PANTIP.COM : B3078337 พี่ คับๆ Amway รวยจริงหรอ.............??? []

ความคิดเห็นที่ 7

มาเพิ่มเติมให้อีกนิด ... idea

เมื่อมีการผลิตสินค้า ออกมาผลิตภัณฑ์ หนึ่ง ต้องมีการวางขาย หากเป็นผลิตภัณฑ์ ในครัวเรือน ย่อมไม่สามารถผลิตออกมาได้ไม่มากเนื่องจาก มีอุปสรรคของการผลิตไม่ว่า ด้านอัตรากำลังคน หรือเครื่องจักร การวางสินค้าตัวนั้น เพื่อการจัดจำหน่าย ย่อมไม่เป็นเรื่องซับซ้อน บางครั้งเดินเร่ขายในท้องถิ่นนั้นๆ ก็สามารถจำหน่ายได้หมดโดยไม่ยาก ตรงนี้มันประกอบกับการเป็นที่ร้จักอยู่แล้ว ในท้องถิ่นนั้นๆ แต่หากเกิดมีการตั้งโรงงานผลิต มีขีดความสามารถในการผลิตมากๆ การขายแบบเดินเร่ขาย ในท้องถิ่นนั้น ย่อมไม่พอกับความต้องการ สินค้าย่อมเหลือ ต้องกระจายสินค้านั้นออกไปยังท้องถิ่น อาจจะดำเนินการในหลาวิธี เช่นวิธีนำไปฝากขายในท้องถิ่นอื่นๆก่อน เนื่องจากสินค้ายังไม่เป็นที่รู้จัก ย่อมทำให้ผู้ซื้ออยากที่จะตัดสินใจ ควักกระเป๋าจ่าย แม้นสินค้าตัวนี้จะดีจริงมีคุณภาพ นี่จึงเป็นที่มาของการ ต้องการทำการตลาด เพื่อให้ขายสินค้านั้นให้ได้

พอมาถึงตรงนี้ เราจะทำการตลาด อย่างไร ก็คงหนีไม่พ้นหลัก 4P ที่ประกอบด้วย product Promotion place Price ตรงนี้จะไม่กล่าว เพราะมันเป็น ทฤษฎี กันเกินไป แต่ที่เราเห็น ก็ คือการใช้วิธีโฆษณา ให้รู้จักสินค้า เป็นอันดับแรก ที่เราคุ้นๆกัน ไม่ว่า จะเป็นวิธี แหกปากปาวๆโฆษณา เวลาไปตั้งจุดจำหน่ายสินค้า การปิดป้ายโฆษณา การโมษณา ผ่านทางวิทยุ โทรทัศน์ ฯลฯ แต่นั่นแหละ ทุกจุกทุกขั้นตอน ของการทำการโฆษณา ย่อมมีค่าใช้จ่าย มากหรือ น้อยขึ้นอยู่กับสื่อที่ใช้ หากเป็น โทรทัศน์ จะแพงที่สุด เพราะเขาคิดเป็นนาที ต่อครั้ง อย่างของช่อง7สี ช่วงเวลาข่าว ค่าโฆษณา นาทีละ3แสนกว่าบาท ต่อครั้ง เพราะฉะนั้น ลองคำนวณเอาคร่าวๆหากสินค้าไหน หากเราเจอในโทรทัศน์ บ่อยๆ นั่นแสดงว่า เขาใช้งบตรงนี้เดือนละเกือบเป็น100ล้านเชียว ตรงนี้ คุ้ม ไหม เป็นคำถาม…ที่นักการตลาด นักบริหาร ทุกคนจะมีคำตอบหลากหลาย การคุ้ม มันต้องอยู่ที่จุดสินค้านั้นๆ ขายออก แต่ระยะแรกๆ มักจะไม่คุ้ม เพราะฉะนั้นในผลิตภัณฑ์ใหม่ๆมักจะต้องตั้งงบตรงนี้ เป็นหลายร้อยล้าน เพื่อโมษณาหลายๆช่องของโทรทัศน์ เพราะอะไร …ก็ เพราะคนชอบดูรายการไม่เหมือนกัน เป็นประการแรก และอีกประการ ท่านอาจจะไม่เชื่อ ว่า อุปสรรคอีกตัวที่ต้องทำให้ต้องลงโฆษณา มาก ก็ เพราะ รีโมทโทรทัศน์ ฟังแล้วอาจจะนึกว่ามันเป็นได้ อย่างไร ก็ เวลาโฆษณา ธรรมชาติของคนย่อมกดรีโมท เปลี่ยนช่อง ก็ ของมันอยู่ในมือกดเมื่อไร ก็ ได้ตรงนี้ แหละ ที่ทำให้ นักการตลาด นักบริหารปวดหัวมานัก ต่อนักแล้ว เพราะตรงนี้คือต้นทุนอย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้นสินค้าในปัจจุบัน ทีเราใช้ๆกินๆ กันอยู่ หลาย ยี่ห้อที่ต้นทุนผลิตจริงๆ 1บาท +ค่าโฆษณา3-4บาท +ค่ากำไรอีก50สตางค์+ค่ายี่ปั้ว +ซาปั้ว +จั๊บปั้ว มาถึงปลายทางให้เราซื้อบริโภค มันจึงกลายเป็น10บาท ได้โดยถือว่าเป็นเรื่องปกติ

