ความคิดเห็นที่ 1 เคยอ่านบทความตอนนึง ของ อาจารย์วรากรณ์ สามโกเศศ มีพูดถึงคร่าวๆดังนี้ .......สำหรับใครที่คิดว่าตนเองทำงานหนัก แต่ work smart ไม่เป็น ควรฟังเรื่องเล่านี้ สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง ในยุคที่พรรคนาซียึดครองประเทศเยอรมนี เขาพิถีพิถันในการเลือกใช้คนให้เหมาะกับงานเป็นอันมาก สำหรับคนที่ฉลาดและขยันนั้น จะคัดเอาไปเป็นพ่อพันธุ์เพื่อสร้างสายอารยัน ส่วนคนที่ฉลาดแต่ขี้เกียจ ก็จะเลือกไปเป็นนายพล คนโง่และขี้เกียจ เขายังพอเห็นประโยชน์ คัดเอาไปเป็นพลทหารเพื่อใช้ล้างรถอย่างเดียว สำหรับคนโง่แต่ขยันนั้น นาซีเอาไปทำอะไรรู้ไหมครับ เอาไปทำปุ๋ยครับ เพราะคนโง่แต่ขยันนั้นเก็บไว้ไม่ได้ เป็นอันตรายอย่างยิ่ง เพราะสามารถสร้างความเสียหายให้บ้านเมืองได้มากมหาศาล และอาจนำความ ฉิบ-หายมาสู่อาณาจักรไรซ์ที่สามได้ไม่ยาก ................... จากหนังสือ "Defferent" วรากรณ์ สามโกเศศ แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:22:38 แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:22:17 แก้ไขเมื่อ 01 มิ.ย. 48 22:21:28 จากคุณ : OnceInTheBlueMoon - [ 1 มิ.ย. 48 22:20:15 ]

ความคิดเห็นที่ 2 คนที่ 1 จ้างมาคิดแทนเรา คนที่ 2 จ้างมาทำแทนเรา ขึ้นอยู่กับสภาพงานว่าต้องการคนแบบไหนครับ ปล.หากเจอขยันแต่ไม่ฉลาดดันฐิถิสูงควรรีบตัดออกจากตัวเลือกโดยเร็วที่สุด จากคุณ : ฮีโร่ดอย - [ 1 มิ.ย. 48 23:43:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 แล้วแต่คะ  ว่าจะจ้างมาทำอะไร จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 2 มิ.ย. 48 03:22:32 ]

ความคิดเห็นที่ 4 คนที่สมัยโบราณ ในสงครามฝิ่นบอกว่า คนโง่ อยากคิดทำอะไร ไม่งั้นจะทำให้บ้านเมืองชิบหาย จากคุณ : nugolf (nugolf) - [ 2 มิ.ย. 48 10:07:04 ]

ความคิดเห็นที่ 5 คนฉลาดคือคนที่รู้ตัวว่าตัวเอง ยังโง่ อยู่ จากคุณ : แป้งร่ำ - [ 2 มิ.ย. 48 14:12:25 A:61.90.45.9 X: TicketID:020960 ]

ความคิดเห็นที่ 6 คนฉลาด และ ขยัน และ คนไม่ขยัน และ ไม่ฉลาด บุคคลสี่ประเภทที่ถูกแยกไว้  คนส่วนมากคิดว่า ตัวเองถูกจัดอย่ในประเภทไหนกันบ้างคะ อ่านจากที่คุณ Once เขียนไว้  ก็พอจะนึกได้ค่ะว่า ฮิตเลอร์เคยกล่าวว่า "คนโง่  แต่ขยัน  สมควรเอาไปทำปุ๋ย" เราก็ได้แต่งงๆ ว่าทำไมถึงเป็นเช่นนั้น    น่าจะเป็นคนโง่ แต่ขี้เกียจมากว่าที่ไม่ควรเก็บไว้  อย่างน้อยๆ คนโง่ แต่ขยัน น่าจะมีความดีอยู่บ้าง ตรงที่เขาเป็นคนขยัน   แต่จากที่บอกว่า คนโง่ แต่ขยัน จะนำความพินาศมาสู่องค์กรได้   ไม่ทราบว่าเพื่อนๆมีข้อคิดเห็นอย่างไรบ้างคะ "คนฉลาด แต่ขี้เกียจ"  จากที่เราได้พบเจอนะคะ   จะเป็นไปในแนวที่ว่า เค้ารู้จักที่จะทำงาน โดยการใช้สมองคิดว่า ทำอย่างไร งานจึงจะสำเร็จเสร็จสิ้นใด้ ในระยะเวลาน้อยที่สุด  เพื่อที่จะได้เอาเวลาที่เหลือไปทำอย่างอื่น หรือบางคน ก็ฉลาดที่จะรู้ว่า ทำอย่างไร จึงจะทำงานน้อยกว่าผู้อื่น....  