ความคิดเห็นที่ 1 รออ่านครับ  ^__^ จากคุณ : real_lover เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 18:34:31

ความคิดเห็นที่ 2 กินขนมรอ จากคุณ : Hashave เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 19:35:59

ความคิดเห็นที่ 3 ปูเสื่อเลยครับ จากคุณ : Junkyjoke เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 19:42:44

ความคิดเห็นที่ 4 (ขอโทษทีคะ ออกไปกินข้าวมา เล่าต่อเลยคะ) ชีวิตในช่วงมหาลัยเหนื่อย แต่ก็มีเวลาเพ้อฝัน เพ้อเจ้อตามวัย เรียกว่าเหนื่อยกาย แต่ค่อนข้างสบายใจ เพราะรายได้ที่หามา เพียงพอดูแลตัวเองอย่างสบายๆ และมีเหลือมีเก็บ ครอบครัวก็อบอุ่นมากๆ พ่อกับแม่เลี้ยงลูกแบบทุ่มเทให้ความรัก (แต่ไม่ตามใจ) และอบรมเลี้ยงดูสั่งสอนให้เป็นคนที่เข้มแข็งทั้งกาย ทั้งใจจริงๆ จนปัจจุบันนี้เรายังคิดว่า หากเรามีลูกก็ยังไม่รู้ว่าจะทุ่มเทให้กับการเลี้ยงดูได้ดีเหมือนที่ท่านทั้งสองดูแลเรามาหรือเปล่า เรียนจบมาด้วยความลำบากพอสมควร เพราะในเวลานั้นรายงานเยอะ ทำรายงานถึงตีสองตีสามทุกคืนไม่ได้หลับไม่ได้นอน เต็มที่กับชีวิตสุดๆ และเวลาปกติก็ยังต้องไปสอนหนังสือเหมือนเดิม เรียกว่าต้องจัดสรรเวลากันสุดริด ตัวเองก็ต้องรอด เด็กๆที่เรียนหนังสือกับเราก็ต้องสอบได้คะแนนดีที่สุดเช่นกัน.. แต่เกรดเฉลี่ยก็ไม่เคยทำให้ที่บ้านผิดหวัง เรียนจบมาแบบเฉียดๆได้เกียรตินิยมอันดับสาม.. ซึ่งตัวเราเองก็พอใจในตัวเองมากๆแล้ว ณ จุดนั้น ทันทีที่เรียนจบ เราก็เริ่มต้นหางานทำแบบนักศึกษาไฟแรงคนหนึ่ง และมาได้งานเป็นผู้ช่วยเลขาที่บริษัทรถยนต์แห่งหนึ่ง.. ทำไปได้หกเดือนหัวหน้าแผนกก็เอ็นดูส่งไปเรียนภาษาญี่ปุ่นเพิ่มเติมและดันให้เป็นเลขาฯขึ้นตรงกับประธาน ทำงานตรงนี้ไปได้ปีกว่าๆ ก็ลาออก ชอบบรรยากาศงานมาก ชอบคนที่นี่ เจ้านายใจดี ทุกคนเอ็นดู แต่เราต้องการก้าวไกลกว่านั้น ต้องการทำงานที่ "ได้ใช้ประโยชน์กับสิ่งที่เรียนมาจริงๆ" .. สุดท้ายเราก็ลาออก แล้วก็ได้ทำงานต่อทันทีในบริษัทฝรั่งแผนกจัดซื้อและดูแลลูกค้าไปในตัว.. จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:15:40

ความคิดเห็นที่ 5 การทำงานฝ่ายจัดซื้อต่างประเทศเป็นงานที่ท้าทายสำหรับเรามาก เราชอบงานนี้ และตอนเราสมัครงานนี้ ทางบริษัทฯเค้าไม่ได้มีนโยบายรับพนักงานเพิ่มเลย แต่เราหน้าด้าน ส่งอีเมล์ไปวิงวอนฝ่ายบุคคลว่าเราต้องการงานนี้แค่ไหน เราอยากทำแค่ไหน เราเหมาะกับมันแค่ไหน เราเกิดมาเพื่องานนี้จริงๆนะ จนฝ่ายบุคคลใจอ่อนเลยส่งต่ออีเมล์ที่เราเขียนให้เจ้านายฝรั่ง และเราถูกเรียกสัมภาษณ์ในทันที...และแน่นอนว่าเราผ่านแบบไม่มีข้อกังขา เพราะคุณสมบัติเราตรงเปะที่เค้าต้องการ.. ตอนนั้นเรามีความมั่นใจเต็มเปี่ยม และชัดเจนกับสิ่งที่ตัวเองต้องการ เราเลยพุ่งชนเข้าไปยังเป้าหมายตรงๆ เราทำงานในทีมๆหนึ่งได้ประมาณปีหนึ่ง และเราสนุกกับงานมาก ทุกๆวันมีแต่ความตื่นเต้น ท้าทาย และการแก้ปัญหา ซึ่งเราชอบมากที่จะได้แสดงศักยภาพตัวเองจริงๆ  เหมือนเด็กที่จบใหม่และไฟยังแรงมากๆอยู่ เราทำงานที่นี่ได้ปีกว่า ก็มีการเปลี่ยนแปลงในองค์กร ทำให้เราถูกดันขึ้นมาเป็นหัวหน้าทีมทันที แม้ว่าลึกๆแล้วเราจะเกรงใจพี่ที่เค้าอยู่มาก่อนหน้าเรา แต่ในองค์กรฝรั่งไม่มีคำว่า "ซีเนียริติ้" ไม่มีคำว่าอาวุโส เค้าให้ความสำคัญกับความสามารถมากกว่า (แต่บอกตรงๆนะ เราว่าเรายังไม่เก่งพอ เรายังอ่อนประสบการณ์เมื่อเทียบกับคนอื่นๆที่ทำงานตรงนี้ก่อนเรา เพียงแต่เราโชคดีที่ได้หลายภาษา และคุยถูกคอกับลูกค้าเจ้าใหญ่เท่านั้น) ซึ่งบางครั้งในโลกธุรกิจคุณไม่จำเป็นต้องเก่งมากมาย แต่คุณต้อง "ฉลาดพูด" .. ขอออกตัวก่อนเลยว่า เราไม่ได้เป็นคนชอบประจบ เพราะเกลียดการประจบ ในที่นี้เราหมายถึงว่า "การสื่อสารให้ตรงประเด็นมันสำคัญที่สุดที่จะทำให้งานบรรลุเป้าหมาย" ยิ่งงานที่เกี่ยวข้องกับการ "ประสานงาน"เยอะๆ คุณยิ่งต้องมีจุดแข็งในเรื่องการพูด .. เงินเดือนก็ปรับขึ้น 30% และสิ่งอื่นๆที่เย้ายวลใจอีกมากมาย มันมาพร้อมกับ"ความรับผิดชอบ" และ "แรงกดดันที่เพิ่มขึ้น" ไม่มีใครเค้าจ้างคุณแพงๆมานั่งชิลๆหรอก.. เราทำงานไปได้สองปีครึ่ง เราก็ได้พบกับสามีคนปัจจุบัน.. ซึ่งก่อนที่เราจะพบกับเค้า แม่เราก็กดดันเรื่องการมีครอบครัวกับเราพอสมควร กดดันเสียจนเราเครียดจัด เราไม่เคยคิดว่าเรื่องพวกนี้มันสำลักสำคัญอะไรในชีวิตมาก เพราะเรารู้สึกว่าเราอยู่สบายดี ไม่เดือดร้อนอะไร เรามีครอบครัวที่อบอุ่น มีงานที่มั่นคง รายได้ดี แล้วอะไรอีกที่เราต้องการ.. แต่ด้วยวัฒนธรรมและปัจจัยอื่นๆที่ธรรมชาติอธิบายไม่ได้ เราเลยต้องเชื่อฟังในสิ่งที่แม่พูด จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:28:29

ความคิดเห็นที่ 6 เรารู้จักกับสะมีจากความตั้งใจของน้องชาย.. และแม่ผู้มีบทบาทสำคัญยิ่งใหญ่ในฉากนี้ เราไม่ได้ปิ๊งกันในทันที แต่เราค่อยๆเรียนรู้กันไป หลังจากที่รู้จักกันได้เพียงเดือนเดียว เราก็ป่วยจนต้องผ่าตัด มีสะมีคอยดูแลไม่ห่าง ด้วยความที่เค้าเป็นคนละเอียดอ่อนใจดี เลยชนะใจทั้งครอบครัวไปแบบไม่ต้องสงสัย และเราตกลงแต่งงานกันหลังจากนั้นสี่เดือน.. ชีวิตช่วงนั้นมันแฮปปี้ ลัลล้า มีสีสันอย่างที่ไม่เคยจะเป็นมาก่อน คิดว่าเจ้าหญิงกับเจ้าชายคงอยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขในปราสาทหลังใหญ่ทำนองนั้น เราแต่งงานกันและเราก็ท้องหลังจากนั้นสามเดือน หลังจากนั้นชีวิตก็เข้าสู่โหมดสีเทาๆอีกยาวนานนนนน ภาพกระดาษหน้าสุดท้ายของซินเดอเรลล่าก็แตกกระเจิง เราไม่รู้ด้วยซ้ำไปว่าความรู้สึกแบบไหนที่คนกำลังจะเป็นแม่คนควรจะมี เพราะระหว่างนั้นเรายังคงทำงานออฟฟิสอยู่ และงานหนักมาก กดดันมากที่สุด โดยไม่มีใครรู้ว่าเราท้องอ่อนๆอยู่ ในช่วงปีใหม่ที่คนทั้งโลกกับเค้าดาวน์อย่างมีความสุข เราก็สูญเสียชีวิตน้อยๆในพุงไปอย่างไร้สาเหตุ แม้แต่ธรรมชาติก็อธิบายไม่ได้ เราร้องไห้ เราเสียใจที่สุด และเราตัดสินใจลาออกจากงานทันที เพราะอยากใช้เวลาฟื้นฟูจิตใจกันสักพัก  เราควรจะลาออกตั้งแต่ตอนที่รู้ว่าตัวเองท้อง แต่เราไม่ เพราะเราอยากทำให้ครบปี แล้วรอโบนัสเหมือนที่พนักงานเงินเดือนคนอื่นๆคิด เป็นความรู้สึกที่สะอิดสะเอียนต่อตัวเองที่สุด ที่รู้ว่าตัวเองสูญเสียอะไรไป เพราะเรื่องแค่นี้.. โบนัสปีนั้นเราได้มากที่สุดในชีวิต แต่มันเทียบกันไม่ได้เลยกับสิ่งที่เราสูญเสียไป เราไม่รู้ว่ามันคือความผิดพลาดของเรา หรือเพราะโชคชะตาที่มิอาจฝืน จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:37:07

