ความคิดเห็นที่ 1 http://www.drpunya.com/eBooks/draft27.htm ขอวิจารณ์เรื่องพ่อรวยสอนลูกรวยเสียหน่อย ตอนนี้ (พ.ย. 2544) หนังสือฮิตของตลาดเมืองไทยมี 5-6 เล่ม หนึ่งในจำนวนนั้นคือ “พ่อรวยสอนลูกรวย # 3” หนังสือเล่มนี้แต่งโดยคุณ Robert T. Kiyosaki กับคุณ Sharon L. Lechter ชื่อเรื่องในภาษา อังกฤษคือ “ Rich Kid Smart Kid “ หนังสือเล่มนี้เป็นผลของความพยายามที่จะขยายความให้แก่ หนังสือเล่มก่อนที่ชื่อว่า “Rich Dad Poor Dad “ ซึ่งก็เป็นหนังสือสุดฮิตมาแล้ว จากการที่มันกลายมาเป็นหนังสือสุดฮิตในหลาย ๆ ประเทศ ผมก็เลยต้องซื้อเอามาอ่านกับเขาบ้าง และ เมื่อได้อ่านแล้วผมก็คิดว่าผมน่าจะเอาเนื้อหาของเรื่องมาวิเคราะห์เสียหน่อย แล้วก็หาทางเอามาลงใน วารสารสักแห่งหนึ่ง ทั้งนี้เพื่อจะได้ถอนทุนจากค่าหนังสือที่ผมต้องเสียเงินซื้อ และเพื่อให้ท่านผู้อ่านที่เกิด เสียเงินซื้อไปแล้วเช่นผมจะได้ถอนทุนกันบ้าง ผมจะทำให้ท่านถอนทุนได้อย่างไร ? ผมจะช่วยท่านได้ 2 รูปแบบครับ รูปแบบที่ 1 ก็คือ ท่านจะได้เข้าใจเนื้อหาในหนังสือเล่มนี้ดีขึ้น และจะ ได้ประสบความสำเร็จอย่างที่คุณ Robert T. Kiyosaki และคุณ Sharon L. Lechter แนะนำไว้ ที่ผมช่วยได้ในรูปแบบที่ 2 ก็คือ ท่านจะได้เห็นจุดบอดของหนังสือเล่มนี้ แล้วจะได้ไม่เสียเงินไปลง ทุนอย่างสะเปะสะปะ หลาย ๆ คนที่ซื้อหนังสือเล่มนี้ไปอ่านจะมีความคาดหวังว่าจะได้ช่องทางทำมาหา กินที่ทำให้ร่ำรวยได้ แล้วก็อาจทิ้งงานดี ๆ ไปลองทำแบบ “ลูกรวย” โดยไม่รู้เลยว่า มันไม่ได้ง่ายอย่างที่พูด โอเค , ผมคงต้องเริ่มด้วยการอธิบายว่ามีอะไรอยู่ในหนังสือเล่มนี้ ผมจะเอาแค่เรื่องที่สำคัญ ๆ เอาสิ่งที่ คุณโรเบิร์ท ที. (จะขอใช้ชื่อตัวของผู้เขียนหนังสือเล่มนี้มาเรียก ทั้งนี้เพื่อไม่ให้เราไขว้เขว เพราะถ้าไป เรียกชื่อสกุลจะทำให้คิดว่าเขาเป็นคนญี่ปุ่น แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นคนอเมริกัน และคิดแบบคนอเมริกัน มากกว่า) เขาพูดซ้ำ ๆ มาอธิบาย แล้วก็จะแสดงความเห็นของผมแทรกลงไปเลย แล้วท่านจะได้เข้าใจ ได้ดีขึ้น เรื่องแรกที่โรเบิร์ท ที. พูดซ้ำ ๆ คือ ระบบการศึกษาของสหรัฐอเมริกานั้นยังขาดความรู้เรื่องเกี่ยวกับการ เงิน ซึ่งทำให้คนที่เรียนจบมาแล้วไม่สามารถจะจัดการกับการเงินของตนได้ และหมดโอกาสที่จะร่ำรวย ครับ, เรื่องนี้ผมเห็นด้วยกับคุณโรเบิร์ท ที. และผมเห็นว่ามันเป็นจริงในเกือบทุกประเทศ เมืองไทยเราก็ ไม่มีการสอนความรู้ในด้านการเงิน เจ้าตัวนี้นอกจากจะทำให้คนเกือบทั้งโลกไม่สามารถจะจัดการกับ เรื่องเงินของตนเองแล้ว มันยังทำให้ท่านอ่านหนังสือของเขาเข้าใจยากไปด้วย หนังสือเล่มนี้เต็มไปด้วย หลักการทางการจัดการกับเงินในกระเป๋าของคน ดังนั้น ถ้าจะให้ดี ท่านจะต้องกลับไปนั่งทบทวนว่าท่าน เข้าใจเรื่อการเงินหรือไม่ แล้วไปหาความรู้ในด้านนั้นเสียก่อน แล้วจึงค่อยกลับมาอ่านหนังสือของคุณโร เบิร์ทที. อีกครั้งหนึ่ง แต่เพื่อเป็นการประหยัดเวลา ผมจะขออธิบายให้ท่านฟังอย่างคร่าว ๆ ไปเลย พวกเราส่วนใหญ่ก็พอจะบอกได้แล้วว่า สิ่งต่าง ๆ ที่อยู่รอบตัวเรา เช่น บ้าน ที่ดิน รถยนต์ ถนนหนทาง หมู หมา กา ไก่ นั้นเป็น “ทรัพย์สิน” สิ่งเหล่านี้มี “เจ้าของ” เกือบทั้งนั้น มันจะมีเหลืออยู่แค่น้ำในทะเล และ อากาศที่อยู่รอบตัวเราเท่านั้น ที่ยังเป็นของสาธารณะ นอกจากสิ่งที่เราจับต้องได้ และเห็นคุณค่าทางตรงของมันได้แล้วหลาย ๆ คนก็คงจะทราบว่า ธนบัตร เงินฝากในธนาคาร ความรู้ในสมอง สัมปทานขุดแร่ สัมปทานใช้คลื่นความถี่ สิทธิในสิ่งประดิษฐ์ ก็เป็น “ทรัพย์สิน “ ไปด้วย ครับ, ลึกลงไปกว่านั้น สัญญากู้เงิน สัญญาขายฝาก หรือ สิ่งที่คนอื่นสัญญาว่าจะจ่ายเป็นเงินให้กับเรา ก็ เป็น “ทรัพย์สิน “ ด้วย ในทางกลับกัน การไปขอทรัพย์สินของคนอื่นมาใช้โดยมีสัญญาว่าจะคืนให้เขาเป็นเงิน การไปขอกู้เงิน จากธนาคารมาใช้โดยมีสัญญาว่าจะส่งคืนพร้อมดอกเบี้ย การไปขอใช้ความรู้ในสิ่งประดิษฐ์ของคนอื่น โดยมีสัญญาว่าจะจ่ายเป็นเงินค่าตอบแทนตามห้วงเวลา .นั้น คือสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับทรัพย์สิน ซึ่งเรา เรียกกันว่า “หนี้สิน “ ครับ , นั่นคือความรู้เกี่ยวกับการเงิน ซึ่งพวกเราเรียนรู้จาก พ่อแม่ และคนที่อยู่โดยรอบตัวเรา และส่วน ใหญ่แล้วผู้ใหญ่ก็จะบอกต่อๆ กันมาว่า คนรวยคือคนที่มีทรัพย์สินแยะ ๆ ทรัพย์สินเป็นสิ่งที่ดี มันอำนวย ความสะดวก มันให้ความสุขแก่เรา ส่วนหนี้สินนั้นเป็นสิ่งที่เลว มันทำให้เราต้องทำงานหาเงินมาใช้หนี้ มันทำให้เราขาดความสุข มันขวางกั้นความเจริญและลดเสรีภาพของเรา แต่ในหนังสือของคุณโรเบิร์ทที. นี้ เขาพยายามบอกว่า คนเราควรมองให้ลึกกว่านั้น เช่น การทำงานหา เงินสะสมเป็นเงินฝากไว้เยอะ ๆ นั้นก็อาจไม่ได้มีความสุข แถมยังเป็นการขาดทุนเสียด้วยซ้ำไป ทั้งนี้ เพราะค่าของเงินมันลดลง ในทางตรงกันข้าม การเป็นหนี้นั้นก็ใช่ว่าจะเป็นสิ่งที่ผิด เพราะคนที่กู้เงินจาก ธนาคารมาทำธุรกิจนั้นมีโอกาสทำกำไร ทำให้เกิดการงอกเงยของทรัพย์สินได้ดีกว่านั่งอยู่เฉย ๆ หรือ ไปทำงานเป็นลูกจ้างของคนอื่น สิ่งที่คุณโรเบิร์ทที.พยายามจะสอนพวกเราก็คือ เราต้องดูงบดุลให้เป็น มันประกอบไปด้วย “ทรัพย์สิน”,“ หนี้สิน” ,”รายรับ” ,”รายจ่าย”, และ “กำไร/ขาดทุน” คุณโรเบิร์ทที.พยายามชี้ให้เราเห็น 2-3 อย่าง เช่น ขายทรัพย์สินบางอย่างออกไป มันก็จะเกิดเป็นรายรับ หรือเอาทรัพย์สินนั้นไปทำประโยชน์ (ให้เช่าบ้าน เอาเงินไปฝากธนาคาร ให้เช่าที่เพื่อจอดรถ ) ก็จะทำให้เกิดรายรับได้เช่นกัน ดังนั้นทรัพย์สินจึงสร้างราย รับ ในทางตรงกันข้าม คุณโรเบิร์ทที.พยายามชี้ว่า หนี้สินนั้นมันจะทำให้เกิดรายจ่าย เช่นไปกู้เงินเขามา ซื้อบ้าน ก็จะเกิดการจ่ายเป็นงวดที่ต้องผ่อนส่งเขา แต่นั่นเป็นสิ่งเบื้องต้น ซึ่งตรงกับที่พ่อแม่และผู้ใหญ่ทั่ว ๆ ไปพูดกัน สิ่งที่ลึกกว่านั้นก็คือ การสร้างหนี้โดยการไปกู้เงินเขามาซื้อบ้านแล้วเอาบ้านนั้นไปขาย หรือ เอาไปให้คนอื่นเช่า มันจะเกิดแอคชั่นที่ต่อเนื่องกัน คือ มันเพิ่มตัวเลขทางด้านทรัพย์สินและหนี้สินพร้อม ๆ กัน แล้วเจ้าทรัพย์สินที่ได้มานั้นมันไปสร้างรายได้ขึ้นมาด้วย ส่วนหนี้สินก็ทำให้เกิดรายจ่ายเช่นกัน มันสำคัญอยู่ตรงที่ว่า ถ้ารายได้มันมากกว่ารายจ่าย มันก็เป็นผลดี เพราะมันทำให้เกิด “กำไร” ครับ คุณโรเบิร์ทที.พยายามอธิบายสิ่งเหล่านี้ให้พวกเราฟัง ซึ่งถ้าท่านเข้าใจได้แล้วก็จะเห็นทางสว่าง มันมีทางสว่างอยู่มากมาย มันไม่ใช่แค่กู้เงินมาซื้อบ้านแล้วเอาไปขายในราคาที่แพงขึ้น หรือเอาไปให้ คนอื่นเช่า มันมีหนทางที่จะทำให้เกิดการเพิ่ม ลดในช่อง “ทรัพย์สิน”, ในช่อง “หนี้สิน” ,ในช่อง “รายได้” ,ในช่อง “รายจ่าย” ,แล้วนำมาซึ่ง“กำไร” ได้ ครับ, ผมเห็นว่าแค่ความเข้าใจในหลักการ (concept) ตรงนี้ ท่านผู้อ่านก็จะได้ประโยชน์คุ้มกับค่า หนังสือเล่มนี้แล้ว สิ่งที่สองที่คุณโรเบิร์ทที.