ซึ่งอันนี้ก็ไม่ดีอีก  เหมือนเอาเปรียบกัน แต่ในกลุ่มคนที่ทำงานอยู่ด้วยกัน ย่อมมีความแตกต่างกัน  ทั้งด้านความสามารถ และด้านความอดทน   คนที่สามารถจัดการงานได้หลายอย่างกว่าคนอื่น  ก็จะมีบุคลิกการเป็นผู้นำ ซึ่งภาวะการเป็นผู้นำจะเกิดขึ้น ก็ต่อเมื่อเขาแสดงศักยภาพให้เพื่อร่วมงานเห็นว่า เขา สามารถทำงานที่ทุกคนทำได้  แต่ทุกคน ไม่สามารถทำงานที่เขาทำได้ เขาจึงมีสิทธิเลือกที่จะทำอะไร และเลือกที่จะไม่ทำอะไร   จึงเป็นกรณีขึ้นมาว่า หมอนี่เป็นคนรู้หลบเป็นปีก รู้หลีกเป็นหาง   ในฐานะที่ราต้องเป็นกรรมการ (อีกตามเคย)  ยังไม่รู้จะจัดการกับกรณีนี้อย่างไร   เพราะจะปกป้องฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งก็คงไม่ได้   แต่คนที่มีความสารถมากว่าคนอื่น ก็ยังไม่มีความพร้อมในด้านอื่นที่จะโปรโมทเขาให้เป็นหัวหน้า  เพราะเขายังมีข้อบกพร่องอีกบางประการที่ลูกน้องยังไม่ยอมรับ    แต่ผลงานของเขาเข้าตาเจ้านายมาก  เพียงแต่ว่า เขาเป็นคนฉลาด  เขาจึงกลายเป็นคนฉลาด แต่ไม่ขยันในสายตาของเพื่อนร่วมงาน แต่สำหรับเรา เราพอใจผลงานของเขา  และพร้อมจะปกป้องเขาไว้ เพื่อที่จะเก็บกำลังกาย และกำลังใจ ใว้ให้ทำงาน ที่คนอื่น ยังทำไม่ได้   ตอนนี้ก็พยายามสร้างคนรุ่นไหม่ ให้มีศักยภาพเท่าเทียมกับคนๆนี้  แต่ก็ยังไม่ประสบความสำเร็จ การที่เราปกป้องคนๆนี้ อาจทำให้คนอื่น มองว่าเราไม่เป็นธรรมได้หรือไม่  เราจะมีทางออกอย่างไรดีคะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 2 มิ.ย. 48 15:30:34 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าคนอื่นไม่มีความสามารถพอจะทดแทนคนๆ นั้น ผมว่าคุณไม่ต้องคิดมากแล้ว ขาดคนอื่น คนนั้นทำแทนได้ แต่ขาดคนนั้น มีใครทำแทนได้ไหม? เราต้องเลือกผลประโยชน์ส่วนรวมมากกว่าน้ำใจในบางครั้งครับ เพราะความ เสียหายที่เกิดขึ้นไม่ใช่้เรื่องของเราคนเดียว โดนคนโกรธ ยังดีกว่าบริษัทเจ๊ง คนที่เป็นนายต้องอธิบายเป็นครับ แล้วต้องเด็ดขาดด้วย บางครั้งเรื่องเล็กน้อย หรือเรื่องส่วนตัวก็ต้องรู้จักวาง อิ อิ อิ... จากคุณ : Ace striker - [ 2 มิ.