ความคิดเห็นที่ 1 ขอนำเสนอแผนภาพพุทธศาสนาที่ผมมองในเชิง จินตนาการและนวัตกรรม ที่ผ่านกระบวนการคิดแบบCritical Thinking(A System Thinking) แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 48 13:32:47 จากคุณ : ขามเรียง - [ 3 ก.ค. 48 13:32:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ผิดพลาด...ได้โปรดอภัย ช่วงที่เจ้าชายสิทธัตถะทรงจินตนาการไปถึงสภาวะนิพพาน"พระพุทธ"นั้น...ไร้มิติ(๐)...ยังมองไม่เห็นจับต้องไม่ได้ เมื่อทรงค้นพบ ก่อกำเนิดบันทึก"พระธรรมวินัย"สำหรับทฤษฎีและการปฏิบัติ...๒มิติ...จารึกจำหลักไว้ให้อ่านเรียนได้ การก่อตัวของชุมชนสงฆ์....๓มิติ ....จับต้องมองเห็นได้ด้วยตา แก้ไขเมื่อ 03 ก.ค. 48 13:47:04 จากคุณ : ขามเรียง - [ 3 ก.ค. 48 13:37:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ตามเก็บข้อมูลเช่นเคย หุ..หุ.. จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 3 ก.ค. 48 14:29:19 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ล้ำลึกมากค่ะคุณขามเรียง มาเกาะขอบรอท่านผู้รู้ทั้งหลายมาประสานใยให้เป็นภาพที่ชัดเจนมากขึ้นสำหรับลูกแมงมุมอย่างเรา ๆ เนอะ น้องฤทธิรัตน์เนอะ คุณอมยิ้มจากแดนไกลยังไม่มาเหรอคะ หุ หุ วันหยุดมังนี่ หายเงียบกันหมด รอพรุ่งนี้ดีกว่านะ จะมาตามอ่านค่ะ จากคุณ : หวาจ้า - [ 3 ก.ค. 48 20:33:56 A:210.203.186.235 X: TicketID:014558 ]

ความคิดเห็นที่ 5 สวัสดีค่ะ ลุงเอก ตามมาเก็บข้อมูลกับคุณฤทธิรัตน์เหมือนกันค่ะ เก็บๆๆๆ จากคุณ : Vydde - [ 4 ก.ค. 48 01:58:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 "ดูก่อน...ภิกษุทั้งหลาย..... ...อันใบประดู่ลาย ในมือตถาคต.... กับใบประดู่ลาย ทั่วๆไป... .....ที่ไหนมีมากกว่ากัน" เหล่าภิกษุทั้งหลายต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า... "ใบประดู่ลายทั่วๆไป... ย่อมมีมากกว่าใบประดู่ลายในมือพระองค์ท่าน" "ดูก่อน... ภิกษุทั้งหลาย... ...สิ่งที่ ตถาคตตรัสรู้... มีมากมายเปรียบเหมือนใบประดู่ลายทั่วๆไป... .....แต่ที่ ตถาคตนำมาเทศนานั้น เพียงเท่าใบประดู่ลายในมือ ตถาคตนี้เท่านั้น" พระพุทธเจ้า.... เป็นผู้ที่ตรัสรู้เรื่องของธรรมชาติ ทุกกระเบียดนิ้ว... ทุกแง่ทุกมุม.... แต่... เรื่องมากมายมหาศาลที่ท่านตรัสรู้ แต่ไม่นำมาถ่ายทอด.... เพียงเพราะมันไม่ใช่หนทางที่ท่านต้องการจะสั่งสอน มนุษย์.... ผมอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว... นึกถึงวันที่ โหราจารย์.. และเหล่า พราหมณ์... ที่ทำนายโอรสน้อยสิทธัทถะ ว่า... จะเป็นมหาราชาผู้ยิ่งใหญ่... หรือไม่ก็เป็นศาสดาผู้ยิ่งใหญ่ของโลก.... ทำให้นึกถึงสิ่งที่ท่านตรัสรู้..... หากท่านเลือกเส้นทางของ มหาราชา... ท่านก็คงจะเลือกใช้ ธรรมชาติในฝั่งที่ท่านไม่ได้นำมาเทศนานั่นเอง.... จากคุณ : อนาวิน - [ 4 ก.ค. 48 17:30:05 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีครับ พี่ขามเรียง ... กระทู้นี้ ของพี่ ... มีประเด็นเกี่ยวข้อง กับงาน Dissert ที่ผมกำลังทำวิจัย อยู่ พอดี เลยครับ... ตอนนี้ผมเล่นเรื่อง การจัดการความรู้ (Knowledge Management) หาก Implied มาคุยในกระทู้ ประเด็น ... "พุทธิปัญญา-หินยาน"+"พุทธิเมตรัย-มหายาน" :การบริหารธุรกิจเชิงพุทธ ๑.การพึ่งพาสติปัญญาตนเอง----สายพุทธิปัญญา ทำอย่างไร? ๒.การพึ่งพาของาน(พี่เลี้ยง)จากผู้อื่น----สายเมตตา ทำอย่างไร? ผมขอเริ่ม แชร์ จาก ... Keyword ---> องค์กร อมตะ = องค์กรที่ปรับตัวได้ตามสถานการณ์ เพื่อความอยู่รอดและเจริญเติบโตได้อย่างยั่งยืนในทุกสถานการณ์เปลี่ยนแปลงของสภาพแวดล้อม เฉกเช่น กับ วงล้อ ธรรมจักรฯ ที่หมุนมากว่า สองพันห้าร้อยปี ... แต่ก็ยังทันสมัยอยู่เสมอ จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 5 ก.ค. 48 12:46:42 ]

ความคิดเห็นที่ 8 จากประเด็นของกระทู้ จะ สัมพันธ์ กับ เรื่อง ... ทาน ศีล สมาธิ ปัญญา ทาน คือ การให้การเสียสละ ศีล คือ กติกาที่จะทำให้ทุกคนในองค์กรอยู่ร่วมกันได้ เช่น Code of Conduct ขององค์กร, ISO  ฯลฯ สมาธิ คือ การเจริญภาวนา ก่อเกิด สติ แล้ว นวัตกรรมไปเป็น  ปัญญาในการตัดกิเลส เพื่อการบริหารงานแบบ Effectiveness + Efficiency โดยสรุปแล้ว ผลที่เราได้รับ จะทำให้เกิดการคิดแบบเป็นระบบ (Systemic Thinking) หากทำและเจริญภาวนาอยู่เป็นประจำ เราจะมีธรรมสติ มองเห็น จุดต่างที่ควรพัฒนา และ จุดที่เป็น สันดานดิบของมนุษย์ที่ทีมควรหลีกเลี่ยง เช่น ลามก (เอ๊ะ ทำไม ขึ้นมาเป็นอันแรกหว่า อิอิ ) เจ้าชู้ แบ่งพรรคแบ่งพวก แบ่งชนชั้น คิดมาก ฟุ้งซ่าน ขี้ระแวง ละเอียดเกิดเหตุ หูเบา ฟังความข้างเดียว บ้ายอ ขี้กังวล ขี้อิจฉา มักง่าย ติดสบาย เอาเปรียบคนอื่น อาฆาต โมโหง่าย ขี้เบื่อ บ้าธุรกิจ คิดแต่อดีต จมอยู่กับอดีต หลงตนเอง ใจน้อย ใจดำ  และ อื่นๆ อีกมากมาย ... ซึ่งเป็นธรรมดา เป็นธรรมชาติ ของมนุษย์ จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 5 ก.ค. 48 13:05:01 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตัวอย่าง ที่เห็นได้เด่นชัด เช่น การถาม-ตอบ ในเว็บบอร์ด ... ในหลายๆโอกาสที่เราได้เห็นได้ผ่านตา กัน นะครับ ความหลากหลาย ของ ผู้คน ย่อมเป็นธรรมดา ของ ธรรมชาติ ... บางท่านไม่ชินกับการเจริญภาวนา ทำใจให้ สงบ ทำจิตให้ว่าง บางท่านศึกษาความรู้ แบบเมาความรู้ หรือ เมาธรรม เห็นคนอื่น ด้อยความรู้กว่าตน ยกตนข่มท่าน นึกว่าจะทำให้ฉันเด่นขึ้นมาได้ โดยลืมไปว่าความรู้ที่แท้จริงหรือธรรมที่แท้จริงนั้น ผู้รู้ ผู้บรรลุ จริง จิตจะสงบ ไม่ใช่ยิ่งเรียน ยิ่งร้อน หรือทะเลาะกับคนไปทั้ง เว็บบอร์ด ประเด็นสำคัญ ส่วนที่ทำให้เป็นเช่นนั้น เชื่อว่า ยังฝึกสติไม่พอ นะครับ ยังมีการปรุงแต่ง สร้างภาพ ยึดมั่นถือมั่น (mental model) คิดอะไรมุมเดียว ไม่ช่วยกันเรียนรู้ ยังไม่ปฏิเวธ( mastery) และ ไม่ share vision อย่างแท้จริง ธรรมดานะครับ ไม่ซีเรียส เพราะ วัฒนธรรม ของพวกเราแต่เด็กมา ไม่ได้ฝึกเรื่อง "ทักษะการทะเลาะกันแบบสร้างงาน" มาแต่เด็กๆ การศึกษาของเราเน้น ครูเป็นใหญ่ เน้นท่องจำ เน้นสอบแข่งขัน (ผมจำได้ว่าสมัยผมสอบ Ent นั้น มีข่าวว่าคนสอบไม่ได้ ถึงกับ ฆ่าตัวตาย ก็มี) ดังนั้นเมื่อพวกเราเป็นผู้ใหญ่ ก็มักมี mental model แบบ การติดยึด กฏกติ เงื่อนไข ส่วนตัว ของเราเอง ยืดหยุ่นแบบเหมาะสมไม่เป็น ตลอดจนการสร้างกรอบให้กับตนเอง ไม่คิดนอกกรอบ ไม่ยอมรับ และไม่ยอมศึกษา แบบ พุทธ คือ แบบผู้รู้  คราวนี้มันก็ เลยมั่วกันไปใหญ่ ใครไม่เห็นด้วยกับ เรา ก็จะกลายเป็น ทะเลาะกันไป ขัดใจ กันไป  ... เอาง่ายๆ แค่ กองเชียร ทรท. กับ ปชป. ในเว็บบอร์ด ... ทุกคนก็ล้วนเป็นคนไทย เป็นพี่น้องร่วมแผ่นดินเกิดกัน ... ไม่รู้จะทะเลาะกันทำแป๊ะ อะไร ... (อันนี้ไม่นับรวม พวกที่มี วาระซ่อนเร้น เช่นพวกรับจ้าง โพส รับจ้างเชียร์ นะครับ) การทะเลาะ กันผ่านเว็บบอร์ด มันสะท้อนถึง การเป็นเด็ก ในร่างผู้ใหญ่ เป็น การขาดวุฒิภาวะ ... คือ โต ไม่สมวัย ปัจจัยหลัก ในความเห็น ผมคิดว่า พวกเรามัวแต่เน้นเรื่องความรู้ภายนอก (วิชาการ) ลืมเน้นเรื่องภายใน (ฝึกจิตให้ว่าง) --->  หลัก ไตรสิกขา จะช่วยเรื่องนี้ได้แยะ ครับ ปล. พี่ขามเรียง ครับ ผมขอ Break ไปทำงาน ก่อนนะครับ แล้วจะกลับมาฟังท่านอื่น บ้าง จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 5 ก.ค. 48 13:32:45 ]

ความคิดเห็นที่ 10 อย่างไร? กับการพึ่งพาสติปัญญาของตัวเอง.. (หัวกระทู้) บางประการกับ การค้นหาเพื่อพึ่งพาตนเอง.. ด้วยกติกาแห่งการสร้างรูปธรรมอันพิสุทธิ์ สัมบูรณ์ เพื่อสรรเสริญ และเพื่อแสดงศรัทธาอันสูงสุดเพื่อบูชา บางสิ่ง..ที่ถือว่าเป็นแกนตั้ง ด้วยเป็นแกนที่พุ่งชี้นำไปสู่ดินแดนแห่งสรวงสวรรค์ กฏ.. มากมายล้วนถูกคิดค้น แลกำหนดให้มาสนับสนุน วิถีแห่งประพฤติ เพื่อให้มาสนับสนุนแกนนี้ ซึ่งประจักษ์ในปัจจุบันว่า แกนนี้นิ่ง เป็นอมตะ.. หากแต่สิ่งที่ต้องดำเนินไปตาม กฏแห่งแกน ก็มีวิถีแบบวงกลม มีสถานะขึ้น/ลง บางครั้งมาก บางครั้งน้อย บางครั้งต่อเนื่อง บางครั้ง ๆ  ๆ   และ..    แปรไปได้เสมอ. ความเชื่อในประการ ที่เกิดเพื่อระบายความตึงเครียดจากการคิด บนกติกาอันคับแคบ อาจก่อเกิดสภาวะที่จักทำให้อัจฉริยภาพแห่งจิตของมนุษย์ อุบัติขึ้นยาก. คิดไปถึงการกลับไปยืนที่จุดศูนย์ใหม่ ที่ๆสรรพสิ่งไม่มีค่าใด ๆ ไม่ว่าลบ/บวก หรือไม่ได้ถูกตีตราไว้ก่อนว่าบวก หรือลบ ..   ณ ที่นั้น กำเนิด ถือเป็นกายใหม่ เด็ก ๆ จะได้รับการยอมรับให้ตัวตนของเขาได้งอกเงย เติบโตตามสภาวะแห่งการพัฒนา กับผู้ใหญ่ที่มีสายตาใหม่.. เขาไม่กำหนดกติกา มาตัดสิน ความเป็น  ของเด็ก บางทีการมองสรรพสิ่งรอบกายแบบใหม่ ด้วยสายตาใหม่ เราอาจมองเห็นโลก รับรู้วิถีตัวตน มีสายตาเล็งเห็น สาระ แห่งเนื้อ มากขึ้น และตัดสินการที่จะ "ไปเป็น" หรือ "เป็นไป" ได้ดีอย่างที่ควรจะเป็น.. จากคุณ : blackcoco - [ 5 ก.ค. 48 15:12:03 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ลักษณะที่พึงประสงค์ของผู้บริหาร (จากหนังสือ LO & KM  ผู้แต่ง  ดร.วรภัทร์ ภู่เจริญ) คิดเชิงป้องกัน มากกว่าแก้ปัญหาเฉพาะหน้า สอนงานเป็น มีความเป็นครู แบบ Child Centered คิดจุดคุ้มทุนเป็น หรือ จุดเหมาะสม พูดให้กำลังใจคนเป็น ปิยวาจา ควบคุมอารมณ์ได้ มีสติ มีอารมณ์ที่ดี รู้ว่าวันนี้ควรทำอะไรเพื่อไม่ให้อนาคตเสียหาย เป็นแฟนพันธุ์แท้ แจ่มแจ้ง กระจ่าง มองทะลุ มองขาด มีสันดานการเรียนรู้ที่ดี ทำในสิ่งที่ตกลงกันไว้ในที่ประชุมว่าต้องทำ ทั้งๆที่บางทีอาจค้านความรู้สึก มีความคิดรวบยอด นักต่อยอดความคิด สร้างองค์ความรู้ใหม่ๆ ได้  (ปฏิเวธ แล้ว) เขียนภาษาไทยให้คนไทยเข้าใจได้ ควบคุมประสิทธิผลการประชุมได้ วิเคราะห์งานและลดขั้นตอนการทำงานได้ รู้จักการใช้คนสอนคนให้รับผิดชอบแทน ตระหนัก ด้าน คุณภาพ สิ่งแวดล้อม ความปลอดภัย ขวัญกำลังใจพนักงาน ฯลฯ ล้มแล้วลุกได้ กระตุ้นตนเองและคนอื่นๆให้สู้ได้ อุทิศตน กัดไม่ปล่อย นักฟังที่ดี นักเจรจาต่อรองที่ดี นักบริหารความเสี่ยง โปร่งใสในการทำงาน ทนความจริงได้ ใช้สถิติเป็น รักษาสุขภาพเป็น เป็นนักยุทธศาสตร์ ไม่ใช่แค่นักวางแผน รู้จังหวะในการเสือก คือ แทรกเป็น  หยุดสนทนาเป็น รู้จังหวะการเข้าทำ สร้างแนวร่วมเก่ง รู้จักใช้ Management tools บริหารการเปลี่ยนแปลงได้ บริหารคนดื้อได้ มีนิสัย PDCA  เป็นสันดาน มีคุณธรรม จริยธรรม ทำตัวเป็นแบบอย่างได้ รู้จักการสร้างภาพพจน์ คิดเป็นระบบ มีลักษณะผู้นำ บริหารคู่ครอง ญาติ บริวาร ได้ อื่นๆ อีกมากมาย จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 5 ก.ค. 48 18:26:56 ]

ความคิดเห็นที่ 12 โอ๊วววว เริ่มน่าสนใจมากชึ้นเรื่อย ๆ ต่อค่ะ ต่อ คุณด๊อก คุณ blackcoco หวาออนทริปอยู่ เพิ่งกลับเข้ามี่พัก แต่ก็ติดตามเกาะขอบอย่างใกล้ชิด อีกอาทิตย์หนึ่งถึงจะกลับบ้าน คุณจุง คุณศักดิ์ชัย คุณขามเรียงไปไหนคะ ไม่เห็นมาช่วยถักใจเลย ดึกแล้ว ไปพักก่อนนะ อาทิตย์หน้าคุยกันค่ะ จากคุณ : หวาจ้ะ - [ 5 ก.ค. 48 23:09:43 A:61.7.147.68 X: TicketID:014558 ]

ความคิดเห็นที่ 13 พี่ครับ... เห็นกระทู้พี่แล้วหละ แต่ไม่มีเวลาตอบ แล้วผมก็ไม่สบายอาจจะไม่สามารถคิดได้มากมายนัก เนื่องจากสังขารยังอยู่ในช่วงหนึ่งของความจริง 4 ประการ คือกำลังอยู่ในช่วงของความเจ็บป่วย ซึ่งเป็นธรรมชาติโดยทั่วไปของมนุษย์ ผมยังเป็นคนธรรมดาครับ และ คงต้องเวียนว่ายตายเกิดอีกหลายรอบ ขอบคุณครับพี่สำหรับคำชม ผมก็ยังเห็นว่าพี่ๆหลายท่านในนี้เก่งกว่าผมอยู่ดีนั่นแหละ อิอิ -=-=-=-=-=-=- ถ้าจะมองให้เห็นความเป็นจริงในการบริหารงานเชิงพุทธผมก็อยากให้มองถึง ความเป็นจริง 4 ประการที่เกิดขึ้นกับคน มันก็เกิดขึ้นกับการบริหาร หรือ ธุรกิจ เช่นกัน สิ่งที่บอกให้กับองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้เห็นและได้ปฏิบัติตนเพื่อหลุดพ้นจาก ความเป็นจริงทั้ง 4 นี้ ก็คือ สิ่งที่จะบอกให้กับผู้บริหาร หรือ เจ้าของกิจการทราบว่า ทุกๆธุรกิจย่อมอยู่ในวงโคจรของความจริง ทั้ง 4 ประการนี้ คือ เกิด แก่ เจ็บ และ ตาย ซึ่งหนึไม่พ้นกับคนทุกๆคน และ ทุกๆธุรกิจ การเกิด คนเริ่มกิจการก็เหมือนกับคนที่พยายามสร้างให้กิจการนั้นๆ เกิดขึ้น เป็นจุดที่จะบอกว่าจะมีกิจการนี้เกิดขึ้นหรือไม่ การเกิดของคนในอดีตเป็นสิ่งที่ยากมาก หมอก็ไม่ได้เก่งกาจเหมือนปัจจุบัน ไม่ทราบว่าลูกในครรภ์จะเป็นอย่างไร ไม่รู้เลยว่าลูกในท้องจะเป็นหญิงหรือชาย หน้าตาของลูกในท้องเป็นอย่างไร หรือ ต้องทำอย่างไรเพื่อให้ลูกเก่งกาจ ฉลาดเป็นเลิศ ยิ่งเมื่อ 2500 กว่าปีที่ผ่านมา ลองนึกดูสิว่ามันจะยากขนาดไหน ก็เทียบกับกิจการที่เปิดใหม่ หากยังใช้การเกิดแบบตัวคุณเอง ไม่ได้ฝากครรภ์กับหมอที่มีความสามารถ ไม่ได้ให้คนที่เก่งมาดูแลเรื่องการเกิด ก็เท่ากับ กำลังย้อนการเกิดของธรุกิจ ให้เป็นการเกิดตามธรรมชาติ ซึ่งโอกาสเกิดได้ก็มีน้อย โอกาสเลี้ยงแล้วได้ดีเป็นเลิศ ก็ต้องมีน้อยไปตามๆ กัน มันเป็นสัจจะธรรมในปัจจุบันที่เห็นคนก่อตั้งธุรกิจมากมาย แต่ก็ต้องปิดตัวลงไปตามๆกัน... ทางด้านการบริหารจัดการนั้น หากเปิดแผนกใหม่ การวางโครงร่างของแผนกเป็นสิ่งสำคัญ อะไรบ้างที่เป็นปัจจัยที่ต้องมี การเชื่อมโยงแผนกเข้าด้วยกัน หรือแม้นแต่ โครงร่างการบังคับบัญชาของแผนก รวมทั้งเส้นทางการเจิรญเติบโตในหน้าที่การงานของพนักงานแต่ละคน มีมากน้อยเพียงใด ซึ่งไม่ใช่เรื่องง่ายในการเพิ่มแผนกที่สมบูรณ์และอยู่ได้ ยิ่งเพิ่มแผนกที่ทำเงินให้กับธุรกิจด้วยแล้ว ยิ่งยากใหญ่ การทำให้แผนกสามารถอยู่รอดได้นั้น ต้องมีองค์ประกอบอีกมากมายที่จะต้องเรียนรู้ และ จัดการ ส่วนคนที่จัดตั้งแผนกอย่างขอไปที ให้มันจบๆ ขอแค่สามารถหาเงินได้ก็พอแล้ว.. ส่วนใหญ่ เสียเวลากับการแก้ปัญหาที่จะเกิดขึ้น โดยไม่ได้ลดปัญหาที่จะตามมา ก็เลยจ้างผู้บริหารมาเพื่อแก้ไขปัญหา แทนที่จะจ้างผู้บริหารมาเพื่อพัฒนาธุรกิจต่อไป... ความแก่ สังขารของคนเราไม่เที่ยง เมื่อมีการเกิด การเติบโตขึ้น ก็เท่ากับ เราก็เริ่มแก่ขึ้น เป็นสิ่งธรรมชาติที่สร้างมาให้ ตั้งแต่เกิด เมื่อผ่านไปหนึ่งวัน ก็เท่ากับเราเติบโตขึ้นไปหนึ่งวัน แต่แท้ที่จริงแล้ว เรากำลังเริ่มแก่ขึ้นทีละวัน แต่การเติบโตในช่วงวัยเด็กแรกเริ่มนั้น การแก่ขึ้นเป็นการสร้างและเพิ่มศักยภาพของเด็กให้มีความสามารถให้ถึงพร้อมเพื่อการเผชิญโลกในอนาคต มีคนมากมายที่หมดโอกาสที่จะผ่านช่วงชีวิตจนถึงวัยชราจริงๆ ทั้งโรคภัยไข้เจ็บ หรือแม้นแต่อุบัติเหตุ เป็นสิ่งที่ทำให้คนมากมายที่จบชีวิตลงอย่างน่าเศร้าใจ.. ธุรกิจก็เช่นกัน เจ้าของกิจการที่ไม่มีประสบการณ์มาก่อนควรเริ่มต้นธุรกิจจากเล็กๆแล้วค่อยขยายให้ใหญ่ขึ้น ให้เหมาะสมกับประสบการณ์ที่มี การพยายามทำให้ธุรกิจขยายให้เร็วขึ้น บางทีมันอาจจะส่งผลให้ร่างกายของธรุกิจไม่แข็งแรงเท่าที่ควร การเรียนรู้ในเริ่มแรกของการจัดตั้งกิจการ จะเป็นแนวทางทั้งชีวิตของกิจการเลยก็ว่าได้ เพราะส่วนใหญ่ ธุรกิจที่สร้างขึ้น สิ่งที่หล่อหลอมธุรกิจเหล่านี้จะเป็นตัวบ่งบอกว่า อนาคตของธุรกิจเป็นอย่างไร หรือ ธุรกิจที่ดำเนินกิจการลักษณะอย่างนั้นอย่างนี้ เราก็สามารถเดาได้ว่า ธุรกิจนั้น ได้ผ่านประสบการณ์มาเช่นใดได้เช่นกัน การบริหารธุรกิจนั้น ประสบการณ์ของการบริหารนั้นมีส่วนสำคัญอย่างยิ่งสำหรับนักบริหาร ความสามารถของนักบริหารและประสบการณ์ที่ผ่านมา จะเป็นเครื่องบ่งชี้ว่า เขาสามารถควบคุมธุรกิจหรือแผนกของเขาได้ดีมากน้อยเพียงใด เขาจะควบคุมแล้วจะมีจุดอ่อน หรือ จุดแข็งทางด้านใด ซึ่งก็ขึ้นกับประสบการณ์ของนักบริหารทั้งสิ้น... องค์กรที่สร้างผู้บริหารจากพนักงาน จะทำให้มุมมองและวิสัยทัศน์ของการบริหารเป็นแบบเดิมๆ ส่วน องค์กรที่รับผู้บริหารใหม่ๆที่ผ่านประสบการณ์ที่แตกต่างเข้ามา จะพบว่าจะมีแนวทางใหม่ๆ และ วิธีการที่นอกเหนือจากที่เคยกระทำมาแล้วเสมอๆ ซึ่งก็ขึ้นกับแต่ละองค์กรว่าต้องการเช่นใด... ความเจ็บป่วย เป็นไข้ไม่สบาย ความเจ็บไข้ไม่สบาย เป็นสิ่งที่คนเราทุกคนต้องเจอกันทั้งสิ้น ไม่ว่าเจ็บไข้เล็กๆน้อยๆ หรือ ต้องนอนโรงพยาบาล ความเจ็บไข้มักเกิดจากเชื้อโรคเข้าสู่ร่างกาย แล้วทำให้เกิดร่างกายอ่อนแอ เกิดจากความไม่สมดุลในร่างกาย เช่นเม็ดเลือดขาวไม่สามารถกำจัดสิ่งแปลกปลอมได้หมด เป็นต้น ทำให้เกิดความเจ็บป่วย และ ความเจ็บป่วยนี้เองที่คนเราทุกคนไม่ต้องการ จึงทำให้คนอีกกลุ่มที่มองเห็นความเจ็บป่วยเป็นสิ่งที่ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับตน จึงหันไปดูแลเรื่องสุขภาพทั้งอาหารการกิน และ การออกกำลังกายกันมากขึ้น... ธุรกิจก็เช่นกันย่อมมีปัญหาที่เกิดจากความไม่สมดุลย์ของคน ของงาน ของหัวหน้างาน ของคน หรือ ของระบบอยู่เป็นประจำ การแก้ปัญหาของหัวหน้างานในแต่ละส่วนอาจจะทำให้ความไม่สมดุลย์กลับมาสู่สภาวะสมดุลย์ได้ แต่ก็ต้องใช้เวลา ใช้แรงงานมากกว่าปกติ... ปัญาหาของธุรกิจนั้น ไม่ว่าใครก็ตามย่อมไม่อยากให้มันเกิดขึ้น และ หากปัญหาเหล่านั้น อาจจะส่งผลถึงกับการทำให้ธุรกิจปิดตัวลงไป ยิ่งไม่อยากให้เกิดขึ้นเลย ทั้งนี้ ก็ขึ้นกับการบริหารของนักบริหารว่า จะสามารถทำให้ปัญหาที่อาจจะเกิดขึ้นนั้น ลดน้อยลง หรือ ไม่มีเลยได้อย่างไร การจัดระบบที่ดี การบำรุงรักษาระบบอยู่บ่อยๆ หรือ การทำให้พนักงานมีความพึงพอใจ หัวหน้างานมีความสามารถ สิ่งเหล่านี้ต้องดูแลอยู่เป็นประจำ เพื่อทำให้องค์ประกอบของธุรกิจแข็งแรงตลอดเวลา... ตาย ทุกคนเกิดมาก็ต้องตายกันทุกคน เพียงแต่การตายของแต่ละคน ไม่เหมือนกัน อาจจะตายเพราะป่วยไม่สบาย หรือ ตายไปตามอายุไข หรือ ตายเพราะเกิดอุบัติเหตุก็แล้วแต่ สิ่งเหล่านี้ไม่อยากให้เกิดขึ้นกับใคร แต่ก็ต้องเกิดขึ้น ซึ่งคนบางคนเลยวางแผนการตายไว้ โดย ตัวตายแต่ชื่อยังอยู่ ซึ่งทำให้เขาสามารถยืดเวลาการตายไปจริงๆ จากสังคมได้ อย่าเช่น พระสัมมาสัมพุทธเจ้าที่ ร่างกายของท่านตายไปแล้วเมื่อ 2500 กว่าปีที่ผ่านมาแต่ชื่อเสียง คุณความดีที่มีให้กับมวลมนุษย์ ยังอยู่และจะสืบต่อไปอีกนาน นั่นเป็นการตายของกายหยาบ แต่ในความทรงจำและความดีนั้นไม่ตายจากไปด้วย... ธุรกิจ ทุกๆธุรกิจก็ย่อมเดินทางไปถึงจุดจบเช่นกัน เพียงแต่ใครสามารถวางแผนการจบสิ้นของธุรกิจแล้ว สามารถส่งผลดีให้กับเจ้าของธุรกิจ หรือ ส่งผลดีมีชื่อเสียงให้อยู่ได้ยาวนานกว่ากัน... การวางแผนธุรกิจที่ดีย่อยคำนึงถึงเหตุปัจจัยที่จะทำให้กระทบกับการดำเนินธุรกิจ ยิ่งเป็นปัจจัยที่ทำให้ธุรกิจเกิดความเสียหายมากๆ นั้น ยิ่งต้องดูแลเป็นพิเศษ เพื่อดำเนินกิจการได้ต่อไป แต่หากไม่สามารถทำให้กิจการดำเนินอยู่ได้ ก็ต้องหากิจการใหม่มารองรับเป็นต้น ผู้บริหารที่จะเกษียรตัวเอง หรือ จะลาออกจากธุรกิจที่ดูแลอยู่ ต้องสร้างทายาททางการบริหารเพื่อสร้างให้การบริหารไม่ขาดตอน หลายคนที่อยากจะออกจากบริษัทฯ แล้วออกจากบริษัทฯเลยโดยไม่สร้างทายาททางบริหาร อาจจะโดนคนก่นด่าไล่หลัง หรือ สาปแช่งโดยเราไม่รู้ตัวก็ได้ หากนักบริหารที่มีจริยธรรมในจิตใจ การลงจากบัลลังค์การบริหารควรจะมีผู้สืบทอดที่ดีก่อนจะจากไป... นั่นเป็นสิ่งที่ควรทำ จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 5 ก.ค. 48 23:23:04 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ผมเงียบไป คุณหวาต้องมาตาม ติดภารกิจมากมายครับ แต่ดีใจน้องเก่งๆหลายท่านเข้ามารับไม้ได้ จนกระทู้ขึ้นสู่การแนะนำอีกครั้ง... หลบไปทำหน้าที่ร่วมทีมที่ปรึกษาบริหารจัดการให้กับโครงการของประเทศมูลค่า๒หมื่นบาท(เจงๆ) ให้ข้าราชการ๒.๕หมื่นคนได้มีสถานทำงานใหม่ครับ และงานอื่นอีกบางอย่าง ตรงนี้ขอเอาเก็บไว้เล่าสู่กันฟังเวลาface-to-faceจากคำพูดของ ครูต้อ นะครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 5 ก.ค. 48 23:50:58 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ไม่ทราบคุณจุงค่อยยังชั่วจากอาการป่วยไข้หรือยัง ขอให้ฟื้นไข้ในเร็ววัน ขณะนี้ไปนอนหรือยัง แต่อย่านอนดึกครับ Take care,Dear Joong. จากคุณ : ขามเรียง - [ 5 ก.ค. 48 23:54:01 ]

