ความคิดเห็นที่ 1 ปล. ถ้าอยากฟัง ขอเป็นเย็นๆนะคะ วันนี้เช้าต้องไปงานวันแม่ แล้วยังค้างเติ่งใบเสนอราคาลูกค้ายังไม่เสร็จเลย แววว่าจะโดนเชือดแหง๋ๆ ชะตาใกล้ขาดแล้ว จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 06:37:25

ความคิดเห็นที่ 2 ลงชื่ออยากฟังหนึ่ง จากคุณ : luxu_lary เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 07:22:16

ความคิดเห็นที่ 3 รอฟังค่ะ จากคุณ : buacome30 เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 09:51:56

ความคิดเห็นที่ 4 รอฟังค่ะ จากคุณ : missApa เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:36:27

ความคิดเห็นที่ 5 ลงชื่อรอครับ จากคุณ : BadboyVD เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:39:37

ความคิดเห็นที่ 6 อยากฟังคับ ตอนนี้กำลังมองหางานเซลล์อยู่ จะได้เอามาเป็นแนวทางด้วยเลย ขอบคูณคับ จากคุณ : ลุยโลดดดดดด (coollfresh) เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 10:45:17

ความคิดเห็นที่ 7 ดีเลยค่ะ เชิญเล่าได้เลย จากคุณ : ราตรีนี้อีกยาวไกล เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 11:02:36

ความคิดเห็นที่ 8 เล่าเรยค่ะ รอฟังค่ะ จากคุณ : pink.roof เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 12:27:12

ความคิดเห็นที่ 9 มาปูเสื่อรอ จากคุณ : BuaKwan เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 12:36:20

ความคิดเห็นที่ 10 รอฟังครับ จากคุณ : AE101 เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 17:59:22

ความคิดเห็นที่ 11 ขอรอฟังด้วยคนครับ จากคุณ : Superstring เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 19:57:03

ความคิดเห็นที่ 12 รอฟังครับ จากคุณ : tomohiro เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 20:04:46

ความคิดเห็นที่ 13 ขอโทษค่ะ เพิ่งกลับมาถึงบ้าน ... กำลังพิมพ์นะคะ.. เกริ่นก่อน เราทำงานมาจะเกือบ 10 ปีแล้วค่ะ เราจบคณะวิทยาศาสตร์ เริ่มแรก เราทำงานเป็น QS บริษัทผลิตถุงยางอนามัย สมมติว่าชื่อบริษัท A ... แถวๆนวนครค่ะ การเป็น QS ทำให้เราท่องข้อบังคับในการตรวจ ISO ได้แม่นยำ พอมีการตรวจภายใน internal audit เราก็จะต้องรู้ว่าแผนกที่ตรวจได้ทำตามหลัก ISO หรือเปล่า ผิดข้อบังคับข้อไหนบ้าง (งานเอกสารล้วนๆ) ต่อมาเราก็ขอย้ายมาอยู่แผนกแลปค่ะ (เป็นนักเคมี ซึ่งตรงกับที่เราเรียนมา) ทำได้เกือบ 1 ปีก็ย้ายออก เพราะไม่ถูกกับหัวหน้าแผนกแลปค่ะ 555+ หลังจากนั้นเราก็ได้งานใหม่ที่รง.สีรถยนต์ (ชื่อบริษัท B) ที่นี้เราทำได้ 3 ปีกว่าๆ เป็นนักเคมีอีกเช่นเคย เพื่อนร่วมงานดีมาก (ส่วนมากเป็นผช.) และหัวหน้าก็ดีมาก ใจดีสุดๆ ใจดีขนาดว่า เราได้งานที่ใหม่(เป็น internal sales) เราบอกหัวหน้าก่อนล่วงหน้าว่าจะลาออก ซึ่งหัวหน้าก็บอกว่า ให้เราไปทำงานก่อน 1 อาทิตย์ ถ้างานไม่โอเค เราอยากกลับมาเค้าจะเขียนใบลาให้ว่าเราลากิจ ลาป่วย คละๆกัน ==> ที่นี้เป็นที่ที่เรารู้สึกว่า หัวหน้าดีๆในที่ทำงานยังมี และรู้สึกเสียดายทุกครั้งที่นึกถึง หลังจากเราออกจากรง.สีรถยนต์ เราก็มาเป็น internal sales ที่ตจว. (สมมติชื่อบริษัท C) ตอนนั้นมีพี่ที่รู้จักอดีตแฟนเก่าชวนให้มาทำ บอกว่า งานที่นี้ดีนะ เงินดี เราก็มองเห็นว่าเออ..ไหนๆอดีตแฟนก็จะเปิดบริษัทฯของตัวเองแล้ว เราก็มาช่วยเค้าดีกว่า เพราะการเป็นนักเคมีกับงานบริษัทฯของอดีตแฟนมันไม่เกี่ยวกันเลย เราเลยตัดสินใจลาออกมาทำงานด้าน internal sales ==> ย้อนกลับไป..เราคิดผิดมาก จริงๆแล้วเราไม่ควรเอาอนาคตของตัวเองไปผูกมัดของคนอื่น ต่างคนควรทำตามที่ตัวเองคิดมากกว่า งาน internal sales ที่ทำ เป็นงานเหมือน sales แต่อยู่ภายใน ไม่ได้ติดต่อกับลูกค้าโดยตรง มีหน้าที่รับออเดอร์จากเซลล์แล้วก็ทำใบเสนอราคาให้ลูกค้า ข้อดีคือ เราไม่ต้องเจอความกดดันเหมือนกันการเป็นเซลล์ อยู่ในแต่ office เท่านั้น ข้อเสีย คือ บางครั้งเราต้องทำทุกอย่างแทนเซลล์ (เตรียมเอกสาร ทำใบเสนอราคา โทรแจ้งลูกค้า ติดตามผลงาน ทุกอย่าง เพียงแต่ไม่ได้เจอลูกค้าเท่านั้น) ทำให้เรารู้สึกว่า..เราน่าจะเป็นเซลล์เองดีกว่า ไหนๆก็ต้องทำเกือบทุกอย่างแล้วนี่นา ถ้าเทียบงานนักเคมีกับงาน internal sales ตอนที่เราทำ เรารู้สึกเบื่อมาก ไม่ได้ใช้ความรู้เลย แค่เปิดแคตาล็อค ทำใบเสนอราคา (ดูราคาตามแคตาล็อค)แค่นั้นเอง ตอนที่อยู่ที่นี้เราจะรู้สึกว่าตัวเองไม่มีค่า (ไม่เหมือนตอนเป็นนักเคมี ใครๆก็ง้อ รู้สึกว่าตัวเองเจ๋งมาก คิดสูตรได้ มีนัดคุยกับ supplier ) บ.C ที่เราอยู่เป็นลักษณะเทรดดิ้ง ซื้อมาขายไป ไม่มีสินค้าของตัวเอง ที่นี้แบ่งเป็นส่วนเซอร์วิสกับเซลล์์ เซลล์มีหน้าที่คุยเสนอสินค้ากับลูกค้า ถ้ามีการวัดหน้างานก็จะให้แผนกเซอร์วิส(ช่างผช.) ติดต่อเข้าไป ตอนที่ทำที่นี้ดีอย่างคือ เราได้กินได้เที่ยวบ่อยมาก บ.นี้เน้นเอ็นเตอร์เทรนลูกค้า ประมาณว่า มีจัดอบรมภายในบริษัท พอเลิกก็จะเลี้ยงเบียร์ลูกค้า เซลล์สาวๆแต่งตัวกันเต็มที่ (ก่อนเราได้งาน ผจก.ถามมีแฟนไหม กินเหล้าได้ไหม ถ้าไปเที่ยวกับลูกค้าได้ไหม มีครั้งหนึ่งเคยไปร้องคาราโอเกะกับเพื่อน(เพื่อนเซลล์ให้ไปเป็นเพื่อน) ลูกค้าก็แบบเริ่มเมาแล้วจะจับไม้จับมือ เราโมโหมาก กลับบ้านทันที (เราบอกกับเพื่อนว่าเราไม่ใช่เด็กนั่งดริ้งค์นะ จะได้มาจับนู่นนี่นั่นโน่น ถ้าเราจำเป็นต้องเปลืองตัวขนาดนั้น เราเป็นเด็กนั่งดริ้งค์ดีกว่า ได้ตังค์ด้วย ) แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 55 22:34:00 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 22:13:35

