B2786719 ควรตั้งกลยุทธ์เช่นไร เมื่อคนในบริษัท ไม่ปรับปรุงตัวตามสภาพการเปลี่ยนแปลง []

ความคิดเห็นที่ 3

หัวใจของการบริหารคน

การบริหารทรัพยากรบุคคลให้บรรลุเป้าหมาย ในรายละเอียด แล้วต้องใช้ทั้งศาสตร์และศิลป์ แต่โดยทั่วไปมีองค์ประกอบสำคัญอยู่ 4 ประการ

สรรหา คือการเสาะแสวงหา เลือกสรรคนดีมีคุณภาพ มีความรู้ความสามารถเหมาะกับงาน

พัฒนา พยายามทำให้คนดี มีความรู้ มีความสามารถเพิ่มขึ้น ตลอดจนทำให้มีทัศนคติ มีพฤติกรรมที่ดีในการทำงาน

รักษาไว้ พยายามทำให้คนทำงานรู้สึกพอใจในการทำงาน ได้รับความดีความชอบด้วยความเป็นธรรม มีความสุขในที่ทำงาน ไม่คิดโยกย้ายไปอยู่ที่อื่น

ใช้ประโยชน์ คือการใช้คนให้ได้ประโยชน์เต็มที่ ใช้คนให้ตรงกับงาน ตรงกับความรู้ความสามารถ ไม่เอารัดเอาเปรียบบริษัทหรือเพื่อนร่วมงานคนอื่น

คุณเป็นคนโมโหร้ายหรือเปล่า
คุณเป็นคนที่มีนิสัยโมโหร้ายหรือเปล่า สังเกตดูสิว่า เวลาโมโหทีไรเป็นต้องระเบิดอารมณ์ทั้งคำพูดและการกระทำ เช่น ด่าว่า ทำลายข้าวของ หรือลงมือลงไม้โดยไม่สามารถควบคุมตัวเองได้ แล้วมานั่งเสียใจภายหลังว่าไม่ควรทำอย่างนั้นเลย คุณสามารถเปลี่ยนแปลงตัวเองให้เป็นคนใจเย็นลงได้นะ

กรมสุขภาพจิตมีคำแนะนำดังนี้

ถ้าคุณรู้สึกโกรธ พยายามบอกตัวเองให้หยุดคิดสักอึดใจหนึ่งก่อน ช่วงนี้ให้พยายามสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ช้าๆ พร้อมทั้งนับหนึ่งถึงสิบในใจไปด้วย

ถ้าเป็นไปได้ควรหลบเลี่ยงให้พ้นจากบุคคลหรือสถานการณ์ที่ทำให้โกรธชั่วคราว เพราะมันจะช่วยลดอารมณ์โกรธให้น้อยลง และตัดโอกาสที่คุณจะทำอะไรรุนแรงลงไปได้ หลังจากนั้น ให้ระบายอารมณ์โกรธในทางที่เหมาะสม เช่น เตะลูกฟุตบอล ชกกระสอบทราย ซักผ้าแล้วขยี้แรงๆ วิ่งไกลๆ ให้ได้เหงื่อ เป็นต้น จะช่วยสลายความโกรธไม่ให้สะสมอยู่ในใจ

นอกจากนี้คุณควรหาทางผ่อนคลายความเครียดเป็นประจำทุกวัน เช่น พักผ่อนให้เพียงพอ ออกกำลังกายสม่ำเสมอ หรือทำงานอดิเรกที่ชอบ ร่างกายจะได้สดชื่นกระปรี้กระเปร่า จิตใจแจ่มใส ไม่หงุดหงิดโกรธง่ายอย่างแต่ก่อน และถ้าฝึกสมาธิได้ก็จะเป็นการดี จิตใจของคุณจะสงบเยือกเย็นลงกว่าเดิม แต่ถ้าลองทำดูแล้วไม่ได้ผลก็ควรไปหาแพทย์ เพื่อรับการรักษาต่อไป

การเป็นคนโมโหร้าย นอกจากตัวคุณเองไม่มีความสุขแล้วจะพลอยทำให้คนใกล้ชิดรอบข้างเดือดร้อน หรือไม่มีความสุขตามไปด้วย