ย. 48 16:08:15 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ผมค่อยคิดตาม คห.6 และ คห.7 เท่าไหร่ 1. คนที่ทำงานทุกอย่างที่คนอื่นทำไม่ได้ ไม่ได้แปลว่า จะต้องมีความเป็นผู้นำเสมอ ต้องแยกออกจากกัน 2. ผมเคยอยู่องค์กรหนึ่งใหญ่มาก มีผู้จัดการคนหนึ่ง เก่งมาก และมี connection กับลูกค้าลึกซึ้งมาก คิดว่าไม่มีใครแทนได้ แกยื่นใบลาออกบ่อยมาก ทุกครั้งที่ยื่น เงินเดือนก็จะขึ้นที สุดท้ายแกได้ออกไปจริงๆ ตอนนั้น ใครๆ ก็คิดว่า ตลาดพังแน่ๆ ไม่มีใครทำแทนได้เลย แม้แต่คนเดียว ผ่านมา 4-5 ปี แล้ว องค์กรนั้นก็ยังอยู่ดี มีกำไรมากขึ้นๆ และในอีกหลายๆ กรณี หลายๆ องค์กร ผมไม่เชื่อว่า ขาดใครสักคนในองค์กรแล้ว องค์กรจะไปไม่รอด ถ้าองค์กรนั้นมีโครงสร้างที่ดี พนักงานที่ดี ยกเว้นแต่ คนๆนั้นคือเจ้าขององค์กรที่มีทั้งทุนและอำนาจบริหารเบ็ดเสร็จเด็ดขาดเท่านั้น จากคุณ : jit_one_heart@hotmail.com - [ 2 มิ.ย. 48 18:40:18 A:203.118.105.135 X: TicketID:098698 ]

ความคิดเห็นที่ 9 "คนโง่ แต่ขยัน จะนำความพินาศมาสู่องค์กรได้" ลองดูตัวอย่างให้เป็นรูปธรรมละกันครับ... นาย ก. เขาทำงานได้ 10 ชิ้นต่อชัว่โมง แต่ทำผิด 8 ชิ้น นาย ข. เขาทำงานได้ 15 ชิ้นต่อชั่วโมง แต่ทำผิด 8 ชิ้น นาย ค. เขาทำงานได้ 20 ชิ้นต่อชั่วโมง ทำผิด 2 ชิ้น นาย ง. เขาทำงานได้ 25 ชิ้นต่อชั่วโมง ทำผิด 21 ชิ้น ถ้าทุกคนทำงานเป็นเวลา 8 ชั่วโมง คุณว่า ของเสียจะเกิดกับบุคคลใดมากที่สุด ? และ ถ้าเลือกได้ 2 คน คุณจะเก็บใครให้ทำงาน? แล้วคุณก็ลองเปรียบเทียบย้อนกลับมาดูละกัน...ครับ.. แก้ไขเมื่อ 02 มิ.ย. 48 19:33:20 จากคุณ : wbj - [ 2 มิ.ย. 48 19:30:02 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สรุปง่าย ๆ ว่า คนโง่ ที่ขยัน = ขยันทำเรื่องโง่ ๆ  >> ผมลัพท์ที่ได้มีจำนวนมาก แต่อาจจะเป็น ผลลบ มากที่สุด คนโง่ ที่ขี้เกียจ = ขี้เกียจทำเรื่องโง่ ๆ  >> ผลลบที่ได้น้อยกว่า รายแรก แต่จริง ๆ แล้ว คนที่อยู่ในขั้นนี้ ชีวิตจริง มันคงหายาก ถึงมี เขาก็จะมีประโยชน์ในอีกด้านหนึ่งมากกว่า (เอาไปฝึกเป็นตลก ก็ขำดีนะ) Put the right man in the right job ครับ แก้ปัญหาได้ จากคุณ : FishLover - [ 3 มิ.ย. 48 08:31:41 ]

ความคิดเห็นที่ 11 #8 ครับ เจ้าของเค้าไม่ปล่อยให้ลูกจ้างถือไพ่เหนือกว่าได้ตลอดกาลหรอกครับ การที่เค้าปล่อยให้ออก ก็เพราะเค้ามีคนทำแทนแล้วไงครับ ถ้าปล่อยให้ลูกจ้างถือไพ่เหนือกว่าตลอดเวลา แถมง้อเช้าง้อเย็นยังเล่นตัว ผมว่าเป็นเจ้าของไปขายเต้าฮวยดีกว่า... ยิ่งองค์กรใหญ่ขึ้นเท่าไหร่ โอกาสจะมีคนมีความสามารถมาทำงานให้ มันก็มีโอกาสมากขึ้น ยิ่งคนให้เลือกเยอะ ก็มีตัวแทนคนเก่าเยอะตาม มันเป็นเรื่องของ Owner กับ Manager แล้วครับที่จะต้องหาตัวตาย ตัวแทนคนเก่า แล้วอีกเรื่องคือการที่คนเก่าออกคนหนึ่ง บริษัทต้องเสียค่้าใช้จ่ายในการ Training เท่าไหร่ครับ? นั่นแหละคือความเสียดาย รึคุณจะเอายามมาทำการตลาดให้ได้ครับ? จากคุณ : Ace striker - [ 3 มิ.