่ขายได้ กีตาร์ กระเป๋า แม้แต่ไมค์ร้องคาราโอเกะก็เอาไปค่อย ได้มา 50 บาท ต่อชิ้นก็เอา ขายไม่ได้เอากำไร เอาตังค์ล้วนๆ ได้มาหลายอยู่ในการขายของ แต่จ่ายค่ารถก็หมดแล้ว แม่จึงเอาเงินที่เหลือไปซื้อกับข้าว แล้วไปแบ่งขายต่อ อันนี้มีกำไรบ้าง ต่อวันน่ะครับ พอสิ้นเดือน ไม่มีตังค์จ่ายค่าเช่า (ค่าเช่าจตุจักรแพงมากจริงๆ) เค้าก็ไม่ให้อยู่สิครับ ปิดร้านอีกตามเคย  ^^” เดี๋ยวมาต่อน่ะครับ ยังอีกยาวไกล ขอไปทำงานก่อน เดี๋ยววันนี้จะเล่าต่อให้จบ... จากคุณ : Zepip เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 19:57:31

ความคิดเห็นที่ 37 เข้ามาให้กำลังใจ จขกท . คุณยังเป็นคนที่เก่ง สำหรับเราเสมอค่ะ สู้ สู้ นะคะ หนี้จากธุระกิจ ไม่ต้องเสียใจไป เรามีสักวันเราต้องใช้ ไม่ใช่หนี้ที่เกิดจากที่เราทุจริต ไม่ต้องเสียใจไป  คนที่เค้าโตโต กันทุกวันนี้  ก่อนหน้านั้นเค้ามีหนี้เป็นสิบๆ ล้านทั้งนั้น จากคุณ : พาไล เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 20:08:47

ความคิดเห็นที่ 38 ตอนเราเด็กมากๆ แม่ไม่มีบ้านอยู่ค่ะ อาศัยอยู่บนที่ดินของป้า เป็นที่ดินเปล่าๆ ไม่มีบ้าน ต้องอยู่ในเพิงหมาแหงนไม่มีกำแพงหรือผนัง มีแคร่ 1 อัน ไม่มีห้องน้ำด้วย หลังคาเป็นสังกะสีฝนตกทีน้ำรั่วน่าดู อยู่มาจนเราโตขึ้นมาหน่อย ป้าสร้างบ้านไว้บนที่ดิน เราเลยเข้าไปอยู่ แต่บ้านยังสร้างไม่เสร็จ ก็อยู่มันทั้งที่ไม่เสร็จนั่นแหละ ดีกว่านอนในเพิง พอถึงช่วงที่ดินบูม แม่ลงทุนแล้วที่ติดมือ ประกอบกับมันหายบูมพอดีขายไม่ทัน เลยมีแต่ที่ดินกับหนี้สิน พอกพูนขึ้นเรื่อยๆ ประมาณ 5 ล้าน ต้องเอาที่ไปจำนอง เจ้าหนี้ตามทวงมหาโหด กลายเป็นหนี้เน่าที่เขาขายทอดตลาด บริษัทการเงินแห่งหนึ่งมาซื้อไป มีครั้งหนึ่งกำลังจะขายที่ได้ รีบโทรแจ้งบริษัทว่ากำลังจะขายที่ จะไถ่ถอน เชื่อไหมบริษัทนั้นพอได้ยินว่ากำลังจะขาย บอกขึ้นราคาไถ่ถอนเป็น 2 เท่าทันที ก็เลยขายไม่ได้ คนไทยเหมือนกันทำนาบนหลังกันแบบนี้เลย บ้านที่อยู่ก็ไม่ใ่ช่ของตัวเอง อาศัยบ้านป้าอยู่แล้วป้าเอาบ้านไปจำนอง เขากำลังจะมายึดบ้านแล้ว เรายังเด็กเรียนยังไม่จบ แม่ไม่มีงานทำ ไม่มีรายได้ แล้วก็ป่วยกระทันหัน ญาติพี่น้องลำบากกันหมดไม่มีใครช่วยได้ ที่แปลงแรกที่จะขายก็โดนบริษัทการเงินขึ้นราคาจนขายไม่ได้ นึกดูแล้วไม่รู้รอดมาได้ไง -*- จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 22:43:30