ความคิดเห็นที่ 14 เราทำงานที่นี้ได้ประมาณเกือบ 2 ปี แล้วหัวหน้าที่ทำงานเก่า(บริษัท B) ก็โทรมาชวนเราไปเป็นนักเคมีที่บริษัท D แต่เราก็ลังเลว่าเราจะทำมันได้ดีไหม เพราะเราห่างจากการเป็นนักเคมีมาตั้ง 2 ปีได้ เรารู้สึกไม่มั่นใจว่าจะทำได้ดี เราคุยปรึกษาหลายๆคน ในที่สุดเราก็ตกลงลาออกเพื่อไปเป็นนักเคมีตามที่เคยทำ ที่บริษัท D  เราเรียกเงินเดือนสูงทีเดียว ทางบุคคลบอกว่าไม่มีใครได้สูงเท่านี้ในระดับนักเคมีด้วยกัน แต่เพราะหัวหน้าบอกว่าต้องการเรา(หัวหน้าเราโดนซื้อตัวมาเพื่อมาเซทระบบที่นี่ ดังนั้นเค้าจึงยอมที่จะจ่าย) แน่นอนว่าเค้าจ้างเราเงินเดือนสูง ซึ่งเค้าก็ต้องคาดหวังผลงานจากเราสูงตามด้วย (จำไว้ ไม่มีใครยอมจ่ายเงินเดือนให้คุณสูงถ้าคุณไม่มีผลประโยชน์ต่อเค้า) ดังนั้นเราทำงานไปแล้วเราก็รู้สึกเครียด แต่หัวหน้าเราก็จะคอยปลอบว่า ไม่มีใครเก่งมาตั้งแต่เกิด เค้าเชื่อว่าเราทำได้ และประสบการณ์จะสอนให้เราเรียนรู้เอง ด้วยความที่เราสบายมานาน (ตอนที่เป็น internal sales เราได้แต่งตัวสวยๆ หน้าตาแฉล้มแป้น ) พอมาทำงานเป็นนักเคมี เราต้องคิดสูตร ผสมสี ลองพ่นสีเอง หน้าหัวตัวเหมอะทุกวัน และเหนื่อยมากเมื่อเทียบกับงานที่บริษัท C รวมทั้งเรากังวลเรื่องผลงานที่บ.D ตั้งเป้าหมายไว้ ทำให้เราลาออกอีกครั้ง ===> ครั้งนี้เป็นการตัดสินใจที่ผิด เรากังวลมากเกินไป ทั้งๆที่หัวหน้าเค้ายังมองเห็นว่าเราทำได้ แต่เรากลับไม่มั่นใจในตัวเอง (เวลามีคนมาโพสถามว่า ได้ปรับตำแหน่ง หัวหน้าสนับสนุน แต่ตัวเองไม่มั่นใจ ถ้าเราได้ตอบกระทู้นั้นๆเรามักจะให้คำตอบว่า อย่ากังวลไปเลย คนอื่นยังมองว่าคุณทำได้ ทำไมคุณถึงไม่มั่นใจตัวเอง) หลังจากนั้นเราก็กลับมาสมัครงานที่บ.C อีกครั้ง ทุกอย่างเริ่มใหม่ ประเมินโปรใหม่ เรายอมรับเพราะกฏก็ต้องเป็นกฏ เราเริ่มการทำงานเป็นเซลล์ ซึ่งเมื่อทำจะรู้ว่าเหนื่อยกว่าที่คิด แต่ที่นี้ก็ไม่ได้หนักเมื่อเที่ยบกับที่ปัจจุบันที่เราทำงาน เพราะเซลล์มีหน้าที่หาลูกค้า เอนเตอร์เทรนลูกค้าเท่านั้น ถ้ามีการคุยรายละเอียดงาน วัดหน้างาน ทางเซอร์วิสจะตามหลัง แก้ไข คำผิด แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 02:12:44 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 55 22:37:45 แก้ไขเมื่อ 10 ส.ค. 55 22:36:45 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 10 ส.ค. 55 22:31:50