ย. 48 10:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 12 มันมีงานที่เหมาะสมสำหรับคนทั้งสองประเภทนะ คนโง่แต่ขยัน ก็มีงานที่เหมาะสำหรับคนกลุ่มนี้ คนที่ฉลาดแต่ขี้เกียจก็มีงานเหมาะสมสำหรับคนกลุ่มนี้ แต่ในความเห็นส่วนตัวแล้ว   ไม่คิดว่า ใครที่เป็นคนโง่ จะกลายเป็นคนโง่ตลอดไป  ถ้าเจอลูกน้องประเภทโง่ แล้วรู้ว่าตัวเองโง่ แล้วพยายามเรียนรู้งาน  เจอคนแบบนี้ เรายอมให้คนโง่ๆ ทำงานเสียๆออกมาในตอนแรก แล้วค่อยๆสอนจนมันกลายเป็นทั้งคนฉลาด ทั้งขยัน คนขี้เกียจ ก็ไม่ได้แปลว่ามันจะขี้เกียจตลอดไป แม้นว่ามันจะไม่ขยันขึ้นมาเลย  งานของเราก็มีที่เอาไว้สำหรับคนที่ขี้เกียจแต่ฉลาดเช่นเดิม จากคุณ : ดอกไม้คาตาลัน - [ 3 มิ.ย. 48 12:40:45 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แต่นี่จากประสยบการณ์ตรงนะคุณกาสะลอง ให้ระวัง นิสัยที่ไม่ดีของพนักงานจะแพร่สะพัดไปทั่วทั้งองค์กร เมื่อไหร่ที่เจ้าของเลี้ยงลูกน้องให้อู้  โรคอู้จะแพร่สะพัดไปทั่วองค์กร  ลูกน้องคนหนึ่งที่เห็นคนหนึ่งอู้  จะเกิดความคิดที่ว่า  มันอู้ได้เราก็อู้ได้เหมือนกัน แล้วตอนนั้น ประสิทธิภาพการทำงานโดยรวมจะลดลงครับ เราไม่เคยคิดว่า เราจะมีลูกน้องอยู่แค่ 2 ตัวเลือก คือ โง่แล้วขยัน กับฉลาดแล้วขี้เกียจ  ในโลกแห่งความเป็นจริงมันก็มีทั้งขยันและฉลาดด้วย เราเคยอ่าน Text Book วิชาเศรษฐศาสตร์ของออสเตรเลีย  ในประวัติศาสตร์เศรษฐกิจของออสเตรเลีย จะมีช่วงวิกฤตเศรษฐกิจคือ ช่วงปี 1960's ซึ่งผลมันมาจากการที่โดนญี่ปุ่นแย่งตลาดไปหมด และธุรกิจในประเทศของออสเตรเลียโดนสินค้าจากญี่ปุ่นตีตลาดจนล่มจมไปตามๆกัน (หากจำไม่ผิดนะ) ใน Text Book เล่มนั้น เค้าบอกไว้ว่า นักเศรษฐศาสตร์ในยุคนั้นเขาไปดูที่ประสิทธิภาพการผลิตระหว่างสองประเทศ ปรากฏว่าออสเตรเลียแพ้ญี่ปุ่นหลุดลุ่ย  เพราะคนญี่ปุ่นเค้าทุ่มชีวิตให้กับการทำงาน ซึ่งนี่เป็น Steriotype ของญี่ปุ่น ฝังอยู่ในเลือดชาวบูชิโด ในขณะที่ Steriotype ของคนออสซี่คือขี้เกียจเป็นสันดาน!!! เราจำไม่ได้เหมือนกันว่ารัฐบาลออสซี่ในตอนนั้นแก้เกมส์นี้ยังไง  แต่ที่แน่ๆ แกไม่เคยเรียกร้องให้คนออสซี่ขยันเลย  เพราะรู้ว่าโรคขี้เกียจมันซึมลึกไปในกมลสันดาน เค้าอธิบายไว้สั้นๆว่า วัฒนธรรมการทำงานของคนญี่ปุ่น ที่มุ่งเน้นให้คนอุทิสชีวิตกับการทำงาน มันทำให้ประสิทธิภาพของคนญี่ปุ่นสูงอย่างน่าตกใจ คนญี่ปุ่นอุทิศให้กับการทำงาน ทั้งกำลังกายและกำลังสมอง   ทั้งทำงานหนัก และทำงาน Smart แต่โดยส่วนตัวแล้ว  เชื่อว่ามันมาจากพื้นฐานความขยันเป็นมดของคนญี่ปุ่นที่ผลักดันให้เป็นแบบนี้ ตอนที่เราอ่านประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น เราเปิดไปดูหนังสือเล่มหนึ่ง มีภาพเป็นรูปฝ่ามือ ตอนแรกเราเห็นแล้ว เรานึกว่าเป็นภาพของรูปปั้นหิน  แต่พอไปอ่านคำบรรยายรูป ปรากฏว่าเป็นภาพของมือมนุษย์ที่ผ่านการทำงานหนักอย่างโชกโชน ภาพของมือที่หยาบกระด้าง