ความคิดเห็นที่ 39 ต่อจาก คห.36 น่ะครับ หลังจากนั้น  ผมก็เรียนจบ ม.ปลาย (เกือบไม่จบเพราะค่อนข้างเป็นเด็ก ไม่ตั้งใจเรียน) เรื่องสอบเอ็นไม่ต้องพูดถึงครับ ไม่ติดแน่นอน เพราะเรียนไม่เก่ง คุณแม่ผมอยากให้ลูกได้ดีทั้งๆที่ไม่มีตังค์ ส่งลูกเข้าเอแบค ตอนนั้นผมก็ยังไม่เอาอ่าวเหมือนเดิม นั้นเรียกได้ว่าเป็นสิ่งสุดท้ายที่แม่ขอผม คือเรียนที่เอแบคให้จบ ตอนนั้นฟังๆไปงั้นล่ะครับ ไม่ได้คิดไรมาก ตังค์ค่าเทอมไม่มีจ่ายน่ะครับ ยังไม่ทันเริ่มเรียนเลย พอดีว่า พ่อกับแม่ตกลงกันได้ว่า หย่ากัน แล้วขายบ้าน เอาเงินที่เหลือจากการจ่ายหนี้แบ่งกันคนล่ะครึ่ง ตอนนั้นรู้แม่ได้เงินมาไม่น้อยครับ แม่เริ่มหาที่อยู่ให้ เลยไปเช่าตึกแถว3ชั้นอยู่แถวเอแบคบางนา เพราะว่าผมเรียนเอแบค แม่และพี่สาวเปิดร้านอาหารชั้นล่าง ร้านอยู่หน้ากรมที่ดินเลย จริงๆแล้วพี่สาวเข้าเอแบคก่อนผมน่ะ แต่ลาออกมาก่อนเพราะไม่มีเงินจ่ายค่าเทอม และมาช่วยแม่ขายของด้วย (ถ้าใครเด็กเอแบคแล้วไม่รู้จัก ไม่ต้องแปลกใจน่ะครับ เพราะขายไม่ดี 555) จริงๆแล้วขายเพื่อหาเงิน แต่กลับกลายเป็นว่า ยิ่งขายเงินยิ่งลด เพราะขายไม่ค่อยดีเท่าไร เงินเก็บที่มีก็ค่อยๆหมด แถมตอนนี้มีค่าเทอมผม อีกเงินยิ่งรถเร็วขึ้น จนในที่สุด ผมจบปีหนึ่ง เหลือเงินเก็บไม่เท่าไร... หลังจากนี้เป็นจุดเปลี่ยนของชิวิตผมเลยครับ แม่ผมเริ่มเจ็บกระดูก ปวดหลัง เลยพาไปหาหมอ หมอบอกผมกับพี่สาวว่า แม่เป็นโรคมะเร็ง ระยะสุดท้าย เข้ากระดูก อยู่ได้ไม่ถึงเดือน ช็อคเลยครับ ของไม่ได้ขาย เงินไม่มี พี่สาวเฝ้าแม่ที่โรงพยาบาล สุดท้าย แม่ผมก็เสียครับ ผมกับพี่สาวเขว้งมาก ยังดีที่มีญาติฝั่งแม่ค่อยช่วยเหลือบ้าง เงินเหลือในบัญชีแค่ 8,xxx เท่านั้น หลังจากจ่ายค่ารักษาแล้ว ช่วงผมเข้าปีสอง ไม่มีเงินจ่ายเงินค่าเทอมครับ ผมเดินไปที่ห้องทะเบียน เพื่อขอลาออก แต่ก็นึกถึงคำสัญญาที่ให้ไว้กลับแม่ ว่าจะต้อง เรียนให้จบ ต้องทำให้ได้... พี่สาวผม มาช่วยน้าขายของ ได้เงินมา 300 บาทต่อวัน ให้ผม ไปเรียน 200 เก็บ 100 เผื่อฉุกเฉิน (ตอนนี้ผมย้ายมาอยู่แถวพระรามสองแล้ว เพราะว่าไม่มีตังค์จ่ายค่าเช่า เหมือนเดิม 555 มาอยู่บ้านญาติครับ จึงต้องใช้เงินไปเรียนมากหน่อย เพราะค่ารถไปค่อนข้างแพง) แต่ค่าเทอมเอแบคก็รู้ๆกันครับ แพงมาก ในที่สุดจึงตัดสินใจขายรถ เพื่อเอาเงินไปจ่ายค่าเทอม ปี2 จากคนที่ไม่เคยเรียนเลย กลายเป็นคนที่เรียนแบบไม่ทำอะไรเลยครับ เพราะรู้ว่าตกไม่ได้ จะไม่มีตังค์เรียน วันธรรมดาไปเรียน เสาร์ อาทิตย์จะมาช่วยน้าขายของ เพื่อหาเงินช่วยพี่สาว พอปี3 พ่อผมก็กลับมาครับ ตังค์หมดเพราะโดนผู้หญิงคนนั้นหลอกหมดตัว สิ่งที่เค้าเหลืออยู่คือ รถ และเค้าก็ให้สิ่งสุดท้ายที่เค้าเหลืออยู่กับผม คือขายรถครับ เอาเงินไปจ่ายค่าเทอม ได้2ปี ผมกำลังจะจบแล้วครับ ^^ และสิ่งที่ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นครับ พ่อผมเป็นมะเร็งตับ และจากไป.... ตอนนี้ผมจบแล้ว มีเงินเดือนแล้ว แต่ไม่มีพ่อและแม่แล้วเช่นกัน เหลือพี่สาวเพียงคนเดียว จริงๆแล้วที่เล่ามาผมไม่ได้ทำอะไรเลยน่ะครับ แค่เรียยนอย่างเดียว แต่คนที่ทำคือ พ่อ แม่ และพี่สาวสุดที่รักของผม 3 ท่านนี้คือคนที่ทำให้ผมมีวันนี้ครับ วันนี้ผม...ก็ไม่มีตังค์เหมือนเดิม 555 แต่มีกินครับ มีเงินพาพี่สาวเที่ยว เดินเล่นห้าง ซื้อบ้าน เป้าหมายของผมคือ ต้องมีให้มากกว่าที่ พ่อและแม่เคยมีครับ นั้นคงเป็นเสิ่งเดียวที่ผมคงทำให้ท่านภูมิใจได้ เล่ามาซะยาว สิง่ที่อยากบอก พี่ จขกท คือ. . . -ท้อได้ครับ แต่อย่าถอย หนี้เยอะไม่เป็นไร ขอให้หาตังค์ได้ ไม่ว่าจะวิธีไหนก็ตาม อย่าอายที่จะทำ แม่ผมทำทุกอย่างที่ไม่เคยทำ ขายของ หมูปิ้ง จำนำ สารพัดที่จะทำ โดยไม่อาย แม้แต่ไปเป็นคนใช้เค้าก็ทำเหมือนกัน -พยายามหา ให้ได้มากกว่ายืมครับ ขายทุกอย่างที่มีในบ้าน ที่ไม่จำเป็นออกไป หาร้านรับซื้อของเก่าใหล้บ้านดูครับ ไม่ต้องอาย เพื่ออนาคตครับ ส่วนบ้านกับรถ ขอให้หมดจริงๆ และต้องใช้เงินจริงๆ ถึงขายน่ะครับ (ปล.ระวังเรื่องโดนยึดด้วย เดี๋ยวจะสูญ) เพราะบ้านกับรถ ผมเข้าใจว่ามันค่อนข้างจำเป็น พยายามขายเป็น2อย่างสุดท้าย คิดง่ายๆน่ะครับ ถ้าขายบ้าน ของในบ้านจะเอาไปไว้ใน ถ้าย้ายไปอยู่คอนโด ห้องเล็ก มันมีมีพื้นที่มากขนาดนั้นน่ะครับ ผมเคยแล้ว สุดท้ายทิ้งหมด เสียดายของ ขายไปดีกว่า เอาตังค์ไว้ก่อน 50 บาทก็เอาแบบผม -ที่ผมไม่แนะนำให้ขายบ้านและรถ ก่อน เพราะ เมื่อเรามีเงินสดอยู่ในมือ เราจะใช้จ่ายไปเร็วมาก ใช้หนี้ นู้น นั้น หมดครับ หมดจริงๆ เชื่อผม อ่อ ลืมบอกไป โทรศัพท์ ผมก็ขายน่ะครับ ใช้โทรศัพท์เครื่องไม่กี่ร้อยเอา สิ่งที่ผมแนะนำบ้างที่อาจจะไม่ถูกซะที่เดียว เรื่องขายของ เพราะไม่เคยประสบความสำเร็จเลย 555 แต่ว่าบางทีเราก็ต้องยอมขายขาดทุน ถ้าให้ได้เงินมาใช้จ่าย อย่าเพิ่งไปคิดกำไรมากมาย มันอาจจะขายไม่ได้เลย ก็ได้ เราได้เงินมาเร็ว บางทีเราก็สามารถเอาไปหมุนได้ หรือทำให้มันงอกเงยได้น่ะครับ    "อย่าลืมว่าเงินวันนี้ ไม่เท่ากับเงินพรุ่งนี้"     สิ่งที่ผมเสียดายคือ ถ้าตอนนั้นผมมีความรู้เท่าตอนนี้ ผมคงไม่เสีย พ่อและแม่ ไป แต่สิง่ที่ผมได้มาจากบทเรียนนี้คือ การอยู่ด้วยขาของตัวเองครับ ผมยังเคยคิดเล่นๆเลยว่า ถ้าไม่เกิดเหตุการณ์เลวร้ายที่เล่ามานั้น ผมจะมีวันนี้ไหมน่ะ หรือเป็นแค่กุ่ยข้างถนน ไปวันๆ สู้ๆน่ะครับ ผมเป็นกำลังใจให้ ขอให้ผ่านเรื่องเลวร้ายนี้ไปให้ได้ ผมตอนที่ไม่มี แม่ ผมร้องไห้จนแทบไม่อยากมีชีวิตอยู่เลย เข้าใจดีว่ามันแย่มากๆ แต่ฟ้าหลังฝน ย่อมเจอสิ่งที่ดีครับ สุดท้าย มีอะไรปรึกษา ฝากหลังไมค์มาได้น่ะครับ บางทีอาจตกหล่นรายละเอียดไปบ้าง ^^ จากคุณ : Zepip เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 23:39:30

ความคิดเห็นที่ 40 เข้ามาให้กำลังใจทุกๆคนที่มีปัญหาในชีวิตนะคะ อุปสรรคมีไว้ฝ่าฟัน เราเองก็ผ่านอะไรร้ายๆมาเยอะ แต่จะเป็นเรื่องการใช้ชีวิต การเดินทางผิดในชีวิตมากกว่า สติคือสิ่งสำคัญในการดำรงชีวิต อย่ายิดติดกับของนอกกายแล้วชีวิตจะมีความสุขมากขึ้นนะคะ ขอให้คุณ จขกท ผ่านเรื่องร้ายๆเหล่านี้ได้เร็วๆนะคะ จากคุณ : Silly Cow เขียนเมื่อ : 8 ส.ค. 55 23:40:38

ความคิดเห็นที่ 41 เข้ามาให้กำลังใจครับผม สู้ๆนะครับ จากคุณ : V_Accy เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 00:35:14

ความคิดเห็นที่ 42 เข้ามาให้กำลังใจจขกท.ค่ะ วิกฤติการเงินที่เราเคยเจอ คือที่บ้านโดนพิษปี 40 เล่นงาน ตอนนั้นยังอย่ประถมอยู่แต่รู้สึกได้ว่าแย่มาก พ่อตกงาน รายได้หลักมาจากแม่คนเดียว จนถึงตอนนี้ผ่านไปสิบกว่าปี เราเรียนจบมีงานทำรับผิดชอบตัวเองแล้ว พบว่าปัญหาของแม่คือเป็นหนี้บัตรค่ะ เราเลยจำมาเป็นตัวอย่างว่า "เราต้องไม่มีบัตรเครดิต" จนกว่าเราจะพร้อมและคุมเงินได้ดีกว่านี้ ส่วนวิธีควบคุมเงินของเราคือ หักเก็บและทำบัญชีรายรับรายจ่าย ซึ่งช่วยเราได้เยอะเลยค่ะ สู้ๆนะคะเป็นกำลังใจให้ จากคุณ : หมีโฮก เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 01:00:57

ความคิดเห็นที่ 43 เร่งรับชะลอจ่าย ครับ  อย่าไปกลัวการทวง เค้าทวงไปงั้นเอง โทรไปหาเค้าเลยครับ ว่ามีเท่านี้ ๆ สามารถจ่ายได้เดอนละเท่านี้ จะเอาไหม เค้าฟังเราอยู่แล้ว อย่าไปให้เค้าคุมเกมส์ นะครับ ตอนนี้ สุขภาพมาก่อน อย่าไปแคร์ ภายนอกมาก ทำใจให้สบาย แกล้งลืม ๆ ไปบ้างก็ได้ แล้วก็ หาหนังมาดูครับ แนะนำ หนังตลก หนังสู้ชีวิต the persuit of happyness ครับ  ได้กำลังใจมากครับ จากคุณ : mix_more เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 08:15:02

