ความคิดเห็นที่ 1 > > >>>> โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน <<<< > > ความเว่อร์แบบไม่มีเหตุผลแบบนี้มักไม่ค่อยเกิดขึ้นกับนักธุรกิจมือเก๋าผู้ชำชอง แต่อาการแบบนี้มักเกิดกับขึ้น กับ มือใหม่ รวมทั้งผมเองด้วย นักธุรกิจมือใหม่ที่ทำธุรกิจแล้วล้มลงล่วงลับจากไป ผมพบประเด็นอย่างหนึ่งที่ทำให้หลายๆกิจการย่ำแย่ สาเหตุส่วนหนึ่งที่ผมเห็นสังเกตเกิดมาจาก ... ความประมาท ผู้ประกอบการหน้าใหม่ และ ประมาท มักจะ ลงทุนแบบงานช้าง อยากทำอะไรให้มันอลังการงานสร้าง ประมาณว่า ทำยังไงไม่รู้ กรูขอ “เว่อร์” ไว้ก่อน โดยคิดเองไปว่ามันจะดี กำไรมันจะมากตามความอลังการ ประโยคเด็ดยอดฮิตของเขาเหล่านี้ คือ อยากทำให้ดีไปเลย ... โอเคครับ ถูกต้อง ว่าทำทั้งที่ให้ดีไปเลย อันนี้ยอมรับ แต่ในเมื่อทำให้ดีทั้งที ต้องจับหลักให้ถูกว่า ทำอะไรให้ดี ต้องทุ่มทุนลงไปกับอะไร ถึงจะเหมาะสม มือใหม่ผู้ประมาท ทำกิจการอะไรก็ตามแต่ แต่ขอให้รูปลักษณ์ดูดีหรูหราไว้ก่อน แต่มักจะ ไม่ได้คำนึงถึง ต้นทุน ความคุ้มทุน กำไร และ ความเหมาะสม อยากทำกิจการ A แต่มีทุนอยู่ 300,000 บาท แต่ “อยากทำให้ดีๆไปเลย” เลยสาดงบลงไป 800,000 บาท เพื่อความสวยงาม ดูดี น่าเข้าชม อุปกรณ์ครบครัน เท่ และสาแก่ใจ ฯลฯ ทำอะไรให้มันใหญ่ๆ ต้นทุนและค่าใช้จ่ายมันก็จะใหญ่ตาม กิจการ A งบ 300,000 บาท พนักงานคนเดียวน่าจะพอ กิจการ A เหมือนกันทุ่มไป 800,000 บาท พนักงานต้องสองถึงสามคน เทไปหมดหน้าตักรู้เรื่องเลย....รวยเป็นรวย เจ๊งเป็นเจ๊ง ด้วยความที่ประมาทและขาดประสบการณ์ ไม่เคยธุรกิจชนิดนี้มาก่อน บางรายอาการหนักกว่านั้นอีก จนทำให้ คำว่า “คาดไม่ถึง” มาเยือน..... “คาดไม่ถึงว่าจะขายไม่ดี” “คาดไม่ถึงว่าต้นทุนจะบานปลาย” “คาดไม่ถึงว่าค่าใช่จ่ายจะเยอะขนาดนี้” “คาดไม่ถึงว่าสินค้าจะขายได้น้อยขนาดนี้” “คาดไม่ถึงว่าพนักงานจะหายากอย่างนี้” “คาดไม่ถึงว่า....” เจอคำว่า คาดไม่ถึง ไปสักสองสามตัวติด ถ้าสายป่านไม่ยาว เงินไม่ถึง สอดรับกับ จุดแข็งที่คิดว่าแข็งก็แข็งไม่จริง เจ๊งล่วงลงไปนอนแน่นิ่งตั้งแต่ยังไม่คืนทุน จากคุณ : มาม่ากับปลากระป๋อง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:12:05

ความคิดเห็นที่ 2 ผมขอยกสักสองตัวอย่าง ตัวอย่างแรก ขอยกกรณีเพื่อนผมท่านหนึ่ง เขาอยากทำร้านก๋วยเตี๋ยว ไปได้สูตรเด็ดมาจากไหนสักที่ เลยไปเฟ้นหาและจับได้ที่มาได้ที่ทำเลหลังมหาวิทยาลัยมาได้ เป็นบ้านไม้สองชั้นหัวมุมถนน ทำเลดี มีหอพักเยอะมากโดยรอบ คอนเซ็ปคือ จะจับบ้านไม้สองนี้มา รีโนเวท ทำใหม่ให้สวย เออผมฟังก็เข้าท่าดี บ้านไม้เก่าดีโครงดี คลาสสิคดี ชอบ ทำเลก็ดี ผ่านไปนอนหลายเดือน  ผมได้ผ่านไปแถวนั้น ผมเลยแวะเข้าไปชิม ภาพที่เห็นถึงกับอึ้ง โอ้โห!!! ลูกพี่เล่นทำ ซะไม่เหลือเค้าเดิมเลย ทุบออกบางส่วน ผนังแบบปูนเปลือย ตกแต่งเต็มแบบ จีนๆแนวโมเดิ้ลหน่อย ผมเจอหน้าก็ถามว่า “วันนี้ลูกค้าเยอะเชียวนะท่าน” “ทำซะเต็มที่เลยนะเนี่ย แต่ทำเยอะขนาดนี้เลยเหรอ ตอนแรกที่ฟังไม่ขนาดนี้นะ” “เออ ตอนแรกก็ไม่ได้กะทำเยอะแบบนี้หรอก แต่ทำไปทำมาไม่ค่อยถูกใจ เลยทำให้มันดีไปเลย” ผมเคยถามว่าลงทุนไปเท่าไหร่ เขาตอบผมว่า ล้านกว่า (กว่าเท่าไหร่ไม่รู้ ) พนักงานรวมๆกันคงมีสักสี่ห้าคนเห็นจะได้ ค่าใช้จ่ายรายเดือนคงมาพอดู ลงทุนไปกับการตกแต่งรูปลักษณ์ “ร้าน” มากมายเพื่อดึงดูดลูกค้า ทำให้ ต้นทุนสูงขึ้น จากต้นทุนที่สูงขึ้นจนทำให้ต้องผลักต้นทุนไปที่ ราคาสินค้า ราคาสินค้าเพิ่มขึ้น แต่ รสชาติและคุณภาพ ไม่สอดรับกับราคาขาย ผลสุดท้ายลูกค้าไม่ติดใจ ไม่กินซ้ำ ก็จบ... ถัดไปประมาณ 20 เมตร มีร้านก๋วยเตี๋ยวต้มยำร้านหนึ่ง ชื่อ ร้านเจ้แมว ร้านแกทำเป็นเพิง มุงด้วยใบจาก(หรือเปล่าไม่แน่ใจ) ปิดทับด้วยไวนิลผู้สมัครหาเสียง มีโต๊ะให้นั่งกินประมาณ หกเจ็ดโต๊ะ นักศึกษาเพียบ เต็มร้านเลย มากกว่าร้านเพื่อนผมอีก เรื่องเงินๆทองเพื่อนท่านนี้คงไม่ซีเรียสมากเพราะพอมีฐานะอยู่บ้าง แต่ ถ้าการลงทุนนี้ต้องกู้มา แล้วเปิดแบบนี้และเจ้งแบบนี้ คงต้องนอนเอาหน้าแข้งก่ายหน้าผากไปอีกนาน ได้ข่าวล่าสุดเห็นว่าเลิกทำร้านก๋วยเตี๋ยวแล้ว แต่คงขายอย่างอื่นต่อ... ตัวอย่างที่สอง ท่านนี้เป็นคนรู้จัก อยากเปิดร้านกาแฟ ไปลงเรียนมาหลายคอร์ส จนวันหนึ่ง แกประมูลที่ทำร้านกาแฟในโรงงานได้ เลยออกจากงานไปทำ โรงงานเป็นโรงงานใหญ่ พนักงานน่าจะหลายร้อย อาจจะถึงพัน แกก็ทำร้านก่อนเลย ดูดีไว้ก่อน เต็มที่ ลงเงินไปประมาณสองแสนกว่า ค่าตกแต่งทำแบบถาวร ก่อปูนทำอ่างล้าง ก่อปูนทำเค้าเตอร์ ทำกันสาดเพิ่ม เรียกง่ายๆว่าแกทำไม่เผื่อเจ้งเลยจริงๆ ผ่านไปไม่นาน ขายไม่ดี รับต้นทุนไม่ไหว เลิกไปในที่สุด อันไหนย้ายได้ก็ย้ายไป แต่ที่ทำแบบถาวรไว้.....น่าเสียดาย เกิดจากความประมาทและย่ามใจมากเกินไป ถ้าเราลงแบบพอควรเปลี่ยนจากก่อปูนเป็น โต๊ะไม้ที่เคลื่อนย้ายได้อาจจะไม่เจ็บใจแบบนี้ แต่ก็ยังดีที่แต่ตัดใจยอมขาดทุนตั้งแต่ตรงนั้นไป แล้วออกมาหาที่ใหม่ เห็นว่าที่ใหม่เห็นว่าขายดีกว่าเดิม จากคุณ : มาม่ากับปลากระป๋อง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:14:57

ความคิดเห็นที่ 3 เริ่มทำธุรกิจใหม่ๆ เราควรพึงตระหนักว่า ควรทุ่มเงิน ทุ่มเวลาลงไปใน “หัวใจ” ของธุรกิจเป็นหลัก ธุรกิจอาหาร เริ่มใหม่ๆ ทุ่มเทไปกับการทำสูตร ทีเด็ดอะไรก็ตามแต่เพราะนั่นคือหัวใจของธุรกิจอาหาร ไม่ได้หมายความว่าส่วนอื่นไม่สำคัญ แต่ควรให้ความสำคัญแต่พอดี และเมื่อใดที่ลูกค้าติดคนเยอะ ขยายทำร้านให้ดูดี ถึงเวลานั้นก็ยังไม่สาย ธุรกิจซื้อมาขายไป “หัวใจหลักคือผลิตภัณฑ์” เดี๋ยวนี้ “ต้องเน้นบริการ” ด้วย เริ่มทำใหม่ๆ แน่นอนว่า เราต้องรู้ว่าจะขายอะไร และรู้ว่าจะขายใคร เปิดร้านใหม่ หน้าร้านจำเป็นไหม ถ้าจำเป็นเป็นขนาดไหน มือใหม่บางท่านจะขายสินค้าชนิดหนึ่ง แกเลยสต็อกสินค้าไว้เพียบ แบบจมหู บอกว่า กลัวจะไม่พอขาย … ลงของพอสมควร ลองขายดูแววตลาดก่อนถ้าดี ค่อยสต็อกทีล่ะมากๆก็ได้ ฯลฯ มือใหม่ที่ประมาท มักยึดหลักที่ว่า ใช้ต้นทุนมากที่สุดที่หาได้ เพื่อแสวงหากำไรสูงสุด(หรือเปล่า) ท่านที่มีประสบการณ์ อาจจะใช้หลัก ที่ว่า การแสวงหากำไรสูงสุด โดย ใช้ต้นทุนต่ำสุด หลังจากเขียนบทความนี้จบ ผมจะยึดหลัก ใช้ทุนต่ำที่สุด ที่จะทำให้ธุรกิจอยู่รอด เอาให้อยู่รอดก่อน ต้องไม่เจ้งก่อน แล้ว ถ้ารอดก็ค่อยลงเงินไปอีกเพื่อทำกำไรก็ค่อยว่ากัน ที่ผมกล่าวไว้ต้นเรื่อง คือ ผมมีโปรเจคหนึ่งจะทำภายใน 3 – 5 ปีข้างหน้า ช่วงนี้กำลังเตรียมทุนรอนและวางแผน ทีแรกเปิดโครงการมา ขอแบบอลังการ งบ 10 ล้าน (ซื้อตึกเองด้วย) ต่อมาตัดการซื้อตึกออกไปเพราะเวอร์ไปหน่อย งบเลยลดลงเหลือ 4 ล้าน ลงทุน 4 ล้าน เท่เลย งานใหญ่ จัดเต็ม แต่ ..... ผม คาดการณ์ยอดขาย ไม่ได้มาก ทุนมีสิทธิจมสูง กลัว...... เปลี่ยนหลักคิดใหม่ เป็นเอาแบบ  ใช้ทุนให้น้อยที่สุด ที่จะอยู่รอดได้ เคาะราคาใหม่ 1.2 ล้านเอาอยู่ เอ่อ...ไม่แน่ ผ่านไปอีกสักพักอาจลงหลักแสนก็เป็นได้ …[-_-”]… ขอให้บทความชิ้นนี้จงได้สร้างประโยชน์ให้แก่ท่านผู้อ่านทุกท่าน ขอให้ความร่ำรวยและความสุขสวัสดิ์จงมาสถิตแด่ท่าน …[^,^]… จากคุณ : มาม่ากับปลากระป๋อง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:16:57

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณครับกำลังจะลงทุนครั้งใหม่เหมือนกัน ยังปวดหัวอยู่เลยครับ5555 จากคุณ : RAORUE เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 09:26:08

ความคิดเห็นที่ 5 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : ทุกอย่าง มี สองด้าน เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:15:58

ความคิดเห็นที่ 6 จริงที่สุดค่ะ ^^ จากคุณ : JaE-Ny ThE PiG เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:36:41