ความคิดเห็นที่ 15 หลังจากทำงานผ่านโปร เราก็ท้อง หัวหน้าบอกว่าให้เราอยู่ในบริษัทนี่ล่ะ ไม่ต้องออกหาลูกค้า กลัวว่าลูกค้าจะเห็นว่าเซลล์ท้องป่อง เดี๋ยวขายไม่ได้ เราก็ยังทำงานจนเกือบคลอด พอใกล้คลอดแหัวหน้าเรียกให้เราไปเซ็นต์ใบลาออก บอกว่าอยากให้เราไปเป็นคุณแม่ที่สบายใจจะได้เลี้ยงลูกอย่างเต็มที่ ... เราจะเป็นคุณแม่ที่สบายใจได้ยังไง ในเมื่อเรามีอีกคนที่เราต้องดูแลเค้าในท้อง สามีเราก็ไม่ได้เงินเดือนเยอะ เรายังมีภาระอยู่เลย (ตั้งแต่เรียนจบ เรากับพี่ทุกคนต้องส่งเงินให้ที่บ้านเพื่อส่งค่าที่ที่พ่อซื้อไว้และเป็นค่ายาแม่) บริษัทฯให้คำตอบกับเราว่า เรื่องของคุณ และถ้าเรามีวาสนา เราก็คงได้กลับมาร่วมงานกัน และบอกกับที่ประชุมว่าเราเต็มใจลาออกเพราะอยากเลี้ยงลูกเต็มตัว เรากลับมาร้องไห้กับสามี เราร้องไห้ทุกวัน (นี่คงเป็นตอนที่ตกต่ำที่สุดของชีวิตเราล่ะ) เวลาอาบน้ำ เราจะต้องร้องไห้ทุกครั้ง มันรู้สึกรันทดชีวิตมาก ว่าเราจะไม่มีอนาคตให้ลูกเรา (บ้านเรามีกิจการขายของ เราไม่เคยลำบากเลย ถึงแม้จะไม่ใช่คุณหนูรวยล้นฟ้า แต่ตอนที่เราอยู่กทม. เราไม่เคยต้องเข้ารพ.รัฐบาล เข้าเอกชน เวชธานี ลาดพร้าว รามคำแหงตลอด ) เราจะไม่มีอนาคตให้ลูก ทั้งๆที่เรามีความรู้ เรียนจบปริญญาตรี (พ่อเราไม่ได้เรียนสูง ท่านจบป.4 แต่ท่านกลับส่งเราเรียนเอกชน และส่งลูกเรียนปริญญาตรีได้ทุกคน) แต่เราอาจจะทำไม่ได้เหมือนพ่อ โชคดีที่สามีเราคอยปลอบและอยู่ข้างเราตลอด ไม่ทิ้งเราตอนที่เราแย่ .. พรุ่งนี้ต้องดีกว่าวันนี้ ผมสัญญา .. เวลาที่เราร้องไห้ เค้าจะคอยกอดเรา (ซึ้งเนอะ) สิ่งที่ทำให้เรารู้สึกแย่มากกับที่นี้คือ เค้าบอกว่าให้เรารีบเซ็นต์ใบลาออก กลัวเราไปทำเรื่องไม่ดี จะส่งผลเสียถึงบริษัท (เราอยากตอบกลับไปว่า หัวสมองเอาอะไรคิด เราท้องแก่เดินก็เหนื่อยแล้วจะให้เราไปปีนเสาไฟประท้วงหรือไง คิดได้ยังไง) พอถึงวันที่เราต้องออก เราไม่เซ็นต์ใบลาออก เพราะเราหาข้อมูลพบว่า บริษัทฯไม่มีสิทธิ์ที่จะบังคับให้พนง.ที่ตั้งครรภ์ออก บ.บอกว่าให้เงินเดือนเรา 1 เดือนแล้วให้เรื่องมันจบ เราตอบกลับไปว่า เงินนี้เรารับไม่ได้ เพราะเราไม่ได้ทำงานให้ ส่วนเงินเดือนทุกเดือนเราทำงานจริงก็ย่อมได้รับเงินเดือน ส่วนเรื่องที่ฟ้องร้องกับศาลแรงงานจะถูกหรือผิดเราก็ไม่รู้ ก็คงต้องแล้วแต่คำตัดสิน บุคคลบอกกับเราว่า..ให้มันจบดีกว่า ท้องแล้วต้องไปขึ้นโรงขึ้นศาลมันลำบากนะ เราอยากจะย้อนกลับไปว่า..แล้วไม่คิดเหรอว่าทำกับคนท้องมันบาปขนาดไหน ช่วงที่เราคลอดลูกเราลำบากมาก (จากที่ไม่เคยลำบาก) เราต้องเก็บเงินทุกบาททุกสตางค์ ประหยัดเพราะไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เราจะได้งานใหม่ ลูกก็ต้องกินต้องใช้ (ตอนนั้นเรายังไม่รู้จักพันทิพ ยังไม่มีคอมฯส่วนตัวเลย) เราซื้อผ้าอ้อมให้ลูก 1 โหล แม่ส่งมาให้ 2-3 โหล เสื้อผ้าลูกซื้อโลตัสตัวละไม่เกิน 35 บาทซื้อไม่กี่ตัว ลูกเราไม่มีเสื้อผ้ายี่ห้อดีๆใส่ตอนนั้นเลย เพราะเรากลัวว่าเงินจะไม่มี จำได้ว่ากำหนดคลอดเดือนธันวา ซึ่งตรงกับหน้าหนาว เราเลยซื้อเสื้อแขนยาวให้ลูก กะว่าหนาวแน่นอน พอถึงกำหนดกลับกลายเป็นร้อน จะซื้อเสื้อใหม่ก็ไม่กล้าซื้อ เลยตัดแขนเสื้อมันทั้งยังงั้นเลย แล้วก็ไม่เย็บด้วย (เพราะไม่มีฝีมือ) พอย้อนมามองดูรูปตอนนั้น รู้สึกว่า เอ้ย..ชีวิตมันแย่ขนาดนั้นเลยเหรอเนี่ย มีพี่ที่ทำงานคนหนึ่งบอกกับเราว่า รู้ไหม ตั้งแต่เธอมีลูก ชีวิตเธอพลิกจากหน้ามือเป็นหลังตีน (เปรียบเทียบซะเห็นภาพ) เราบอกกับตัวเองเสมอ...ลูกเป็นสิ่งที่มีค่าทีสุดในชีวิตเรา เค้าไม่ได้ทำให้เราลำบาก เราจะต้องทำให้คนอื่นรู้ว่า เค้าทำให้เรามีความสุข ชีวิตเราดีขึ้นตั้งแต่เรามีเค้า และลูกเราจะต้องได้ดีกว่าคนอื่น (เราสัญญากับตัวเองว่าเราจะไม่กดดันลูกนะว่าเค้าจะต้องนู่นนี่นั่นโน่น และเราต้องเตือนตัวเองไม่ให้ตามใจลูกเกินไป บางครั้งเราติดตามใจลูกเพราะสงสารตอนเค้าเกิดช่วงที่เราลำบาก) เรารักลูกมาก และก็หวงมาก ... มีครั้งหนึ่งลูกโดนเพื่อนแกล้ง เราเลยบอกว่า ... บอกไปว่าแม่เป็นยากูซ่า กลัวไหม (คิดว่าใช้ศัพท์สูงเด็กอาจจะงง และเลิกยุ่งกับลูกเรา 555+) ==> การที่เราลำบากบางครั้งมันก็ไม่ได้แย่ไปหมดทุกเรื่องทีเดียว อย่างน้อย เราก็ใช้ชีวิตไม่ประมาท รู้จักเก็บเงิน ประหยัดขึ้นเยอะ เราบอกกับตัวเองว่า เราจะไม่มีวันตกต่ำขนาดนี้แล้ว ลูกเราต้องสบาย เราลำบากได้ แต่ลูกเราต้องสบาย และได้ดีกว่าคนอื่น เรารู้ว่ารพ.รัฐบาลก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด ถ้าเรามีลูกคนที่สองเราก็จะคลอดรพ.เดิมนี่ล่ะ ตอนที่เราลำบาก แย่สุดๆ เราก็จะเจอเพื่อนที่เป็นเพื่อนจริงๆ ที่คอยให้กำลังใจ และเพื่อนที่เดินหนีไปจากเรา พี่ที่ทำงานแฟนดีกับครอบครัวเรามาก แฟนพี่เค้าท้องพอๆกับเรา(เป็นท้องที่สองของพี่เค้า) พี่เค้าก็แบ่งเสื้อผ้าลูกมาให้เรา เพราะสงสารเรากับแฟน บางตัวใหม่แบบมีป้าย ซึ่งจริงๆพี่เค้าก็เก็บไว้ให้ลูกเค้าก็ได้ แต่พี่เค้าก็ยังใจดีให้เรา ทุกวันนี้เราบอกกับแฟนว่า พี่เค้าดีกับครอบครัวเรามาก ถ้าเรามีโอกาสได้ตอบแทนบุญคุณ เราต้องตอบแทนนะ บ้านที่เราอยู่ทุกวันนี้ก็ซื้อมือสองจากพี่เค้า ซึ่งขายให้ถูกกว่าราคาประเมินเสียอีก เพราะเค้าสงสารที่เราต้องเช่าห้องอยู่กัน แก้ไข คำผิด รู้สึกเล่าเรื่องตัวเองเยอะไปหน่อย ยังไม่เบื่อเนอะ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 00:27:16 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 00:24:18 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 00:22:31