โปรโมตลูกน้องให้ได้ดี
การโปรโมตลูกน้องให้มีตำแหน่งที่สูงขึ้นหรือเพิ่มเงินเดือนให้นั้น ส่วนมากเกิดจากสถานการณ์บังคับ คือลูกน้องมีข้อต่อรองที่เป็นต่อ เช่น จะยกทีมออก หรือลาออกไปอยู่กับคู่แข่ง ลำพังหัวหน้าหรือบริษัทเองไม่มีความคิดที่จะเพิ่มรายจ่ายในส่วนนี้หรอก โดยเฉพาะในสถานการณ์เศรษฐกิจอย่างนี้

แต่ถ้าบริษัทมีนโยบายให้คุณเป็นหัวหน้า ช่วยคัดเลือกว่าจะส่งเสริมพนักงานคนไหน คุณจะทำอย่างไรดี เพราะถ้าเลือกไม่ดี ได้คนไม่เหมาะสมมา (หรือเอาคนของตัวเองขึ้นมา) ผลงานย่อมไม่ได้ตามที่ต้องการแน่ และคนดีๆ คนอื่นอาจจะหมดกำลังใจทำงาน การบริหารเกิดความยุ่งยาก ไม่มีใครให้คามร่วมมือ เกิดความระส่ำระสายแบ่งพวกแบ่งฝ่ายไปทั่วองค์กร
การเลือกโปรโมตคนนอกจากจะดูที่นิสัยใจคอ และบุคลิกภาพเหมาะกับตำแหน่งแล้ว ความรู้ความสามารถที่พร้อมจะทำงานนั้นได้เป็นสิ่งที่ไม่ควรละเลยอย่างยิ่ง
คนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้าหรือรับผิดชอบงานใหญ่โตนั้น จะต้องวิเคราะห์งานเป็น สามารถคิดงานใหม่ สานงานเก่า ไม่ใช่รอคำสั่งอย่างเดียว
สามารถทำงานประจำและงานจรจนสำเร็จลุล่วงตามที่ได้รับมอบหมาย ไม่ใช่พอเป็นหัวหน้างานแล้วทำตัวยุ่งจนงานไม่เสร็จสักอย่าง อย่าลืมว่าตำแหน่งสูงขึ้นก็ต้องรับผิดชอบงานกว้างขึ้น ต้องบริหารเวลาเป็น เพราะจะมีงานนอกเหนือความรับผิดชอบมาให้ทำอยู่เรื่อยๆ

หัวหน้างานควรผ่านการทำงานชนิดนั้นมาก่อน จะได้รู้ว่าทำอย่างไร มีรายละเอียด ขั้นตอนอย่างไรบ้าง ต้องรับมือกับปัญหาเฉพาะหน้าอย่างไร ไม่ใช่เอาใครจากที่ไหนมาก็ไม่รู้ ยิ่งประเภทจอมโปรเจกต์ วาดฝันสวยหรูแต่ไม่เคยลงมือทำนะ จะทำให้ลูกน้องหรือผู้ร่วมงานอึดอัดใจเปล่า ๆ

หัวหน้างานต้องทำงานเป็นทีม รู้วิธีดึงความสามารถของลูกน้องมาใช้ให้เป็นประโยชน์กับงาน รู้จักพูดจูงใจคน นอกจากนี้ต้องประสานงานกับฝ่ายอื่นได้ดี ไม่ดูถูกคนอื่น ยกย่องให้เกียรติทุกคน ไม่ใช่ดีแต่แผนกของตัวเอง เข้าข้างแต่แผนกของตัวเอง แต่ไม่ให้ความร่วมมือช่วยเหลือฝ่ายอื่น พายเรือคนละทิศแบบนี้สักวันบริษัทก็ตรงอยู่ตรงนั่นเอง

คนจะเป็นใหญ่เป็นโตต้องรู้จุดดีจุดด้อยของตัวเอง พร้อมจะหาคนมาช่วยเสริมจุดด้อยโดยไม่รู้สึกเสียหน้า คนที่เอาแต่เขม่นหรือหมั่นไส้คนที่เก่งกว่า ไม่สมควรให้ขึ้นมาเป็นหัวหน้าเด็ดขาด เพราะจะทำให้ลูกน้องเก่งๆ หนีหมด