ความคิดเห็นที่ 7 ลุยครับ คุณ RAORUE สไตล์การลงทุนของผม จะออกแนวอนุรักษ์นิยมครับ ทำอะไรที่ปลอดภัยไว้ก่อน ลองพิจารณาเป็นทางเลือกครับ ...[^_^]... จากคุณ : มาม่ากับปลากระป๋อง เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 10:38:03

ความคิดเห็นที่ 8 โอ้ว....ธแซ้งค์กิ้ว เวรี่มั่ช จากคุณ : kidsaren เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:11:13 A:223.207.101.160 X: TicketID:359770

ความคิดเห็นที่ 9 เยี่ยมครับ สำหรับผมมองธุรกิจเหมือนปลูกต้นไม้ ปลูกจากเมล็ด คอยดูแลรดน้ำใส่ปุ๋ย มันจะค่อยๆ งอกงาม พอมันโตแล้ว ก็ไม่ต้องรดน้ำ มันก็ให้ดอกผลได้ ต่างจากปลูกต้นไม้แบบไปเอาต้นใหญ่มาปลูกเลย ถ้ามันเป็นโรคขึ้นมา รักษาก็ยากกว่า จะรดน้ำก็ใช้น้ำเยอะกว่า จะใส่ปุ๋ยก็ใช้ปุ๋ยเยอะกว่า มันอาจจะให้ดอกผลเร็วกว่าก็จริง แต่มันทำให้ความเสี่ยงเพิ่มขึ้น การลงทุนต้องพยายามลดความเสี่ยงครับ จากคุณ : ช่างบ้านนอก เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:19:57

ความคิดเห็นที่ 10 เห็นด้วยที่สุดครับ ผมเคยลงทุนกับเพื่อนทำบริษัทพวก IT ตอนเริ่มทำยังไม่มีลูกค้าเลย แต่ง office ไปเป็นล้าน ค่า Server หลายแสน โต๊ะประชุมตัวนึง 70,000 พนักงาน 3 คนเอง แต่ทุกอย่างเอาหรูหมด เวลาผ่านไปเจ๊งสนิทครับ การทำธุรกิจตอนนี้ของผมคือ จะทำอะไรหาคนที่จะมาจ่ายเงินให้เราให้ได้ก่อน ถ้าขายของก็ต้องหาคนซื้อก่อน จะเป็นให้บริการก็ต้องหาคนที่จะมาใช้บริการก่อน และผมจะขี้เหนียวค่าเช่าสถานที่มาก ดังนั้น e-commerce จึงเป็นทางเลือกของผมครับ เห็นมีคนมาถามในนี้บ่อยๆว่า "อยาก" ทำนั่น "อยาก" ทำนี่ จะเริ่มยังไงดี หาแหล่งขายที่ไหน ... ผมบอกได้เลยว่า ก่อนจะทำอะไร ให้ไปหาคนที่จะซื้อสิ่งที่คุณจะทำออกมาขายซะก่อน (คือหาว่าลูกค้าคุณอยู่ไหน แล้วเค้าจะซื้อคุณจริงๆรึเปล่า) คุณจะทำของดีเลิศแค่ไหนถ้าคนไม่ซื้อ มันก็เจ๊งครับ จากคุณ : CMT เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:31:47

ความคิดเห็นที่ 11 คุณช่างบ้านนอก เปรียบเทียบได้เห็นภาพชัดเจนมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับ คุณCMT ที่มาร่วมแชร์ประสบการณ์กัน แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 11:35:48 จากคุณ : จขกท. (มาม่ากับปลากระป๋อง) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 11:32:57

ความคิดเห็นที่ 12 ขอบคุณมากครับ กำลังจะทำธุรกิจเหมือนกันและคิดเหมือน จขกท คับ คิดให้ใหญ่ แต่ให้เริ่มทำจากเล็กไปก่อน จากคุณ : luffy&the gang เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 12:13:16

ความคิดเห็นที่ 13 เป็นมุมมองที่ดีมาก ขอบคุณมากค่ะ จากคุณ : Amabie เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 12:35:16

ความคิดเห็นที่ 14 เห็นด้วยอย่างยิ่งค่ะ จากประสบการณ์ตรง เราเป็นแบบ จขกท ว่าเดะๆ ตอนนี้กำลังจะไปไม่รอดแล้ว TT^TT จากคุณ : VW ME เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 12:41:45

ความคิดเห็นที่ 15 ขอบคุณครับพี่...ขอแชร์ของตัวเองนิดนึง ผมก็พึ่งเริ่มเป็นนักธุรกิจมือใหม่ เป็นต้นกล้าที่กำลังเติบโตครับ  ผมพึ่งเรียนจบตรีมาเมื่อปีที่แล้ว..มีงานประจำมั่นคงทำอยู่แต่ด้วยความที่รายได้ไม่พอกิน (หรือรายจ่ายเยอะเองก็ไม่รู้55) ตอนนั้นผมเลยมองช่องทางที่จะเป็นรายได้เสริมได้... แรก ๆ ก็มองว่าจะหุ้นกับเพื่อนเปิดร้านซักอย่าง แต่ด้วยความที่เป็นคนคิดมาก..คิดไปคิดมาจนคิดว่ากว่าจะคืนทุนต้องใช้เวลานานมาก เลยมองช่องทางใหม่คือ E-Commerce ผมเห็นด้วยกับพี่หลายๆคนว่า จะเริ่มทำร้าน หาคนมาซื้อให้ได้ก่อนเถอะ.. มีตำราหลายๆเล่มที่พูดถึงการตลาดยุค 3.0 ประมาณว่าผู้บริโภคในยุคนี้อยู่ในจุดที่มีอิสระในการเลือกมากขึ้น เราในฐานะคนที่ต้องการสตางค์จากเค้าต้องปรับตัวเข้าหาเค้า และปรับตัวเพื่อความอยู่รอดของตัวเองด้วย สุดท้ายละครับ พูดมากเหลือเกิน 55 สำหรับผม การสร้างความเว่อให้กับการบริการสำคัญที่สุดคับ (ในธุรกิจที่ผมทำ) เพราะเป็นการสร้าง First Impression ที่ดีให้กับลูกค้า ให้เขาไปปากต่อปาก เพิ่มเครือข่ายลูกค้าให้เรา และทำให้เขาเองยังคงมาใช้บริการเราต่อ ต้นทุนในการรักษาลูกค้าเดิมน้อยกว่าการสร้างกลุ่มลูกค้าใหม่มากนะครับ จากคุณ : ชานมรสขมต้มจนเดือด เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 12:52:11

ความคิดเห็นที่ 16 ขอบคุณมากค่ะ อ่านแล้วได้มองกลับมาที่ตัวเองได้ดีจริง ๆ เราเป็นคนจบออกแบบ เวลาอยากจะทำอะไรชอบคิดเวอร์ ๆ ไว้ เพราะคิดว่าอยากทำให้ดีไปก่อน โดยไม่ได้คิดถึงกำไร และขาดทุน พอได้มาอ่าน รู้สึกว่ามันจริงทุกข้อ (เพิ่งรู้สึกตัว) 555+ จากคุณ : PJz_INDYz เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:15:01

ความคิดเห็นที่ 17 ขอบคุณค่ะ สำหรับบทความเตือนสติ เพราะความเว่อร์นี่แหละค่ะ ที่ทำให้เมื่อก่อนค้าขายแล้วเจ๊งไปหลายรอบ T_T จากคุณ : eat pray love เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:34:53

ความคิดเห็นที่ 18 จากเคสที่กล่าวมา ส่วนใหญ่เจ๊งเพราะไม่ได้ปรับรูปแบบให้สอดคล้องกับ Target Customer นะคะ จากคุณ : Atlantic Star เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:37:13

ความคิดเห็นที่ 19 มาเล่าเฉยๆ 1. คนรู้จัก เคยมีต้นทุนดี เพราะสมัยที่อายุยังน้อยเคยเล่นดนตรีแบ๊คอัพให้ศิลปิน  เล่นดนตรีตามร้านอาหาร ( ไม่เคยทำธุรกิจ ) ต่อมาอายุมากขึ้น เลยอยากเปิดร้านอาหาร เปิดผับ เป็นของตัวเอง เพื่อรองรับอายุที่มากขึ้น แต่เค้าพลาดเพราะเค้าเปิดครั้งละ 3-4 ร้าน พร้อมกัน ทั้งที่จริงๆแล้ว ควรบริหารแค่ทีละ 1 แห่ง ใช่ไหม ....... เขาก็กู้เงิน  ตกแต่ง นั่นนี่โน่น  แต่กิจการไม่ดีเลย ช่วงนั้นเกิดปัญหาทางการเมือง  คนก็ไม่เข้าร้าน เลยเจ๊งไปแล้ว ที่ดินของพ่อแม่ที่เอาไปขาย-จำนอง เพื่อเอาเงินมาหมุนเวียนก็หมดไป แล้วตัวเองก็แก่มากแล้ว เล่นดนตรีก็ขายไม่ออก ไม่มีแม่ยก ไม่มีคนมากรี๊ด หมือนสมัยก่อน   2. คนรู้จัก ออกจากงานรัฐวิสาหกิจแห่งหนึ่งมาตอนอายุ 50 ปี ได้เงินมา 4 ล้านบาท แต่ด้วยความที่เป็นพนักงานอย่างเดียว ไม่เคยทำธุรกิจเลย ก็เลยทำอะไรเจ๊งตลอด เช่น  จับธุรกิจที่กำลังจะหมดยุคสมัยของมัน อย่าง ร้านเช่าวีดีโอ  ( ในยุคนั้น )  หรือจับธุรกิจ ที่คนในพื้นที่เค้าไม่นิยมกัน  อย่างร้านขายมือถือ  แล้วก็ไปตกแต่งร้านซะสวยเลย แต่ขายไม่ได้  ( คนในอำเภอเล็กๆ เขาไม่เปลี่ยนมือถือกันบ่อย )   เงิน 4 ล้าน หมดลงในเวลารวดเร็ว   ------------------------------ เห็นด้วยกับ จขกท.  บางทีคนไฟแรง ก็อยากทำโน่น อยากทำนี่ มีความฝัน ฯลฯ  แต่คนมันไม่เคยทำธุรกิจมาก่อน ก็เลยบริหารจัดการไม่เป็น จากคุณ : จำฉันได้ไหม เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:41:09

ความคิดเห็นที่ 20 เตือนสติได้ดีทีเดียวครับ จากคุณ : single_club เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 13:41:12

ความคิดเห็นที่ 21 โชคดี ที่ ทำร้านแบบ ไม่เวอร์ แบบ เปิดร้าน ประหยัดสุดๆ เสียแค่ ค่าเช่าร้าน ชั้น วางของ หาแบบ ถูกสุดเท่าที่จะหาได้ ไม่มีลูกจ้าง ทำเองหมด แอร์ มี แต่ไม่เปิดนะเออ 555+ แต่ บริการ เวอร์ มากๆ เอาใจลูกค้าสุดๆ จากตอนแรก มีแต่ ลูกค้าประจำไม่กี่คน ได้แค่ค่าเช่า  จนเดียวนี้ ยอดขายพออยู่ได้แล้ว จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 14:41:59

ความคิดเห็นที่ 22 ของผมถือคตินี้ครับ สั้นๆ "นกน้อยทำรังแต่พอตัว" แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 14:51:20 จากคุณ : หนุ่มเหน่อ เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 14:51:04

ความคิดเห็นที่ 23 @ คุณก้นกบ และ @คุณชานมรสขมต้มจนเดือด เรื่องการบริการนี้ต้องเวอร์ให้ถึงที่สุดครับ 555+ @ คุณAtlantic Star ขอบคุณครับที่ช่วยเสริม และขอบคุณที่นำเรื่องราวมาแชร์ครับ ...[^_^]... จากคุณ : จขกท. (มาม่ากับปลากระป๋อง) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 14:51:43

ความคิดเห็นที่ 24 กระทู้ดีครับ จากคุณ : หัวใจข้างซ้าย พวงมาลัยข้างขวา เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 14:56:14

