ผมขอแชร์ประสบการณ์บ้างครับ
สมัยผมยังเรียนมหาลัยแถวๆรังสิต ผมต้องนั่งรถ 2 ต่อครับ คือ BTS แล้ว รถตู้
ตอนเช้าประมาณ 7 โมงออกจากบ้านมาก็เริ่มรู้สึกนิดๆแหละครับ แต่คิดว่าไม่เท่าไหร่ ( เผอิญออกจากบ้านเช้าเกิน ระบบขับถ่ายยังไม่ทำงาน )
พอขึ้น BTS ปุ๊บ ผมเริ่มมีอาการหนักขึ้น ก็เริ่มวางแผนชีวิตแล้วครับ ต้องลงห้างไหนซักห้างแล้วมั้ง
แต่พอเริ่มคิด อืมม 7 โมงครึ่ง ห้างไหนจะเปิดฟระ! BTS ก็ไม่มีห้องน้ำหรือมีก็ไม่รู้ไม่กล้าขอ
ในใจก็เอาวะ นั่งรถตู้แม่มรวดเดียวเลยก็แล้วกัน แต่ก็คิดในใจ 40 นาทีถึงมหาลัย อืมมม ไม่น่ารอด ขี้แตกกลางรถตู้แน่นอน!!!!
จังหวะนั้นถึงอนุสาวรีย์พอดี ก็เลยต้องเดินหาตามทางแล้วฟระ ไม่ร้านขายของก็ห้องน้ำสาธารณะที่มันเป็นตู้ๆ
ปรากฏว่า ก็เนื่องจากว่ามันเช้าเกิน ไม่มีร้านไหนเปิดเลย!!!! ห้องน้ำสาธารณะก็เต็ม!!!!
ผมเริ่มเดินไม่เหมือนคนปกติแล้วครับ แบบว่ารอต่อคิวก็ไม่ไหวแล้ว ในใจตอนนั้นนี่แบบว่ากรูแตกกลางอนุสาวรีย์แน่ๆ
แล้วผมก็เหลือบไปเห็น โรงพยาบาลตำรวจครับ เอาล่ะวะ มันต้องเปิดตลอดแน่นอน
แต่แล้วขณะที่ผมกำลังพยายามเดินแบบเร็วที่สุดที่คนปวดขรี้คนนึงจะทำได้...
ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย.... ใช่ครับ เพลงชาติขึ้น
จำได้ว่าตอนนั้น ใจนึงก็ปวดขรี้ แต่อีกใจแบบว่าขำในความบัดซบตอนนั้นมากครับ
จะเดินต่อก็เดี๋ยวคนจะมองว่าไม่รักชาติ ก็เลยยืนแบบตัวงอๆ รู้สึกได้เลยว่าเป็นเวลาที่ผ่านไปนานมากๆ
หลังจากนั้นก็ผ่านมาได้ด้วยดีครับแต่ตั้งแต่นั้นมา ก็เป็นบทเรียนที่ว่ายังไงๆกรูก็จะขี้ให้เสร็จในตอนเช้าก่อนให้ได้ครับ