ความคิดเห็นที่ 16 Up Blog เพิ่งเสร็จครับ กำลังจะไปนอนครับ ขอบคุณครับที่เป็นห่วง วันนี้นอนทั้งวัน เพิ่งมีแรงตื่นก็เมื่อดึกนี้เอง ตอนนี้ง่วงอีกแล้ว ไม่ไหวครับ ไม่สบายแล้วอะไรๆ ก็รู้สึกไม่ดีไปหมด ต้องหาทางป้องกันซะแล้ว... อิอิ จากคุณ : wbj - [ 6 ก.ค. 48 00:01:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 อยากให้หนูฤทธิรัตน์ออกฤทธิ์ความรู้ความเห็นมามาให้พี่เขาฟังบ้าง คุณหวาก็ว่ามามั่งซิ แล้วยังคุณ:)มัวแต่อมยิ้ม ฟันหรอหรือไง? ผมต้องเรียนรู้จากทุกท่านด้วย ต้องทักทายและคารวะภูมิรู้คุณblackcoco ใครทราบวัยวุฒิ คุณวุฒิ ช่วยกระซิบหลังไมค์ที จากคุณ : ขามเรียง - [ 6 ก.ค. 48 00:08:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 คืนนี้ว่ากระทู้ชดเชยให้ข้ามคืนเลยครับ                      /\ ผู้อ่านกรุณาอ่านช้าๆนะครับกระทู้ข้างบนของทุกท่าน    /\ (ล้วนเป็นจำพวกของดี"ปนยาชัน" ยกเว้นของผม....ฮา) Knowledge Management ดีครับคุณว่าที่ดีอาร์ ยุคปัจจุบันทุกคนในองค์กรต้องช่วยกันและมีส่วนร่วมสร้างองค์ความรู้ แบ่งปันความรู้ระหว่างกัน ขอแชร์ไอเดีย ช่วยเล่นเรื่องImagination Managementแล้วนำมาฝากในกระทู้ให้พวกเราได้ความรู้และนำไปปฏิบัติด้วย จากคุณ : ขามเรียง - [ 6 ก.ค. 48 00:42:59 ]

ความคิดเห็นที่ 19 เมื่อพูดถึง วิถีแห่งพุทธ...ผมคงอดไมได้ที่จะเข้ามาร่วมแจมบ้าง... ศาสนาพุทธ เป็นศาสนาแห่งการ พัฒนาตนเอง พัฒนาการอยู่ร่วมกับคนอื่น .... การพัฒนาตนเอง เป็นอย่างไรเล่า??? การพัฒนาตน ก็ คือ พัฒนาจิต และพัฒนาปัญญา... การพัฒนาจิต คือ ทำให้ จิตเข็มแข็ง มีสติ จิตที่ถูกฝึกดีแล้ว จะกล้าแข็งไม่อ่อนไหวไปตามสิ่งที่มากระทบ ไม่ว่าเรื่องนั้นจะดีหรือร้าย... ปัญญา..เป็นสิ่งสำคัญยิ่ง ผู้ที่มีปัญญาเท่านั้นจึงสามารถ แยกแยะ สิ่งทั้งหลายทั้งปวง ว่า สิ่งใดถูกสิ่งใดผิด สิ่งใดเจริญต่อตนและสิ่งใดไม่เจริญต่อตน.....และสามารถที่จะศึกษาปัญหาต่างๆได้อย่างแยบคาย ดังที่ท่านกล่าวว่า..."โยนิโสมนสิการ" ศาสนาพุทธ จึงเป็นศาสนาเดียวในโลกที่เหมาะอย่างยิ่ง สำหรับผู้ที่ต้องการพัฒนาตนเอง เพื่อให้ตนเองรู้ว่า อะไรคือสุข อะไรคือทุกข์ เพื่อให้มีชีวิตอยู่ร่วมกับคนอื่นอย่างมีความสุข...... ไตรสิกขา อันเป็นแนวทางไปสู่จุดสูงสุดของชีวิต ประกอบไปด้วย "..ศีล สมาธิ ปัญญา.."เป็นแนวทางอันอระเสริฐยิ่ง เพราะหากท่านใดมีศีลแก่กล้า ก็ย่อมทำสมาธิได้เร็ว และสมาธินั้นก็เป็นบาทฐานไปสู่ความเป็นผู้มีปัญญา.... จุ่ง...เป็นผู้มีปัญญาเปรียบเทียบ การเจ็บป่วย เกิดดับ ของคนกับธุรกิจได้อย่างเป็นกระบวนการ แน่นอนครับ สรรพสิ่งในโลก มีเกิดดับเป็นธรรมดา ไม่มีสิ่งใคคนใดหลีกหนีพ้น ... ครับ..ขอร่วมแจมเล็กๆน้อยๆครับ.... แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 48 06:11:07 จากคุณ : .. (คนอุบล) - [ 6 ก.ค. 48 06:10:29 ]

ความคิดเห็นที่ 20 มารายงานตัวแล้วคะ (มาหามาว่าเราฟันหลอ ก็ใช้บัตรผ่านนี่นา จะให้มีไอคอนยิ้มปากกว้างเป็นของตัวเองได้ไง) คุณจุงอย่าลืมพักผ่อนเยอะๆนะคะ จะได้หายป่วยเร็วๆ ย้อนความหลังกระทู้โน้นหน่อย ขอบคุณคุณหวาดีไหมนี่ เรื่องน้ำพริก ยั่วให้คนอยากมันบาปกรรมนา (ล้อเล่นคะ แต่ขอบคุณจริงๆ) ส่วนคุณ ว่าที่ ดีอาร์ "ถูกต้องนะคร้าบ" อยู่คนละฝั่งจริงๆ ไปดูน้ำตกมาแล้วด้วย แต่ไม่ได้เป็นสมาชิก เลยเอารูปมาอวดไม่ได้ T T (ถึงเขาว่าสวยกว่า ก็อยากข้ามฝั่งไปดูที่อเมริกาอยู่ดีแหละคะ มิน่า เขาถึงว่า หญ้าบ้านคนอื่นเขียวกว่าเสมอ) ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ กลับเข้ากระทู้นี้ ตอนนี้ยังไงมีความคิดเห็นมาแชร์นะคะ เพราะอ่านความเห็นแต่ละท่านแล้ว หนักแน่นประหนึ่งเสาเข็ม ที่เป็นหลักของตึกทั้งตึกเลยคะ พอดีเป็นพวกฐานรากไม่ค่อยดี ต้องให้เครื่องตอก ตอกให้เสามันฝังรากอีกสักหน่อย ไม่งั้นต่อยอดเป็นรูปเป็นร่างไม่ไหว แมงมุมน้อยก็อย่างนี้แหละคะ มีประสบการณ์เฉพาะปัญหาเดี่ยวๆ พอเจอมุมมองแบบองค์รวมเข้า ต้องตั้งสติให้ดีๆ เดี๋ยวมองไม่ทั่ว พอดี พรุ่งนี้มีนัดทำแลปด้วย คืนนี้เลยนั่งอ่านนานไม่ได้ ติดไว้ก่อนนะคะ จากคุณ : :) - [ 6 ก.ค. 48 07:52:30 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 21 เรายังไม่รู้ ว่าทุกอณูแห่งเซลส์ อะตอม ของร่างกาย และจิต วิญญาณเรา คืออะไร จึงไม่กล้าวิเคราะห์คำถาม ที่สำคัญเช่นนี้ได้ จากคุณ : เรื่องเล่าให้ฟัง - [ 6 ก.ค. 48 08:06:08 ]

ความคิดเห็นที่ 22 กราบสวัสดีงามๆค่ะ อ.ขามเรียง โก พี่ว่าที่ดีอาร์ พี่หวา พี่จุง พี่blackcoco พี่อมยิ้ม :) (ไม่ทราบว่าชื่ออะไรขอเรียกแบบนี้นะคะ คริๆ) และทุกๆท่าน ขอบคุณ อ.ขามเรียงที่ชักชวนมาร่วมแสดงความคิดเห็น ด้วยความรู้อันน้อยนิด จะพยายามแสดงความเห็นในมุมมองผู้อาวุโสน้อยนะคะ แต่ช่วงนี้ต้องเคลียร์งานก่อน ตอนนี้ บก.ไล่ล่าต้นฉบับ แถมหนังก็เข้ามาเยอะ -_-"  เพราะถ้าจะแสดงความเห็นได้ คงต้องอ่านกระทู้นี้ใหม่ทั้งหมด เอาแบบให้แตกฉานเรื่องศาสนามากกว่านี้ แล้วจะมาร่วมแจมนะคะ แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 48 11:24:39 จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 6 ก.ค. 48 08:13:24 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ได้เลยคะ น้องฤทธิรัตน์ -------------------- อ่านเปเปอร์เสร็จ ก็ต้องย้อนมาอ่านกระทู้อีกจนได้ กระทู้เสพติดนะนี่ คุณขามเรียง --------------------------------------------------------- ตอนนี้ อ่านรอบสองแล้วคะ แต่อ่านช้าหน่อย จะได้ค่อยๆย่อยเนื้อความ เรื่องพุทธศาสตร์กับการประยุกต์ทางธุรกิจนี่ ข้อเป็นผู้รับสารและคิดตามนะคะ อ่อนด้อยทั้งสองทาง ประมาณว่า ใบประดู่ในกำมือท่าน ดิฉันได้มาสักเสี้ยวใบนั่นแหละคะ ดังนั้น มิบังอาจเจ้าคะ มาถึงเรื่องศีล สมาธิ ปํญญา คุณ ว่าที่ ดี อาร์ อธิบายว่า ศีลเหมือน "กติกาที่จะทำให้ทุกคนในองค์กรอยู่ร่วมกันได้ เช่น Code of Conduct ขององค์กร, ISO ฯลฯ" อันนี้รวมถึงวัฒนธรรมองค์กรที่ไม่เป็นลายลักษณ์อักษรด้วยหรือเปล่าคะ ในเชิงบริหาร การสร้างวัฒนธรรมองค์กรที่ดี กับทำลายวัฒนธรรมองค์กรที่ไม่ต้องการนี่ทำได้ยากกว่า กฏที่เป็นลายลักษณ์อักษรเยอะ นะคะ ว่าไหม ใครมีทฤษฎีหรือประสบการณืตรงบ้างเอ่ย เล่าให้ฟังหน่อยสิคะ ส่วนเรื่อง สมาธิกับปัญญา ส่วนตัวแล้วยังไม่เกทคะ บอกตรงๆ เพราะมองว่าสมาธิคือใจจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แล้วในทางพุทธ คือการฝึกให้มีสมาธิที่มีคุณภาพมากขึ้น เพื่อนำไปใช้ในการพิจารณาความไม่เที่ยงของสังสารและละกิเลส พอบอกว่า สมาธิ เกี่ยวพัน กับการบริหารงานแบบ Effectiveness + Efficiency เลยงงๆนิดหน่อยว่า ถ้าจะพูดแค่การพัฒนาบุคคล วิธีการส่งเสริมประสิทธิภาพและนโยบายในการบริหาร มันจะเข้ากับภาพเดิมที่มีอยู่ในใจได้ยังไง โดยเฉพาะเมื่อมองถึงวิธีปฏิบัติสมาธิ (ศาสนา) การทำสมาธิเพื่อให้จิตนิ่ง แล้วน้อมนำมาพิจารณาสังขาร แล้วจึงเกิดปัญญา มันคล้ายๆจะเอาการพัฒนารวมกับระบบตรวจสอบไว้ด้วย แล้วมีการวางหรือเปลี่ยนแปลงนโยบายในภายหลัง รบกวนอธิบายเพิ่มเติมด้วยคะ เอาแค่นี้ก่อนนะคะ จะเก็บเอา เกิด แก่ เจ็บ ตาย ของคุณจุงไปฝันต่อ ราตรีสวัสดิ์คะ จากคุณ : :) - [ 6 ก.ค. 48 11:52:00 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ถ้า งั้นเรามาต่อ เรื่อง ศีล-สมาธิ-ปัญญา กันนะครับ..... เมื่อ พูดถึงศีล ผมเชื่อว่า อันนี้ทุกท่านคงเข้าใจแล้วนะครับ ในศาสนาพุทธ ศีล คือ เกราะป้องกันความชั่วร้ายที่จะมาสู่ตัว หากเรารักษาศีล ให้มั่นใจเลยว่า ชีวิตเราจะปราศจากสิ่งชั่วร้ายมารบกวน ศีล แบ่งเป็น ศีล 5 สำหรับผู้ครองเรือน ศีล 8 สำหรับผู้ถือพรหมจรรย์ ศีล 10 สำหรับเณร หรือแม่ชี และ ศีล 227 สำหรับพระภิกษุสงฆ์..... ศีล เป็น บาทฐาน ของสมาธิ...สมาธิ คือ การทำจิต ให้มั่นคง จิตที่มั่นคง คือ จิตที่ไม่แส่ส่าย ไปตามอารมณ์ เป็นจิตที่พร้อมจะรับปัญหาทุกๆด้านไม่ว่า ร้ายหรือดี ท่านบอกว่า การทำให้กายแข็งแรงต้องเคลื่อนไหว หรือ ออกกำลังกาย แต่การทำให้จิตแข็งแรงต้องทำให้จิตนิ่ง ..... การทำให้จิตมั่นคง มีวิธีง่ายๆ คือ นั่งในท่าสมาธิ ตัวตรง ขาขวาทับขาซ้าย มือขวาทับมือซ้าย (ผู้ที่เริ่มใหม่ อาจจะใช้หมอนเล็กๆรองก้น) หายใจเข้าหายใจออกธรรมดา ไม่เร็วไปไม่ช้าไป เอาสติไปอยู่ที่ ลมหายใจ หายใจเข้าว่า พุทธ หายใจ ออกว่า โธ..ด้วยคำบริกรรมว่า พุทโธ ๆ ๆ... การทำสมาธิใหม่ๆมาเริ่มหลับตา จะเกิดความคิดวุ่นวายเข้ามา โดยเฉพาะ สิ่งที่กำลังกังวล เรื่องที่อาจจะพึ่งเกิด หรือเรื่องที่เกิดมานานแล้วแต่เรายังกังวลอยู่ลึกๆ..จะเข้ามารบกวนทำให้ไม่เราไม่สงบ...เป็น การเกิดตามที่ท่านสอนไว้ว่า..ขั้นของ สมาธิ คือ วิตก วิจารณ์ ปิติ สุข และ เอกัตตา... ดังนั้นใหม่ๆการเกิด ความฟุ้งซ่านของจิต จึงเป็นเรื่องปกติ..สิ่งที่เราต้องทำคือ ตามดูเรื่องต่างๆเหล่านั้น เราจะเริ่มเห็นว่า หลายๆเรื่องเกิดเเพราะความใจร้อนของเรา เกิดเพราะความไม่เข้าใจของเรา และเกิดเพราะความเข้าใจผิดของเรา แน่นอนหากเราสามารถ ย้อนอดีตได้ หลายๆเรื่องที่เราทำไป เราอยากจะแก้ไขใหม่ นี่คือ วิจารณ์....... เสมือนกับเราฝึกม้าป่า เมื่อเอามาเข้าบังเหียนใหม่ๆ ม้าป่าจะไม่ยอมจะกระโดดโลดเต้นเพื่อให้หลุดจาก บังเหียน เราต้อง ผ่อนบ้างดึงบ้าง.... ดังนั้นการนั่งสมาธิ บ่อยๆเหมือนเราเอาปัญหาที่เคยเกิดขึ้นแล้วมาทบทวนซ้ำแล้วซ้ำเล่า ทำให้เราค่อยๆเปลี่ยนนิสัยตัวเอง ให้สัญญากับตนเองว่า จะไม่ทำเช่นนั้นอีกแล้ว จะอดทนมากขึ้น นี่คือ ปัญญาเริ่มเกิด..... เมื่อเรานั่งไปจนชิน เราจะเริ่มลิ้มรสของความสงบ ความสุขที่เกิดขึ้นเพราะ จิตที่สงบนิ่ง ผ่อนคลาย และเกิด นิมิตร มากมาย จนบางคนเข้าใจว่า นั่นคือ พระนิพพาน... ครับ....ผมมก็เล่าเรื่อง สมาธิ ตาม ประสบการณ์ ของผม อาจจะผิดพลาดไปบ้าง ต้องขออภัยท่านผู้รู้นะครับ...เดียวจะมาต่อเรื่อง สมาธิ ไปมีผลต่อ ธุรกิจอย่างไร นะครับ.. จากคุณ : มือเก่า (คนอุบล) - [ 6 ก.ค. 48 21:09:06 ]

ความคิดเห็นที่ 25 แง่ม ๆ ๆ อ่านไปสมาธิ(แตก)ไปพลางเจ้า จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 7 ก.ค. 48 01:05:42 ]

ความคิดเห็นที่ 26 มีท่านที่ประสพความสำเร็จในชีวิตธุรกิจแล้วมาร่วมกระทู้ คุณมือเก่า นับเป็นการให้เกียรติแก่กระทู้นี้มากครับ คุณกุนซือฯเข้ามาเยี่ยมตอนดึก คุ้นเคยกันดีแล้วน่ารักเสมอกระต่ายน้อย ยังไม่ได้ทักทายหลานVydde ที่ทักทายเข้ามาอย่างสนิทสนม คิดว่าคงเข้ามาอีกนะครับ นอกนั้นเป็นผู้มีสติปัญญาของผมทุกคนที่เคยได้ทักทายกันดีแล้ว "โยนิโสมนสิการ"เป็นชุดวิธีคิดระดับแยบยล เทียบได้ใกล้กับภาษาอังกฤษSystemetic Thinking วิธีคิด๑๐วิธีของพระพุทธเจ้า เป็นหลักสูตรที่ใช้สอนในคณะมนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม ที่ผมเคยร่วมทีมสอนด้วยในอดีต ผมชื่นชมสายตาคณาจารย์ชุดนั้นครับ แต่มีความเสียใจที่ระบบการศึกษาไทยแยกวิทยาศาสตร์ไปส่วนหนึ่ง ด้วยการยึดคณิตศาสตร์ไปจากมนุษยศาสตร์ แล้วยังเข้าใจว่ามนุษยศาสตร์กับสังคมศาสตร์อยู่ร่วมคณะกันได้(มองแบบตาทิพย์ในเชิงพฤติกรรมองค์กรและวิชาการเมืององค์กร เราจะเห็นปัญหา) หากจะคิดแบบแยกส่วนควรคิดว่า มนุษยศาสตร์เป็นศาสตร์แม่บทมุมบน สังคมศาสตร์เป็นศาสตร์แม่บทมุมซ้าย และวิทยาศาสตร์เป็นศาสตร์แม่บทมุมขวา มองเป็นรูป๓เหลี่ยม ศาสตร์อื่นเป็นกิ่งย่อยออกไป และหลายศาสตร์จำนวนมากล้วนเป็นศาสตร์ทุติยภูมิลูกผสมของศาสตร์แม่บททั้ง๓ ซึ่งจัดเรียงอยู่วงนอกออกไปอีกขั้น ผมเกริ่นนอกเรื่องออกมาให้นักการศึกษาไทยได้คิดเสียใหม่นอกกรอบเดิม หัดเขียนแผนที่ไดอะแกรมศาสตร์ ใช้โยนิโสมนสิการ ที่คุณมือเก่านำเสนอประเด็นนี้นั่นแหละครับ วิธีคิดระบบ"โยนิโสมนสิการ"หาอ่านได้ในหนังสือเขียนโดยท่านอาจารย์ พระธรรมปิฎก(ปอ.ปยุต ปยุตโต)ชื่อ"พุทธธรรม" หนังสือเล่มนี้ผมให้คะแนน เอ++ครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 ก.ค. 48 06:43:51 ]

ความคิดเห็นที่ 27 นิพพานเป็นสภาวะของการมี..เสรีภาพทางจิตวิญาณ ปราศจากหรือหลุดพ้นอำนาจเครื่องเศร้าหมอง โลภ โกรธ หลง กิเลสทางโลกวัตถุทั้งปวง  รวมทั้งใยแมงมุมทั้งหลาย..(ฮา) หลายท่านมีความคิดสับสนและปฏิบัติสับสน ไม่แยกฆราวาสธรรมออกจากโลกุตรธรรม ผมพบว่าเขาสับสนมาก ไม่รู้ว่าจะเตือนอย่างไร มีคนหลงผิดไปสอนให้เพื่อนหลงผิดต่อไปเป็นทอดๆ พุทธปนพราหมณ์ปนผี ศึกษาศาสนาพุทธปัจจุบัน ต้องเรียนรู้ด้วยปัญญา แต่คนไทยส่วนมากชอบไสยศาสตร์มากกว่าวิทยาศาสตร์ ชอบอิทธิฤทธิ์ ทำทานทำบุญอยากได้ผลชาติหน้า ไม่ได้ทำเพื่อการหลุดพ้นความอยากทั้งปวง ทำให้เป็นเหยื่อคนที่ตั้งตนเองเป็นผู้วิเศษปลอมๆบางคน จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 ก.ค. 48 07:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 28 สวัสดีครับ คุณอมยิ้ม ฟันหลอ (แต่น่ารัก) ... มี Nick Name มั๊ย ครับ ไม่งั้น เรียก อมยิ้ม ฟันหลอ จริงๆ ด้วย เอาดิ๊ ... เรื่อง ที่ขอให้ช่วยแชร์ต่อ นั้น ... เย็นนี้หลังเลิกงานแล้วผมจะ วาด Model มาอธิบาย นะครับ จะได้เข้าใจได้ง่าย ขึ้น ... ตอนนี้ขอแปะโป้ง ไว้ก่อน ครับ แนวทางคล้ายที่พี่ มือเก่า (คนอุบล) ... แชร์ให้ฟังนะครับ Takecare all จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 09:23:41 ]

ความคิดเห็นที่ 29 . . จากคุณ : VCM - [ 7 ก.ค. 48 10:04:37 A:61.90.88.86 X: TicketID:086784 ]