ความคิดเห็นที่ 25 เห็นด้วยเรื่องการตกแต่งมาก ๆ เลยค่ะ บางธุรกิจ ไม่จำเป็นต้องแต่งให้ดูหรู ดูดีเกินเหตุก็ได้ จำได้ว่าตอนย้ายบ้านมาที่บางบอนใหม่ ๆ เราทำโรงงานอยู่หลังบ้าน ส่วนหน้าบ้าน เพื่อนป๊าเราเห็นว่าว่าง ๆ เลยให้ป๊าเป็นตัวแทนจำหน่ายเครื่องใช้ไฟฟ้าให้หน่อย หมู่บ้านกำลังสร้าง น่าจะขายได้ดี  เค้าตกแต่หน้าบ้านให้อย่างดี ปูกระเบื้อง ติดกระจกอย่างหรู ปรากฏว่าขายไม่ออก!!! ไม่มีคนเข้าร้าน  งานหลักเราที่โรงงานก็ไม่มีลูกค้าใหม่ ๆ พวกเราก็แปลกใจว่าทำไมคนไม่เข้า ทั้ง ๆ ที่ต้องมีคนเข้ามาถามหาของบ้าง มี Stock เหลือ ๆ บ้างมั้ย แต่ที่ใหม่นี่ ไม่มีเลย ดีว่าบ้านเราเป็นคนอัธยาศัยดี คุยกับเค้าไปหมด เรียกว่ารู้จักหมดทั้งซอย พอคุย ๆ กันไป อาม่าที่ขายยาอยู่ถัดไปเค้าบอกว่า   "ลื้อนี่ดีเนอะ ไม่ดูถูกเค้า  ตอนแรกเห็นบ้านสวย ๆ นึกว่าจะหยิ่ง แรก ๆ เลยไม่กล้าคุยด้วย ฯลฯ" แม่เราเลยนึกออกเลย ทั้งซอยเป็นตึกแถวหมด บ้านเราก็ตึกแถว ดันมาติดกระจกซะสวย คนเลยไม่กล้าเข้ามาแน่ ๆ เพราะคิดว่าขอแพง ว่าแล้วรุ่งขึ้นตามช่างมาเอากระจกออกหมดเลย เปิดโล่ง ๆ ธรรมดา ปรากฏว่าคนก็ค่อย ๆ เข้ามาดูของ มาซื้อหากันเรื่อย ๆ แล้วก็มีคนหนึ่งพูดว่า ตอนแรกเห็นติดกระจก นึกว่าของแพงซะอีก ดีที่บ้านเราไหวตัวทันนะเนี่ย จากคุณ : saturn_eyes เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 15:46:18

ความคิดเห็นที่ 26 ชอบคำนี้ครับ " มือใหม่ผู้ประมาท ทำกิจการอะไรก็ตามแต่ แต่ขอให้รูปลักษณ์ดูดีหรูหราไว้ก่อน แต่มักจะ ไม่ได้คำนึงถึง ต้นทุน ความคุ้มทุน กำไร และ ความเหมาะสม " จากคุณ : MamaKungking เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:11:14

ความคิดเห็นที่ 27 หลักการนี้ใช้ในการเล่นเกมจำพวกเปิดร้านอาหาร บริหารบ้านเมืองได้ด้วยค่ะ -..- เปิดร้านใหม่เอาอุปกรณ์แพงๆสวยๆเข้าร้าน ตกแต่งกระเบื้องอย่างดี แทบจะต้องรีเซตเกมเล่นใหม่ 100% สร้างเมือง ลงทุนสาธารณูปโภคจัดเต็ม คนอพยพเข้าเมืองไม่ถึงครึ่ง สุดท้ายไฟไหม้ส่วนที่คนยังเข้าไม่ถึง เจ๊งอีก - -" นอกเรื่องแต่หลักการเดียวกันเป๊ะเลย  แหะ แหะ จากคุณ : De Moon เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:23:14

ความคิดเห็นที่ 28 เห็นด้วยครับ ตอนนี้ผมกำลังจะเปิดร้านใหม่อยู่ เป็นร้านที่สอง แอบติดเว่อร์เหมือนกัน เพราะร้านแรกเนี่ยเราขายได้ ร้านอยู่ได้ด้วยตัวเองละ แต่กับร้านใหม่เนี่ย คู่แข่งรอบด้านแต่ละคนแต่งร้านกันแบบจัดเต็ม ตอนแรกว่าจะเอาบ้าง แต่คิดไปคิดมา ถ้ามันไม่เวิร์คละ ร้านนี้เราสู้เหนื่อยแน่ๆ โชคดีที่ขนาดร้านมันไม่ใหญ่มาก ทำอะไรมากไม่ได้ ก่อนหน้านี้ที่คิดไว้สั่งทำเฟอร์ใหม่หมด ปูพรม  แถมจะติดทีวีไว้เปิดเอ็มวีอีก ซึ่งไม่ได้จำเป็นอะไรเลย 55 แต่คิดไปคิดมามันเยอะและเว่อร์ไปจริงๆ ก็เลยเหลือแค่สั่งเฟอร์บางชิ้น สั่งทำเคาน์เตอร์(อีเคาน์เตอร์เนี่ยแพงมาก) กะติดวอลล์เปเปอร์ ส่วนที่เหลือก็ใช้ของธรรมดา เน้นลูกเล่นในการจัดวางสินค้าเอา ถ้าจัดเต็มแล้วสู้เขาไม่ไหวนี่แย่เลย เพราะทำเลก็ธรรมดาอีกต่างหาก แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 17:09:21 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 16:56:57 จากคุณ : Rule_Of_Rose เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 16:54:50

ความคิดเห็นที่ 29 ขอเล่าเรื่องแถวนี้บ้าง..คนแถวนี้ก็เวอร์ได้อีก แต่เวอร์คนละแบบนะ ไม่ใช่ ทำทั้งทีให้ดูดีไปเลย "ลงทุนต่ำเวอร์ๆ แต่สินค้าแพงเวอร์" ยกตัวอย่างสินค้าล่าสุดที่คนแถวนี้คิดจะทำแล้วกันค่ะ..."ครีมขาวเวอร์" ท่านไม่ใช่หญิงสาวผู้ใช้ครีมทาผิว ท่านคิดแต่วา่ ขายครีมทาผิวดีกว่าน่าจะได้เงินดี โดยใช้หลัก "ลงทุนต่ำเวอร์ๆ แต่ขายแพงเวอร์ๆ" พยายามทำสินค้าให้ดูหรู ดูดี เลือกสูตรครีมธรรมดาที่สุด และต่อราคาให้ต่ำสุด (ครีมนี้ใช้ได้จริง ปลอดภัย ผ่าน อ.ย. แค่ตั้งราคาขายแพงเวอร์ๆ) จากนั้น...ก็นำสูตรครีมธรรมดานั้นๆ มาคิดคำโฆษณา คิดสตอ(เบอ)รี ของสินค้าให้ดูดี ตั้งชื่อสินค้าให้อินเตอร์ ออกแบบขวดผลิตภัณฑ์ให้ดูเหมือน "หรู" ตั้งราคาให้แพงเวอร์ระดับแบรนด์เคาน์เตอร์ล่างๆ ทำเว็บไซต์ให้ดูดีหน่อย เลือกภาพนางแบบฝรั่งมาแปะติด เน้นความเป็นยุโรป... โดยตั้งราคาสินค้าแพงเวอร์... นี่เรากำลังเดาอยู่ว่าท่านจะใช้วิธีเวอร์ๆ แบบไหนในการโฆษณาสินค้า... เพราะท่านชอบลงทุนต่ำเวอร์ๆ แบบว่า เสียตังค์น้อยที่สุดหรือไม่เสียเลยยิ่งดี เป้าหมายของท่านขายได้ประมาณ สองสามล้านบาทในหนึ่งเดือน ได้ยินแล้วก็เพลีย เพราะว่าในฐานะคนธรรมดาที่ใช้ครีมทาผิว คงไม่เลือกสินค้าราคาแพงๆ แบรนด์ไม่เป็นที่รู้จักมาใช้ง่ายๆ หรอกค่ะ ก็ไม่รู้ว่าจะเป็นอย่างไร เพราะคนแถวนี้ที่กล่าวถึง ไม่ประสบความสำเร็จ เพราะหลักการลงทุนต่ำเวอร์ๆ มาสองสามอย่างแล้วค่ะ พูดแล้วเพลีย... จากคุณ : WorMHoliC เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 17:09:48

ความคิดเห็นที่ 30 ขอบคุณ จขกท ที่เขียนกระทู้นี้ขึ้นมาสะกดความอยากเวอร์ ของคนที่คิดจะทำและกำลังทำธุรกิจอยู่ ของเราออกแนวคล้ายคคห 21 ค่ะ คือ เราเปิดร้า่นขายของชำอยู่ตปท(เยอรมนี) โดยเปิดก่อนที่ร้านเก่า(ร้านคนอื่น)จะปิดตัวลงประมาณห้าเดือน ก่อนหน้านั้นเจ้าของร้านนั้นเสนอเซ้งกิจการให้เรา แต่ดูแล้วร้านเค้าค่าเช่าแพงเกินไปสำหรับกำลังซื้อของเเมืองที่เราอยู่ และเค้าเป็นคนเวียดนามหมายความว่าสินค้าส่วนใหญ่จะเป็นสินค้าที่คนเวียดนามรู้จักและรับประทานกัน ไอ้เรามันเป็นคนไทยถนัดอะไรแบบไทยๆ เราเลยไม่เซ้งต่อ แต่ออกหาทำเลใหม่ จนมาได้ร้านที่อยู่บนถนนเดียวกันห่างกันแค่ร้อยกว่าเมตร แถมค่าเช่าถูกกว่าหลายตังค์ พวกชั้นเราก็ซื้อของมือสองในอีเบย์ มีบางรายการที่ซื้อใหม่เช่นตู้เย็นแช่ผัก ตู้แช่แข็ง เครื่องคิดเงิน เราเน้นความสะอาดของร้าน และให้คำแนะนำเรื่องการทำอาหาร เราหาผู้ค้าส่งไว้ประมาณสี่ห้าราย แต่ละเจ้าจะมีความเหมือนและความแตกต่างกัน เราก็เลือกสั่งตามคุณสมบัติเหล่านั้น เช่น สินค้าส่วนใหญ่ๆสั่งจากเจ้าA เพราะราคาถูก สินค้าบางตัวสั่งจากผู้ค้าส่งB เพราะคุณภาพดีเป็นที่ต้องการของลูกค้า เป็นต้น ส่วนราคาเราิอิงราคาตลาดแต่ไม่ตั้งราคาต่ำเกินไป เพราะรัศมียี่สิบกิโลไม่มีร้านชำที่ขายของเอเชีย บางห้างที่เยอรมนีจะมีพวกเส้นก๋วยเตี๋ยว เส้นหมี น้ำจิ้มไก่ บ้างแต่ราคาสูงกว่าร้านเราสองถึงสามเท่า  ผ่านมาปีกว่าๆตอนนี้รายได้ครอบคลุมรายจ่ายทุกอย่างในร้านได้ดีระดับหนึ่งค่ะ เรื่องโมษณาตอนเปิดร้านแรกๆก็มีทะเลาะกับแฟนบ้าง เพราะเค้าอยากให้ลงโฆษณาทางหนังสือพิมพ์เยอะๆ ลงแต่ละครั้งไม่ถูกเลยค่ะ เรามองว่าการซื้อมาขายไปแบบร้านชำมันมีกำไรน้อย ทุ่มโฆษณาไปไม่รู้จะคุ้มหรือเปล่า เราเลยเปิดเฟสบุ๊คให้ร้าน และทำเวปไซท์เสียค่าใช้จ่ายเดือนละสิบยูโร พอดีแฟนได้ข้อเสนอจากกูเกิ้ลให้ลงใน google serch ฟรี ตอนนี้ถ้าพิมพ์หาร้านชำและพิมพ์ชื่อเมืองที่เราอยู่ลงไปร้านเราก้ขึ้นมาอันดับแรกเลยค่ะ  ในเวปไซท์เราจะลงวิธีทำอาหารไทยไว้ โดยใช้วิธี Step by step คือมีรูปวิธีทำแต่ละขั้นตอนให้เห็นกันชัดเจนไปเลย และเรารับส่งสินค้าทางไปรษณีย์ด้วยค่ะ โดยให้ลูกค้าโอนเงินเข้าบัญชีก่อนแล้วเราก็ส่งของให้ แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 17:42:24 แก้ไขเมื่อ 08 ต.ค. 55 17:41:07 จากคุณ : Brunnett เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 17:36:38

ความคิดเห็นที่ 31 ผมทำธุรกิจแบบพอเพียงครับ ค่อยๆ เก็บ และลงทุนเพิ่มไปทีละเล็กละน้อย จากคุณ : อาคารกระดาษ (อาคารกระดาษ) เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 18:06:17

ความคิดเห็นที่ 32 แนวคิดคล้ายๆ กับ lean start up นะครับ คือเริ่มต้นเอาเท่าที่พอไปได้ก่อน พอตั้งหลักได้ต้องรีบเรียนรู้และไปต่อ โหวตให้นะครับ อ่านสนุกดี จากคุณ : PoojeeChunn เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:04:35

ความคิดเห็นที่ 33 เคยได้ยินไหมครับว่า คนไทย ทำจากใหญ่ไปหาเล็ก คนเจ็ก ทำจากเล็กไปหาใหญ่ ตอนที่ได้ไปเรียน SME อาจารย์บอกอันไหน เช่าได้ เช่าไปก่อน อย่าซื้อขาด เผื่อกระแสเงินสดไว้หมุน เยอะๆดีกว่า เอาทุนไปจม จากคุณ : Vegetarian_Power เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:36:27

ความคิดเห็นที่ 34 ผมลองอ่านหนังสือ "REWORK " มันทำให้ผมเปิดโลกทัศน์อีกมุมหนึ่งได้เป็นอย่างดี ใครที่อ่านคงจะรู้สึกเหมือนกัน จากคุณ : kridsada1 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 19:40:13