ความคิดเห็นที่ 44 ขอบคุณคำแนะนำและกำลังใจทุก คห มากค่ะ พี่เห็นด้วยกับน้อง Zepip เรื่องบ้านและรถ ขอยื้อไว้ให้นานที่สุด หลายคนอาจจะบอกให้เราขายบ้าน แต่ครอบครัวเรามีกันทั้งหมด 5 คน ลูกเล็กๆ 2 แม่1 เรา1 แฟน 1 ถ้าขายบ้านแล้วไปหาที่ใหม่อยู่ ยังนึกไม่ออกว่าจะหาเช่าที่ไหนราคาถูก ๆ ได้ จะให้ไปเช่าอพาร์มเม้น ห้องจะเล็กมาก ยัดทุกคนไปในห้องเดียวไม่ได้ และเรามีลูกอ่อนกับลูกเล็ก สี่ขวบ ไปอยู่ที่ไหน อาจจะมีเสียง รบกวน ส่วนมาก หอพัก ไม่ให้อยู่อ่ะค่ะ อีกทั้ง ต้องคิดถึง รร ของลูกสาวด้วย ต้องคิดเยอะค่ะ เราไม่ใช่ตัวคนเดียว จะไปไหนอยู่ไหนได้สะดวก และ ของในสต๊อกที่ต้องขนไปด้วยห้องขนาดเล็ก ไม่พอแน่ๆ เราลองเสริชหาคอนโด ขนาดใหญ่นิดนึง ราคาค่าเช่าก็ แพงมาก 10,000 อัพ หมดเลย  ถ้าอยู่ในย่านที่ เดินทางสะดวกยิ่งแพงหนัก 20000++ ทุกวันนีี้เราผ่อนบ้าน 16000 เราเลยคิดว่า ออกไปเช่าเค้าไม่ึคุ้มเลย ถ้าไม่ถึงสุดๆจริงๆ แบบ หมดหนทางต้องโดนยึด ก็จะเก็บบ้านไว้ให้นานที่สุด เพราะ ขืนขายไปหาที่อยู่ใหม่ สำหรับเราไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าเราตัวคนเดียว เราขายแล้ว ไปอยู่หอพักเดือนละ 3000 กว่าบาทก็ได้ นอนเบียดกับสินค้าในสต๊อกเอา คงเก็บเงินได้เยอะเลย สำหรับรถ กำลังคิดจะขาย แต่ตอนนี้ ขายไปไมไ่ด้เงินคืนหรือได้เงินส่วนต่างน้อยมาก เพราะ เราดาวน์+ผอ่นไปแล้วประมาณ 200,000 เหลือต้องส่งค่างวดอีกประมาณ 300,000 บาท รถเราเป็น nissan march ตอนนี้ รถใหม่มือ 1 มีส่วนลด 1 แสนบาท รถมือสองราคาตกกราวรูด เราดูแล้วถ้าเราขายคงไม่ได้เงินคืนมาเลยเพราะปกติรถมือสองราคาจะตกอย่แล้ว นี่มาเจอ ภาษีรถคันแรกอีก คนคงไม่ซื้อรถมือสองในราคาแพง เราคิดว่า น่าจะได้มา 2-3 หมื่นก็หรูแล้วในส่วนที่ดาวน์กับผ่อนไปแล้ว ดูๆ แล้ว เหมือนหาคนมาผ่อนต่อฟรีๆ มากกว่า ถ้าไม่มีรถ เราก็ลำบากเหมือนกัน เราจะไปติดต่องาน ยิ่งหลังคลอด เราต้องไปติดต่อร้านค้า เอาสินค้าไปลง หลายที่ ถ้ามีรถก็สะดวก เอาลูกไปไหนมาไหน มีรถก็สะดวก แต่อันนี้ ทำใจว่า ถ้าไม่ไหว ก็คงต้องขายทิ้งแบบไม่ได้อะไร ขอแค่ไม่ต้องส่งค่างวดพอ และนั่งแท๊กซีหรือรถโดยสารเอา ตอนนี้เล็งขายของในบ้านอย่างอื่น เช่นกล้องถ่ายรุป เครื่องออกกำลังกาย เฟอร์นิเจอร์แทน คอมพิวเตอร์ที่เคยให้พนักงานออฟฟิสใช้ ไปก่อน ตอนนี้ขอลองสู้ก่อน มันคิดไรไม่ออก จนกว่าจะคลอดเพราะ สภาพร่างกายมันทำไรมากไม่ได้ ตอนนี้นอนปวดท้องรอคลอดทุกวันงานการไม่ต้องทำแล้ว ไว้จะมาอัพเดทให้ฟังนะคะ แก้ไขเมื่อ 09 ส.ค. 55 08:21:48 จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 08:17:41

ความคิดเห็นที่ 45 ฟ้าหลังฝนมีจริง ๆ นะคะ ... ใคร ๆ ก็มีช่วงชีวิตตกต่ำกันทั้งนั้นค่ะ เพียงแต่ว่าจะมาตอนไหน ... แต่หลังจากนั้นเราจะเข้มแข็งค่ะ เข้มแข็งมากค่ะ รู้ในสิ่งที่ไม่เคยรู้ เห็นในสิ่งที่ไม่เคยเห็น และคุณจะเจอคนที่รักคุณจริงในเวลานี้ค่ะ (^__^) จากคุณ : ปังผิง เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 08:52:48

ความคิดเห็นที่ 46 หาผู้ร่วมทุนไหมคะ.  อาจจะช่วยต่อยอดธุรกิจได้.  เพราะจำได้เลาๆๆๆว่าสินค้าคุณโอเค จากคุณ : ตอกะจอ เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 09:06:48

ความคิดเห็นที่ 47 ผมก็เคยเป็นอย่างคุณ บางวันขายสินค้าได้หมดล็อตแต่เก็บเงินไม่ได้เลย พรุ่งนี้ก็ต้องจ่ายค่าสินค้าแล้วเครียดมาก แต่หันมามองหน้าลูกกับภรรยาที่ยิ้มพร้อมบอกว่าพรุ่งนี้ก็วันใหม่แล้ว พรุ่งนี้นะตัวดีเลยต้องหาเงินมาจ่ายค่าของแล้ว แต่มันทำให้ผมรู้สึกว่าอย่างน้อยเราก็ยังมีสิ่งที่ดีที่สุดอยู่กับเรา ขอเป็นกำลังใจให้คุณนะครับ บอกได้มั้ยครับว่าขายอะไร จะได้ช่วยเหลือกันได้ จากคุณ : Ball-bung เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 09:31:39

ความคิดเห็นที่ 48 ขอให้คุณ Shorty and The Freaky Dogs สู้ต่อไปนะครับ รักษาสุขภาพและเด็กในท้องให้ดีๆนะครับ บุญรักษา ปล คุณสู้ชีวิตมากๆๆ ครับผม เป็นกำลังใจให้ครับ _/\_ จากคุณ : boydrum เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 09:47:03

ความคิดเห็นที่ 49 สู้ครับ เมื่อ จขกท ลุกขึ้นมาได้สิ่งสำคัญคือการทำรายการบัญชีครับ แล้ว จขกท ก็จะรู้สถานะตัวเอง ว่าทำอะไรเกินไป เช่น จ่ายเกิด หรือใกล้ขาดทุนก็สามารถหยุดได้ทัน มีวนัยในการใช้เงินครับ คุณโชคดีที่คุณเป้นคนเก่ง แต่อาจจะขาดการจัดการ บางคนไม่เก่ง แต่การจัดการดี แต่ก้ไม่รวยพออยู่ได้เพราะ ไม่เก่งไม่กล้า จขกท เก่ง กล้า ขออีกนิดคือวินัย จขกท จะรวยไม่รู้เรื่องครับ จากคุณ : loveJust เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 10:28:50

ความคิดเห็นที่ 50 สู้ ๆ ครับ จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 11:50:44

ความคิดเห็นที่ 51 เป็นกำลังใจครับ จากคุณ : tanaputeh (tanaputeh) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 12:29:27

ความคิดเห็นที่ 52 ฟ้าหลังฝน มีจริง ขอให้ จขกท เชื่อว่าสักวันมันจะเกิดขึ้นนะคะ เป็นอีก 1 กำลังใจให้คุณได้สู้อย่างห้าวหาญนะคะ เมื่อก่อนชีวิตครอบครัวหนูก็เคยลงเหวจมดินมาแล้วเหมือนกันค่ะ ไม่มีเงินซื้อข้าว แค่จะซื้อน้ำปลายังไม่มีเลย พ่อหนูต้องเดินกลับบ้าน (ปากซอยเข้าบ้านระยะทางประมาณ 5-6โล) พ่อต้องกินน้ำแทนข้าว ติดค่าเช่าบ้าน 8 เดือน ตัวหนูตอนนั้นต้องพักเรียนเกือบปี แต่พอผ่านช่วงนั้นมาได้ ถึงได้รู้ว่า ฟังหลังฝน มันสวยงามแบบนี้นี่เองค่ะ สู้ต่อไปนะคะ! จากคุณ : orawantoon เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 13:12:38

ความคิดเห็นที่ 53 สู้ๆคะ ทุกปัญหามีทางออกคะ เป็นกำลังใจให้คะ จากคุณ : อวบ (น้องอวบอ้วน) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:20:22

ความคิดเห็นที่ 54 สู้ๆนะคะ เข้ามาเป็นกำลังใจให้ จขกท.อยู่แถวไหนอะ แถวเราอยู่สองห้องนอน เช่ากันประมาณไม่เกิน 8000 บาทจ้า เผื่อสนใจ จากคุณ : Oscar-Mhanoi เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:45:47

ความคิดเห็นที่ 55 สู้ๆนะคะ  เดี๋ยวก็พรุ่งนี้แล้ว จากคุณ : yayako เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 14:52:31

ความคิดเห็นที่ 56 เป็นกำลังใจให้ จขกท นะคะ ขอให้รักษาสุขภาพให้ดีๆ ทั้งเพื่อลูกและเพื่อสู้ชีวิตต่อไปคะ จากคุณ : Tolek เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 16:17:56