ความคิดเห็นที่ 16 หลังจากคลอด เราก็ต้องไปขึ้นศาล ซึ่งเราก็ไม่รู้ว่าเค้ามีหมายไปถึงเราด้วย มารู้อีกทีวันศาลนัด ทางบ.ฟ้องเราข้อหาเราขับรถไม่เป็นแล้วโกหกตอนสมัครงานว่าขับรถได้ ทำให้บริษัทต้องรับเรา และก็ฟ้องเรากลับว่าอีก 2 ล้านข้อหาทำให้บริษัทเสื่อมเสีย (ตอนที่เราทำงาน ค่าคอมเราก็ไม่ได้ ค่าโทรศัพท์ ทุกอย่างต้องออกเอง หลักฐานเราก็ไม่มีเพราะตอนที่ออกใบเสนอราคาเป็นรหัสของพี่เซลล์อีกคน ขอบคุณบทเรียนที่ทำให้เราฉลาดขึ้น ) ตอนนั้นเราไปกับสามีแค่ 2 คนในขณะที่อีกฝ่ายไประดับหัวๆทั้งนั้น มีทนายไปด้วย เก๋กู้ดมาก เราเชื่อในความยุติธรรมและอธิฐานต่อหน้ารูปในหลวงว่า ขอให้ความยุติธรรมมีจริง การสอบก็เริ่มขึ้น แต่ละฝ่ายก็จะถูกซักถาม หลังจากนั้น ท่านผู้พิพากษาบอกกับฝ่ายนั้นว่า คุณทำแบบนี้กับเค้าได้ยังไง และยังจะฟ้องเค้ากลับอีก 2 ล้าน บ้าหรือเปล่า ถอนฟ้องเดี๋ยวนี้นะ ทางนั้นก็รับปาก ครับๆๆๆ สรุป..เราชนะ และทางนั้นก็จ่ายค่าชดเชยตามกฏหมาย หลังจากนั้น เราก็ได้งานที่ใหม่ซึ่งเป็นงานที่ทำปัจจุบันซึ่งเป็นคู่แข่งกับบ. C แก้ไข คำผิด แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 02:13:30 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 00:42:59