ความคิดเห็นที่ 35 ถูกใจค่ะ ตัวอย่างมีมากเลนค่ะ อย่างพวกเปิดร้านใหม่จัดร้านโอเวอร์ วัสดุอุปกรณ์แพงหมด แต่เอาเข้าจริง ๆ ขายของไม่เป็น ฝากไว้ถึงนักศึกษาจบใหม่ที่อยากเป็นเจ้าของกิจการด้วยล่ะกันนะคะ เพราะว่าเราอยู่ในธุรกิจขายเสื้อผ้า เห็นบางร้านเปิดใหม่ (ก็พวกนักศึกษาเพิ่งจบเนี๊ยแหละ) ตัวเองไม่มีประสบการณ์แต่มั่นใจเกินไม่ปรึกษาใคร แต่งร้านซะเวอร์ ลงหุ่นแบบดีจัด ไม้แขวนสวยเกินความจำเป็น ถุงใส่ของขายอีก โอ๊ยยย.. เห็นแล้วจะเป็นลม อะไรประหยัดต้นทุนได้ ประหยัดไปเถอะค่ะ ยอดขายมันไม่แน่นอน ยิ่งคนขายไม่เป็นลูกค้าเดินเข้ามาแล้วใบ้กินนี่จบเลย  การบริหารเงินก็สำคัญนะเพราะเปิดร้านเองเงินผ่านมือมากเผลอใช้เงินมือเติบสุดท้ายติดลบ ด้วยความหวังดี  ^_^ จากคุณ : No-eY me เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 20:54:03

ความคิดเห็นที่ 36 คนที่อยากเริ่มธุรกิจใหม่ ส่วนใหญ่จะชอบอ่านตำราของผู้ที่ประสบความสำเร็จ อยากมีอยากเป็นเหมือน idol โดยลืมไปว่า เหรียญมีสองด้าน คนที่ล้มจากธุรกิจมีมากกว่า จากคุณ : Beetle7778 เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:39:52

ความคิดเห็นที่ 37 จากกที่ จขกท. เล่าเรื่องเพื่อน เอาตามตรงนะครับ.... จัดร้านซะหรู ไปเปิดดงนักศึกษา ... คิดอะไรอยู่ นักศึกษาไม่มีเงินไปซื้อแพงทุกวันหรอกครับ ร้านกาแฟโรงงาน ... แต่งร้านหรูไปทำไม พนักงานโรงงานเค้าไม่สนร้านหรูๆหรอก สรุป สองเคสที่คุณ จขกท. ยกตัวอย่างมา เค้าไม่ได้เจ๊งเพราะประมาท เว่ออะไรหรอก แค่เปิดผิดที่ผิดทาง ไม่เหมาะสมกับลูกค้าเท่านั้นเอง ผมจะมองคนละมุมกับ จขกท. ได้ไหม ไม่ใช่ว่าจัดเว่อ จัดเต็ม แล้วจะเจ๊งทุกราย ... มันอยู่ที่ว่าจัดเหมาะสมกับลูกค้าหรือเปล่า กลุ่มลูกค้าที่ จขกท. ว่ามา ผมจัดอยู่ในกลุ่ม medium-low นะ คือกำลังจ่ายในระดับกลางถึงต่ำ แล้วจะไปเปิดร้านหรูขายแพงใครเค้าจะซื้อ แรกๆอาจจะเห่อ แต่หลังๆก็คงซา คิดจะจัดเว่อ จัดเต็ม ต้องขายลูกค้ากลุ่ม medium -high ลงทุนไปเถอะเว่อๆ ทำร้านหรู แล้วก้ขายแพงๆไปเลย บริการสุดยอด ภาพลักษณ์สุดหรู ลูกค้ากลุ่มนี้เค้ายอมอยู่แล้ว ลูกค้ากลุ่มที่มีกำลังจ่ายเยอะ เค้าไม่สนใจราคาหรอก คุณภาพสินค้าดี สะดวกสบาย บริการดี เค้าสนับสนุนอยู่แล้วนะ สรุป เจ๊งไม่เจ๊งไม่เกี่ยวกับทำธุรกิจเว่อร์ มันอยู่ที่ความเหมาะสมของหลายๆย่างรวมกันครับ จากคุณ : safetymind เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 21:43:48

ความคิดเห็นที่ 38 ทั้งนี้ทั้งนั้น เราอาจจะต้องมองกลุ่มลูกค้าเป้าหมายว่าเป็นระดับไหน ประกอบกับเงินทุน ทุนเยอะมองกลุ่มลูกค้ากลางๆไปถึงสูงได้ ทุนน้อยก็ค่อยๆไต่ จากคุณ : diginiwa เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 22:16:34

ความคิดเห็นที่ 39 พ่อแม่ผมเปิดร้านกาแฟ รถเข็น ขายให้คนในหมู่บ้านและพนักงานโรงงานฝั่งตรงข้าม ครั้งนึงผมเคยถามว่า...ทำไมไม่ทำร้านดีๆ เพิ่มน้ำมาเยอะๆให้มันหลากหลาย คนจะได้มีทางเลือก พ่อแม่ตอบว่า "จะทำไปขายให้ใครล่ะลูก แถวนี้เค้ากินกันแบบนี้" แล้วก็จริงนะ มีร้านมาเปิดใหม่หลายร้าน ทำร้านสวยๆ มีน้ำหลากหลายมากมายให้เลือก แรกๆก็ขายดี ต่อไปก็เริ่มซา จนต้องปิดกันไปหมด พ่อแม่ผมจบ ป. 4 อาชีพค้าขายยังเข้าใจหลักการ "ขายของให้เหมาะกับกลุ่มลูกค้าเลย" แล้วคนที่เรียกตัวเองว่านักธุรกิจลืมหลักการพื้นฐานข้อนี้ไปได้ยังไง ? ทุกวันนี้พ่อแม่ก็ยังขายแบบเดิมอยู่ กับลูกค้าเดิมๆ รายได้ดีกว่าลูกๆที่เรียนจบ ป.ตรี ป.โท ซะอีก ถ้าพ่อแม่ผมไปเปิดร้านรถเล็กๆในพารากอน ก็คงเจ๊งเหมือนกัน เพราะไม่มีคนกินหรอก :D ทำธุรกิจต้องเสี่ยงครับ ไม่มีนักธุรกิจคนไหนจับธุรกิจปุ๊บรวยปั๊บ ประสบความสำเร็จเลย แต่ละคนล้วนผ่านการเจ๊งมาแล้วทั้งนั้น ... อยู่ที่ว่าใครจะยอมแพ้หรือสู้ต่อไป ถ้าไม่อยากเสี่ยงก็อย่าทำธุรกิจเลย อยู่เป็นมนุษย์เงินเดือนแบบผม หรือรับราชการเลยก็ได้อันนั้นไม่เส่ยงแน่นอน :D จากคุณ : safetymind เขียนเมื่อ : 8 ต.ค. 55 23:32:13

ความคิดเห็นที่ 40 อ่านทุกความเห็น แล้วก็กลับมาย้อนดูตัว ^^ จากคุณ : immarch เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 02:47:23

ความคิดเห็นที่ 41 . . ส่วนตัวผมเห็นด้วยกับความเห็นที่ 37 นะครับ และเท่าที่อ่านๆดูไล่ลงมา ส่วนใหญ่ที่เจ๊งคือไปลงทุน กับคนผิดกลุ่ม พูดง่ายๆก็คือเหมือนเอาหวีไปขายคนหัวล้าน กับกลุ่มคนที่ไม่มีกำลังซื้อไปทำร้านแบบนั้นมันไม่ work อยู่แล้วครับ แต่ถ้าลองไปเปิดแถวเอกมัย ทองหล่อ แล้วไม่ทำอะไรเลย ผมว่าร้านก็เจ๊งเหมือนกันครับ อันนี้มันไม่ได้มีหลักตายตัวเสมอไปว่าลงทุนเยอะๆแล้วจะต้องเจ๊งทุกคน เพื่อนผมทำธุรกิจคาร์แคร์ เปิดแบบจัดเต็ม ลงทุนตกแต่งไปล้านกว่าๆ ทั้งๆที่ทำเลนั้นมีคาร์แคร์อยู่แล้ว 3 เจ้า แต่เจ้าอื่นไม่ตกแต่งอะไรเลย ล้างรถคิดแค่ 80 เพื่อนผมเปิดใหม่คิด 150 ปรากฏว่า 3 เจ้าที่เปิดมาก่อน เจ๊งเลยครับ มีแต่คนยอมมาต่อคิวที่ร้านเพื่อนผม เพราะต่อให้รอนาน ก็มีห้องแอร์ให้นั่ง มีเนทให้เล่น นั่นก็เพราะคนที่มีรถเค้ามีกำลังที่จะจ่าย และต้องการสิ่งที่ดีที่สุด ซึ่งเพื่อนผมเปิดมาไม่ถึงปีตอนนี้คืนทุนไปแล้ว ในเรื่องของธุรกิจ มันไม่มีสูตรสำเร็จที่ใช้ได้ในทุกๆสถาณการณ์หรอกครับ เราต้องรู้จักวิเคาระห์เป็นเรื่องๆไป :) จากคุณ : rar chair เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 03:27:29

ความคิดเห็นที่ 42 คุณsafetymind คห.37 และ คุณrar chair คห.41 ขอบคุณมากครับ ที่ได้เสนอหลักคิดในมุม เวอร์แบบไหนที่เหมาะสม "คิดจะจัดเว่อ จัดเต็ม ต้องขายลูกค้ากลุ่ม medium -high ลงทุนไปเถอะเว่อๆ ทำร้านหรู แล้วก้ขายแพงๆไปเลย บริการสุดยอด ภาพลักษณ์สุดหรู ลูกค้ากลุ่มนี้เค้ายอมอยู่แล้ว ลูกค้ากลุ่มที่มีกำลังจ่ายเยอะ เค้าไม่สนใจราคาหรอก คุณภาพสินค้าดี สะดวกสบาย บริการดี เค้าสนับสนุนอยู่แล้วนะ" "ทำธุรกิจคาร์แคร์ เปิดแบบจัดเต็ม ลงทุนตกแต่งไปล้านกว่าๆ ทั้งๆที่ทำเลนั้นมีคาร์แคร์อยู่แล้ว 3 เจ้า แต่เจ้าอื่นไม่ตกแต่งอะไรเลย ล้างรถคิดแค่ 80 เพื่อนผมเปิดใหม่คิด 150 ปรากฏว่า 3 เจ้าที่เปิดมาก่อน เจ๊งเลยครับ มีแต่คนยอมมาต่อคิวที่ร้านเพื่อนผม เพราะต่อให้รอนาน ก็มีห้องแอร์ให้นั่ง มีเนทให้เล่น" จะทำอะไรเวอร์ๆทั้งที ต้องเวอร์อย่างมีชั้นเชิงครับแบบนี้ครับ เยี่ยมมากๆ ขอบคุณครับ ...[^_^]... จากคุณ : จขกท. (มาม่ากับปลากระป๋อง) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 08:26:33

ความคิดเห็นที่ 43 ทำเวอร์ ๆ ลงทุนสูง ถ้าเจ้งมาจะได้ดัง ๆ ครับ จากคุณ : fullhd (yjff) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:02:13

ความคิดเห็นที่ 44 ใหญ่ได้ เวอร์ได้ หากดูแลไหว จากคุณ : KonIndy เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 11:04:32

ความคิดเห็นที่ 45 เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่งครับ ผมเป็นบริษัท IT เปิดมาได้กว่า 7 ปีแล้วหน้าร้านไม่มี มีแต่ออฟฟิตทำงาน(รกมากเพราะส่วนมากเป็นผู้ชาย) เอาเป็นว่าแขกเข้ามาต้องรีบเก็บของด่วนครับ ฮา แต่อาศัยผลงาน ฝีมือ และการดูแลลูกค้าที่ดีเลยเป็นทางเลือกที่ดีสำหรับลูกค้าทั่วไป ปัจจุบันลูกน้อง 6 คน รายได้ต่อเดือนก็อยู่ได้ไม่มากไม่น้อยครับ เอาเป็นว่าผลิตภัณฑ์ของเราดี หน้าตารับแขก ดูแลลูกค้าดีมีชัยไปกว่าครึ่งแล้วร้านของท่านจะค่อยๆเติบโตได้เองครับ จากคุณ : chatnaja เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 14:29:06

ความคิดเห็นที่ 46 คือ จริงๆแล้วความ "เว่อร์" มันมีข้อกำหนดของมันนะครับ อย่าดูแค่น้อยกับมาก มันมีเกณฑ์ที่เหมาะสม เหมือนกับการทำโรงแรม ซึ่งแต่ละโรงแรมก็จะมีกำหนดอยู่แล้ว ว่าเราต้องใช้ "ค่าตกแต่งห้องพัก" เท่าไร เช่น (ตีตัวเลขกลมๆเอาง่ายๆ) โรงแรม 3 ดาว อยู่ที่ตารางเมตรละ 10000 บาท โรงแรม 5 ดาว อยู่ที่ตารางเมตรละ 20000 บาท ดังนั้น ถ้าคุณใช้ 20000 ไปทำโรงแรมสามดาว ก็แปลว่าคุณเข้าข่ายเวอร์ ที่ใช้งบเกินที่ควรจะเป็น กำไรที่ได้ก็ไม่สอดคล้อง เช่นเดียวกับถ้าคุณใช้เงินน้อยมาก แบบ 8000 ไปทำโรงแรม 5 ดาว แล้วไปคิดราคาโรงแรม 5 ดาว ผมว่าก็ต้องเตรียมเจ๊งเหมือนกัน สรุปคือ เราต้องหาเกณฑ์ที่เหมาะสม กับธุรกิจที่เรากำลังจะทำให้เจอ และถ้าได้เปรียบเรื่องต้นทุน เช่นซื้อของ 20000 ในราคา 15000 แบบนี้จะดีที่สุดครับ เพราะได้คุณภาพเท่ากัน ในต้นทุนที่ต่ำกว่า จากคุณ : Ivalice (Ivalice) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 15:04:31