หัวหน้างานต้องมองภาพรวมเป็น รู้เป้าหมายใหญ่คืออะไร เป้าหมายรองอยู่ไหน ไม่ใช่มองแต่ผลสำเร็จเล็กๆ แคบๆ ในส่วนของตนเท่านั้น ต้องสนับสนุนงานส่วนอื่นที่จะทำให้เป้าหมายใหญ่บรรลุผลสำเร็จร่วมกันด้วย

ยิ่งตัวคุณเองซึ่งมีหน้าที่เลือกคนมาโปรโมตด้วยแล้ว ต้องมองทั้งภาพกว้างภาพไกล รอบคอบและยุติธรรม มองประโยชน์ขององค์กรเป็นที่ตั้ง จะได้เลือกคนไม่ผิด

คนที่จะขึ้นมาเป็นหัวหน้างานหรือรับผิดชอบงานใหญ่ได้นั้น จะต้องวิเคราะห์งานเป็นสามารถคิดงานใหม่สานงานเก่า ไม่ใช่รอแต่คำสั่งอย่างเดียว
........................

http://www.pdamobiz.com/forum/forum_posts.asp?TID=14178&PN=1

จากคุณ : OnceInTheBlueMoon - [ 28 เม.ย. 47 02:26:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7

สวัสดีครับ..ลุงหยก

ผมขอแสดงความคิดเห็นเล็กน้อยนะครับ (แต่เขียนเยอะก็ทนอ่านหน่อยนะครับ) จากเท่าที่ทราบองค์กรของลุงทำการค้ากับต่างประเทศ แต่ผมไม่แน่ใจว่าทำทางด้านผลิตเองด้วยหรือเปล่า แต่ผมเดาว่าผลิตเองด้วยนะครับ ดังนั้น ส่วนไหนครับที่องค์กรของคุณลุงต้องการเปลี่ยนแปลง เพราะ ผมเดาว่า องค์กรของลุง น่าจะใหญ่พอสมควรนะครับ

เชือดไก่ให้ลิงดู ก็น่าจะเชือดเฉพาะไก่ที่นิสัยไม่ดี ไม่ให้ไข่ ไม่ให้เนื้อ เพื่อให้ลิงที่นิสัยไม่ดีปรับตัวครับ จะได้ไม่เสียสิ่งดีๆไป แต่ถ้าลุงจะเชือดไก่ที่มีโอกาสที่จะดีได้ แต่มันเองยังไม่รู้วิธีที่จะทำให้ตัวมันเองนั้นดีได้อย่างไร เจ้านายก็ไม่ได้ให้แนวทางที่เป็นหลักการณ์ที่สามารถใช้ปรับปรุงตัวมันเองได้ ก็จะเชือดเสียแล้ว เพื่อให้ลิงดู ผมอยากเปรียบเทียบจากกระทู้ของลุงหยกครับ หากลุงหยกลงมือเรียกพนักงานเข้ามาให้พิจารณาตัวเอง ผมว่า มันจะด่วนสรุปเกินไป ซึ่งจะทำให้ พนักงานทั้งหมดที่ทำงานในองค์กรเกิดความหวาดระแวง และ ระส่ำระสาย มากกว่านี้นะครับ หากเขาทำไม่ดีก็ให้ออกก็อีกเรื่องหนึ่ง แต่หากเขาปรับตัวไม่ทัน อันนี้อาจจะเกิดจากหลายสาเหตุนะครับ ลองให้โอกาสเขา แนะนำเขา ก่อนดีไม๊ครับ.. โปรดพิจารณาด้วย....