ความคิดเห็นที่ 7 เราพักกายพักใจอยู่เดือนกว่าๆ จากนั้นเราก็เริ่มต้นทำธุรกิจออนไลน์ต่อจากเดิม (จริงๆระหว่างที่เราเรียนมหาลัย เราก็มีขายของออนไลน์อยู่แล้ว แต่ทำเล็กๆ เรียกว่ามีก็ทำ ไม่มีก็ไม่ทำ แค่นั้น) หลังจากที่ลาออกจากงาน เราก็ตั้งใจจะมาช่วยงานสะมี และสานต่อธุรกิจออนไลน์ของตัวเองแบบจริงๆจังๆ เรารู้แค่เพียงว่า "เราอยากจะขายของ" แต่เราบอกไม่ได้ว่าเราจะขาย"อะไร" .. เคว้งคว้างกันอยู่พักใหญ่ๆ และแม้จะมีการอัพเดทอะไรเพิ่มเติมมากมาย สองเดือนแรกก็ยังเงียบมาก เงียบจนเราหมดความมั่นใจกับธุรกิจตรงนี้ไปแล้ว หลังจากนั้นก็มีลูกค้าเจ้าใหญ่ติดต่อมาให้เราซื้อเครื่องจักรให้ เป็นเรื่องที่ตื่นเต้นและท้าทายที่สุด เพราะเราห่างไกลกับสินค้าตัวนี้เหลือเกิน สามีผู้ที่มีความรู้ตรงนี้จึงคอยผลักดันให้เราลองทำดู จากนั้นเราก็มีลูกค้ารายย่อยๆสินค้าอื่นๆเข้ามาเรื่อยๆ เพิ่มจากหนึ่ง เป็นสอง เป็นสาม เป็นสี่ราย แต่ความมั่นคงในรายได้ก็ยังไม่แน่นอนอยู่ดี จนวันหนึ่งสามีเราบอกว่า เราควรจะมี "สินค้า" ที่เป็นของตัวเองด้วยนะ แต่โจทย์คือ "แล้วเราจะขายอะไรดีละ" จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:41:56

ความคิดเห็นที่ 8 หาหมอนก่อน จากคุณ : ท่านโชกุน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:50:35

ความคิดเห็นที่ 9 vote ก่อนเลยครับ จากคุณ : ท่านโชกุน เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 20:51:26

ความคิดเห็นที่ 10 หลังจากที่เดินเคว้งคว้างสะเปะสะปะกันอยู่หลายเดือน ในที่สุดเราก็ค้นพบสินค้าตัวหนึ่งที่เล่นดีไซน์และประโยชน์ใช้สอยไว้ด้วยกัน เรายึดเอาความรู้สึกของ"คนซื้อ" แล้วก็ทำการศึกษาสินค้าตัวนี้กันอย่างจริงจัง ทดลองใช้เองบ้างอะไรบ้างอยู่พักใหญ่ๆ และเราคิดเพียงอย่างเดียวว่า หากเราขายเอง ชาตินี้ก็ไม่รู้จะขายได้สักเท่าไหร่ ลำพังแค่สี่มือ สี่เท้า.. จะหาอะไรมาช่วยเราขายละ.. และคิดกันแบบชาวบ้านๆ เลยเราตัดสินใจส่งสินค้าเข้าโมเดิร์นเทรด.. เป็นจังหวะที่ค่อนข้างโชคดีเพราะเจ้าที่เราไปเสนอกำลังอยู่ในช่วงต้องการลงสินค้าใหม่ๆพอดิบพอดี เค้าตัดสินใจเอาสินค้าเราทันที และเราแทบจะกระโดดกันตัวลอย คิดเพ้อเจ้อกันไปเองว่าต้องขายได้เท่านี้ๆ เมื่อเทียบกับจำนวนประชากรในประเทศ แต่.. แต่.. คุณรู้ได้ยังไงว่าประชากรทั้งประเทศจะซื้อของคุณทุกครัวเรือน และกว่าจะถึงวันนั้นเราก็ยังไม่รู้ว่าชะตากรรมต่อจากนี้จะเป็นยังไง หลังจากที่ความดีใจนั้นมีชีวิตอยู่พักใหญ่ๆ เราก็มีเรื่องให้เครียดถึงกับกินไม่ได้นอนไม่หลับกันเลยทีเดียว เพราะเค้าตัดสินใจรับสินค้าเราแล้ว แต่เรา"ยังไม่ได้จดทะเบียนบริษัทเลย".. และเรามีเวลาที่จะไปเซ็นสัญญาและส่งเอกสารให้กับทางคู่ค้าเพียง "ครึ่งเดือน" เท่านั้น ช่วงเวลานั้นเราจึงต้องรีบหานักบัญชี จดทะเบียนก่อตั้งบริษัท และส่งเอกสารให้คู่ค้าทันกำหนดการของเค้า เราต้องวิ่งศึกษาหลายอย่างในเรื่องเอกสาร ซึ่งเราไม่มีประสบการณ์เรื่องเอกสารพวกนี้เลยแม้แต่นิดเดียว เรียกว่าเดินไปคิดไป หากคู่ค้าไม่ตกลงรับสินค้าเรา เราก็คงยังไม่จดบริษัท เพราะไม่รู้จะจดแล้วเอาไปทำอะไร การไม่เตรียมพร้อมก็เป็นเหตุให้ทุกสิ่งอย่างเหนือการควบคุมเสมอ ทุกๆวันเราต้องวิ่งหาทุกสิ่งทุกอย่างที่คู่ค้าเราต้องการ ไปขอบาร์โค้ดสินค้า และทุกๆวันมีแต่รายจ่ายทีออกไปๆ อย่างไม่รู้จบสิ้น เราเหนื่อย แต่เราไม่ท้อกัน เพราะเราเห็นเป้าหมายปลายทางอยู่ร่ำไร จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:00:40

ความคิดเห็นที่ 11 ความรู้สึก ณ ตอนนั้นคือเรา ถอยไม่ได้แล้ว เรามาถึงขนาดนี้แล้ว ทุกๆวันเราเจอปัญหาใหม่ๆ และเราก็แก้ไขไปทีละอย่าง ทีละอย่าง จนเวลาล่วงผ่านไปสามเดือน เหมือนทุกอย่างก็เริ่มลงตัว และเริ่มจะเข้าที่เข้าทางของมันเอง จนกระทั่งออเดอร์ใบแรกมาถึงเรา และปลุกให้เราตื่นจากความฝันที่"มองโลกในแง่ดี"เกินไป.. เพราะจำนวนที่เค้าสั่งมา มันต่างจากที่เค้าเคยบอกเราไว้ 8 เท่า..หากคิดเป็นจำนวนเงินก็คือมันต่างกัน "ครึ่งล้าน" .. เหมือนอยู่ดีๆ ไฟก็ดับในงานปาร์ตี้คริสมาสตร์ ... แต่สามีเราก็บอกว่า "นี่เป็นใบเบิกทางของเรานะ วันหนึ่งทุกคนจะรู้จักสินค้าของเราเอง"  ณ จุดนี้เราก็ต้องคิดแบบนี้เท่านั้น ไม่มีทางเลือกอื่นๆ สามีเรามั่นใจมากว่าสินค้าตัวนี้จะแจ้งเกิดในตลาดแน่นอน จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:05:27