จนดูเผินๆเหมือนมือหิน  ภาพของรอยบาดแผลทั่วฝ่ามือ และภาพของเล็บมือที่หลุดร่อนไปจนไม่เหมือนมือคน ที่ตกใจกว่านั้นคือมือนี้เป็นมือของเด็กผู้หญิงอายุ 21 ปีเท่านั้น!!! ถามว่า  หากคนญี่ปุ่นมีพื้นฐาน Work Smart แต่อย่างเดียว   เขาจะมาถึงจุดนี้ได้หรือไม่???? อย่าลืมว่าประเทศญี่ปุ่นเป็นหนึ่งในไม่กี่ประเทศที่เป็นมหาอำนาจทางเศรษฐกิจทั้งๆที่ตัวเองไม่มีทรัพยากรอะไรเลย ในขณะที่ประเทศอย่างจีน รัสเซีย ออสเตรเลีย ยุโรป  ต่างก็มีความได้เปรียบทางทรัพยากรของตัวเองทั้งนั้น ที่สำคัญ  เราไม่เคยดูหมิ่นคนโง่แต่ขี้เกียจเลย  การทำงานมาก การทำงานหนัก  อย่างไรเสียก็เป็นการเรียนรู้งานไปในตัว ยิ่งทำงานหนัก ก็ยิ่งรู้เยอะ เชี่ยวชาญเยอะ มีมหาเศรษฐีในออสซี่คนหนึ่ง เค้าพูดคำคมไว้ว่า Harder I work, luckier I got. ทำงานหนัก ไม่เคยทำให้ใครตายหรอก ไม่เคยทำให้ใครฉิบหายหรอกครับ จากคุณ : ดอกไม้คาตาลัน - [ 3 มิ.ย. 48 13:29:31 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ขอบคุณครับ ได้ความรู้ใหม่ๆ มุมมองใหม่ๆ แก้ไขเมื่อ 03 มิ.ย. 48 22:40:41 จากคุณ : OnceInTheBlueMoon - [ 3 มิ.ย. 48 22:39:54 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ถึงคุณ...Ace striker ผมเข้าใจความหมายของคุณนะ แต่ ผมขออธิบายอย่างนี้นะ จากข้ออธิบายเพิ่มใน คห.6 ผมเอง ไม่ได้มองแต่เรื่องผลประโยชน์เพียงอย่างเดียว การที่คุณ จขกท จะปรับใครขึ้น มันต้องขึ้นอยู่กับความเหมาะสม ความสามารถและความสมควร แต่ใน คห.6 กำลังมองไปที่ อยากจะปรับอีกคน แต่อีกคนเก่งกว่าแต่มีข้อเสียที่คนอื่นๆ รับไม่ได้ ตรงนี้ คือ ประเด็น ผมยังอยากเล่าต่อนะ สำหรับเรื่องที่เล่ามาใน คห.8 องค์กรนั้น ก็ไม่ได้เทรนด์คนขึ้นมาแทนเลยในตำแหน่งนั้น แต่กลับให้พนักงานธรรมดาที่เป็นลูกน้องเดิมทำงานแทน โดยมิได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบใดๆ เงินเดือนก็ไม่ได้ขึ้นนะ เพราะอะไร เพราะโครงสร้างขององค์กร โครงสร้างของงานต่างหาก ลูกค้าเหรอ ลูกค้าซื้อของขององค์กร ไม่ได้ซื้อของของผู้จัดการที่ลาออกไป ผมเห็นด้วยนะ ที่มันต้องเสียค่าใช้จ่าย อาจจะมากมายในการเทรนด์คนใหม่ ผมเห็นด้วยตามที่เหตุผลที่ให้มา ไม่เถียง แต่ประเด็นของผมคือ .."ผมไม่คิดว่า ขาดใครสักคนในองค์กรแล้ว องค์กรจะไปไม่รอด" จากคุณ : jit_one_heart@hotmail.com - [ 4 มิ.ย. 48 16:51:00 A:61.90.192.78 X: TicketID:098698 ]