ความคิดเห็นที่ 30 คุณขามเรียง (เจ้า) ขาาาาาา (พิมพ์อย่างนี้แล้วรู้สึกว่ามีหลายขาดี :) ) เห็นที่แนะนำหนังสือของท่าน พระธรรมปิฎก(ปอ.ปยุต ปยุตโต) แล้ว อยากจะไปหามาอ่าน แต่ตอนนี้ยังมิมีปัญญาไปเอา ขอรบกวนลงชื่อพระสูตรที่เกี่ยวข้องได้ไหมคะ จะได้ไปค้นในพระไตรปิฏกออน์ไลน์ต่อได้ กราบขอบพระคุณงามล่วงหน้าคะ ---------------------------------------- คุณว่าที่ดีอาร์คะ สัญลักษณ์ขว้างค้อนในเนตนี่ต้องพิมพ์ยังไงคะนี่ แหม ตั้งชื่อให้เราซะ แต่มิเป็นไรคะ รูปธรรม นามธรรม ตอนเด็กใครฟันไม่หลอมั่ง อยากเรียกอย่างนั้นก็ได้คะ ไม่ว่า แต่จะขานหรือเปล่าขอคิดอีกที ถ้าไม่ติดที่รอรับสินบนเรื่องโมเดล อยู่นะ น่าดู แล้วไหนๆก็ไหนๆ ไม่ได้เรียนสายตรงทางนี้คะ รบกวนขอขยายความตัวย่อที่ใช้ในคุณสมบัติที่พึงประสงค์ของผู้บริหารด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าอีกทีคะ :) ปล ที่ไม่ตั้งชื่อไม่ใช่อะไรหรอกคะ เล่นซ่อนหากับเพื่อนอยู่ จะใช้ชื่ออื่นก็รู้สึกว่าไม่ใช่ตัวเอง แต่ขืนใช่ชื่อเล่น ก็โดนโป้ง (หาเจอ) ภายในสามวันเจ็ดวันแน่ๆ ตอนนี้ก้โดนทาย เฉียดไปเฉียดมามาหลายทีละ ทนๆอมยิ้มไปก่อนนะคะ จากคุณ : :) - [ 7 ก.ค. 48 10:27:19 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 31 ว่ากันต่อเรื่องเกิด แก่ เจ็บ ตาย ที่คุณจุง อธิบายไว้ ขอบพระคุณคะ อ่านแล้วเห็นภาพ ที่เมื่อวานบอกว่าจะเอาไปฝันต่อ แทนที่จะได้ภาพธุรกิจในฝัน ดันไปได้ภาพรังต่อมาเสียนี่ พอดีนึกไปถึงรังต่อที่อยู่ใต้ดินน่ะคะ รังต่อที่เริ่มจากแมลงตัวเดียว ขยายจนเป็นรังใหญ่โต มีการจัดการแบ่งหน้าที่ซับซ้อน การเกิด แก่ เจ็บ ตาย ของแมลงตัวเดียวแทบไม่มีความหมาย บางรังอยู่ได้นานเป็นสิบปี แต่บางที น้ำท่วมหนเดียวก็เหลือแต่ซาก นึกแล้วก็แปลก เรื่องเดียว หัวข้อเดียว เอาไปประยุกต์อธิบายการทำธุรกิจของคนๆเดียวแบบคนขายหมูปิ้งก้ได้ จะอธิบายองคืกรขนาดยักษ์ก็ได้อีก สุดท้าย สิ่งที่เหมือนกัน ก็คือการเปลี่ยนแปลง แต่เทคนิค วิธีการรับมือคงแตกต่างกันมหาศาล ก็คงต้องกลับไปใช้ ศีล สมาธิ ปัญญา มังคะ แต่ผู้น้อย ยังมิรู้ว่าจะต่อยังไงเจ้าคะ (เพราะในใจคาดหวังว่าน่าจะเป็นแนวทางที่ชัดว่านี้) และที่ตลกที่สุดก็คือ แมลงอื่นมีตั้งมากมาย แมงมุมเราก็คุยถึงกันมาตั้งนาน ทำไม๊ ทำไม ต้องมานึกถึงรังต่อรังแตน hornet’s nest (potentially explosive situation: a highly controversial issue or situation that is likely to lead to confrontation, opposition, or argument ) เสียได้ ได้ประเด็นแล้ว เผ่นดีกว่า ก่อนฟุ้งซ่านจะไปกันใหญ่ จนไม่มีใครรู้เรื่องด้วย จากคุณ : :) - [ 7 ก.ค. 48 11:16:59 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 32 โยนิโสมนสิการ อ้างอิง ๑. สํ.ม.๑๙/๑๓๖/๓๗;ฯลฯ          ๒. สํ.ม.๑๙/๔๑๔/๑๑๓          ๓. สํ.ม.๑๙/๓๕๗-๓๗๒/๙๔-๙๘ ลองค้นดูนะครับ หรือสืบค้นในคัมภีร์ชั้นอรรถกถาและฎีกา จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 ก.ค. 48 12:45:50 ]

ความคิดเห็นที่ 33 สวัสดีครับ คุณอมยิ้มฯ #23 โดยส่วนตัว ผมมีความเห็นว่า ศีล คือ หลักการอยู่ร่วมกันในองค์กรหรือในสังคม ครับ เพราะฉนั้น  วัฒนธรรมองค์กร (Core Culture Value) บรรทัดฐาน จารีตประเพณี ฯลฯ ล้วนแล้วแต่เป็น ศีล โดย นัย นี้ ครับ จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 16:48:52 ]

ความคิดเห็นที่ 34 ...ส่วนเรื่อง สมาธิกับปัญญา ส่วนตัวแล้วยังไม่เกทคะ บอกตรงๆ เพราะมองว่าสมาธิคือใจจดจ่อกับสิ่งใดสิ่งหนึ่ง แล้วในทางพุทธ คือการฝึกให้มีสมาธิที่มีคุณภาพมากขึ้น เพื่อนำไปใช้ในการพิจารณาความไม่เที่ยงของสังสารและละกิเลส พอบอกว่า สมาธิ เกี่ยวพัน กับการบริหารงานแบบ Effectiveness + Efficiency เลยงงๆนิดหน่อยว่า ถ้าจะพูดแค่การพัฒนาบุคคล วิธีการส่งเสริมประสิทธิภาพและนโยบายในการบริหาร มันจะเข้ากับภาพเดิมที่มีอยู่ในใจได้ยังไง ---------------------------------------------------------------------------- ขยายความข้อสงสัย เรื่อง สมาธิ ---->  ปัญญา  ด้วย Application สำคัญที่จะพัฒนา สมาธิ ไปเป็น ปัญญา คือ "มหาสติปัฎฐาน 4"  นั่นเองครับ มหาสติปัฎฐาน 4  คือฐานในการฝึกสร้างสติ จากสติน้อย พัฒนาไปเป็นมหา (enormous) เป็นสติที่ยิ่งใหญ่ สติแบบ อัตโนมัติ ฐานในการฝึกสติมี 4 ฐาน คือ 1.การพิจารณากายในกาย (small กาย in total กาย เช่นดูลมหายใจเข้าออก เป็นต้น) ตามที่คุณอมยิ้มฯ เข้าใจนั่นถูกต้องแล้วครับ 2.การพิจารณา เวทนาในเวทนา  (suffer น้อยๆ หรือ happy น้อยๆ ที่รู้ตัวได้ยาก ได้ง่าย เช่นดูว่า สุขน้อย สุขมาก ทุกข์น้อย ทุกข์มาก หรือ เฉยๆ ) 3.การพิจารณาจิตในจิต เช่นการดูจิตที่เป็นกุศล การดูจิตที่อกุศล และจิตกลางๆ 4.การพิจารณาธรรมในธรรม  (ธรรมที่ละเอียด ธรรมที่เห็นชัดๆ หรือหยาบๆ) เพราะฉนั้น มหาสติปัฎฐาน 4 จิตสงบ มีสติ จะทำให้เราทำงานไปด้วยความสุขสงบ ภายใน เนื่องจาก เมื่อเรารู้ว่า ตัวแปรที่ทำให้จิตไม่นิ่ง ว้าวุ่น ยินดี ยินร้าย เกิดจากอะไร เมื่อสติมาปัญญา ก็มีโดยอัตโนมัติ และปัญญา จะเป็นเครื่องมือ (tools) ที่ช่วย Control นิวรณ์ 5 ซึ่งเป็นตัวการทำให้งานล้มเหลวหรือไม่มีประสิทธิภาพ 5 ประการคือ 1 ติดสุข ติดกาม ติดสบาย ไม่ยอมลำบาก 2. พยาบาท คับแค้นใจ คิดร้าย 3. หดหู่ เซื่องซึม เซ็ง เบื่อหน่าย 4. ฟุ้งซ่าน ร้อนใจ คิดมาก คิดวนเวียน 5. ลังเล สับสน กังวล พอจะหายงง บ้างแล้วนะครับ ว่าทำไม ..สมาธิ เกี่ยวพัน กับการบริหารงานแบบ Effectiveness + Efficiency จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 16:53:54 ]

ความคิดเห็นที่ 35 คคห. #30 ...สัญลักษณ์ขว้างค้อนในเนตนี่ต้องพิมพ์ยังไงคะ... สัญลักษณ์ ขว้างค้อน โดยตรงๆ ไม่มีนะครับ... ถ้าอยากขว้างค้อนให้ใคร ...เข้าใจว่า ทาง Pantip ให้พิมพ์ // แล้วตามด้วย love น่าจะใช้แทนกันได้โดย อนุโลม (พิมพ์ติดกันครับ ... ลองดูนะครับ)   ^_^ จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 17:00:43 ]

ความคิดเห็นที่ 36 ขอขยายความตัวย่อที่ใช้ในคุณสมบัติที่พึงประสงค์ของผู้บริหารด้วยนะคะ... ------------------------------------------------------------ น่าจะหมายถึง  PDCA  ใช่มั๊ย ครับ วงจร PDCA  เป็น Prof. Deming คือ P = วางแผน (Plans หรือ Strategy) D = ลงมือทำ (Do หรือ Implement) C = ตรวจสอบ (Check) A = ลงมือทำ แก้ไขปรับปรุงหรือพัฒนามาตรฐานเดิมให้ดีขึ้น(Action) แล้วมันก็จะวนกลับไป P ใหม่อีกรอบนึง เป็นลักษณะของ Continuous Improvment น่ะครับ แหะๆ ขอ Apply กับทางพุทธศาสนา ซะหน่อย เดี๋ยวไม่ตรงประเด็นกระทู้   ประมาณนี้นะครับ   ละอกุศล (Corrective action) อย่าทำอกุศลอีก(Preventive action) รักษากุศลที่ทำไว้ (Maintain) สร้างกุศลใหม่เพิ่ม (Improvement)   จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 17:10:36 ]

ความคิดเห็นที่ 37 สวัสดีครับ พี่ขาม เรียง ผมเห็นด้วยกับพี่เป็นอย่างยิ่งในประเด็น... โยนิโสมนสิการ วิธีคิดแบบองค์รวม คิดแบบอุปมาอุปไมย หรือ คิดแบบ Systemetic Thinking (ตามที่พี่เปรียบเทียบนะครับ) พระพุทธเจ้าท่านสอนให้คนคิดเป็นระบบ คิดแบบมี algorithm (ถ้าท่าน เรียน คอมพิวเตอร์ ท่านต้องได้ A+ แหง๋มๆ เพราะ algorithm ของท่าน Perfect มาก) วิทยาศาสตร์ กับ ศิลปศาสตร์ มันไม่สามารถแยกได้โดยเด็ดขาด เช่นเดียวกัน ปัจจุบันมีแนวคิดที่จะ ไม่แยกเป็น เด็กสายวิทย์ - สายศิลป์ ซึ่งผมคิดว่าเป็นแนวคิดที่ถูกต้อง มันควรเรียนแบบบูรณาการ เพียงแต่ควรทำ Cluster กลุ่มเด็กจัดกลุ่มตามความสามารถในการเรียนรู้ ... ปล. สำหรับ คนที่ยังไม่รู้จัก algorithm นะครับ algorithm อ่านว่า อัลกอริทึ่ม (ที่ไม่ทึ่ม) แปลว่า  การวิเคราะห์แยกแยะวิธีการทำงานให้เป็นขั้นเป็นตอน ซึ่ง บรรดานักคอมพิวเตอร์ นักคณิตศาสตร์ จำเป็นต้องมีความสามารถด้าน อัลกอริทึ่ม เป็นอย่างดี เพราะในการพัฒนาระบบงานนั้น จำเป็นต้องมองเห็นปัญหาอย่างแจ่มชัดเสียก่อน จึงจะพัฒนาระบบงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ครับ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 48 10:40:37 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 7 ก.ค. 48 17:26:00 ]

ความคิดเห็นที่ 38 สุดยอดจริงๆ..กระทู้ของคุณว่าที่ฯ เพื่อให้มีคู่เปรียบ ขอส่งโมเดลของราชการไทยมาร่วม. (ขออภัย ไฟล์ภาพใหญ่ไป ใครลดขนาดได้บ้าง,ขอบคุณครับ) แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 48 19:08:49 ไฟล์รูปภาพ จากคุณ : ขามเรียง - [ 7 ก.ค. 48 19:02:57 ]

ความคิดเห็นที่ 39 มาช่วยค่ะ  อ.ขามเรียง แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 48 19:57:30 จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 7 ก.ค. 48 19:57:13 ]

ความคิดเห็นที่ 40 ลองอีกครั้ง จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 7 ก.ค. 48 20:01:02 ]

ความคิดเห็นที่ 41 ขอบคุณคะ คุณขามเรียง ทำการบ้านต่อแล้วคะ (ไปค้นมาแล้ว) ขออนุญาต copy มาลงไว้ก่อนนะคะ เพื่อ ๑ ให้คุณครู ตรวจการบ้าน ว่าค้นมาตรงไหม ๒ เพื่อใครที่ยังไม่มีหนังสือจะได้ มัไอเดียคร่าวๆ ว่าเรื่อง โยนิโสมนสิการ นี่ เป็นเรื่องเกี่ยวกับอะไร ๓ เก็บเป็นข้อมูลให้ตัวเองมาอ่านต่อ (ตอนนี้ใช้เวลาพักกลางวันคะ เดี๋ยวต้องไปรอเจออาจารย์ ขืนไม่แปะไว้ก่อน รอจนถึงเย็น สงสัยลืมหมด ต้องไปค้นใหม่) ------------------------------------------------- โยนิโสมนสิการ การทำในใจโดยแยบคาย, กระทำไว้ในใจโดยอุบายอันแยบคาย, การพิจารณาโดยแยบคาย คือ พิจารณาเพื่อเข้าถึงความจริง โดยสืบค้นหาเหตุผลไปตามลำดับจนถึงต้นเหตุ แยกแยะองค์ประกอบจนมองเห็นตัวสภาวะ และความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย หรือตริตรองให้รู้จักสิ่งที่ดีที่ชั่ว ยังกุศลธรรมให้เกิดขึ้นโดยอุบายที่ชอบ ซึ่งจะมิให้เกิดอวิชชาและตัณหา, ความรู้จักคิด, คิดถูกวิธี --------------------------------------------------------------- แล้ว เมื่อมี โยนิโสมนสิการ ก็ต้องตามด้วย โพชฌงค์ 7 ไม่งั้นเหมือนเอามาไม่ครบ เพราะ โยนิโสมนสิการ เป็นพื้นฐานของโพชฌงค์ --------------------------------------------------------------- โพชฌงค์ ธรรมที่เป็นองค์แห่งการตรัสรู้หรือองค์ของผู้ตรัสรู้มี ๗ อย่างคือ ๑. สติ ๒. ธัมมวิจยะ (การสอดส่องเลือกเฟ้นธรรม) ๓. วิริยะ ๔. ปีติ ๕. ปัสสัทธิ ๖. สมาธิ ๗. อุเบกขา อธิบายเพิ่มเติม โพชฌงค์ คือสิ่งที่เป็นพื้นฐานที่สำคัญที่ทำให้การตรัสรู้ หรือโพธิจิต หรือการบรรลุธรรมเกิดขึ้นได้ มี 7 อย่าง คือ ๑. สติ - ความระลึกได้ ๒. ธัมมวิจยะ - การสอดส่องเลือกเฟ้นธรรม การวิจัยธรรม ซึ่งเป็นตัวปัญญานั่นเอง ๓. วิริยะ - ความพากเพียร ๔. ปีติ - ความอิ่มใจ, ความดื่มด่ำในใจ มี ๕ ชนิด คือ ๑. ขุททกาปีติ ปีติเล็กน้อยพอขนชันน้ำตาไหล ๒. ขณิกาปีติ ปีติชั่วขณะ รู้สึกแปลบๆ ดุจฟ้าแลบ ๓. โอกกันติกาปีติ ปีติเป็นระลอก รู้สึกซู่ลงมาๆ ดุจคลื่นซัดฝั่ง ๔. อุพเพคาปีติ ปีติโลดลอย ให้ใจฟูตัวเบา หรืออุทานออกมา ๕. ผรณาปีติ ปีติซาบซ่าน เอิบอาบไปทั่วสรรพางค์ เป็นของประกอบกับสมาธิ (จากพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ โดย พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) ) ๕. ปัสสัทธิ - ความสงบกายสงบใจ, ความสงบใจและอารมณ์, ความสงบเย็น, ความผ่อนคลายกายใจ (จากพจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ โดย พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต) เช่นกัน) ๖. สมาธิ - ความตั้งใจมั่น ความที่จิตมีอารมณ์เดียว ไม่ซัดส่ายไปในอารมณ์ต่างๆ ๗. อุเบกขา - ความที่จิตมีความสงบระงับเป็นอย่างยิ่ง ไม่กระเพื่อมไหวไปตามสิ่งต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นความสุข ทุกข์ ดีใจ เสียใจ รัก ชัง กล้า กลัว ยินดี ยินร้าย ฯลฯ ซึ่งจะเป็นจิตที่มีความประณีต ละเอียดอ่อน ปลอดโปร่ง เบาสบาย เป็นอย่างยิ่ง เมื่อธรรมทั้ง 7 อย่างนี้เกิดขึ้น จิตจะมีทั้งกำลัง (จากวิริยะ และสมาธิ) ความเฉลียวฉลาด (จากธัมมวิจยะ) ความเบาสบาย (จากปีติ ปัสสัทธิ และอุเบกขา) ความเป็นกลาง ไม่ลำเอียง (จากอุเบกขา) โดยมีสติและปัญญา (ธัมมวิจยะ) เป็นเครื่องนำทาง จึงเป็นฐานที่สำคัญของการบรรลุธรรม ซึ่งแน่นอนว่าจิตที่มีสภาพเช่นนี้ เมื่อจะน้อมไปเพื่อทำประโยชน์สิ่งใด ความสำเร็จย่อมอยู่ไม่ไกลเลย ทั้งหมดนี้มาจาก http://www.dhammathai.org/ ----------------------------------------------------------- รูปสวยคะ คุณว่าที่ ดีอาร์ สแกนคร่าวๆแล้ว ยังไม่ได้อ่านละเอียดเลยคะ แล้วจะกลับมานั่งอ่านต่อตอนเย็น ถ้ามีคำถามจะถามใหม่ :) ตอนนี้ต้องไปดักรออาจารย์ก่อน จากคุณ : :) - [ 7 ก.ค. 48 23:06:39 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 42 ข้อ ๑-๔ ที่อยู่ใต้ข้อ ปิติ เป็นข้อย่อยของ ปิติ จากนั้นเป็นข้อ ๕ ปัสสัทธิ ต้นฉบับเดิมจัดไว้เยื้องเข้าด้านใน แต่ไม่รู้เป็นไง พอโพสแล้ว กลับมาเท่ากันหมดเลย อย่างง นะคะ จากคุณ : :) - [ 7 ก.ค. 48 23:10:22 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 43 โยนิโสมนสิการ  10  วิธี ของ พระราชวรมุนี เพื่อให้ปรโตโฆสะ  นำไปสู่โยนิโสมนสิการ  ทำให้คนรู้จักคิด  หรือคิดเองเป็นอันจุดเริ่มของการศึกษา  และจำเป็นสำหรับการที่จะมีการศึกษา  จึงจะเสนอวิธีคิดที่เรียกว่าโยนิโสมนสิการตามที่พระพุทธเจ้าได้ทรงแนะนำไว้สัก  10  วิธี คนทั่วไปซึ่งได้สั่งสมความเคยชินให้จิตมีนิสัยแห่งการคิดในแนวทางของการสนองตัณหาหรือคิดโดยมีความไม่ชอบใจเป็นพื้นฐานมาเป็นเวลายาวนาน  วิธีโยนิโสมนสิการแบบต่างๆนี่จะเริ่มเป็นเครื่องฝึกในการสร้างนิสัยใหม่ให้แก่จิต  การสร้างนิสัยใหม่นี้  อาจจะต้องการใช้เวลานานบ้าง  เพราะนิสัยเดิมเป็นสิ่งที่ได้สั่งสมมานานคนละเป็นสิบๆปี  แต่เมื่อได้ฝึกขึ้นบ้างแล้วก็ได้ผลคุ้มค่า  เพราะเป็นการที่ทำให้เกิดปัญญา  ทำให้แก้ปัญหาดับความทุกข์ได้แม้จะยังทำไม่ได้สมบูรณ์  ก็ยังพอเป็นเครื่องช่วยให้เกิดความสมดุล  และได้มีทางออกในยามที่ถูกความคิดตามแนวนิสัยเดิมชักนำไปสู่ความอับจน  ความทุกข์  และปัญหาบีบคั้นต่างๆ   อนึ่ง  พึงทราบว่าวิธีโยนิโสมนสิการแบบต่างๆถึงจะมีมากอย่าง  ก็สรุปลงได้เป็น  2  ประเภทเท่านั้น  คือ 1.  โยนิโสมนสิการประเภทพัฒนาปัญญาโดยตรง  มุ่งให้เกิดความรู้เข้าใจตามเป็นจริงตรงตามสภาวะแท้ๆ  เน้นที่การ  ขจัดอวิชชา  เป็นเครื่องนำไปสู่โลกุตรสัมมาทิฏฐิอาจเรียกว่า  โยนิโสมนสิการระดับสัจธรรม 2.  โยนิโสมนสิการประเภทสร้างเสริมคุณภาพจิต  มุ่งปลุกเร้าให้เกิดคุณธรรมหรือกุศลธรรมต่างๆ  เน้นที่การสกัดหรือข่มตัณหา  เป็นเครื่องนำไปสู่โลกีย์สัมมาทิฏฐิ  อาจเรียกว่า  โยนิโสมนสิการระดับจริยธรรม วิธีโยนิโสมนสิการต่อไปนี้  บางอย่างใช้ประโยชน์ประเภทเดียว  บางอย่างใช้ประโยชน์ได้ทั้งสองประเภท  ในที่นี้จะยังไม่แยกกลุ่มไว้  จะยกมาแสดงทีละอย่างตามลำดับที่เห็นสมควร  และชี้แจงประโยชน์เป็นข้อๆไปหรือให้ผู้อ่านพิจารณาดูเอง  ซึ่งก็จะแยกได้โดยไม่ยาก 1.  วิธีคิดแบบสืบสาวเหตุปัจจัย  คือ  พิจารณาปรากฏการณ์ต่างๆ  ให้รู้จักสภาวะตามที่มันเป็นจริง  หรือพิจารณาปัญหา  ค้นหาหนทางแก้ไข  ด้วยการสืบสาวหาสาเหตุและปัจจัยต่างๆที่สัมพันธ์ส่งผลสืบทอดกันมา  จะเรียกว่า  วิธีคิดแบบอิทัปปัจจยตา  หรือวิธีคิกแบบปัจจยตาการก็ได้  ในทางปฏิบัติ  อาจแยกวิธีคิดนี้ได้     2  อย่าง  คือ ก.  คิดแบบปัจจัยสัมพันธ์  คือ  เมื่อพบเหตุการณ์หรือเรื่องที่พิจารณาอย่างหนึ่งอย่างใด  ก็มองหยั่งย้อนและสืบสาวชักโยงอกไปถึงปัจจัยต่างๆทั้งหลายที่เข้ามาสัมพันธ์นั้น  ก่อให้เกิดผลหรือปรากฏการณ์นั้นๆขึ้น  เช่น  ที่พระพุทธเจ้าตรัสสอนบ่อยๆให้พระสาวกพิจารณาว่า  “เมื่อสิ่งนั้นมี  สิ่งนี้จึงมี  เพราะสิ่งนั้นเกิดขึ้น  สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น  ฯลฯ” ข.  คิดแบบสอบสวน  หรือ  ตั้งคำถาม  คือ  เมื่อประสบพบเห็นสิ่งใดๆที่ควรพิจารณา  ก็คอยตั้งคำถามแก่ตนว่า  ทำไม  เพราะอะไร  เช่นที่พระพุทธเจ้าทรงตั้งปัญหาถามพระองค์เองก่อนตรัสรู้ว่า  “ตัณหาเกิดขึ้น  เพราะอะไรเป็นปัจจัยให้เกิดตัณหา  เป็นต้น  หรือคิดสืบสาวหาสาเหตุจิตใจต่อไป 2.  วิธีคิดแบบแยกแยะองค์ประกอบ  หรือกระจายเนื้อหา เป็นวิธีคิดสำคัญอีกแบบหนึ่งที่มุ่งเพื่อเข้าใจสิ่งต่างๆตามสภาวะของมัน  ตามธรรมดา  สิ่งทั้งหลายก็ดี  ปรากฏการณ์ต่างๆก็ดี  เรื่องราวต่างๆที่อุบัติขึ้นก็ดี  เกิดจากส่วนประกอบย่อยๆมารวมกันเข้า  เมื่อแยกแยะกระจายออกไปให้เห็นองค์ประกอบย่อยๆต่างๆได้แล้ว  จึงจะรู้จักสิ่งนั้น  เรื่องราวนั้นๆได้ถูกต้องแท้จริง  จึงจับจุดที่เป็นปัญหาได้  และจึงจะแก้ปัญหาได้  ตัวอย่างของการคิดแบบนี้เช่นที่พระพุทธศาสนาแยกแยะชีวิตออกเป็นส่วนประกอบย่อยต่างๆ  เช่น  เป็นขันธ์  5  เป็นต้น   3.  วิธีคิดแบบรู้เท่าทันธรรมดา  คือ  มองเหตุการณ์  สถานการณ์  ความเป็ยไปของสิ่งทั้งหลายอย่างรู้เข้าใจธรรมดาธรรมชาติของมัน  ซึ่งจะต้องเป็นไปอย่างนั้น  ในฐานะที่มันเป็นสิ่งซึ่งเกิดจากเหตุปัจจัยต่างๆปรุงแต่งขึ้น  จึงจะต้องเป็นไปตามเหตุปัจจัยเหล่านั้น  กล่าวคือ  การที่มันเกิดขึ้นแล้วจะต้องดับไป  ไม่เที่ยง  ไม่คงที่  ไม่คงอยู่ตลอดไป  มีภาวะที่ถูกปัจจัยต่างๆที่ขัดแย้ง  บีบคั้นได้  ไม่มีอยู่และไม่สามารถดำรงอยู่โดยไตรลักษณ์  หรือ  สามัญลักษณ์  จึงเรียกความคิดแบบนี้ได้อีกอย่างหนึ่งว่า  วิธีคิดแบบสามัญลักษณ์  วิธีคิดแบบนี้ที่ถูกต้องต้องดำเนินไปให้ครบ  2  ขั้นตอน  คือ ก.  ขั้นที่หนึ่ง  รู้เท่าทันและยอมรับความจริง  เป็นขั้นวางใจวางท่าทีต่อสิ่งทั้งหลายโดยสอดคล้องกับความเป็นจริงของธรรมชาติ เป็นท่าทีแห่งปัญญา  เช่น  เมื่อประสบสถานการณ์ที่ไม่ปรารถนาขึ้น  ตั้งขึ้น  สำนึกขึ้นในเวลานั้นว่า  เราจะมองตามความเป็นจริง  ไม่มองด้วยตามความอยากของเราที่อยากให้เป็นหรืออยากไม่ให้เป็น รู้ว่าสิ่งนั้นเป็นอย่างนั้นตามเหตุปัจจัยของมันเปลื้องตัวอิสระได้  ไม่เอาตัวไปให้ถูกกดถูกบีบ ข.  ขั้นที่สอง  แก้ไขและทำการไปตามเหตุปัจจัย  เป็นขั้นปฏิบัติต่อสิ่งทั้งหลายโดยสอดคล้องกับความเป็นจริงของธรรมชาติ  เป็นท่าทีแห่งปัญญา  คือรู้ว่าสิ่งทั้งหลายจะเป็นอย่างไรก็ย่อมเป็นไปตามเหตุปัจจัย  ไม่ใช่ขึ้นต่อความอยากคามปรารถนาของเราหรือใครๆ  เมื่อเราต้องการให้มันเป็นอย่างนั้น  ก็ต้องทำที่เหตุปัจจัยให้ได้เป็นอย่างนั้น  แล้วแก้ไขหรือจัดทำการที่ตัวเหตุปัจจัยนั้นๆ  เมื่อทำเหตุปัจจัยได้พร้อมบริบูรณ์ที่จะให้เป็นอย่างนั้น  มันก็ต้องเป็นอย่างนั้น  ถ้าเหตุปัจจัยไม่พร้อมที่จะให้เป็น  มันก็ไม่เป็น  แล้วก็รู้และแก้ไขกันที่เหตุปัจจัยนั้นแหละ  ไม่ใช่แก้ด้วยความอยาก  เมื่อปฏิบัติได้อย่างนี้  ก็ดำรงตนอยู่เป็นอิสระ  อยู่อย่างอิสระ  ทำการได้ดีที่สุด  พร้อมทั้งไม่มีความทุกข์   4.  วิธีคิดแบบแก้ปัญหา  หรือวิธีคิดแบบอริยสัจสี่  เป็นวิธีคิดที่ต่อเนื่องจากวิธีคิดแบบรู้เท่าทันธรรมดา  ( แบบที่  3 )  นั่นเอง  คือ  เมื่อเข้าใจคติธรรมดาของสิ่งทั้งหลายวางใจได้และตกลงใจว่าจะแก้ปัญหาที่ตัวเหตุตัวปัจจัย  จากนั้นก็ดำเนินความคิดต่อไปตามวิธีคิดแบบอริยสัจสี่นี้  วิธีคิดแบบนี้มีหลักการสำคัญคือ  การเริ่มต้นจากปัญหาหรือทุกข์โดยกำหนดรู้  ทำความเข้าใจปัญหาหรือความทุกข์ให้ชัดเจน  แล้วสืบค้นหาสาเหตุเพื่อเตรียมแก้ปัญหา  พร้อมกันนั้นก็กำหนดเป้าหมายของตนให้แน่ชัดว่าคืออะไร  จะเป็นไปได้หรือไม่  จะเป็นไปได้อย่างไร  แล้วคิดวางวิธีปฏิบัติที่จะกำจัดสาเหตุของปัญหาดดยสอดคล้องกับการที่จะบรรลุจุดหมายที่ได้กำหนดไว้นั้น  ทั้งนี้อาจจัดวางเป็นขั้นตอนดังนี้ ขั้นที่  1  กำหนดรู้  คือ  แจกแจงแถลงปัญหา  ทำความเข้าใจปัญหา  สภาพและขอบเขตของปัญหาให้เข้าใจชัดเจนว่าเป็นอะไร  คืออะไร เป็นที่ตรงไหนเหมือนแพทย์ตรวจดูอาการของโรค  ดูความผิดปกติของร่างกาย  วินิจฉัยให้รู้ว่าเป็นอะไร  ที่ตรงไหน  รู้เข้าใจโรคและร่างกายเฉพาะอย่างยิ่งส่วนซึ่งเป็นที่ตั้งของโรคให้ชัดเจน        ( ทุกข์ ) ขั้นที่  2  สืบสวนเหตุแห่งทุกข์ที่จะพึงละ  คือ  วิเคราะห์ค้นหามูลเหตุหรือต้นตอของปัญหาซึ่งจะองแก้ไขกำจัดหรือทำให้หมดสิ้นไป  ตามปกติขั้นนี้ตรงกับวิธีคิดแบบที่  1  คือ  วิธีคิดแบบปัจจัยการนั่นเอง  เหมือนแพทย์ค้นหาสมมุติฐานของโรค  หาสาเหตุของโรค  ซึ่งจะนำไปสู่การรักษาที่ถูกต้องตรงจุด  มิใช่รักษาแต่เพียงอาการ  ( สมุทัย ) ขั้นที่  3  เล็งหมายขัดซึ่งการดับทุกข์ที่จะทำให้สำเร็จ  คือ  เล็งเห็นชัดเจนถึงภาวะปราศจากปัญาซึ่งมุ่งหมายว่าคืออะไร  เป็นไปได้จริงหรือไม่ อย่างไร  มีความชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายและหลักการทั่วไป  หรือตัวกระบวนการของการแก้ปัญหาก่อนที่จะวางรายละเอียดและกลวิธีปลีกย่อยในขั้นดำเนินการ  เหมือนแพทย์รู้ว่าโรคนั้นๆรักษาได้  มองเห็นกระบวนการของโรคชัดเจนว่าจะหายไปได้อย่างไร  ( นิโรธ ) ขั้นที่  4  จัดวางวิธีการดับทุกข์ที่จะต้องปฏิบัติ  คือ  เมื่อมีความชัดเจนเกี่ยวกับเป้าหมายและหลักการทั่วไปแล้ว  ก็กำหนดวางวิธีการ  แผนการและรายการที่จะต้องทำในการที่จะแก้ไขกำจัดสาเหตุของปัญหาให้สำเร็จ  โดยสอดคล้องกับเป้าหมายและหลักการทั่วไปนั้นเพื่อเตรียมแก้ไขปัญหาต่อไป  ( มรรค )   5.  วิธีคิดแบบอรรถธรรมสัมพันธ์  หรือคิดตามหลักการและความมุ่งหมาย  เป็นวิธีคิดในระดับปฏิบัติการหรือลงมือทำ  คือ  การที่จะกระทำการต่างๆโดยรู้และเข้าใจถึงหลักการและความุ่งหมายของเรื่องนั้นๆ จะดำเนินไปเพื่อจุดหมายอะไร  เพื่อให้เป็นการปฏิบัติที่ได้ผลตามความมุ่งหมายนั้น  ไม่กลายเป็นการปฏิบัติที่คลาดเคลื่อนเลื่อนลอยงมงาย    เช่น  เมื่อจะลงมือทำงานอะไรนั้น  ก็ตรวจสอบตนเองให้ชัดเจนว่าเข้าใจหลักการและความมุ่งหมายของงานนั้นดีแล้วหรือไม่  โดยอาจคอยตั้งคำถามว่า  อันนี้เพื่ออะไรๆ  เป็นต้น จากคุณ : wbj - [ 8 ก.ค. 48 09:55:00 ]