ความคิดเห็นที่ 47 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 16:45:51

ความคิดเห็นที่ 48 คุณภาพสำคัญมากครับ จากคุณ : zApvEr (-POsSeSsiOnz-) เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 18:59:38

ความคิดเห็นที่ 49 เพื่อนผม มันรับงาน IT ราคา 3 ล้าน ทั้งๆ ที่ไม่เคยรับระดับ 1 แสนมาก่อน ลักษณะนี้ถือว่า "เวอร์" ไหมครับ ---------------------------------------------------------------- สำหรับผม รับ ตัวแรก 500 บาท ตอนนี้เป้าหมายคือหลักแสนครับ จากคุณ : Paodekcal เขียนเมื่อ : 9 ต.ค. 55 19:05:33

ความคิดเห็นที่ 50 ผมก้เคยเกือบเจ๊งนะคับ ฮ่าๆๆ แต่เกิดจากความรีบเห็นเงินก้อนไม่ไตร่ตรองคิดให้ดี ตะครุบไว้อย่างเร็ว สรุปบวกลบคูณหารแล้ว ขาดทุนไปแสนต้นๆ เหอะๆๆ หมุนนานอยู่4-5เดือนกว่าจะหมดหนี้ T-T เข็ดแล้วค้าบบบบบบบบบบ จากคุณ : Amadeuz Wolfgang เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 01:43:26

ความคิดเห็นที่ 51 ขอบพระคุณจขกท.มากๆๆๆๆเลยค่ะ จะเอาไปให้แฟนอ่าน ตอนนี้เค้าเหมือน "เหลิง" ออกแนวได้ใจว่าการค้ากำลังไปได้ดี จะขยายไปโน้นไปนี่ ทั้งๆที่มีกันอยู่แค่2คนและตัวเลขเพิ่งนิ่ง เผื่อเค้าจะได้ฉุดคิด ว่าทุกอย่างมันไม่ได้ง่ายอย่างที่คิดเสมอไป เห็นด้วยสุดๆที่ว่าสินค้าบางอย่างก็ไม่ได้เหมาะกับทุกสถานที่ จากคุณ : Pimchamont_Jane เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 02:37:04

ความคิดเห็นที่ 52 เวอร์ ในแง่ คุณภาพเกินราคาจ่าย คุณภาพ คือ ผลงานที่ลูกค้าได้รับ เราอยู่ในธุรกิจ tutor private ทำคนเดียวมาตลอดจนปลายปีที่4ยักษ์ใหญ่ออมสินมาอยู่ด้วย Google ตามมา ตลอดเวลา เรามีระบบขับเคลื่อน และไม่เคยเอาคนอื่นมาสอนลูกคนมีเงิน แต่มีกติกา พักผ่อน เกรงใจ ชนิด ลูกเจ้าของโรงงาน อู่ เศรษฐี ธนาคาร ผู้กำกับ อัยการ ผู้พิพากษา ทั้งรักทั้งเกรง(ใจ)... บางที ทุกธุรกิจไม่ได้ขับเคลื่อน ด้วยการจ้างคนๆ มูลค่า Loss efficiency อยู่ที่ เวลาของเรา ที่ให้คนนี้ไป ฐานลูกค้า ที่ได้เวลาเราไป ต้องมีศักยภาพระดับที่ คานอำนาจ ชน แทน เสียบกันได้ ยิ่งเติบโตเรายิ่งบีบตลาด ดีมานด์ให้เป็น'ปากขวด' ทำให้ราคา pricing growth เติบโตขึ้นเหมือนยอดหอไอเฟล... ยังเรืองรอง ส่องแสงจากฐานลูกค้าเดิมๆ ที่เติบโตขึ้นตาม กาลเวลา ลักษณะการตลาด เติบโตแบบปากต่อปาก และ Zero cost ...การตลาดที่ดีที่สุด คือ การตลาดที่มีชีวิต Lively และ ตื่นตััว ขับเคลื่อน เปลี่ยนแปลง ให้เหมาะสมกับแต่ละฐานลูกค้า แต่ละ family มีเป้า ไม่เหมือนกัน เมื่อไรบรรลุ Goal ของฐานรายนั้น เหมือนชั้นคอนกรีตยิ่งหนาขึ้นหุ้มทองคำเข้าไป ตามแรงศรัทธา ของคนขับเคลื่อน หลายสิ่ง ที่ตามมา ตามบารมี ฐานันดร วันเเวลา ผู้ใหญ่ คนใหญ่คนโต มากบารมี มาคุ้มฉัตรกั้นเกศ และ กันชน แรงกระแทกต่างๆ มาเฟีย ยังเกรงใจ ธุรกิจสีขาว ที่ไม่มีส่วย เพราะเราเป็นเจ้าของที่ นานวัน มิจฉาชีพ เริ่มเห็นลู่ทางสำรวจ จากสภาพที่ไม่มีลูกจ้าง คนใช้ คนขับรถ 'การลงพื้นที่ชนิดสามัญชน'ทำให้ได้รู้ feedback จริงจากตลาด คนแวดล้อม คนที่ไม่ใช่คนเก่าแก่ เวลาออกไปจากพื้นที่อาณาจักร ธุรกิจแล้ว ไม่รู้ว่าเป็นเจ้าของ เรามักใช้โอกาสนี้ ทั้งสร้างพันธมิตร บารมี ผู้ช่วย และ ผู้กระจายเสียง นอกจาก หลักๆ ลูกค้าที่เป็นผู้แผ่ อาณาเขตทางการตลาด... กลยุทธ์นี้ เคยเจอป้าแก่ๆ เจ้าของตึกให้ออฟฟิศ เช่าย่านธุรกิจCBD ถูพื้นอยู่หน้าตึก ...เรามักได้ดีมานด์ ปัญหาแท้จริง จากการทำตัวเล็ก คนยังไม่ใหญ่ มักอยากใหญ่ แต่คนใหญ่ ฐานมั่นคงแล้ว มักทำตัวเล็ก น้อมโค้มต่ำลง เหมือนต้นอ้อ ใช่ต้นไทร วิชารายงาน ที่เอามาประยุกต์ใช้ได้ผล คือ ข้อคิดปฏิบัติของวิชาชีพเดิม และการเข้าใจ ความต้องการลูกค้า และตอบสนองได้ตามเป้า หรือ เกินคาดในทางบวก...ทำให้หลังจากนั้น ชี้นกเป็นนก ชี้ไม้เป็นไม้ และต้องการอย่างไร เอ่ยปาก แทบเสกได้...กลยุทธ์ กุศโลบาย บางอย่าง ต้องหว่าน " ความปิ๊ง เป๊ะ โป๊ะเชะ "ลงไป เหมือน อ ไชยวัชชร์ งานอำลา SMEs ตีแตก ภาคธนาคารแห่งประเทศไทยปี 2555 นี้ว่า SMEs เป็นอะไรเดิมๆซ้ำๆ ที่ปรับให้ตอบสนองรูปแบบ ปัจจุบันได้ดี ไม่ใช่ สัตว์ประหลาดหวือหวา หรือ จุติต่างดาวมาเกิด เพียงแต่ ใครสามารถทำให้ โดนใจ ถูกใจ ตลาด กลุ่มเป้าหมาย ในจังหวะ เวลานั้น มากกว่า่กัน... ไอดอลหนึ่ง ของการไม่แบ่งภาค ไม่มีคนแทนได้ คือ ตราบใดที่เรายังยืนอยู่ในตลาดนี้ ก็ยังรักษา core ไว้ได้ เหนียวแน่น ภักดีั เช่น อาจารย์อุ๊ บางคนไม่รู้จัก 'หัวใจ'ของธุรกิจที่ทำ บางสิ่งไม่ต้องการ โต๊ะตัวละ 500 แต่ไปเอา คนอื่น พนักงานเวียน มาสอนลูก...ในขณะที่ บางกระบี่เดี่ยวของวงการ คนเดียวเอาอยู่ทั้งประเทศ แม้เวลาจะล่วงไปกว่า 30 ปีวันนี้ อนาคต รูปแบบตลาดที่เหวี่ยงแรง และเปลี่ยนไป รายเก่าจะได้เปรียบ เพราะสร้างความภักดี เพาะเมล็ดฐาน ลูกค้ามา เปรียบเหมือนฝังชิปตั้งแต่ รุ่นเล็ก จน เติบใหญ่ เพราะถ้าหวังตัก หัวเอายอดไป เช่น ม ปลาย อาจได้ ถ้าตลาดยังร้อนแรง และมี target segmentation ให้แย่งกันเช่นนี้ แต่ในอนาคต ลักษณะตลาดจะแตกตัวเป็นอิสระมากขึ้น ผุ้ที่กำเนิด innovationใหม่ๆ โดนใจ และโตจากรากฐานตัวเอง โดยไม่ต้อง ยืมจมูกคนอื่นหายใจ ,วันเวลาเพิ่มมูลค่าธุรกิจ จนกลายเป็น ฐานรากฝังเพชร อดีตโค้ช silver ่ำjewelry ที่ผันตัวมาในส่วนแบ่งเค้กของตลาดการศึกษานี้ ยังว่า ตลาดนี้กว้างใหญ่ blue ocean ใครทำเป็น niche ได้ หัวใจอยู่ที่ใครยืนเปิดตัวอยู่ได้นานในคุณภาพที่เจ๋งเสมอต้นเสมอปลาย หรือ พัฒนาดียิ่งขึ้นกว่ากัน ลักษณะ capital gain ตรงนี้ ไม่ผาดโผน รายได้ไม่ล่อแมงเม่า แต่ไม่มีทางอดตาย และวัน เวลา จะ กลั่นกรอง ตัวจริงเมื่อผ่านไป 3เดือน,1.5ปี,3.5ปี จน 5ปี 7ปี อีกที ก้าวปีที่ 9th ธุรกิจ แต่ละปีจะปรากฏ ตัวช่วยในการสร้างเมือง เหมือน Sim City ออกมา ชนิดคาดไม่ถึง อยู่ที่ ดวง โชคทาง และการ ปรับรับสถานการณ์ ต่างๆ ที่เข้ามาปะทะ... ให้ดูธรรมดาปกติ แต่ภายใน แข็งแกร่งมั่นคง ไม่มีตัวแดง เขียวปี๋ เป็นเจ้าหนี้แบงก์ ดีกว่า ภายนอก หะรู หะรา แต่ตัวแดงพรืดดด ข้างในกลวง และวิ่งหาเงินให้ควั่กทุกเดือน... การคัดเลือกลูกค้า ก็มี สายป่านไม่เท่ากัน...ถ้าให้ดี ต้องชนิด เลือกลูกค้าได้ แม้เป็นลูกค้า key account ใหญ่ๆ อย่าให้ sanction กติกา จนไม่ win win เมื่อมีครั้งที่1 ก็มีครัั้งที่2 และปั่นป่วน เละเทะเรื่อยไป อย่าถือ ฐานลูกค้าใดเพียงฐานเดียว ต้องมีสัก 4 ฐานและน้ำที่จะหนุนเข้ามาอีก 3 ฐาน เื่มื่อ ฐานเก่ากลายพันธุ์เป็น Alien ต้องสามารถ ปลดทิ้่ง และเติมน้ำใหม่ได้ทันที... วิธีนี้ ทำให้เรา ตัดส่วน เนื้อร้าย ธุรกิจออกได้ เต็มที่ก็ lost 25% เหลืออีก 75% รอน้ำใหม่ สบายมาก ช่วงว่างเว้น ถือโอกาส ไปหยั่งเชิงบริษัท อาจกลับไปในสถานะลูกจ้าง กลายเป็น ไปได้ลูกค้ากลุ่ม Corporates มาเป็นการขยับระดับลูกค้าไปสู่ รุ่นที่ใหญ่ขึ้น นานวันเข้า ลูกคนแรก อายุสัก 4-5 ขวบ เริ่มเพาะไข่ ในตะกร้าอีกใบได้แล้ว ซึ่งเป็นลักษณะที่เกื้อหนุนคนแรก และมีความเป็นแม่เหล็ก ที่มากบารมีเหมือนกัน แต่นิสัยดี... ไม่หัวหมอ ไม่จ้องเอาเปรียบคู่ค้า คู่ร่วมธุรกิจ แถมมีทั้ง ตบ เลี้ยงลูก และตั้งกติกาให้อยู่กันได้อย่างดีเยี่ยม เมื่อ ตลาดตรงนี้ peak ...blue ocean เดิมเพิ่มความเป็น Niche Blue Ocean ทำให้คู่แข่ง ตายเรียบไปโดย ไม่ได้ทำอะไร ลูกค้าเดิมเป็นโล่ห์ป้องชั้นดี สถานะทีเ่ป็นอยู่ ดึงลูกค้าทองคำฝังเพชรมาหาเอง จะมีดาบสองคม ตรงที่ ถ้าไม่เคยรู้วิธี ทำงานกับเศรษฐี คนมีเงินมาก่อน ก็จะรักษาไว้ได้ยากส์ ดังนั้น ก่อนเข้าสู่ตะกร้าใด ต้องมี background รู้ นิสัย สันดาน ของคนในกลุ่มนั้นมาก่อน แต่ลอยตัว เป็นอิสระ และมีกติกา ที่อยู่ร่วมกันพอควร... ในpyramids ปีที่6 ยังมุ่งไปที่"การเหวี่ยงตลาดสร้างสีสัน" รวมศาสตร์พันธมิตร ในลักษณะ Link Ipod ไม่ก้าวก่าย ล่วงล้ำอาณาจักรนัก เพราะต้องเป็นคู่ร่วม ที่ใช่ และมีอะไรๆ พอๆ กัน ไม่ใช่ นางเอกสลัม แต่งกะ พระเอกคุณชายทำอะไรไม่เป็นเืทือกนั้น...หมายถึง ต้องมีฐานรากความยาวนาน ฐานลูกค้าในตลาด segment เดียวกัน และอยู่ในรัศมีโซนบริการ...ที่เชื่อม linkage กันได้ ส่วนในแง่การตอกย้ำ Branding ต้องเพิ่มความร้อนแรงของ แม่เหล็ก ธุรกิจ อาจเป็นสถานภาพทางครอบครัว เช่น สมรส หรือ การเคลื่อนไหวเข้าออก ของธุรกิจ มีชาวต่างชาติ ยุโรป มาเป็น Landmark ทางครอบครัว มีชีวิต และการรับรู้ของลูกค้า ทำให้ แม่เหล็กทองคำขาวเดิม กลายเป็น แม่เหล็กทองคำขาวฝังเพชร...ตอกย้ำความใช่ ความเชื่อ และโอกาส ความฝันของลูกค้าบางกลุ่ม เช่น วัยทำงานฐานแมเนเจอร์ ซีเนียร์ เข้ามาเติมโซนเวลาที่ขาด หรือ คานอำนาจกันด้วย ม ปลาย ที่มีความเข้มข้น ในการซื้อซ้ำ ต่อเนื่อง และไม่สร้าืงปัญหาใช้บ้าง ไม่ใช้บ้าง ในสินค้าบริการ มักมีความเป๊ะ ความถี่ และความแน่นอน กว่า พร้อมการขยายตลาดโดยอัตโนมัติ... นี่ เท่าีที่คิดไว้ในปีที่ 6th ส่วนการขยายแตกสาขา ถ้าคนเดียวคนไม่ หรือ ไม่จำเป็นต้องทำ สิ่งที่ต้องทำ คือ เพิ่มความแรงส์ให้ลูกค้า โซนอื่น หาวิธีรับผิดชอบ ดูแลขอบข่ายอื่น เช่น รับส่ง เดินทาง ที่พัก ค่าใช้จ่าย กลุ่มที่พร้อมเรื่องเหล่านี้ จะเดินทางมาหาเราเอง โดยไม่ต้องเพิ่มต้นทุน ในการกระจายสถานที่... แชร์ประสบการณ์ไว้เท่่านี้ จากคุณ : kuddle เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 04:30:25