ความคิดเห็นที่ 17 บ.ปัจจุบันที่เราทำอยู่ (สมมติชื่อ บ.E) ที่นี้เราทำงานหนักมากถ้าเทียบกับทำที่ C เราต้องหาลูกค้า และเสนอราคางาน (โดยงานจะเน้นงานบริการ ไม่ใช่ขายของเหมือนตอนที่อยู่ C ซึ่งถ้ามีงานแบบเดียวกัน เซลล์จะแค่ทำหน้าที่ติดต่อเพื่อขอเข้าพบและนัดหมายเท่านั้น การวัดหน้างานจะเป็นส่วนเซอร์วิส) เมื่อมีการวัดหน้างาน เข้าหน้างาน เราจะต้องทำด้วยตัวเองทุกอย่าง หลังจากวัดหน้างาน เราจะต้องเสนอราคาให้ลูกค้า เมื่อได้งานก็ต้องประสานกับทีมเซอร์วิสของเราว่าเราคุยรายละเอียดแบบนี้ ใช้เวลาเท่าไหร่ ประเมินว่าใช้สินค้าเท่าไหร่ และต้องถ่ายรูปทำรายงานให้ลูกค้า ช่วงแรกที่เราทำ เรากดดันมาก (กดดันอีกแล้ว) เพราะเราไม่ได้เรียนจบวิศวะมา และกลุ่มลูกค้าที่เราต้องติดต่อคือ วิศวเครื่องกลเป็นส่วนใหญ่ เราจะคุยกับเค้ารู้เรื่องไหนเนี่ย ถ้าลูกค้าให้ดูแบบ drawing เราต้องเข้าใจด้วย ไม่ใช่ว่างงเป็นไก่ตาแตก แรกๆลูกค้าอาจจะชื่นชอบเซลล์สาวๆ กุ๊กกิ๊กน่ารัก แต่เมื่อเวลาผ่านไป เซลล์จะต้องมีความรู้มากกว่าลูกค้า ให้คำแนะนำได้ ไม่ใช่ว่าเวลาผ่านไปก็ยังไม่รู้ ถ้าเราสวยก็คงดี แต่นี้เราไม่สวย ดังนั้นเราต้องมีความรู้ไม่งั้นลูกค้าก็คงไม่อยากคุยกับเรา (สวยก็ไม่สวย มาทำไมเนี่ยป้า ) โชคดีที่เราให้สามีสอนเรื่อง drawing และเครื่องจักรบางตัวได้ และประสบการณ์ทำให้เวลาผ่านไปเรารู้มากขึ้น เดือนแรกเราทำงานกลับบ้านดึกทุกวัน อย่างน้อย 2 ทุ่มกว่าจะถึงบ้าน กลับมาทีไรกลับมาร้องไห้ทุกวัน โดนหัวหน้าดุ (หัวหน้าเด็กกว่า เก่งมาก น้องๆ google ถามอะไรตอบได้หมด) ซึ่งหัวหน้าจะเคืองมากถ้าเราไม่รู้ ไม่ศึกษาแล้วไปถามเค้า รับรองชะตาขาด จะโดนฟาดฟัดด้วยสายตาอันเฉี่ยวคม และถามกลับว่า..อ่านมาหรือยัง แต่ถ้าเราอ่าน ศึกษา แล้วไม่เข้าใจแล้วไปถามว่า เอ้ย..ชั้นเข้าใจแบบนี้ อ่านมาจากนี่เจอว่าแบบนี้ ยังงั้นยังงี้ แล้วถาม เค้าจะอธิบาย (แต่ถ้าเคยถามแล้วถามอีก ก็เจอเย็บแบบเจ็บๆ...มีสติหรือเปล่า บอกไม่จำ 555++ หรือทำปากมุบมิบใส่เรา ... เป็นสีสันดี แบบว่าหัวหน้าลูกน้องกัดกันทุกวัน ) นอกจากต้องเรียนรู้สินค้าที่ขายให้ดีแล้ว เวลาลูกค้าเรียกดูหน้างาน เราก็ต้องไปดูคนเดียว  ไปวัดหน้างานคนเดียวได้ จากที่เคยเป็นเซลล์สวยเซียะเปี๊ยะระเบิด(ขอยืมคำคุณกาละแมร์) ก็กลายเป็นใส่กางเกงยีนส์ รองเท้าเซฟฟตี้ พกตลับเมตรส่วนตัว ไปถึงก็วัดขนาดเอง (ถ้าลูกค้าใจดีก็จะช่วยจับตลับเมตรให้ แต่เราจะเกรงใจลูกค้า กลัวว่าทำให้เค้าลำบาก ก็จะบอกไม่ต้องค่ะ หนูทำเอง .. ลูกค้าก็น่ารัก ปล่อยมือจากตลับเมตรทันที ช่วยจับอยู่แท้ๆ ) วัดแล้วก็วาดรูปตามที่เข้าใจ จดรายละเอียด กลับมาคิดคำนวณต่อ (เราจะอายมากเวลาลูกค้ามองตามรูปที่เราวาด เราจะออกตัวว่า พี่หนูไม่ได้เรียนวิศวะมานะคะ แต่หนูจะวาดตามที่หนูเข้าใจและเสนอราคาให้ค่ะ ) เมื่อก่อนเคยสงสัย เรียนไปทำไมปีทาโกรัส ไม่ได้ใช้หรอก สูตรพท. พอมาทำงาน เออ..ได้ใช้จริง เคยไปดูหน้างานกับหัวหน้า ต้องคิดพท.ใต้บันได เราจะวัดยังไงเนี่ย มันสูงเนอะ ...หัวหน้าบอกก็ a2+b2=c2 ไง..ปีทาโกรัสจำไม่ได้เหรอ เคยเจอลูกค้านัดไปดูหน้างาน เค้าบอกมาคนเดียวเหรอ จะรู้เรื่องไหม เราบอกได้ค่ะ เพราะบริษัทหนู เซลล์ต้องทำได้ทุกอย่างคนเดียวนี่ล่ะ ... เค้าบอก ..เออเก่งดีแฮะ ปกติผมไม่ค่อยเห็นผญ.มาวัดหรอก ส่วนมากก็มีทีมเซอร์วิสตามมา ไอ้ที่เหนื่อยๆท้อๆว่าทำไมชั้นต้องทำทุกอย่างคนเดียวเนี่ยหายหมดเลย แรกๆอาจจะเหนื่อย ท้อ แต่ทุกอย่างมีประโยชน์ในตัวมัน จากการที่เราต้องทำเองไม่มีใครช่วย เมื่อเราทำได้ครั้งหนึ่ง เราก็จะรู้ว่าเอ้ย..เราทำได้นะ และเราเก่งขนาดนี้เลยเหรอ (ถ้าเราไม่ได้ออกจาก C เราก็คงไม่รู้ว่าตัวเองก็เก่งเหมือนกัน รู้หลายๆอย่างและทำได้ด้วย) แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 02:14:25 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 01:47:54