ดร.สุวิทย์ เมษินทรีย์ ที่ปรึกษารัฐมนตรีว่าการกระทรวงการคลัง(ปัจจุบัน เป็นผู้ช่วยรัฐมนตรีคลังฯ) กล่าวถึงทิศทางของเศรษฐกิจโดยรวมของโลกว่า ที่ผ่านมาในภาคของธุรกิจโดยรวมของโลก ทวีความใหญ่มากขึ้นเรื่อยๆบางองค์กรมียอดรายได้ของบางบริษัทเป็นเม็ดเงินมากกว่าจีดีพีของบางประเทศ
เมื่อภาคธุรกิจใช้หลักการที่ว่า "ต้องใหญ่ถึงจะอยู่" พยายามขยายกิจการและการลงทุนเพื่อแสดงถึงความยิ่งใหญ่ สิ่งที่ตามมาคือเกิดover investment หรือ over capacity ในหลายอุตสาหกรรม กระทั่งนำไปสู่สงครามราคาในเวลาต่อมา ส่งผลให้หลายบริษัทต้องควบรวมกิจการกัน มีการปรับองค์กรเสียใหม่ เพื่อค้นหาจุดแข็งในองค์กรเพื่อนำไปต่อสู้กับคู่แข่งในตลาด

ดร.สุวิทย์ กล่าว ว่า การแข่งขันกันที่สิ่ง ฉาบฉวยภายนอกไม่ใช่ทางออกที่ดีนัก หากองค์กรใดสามารถเข้าถึงจิตใจของผู้บริโภคได้เท่าไหร่ยิ่งจะได้เปรียบ ต้องใช้หลักการแข่งขันที่เรียกว่า Hi-tech/Hi touch หมายความว่าในตัวผลิตภัณฑ์จะต้องทันสมัยด้วยเทคโนโลยีใหม่ๆ ขณะที่ต้องทำความเข้าใจถึงความต้องการของผู้บริโภคอย่างลึกซึ้ง ทั้งสองสิ่งนี้ต้องดำเนินไปควบคู่กัน หลักการนี้นำไปสู่อุตสาหกรรมใหม่ที่เรียกว่า "Creative Industry"
แนวโน้มของเศรษฐกิจในโลกอนาคตจะอยู่ที่ธุรกิจด้านความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งปัจจุบันมีมูลค่ามากถึง7%ของเศรษฐกิจโลก โดยความคิดสร้างสรรค์จะถูกใช้เป็นกุญแจสำคัญในแผนการตลาด โดยให้น้ำหนักกับเรื่องของอารมณ์ให้มากขึ้นนำไปสู่ประสบการณ์ที่ดีของผู้บริโภค ควบคู่ไปกับงานทางด้านเทคโนโลยี (Functional+Emotional) แปรจากสิ่งที่เป็นนามธรรมให้เป็นรูปธรรม เพื่อสร้างคุณค่าใหม่ (Value) ให้กับผู้บริโภค