ความคิดเห็นที่ 12 เราเริ่มเข้าใจหัวอกของเจ้าของธุรกิจอย่างลึกซึ้ง ที่เอาเข้าไปเสี่ยงนั่นมันไม่ใช่เงินที่ตกลงมาจากฟากฟ้า แต่มันคือเงินเก็บจากการสอนหนังสือ ทำงานของเราอย่างสุจริต คุณเข้าใจไหม ...พ่อแม่เราไม่ได้ช่วยเหลือค้ำจุนขนาดนั้น ท่านทั้งสองให้ความรู้ สอนให้เรา "คิดเองเป็น" เป็นสมบัติประจำตัว ที่เหลือก็อยู่ที่ "ความพยายาม" ของเราเองแล้วละ เรามองดูสินค้าที่กองเกลื่อนเต็มบ้านทุกวัน แล้วเราก็คิด คิด คิด ว่า "ปีนี้ตรูจะขายหมดไหม" เราทำการตลาดอย่างบ้าบิ่น และสับสนกับตัวเองมากว่า "ความรู้ที่อุตส่าห์ร่ำเรียนมาไปไหนหมด" มันเหมือนคนหมดมุข ไม่รู้ว่าขาดความมั่นใจหรืออะไรกัน หรือความกลัวในสิ่งที่ยังไม่เกิดขึ้นที่คิดเอง เออเอง มันทำให้เรารู้สึกว่า "หมดไฟ" จริงๆ ท้อแท้ และเหนื่อย แอบทำใจไว้เล็กๆว่า "บางที นี่อาจเป็นบทเรียนอีกบทหนึ่งในชีวิตราคาแพงก็ว่าได้" แต่สามีก็ยังยืนกรานของฮีต่อไปว่า "ขายได้แน่" ... คุณเชื่อไหมว่า ความมั่นใจมันสำคัญ แต่หากคุณมั่นใจท่าเดียวแล้วรอโชคชะตาเห็นความมั่นใจของคุณ มันจะขายได้หรือ.. เราลงมือหาลูกค้าอื่นๆเพิ่ม โทรไปวิงวอนเจ้านี้ เจ้าโน้น และทุกๆเจ้าตอบเหมือนกันหมด " รอคุยกับหัวหน้าก่อนคะ "  " ยังไม่ดูรายละเอียดเลยคะ " "เอ่อ ตอนนี้ยังไม่ต้องการสินค้าใหม่คะ" .. ตามกันอยู่เป็นเดือนๆ ส่งตัวอย่างให้ดู สาธยายคุณสมบัติทุกสิ่งทุกอย่าง ทุกคนชอบสินค้าเรา บอกว่ามันเก๋ดี สวยดี แต่... แต่เค้ายังหาที่ลงไม่ได้ ตกลงกันไม่ได้เรื่องราคา และอื่นๆอีกมากมายก่ายกองแล้วแต่เหตุผลของความโชคไม่ดีจะนำพาไป เราหันกลับมาถามตัวเองทุกวัน "หรือว่าทีผ่านๆมา ฉันไม่ใช่สุนัขที่หิวโหยเพียงพอ จึงไม่สามารถหาอาหารได้เลยสักชิ้น" เราคิดว่างานขาย มันไม่ใช่แค่เรา "พูดเก่ง" แต่มันคือ "พูดให้คนที่ไม่ต้องการจะซื้อ ตกลงใจจะซื้อ" ยังไงกัน แล้วพระเจ้าช่วยบอกฉันทีว่า จะเข้าไปถึง "ชนชั้นผู้มีอำนาจตัดสินใจ" ได้ยังไง เพราะขืนรอกันแบบนี้โดยไร้จุดหมาย กลัวโลกจะแตกไปซะก่อน และเราไม่ได้มีนิสัยจอมตื้อ บางทีถูกปฏิเสธ ทำเสียงรำคาญใส่หลายที เราก็เซ็งเหมือนกัน ความสำเร็จที่ผ่านมาในอดีตไม่ได้เป็นตัวแปรอะไรในชีวิตปัจจุบันเลยแม้แต่นิดเดียว มาถึงตอนนี้ เราเริ่มรู้สึกว่าบางทีมันคงเป็นบาปกรรมที่เคยวางหูเซล์ลที่โทรมาขายประกัน เราไม่ได้เปิดโอกาสให้คนอื่นได้พูดก่อนเลย คราวนี้เลยกรรมตามสนองบ้างเมื่อเราต้องง้อคนอื่น จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:19:26

ความคิดเห็นที่ 13 เชื่อหรือไม่ว่า... เราทำการบ้านงานขายไป 10 ฟีดแบคกลับมาเป็นบวกแค่ 1 โลกใบนี้ช่างโหดร้ายและไม่น่าอยู่เหลือเกิน เพื่อนๆเราทุกคนถามเราว่า "แกจะดิ้นรนไปทำอะไร สามีก็มีกิจการ"... ไม่มีคนเข้าใจคำว่า "หน้าชื่นอกตรม" หรอกคะ สามีมีกิจการก็จริง แต่เป็นกิจการที่เค้าต้องการเลิก เพราะกิจการของสามีก็ใช่ว่าจะสวยหรู โดยเนื้อธรรมชาติของธุรกิจที่เค้าทำมันถึงจุดอิ่มตัวแล้ว คู่แข่งเยอะ เงินทุนจม ความเสี่ยงสูง หากคุณอยู่ในวงการธุรกิจ คุณต้องซื้อสด ขายเครดิต คุณจะรู้ทันทีว่ามันไม่น่าทำ ทุนที่คุณต้องจมคือ เงินเดือนพนักงาน วัสดุเข้าโรงงาน สินค้าที่ผลิตอยู่ในสต็อค และเครดิตที่ปล่อยให้ลูกค้า คุณเข้าใจไหมว่า เงินทุนมันจมอยู่ 4 แห่ง ... ไม่มีใครบ้าอยากทำต่อหรอก เว้นเสียแต่ว่าคุณจะมีเงินเย็นๆอยู่สักสิบยี่สิบล้านนั่นแหละ ดังนั้นความหวังทุกอย่างมันจึงตกอยู่ในธุรกิจที่เรากำลังเริ่มทำอยู่ตอนนี้ ความคาดหวัง มันคือแรงกดดันที่ไม่มีเสียง.. ธุรกิจของสามีทำให้เรามีปัญหากับคนข้างบ้าน ที่บ่นเรื่องกลิ่น ซึ่งเราก็ปรับปรุงเรื่องระบบระบายกลิ่นแล้ว เงินที่ลงทุนไปกับตรงนี้รวมๆกันก็เกือบล้านหนึ่ง แต่มันก็ไม่ทำให้ข้างบ้านเห็นใจอะไรเราได้ เค้าก็ยังตามราวีไม่เลิกรา วันดีคืนดีก็มากดอ๊อดสร้างความรำคาญให้กับชีวิตและจิตใจ บางวันก็โทรตามหน่วยงานรัฐมาตรวจสอบ โทรมาจิกด่าเองบ้างอะไรบ้าง แล้วแต่อารมณ์จะพาไป ถามจริงๆเถอะ คนปกติที่มีทางไป เค้าจะมานั่งสร้างความเดือดร้อนแล้วถูกด่ากันทุกวันแบบนี้ทำไม หากเรามีทางเลือกที่จะเลิกได้ทันที เราก็คงทำไปแล้ว แต่เรายังทำไม่ได้ หากธุรกิจค้าขายเราไปได้สวย เราก็จะเลิกทันที นี่เป็นสิ่งที่เราบอกเค้าเป็นรอบที่แปดแสนล้าน แต่โลกในชีวิตจริงมันโหดร้ายคะ เค้าเดือนร้อน เค้าก็ต้องหาทางระบายออก .. ธุรกิจของสามีนอกจากจะเป็นปัญหากับข้างบ้านแล้ว บางทีเราก็ปวดหัวเรื่องคนงานไม่พอ บางวันเงินหมุนไม่ทัน ของขายไม่ได้ คนงานได้รับบาดเจ็บจากงาน รถบรรทุกของชน รถบรรทุกของเสีย และซ่อมสลับกันไปมาทุกเดือน .. เรามองไม่เห็นเงินจากธุรกิจนี้เลย และเรามองไม่เห็นแสงสว่างใดๆ อย่าร้องขอความเห็นใจจากใคร .. เพราะทุกคนมีเรื่อง มีปัญหาในชีวิตตัวเองมากพอแล้ว นี่แหละโลกของเรา โลกสีฟ้าๆ สวยๆ ที่ไม่ค่อยกลมของเรา จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:33:22

ความคิดเห็นที่ 14 รออ่านอย่างใจจดใจจ่อค่ะ ^ ^ จากคุณ : สติไม่มาปัญญาช้อปเกิด เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:34:32

ความคิดเห็นที่ 15 เดือนๆหนึ่งผ่านไป ไม่มีใครสนใจหรอกว่าคุณจะมีกำไรหรือไม่อย่างไร แต่คุณต้องจ่ายเงินเดือน ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าวัสดุสินค้า ค่าอาหารการกิน ค่าซ่อมรถ ทุกอย่าง... ระหว่างที่เรากำลังประสบปัญหาชีวิตมากมายก่ายกองไปหมด พ่อเราก็เพิ่มดีกรีความร้อนแรงในชีวิตเพิ่มขึ้น กดดันสามีเราทุกวี่วันว่าทำธุรกิจอิท่าไหน ถึงได้ฝืดกันขนาดนี้ ที่ผ่านๆมามัวแต่ไปทำอะไรอยู่ ถึงต้องให้ลูกสาวฉันที่แต่งไปร่วมลำบากกันด้วยแบบนี้ สามีเราน่ะ เค้าใจดีเกินไป และโชคไม่ดีเกินไป ช่วงที่เศรษฐกิจนี้บูม เค้าไม่มีทุน พอธุรกิจนี้เจอวิกฤตเศรษฐกิจเข้าไป เลยเข้าเนื้อกันถึงทุกอณูกระดูกเลยทีเดียว คนที่มีทุนศูนย์ มันเริ่มนับหนึ่งได้ แต่คนที่มีทุนติดลบ มันต้องลำบากกว่าคนทั่วไปเท่าตัว หัวอกคนเป็นพ่อแม่ยากที่จะรับได้เมื่อเห็นลูกตัวเองต้องลำบาก   ทุกวันนี้เราถึงเรียนรู้ว่า ชีวิตๆหนึ่ง มันมีเรื่อง " ช่วยไม่ได้ " เยอะขนาดนี้นี่เอง.. หลายสิ่งหลายอย่างในโลกใบนี้มันอธิบายด้วยตรรกะใดก็ไม่ได้ .. แต่มันคงอยู่ ด้วยขีดจำกัดของวัฒนธรรม การปฏิบัติ และความเชื่อ.. บางวันเราก็เครียด ตื่นมาตีสี่ นอนไม่ได้ เพราะเคว้งคว้างกับอนาคตเหลือเกิน คิดแต่เพียงว่าหากหลับตาแล้วหลับไปตลอดกาลคงจะดี  ทำยังไงถึงจะไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีก และเริ่มเข้าใจอย่างท่องแท้ ว่าทำไมถึงมีคนกระโดดตึกฆ่าตัวตายเพราะหนีปัญหาเงินๆทองๆกัน  ทั้งๆที่เมื่อก่อนเราคิดเสมอว่าเรื่อง "เงินๆทองๆ" ไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิต ... แต่ค่านิยมในโลกใบนี้มันย้อมคนให้ยกเรื่อง เงินทอง ไว้เหนือชีวิตไปแล้ว.. บ้าที่สุด..ไหมละ จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:43:15