ผมขอแจงสาเหตุที่ทำให้พนักงานทำงานกันน้อยลง หรือ เรียกว่า เฉื่อย ตามคำของลุงหยกนั้น เท่าที่ผมจะนึกได้ ผมคิดว่ามันน่าจะมีสาเหตุจากสิ่งเหล่านี้ครับ ลุงหยก ลองพิจารณาสิ่งเหล่านี้อย่างเป็นกลางแล้วลองหาวิธีแก้ไขไปเป็นเรื่องๆละกันครับว่าตรงบ้างหรือเปล่า

พนักงาน
1. พนักงานบางคนมีความคุ้นเคยกับการทำงานมาก จนมีลักษณะหลับตาทำก็ทำได้ หรือ เรียกอีกอย่างว่า งานมันจำเจ ดังนั้น เมื่องานมาก็ทำงานได้อย่างรวดเร็ว และมีเวลาว่างมากขึ้น ก็เลยทำให้พนักงานเริ่มช้าลง เพราะไม่ต้องรีบเร่งอะไร ไม่ต้องแข่งกับอะไร... บางคนเคยมีผลงาน แต่ปัจจุบันก็เฉื่อยไปก็เห็นบ่อยๆครับ

2. พนักงานบางคน ทำงานให้เท่าที่เงินที่จ้างเขามา ซึ่งให้เงินมากก็ทำมาก ให้เงินน้อยก็ทำน้อย แต่ความรู้สึกของพนักงานกลุ่มนี้ ก็จะคิดว่า องค์กรให้เงินน้อยอยู่เสมอดังนั้น เขาก็จะทำงานน้อยตามเงิน ซึ่งบางคนมีความสามารถแต่ทำงานให้บริษัทฯ นิดหน่อยพอหอมปากหอมคอก็มี

3. พนักงานบางคน กลัวความผิด ดังนั้น การทำงานก็จะเป็นเพียงทำงานตามสั่งของหัวหน้าอย่างเดียว ก็จะทำให้เขาไม่มีความผิด หรือบางครั้งถึงกับ ใช้หลักว่า "ไม่ทำก็ไม่ผิด" ดังนั้น ไม่ทำก็ไม่มีผลงาน ก็จะทำให้พนักงานท่านนั้นดูเฉื่อยแฉะ เหมือนกัน

4. พนักงานบางคน คิดว่าตนเองไม่สำคัญ ก็จะทำงานเฉพาะสิ่งเล็กๆน้อยๆ หรือ เท่าที่รับผิดชอบ โดยไม่คิด ไม่ทำอะไรเพิ่มเพราะคิดว่าตัวเองไม่มีความสามารถในการทำเรื่องใหม่ๆ เมื่อเป็นเช่นนี้ถ้าไปเทียบกับพนักงานคนอื่น หรือ บริษัทฯอื่นๆ ที่พยายามคิดพัฒนาการทำงานให้ดีขึ้น ก็เท่ากับว่า พนักงานคนนี้กำลังถอยหลังห่างออกไปเรื่อยๆ

5. พนักงานบางคน มองไม่เห็นเป้าหมายการทำงานของตนเอง คิดว่าทำไปก็เท่านั้น ไม่มีประโยชน์ เมื่อความคิดของเขาเป็นเช่นนั้น ก็จะทำให้งานเดินเท่าที่มีมาเท่านั้น

6. พนักงานบางคน มีมนุษยสัมพันธ์ดี ก็จะสื่อสารกับคนอื่นๆมากมาย มากจนเกินควรจนใช้เวลาทำงานในการติดต่อสื่อสารอย่างไร้คุณค่าในงาน แต่ได้ใจเพื่อนๆ เพื่อนๆที่ทำงานชื่นชอบทุกคน แต่จะทำให้งานออกมาไม่ได้ปริมาณ และ คุณภาพที่ต้องการ

หัวหน้างาน
1. หัวหน้างานบางท่าน เป็นหัวหน้างานที่ทำได้เพียงทำตามคำสั่ง ก็จะทำเฉพาะเท่าที่รับคำสั่งมาเท่านั้น ไม่ได้หาวิธีที่จะทำงานได้ดีขึ้นแต่อย่างใด คิดถึงสภาพพนักงานที่มีเจ้านายทำตามคำสั่งสิ แล้วลูกน้องจะเป็นลักษณะใดได้บ้าง...