จะเห็น ได้ว่า ขณะนี้ หาก ทำธุรกิจ ใดๆ ก็ ตาม หากไม่ใหญ่ ไม่โตพอ ย่อมจะแจ้งเกิดได้ยาก มันหมดสมัย เรื่อง เก่ง+เฮง แล้ว หาก ท่านไม่ทำใหญ่ ระดับลงทุน10ล้าน 100ล้าน ไม่ต้องอะไร มากหรอกแค่ขายก๋วยเตี๋ยว อย่างเดียว ยังมีแฟนชายน์ ที่จะเป็นอะไร ต่อมิอะไร เลย เพราะบริษัท ทุกบริษัทฯในทุกด้าน ไม่ว่า จะทำอะไร จะมีการขยายสาขา การค้า ให้ ครอบคลุม หากเราจะทำเพียงเล็กๆ ก็ ย่อมใด้แค่กลุ่มเป้าหมายเล็กๆ และเม็ดเงินที่จะมาเป็นผลกำไร ก็ไม่มาก และ ไม่มีโอกาส โต

หากคุณเชื่อว่า คนที่จะร่ำรวยได้จะต้องเป็นเจ้าของธุรกิจ คุณคงจะต้องมองหาโอกาส ที่จะเป็นเจ้าของธุรกิจสักตัว แต่คุณเชื่อ หรือไม่ การเป็นเจ้าของธุรกิจนั้น ก็ไม่ได้การันตี ว่าคุณจะประสบความสำเร็จ หรือร่ำรวยเสมอไป ในทางตรงกันข้ามการเป็นเจ้าของธุรกิจ คุณจะต้องลงทุน และที่แน่นอนคือ คุณมีความเสี่ยงที่จะล้มเหลว หรือขาดทุน ขอให้คุณพิจารณาคำกล่าวที่ว่า
"ธุรกิจส่วนใหญ่ ล้มเหลวไป ภายใน5ปีแรก" หรือ "95%ของธุรกิจมักล้มเหลว มีแค่5% เท่านั้นที่รอด" หรือ "เศรษฐีเงินล้านส่วนใหญ่ ล้มเหลวถึง3ครั้ง กว่าจะสำเร็จ ยิ่งใหญ่ได้"

เมื่อคุณอ่านถึงประโยคเหล่านี้ ไม่สามารถทำให้คุณเปลี่ยนความตั้งใจ และคุณยังยืนยันความตั้งใจเดิมของคุณที่จะเป็นเศรษฐีให้ได้ คุณคงต้องมามองทางเลือกในการลงทุนเป็นเจ้าของธุรกิจ 3 ประเภท คือ

1.การสร้างบริษัทใหญ่ๆขึ้นมา (ต้นทุนการเป็นเจ้าของ ธุรกิจ สูง คุณต้องมีเงินมากพอ)
2.การเลือกซื้อแฟรนไชร์ (ต้นทุนสูง ทำงานภายใต้ข้อสัญญา)
3.การเข้าร่วมธุรกิจ แบบขายตรง หรือการตลาดแบบเครือข่าย (วิธีการที่ใหม่ เหมาะสำหรับคนพร้อมที่จะเรียนรู้)
คุณจะเห็นว่าการจะเป็นเจ้าของธุรกิจ 2 ประเภทแรกนั้น ต้องมีต้นทุนสูง คือใช้เงินลงทุนมาก

ในกรณีคุณไม่มีเงินลงทุน แต่มุ่งมั่นที่จะเป็นเศรษฐีจากการเป็นเจ้าของธุรกิจให้ได้ คุณคงเหลือทางเลือกที่ 3 ประการเดียวเมื่อคุณตัดสินใจที่จะร่วมธุรกิจแบบเครือข่ายขายตรง สิ่งแรกที่จะต้องทำ คุณต้องเลือกบริษัทให้ รอบครอบ เพราะว่าบริษัทส่วนใหญ่มักจะบอกว่า สุดยอดทั้งสินค้า แผนการตลาด องค์กร แต่ในปัจจุบันสิ่งที่ต้องเน้นให้คุณดู คือ การฝึกอบรม ซึ่งบริษัทส่วนใหญ่จะบอกว่ามี แต่ที่จริงแล้วไม่มี หรืออีกนัยหนึ่งแค่การฝึกแค่เพียงสอนคุณให้เป็นพนักงานขายสินค้า มากกว่า จะเป็นเจ้าของธุรกิจ การฝึกอบรมที่คุณต้องการคือ กระบวนการเรียนรู้ทางธุรกิจที่มีพลังมากพอที่จะเปลี่ยนแปลงชีวิตคุณ ให้แตกต่างไปจากเดิมให้ได้