ความคิดเห็นที่ 16 เราเคยถูกนิยามไว้ว่า "มองโลกสวย" แต่สังคมและในโลกของคนที่แห้งแล้ง มันทำให้เราเป็นคนมองโลกอย่างปลงที่สุด .. เรายังตายไม่ได้ พ่อกับแม่เราจะทำใจได้ยังไง .. เค้าทุ่มเทเลี้ยงดูเรามาเสียขนาดนี้แล้ว ยังไงเราก็ยังต้องเดินหน้าสู้ต่อไป เพื่อคนที่เรารัก เพื่อภาระหน้าที่และความรับผิดชอบของคนเป็นลูกในชีวิตหนึ่ง เรารู้สึกว่าชีวิตเรามีทุนเยอะกว่าคนอื่นมาโดยตลอด ทุนในเรื่องของคุณสมบัติความสามารถในตัวเอง แต่ตอนนี้ปัจจัยนอกกายมันติดลบค่อนข้างเยอะ จะอะไรก็แล้วแต่ที่นำพาชีวิตมาถึงจุดๆนี้  แต่เราเพิ่งรู้สึกจริงๆว่า ชีวิตที่ผ่านมายี่สิบกว่าปี ไม่มีครั้งไหนที่เราจะรู้สึกเหนื่อยและท้อแท้เท่าตอนนี้  เราร้องไห้บ่อยมากก และแม้จะเอาธรรมะเข้าข่มอย่างไร ก็ไม่ได้ผล ยิ่งบางวันเจอปัญหาประเดประดังเข้ามาพร้อมๆกันทีเดียวสามสี่เรื่อง มันยากกว่าคำใดๆจะอธิบายได้ บางทีก็มีคำถามโลกแตกให้ตัวเองว่า "ทำไมถึงเป็นเรา" รอบๆตัวเรามีแต่คนโชคดี๊ โชคดี .. พี่สาวสามีโชคดีมากๆ แต่งงานแล้วก็อยู่บ้านเลี้ยงลูกอย่างเดียว ลัลล้าไปบ้านแม่ตลอดๆ มีลูกน่ารักๆสองคน สามีเป็นคนดีเสมอๆ น้องสะใภ้เราก็โชคดี๊ โชคดี เรียนจบมายังไม่ทันได้ทำงานเลย ก็แต่งงานกับน้องเรา และก็มีลูกที่แสนจะน่ารักด้วยกัน ระหว่างท้องก็ไม่ต้องเครียดอะไรเลยจ้าา มีหน้าที่ดูแลน้องให้แข็งแรงปลอดภัยก็พอ สามีก็รักๆ ไม่ต้องทำงานอะไรเลย อยากไปบ้านแม่ก็ไป อยากไปช้อปปิ้งก็ไป ไม่ต้องปวดหัวจิตตกเรื่องเงิน เรื่องทองกับใครเค้า พ่อแม่สามีก็รัก เอาอกเอาใจทุกอย่าง หากเราเอาชีวิตเราไปเปรียบกับคนอื่นแล้ว บางทีมันทำให้เรารู้สึกอยากไปเกิดใหม่หลายๆรอบ เข้าใจที่เค้าพูดกันเอง "เปรียบอะไรก็เปรียบได้ อย่าเปรียบวาสนากันเชียวนะเธอ" จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 21:59:26

ความคิดเห็นที่ 17 แวะมาให้กำลังใจนะค่ะ จากคุณ : onearth เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 22:00:43

ความคิดเห็นที่ 18 เราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นคนมองโลกในแง่ร้าย..แต่สิ่งต่างๆที่เจอในชีวิตแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆสองสามปีที่ผ่านมา มันคงยากที่จะมองโลกในแง่ดี ... ตอนนี้ธุรกิจของเราที่กำลังทำ ก็ยังถือว่าโอเค มีออเดอร์ลูกค้าเข้ามาเรื่อยๆ และเราก็ยังไม่ย่อท้อที่จะทำโปรโมทสินค้าต่อไป ยังไม่ย่อท้อที่จะคว้าทุกๆโอกาสในการฟื้นตัวไว้ แม้จะมีความหวังเพียงน้อยนิด .. เราก็ยังจะยึดหลักในการทำงาน "ทำแต่พอดีตัว" จะไม่ฝืนธรรมชาติแต่อย่างใด และไม่สร้างหนี้ให้ตัวเอง ... พ่อเราชอบพูดว่า "พระเจ้ายุติธรรมเสมอ ชีวิตเราคนหนึ่งต้องมีครบทุกรสชาติ หวาน มัน ขม เปรี้ยว เผ็ด" ไม่มีใครที่จะราบรื่นไปตลอดชีวิต และไม่มีใครที่จะโชคร้ายไปตลอด บางทีเราก็ต้องการ "เวลา" สำหรับสิ่งต่างๆเหมือนกัน เราก็ได้แต่หวังเพียงว่า พระเจ้าจะมีอยู่จริง ... และเห็นเรา ...... ขอจบเรื่องราวดราม่าของเราเพียงเท่านี้คะ เรายังไม่ได้ประสบความสำเร็จ และข้อมูลที่นำมาแชร์อาจจะไม่ได้เป็นประโยชน์เท่าไหร่ เราเริ่มเขวไปกับการเล่าเรื่องแบบมี "หลักการ" ไปเสียแล้ว ไปๆมาๆกลายเป็นประสบการณ์อันรันทดในชีวิตไปซะนี่ ต้องขออภัยสำหรับหลายคนที่คาดหวังประโยชน์จากกระทู้นี้ด้วยคะ.. ไม่โกรธ เลยหากใครจะแจ้งลบบ จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 22:11:40

ความคิดเห็นที่ 19 อ่านแล้ว อยากให้กำลังใจ จขกท จังเลยค่ะ ชีวิต คนเรามีขึ้นมีลงค่ะ มี บวก มี ลบ มีสูง มี ต่ำ มี ดำ มี ขาว เอาใจช่วยนะคะ ที่ผ่านมา ก็เป็นประสบการณ์ และบทเรียนชิวิต ที่ต้องเรียนรู้กันไป สู้ๆ นะคะ จากคุณ : someonesaysomething เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 23:20:54

ความคิดเห็นที่ 20 แวะมาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ สู้สู้ต่อไป สักวันหนึ่งต้องเป็นวันของคุณค่ะ  :) สำหรับเราถือว่าเป็นประโยชน์มากในการแชร์ประสบการณ์ให้อ่าน จากคุณ : today toyou เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 23:38:57

ความคิดเห็นที่ 21 เฝ้าตามลุ้นครับ  ขอบคุณที่มาแบ่งปันประสบการณ์ครับ  ผมเชื่อว่าเรื่องราวนี้ต้องจบอย่างแฮปปี้ครับ  เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : อยากให้คนเลวๆหายไป เขียนเมื่อ : 20 พ.ย. 55 23:43:59

ความคิดเห็นที่ 22 อ่านแล้วกลายเป็นเรื่องดราม่าซะได้เนี่ย เป็นกำลังใจให้คับ และเชื่อว่า จขกท.เป็นคนเก่ง สามารถนำพาธุรกิจไปได้ดีแน่นอน จากคุณ : treser[*_-] เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 01:14:21

ความคิดเห็นที่ 23 ความตั้งใจ และไม่ย่อท้อ จะนำมาซึ่งความสำเร็จ อย่างน้อยคุณได้ลงมือทำ วันข้างหน้าคุณจะแกร่ง และแข็งแรง จากคุณ : Am_adapt (am_adapt) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 01:22:54

