สมัยก่อน ไม่อยากให้คนท้องนั่ง = แกล้งหลับ
สมัยนี้ ไม่อยากให้คนท้องนั่ง = แกล้งหลับ, เล่นไอโฟน, เอามาเขียนกระทู้ขอความเห็นใจ
----------------------------------------------------------------------------------------
เราเป็นผู้หญิงนะ ทั้งในไทยในต่างประเทศ เจอเด็ก คนท้อง คนพิการ ผู้สูงอายุ เราลุกให้นั่งหมดแหละ
อยู่ในไทย เหนื่อยที่เคยเป็นคือทำงานมาเหนื่อย แล้วต้องลุก
ตอนไปต่างประเทศ นั่งรถไฟฟ้าใต้ดินข้ามทะเล ข้ามเกาะ เจอแม่จูงลูก ลูกจูงคนแก่ คนท้อง(ยังไม่ค่อยเห็น) ขึ้นมา ก็ลุกให้นั่งนะทั้งที่บางวันเมื่อยจนขาแทบหลุด(อยู่ต่างประเทศเน้นเดิน รถไฟฟ้าเค้าเร็วมากแต่ต้องยืนนานด้วยเหมือนกันเพราะระยะทางไกลมาก) ใครจะทำมองไม่เห็น นั่งหลับ แกล้งเล่นไอแพด(เหมือนเมืองไทยเด๊ะ) เราก็ไม่ได้แคร์ตรงนั้น ฉันอยากลุก(คนอื่นมองว่าโง่)ก็ลุก เคยเจอแม่พาลูกเล็ก 2 คนขึ้นรถไฟฟ้า คาดว่าเป็นนักท่องเที่ยวเหมือนกัน แม่เด็กเหนื่อย ลูกก็เหนื่อย เราลุกให้ลูกเขานั่ง เขาหันมาขอบคุณ โค้งแล้วโค้งอีก พอเห็นที่นั่งว่าเรียกเราไปนั่ง แป๊บเดียวเจอเด็กอีกละ เราเลยลุกต่อ(วันนั้นเมื่อยขาจนแทบแย่แต่ก็มีความสุข)
ที่อยากบอกในกระทู้ไม่ใช่จะมาอวดอะไรนะ เพราะปกติไม่คิดจะเล่า แต่เจอกระทู้นี้ขอเล่าซะหน่อย คนที่ไม่คิดจะทำลองเสียสละทำดูซักครั้งสองครั้ง แล้วจะรู้ว่าความสุขใจมันเป็นยังไง มันซื้อหาด้วยเงินไม่ได้นะของแบบนี้(อย่ามีใครดัดจริตมาด่าว่าไม่ลุกให้พวกนี้นั่งแต่เรื่องอื่นอาจเป็นคนดีกว่าเรานะ หึๆ) ขนาดรถไฟฟ้าเมืองไทยระยะสั้นกว่าเมืองนอกโครตยังแย่งที่นั่งกันขนาดนี้ ปลงแทน ถ้าเมืองไทยอีกหน่อยเจริญมาก ทำรถไฟฟ้าทั่วประเทศเหมือนประเทศอื่นพวกที่ยืนก็ยืนไปเหอะ พวกที่นั่งตั้งแต่ต้นสถานีคงไม่ลุกหรอก (ของเรานั่งที่ตปท ทีเป็นชั่วโมง แต่ระยะทางที่เขาไปก็ไกลกว่าไทยมากๆๆๆๆ)
อ่านกระทู้นี้แล้วดีอย่าง เจอความเห็นที่ลุกให้คนอื่นๆนั่ง ยังถือว่าเมืองไทยไม่สิ้นไร้คนดี