ความคิดเห็นที่ 53 อ่าน คห 52 แล้วนึกถึง ตะละแม่ป๊อปคัลเจอร์ เลย ช่วยบรรยายให้เป็นภาษามนุษย์เดินดินหาเช้ากินค่ำอย่างผมเข้าใจด้วยเถอะครับ อ่านแล้วอุปมาดั่งดูภาพ abstract ก็ไม่ปาน จากคุณ : สุด เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 07:59:50

ความคิดเห็นที่ 54 รบกวนคนอ่าน 52 เก็ท ช่วยแปลด้วยคับ จากคุณ : ต้วมเตี้ยมน้อย เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 12:48:51

ความคิดเห็นที่ 55 โอเคนะครับ คห 52 ของแบบนี้ถ้าไม่เคยสัมผัส ผมว่าอ่านไม่รู้เรื่อง อธิบายไปก็เท่านั้นครับ แต่บางหลักการผมก็ยังไม่ค่อยเห็นด้วยนะ ต่างคนต่างวาระ จากคุณ : Ivalice (Ivalice) เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:10:19

ความคิดเห็นที่ 56 ค.ห52 อ่านไม่รู้เรื่องแสดงว่าคนเขียนเก่งมากๆ จากคุณ : komsonton เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:34:25

ความคิดเห็นที่ 57 ซุนวูว่ารู้เขารู้เรารบร้อยครั้งชนะร้อยครั้ง ไม่รู้จักฉันไม่รู้จักเธอ รบร้อยครั้งแพ้ร้อยครั้ง รู้เขา คือลูกค้าเป็นใคร มีกำลังซื้อขนาดไหน ต้องการอะไร รู้เรา คือ เงินทุน ประสบการณ์ ความพร้อม เรามีขนาดไหน. ลงทุนล้านนึงของคนมีแสนเดียวคือเกินตัวไปมาก ทุนล้านนึงของคนมีสิบล้านอาจจะชิวๆ.   Sme ส่วนใหญ่ทุนไม่มาก ดังนั้นตามที่ จขกท บอกมาก็ถูกต้องแล้ว จากคุณ : hungry jack เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 13:45:53

ความคิดเห็นที่ 58 ผมพยายามอ่านทำความเข้าใจ #52 ก็พอรู้นะครับว่าจะสื่ออะไร  แต่คนเขียนเล่นใช้ภาษาเทพที่เข้าใจอยู่คนเดียวไม่สามารถสื่อสารให้คนอื่นเข้าใจเนื้อหาได้ เขียนมาเสียตั้งเยอะก็ไม่ได้ประโยชน์อะไรนอกจากจะได้อวดภูมิความรู้ของตัวเองที่ไม่มีใครรู้เรื่องว่ารู้จริงหรือเปล่า จากคุณ : <SportivO> เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 16:34:48

ความคิดเห็นที่ 59 ผมได้อ่าน คุณ kuddle มาเรื่อยตามกระทู้ต่างๆ มาหลายปีแล้ว เข้าใจว่า ทำอาชีพ ติวเตอร์ สอนเด็กลูกคนมีตังค์ และก็ไปได้ดี ซึ่งอาชีพนี้ ถือว่าเป็น วิชาชีพเฉพาะทางก็ว่่าได้ เจ้าของกิจการเป็นตัวหลักของธุรกิจ ภาษาอ่านดูแล้วก็ งงๆ ทุกกระทู้ อาจจะเพราะผู้เขียน เป็นคนที่มีความรู้ จินตนาการอันลำ้ลึก แต่ก็ไม่สามารถที่ทุกคนจะนำมาใข้ประโยชน์ ได้ ก็ถือว่่เป็นสีสันครับ อ่านแล้ว งง ดี จากคุณ : นะงงงวย เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 17:20:47 A:1.20.0.130 X: TicketID:273954

ความคิดเห็นที่ 60 ... เข้ามาดู จากคุณ : Mr. Fusion เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 21:13:50

ความคิดเห็นที่ 61 มาสะดุดเอาก็ คห 52 นิแหละครับ เดียวขอมีเวลาว่างๆ แล้วจะมาเจาะที่ละประโยค เอาให้เข้าใจให้ได้เลย จากคุณ : GoSaI เขียนเมื่อ : 10 ต.ค. 55 21:26:08

ความคิดเห็นที่ 62 ลูกค้าผมมักจะได้อะไรที่เกินคาดเล็กๆน้อย ในราคาเดิมเสมอ จากคุณ : lostman เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 09:37:29

ความคิดเห็นที่ 63 ผมจะรอ คนที่มาแปล 52 ให้อ่าน จากคุณ : BKforever บีเค ฟอร์เอฟเวอร์ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 11:38:51

ความคิดเห็นที่ 64 ขอบคุณ เรื่องราวดีๆ ที่ทำให้ผม คิดย้อนกลับมามองตนเองได้ จากคุณ : gb1977 เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 11:48:37

ความคิดเห็นที่ 65 แก้ไขเมื่อ 11 ต.ค. 55 13:15:54 จากคุณ : ต้วมเตี้ยมน้อย เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 12:33:21

ความคิดเห็นที่ 66 ใครอ่านผ่านๆ ในความเห็น 52 คงไม่เข้าใจ แนะนำอ่านทีละประโยค แล้วคิดตาม คงเข้าใจ แต่ผมว่าน่าจะเป็นมุมมองในลักษณะธุรกิจเฉพาะ เน้นความสามารถทางวิชาชีพมากกว่า เช่น การเปิดคลีนิกของแพทย์ ครูสอนพิเศษ หรือ พวกรับเหมา เพราะเท่าที่อ่านดู น่าจะเหมาะสมกับการหาคอนเน็กชั่นในกลุ่มอาชีพเดียวกัน แต่อาจไม่เหมาะในการทำธุรกิจในยุคทุนนิยม จากคุณ : MamaKungking เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 13:32:49

ความคิดเห็นที่ 67 #52 งงว่าที่เขียนมาแล้วอ่านไม่รู้เรื่อง จะพูดรู้เรื่อง และสอนรู้เรื่องหรือคะ จากคุณ : carrot (littlebaby_rabbit) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 13:47:43

ความคิดเห็นที่ 68 อ่าน # 52 ได้ครึ่งทาง เรียกรอยยิ้มและเสียงหัวเราะจากเราได้มากเลยค่ะ เข้าใจว่าเนื้อหาและเรื่องราวที่กล่าวมาต้องดีแน่นอน อ่านไปตีใจความไป ฝึกสมองดิฉันไปในตัว ^^" จากคุณ : ท้องฟ้าสีครามยามเย็น เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 14:32:51

ความคิดเห็นที่ 69 ขอบคุณค่ะ จากคุณ : เขียนบน iPad (piak25) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 15:37:20

ความคิดเห็นที่ 70 จากความเห็นที่ 2 ตัวอย่างแรกร้านก๋วยเตี๋ยว ผมอ่านแล้วนึกถึงร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งในบางแสนครับ ไม่รู้ว่าใช่หรือเปล่า จากคุณ : บางแสนซิตี้ เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 16:12:32

ความคิดเห็นที่ 71 คห.52 อ่านแล้วเหมือนกับเอาหนังสือปรัชญาธุรกิจหลายๆเล่ม มายำรวมกัน ^ ^ เข้าใจว่า น่าจะเป็นคนที่ใฝ่หาข้อมูลและเป็นหนอนหนังสือตัวยง แต่เนื้อหาที่เขียนมา อ่านยาก เพราะเปลี่ยนเรื่องไว ไม่ต่อเนื่องกัน จากคุณ : พยายามจะเข้าใจ (naikomsan) เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 18:07:39

ความคิดเห็นที่ 72 ผมว่าคนที่ทำงานประจำมาจนอยู่ตัวแล้ว อยากจะมาค้าขายเป็นอย่าง ที่ จขกท. กล่าวเยอะครับ (ผมเองก็เคยเป็น เอาเงินเข้าทุ่ม ทำร้านให้ดูหรู เว่อร์ไว้ก่อน ทุ่มเงินหมดหน้าตัก สุดท้ายหมดตรูด) จากคุณ : นะจังงัง เขียนเมื่อ : 11 ต.ค. 55 18:09:49 A:1.20.1.144 X: TicketID:273954

ความคิดเห็นที่ 73 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ ................................................ ส่วนความเห็น 52 เราอ่าน 3 บรรทัด ก็คิดว่าเป็นคุณ kuddle แน่นอน ยิ่งบรรทัดต่อๆ มายิ่งแน่ใจ สำนวนเป็นเอกลักษณ์แต่อ่านแล้วมึนๆ เล็กน้อย (-_-") ช่วยแปลแบบสั้นๆ (ตามความเข้าใจ) นะคะ  : คุณ kuddle ทำธุรกิจ Private tutor โดยเน้นกลุ่มลูกค้าเฉพาะกลุ่ม กำลังซื้อของลูกค้าเป็นระดับกลางไปทางสูง เช่น อัยการ เจ้าของโรงงาน ผู้กำกับ ผู้พิพากษา ซึ่งปีนี้ย่างเข้าปีที่ 6 แล้ว กลยุทธ์ คือ คุณ kuddle จะเป็นผู้สอนด้วยตัวเองเท่านั้น ซึ่งถือเป็นหัวใจหลักของธุรกิจติวเตอร์ แบบเดียวกับ เคมี อ.อุ๊ และใช้การประชาสัมพันธ์แบบปากต่อปากของลูกค้า นอกจากนี้ยังต้องเข้าใจความต้องการลูกค้าเป็นอย่างดี รวมทั้งปรับเปลี่ยนการบริการให้เข้ากับลูกค้าแต่ละเจ้าด้วย เมื่อฐานของลูกค้าเพิ่มมากขึ้น อำนาจการต่อรองของผู้ให้บริการก็ยิ่งสูงขึ้น เลือกลูกค้าได้ รวมทั้งในแง่ของการตั้งราคา การจัดเวลาสอน สำหรับการจับกลุ่มลูกค้า ก็ควรจะมีหลายๆ กลุ่มเพื่อกระจายความเสี่ยง การเป็นผู้บุกเบิกตลาดก่อน ย่อมได้เปรียบ เพราะลูกค้ามีความเชื่อมั่น (brand loyalty) และเนื่องจากเป็นผู้คิดรูปแบบการให้บริการเอง มีความรู้เต็มที่ในสิ่งที่ทำ ความเสี่ยงจึงน้อย และคู่แข่งก็น้อยด้วย หรือเรียกว่าเป็นการตลาดแบบ Blue ocean นึกภาพทะเลสีคราม ชิว ^^ นอกจากนี้ยังมีการสำรวจตลาด โดยการลงพึ้นที่จริงๆ (คาดว่าไปพูดคุย โดยไม่ได้บอกว่า ตัวเองเป็นเจ้าของ) เพื่อให้ได้ feedback ใกล้เคียงความจริงที่สุด ตัวอย่างเช่น ตึกหนึ่งในย่านธุรกิจ มีคุณป้าชอบมาถูพื้น ซึ่งจริงๆ แล้วเป็นเจ้าของตึก เป็นต้น สำหรับกลยุทธ์ล่าสุดในปีที่ 6 คือ การหาพันธมิตรทางธุรกิจที่เหมาะสม ทั้งในแง่ของ ฐานลูกค้า ความมั่นคงของธุรกิจ สำหรับการขยายฐานลูกค้าจะไม่ทำโดยการแตกสาขา แต่จะมุ่งไปที่การดึงลูกค้าที่อื่นเข้ามา เช่น เพิ่มรถรับส่ง สุดท้ายเนื่องจาก branding หลักคือตัวคุณ kuddle เอง ก็จะต้องมีการสร้างภาพลักษณ์หรือชูจุดเด่นบางส่วน เพื่อให้อยู่ในกระแสและความรับรู้ของลูกค้าอยู่เนืองๆ เช่น สภานภาพทางครอบครัว  ว่าจะแต่งงานแล้วนะจ๊ะ หรือมีชาวต่างชาติมาเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัว อะไรทำนองนี้  อารมณ์เดียวกับ Steve jobs, คุณตัน เพราะส่วนหนึ่งที่สำคัญสำหรับตัวธุรกิจนี้ ก็คือความเชื่อมั่นในตัวผู้สอนนั่นเอง ...............  เรียบเรียงผิดพลาดประการใดก็ขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่า ^ ^ แก้ไขเมื่อ 12 ต.ค. 55 08:56:49 จากคุณ : Bluebird at Bonneville~* เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 08:52:42