พูดซ้ำ ๆ ก็คือ คุณพ่อรวยของเขาบอกว่า คนส่วนใหญ่พยายามเรียนหนังสือให้เก่ง เรียนจบแล้วรีบไปหางานทำ แต่ได้เงินมาเท่าไหร่ ๆ ก็ไม่รวย ยิ่งหามาได้มากยิ่งจนมากขึ้น ครับ, เรื่องนี้พวกเราอ่านดูแล้วก็จะรู้สึกขัดแย้ง เพราะมันไม่มีเหตุผล คนหาเงินมาได้มากขึ้น แล้วจะจนลงไปได้อย่างไร แต่เราลองมาทำใจให้กว้าง แล้วลองสำรวจดูคนที่เรารู้จัก(คนอเมริกัน นะครับ) เราจะพบว่า คนส่วนใหญ่ตกอยู่ในสภาวะเช่นนั้น คือคนที่อยู่ในตำแหน่งสูง ๆ มีรายได้ที่เป็นเงินเดือนสูง ๆ นั้น มักจะจับจ่ายใช้สอยมาก รายจ่ายเหล่านี้มักจะเกิดขึ้นล่วงหน้า และเมื่อถึงตอนสิ้นเดือนก็มาพบว่ามี บิลล์มาเรียกเก็บเงินมากกว่ารายได้ เมื่อรายได้ไม่พอกับรายจ่ายก็จะไปกู้เงินจากธนาคาร ซึ่งจะยิ่งเพิ่ม รายจ่าย เพราะมันเข้าหลักของการเงินที่กล่าวมาแล้ว คือหนี้สินทำให้เกิดรายจ่าย ครับ, จริง ๆ แล้วมันยังมีเหตุผลที่ลึกกว่านี้ คุณโรเบิร์ทที.พูดไว้เล็กน้อย แต่ไม่ได้เน้นให้เห็นโดยเด่นชัด ผมขอขยายความให้ท่านฟัง ปัญหาของคนกินเงินเดือนทั้งหลายก็คือ ถ้าเขาทำเงินมาได้แล้วกินใช้ต่ำกว่า มันก็จะเกิดเงินออม แต่ คนกินเงินเดือนนั้นส่วนใหญ่ทำงานหนัก จึงไม่มีเวลาจัดการกับเงินออม เงินออมนี้มักจะตกค้างอยู่ใน บัญชีกระแสรายวัน คนอเมริกันส่วนใหญ่ทำเช่นนั้น ทั้งนี้เพราะเขาต้องการความสะดวก เวลาเขาจะซื้อ สินค้าเขาก็มักจะใช้บัตรเครดิต หรือไม่ก็เขียนเช็คจ่ายออกไป ดังนั้นการออมเงินไว้ในธนาคารจึงเป็น เรื่องผิดปรกติ เพราะยิ่งฝากนานยิ่งขาดทุน ดังนั้นคนอเมริกันจึงนิยมที่จะมองดูเงินออมและอัตราเพิ่ม ของมัน แล้วก็มองหาทางใช้มัน ความผิดพลาดของคนกินเงินเดือนก็คือ เขาใช้มันเพื่อแสวงหาความสุข เช่น พอมีเงินออมเล็กน้อย และมีอัตราที่เร็วพอที่จะผ่อนส่งรถยนต์คันที่ใหญ่กว่าหรือหรูกว่าเก่า เขาก็รีบ ไปเปลี่ยนรถยนต์ทันที หรือมีรถคันหรูอยู่แล้วเขาก็อาจไปผ่อนส่งรถออฟโร้ดมาใช้อีกคันหนึ่ง หรือมีอัตรา การออมที่สูงกว่านั้นก็อาจไปผ่อนส่งบ้านที่สองที่ริมทะเล หรือบนภูเขา ครับ, มันเป็นสิ่งที่คนทั้งประเทศทำกัน หลาย ๆ คนมองไกลไปกว่านั้นอีก คือการผ่อนส่งทั้งหลายนี้ก็คือ การเอารายได้ในอนาคตมาใช้ในเวลาปัจจุบัน การกระทำอย่างนี้กลายเป็นสิ่งที่คนอเมริกันเห็นว่าได้ เปรียบ เพราะเท่ากับการใช้เงินของคนอื่นในราคาเต็ม ๆ แต่ไปใช้หนี้ในอนาคตในราคาที่ต่ำกว่า เรื่อง ของดอกเบี้ยเงินกู้ที่ต้องจ่ายไปนั้นเขาไม่เอามาคิด เขาว่ามันคุ้มกับการได้ใช้สิ่งบำรุงความสุขล่วงหน้า จากคุณ : Ii'8N - [ 8 ต.ค. 48 17:17:51 ]

ความคิดเห็นที่ 2 (ตอนที่ 1...ต่อ) ครับ, ลงท้ายคนอเมริกันส่วนใหญ่จะไม่เก็บออม เขาหาทางใช้ล่วงหน้า สิ่งที่มันลึกยิ่งกว่านี้ก็คือ เวลาที่คิดจะใช้เงินในอนาคตนี้ คนเรามักจะดูแค่องค์ประกอบใหญ่ เช่น มีรายได้ เหลือพอที่จะซื้อรถออฟโร้ดแบบผ่อนส่งก็ไปจัดการถอยรถออกมาเลย หรือมีรายได้พอจะผ่อนส่งบ้านชาย ทะเลก็ทำเลย เขาไม่ได้ดูว่ามันจะมีรายจ่ายอื่น ๆ ตามมาอีกมาก เช่น ค่าน้ำมันรถที่ต้องเพิ่มขึ้น ค่าเสื้อ ผ้า ค่าคันเบ็ด ค่าอาหาร ฯลฯ ที่ต้องใช้ในการไปปิกนิค ค่าบำรุงรักษารถยนต์และบ้านชายทะเล ผลที่ ตามมาก็คือ บิลล์ที่ส่งมาเรียกเก็บเงินมันมากกว่ารายได้ ลงท้ายก็เข้าสู่วงจรอุบาทว์ คือต้องเอาบ้านเอา ทรัพย์สินไปจำนองจำนำ หรือเอาไปค้ำประกันเงินกู้ แล้วหนี้สินมันก็จะเพิ่มพูนขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มันจึง เข้าลักษณะยิ่งมีรายได้มากขึ้นยิ่งจนลง เพราะเจ้าตัวรายได้ที่เพิ่มขึ้นนั้นคือแรงผลักดันให้พวกเขาหาทาง ใช้เงินที่เร็วขึ้น ครับ ,จากข้อคิดหรือข้อสังเกตอันนี้ ผมก็บอกได้ว่า เราควรที่จะหันมาใช้เงินออมให้ถูกทาง เราสามารถ ตัดวงจรอุบาทว์ได้โดยเอาเงินออมนี้ไปลงทุน จะเอาไปซื้อหุ้นไว้ก็ได้ หรือจะไปซื้อหน่วยลงทุนก็ได้ หรือ จะซื้อหุ้นกู้ก็ได้ หรือคิดอะไรไม่ออกก็เอามาฝากบัญชีฝากประจำก็ยังดี ท่านผู้อ่านคงจะจำได้ คุณโร เบิร์ทที .ได้พูดถึงเพื่อนหญิงคนหนึ่ง ที่ทำงานมาตลอดชีวิต แล้วเก็บสะสมเงินไว้ได้ 100,000 เหรียญ แล้วก็ต้องมาขอปรึกษาโรเบิร์ทที. คุณโรเบิร์ทที.พูดถึงคนชนิดนี้ด้วยถ้อยคำที่ดูถูกและถากถาง นี่คือ ความรู้สึกจริง ๆ ของคนอเมริกัน สิ่งที่สามที่คุณโรเบิร์ทที.พูดซ้ำ ๆ คือ เกมเศรษฐีเป็นตัวที่ทำให้เขาเห็นช่องทางทำมาหากิน เรื่องนี้คุณ โรเบิร์ทที.พูดซ้ำ กว่า 10 ครั้ง เขาจะท่องเป็นสูตรสำเร็จว่าซื้อบ้านสีเขียวไว้ได้ 4 หลังแล้วจึงขายเพื่อซื้อ โรงแรม 1 โรงแรม เรื่องนี้มันดูเหมือนเป็นสูตรมหาประลัยที่จะทำให้เงินของคุณมันขยายตัวเหมือนพลุแตก และคนอ่านทุก คนก็จะวนเวียนหาความจริงจากข้อความนี้ ผมได้ฟังมาจากผู้อ่านบางท่านว่า มันดูเหมือนจะเป็นแก่น ของเรื่อง แต่คุณโรเบิร์ทที. พยายามพูดให้วกวน พูดโดยแอบซ่อนเคล็ดลับเอาไว้ หลาย ๆ คนคงจะโกรธ และโยนหนังสือเล่มนี้ทิ้งไปเลย ผมเองอ่านแล้วก็รู้สึกรำคาญเหมือนกัน คือแกพูดเรื่องบ้านสี่หลังกับ โรงแรม 1 โรงแรมนี้บ่อยมาก มากจนจะเกินความจำเป็น จริง ๆ แล้วเรื่องนี้ไม่มีอะไรมาก คุณโรเบิร์ทที.นี้ร่ำรวยขึ้นมาด้วยธุรกิจอสังหา มันเป็นความประจวบ เหมาะ คือพ่อรวยของเขาทำธุรกิจอสังหาอยู่แล้ว แล้วก็ใช้เกมเศรษฐีเป็นตัวอย่างสอนการทำธุรกิจ และ ตัวเขาเองก็ชอบเกมนี้มาก เขาจึงเข้าใจคำพูดของพ่อรวยของเขาได้ดี และเมื่อออกมาประกอบอาชีพ เขาก็เลยร่ำรวยขึ้นมา ตัวแก่นแท้ของการทำธุรกิจนั้นมี 3 เรื่อง ซึ่งคุณโรเบิร์ท ที. พูดไว้คนละที่ ผมจะ เอามาชนกันให้ท่านฟัง แก่นของธุรกิจอันที่ 1 ก็คือ ค่าของทรัพย์สินชิ้นใดชิ้นหนึ่งนั้น จะแตกต่างกันได้มากเมื่อมองโดยผู้คนที่ ต่างกัน อย่างเรื่องของบ้าน คนขายนั้นจะเห็นค่ามันต่ำ หรือไม่ก็เกิดความจำเป็นต้องขาย จึงต้องตีราคา ให้ต่ำลง ส่วนคนซื้อเพื่ออยู่อาศัยจริง ๆ นั้นจะเห็นค่าของมันสูงกว่า เขาอาจชอบเพราะขนาดที่พอเหมาะ หรือรูปร่างที่พอใจ หรือเพราะอยู่ในสิ่งแวดล้อมที่ดี มันจึงเกิดการซื้อขายกัน คนที่ทำธุรกิจ อสังหา อย่างพ่อรวยของคุณโรเบิร์ทที. จะต้องเข้าใจจุดนี้ คนทำธุรกิจอสังหาจะเป็นคนกลาง เขาจะเข้า ไปรับซื้อบ้านจากคนที่ไม่เห็นคุณค่าของบ้านหลังนั้น เขาต้องทำใจให้เหมือนกับเป็นคนที่กำลังมองหา บ้านที่จะอยู่อาศัย เขาต้องมองหาคุณค่าที่ผู้ขายหลงลืม และมาหาคุณค่าที่ผู้ซื้อจะคำนึงถึง ท่านผู้อ่านคง พอจะจำได้ คุณโรเบิร์ทที.เล่าถึงการที่พ่อรวยของเขาไปตกลงซื้อบ้านหลังหนึ่ง เมื่อได้กุญแจบ้านแล้วก็ พาเอาลูกชายของตัว (เพื่อนของคุณโรเบิร์ทที.) กับคุณโรเบิร์ทที.ไปเปิดดูบ้าน พ่อรวยของเขาแสดง ความสุขใจที่ได้เห็นบ้านที่น่าอยู่ แล้วก็ถามลูกทั้ง 2 ว่าเข้าใจสิ่งที่เขาทำหรือไม่ ครับ, ตรงนี้คุณโรเบิร์ทที.