การเข้าร่วมธุรกิจขายตรง ถือว่าเป็นโอกาสในการเรียนรู้จากประสบการณ์จริง จากผู้สอนที่ประสบความสำเร็จจริงๆ ในโลกธุรกิจ ซึ่งจะแตกต่างจากการเรียนในโรงเรียนธุรกิจทั่วๆไป ที่มักจะพบว่า อาจารย์ผู้สอนไม่เคยมีประสบการณ์จริงในการทำธุรกิจเลย สักนิดเดียว อย่างเก่งก็เรียนจากกรณีศึกษา(Case Study)ไม่มีโอกาสลงมือทำ

หากสนใจต้องการหาอ่านเพิ่มได้ที่ http://thai.to/tot2495/subindex.htm
แก้ไขเมื่อ 23 ต.ค. 47 06:29:26

จากคุณ : หม่องฯ - [ วันปิยมหาราช 06:20:20 ]

ความคิดเห็นที่ 15

+++++ เงินสี่ด้าน +++++

อ่านข้อมูลของพี่บางคนก็พอจะตอบได้บ้างแต่ไม่อยากพาดพิง...เอาเป็นว่าผมเอาข้อความในหนังสือมาพิมพ์แล้วกัน หนังสือของ Robert T.Kiyosaki นะครับเขาเป็นคนที่คิดการเรียนการสอนแบบใหม่ให้คนในโลกปัจจุบันหรืออนาคตดูว่า อิสรภาพทางการเงินมันอยู่ไหน อิสรภาพทางการเงินคืออะไร เอาง่ายๆ นะก็คือมีเงินมีความสุข มีเวลา มั่นคง อะไรทำนองเนี้ยนะ คือไม่ใช้มีเงินแต่ก็ยังไม่มีความสุข หรือมีความสุขแต่ก็ไม่มีเงิน....

ต้องครบทั้งหมดอะนะ..ก็มาลองดูกันว่าใครอยู่ด้านไหนของเงินนะครับ

E - ( Employee ) คือลูกจ้างนะ
S - ( Self-employed ) คนทำธุรกิจส่วนตัว
B - ( Business Owner ) เจ้าของกิจการ
I - ( Investor ) นักลงทุน

ถ้าอธิบายกันก็คงยาว สรุปง่ายๆ นะครับมันเป็นเรื่องของความคิด..
E - ลูกจ้าง นะความคิดของคนกลุ่มนี้ ( ผมก็เคยเป็นนะ 555 ) คือแบบทำงานเพื่อนเงินเดือนอะจบมาก็อยากหางานการที่มั่นคง ได้งานแล้วก็คิดว่าจะทำไปจนมีเงินเยอะๆ มีรถมีบ้าน ทำงานก็มีเวลาว่าง ( ทำงานคอมพิวเตอร์อะนะ 555 ว่าง ) คนกลุ่มนี้มักจะยึดติดกับความมั่นคงของ บริษัท และ เงินเดือนและก็เวลาว่าง ความสะบายส่วนตัว...ใช้ของแพงๆ หรูๆ ไม่มีเงินก็ผ่อนเอา สังคมดีๆ อวดเพื่อนๆ ว่าตัวเองมีฐานะ..แต่รายได้กับรายรับ ต่างกันถึง 80% เคยเห็นหรือเป็นแบบนี้ไหม...!!!