2. หัวหน้างานที่มีความกลัวขึ้นสมอง ไม่กล้าทำสิ่งใดๆ ซึ่งบางคนกลัวความผิดพลาด บางคนกลัวว่าจะข้ามหน้าข้ามตาเพื่อนๆ บางคนกลัวที่จะเด่น บางคนไม่กล้าตัดสินใจ บางคนไม่กล้าที่จะเปลี่ยนแปลง ทั้งความกลัวและไม่กล้า ก็ทำให้ลดความกระตือรือล้นในการทำงานมากมาย ลูกน้องที่มีความคิดดีๆก็จะโดนกีดกันความคิดเหล่านั้นไป องค์กรก็จะเริ่มช้าลงๆ

3. หัวหน้างานที่มีความชอบ หรือ ลักษณะนิสัย ขาดๆ เกินๆ อย่างเช่น ชอบใช้อำนาจเกินไป ชอบนั่งแต่เก้าอี้ ชอบงานสบายๆ ชอบนั่งอยู่บนหอคอย คิดว่าตัวเองมีอำนาจเหนือคนอื่น ชอบสนุกสนานเฮฮา ชอบคุยกับสาวๆเป็นพิเศษ ลักษณะต่างๆนั้น มีมากไป หรือ น้อยไป ก็จะทำให้การควบคุมงานลดน้อยลงเท่านั้น ยิ่งมีมาก ยิ่งลดมาก

ระบบงาน
1. ไม่มีการแข่งขันในระบบงาน ทั้งแข่งขันกับตัวเอง และ การแข่งขันกับผู้อื่น เมื่อไม่มีระบบของการแข่งขัน ก็จะทำให้คนเราไม่กระตือรือล้น นานๆเข้าก็เป็นการสร้างความเฉื่อยฉาให้กับองค์กรไป

2. ระบบงานเป็นระบบที่ต้องทำให้เสร็จเท่านั้นก็เพียงพอ ก็จะสร้างนิสัยการทำงานให้เสร็จเท่านั้น และ การควบคุมการทำงานให้เสร็จตามกำหนดเท่านั้น ก็พอ ถ้างานเยอะก็ดีไป แต่ถ้างานน้อยลง ก็จะเกิดเวลาว่างเยอะ ก็เป็นการเพาะบ่มความเฉื่อยเช่นกัน

3. ระบบมีการจ้างงานให้มาทำเฉพาะเรื่องในแต่ละบุคคล มีการแบ่งหน้าที่รับผิดชอบเฉพาะในแต่ละคน ซึ่งทำให้งานมีน้อย คนมีเยอะ ซึ่งหากงานที่รับผิดชอบนั้นยังไม่เข้ามา ก็ส่งผลให้พนักงานมีเวลาว่างค่อนข้างมาก ระบบนี้มีทั้งจุดดีและจุดเสีย แต่หาทางจำกัดจุดเสียหรือยังเท่านั้น...

ผู้บริหารระดับสูง และ เจ้าของกิจการ
1. "ผู้บริหารระดับสูง ก็ต้องการที่จะให้มีการปรับตัวให้ตามกระแสให้ทัน" แต่ยังไม่มีวิธีการ หรือ การดำเนินการใดๆในการจัดการ ทำให้ได้แต่คิด แต่ยังไม่มีแนวทางในการทำสิ่งใดเลย ในความคิดของผม ผู้บริหารระดับสูง จะไม่รวมเจ้าของกิจการ ดังนั้น ต้องย้อนกลับมาดูว่า ปกติเขาเหล่านั้น มีแนวการจัดการในเรื่องต่างๆอย่างไร

2. ผู้บริหารระดับสูง เข้าใจหลักการทำงานทั้งหมดโดยรวม แต่ไม่ได้เจาะลึกในรายละเอียด

3. เจ้าของกิจการมุ่งเน้นไปทางด้านใดด้านหนึ่งมากเกินไปหรือไม่ เช่น เน้นเรื่องการตลาด จนทำให้ต้องทุ่มเวลา ให้กับการตลาดมากๆ ก็จะทำให้ หัวหน้างานระดับสูง มีมุมมองทางด้านการตลาดมาก เพราะต้องทำตามความต้องการของเจ้าของกิจการ ดังนั้น กลุ่มอื่นๆ ก็เลยเฉี่อยลง และ ยิ่งมองในมุมด้านนอกมากๆ ก็จะรู้เห็นสิ่งที่คนอื่นเปลี่ยนแปลงไปที่ดูเหมือนดีกว่าในบริษัทฯตน ก็เลยอยากให้มีการปรับเปลี่ยนเพื่อพัฒนาองค์กร