ความคิดเห็นที่ 18 งานเซอร์วิสจะเหนื่อยเป็นระยะๆ ยิ่งถ้าลูกค้าหยุดซ่อมเครื่องจักรละก้อ จะวุ่นมาก (แต่วุ่น เหนื่อยแล้วได้เงิน เราก็ยอม) เคยไปดูหน้างานคนเดียว ต้องปีนนั่งร้านขึ้นไป 3 ชั้น (เรากลัวความสูงมากแต่ไม่กล้าบอกหัวหน้าเพราะตอนแรกยังไม่ผ่านโปร) แล้วลูกค้าก็พาเดินบนถังแนวนอน (ถังสูงจากพื้นประมาณ 1 เมตรและความสูงของถังเกือบ 2 เมตร) ซึ่งถ้าเราเดินพลาด...เลี้ยงไม่โตแหง๋ๆ... ลุกค้าก็น่ารัก ชี้นู่นนี่ให้เราดูเพื่อวิเคราะห์  เราก็อ๋อค่ะ อืมค่ะ .. แล้วรีบเดินลงทันที (กลัวตกมาก ลูกยังเล็กอยู่เลย ประกันก็ยังทำไม่เยอะ) อีกเคส เราทำงานถึง 2 ทุ่มลุกค้าโทรมาจะให้เข้าไปดูหน้างานด่วนตอน 3 ทุ่มกว่า เราก็รอกับหัวหน้า (ดึกแล้วเราจะไม่ไปคนเดียว) สรุปกว่าจะได้ดูก็ปาไปสี่ทุ่มกว่า กลับมาสลบเหมือด เหนื่อยมาก โชคดีที่แฟนเราทำงานเป็นงานประจำ fix เวลาเลิก ทำให้แฟนเราคอยรับส่งลูก (ช่วงปีแรกเรากลับบ้านทีไรลูกหลับทุกที กลับมาจะได้แต่หอมลูก เราหอมเท้าลูกทุกวันเลย หอมแล้วมีกำลังใจทำงาน รู้สึก..เอ้ยไม่ได้ เราจะเหนื่อยไม่ได้ เราต้องตั้งใจทำงาน) ช่วงที่เราวุ่นสุดๆ จะเป็นช่วงที่รง.หยุดซ่อมเครื่องจักร (รง.ปิโตรที่นี้ ถ้าซ่อมจะหยุดยาว บางทีหยุดซ่อมใหญ่จะหยุดทั้งเดือนก็มี ซึ่งเซลล์อย่างเราจะเหนื่อยมาก เพราะต้องประสานกับลูกค้า และก็ตามเรื่องงานว่าไปถึงไหน ได้ตามแผนหรือเปล่า ติดขัดอะไรไหม) บางทีงานท่าทางจะไม่เสร็จเราก็ไปช่วยลูกน้องทำด้วย การเข้าทำงานที่รง.ปิโตรที่นี้ จะมีระบบมาก ก่อนทำงานจะต้องมี work permit ซึ่งงานแต่ละแบบก็จะมี work permit ต่างกัน ก่อนเข้าทำงานก็ต้องมีการประเมินความเสี่ยง มี JSA ก่อนเข้าทำงาน มีเอกสารนู่นนี่นั่นโน่น ซึ่งบริษัทเรา เราต้องทำเอง (ทำให้ครั้งหนึ่งเราเคยคิดว่า ไหนๆเราก็มองเห็นภาพรวมการทำงาน เราควรจะเรียนต่อจป.วิชาชีพพออายุเยอะจะได้เบนสายมาทางนี้แทน ) บางทีเราก็ต้องเดินเอกสารเปิด work permit แทนหัวหน้างานบริษัทเราด้วย จนบางครั้งเสมียนที่อื่นคิดว่าเราเป็นเด็กเดินเอกสาร เคยมีครั้งหนึ่ง เสมียนบ.อื่นถามเราว่า เธอ..เธอได้เงินเดือนเท่าไหร่เหรอทีนี้ เสมียนเยอะไหม ... (เราก็ไม่กล้าบอก เราเป็นเซลล์นะ แสดงว่าราศีเราจับมากช่วงนั้น ) จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 02:09:40