ความคิดเห็นที่ 57 ตอนเราล้ม ร่างกายอาจจะเจ็บ และมีแผลถลอกบ้าง ไม่นานก็จะหาย และอาจจะกลายเป็นแผลเป็น ซึ่งมันจะเป็นตัวตอกย้ำให้คุณรู้ว่า ณ บริเวณนี้ จุดนี้ คุณเคยล้มมาก่อน เพื่อโอกาสหน้าที่คุณผ่านมาที่เดิมอีก คุณจะได้ระวังตัวเองไว้ เป็นกำลังใจครับ... จากคุณ : นกน้อยทำรังแต่พอตัว (หนุ่มเหน่อ) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 16:24:26

ความคิดเห็นที่ 58 ทำอะไรก็คิดถึงชีวิตลูกน้อยไว้ค่ะ สู้ๆ จากคุณ : หมีเฉย เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 17:22:14

ความคิดเห็นที่ 59 คุณขายอะไรคะ ลงลิ้งค์หน้ากระทู้เลยได้มั้ย เราเชื่อว่ามีหลายคนที่อยากอุดหนุนสินค้าคุณ(รวมทั้งเราด้วย) จากคุณ : chenjiayi เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 19:25:01

ความคิดเห็นที่ 60 ยังไม่ได้อ่านความเห็นของคนอื่นๆ แต่เราก็เคยต้องผ่านช่วงที่ตกงาน รายได้ลดลงจากที่ทำงานเก่าครึ่งนึง ชีวิตเคว้งเพราะเราก็ต้องผ่อนบัตรเครดิตไปด้วย ให้เงินเดือนที่บ้านด้วย เพราะแม่เราก็ไม่ได้มีรายได้ จะบอกว่าวันนี้เราอาจจะโชคร้ายอยู่ และเราอาจจะรู้สึกว่าช่วงเวลาแ่ย่ๆแบบนี้มันช่างยาวนานเหลือเกิน เมฆหมอกดำทะมึนไม่มีทีท่าจะผ่านพ้นไปง่ายๆ แต่... จขกท. จงมั่นใจเถิดว่าไม่มีใครโชคร้ายตลอด อดทนอีกนิด คิืดถึงแค่วันนี้ คิดแค่ว่าเอาให้ผ่านวันนี้ไปก่อน ไม่ต้องคิดไปไกลถึง 3 เดือน 5 เดือนด้วยซ้ำ แล้วพอวันนึงเราก็จะพบว่า อ้าว เราก็ผ่านช่วงเวลานรกแตกนั่นมาได้นิ อีกอย่างที่เราคิดว่าอาจจะช่วยได้ แต่ก็เป็นความคิดส่วนบุคคลนะ คือเราไปดูหมอค่ะ แต่ต้องเป็นหมอดูที่ไว้ใจได้นะ ให้เค้าช่วยเช็คดวงชะตาให้เรา เราจะได้พอมีแนวทางในการจัดการชีวิตเราในช่วงนี้ อย่างตอนที่เราไปดูตอนชีวิตแย่ๆ แม่หมอก็บอกว่าให้สวดมนต์ เราก็ทำตามนะ แล้วมันก็ช่วยได้จริงๆนะ อย่างน้อยๆการที่เราได้มีเวลาสัก 5-10 นาทีก่อนจะล้มตัวลงนอนทำิจิตใจให้สงบนึกถีงคุณของพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ แล้วแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวร จิตใจเราก็จะเป็นกุศลและจะเป็นผลบุญส่งให้เรื่องร้ายค่อยกลับกลายเป็นดีทีละน้อยๆ แนะนำ จขกท ลองทำดูแล้วเช็คผลค่ะ แล้วจะพบว่า มัน amazing มากๆ แบบว่าไม่น่าเชื่อเลยว่าจะเป็นไปได้ สู้ๆนะคะ ห้ามยอมแพ้เด็ดขาด! จากคุณ : For You I Will เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 19:28:17

ความคิดเห็นที่ 61 สู้ๆ คะ เราก็หนี้เยอะ เพราะเกิดเรื่องที่ไม่คาดคิดในชีวิตบ่อยๆ เงินเดือนแทบไม่พอใช้ อย่าท้อนะคะ ขอให้ขายของดีๆ จะได้มีตังค์ให้ลูกที่จะเกิดคะ ขอให้คลอดน้องอย่างปลอดภัยด้วยนะคะ จากคุณ : wasabi girl เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:20:41

ความคิดเห็นที่ 62 ฟ้าหลังฝนกระจ่างใสเสมอ เป็นกำลังใจให้..สู้ๆนะครับ จากคุณ : powerpower (powerpower) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:23:33

ความคิดเห็นที่ 63 เรื่องอื่นไม่รู้นะครับ แต่เรื่องหนี้        อย่ายึดมั่นถือมั่น กับสาวกห้องสู้หนี้มากนะครับ มันไม่ได้เป็นสูตรสำเร็จในการ แก้ปัญหาเรื่องหนี้   บางที ความทุกข์ใจที่เกิดขึ้นจากการทวงหนี้อาจจะแพงกว่า หนี้ก็ได้ครับ แน่นอนว่าเงินสองล้าน มันสร้าง ทรัพย์สิน อะไรเกิดขึ้นได้แน่ๆ แนะนำให้เอามาขายปลดหนี้บางส่วนไปก่อน   แต่กลับไปอ่านอีกที บางทีทรัพย์สินที่มี เกิดขึ้นจากการหมุนเงินมากกว่า ทำธุรกิจ ก็แนะนำว่า เตรียมเงินส่วนที่จะไว้ใช้แล้วไว้คลอด คืนรถให้ไฟแนนซ์ ประกาศหาคนผ่อนบ้านต่อ แล้วหายไปจากจุดนั้น ใช้ชีวิตอยู่ต่างจังหวัด เอาที่เจ้าหนี้ไฟแนนซ์และเจ้าหนี้แชร์ตามไม่ถึง  ครับ บางทีถ้าเรารู้ตัวเอง เร็วน่าจะดีกว่านี่ หลอกตัวเองไปวันๆครับ เอาใจช่วย  เข้าใจว่า ทางเลือกมีแค่นี้นะครับ จากคุณ : ทางออกมีไม่เยอะแล้ว (ฉันมันตัวเปล่า) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:43:41

ความคิดเห็นที่ 64 เป็นกำลังใจให้ค่ะ บ้านเราก็มีหนี้สินเหมือนกัน แต่น้อยกว่าคุณ จขกท.แหละค่ะ พ่อเราทำงานคนเดียว มีลูก 3 คน เจียดกันแบบสุดๆ 555 ตอนนี้พี่สาวเรียนจบแล้ว แล้วตอนนี้กำลังไล่ผิดหนี้เรื่อยๆค่ะ จะหมดแล้ว คงเหลือแต่บ้าน สู้ๆๆๆๆ นะคะ ฟ้าหลังฝนสวยงามเสมอค่า จากคุณ : Margaret เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:43:56

ความคิดเห็นที่ 65 คนเราขึ้นสูงเท่าไหร่ก้ได้ครับ แต่ถ้าตกลงมา่อยู่ที่แต่ละคน เราจะใช้ชีวิตยังไงเมื่อเราอยู่ในจุึดตกต่ำของชีวิต ถ้ามีเงินซักพันล้านจะรู้สึกอย่างไร หลายคนคงจะมีความรู้สึกที่คล้ายๆกัน แต่ถ้าถามว่าถ้าคุณมีหนี้พันล้านล่ะ ผมว่าความรู้สึกของแต่ละคนคงต่างกัน บางคนรับได้ บางคนรับไม่ได้ ใช้ชีวิตอย่างมีสติ เป็นกำลังใจให้คุณต่อสู้ อย่าท้อนะครับ จากคุณ : gotgunee เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 21:46:09 A:49.48.153.106 X: TicketID:370577

ความคิดเห็นที่ 66 1. อยากบอกว่า บ้าน รถ น่ะ จริงๆ มันไม่ใช่ของคุณมาแต่ก่อนแล้ว  เกิดมาคุณก็ไม่ได้มีมัน  ทุกอย่างที่เราคิดว่าเป็นของเรา มันก็ผ่านมาเป็นของเราชั่วคราวเท่านั้นแหละครับ อย่าเครียดมากเลย  ตอนนี้ สำคัญสุดคือสุขภาพของคุณและเด็กในท้องครับ 2. วงการที่คุณทำอยู่  ไม่ทราบว่าถูกกฎหมายไหม  ถ้าไม่ถูก ก็หาทางขยับขยาย หาทางทำมาหากินให้มันถูกกฎหมายครับ  เงินมันน้อยกว่า แต่มันอยู่ในวังวนของคนที่ดีกว่า  พวกที่หิ้วของ ทำอะไรนอกกฎหมาย คุณคิดว่าเขาจะมีคนดีๆหลุดมาทำเหรอครับ คุณก็มีแนวโน้มจะเจอคนไม่ค่อยจะดีนั่นแหละครับ 3. เงินหนี้ 2 ล้าน คุณมองตอนนี้ อาจจะรู้สึกว่าเยอะ  จริงๆ ถ้าเวลาผ่านไปอีก 10 ปี แล้วคุณรวยขึ้น คุณอาจจะรู้สึกว่า แค่ 2 ล้านเอง ทำไมตอนนั้น เครียดขนาดจะฆ่าตัวตายเชียวเหรอ โง่จริง อะไรแบบนี้นะครับ  ตอนไม่มีเนี่ย เงินพันครึ่งพัน ดูว่าเยอะ หาก็ยาก ยามรุ่งเรือง เงินสิบล้าน บางทีก็เฉยๆ ดังนั้น เรื่องหนี้สิน เรื่องเงินที่ติดค้างอยู่เนี่ย เรื่องธรรมดาครับ อย่าคิดสั้น  รุ่นพี่ผมเป็นหนี้ 20 ล้าน สิบกว่าปีแล้ว  เพิ่งโดนฟ้องล้มละลายครับ นี่ผ่านมาปีแล้ว เห็นแกอารมณ์ดีกว่าเก่าอีก บอกว่าอีกสองปีก็พ้นล้มละลาย กลับมานับหนึ่งใหม่ได้แล้ว ก็คนไม่มี ก็ไม่มีน่ะครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 9 ส.ค. 55 22:45:59