4. เจ้าของกิจการอาจอยู่ในสังคมที่เห็นว่า บุคคลากรบริษัทฯอื่นมีความสามารถกันทั้งนั้น แล้วนำเอาสิ่งที่พบเห็นไปเปรียบเทียบกับบุคคลากรในบริษัทฯ ทำให้มีความรู้สึกว่า บุคคลากรในบริษัทฯ มีประสิทธิภาพไม่ได้ดั่งใจ ไม่ดีเท่าคนอื่นๆที่พบเห็น

5. เจ้าของกิจการยังไม่รู้จักพนักงานของตนเองดีพอ ทำให้เกิดความไม่แน่ใจว่าพนักงานของตนนั้นจะมีการปรับเปลี่ยนไปในทางที่ดีหรือไม่

สาเหตุที่ผมเอาผู้บริหารระดับสูงกับเจ้าของกิจการมาเป็นหัวข้อสุดท้าย ทั้งๆที่เป็นเรื่องสำคัญมากที่สุด ก็เนื่องจากว่า ตัวผมเองเดาว่า ลุงหยกเป็นเจ้าของกิจการหรืออย่างน้อยที่สุดก็ต้องเป็น ผู้บริหารระดับสูง จากกระทู้ต่างๆที่ลุงหยกมาลงไว้ผมก็เลยสรุปได้อย่างนี้ ดังนั้น หากให้ลุงอ่านในส่วนของเจ้าของกิจการหรือ ผู้บริหารระดับสูงก่อนจะทำให้ลุงเกิดการไม่ยอมรับกับสิ่งที่แนะนำทั้งหมด ผมก็เลยย้อนศรกลับเท่านั้นเอง จะได้แจงให้ลุงเห็นก่อนว่า ใครเป็นอย่างไร ในการวิเคราะห์ของผม ส่วนการแก้ปัญหานั้น ผมออกความเห็นว่า ควรจะใช้หลัก "ใช้วิสัยทัศน์ มาปรับเปลี่ยนทุกแนว ทุกส่วน ให้ได้ระดับที่พอๆกัน โดยการเปรียบเทียบ ตรวจวัด ระหว่างเรากับองค์กรหรือบุคคลอื่น หรือ เปรียบเทียบตัวเราในอดีตกับปัจจุบันที่เปลี่นแปลงไป แต่ปรับเปลี่ยนอย่างละมุนละม่อมและหนักแน่น ซึ่งต้องทำอย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ" จึงอยากให้ลุงหยกพิจารณาแนวทางการจัดการเหล่านี้ครับ...

1. สร้างเป้าหมาย วิสัยทัศน์ ของบริษัทฯให้เป็นรูปธรรม หากต้องการให้องค์กรเป็นอย่างไร ก็ต้องมีเป้าหมายว่าจะเป็นอย่างไร ในเวลาเท่าใดก่อนเลยครับ

2. หาแผนการทำงานให้ตรงตามเป้าหมายที่ตั้งไว้ เพื่อจะได้วางรากฐานว่า จะต้องทำอย่างไรเพื่อให้ได้ตามต้องการ รบในกระดาษให้ชนะก่อนออกรบจริง ครับ

3. สื่อสารเป้าหมายและวิสัยทัศน์ ต่างๆให้พนักงานรับรู้ อย่างจริงจัง และต้องรับทราบทุกคน แจกแจงเป้าหมาย และ สื่อสารบ่อยๆ ว่า การทำให้เป้าหมายมีผลอย่างไรกับพนักงาน มีผลอย่างไรกับรายได้ที่เขาจะได้รับ แต่ไม่ต้องสื่อหรอกครับว่า บริษัทฯจะได้อะไร เพราะพนักงานส่วนใหญ่ ต้องการที่จะทราบว่าเขาจะได้อะไรมากกว่าบริษัทฯได้อะไรครับ

4. มุ่งเน้นการปรับปรุงทุกๆส่วนอย่างจริงจัง ตั้งคนที่มีความคิดสร้างสรร มนุษยสัมพันธ์ดี ยึดมั่นในหลักธุรกิจ และ เป้าหมายของบริษัทฯ เป็นคนดำเนินการสืบต่ออย่าได้หยุด

