Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com  


 
ไม่ก้าว ก็ไม่กล้า ติดต่อทีมงาน

 เมื่อพูดถึง "ก้าว " หลายคนคงคิดถึงเรื่องการเดินทางใช่ไหมคะ  

จริงๆแล้วก็ใช่ค่ะ แต่เป็นการเดินทางไปสู่จุดหมายที่เราตั้งไว้ โดยไม่ได้มีหน่วยวัดเป็นระยะทางหรือตามเลขหลักไมล์ที่เห็นเป็รูปธรรม

"ก้าวแรก คือก้าวที่ยากที่สุด"  อันนี้ยิ่งชัดเจนใหญ่ เมื่อมีก้าวแรก ก็ต้องมีก้าวที่สอง และก้าวต่อๆไป นั่นหมายความว่ายิ่งเรานับจำนวนก้าวได้มากขึ้นเท่าไหร่ หมายความเราออกจากจุดเริ่มต้นไปได้ไกลมากขึ้นแล้วเท่านั้น. 

เคยได้ยิน ได้ฟัง ได้อ่านที่ใครต่อใครพูดถึง "ก้าวแรก" กันมานักต่อนัก แต่ก็ไม่เคยคิดตามเลยว่าก้าวที่ว่านี้มันหนักหนาสาหัสสากรรจ์แค่ไหน  และไม่เคยคิดว่าด้วยว่าจะมาเจอ "ก้าวแรก" ในวันนี้ วันที่ตกผลึกแล้วทั้งด้านความคิด และสงบนิ่งได้ในอารมณ์ 

เส้นทางชีวิตเราเลือกได้นะคะ. ใครที่บอกว่าฟ้าลิขิตนั้นคือส่วนหนึ่งค่ะ  แต่เราสามารถบิดแต่งเส้นทางชีวิตให้เข้ากับเส้นทางที่เราเลือกได้ คือไม่ใช่ปล่อยชีวิตไปตามยถากรรม

สายน้ำที่ไหลจากที่สูงไปสู่ที่ต่ำนั้น ในระหว่างทางย่อมเจอก้อนหิน  กิ่งไม้ หรือแม่แต่กองสวะ ใหญ่บ้างเล็กบ้างมากั้นขวางคืออุปสรรค แต่น้ำก็สามารถเลีี้ยวลดหลบผ่านสิ่งกีดขวางเหล่านั้นไปสู่จุดหมายปลายทางที่ปากอ่าวได้เหมือนกัน 

ชีวิตคนก็เหมือนกันค่ะ ตลอดระยะเวลาของชีวิตเปรียบเหมือนสายน้ำที่ไหลไปเรื่อยๆ เร็วบ้างช้าบ้างก็แล้วแต่จังหวะของชีวิต 

บางครั้ง เจออุปสรรคมากมาย แต่ทุกชีวิตก็ผ่านมาได้ และทุกครั้งผ่านไปก็นับเป็นอีกก้าวหนึ่งของการเดินทาง  
กลายเป็นประสบการณ์ที่ไม่มีสอนในโรงเรียน

ดิฉันปล่อยให้ความกังวลในความกลัวมาเยี่ยมเยือนตัวเองเพียงแค่ชั่วครู่เดียวเท่านั้นค่ะ   และดิฉันก็เริ่มเรียนรู้อย่างรวดเร็วถึงความรู้สึกเช่นที่ว่านี้ แล้วก็ปล่อยให้ผ่านไป 

อย่างน้อยก็ทำให้รู้ว่า ความ "กลัวที่จะก้าว" นั่นเป็นเช่นไร และเมื่อก้าวผ่านไปแล้วเรารู้สึกเช่นไร 

ก้าวที่ยากที่สุดในชีวิตคือ"ก้าวแรก"จริงๆด้วยค่ะ. และก้าวแรกอีกนั่นแหละคือก้าวที่ทำให้เราอยากถอยหรือหยุดอยู่กับที่

เพราะเป้าหมายใหม่ไม่ว่าใหญ่หรือเล็กมักมาพร้อมกับความกลัว  

"ความกลัว" เราอาจจะเคยเจอแต่กลัวผี กลัวความสูง กลัวโจรผู้ร้่าย แต่ "ความกลัว" ใน "ก้าวแรก" มันลบล้างทษฤีความกลัวเหล่านั้นไปหมด เพราะสิ่งที่เรากลัวไม่ได้มาจากภายนอก แต่มันอยู่ในตัวเรานี่แหละ  

ดิฉันว่าดิฉันกลัวอัตตาค่ะ แล้วคุณละคะ กลัวอะไร ?