ความคิดเห็นที่ 16 ผมก็ยังไม่เคยเห็นองค์กรไหนที่คนออกคนเดียวแล้วเจ๊งเหมือนกัน จากประสบการณ์ที่พบมาก่อนออกคนก็หวั่นกันไปทั่ว ออกแล้วก็ไม่เห็นจะเลวร้ายอย่างที่คิด อาจทำให้ทีมเวิร์คดีขึ้นด้วยซ้ำไป ที่พบมาสถานการณ์มักสร้างวีรบุรุษคนใหม่เสมอครับ ผมก็บอกตัวเองอย่างนั้น ทำให้เราไม่เหลิง ตีราคาตัวเองผิดๆ และก็อยากเจอเหมือนกันครับคนที่คิดว่าตัวเองสำคัญ หากขู่จะออกจะได้ปล่อยไป If there is enough money and time involve, anything is possible. จากคุณ : Craftsman - [ 4 มิ.ย. 48 21:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 บุคคลทั้งสอง ต่างก็มีข้อเด่น ข้อด้อยกันคนละแบบค่ะ    แต่เราก็ไม่ได้ให้ความสำคัญกับตรงนั้นเท่าใดนัก  แต่บุคลิค และวิสัยทัศน์ของการเป็นผู้นำต่างหากล่ะคะ ที่เราต้องการ บุคลิคคือ  พฤติกรรมในการทำงาน สิ่งที่เรามองเห็น และผลงานที่เราได้รับ โดยที่เราไม่ต้องรับรู้ว่าคุณ"ทำ"อะไรบ้างแต่เราเพียงขอแค่รู้ว่าคุณ"ได้"อะไรบ้าง วิสัยทัศน์  เป็นสิ่งที่สำคัญที่สุด  การมีความคิดสร้างสรรค์   เปลี่ยนแปลงสิ่งใหม่ๆให้แก่องค์กร  ละลายพฤติกรรมเดิมๆของพนักงาน  ถึงแม้ว่าจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงไปในทางที่ดีที่สุด แต่อย่างน้อยก็คงดีขึ้นกว่าเก่า   วิสัยทัศน์ของคนที่มีบุคลิคการเป็นผู้นำ  จะเป็นในทางบวกนะคะ  และคิดถึงคนอื่นมากกว่าตัวเอง   ต่างๆเหล่านี้ คือสิ่งที่เรากำลังจับตามอง แต่จากบุคคลสองคนที่เรากำลังชั่งน้ำหนักในการโปรโมทจริงอยู่ค่ะ  เขามีความสามารถที่ล้นเหลือ  แต่ขาดสองข้อของเราไปอย่างน่าเสียดาย   ส่วนคนที่มีสองข้อของเราก็เป็นคนที่ไม่สามารถในด้านการทำงาน   เมื่อไม่สมดุลย์กันอย่างนี้  พวกเขาจะปกครองลูกน้องจำนวนมากได้อย่างไรกัน   การเป็นหัวหน้างานที่ไม่ใช่เจ้าของ  มันมีข้อจำกัดหลายอย่าง  อย่างน้อย คุณก็เป็นลูกน้องเหมือนพวกเขา   บางสิ่งบางอย่างเจ้าของทำได้  แต่คุณในฐานะหัวหน้างาน หรือเป็ผู้จัดการ   ไม่สามารถทำได้แน่นอนค่ะ   ยังมีอีกบางประการที่หัวหน้างานต้องพบปะเจอะเจอ    เมื่อมีการเรียกร้องบางสิ่งบางอย่างจากบริษัท   คุณจะวางตัวอย่างไร  ให้ลูกน้องพอใจ และเจ้านายก็ชื่นชม เขียนแบบนี้ ไม่ใช่ว่าเจ้าของโรงงาน เข้ามาถล่มเรานะ  เพียงแต่เราอยากจะบอกว่า ในมุมมองของลูกน้องที่เขามีความรู้สึกต่อเจ้าของ  เป็นความรู้สึกทีผู้เป็นเจ้าของไม่มีวันเข้าใจ (หรือเข้าใจแต่ไม่อยากเข้าใจ) และในทำนองเดียวกัน เจ้าของ ก็อาจจะมองว่า ลูกน้องไม่มีวันเข้าใจความรู้สึกของผู้เป็นเจ้าของ   สิ่งต่างๆเหล่านี้  สามารถจัดการได้ค่ะ  ขึ้นอยู่กับว่า ผู้จัดการของคุณ  เขาเล่นบทบาทไหน จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 4 มิ.ย. 48 21:22:02 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คุณกาสะลองครับ หากมีคนแบบนั้น   เขาไม่มาจมปลักเป็นลูกน้องใครหรอกครับ  ไม่ไปเป็นเจ้าของของตัวเอง หรือมิเช่นนั้นชีวิตตัวเองก็ผันไปเป็นผู้บริหารระดับสูงแล้ว ทำไมคุณกาสะลองต้องรอด้วย....