ทำงานในสายงานการตลาดมา 8 ปีแล้วคะ เริ่มตั้งแต่ marketing admin. แล้วก็เรื่อยมาจนเป็น Asst. Mkt. Mgr. แล้ว โดยลักษณะของเจ้านายทั้งผู้จัดการ และ MD เป็นนายที่ดี เปิดโอกาสให้ลูกน้องสูงมาก ประเภทเอ็งทำอะไรได้ทำเลย ลุย ฆ่ามัน...อะไรทำนองนั้น^^"
แต่ไม่รู้เป็นเพราะช่วงหลัง งานมันโหลดเกินไป หรือปัญหามันเยอะเกินไป หรือเพราะมันเป็นเรื่องปกติของคนที่ขึ้นมาอยู่ในจุดนี้ รู้สึกเครียดขึ้นเรื่อยๆ สนุกกับงานน้อยลง เริ่มมีคำถามกับตัวเองว่าเราต้องเผชิญแรงกดดันขนาดนี้เพื่ออะไร นายเคยบอกว่าถ้าผ่านจุดพวกนี้ไปได้ก็ถือว่าเราพร้อมที่จะก้าวขึ้นมา ก็มานั่งถามตัวเองอีก ก้าวไปเพื่ออะไร เพื่อเงินเดือนเพิ่มขึ้นพร้อมๆกับความรับผิดชอบและแรงกดดันที่หนักหน่วงกว่าเดิมเหรอ ทำไปทำไมฟะ
เลยไปขอลาออกเอาดื้อๆ นายก็อุตส่าห์ย้ายให้ไปดูงานส่วนอื่นที่เบาลงกว่าเดิมมาก (หลังจากกล่อมกันมานาน มันก็ดื้อเป็นกระบือไม่ฟังเลย) เป็นงานที่เรียกว่าให้หลับตาข้างนึง หยีตาอีกข้างนึงเราก็ทำได้
แต่รู้สึกดีขึ้นมาก เหมือนว่ายน้ำอยู่ในกระแสน้ำที่ไหลเชี่ยว ทั้งหนาวเย็นมานาน จู่ๆก็ได้ขึ้นมานั่งพักริมฝั่ง เปลี่ยนเสื้อผ้าอุ่นๆ
แต่ใจส่วนนึงยังถามตัวเองว่าคิดดีแล้วเหรอที่ทิ้งโอกาสแบบนั้นมา โอกาสที่เปิดอยู่ตรงหน้า แต่ทิ้งมันมา ถ้าเวลาผ่านไปเราจะเสียดายมันมั้ย หรือเป็นเพราะว่าตัวเราเองยังไม่รู้ว่าเป้าหมายในชีวิตเราต้องการอะไร....สับสนจริงๆนะเนี่ย
จากคุณ :
น้อง(ของ)หมา 
- [
25 พ.ย. 46 11:06:52
]
การที่เราละทิ้งเส้นทางและโอกาสในการเติบโตในสายงานบริหารด้านการตลาดมันเป็นเรื่องโง่หรือเปล่า