พูดแบบ “ขยักเคล็ดลับ” เอาไว้ คือไม่ได้ชี้แจงให้แจ่มชัด แต่กลับไปพูดถึงเกม เศรษฐี พวกเราจึงไม่เข้าใจ ความจริงแล้วแก่นตรงนี้มีอยู่แค่ว่า “คนกลางสามารถหากำไรได้จากการ เห็นคุณค่าที่แตกต่างกันของทรัพย์สินชิ้นเดียวกัน” ถึงตรงนี้ท่านอาจถึงบางอ้อแล้วละ แต่เพื่อให้สมบูรณ์ยิ่งขึ้น ผมจะขอพูดถึงแก่นที่สอง แก่นของธุรกิจอันที่ 2 คือ การซื้อมาแล้วขายไปนั้นเกิดการหมุนของเงิน ซึ่งคุณโรเบิร์ทที.เรียกว่า Money Velocity การหมุนดังกล่าวนี้จะให้ผลกำไรสูงกว่าอัตราดอกเบี้ยเงินกู้ เรื่องนี้เข้าใจไม่ยาก บ้านที่พ่อรวย ซื้อเอาไว้นั้นไม่ได้ขายต่อในวันถัดมา เขาจะซื้อไว้แล้วทำประโยชน์โดยให้เช่า เขาจะรอคอยโอกาสหลาย เดือนหรือหลายปี ถ้าเขาขายได้เร็ว เขาอาจเอากำไรไม่มาก แต่ถ้าเก็บไว้นานก็จะขายในราคาที่มีกำไรสูง การขายเร็วจะทำให้เงินหมุนเร็ว และเมื่อมาดูกำไร-ขาดทุนเป็นรายปีแล้วจะสูง มันสูงกว่าอัตราดอกเบี้ย เงินกู้ได้หลายเท่า พวกเราก็พอจะประมาณดูได้ อย่างในเมืองไทยเรา ในยุคของน้าชาติ คนจองคอนโดมี เนียมเสียเงินไป 1 แสนบาท ขายต่อได้ 2 แสนใน 3 เดือน คนที่ผ่อนส่งไปได้อีก 1 ปี ซึ่งจ่ายเงินไปแค่ 5 แสน ขายต่อได้ 1 ล้าน คนที่อยู่ต่อมาอีก 3 ปี ซึ่งจ่ายเงินไป 2 ล้าน ก็อาจขายได้ถึง 5 ล้าน เงินมันหมุนไป เร็ว และให้ผลตอบแทนในอัตราปีละ 50 ถึง 100 % มันจึงมีกำไรทั้ง ๆ ที่ใช้วิธีกู้จากธนาคารมาจ่าย แล้วผ่อนส่งทีหลัง ครับ, ท่านควรสังเกตนะครับว่า พ่อรวยที่ซื้อบ้านและพาลูกไปดูนั้น เขาไม่ได้ซื้อด้วยเงินสด คุณโรเบิร์ท ที.พูดถึงความกล้าของพ่อรวยในการเซ็นสัญญากู้เป็นเงินก้อนโตจากธนาคารเพื่อแลกกับกุญแจบ้านดอก เล็ก ๆ ครับ, มันต้องใช้แก่นที่ 2 นี่ไปผสมกับแก่นที่ 1 เพราะถ้าซื้อมาแล้วขายไปได้ช้ามาก ถึงจะมีกำไร 50 - 100 เปอร์เซ็นต์ มันก็อาจไม่คุ้มกับดอกเบี้ยเงินกู้ที่ต้องจ่ายให้ธนาคาร ขอผ่านมาถึงแก่นธุรกิจอันที่ 3 คือ ทรัพย์สินหลายชิ้นรวมกันนั้นทำให้เพิ่มค่าได้ นี่คือที่มาของคำที่ว่า “ ซื้อบ้านสีเขียว 4 หลังแล้วจึงขาย แล้วซื้อโรงแรม 1 โรงแรม” คำว่า “บ้านสีเขียว”นั้นมันหมายถึงบ้านที่อยู่ ในสภาพแวดล้อมที่ดี ที่เติบโตได้ พ่อรวยจะไปยืนมองดูหมู่บ้านที่กำลังก่อสร้าง เขาจะซื้อเอาไว้ เอาราย ได้จากค่าเช่า และรายได้จากการขายบ้านที่อื่นมาซื้อเพิ่ม ไม่ช้าไม่นานชุมชนนั้นก็ใหญ่ขึ้น แล้วมันก็ สามารถจะช่วยค้ำจุนให้เกิดธุรกิจโรงแรม “ธุรกิจโรงแรม” นี้จริง ๆ แล้วไม่ได้หมายถึงโรงแรมแต่เพียง อย่างเดียว มันเป็นแค่สัญลักษณ์ มันแทนคำว่า “ธุรกิจอื่น ๆ ที่ได้เงินหมุนเวียนจากชาวบ้านแถบนั้น” มัน อาจหมายถึงซูเปอร์มาร์เก็ต หรือร้านขายรถยนต์ ร้านซ่อมรถยนต์ ฯลฯ ธุรกิจต่อเนื่องเหล่านี้ให้กำไรที่ สูงกว่าตัวบ้านและชุมชน ครับ, ได้ 3 แก่น ของธุรกิจไปแล้ว ก็คงจะถึงบางอ้ออย่างแท้จริง อันที่จริง แล้วผมยังมีหัวเรื่องที่จะพูดอีกเยอะ แต่บทความนี้ดูจะยาวเกินไปเสียแล้ว เรื่องที่ขาดไปได้แก่ จะทำอย่างไรจึงจะสอนเรื่องการเงินให้แก่เด็ก ๆ ได้ จะทำอย่างไรที่จะทำให้เด็กมีความเฉลียวฉลาดพอ ที่จะเข้าใจเรื่องธุรกิจได้ จะทำอย่างไรที่จะสอนให้เด็กรู้จักแก้ปัญหาได้เมื่อธุรกิจนั้นเกิดเป็นขาลง ฯลฯ สิ่งเหล่านี่มีอยู่ในหนังสือเล่มนี้ แต่เขียนไว้ไม่ละเอียดนัก และเป็นสิ่งที่ผมเห็นว่ามันยังขาดตกบกพร่อง อยู่แยะ มันอาจทำให้คนหลงผิด แล้วทิ้งงานการที่ดี ที่มั่นคง ไปสู่ความเสี่ยง เรื่องเหล่านี้ผมคงจะต้องนำ ไปรวบรวมและเขียนเป็นตำราขึ้นมาบ้าง มันคงจะไม่สามารถโด่งดังขึ้นมาเหมือนกับของคุณ โรเบิร์ทที. แต่ก็น่าจะเป็นประโยชน์แก่ผู้อ่าน ถ้าท่านสนใจก็โทร.ไปที่ 02-311-4767 หรืออีเมล์ไปที่ punyap @ ksc.th.com เมื่อไหร่ที่มีคนขอถึง 100 ราย ผมก็จะเขียนให้ท่านอ่าน .. จากคุณ : Ii'8N - [ 8 ต.ค. 48 17:18:52 ]

ความคิดเห็นที่ 3 http://www.drpunya.com/eBooks/draft35.htm ขอวิจารณ์เรื่องพ่อรวยสอนลูกรวยเป็นครั้งที่ 2 บทความเรื่อง “ขอวิจารณ์เรื่องพ่อรวยสอนลูกรวยสักหน่อย” ของผมได้รับความสนใจพอสมควร คือ มีคนอีเมล์และลงข้อคิดเห็นในเว็บไซท์ drpunya.Com ของผมเกือบ 50 คนแล้ว พวกเขาอยากให้ผมเขียนต่อ ผมก็เลยต้องไปซื้อเล่มที่ 1 และเล่มที่ 2 มาอ่าน และวางแผนว่าจะลงมือเขียนให้ในเร็วๆ นี้ แนวที่จะเขียนก็คือ ผมจะพยายามช่วยตีความคำพูดของคุณโรเบิร์ต คิโยซากิ และ ขยายความหรือวิจารณ์ เมื่อเห็นว่าจำเป็น ผมจะพยายามทำไปทีละบทนับตั้งแต่เล่มที่ 1 ไปเลย แต่เนื่องจากตำราทั้ง 3 เล่มนี้ยาวพอสมควร ดังนั้นท่านผู้อ่านคงจะต้องรอคอยนาน แล้วก็จะเบื่อเสียก่อน ดังนั้นผมจึงจะเขียนมาลงในวารสารคู่ขนานกันไปด้วย โอเค, วันนี้ผมอยากจะตีความบทเรียนที่ 1 เรื่อง ”คนรวยไม่ทำงานเพื่อเงิน” ให้ท่านฟัง นี่อยู่ในหน้า 29 ของเล่มที่ 1 คุณโรเบิร์ทนี่มีสไตล์การนำเสนอเรื่องราวที่แปลกหน่อย คือแกชอบใช้วิธีเล่าเรื่องที่เกี่ยวกับตัวเองเมื่อตอนเป็นเด็กให้ฟัง มันมีข้อดีตรงที่ว่า อ่านง่าย ไม่เบื่อ แต่อ่านจบแล้วผู้อ่านอาจไม่เข้าใจว่าแกพูดเรื่องอะไร แม้แต่ชื่อเรื่องก็อาจทำให้งง ท่านผู้อ่านลองย้อนไปดู คุณโรเบิร์ทแกตั้งชื่อบทเรียนไว้ว่า “คนรวยไม่ทำงานเพื่อเงิน” ซึ่งมันขัดแย้งกับความคิดของพวกเราโดยสิ้นเชิง อย่างนี้มันก็ต้องอ่านและตีความกัน ผมขอเริ่มจากที่คุณโรเบิร์ทเล่าถึงการไปตั้งคำถามว่า “พ่อครับ ทำอย่างไรผมถึงจะรวย” แล้วพ่อรวยก็ใช้วิธีว่าจ้างให้ไปทำงานเป็นคนคอยเช็ดฝุ่นที่มาเกาะสินค้าประเภทอาหารกระป๋อง แล้วนำกลับขึ้นไปวางบนชั้นตามเดิม โดยทำไปทีละส่วน ค่าจ้างนั้นก็กดเสียต่ำอย่างสุด ๆ คือแกให้แค่ชั่วโมงละ 10 เซนต์ ทำงานวันเสาร์ และทำแค่ครั้งละ 3 ชั่วโมง หลังจากไปทำงานได้ 3 เสาร์ คุณโรเบิร์ท ก็บอกว่าเขาทนไม่ไหวแล้ว เพราะค่าจ้างก็ต่ำ แล้วพ่อรวยที่บอกว่าจะสอนวิธีหาทางรวยนั้นไม่ได้มาพบหน้าพบตา หรือมาสอนสั่งอะไรเลย เขาพูดกับไมค์ที่เป็นเพื่อนของเขา ซึ่งเป็นลูกชายของพ่อรวยด้วย และเมื่อพูดออกไปแล้วเพื่อนก็บอกว่า มันลงล๊อคที่พ่อรวยวางแผนไว้เลยทีเดียว ไมค์บอกว่าเมื่อไหร่ที่โรเบิร์ทบ่นเรื่องนี้ก็ให้นัดไปพบพ่อรวย ครับ, เมื่อไปพบพ่อรวย โรเบิร์ทก็ระบายอารมณ์ไปอย่างเต็มที่ แต่ถูกโต้ตอบด้วยคำถามว่า การสอนนั้นหมายถึง การมาพูด มาอธิบาย มาชี้แนะจริงหรือ ? และในที่สุดโรเบิร์ทก็ยอมรับความจริงที่ว่า การสอนนั้นไม่จำเป็นต้องมาพบกันหรือพูดอธิบายกัน การให้ทำอะไรบางอย่างก็เป็นการสอนได้ และมันดีกว่าการสอนในชั้นเรียนด้วย เพราะเป็นการไปลงทำในสภาพแวดล้อมจริง ๆ คือได้เห็นร้านชำที่ไปทำงาน ได้ลงมือเอาสินค้าลงมาจากชั้นวางขาย ได้เช็ดฝุ่น ได้รู้ว่าเมืองร้อนและมีลมพัดมาก ๆ อย่างฮาวายนั้นมันทำให้มีฝุ่นมาเกาะได้มากแค่ไหน ได้รู้ว่างานนั้นทำยากหรือง่ายอย่างไร และได้รู้ว่ามันคุ้มกับค่าแรงที่ได้รับหรือไม่ นอกจากจะชี้ถึงเคล็ดความจริงว่าการเรียนนั้นลงมือทำโดยตรงจะดีกว่าการฟังเล็คเชอร์แล้ว พ่อรวยยังชี้อีกว่า มีลูกจ้างของเขาจำนวนไม่น้อยเข้าไปพบเขาในแบบเดียวกัน คือเข้าไประบายอารมณ์เมื่อได้เงินเดือนน้อย แล้วผลที่ได้รับคือ ลาออกเมื่อตกลงกันไม่ได้ ส่วนคนไหนที่ยอมรับเงินเดือนเก่าก็จะอยู่ต่อไป