ความคิดเห็นที่ 44 6.  วิธีคิดแบบคุณโทษและทางออก  คือ  มองให้ครบทั้งข้อดี  ข้อเสีย  และทางแก้ไขหาทางออกให้หลุดรอดปลอดพ้นจากข้อบกพร่องต่างๆ  เป็นวิธีมองสิ่งทั้งหลายตามความเป็นจริงอีกแบบหนึ่ง  เน้นการศึกษาและยอมรับความจริงตามที่สิ่งนั้นๆเป็นอยู่ทุกแง่ทุกมุมเพื่อให้รู้และเข้าใจถูกต้องตามความเป็นจริงทั้งด้านดี  ด้านเสีย  จุดอ่อน  จุดแข็ง  ศัพท์ทางธรรมดาเรียกว่า  วิธีคิดโดยรู้อัสสาทะ  อาทีนวะ  และนิสสรณะ  วิธีคิดแบบนี้พระพุทธเจ้าทรงเน้นมาก  เพราะคนทั้งหลายมักจะตื่นตามกันและเอนเอียงง่ายพอจับได้อะไรดี  ก็มองเห็นแต่ดีไปหมด  พอจับได้ว่าอะไรไม่ดี  ก็เห็นแต่เสียไปหมด  ทำให้พลาดทั้งความรู้จริงและการปฏิบัติที่ถูกต้อง  อันที่จริงนั้นปกติของสิ่งทั้งหลายย่อมมีทั้งส่วนดี  ส่วนเสีย  จุดอ่อน  จุดแข็ง  เป้นต้น  อาจดีมาก  หากอยู่ในกรณีแวดล้อมอย่างหนึ่ง  หรืออาจจะดีน้อย  หากได้อยู่ในกรณีแวดล้อมหรือเงื่อนไขอีกอย่างหนึ่ง  เมื่อได้ตระหนักและยอบรับถึงข้อดี ข้อเสีย  จุดอ่อน  จุดแข็งแล้ว  เราก็จะได้ระมัดระวัง  ปิดกั้นทางเสียหรือหาสิ่งชดเชยทดแทนให้ประโยชน์ที่ได้สมบูรณ์ต่อไป   7.  วิธีคิดแบบรู้คุณค่าแท้ – คุณค่าเทียม  หรือการพิจารณาเกี่ยวกับปฏิเสวนา  คือ  การใช้สอยหรือบริโภค  เป็นวิธีคิดแบบสกัดหรือบรรเทาตัณหา  ตัดทางไม่ให้กิเลสเข้ามาครอบงำจิตใจแล้วชักจูงพฤติกรรมต่อไป  วิธีคิดแบบนี้ใช้มากในชีวิตประจำวัน  เพราะเกี่ยวข้องกับการบริโภคใช้สอยปัจจัยสี่  และวัสดุอุปกรณ์อำนวยความสะดวกต่างๆ ทางเทคโนโลยี  มีหลักการโดยย่อว่า  คนเราเข้าไปเกี่ยวข้องกับสิ่งต่างๆเพราะเรามีความต้องการ  สิ่งใดที่สามารถสนองความต้องการของเราได้  สิ่งนั้นก็มีประโยชน์  มีคุณค่าแก่เรา  คุณค่านี้จำแนกได้เป็น  2  ประเภท  ตามชนิดของความต้องการ  คือ ก.  คุณค่าแท้  หมายถึง  ความหมาย  คุณค่า  หรือประโยชน์ของสิ่งที่สนองความต้องการของชีวิตโดยตรง  มนุษย์นำมาใช้ในการแก้ปัญหาของตน  เพื่อประโยชน์สุขทั้งของตนเองและผู้อื่น  คุณค่านี้อาศัยปัญญาป็นเครื่องตีค่า  จะเรียกว่าคุณค่าที่สนองปัญญาก็ได้  เช่น  อาหาร  มีคุณค่าเป็นประโยชน์สำหรับหล่อเลี้ยงร่างกายให้ดำรงชีวิตอยู่ต่อไปได้  มีสุขภาพดี  มีกำลังเกื้อกูลแก่การปฏิบัติหน้าที่  เป็นต้น  ( คุณค่านี้เกี่ยวเนื่องด้วยธรรมฉันทะ ) ข.  คุณค่าเทียม  หมายถึง  ความหมาย  คุณค่า  หรือประโยชน์ของสิ่งที่มนุษย์พกให้แก่สิ่งนั้นเพื่อปรนเปรอการเสพเสวยเวทนา  เพื่อเสริมความมั่งคั่งยิ่งใหญ่ของตัวตนที่ยึดถือไว้  คุณค่านี้อาศัยตัณหาป็นเครื่องตีค่า  จะเรียกว่าคุณค่าที่สนองตัณหาก็ได้  เช่น  อาหาร  มีคุณค่าอยู่ที่ความเอร็ดอร่อย  เสริมความสนุกสนาน  หรือความโก้หรูหราของรถยนต์  มีราคา  ความสวยงามเป็นเครื่องแสดงหรือวัดฐานะ  เป็นต้น วิธีคิดแบบนี้  มุ่งให้เข้าใจและเลือกเสพคุณค่าแท้ที่เป็นประโยชน์ต่อชีวิตอย่างแท้จริงเพื่อประโยชน์สุขทั้งแก่ตนเองและผู้อื่น  คุณค่าแท้นี้นอกจากจะเป็นประโยชน์แก่ชีวิตอย่างแท้จริงแล้ว  ยังเกื้อกูลต่อความเจริญงอกงามของกุศลธรรม  เช่น  ความมีสติ  ทำให้พ้นจากความเป็นทาสของวัตถุ  เป็นต้น 8.  วิธีคิดแบบอุบายปลุกเร้าคุณธรรม  เรียกง่ายๆว่า  วิธีคิดแบบเร้ากุศล  หรือคิดแบบกุศลภาวนา  เป็นวิธีคิดในแนวสกัดกั้นหรือบรรเทาและขัดเกลาตัณหา  ส่งเสริมความเจริญงอกงามแห่งกุศลธรรมและสร้างเสริมสัมมาทิฏฐิที่เป็นโลกียะ หลักการทั่วไปของวิธีคิดนี้มีอยู่ว่า  ประสบการณ์คือสิ่งที่ได้ประสบหรือได้รับรู้อย่างดียวกับบุคคลที่ประสบหรือรับรู้ต่างกัน  อาจมองเห็นและคิดนึกปรุงแต่งไปคนละอย่าง  สุดแต่โครงสร้าง  แนวทางความเคยชินที่เป็นเครื่องปรุงของจิต  คือ  สังขาร  ที่ผู้นั้นได้สั่งสมไว้หรือก็คือ  สุดแต่การทำใจในขณะนั้นๆ  คนหนึ่งมองแล้ว  คิดปรุงแต่งไปในทางดีงาม  แต่อีกคนหนึ่งมองแล้ว  คิดปรุงแต่งไปในทางไม่ดีไม่งาม  เป็นโทษเป็นอกุศล  รวมถึงเรื่องของเวลา  คราวหนึ่งคิดดี  คราวหนึ่งคิดร้าย  การทำใจที่ช่วยตั้งต้นและชักนำความคิดให้เดนไปในทางที่ดีงามและเป็นประโยชน์  เรียกว่า  วิธีคิดแบบอุบายปลุกเร้าคุณธรรม  วิธีคิดในแบบนี้มีความสำคัญในแง่ที่ทำให้เกิดความคิดและการกระทำที่ดีงามเป็นประโยชน์ในขณะนั้นๆ  และช่วยแก้ไขนิสัยความเคยชินร้ายๆของจิตที่ได้สั่งสมไว้แต่เดิม  พร้อมกับสร้างนิสัยความเคยชินใหม่ที่ดีงามให้แก่จิตไปในเวลาเดียวกัน   ตัวอย่างเช่น  การคิดถึงความตาย  เมื่อคิดถึงแล้วก็จะเกิดความสลดหดหู่  ความเศร้า  ความเหี่ยวแห้งใจ  ตลอดจนเกิดความดีใจเมื่อนึกถึงความตายของคนที่เราเกลียดชัง  แต่ถ้าในขณะที่เราคิดนั้น  เรามีโยนิโสมนสิการอยู่ด้วย  เราก็จะเกิดความรู้สึกตื่นตัว  เร้าใจไม่ประมาทเร่งขวนขวายปฏิบัติกิจหน้าที่ ทำสิ่งดีงามเป็นประโยชน์  ตลอดจนรู้เท่าทันความจริงที่เป็นคติธรรมดาของสังขาร  เป็นต้น  เรียกได้ว่าเป็นการคิดถึความตายที่ถูกวิธี นอกจากหลักการข้างต้นแล้ว  ควรย้ำถึงองค์ประกอบสำคัญที่คอยพยุงความคิดให้อยู่ในโยนิโสมนสิการ  อันได้แก่  สติ  ซึ่งช่วยยับยั้งความคิดที่หลงลอยไปเป็นอโยนิโสมนสิการ อนึ่ง  โยนิโสมนสิการแบบต่างๆ  สรุปได้เป็น  2  คือ  โยนิโสมนสิการเพื่อความรู้ตามสภาวะ  ซึ่งมีลักษณะที่แน่นอนเป็นอย่างเดียว  และโยนิโสมนสิการเพื่อเสริมสร้างกุศลธรรม  ซึ่งมีลักษณะแผกผันไปได้หลากหลายนั้น  มีจุดแยกอยู่ที่ขณะตั้งต้นความคิด  และสติอาจมีบทบาทสำคัญในการเลือกทางแยกที่จุดตั้งระหว่างโยนิโสมนสิการแบบต่างๆนี้  เช่นเดียวกับที่สติสามารถเลือกระหว่างโยนิโสมนสิการกับอโยนิโสมนสิการ 9.  วิธีคิดแบบเป็นอยู่ในขณะปัจจุบัน  คือวิธีคิดแบบมีปัจจุบันธรรมดาเป็นอารมณ์ความจริง  วิธีคิดแบบที่  9  นี้เป็นเพียงส่วนหนึ่งของวิธีคิดแบบที่  8  ที่แยกแสดงออกมาเป็นอีกข้อหนึ่งต่างหากนั้นเป็นเพราะมีแง่ที่ควรทำความเข้าใจเป็นพิเศษ  และเป็นวิธีคิดที่มีความสำคัญโดยลำพังตัวของมัยเอง ข้อที่จะต้องทำความเข้าใจเป็นพิเศษนั้นคือ  การที่ผู้เข้าใจผิดเกี่ยวกับความหมายของการเป็นอยู่ในปัจจุบัน  โดยเข้าใจไปว่า  พุทธศาสนาสอนให้คิดถึงสิ่งที่อยู่เฉพาะหน้ากำลังเป็นไปในปัจจุบันเท่านั้น  ไม่คิดพิจารณาเกี่ยวกับอดีต  หรืออนาคต  ตลอดจนไม่คิดเตรียมการวางแผนเพื่อกาลภายหน้า ลักษณะความคิดชนิดที่เป็นอยู่ในปัจจุบัน  เป็นการคิดที่อยู่ในแนวทางของความรู้หรือคิดด้วยอำนาจปัญญา  เป็นการคิดที่สามารถรวมเอาเรื่องที่เป็นอยู่ในขณะนี้  เรื่องที่ล่วงผ่านมาแล้ว  และเรื่องของกาลภายหน้าเข้าในการเป็นอยู่ในปัจจุบัน  เช่น  การคิดพิจารณาเกี่ยวกับเรื่องในอดีต  ถือเป็นการคิดที่นำมาใช้เป็นบทเรียน  ก่อให้เกิดความไม่ประมาทระมัดระวังป้องกันภัยในอนาคต  เป็นต้น คำว่าปัจจุบันในทางธรรม  มิใช่เพ่งที่เหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น  แต่หมายถึงสิ่งที่เกี่ยวข้องในขณะนั้นๆเป็นสำคัญ  ดังนั้น  สิ่งที่ตามความหมายของคนทั่วไป  ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรืออนาคต  ก็อาจกลายเป็นปัจจุบัน  ตามความหมายของนามธรรมได้  สรุปง่ายๆว่า  ความเป็นปัจจุบัน  กำหนดเอาที่ความเกี่ยวข้อง  ต้องรู้  ต้องทำเป็นสำคัญ  สิ่งที่เป็นปัจจุบันคลุมถึงเรื่องราวทั้งหลายที่เชื่อมโยงต่อกันมา วิธีคิดแบบนี้มุ่งที่จะช่วยแบ่งแยกความคิดถึงอดีตและอนาคตตามแนวทางของตัณหาที่เพ้อฝันเลื่อนลอย  ผลาญเวลาและคุณภาพของจิตใจให้สูญเปล่า  การคิดที่ถูกวิธีจะช่วยให้เกิดประโยชน์ในการปฏิบัติในทางปัจจุบันให้ถูกต้องได้ผลดียิ่งขึ้น  เป็นการสนับสนุนให้มีการตระเตรียมและวางเเผนในกิจการล่วงหน้า จากคุณ : wbj - [ 8 ก.ค. 48 09:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 45 10.  วิธีคิดแบบวิภัชชวาท  คำว่าวิภัชชวาทแปลว่า   การพูดแยกแยะจำเเนกเเจกเเจง  แถลงความแบบวิเคราะห์  เป็นการมองและแสดงความจริง  โดยเเยกเเยะออกให้เห็นเเต่ละเเง่เเต่ละด้านให้ครบทุกด้าน  ไม่ใช่จับเอาบางเเง่ขึ้นมาวินิจฉัยตีคลุมลงไปอย่างนั้นทั้งหมด  ความจริงวิภัชชวาทเป็นชื่อเรียกระบบความคิดของพระพุทธศาสนาทั้งหมด  มีความหมายครอบคลุมวิธีคิดที่ได้กล่าวมาเเล้วข้างต้นหลายๆอย่าง วิธีคิดแบบนี้ทำให้ความคิดและการวินิจฉัยเรื่องราวต่างๆ ชัดเจนตรงไปตรงมาตามความเป็นจริง  เท่าความจริง  พอดีกับความจริง  เพื่อให้เข้าใจความหมายของวิภัชชวาทชัดเจนยิ่งขึ้น  ขอจำเเนกวิธีคิดเเบบวิภัชชวาทออกไปในลักษณะต่างๆดังนี้ ก.  จำเเนกโดยเเง่ด้านของความจริง  เเบ่งได้ 2 อย่างเป็น -  จำเเนกตามที่เป็นอยู่จริงของสิ่งนั้นๆ  คือ  ของความจริงให้ตรงตามที่เป็นอยู่ในเเง่นั้นด้านนั้น  ไม่ใช่จับเอาความจริงเพียงเเง่หนึ่งมาตีคลุมเป็นอย่างนั้นไปหมด -  จำเเนกโดยมองความจริงของสิ่งนั้นๆ ให้ครบทุกเเง่ทุกด้าน  คือ  ไม่มองเเคบๆ ไม่ติดอยู่กับส่วนเดียวเเง่เดียวของสิ่งนั้น  เเต่มองให้หลายเเง่หลายด้าน  เช่น  คนๆหนึ่งอาจจะดีในเเง่นั้น  เเต่ไม่ดีในเเง่นี้  การคิดจำเเนกในเเง่นี้  เป็นส่วนเสริมกันกับข้อแรกให้ได้ผลสมบูรณ์  และมีผลรวมไปถึงการเข้าใจในภาวะที่องค็ประกอบต่างๆมารวมกันโดยครบถ้วน  จึงเกิดขึ้นเป็นสิ่งนั้น ๆ  เป็นการเห็นที่กว้างไปถึงลักษณะด้านต่างๆและองค์ประกอบต่างๆของมัน ข.  จำเเนกโดยส่วนประกอบ  คือ  วิเคราะห์แยกเเยะให้รู้ว่าสิ่งนั้นเกิดขึ้นจากองค์ประกอบย่อย ๆ  ต่าง ๆ มาชุมนุมกันเข้า  ไม่ติดอยู่ภายนอกหรือถูกลวงโดยภาพรวมของสิ่งนั้น ๆ เช่น  การเเยกเเยะคนออกเป็นนามและรูปเป็นขันธ์ 5  เเบ่งซอยออกจนเห็นภาวะที่ไม่เป็นอัตตา   ค.  จำแนกโดยลำดับขณะ  คือ  แยกแยะวิเคราะห์ปรากฎการณ์ตามลำดับแห่งเหตุปัจจัย  ให้มองเห็นตัวเหตุปัจจัยที่แท้จริงที่เกิดขึ้นในแต่ละขณะ  เป็นวิธีที่ใช้มากในฝ่ายอภิธรรม  ตัวอย่างเช่น  โจรปล้นบ้านและฆ่าเจ้าทรัพย์ตาย  หากคิดจำแนกโดยลำดับขณะแล้ว  จะเห็นว่า โจรโลภอยากได้ทรัพย์  แต่เจ้าทรัพย์เป็นอุปสรรคต่อการใช้ทรัพย์นั้น  ความโลภทรัพย์จึงเป็นเหตุให้โจรมีโทสะต่อเจ้าทรัพย์  โจรจึงฆ่าเจ้าทรัพย์  ตัวเหตุที่แท้ของการฆ่าคือโทสะ  หาใช่โลภะไม่  โลภะเป็นเพียงเหตุให้ลักทรัพย์  และเป็นปัจจัยให้โทสะเกิดเท่านั้น  ในภาษาสามัญจะพูดว่า  โจรฆ่าคนเพราะความโลภ  แต่ถ้าพิจารณาตามขบวนธรรมที่เป็นไปตามลำดับขณะ  ความโลภเป็นเพียงตัวการเริ่มต้นในเรื่องนั้นเท่านั้น ง.  จำแนกโดยความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย  คือ  สืบสาวหาเหตุปัจจัยต่าง ๆ  ที่สัมพันธ์สืบทอดกันมาของสิ่งหรือปรากฎการณ์ต่าง ๆ  ทำให้มองเห็นความจริงที่สิ่งทั้งหลายไม่ได้ตั้งอยู่ลอย ๆ  แต่เกิดขึ้นโดยอาศัยเหตุแห่งปัจจัย  การคิดจำแนกในแง่นี้ตรงกับวิธีคิดแบบที่ 2  คือ  วิธีคิดแบบสืบสาวหาเหตุปัจจัย ตามแนวคิดนี้พระพุทธเจ้าจึงทรงแสดงธรรมอย่างที่เรียกว่า  อิทัปปัจจยตา  หรือ  ปฏิจจสมุปบาท  เรียกอีกอย่างหนึ่งว่า  มัชเณนธรรมเทศนา  หรือ  วิธีคิดแบบมัชเฌนธรรม   การจำแนกโดยสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย  นอกจากช่วยไม่ให้เผลอ  มองสิ่งต่าง ๆ อย่างโดดเดี่ยวขาดลอย  แล้วยังครอบคลุมไปถึงการที่จะให้รู้จักกับเหตุปัจจัยได้ตรงกับผลของมัน  ความขัดสนที่มักเกิดขึ้นแก่คนทั่วไป 3 อย่าง คือ   1.  การนำเอาเรื่องราวอื่น ๆ  นอกกรณีมาปะปะสับสนกับเหตุปัจจัยเฉพาะกรณี  วิธีคิดแบบนี้ช่วยให้แยกเอาเรื่องราวหรือปัจจัยอื่น ๆ  ที่ไม่เกี่ยวข้องออกไปจากเหตุปัจจัยที่แท้จริง  รวมถึงการจับผลให้ตรงกับเหตุด้วย 2.  ความไม่ตระหนักถึงภาวะที่ปรากฎการณ์หรือผลที่คล้ายกัน  ซึ่งอาจเกิดจากเหตุปัจจัยที่ต่างกัน  หรืออย่างเดียวกัน  เช่น  การได้ทรัพย์มาอาจเกิดจากขยันทำการงาน  จากการทำให้ผู้ให้ทรัพย์พอใจ  หรือจากการลักขโมยก็ได้  เป็นต้น 3.  การไม่ตระหนักถึงเหตุปัจจัยส่วนพิเศษนอกเหนือจากเหตุปัจจัยที่เหมือนกัน  คือ  คนมักมองเฉพาะแต่เหตุปัจจัย  บางอย่างที่ตนมั่นหมายว่า  จะให้เกิดผลอย่างนั้น ๆ  ครั้นต่างบุคคลทำเหตุปัจจัยอย่างเดียวกันแล้ว  คนหนึ่งได้รับผลที่ต้องการ  อีกคนหนึ่งไม่ได้รับผลนั้น  ก็เห็นว่าเหตุปัจจัยนั้นไม่ได้ผลจริง จ.  จำแนกโดยเงื่อนไข  คือ  มองโดยพิจารณาเงื่อนไขประกอบด้วย  เช่น  ถ้าถามว่าบุคคลนี้ควรคบหรือไม่  ถ้าพระภิกษุเป็นผู้ตอบก็อาจกล่าวว่าถ้าคบแล้วอกุศลธรรมเจริญ  กุศลธรรมเสื่อม  ก็ไม่ควรคบ  แต่ถ้าคบแล้วอกุศลเสื่อม  กุศลธรรมเจริญ  ก็ควรคบ   การตอบวิภัชชวาท  จะวินิจฉัยโดยพิจารณาเงื่อนไขต่าง ๆ  คือ 1. ความโน้มเอียง  ความพร้อม  นิสัย  ความเคยชินต่าง ๆ  ซึ่งเด็กได้สั่งสมไว้โดยการอบรมเลี้ยงดูและอิทธิพลทางวัฒนธรรม  เป็นต้น  เท่าที่อยู่ในขณะนั้น  (พูดด้วยภาษาทางธรรมว่า  สังขารที่เป็นกุศลและอกุศล  คือ  แนวความคิดปรุงแต่งที่ได้สะสมจนกลายเป็นความเคยชินเอาไว้)  อาจเรียกง่าย ๆ ว่า พื้นของเด็กที่จะแล่นไป 2. โยนิโสมนสิการ คือ  เด็กรู้จักใช้โยนิโสมนสิการโดยปกติหรือไม่  และแค่ไหน  เพียงไร 3. กัลยาณมิตร  คือ  บุคคลหรืออุปกรณ์ที่จะช่วยชี้แนะแนวทางความคิดความเข้าใจอย่างถูกต้องต่อสิ่งที่พบเห็น  หรือที่จะชักนำให้เด็กเกิดโยนิโสมนสิการ  อย่างได้ผลหรือไม่  ไม่ว่าจะเป็นกัลยาณมิตรในครอบครัว ในสื่อมวลชนนั้น ๆ  หรือทั่ว ๆ ไป  ในสังคมก็ตาม 4. ประสบการณ์  คือ  สิ่งที่ปล่อยให้แพร่หรือให้เด็กพบเห็นนั้น มีลักษณะหรือคุณสมบัติที่เร้าหรือยั่วยุ  เป็นต้น  รุนแรงมากน้อยถึงระดับใด ทั้ง 4 ข้อนี้  เป็นตัวแปรได้ทั้งนั้น  แต่ในกรณีนี้  ยกเอาข้อ 4.  ขึ้นตั้งเป็นตัวยืนคำตอบจะเป็นไปได้โดยสัดส่วนซึ่งตอบได้เอง  เช่น  ถ้าเด็กมีโยนิโสมนสิการดีจริง ๆ กำกับอยู่  หรือพื้นด้านแนวความคิดปรุงแต่งที่เป็นกุศลซึ่งได้สั่งสมอบรมกันไว้โดยครอบครัวหรือวัฒนธรรมมีมาก  และเข้มแข็งจริง ๆ  แม้ว่าสิ่งที่แพร่หรือปล่อยให้เด็กพบเห็นจะล่อเร้ายั่วมาก  ก็ยากที่จะเป็นปัญหา  และผลดีต่าง ๆ  ก็เป็นอันหวังได้  แต่ถ้าพื้นความโน้มเอียงทางความคิดกุศลก็ไม่ได้สั่งสมอบรมกันไว้โยนิโสมนสิการก็ไม่เคยฝึกกันไว้  แล้วยังไม่จัดเตรียมให้มีกัลยาณมิตรไว้ด้วยการปล่อยนั้น  ก็มีความหมายเท่ากันเป็นการสร้างเสริมสนับสนุนปัญหาและเป็นการตั้งใจทำลายเด็กโดยใช้ยาพิษเบื่อเสียนั่นเอง ฉ.  วิภัชชวาทในฐานะวิธีตอบปัญหาอย่างหนึ่ง  วิภัชชวาทปรากฎอยู่บ่อย ๆ  ในรูปของการตอบปัญหาและท่านจัดเป็นวิธีตอบปัญหาอย่างหนึ่ง  ในบรรดาวิธีตอบปัญหา 4 อย่าง  มีชื่อเฉพาะเรียกว่า  วิภัชชวาทพยากรณ์  ซึ่งก็คือ  การนำเอาวิภัชชวาทไปใช้ในการตอบปัญหา หรือ  ตอบปัญหาตามแบบวิภัชชวาทนั่นเอง เพื่อความเข้าใจชัดเจนในเรื่องนี้  ถึงทราบวิธีตอบปัญหา  (ปัญหาพยากรณ์)  4 อย่าง คือ 1.   เอกังสพยากรณ์  การตอบอย่างเดียวเด็ดขาด 2. วิภัชชพยากรณ์  การแยกแยะตอบ 3.   ปฏิปจฉาพยากรณ์  การตอบโดยย้อนถาม 4. ฐปนะ  การยั้งหรือหยุด  พับปัญหาเสีย  ไม่ตอบ วิธีตอบ 4 อย่างนี้  แบ่งตามลักษณะของปัญหา  ดังนั้น  ปัญหาจึงแบ่งได้เป็น 4ประเภท  ตรงกับวิธีตอบ เหล่านั้น  จะยกตัวอย่างปัญหาตามที่แสดงไว้ในคัมภีร์รุ่นหลังมาแสดงประกอบความเข้าใจดังนี้ 1.  เอกังสพยากรณียปัญหา  ปัญหาที่ควรแยกแยะหรือจำแนกตอบ  เช่น  ถามว่าสิ่งที่ไม่เที่ยง  ได้แก่  จักษุใช่ไหม พึงตอบได้ทีเดียวแน่นอนลงไปว่าใช่ 2.  วิภัชชพยากรณียปัญหา  ปัญหาที่ควรแยกแยะหรือจำแนกตอบ เช่น ถามว่าสิ่งที่ไม่เที่ยง  ได้แก่  จักษุใช่ไหม  พึงแยกแยะตอบว่า  ไม่เฉพาะจักษุเท่านั้น  แม้โสตะ  ฆานะ  เป็นต้น  ก็ไม่เที่ยง 3. ปฏปจฉาพยากรณียปัญหา  ปัญหาที่ไม่ควรตอบโดยย้อนถาม  เช่น  ถามว่าจักษุฉันใด  โสตะก็ฉันนั้น  โสตะฉันใด จักษุก็ฉันนั้น  ใช่ไหม พึงย้อนถามว่า  มุ่งความหมายแง่ใด  ถามใด  หมายถึง  แง่ใช้ดูหรือเห็น  ก็ไม่ใช่  แต่ถ้ามุ่งความหมายแง่ว่าไม่เที่ยงก็ใช่ 4. ฐปนียปัญหา  ปัญหาที่พึงยับยั้ง  หรือพับเสีย  ไม่ควรตอบ  เช่น  ถามว่า  ชีวะกับสรีระ  คือ  สิ่งเดียวกันใช่ไหม  พึงยับยั้งเสียไม่ต้องตอบ นี้ก็เป็นเพียงตัวอย่างสั้น ๆ  ง่าย ๆ  เพื่อความเข้าใจเบื้องต้น  เมื่อว่าโดยใจความปัญหาแบบที่ 1  ได้แก่  ปัญหาซึ่งไม่มีแง่ที่จะต้องชี้แจงหรือไม่มีเงื่อนงำ  จึงตอบแน่นอนลงไปอย่างใดอย่างหนึ่งได้ทันที  เช่น  อีกตัวอย่างหนึ่งว่าคนทุกคนต้องตายใช่ไหม  ก็ตอบได้ทันทีว่าใช่  ปัญหาแบบที่ 2  ได้แก่  แง่ซึ่งจะต้องมีเรื่องที่จะต้องชี้แจง  โดยใช้วิธีภัชชวาทต่าง ๆ  ที่กล่าวมาแล้ว  ปัญหาแบบที่ 3 พึงย้อนถามความเข้าใจกันก่อนจึงจะตอบ  หรือตอบด้วยอาการย้อนถาม  หรือสอบถามไปตอบไป  อาจใช้ประกอบไปกับการตอบ  แบบที่ 2 คือ  ควบกับวิภัชชพยากรณ์ในบาลี  พระพุทธเจ้าทรงใช้วิธีย้อนถามบ่อย ๆ  และด้วยการทรงย้อนถามนั้น  ผู้ถามจะค่อย ๆ  เข้าใจสิ่งที่เขาถามไปเอง  หรือช่วยให้เขาตอบปัญหาของเขาเอง  โดยพระองค์เพียงทรงชี้แนะแง่คิดต่อให้  ไม่ต้องทรงตอบ  ส่วนปัญหาแบบที่ 4  ซึ่งควรยับยั้งไม่ตอบ  ได้แก่  คำถามเหลวไหลไร้สาระจำพวกหนวดเต่าเขากระต่ายบ้าง  ปัญหาที่เขายังไม่พร้อมที่จะเข้าใจ  จึงยับยั้งไว้ก่อน  หันไปทำความเข้าใจเรื่องอื่นที่เป็นการเตรียมพื้นของเขาก่อน  แล้วจึงค่อยมาพูดกันใหม่หรือให้เข้าใจได้เองบ้างปัญหาที่ตั้งมาไม่ถูก  โดยคิดขึ้นจากความเข้าใจผิด  ไม่ตรงตามสภาวะหรือไม่มีตัวสภาวะอย่างนั้นจริง  เช่น  ตัวอย่างในบาลี  มีผู้ถามว่า  ใคร  เป็นต้น  ซึ่งไม่อาจตอบตามที่เขาอยากฟังได้  จึงต้องยับยั้งหรือพับเสีย  อาจชี้แจงเหตุผลในการไม่ตอบ  หรือให้เขาตั้งคำถามใหม่ให้ถูกต้องตามสภาวะ เรื่องโยนิโสมนสิการ  ขอกล่าวไว้โดยย่อ  เพียงเท่านี้ก่อน  และขอสรุปโดยทวนหลักการทั่วไป  เมื่อมีโยนิโสมนสิการสัมมาทิฎฐิก็เกิดขึ้นได้  เมื่อสัมมาทิฎฐิเกิดขึ้นองค์ประกอบมูลฐานของมรรควิธีแห่งการแก้ปัญหา  หรือมรรคาแห่งความดับทุกข์  จากนั้นกระบวนการแห่งการศึกษาก็ดำเนินต่อไป -=-=-=-=-=-=-=- ลอกมาจาก "mylesson.swu.ac.th/syllabus/doc_120040517025829.doc" จากคุณ : wbj - [ 8 ก.ค. 48 09:56:16 ]