ความคิดเห็นที่ 67 มาตามอ่าน คห ต่าง ก็ขอบคุณมากๆ อีกครั้งค่ะ ให้เราลงลิงค์สินค้าในนี้ เราคิดว่าไม่เหมาะสมค่ะ และ เราไม่ได้มาตั้งกระทู้เพื่ออยากขายสินค้า อยากได้กำลังใจ และ คำแนะนำมากกว่า ขอบคุณมากที่หลายๆ คนมีน้ำใจหวังดี อยากช่วยซื้อ ห้องนี้มีน้ำใจจริงๆค่ะ สินค้าเราเป็นอาหารเสริมผิวขาว ราคาไม่แพง ตอนนี้ที่อยากทำคือ ขยายตลาดให้มีชื่อเสียงดังขึ้น โดยใช้งบน้อยที่สุด เพราะ เราเอาไปให้ร้านค้าที่รู้จักลองขาย ไม่กี่ร้านก็ไปได้ดี เลยเชื่อว่า ถ้าทำให้ ขายได้ในวงกว้างคงดีกว่านี้ ไว้เราจะมาตั้งกระทู้ขอคำแนะนำในส่วนนี้ต่างหาก ตอนนี้คิดอะไรไม่ออก อยาก ออกลูกก่อนค่ะ 5555 อึดอัดพุง คับข้องกายใจมาก หมดแรงคิดอะไรทั้งนั้นค่ะ ไปหาหมอเพราะ มดลูกบีบตัวสองครั้งแล้วก็ยังไม่ คลอด ต้องรอๆๆ ไปก่อน นอนอืดทั้งวันเพราะ มันเกร็งท้องไปหมด ส่วนรถ เราตัดสินใจจะขายแล้ว เดี๋ยวอาทิตย์นี้จะเอาไปตีราคา มีคนรอบตัวหลายคนซ้ำเติมเราก็มี ว่าใช้เงินไม่เป็น ทำให้เป็นอย่างนี้ ยอมรับตอนแรก เราอายมาก ไม่กล้าขายรถเพราะมีญาิติอยู่แถวบ้านที่ไม่ถูกกัน เ้ค้าเคยสบประมาทว่าไปไม่รอด ก็ไปไม่รอดจริงๆ คือ ตอนเราทำธุรกิจก็มีคนสบประมาทตลอด ก็เป็นจริงดังที่เค้าว่า ตอนนี้เรายอมรับความอับอายแล้วใครจะว่าอะไรก็ต้องทน เพราะ เราทำตัวเอง แต่เราบอกกับตัวเองว่า เราได้บทเรียนเราจะจำไว้ และ จะกลับไปผงาดอีกครั้งค่ะ จากคุณ : Shorty and The Freaky Dogs เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 07:18:34

ความคิดเห็นที่ 68 สู้ๆค่ะ ขอให้แข็งแรงทั้งแม่และลูก จากคุณ : atiporn เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:11:08

ความคิดเห็นที่ 69 สู้ๆนะคะ เป็นกำลังใจให้ พอมองดูเรื่องของคุณแล้ว ปัญหา ของเรากลายเป็นเรื่องเล็กน้อยไปเลย เชื่อนะคะ ว่า เราจะผ่านมันไปได้ เป็นกำลังใจให้คะ สู้ๆ เพื่อลูก ^^ จากคุณ : พะโล้โถเดียว เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:11:42

ความคิดเห็นที่ 70 ยังไม่ เจอ อะไร เลวร้าย ขนาด จขท แค่ หมด ตัวแต่ ยังไม่ถึงขนาด ลบ มหาศาล หนี้ จขกท ที่ งอกเงยมา  คงมาจากการ ทำ บัญชีไม่รัดกุมพอ เพราะ มารู้ว่ามีหนี้มากมาย ก็ ตอนสายไปแล้ว ตอนนี้ คงต้อง ดูแล สุขภาพมากๆ รอน้องคลอดออกมาเสร็จ ก็ มา สู้กันใหม่ จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 14:15:49

ความคิดเห็นที่ 71 สู้ๆครับ ผมก็จำเรื่องคนคุณได้ เอาใจช่วยด้วยอีกหนึ่งคน จากคุณ : isanit เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 15:39:04

ความคิดเห็นที่ 72 ขอเป็น อีก1กำลังใจนะครับ ผมเองก็เพิ่งเริ่มต้นทำธุรกิจเหมือนกัน ขอให้คุณลองอ่านหนังสือ และเข้ามาตั้งกรัทู้บ่อยๆ เผื่อเหงา จะได้ไม่เครียด และจะได้กำลังใจด้วยครับ คุณเป็นผู้หญิงที่เก่ง และ สู้มาก คนแบบคุณไม่มีทางอับจนครับ จากคุณ : นึกไม่ออกแล้ว เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 16:45:40

ความคิดเห็นที่ 73 - สิ่งแรกที่อยากจะแนะนำ เหมือนคนอื่น ๆ คือ อยากให้คุณขายรถก่อน เพราะรถ ถ้าไม่จ่ายเขายึดได้เร็วกว่าบ้าน  ไม่อยากให้รอถึงนาทีสุดท้าย  ถ้าเขายึดแล้ว คุณจะหาทางทำอะไรไม่ได้เลย  ส่วนบ้าน มันยังมีเวลาบ้าง ธ.ส่งฟ้อง อะไร ๆ อีกมาก กว่าเขาจะให้คุณออกจากบ้านไป หรือ ช่วงฟ้องร้อง คุณก็ยังสามารถประนอมหนี้ได้ และทำข้อตกลงกับ ธ.ใหม่ได้ - คุณต้องหาทางตัดเรื่องรายจ่ายออกก่อน คุณทีคุณยายช่วยเลี้ยงลูก มีสามีเป็นมือ เป็นเท้าให้ คุณจะกลัวทำไม  ปัญหาคุณไม่ได้ยากอะไรเลย ตั้งสติให้ดี เขียนแผนออกมาก่อน จะเลือกทางไหน ผลที่ได้คืออะไร เขียนมาหลาย ๆ แผน ไล่เป็นสเต็ป ๆ ไป - ช่วงตกต่ำของดิฉัน เอาแบบสุด ๆ เลยนะคะ ดิฉันลาออกจากเมื่อท้องได้ 5 เดือน เพราะแพ้มาก ๆ เคยขับรถแล้วเป็นลม(ดีนะจอดรถทัน) บนทางด่วน ตอนนั้นสามีไปรับราชการ ตจว. เขาห่วง ต้องขึ้น-ลง กทม.ทุกวีค แพ้ทำงานให้ บ.ไม่ได้ ดิฉันก็เกรงใจเขา และเห็นใจสามี ก็เลยลาอก เจ้านายก็บอกว่า ถ้าคลดแล้ว ทุกอย่าง โอเค ก็กลับมานะ ดิฉันลาออกมาอยู่บ้าน ตอนนั้นมีเงินเก็บแค่แสนนิด ๆ สามีรับราชการเงินเดือนก็ไม่มากะไร และเขาต้องเรียน ป.โท ด้วย ดิฉันต้องใช้เงินตัวเอง เงินทองก็เริ่มลดลง - ต่อมาคลอดลูกสาว ไม่ถึง 3 ด. สามี ก็เกิดอุบัติเหตุ ขับรถดิฉันไปแหกโค้ง สามีเสียชีวิต รถก็พัง ไม่ได้แม้แต่ซาก  เงินที่ได้จากหน่วยงานของสามี เป็นล้าน ๆ ดิฉันก็ไม่ได้แตะสักบาท เพราะพ่อสามีเขาเก็บหมด ดิฉันไม่ได้จดทะเบียน แถมวันเผาศพ เขาทวงนามสกุลคืนด้วย(พ่อสามีเขาไม่ชอบดิฉันตั้งแต่ก่อนมารู้จักสามีอีก เคยมีเรื่องขับรถชนกัน) ลูกก็เล็ก ๆ สามีก็เสียชีวิต  ทรัพย์สมบัติก็ไม่มีติดตัว และต้องย้ายออกจากบ้านหลวงด้วย ดิฉันไม่กล้าบอกครอบครัว เพราะตอนนั้นพ่อป่วย แม่ก็ยุ่ง ๆ กับเรื่องคดีความของพี่ชาย(ขับรถชนคนตาย) ฉันต้องหอบลูกมาอยู่ห้องเช่าเล็ก ๆ - ณ วันนั้น ดิฉันร้องไห้ จนไม่รู้จะร้องอย่างไร จึงใช้สติ ค่อย ๆ คิดว่า จะทำอะไรต่อ เอาลูกไปฝากเนอเซอรี่ แล้วไปหางานทำ ดิฉันทำงาน บ. นะคะ ในตำแหน่ง ฝ่ายขาย ตอนเช้าตื่น ตี 5 เอาลูกไปฝากเนอเซอรี่(นั่งรถเมล์) แล้วไปทำงาน(ทำงานใช้รถ บ.) ตอนเย็นไปรับลูก ดิฉันอดทน เข้าพบลูกค้า และอดออม สุด ๆ ขายได้เดือนละหลายล้าน ได้ค่าคอมฯ มาก เมื่อไรที่ท้อ ฉันจะมองหน้าลูก แล้วสู้ต่อไป - หลาย ๆ คน(รวมทั้งครอบครัวฉันด้วย) ถามว่าผ่านตรงนั้นมาได้อย่างไร อยู่คนเดียว กับลูก แบบนั้นได้อย่างไร ณ วันนั้นดิฉันคิดแต่เรื่องลูก เรื่องหาเงิน เก็บเงิน คุณรู้ไหม ฉันไม่เคยแม้แต่ได้ถ่ายรูปของลูกไว้เลย(ไม่มีกล้อง) ผ่านไปเกือบปี พอดียายเสีย ดิฉันต้องไปงานศพยาย ก็ต้องเอาลูกไปด้วย(ตจว.) พ่อ แม่ พี่ น้อง ถึงรู้ว่า สามีเสียชีวิต และดิฉันอยู่กับลูก 2 คน ที่บ้านร้องไห้กันยกใหญ่  แต่ฉันก็ผ่านมันมาได้ ทั้ง ๆ ที่ดิฉันมีแค่ 2 มือ 2 ขา - ทุกอย่าง คือ สมบัตินอกกาย ไม่ตายก็หาใหม่ได้ ไม่ต้องแคร์ชาวบ้าน ไม่กลัวขี้ปากใคร เอาตัวเรา ใจเราก่อน ใจเราเข้มแข็ง ทุกอย่างก็แค่จิ๊บ ๆ สู้ ๆ ค่ะ จากคุณ : อุ่นรัก ณ ปลายฟ้า เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:31:00