และจะไม่กล้าเข้าไปเจรจาต่อสู้อีกเลย พ่อรวยบอกว่าจริง ๆ แล้วโลกนี้ต่างผลักดันซึ่งกันและกัน ลูกจ้างผลักดันให้นายจ้างเพิ่มเงินเดือน นายจ้างผลักดันให้ลูกจ้างทำงานมาก ๆ ใครที่มีความกลัวที่จะสูญเสียผลประโยชน์ก็จะยอมทำงานแบบเดิมไป ใครที่ไม่กลัวการสูญเสียผลประโยชน์ก็จะมีเสรีในการเปลี่ยนงานเดิม แต่คนเกือบทั้งโลกยอมทำงานเดิม เพราะพวกเขากลัวว่าจะไม่ได้ค่าจ้างไปชำระหนี้และไปจับจ่ายใช้สอย เพื่อทดสอบความเข้าใจในเรื่องข้างบนนี้ พ่อรวยได้ถามว่ายังอยากจะเรียนรู้วิธีหาทางร่ำรวยอีกหรือไม่ และเมื่อทั้งโรเบิร์ทและไมค์ยืนยัน พ่อรวยก็บอกว่ามีงานให้ทำต่อ แต่จะไม่จ่ายค่าจ้างเลยแม้แต่เซนต์เดียว ซึ่ง,แน่นอนครับ, เด็กทั้งสองยังไม่เข้าใจ แต่ก็ยอมที่จะเรียนรู้ต่อไป พวกเขาจึงไปทำงานที่ร้านชำอันเดิม ซึ่งสัปดาห์ต่อ ๆ มาก็พบว่างานมันง่ายขึ้น ทั้งนี้เพราะเกิดความชำนาญ แต่คนทั้งสองก็ยังคิดไม่ออกว่าพ่อรวยสอนให้ใช้สมองนั้นทำอย่างไร จากคุณ : Ii'8N - [ 8 ต.ค. 48 17:19:46 ]

ความคิดเห็นที่ 4 (ตอนที่ 2...ต่อ) เวลาผ่านไปอีก 3 สัปดาห์ แล้วพ่อรวยก็มาสอนต่อ พ่อรวยซื้อไอศครีมให้คนละแท่ง แล้วก็พาไปนั่งดูคนเล่นซอฟต์บอล พ่อรวยชี้ให้ดูถึงความพยายามทำงานหนักของคนที่ชื่อว่ามาร์ติน แต่ก็ได้เงินเดือนน้อย พ่อรวยบอกว่าพวกนี้ยึดติดกับงานที่คิดว่ามั่นคง พวกนี้รอคอยวันพักร้อนและรอเงินสำรองเลี้ยงชีพที่ไม่มากนัก เสร็จแล้วก็หันมาถามว่า จะเอาอย่างคนพวกนี้ไหม พ่อรวยบอกว่าสามารถจะเพิ่มค่าแรงเป็นชั้วโมงละ 25 เซนต์ได้ หลังจากลองเพิ่มให้ชั่วโมงละ 25 เซนต์แล้วเด็กทั้งสองยังไม่ตกลง พ่อรวยก็ลองเพิ่มเป็นชั้วโมงละ 1 เหรียญ...... 2 เหรียญ......5 เหรียญ ทั้งนี้เพื่อให้เด็กทั้ง สองได้คิด คุณโรเบิร์ทบอกว่า ตอนได้รับข้อเสนอเป็นชั่วโมงละ 25 เซนต์นั้นมันต่ำไป จึงไม่ตกลง เมื่อเพิ่มเป็นชั่วโมงละ 1 เหรียญก็ดูน่าสนใจ และเมื่อเพิ่มเป็นชั่วโมงละ 2 เหรียญก็ใจสั่น เขานึกถึงภาพของการจะได้เงินไปซื้อของเล่นใหม่ ๆ จะได้ไม่ถูกดูถูกโดยเพื่อนในชั้นเรียน แต่เมื่อได้รับข้อเสนอเป็นชั่วโมงละ 5 เหรียญก็เริ่มรู้สึกแล้วว่า นั่นเป็นการทดสอบความคิด เขารู้ว่าในอัตราชั่วโมงละ 5 เหรียญ นั้นเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ ครับ,ในที่สุดพ่อรวยก็เฉลยว่า คนทุกคนมีความโลภและความกลัว ความกลัวทำให้พวกเขารีบลุกขึ้นแต่เช้าเพื่อไปทำงาน เวลาทำงานก็ทำอย่างขยันขันแข็งเพราะกลัวถูกไล่ออก เมื่อได้เงินเดือนมาก็รีบจับจ่ายใช้สอย แล้วความโลภจะเข้ามา คืออยากได้เงินเดือนเพิ่ม คิดแล้วก็รีบไปทำงาน แต่ทำแล้วก็ไม่สามารถจะแก้ปัญหาได้ เพราะความโลภนั้นไม่มีที่สิ้นสุด ได้มาแล้วก็อยากได้อีก แล้วก็รีบไปทำงาน มันวนเวียนอยู่กับการหาเงิน เงินมีอำนาจเหนือคนเหล่านี้ หรือคือ คนเราถูกซื้อได้ด้วยเงิน มันเกิดขึ้นได้เพราะความกลัวและความโลภเหล่านั้น ถ้าเราใช้ความคิดให้ดี ๆ ก็จะหาทางออกจากวงจรอันนั้นได้ ถ้าไม่รู้จักคิดก็จะติดอยู่ใน “หลุมพราง” อันนั้น (ตรงนี้ผมคิดว่าน่าจะใช้คำว่า “กับดัก” มากกว่า เพราะมันดักจับคนให้เข้าสู่วงจรอุบาทว์ คือ อยากได้เงินจึงรีบหางานทำ ได้เงินมาแล้วก็รีบใช้จ่ายเพาะอยากได้โน่นอยากได้นี่ เงินหมดก็รีบไปทำงาน ทำงานก็พยายามทำอย่างขยันขันแข็งเพราะกลัวถูกไล่ออก ทำจนสิ้นเดือนก็ได้เงินมาจับจ่าย เสร็จแล้วก็รีบวิ่งไปทำงาน วนเวียนอยู่อย่างนี้จนไม่มีเวลาหยุดคิด เมื่อไม่ได้คิดมันก็หมุนเวียนไม่รู้จบ) หลังจากฟังคำเฉลยแล้วคุณโรเบิร์ทกับไมค์ก็ยังไม่เข้าใจ พ่อรวยจึงต้องอธิบายต่อ พ่อรวยบอกว่า แม้แต่คนที่ทำงานได้เงินมามากมายจนได้ชื่อว่าเป็นเศรษฐีนั้นก็ไม่มีความสุข เพราะถ้าเขาทำงานเพื่อเงินมันก็จะเกิดความกังวล คือกลัวว่าเงินจะหมดไปหรือหายไป พ่อรวยบอกอีกว่า แม้แต่คนที่ทำงานในตำแหน่งสูง ๆ มีความรู้มาก ๆ แต่ถ้ายังทำงานเพื่อเงินก็จะไม่มีวันหลุดพ้นจากกับดักอันนี้ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้โรเบิร์ทนึกถึงพ่อจนของเขา พ่อจนจบปริญญาเอก มีความสามารถสูง แต่ก็ยังต้องรีบไปทำงานทุกวัน พ่อจนชอบพูดว่าเงินไม่สำคัญ และบอกว่าทำงานเพราะชอบงานนั้น แต่ก็ไม่สามารถหลุดพ้นจากความทุกข์ สิ่งเหล่านี้ยิ่งทำให้เขาสับสน นอกจากความสับสนเหล่านี้ พ่อรวยยังบอกอีกว่า การที่จะหลุดพ้นจากเรื่องเหล่านี้ต้องใช้ความคิด และต้องตัดสินใจโดยไม่ใช้อารมณ์ พ่อรวยบอกว่า อย่าใช้อารมณ์เป็นตัวกำหนดการกระทำ ให้ใช้สมองเป็นตัวกำหนดการกระทำ เรื่องนี้โรเบิร์ทได้ซักถามจนกระจ่างว่า ความอยากได้งานเป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ เพราะอยากทำเพื่อให้ได้เงิน ความพยายามทำเงินเดือนให้สูง ๆ ของพ่อจนนั้นก็เป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ เพราะกลัวว่าลูก ๆ จะไม่มีเงินใช้ จะไม่เป็นที่ยอมรับของสังคม การคิดว่าคนรวยขี้โกง การพูดว่าผมควรได้เงินเพิ่มขึ้น ถ้าไม่เพิ่มจะลาออก....ก็เป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ ส่วนการตั้งคำถามว่า “ฉันมองข้ามอะไรไปหรือเปล่า” นั้นเป็นการตัดสินใจโดยไม่ใช้อารมณ์ พ่อรวยได้ยกตัวอย่างเรื่องลาโง่ที่พยายามเดินเข้าหาแครอตที่แขวนอยู่ข้างหน้า เดินเท่าไหร่ก็เข้าไม่ถึงสักที แต่ก็พยายามอยู่ตลอด นั่นเป็นการตัดสินใจด้วยอารมณ์ ถ้าลาตัวนั้นหยุดคิด แล้วมองดูให้ครบวงจร คือคิดถึงเลื่อนและไม้ที่ใช้แขวนแครอต มันก็จะรู้ว่าเดินเท่าไหร่ก็ไม่ถึงเจ้าแครอตที่ลอยอยู่ข้างหน้า ทั้งนี้เพราะตัวจะดันให้เลื่อนขยับไปข้างหน้า และเลื่อนจะดันไม้และแครอทไปข้างหน้าเช่นกัน ถึงตรงนั้นมันก็จะหลุดพ้น นอกจากจะพูดกันในเรื่องการหยุดคิด และการตัดสินใจโดยไม่ใช้อารมณ์แล้ว พ่อรวยยังบอกอีกว่า การหยุดคิดนั้นจะทำให้มองเห็นในสิ่งที่คนอื่นไม่เห็น และคุณโรเบิร์ทก็เล่าว่า หลังการคุยกันวันนั้นเขาก็ได้ลองไปนั่งใช้ความคิดกัน พวกเขายังไปทำงานโดยไม่ได้รับค่าจ้างอย่างเดิม แล้ววันหนึ่งก็มองเห็นสิ่งที่พวกเขาไม่เคยสังเกต คือป้ามาร์ตินที่เป็นคนคุมร้านชำนั้นทุกวันจะนั่งฉีกปกหนังสือการ์ตูนที่ขายไม่หมดออก แล้วรวบรวมปกเหล่านั้นไปหักเงินในการสั่งหนังสือครั้งต่อไป ส่วนหนังสือที่ไม่มีปกนั้นก็จะรวบรวมไว้ให้คนส่งหนังสือมาเก็บไปทำลาย หนังสือที่ไม่มีปกแล้วนี้ไร้ค่าแล้ว คุณ โรเบิร์ท กับไมค์จึงขอจากคนส่งหนังสือ แล้วนำมาเปิดเป็นห้องสมุดให้เด็ก ๆ เข้าอ่านกัน เขาเก็บเงินค่าเข้าอ่านคนละ 10 เซนต์ เขาจ้างน้องสาวของไมค์เป็นผู้ดูแล โดยให้ค่าจ้างอาทิตย์ละ 1 เหรียญ.. แล้วเขาก็สรุปว่า “การที่เราไม่ต้องคิดแต่เรื่องค่าจ้าง ทำให้เรามีอิสระทางความคิด และสามารถมองหาโอกาสอื่น ๆ การเริ่มธุรกิจห้องสมุดทำให้เรามีอิสระทางการเงิน และไม่ต้องง้อนายจ้าง และที่ดีที่สุดคือ เราไม่ต้องไปนั่งเฝ้ามันทุกวันด้วยซ้ำไป” โอเค, ผมได้พยายามเรียบเรียงคำพูดของคุณโรเบิร์ทให้ท่านฟังแล้ว