ความคิดเห็นที่ 46 สวัสดีก่อนเที่ยง ครับ น้องฤทธิรัตน์  คุณหวา  น้อง Vydde คุณ อนาวิน น้องกุยแก พี่ขามเรียง พี่จุง และทุกท่าน  ... อือม มีใคร สงสัยเหมือนผมมั๊ย ว่าพระธรรม เช่นพระไตรปิฎก 84000 ธรรมขันธ์ เนี่ย  Original จริงๆ มาจากพระพุทธเจ้า จริงหรือ? ... เพราะ เวลามันผ่านมา 2500 กว่าปี ... สมัยก่อน วิธีการ Record วิธีการ Communicate มันก็ไม่เหมือนสมัยนี้ ... โดยเฉพาะ แค่สื่อสารภาษาเดียวกัน มันยังมีเพี้ยนได้เลย แต่นี่มีหลายปัจจัยเข้ามาเกี่ยวข้องมาก ทั้ง ภาษา ระยะเวลา คนที่เกี่ยวข้อง ฯลฯ พระธรรม ฉบับ Original  จริงๆ น่าจะถูก Modify มาเป็น Version ต่างๆ จนปัจจุบัน ไม่แน่ใจว่าเป็น Version ที่เท่าไหร่ แล้วนะครับ ... นี่อาจเป็นสาเหตุหนึ่งที่ทำให้ วงล้อ ธรรมจักร ทันสมัย อยู่ตลอดเวลา ... หรือเปล่า แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 48 11:02:22 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 8 ก.ค. 48 10:48:55 ]

ความคิดเห็นที่ 47 พี่ขามเรียง ครับ#38 ขอบคุณครับ สำหรับ  Model ของ กพร. ก่อนอื่นต้องบอกว่าชื่นชม ความพยายามของรัฐบาล ที่พยายามจะปฏิรูปสิ่งที่ฝังราก มาเนิ่นนาน...จนกลายเป็นสิ่งที่เราเรียกกันว่า "วงจรอุบาทว์" ... ต้องใช้เวลา ... ไม่เป็นไร ครับ เราให้เวลา สำหรับคนทำงานเสมอ แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 48 11:28:05 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 8 ก.ค. 48 11:22:10 ]

ความคิดเห็นที่ 48 เป็นแขกไม่ได้รับเชิญขอร่วมแจมด้วยนะค่ะ เนื่องมาจากชอบคำถามแนวๆๆนี้น่ะ พฤกศกกาศร อีกกุญชรอันปลดปลง โททนเสน่ห์คงสำคัญหมายในกายมี นรชาติวางวายมลายสิ้นทั้งอินทรีย์ สถิตทั่วแต่ชั่วดี ประดับไว้ในโลกา บริหารเชิงพุทธ จะเข้าใจดีก้อต่อเมื่อ จิตใจมันถูกซึมซับน้ำดีแห่งพุทธะ จนตกตะกอน คน กับ มนุษย์ จึงไม่เหมือนกัน วิธีลัด จะเข้าสู่พุทธะ การปล่อยวาง นั้นคือ การสูญเสีย แล้วการบริหาร จะลื่นไหลไปตามวัฐจักรของมันเอง จากคุณ : AOM (rampaii) - [ 8 ก.ค. 48 21:58:44 ]

ความคิดเห็นที่ 49 (- -") ปรากฏว่าส่งการบ้านไม่ครบ ขอบคุณคะคุณครู wbj ตอนนี้ขอประกาศว่า จะนั่งอ่านอย่างเดียวไปก่อน ที่ผ่านมาข้างต้น ตั้งแต่ศีล สมาธิ ปัญญา ยังไม่เข้าหัวเท่าไหร่คะ ต้องย้อนไปอ่านใหม่ เรื่องโยนิโสมนสิการ เรื่องเดียวนี่ สงสัยจะเป็นวัน (จริงๆน่าจะใช้คำว่าเข้าใจ ไม่ใช่เข้าหัว แต่เรื่องมันเริ่มลึกขึ้นทุกที การหมายรู้ จำได้ ในไม่กี่วันนี่ได้แน่ แต่จะให้รู้ลึกรู้จริง เหมือนหนึ่งว่าอยู่ใจตัวเองนี่ มิบังอาจ เลยใช้คำว่าเข้าหัวไปก่อน - จะว่าไป ภาษาไทยนี่สวยนะคะ แยกระดับความลึกซึ้งไว้ชัดเจนเชียว) ปล จะเข้ามาอัพเดทเรื่อยๆคะ จากคุณ : :) - [ 8 ก.ค. 48 23:24:53 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 50 ยินดีครับ คุณAOM(rampaii) มาเลยๆ ดีเสียอีก..มาแทนคนบางคนที่ยังไม่มา..หรือไม่ยอมมา??? **************************** กระทู้นี้ท้าทายเป็นที่ยิ่ง ของทุกท่านรวมทั้งตัวผมเอง..จึงต้องขอทบทวนสมมุติฐานที่ตั้งไว้....อีกครั้ง(เพียงข้อแรกก่อน ...มิฉนั้นหาทางออกไม่เจอแน่... ๑.การพึ่งพาสติปัญญาตนเอง โมเดลที่#34ของว่าที่ดีอาร์ ใช้ได้ครับ ศีล---->สมาธิ---->ปัญญา การไม่เบียดเบียนตนเองและผู้อื่นคือ ศีล นักธุรกิจไทยโดยรวมต้องซื้อเครื่องมือปัจจัยในการประกอบการลงทุนจากต่างประเทศ ตรงนี้เป็นการเบียดเบียนตนเองแล้วคือเท่ากับเรามีต้นทุนทาง ศีล น้อยมาก ส่งผลไปถึง--->สมาธิ--->ปัญญามีไม่พอพึ่งพาตนเอง เครื่องมือปัจจัยการประกอบการ:เริ่มตั้งแต่ มือถือ รถปิคอัพ เครื่องมือเครื่องจักรพื้นฐานยุบยิบตลอดรายการ และที่ตกหล่นไม่ได้คือพลังงานน้ำมันเชื้อเพลิง รายงานการเงินของประเทศ ม.ค.-พ.ค.ที่ผ่านมาขาดดุลแล้ว.5พันล้าน และจะขาดดุลเรื่อยไปทุกปีนับจากนี้ จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 00:14:31 ]

ความคิดเห็นที่ 51 หากเรามีศรัทธา สติ วิริยะ ในอัตราที่มากพอ และใช้ หลักคิดอย่างแยบคายโยนิโสมนสิการ ผมเชื่อว่าเราจะมีวิสัยทัศน์เชิงเศรษฐศาสตร์ธุรกิจที่ถูกทิศทาง เศรษฐกิจพอเพียงและยั่งยืน นอกจากนี้เรายังคิดเบียดเบียนพึ่งพาธรรมชาติคือการเกษตรกรรมพื้นฐานตลอดเวลา สินค้าเกษตรที่มักขายออกไปในราคาถูก แต่ปริมาตรมากมาย และมูลค่าเพิ่มหรือมูลค่าทาง--->ปัญญา น้อยมาก ในขณะที่ชาติมหาอำนาจเขาดำเนินการผลิตทางเศรษฐกิจแบบพึ่งพาธรรมชาติน้อย คือแปรรูปสินค้าในโรงงาน หลังอยู่ใต้หลังคา หน้าอยู่ที่เครื่องมือเครื่องจักร หลังมิได้สู้ฟ้า หน้ามิได้สู้ดินอีกแล้ว โดยรวม นับเป็นความได้เปรียบอย่างยิ่ง สินค้าเกษตรควบคุมการผลิตเชิงปริมาณและคุณภาพให้มีมาตรฐานได้ยาก มีอายุสั้น ตรงข้ามกับสินค้าแปรรูปทุกประการ แต่ก็นั่นแหละ ชาติมหาอำนาจต่างผิดศีลอีกเช่นกัน พยายามสร้างกลไก กฏกติกาทางการค้ามากมายต่อประเทศที่ขายสินค้าวัตถุดิบทางการเกษตรและน้ำมันดิบ รวมทั้งระบบตลาดหลักทรัพย์ที่แฝงความฉ้อฉลเก็งกำไรกันของผู้เหนือกว่าต่อผู้ใต้กว่า เท่านั้นยังไม่หยุด การมาถึงของBio-Tech,Nano-Tech,IT จะนำโลกธุรกิจกลับมาสู่ยุคการบริหารเชิงพุทธได้อย่างไร? ผู้นำโลกล้วนยังขาดนโยบายทางศีลและสติด้วยกันทั้งสิ้น นี่คือโจทย์หรืออุปสรรคข้อใหญ่ที่ทุกคนจะต้องร่วมกันฟันฝ่า จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 01:07:38 ]

ความคิดเห็นที่ 52 จาก #47 How to ... ? จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 09:36:36 ]

ความคิดเห็นที่ 53 ข่าว มติชน,๘ก.ค.,น.๒แถลงจากสถาบันวิจัยทีดีอาร์ไอ โดยนายฉลองภพ สุสังกรกาญจ์ ว่า หากรัฐบาลยังดำเนินนโยบายเศรษฐกิจเชิงรุกเชิงรุกต่อไป ไทยจะขาดดุลบัญชีเดินสะพัด(ล้านบาท)ทุกปี จากปีนี้ไป๕ปีข้างหน้าดังนี้ -123,378 /-194,500 /-368,239 /-553,080 /-857,680 ทีดีอาร์ไอเสนอว่าหากรัฐบาลจะเปลี่ยนปรับนโยบายมาเป็นเชิงรับ เพื่อรักษาเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ แต่ก็ยังเห็นภาพการขาดดุลทุกปีเช่นกัน ดังนี้ -99,732 /-114,439 /-220,505 /-367,217 /-471,678 เมื่อขาดดุล(สภาวะเลือดไหลไม่หยุด)อยู่เรื่อยไปเช่นนี้ รัฐบาลจะเก็บภาษีให้พอเพียงอย่างไร จะมีเงินภาษีมาขึ้นหรือจ่ายเงินเดือนให้แก่ข้าราชการให้พอเพียงอย่างไร คุณว่าที่ฯได้นำภาพจำลองวงจรอุบาทย์การคอร์รัปชั่นในระบบการเมืองราชการ(+ธุรกิจ) มาให้เห็นแล้วในกระทู้#47 ภาพใหญ่ที่อธิบายเป็นสิ่งแวดล้อมเชิงอิทธิพลและอุปสรรคของธุรกิจขนาดจิ๋วขนาดย่อมของประเทศอย่างแน่นอน จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 09:48:18 ]

ความคิดเห็นที่ 54 เมื่อเช้าอ่าน กรุงเทพธุรกิจ แล้วขำขำ นะครับ ผ่านไปเจอหน้ารับสมัครงาน ... หน่วยงานอิสระในสังกัดรัฐแห่งหนึ่ง ... รับสมัคร ผอ. ซึ่งเป็นผู้บริหารสูงสุดของหน่วยงาน ... ให้ส่งเอกสารประกอบการสมัคร ภายในวันที่ 15 ก.ค. 48 ... ประเด็นคือ ระยะเวลาสรรหา ผ่าน Public ประมาณ 1 สัปดาห์ แสดงให้เห็น ความ weak ของระบบชัดเจน อย่างน้อย 2 ประเด็นคือ 1. ระยะเวลาประกาศเพียง 1 สัปดาห์ จะมี Candidate ที่เป็นตัวเลือกที่ ดีพอ ได้อย่างไร ? 2. มองอีกมุมหนึ่ง คือ มีตัวเลือก อยู่ในใจพร้อมแล้ว ซึ่งอาจจะมาจากคนภายใน หรือ ผู้ใหญ่ฝากมา แต่ลงประกาศเพื่อให้ถูกระเบียบ อีกนานครับ ภาครัฐของไทย ถึงจะเป็นมืออาชีพ อย่างแท้จริง ... ซึ่งเชื่อมโยงกับการมาถึงของ Bio-Tech,Nano-Tech,IT ... มันจำเป็นต้องมาถึง ครับพี่ ด้วยกระแสของโลกาภิวัตน์น่ะครับ เพราะในอนาคตอันใกล้นี้ โลกทั้งใบจะถูกเชื่อมโยงเป็นหนึ่งเดียว แม้แต่ประเทศจีนทุกวันนี้ ยังรณรงค์ให้เรียนภาษาอังกฤษกันเป็นการใหญ่ ใครใคร่เรียน เรียน  รัฐสนับสนุนเต็มที่ เรียนฟรีอีกตะหาก ... ตอนนี้หากเห็นภาพคนจีน หลายพันคน นั่งเรียน ภาษาอังกฤษโดยมีห้องเรียนคือ สนามฟุตบอล ไม่ใช่เรื่องแปลกนะครับ  จีน ตระหนักดีถึงความสำคัญของภาษาอังกฤษและ ไอที ที่จะมาพร้อมๆกับโลกาภิวัตน์ ... จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 09:50:10 ]

ความคิดเห็นที่ 55 อ้าวน้องเราติดตามกระทู้อยู่....ออกความเห็นได้เลยครับ ผมมันพิมพ์ช้า จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 09:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 56 เราจะเรียกว่าการฮั้วกันเชิงห่วงโซ่ตำแหน่งในระบบราชการ จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 09:55:54 ]

ความคิดเห็นที่ 57 เขาเชื่อว่าหากนำคนนอกที่ไม่รู้จักเข้าไป เขาจะควบคุมไม่ได้ จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 09:57:59 ]

ความคิดเห็นที่ 58 ระบบการคัดเลือกบุคลากรโดยใช้ความคุ้นเคยและความใช้อำนาจควบคุมได้เป็นเกณฑ์ชี้วัด มากกว่าใช้เกณฑ์มาตรฐานประสิทธิภาพของกระบวนการ,คุณภาพของเป้าหมายชี้วัดครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 10:02:32 ]

ความคิดเห็นที่ 59 มาถึงประเด็น ...จะนำโลกธุรกิจกลับมาสู่ยุคการบริหารเชิงพุทธได้อย่างไร? การจะนำโลกธุรกิจมาสู่ยุคการบริหารเชิงพุทธ ... ผมเข้าใจว่า พุทธ (พุด-ทะ) หมายถึง ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน ดังนั้น  เศรษฐกิจ บนฐานความรู้ คือทางสู้ในยุคเศรษฐกิจใหม่ โดยหลักการและเหตุผล คือ โลกธุรกิจจะหันหลังให้โลกาภิวัตน์ (globalization) ได้ค่อนข้างลำบาก เราจะต้องตอบคำถามได้ว่าธุรกิจของเราจะอยู่กับโลกาภิวัตน์ (globalization)ได้อย่างไร? นั่นคือสิ่งที่เราต้องปรับตัว ให้ทันสมัยเช่นเดียวกับ วงล้อธรรมจักร ที่ไม่เคยตกยุค น่ะครับ ในสมัยก่อน ตามทฤษฎีโบราณของ Fedric W Teller ทฤษฎีว่าด้วยการ division of labor คือการแบ่งงานกันทำในโรงงานอุตสาหกรรม คนนี้ขันนอต คนนี้ตอกตะปู นั่นคือ division of labor ในสมัยยุคโบราณ แต่ division of labor การแบ่งงานกันทำในสมัยยุค Knowledge based economy หรือเศรษฐกิจบนฐานความรู้ เป็นยุคที่นำความรู้ของคนหลายๆ คนมารวมกันให้เกิดเป็นความรู้ใหม่ขึ้น แล้วจึงเป็นธุรกิจใหม่หรือเป็นแนวคิดใหม่ที่จะต้องเกิดขึ้น วันนี้ ถ้าธุรกิจอยู่บนโลกใหม่ ธุรกิจต้องปรับตัวได้ ต้องพร้อมที่จะยอมรับว่า วันนี้โลกเปลี่ยนไปอย่างนี้ แล้วจะอยู่กับมันอย่างไร ดังตัวอย่างง่ายๆ เรื่องเขตการค้าเสรี หรือ FTA ธุรกิจต้องเตรียมตัว เพราะ FTA จะเร็วมาก แต่จะ ไม่ไปทั้งหมดทุกส่วน (sector) แต่จะไปทีละส่วน (sector by sector) เมื่อเป็นเช่นนี้ ต้องอยู่บนพื้นฐานแห่งการปรับตัว ปรับตัว และปรับตัว ต้องหาให้ได้ว่าเก่งอะไร ทำอะไรได้ แล้วมาแข่งกันตรง ประสิทธิภาพ (efficiency) กับคุณภาพ (quality) เพราะโลกข้างหน้านั้น quality และ efficiency เท่านั้น ที่จะทำให้ธุรกิจอยู่รอด (survive) จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 10:02:51 ]

ความคิดเห็นที่ 60 เศรษฐกิจบนฐานความรู้ (knowledge based economy) จะทำให้เกิดการเปลี่ยนระบบการทำงานตามหน้าที่เป็นหลัก (functioning based) เป็นภารกิจเป็นหลัก (mission based หรือ agenda based) เป็นเรื่องของการจัดองค์กรตามภารกิจ เพราะถ้าหากยังเป็น functioning based ทุกคนจะพยายาม self contain คือพยายามจะสร้างอาณาจักรของตนเองสุดท้ายก็จะมีหน่วยธุรกิจซ้ำซ้อน แต่ถ้าเป็น agenda based หรือเป็นตามภารกิจแล้ว จะเห็นชัดว่าหน่วยธุรกิจนี้มีภารกิจชัดเจน เศรษฐกิจบนฐานความรู้จะมีการเปลี่ยนแปลงมากไปจากในอดีต เช่น จาก Produce Driven จะเปลี่ยนเป็น Market Driven ตัวอย่าง เช่น GE ส่งจอคอมพิวเตอร์แบบระบบจอสัมผัส (touch screen) ไปวางทั่วสหรัฐอเมริกา อเมริกันชนเดินไปเจอก็ไปแตะเล่น แตะอยากได้ตู้เย็นสีอโวคาโด(avocado) แตะอยากได้ตู้น้ำแข็งอยู่ด้านล่าง แตะอยากได้ตู้น้ำแข็งอยู่กลาง และแตะเลือกสินค้าที่ต้องการกัน แล้ว GE ก็นำข้อมูลเหล่านั้นมารวมกันทั่วประเทศ วิเคราะห์ทางสถิติ เปลี่ยน ข้อมูล (data) เป็นสารสนเทศ (Information) และในที่สุดกลายเป็นความรู้ (Knowledge) รู้ว่าสี avocado นิยมที่สุด ก็ผลิตสี avocado มากที่สุด รู้ว่าชอบตู้น้ำแข็งอยู่ด้านบนมากกว่าอยู่ด้านล่าง ก็เปลี่ยนมาเป็นตู้เย็นที่มีตู้น้ำแข็งอยู่ด้านบนอย่างเดียว นั่นคือสิ่งที่GEเรียนรู้จากลูกค้า และจะตั้งราคา (pricing) อย่างไร ต้องรู้ว่าคู่แข่ง  ตั้งราคา (pricing) อย่างไรถ้าตั้งราคา (pricing) เท่านี้ ขายไม่ได้แน่นอน ต้องลดราคาลงจึงจะขายได้ ก็ต้องไปคำนวณต้นทุน ทำอย่างไรจึงจะทำให้ต้นทุนลดลง ทำอย่างไรจึงจะผลิตแล้วขายแล้วมีกำไร ไม่ใช่ว่าขายเพราะต้องขาย ถ้าเมื่อไรผลิตแล้วได้ขายก็พอแล้ว กำไรไม่รู้ เป็นการทำธุรกิจอย่างนี้จะขาดทุน แล้วทำให้อยู่ ไม่ได้ ดังนั้น คำว่าประสิทธิภาพ (efficiency) จึงเกิดขึ้น ในยุคเศรษฐกิจใหม่คือประสิทธิภาพ (efficiency) ต้องใช้ทักษะ (talent) ใช้สมองคนมากที่สุดนอกจากนี้ speed หรือความเร็วในการตัดสินใจ เป็นหัวใจสำคัญที่สุด ถ้าเร็วต้องไม่พลาด เร็วต้องรู้จริง   จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 10:07:30 ]