5. ชี้จุดที่ต้องปรับปรุงให้พนักงานที่เกี่ยวข้อง ให้เห็น งานแรกๆ อาจจะต้องแนะนำถึงรายละเอียดในการทำ หรือ อาจจะต้องทำเป็นตัวอย่างให้พนักงาน เพื่อจะได้เอาตัวอย่างนั้นเป็นพื้นฐาน เพื่อลองสร้างสรรงานออกมาสักงานก่อน เพื่อสร้างให้เขามั่นใจในการทำ จากนั้น พวกเขาก็จะสามารถทำและสร้างได้เอง

6. จัดประชุมในแต่ละส่วนบ่อยขึ้น การประชุมทำให้เสียเวลาในการทำงานหลักก็จริง แต่การประชุมที่ดี จะทำให้ความคิดของกลุ่มดีขึ้น เป็นทีมงานมากขึ้น คุณภาพจะดีขึ้น สามารถสร้างมุมมองการแก้ปัญหาได้หลากหลาย และได้หัดใช้ความคิดกันมากขึ้นด้วย

7. หากงานที่สามารถตรวจวัดได้ ก็เอาระบบการตรวจวัดขึ้นมา เช่น KPI แล้วทำเป็นเป้าหมายการทำงานในแต่ละเดือน แต่ละสัปดาห์ หรือแต่ละวัน ก็ขึ้นกับงานแต่ละงานครับ

8. ชี้แจงถึงการทำให้ถึงเป้าหมายที่วางไว้ว่า พนักงานจะได้รับอะไร หัวหน้างานจะได้รับอะไร แต่ถ้าไม่ได้แต่ละคนก็จะได้รับผลกระทบอะไร อย่าขู่แต่ชี้แจงให้เห็นถึงความจริงครับ

9. ค่อยๆปรับเปลี่ยนความคิดของทุกๆคน แต่เริ่มจาก ผู้บริหารระดับสูงขึ้นไป ไล่ลงมาจนถึงพนักงาน ให้เป็นไปในแนวทางเดียวกัน ประสานกันเข้าใจกันให้มากขึ้น

10. จัดกิจกรรมร่วม หรือ จัดอบรมสัมนา แต่ต้องให้หัวหน้างาน ผู้บริหารระดับสูง รวมทั้งเจ้าของกิจการมีส่วนร่วมในกิจกรรม เพื่อละลายความห่างระหว่างชนชั้นลง

11. สร้างให้หัวหน้างานขึ้นมา มีแนวความคิดเชิงกลยุทธ์ อาจจะจ้างบริษัทฯใดก็ได้ให้มาทำการอบรม หรือ หากมีคนเก่งในบริษัทฯทางด้านนี้ ก็ให้มาอบรมให้กับบริษัทฯ ก็ได้ เพื่อให้หัวหน้างานขึ้นไปมีแนวทางในการคิดในเชิงต่างๆ เพื่อใช้แก้ปัญหาและปรับปรุงกิจการต่อไป

12. สื่อสารให้ทุกคนรับทราบถึงผลงานที่ดีขี้นสม่ำเสมอ มีการเปรียบเทียบกับอดีตที่เราไม่ทำการปรับปรุง เพื่อให้ทุกคนเห็นผลงานที่ร่วมกันทำ

(ผมไม่ชอบเลข 13) ความคิดผมมันอาจจะไม่ใช่วิธีที่สามารถเอาไปปฏิบัติได้ก็ได้ ผมก็เพียงให้ความคิดเห็นเท่าที่ผมสามารถคิดได้เท่านั้นครับ คำแนะนำของเพื่อนๆที่ผมอ่านมาก่อนหน้านี้ ผมว่าก็มีจุดให้คิดหลายๆจุดเช่นกันครับ ลุงต้องลองเอาไปปรับใช้ด้วยละกันครับ และ ขอให้องค์กรของลุงหยก เป็นองค์กรแห่งการเรียนรู้ พัฒนา และ นำหน้าในอุตสาหกรรมที่ทำโดยเร็วนะครับ

จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 28 เม.ย. 47 18:41:27 ]