แล้วท่านเข้าใจหรือยังว่าทำไมมันจึงเป็นการอธิบายว่า “คนรวยไม่ทำงานเพื่อเงิน” ? ผมคิดว่าส่วนใหญ่ไม่เข้าใจ บางท่านอาจบอกว่ามองไม่เห็นประเด็น บางท่านอาจบอกว่ามีประเด็นอยู่มากมาย แต่จับมาเชื่อมต่อเพื่ออธิบายประโยคว่า “คนรวยไม่ทำงานเพื่อเงิน” ไม่ได้ มันมากจนสับสนไปหมด ครับ,ผมก็คงจะต้องช่วยตีความและขยายความ ให้ท่านฟัง และอาจต้องวิจารณ์บางขั้นตอนไปด้วย โอเค, เราลองมาทบทวนเรื่องที่คุณโรเบิร์ทเล่าให้พวกเราฟัง เรื่องต่าง ๆ ที่เล่าในตอนต้น ๆ นั้นมันเป็นแค่แนวคิด หรือหลักการ หรือทฤษฎีเท่านั้น เรื่องที่สำคัญที่สุดมาอยู่ในเรื่องของการขอหนังสือการ์ตุนที่ถูกฉีกหน้าปกออกแล้วมาทำธุรกิจห้องสมุด ธุรกิจห้องสมุดอันนี้ได้จากการสังเกตเห็นการทำงานของป้ามาร์ติน ซึ่งคนทั่วไปจะไม่สนใจ คุณโรเบิร์ทพยายามบอกเราว่าเขามองเห็นเพราะตอนนั้นเขาทำงานโดยไม่ได้คิดถึงเรื่องค่าจ้างและแรงงาน และเมื่อสังเกตเห็นก็เอามาคิดให้รอบ คิดให้กว้าง เขาก็เลยเห็นธุรกิจห้องสมุด เขาไม่ใช้อารมณ์เป็นเครื่องตัดสิน เขามองลึกลงไปถึงขั้น “ต้องจ้างน้องสาวของไมค์มาดูแลกิจการ” ซึ่งจะทำให้เขาและไมค์ไม่ต้องลงแรงเลยแม้แต่น้อย ทุกอย่างเกิดได้ด้วยความคิด แล้วมันเกิดผลตอบแทน คือได้เงินมาอย่างสบาย ๆ สิ่งที่คุณโรเบิร์ทอาจลืมพูดถึงไปก็คือ เขาไม่ได้สนใจว่าจะเอากำไรไปทำอะไรเสียด้วยซ้ำ ทั้งหมดนี้คือความหมายของคำว่า “คนรวยไม่ทำงานเพื่อเงิน” เงินเป็นแค่ผลพลอยได้ ได้มากได้น้อยไม่สำคัญ เพราะถ้าไปกังวลกับเรื่องเงินที่ได้รับมาก็จะเป็นเหมือนเศรษฐีที่กลัวเงินหมด กลัวรถยนต์หาย กลัว.....ฯลฯ ครับ,ทำได้อย่างโครงการ “ห้องสมุด”ของคุณโรเบิร์ทจึงจะเรียกว่าเป็นอิสระจากเงิน หรือคือเป็นนายของเงิน ถึงตรงนี้ท่านผู้อ่านก็คงร้องอ๋อ แต่ผมไม่แน่ใจว่าท่านจะนำไปปฏิบัติได้จริงหรือไม่ ในความคิดของคุณโรเบิร์ทก็คงจะบอกว่าทำได้เต็ม 100 เปอร์เซ็นต์ แต่ในสายตาของผมแล้ว ผมคิดว่าทำได้ไม่ครบทุกคน เหตุผลของผมก็คือ การมองหาธุรกิจที่ไม่ต้องลงทุนเป็นเงิน และไม่ต้องลงแรงทำด้วยตนเอง นั้นมันหายาก อย่างตัวอย่างที่คุณโรเบิร์ทพูดถึงนี้ผมก็มีคำถามว่า ถ้าตกลงจ้างน้องสาวของไมค์มาดูแลห้องสมุด แล้วรายได้ไม่พอจ่ายจะทำอย่างไร ครับ, ผมจะไม่ขอขยายความตรงนี้ ทั้งนี้เพราะมันจะทำให้ท่านเสียมู๊ดไปเปล่า ๆ ผมขอสรุปแต่เพียงว่า ผมเห็นด้วยในหลักการคิด และวิธีการที่จะทำให้เกิดธุรกิจตามที่คุณโรเบิร์ทพูดมา และถ้าคิดให้ตลอดก็จะประสบความสำเร็จมากกว่า 90 เปอร์เซ็นต์ อนึ่ง, ผมอาจเป็นคนที่โชคดี คือได้ผ่านการใช้หลักการทุกหลักการที่คุณโรเบิร์ทพูดถึง เช่น เมื่อผมเรียนหนังสือจบมาจากต่างประเทศ ผมต้องทำงานใช้หนี้ทุนที่กระทรวงพาณิชย์ แต่เขาไม่มีงานให้ผมทำ ผมก็ไปช่วยราชการ กอ.รมน. โดยไม่สนใจเลยว่าเขาจะให้ผลตอบแทนเท่าใด ผมต้องการเปิดหูเปิดตาและสร้างชื่อเสียง หลังจากทำงานอยู่กระทรวงพาณิชย์ได้ 3 ปี ผมก็ย้ายงานไปเป็นทหาร ทำที่ บก.ทหารสูงสุด แล้วย้ายงานไปอีกถึง 6 ครั้ง แต่ละครั้งผมถามตัวเองเสมอว่า ผมย้ายงานเพราะโกรธนายจ้างหรือเปล่า ซึ่งตรงกับหลักการของคุณโรเบิร์ทที่ว่า “อย่าตัดสินใจด้วยอารมณ์” และทุกครั้งผมก็มีเหตุผลที่ชัดเจนว่าที่ใหม่ดีกว่าที่เก่า และนายจ้างเก่าไม่เคยโกรธผม ในเรื่องของเงินก็เช่นเดียวกัน ผมได้มาก็เก็บสะสมไว้ เก็บไว้เป็นหลักประกันของชีวิต และเอาไว้ใช้เมื่อแก่เฒ่า เมื่อมีเงินมากพอ ผมจึงซื้อที่และปลูกบ้าน บ้านผมปลูกเสร็จก็ไม่เคยเชิญเพื่อนมาเลี้ยงฉลอง เพราะไม่เคยเห็นประโยชน์ของการประกาศฐานะทางการเงิน ผมไม่ยอมเป็นทาสของเงินและทาสของระเบียบสังคม ในเรื่องของการเรียนรู้ ผมก็ปฏิบัติแบบเดียวกับที่พ่อรวยสอนคุณโรเบิร์ท คือ ผมเรียนเพื่อรู้ และเรียนเองนอกชั้นเรียนมากกว่าที่เขาสอนกันในชั้นเรียนเป็น 2-3 เท่า เช่น อยู่ ม.7 - ม.8 ผมไปซื้อตำราวิชาแคลคูลัสมาอ่านเอง ผมจึงรู้เรื่องก่อนที่จะเข้าเรียนในมหาวิทยาลัย ตอนที่ผมเตรียมตัวเพื่อจะสอบพลีคอลลิฟิเคชั่น ผมก็ไปลงทะเบียนเรียนวิชาในระดับปริญญาตรี ปี 4 เพื่อทำให้พื้นมันแน่น ซึ่งทำให้เพื่อนบางคนคิดว่าผมเรียนไม่ได้ จึงถูกแอดไวซ์เซอร์บังคับให้เรียนซ้ำชั้น ในเรื่องของการใช้เวลาว่างเพื่อคิด และไม่ให้ตกลงไปในวงจรอุบาทว์ทั้งหลายนั้น ผมทำอยู่เป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง เมื่อขึ้นปีใหม่ของทุกปี ผมจะถามตัวเองว่าได้ทำอะไรไปบ้าง เกิดผลดีหรือเสียอย่างไร และชีวิตครอบครัวมีการเจริญขึ้นหรือไม่ ทุก ๆ ปีผมจะพยายามหาเวลาพักผ่อนโดยขับรถพาภรรยาไปเที่ยวจังหวัดสำคัญ ๆ ของประเทศ มันคือโอกาสที่จะทำใจให้ปลอดโปร่ง และ คิดหาหนทางปรับปรุงชีวิตให้ดีขึ้น และทุกครั้งผมจะมองเห็นโอกาสของการทำธุรกิจดี ๆ แต่ก็เก็บเอาไว้เมื่อมีเหตุจำเป็นเท่านั้น ในเรื่องของการฝึกจิตฝึกใจไม่ให้มีความโลภและความกลัวนั้นผมทำอยู่เสมอ ผมไม่ยินดียินร้ายกับเรื่องเงินเดือนและตำแหน่ง ผมมองเห็นชัดเจนว่า ในช่วงหนึ่งของชีวิตคนเรานั้นไม่ต้องรีบร้อนทำเงิน การตัดสินใจที่ถูกต้องทางการเงินเพียง 10 ครั้งก็เพียงพอแล้ว เช่น ลงทุนซื้อรถยนต์ทันทีที่มีเงินพอซื้อ มันช่วยให้เราติดต่อธุรกิจได้คล่องตัวขึ้น ซื้อที่ดินให้อยู่ในทิศทางที่ขับรถแล้วไม่ถูกพระอาทิตย์แยงตา และเป็นถิ่นที่จะเจริญในอนาคต ปลุกบ้านให้มีลักษณะมั่นคง ไม่ต้องเสียค่าบำรุงรักษามาก ในยามที่เศรษฐกิจเฟื่องฟู อัตราดอกเบี้ยสูง ก็ให้สะสมทรัพย์สินไว้ในรูปของเงินฝากและตั๋วสัญญาใช้เงินของบริษัทไฟแนนซ์ ก่อนที่เศรษฐกิจจะเป็นฟองสบู่นั้นที่ดินจะมีราคาสูงขึ้น ก็ควรลงทุนในที่ดิน ซื้อที่ปลูกบ้านก็ต้องซื้อให้กว้าง ๆ เข้าไว้....ฯลฯ ครับ, เดี๋ยวบทความนี้จะกลายเป็นการเล่าชีวิตส่วนตัวให้ท่านฟัง ผมจึงขอจบไว้เพียงเท่านี้ จุดที่สำคัญที่สุดคือ “อย่ายอมเป็นทาสของเงิน” ตามที่คุณโรเบิร์ทพูด และขอแถมว่า “อย่ายอมเป็นทาสของกฎเกณฑ์ทางสังคมที่เลว ๆ ด้วย” . จากคุณ : Ii'8N - [ 8 ต.ค. 48 17:20:50 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ***ผมขอแนะนำหนังสืออีกเล่มหนึ่งให้คุณ Ii'8N ลองอ่านดู...หลักธรรม หลักทำ ตามรอยพระยุคลบาท....เขียนโดย ดร.สุเมธ ตันติเวชกุล....ผมว่าให้ข้อคิด....ที่เห็นผลใช้กับชีวิตของเราดีกว่า....นะ....ครับ.... จากคุณ : NFL (NFL) - [ 8 ต.ค. 48 18:00:38 ]