ความคิดเห็นที่ 61 สวัสดีครับ พี่ขามเรียง ... เห็นด้วยกับพี่ทุกประการนะครับ ... โดยส่วนตัวผมไม่ได้มีอคติกับ ราชการ นะครับ เพราะผมก็มาจากครอบครัวข้าราชการเหมือนกัน และตัวผมเองก็เกือบๆ ต้องเข้าไปอยู่ในระบบ ราชการ ... อย่างน้อยก็ 2 ครั้ง  ... ดังนั้น  พอจะมองเห็นประเด็นหลายๆประเด็นของระบบ ... น่ะครับ   ขออยู่วงนอกดีกว่า ... จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 10:15:50 ]

ความคิดเห็นที่ 62 อีกประการหนึ่งระบบfast tracts ของ ก.พ.ร. ที่ให้คนภายนอก(จากภาคเอกชน)เข้าไปรับราชการด้วยได้นั้น หากไม่วางกฏระเบียบล้อมหรือมีเสื้อเกราะให้เขา เขาเข้าไปตายครับ ระบบราชการไทยนี่มันมีวัฒนธรรมแปลก เป็นClosed-System Organization คนใหม่เข้าไป เฉาตายไปเอง แม้กระทั่งนักการเมืองที่ไปเป็นนายเขา หากไม่มีพรรคขาใหญ่แบ็คอัพ รับรองทำงานอย่างไร สมัยต่อไปอย่าหวังได้รับเลือกตั้งเข้าไปอีก ระบบข่าวลือ(Grape vine)มีประสิทธิภาพสูงมาก จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 10:16:19 ]

ความคิดเห็นที่ 63 กพร. ตอนนี้ยังทำได้แต่ กรอบนโยบาย น่ะครับพี่ พอลงไปในรายละเอียด  ก็ติดนู่น ติดนี่ ยุบยั่บ ไปหมด ที่สำคัญ ... คน น่ะครับ พี่ มันก็ คนคนคน อยู่นั่นแหละ ... ไม่กล้า Implement ไม่กล้าตัดสินใจ แต่จริงๆแล้วถ้าเข้าใจก็ไม่น่าตำหนิ นะครับ ... วัฒนธรรมองค์กรที่ฝังรากมานาน ประมาณว่า ความชั่วไม่มี ความดี ไม่ปรากฏ อย่างน้อยก็ได้ปีละขั้น ... ดังนั้น ประเด็นคือ หากติดขัดระเบียบ ใครจะกล้าตัดสินใจ  พลาดพลั้งขึ้นมาถึงกับเดี้ยงได้ภายใน 1 กระบวนท่า ... จึงเห็นภาพที่ ระดับนายกฯ ต้องลงมา เม้ง ด้วยตัวเอง อยู่ตลอดเวลา ... ไม่ว่ากัน ครับ ให้กำลังใจ  สู้ๆ นะ ทาเคชิ  ieie แล้วจะมาใหม่ครับ พี่ถึงเวลา เข้า Class แระส์   จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 10:34:28 ]

ความคิดเห็นที่ 64 สวัสดีครับคุณว่าที่ฯและผู้เข้ามาอ่านทุกท่าน ผมเองไม่รังเกียจระบบราชการเช่นกันครับเห็นว่า ระบบราชการเป็นแกนสันหลังของประเทศในเชิงการบริหารจัดการปกปักรักษาประเทศ ปัญหาหลักทางวัฒนธรรมของประเทศเราคือเราใช้ พลังทางความคิดกันน้อยเหลือเกิน ไม่ทราบจะกระตุ้นส่งเสริมอย่างไรดี? มันคงต้องไปแบบใจเย็นๆ? พระพรหมคุณาภรณ์(ปอ.ปยุตโต) ท่านกล่าวไว้ว่า "การศึกษาเริ่มต้นเมื่อคนรู้จักคิด" ผมกำลังสอนให้ลูกศิษย์ผมสนุกกับจิตนาการและความคิดอย่างเป็นระบบอยู่ นอกไปจากการนั่งจดจำครูเพียงอย่างเดียว และล้างนิสสัยการสยบยอม ให้มีพลังในการใช้ความคิดการนำทฤษฎีไปพากเพียรประยุกต์ปฏิบัติได้ ไม่ทราบว่าพวกเขาจะสนุกกับผมหรือเปล่า? คงจะได้รู้กันเมื่อผลประเมินการสอนออกมาหลังสิ้นเทอม แต่ก็อีกนะ เนื้อหาสาระการประเมินจะต้องถูกพัฒนาเสียใหม่ให้ดียิ่งขึ้น อย่างสอดคล้องกันกับการเรียนการสอนที่พัฒนาขึ้นใหม่ ดังนั้น ที่คุณนำเสนอKnowledge-basd Economy มันจะมาสู่สังคมไทยได้ คุณว่าที่ฯ และทุกคนจะวางแผนกลยุทธ์อย่างไร เพื่อที่จะเกิดภาวะ ผู้รู้ ผู้ตื่น ผู้เบิกบาน จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 11:04:49 ]

ความคิดเห็นที่ 65 ขั้นตอนการไต่ระดับ ระบบเศรษฐกิจจาก มนุษย์เกษตรกรรมไปสู่มนุษย์ฐานความรู้(Knowledge-based) สิงค์โปร์เขาใช้วิธีเรียนลัด จากกลยุทธ์การได้เปรียบเชิงการสื่อสาร (ย้อนกลับไปดูฐานcompetencyขวาสุด จากโมเดลกระทู้#40 ) เครื่องมือสื่อสารของคนสิงคโปร์คือ ๑.ภาษาอังกฤษ ๒.ภาษาพ่อค้าคนกลางทางการตลาด ๓.อินเตอร์เน็ตความเร็วสูง จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 11:14:14 ]

ความคิดเห็นที่ 66 ............ภาพประกอบ จากคุณ : ขามเรียง - [ 9 ก.ค. 48 11:23:59 ]

ความคิดเห็นที่ 67 แวะมา สวัสดีพี่ ขามเรียง ช่วง เบรค ... หากมี โอกาส เจอกันแบบ Face to Face อีกครั้งหนึ่ง ... ไว้เราค่อยแลกเปลี่ยน กลยุทธ์ ที่ Implement อยู่ปัจจุบันนี้ เพื่อเตรียมพร้อม สำหรับ การเปิดเสรี รับกระแสโลกาภิวัตน์ นะครับพี่ ... ลงลึก ผ่านเว็บบอร์ดสาธารณะมากๆ ชักจะไม่ได้ แล้วน่ะครับ จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 9 ก.ค. 48 15:06:01 ]

ความคิดเห็นที่ 68 สวัสดีค่ะ อ่านไปอ่านมาชักเริ่มสับสนกับตัวเอง ด้วยความที่ภาษาทางธรรมยังไม่ค่อยเข้าหัวเท่าไหร่ ต้องตอก ต้องย้ำ ถึงจะซึม ถึงจะซ้ำได้ ชอบของคุณอนาวิน ที่บอกว่าสิ่งที่พระเจ้าเลือกมาสอนเป็นเพียงแค่ส่วนหนึ่งที่เกี่ยวข้องกับเรา แล้วเป็นอะไรที่เราสามารถเข้าถึงได้ มันยังมีอะไรมากกว่านั้นอีกมากมาย อ่านแล้วรู้สึกว่าเราต้องไม่ปิดกั้นในการเรียนรู้ แล้วก็อย่าคิดว่าสิ่งที่เราได้รับรู้มันคือทุกสิ่งทุกอย่างแล้ว ส่วนของคุณ wbj ที่พูดถึงอริยสรรจสี่ เข้าใจหาหลักมาปรับใช้กับสถานการณ์นะคะ อยากเสริมในส่วนต่าง ๆ ดังนี้ค่ะ การเกิด; เมื่อก่อนอัตราการเกิดและอยู่รอดมีต่ำ เพราะเรื่องของสุขอนามัยมันยังไม่ค่อยดี แถมเกิดมาได้ก็ยังไม่รู้ลูกผีลูกคน จะรอดไม่รอดก็ไม่รู้ เพราะฉะนั้นคนที่เกิดและรอดมาได้ก็เลยไม่เยอะ การแข่งขันจึงไม่สูงมาก ต้นทุนในการมีชีวิตอยู่ยังต่ำ เพราะฉะนั้นการเกิดและอยู่รอด ถือเป็นโอกาสอยู่แล้ว ถ้าคุณทำได้ คุณก็ควรจะอยู่ได้ ธุรกิจแต่ก่อนจึงเริ่มทำกันแบบลูกทุ่ง คือ ประยุกต์จากความรู้ที่มี แล้วเดินหน้า หลายคนอาศัยการเรียนรู้จากประสบการณ์ในระหว่างการทำงาน เพื่อปรับปรุงธุรกิจให้อยู่ไปจนแก่ได้ แต่ในสถานการณ์ปัจจุบัน การแพทย์มีความก้าวหน้ามากขึ้น อัตราการเกิดและอยู่รอด (ในช่วงแรกหลังการเกิด) มีสูงขึ้น การแข่งขันจึงสูงขึ้นตามไปด้วย การเกิดให้ได้อย่างเดียวจึงไม่ใช่โอกาส แต่โอกาสจะต้องเริ่มตั้งแต่การเตรียมการเกิด เช่น การเตรียมข้อมูลในการทำธุรกิจ การวิจัยตลาด การวางแผนทางธุรกิจ จึงมีความสำคัญ ที่สำคัญคุณต้อง update ตัวเองและเตรียมพร้อมตลอดเวลา ไม่เช่นนั้นคุณอาจได้เกิด แต่ไม่มีโอกาสแก่ การแก่; เรามองว่า เรื่องของการแก่มันเป็นไปได้หลายรูปแบบ บางคนเกิดที่หนึ่งไปแก่อีกที่หนึ่ง เหมือนกับพวกธุรกิจข้ามชาติ บางคนเกิดที่ไหนแก่ที่นั่น เป็นพวกธุรกิจปักหลัก คงบอกไม่ได้ว่าแบบไหนเป็นมาตรฐานของการแก่ ขึ้นอยู่กับว่าผู้นำทางธุรกิจพอใจแนวทางธุรกิจแบบเหยียบฟ้าคว้าดาว หรือว่าเศรษฐกิจพอเพียง เจ็บ; ก็เหมือนกัน เราคิดว่าความแตกต่างในวันนี้ คือคุณมีทางเลือกที่หลากหลาย คุณอาจจะเลือกรักษาด้วยการฉีดยา แพง หายเร็ว แต่อาจมีผลข้างเคียง หรือคุณอาจจะเลือกรักษาแนวชีวจิต ช้า ๆ แต่ว่ามั่นคง นอกจากนี้ยังมีเรื่องของการประกันภัยเข้ามาช่วยบรรเทาความเจ็บป่วยได้ แล้วแต่ว่าจะเลือกจ่ายมากเจ็บน้อย หรือจ่ายน้อยแล้วเสี่ยงเอาว่าอันไหนจะคุ้มกว่ากัน ตาย; อันนี้เห็นด้วยเลย ไม่รู้จะเติมอะไรแล้วค่ะ จะตายให้โลกระบือ หรือจะเอาหัวมุดไหตาย ฮ่า ๆ จะตายตามอายุไข หรือจะถูกยิงตาย หลากหลายแบบให้เลือกมาก ขึ้นอยู่ว่าคุณเกิดและแก่มาแบบไหน จริง ๆ แล้ว ทุกอย่างเราเลือกได้เนอะ ถึงแม้บางทีเราอาจจะถูกบังคับให้เลือก ก็ศีล สมาธิ ปัญญา นั่นแหละ ที่จะเป็นตัวบอกว่าเราจะเลือกอะไร ที่สำคัญการเลือกที่จะไม่ทำ ก็ยังถือเป็นการเลือกอย่างหนึ่ง อย่าลืมว่าสิ่งที่เราเลือกในวันนี้ มันก็จะส่งผลถึงวันพรุ่งนี้ (อาจนับได้ว่าเป็นกงกรรมกงเกวียน) คงต้องพิจารณาว่าอยากทำอะไรในระยะสั้น แล้วจะให้มันเป็นยังไงในระยะยาว จะงงมั้ยเนี่ย จากคุณ : แรกโพสต์ค่ะ (sharing) - [ 9 ก.ค. 48 18:08:50 ]

ความคิดเห็นที่ 69 โอย โพสต์ยาว ๆ เนี่ยเหนื่อยเนอะ เดี๋ยวจะหาว่ากินแรงคนอื่น เลยต้องหาของตัวเองมาบ้าง เราว่ามันเป็นข้อดีของการคุยกันในเวบเหมือนกันนะ เพราะทำให้ต้องค้นข้อมูลมาโต้ตอบกันบ้าง พูดถึงการเอาวิถีพุทธมาปรับใช้ในทางธุรกิจน่ะ เราว่ามันเป็นสิ่งที่ดี จุดเด่นคือเรื่องของ logics ที่มีในตัวของหลักศาสนาอยู่แล้ว เป็นเรื่องที่ใครทำใครได้ ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่วประมาณนั้น นอกจากนี้ยังสอนให้เรารู้จักพอ เมื่อไหร่ที่เรารู้สึกว่าพอ เมื่อนั้นเราก็อิ่มและเป็นสุข ไม่ต้องรอให้ใครมาบอก มาตัดสินเราหรอก เรารู้ของเราเอง ให้ใครบอกว่าเรารวยแค่ไหน ถ้าเราไม่รู้สึกว่าพอ เราก็คือจน แต่ถ้าตัวเรารู้สึกว่าพอแล้ว ใครจะว่าเราจน เราก็คงไม่ว่าอะไรน่ะนะ แต่ถ้าพูดถึงหลักศาสนาที่เอามาปรับกับธุรกิจแล้ว เรานึกถึงเรื่องนี้ด้วยค่ะ หลักกาลามสูตร อย่าได้ปลงใจเชื่อเพราะ:-                 1. โดยการรับรู้ตามกันมา                 2. โดยการถือสืบๆกันมา                 3. โดยการเป็นข่าวลือ                 4. โดยการอ้างตำรา                 5. โดยตรรก                 6. โดยอนุมาน                 7. โดยคิดตรองตามแนวเหตุผล                 8. เพราะเข้ากันได้กับความเชื่อของตน                 9. เพราะเห็นรูปลักษณะน่าเชื่อ               10. เพราะนับถือ(สมณะนี้)ว่าเป็นครูของเรา เราว่ามันอธิบายด้วยตัวมันเองอยู่แล้วนะ พระพุทธเจ้าสอนว่าอย่าเชื่อ และก่อนที่จะเชื่อ คุณก็จะต้องไตร่ตรองอย่างรอบคอบในหลายแง่มุม ซึ่งสิ่งเหล่านี้จะช่วยลดความผิดพลาดในการตัดสินใจลงได้ หลักนี้จะเป็นประโยชน์มากสำหรับการวางแผน วิเคราะห์ข้อมูล และตัดสินใจ ความจริงยังมีอีกตั้งหลายหลักศาสนาที่เอามาปรับใช้กับธุรกิจได้นะคะ เช่น การไม่ตั้งอยู่ในความประมาทและการเดินทางสายกลาง (ลดความเสี่ยง) ความกรุณา (ใช้ในการบริหารองค์กร สนับสนุน ส่งเสริมผู้ร่วมงาน)  เป็นต้น แค่นี้ก่อนแล้วกันนะคะ เพิ่งเริ่มโพสต์ ชักเหนื่อยค่ะ หวังว่าคงเข้าทางใครบ้างนะคะ จากคุณ : sharing - [ 9 ก.ค. 48 18:50:18 ]

ความคิดเห็นที่ 70 ชอบใจword หลายคำค่ะพอจะประติดประต่อดังนี้ โลกาภิวัฒน์---คน/มนุษย์-----การอยู่รอด แข่งขัน---ประเทศไทย----ประเทศสิงค์โปร์---logistic&trans handicrafts---agricutures จากคุณ : AOM (rampaii) - [ 9 ก.ค. 48 21:00:15 ]

ความคิดเห็นที่ 71 พี่ขามเรียงค่ะ ถ้าไม่เป็นการรบกวนจนเกินไป รบกวนความรู้เรื่องกลยุทธ์การทำธุรกิจโดยรวม ของคนสิงค์โปร์หน่อยได้ไหมค่ะ มุมมองปัจจุบันและคาดการณ์ในอนาคต รบกวนจริงๆ ค่ะ จากคุณ : AOM (rampaii) - [ 9 ก.ค. 48 21:05:52 ]

ความคิดเห็นที่ 72 กลับมาแอบเก็บความรู้เหมือนเดิมคะอ. จากคุณ : ลูกศิษย์ลับๆๆ (นู๋ชอบBs) - [ 9 ก.ค. 48 22:20:18 ]

ความคิดเห็นที่ 73 เรียน อาจารย์ขามเรียง และ พี่ๆ ผู้ทรงคุณวุฒิ ทุกท่านค่ะ ก่อนอื่นขอขอบคุณอาจารย์ค่ะ ที่นึกถึงกัน  ข่าวคอนเฟิร์มค่ะอาจารย์ กำลังลุยธุรกิจอยู่จริงค่ะ  พลิกโผมหาศาลค่ะ เพราะการทำธุรกิจ เป็นสิ่งที่พยายามเลี่ยงตลอด ไม่ว่าใครจะชวนด้วยวิธีใด  เพราะไม่เคยรู้สึกว่าเป็นสิ่งที่สนุกเอาซะเลย แต่ทุกวันนี้ยังสนุกอยู่ค่ะอาจารย์   สนุกและสุขด้วย เพราะรู้สึกว่าตัวเองโชคดีมากๆ ที่ชีวิตบนสีลม ทำให้ได้พบเจอกลุ่มคนที่แบมสัมผัสได้ถึงความมีศีลและคุณธรรม (อย่างน้อยแบมก็เขียนให้เกี่ยวกับกระทู้อาจารย์ จิ๊ดนึง   แต่ได้จิ๊ดนึงจริงค่ะ เพราะแบมไม่มีวันอรรถาธิบายได้เท่ากับท่านผู้รู้จริงหลายท่านในที่นี้ค่ะ) น่าแปลกนะคะ อาจารย์ มีหลายครั้งที่แบมแปลกใจมากๆ  แบมไม่ได้เป็นนักคิดมากไปกว่าเป็นนักปฏิบัติ  เป็นประเภทบ้าลงมือทำ   เมื่อลงมือทำ แบมไม่เคยละจากเป้าหมาย แต่มีบ้างอยู่เหมือนกัน  ที่พบว่า เป้าหมายสว่างน้อยลง    ซึ่งสิ่งที่แปลกคือ ณ เมื่อนั้นมักจะมีมิตรแท้โยนไฟเพิ่มให้ความสว่างลุกโชน  เพื่อที่จะบอกแบมว่า อย่าหยุดที่จะเดินต่อ   ทุกวันนี้เข้าใจคำว่ามิตรแท้ และ ตัวตนของคน อย่างลึกซึ้งกว่าเดิม  แบ่งแยกประเภทคนได้ชัดเจนกว่าเดิม   อย่างไรเสีย  ก็ยังคอนเฟิร์มว่า ความดีและน้ำใจไม่เคยหมดไปจากใจคน  และคุณธรรมในใจคนประเมินค่าไม่ได้จริงๆ ค่ะ ได้อ่านทุกความเห็นของทุกท่านในที่นี้  รู้สึกยินดีแทนสีลม ที่สามารถรวบรวมทุกท่านเพื่อสื่อสารแนวคิดที่มีค่าสู่ผู้อื่น   ขอแสดงความนับถือใจทุกท่านค่ะ ต้องขออภัยอาจารย์ และทุกท่าน ที่ใช้พื้นที่กระทู้ไปในเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องซะเท่าไร   แต่มาด้วยความระลึกถึงค่ะ  โดยเฉพาะอาจารย์ขามเรียง  ระลึกถึงด้วยความเคารพเสมอค่ะ  ต่อไปคงได้มาขอความรู้เป็นระยะๆ ค่ะ หวังว่าคงได้รับความกรุณาจากอาจารย์ค่ะ สีลมมีคุณค่าเพราะทุกท่านค่ะ ขอบคุณค่ะ แบม จากคุณ : bam_ka@ - [ 10 ก.ค. 48 01:08:56 ]

ความคิดเห็นที่ 74 แปะ ๆ ๆ ว่าอ่านถึงตรงนี้คะ จากคุณ : กุนซือเอกแห่งรัฐวุ่ย - [ 10 ก.ค. 48 04:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 75 มีมิตรสหายเข้ามาเยี่ยมเยียนอย่างอบอุ่น แม้จะไม่ต้องร่วมแสดงความรู้ความคิดเห็นครับ น้องกุนซือ,คุณแบม หากมีอะไรยินดีครับ หลังไมค์ได้ทุกเวลา และขอให้ประสพความสำเร็จ เกาะกัดไม่ปล่อยนะ ,ลูกศิษย์ลับๆอาจเป็นตัวจริงในห้องเรียน?...เดาเล่น, คุณsharing แชร์ความคิดดีและชัดเจนครับ เข้าใจง่ายด้วย สำหรับคุณรำไพ เรื่องสิงคโปร์เป็นเรื่องละเอียดอ่อนทางกระทู้สาธารณะตรงนี้ ขออนุญาตหลังไมค์คงไม่รังเกียจนะครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 10 ก.ค. 48 23:38:05 ]

ความคิดเห็นที่ 76 สิ่งที่ได้กล่าวกันมายาวพอสมควร พอมองได้ว่าเป็นเรื่องการใช้พุทธิปัญญาพึ่งพาตนเอง มาทำมาหากิน  ผมคงจะขออนุญาตนำเข้าสู่ประเด็นที่๒.พุทธิเมตตรัย-มหายาน การพึ่งพาพี่เลี้ยงและที่ปรึกษา หรือหน่วยงานทางราชการ กระทำได้หลายกรณีครับ สมัยที่ผมทำเริ่มธุรกิจ ผมใช้เวลาตัดสินใจเพียง๓วัน ลาออกมาเริ่มประกอบการ ผมมีพี่เลี้ยงครับ คอยป้อนงานจนหนึ่งปีผ่านไป ผมเริ่มหางานเข้ามาเองได้จากคุณค่าของงานที่ให้กับลูกค้า นอกจากนั้นผมยังมีที่ปรึกษาที่ดีและจริงใจช่วยเหลือเรามาตลอดเมื่อเราต้องการคำปรึกษา สิ่งนี้ต้องมีความกตัญญูกตเวทิตาตอบนะครับ และผมไม่เคยคิดว่าบุญคุณนั้นชดใช้คืนได้หมด อย่าให้หมดครับไม่ต้องกลัว ยิ่งไม่ลืมบุญคุณยิ่งมีโอกาสก็ชดใช้ไปเรื่อยๆจนตายจากกันไปข้างหนึ่ง ตรงนี้บอกได้เลย คนที่กลัวเป็นหนี้บุญคุณคน ผมว่าคิดผิด ขอได้โปรดคิดใหม่เถิด ในแง่กลับกัน ผู้ที่ทำธุรกิจจนเจริญรุ่งเรืองแล้ว ควรมีจิตใจให้ผู้อื่นพึ่งพาอาศัยได้เติบโตขึ้นมาบ้าง เป็นพันธมิตรกัน อย่าไปใช้กลยุทธ์ฆ่าเขาเลย สมัยใหม่นี้ผมได้ยินได้ฟังหลายเคสว่า ธุรกิจของฝรั่งก็เปลี่ยนคู่แข่งให้มาเป็นพันธมิตรกันแล้ว ธุรกิจทั้ง๒ฝ่ายกลับขยายตัวเพิ่มขึ้นจากการได้ลูกค้ามารวมกัน จากฐานะการเงินที่เป็นปึกแผ่นมากขึ้น จากคุณ : ขามเรียง - [ 11 ก.ค. 48 00:07:47 ]

ความคิดเห็นที่ 77 มาทำ bookmark ว่าอ่านมาถึงตรงนี้แล้ว :) ยังอ่านแบบสืบสาวปัจจัย และแยกองค์ประกอบอยู่คะ จากคุณ : :) - [ 11 ก.ค. 48 04:19:23 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 78 คุณอมยิ้มอุตสาหะ ค้นงานเขียนของท่านอาจารย์พระราชวรมุนีมาได้ และกำลังทบทวนทำความเข้าใจ คงทราบนะครับว่าพระราชวรมุนี พระธรรมปิฎก พระพรหมคุณาภรณ์คือพระอาจารย์องค์เดียวกัน อนาคตจะต้องรับพระราชทานพระยศเป็นชั้นสมเด็จฯในลำดับต่อไป ผมอ่านเวอร์ชั่นฉบับ"พุทธธรรม"ของท่าน ตอน "โยนิโสมนสิการ" การบรรยายสำนวนภาษาต่างกันบ้างแต่  "อรรถ" ครบถ้วนตรงกันครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 11 ก.ค. 48 18:16:49 ]

ความคิดเห็นที่ 79 คุณ sharing ทำให้ผมหัวเราะกับคอมพิวเตอร์ บาปหรือเปล่าเนี่ย... 555 จากคุณ : wbj - [ 11 ก.ค. 48 19:08:21 ]

ความคิดเห็นที่ 80 สวัสดีครับ พี่ขามเรียง และ พี่พ้องน้องเพื่อน ทุกท่าน ... แวะมา โชว์ My Blog ... ทำเว็บ Blog ไว้อ่านข่าวน่ะครับ ... ตัวอย่าง นวัตกรรมเล็กๆ ของยุค เศรษฐกิจฐานความรู้ ... สมัยก่อน หากผู้บริหารต้องการติดตามข่าวสาร ... วิธีหนึ่งที่นิยม คือ ตัด Clip ข่าวใช่มั๊ยครับ ... คราวนี้เลขา คนสวย ก็ ต้องตัดข่าวกันทุกเช้า ... สมัยนี้ เขียน โปรแกรม Script เพียง 3 บรรทัด ... ก็สามารถ ออโตเมติค อัพเดต ข่าวมาให้อ่านได้ทุกเช้า ... เลขาฯ ก็จะมีเวลา แต่งหน้าสวย ทุกเช้า ไม่ต้องมานั่งตัดข่าว ... จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 11 ก.ค. 48 20:12:47 ]

ความคิดเห็นที่ 81 ขอโทษทุกคน หวาออนทริปค่ะ แวะมาแปะไว้ก่อนว่าจะอ่าน ยังไม่มีเวลา ยาวจัง คงต้องตามให้ทันก่อนมังคะ ว่าคุยกันถึงไหนแล้ว แต่อย่างหวาว่า หวาก็พวกเกาะติดขอบกระทู้ค่ะ ไว้กลับจากทริปแล้วค่อยว่ากัน แต่เด๋วก็คงไปอีกแล้ว เฮ้อ ยังไงก็ขอให้มึความสุข สนุกกะกระทู้นี่กันนะคะ มีประโยชน์จริง ๆ บุญรักษาทุกท่านค่ะ จากคุณ : หวาจ้า - [ 12 ก.ค. 48 13:29:06 A:210.203.186.134 X: TicketID:014558 ]