ความคิดเห็นที่ 24 พ่อแม่รักคุณหรือเปล่า ?? สามีรักคุณหรือเปล่า ??  สามีมีเมียน้อยหรือเปล่า ?? สามีคุณยังทำงานทำการ  ไม่ใช่คนไม่เอาไหน  ไม่ติดยา ไม่ติดพนัน ใช่หรือเปล่า ?? ครอบครัวพี่ๆน้องๆคุณ ดีหรือเปล่า ??  ไม่ได้สร้างภาระให้เวียนหัวเพิ่มใช่หรือเปล่า ?? คุณได้รับทรัพย์สะสมในตัวคุณ คือ การศึกษา ความกล้าหาญ ความขยัน ความแกร่ง ใช่หรือเปล่า ??? ร่างกายคุณ และสามี และพ่อแม่  ยังแข็งแรงดี ใช่หรือเปล่า ??? หรือมีใครเป็นมะเร็งนอนผงาบในโรงพยาบาลหรือเปล่า ?? คุณมีลูกออทิสติก พิการ หรืออุบัติเหตุร้ายแรงหรือเปล่า ??? ........ ถ้าไม่  คุณก็คงไม่ใช่คนโชคร้ายที่สุด..เพราะบางคน เจอเหตุการณ์เหล่านี้พร้อมกัน ... ก้มลงมองแขนขา  มองดูคนรอบตัวคุณ  มองไปรอบๆ เห็นทรัพย์ของคุณ... สินค้าในมือคุณ  อย่างน้อย ก็ไม่ใช่หนี้สิน/เจ้าหนี้รอปาดคอ บางช่วงเวลา อาจรู้สึกตื้อตัน  ... แต่วันนึง มองกลับมา เมื่อพระอาทิตย์ฉายแสงเต็มฟ้า ..คุณจะขอบคุณที่ผ่านมันมาได้   และทำให้คุณรู้ว่า  รสชาดของความสำเร็จ มันคุ้มค่าจริงๆ   เพราะมันต้องแลกมาด้วย หยาดเหงื่อ คราบน้ำตา มันสมอง แรงกายแรงใจ และทรัพยากรทั้งหมด..... ความสุขที่คุณมองเห็นในคนอื่น...อาจไม่เป็นอย่างนั้น เหมือนที่คนอื่นเค้ามองคุณว่า น่าจะสุขสบาย ผู้หญิงที่ไม่ทำงานทำการด้วยตนเอง  เค้าไม่ได้ยืนอยู่บนความมั่นคงที่แท้จริงหรอกค่ะ....เพราะผู้ชายก็อาจจะพลาดได้ (เหมือนสามีคุณ) ทั้งในแง่มีเมียอื่น, ตกงาน,กิจการเจ้ง,พิการ,ตาย.....ฉันนั้น ผู้หญิง จงดอมดมความสำเร็จ ด้วยมือตนเอง  ไขว่คว้าความภูมิใจ ด้วยขาของตน พยายาม พยายาม พยายาม  พยายาม.....เพราะนี่คือความภูมิใจของคุณ ตีลูกกอล์ฟ  แม้ไม่ถึงดวงจันทร์   แต่ก็อยู่ท่ามกลางดวงดาว จากคุณ : บ้านดอกชวนชมสารพัดสี เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 01:55:50

ความคิดเห็นที่ 25 ที่เห็นเล่ามา จขกท ทำอะไรก็ประสบความสำเร็จด้วยดีตลอดมา จะใช้อารมณ์เกินไปตอนแท้งลูกแล้วลาออกนี่แหละ เมื่อจขกททำอะไรก็ประสบความสำเร็จแต่ละอย่างก็ในเวลารวดเร็ว พอเริ่มทำธุรกิจไปได้สองสามปีแต่ยังไม่ดีตามที่วาดภาพไว้จึงทำให้ เครียด ความจริงทำธุรกิจแล้วอยู่ได้นี่ถือว่าเป็นเรื่องดีแล้วนะครับเพราะธุรกิจ ที่เปิดใหม่แล้วปิดตัวลง(บริษัทเจ๊ง)ในช่วงห้าปีแรก มีจำนวนสูงมาก พอผ่านห้าปีไปแล้วจะอยู่ได้ ตอนนี้จขกทก็ได้ระบายออกไปแล้ว แต่หากจขกทมีสติ ของให้ไป ตั้งกระทู้ใหม่ อธิบายให้ละเอียดว่าทำอะไรแล้วมีปัญหาอย่างไร น้า จาไปช่วยแนะนำให้ และหนูจาได้ประโยชน์เพิ่มขึ้นจากการเข้ามาโพสต์ กระทู้จร้า จากคุณ : ผ่านมา เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 03:24:47 A:115.67.2.10 X: TicketID:189392

ความคิดเห็นที่ 26 ขอเป็นกำลังใจให้ครับ ในโลกของธุรกิจการแข่งขัน มันโหดร้ายมากครับ ผู้ชนะเท่านั้นถึงจะรอด จากคุณ : ดั่งดวงตะวัน เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 06:34:24

ความคิดเห็นที่ 27 ทำยังไงถึงจะไม่ต้องเวียนว่ายตายเกิดอีก ถ้านับถือศาสนาพุทธ ลองฟังธรรมมะ "หลวงพ่อปราโมทย์ ปราโมชโช" มีการกล่าวถึงเรื่องนี้บ่อยครั้ง และเป้าหมายสูงสุดของพุทธศาสนา หาฟังจาก YouTube ก็ได้ หาตอนสั้นๆ หน่อย 40-50 นาที แต่ถ้าอยากได้ซีดี หลังไมค์มาจะส่งไปให้ (ฟรี) ------------------------------- สิ่งที่คุณประสบพบผ่านมาเรียกว่า "อุปสรรค" คนที่ผ่าน "อุปสรรค" มาอย่างเยอะ บั้นปลายคือ "ความสำเร็จ" ถ้าไม่ท้อถอยไปกลางทางเสียก่อน สู้ๆ นะคุณน้อง จากคุณ : ฟหกด (oohlalap) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 06:47:24

ความคิดเห็นที่ 28 ขอบคุณทุกๆกำลังใจจากในนี้นะคะ คห. 24 ขอบคุณมากๆคะที่พูดให้เราคิดได้ มีคนเคยพูดไว้ว่า "อย่ามองในสิ่งที่เราขาด ให้มองในสิ่งที่เรามี" ... คงจะเป็นความหมายเดียวกับที่คุณกำลังบอกเราอยู่.. ขอบคุณอีกครั้งนะคะ สำหรับกำลังใจดีๆ ตอนนี้เรารู้สึกดีขึ้นเยอะเลยคะ คห. 25 คุณมองและเข้าใจเราอย่างทะลุปรุโปร่งเลยทีเดียว หากเรามีสติดีขึ้นเราจะกลับมาเล่าเรื่องที่เป็นประโยชน์จริงๆอีกครั้งคะ และรอคุณน้ามาให้ความรู้เพิ่มเติมดวยคะ ขอบคุณมากคะ จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 07:55:29

ความคิดเห็นที่ 29 ชีวิตเจ้าของกระทู้คล้ายเรามาก อาจจะมีเพียงบางมุม บางจังหวะที่แตกต่างกัน แต่พอเราอ่านที่สรุป ด้วยคำว่า "ทำแต่พอดีตัว" นั่นแหละ คำคำนี้คือบทสรุปเดียวกัน เราขอเป็นกำลังใจให้เจ้าของกระทู้ฟันฝ่าอุปสรรคไปให้ได้แล้วกันนะคะ จากคุณ : Annie เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 08:54:37 A:110.168.37.107 X: TicketID:367193

ความคิดเห็นที่ 30 เข้ามาดู ... จากคุณ : D_YONG เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 09:33:55

ความคิดเห็นที่ 31 เป็นอีกหนึ่งกำลังใจให้ จขกท. นะคะ ดิฉันก็กำลังจะก้าวข้ามมนุษย์เงินเดือนไปเป็นนายตัวเองเหมือนกัน เข้ามารับวัคซีนจาก จขกท. และเติมกำลังใจให้นะคะ เท่าที่ฟังน่าจะท้อกับธุรกิจสามีมากกว่าของตัวเองนะคะ แต่เชื่อว่าคุณและสามีจะผ่านมันไปได้ สู้ๆค่ะ ถ้าสู้เราจะไม่ตายแต่ไม่สู้เมื่อไหร่เราตายเมื่อนั้น จากคุณ : ทุกอย่าง มี สองด้าน เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 10:33:38

ความคิดเห็นที่ 32 ....เหมือนคุณ จขกท จะเรียนเก่งนะแต่ก็เจออุปสรรคชีวิตพอสมควร ....เหมือนคุณอะไรผมจำไม่ได้ที่เป็นผู้บริหารสถาบันการเงิน แล้วถูกกล่าวหาว่ายักยอกเงินร้อยกว่าล้านจนต้องหนีไปต่างประเทศ สิบปีอ่ะ...นั่นก็ลำบากมากเหมือนกัน เรียนเก่ง ผมดูยูทูปจำหน้าได้จำชื่อไม่ได้ ...ตอนหลังแกหมดคดีความแล้วผ่านมาสิบกว่าปี ทำของส่งออกนอก มีฝรั่งสั่งซื้อของแต่สั่งซื้อชิ้นเดียว แล้วเอาตัวอย่างสินค้านั้นไปให้ประเทศเวียดนามทำอีก สิบกว่าชิ้น...ซึ้งเลย เพราะสั่งทำที่เวียดนามราคาถูกกว่าไทย แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 55 10:36:06 จากคุณ : เทพบุตรสายฟ้า เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 10:35:03