ความคิดเห็นที่ 74 เรียนคุณบางแสนซิตี้ ความคิดเห็นที่ 70 มิใช่ครับ อยู่คนล่ะทิศละทางเลยครับ ...[^,^]... จากคุณ : มาม่ากับปลากระป๋อง เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 11:40:56

ความคิดเห็นที่ 75 ขอบคุณมากเลยคะ ดิชั้นกำลังมืดแปดด้านอยู่พอดี คิดจะทำธุรกิจแต่ไม่รู้จะทำอะไร กระทู้นี้เตือนสติที่กำลังเตลิดได้ดีมากๆเลย จากคุณ : Diesel Engine เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 15:15:20

ความคิดเห็นที่ 76 ที่บริษัทใหญ่แห่งหนึ่ง ใหญ่มากกกก จะให้เราทำเสื้อ แต่ยังสรุปแบบไม่ได้ เรียกให้เข้าไปคุย เพื่อเลือกแบบ เรากิจการเล็ก ๆ แต่คนดันรู้จักเยอะ บริษัทอยู่แถว กำแพงเพชร 2 ขับมอไซด์ไป วันแรก ยื่นนามบัตร ก็คุยดี เดินมาส่งหน้าลิฟท์ คงยังไม่เห็น บัตรจอดรถ  ครั้งที่ 2 ส่งแบบให้ดูอีก ยังสรุปของผู้หญิงไม่ได้ ลากลับก็ยื่นบัตรจอดรถให้สเตมท์ เค้าคงเห็นว่าเป็นบัตรจอดรถ ก็หายไป 3 วัน ตอนแรกเห็นบอกว่า งานด่วนเร่ง เพราะใช้เดือนหน้า อยู่ ๆก็หายเงียบไป โทรไปสอบถามจะให้แจ้งแบบจะทำราคาเสนอ คุณน้อง ( ตำแหน่งไม่เล็กนะ ) บอกว่าทำเรื่องเสนอผู้ใหญ่เพื่อของบ ต้องพิจารณาอีกทีว่าแบบนี้เหมาะสมไหม เรารู้ได้ในทันทีว่า เค้าไม่เชื่อมือเรา เพียงแค่เห็นว่าขับมอไซด์ไปติดต่องาน  นี่คือบริษัทคนไทย มองแต่ภายนอก บริษัทฝรั่งเค้าไม่ได้แคร์ เค้าแค่คุณทำงานให้เค้าได้ ตรงสเปค ส่งตรงเวลา ก็โอแล้ว  นี่ถ้าเป็นรถยนต์นะ ค่าใช้จ่ายครั้งนี้ใครรับผิดชอบ เฮ้อ รถมอไซด์ก็เติมน้ำมัน นะคร้าบบบบบ จากคุณ : Rosereallove เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 15:54:57

ความคิดเห็นที่ 77 กระทู้นี้ได้ประโยชน์เยอะเลย เราอ่านคห.52 สามรอบแน่ะ กว่าจะเริ่มเก็ท จากคุณ : darkbluenight เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 22:47:48

ความคิดเห็นที่ 78 เรียนทุกๆความเห็น สำหรับ# 52 ขนาดผมทำธุรกิจเดียวกับคุณkuddle เป็นติวเตอร์มาก็หลายปี  เวลาอ่าน คห.คุณkuddle ทีไร งง ทุกที แต่แนวคิดธุรกิจลึกซึ้งครับ และผมก็ทำเช่นนั้นอยู่ด้วย มองในแง่ดี ลับสมอง ครับ อ่านสักสองสามรอบก็จะพอเข้าใจ จากคุณ : Fabulous (nokkydeenee) เขียนเมื่อ : 12 ต.ค. 55 23:44:46

ความคิดเห็นที่ 79 ในห้องสีลม มี 2 ท่านที่ผมพยายามอ่านแล้ว ยังไงก็ไม่รู้เรื่ือง ยิ่งอ่านยิ่งธาตุไฟจะแตกออกจากทวารทั้ง 5 ที่เจ๋งคือ ... ทั้ง 2 ท่าน มีอาชีพเป็น ครู และ Tutor ... แปลก ๆ ๆ ๆ ๆ จากคุณ : Morning Star เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 01:13:34

ความคิดเห็นที่ 80 ทู้นี้ให้ประโยชน์มาก ขอบคุณค่ะ ปล. #52 แปลกเนอะ เป็น tutor แต่อธิบายเป็นภาษาไทยง่ายๆ ไม่รู้เรื่อง ภาษาอังกฤษก็ผิด private tutor ค่ะ ไม่ใช่ tutor private เข้าไปดูบล็อกแล้วยิ่งงงเข้าไปใหญ่ สุดมหัศจรรย์จริงๆ เหอๆ จากคุณ : ZzIqka เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 09:23:42

ความคิดเห็นที่ 81 ขอเสริมจากประสบการณ์เคยเจ๊งมาแล้ว ต้นทุนสินค้าของเราที่ซื้อมานั้นถ้าต่ำไม่ได้ก็ต้องหาช่องทาง ที่เพิ่มมูลค่าของเราให้ได้ หมายถึงว่า ถ้าเราไม่สามารถซื้อต่ำกว่าได้ เราต้องเพิ่มบริการได้  คนเราซื้อของเพราะว่าอยากได้ และ จำเป็น  ไม่ใช่อะไรเลย  เหมือนกับไอโฟน ซื้อเพราะอยากได้ และที่สำคัญสินค้าที่เราจะขายแล้วได้กำไรเยอะ ๆนั้นคือความแตกต่างกับที่มีอยู่ในตลาด ทำธุรกิจนั้นไม่ยาก ถ้าเราจับจุดตัวเราได้และตลาดได้ครับ  ค่อยๆดูว่าเราถนัดอะไรบ้าง ชอบอะไรบ้าง แล้วก็่ค่อยๆลุยไป จากไม้ เป็นปูนและเป็นตึก   คนเราคลาน  เดิน วิ่ง ไม่มีวิ่งได้ตั้งแต่แรกหรอกครับ  ต้อง ค่อยๆทำไป เมื่อเราชำนาญทุกอย่างแล้วนั้นแหละเดิน แล้วก็วิ่ง ทำไปเรื่อยๆ จากคุณ : GTNEWSTHAILAND เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 14:02:20

ความคิดเห็นที่ 82 ^ ^ โทนี่ สตาคบอกว่า "จาวิส บางทีคนเราไม่ต้องหัดเดินก็วิ่งได้" ขำๆนะ จากคุณ : safetymind เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 17:48:30

ความคิดเห็นที่ 83 #52      มา ผมก็อ่านผ่านๆ หลังๆไม่อ่านเพราะ  เปลี่ยนเรื่องเร็วไป  ไม่ปะติดปะต่อ    ต้องอ่านอีกหลายกระทู้ ไม่ค่อยมีเวลาละเมียดละมัย จากคุณ : ranat เขียนเมื่อ : 13 ต.ค. 55 23:56:31

ความคิดเห็นที่ 84 การทำธุรกิจ รายได้ - รายจ่าย = กำไร ต้องทำต้นทุนต่ำๆ จากคุณ : nut_dev เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 00:20:33

ความคิดเห็นที่ 85 กระทู้นี้ช่วยเราได้มากเลย ขอบคุณนะคะ _/l\_ จากคุณ : รักหมาบิ๊กคุง (รักหมาบิ๊กคุง) เขียนเมื่อ : 14 ต.ค. 55 23:39:13

ความคิดเห็นที่ 86 ชอบกระทู้นี้มากค่ะ เห็นด้วยกับหลายความเห็น ส่วนตัวเราทำมาได้ นี่จะเป็นปีที่ 3 แล้วมีความเห็นว่า เจ้าของกิจการควรมีความสามารถปรับตัวเข้ากับความเปลี่ยนแปลงใดๆ ได้ ไม่ว่าความเปลี่ยนแปลงนั้นจะไปในทางลบ หรือบวก ต้องเป็นคนรู้จักสังเกต มองหาช่องทางจากความเปลี่ยนแปลงนั้น ซึ่งจะทำให้สามารถพลิกเรื่องแย่ๆ ให้เป็นกำไรมากมายได้ เรามักจะมองคนที่เค้าขายดีๆ แล้วถามตัวเอง ว่าเพราะอะไร ทำไม และอย่างไร คนขายลูกชิ้น น้ำเต้าหู้ ก๋วยเตี๋ยว หรือแม้แต่คนที่ทำแล้วเจ๊งก็เป็นครูเราได้ค่ะ ..... อย่างไรก็ตาม เรามองว่าคนที่เล็งผลเลิศเกินไปตั้งแต่เตาะแตะ และไม่ชอบความเปลี่ยนแปลง ไม่เหมาะที่จะมาเป็นเจ้าของกิจการ เพราะในช่วงเริ่มกิจการ เป็นช่วงเรียนรู้ เป็นช่วงที่ไม่ควรเล็งกำไรมหาศาลนัก ต้องค่อยๆ ไป แค่พออยู่ได้ก็เก่งแล้ว บางอย่างต้องยอมเสียไปเพื่อแลกประสบการณ์ ซึ่งประสบการณ์นี้ ไม่สามารถคิดเป็นตัวเงินได้ แต่มีมูลค่ามากกว่าตัวเงิน คนที่ไม่ชอบความเปลี่ยนแปลงก็เช่นเดียวกัน ไม่เหมาะที่จะมาทำ แต่เหมาะเป็นลูกจ้างมากกว่า เพราะขณะทำธุรกิจ มีสิ่งใหม่ๆ ที่เราต้องเรียนรู้ตลอดเวลา มีปัจจัยภายนอกที่ควบคุมไม่ได้ เจ้าของกิจการควรจะต้องรู้จักปรับเปลี่ยน หากลยุทธ์ใหม่ เพื่อให้สอดคล้องกับสถานการณ์ที่เปลี่ยนไป จึงจะอยู่รอด พร้อมกำไรงดงามในมือได้ จากคุณ : Lovely Creature เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:13:44

ความคิดเห็นที่ 87 ขอบคุณเจ้าของกระทู้ค่ะ อ่านแล้วโดนใจ เข้าขั้นสะอึกไปเลย เพราะมันเข้ากับสภาพดิฉันตอนนี้ที่สุด ที่จัดการใส่เงินลงทุนร้านและสินค้าให้หรู แพงเวอร์ แต่ไม่สนใจทำการตลาดให้ดีและไม่มีประสบการร์ทำธุรกิจ สุดท้ายเลยอยู่ในขั้นแป๊ก และทำท่าจะเจ๊ง = = ( เพลีย) >>>แล้วก็ขอบคุณความเห็นที่ 73 ค่ะที่ช่วยอธิบายความเห็นที่ 52 ให้เข้าใจอย่างชัดเจน เมื่อลองกลับไปอ่านดูอีกครั้งดิฉันก็เข้าใจไปในแนวทางนี้ จากคุณ : ฉันเป็นหุ่นกระป๋อง เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 14:41:23

ความคิดเห็นที่ 88 อย่าเช่าที่แพง อย่าตบแต่งมาก อุปกรณ์สำนักงานแบบพอใช้ได้ ไม่ต้องจ่ายเยอะ ที่สำคัญ อย่าจ้างคนมาก จ้างแค่พอทำไปก่อน งานงอกค่อยจ้างเพิ่ม จากคุณ : JusTT เขียนเมื่อ : 15 ต.ค. 55 16:05:25