ความคิดเห็นที่ 82 เมื่อคืนนี้ผมเข้าเว็บพันทิปไม่ได้เลย ท่านอื่นเป็นอย่างไรบ้าง? คุณหวาออนทริปงานอะไรครับ แอร์โฮสเตสเที่ยวบิน? หมดเวลาแล้ว....คืนนี้หากว่างจะเข้ามาพูดเรื่อง...การไม่ประมาท กับการลดจุดอ่อนของตน, ขององค์กร ครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 13 ก.ค. 48 13:07:57 ]

ความคิดเห็นที่ 83 แวะเวียนมากล่าวคำทักทายค่ะ สวัสดีค่ะ อ.ขามเรียง โก พี่ว่าที่ดีอาร์ พี่จุง พี่หวา พี่แบม พี่อมยิ้ม และทุกๆท่าน ไม่ได้เข้ามาอ่านซะหลายวัน (ยอมรับว่าตอนนี้ยังอ่านกระทู้นี้ไม่จบเลยค่ะ...เฮ้อ) ตอนนี้กำลังปั่นงานอยู่ค่ะ เพราะต้องเร่งแปลหนังสือให้เสร็จทันกลางเดือนหน้า ช่วงนี้ก็เลยไม่ค่อยได้เข้ามาเท่าไหร่ แต่ก็ยังคอยติดตามความเคลื่อนไหวของกระทู้อยู่เช่นเดิม วันนี้ฝนตกหนักมากๆ แต่ยังโชคดีที่ทำงานที่บ้าน ก็เลยไม่ต้องเผชิญกับรถติด ยังไงทุกท่านรักษาสุขภาพด้วยนะคะ เดี๋ยวเจอหวัดเล่นงานเข้าแล้วจะแย่ แล้วจะเข้ามาทักทายใหม่นะคะ จากคุณ : ฤทธิรัตน์ - [ 13 ก.ค. 48 14:47:20 ]

ความคิดเห็นที่ 84 สวัสดีครับคุณฤทธิ์รัตน์ กระทู้แบบนี้ อ่านช้าๆดีแล้วครับ ย่อยง่ายขึ้น มันเป็นเรื่องหรือวิธีการมอง ไปยังสังคมข้างหน้า ที่ต่างจากการเดิมตามกันแบบเดิมๆอย่างเคยชินแล้ว โลกหมุนมาถึงยุควิกฤติพลังงานแล้ว ใครยังเคยชินกับหลุมสบาย คงจะตกอยู่ในความประมาทและอาจกระโดดออกจากหลุมไม่ทัน ในวันหนึ่ง แต่การเตรียมตัวควรเป็นไปตามหลักพุทธเรื่อง การทำจิตใจให้ร่าเริงผ่องใส พร้อมเผชิญชีวิตประจำวันอย่างมี..สติ อาจมีหลายคนที่ไม่อยู่ในสภาพการทำจิตให้ร่าเริงผ่องใสได้ ผมเข้าใจและเห็นใจครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 13 ก.ค. 48 22:38:32 ]

ความคิดเห็นที่ 85 ธรรมสวัสดีทุกท่าน ไม่ได้เป็นแอร์ค่ะคุณขามเรียง อุเหม่ อยากเป็นจริง ๆ จะได้ไปเที่ยวไหน ๆ แต่เส้นทางชีวิตมันหักเหหลายเที่ยวแล้ว คงมะมีโอกาสแล้วค่ะ อิอิ เพราะฉนั้นก็จงพอใจกะสิ่งที่มี เป็น และได้ทำดีกว่า เพราะงานมันไม่มีชีวิตค่ะ งานมันเลยไม่รักเรา แต่เราต้องรักงานของเรา เพราะงานของเรา เลี้ยงชีวิตเรา และทำให้เรามีโอกาสที่จะให้ผู้อื่น จากสิ่งที่เรามี และเป็น หวาสนุกกับงานของหวาเสมอ แม้บางครั้งจะรู้สึกเหนื่อยมาก ๆ แต่ก็ไม่ถึงกะท้อแท้ และหมดหวัง ทุกเรื่องราวมีทางออก แค่นั่งลงคิด และหยุดคิด หลวงพ่อชาท่านสอนให้ใช้ความอยากให้มีประโยชน์ และจงหัดหยุดที่จะอยาก หวากลับมาจากทริปแล้ว ได้คุยกะคุณ จุงเมื่อสักครู่ เสาร์นี้ขอให้บันเทิงกันนะคะ หวังว่าน้อง ๆ คงได้รับประโยชน์จากการชักใยของแมงมุมทั้งสองท่านค่ะ น้องฤทธิรัตน์ โชคดีจังค่ะ ที่ไม่ต้องออกไปเจอฝนตก และรถติด เนี่ยฟ้าร้องอีกแล้ว ตกเกือบทั้งวันเลยนิ เลยได้อยู่บ้านทำกับข้าวให้หลาน ๆ ทาน ใครหิวมาฝากท้องได้ค่ะ อิ อิ ยังอ่านไม่หมดเหมือนกัน ยาว ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ อีกแล้ว ต้องค่อย ๆ ย่อย อย่างคุณขามเรียงว่า ขอเวลาสักพัก จะขอมาคุยบ้างว่าจากประสบการณ์ของตัวเอง ประยุกต์ใช้หลักธรรมกับการทำงานอย่างไร อาจไม่มีภาษาสวยมากล่าวขานให้ฟังกัน แต่เป็นภาษาของพวกเรา ชาวพุทธ เล่าขานกันง่าย ๆ ฟังสบาย ๆ ทักทายทุกท่านตรงนี้ คุณด๊อก คุณอนาวิน คุณอมยิ้มจากแดนไกล สบายดีนะคะ และอีกหลาย ๆ ท่าน ที่มิได้เอ่ยชื่อ อ้อ น้องกุยแก นู๋แบม โกเฒ่าขา มาด้วยเปล่าคะ รวมไปถึงบางคนที่เข้ามาอ่านอย่างเดียวอย่างที่หวาเคยทำ ธรรมสวัสดีทุกท่านค่ะ แล้วคุยกันน้า บุญรักษาค่ะ จากคุณ : หวาเอง - [ 14 ก.ค. 48 00:18:56 A:210.203.187.100 X: TicketID:014558 ]

ความคิดเห็นที่ 86 พอคุณขามเรียงพูดถึงเรื่องการมองไปข้างหน้า ไม่ใช่การเดินตามกันไปแล้ว ทำให้นึกถึงเรื่องของกระแสค่ะ บางทีคนเราอาจจะลืมที่จะมองไปทางอื่น เพราะติดอยู่กับกระแส ทำให้คิดว่ามันมีแค่ทางเดียวที่จะเดินต่อไป (Main Stream) หลาย ๆ คนอาจจะมีความคิดที่แตกต่าง แต่มีคนไม่กี่คนที่ทำได้มากกว่าคิด และอาจจะมีน้อยคนยิ่งกว่าที่เอาความคิดต่างมาปรับใช้ได้สำเร็จ แล้วสร้างเป็นกระแสใหม่ขึ้นมา กระแสเป็นส่วนหนึ่งที่ทำให้เกิดการยอมรับตามมานะคะ เพราะฉะนั้นถึงได้มีการสร้างกระแสขึ้น เพื่อให้เรื่องของใครต่อใคร เข้าถึงคนหมู่มากได้ง่ายขึ้น ตัวอย่างเช่น หลักการตลาดและบริหารของต่างประเทศที่เป็นที่ยอมรับกันทั่วไป อาจจะไม่ใช่หลักการที่ดีที่สุด แต่เป็นหลักการที่ได้รับการยอมรับ และเข้าถึงกลุ่มเป้าหมายได้มากที่สุด เมื่อองค์กรหรือบุคคลนำมาใช้ ก็ทำให้ได้รับการยอมรับในหลักการได้ง่าย ที่เกี่ยวกับกระทู้ของคุณขามเรียง ก็คงเป็นเรื่องของการทำให้การบริหารํธุรกิจเชิงพุทธเป็นที่ยอมรับของคนในกระแสได้อย่างไร ปัญหาสำคัญอาจจะอยู่ที่คุณมีเครื่องมือในการสร้างกระแสที่มีประสิทธิภาพเพียงพอหรือเปล่า แล้วกระแสจำเป็นแค่ไหนในการทำให้หลักการของคุณเป็นที่ยอมรับ ถามอีกข้อนะคะ ปกติหลักการบริหารเชิงพุทธก็ไม่ได้สอนให้เราไปแข่งขัน หรือแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่นกับใคร แล้วเราควรจะใช้หลักการบริหารเชิงพุทธบริหารธุรกิจที่มีการแข่งขันสูง มีการเปลี่ยนแปลงในทางธุรกิจ รวดเร็ว รุนแรง ได้อย่างไรคะ แล้วถ้าเราต้องการสร้างหลักการบริหารเชิงพุทธให้เป็นที่ยอมรับในสากล เราจะชักจูงคนที่ต้องการเห็นผลตอบแทนในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร เที่ยวนี้คุณ wbj คงไม่ได้หัวเราะกับคอมพิวเตอร์ คราวหน้าอย่าทำทางไว้ให้ก่อนนะคะ รับรองว่าถ้าชงมาดี จะไม่มีผิดหวัง แล้วคุยกันค่ะ แก้ไขเมื่อ 15 ก.ค. 48 23:30:55 จากคุณ : sharing - [ 14 ก.ค. 48 01:40:25 ]

ความคิดเห็นที่ 87 ผมขอนิยามคำถามของคุณแชริงว่าเป็นsmart questions ครั้งหนึ่งหากพวกเรายังไม่ลืม มีผู้สร้างแนวทางธุรกิจเชิงพุทธขึ้นมาในแผ่นดินไทยแล้ว กลุ่มของพระโพธิรักษ์และคุณจำลอง ศรีเมือง อย่างไรล่ะ ปัจจุบันกลุ่มนี้ยังได้ดำเนินกิจกรรมหลายอย่างที่เป็นธุรกิจเชิงพุทธ ผมเองต่างหากที่ไม่ได้เป็นผู้นำคิดและลงมือปฏิบัติตรงนั้น อีกที่หนึ่งทางวัดธรรมกาย ได้นำแนวทฤษฎีทางธุรกิจเข้ามาใช้ในกิจการศาสนาอย่างได้ผล ทั้ง๒แห่งเป็นตัวอย่าง หากจะเรียกว่าเขาสร้างกระแสขึ้นมาได้ดีในระดับหนึ่งแล้ว ต้องมองให้ออกและยอมรับแง่ดี มันมีเหตุที่เขาต่างมีข้อผิดพลาด เราจะต้องมาช่วยกันวิเคราะห์ครับ ผมไม่อยากวิเคราะห์คนเดียว ต้องให้คุณแชริงและพวกเราทุกคนมามีส่วนร่วมกันทำตรงนี้ หาจุดดีนำมาใช้ ขจัดจุดอ่อนออกไป เห็นหรือไม่ครับ มันมีปรากฎการณ์ที่สังคมพร้อมจะตามกระแสนี้อยู่แล้วในส่วนลึกของสังคมไทย จะว่าไปทำไมมี ฝ่ายยุโรปเอง เขามีกลุ่มSocial Venture Network(SVN)เกิดขึ้นหลายปีแล้ว กลุ่มนี้เป็นแนวที่ผมสัมผัสอยู่ห่างๆ เขาอาจจะไม่ได้เป็นเชิงพุทธแต่เขามีแนวสังคมและธรรมชาติเป็นหลัก ซึ่งเขาได้มาร่วมกับกลุ่มมูลนิธิเสฐียรโกเศศและนาคะประทีป มีคุณปรีดา เตียสุวรรณ เป็นประธานSVNฝ่ายไทย ที่นี่ผมมิได้ใกล้ชิดนัก แต่ก็คิดว่ายังไปได้ดีครับ แนวดั้งเดิมอีกแนวคือแนวสหกรณ์ ผมก็ว่ามันใช้ได้ในหลายๆตำบลของประเทศ แต่ยังมีอีกหลายแห่งที่ไม่สำเร็จ ที่ไม่สำเร็จผมว่ามันขาดภาวะผู้นำและการต่อเนื่องครับ คนไทยมีจุดอ่อนตรงนี้ครับ เราใช้หินยานในดีกรีที่มากไป ใช้มหายานในดีกรีที่น้อยไป ไม่ใช้วิทยาศาสตร์เท่ากับที่ใช้ไสยศาสตร์และพิธีกรรมมากไปครับ ขออนุญาตให้เพื่อนท่านอื่นเข้ามาร่วมความคิดต่อ...ครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 14 ก.ค. 48 09:18:39 ]

ความคิดเห็นที่ 88 สำหรับผม...แม้จะรู้เรื่องพุทธไม่มากนัก แต่ก็หาญกล้าที่จะขอวิพากษ์เรื่องการบริหารเชิงพุทธ อีกคน... ธรรมกาย...เริ่มต้นด้วยการเน้น ปฏิบัติ การแสวงหาความสงบด้วยการใช้ ยุทธวิธี ความเป็นระเบียบ เรียบง่าย จนสามารถ สร้างเป็นองค์กรที่แข็งแกร่ง แล้วก็เปิด นโยบาย เงินสร้างบุญ บริจาคมากได้บุญมาก จนสามารถขึ้นสวรรค์ เฝ้าสมเด็จพระพุทธเจ้า จนมาถึง สอนว่า ความสุขระดับ นิพพาน มีอยู่จริง มีตัวมีตน และ ไม่สูญหาย(เป็นอัตตา) โพธิรักษ์ คิดแหวกไปจาก แนวเถรวาท สร้างอาณาจักร ตนเอง ออกจากเถรสมาคม เอาศร้ทธาแห่งการถือศีลที่คิดว่าเคร่ง ไม่กินเนื้อสัตว์ ไม่สวมเสื้อผ้าหรูหรา อยู่อย่างพอเพียง แยกตัวจากสังคมไทย...... เอส วี เอ็น(SVN)...มองเห็นว่า โลกเบียดเบียน สิ่งแวดล้อมมากไป บริษัทใหญ่ เอาเปรียบ ประชาชน  มนุษย์เราควรอยู่ร่วมกันด้วยการพึ่งพากัน รักษาสิ่งแวดล้อม จึงเป็นหน้าที่ของคนที่ต้องมาอาสาเข้ามาปรับความสมดุลย์ให้เกิดขึ้นในสังคม... ทั้ง ธรรมกาย และโพธิรักษ์ ต่างก็อ้างตัวว่าเป็นพุทธ แต่ เดินตามที่ อาจารย์สอน จึงคล้ายๆแนว อาจาริวาท ปฏิเสธแนวทาง เถรวาท ของไทย ที่ยึดถือ พระไตรปิฏก เป็นสรณะ.... การบริหารเชิงพุทธ...ที่แท้จริง มุ่งเน้นประเด็นดังนี้.. 1.การถือ ใจเป็นนาย กายเป็นบ่าว..นั่นคือให้ตามดูใจ ให้จิตใจบริสุทธ ไม่คิดร้าย มุ่งร้าย ผู้อื่น ดังคำสอนโอวาทปาฏิโมกข์ ที่ว่า มุ่งชำระจิตใจให้บริสุทธ 2.การไม่ทำบาปทั้งปวง คือ ทำธุรกิจ ต้องมุ่งที่ความซื่อสัตย์ ยุติธรรม ไม่เอาสิ่งของที่ไม่ใช่ของตัว ไม่เอารัดเอาเปรียบผู้อื่น เป็นต้น 3.การสร้างกุศลให้ถึงพร้อม คือ ต้องหมั่นทำความดี ทั้งต่อตนเองและผู้อื่น.. จริงๆแนวคิดแบบพุทธมี อีกหลายข้อ เช่น การยึดหลัก เมตตากรุณา ตามหลัก พรหมวิหาร 4  เป็นต้น.. ครับ..ก็ขอร่วมแจมเพียงแค่นี้ก่อน.. จากคุณ : คนอุบล - [ 14 ก.ค. 48 14:09:26 ]

ความคิดเห็นที่ 89 พุทธศาสนาไม่ได้สอนให้เราไปแข่งขัน หรือแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่นกับใคร อันนี้เป็นเรื่องจริงครับ แต่ขาดไปอย่างหนึ่งคือ พุทธศาสนาจะสอนให้เราแข่งขันกับตัวเอง โดยการสู้กับใจของตนเอง สู้กับความคิดที่ไม่ดีของตนเอง สู้กับความอยากของตนเอง ไม่ได้สู้กับใครเลย แต่สู้กับตัวเอง และ พระผู้มีพระภาคเจ้ายังเป็นองค์ปฐมในการทำเป็นแบบอย่างให้เห็นว่า เราควรที่จะช่วยเหลือผู้อื่นที่สมควรช่วย หรือ สามารถช่วยได้ ให้เขาได้เห็นธรรม เหมือนบัว 3 เหล่า ถ้าอยู่ในโคลนตมก็ไม่สามารถช่วยได้เหมือนกัน ซึ่งนัยยะของเรื่องนี้คือ การที่เราสามารถช่วยได้ก็ช่วย ถึงแม้นจะเหนื่อยมากขึ้นแต่ช่วยได้ก็ต้องช่วย แต่ถ้ามองแล้วว่าช่วยอย่างไร เขาก็ไม่ดีขึ้น ก็ต้องปล่อยวาง ต้องมีอุเบกขา เอาแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวก่อนครับ การบริหารธุรกิจในเชิงพุทธศาสตร์นั้น เน้นที่ต้องปรับปรุงตัวเองให้ดีก่อน ไม่ว่าสินค้าที่มีคุณภาพ สินค้าที่ดูดี สินค้าที่ไม่เอารัดเอาเปรียบคนซื้อ สิ่งเหล่านี้เป็นการตรวจสอบตัวเอง สินค้าที่ดีก็ย่อมเป็นที่ต้องการของคนที่รู้คุณค่า ยิ่งราคาที่ได้มาตรฐานด้วยแล้ว ยิ่งทำให้สินค้าที่ดีกว่า ย่อมจะขายได้ดีกว่า เพราะคนทั่วไปชอบใช้ของดีราคาย่อมเยา ในทางกลับกันของตะวันตก เขาเน้นเรื่องการตลาด การโฆษณาประชาสัมพันธ์ ของดีปานกลางก็สามารถขายได้มาก ไม่ได้เน้นเรื่องคุณภาพหรือความต้องการของผู้บริโภคสักเท่าใด นั่นทำให้ยาสีฟันบางยี่ห้อซึ่งถือหุ้นโดยต่างประเทศ ต้องไปมองจุดยืนของตัวเองใหม่ ที่โดยยาสีฟันของคนไทย ที่ไม่น่าจะมีโอกาสแซงหน้าได้ กลับแซงหน้าไปอย่างเงียบๆ แค่นี้ก็แสดงให้เห็นแล้วว่า การตลาดเชิงพุทธนั้นสามารถทำได้ และ สามารถประสบความสำเร็จได้เช่นกัน มาถึงเรื่องบริหารจัดการ จากเรื่องข้างต้น จะเห็นว่า เราต้องปรับปรุงตัวเราเองก่อน ก่อนที่จะไปแข่งขันกับใคร เราเอาใจไปอยู่กับคนอื่นมากเกินไป ทำให้เห็นว่า เขาดี เขาใหญ่ เขาดัง เขามีทุนมาก แต่กลับไม่ได้มองมายังบริษัทฯของตนเองเลยว่า เรามีอะไร มีอะไรบ้างที่เป็นทุน มีอะไรบ้างที่เราควรปรับปรุง ทำให้หลงลืมไปว่า จริงๆแล้ว การทำธุรกิจ เป็นการแข่งกับตนเอง ไม่ใช่แข่งกับคนอื่น ใครจะขายได้ดีมากน้อยแค่ไหน ก็แค่รับรู้และศึกษาเอาไว้ แต่การปรับปรุงทางด้านการทำงานของพนักงานของตนเอง หรือคุณภาพที่ได้จากการทำงาน นั้นเราต้องใส่ใจให้มาก ใช้ทรัพยากรที่มีอยู่ให้คุ้มค่า เพื่อลดต้นทุน เสริมการขายให้ดีขึ้น เพื่อสร้างรายได้ให้มากขึ้น แค่นี้ กำไรก็จะมากขึ้น เมื่อกำไรมากขึ้น ก็นำกำไรที่ได้มาปรับปรุงกิจการให้พัฒนาต่อไป ทั้งนี้ ธุรกิจ จริงๆแล้ว เราแข่งกับตัวเราเองทั้งสิ้น เราต้องพิจารณาตัวเองก่อน มองให้เห็นถึงความต้องการของตนเอง มุ่งมั่นในการทำให้เกิดผลกับตนเองก่อน เห็นไม๊ครับว่า มันก็ใช้หลักของพุทธศาสนาทั้งนั้น... เมื่อตนเองดีแล้ว ก็ต้องช่วยเหลือผู้อื่นที่กำลังหาทางออก มองว่าเขาสามารถช่วยได้ไม๊สอนได้ไม๊ ก็ช่วยๆกันไป ทำให้ธุรกิจเกิดสายใยเชื่อมโยงขึ้น ความปราถนาดี จะทำให้เขารู้ว่าเราควรที่จะเป็นมิตรทางการค้าด้วยหรือเพียงขายของให้ ในทางอีกด้านหนึ่งของการขาย ก็คือลูกค้า ซึ่งหากเราสามารถช่วยให้ลูกค้าสามารถประสบความสำเร็จในงานของเขา ก็เท่ากับเราประสบความสำเร็จเช่นกัน อย่างเช่น การที่เราเป็นผู้ผลิตสินค้าแบบขายส่ง เป็นเรื่องปกติของผู้ผลิตที่ต้องเข้าใจว่า ลูกค้าที่ใช้สินค้านั้นเป็นใคร และต้องการอะไร แต่บางคนไม่ได้คิดถึงคนขายเลย ก็เลยคิดว่า เราทำสินค้ามาเพื่อให้คนใช้อย่างเดียว แต่แท้ที่จริง คนกลางที่ขายสินค้า เป็นหัวใจหลักที่ต้องมองอย่างมาก ผู้ผลิตควรที่จะสนับสนุนให้คนกลางขายสินค้า สามารถอยู่รอด ได้กำไร พอเพียงกับความต้องการด้วย เพื่อให้เขาสามารถขายสินค้าให้เรา ถ้าไม่มีเขา การกระจายสินค้าของเราอาจจะน้อยกว่าจำนวนที่ควรจะขายได้นะครับ นี่ก็เป็นการให้ ให้เพื่อรับ สอนเขา ทำให้เขาอยู่รอด เป็นหลักของชายพุทธทั้งนั้น... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 14 ก.ค. 48 22:28:54 ]

ความคิดเห็นที่ 90 ไม่ได้เข้ามาหลายวัน นึกว่าต้องต้องกระทู้ใหม่ตามหากระทู้นี้เสียแล้ว โชคดีที่หาเจอ ขอนอกเรื่องนิดนึง มีใครอยู่ยะลาหรือบังเอิญต้องแวะไปแถวนั้นหรือเปล่าคะ ขอให้ปลอดภัยทุกคนนะคะ เมื่อวานต้องรออีเมลล์เพื่อนอยู่เกือบทั้งวัน กว่าจะส่งข่าวถึงกันได้ เล่นเอาลุ้นระทึกพอสมควร สรุปว่าปลอดภัยดี อ่านข่าวแล้วก็ได้แต่ เฮ้อ บ้านเราเมืองเรามันจะวุ่นวายไปถึงไหนหนอ ------------------------------------ เข้าเรื่องเสียหน่อย คำถามของคุณ sharing การทำให้การบริหารํธุรกิจเชิงพุทธเป็นที่ยอมรับของคนในกระแสได้อย่างไร ความคิดส่วนตัวนะคะ การบริหารธุรกิจเชิงพุทธ นอกจากจะไม่เอารัดเอาเปรียบใคร (ไม่ทำชั่ว) และต้องพัฒนาตัวเอง (ทำดี) แล้ว สิ่งสำคัญคือ ใจต้องบริสุทธิ์ (ขจัดกิเลส) ดังนั้น คงต้องดีความกันก่อนว่า คนในกระแสที่ต้องการผลตอบแทนในระยะเวลาสั้นๆ คือใคร ถ้าเป็นคนที่ต้องการวัตถุ (เงิน)จำนวนมากๆ เขาไม่สนใจหรอกคะ แต่ถ้าเป็นคนที่ต้องการความสุขในชีวิต ไม่ต้องโฆษณาเขาก็มาคะ ในโลกนี้มีเทคนิคเชิงบริหารมากมายที่ได้รับการยอมรับว่ามีประสิทธิภาพ ทั้งในการทำลายคู่แข่งและหากำไร แต่มีเทคนิคไหนบ้างล่ะคะ ที่จะทำให้คุณ ตื่นก็สุข หลับก็เป็นสุข ไม่ต้องกังวลใจว่าพรุ่งนี้จะโดนหักหลังไหม คู่แข่งที่เราจำกัดไปจะฟื้นตัวได้เมื่อไหร่ หรือเมื่อไหร่จะมีกำไรถึงหมื่นล้านแสนล้าน ฯลฯ เรื่องสำคัญก็เลยไม่ใช่ การทำให้อยู่ในกระแส แต่เป็นการทำอย่างไร ให้การบริหารธุรกิจเชิงพุทธ ออกมาเป็นรูปธรรมที่ใครๆก็เข้าใจ และนำไปใช้ได้ต่างหาก (ปัญหาก็คือ อ่านมาตั้งนาน ยังไม่เป็นรูปธรรมเท่าไหร่เล้ย ให้ .. ซิ สงสัยต้องของกรณีศึกษา มานั่งวิเคราะห์ต่อ) ปล กรณี ธรรมกาย ส่วนตัวเห็นว่าเป็นนำธุรกิจมาประยุกต์ใช้ในการเผยแพร่ศาสนาและความเชื่อคะ ไม่คิดว่า เขาเอาหลักการทางศาสนามาประยุกต์ใช้สักเท่าไหร่ เพราะเท่าที่ได้ข้อมูลจากคนที่หลงวนเวียนเข้าไป ในนั้นมันร้อนน่าดูเลย ของทางสันติอโศก นี่ค่อนข้างชัดว่าอยู่ได้โดยไม่เดือดร้อน แต่ไม่แน่ใจว่าจะเป็นตัวอย่างในกรณีนี้ได้ เพราะวัตถุประสงค์อาจต่างกัน อีกที่ที่นึกได้ ก็คือวัดสวนแก้ว ที่รับบริจาคของมาซ่อมแซม แล้วขายในราคาถูกให้คนยากจน คงเป็นตัวอย่างในเชิงบริหารได้บ้าง แต่คงไม่เหมือนชีวิตจริงเท่าไหร่ เพราะถือได้ว่าเป็นธุรกิจที่แทบไม่มีต้นทุน และทำเพื่อการสังคมสงเคราะห์ หาตัวอย่างยากจริงแฮะ จากคุณ : :) - [ 16 ก.ค. 48 01:58:56 A:24.226.44.151 X: TicketID:080273 ]