ดิฉันเคยมาโพสต์กึ่งระบายเพื่อความผ่อนคลายความรู้สึกของตัวเองในห้องนี้เมื่อไม่กี่วันก่อน    เนื่องจากดิฉันได้บิดเส้นทางชีวิตให้เข้ารูปเข้ารอยได้บ้างแล้ว จึงเริ่มลงมือทำในสิ่งที่รัก แต่ในทุกย่างก้าวของการเดินทางเปรียบเหมือนกับนักมวยที่ได้แต่ซ้อมซกกับกระสอบทราย ยังเคยได้ขึ้นเวทีจริงสักที 

และในครั้งนั้น ดิฉันได้รับคำตอบที่โดนสุดๆ คือ "เป้าหมายมีไว้ให้พุ่งชน เมื่อคุณถึงเป้าหมายแล้ว ทำไมไม่ชน"   
เพราะครั้งนั้นดิฉันเข้ามารำพึงรำพันว่า ได้เอาขนมที่ทำเองออกสู่ตลาด  ไปคุยกับเจ้าของร้านแล้ว เค้าบอกให้เอามาให้ชิมก่อน แต่ความกลัวมันมีมากกว่าจึงไม่ได้เริ่มสักที  

ในวันนั้นกลัวไปสารพัดค่ะ  กลัวว่าเมื่อเสนอไปแล้วเค้าจะเอามั้ย หรือกลัวเค้าจะปฏิเสธว่าไม่อร่อยมั้ย  จนร่ำๆจะไม่เอาไปให้เค้าชิม  (เกือบเสียโอกาส  T-T)

สรุปคือกลัวความผิดหวัง และกลัวการถูกปฏเสธ มันรู้สึกเสียหน้า !! 

แต่ที่กลัวแบบไม่มีเหตุผลที่สุดด็คือ กลัวว่าคนที่ขายอยู่ก่อนเค้าจะโกรธหรือเปล่า  ?
เอากะดิฉันสิ ไปคิดแทนคนอื่นซะงั้น. !

 ดิฉันได้เอาคำถามสุดท้ายไปถามพี่น้อง คนรู้จัก ทุกคนตอบกลับมาเหมือนกันว่า  ถ้าเป็นเราจะรู้สึกเช่นไร เค้าก็รู้สึกเช่นนั้นแหละ
ดิฉ้ันก็เลยเอาคำตอบนั้นกลับมาคิด และได้ข้อสรุปว่า ในวงการธุรกิจ ลูกค้าคือผู้ตัดสิน ไม่ใช่เรา ไม่ใช่เขา หรือไม่ใช่เจ้าของร้านที่รับวางสินค้า  และดิฉันก็ไม่มีความจำเป็นต้องปราณีกับเจ้าเก่าด้วย ดิฉันก็จะผลิตสินค้าที่ดีที่สุดเพื่อเสนอต่อลูกค้าของดิฉัน  เพราะดิฉันรู้ดีว่า เจ้าเก่าหรือเจ้าไหนๆเค้าก็ไม่ปราณีดิฉันเหมือนกัน (ฟังดูโหดมั้ยคะ 555 )

จากวันนั้นถึงวันนี้ หนึ่งสัปดาห์เต็ม  ดิฉันไปเช็คขนม ขายออกไปได้ 80 % จากจำนวนที่ลงไว้  ดิฉันเก็บของเก่ากลับ และลงใหม่ทั้งหมดค่ะ 

ซึ่งการขายได้ในครั้งแรกนี้เป็นเพียงแค่การเริ่มต้นเท่านั้นเอง นับจากนี้ไปสิคะคือช่วงเวลาที่ระทึกใจที่สุด คือรอดูว่าลูกค้าเค้าจะกลับมาซื้อใหม่อีกหรือเปล่า.