ความคิดเห็นที่ 19 ลูกค้า... ช่วงแรกที่เราต้องออกไปหาลูกค้าเอง เราจะกลัวมาก เพราะตัวเองไม่ได้เรียนสายตรง และลูกค้าแต่ละบริษัทก็มีชื่อเสียงทั้งนั้น ลูกค้าบางคนก็น่ารัก คุยดี บางคนก็มีหัวโขนเยอะ ไม่อยากลดตัวคุยกับเซลล์ มองเราแบบยังกะเราเป็นนางทาสก็มี (จนบางครั้ง..เอ๊ะ ชั้นอยู่ยุคไหนเนี่ย) ทำให้บางครั้งเราก็แอบคิดเหมือนกัน ชั้นก็ไม่อยากคุยกับเธอหรอก เชอะ คนที่น่ารักก็แสนน่ารัก คุยดี ไม่เรื่องมาก ถ้าเจอลูกค้าแบบนี้เราจะเต็มที่ ลดแลกแจกแถม ประมาณว่าเจ้ใจใหญ่ จัดเต็มไปเลยน้อง แต่ถ้าเจอลูกค้าไม่น่ารัก บาทเดียวก็ไม่เอา (เซลล์ก็มีแบลค์ลิสต์ลูกค้าเหมือนกัน) เราเคยร้องไห้ต่อหน้าลูกค้า 2 ครั้ง (ร้องเพราะเจ็บใจ ไม่ได้ร้องฟูมฟาย) ครั้งแรก หลังจากเสร็จงานแล้ว เราต้องเดินไปใน plant ระยะทางไปกลับเกือบ 2 กม.เพื่อให้ลูกค้าคนที่ 1,2 เซ็นต์เอกสาร ซึ่งอยู่กันคนละที่) ซึ่งเอกสารต้องเซ็นต์ 2 แผ่นแต่ลูกค้ารายแรกกลับเซ็นต์แค่แผ่นเดียว ดังนั้นลุกค้าคนที่ 2 จึงไม่ยอมเซ็นต์ 2 แผ่น ซึ่งเราได้อธิบายและร้องขอให้เซ็นต์ให้ 2 แผ่นเลย เราจะได้ไม่ต้องเดินมาอีกรอบ ไม่งั้นวันพรุ่งนี้เราก็ต้องเดินเข้าออกอีกรอบ และยังไงก็ต้องมีลายเซ็นต์หัวหน้า (คนที่ 3) ปิดท้ายอยู่ดี ซึ่งลูกค้าคนที่ 2 ไม่ยอม และบอกกับเราว่าพรุ่งนี้มาเอาแล้วกัน เราเลยย้ำว่าพรุ่งนี้พี่จะเซ็นต์ให้ครบใช่ไหมคะ เค้ากลับบอกว่าก็อันเดียวนี่ละ แล้วก็เดินเอกสารใหม่อีกครั้ง (หมายความว่าเราต้องเดินอีก 2 ครั้ง) และเราก็ร้องขออีกครั้ง แต่เค้ากลับไล่เราให้กลับไปแล้วบอกว่า ไม่มีอารมณ์เซ็นต์ มีอะไรไหม ... เราปรี๊ดมาก โมโห เจ็บใจที่ทำไมต้องมาเจอกับคนแบบนี้ เราไม่ชอบคนที่ใช้อำนาจแบบไร้สาระ จู่ๆน้ำตาก็ไหลซึม แล้วเราก็บอกว่า ให้เห็นใจเราบ้าง ต่างคนต่างทำหน้าที่ตัวเอง รู้ไหมผรม.แบบเราต้องเจออะไร ถ้าทำตามลูกค้าบอก ก็โดนหัวหน้าตัวเองว่า ไม่ทำลูกค้าก็โมโห บลาๆๆ เค้าคงเห็นน้ำตาสาวสวยแบบเรา เลยยอมเซ้นต์ หลังจากนั้นเราก็ให้สามีสืบว่าคนนี้คือใคร จะไปดักตีทีหลัง (เปรี้ยวมาก ได้แต่จำชื่อเท่านั้นล่ะ) และมารู้ทีหลัง พี่มหาวิทยาลัยเดียวกัน คณะเดียวกัน เปรี้ยวไหมละ และพี่เค้าบอก...อ้าว ทำไมไม่บอกว่าจบที่เดียวกัน (จะบ้าเหรอ..ใครจะไปป่าวประกาศว่าชั้นจบนู่นนี่มานะ) เรื่องชู้สาว.. โชคดีที่บ.ปัจจุบันไม่ได้เน้นเอ็นเตอร์เทรน เอาใจลูกค้าหนุ่มๆ ทำให้เราไม่ต้องเปลืองตัว (ถึงจะยอมเปลืองตัว ลุกค้าก็คงไม่อยากจับตัวป้าๆแบบเรา 555+) เคยมีเคสลูกค้าโทรมาเหมือนกัน เราบอกไปว่ากำลังจะแต่งงาน (จริงๆแต่งแล้ว) ลูกค้าก็ยังตื้อ สุดท้ายแฟนลูกค้าโทรมา เราเลยบอกไปว่าเราแต่งงานแล้ว ไม่ได้คุยอะไรกับลูกค้า มีแต่เรื่องงาน หัวหน้าเราบอกทีหลังบอกลูกค้าไปเลย มีลูกมีผอ อัว แล้ว..จะได้จบ ... เราว่าถ้าบอกไปลูกค้า เค้าคงคิด แหม..สวยตายหล่อน บอกทำไม ไม่ได้ถาม คิดว่าหล่อนเป็นพอลล่าเหรอ?? ถ้าเจอลูกค้าประเภทที่ชอบเซลล์น่ารักกุ๊กกิ๊ก เรามักจะไม่ได้งาน แต่ถ้างานที่ต้องใช้ข้อมูลทางเทคนิค อันนั้นล่ะ ถึงค่อยมาคุยกัน ลูกค้าที่เราไม่ชอบมากที่สุด คือ ลุกค้าที่รับสินบน เราบอกลูกค้าว่า ถ้าลูกค้ามีปัญหาด้านงาน ให้เราหาข้อมูล ดูหน้างาน วิเคราะห์หน้างานให้ เหนื่อยแค่ไหนเรายอมทำ ถ้าผลสุดท้ายเราไม่ได้งานเพราะราคา เรารับได้ (เพราะบ.จะมีกำหนดขอบเขตราคาที่รับงานได้) ซึ่งเราก็จะได้บอกกับหัวหน้าว่างานนี้ไม่ได้นะ เพราะติดปัญหาราคาสูงกว่า แต่บางครั้งเราเจอลูกค้าประเภท..มีปัญหา ถามข้อมูล ให้เราดูหน้างาน และวิเคราะห์ เสนอราคา สุดท้ายเอาราคาเราไปให้เจ้าที่สนิทดีดราคามาให้ต่ำกว่าแล้วได้งานไป เราบอกตรงๆ เราเหนื่อยนะ เราเต็มที่กับงาน ถ้าคุณคิดว่าเจ้าอื่นดี คุณให้เค้าวิเคราะห์ให้แทนสิ ทำไมไม่ถามเค้าล่ะ กับอีกประเภท...รับสินบนกันมีเจ้าในใจแล้ว แล้วมาให้เราเสนอเพื่อจะได้ตรงตามหลักจัดซื้อจัดจ้าง แบบนี้เราเหนื่อย เหนื่อยงานเราไม่ท้อ แต่เหนื่อยกับความไม่ซื้อสัตย์ของคน เราโครตเหนื่อย จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 02:59:26

ความคิดเห็นที่ 20 ถ้าไม่เป็นการรบกวนขอทราบ บ.B หลังไมค์ ได้มั้ยครับ...ผมก็อยู้ในวงการเคมีเหมือนกัน จะได้ขึ้นบัญชีหนังหมา ไม่คบไม่ค้าด้วย ส่วนบ.A นี่ทราบเลยครับ. บอกใบ้ขนาดนั้น 555+ ^ ^ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 03:03:16 จากคุณ : rosickyus เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 03:02:43

ความคิดเห็นที่ 21 ขอตัวไปนอนก่อน พรุ่งนี้มาใหม่นะคะ จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 03:02:45

ความคิดเห็นที่ 22 บ. B ดีค่ะ (บ.ที่แย่สำหรับเราบ. C ค่ะ) เมื่อกี้มีนๆ เราไล่แก้คำผิดแล้วค่ะ จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 03:04:32