ความคิดเห็นที่ 33 อ่านแล้วนึกถึงเพลงนี้ เมื่อชีวิต..เดินเข้ามาถึงจุดเปลี่ยน จนบางครั้งเรายังไม่ตระเตรียม..หัวใจ .............................. อยู่ที่เรียนรู้ อยู่ที่ัยอมรับมัน ตามความคิดสติเราให้ทัน อยู่กับสิ่งที่มี ไม่ใช่สิ่งที่ฝันและทำสิ่งนั้นให้ดีที่สุด = = = = = = = = = = = = = = = = = = ดิฉันเคยแท้งลูกไป 2 ครั้ง ค่ะ ปัจจุบันดิฉันมีลูกชายน่าฟัด 1 คน ดิฉันก็คิดว่าเพราะงานที่เครียดและกดดันเหมือนกันที่ทำให้แท้งลูก แต่ดิฉันไม่มีทางเลือกให้ลาออกเพื่อไปทำกิจการของตัวเอง ดิฉันยังต้องเป็นมนุษย์เงินเดือนต่อไป  ดิฉันว่าคุณยังโชคดีที่เลือกได้นะคะ เป็นกำลังใจให้จขกท.นะคะ สู้ๆค่ะ แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 55 12:04:05 จากคุณ : ฉันเป็นหุ่นกระป๋อง เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 12:02:54

ความคิดเห็นที่ 34 ชอบคำว่า  ความสำเร็จในอดีต ไม่ได้การันตีความสำเร็จในปัจจุบันและอนาคต ครับ ส่วนสิ่งที่คุณเจออยู่นั้น บอกได้เลยว่า คุณตันเคยกล่าวเอาไว้ว่า ถ้าไม่เจออุปสรรค อย่าถามหาความสำเร็จครับ จากคุณ : mix_more เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 12:41:17

ความคิดเห็นที่ 35 แวะมาให้กําลังใจนะครับ สฺ้ๆ มันต้องมีวันที่เป็นของเรา จากคุณ : เขียนบน iPhone (Prinus) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 12:52:09

ความคิดเห็นที่ 36 สู้ จากคุณ : MrThomas เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 13:16:33

ความคิดเห็นที่ 37 ซึ้งและเข้าใจเลยค่ะ เพราะเราเริ่มต้นทำธุรกิจเหมือนกัน เป็นกำลังใจให้นะค่ะ เราว่าคุณ จขกท เข้มแข็งมากๆๆเลย สู้ๆๆๆ รอเวลาฟ้าหลังฝน ^^ จากคุณ : WonOccNU เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 13:33:24

ความคิดเห็นที่ 38 อดทน ต่อไป จากคุณ : ก้นกบ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 14:06:59

ความคิดเห็นที่ 39 สู้ๆๆ นะคะ แล้วเราจะผ่านมันไปไห้ได้ จากคุณ : ~โลกหมุนรอบตัวเอง~ เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 15:22:56

ความคิดเห็นที่ 40 ทุกปัญหามีทางออกที่ดีที่สุดเสมอ สู้ๆ ครับ จากคุณ : KbEst เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 15:34:53

ความคิดเห็นที่ 41 กระทู้ดีอ่านแล้วมีกำลัวใจมากขึ้น http://www.pantip.com/cafe/silom/topic/B12895653/B12895653.html จากคุณ : KbEst เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 15:43:36

ความคิดเห็นที่ 42 เราเพิ่งเจอเจ้านายใส่อารมณ์มาเมื่อกี้ เหมือนฮีเครียดเรื่องอะไรอยู่ก่อนแล้ว อ่อ งานเรานี่  เราอยู่ฝ่าย Marketing ต่อให้ไฟนอล เค้าตัดสินใจเซ็น แต่เกิดอะไรขึ้นมา เรารับผิดชอบคนเดียว เอาง่ายๆ ตัวเลขตก หรือไม่เป็นไปตามที่เค้าคาดหวัง เรามีแต่โดนด่าเท่านั้น ถ้าเรามีทางเลือกก็คงไม่อยู่เหมือนกันค่ะ คิดซะว่า คุณยังโชคดี ที่นึกอยากจะไปนั่งกินกาแฟ เข้าร้านอาหารตามห้างเมื่อไหร่ก็ได้ น้องเราเองก็ออกจากงานแบ้งค์มาเปิดร้านออนไลน์ แรกๆจะยากนิดนึง ซักปีสองปี ก็จะอยู่ตัวเองค่ะ ทุกวันนี้น้องเราออกไปกินข้าวกะเพื่อนเมื่อไหร่ก็ได้ เพราะงานก็คืออยู่ใน ไอแพด ไอโฟน ดีกว่างานออฟฟิส ยังกะติดคุกอยู่วันละ8ชั่วโมง จากคุณ : loVeLyAnGel เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 18:46:35

ความคิดเห็นที่ 43 เชื่อว่า วันนึง จขกท. จะต้องประสบความสำเร็จในชีวิตแน่นอนค่ะ เพราะ จขกท เป็นคนสู้ชีวิต!! จากคุณ : หอระฆัง เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 18:59:30

ความคิดเห็นที่ 44 ชอบคำพูดของพ่อคุณมากเลยครับได้กำลังใจมาก พ่อเราชอบพูดว่า "พระเจ้ายุติธรรมเสมอ ชีวิตเราคนหนึ่งต้องมีครบทุกรสชาติ หวาน มัน ขม เปรี้ยว เผ็ด" ไม่มีใครที่จะราบรื่นไปตลอดชีวิต และไม่มีใครที่จะโชคร้ายไปตลอด บางทีเราก็ต้องการ "เวลา" สำหรับสิ่งต่างๆเหมือนกัน คุณก็ยังมีครบครัวที่ดีนิครับ ธุรกิจก็ยังขายได้เรื่อยๆ ก็ค่อยเป็นค่อยไปก่อนก็ได้ครับ คนรวยไม่ได้รวยข้ามคืนทุกคนไป - - ผมก็ไม่ได้เก่งอะไร แค่เป็นแนวคิดที่ผมมีเฉยๆ ครับ จากคุณ : rucasBay เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 19:01:35

ความคิดเห็นที่ 45  ครับ จากคุณ : THE FINAL 2 เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 19:37:18

ความคิดเห็นที่ 46 ให้กำลังใจเจ้าของกระทู้นะคะ จากคุณ : พี่มะตูมน้องขนุน (พี่มะตูมน้องขนุน) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 20:26:51

ความคิดเห็นที่ 47 เราเป็นอีกคนที่ชอบประโยคนี้ "พระเจ้ายุติธรรมเสมอ ชีวิตเราคนหนึ่งต้องมีครบทุกรสชาติ หวาน มัน ขม เปรี้ยว เผ็ด" ไม่มีใครที่จะราบรื่นไปตลอดชีวิต และไม่มีใครที่จะโชคร้ายไปตลอด บางทีเราก็ต้องการ "เวลา" สำหรับสิ่งต่างๆเหมือนกัน มันสุดยอดจริง ๆๆ เป็นกำลังให้ผ่านทุกอย่างไปได้ด้วยดี ฟ้าหลังฝนมักสวยงามเสอม ขออนุญาตแชร์นะคะ จากคุณ : Mercy Me เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 21:09:26

ความคิดเห็นที่ 48 ขอบคุณครับ จากคุณ : one one เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 21:41:12 A:27.55.10.98 X: TicketID:328905

ความคิดเห็นที่ 49 เป็นกำลังใจให้นะคะ เคยผ่านเรื่องแย่ๆมาเยอะเหมือนกัน จนคิดว่า ทำไมต้องเป็นเรา.. แต่ถึงแม้เราอยากจะแย่แบบนั้นไปตลอด ก็ทำไม่ได้หรอกค่ะ ทุกอย่างล้วนชั่วคราวค่ะ.. มีทุกข์เดี๋ยวก็ต้องมีสุขค่ะ อดทนนะคะ จากคุณ : onnth (onnth) เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 22:24:59

ความคิดเห็นที่ 50 สู้ๆคะ ทุกอย่างต้องผ่านไปด้วยดี จากคุณ : libertylizz เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 22:38:31

ความคิดเห็นที่ 51 มาให้ กำลังใจ ค่ะ เวลา จะช่วยคลี่คลายปัญหาต่างๆได้ จากคุณ : ข้ามฟ้ามาหารัก เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 23:07:45

ความคิดเห็นที่ 52 เคยได้ยินมั้ยคะว่า คนที่เค้าประสบความสำเร็จอย่างยิ่งใหญ่ ไม่ใช่ เค้าเก่งที่สุด ไม่ใช่ เค้าโชคดีที่สุด ไม่ใช่ เค้าไม่เคยล้ม แต่เค้าล้มเป็นสิบครั้ง แล้วลุกต่างหาก ลุกครั้งที่ 11 ถึงสำเร็จ... อยากบอกคุณว่า ปัญหาทุกอย่างมีทางแก้ค่ะ ตราบเท่าที่มีสติและปัญญา อยากบอกคุณว่า ชีวิตคุณยัง 'มี' อะไร มากกว่าคนอื่นอีกเยอะค่ะ ถ้าคุณเคยผ่านช่วงเวลาที่เกือบจะไม่เหลืออะไรเลย แม้กระทั่งชีวิต เมื่อนั้นคุณจะเข้าใจว่าอะไรสำคัญมากกว่าการกลัดกลุ้มเรื่องธุรกิจ ญาติเราถูกฟ้องล้มละลาย เค้าก็ยังอยู่ได้ มีครอบครัวที่น่ารัก ไม่นานเกินสี่ปี เค้าก็ตั้งตัวใหม่ได้แล้วค่ะ เหนื่อยเครียด ก็แค่พัก มีกำลังก็ทำต่อ มันก็เท่านั้นเอง.. "มองสูงเราขาด มองต่ำเราเหลือ มองทั้งสูงทั้งต่ำเราทั้งขาดและเหลือและเข้าใจชีวิต" เป็นกำลังใจให้ค่ะ :-) แก้ไขเมื่อ 21 พ.ย. 55 23:54:48 จากคุณ : eat pray love เขียนเมื่อ : 21 พ.ย. 55 23:50:53