ความคิดเห็นที่ 74 เชื่อว่าเดี๋ยวอะไรจะต้องดีขึ้นน่ะค่ะ มาให้กำลังใจน่ะค่ะ จากคุณ : หอระฆัง เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 21:38:10

ความคิดเห็นที่ 75 เราเคยประสพปัญหาทางการเงินมาบ้าง แต่ไม่เคยเข้าขั้นวิกฤติอย่างมากก็แค่หมุนเงินไม่ทัน เพราะเมื่อก่อนเรามีมากใช้มาก ไม่ค่อยเก็บเงินเพราะมีรายได้เข้ามาทุกวัน ตอนนี้เห็นคุณค่าของเงินและการทำงานมากขึ้น ไม่รู้จะแนะนำคุณยังไงแต่ขอให้คุณสู้ๆนะคะ มาให้กำลังใจแล้วกันค่ะ จากคุณ : LiLLa_JoY เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 21:56:57

ความคิดเห็นที่ 76 เข้ามาให้กำลังใจค่ะ เราเชื่อว่าไม่มีใครชีวิตมีแต่ทุกข์หรือมีแต่สุขตลอดค่ะ ขออนุญาตเล่าเรื่องของแม่เราบ้างนะคะ ย้อนไปเมื่อ10กว่าปีก่อน แม่กับพ่อเราเริ่มจากติดลบจนมีธุรกิจจดทะเบียนห้างร้านเป็นบริษัทเล็กๆ ในวัยเด็กเรากับน้องๆถือว่าเป้นคุณหนูเลยก็ว่าได้ค่ะ มีพร้อมทุกอย่าง จนแม่กับพ่อมีปัญหาเรื่องธุรกิจและเรื่องส่วนตัวของพ่อเลยต้องหย่ากัน อยู่ๆแม่เราก็มีหนี้หลายล้านกับลูกๆอีก3คนที่เลือกอยู่กับท่าน ตอนนั้นเราจะเข้าม.1น้องชายป.6 น้องสาวประมาณป.1 แม่ขายทุกอย่างเลยค่ะ รถขนของ รถเก๋ง ที่ดินต่างจังหวัด กิจการขายส่งเครื่องเขียนกีฬาเย็บปักถักร้อย เครื่องมืออะไรที่เจ้าหนี้จะเอาก็ให้เอาไป เหลือแต่บ้านที่ไม่ว่ายังไงแม่เราก็ไม่ยอมขาย เพราะต้องมีที่อยู่ให้ลูกๆ3คนอยู่อย่างปลอดภัย จากเป็นเถ้าแก่เนี๊ยะ กลายสภาพเป็นคนที่มีหนี้สินที่ยังเหลือเกือบๆ3ล้าน เราจำได้ดีว่าจากที่แม่เป็นคนสวยมีสง่าราศี กลับกลายเป็นสูบผอมหน้าตอบตาโหลผมร่วงจนต้องใส่วิก แม่ต้องกลายเป็นลูกจ้างเค้าในวัยเกือบๆ50 กินเงินเดือนเพียง5500ทำงาน6วัน ต้องตื่นตั้งแต่ตี4 นั่งรถเมล์ข้ามจังหวัดและเดินเท้าเพื่อไปทำงานในซอยลึกมาก เราเคยถามแม่ว่าทำไมไม่นั่งมอ'ไซต์รับจ้างเข้าไป แม่ตอบว่าไม่เอา แพงตั้ง10บาท(สมัยรถเมลล์แดง4บาท) แม่ต้องห่อข้าวไปกินที่ทำงาน บางวันอากาศร้อนมากจนแกงบูด แม่ก็กินข้าวกับน้ำปลาเพราะไม่อยากเสียสตางค์ซื้อเค้า แม่เราต่อสู้กับคำพูดทีว่า อายุป่านนี้แล้ว ทำไมยังมาเป็นลูกจ้างเค้าอีก มีบ้างที่แม่เราร้องไห้กับเราแต่แม่ก็ยังคงก้มหน้าก้มตาทำงานต่อไป พอลูกๆเริ่มเป็นวัยรุ่น ด้วยความที่เป็นแม่ กลัวลูกจะเตลิดไม่มีผู้ใหญ่คอยดูแลเพราะกลับถึงบ้านดึก เลยออกจากที่นั้นมาลงทุนทำก๋วยเตี๋ยวขายชามละ15บาท(ตอนนั้นทั่วไปขาย20-25)และขายของชำเล็กๆน้อยๆ ขายไม่ดีบางวันได้300 บางวันได้60บาท เมนูเกือบทุกเย็นของที่บ้านคือลวกก๋วยเตี๋ยวกินเอง จนแม่ได้งานที่เดียวกับน้าสาว เงินเดือน6000 ทำอยู่นานมากโดนด่าโดนดูถูก บ่อยครั้งที่ลูกๆขอให้แม่เราออกจากงานมา แต่แม่เราไม่ยอมเพราะเป็นห่วงเรื่องค่าใช้จ่ายภายในบ้าน อดทนทำจนได้เงินเดือน7500โดนด่าว่าถึงบรรพบุรุษและไล่ออกจนได้เงินชดเชยมาก้อนนึง ทุกๆอย่างที่แม่เราทำ ลูกๆทั้ง3คนรับรุ้มาตลอด ลูกๆทุกคนต่างขอทุน ประหยัด เรากับน้องสาวเริ่มทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยตั้งแต่มัธยม ส่วนน้องชายก็ตั้งตาตั้งตาเรียนด้วยความช่วยเหลือของครอบครัวเพื่อนๆน้องชายสงสารให้ยืม เพราะแม่ไม่มีกำลังจะส่ง ปัจจุบันแม่เราหมดหนี้สิน บ้านที่อยู่ปัจจุบันมีBTSตัดผ่าน ราคาพุ่งสูงไปถึงเกือบ7ล้าน น้องชายเราจบโทวิศวะฯทำงานรัฐวิสาหกิจของภาครัฐของในหลวง บวชและใช้ทุนคือแก่ผู้มีพระคุณทั้งหลายเอง น้องสาวจบตรีด้วยการทำงานส่งเสียตัวเองเรียน กำลังมุ่งมั่นจะเป็นแอร์ฯให้ได้ เราช้าหน่อย เพิ่งจบป.ตรีจากมหาวิทยาลัยรามคำแหงเพราะทำงานไปเรียนไปมาตลอด ตอนนี้เป็นแม่ค้าขายเสื้อผ้า เป็นกิจการเล็กๆ ส่วนแม่ของเราลูกๆไม่ยอมให้ทำงาน ให้ขายของเล็กๆน้อยๆแก้เบื่อกับไปเที่ยวกินข้าวดูหนังกับลูกๆเท่านั้น กว่าที่แม่เราจะมีวันนี้มาได้ ใช้เวลาเป็นสิบๆปีเลยค่ะ คุณยังโชคดีที่ยังพอมีธุรกิจที่พอเป็นรายได้ให้กับครอบครัว ยังมีสามีที่อยุ่เป็นกำลังใจให้กันและกันได้ เวลาท้อ อยากให้จขกท.ลองมองคนที่แย่กว่าเรา เมื่อวันเวลาผ่านไป ความทรงจำเหล่านั้นจะเป็นเครื่องตอกย้ำไม่ให้เราก้าวเดินอย่างประมาท หันหน้าสู้กับปัญหา อยุ่ให้รู้ว่าเรามีปัญหา อยู่ให้ได้เพื่อลูก มีความสุขให้ได้เพื่อลูกในท้อง เข้มแข็งเพื่อเป็นตัวอย่างให้ลูก เพื่อให้เค้ารู้ว่า เมื่อมีปัญหาเข้ามา ทุกๆอย่างมีวิธีแก้ไขและมีทางออกเสมอเหมือนที่แม่ของเค้าได้ทำสำเร็จมาแล้ว เป็นกำลังใจให้จขกท.ค่ะ ^^ จากคุณ : Pimchamont_Jane เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 00:45:40