ทำไมคุณกาสะลองไม่สร้างให้เขาเป็นอย่างที่คุณกาสะลองต้องการ อย่างที่ผมว่าไว้  คนโง่ ไม่ใช่คนที่โง่เสมอไป  คนขี้เกียจก็ไม่ใช่คนที่ขี้เกียจเสมอไป เราปรับเขาได้  แต่เราต้องใช้เวลาและความอดทน อย่างที่เราเคยบอกไว้  ถ้าเราเห็นใครมีศักยภาพและความเป็นไปได้  เรายินดีให้เขาทำงานออกมาเละๆในตอนแรก  เพื่อที่ว่าจะสร้างให้เขาทำงานออกมาดีๆในบั้นปลาย เมื่อจะสร้างใครขึ้นมานั่งในระดับที่สูงขึ้น เราไม่เชื่อว่าจะไม่มีผู้บริหารหน้าใหม่คนไหน  ที่จะไม่เคยทำงานออกมาผิดๆให้เสียหายเลย ตรงนี้คนที่นั่งในระดับสูงก็ต้องทนหน่อยนะครับ  มันเหมือนกับการเปิดโรงงานผลิตสินค้าแล้วต้องทำใจยอมรับสินค้าเสียๆหายๆ ที่ไม่ผ่านมาตรฐานนั่นแหละ คุณกาสะลองครับ   คนทำงานทุกคนโดนกดดันหมดครับ คนเป็นลูกน้องก็โดนกดดันจากหัวหน้างาน คนเป็นหัวหน้างาน ก็โดนกดดันจากเจ้าของ คนเป็นเจ้าของ ก็โดนกดดันจากคนถือหุ้น คนถือหุ้น ก็โดนกดดันจากแบ๊งค์ เราเองก็อยู่ในฐานะกลืนไม่เข้าคลายไม่ออกบ่อยเหมือนกัน  หลายๆครั้ง  ก็เคยอยากเดินออกไปให้สิ้นเรื่องสิ้นราวกันเสียที แต่ไม่ใช่คนที่เป็นลูกน้องคนเดียวหรอกที่โดนกดดัน ทุกๆคนมีแรงกดดันกันทั้งนั้นครับ  เผลอๆ คนที่ยิ่งอยู่สูงยิ่งรับแรงกดดันมากตามลำดับเสียด้วย จากคุณ : ดอกไม้คาตาลัน - [ 5 มิ.ย. 48 00:21:11 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ข้าพเจ้าเลือก คนขยัน แต่ไม่ฉลาด สูตรสำเร็จของผู้ประกอบการแล้วต้อง "เป็นคนขยัน,อดทน,ประหยัด,ซื่อสัตย์ และพัฒนาตนเองอย่างสม่ำเสมอ" คนเกิดมาไม่ได้มี iq ที่มากกว่าคนอีกบุคคลหนึ่ง แต่ความฉลาดได้มาจากการฝึกฝนและเรียนรู้มากนั่นเอง ดังคำกล่าวของ สวินจื่อ ทีว่า "ฟ้า ไม่ได้แบ่งคนเป็นยอดคนกับปุถุชน ยอดคนจะปรากฎขึ้นเสมอ แต่นั่นมิใช่ฟ้ากำหนด ยอดคน คือผู้ที่มาจากปุถุชนธรรมดา แต่เป็นผู้ที่ได้ผ่านการฝึกฝนอบรมมาแล้ว ในความเป็นจริง คนธรรมดาก็เป็นยอดคนได้ แต่ที่เขายังเป็นคนธรรมดาอยู่อย่างนั้น ก็เพราะได้ฝึกฝนเรียนรู้ ที่จะเป็นยอดคน" จากคุณ : พิชัย - [ 5 มิ.ย. 48 12:48:18 A:61.90.100.68 X: TicketID:039351 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ขออภัยพิมพ์ผิด "ก็เพราะไม่ได้ฝึกฝนเรียนรู้ ที่จะเป็นยอดคน" สวินจื่อ จากคุณ : พิชัย - [ 5 มิ.ย. 48 12:50:56 A:61.90.100.68 X: TicketID:039351 ]