ความคิดเห็นที่ 6 House price in Washington DC area and all over the USA is very unusual. Below is an example.. and this is not only one. . A house in Annadale, VA sold on Close Date: 24-Sep-2003 Close Price: $ 325,000 Sold again on ( without improvement) Close Date: 28-Jul-2004 Close Price: $ 550,000 Now 8-Oct-2005... ????? . Robert T. suggested Real Estate, didn't he? จากคุณ : I- a Licensed Realtor - [ 8 ต.ค. 48 18:14:26 A:68.49.117.13 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ถ้าทุกคนอยากเป็นคนรวยหมดประเทศ แล้วเราจะมี หมอ พยาบาล ตำรวจ คุณครู ฯลฯ หรือคะ จากคุณ : arada_p@yahoo.com - [ 8 ต.ค. 48 21:35:28 A:210.203.179.8 X: TicketID:004883 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อ่านหนังสือแตกมากเลยค่ะ เก่งจริงๆ หลายๆอย่างที่แจงประเด็นออกมาทำให้หาทางไปอธิบายให้เพื่อนๆฟังได้ดีค่ะ คือ มันขี้เกียจอ่านกันค่ะ เลยต้องมาเล่าให้มันฟัง น่าเก็บค่าจ้างเนอะ อิอิ ยังไงก็ขอให้มีมาอีกนะคะ จะติดตามอ่านค่ะ ^^ ขอบคุณมากค่ะ^^ จากคุณ : hanawa - [ 8 ต.ค. 48 21:58:53 A:10.30.2.19 X:202.28.27.4 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ตอบความเห็นที่ 7 ครับ ถ้าคนทั้งประเทศรวยกันหมดจริงๆ อาชีพ หมอ พยาบาล ตำรวจ คุณครู ฯลฯ ยังต้องมีอยู่แน่ๆครับ ไม่หายไปไหนแน่นอน นั้นไง!!! คุณ ความเห็นที่7 ก็เป็นหนึ่งในนั้น จากคุณ : . (ซาลาเปากรอบ) - [ 8 ต.ค. 48 22:58:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขอบคุณดรปัญญามากครับที่ได้กรุณาวิเคราะห์ความรู้ที่ได้จากการอ่านพ่อรวยสอนลูก เพราะผมคิดว่าด้วยวิธีการเขียนของคุณโรเบิร์ตที ทำให้ผู้อ่านที่ไม่มีความรู้มากพอทำไห้ไม่สามารถเข้าใจในบทความได้อย่างถ่องแท้ อยากไห้คุณวิเคราะห์มาอีกนะครับ ปล ขอบคุณจริงๆนะครับสำหรับบทความนี้และขอขอบคุณคุณIi'8Nที่กรุณาโพสท์ไว้ด้วยนะครับ จากคุณ : Freedom world - [ 9 ต.ค. 48 04:49:23 ]

ความคิดเห็นที่ 11 Real estate bubble in the U.S. right now is pretty much the same as in Thailand during late 1980s-early 1990s. I was lucky to live and learn from that period. Robert did not suggest only real estate investing or network marketing (MLM), like many people misunderstood. Instead, he suggested everyone to diversify their investment. You may find in many books he wrote (such as "Who took my money?") that he recommends investing in THREE asset classes. 1. (real) Business 2. Real Estate 3. Paper assets I know it is difficult to change people's attitude. Your glass needs to be half-full, not half-empty, in order that you learn good stuffs. Many people didn't even care to read the book before they make comments about it. จากคุณ : academician - [ 9 ต.ค. 48 06:14:22 A:24.116.22.7 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เรียน เจ้าของกระทู้ อาจารย์ปัญญา ท่านนี้เองครับ ที่เป็นอาจารย์สอนคอมพิวเตอร์ให้ลุงเป็นคนแรกที่มหาวิทยาลัยต้นสน ดีใจ ที่ได้อ่านข้อเขียนของท่านอีกครั้งครับ  หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี ลุงเคยเขียนถึงท่านใน Blog ของลุงในเรื่อง "ผมนี่แหละ...มืออาชีพ...ตัวจริง" ครับ.....ไปหาอ่านกันได้ จากคุณ : ลุงแอ็ด - [ 9 ต.ค. 48 11:11:19 ]

ความคิดเห็นที่ 13 คุณ : academician.. I am the one that did not read the the whole book. I just browsed the book before giving it to my son. I know one of Robert's suggestions is in real estate. As an inexperienced realtor, I do not know what is going to be in the next 6-10 months from now. Since we saw a bigger number than what we paid for, we are thinking of selling a house.. but now, to get another one is a must .. should we wait until mid next year ? price might be down by that time... Many overpaid for the house and many of them probably could not afford it when interest is up. We could not make a decision. Highly appreciated if you can give me some advice.. of course, I do not expect to be 100 % sure of the outcome. จากคุณ : Isvasu at Hotmail dot Com - [ 9 ต.ค. 48 15:15:43 A:68.49.117.13 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ขอบคุณครับ คุณ NFL ผมเพิ่งดูข่าวเมื่อเช้านี้อเง (จำไม่ได้ว่าช่อง3 หรือ 9) ที่คุณสุเมธ เลขาธิการมูลนิธิชัยพัฒนา ท่านพูดถึงหนังสือของท่านเล่มนี้ อย่างที่ลุงแอ็ดบอกครับ ผมได้ยินชื่อเสียงดร.ปัญญามานาน นอกจากใน web แล้ว มีบทความประจำอย่างในวารสารวิชาการต่างๆ เช่น CIO Magazine ด้วย จริงอย่างที่คุณ academician บอก RTK ไม่ได้บอกว่าต้องไปทำ MLM หรือแค่ Real Estate คนที่อ่านผิงเผิน หรือมีอคติ อาจคิดไปแค่นั้น มีวิธีอื่นๆ อีก ที่จะทำให้เงินคุณ "วิ่งได้เร็วขึ้น" ลองดูที่เขาสรุปต่อไปนี้ (เก็บเอามาจาก http://www.richdad.com) My Rich Dad Says: “The faster your money moves, the higher your returns.” Conventional financial wisdom recommends you save money and invest for the long term. In other words, park your money. That was not the advice of Rich Dad. His advice was to increase the velocity of your money... not park your money. We all know that markets go up and markets go down. Before the next crash comes along - and takes your money again - find out how you can keep your money moving rather than parked in your broker’s account. As you read rich dad’s plan, we recommend paying close attention to your internal dialogue, which is the conversation you have with yourself. Notice if you are saying, you can or you can’t and if you’re saying that if it sounds too hard and you want an easier answer. If you find yourself saying “I can’t” too often and want easier investment answers, then mutual funds may be the answer for you. Rich Dad’s Power Investing ... a plan for people who want to afford anything they want. This is the basic plan that the richest investors in the world follow. The Rich Dad’s Power Investing Plan cosists of, starting a business, investing the cash flow from the business into real estate, and then balancing your asset classes with investing your excess cash flow in paper assets. ASSET #1: BUSINESS Your own personal business is by far your best asset because, if successful, you can generate the most income with less work and with the least taxes. The drawback: Of course, if you are not successful in building a profitable business, a business can be a very big liability and loss of money, which is why we often recommend starting a part-time business before quitting your daytime job. Accelerator #1: Other People’s Money The first accelerator in starting a business is to use other people’s money. As you