 เห็นไหมคะการลงสนามจริงกับการชกกับพี่เลี้ยง ต่างกันโดยสิ้นเชิงค่ะ กล่าวคือ ถ้าเราชกกับพี่เลี้ยง หากมีข้อไม่ดีหรือผิดพลาดตรงไหน พี่เลี้ยงก็จะชี้แนะ และแนะนำให้แก้ไข แต่ในสนามจริง เรามีโอกาสแค่ครั้งเดียวเท่านั้นค่ะ ถ้าลูกค้าไม่ชอบ เราก็ทำไงดีล่ะ !!! ยังคิดไม่ออก  555 

ตอนแรกก็กลัวที่จะไปติดต่อร้านค้า ต่อมาก็กลัวว่าเค้าจะปฏิเสธ  อัตตาเยอะไงคะ เคยเป็นแต่ผู้ซื้อ ที่ไปไหนทีก็มีแต่คนต้อนรับ พอวันหนึ่งต้องเอาของไปขาย ไปเก็บเงินเค้าแทนที่จะเอาเงินมาให้เค้า  ความรู้สึกมันตรงกันข้ามค่ะ ต้องรับให้ได้ !!

ทีนี้พอเค้ายอมรับ ก็กลัวอีกว่าเจ้าเก่าจะโกรธหรือเปล่า  หากสักวันต้องไปป๊ะหน้ากันในระหว่างลงขนม จะคุยกันยังไง ? โอย กลัวสารพัด  ทีนี้ก็กลัวว่าลูกค้าจะตอบรับหรือไม่ . เห็นไหมคะ ทุกขั้นตอนมันบั่นทอนเราให้อยากหยุดกับที่เสียจริงๆ 

แต่ตอนนี้ดิฉันผ่านก้าวแรกมาแล้วค่ะ ได้รับเงินจากสินค้า lot แรกแล้ว   และทุกขั้นตอนดิฉันทำคนเดียว ทำให้จัดตารางชีวิตได้ และมั่นใจในตัวเองมากขึ้น ทำให้ได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่เรากลัวๆทั้งหลายนั้น ไม่ได้น่ากลัวไปกว่าอัตตาของเราเลย 

ที่เล่ามาทั้งหมดนี้ ไม่ใช่แค่ดีใจว่าขนมขายได้นะคะ

เป้าหมายใหญ่หรือเล็กไม่สำคัญค่ะ  ! 

แต่ที่สำคัญจนดิฉันอยากเอามาแชร์คือ "ก้าวแรก คือ ก้าวที่กล้า"  มากกว่าค่ะ

เมื่อได้ตัดสินก้าวออกไปแล้ว .... ความกล้าคือรางวัลค่ะ 

แต่ถ้าไม่ก้าวเลย ก็จะไม่ได้ก้าว  มีแต่ความ"กลัว"  ไม่รู้จักคำว่า "กล้า" และในที่สุดก็จะไม่ได้ก้าว แล้วเมือ่ไหร่จะได้คว้าดาวเหมือนคนอื่นเขาละคะ 

คนเรามักจะยึดถือตัวเองเป็นใหญ่  คาดหวังว่าคนอื่นจะปฏิบัติกับเราอย่างที่เราต้องการ ยิ่งคนที่เคยทำงานแบบมีคนคอยพินอบพิเทามาก่อน  เมื่อวันหนึ่งเราต้องถอดหัวโขนอันนั้นออก เราก็จะพบว่าชีวิตจริงที่อยู่โดยปราศจากหัวโขนนั้น มันไม่ได้ซับซ้อนเหมือนตอนที่เราใส่หัวโขนเลย เพียงแต่ให้เรารู้จักตัวเองให้ดีพอ ตั้งเป้าหมายไว้ให้ชัดเจน ทำอะไรด้วยเองให้ได้  อย่ายืมจมูกคนอื่นหายใจ แล้วค่อยๆเดินทีละก้าว  ให้แต่ละก้าวเป็นก้าวที่กล้า และเป็นก้าวที่มั่นใจ  เอาคุณธรรมนำหน้า เอาใจเขามาใส่ใจเรา  มุ่งมั่น พากเพียร และตั้งใจให้แน่วแน่ ก้าวแรกที่ว่ายากก็จะกลายเป็นก้าวที่กล้าสำหรับทุกคนค่ะ

ขอเป็นกำลังให้ทุกๆคนที่กำลังจะก้าว นะคะ หรือใครที่ก้าวไปแล้วแต่ยังมีอุปสรรคบ้าง  ก็ขอให้คิดว่า ไม่มีเส้นทางใดโดยด้วยกลีบกุหลาบหรอกค่ะ

ย่ำลงไให้เต็มเท้า มันจะเจ็บแค่ก้าวแรกเท่านั้นค่ะ 

ขอให้โขคดีค่ะ 

จากคุณ : กุหลาบจีน
เขียนเมื่อ : 23 ก.ย. 55 15:16:55

ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com