ความคิดเห็นที่ 77 มีกำลังใจ จากการอยู่บนคานขึ้นเยอะ จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 02:08:30

ความคิดเห็นที่ 78 อ่านเรื่องของเจ้าของกระทู้มานานมากแล้ว แต่ไม่เคยตอบเลยสักครั้ง เรื่องของเจ้าของกระทู้ ทำให้ผมนึกถึงญาติของผมคนหนึ่ง เป็นผู้หญิงที่ทำงานเก่งมาก ทำมาเป็นสิบๆธุรกิจแล้ว แต่ตอนนี้มีแต่หนี้ จุดอ่อนของญาติผมคนนี้คือการบริหารเงินไม่เป็น เอาเงินไปซื้อสินทรัพย์ที่ไม่ก่อให้เกิดรายได้ และการทำธุรกิจเกินตัว คล้ายๆกับที่เจ้าของกระทู้กำลังเป็นอยู่ อยากให้เจ้าของกระทู้ลองมานั่งวิเคราะห์ดูนะครับ ว่าสาเหตุจริงๆที่ทำให้คุณผิดพลาดจนมาอยู่ ณ จุดๆนี้คืออะไร หนี้2ล้านมันเกิดขึ้นมาจากอะไร แล้วเริ่มแก้ไข ส่วนเรื่องหนี้ตอนนี้ แนะนำว่ารอประนอมหนี้ แล้วอะไรที่ตัดได้ ให้ตัดทิ้งไปก่อน รถตัดทิ้งไปก่อนเลย แล้วแฟนของเจ้าของกระทู้ไม่มีรายได้เลยหรือครับ เช็คดูทรัพย์สินของตัวเอง และดูว่าจะเปลี่ยนเป็นเงินสดได้อย่างไร เพื่อนำมาหมุนในธุรกิจของตัวเอง ธุรกิจไม่มีเงินมาหมุนก็คือจบ แต่ต้องวิเคราะห์ดูให้ดีๆนะครับ ว่าธุรกิจนี้มันไปได้จริงหรือเปล่า อย่าหลอกตัวเอง ขอให้โชคดีครับ จากคุณ : หล่ออย่างพอเพียง เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 04:36:57

ความคิดเห็นที่ 79 คนเรามีวิบากกรรมต่างกันและเป็นสิ่งที่เราต้องรับครับ ซึ่งเรื่องนี้ก็แล้วแต่ความเชื่อของแต่ละคน หากเป็นชาวพุทธก็อยากให้หมั่นสวดมนต์ภาวนาทุกวัน เป็นการสร้างบุญสร้างกุศลโดยไม่ต้องใช้เงินแต่ให้ผลมาก แต่ละวันหามุมสงบๆซักครึ่งชั่วโมงตัดความคิดความวุ่นวายอออกให้หมด สวดมนต์ชุดใหญ่ไปเลยที่เค้าเรียกว่า สวดพุทธคุณต่อด้วยนั่งภาวนาทำทุกวันต่อเนื่องไม่นานชีวิตจะดีขึ้น ไม่จำเป็นต้องไปหาที่วัดโน้นวัดนี่ก็ได้ ทำที่บ้านเรานี่แหล่ะครับรับรองจะดีขึ้น เป็นการเร่งให้วิบากของเราลดลงเร็วๆ และเร่งสร้างบุญกุศลให้เราได้มากขึ้น จะช่วยส่งเสริมชีวิตเราให้ดีขึ้นครับ หากไม่เชื่ออย่างน้อยก็ขอให้คิดว่านี่เป็นสิ่งที่ชาวพุทธทุกคนควรปฏิบัติอยู่แล้ว เป็นปกติทุกวันเพียงแต่ชาวพุทธของเราไม่ทำกัน ลืมไปอีกอย่างรักษาศีล 5ให้ได้ทุกๆวันด้วยนะครับ อยากให้ลองทำดูนะครับ จากคุณ : Jackcat เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 16:23:18

ความคิดเห็นที่ 80 กระทู้ของคุณเป็นกำลัังใจให้ผู้ชายอย่างผมมากครับ คุณเป็นแม่ที่น่ารักมาก สุขสันต์วันแม่และขอเป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : iOSiER เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:36:52

ความคิดเห็นที่ 81 ตอนแรก ว่าจะไม่อ่าน แต่อ่านมาเรื่อย ก็รู้ว่าดีจริงนะกระทู้นี้ จากคุณ : SCREEN เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 21:22:31

ความคิดเห็นที่ 82 เราเป็นกำลังใจให้นะคะ เราก็ไม่สามารถช่วยอะไรได้อยู่แล้ว นอกจากกำลังใจ ตัวเราเองก็อยากได้กำลังใจเหมือนกัน แต่มาเจอคุณ คุณต้องการมากกว่าเราเยอะเลยค่ะ เห็นด้วยกับความเห็นที่ 35 และ ท่านอื่นที่แนะนำคล้ายกันนะคะ ว่าอันไหนไม่จำเป็นมากนักก็ตัดทิ้งไปก่อน ต้องดูแลลูกน้อยของคุณให้ได้นะคะ อยู่กับเค้าให้ได้ค่ะ คิดว่าทำทุกอย่างเพื่อลูกนะคะ เราเข้าใจอารมณ์คุณค่ะ คุณมีอะไรก็มาระบายในนี้นะคะ เรายินดีอ่านค่ะ แม้จะไม่ได้ช่วยอะไรนอกจากกำลังใจ และของทุกคนใน Pantip ถ้าเครียดมากอยากร้องไห้ก็ร้องนะคะ ร้องแล้วก็สบายใจ ปลดปล่อยไปบ้าง หยุดบ้าง แล้วจะร้องต่อก็ไม่ว่า แต่ต้องมีกำลังใจให้ตัวเองด้วยค่ะ อย่าร้องอย่างเดียวนะคะ (เหนื่อยก็พัก...แล้ววิ่งต่อ...พอเหนื่อยอีกก็พักอีก...แล้วรวบรวมกำลังวิ่งต่อให้ถึงเส้นชัยให้ได้นะคะ เราจะเอาใจช่วยค่ะ)  จากคุณ : UrBAn PeaRLy เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:25:00

ความคิดเห็นที่ 83 ทำไมไม่เช่าห้อง 2 ห้องติดกันล่ะคะ  ถ้าได้ 2 ห้อง ห้องละ 2,500 บาท ค่าเช่าห้องจะเหลือเดือนละ 5,000 บาท ลดจากค่าผ่อนบ้านได้อีก จากเดิม 16,000 5 คนแบ่งกันนอน 2 ห้อง ใหญ่ดีออก คุณจะเหลือเงินติดกระเป๋าอีก 9,000 บาท/เดือน   หรือไม่ก็ขายบ้านหาเช่าคูหาที่สามารถเปิดร้านขายของกิน ขายอาหารได้ อะไรก็ได้ที่ทำแล้วได้เงินทันที ส่วนรถมันช่วยคุณค้าขายได้ อย่าพึ่งขายทิ้ง   การค้าขายที่ไม่ได้กำไรพวกพรีออเดอร์หยุดก่อนดีมั๊ย   เอาเงินที่ได้จากการขายบ้านมาลงทุนขายอาหารเล็กๆน้อยๆ ก่อนก็ได้ ลองหาที่ชุมชน แบบโรงพยาบาล สถานศึกษา พวกน้ำเื่ม กาแฟ น้ำปั่นขายดีสุดๆ ทุนก็ไม่สูง  หรือขายอาหารเช้าแบบทานง่ายรวดเร็วเหมาะกับช่วงยุ่งตอนเช้าก็น่าจะดี ถ้าจำไม่ผิดคุณมีความรู้ด้านภาษาญี่ปุ่นอยู่บ้าง   น่าจะใช้ประโยชน์จากตรงนี้ได้บ้าง ปล่อยบ้านเถอะค่ะ  แล้ววางแผนการเงินใหม่ เครื่องสำอางค์ที่ทำอยู่ก็ทำไป  แต่เอาเวลาทำพรีออเดอร์มาขายของที่กำไรดีกว่านี้ ได้เงินเร็วกว่านี้ดีกว่าค่ะ จากคุณ : usdank เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:39:04