ความคิดเห็นที่ 91 แถม Key word สำหรับการบริหารธุรกิจเชิงพุทธ สัก 2 คำนะครับ คำแรก ...ธรรมาภิบาล (Good Governance)  เกมสะอาดที่ท้าทาย ในการบริหารจัดการ... หลัก 6 ประการ 1. ความซื่อสัตย์สุจริต 2. ความเปิดเผยโปร่งใส 3. ความรับผิดชอบที่สามารถตรวจสอบได้ 4.ความชอบธรรมและยุติธรรม 5. ความมีคุณภาพและประสิทธิภาพ 6.ความมีคุณธรรมจริยธรรมองค์กรทางธุรกิจ แปรเป็นวิธีปฏิบัติสำหรับองค์กรใน 3 ด้านหลัก 1.ด้านพนักงาน 2. ด้านผู้บริโภค 3. ด้านสังคมและสิ่งแวดล้อม ตัวอย่าง เมื่อองค์กรมีการปฏิบัติที่ดีต่อพนักงานบุคลากรก็มีความสุขในการทำงาน ผลที่ตามมา พนักงานมีขวัญกำลังใจทำงานอย่างเต็มที่ และพร้อมมีส่วนร่วมในความก้าวหน้าของบริษัท เมื่อองค์กรปฏิบัติเป็นอย่างดีกับลูกค้าและกับสังคม ผลที่ตามมา ลูกค้าก็จะเกิดความเชื่อมั่นในคุณภาพและมาตรฐานสินค้าของบริษัท ก่อให้เกิดการยอมรับในตราสินค้า แล้วเลือกใช้สินค้าของบริษัทอย่างต่อเนื่อง ถ้าบริษัทหวังแต่เพียงผลกำไรสูงสุด โดยกดเงินเดือนพนักงานไม่มีการพัฒนาบุคลากร พนักงานจะทำงานไปให้จบในวันหนึ่งๆ เท่านั้นเมื่อบริษัทอื่นเสนอเงินเดือนที่สูงกว่าให้ พนักงานก็พร้อมลาออกเสมอ ธุรกิจจะเติบโตอย่างต่อเนื่องได้ยาก เช่นเดียวกัน หากบริษัทลดต้นทุนสินค้าโดยเอาวัตถุดิบที่ไม่ดีแต่มีราคาถูก มาผลิตขายให้กับลูกค้า วันหนึ่งเมื่อลูกค้ารับรู้ขึ้นมาลูกค้ารายนั้นและอีกหลายๆรายที่ได้รับการบอกต่อก็จะไม่ซื้อสินค้าของบริษัทอีกต่อไป จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 16 ก.ค. 48 10:03:40 ]

ความคิดเห็นที่ 92 คำที่ 2 ... DQ (Dhamma Quotien)  ความฉลาดทางธรรม ... คงจะเคยได้ยิน IQ ความฉลาดทางปัญญา และ EQ ความฉลาดทางอารมณ์  กันมาบ้างแล้วนะครับ  บางคนอาจเรียก DQ ว่า "สภาวะธรรม" แต่ผมขอเรียกว่า ความฉลาดทางธรรม นะครับ จาก ...คคห. 86 คุณ Sharing ปกติหลักการบริหารเชิงพุทธก็ไม่ได้สอนให้เราไปแข่งขัน หรือแก่งแย่งชิงดี ชิงเด่นกับใคร แล้วเราควรจะใช้หลักการบริหารเชิงพุทธบริหารธุรกิจที่มีการแข่งขันสูง มีการเปลี่ยนแปลงในทางธุรกิจ รวดเร็ว รุนแรง ได้อย่างไรคะ แล้วถ้าเราต้องการสร้างหลักการบริหารเชิงพุทธให้เป็นที่ยอมรับในสากล เราจะชักจูงคนที่ต้องการเห็นผลตอบแทนในระยะเวลาอันสั้นได้อย่างไร .... ถ้าจะให้แข่งขันได้ แถมเพิ่มพลังความคิด ความสามารถอย่างไร้ขีดจำกัด สมัยนี้ต้องมี DQ (Dhamma Quotient) แนวคิดที่คน...องค์กรสายพันธุ์ใหม่ในเมืองไทย และโลกตะวันตกพูดถึง และนำมาปฏิบัติกันแพร่หลายมากขึ้น ท่ามกลาง Creative Economy ควรอย่างยิ่งที่ต้องเร่งศึกษา และนำมาปฏิบัติอย่างจริงจัง ณ บัดนี้ วันนี้ DQ (Dhamma Quotient) จะยังเป็นเรื่องที่อธิบายยาก เพราะ DQ เป็นคลื่นหรือพลังงานบางอย่างที่จับต้องไม่ได้ พิสูจน์ไม่ได้ แต่จะรับรู้ได้ก็ต่อเมื่อคนๆ นั้นเข้าไปปฏิบัติด้วย ตนเองแล้วเท่านั้น กระนั้นก็ตาม ความสนใจในเรื่อง DQ โดยเฉพาะในเรื่องการฝึกจิตให้เป็นสมาธิ เริ่มเป็นที่สนใจและกล่าวขวัญกันมากขึ้น ซึ่งไม่ใช่แค่ในบ้านเราเท่านั้น แต่โลกตะวันตกก็เริ่ม ให้ความสำคัญมากขึ้นแล้วเช่นกัน ดังจะเห็นได้จากนิตยสาร "Times" ได้หยิบประเด็น "ศาสตร์ของสมาธิ" มานำเสนอเป็นประเด็นปก เมื่อเดือนสิงหาคมปีที่แล้ว ไม่เพียงเท่านั้น หนังสือธรรมะภาษาอังกฤษ Dhamma Moment ที่เพิ่งเปิดตัวที่งานหนังสือนานาชาติ แฟรงก์เฟิร์ต บุ๊กแฟร์ ที่จัดขึ้น เมื่อต้นเดือนตุลาคมปีที่ผ่านมา ก็ได้รับความนิยม มีประเทศต่างๆขอซื้อลิขสิทธิ์ไปเป็นจำนวนมาก แสดงให้เห็นถึงกระแสความสนใจในเรื่อง "สภาวธรรม" ได้เป็นอย่างดี       คนสายพันธุ์ใหม่...พลาดไม่ได้ จากการที่โลกก้าวเข้าสู่ยุค Creative Economy ซึ่งเป็นช่วงเวลาที่คนทุกคนต้องพัฒนาความคิดสร้างสรรค์กันมากขึ้น จึงไม่แปลกที่ช่วงเวลานี้ เราจะได้ยินนักการตลาดหลาย คนพูดถึงคำว่า BreakThrough, Think out of the box และมีการจัดหลักสูตรอบรมให้คนคิด นอกกรอบกันมากขึ้น พร้อมๆกับการเข้าสู่ยุคความคิดสร้างสรรค์ ก็เป็นช่วงเดียวกันกับที่สังคมไทยเริ่มตระหนักว่าเรากำลังเข้าสู่ยุค "สังคมอุดมปัญญา" (Knowledge Base Society) เรื่องราวทุกเรื่องราว ข้อมูลทุกอย่างในโลกสามารถสืบเสาะค้นหาได้ในชั่วพริบตาจาก การเข้ามาของอินเทอร์เน็ต ส่งผลให้ผู้คนฉลาดขึ้น แม้การขูดต้นไม้ขอหวยจะยังไม่หายไปจากสังคมไทย แต่ในสังคมระดับบนซึ่งเป็นสังคมของ ผู้มีความรู้ ได้เริ่มศึกษา ทดสอบ และพิสูจน์ในสิ่งที่เคยเชื่อ ทำให้ DQ จึงเฟื่องฟู และได้รับความ นิยมมากขึ้น ศาสนาพุทธ ในเยอรมนีเริ่มเฟื่องฟูมากขึ้น คนที่สนใจเป็นกลุ่มคนที่มีการศึกษา ซึ่งมีประมาณแสนกว่าคน ตรงนี้ตรงกับบุคลิกของคน สายพันธุ์ใหม่ เป็นคนที่มีภูมิธรรม เป็นคนที่หลอกได้ยาก เพราะพร้อมที่จะเรียนรู้และพิสูจน์ กับตัวเอง เป็นคนที่มีความกระตือรือร้นในการเรียนรู้ คนที่มีภูมิธรรมสูงจะเป็นคนที่มีความคิด สร้างสรรค์สูง เริ่มคิดนอกกรอบมากขึ้น (ดนัย จันทร์เจ้าฉาย) จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 16 ก.ค. 48 10:22:41 ]

ความคิดเห็นที่ 93 สวัสดีครับ พี่ๆและเพื่อนๆ รวมถึงน้องๆ ทุกคน ครับ อือม ... เห็นคำว่า ธรรมสวัสดี ของคุณหวาแล้วนึกถึง เพื่อนคนนึง ... สมัยที่เรียน MBA  จุฬาฯ ด้วยกัน ชอบลงท้าย อีเมล์ ด้วย ธรรมสวัสดี... รู้สึกดีนะครับที่มาได้ยินอีกครั้งหนึ่ง ปล. ประมาณ ปลายปี นี้ ผมจะมีสัมมนาที่ เยอรมัน  หากมีประเด็น อะไร ที่น่าสนใจ จะเก็บมาฝาก นะครับ แก้ไขเมื่อ 16 ก.ค. 48 10:29:54 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 16 ก.ค. 48 10:23:58 ]

ความคิดเห็นที่ 94 การนิยามแนวคิดและแนวกระบวนการนำไปปฏิบัติเริ่มชัดเจนที่ชักใยออกจากกระหม่อมของ... คุณว่าที่ดีอาร์ คุณอมยิ้ม ยังยั้งความในใจอยู่ ปล่อยเต็มที่อีกนิดสิครับ และเชิญคุณแชริงปุจฉาเข้ามาอีกครับ วันนี้นำทางคุณวิบูลย์ไปเลกเชอร์ประสพผลสำเร็จดีมาก ลูกศิษย์ติดใจการสอนขอลายเซนต์และขอถ่ายรูปด้วยเพียบ...มีน้องVyddeตามไปเก็บความรู้ไม่ตกหล่น จากนั้นเราไปเที่ยววังน้ำเขียว เที่ยวชมภูมิทัศน์แหล่งกำเนิดต้นน้ำลำมูลบนและลำน้ำบางปะกง ได้สูดหายใจนำเข้าออกซิเจนสดบริสุทธิ์จากเทือกเขา บรรจุไว้เต็มปอดทุกคน เป็นรายงานทริปพิเศษของใยแมงมุมสีลม...ที่เหลือรอคนอื่นเข้ามาเล่าให้ฟังครับ จากคุณ : ขามเรียง - [ 16 ก.ค. 48 23:19:21 ]

ความคิดเห็นที่ 95 สวัสดีครับพี่ขามเรียง และทุกท่าน ... แวะมาทักทายเช้านี้ A History of Knowledge  เป็นหนังสือที่เขียนโดย ชาร์ลส์ แวน ดอแรน เนื้อหา กล่าวถึง ศาสนา ต่างๆ ที่มาของศาสนา ซึ่งเป็นที่มาของความรู้ ... " พระพุทธศาสนาเป็นความคิดทางจริยธรรมที่ยิ่งใหญ่และยังมีพลวัต(Dynamic) ทางความคิดที่ทันสมัย การอธิบายของศาสนาพุทธจึงมีความหมายในเชิงโครงสร้างที่แข็งแกร่ง ซึ่งตอนนี้กลับไปมีอิทธิพลในตะวันตก" ในฐานะที่ผมมีพื้นฐานจากการเป็นนักเรียนทางสายวิทยาศาสตร์ ผมค่อนข้างสนใจประเด็นของหนังสือในการมอง พุทธศาสนา ในมุมมองของนักวิทยาศาสตร์ วิธีการที่ได้มาซึ่งความรู้ใหม่ๆ ที่นักวิทยาศาสตร์ฝั่งโลกตะวันตก ทำไว้ให้กับมวลมนุษยชาติ ซึ่งเรียกว่า "วิธีการทางวิทยาศาสตร์" มันช่างเทียบเคียงได้กับ แนวทางของพุทธศาสนา เป็นอย่างยิ่ง หากพิจารณาในองค์รวม ... ศาสตร์ต่างๆเหล่านี้หากนำมาบูรณาการแบบลงตัว จะก่อให้เกิด นวัตกรรม ไปได้อย่างไม่มีที่สิ้นสุด คราวนี้ก็ขึ้นอยู่กับพวกเราในฐานะนักบริหารธุรกิจ แล้วล่ะครับ  ว่าจะนำนวัตกรรมต่างๆเหล่านี้ มาเล่นกับ ธุรกิจ อย่างไร เพื่อก่อให้เกิด Wealth แก้ไขเมื่อ 18 ก.ค. 48 09:18:41 จากคุณ : ว่าที่ ดีอาร์ - [ 18 ก.ค. 48 09:17:03 ]

ความคิดเห็นที่ 96 สวัสดีครับ คุณว่าที่ดีอาร์และทุกท่าน นั่นแหละไม่ต้องรอตะวันตกนำวิถีพุทธกลับมาสอนและสั่ง เราทำของเราไปเลย ผมมองเห็นกาลข้างหน้ารออยู่ คิดต่อครับ อย่าหยุด คุณว่าที่ดีอาร์ (อาจารย์ของเราจะพูดอย่างนี้เสมอเมื่อมีคนคิดดี) จากคุณ : ขามเรียง - [ 18 ก.ค. 48 14:08:08 ]

ความคิดเห็นที่ 97 สวัสดีทุกคนค่ะ โหย อยากไปฟังการบรรยายของคุณขามเรียงแล้วก็คุณ Wbj ด้วยจัง เอาไว้เมื่อไหร่มีโอกาสจะขอไปแจมด้วยนะคะ แต่คงต้องรออีกนิดหนึ่ง :-) มีคนในยุโรปหลายประเทศค่ะ ที่ให้ความสนใจในแนวคิดและแนวปฏิบัติในเชิงพุทธอย่างที่คุณว่าที ดีอาร์เขียนถึง แต่ดูเหมือนส่วนใหญ่จะเป็นแนวมหายานมากกว่าแนวหินยานอย่างในบ้านเราหรือเปล่าคะ รบกวนคุณมาเล่าสู่กันฟังหลังจากทริปที่เยอรมันด้วยนะคะ ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาช่วยแตกประเด็นนะคะ ส่วนตัวก็เห็นด้วยกับหลักการทางพุทธ เพราะจริง ๆ แล้วศาสนาพุทธนับได้ว่าเป็นศาสนาที่ทันสมัยมากศาสนาหนึ่งนะคะ ด้วยความที่มีตรรกะสูง คำสอนเป็นเหตุเป็นผล อาจเรียกได้ว่ามีความเชื่อมโยงกับแนวทางวิทยาศาสตร์ในจุดนี้ การที่ต้องมาปุจฉา ก็เพื่อให้เราช่วยกันวิเคราะห์ถึงความท้าทายในการนำมาปฏิบัติจริง แล้วเราจะเตรียมพร้อม หรือหลีกเลี่ยงความท้าทายเหล่านั้นได้อย่างไร กรณีธรรมกาย ส่วนตัวไม่มีข้อมูลในเบื้องลึกนะคะ แต่ถ้าอ้างอิงจากข่าวที่ได้มีการนำเสนอ และสมมติว่าธรรมกายใช้การบริหารในเชิงพุทธ กล่าวได้ว่าธรรมกายมีความสำเร็จในการบริหารในระยะแรก คือ ทำให้มีผู้ร่วมและสนับสนุนในแนวทางเป็นวงกว้าง และทำให้ตนกลายเป็นกระแส (หรือที่คุณอมยิ้มเรียกว่า เป็นการนำมาปฏิบัติได้จริง) แต่ธรรมกายไม่สามารถฝ่าฟันกับกระแสต่อต้านที่เกิดขึ้นได้ จนต้องตกจากกระแสไป โดยที่ยังมีทั้งกระแสของคนที่ยังสนับสนุนธรรมกายและต่อต้านธรรมกายในปัจจุบัน ทำให้ไม่สามารถตัดสินได้ว่าธรรมกายเป็นกรณีศึกษาของการล่อลวงหรือว่าความสำเร็จทางธุรกิจ เป็นไปได้ไหมคะว่า การต่อต้านทางธุรกิจจะเกิดขึ้นก่อนการยอมรับหากมีแนวทางปฏิบัติทางธุรกิจแนวใหม่ที่แตกต่างไปจากของที่ตนใช้อยู่ โดยเฉพาะถ้าแนวทางใหม่นั้นอาจทำให้ตนเสียผลประโยชน์ได้ (เหตุการณ์แบบนี้คงไม่เกิดค่ะ ถ้าผู้บริหารธุรกิจคนอื่นใช้การบริหารแนวทางพุทธ) ถ้าผู้บริหารทุกคนใช้แนวทางพุทธและมุ่งแข่งขันกับตัวเองอย่างที่คุณ Wbj บอก ระบบธุรกิจก็คงเชื่อมโยงกันไปเป็นใยแมงมุมที่เกื้อหนุนทั้งส่วนตัวและส่วนรวม ความต่อเนื่องและภาวะผู้นำที่คุณขามเรียงถามหา มันก็คงจะได้รับคำตอบเช่นกัน แต่โลกธุรกิจไม่เหมือนโลกทางธรรม ทุกกิจการไม่ได้มีแนวคิดในเชิงพุทธ คุณอาจเป็นคนดี แต่ไม่ใช่ทุกคนหรือทุกกิจการจะเป็นคนดีเหมือนกัน เราจะเห็นว่าธุรกิจปัจจุบัน ไม่ใช่ทุกกิจการที่มีความคิดและแนวทางบริหารแบบพุทธ (แม้ว่ามันจะเริ่มเกิดขึ้นอย่างที่หลาย ๆ คนนำมาเล่าสู่กันฟัง) หลายธุรกิจสร้างกำแพงในการเข้ามาทำธุรกิจของผู้ประกอบการหน้าใหม่ บางรายอาจใช้เงื่อนไขทางการตลาดเป็นตัวบีบ หรือบางรายอาจใช้การซื้อกิจการ หรือเข้ามาร่วมทุน ซึ่งจะทำให้การบริหารของกิจการเดิมต้องเปลี่ยนไปตามแนวทางของเจ้าของกิจการใหม่ เป็นไปได้ไหมคะว่าหลายคนมองเห็นว่าระบบธุรกิจในปัจจุบันนั้นเป็นระบบที่เปราะบาง ไม่มีความมั่นคงในระยะยาว การทำธุรกิจโดยเห็นประโยชน์ส่วนตัวเป็นหลักและไม่รู้จักความพอดีจะเป็นตัวทำให้เกิดปัญหาและวิกฤตการณ์ตามมา เพราะฉะนั้นคนเหล่านี้ก็เลยมองหาทางแก้ปัญหานี้ ซึ่งการบริหารเชิงพุทธก็เป็นคำตอบหนึ่งในหลาย ๆ คำตอบที่ได้นำมาทำการทดสอบ แต่ก็ยังไม่ใช่คำตอบที่ถือเป็นคำตอบสุดท้าย ไม่ใช่คำตอบที่ได้รับการยอมรับจากผู้ปฏิบัติส่วนใหญ่ในสนามสากล เราลองมาคิดกันดูไหมคะ ว่าอะไรเป็นความท้าทายในการทำการบริหารเชิงพุทธให้เป็นที่ยอมรับโดยคนส่วนใหญ่ อะไรน่าจะเป็นอุปสรรคหรือกระแสต่อต้านที่เกิดขึ้น แล้วเราจะผ่านอุปสรรคไปได้อย่างไร สุดท้าย อะไรเป็นข้อจำกัดของการบริหารเชิงพุทธเมื่อนำมาใช้ในโลกธุรกิจปัจจุบันคะ ขอบคุณทุกความเห็นนะคะ คนที่สีลมนี่สุดยอดจริง ๆ ค่ะ จากคุณ : sharing - [ 19 ก.ค. 48 00:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 98 สวัสดีคุณแชริงและทุกท่านครับ มีสมาร์ทคำถามเข้ามาอีก ใครจะแชร์สมาร์ทคำตอบได้บ้าง คุณมือเก่ายังตามอยู่หรือเปล่าครับ? ภาพข่าวต่างประเทศ มติชนวันนี้ บอกว่าโปรแกรมเมอร์ชาวอินเดีย ที่เมืองบังกาลอร์ ศูนย์กลางไอทีของเขา เขาผ่อนคลายความเครียดจากการทำงานด้วยการนั่งสมาธิกัน (ไม่ต้องออกไปหาซื้อหาเสพให้เสียสตางค์-ความเห็นของผมเอง) ตรงนี้เป็นข่าวที่สนับสนุนข้อมูลของคุณว่าที่ดีอาร์ครับ จากคุณ : .. (ขามเรียง) - [ 19 ก.ค. 48 09:14:10 ]

ความคิดเห็นที่ 99 วันนี้ว่างบ้างก็เลยเข้ามาก่อนกลับบ้าน... อิอิ... ผมขอเล่าเรื่อง "ธรรมกาย" นะครับ... ในตอนแรกนั้น วัดธรรมกาย เกิดจากความตั้งใจของหลวงพ่อธรรมะ หลวงพ่อทัตตะ ชีโว และ อุบาสิกาจันทร์ ที่ต้องการจะสร้างวัด ซึ่งเป็นความตั้งใจของพระส่วนใหญ่ ที่อยากจะจัดตั้งวัดเป็นของตนเอง ผมว่าเป็นเรื่องปกติ ท่านได้สร้างให้วัดในช่วงแรกนั้น เป็นวัดแห่งการปฏิบัติธรรม โดยเน้นที่มหาลัย และแน่นอน มหาลัยแรกก็ต้องเป็นมหาลัยที่ท่านได้เรียนจบมาครับ และ แผ่ไปยังมหาลัยอื่นๆ เมื่อเข้ามหาลัย เด็กมหาลัย จะชอบทำกิจกรรม ดังนั้น จึงต้องใช้กุลศโลบายในการดึงเด็กเหล่านี้ เข้ามาทำกิจกรรมเพื่อจะได้ให้เขาเดินเข้าวัด ดีกว่าเดินไปเข้า ดิสโก้ ซึ่งสมัยนั้นมีมากมายและเปิดกันเกร่อ แถมยังเปิดจนถึงรุ่งเช้าด้วยครับ กิจกรรมแรกๆ ก็สวดมนต์ ทำวัตรเช้า/เย็น ซึ่งก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดี หลังจากนั้น ก็จะมีการอุปสมบทหมู่ เป็น ธรรมทายาท เพื่อสืบสานพระศาสนา ก็ได้รับการตอบรับเป็นอย่างดีเช่นกันจากนักศึกษามหาลัย... การทำกิจกรรมต่างๆนั้น แน่นอนต้องใช้เงิน เงินบริจากก็ต้องหนีไม่พ้นจากผู้เข้ามาทำบุญที่วัด พ่อแม่ธรรมทายาท ผมว่าเป็นเรื่องปกติครับในช่วงแรก... เมื่อกิจกรรมคงตัว ก็ต้องสร้างกิจกรรมอื่นๆ เสริม เพื่อดึงให้คนทำงาน และ นักเรียน นิสิต นักศึกษา เข้าวัดฟังธรรม การดึงตัวนั้น ก็จะมีการทำเป็น event ใหญ่ๆ อย่างเช่นปลูกต้นกาลประพฤกษ์ ซึ่งเป็นต้นไม้ระลึกชาติ งานมาฆะบูชา งานบุญต่างๆ รวมไปถึง จัดตั้งวงคอรัสธรรมะขึ้น ซึ่งทำให้เกิดกิจกรรมระหว่างคนที่เข้ามาที่วัดและกรรมการของวัดอย่างต่อเนื่อง... เมื่อทำกิจกรรมของวัด ย่อมมีความผูกพันธ์ว่า วัดนี้เป็นวัดของเรา ดังนั้น ความร่วมมือ ร่วมแรง ก็เริ่มเกิดขึ้น พร้อมกับ การแบ่งกลุ่มคน แบ่งการบริหารออกเป็นส่วนๆ กลุ่มๆ ทั่วประเทศ เพื่อที่จะดึงคนเข้าวัด มานั่งสมาธิ มาสวดมนต์... และแล้ว การเจริญเติบโตของกลุ่ม ก็ใหญ่ขึ้น จึงต้องจัดแบ่งย่อยออกเป็นสายๆ ไป นี่เป็นเหตุทำให้เกิดเรื่องต่างๆขึ้น... การบริหารจัดการกลุ่มใหญ่ๆ โดยยึดถือความเชื่อของบุคคลเป็นหลัก ดังนั้น ก็จะมีคนที่เอาความคิดของตัวเอง ไปบอกว่าเป็นคำพุดของหลวงพ่อบ้าง แล้วสร้างความเชื่อต่างๆออกมา ทำให้เกิดเป็นจุดที่ทำให้เป็นจุดอ่อนไป... เนื่องจากไม่สามารถควบคุมให้ทั่วถึงทุกจุด... เมื่อเกิดเหตุขึ้น ทางวัดจึงเรียกให้พระที่ประจำอยู่ทั่วประเทศ รวมทั้ง พระที่ประจำอยู่ทั่วโลก กลับเข้าวัดธรรมกาย เพื่อหาหนทางแก้ไข ลดบทบาทของวัดลงบางส่วน กำกับการบริหาร และ สายงานใหม่ ควบคุมองค์กรให้กระชับมากขึ้น ทั้งนี้ ช่วงเวลานั้น จะหยุดเผยแผ่ชั่วคราว... พี่ชายผมบวชเป็นธรรมทายาท รุ่นที่โหดที่สุดในการฝีก ที่วัดธรรมกายและเป็นนักกิจกรรมตัวยงของวัดธรรมกายด้วย แต่ตอนนี้ออกมาแล้ว แต่ก็ยังเข้าไปช่วยงานวัดอยู่บ่อยๆ  ผมก็บวชที่นั่นเป็นธรรมทายาท ที่วัดธรรมกาย เราทั้งสองคนก็เป็นคนช่วยงานทางด้าน คอรัสของวัดธรรมกายรุ่นแรก และได้เข้าไปอัดเทปของเพลงคอรัส โดยมีท่านอาจารย์สันติ ลุนแผ่ เป็นผู้ควบคุมวง ซึ่งช่วงเวลานั้น ผมได้เฝ้าหลวงพ่อทั้งสองอย่างใกล้ชิดเสียด้วยซ้ำ เจอท่านแบบห่างไม่เกิน 5 เมตรทุกสัปดาห์ สัปดาห์ละหลายๆวันด้วยซ้ำ ผมจึงเข้าใจและมองเห็นว่าเป็นเช่นใด ในอดีตตอนที่ผมทำกิจกรรมกับที่นั่น ผมรับรู้ว่า จริงๆแล้วเป้าหมายก็เพียงเพื่อโน้มนำคนเข้าวัด ฟังธรรม นั่งสมาธิ เพื่อขจัดความเขลาในตัว แต่เมื่อองค์กรใหญ่ขึ้น คนทำกิจกรรมมากขึ้น ก็เลยละเลยในจุดนี้ แต่ไปเน้นในจุดอื่น ทำให้นโยบายกลางเปลี่ยนไปบ้าง แต่ผมว่าจุดมุ่งหมายหลักก็ไม่เปลี่ยนแปลงมากนัก เรื่องเหล่านี้ขึ้นอยู่กับมุมมองครับ ผมไม่ได้แก้ตัว หรือ โจมตี แต่ผมอยากจะอธิบายสิ่งที่ผมรับรู้มาครับว่า ในสิ่งที่คนอื่นบอกว่าไม่ดี มันก็มีสิ่งดีๆอีกมากมายแฝงอยู่ภายใน ของทุกอย่าง องค์กรทุกองค์กร ย่อมมีทั้งดี และ ไม่ดีครับ... จากคุณ : Wiboon Joong (wbj) - [ 19 ก.ค. 48 19:41:18 ]

ความคิดเห็นที่ 100 ปัญหาสำคัญของวัดธรรมกายช่วงนั้น .......การบริหารจัดการกลุ่มใหญ่ๆ โดยยึดถือความเชื่อของบุคคลเป็นหลัก ดังนั้นก็จะมีคนเอาความคิดของตน ไปบอกว่าป็นคำพูดของหลวงพ่อบ้าง แล้วสร้างความเชื่อต่างๆออกมา ทำให้เกิดเป็นจุดที่ทำให้เป็นจุดอ่อนไป...เนื่องจากไม่สามารถควบคุมให้ทั่วถึงทุกจุด ทางวัดจึงต้องลดบทบาทลงบางส่วน กำกับการบริหารและจัดสายงานใหม่ ควบคุมองค์กรให้กระชับมากขึ้น จากคุณ : ขามเรียง - [ 20 ก.ค. 48 13:05:25 ]

ความคิดเห็นที่ 101 ถูกต้องตามหลักบริหารไม๊ครับพี่... จากคุณ : wbj - [ 27 ก.ค. 48 20:11:12 ]