ความคิดเห็นที่ 89 อ่าน ๆ มา พอถึง คห.52 ผมอ่านไปซักพักรู้สึกว่าไม่เป็นภาษาคน หรือไม่ผมก็อ่านไม่รู้เรื่อง ไม่เข้าใจ ตัดสินใจเลิกอ่าน หลังจากนั้นได้เห็น คห.ล่าง ๆ ต่อ ๆ มา ค่อยเบาใจหน่อยว่าผมยังคงเป็นคนในระดับปกติ แต่แปลกใจที่บอกว่า คห.นั้นเป็น ติวเตอร์ ใช้ภาษายังไม่ค่อยเป็นภาษาคนจะไปถ่ายทอดอะไรให้คนอื่นรู้เรื่องได้ รึจะเป็นหลักจิตวิทยา ใช้ภาษาให้มันงง(เพราะตรูไม่มีจุดแข็งอื่น) มันจะได้ถูกสะกดให้คิดว่ายังฉลาดไม่พอ แล้วมันก็ต้องไปอวดแข่งกันว่า เฮ้ยเพื่อน ฟังเข้าใจป่าว เราเข้าใจนะเว่ย อะไรประมาณเนี้ย เรียกว่าการสร้างภาพลักษณ์ หลอกแดรก ครับ พออ่าน คห.73 ยิ่งเข้าใจเลยว่าใช่ น่าสงสารเด็ก ๆ กับพวก ผู้ปกครองพวกนั้นจัง เอ้ย จุงเบย ธุรกิจไม่มีอะไรมากครับ หากเคยทำยังไงแล้วสำเร็จ จงทำต่อไป  หากเคยทำอะไรแล้วล้มเหลว ก็ทบทวน แก้ไขจุดบกพร่อง แล้วเริ่มใหม่ แต่ที่ยากคือ คิดง่าย พูดง่าย แต่ตอนทำมันไม่ง่ายเสมอไป ครับ จากคุณ : LUCKPOWERRICH เขียนเมื่อ : 16 ต.ค. 55 01:25:22

ความคิดเห็นที่ 90 คนแบบความเห็น 52 เขาคิดเป็นภาพครับ ถ้าจะเข้าใจคนแบบนี้ต้องคิดเป็นภาพตามเขา ผมทำงานล่ามญี่ปุ่น เจอญี่ปุ่นบางคนฉลาดมาก แต่ญี่ปุ่นคนอื่นชอบพูดลับหลังเขาว่า ญี่ปุ่นคนนี้พูดอะไร ญี่ปุ่นด้วยกันยังฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง แต่ผมรู้ว่าปัญหานี้จะเกิดกับคนที่หัวไวมากๆ เขาจะคิดเป็นภาพ และพูดทุกๆอย่างที่อยากพูดในทุกๆเวลา เรื่องนี้ก็เคยเป็นปัญหากับผมเหมือนกัน ผมเคยเป็นคนที่พูดแล้วคนอื่นฟังไม่ค่อยรู้เรื่อง ผมแก้ปัญหาของตัวเองด้วยการฝึกเขียนเรียงความครับ ซึ่งมันพัฒนาทักษะการใช้ภาษาได้ดีพอสมควร จนตอนนี้ผมสามารถเล่าเรื่องยากๆให้คนฟังเข้าใจง่ายๆได้ และผลพลอยได้คือ ผมสามารถแปลคำพูดคนญี่ปุ่นที่มีลักษณะแบบนี้ได้ด้วย ซึ่งล่ามทั่วๆไปทำไม่ค่อยได้กัน จากคุณ : ซื่อสัตย์ มั่นคง เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 10:03:34

ความคิดเห็นที่ 91 ข้อเสีย ของธุรกิจ คุณ kuddle คือ ถ้าวันนึงไม่มีคุณ ธุรกิจก็จะค่อยๆล่มลงไปเรื่อยๆ ถ้า ให้เทียบระหว่างให้ทำธุรกิจเเบบ เดอะ เบรนด์ กับ อ.อุ๊ เดอะ เบรนด์  ต่อให้ พี่ช้างเป็นอะไรไป เดอะ เบรนด์ ยังอยู่ได้ เเต่ ถ้า อ.อุ๊ เป็นอะไรไป ไม่รู้ใครจะมาสอนเเทน เเล้วดีเท่า ถึงเเม้เเกจะมี ตึกวรรณสร เเล้วก็ตาม....... จากคุณ : werty_max เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 11:17:00

ความคิดเห็นที่ 92 ขอเพิ่มเติมอีกอย่างครับ ถ้าทำเองได้จะดีมาก อย่าหุ้นเด็ดขาด 95 เปอร์เซ็นมีปัญหาครับ จากประสบการณ์ผมเองเลย มาเตือนไว้ ค่อยๆทำเป็นของเราเองดีที่สุด จากคุณ : กากินกบ (กากินกบ) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 12:18:11

ความคิดเห็นที่ 93 คุณความเห็น 10 นั้น พูดถูกต้องเป๊ะๆเลยครับ คนไม่เคยทำธุรกิจ พอเริ่มทำ มักจะ focus ไปที่อะไรที่ไม่ใช่ตัวแปรหลักในการอยู่รอดของธุรกิจ เช่น การตกแต่งร้าน เฟอนิเจอร์ในร้าน การจัดทำเอกสาร การจัดทำบัญชี   ซึ่งจริงๆ แล้ว หัวใจหลักของธุรกิจคือ ลูกค้า ครับ   คำถามที่ต้องตอบให้ได้ก่อนคือ จะให้คนมาซื้อสินค้า และบริการของเรา อันนี้คือโจทย์แรกที่ต้องแก้ให้ได้ก่อน ซึ่งการตกแต่งมากน้อย ก็ขึ้นกับโจทย์ข้อนี้   การตกแต่งน้อยก็อาจจะมีผลกับลูกค้า แต่การตกแต่งมากเกินไป ก็มีผลเช่นเดียวกัน เพราะร้านอาหารหรูไป คนคิดว่าแพง ไม่กล้าเข้าก็ได้ครับ จากคุณ : ป้อม (Bgate) เขียนเมื่อ : 17 ต.ค. 55 12:26:57

ความคิดเห็นที่ 94 แต่ก่อนผมก็เป็น เหมือนหลายๆท่านครับ เคยขายของตลาดนัด จนมีเงินหลายแสน ไฝ่ฝันอยากเปิดร้าน เพราะเห็นคนอื่นทำแล้วรวย เลยทำตาม แต่ต่างตรงที่ ทำเลด้อยกว่ามาก ผิดเวลาตอนที่ผมทำมีคู่แข่งเจ๋งๆแล้ว แค่สองอย่างนี่ก็ทำนายได้ตั้งแต่ต้นแล้วว่าไม่รอดแน่ แต่ก็ยังฝืนที่จะทำ ร้านเช่าถูก ทำเลห่วย ตกแต่งร้านไม่มาก แอร์ซื้อ30,000 หมดค่าตกแต่ง อุปกรณ์เกือบแสน มีรายได้วันละไม่ถึงพัน อยู่ได้สี่เดือน ไม่รอดครับ เหนื่อยใจมากๆ เดี๋ยวนี้ จะทำอะไร เน้นไปที่หัวใจหลัก ของธุรกิจ จริงๆครับ ก็เลยใข้งบน้อยมากๆ เช่น จ้างทำเว็บพื้นๆง่ายๆเน้นที่สินค้า รายละเอียด บริการ ที่อยู่ เบอร์โทร หมดค่าจ้างไป 7000 บาท เห็นคนอื่นๆหมดไปหลายหมื่น เว็บเ ียบเหมือนป่าช้าเพราะไม่ตรงประเด็น หรือ ใช้งานยากเกินไปสวยงามแต่ไม่ เมคเซ้นต์ ไม่สต็อคสินค้ามาก เอาเฉพาะที่ขายดี เน้นpre order สถานที่เป็นบ้านตัวเอง ไม่เสียค่าเช่า สรุป ค่าใช้จ่าย ตกแต่งร้่าน(บ้าน)ไม่กี่หมื่น ค่าเช่าไม่มี ลูกน้องไม่มี ขายเท่าไหร่กำไรเต็มๆ จากคุณ : นะจังงัง เขียนเมื่อ : 18 ต.ค. 55 13:30:14 A:1.20.0.141 X: TicketID:273954

ความคิดเห็นที่ 95 ค่อยยังชั่ว นึกว่าอ่าน #52 ไม่รู้เรื่องคนเดียวซะแล้ว ^^ จากคุณ : Pu'Chew เขียนเมื่อ : 19 ต.ค. 55 15:23:28

ความคิดเห็นที่ 96 ดิฉันว่า คห.#52. ใช้ภาษาเหมือน google translate เลยค่ะ. จากคุณ : Rammo (Rammo) เขียนเมื่อ : 20 ต.ค. 55 12:49:12

ความคิดเห็นที่ 97 ความเห็น 52 คุณ Kuddle รับฟังความเห็นของแต่ละท่านไว้เป็นกระจกสะท้อนตัวเองก็ดีนะครับ ผมอ่านแค่ 2 บรรทัดผมก็รู้ว่าเป็นคุณ เห็นคุณเข้าไปคอมเม้นท์ แทบทุกกระทู้ที่เริ่ม Hot แล้วยกเรื่องตัวเองประมาณนี้ ก็สรุปประมาณความเห็นข้างบนครับ คุณก็เพียง One woman show ศิลปินเดียว สอนพิเศษภาษาอังกฤษ แต่พยายามผูกศาสตร์ขั้นสูงในด้านการตลาด โดยใช้ภาษาประกิดมาทำให้ดูขลัง ใช้ศัพท์แสงปนมั่วไปหมด Segmentation, Target Marketing, Market share, Niche Marketing, Brand Loyalty บลา บลา บลา ผูกจนคนนึกว่าเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่ข้ามชาติ มีลูกค้าระดับยักษ์ เขียนจนคนอ่านงง ยิ่งกว่า งง ที่ชอบคือ มีหลายคนมีจิตใจงดงาม พยายามเข้าใจคนอื่น พยายามตีความที่คุณสื่อ คนพวกนั้น ผมว่าน่านับถือครับ เป็นคนที่คิดถึงจิตใจคนอื่นครับ และคนเหล่านี้ เวลาเขาสื่อสาร เขาจะพยายามสื่อให้คนอื่นเข้าใจครับ มีการเรียบเรียงความคิด การตรวจสอบตัวสะกด เพื่อให้คนที่อ่าน อ่านแล้วลื่นไหล ไม่หงุดหงิด เข้าใจสิ่งที่ต้องการสื่อ เกิดการแลกเปลี่ยนความรู้ระหว่างกัน เกิดอรรถรส ศรัทธาก็จะเกิดตามมาครับ อย่าว่ากันนะครับ อาจจะพูดตรงมาก แต่หวังดีนะครับ จากคุณ : pigkaboo (กระบี่ไร้คม) เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 00:17:18

ความคิดเห็นที่ 98 ถ้าเป็นหนังเขาเรียกขโมยซีนครับ คห.52 ลึกซึ้ง มันจะมีประโยชน์อะไรถ้าเก่งซะเปล่าแต่ถ่ายทอดให้คนอ่านไม่รู้เรื่องเสียเวลาเปล่าครับผม จากคุณ : นายธุรการ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 09:54:32

ความคิดเห็นที่ 99 ยุคนี้ หัวใจหลัก น่าจะอยู่ที่ นวัตกรรม  แม้ว่าจะเป็นสิ่งที่เคยมีคนทำหรือขายอยู่แล้ว แต่ถ้าเราสามารถดัดแปลงให้ดีขึ้น น่าใช้ขึ้น ดูมีกึ๋นหรือสไตล์ ก็จะทำให้ขายได้ เพราะไม่ซ้ำกับของที่ทีในตลาดเดิม โดยต้องดูที่ลูกค้าหลัก และมีลูกค้ารองด้วย เผื่อกะแผนการตลาดพลาดจากเป้าหมายหลักจะได้ไม่เจ็บตัว และสุดท้าย ต้องใส่จิตใจหรือจิตวิญญาณลงในสินค้าหรือการบริการด้วย เพราะคนเราไม่ได้เลือกจากความมีเหตุผลเพียงอย่างเดียว อารมณ์ก็มีผลด้วย ต่อให้สินค้าตั้งราคาไว้เท่าใดก็ตาม ถ้าทำให้ลูกค้ารู้สึกว่า ของที่ได้มามากกว่าเงินที่จ่ายไป ลูกค้าก็จะรู้สึกว่าคุ้ม และพร้อมจะจ่ายเงิน ปล ไม่เคยขายของ แต่ชอบเปรียบเทียบการขายของแต่ละเจ้า เวลาเลือกใช้สินค้าและบริการ จากคุณ : หาได้แคร์ไม่ เขียนเมื่อ : 21 ต.ค. 55 21:11:14

ความคิดเห็นที่ 100 ขอบคุณ คห.ที่ 90 พออ่านแล้ว เข้าใจ คห.52 ทันที จากคุณ : เวลามีค่า เขียนเมื่อ : 22 ต.ค. 55 00:54:48

ความคิดเห็นที่ 101 ผ่านมาแล้ว จากคุณ : noozwaen15 เขียนเมื่อ : 4 พ.ย. 55 11:52:13