ความคิดเห็นที่ 53 มาให้กำลังใจค่ะ และขอบคุณที่แชร์เรื่องราวของคุณ มันทำให้เราฮึดขึ้นมาได้อีกนิด แต่ก็เพียงพอที่จะสู้กันต่อไป ขอบคุณอีกครั้งค่ะ จากคุณ : ตรีนาม เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 12:14:21

ความคิดเห็นที่ 54 มาเป็นกำลังใจให้ครับ แล้วก็ขอบคุณแทนน้ำใจพี่ ๆ น้อง ๆที่คอยให้กำลังใจ จขกท. จากคุณ : tgclub เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 13:15:33

ความคิดเห็นที่ 55 สู้ สู้ครับผม จากคุณ : LuPangBig เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 14:15:00

ความคิดเห็นที่ 56 สู้ๆนะค่ะ  คุณไม่ได้สู้อยู่คนเดียวแน่นอนค่ะ มีคนทีมีวาสนาดีกว่าเราก็จริงอยู่ แต่คนที่หนักกว่าเราก็ยังมีอยู่มาก ดีที่สุด อย่าไปเปรียบ ไปเทียบใคร  สู้ให้ดีที่สุด เท่าที่กำลังจะมี เพื่อตัวเองและคนที่รักเรา เป็นกำลังใจให้ค่ะ จากคุณ : waru (waru_y) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 16:08:23

ความคิดเห็นที่ 57 เป็นกำลังใจให้ค่ะ เราชอบที่คุณ บอกว่า บางครั้งในโลกธุรกิจคุณไม่จำเป็นต้องเก่งมากมาย แต่คุณต้อง "ฉลาดพูด" ผลบุญในการตั้งกระทู้เล่าชีวิตในกระทู้นี้จะทำให้คุณเจอหนทางดีๆ ใหม่ๆ เองค่ะ อย่ายอมแพ้นะคะ ปัญหาบางอย่าง ถ้าผ่านไปแบบตรงๆ ไม่ได้ มีทางอ้อมหรือวิธีอื่นมากมายให้ไปถึงจุดหมายค่ะ อย่ามองตรงอย่างเดียว จากคุณ : หนูนากระป๋อง เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 16:26:34

ความคิดเห็นที่ 58 กิจการเริ่มดีแล้ว ไม่น่าจะมีปัญหา จากคุณ : credor เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 20:02:19

ความคิดเห็นที่ 59 อ่านแล้วเข้าใจครับ คนเราทุกๆคนก็อยากประสบความสำเร็จทั้งนั้น ลองคิดถึงสิ่งที่สำคัญที่สุดในตอนนี้ดีกว่าไหมครับ คุณยังมีลมหายใจ ยังมีความหวัง แต่คนอีกหลายๆคนกำลังหมดลมหายใจ หมดความหวัง ผมมองว่าชีวิตเราทุกๆคนจะต้องมีเป้าหมายที่ตัวเองอยากก้าวไปถึง ลองคิดจริงๆดีไหมครับ ว่าเป้าหมายนั้นคืออะไร สำหรับผม เป้าหมายที่สำคัญที่สุดคือได้ใช้เวลาอยู่กับคนที่รัก ได้พร้อมหน้ากับครอบครัว ได้ดูแลเขาในวันที่ทุกข์และสุขใจ แค่นี้ก็พอครับ จากคุณ : ความรักฉันคือเธอ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:12:35

ความคิดเห็นที่ 60 เพราะแสวงหา มิใช่เพราะรอคอย เพราะเชี่ยวชาญ มิใช่เพราะโอกาส เพราะสามารถ มิใช่เพราะโชคช่วย ดังนี้แล้ว "ลิขิตฟ้าหรือจะสู้มานะตน" ....ผมมองว่าคุณเป็นคนที่โชคดีที่สุดในครอบครัวแล้วนะครับ คนอื่น ๆ ในครอบครัวที่คุณบอกเค้าโชคดี ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าโชคดีตรงไหน.... คนไม่เคยลำบาก คนลำบากแค่เล็กน้อย ... มองหาความสุขยากครับ คนแบบคุณหลังเลิกงาน แค่แฟนถามว่า "เหนื่อยมั๊ยคนดี มีพี่เป็นแฟน" เล็ก ๆ น้อย ๆ แค่นี้ผมว่าก็โkตรสุขแล้วครับ ปล."แค่คุณคิดจะหยุด คุณก็เริ่มถอยหลังแล้ว" จากคุณ : Nosten เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:53:00

ความคิดเห็นที่ 61 ขอบคุณอีกครั้งสำหรับทุกๆกำลังใจที่เข้ามาให้กันในนี้นะคะ และขอบคุณอยากใจจริงสำหรับคำแนะนำต่างๆ คำปลอบใจต่างๆ ทุกคนมีเวลา และ "เวลา" ของทุกคนมีค่า ที่มาพิมพ์ให้กำลังใจ จขกท. ที่นี่ ผ่านไปหลายวัน เรารู้สึกดีขึ้นมากจริงๆคะ ได้พูดระบายในนี้ ได้รับกำลังใจจากในนี้ ครอบครัว และเพื่อนสนิท รู้สึกเลยว่าชีวิตมันไม่ได้มืดมนขนาดนั้น แค่บางครั้งบางเวลาเราอ่อนแอ ท้อแท้ และต้องการ "พักใจ" เท่านั้นคะ "มนุษย์เราเข้มแข็งกว่าที่เราคิดไว้เยอะ" ไม่ว่าจะทุกข์หรือสุข เราก็ปรับตัวไปกับมันได้ .. หวังเป็นอย่างยิ่งว่าเรื่องราวของเราจะให้คติ ข้อคิดอะไรกับใครหลายๆคนที่แวะผ่านมาอ่าน และหากสักวันหนึ่งที่เราประสบความสำเร็จจริงๆ ก้าวผ่านช่วงเวลานี้ไปแล้ว เราจะกลับมาเล่าสิ่งที่เป็นประโยชน์จากประสบการณ์ของเราอย่างมีสติอีกครั้งหนึ่งคะ ขอบคุณมากๆคะ จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 21:56:05

ความคิดเห็นที่ 62 แท้งลูกแล้วลาออก เราเข้าใจเลยค่ะ จริงๆไม่ได้เรียกว่าใช้อารมณ์นะค่ะ แต่มันเป็นการมองเห็นสัจจธรรมเลยนะเราว่า คืองานที่เราทำนั้นมันไม่ได้สำคัญอะไรเลย ส่วนตัวเราเองก็เคยเป็นค่ะ ทำงานอยุ่ที่บริษัทดึกๆมากๆ 2-3 ทุ่มยังไม่กลับ ทำที่กทม แม่โทรมาบอกว่า สุนัขที่บ้านป่วย (สุนัขที่เลี้ยงมา 10 กว่าปี เป็นที่รักของทั้งบ้าน ) ตอนนั้นเราคิดอยู่สองอย่างคือ จะตีรถกลับไปต่างจังหวัดเด่วนั้นเลยดีไหม หรือนั่งทำงานต่อดี แล้วค่อยไปพรุ่งนี้ สรุปนั่งทำงานต่อแล้วไปพรุ่งนี้ค่ะ ใช้เวลาเดินทางจาก กทม ถึง บ้านที่ต่างจังหวัด 4 ชม พอไปถึงบ้าน แม่บอกว่าสุนัขเพิ่งตายไปเมื่อ 1-3 ชมก่อนนี่เอง เราเสียใจมาก หลังจากนั้นทำงานต่ออีก 2 เดือนแล้วลาออกเลยค่ะ ไม่คุ้มใช้งานเราหนักเกินไป ถ้าเรื่องไม่เกิดกับตัวเองคงไม่มีใครเข้าใจนะค่ะ จากคุณ : ฟ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 22:57:18 A:101.109.210.131 X: TicketID:291108

ความคิดเห็นที่ 63 คือ ถ้าเราไม่ห่วงงานที่ทำเกินไปนะ เราก็จะตีรถกลับตอนนั้นเลย ก็คงไปทันดูใจสุนัขของเรานะค่ะ เลี้ยงมาตั้งแต่ๆเราอยุ่ประถม จนเราจบมหาลัยทำงาน เหมือนเป็นน้องสาวอีกคน / มันทำให้ทัศคติของเราต่อการทำงานเปลี่ยนไป จากคุณ : ฟ เขียนเมื่อ : 22 พ.ย. 55 22:59:42 A:101.109.210.131 X: TicketID:291108

ความคิดเห็นที่ 64 ขอ Bookmark ไว้แล้วจะตามอ่านต่อครับ ชอบครับ อ่านแล้วสะท้อนถึงตัวเองได้ดี ตอนนี้ก็ลำบากจากงานค้าขายอยู่ แต่ซักวันมันต้องดีขึ้นครับ (แอบให้กำลังใจตัวเองไปด้วย ^^) จากคุณ : yamr เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 11:35:25