S - ธุรกิจส่วนตัว คนกลุ่มนี้ไม่ชอบเป็นลูกน้องใครนะคือแบบตูทำเองดีกว่า ( ประมาณตูเก่งอะ ส่วนมากเป็นช่าง ) เขาทำได้ตูทำได้ดีกว่า เปิดสะเองใครทำดีกว่าตูต้องดีกว่าอะไรประมาณเนี้ย และไม่ชอบให้ใครมาว่าติ...พูดไม่ได้อะตูตัดพี่น้องเลย 5555 เลยต้องทำเองทั้งหมดหรือใครมาทำงานด้วยก็ต้องขยันพอๆกันอะไรประมาณเนี้ย..มักจะไล่ลูกน้องออกบ่อยๆ และก็จะจ้างคนที่เป็น E หรือลูกจ้างอีกทีมาเป็นลูกน้อง
คนพวกนี้นะความคิดเขาจะไม่พ้นจากกรอบของ E คือลูกจ้างอะแต่สำคัญตัวเองว่าเป็นเจ้าของกิจการ เลยทำให้เจ้งมาเยอะ..

B - เจ้าของกิจการ ธุรกิจส่วนตัวกับเจ้าของกิจการเนี้ยแตกต่างกันมากนะครับ บางคนแยกแยะไม่ออก เจ้าของกิจการคือคนที่เป็นเจ้าของระบบงานนะครับ คนพวกนี้เขาสร้างระบบงาน เช่นเจ้าของธุรกิจใหญ่ๆ เช่น คุณทักษิณ ที่เป็นเจ้าของระบบ คือคนแบบนี้จะคิดใหญ่คือไม่ทำงานเองอะ
จะทำทำไมให้เมื่อยตุ้ม ก็หาคนที่มีความคิดแบบ เจ้าของกิจการมา B+E เป็นลูกจ้างอีกทีสิไปโง่ทำไม และก็คุม E อีกที เพื่อให้สะบายขึ้น ส่วน B ก็ไปอยู่ไหนก็ได้สะบายใจแฮ....คือวางระบบไว้ดีแล้วอะหยุดบริหารสักสองปีก็ ยังมีรายได้เลย ( ถ้าเจอคนทำงานให้ได้ดีนะ 555 ) แล้วคนพวกนี้นะเวลาเป็นประโยช์นมากที่สุด 24 ชม. เนี้ยไม่มีเวลาคิดเรื่องพวกไร้สาระ คิดแต่ผลประโยช์นหรือ บวกแบบสุดๆ มองคนใกล้ตัวท่านนะว่ามีคนแบบนี้หรือป่าว

I - นักลงทุน พวกนี้หัวคิดดีสุดๆ ใครมีญาติเป็นแบบนี้ก็โชคดีประสพการณ์เยอะ เช่นเล่นหุ่น ขายที่ดิน อะไรทำนองเนี้ย... คือแบบคนแบบนี้เขาไม่โง่อะ..จะทำงานทำไมให้เมื่อยตุ้ม ..เอาเงินไปทำงานแทนไม่ดีกว่าหรือ...เอาเงินให้ B ไปลงทุนดิ..ได้กำไรขาดทุน..อย่าไง B ก็ต้องจ่ายดอกเบี้ยอยู่ดี..พวกนี้จะคิดแบบบวกมาก มองอะไรก็เป็นโอกาศไปหมด ... และก็ไม่ใช้เวลาไปคิดไรที่ไร้สาระมากเพราะเขาทำวุ้นวายแรกๆ แต่สะบายตลอดชีวิต

++++ สิ่งที่ผมกำลังจะบอกคืออะไร..คนไทยนะมีพื้นฐานมาจากการสอนของโรงเรียนในยุคของอุสาหกรรม คือผลิตให้คนมาเป็นลูกจ้างอะ...+++++

+++ ความคิดก็เป็นลูกจ้างแล้ว ลองมองในบอร์ดดูแล้วกันครับว่าใครที่คิดได้แบบ ไหนกันบ้าง ++++

ผมก็ไม่ได้ว่าผมดีเลิศไปกว่าใครแต่..ถ้าเราเปลื่ยนปลงความคิดได้ชีวิตก็เปลื่ยนแล้วอะ.....มองให้ไกลๆนะครับโลกเรามันเปลื่ยนระบบการตลาดไปแล้ว อีก 5 ปีจะเป็นไงแล้ว ธุรกิจมันสอนให้คุณย้ายความคิดและใช้ความคิดทุกด้านของเงินได้อย่างอิสรภาพ มันจึงเป็นอิสรภาพทางการเงิน อย่างที่ลูกจ้างต้องการครับ...5555