ความคิดเห็นที่ 23 วันนี้จะกลับมาเล่นอีกทีดึกๆนะคะ (วันเสาร์เราจะทำงานเสริมค่ะ ขายของตลาดนัด เหนื่อย แต่พอนับเงินก็หายเหนื่อย) ใครอยากฟังประเด็นอะไรลองโพสถามนะคะ (เราคิดว่าจะเล่าเรื่องปัญหา อุปสรรค การทำงานที่เราเจอค่ะ ว่าบางครั้งเซลล์ก็ต้องเจอแบบนี้ แต่ก็ไม่ทุกที่เสมอไปนะคะ บางที่ก็ไม่ต้องทำแบบเรา แฟนเราทำงานด้านวิศวะ ยังบอกเลยว่า  เออ..บ.เธอนี่ทำทุกอย่างจริงๆ เซลล์ที่อื่นเค้าไม่ต้องทำแบบนี้หรอก) บางคนบอกคนเป็นเซลล์ต้อง :-)เก่ง จริงไหม บางคนบอก ถ้าไม่สวย ขายไม่ได้ จริงไหม บางคนบอก ถ้าเราไม่มีใต้โต๊ะ เราจะขายไม่ได้ จริงไหม บางคนบอก งานเซลล์เงินดีออก สบาย ไม่เหนื่อย จริงไหม บางคนบอก โอ้ย..เซลล์ไม่เห็นต้องทำอะไรเลย แค่หน้าตาแฉล้มแป้น แต่งตัวแว๊บๆแวมๆ แค่นั้นเอง สบายจะตาย จริงไหม เราจะพยายามนึก จับประเด็นเป็นเรื่องๆมาแชร์ให้ฟังกันนะคะ แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 09:35:54 แก้ไขเมื่อ 11 ส.ค. 55 09:35:05 จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 09:34:28

ความคิดเห็นที่ 24 สุดยอดค่ะ ชอบอ่านประสบการณ์แบบนี้ ขอโหวตนะคะ ^^ จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 11:56:08

ความคิดเห็นที่ 25 จขกท ถูกต้องมากๆครับผม ยิ่ง คห.19 นี่โดนมาก ปล.ผมก็เป็นน้องใหม่ในสายเซลล์เหมือนกันขายของให้กับโรงไฟฟ้า ปิโตร ออยล์ แก๊ส ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ ผมยังไม่ค่อยรู้อะไรมากเท่าไหร่และก็ไม่ได้จบสายวิศวะครับ แหะๆ ^^ จะไหวไหมน้ออเรา ขอบคุณที่มาแชร์เรื่องราวครับ ผมจะพยายามเหมือนพี่ให้ได้ครับ จากคุณ : Going Out เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:02:30

ความคิดเห็นที่ 26 แฟนผมก็เป็นเซลล์เหมือนกัน มีลูกเล็กกะสามีคนก่อน แล้วสามีไม่ค่อยช่วยค่าใช้จ่ายเรื่องลูกเลย ไหนจะเลี้ยงดูพ่อแม่เขาที่แก่แล้วอีก อ่านแล้วเข้าใจความกดดันของแฟนและความรับผิดชอบของเค้าเลยครับ เนื้อแท้คุณเป็นคนมานะทุ่มเทในการทำงาน ยังไงก็รุ่งนะ ^^ จากคุณ : ไม่ได้สักที เขียนเมื่อ : 11 ส.ค. 55 20:28:44

ความคิดเห็นที่ 27 จขหท.เก่งจังค่ะ มีความพยายามและขวนขวาย เราไม่ได้อยู่วงการนี้ แต่เคยสนใจค่ะ ได้ความรูัจากจขกท.เยอะเลย ขอบคุณค่ะ :) จากคุณ : mokiga เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 19:09:13

ความคิดเห็นที่ 28 ต่อค่ะ (ขอโทษที่เมื่อวานไม่ได้โพสนะคะ เมื่อวานรู้สึกเป็นไข้เลยกินยา หลับยาวเลย) สินค้าและราคา... เราขายเกี่ยวกับงานซ่อมเครื่องจักร โชคดีที่สินค้าของเราติดตลาดในกลุ่มลูกค้าอยู่แล้ว ทำให้เราสามารถขายงานได้ไม่ยากนัก แต่ก็ยังมีปัญหาค่ะคือราคา เพราะสินค้าที่เราขาย ราคาสูงกว่าเมื่อเทียบกับคู่แข่ง ถึงขนาดที่ว่าเวลาไปหาลูกค้าที่สนิท คำแรกที่ทักเราคือ .. แพง ๆๆๆๆ เราก็แก้เก้อด้วย..แหม พี่ขา เข้าใจหัวอกเซลล์แบบหนูบ้าง ตอนแรกที่มาหน้าหนูบานเป็นจานดาวเทียมเพราะได้เจอลูกค้า พอพี่ทักแบบนี้ หน้าหนูเหลือ 2 นิ้วเอง การแก้ปัญหาคือ เราต้องหาเหตุผลและผลงานมาอธิบายว่า ทำไมลูกค้าถึงต้องยอมจ่าในราคาที่สูง ทั้งๆที่คู่แข่งถูกกว่า เราดีกว่าเค้ายังไง หัวหน้าเราให้คำตอบสั้นๆ ... ไปนึกมาว่า ทำไมคนถึงยอมจ่ายเงินซื้อรถเบนซ์ ทั้งๆที่โตโยต้าก็ขับได้เหมือนกัน ... นั่นสินะ จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : วันแม่แห่งชาติ 55 22:30:40

ความคิดเห็นที่ 29 ขออภัยหายไปอีกแล้ว ช่วง 2-3 วันนี้น่าจะไม่ได้มาโพสต่อค่ะ เพราะต้องเข้าบางกอกไปจัดการเรื่องโฉนดที่ดิน ยังไม่ทันเข้าก็เริ่มเซ็งกับความไม่ซื่อสัตย์ของจนท. แต่ยังไงก็ไม่ยอมค่ะ ถ้าคิดจะคอรับชั่นเราล่ะก้อ จัดเต็ม( ก็เรามันไม่มีเงินเยอะนี่นา จะไปให้นอกรอบแล้วตรูจะเอาอะไรกิน ) ยังไงเราจะมาโพสอีกนะคะ :D จากคุณ : ChemNizz เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 12:21:20

ความคิดเห็นที่ 30 รออ่านจ้า ^^ ถ้ามาอีกที แตกกระทู้ไปหน่อยก็ดีนะคะ กระทู้ตกไปเยอะแล้ว จากคุณ : สาวน้อยร้อยแปด เขียนเมื่อ : 14 ส.ค. 55 15:48:58