become a better businessperson, this will become easier because investors like winners. Accelerator #2: Entity Selection Choosing the proper entity in which to hold your business is critical. You absolutely do NOT want to hold your business as a sole proprietorship or general partnership. Review the various requirements and benefits of a C Corporation, S Corporation, Limited Liability Company (LLC), or Limited Partnership (LP) with your attorney and tax advisor to see which entity will provide the best protection for your business and result in the best tax advantages, thus maximizing your cash flow. Accelerator #3: Other People’s Time If you are a good business owner, you have the leverage of other people and systems doing your work. In other words, if you are a good businessperson, it is the same as earning money for nothing, once the business is up and running. Most people will have to work for money for much of their lives because they work for a business rather than work to build a business. Accelerator #4: Tax Laws The taxman is on your side as a business owner. Review Chapter 5 of the book Rich Dad’s Who Took My Money on how the tax laws were written to benefit business owners and investors. Accelerator #5: Charity My rich dad always reminded me of the saying, “Give and you shall receive.” Being generous and giving back to the community are essential elements in growing your business. You may not know how the returns on your charitable giving will be realized, but they will be. The more people you serve, the richer you will become. ASSET #2: REAL ESTATE Accelerator #6: Other People’s Money My banker is on my side for investing in real estate. Accelerator #7: Entity Selection Entity selection is again critical in understanding the secrets and strategies that the rich have used for generations to protect their real estate assets. Accelerator #8: Tax Laws - Depreciation and Real Estate Paper Losses The tax man offers great accelerators in your real estate income and cash flow in the form of depreciation. You will want to get competent advice from your tax strategist, as the choice may also be important based on your state/local laws. ASSET #3: PAPER ASSETS Accelerator #9: Tax-Exempt The tax man offers even greater leveraged advantages to investors who invest in projects the government needs financial assistance in. Accelerator #10 – Hedge Funds Hedge funds allow me to invest with insurance. They have the benefits offered by mutual funds in that they are “easy,” but without the downside risk. There are many different hedge fund strategies but their primary goal is to reduce volatility and risk while preserving their investors’ capital and delivering positive returns under all market conditions. Accelerator #11 – Options Investing in stock options allows me to leverage my investments in paper assets. Instead of buying the stock I can still control it through the purchase of options for a fraction of the cost. Accelerator #12: PPMs (Private Placement Memorandums) A private placement memorandum, however, is an offering of stock in a company that is exempt from federal registration. In March 1982, the SEC adopted Regulation D to coordinate the limited offering exemptions and to streamline the existing requirements applicable to private placements and sales of securities. Again, the documentation and legal requirements of this type of investment are critically important. You need competent securities legal advice as well as tax advice to select the funding tool appropriate for your situation. Accelerator #13: IPOs (Initial Public Offerings) An initial public offering (IPO) is a company’s first sale of stock to the public. Typically, an IPO involves the stock from a young, new, and not usually well known company. An IPO is highly regulated and costly to prepare, as it requires tremendous legal and accounting professional time. มีอยู่ข้อหนึ่ง ท่ผมไม่เคยคิดว่าจะเจอในหนังสือที่เขียนโดยคนที่อยู่ในสังคมฝรั่ง ผมสังเกตุข้อหนึ่ง ที่ RTK เชื่อว่า การแบ่งปัน บริจาคเพื่อการกุศล เป็นพลังทวีอย่างหนึ่ง ทั้งๆ ที่เป็นการเอาเงินออกจากกระเป๋า??? จึงน่าจะขัดแย้งกับหลักการอื่น เกี่ยวกับบริบทของความอยากรวย ผมตีความ ตามความเข้าใจของผมเองว่า การบริจาคเงินบ้าง เป็นการลดความตะกละและเห็นแก่ตัวของคนที่อยากรวย ไม่ให้เอาเปรียบคนอื่นในสังคม จึงเป็นพลังทางบวกให้คนอยากรวย รวยได้ง่ายกว่าและถาวรกว่าคนที่รวยมาได้เพราะ "ขี้เหนียว" และถ้าไปถามคนที่รวยของไทย โดยเฉพาะในตลาดหุ้นไทย ทั้งคนที่มีภาพบวกและลบ อย่างเช่น นพ.ยรรยง พันธ์วงศ์กล่อม และดร.นิเวศน์ เหมวชิรวรากร รวมถึง ดร.สุวรรณ วลัยเสถียร ให้สัมภาษณ์ว่า แต่ละปีจะบริจาคเงินอยู่เสมอ ท่านเหล่านี้อาจได้เห็นหนังสือ Rich Dad ผ่านๆ หรือไม่เคยอ่านด้วยซ้ำ คนรวยของฝรั่งหลายคน ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ก็นิยมบริจาค แม้จะถูกค่อนขอว่าบริจาคเพราะเอาไปลดภาษีก็ตาม แต่ถ้าไปดูให้ดี หลายท่านบริจาคเงิน เกินกว่าจำนวนที่หักภาษีได้ ลองไปดูตั้งแต่ยุคร็อคกี้เฟลเลอร์ แอนดรูว์ คาร์เนกี้ วอเรนต์ บัฟเฟตต์ รวยอันดับสองของอเมริกาปัจจุบัน แต่ละปีไม่ค่อยบริจาค เพราะเขาบอกวว่า เก็บเงินไว้กับเขา เขาทำเงินให้งอกได้มากกว่า แต่ประกาศไว้นานแล้วว่า ถ้าตายไปทรัพย์สินของเขาจะกลายเป็นการกุศลทั้งหมด (ส่วนบิล เกตต์ ได้ข่าวว่าบริจาคเป็นปีละหลายล้านเหรียญ แต่ผมไม่แน่ใจ จำนวนตัวเลขเลยไม่ขอพูดถึง) ถ้าคุณ arada_p ลองอ่าน และจับประเด็นเกี่ยวกับแนวความคิดแค่เรื่อง "สินทรัพย์-หนี้สิน" โดยที่ไม่จำเป็นต้องคิดว่าจะรวย ผมว่าแค่นี้ก็มีประโยชน์แล้วละครับ และมีประเด็นต่างๆ อีกมากมาย แค่ลองคิดว่าอ่านเพื่อไม่ได้ copy ที่คนเขียนทำทุกอย่าง  แต่อ่านเพื่อให้รู้ว่าหลักความคิดเขาทำอย่างไร คุณจะรู้ว่า คุณรวยได้ ทั้งที่เงินมีไม่มากนักในกระเป๋า ผมเชื่อว่าหนังสือชุดนี้ มีประโยชน์ต่อทุกอาชีพ ตราบใดที่โลกเรายังใช้เงิน เป็นตัวแทนในการแลกเปลี่ยนสิ่งของ หรือเราไม่ได้ไปอยู่ในป่าคนเดียว หรือกลับไปแบบสังคมแบบผีตองเหลืองและซาไก เราเรียนรู้ได้ เพื่อจัดการให้มันดีขึ้นได้ สุดท้าย อาจไม่ถึงกับมีเงินล้นบัญชี แต่ช่วยให้ความรู้ความเข้าใจ ที่เราจะดูแลเงินของเราให้ดีขึ้น ไม่ปล่อยให้มันขึ้น ลง ตามยถากรรม เหมิอนแต่ก่อน ผมมีเรื่องอะไร ให้ท่านทั้งหลายคิดอยู่อย่างหนึ่ง เชื่อไหมครับ เพื่อนผมที่รู้จักหลายคน ทำงานกับเงินๆ ทองๆ มานาน อยู่ฝ่ายการเงินกับบริษัทดังๆ ทำงานทุ่มเทมากเหมือนกับบริษัทเป็นของตัวเองยังไงยังงั้น   แต่ปรากฎว่า ยังสับสนกับเงินในกระเป๋าตัวเองเลย และไม่่เคยวางแผนอนาคตให้กระเป๋าตัวเองเลย จากคุณ : Ii'8N - [ 9 ต.ค. 48 17:36:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณแน่ใจหรือว่า ดร.สุวรรณไม่เขี้ยว หรือว่า ขี้เหนียว? ไปถามคนที่เคยทำงานกับแกก่อนดีกว่าไหม? จากคุณ : ความเห็น - [ 9 ต.ค. 48 18:24:28 A:127.0.0.1 X:210.203.182.71 TicketID:104887 ]