++++++ คนทำแอมเวย์ ++++++

ฟังเรื่องเงินสี่ด้านไปแล้ว ถ้าไม่สะใจไปหาข้อมูลได้เพิ่มครับ ค้นหา getrichquick ก็จะเจอครับ ไม่ได้โปรโมทนะ 555 ( ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ )

ทีนี้มาดูว่าคนทำแอมเวย์จริงๆ เขาเป็นอย่างไงนะ

1.แน่ๆ นะต้องคิดให้ได้อย่าง S สะก่อนอย่างไงมันก็ต้องมีการลงทุนเกินขึ้น จะขายก๋วยเตี้ยวอย่างไงก็ต้องมีชามมีโต๊ะ ( หรือใครไปเช่าเขามาก็แล้วแต่นะ..อาจจะต้องเสียดอกแพงๆ 555 ) และก็ถ้าคิดจะเปิดก็อย่าคิดว่าไอ้ร้านที่เปิดหน้าปากซอยมันขายดีกว่าถ้าเราเปิดเราคงเจ้งเป็นแน่แท้ 555

2.ต้องเรียนรู้ คิดให้ได้อย่าง B ใครที่คิดจะทำระบบ หรือสร้างระบบอะไรก็แล้วแต่ ต้องเรียนรู้ทั้งนั้นครับ เสียเงินก็ยังไปเรียนเลย บางทีเรียนมาจบมา ทำไม่คุ้มกับค่าเรียนก็มี... 555 ( ต้องดูว่ามันอยู่ที่ใครด้วยนะ สอนไม่ดีหรือเรียนไม่ดี ) แล้วก็มองคนที่เขาทำเป็นหรือคิดเป็นแล้วไม่ใช้จะ ทำระบบก๋วยเตี่ยวแฟนไชน์ แต่ตัวเองไปเรียนหรือหาที่ปรึกษา คนขายก๋วยเตี่ยวอยู่เลย 555 แล้วมันจะไปรู้ระบบไหมเนี้ย ???

3. คนที่ทำแล้วคิดระบบออกแล้ว รู้ปัญหาแล้ว ก็จะไม่เสียเวลามานั้งตอบคำภามงี่เง่าๆ นี้อยู่หลอก เขาก็ทำงานให้สำเร็จไปจะมาฟังแมลงหวี่แมลงวันทำไมกัน..ฟังแล้วรวยขึ้นหรือไง 5555 ( เหมือนพวกชอบฟังนินทาชาวบ้านนะ...ทำให้ ซ้อเจ็ดดังไปเลย 555 )

คิดให้ได้ครับจะเป็นคนด้านไหนของความคิด มันสงผลไปสู่ลูกสู่หลานของคุณด้วยนะ...ลองมองดูและสังเกตุแล้วกันตอนเรียนในโรงเรียน ทำไมนะไอ้เพื่อนเรามันถึงได้คิดอะไรได้อย่างที่เราคิดไม่ได้อะ...( เคยเป็น 5555 ) แต่ไม่ใช้โทษตัวเองนะ แบบ ก็แม่มันรวยสิ.. ก็เพราะมันเป็นอย่างนั้นอย่างนี้......แค่คิดมันก็บอกตัวเองแล้วว่าเรามันจน..ตกูลเรามันลูกจ้าง 5555

อะให้แง่คิดสำหรับใครที่ทำธุรกิจนี้ใหม่ๆ จะได้มองธุรกิจออก เพราะในกะทู้มันอาจจะเป็นหลุมพลางใครๆ อยู่ก็ได้หรือเป็นกับดักของธุรกิจ มักง่ายอยู่ก็ดี..ระวังครับ 555

ยินดีให้ความคิดดีๆ เสมอๆ แวะมาถามกันครับ

ค้นหาชื่อผม kit_amway ก็จะเจอเว็บบอร์ดครับ

จากคุณ : กิจ-แอมเวย์ - [ 16 พ.ย. 47 16:20:15 A:61.90.86.159 X: TicketID:079259 ]