ความคิดเห็นที่ 65 เห็นด้วยกับบทความนี้มากๆ เด็กสมัยใหม่มันอยากเป็นนายตัวเองใจจะขาด ทั้งที่ไม่รู้ด้วยซ้ำว่าต้องทำยังไงด้วยซ้ำ เป็นกำลังใจให้ จขกท และขอเตือน พวกอยากเปิดธุรกิจของตัวเอง คิดให้รอบเหมือนบริษัทที่เค้ามีกำไร คุณถึงจะรอด จากคุณ : Mr.Chelsea เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 15:02:03

ความคิดเห็นที่ 66 ผมก็เคยเจอปัญหา ท้อแท้ หมดกำลังใจเหมือน จขกท. เหมือนกัน เป็นปัญหาที่อธิบายไปก็ไม่มีใครเข้าใจ เคยเอามาระบายใน pantip คิดว่าคงจะมีใครบ้าง ที่เคยเจอเหมือนเรา แล้วช่วยปลอบใจ ให้กำลังใจเราบาง แต่สิ่งที่เจอกลับเป็นว่า มีแต่คำพูดที่ทำลายกำลังใจยิ่งขึ้นไปอีก5555 ชีวิตเลยยิ่งเศร้าเข้าไปอีก จขกท. ยังโชคดีนะครับที่มีหลายๆคนในนี้ให้กำลังใจรวมถึงผมด้วย ไม่มีอะไรแนะนำ รู้อยู่แล้วว่าจขกท. เก่งอยู่แล้ว ขอ อดทน และ รอ (ให้สิ่งร้ายๆมันผ่านไป) ครับ จากคุณ : Red Mulberry เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 15:47:26

ความคิดเห็นที่ 67 เป็นกำลังใจให้ครับ  เชื่อว่า ที่สุดมันจะผ่านไป จากคุณ : Dean Winchester เขียนเมื่อ : 23 พ.ย. 55 18:37:38

ความคิดเห็นที่ 68 เป็นกำลังใจให้ครับ จากคุณ : แพนด้าน้อย เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 01:23:09

ความคิดเห็นที่ 69 อ่าน คคห 25 เราร้องไห้ซะงั้น !!! จากคุณ : khanitwa เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 02:33:43

ความคิดเห็นที่ 70 ขอบคุณทุกๆกำลังใจจากที่นี้อีกครั้งคะ วันนี้เรารู้สึกเข้มแข็งขึ้นจากเมื่อวานมากมายนัก แม้ว่าในโลกออนไลน์ที่เราไม่รู้จักกัน แต่ก็ยังมีกำลังใจดีๆสำหรับคนที่กำลังท้อแท้ หวังเป็นอย่างยิ่งว่า"ความหวังดี" เหล่านี้จะส่งผลให้ทุกคนมีความสุข และเดินทางขรุขระชีวิตน้อยลงนะคะ ไม่ได้คิดว่าสิ่งที่ตัวเองมานั่งระบายจะกลายเป็นขึ้นกระทู้แนะนำ แต่ก็หวังว่าจะเป็นประโยชน์และให้ข้อคิดกับคนที่ผ่านมาอ่านได้บ้าง เหมือนมีพระท่านเคยกล่าวไว้ว่า "น้ำมนต์ที่ดีที่สุดของชีวิต คือหยาดเหงื่อของเราเอง" ชีวิตในวัยเด็กก่อนที่จะเข้าเรียน  มีช่วงเวลาหนึ่งที่ลำบากกว่านี้เหมือนกัน พอนึกย้อนกลับไป เราก็แค่กลับไปใช้ชีวิตคล้ายกับตอนนั้น ต่างกันแค่มุมมองต่อโลกใบนี้จากสายตาเด็กผู้หญิง 5 ขวบ กับ 28 ขวบ มันต่างกันเยอะ สมัยที่พ่อกับแม่ยังเป็นแค่คนงาน  ไม่ใช่เจ้าของกิจการและมีทรัพย์สมบัติ เหมือนอย่างทุกวันนี้ เราก็ลำบากด้วยกันพอสมควร  ไว้มีเวลาจะมาเล่าช่วงชีวิตของพ่อบ้าง รสชาติแซ่บกว่าเรามากนัก และปัจจุบันนี้พ่อก็ประสบความสำเร็จค่อนข้างมาก ด้วยวิธีการยึดหลักการใช้ชีวิต และต่อสู้ชีวิตของเค้า...ในความรู้สึกเรา.. พ่อเป็นไอดอลและยิ่งใหญ่ในใจเราที่สุด จากคุณ : จขกท (GreenDaisy) เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 10:37:50

ความคิดเห็นที่ 71 ขอบคุณสำหรับเรื่องราว ขอเป็นกำลังใจให้อีกคนนะคะ ตอนนี้เราก็นอยเรื่องเงิน เรื่องงาน แต่บางทีเราก็พยายามมองว่ายังมีคนอื่นที่ลำบากกว่าเราอีกมาก คนเราเลือกเกิดไม่ได้ เลือกที่จะทำได้ แต่ในบางครั้งก็มีหลายสถานการณ์บีบบังคับให้คุณต้องทำในสิ่งที่ไม่ได้อยากเลือก นอกจากเจ้าของกระทู้ เราก็ขอให้กำลังใจกับทุกคนในที่นี้ด้วยนะคะ เกิดมาแล้วชีวิตต้องดำเนินต่อไป สู้ๆ กันนะคะ จากคุณ : ลูกเจี๊ยบกินกาแฟ เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 11:40:38

ความคิดเห็นที่ 72 ผมเชื่อว่า คุณจะผ่านมันไปได้แน่นอนครับ... จากคุณ : ชาวอังคาร online เขียนเมื่อ : 24 พ.ย. 55 21:42:07

ความคิดเห็นที่ 73 เป็นกำลังใจให้นะคะ จากคุณ : ดอกเหมยทนหิมะ เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 01:31:25

ความคิดเห็นที่ 74 ขายอะไรเหรอครับ จากคุณ : ittirit patiharn เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 02:33:49

ความคิดเห็นที่ 75 เป็นกำลังใจให้ค่ะ การโฆษณาก็สำคัญนะคะ มีสินค้าที่ดีต้องทำให้เป็นที่รู้จัก และต้องทำให้ "เชื่อ" ว่ามันดี แล้วอะไรๆ จะดีเองค่ะ จากคุณ : Hobbit เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 11:07:57

ความคิดเห็นที่ 76 สติมา ปัญญาเกิด อย่าคิดมาก เพราะเครียดไปมีแต่จะแย่ลงเท่านั้น สู้ๆ เราเป็นกำลังใจให้นะ เราเชื่อว่าคุณทำได้ จากคุณ : biletec เขียนเมื่อ : 25 พ.ย. 55 12:37:31

ความคิดเห็นที่ 77 มาให้กำลังใจค่ะ เท่าที่อ่านดูรู้สึกว่า จขกท เป็นคนคิดเป็น มีความคิดดีมากมาย แต่อาจ"ยัง"ไม่ประสบความสำเร็จด้านธุรกิจ ซึ่งเป็นเรื่องธรรมดามากๆค่ะ ไม่มีใครนับ1แล้วถึง10เร็วนักหรอกค่ะ อยู่ที่ว่า เขาจะมีวิธีเดินยังไงให้ดีที่สุด คนเราเริ่มทำอะไรใหม่ๆ เป็นธรรมดาที่หลายอย่างไม่ได้เป็นอย่างที่คิด อย่าเพิ่งไปท้อค่ะ เราคนนึงกำลังเริ่มคิดจะทำธุรกิจใหม่ จากเดิมที่ชอบวาดฝันและมองเห็นโอกาสมากมาย แต่ก็ไม่ได้เริ่มต้นลงมือทำเสียที อาจเพราะข้อเสียเป็นจอมโลเล คิดนาน และรอบคอบเวอร์ ตรงนี้ก็เป็นอุปสรรคที่จะมาบั่นทอนเหมือนกัน คือทำให้ท้อว่าแล้วเมื่อใหร่ฉันจะได้เริ่ม พอจะเริ่มก็ชักจะแบล๊งค์ เอ ทำไมความคิดดีๆมันหายหมดหว่า ก็ต้องนับหนึ่งใหม่เหมือนกัน แต่ก็โชคดีที่ยังไม่เริ่มนี่แหละ ไอ้ช้าๆได้พร้าเล่มงามก็ยังเป็นจริงเสมอ ทุกวันนี้เงินทุน(ในกระเป๋าก็ยังอยู่ แผนธุรกิจก็ปรับเปลี่ยนได้อยู่ ตราบใดที่ยังไม่ลงเงิน ความชัวร์ก็ยังมีอยู่) แต่ถ้าวันนึงเราทำแล้วมันเจ๊ง ก็ถือว่า เราทำดีทึ่สุดแล้ว เพราะเรารอบคอบสุดๆแล้ว แต่อย่าไปลืมว่า ไม่มีอะไรที่เราคาดการณ์ได้ 100% ดังนั้นเมื่อลงมือ ความเสี่ยงเกิดทันที ดิฉันชอบมองโลกแง่ดีและร้าย มันเลยทำให้มองเห็นและชั่งใจตลอดเวลา แต่ข้อเสียคือ คนมองว่าช้าไปปะ ส่วนข้อดีคือ เงินฉันมันยังไม่หายไปไหนละกันย่ะ (อิ เอาไว้บลัฟพวกมาสบประมาท) จากคุณ : เฟธ (Little_Faith_in_me) เขียนเมื่อ : 1 ธ.ค. 55 21:02:34