ความคิดเห็นที่ 84 อยากรู้จัง นอกจากกำลังใจแล้ว อยากให้ช่วยอะไรอีกไหม จำช่ือคนพฺดไม่ได้ รู้แต่ว่าเ่ป็นพรีเซนเตอร์โฆษณาท่ีหน้าตาไม่ดีตั้งแต่เด็ก ตอนหลังได้ดีเพราะโฆษณาบางช้ินต้องการคนแบบนั้น เค้าพูดออกทีวีว่า " ท้อไม่มีประโยชน์". เหมือนง่ายแต่ยากมาก แต่ทำได้ อะไรท่ีเกิดขึ้นมาแล้วดีทั้งนั้นหละครับ สตีฟ จอบบ์ เคยบอกไว้ เราแค่ยังไม่รู้ว่าดีกับเรายังไง ให้ช่วยอะไรบอกมาเลยครับ จากคุณ : via iPhone (nueple) เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:49:16

ความคิดเห็นที่ 85 สุดยอด เป็นเราจะผ่านไปได้ไหมเนี่ย เราสบายเพราะพ่อกับแม่ลำบากมามาก ทำเพื่อลูกมามาก ได้อ่านคห.ต่างๆแล้ว พ่อกับแม่คือที่หนึ่งในใจลูกจริงๆ จากคุณ : angelzpuu เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 22:58:52

ความคิดเห็นที่ 86 ขายอะไรคะ เผื่อช่วยได้คะ หลังไมค์มานะคะ ^^ จากคุณ : สาวร๊ายร้าย little witch เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 23:39:26

ความคิดเห็นที่ 87 ทำธุรกิจ ต้องศึกษาเรื่องบัญชีไว้มากๆครับ ซื้อมาขายไป ซื้อถูกขายแพงคิดว่ากำไร พอนั่งทำบัญชี บวกค่า เดินทาง ขนส่ง ค่าแรง ค่าดอกเบี้ย กลายเป็นขาดทุน ถ้าไม่รู้ทำไปเรื่อยๆ เงินผ่านมือเยอะคิดว่ากำไรเยอะ ที่ไหนได้ยิ่งทำยิ่งขาดทุน การทำบัญชี ก็เหมือนเข็มทิศในการทำธุรกิจ อย่างหนี้บัตร ถ้าคุณมีความรู้เรื่องบัญชี การเงิน ดอกเบี้ย คุณจะไม่มีทางเอาหนี้บัตรเครดิตมาดำเนินธุรกิจแบบนี้เลยครับ เพราะมันเป็นเงินกู้ผิดประเภท  เป็นเงินกู็ระยะสั้น ที่ดอกเบี้ยสูง ดอกเบี้ย 20% หมายถึงคุณต้องขายของให้มีกำไรมากกว่า 20% ถึงจะพอจ่ายดอกเบี้ย ยังไม่รวมต้นทุนด้านอื่นๆเลยนะครับ ทำพลาดไปแล้วก็ค่อยๆคิดครับ  แต่อยากให้ลองคิดหาข้อผิดพลาดไว้เป็นบทเรียน เพื่อเพิ่มความสามารถในการทำธุรกิจต่อไปครับ คำแนะนำคือให้ลองทำบัญชีหนี้สิน และรายรับ รายจ่ายดูครับ จะได้รู้ว่าอันไหน ยิ่งทำยิ่งแย่จะได้ตัดออกไป ค่าใช้จ่ายอะไรที่ตัดได้บ้าง ค่อยๆทำ ค่อยๆคิด  เดี๋ยวมันก็ผ่านไปครับ ^ ^ จากคุณ : peboybad เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 00:10:51

ความคิดเห็นที่ 88 ถ้าพูดถึงความลำบาก... คน 5คน ต้องกินไข่ใบเดียวให้อิ่ม ถ้าใครยังไม่ถึงขั้นนี้ ..... ก็ให้นึกไว้ได้เลยว่าเคยมีครอบครัวผม ที่แสนจะยากจนและลำบากมากๆๆๆๆๆๆ เด็กคนนึงใส่ชุดลูกเสื้อ ที่กางเกงกับเสื้อสีไม่เท่่ากัน  กางเกงเป้าแตกก็ไม่มีปัญญาเปลี่ยนซิป  รองเท้าลูกเสื้อสองข้างคนละสี (น้ำตาลนะ แต่แค่ไม่เท่ากันฮาๆๆ)  ได้เงินไปโรงเรียนวันละ 3  บาท  ข้าวที่โรงเรียนจานละ 5 - 10 บาท (หลายปีแล้วโน๊ะฮาๆๆ)  อันนี้ช่วงประถม พอมัธยม  ค่ารถไปกลับ บ้าน - โรงเรียน วันละ 6 บาท ข้าวเที่ยงจานละ 10 บาท ผมได้เงินไปโรงเรียนอาทิตย์ละ 100 บาท  แต่ 100 บาทนี้หมายถึง ค่าใช้จ่ายทั้งหมดในการศึกษา ตลอดจนข้าวเย็นของตัวผมเอง (บางทีก็ต้องเผื่อน้องด้วยซ้ำ)   ช่วงเวลาแห่งความลำบากในชีวิต ช่วงเวลาแห่งการตัดสินใจเองตั้งแต่อยู่ ป.3 ทำเองทุำกอย่าง เด็กคนอื่นเข้าเรียน ม.ต้น มีพ่อมีแม่ไป ผมไม่มีนะ ไปคนเดียว ยื่นเอกสารสอบเอง มอบตัวเอง สอบติดโรงเรียนดังๆ ดีๆ ก็ไม่ได้ไปเรียน ขอแม่กับพ่อ ก็ไปไม่ได้ ท่านไม่มีกำลังทรัพย์จะสนับสนุน จวบจนจบป.ตรี ก็ทำเองมาทุกอย่าง  ร้องไห้กับปัญหาหนักๆ หลายอย่าง เคยคิดว่าผ่านมันไม่ได้แน่ ๆ จนมาถึงตอนนี้ .....พอลองมองย้อนกลับไป ผมไม่รู้ว่าผมผ่านมันมาได้ยังไง  ผ่านมาถึงจุดนี้ได้ยังไง  ถึงแม้ตอนนี้ ผมจะมีหนี้อยู่หลายล้าน ผมก็ถือว่าผมมาไกลแล้ว จากเด็กที่แทบจะอดตาย มาเป็นผมในทุกวันนี้.... มันจะต้องดีขึ้นเรื่อยๆ ผมว่ามันต้องเป็นแบบนั้น และผมก็เชื่อในตัวพี่ ว่าต้องผ่านมันไปได้ เชื่อผม พี่ต้องผ่านมันไปได้อยู่แล้ว เพียงแค่ต้องใช้ระยะเวลา เท่านั้นเอง พี่ทำได้ เชื่อผม.... จากคุณ : dookdiklove_mon เขียนเมื่อ : 13 ส.ค. 55 02:00:46

ความคิดเห็นที่ 89 ลืมเล่ามีอีกเรื่องนึง ไม่ใช่เรื่องของเราหรอก แต่จนท.ในมหาวิทยาลัยเล่าให้ฟัง ว่ามีนักศึกษาคนนึงมาขอทุนการศึกษา ตอนมาสัมภาษณ์ จนท.ก็ต้องถามว่า ทำไมถึงต้องการทุน เค้าเริ่มต้นว่า เมื่อก่อนเค้าเป็นคนเคยรวย บ้านฐานะดีชีวิตมีพร้อมทุกอย่าง วันนึงกลับมาบ้าน พบว่าพ่อกับแม่กำลังจะฆ่าตัวตาย คุยกันได้ความว่าตอนนี้ล้มละลายแล้ว สิ้นเนื้อประดาตัว เค้าถามพ่อกับแม่ว่ามีอะไรเหลืออยู่บ้าง คำตอบที่ได้คือที่ดินเปล่าๆ 1 ผืน ที่ไม่มีอะไรเลยอีกเช่นกัน เค้าบอกพ่อกับแม่ว่า นั่นแหละสิ่งที่มีอยู่ เริ่มจากตรงนั้นก็ได้ แล้วทั้งครอบครัวก็ย้ายเข้าไปอยู่ในที่ดินเปล่าๆ ผืนนั้น และเริ่มต้นปลูกผัก ทำการเกษตร ถึงเวลาสอบเข้ามหาวิทยาลัย เค้าเลือกเรียนคณะเกษตรเพื่อจะได้กลับไปช่วยที่บ้านทำมาหากินต่อ และนี่คือสาเหตุที่ต้องมาขอทุน จากคุณ : ปฏิจจสมุปบาท (ปฏิจจสมุปบาท) เขียนเมื่อ : 18 ส.ค. 55 23:48:17