|
5 อย่าขายอย่างขู่เข็นหรือรุกเร้า
นักขายส่วนใหญ่ มักจะเข้าใจว่า ตนเองจะต้องพยายามทำให้ลูกค้าที่ตนไปเสนอขาย
สินค้า หรือบริการ ตัดสินใจสั่งซื้อ ชำระเงินให้ได้เพื่อที่จะได้มีผลงานการขาย ซึ่งตน
เองจะมีผลประโยชน์รายได้จากการขายนั้นๆ ในรูปแบบต่างๆ เช่น เงินเดือน เบี้ย
เลี้ยง ค่าพาหนะ ค่าบำเหน็จการขาย รางวัลการขายจากบริษัทฯ
พูดง่าย ๆ ว่า ต้องการขาย เพราะหวังจะได้ผลประโยชน์ลูกเดียว จึงพยายามทุ่มเท
กำลังสติปัญญา ความสามารถทุกวิถีทางที่จะขายให้ได้ โดยไม่คำนึงว่าลูกค้าต้องการ
หรือไม่
ถ้าไม่ได้ด้วยเล่ห์ ก็เอาด้วยกล ไม่ได้ด้วยมนต์ ก็เอาด้วยคาถา
บางคนก็ถึงกับยอมขายตัวเอง เป็นของแถม ผูกใจ ล่อใจลูกค้าก็มีปรากฏอยู่บ่อยๆ
หรือพยายามใช้บารมีอิทธิพลของคนอื่นมาช่วยบีบบังคับให้ลูกค้าซื้อสินค้าของตน
เอง ด้วยความเกรงใจหรือเกรงกลัว
ซึ่งเราเรียกว่า เป็นการขายแบบขู่เข็น คุกคาม
นักขายบางพวก ก็ใช้วิธีเจรจาหว่านล้อม อ้อนวอน ร้องขอ ให้ลูกค้าซื้อสินค้านั้นๆ เพื่อ
ช่วยเหลือตนให้มีผลงาน โดยอ้างว่ามีความจำเป็น มิฉะนั้นจะต้องถูกออกจากงาน
หรือทำงานขายได้ไม่ครบตามเป้าหมาย ซึ่งมักจะเป็นลูกค้าที่ตนเองคุ้นเคยหรือเป็น
ญาติมิตรสนิทสนมกันอยู่ อาจจะอ้างถึงความสัมพันธ์ที่เคยมีมา ทักทวงบุญคุณหรือ
อ้างถึงความเป็นเพื่อนเก่าแก่ร่วมสถาบันศึกษา ฯลฯ
เราเรียกวิธีการเช่นนี้ว่า เป็นการขายแบบขอ (ให้ซื้อ)
| จากคุณ |
:
ลุงแอ็ด  
|
| เขียนเมื่อ |
:
31 ส.ค. 55 10:04:48
|
|
|
|
นักขายมือเซียน...ตอนที่ 5 อย่าขายอย่างขู่เข็นหรือรุกเร้า...โดย "ลุงแอ็ด"