ความคิดเห็นที่ 16 In the US , tax law make wealthy people to find a to deduct their income tax.. I just saw a buyer on eBay paid over $ 50,000.00 for a helmet which all the money go to charity. It is also true that as mentioned above that..คนรวยของฝรั่งหลายคน ทั้งในอดีตและปัจจุบัน ก็นิยมบริจาค แม้จะถูกค่อนขอว่าบริจาคเพราะเอาไปลดภาษีก็ตาม แต่ถ้าไปดูให้ดี หลายท่านบริจาคเงิน เกินกว่าจำนวนที่หักภาษีได้ ลองไปดูตั้งแต่ยุคร็อคกี้เฟลเลอร์ แอนดรูว์ คาร์เนกี้ . . In 1999 Gates donates 16 billions (US) จากคุณ : Isvasu - [ 9 ต.ค. 48 19:25:17 A:68.49.117.13 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 17 I am not qualified to give you an economic/investing advice, and I don't have information about your property value, your equity, mortgage interest rate, monthly payment, comp sales in the area, and etc. I only know 35 percents of Annadale population are foreign born (18.9 percents Asia, 10.6 percents Latino). You see.... inflation is coming because of the higher costs of transportation, electricity, heating gas. Thus, I think the interest rate will go up. That's why my TIAA-CREF retirement account is 100% inflation-linked bonds. Like you said "Many overpaid for the house and many of them probably could not afford it when interest is up." What will happen when the price goes down and the mortgage interest goes up? Those people will start selling their houses like crazy b/c they cannot afford higher monthly mortgage payments, right? Do you want to wait until that happens? or do you want to cash out before it happens? If the house cost 200k at the time you purchased and you took 80 percents mortage to avoid PMI, you would pay only 40k initially, right? Somehow, in 2005, the comparable house in your neighborhood was sold at 550k, and your equity grows to 60k. If you sell now, you will get 550-200 = 350k FREE cash (including your 60k principle), and it is tax-exempted under section 1031 (upto 500k for a married couple living in the house for at least two years). Can't you find a BETTER house in a BETTER neighborhood worth 560k and put 120k down payment now? (section 1031 requires you to buy a house with higher price) You can put the rest of free money (130k) in a high yield checking (4 percents Yield/ year). When the bubble burst and housing price goes down 30-50 percents, you can start investing in those houses with your saving. That is just a hypothetical example, but I believe you get my idea. Also, highly appreciated if you can give me some advice. จากคุณ : academician - [ 10 ต.ค. 48 04:44:48 A:24.116.22.7 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 18 Also, when the bubble burst, you can buy as many houses as you want. You can buy 5 houses at 150k each, using 80 percents mortgage. Downpayment (20 percents) = 30k+30k+30k+30k+30k = 150k for five houses. Rent them out and you should have positive cashflow into your bank account. Eventually, the houses will be 100 percents yours. Offcourse, you must do due diligence. I am sure you, a licensed realtor, can do it well. จากคุณ : academician - [ 10 ต.ค. 48 05:01:36 A:24.116.22.7 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 19 By the way, can you find good deals like this eBay Item number: 4407890776 in your area? Real estate on eBay is very interesting. Are you licensed in VA, MD, and DC ? I may need your help in the future. จากคุณ : academician - [ 10 ต.ค. 48 05:15:10 A:24.116.22.7 X: TicketID:075095 ]

ความคิดเห็นที่ 20 Thanks คุณ : academician . Wow.. that is great for eBay item # 4407890776. You paid only 1/3 of real value (?) It is not very far at all and probably very close to where you live. I never thought of buying a real estate on eBay which I should now. Thanks for your informations I live in Woodbridge ( near Potomac Mill) where Spanish are concentrated. I am planning to sell a house in Arlington krub. My advice ? i am afraid.. Anyway, please write to me. I can definitely give you a big cut ... 555. I am licensed in Virginia krub. Thanks again. จากคุณ : Isvasu at Hotmail dot com - [ 10 ต.ค. 48 17:35:27 A:68.49.117.13 X: TicketID:105627 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ขอโทษนะครับ อาจจะไม่ค่อยเกี่ยวกันแก่นของเรื่องนักแต่อยากทราบจริงๆ คือผมได้อ่านตอนหนึ่งในเล่มที่2 ที่มีการกล่าวว่า ถ้าเราเอาเงินไปฝากธนาคาร1เหรียญ ธนาคารจะสามารถเอาไปปล่อยกู้ได้ถึง10เหรียญต่อ1เหรียญที่เราฝาก ผมไม่เข้าใจตรงนี้ ใครช่วยอธิบายให้ทีนะครับ จากคุณ : ..... - [ 10 ต.ค. 48 19:18:33 A:58.8.247.64 X: TicketID:018198 ]

ความคิดเห็นที่ 22 แอบอ่าน จากคุณ : jarmjuree - [ 11 ต.ค. 48 15:51:54 ]

ความคิดเห็นที่ 23 เป็นกระทูู้่้ที่มีประโยชน์มากครับ *.* อ่านพ่อรวย  สอนลูก แล้วก็ชอบมาก มาเจอบทความนี้ ช่วยให้ฉลาดขึ้นเยอะครับ จากคุณ : davideaw - [ 14 ต.ค. 48 23:58:55 ]

ความคิดเห็นที่ 24 โอ่ย ยาวมาก อ่านไม่ไหวอ่ะค่ะ สมาธิสั้น... จากคุณ : ya_nana2001 - [ 19 ต.ค. 48 01:10:37 ]