ความคิดเห็นที่ 21 คุณเมธาวดีคะ  คนแบบนั้น เขาไม่จมปลักเป็นลูกน้องใครนานหรอกค่ะ  แต่ก่อนที่เขาจะผันตัวเองไปเป็นผู้ประกอบการหรือผู้บริหารระดับสูง เขาจำเป็นต้องเรียนรู้และผ่านประสบการณ์จากการเป็นพนักงานระดับล่างมาก่อน   นอกเสียจากว่า เขาได้รับมรดกตกทอดเป็นกิจการที่พ่อแม่สร้างรอใว้ให้แล้ว  เขาก็อาจจะเข้ามานั่งในตำแหน่งผู้บริหารเลยได้  ก็ด้วยอาศัยบารมีของพ่อแม่   แต่ก็มีพ่อ แม่ไม่น้อยที่ให้ลูกเข้ามาเป็นพนักงานในบริษัทก่อน แล้วค่อยไต่เต้าขึ้นเป็นผู้บริหารระดับสูงตามลำดับ แต่อย่างไรก็ตาม  เราว่าความรู้สึกต่อการเป็นลูกน้องจริงๆ  กับความรู้สึกที่เป็นลูกน้องของพ่อแม่ มันแตกต่างกันนะคะ   การที่เราจะสร้างให้ใครสักคนเป็นไปตามที่เราต้องการ   อย่างที่บอกแล้วไงคะว่าเรามองจากองค์ประกอบภายนอกถึงความเป็นไปได้ก่อน   คนจะโง่หรือฉลาดเราวัดกันที่ตรงไหนคะ   คนบางคนฉลาดมาจากที่อื่น  แต่มาอยู่ที่นี่ อาจจะโง่ก็ได้นะคะ   แต่เมื่อได้เรียนรู้งานและทำความเข้าใจกับงานได้รวดเร็วก็กลายเป็นคนฉลาดได้นี่คะ   แต่ที่สำคัญที่สุดคือความอดทนค่ะ  อดทนต่ออะไรหรือคะ   ก็อดทนกับความผิดพลาดที่คุณได้รับในระหว่างการเรียนรู้งานไง   คุณจะทนกับตัวเองได้มากน้อยแค่ไหนที่คุณไม่สามารถจัดการกับงานได้ตามที่ต้องการ เพราะคุณยังต้องใช้เวลาในการเรียนรู้  และแน่นอนว่าทักษะและความรู้งาน คุณอาจยังสู้คนเก่าไม่ได้  แต่ด้วยไหวพริบ  ความเป็นคนช่างสังเกต และความขยันนี่แหละค่ะ  จะทำให้คุณสามารถทำงานอย่างที่เขาทำได้ในเร็ววัน และแซงหน้าไปทำงานที่เขาทำไม่ได้ในที่สุดค่ะ นอกจากคุณต้องอดทนต่อตัวเองแล้วคุณยังต้องอดทนกับเพื่อนร่วมงาน และคุณต้องอดทนกับการต้องสอนต้องบอกในหลายๆครั้ง และในหลายหน้าที่ด้วย เพราะคุณไม่ได้เข้ามาเป็นคนใช้แรงงานอย่างเดียวนี่คะ คุณต้องใช้สมองด้วย จึงเป็นงานที่คุณต้องทำได้หลายอย่าง อย่างน้อยคุณต้องเรียนรู้กลไกของระบบสายงานก่อน ว่าอะไรเข้ามาทางไหน และไปที่ไหนต่อ ไปทำอะไร  และสุดท้าย สำเร็จลงที่ใด คุณต้องปิดงานให้ใด้ และต้องให้ทันด้วยค่ะ การมีไหวพริบในการแก้ปัญหาเฉพาะหน้าที่ดี  จะสามารถให้คุณปิดงานได้สวยงามค่ะ   เราว่างานชนิดนี้เป็นงานที่ท้าทายมากนะคะ  อย่างน้อยก็ตื่นเต้นกว่านั่งโต๊ะทำงานเป็นไหนๆ แต่ถ้าคุณไม่มีความอดทนมากพอ  เราว่าคุณอาจถอดใจลาออกตั้งแต่ยังไม่พ้นโปรด้วยซ้ำไป  ก่อนที่เราจะฝึกใคร เราก็ต้องดูก่อนว่า  เขามีแววไหม  และเขามีความอดทนพอหรือไม่ เพราะเราก็คงไม่อยากเหนื่อยซ้ำซากกับการฝึกคนที่ใจไม่สู้  พอทำท่าว่าจะเป็น ก็ออก  ทำให้เราเบื่อในการสอนงาน   แต่ถ้าเป็นคนทุ่มเทสักนิด เรารับรองสิ่งที่คุณได้ทางตรงก็คือประสบการณ์ในการทำงาน และประโยชน์ทางอ้อมที่คุณคาดไม่ถึงก็คือ  ความแข็งแก่ง   และจิตใจที่เข้มแข็งไงค่ะ   และเมื่อคุณก้าวมาถึงจุดที่คุณต้องเป็นผู้สอน และผู้สร้างบุคลากรบ้างคุณก็จะเข้าใจความรู้สึกของผู้ถูกสอน และคุณอาจจะมองคนได้ขาดว่า คุณจะมอบหมายงานอะไรให้ใครทำ  ดังที่ท่านข้างบนกล่าวไว้ว่า   Put the right in the right job.  นั้น คุณจะวางตัวไม่ผิดพลาดเลยค่ะ จากคุณ : กาสะลองบานแล้ว - [ 5 มิ.ย. 48 21:16:16 ]